Bij Linte en Thomas ging het erg goed. Zodra ze beiden waren opgegroeid gingen ze nog meer met elkaar om. Vaak liepen ze samen door het bos en vertelden elkaar de gebeurtenissen van vroeger. Hoe ze vroeger al van kinds af aan met elkaar om gingen tot het echte liefde werd.

Thomas en Linte

Samen lachten ze dan over wat ze elkaar vertelden. Thomas had drie broertjes en één zusje. Maar Linte had twee zusjes en drie broertjes. Maar bij beide familie stierf er iemand. Bij Thomas stierf zijn moeder en bij Linte was dat Jordi. Samen probeerden ze de gruwelijkheden te vergeten en zich te richten op de toekomst.

Op een dag gebeurde het dan ook dat Thomas Linte ten huwelijk vroeg. Meteen glinsterden de ogen van Linte. Hier had ze zo lang op gewacht. En zonder één woord te zeggen of te knikken wist Thomas dat ze heel graag wou.

Want met een zoen maakte Linte duidelijk. Vol passie en liefde omhelsde ze Thomas en drukte wel honderd zoenen op zijn gezicht. Zo konden ze samen heerlijk blijven staan. Met de zon die vrolijk scheen en hoe net alle bloemen naar boven kwamen om hun vrolijke kleuren te laten zien en hoe vlinders de liefde nog wat meer opwekten.

Het gebeurde ook niet snel en de trouwerij nam plaats. Thomas en Linte waren op hun best gekleed en alles ging naar wens. Zo met z’n tweetjes zonder dat iemand iets wist van hun trouwerij zeiden ze het ‘’ja’’ woord tegen elkaar. Kort daarop vonden ze een goed huis wat ook te kopen was. Maar nog steeds wist niemand iets van hun want dat moest geheim blijven voor hun veiligheid volgens Alex.

Het huis was erg groot en ruim ingericht. Genoeg plaats voor de kinderen die Thomas en Linte zo graag wouden. Ze waren immers allebei een familiesim en daarom kozen ze ook meteen voor de kinderkamers. Zodat ze niet hoefden te verhuizen.

Meteen werd ook aan ‘’gewerkt’’. En de dagen daarna werd het al snel duidelijk dat Linte wel eens zwanger kon zijn,

Die week daarop zeg ze dan ook het bewijs van dat ze zwanger was geworden. Zware negen maanden gingen toen voor Linte voorbij. Ze kreeg een mooi meisje met de naam Demi.

Het kleine meisje was erg geliefd bij Thomas en Linte. Elke dag gaven ze dan ook de maximale aandacht aan het meisje wat ze konden geven. Demi was altijd een vrolijk baby'tje en viel erg mee voor Linte. Ze huilde niet vaak en negentig procent van de dag sliep ze met kleine zachte brabbel geluidjes te maken in haar wiegje.

Maar toch misten Thomas en Linte wat. De familie, hun ouders wisten nergens wat vanaf. Ze wisten niet eens dat ze waren getrouwd, een prachtig huis hadden en fijne banen en al vader en moeder waren met een prachtige dochter.

Maar daar bleven ze niet lang over nadenken. Hun leventje was perfect aangezien alles tot nu toe nog meezat. En Alex had voorspeld dat er misschien iets naars kon gebeuren. Maar voor hun was het al lang duidelijk dat de voorspelling van Alex niet waar kon zijn.

Dus zaten ze er niet meer over na te denken. Beter dan dit kon het leven al niet meer worden.

‘Hallo, ik heet Lisa.’ zegt Lisa zodra ze de man die voor het huis stond te grinniken een hand schud. ’Aangenaam.’ lacht de man. ‘Ik heet Eric. Ik wist niet dat hier mensen woonden. Altijd maak ik een ommetje hier en hoor geen geluid.’ liegt hij.

Lisa en Alex

‘Oh we wonen hier pas sinds, vandaag.’ antwoordt Lisa. ‘Ik kan zien dat je niet al je kinderen in huis hebt, waarom niet?’ vraagt Eric terwijl hij weet dat dit wel heel verdacht klinkt. Lisa snikt een paar tranen weg en draait zich om. ‘We zijn een soort van in gevaar en bij ons zijn drie kinderen weg ja.’ snikt Lisa.

Maar opeens draait ze zich om. ‘Hoe weet u dat ik een paar kinderen mis in huis?’ Eric mompelt wat en kijkt boos naar het huis. ‘Ik blufte gewoon, het was een grapje dat ik snel even verzon.’ liegt Eric nogmaals. Lisa twijfelt even om wat te zeggen of om hem gewoon te negeren.

