Een verhaal om te onthouden

DE LIEFDE

Op een morgen, het moet rond 8 uur geweest zijn, komt er een oude man van in de 80 om de draadjes uit zijn duim te laten verwijderen. Hij zei dat hij gehaast was, want hij had een afspraak om 9 uur. Ik heb hem toen uitgenodigd om plaats te nemen, wetende dat het meer dan één uur in beslag zou nemen.

Ik zag hem hem steeds naar zijn uurwerk kijken en daar ik met geen andere patiënt bezig was, heb ik besloten zijn wonde na te zien. Na ze onderzocht te hebben, zag ik dat alles goed genas en toen heb ik met een dokter gesproken en heb het nodige gedaan om de draadjes te verwijderen om zo de wonde te verlichten.

Terwijl ik bezig was met zijn wonde heb ik hem gevraagd of hij een afspraak had met een andere dokter diezelfde morgen. De man zei van neen, maar dat hij naar een andere instelling moest gaan om met zijn echtgenote te ontbijten. Ik heb hem gevraagd naar haar gezondheid. Hij heeft me gezegd dat ze daar al enige tijd verbleef en dat ze de ziekte van Alzheimer had.

Bij het praten vroeg ik hem of ze kwaad zou zijn mocht hij te laat zijn. Hij antwoordde dat ze niet meer wist wie hij was, dat ze hem sinds 5 jaar niet meer herkende. Ik was verbaasd en heb hem gevraagd: « En u gaat er nog elke morgen heen, zelfs wanneer ze niet meer weet wie je bent?»

Hij glimlacht en tikt even op mijn hand al zegende: ze herkent me niet, maar ik weet nog wie zij is. Ik had het moeilijk om mijn tranen te bedwingen toen hij vertrok en was er helemaal kapot van. Toen dacht ik: dit is het soort liefde dat ik in mijn leven wil.

De ware liefde is niet lichamelijk en niet

romantisch. De ware liefde is het

aanvaarden wat is, wat geweest is

en wat nog zal zijn.

Tussen alle moppen en de humor van e-mails, zijn er soms die een belangrijke boodschap inhouden. Deze heb ik willen delen met jullie. De gelukkigste mensen hebben niet steeds het beste van alles, ze trekken hun plan met wat ze hebben.

Het leven is niet ontsnappen aan het

onweer, maar dansen in de regen.

Een fijne Een fijne dagdag