Lisa (22, eerstejaars Media, Informatie & Communicatie) studeert aan het domein waar haar vader Sander Hartog (53, docent MCI en Forensisch Onderzoek) lesgeeft. Geen probleem vinden ze beiden: ze doen een hoop samen en dat gaat altijd goed. Al moet er misschien nog wat gewerkt worden aan de samenwerking op de Ajax-tribune.

Beeld Bram Belloni

Sander ‘Eerst dacht ik dat ik haar heel vaak zou tegenkomen en dat ik me dan misschien wel een beetje opgelaten zou voelen. Maar dat is niet zo. Ik vind het echt enig. We zien elkaar regelmatig, dan komt ze even wat halen of brengen. De eerste keer dat ze langskwam, deed ik een rondje om haar aan collega’s voor te stellen. Zo van: dit is mijn dochter, die is van mij. Grappig dat je er dan zo trots op kunt zijn. Het is een mooie meid. Alles klopt. Open kop. Heel leuk. Ze is enorm kleurrijk. Leuk hysterisch wijf. Ik word altijd vrolijk als ik haar zie. Ik heb één keer een hoorcollege gegeven waar ze bij zat. Pontificaal vooraan in de zaal. Ze is een zeer bevlogen student. Ik heb wel gezorgd dat ze met kleinere colleges bij andere docen-ten wordt ingedeeld. Als er voor mijn communicatiebureau iets ontworpen moet worden, huur ik haar ook in. Ze is goed. In sommige dingen zelfs beter dan ik, dat vind ik wel lullig. Ze kan goed fotografe-ren. Ik ben een blinde wat dat betreft. Ik kan zien dat iets heel mooi is en goed, maar ik kan het niet zelf maken. Zij kan dingen in beelden vatten. Stijltje oppikken. In andere dingen ben ik weer beter. Zij trekt bijvoorbeeld heel snel conclusies, kan erg kort door de bocht zijn. Het is lastig met haar te discussiëren. Ik denk wat langer over dingen na en ben wat genuanceerder. Dat is dan weer het oudemannenvoordeel dat ik op haar heb.Eén ding is lastig; ze wil steeds vaker mee naar voetbal, maar dat vind ik echt een mannen-ding. Normaal zit ik daar met mijn maten en doe je gore grove bakken. Als ze erbij is, doe ik dat ook, maar het is dan toch anders. Of dan gaat ze dingen zeggen over het voetballen en dan denk ik: alleen mannen kunnen dat toch? Ze weet het ook wel een beetje, maar toch.

Daarin zie ik haar niet als een zware gesprekspartner. Niet zoals in alle andere zaken.’

Lisa ‘Eén keer heb ik college van hem gehad. Ik ben toen helemaal vooraan gaan zitten en heb ook de meeste vragen gesteld. Vond ik grappig. Misschien een beetje uitdagen, maar ook om hem te ondersteunen; ik ben er en ik zit op de voorste rij. Ik heb hem wel vaker zien spreken, ben het wel gewend. Kreeg ook wel leuke reacties, hoorde “leuke vent”. Dan ben ik wel trots. Ik heb nog nooit negatieve dingen over hem gehoord. Volgens mij zou ik daar helemaal niet tegen kunnen. We zijn allebei bourgondiërs. Veel van het leuke en veel van het goede. En als je het niet naar je zin hebt, dan stop je en zorg je dat je doet wat je wel leuk vindt. Mijn vader heeft veel mensenkennis. Hij is een doortastend persoon. En als hij eenmaal ergens voor gaat, gaat hij ermee door tot hij bereikt heeft wat hij wilde bereiken. Vroeger op school was dat al. Als er een misverstand was en mijn vader had gelijk, ook al was het iets heel kleins, werden alle brieven en acties ingezet om zijn gelijk te halen. Hoeveel brieven mijn vader wel niet heeft gestuurd. Ook voor zijn studenten en zijn tutorgroepen gaat hij tot het naadje. Dan zit hij tot diep in de nacht achter de computer om te zoeken naar oplossingen. Ik ga ook wel eens met mijn vader mee naar Ajax. Volgens mij heeft mijn vader altijd wel een zoon gewild. Nou, op zondag mag hij me Karel noemen. Ik moet daar ook niet al te meis-jesachtig doen, dus geen hoge hakken aan en niet giechelen. Gewoon niet de trut uit gaan hangen.’ n Jobien Groen

dubbelop

havana 19