Maar Lisa kiest toch voor het eerste. ‘Ik heb het gevoel dat u liegt meneer Eric.’ zegt Lisa kwaad. ‘Hoe durft u mij daarvan te beschuldigen van een leugen u bent een vrouw die ik het liefst zo het graf in smijt.’ antwoordt Eric nors.

‘Het graf in! Bent u degene die Jordi het graf in heeft geduwd?’ vraagt Lisa verbaasd van het antwoordt. ‘Ja ik ben degene die dat gedaan heeft en ook jullie stomme, huillende peuter heeft gekidnapt.’ Terwijl Eric die woorden zegt schrikt hij ervan.

Binnen gaat alles nog rustig. Ruth heeft niets door van wat er buiten gaande is hoewel Lisa en Eric nu beiden hun stem verheffen en bijna beginnen te schreeuwen tegen elkaar.

Buiten begint er een ruzie te ontstaan. Lisa voelt zich erg zwak opeens worden. Ze kon nooit goed tegen ruzies en al helemaal niet als ze er zelf in zat. Met een misselijk gevoel probeert ze de tranen achter haar ooghoeken te stoppen en met harde woorden aan te komen. Maar de harde woorden van Eric maken haar steeds kleiner en zwakker.

‘Ik kan dit niet meer aan.’ snikt ze. ‘Heb je Silvia echt in de sloot gegooid en haar laten sterven!?’ gaat ze verder. ‘Eerst heb haar laten verhongeren en bedelen als een zwerver en veel laten huilen.’ grinnikt Eric op een toon van kwaadheid.

Maar kan Lisa niet meer toekijken. Met een harde klapt laat ze Eric even naar de anderen kant toe lopen. Even is Eric niet meer van de partij en afwezig maar snel krijt hij zijn verstand weer terug. ‘Wou je zo spelen?’ vraagt hij kwaad.

Lisa wil wegrennen maar voordat ze daarvoor de kans krijgt grijpt Eric van woede aan haar haren en trekt ze er bijna uit. Lisa huilt en schreeuw het uit van de pijn en woedde die haar overkomt. Eric lijkt wel een woedend beest geworden dat geen controle meer over zichzelf heeft.

Zo snel mogelijk waarneer Eric Lisa heeft losgelaten rent ze het huis en snelt zich naar de telefoon. Bijna buiten adem drukt ze ‘’112’’ in. ‘mam wat is er aan de hand?’ vraagt Daan rustig zonder opzij te kijken van zijn schilderij.

Ruth houdt haar ogen gesloten. Ze schudt haar hoofd bedenkt zich dan dat Daan dat niet kan zien. ‘Daan, mam heeft haast, er is vast wel iets gebeurd waarom ze zo doet. ,aar laat haar eerst even bellen voor je tegen har gaat zeuren.’

Duidelijk heeft Ruth geen idee welke spanning Lisa overkomt. ‘Ruth er is iets heel naars gebeurt roep snel je vader naar me toe.’ zegt Lisa. Ruth knikt en rent vervolgens de kamer uit op zoek naar haar vader.

Ondertussen belt Lisa onrustig naar de politie. ‘Ja politie? Ik heb hier een gek rond mijn huis die mijn kind heeft ontvoerd en…’ even slikt Lisa en gaat weer verder. ‘en mijn zoon heeft laten doden.’

Meteen zodra Lisa de telefoon op zijn plaats heeft gelegd hoort ze al een luid getoeter in de straat va een sirene. De auto met de sirene stopt voor het huis en een haastige man stapt de auto uit.

Binnen staan Alex en Max met Eric te praten zonder te weten dat Eric heel vel problemen heeft veroorzaakt. ‘Dus u bent een verkoper van wasmachines?’ vraagt Alex nog een keer.

‘Nee!’ roept Eric kwaad bij het horen van de politie auto. ‘Ik ben een ontvoerder!’ Meteen ijzige schok staan Alex en Max recht overeind. ‘Ont, ont ontvoerder?’ stamelt Max. ‘ja dat ben ik.’ grinnikt Eric en met een ruk pakt hij Alex bij de arm en sleurt hem mee.

De politie heeft Eric nog niet opgemerkt en is ondertussen al rustig de kamers aan het bekijken. ‘ik zie hier nergens een man met zwarte kleding mevrouw.’ zegt de politie pissig. ‘U zei dat ik dringend moest komen! Is dit een grap?’

