Ruim tien jaar werken ze nu samen op dezelfde afdeling: Huib Giltay Veth (47 jaar, docent) en Saapke Hoekstra (47, docent en teamleider derde en vierde jaar SPH-vt). Geen probleem, vinden ze zelf. Misschien gaat het samenwerken ze op de HvA nog zelfs wel beter dan thuis in de keuken.

Beeld Bram Belloni

Huib ‘We hebben elkaar echt op het werk ontmoet. Dan denk je: goh, leuke collega. Zo is het gegroeid. We werkten ook nog eens met kinderen. Dus het was bij wijze van spreken alsof je al vadertje en moedertje aan het spelen bent. Zo leer je elkaar wel meteen goed kennen. Vanaf 1999 werken we allebei op de HvA. We hebben toen wel wat afspraken gemaakt: we wilden niet in hetzelfde team, of op dezelfde kamer zitten. Maar we dachten ook: we zien wel of het een probleem gaat worden. Meestal is het dat niet, maar vorig jaar vond ik het wel even lastig. Saapke had als managementlid een aantal lastige besluiten te nemen. Dan heb je thuis het mopperen, of andere mensen die mij aanspreken en vragen wat er nou aan de hand is. Dan moet je er wel diplomatiek mee omgaan. Maar normaal is het geen punt, dan houden we de rollen gescheiden. Misschien hebben de kinderen er nog wel het meeste last van. Die zeggen dan vaak:“Nu even niet over werk.” Dan moeten we het hebben over dingen die zij ook leuk vinden. Op ons werk kunnen we goed samenwerken. Ik werk in het vierde jaar en dan is Saapke ge-woon mijn baas. Dan schik ik me wel. Ik vind het altijd wel prettig als het duidelijk is wie de baas is. Thuis denken we dat we allebei over alles de baas zijn. Koken bijvoorbeeld moeten we niet samen doen. Dan krijgen we problemen. Bij ons werkt het goed als het duidelijk is. Zaken in het huishouden hebben we dan ook goed verdeeld. Ik doe meestal de boodschap-pen, het koken en de tuin. Schoonmaken en de was, dat doet Saapke.’

Saapke ‘Het begin van onze relatie was eigenlijk heel praktisch. Ik werkte in de kinderpsy-chiatrie en had een invaller nodig. Ik zag Huib in een van de andere groepen en vroeg of ze hem nog lang nodig hadden. Toen kwam hij bij mij in de groep en heb ik hem ingewerkt. Het was niet meteen raak. Het is door het werk gegroeid. Op de HvA hebben we niet veel met elkaar te maken. Het komt wel eens voor dat er een ver-gadering is waar hij bij zit. Huib en ik verschillen heel erg van opvattingen, dat wordt tijdens vergaderingen altijd erg duidelijk. Dan zie je collega’s wel eens lachen en grapjes maken en zeggen: zo, dat gaat lekker. Dan merk ik aan de reactie van de anderen dat ze dat spannend vinden. Maar ja, met anderen steggel ik ook, waarom zou ik met Huib niet steggelen?Thuis kunnen we niet goed samenwerken. Wij kunnen niet samen in de keuken staan. Als ik dan spontaan op mijn manier dingen zou doen, dan verstoor ik zijn routine. Het is niet leuk om een ander te verstoren. Je maakt diegene in de war. Wat is daar de zinvolheid van? Het is ook niet efficiënt. We hebben allang gemerkt dat er heel veel waarheden zijn. Dat hoort bij ons vak. Lesgeven is geen exacte wetenschap.’ n Jobien Groen

dubbelop

havana 19