Lisa schudt haar hoofd maar voordat ze nog iets erbij kan zeggen rent hij de deur uit en gooit die met een klap dicht. Hij stapt de auto weer in en rijdt mopperend weg. Max staat teleurgesteld te kijken naar de auto, hij weet wel waar Eric is heengegaan.

‘Lisa ook teleurgesteld en boos naar de wegrijdende auto. Ze wist toch zeker dat die man daarnet niet haar verbeelding was.

En meteen verschijnt het gevecht en de ruzie die ze had met de man op haar netvlies. Maar helaas weet ze nog niet dat haar man is verdwenen.

Het is erg donker en Jan speelt met een onbekende hond buiten tot hij plots iemand hoort schreeuwen vanuit het huis. Meteen rent hij naar binnen. Daar ziet hij Melissa staan schreeuwen met haar handen om haar buik heen geslagen.

Melissa, Eric, Jan en Silvia

Ze wil dolgraag haar man roepen maar helaas. Eric ziet ze daar niet voor aan. Hij zal haar toch gewoon in de steek laten dus schreeuwt ze maar gewoon raak. Eric komt er snel aangehold. ‘Kan dat niet stiller ik ben druk bezig.’

Maar als hij in de gaten krijgt dat Melissa een tweede kind krijgt blijft hij staan. Hij kijkt hoe Melissa nog steeds alle pijn eruit schreeuwt maar lang duurt het niet meer. Trots houdt Melissa haar dochter in haar armen.

Eric staat er verbaasd naar te kijken. Hoe de liefde van Melissa overvloeit naar het kindje. Wat ze eerst ook deed bij Jan maar nu niet meer. ‘Is het een jongetje?’ vraagt hij. Melissa weet dat het een meisje is maar knikt gewoon en knuffelt opnieuw het kleine baby’tje.

Silvia krijst door alle gaos heen. ‘Mama! Mama!’ ze kan haast niet meer schreeuwen want dat heeft ze de laatste weken gedaan. Bijna is ze haar stem kwijt. Haar buikje snakt naar eten en ook naar drinken ze kan het gewoon niet langer meer volhouden.

Melissa wil net haar kleine meisje ergens inleggen en Silvia eten en drinken geven klemt ze weer haar handen om haar buik heen. Het duurt even voordat ze doorheeft dat ze een derde kindje krijgt maar dan hoopt ze met smart op een jongen. Een nieuwe kans denk ze diep van binnen.

Melissa houdt trots haar derde kindje vast. Teleurgesteld ook want het is ook een meisje. Jan heeft nog niets in gaten. Ook Eric denkt gewoon dat het twee jongens zijn die net als hij worden.

Melissa geeft met aarzeling het kindje aan Eric. ‘Hier is, is, je derde, derde zoon.’ stamelt ze. Eric knikt terwijl hij een vriendelijk gezicht heeft. Het kleine meisje wat bij Eric in de armen heeft kijkt verbaasd naar haar vader. Hoewel ze nog niets van de grote wereld begrijpt.

Jan kan het niet uitstaan dat zijn eigen moeder zo met de kinderen om gaat en niet met hem. ‘Ze heeft geen twee zonen vader maar dochters.’ Jan gokt maar wat maar weet niet dat het echt waar is. Opeens begint Melissa te huilen. ‘Het is waar maar laat ze alsjeblieft leven!’

Eric voelt de woede dat Melissa tegen hem heeft gelogen opkomen maar kijkt nog steeds vriendelijk. ‘Jij dumpt deze krengen NU in de sloot. Nu zeg ik!’

Melissa schudt haar hoofd. ‘Hoe kun je! Het zijn je eigen kinderen, jouw bloed stroomt in ze. Ze hebben jouw ogen, het zou me echt heel gelukkig maken en ik zal heel goed voor alles zorgen.’ De tranen stromen bij Melissa over haar wangen. Dit kan niet waar zijn. Laat ze toch een kans geven.

Eric schudt wild zijn hoofd. Waarop Jan meteen reageert. ‘je hoort wat m’n vader zegt! Nu dumpen mam!’ Melissa schrikt van de reactie van haar eigen zoon. Hoe kan een mens zoveel lijken op zijn vader en geen medelijden hebben met een ander. Dat moet toch wel een klein beetje zijn? Maar nee, er komt geen medelijden bij de twee mannen naar voren.

Melissa loopt zacht naar voren. Ze wil absoluut niet haar eigen twee kinderen zomaar weg gooien inde sloot en ze aan hun lot over laten. Haar gedachten slaan op hol, misschien moet ze gewoon het huis uitrennen met haar dochters. Niet meer terug keren.

Demi kruipt zachtjes over de houten vloer van de woonkamer. Thomas komt de kamer in lopen en gaat vervolgens op de bank zitten. Hij kijkt Demi vriendelijk aan en zegt lieve woorden tegen het meisje maar meteen begint het meisje plots te huilen.

Thomas en Linte

‘Linte! Demi huilt maar ik haar niet laten stoppen!’ roept Thomas. ‘Ik kom eraan lieverd.’ antwoordt Linte terug. Snel vouwt Linte de was op en haast naar beneden om het geschreeuw te stoppen. ‘heeft ze een poepbroek? Honger?’ vraagt Linte. Thomas schudt zijn hoofd. ‘Ze stopt gewoon niet, ik heb haar al vast gehouden en getemperatuurd. Maar ze is niet ziek of iets anders.’ zegt Thomas.

Linte buigt zich voorover naar Demi toe. ‘Wat is er meisje, waarom moet je huilen dan?’ vraagt Linte. Opeens snikt Demi alleen nog maar en kijkt haar moeder met een glimlachje aan. ‘Haha, ze miste gewoon haar moeder.’ lacht Linte.

Linte loopt met Demi richting het bedje van Demi dat in de woonkamer staat. Het andere bedje van Demi staat boven maar meestal ligt Demi gewoon in het bedje beneden want daar zijn haar ouders het meest vaak en kan ze snel bij het speelgoed.

Linte trekt de pyjama van Demi aan. ‘Mammie lief.’ zegt Demi. Linte lacht. ‘Demi ook lief.’ zegt ze op kinderlijke toon. Vervolgens pakt Linte Demi van de commode af en legt haar in haar bedje. ‘lekker slapen meisje.’ fluistert. Demi glimlacht en krijgt nog en kusje op haar voorhoofd gedrukt.

Thomas grijpt met z’n handen naar zijn hoofd. ‘Wat een bijzonder meisje hebben we toch.’ ‘Dat hebben we zeker.’ lacht Linte weer

terwijl ze een liefdevolle zoen geeft aan Thomas.

‘Ik maak wel even wat eten klaar ga jij dan verder met de was?’ vraagt Linte. thomas knikt maar voordat Linte weg wil lopen pakt hij haar hand nog en zoent haar terug. ‘Ik hou van je.’ fluistert hij zachtjes. Linte glimlacht zachtjes. ‘Ik hou ook van jou.’

Het lijkt gewoon een normale dag te zijn. Het gaat zoals het altijd gaat tot het s’avonds laat is. Linte en Thomas zitten omarmd op de bank zoutjes te eten en te praten. ‘Ik kan me geen beter leven wensen.’ zegt Thomas. ‘Ik ook niet, het is heerlijk zo. Volgens mij hebben wij geen ongelukken meegekregen.’ zucht Linte.

Ze raken aan de praat over allerlei onderwerpen.‘Ik weet zeker dat die Freek waar je het nog wel eens hebt nu vast al een oudere is dus zo kwaadaardig zal hij vast niet meer zijn.’ zegt Thomas. ‘Ik weet het, maar toen in het winkelcentrum was hij echt gemeen.’ antwoordt Linte.

Demi zit rustig in haar bedje terwijl ze wat tegen zichzelf brabbelt. Thomas en Linte beginnen van het geluid te lachen. ‘Je dochter is mooi maar jij bent nog mooier.’ zegt Thomas terwijl hij haar een zoen geeft. ‘Ik hou van je.’ glimlacht linte na de zoenen.

Ze zitten een tijdje te kletsen totdat Linte opeens krampachtig naar haar buik grijpt. ‘Thomas! Thomas, help! Ik kan haast niet meer ademen.’ schreeuwt Linte angstig. Haar buik verkrampt en ze snakt naar adem. ‘Heb je je verslikt?’ vraagt Thomas bezorgd. ‘Nee.’ zegt Linte nog amper.

Tranen van pijn vallen over haar gezicht heen. Thomas slaat paniekerig een arm om haar heen. ‘Het komt wel goed.’ fluistert hij terwijl hij weet dat het niet goed komt. Plots voelt Linte de pijn

vervagen en ze stopt met ademen. Stil valt ze op de grond.

Nog even probeert ze overeind te komen maar met alle inspanning die ze geeft wordt haar huid zo bleek en verdwijnt haar levendige lichaam in een zwak bleek lichaam.

Thomas snikt maar laat even later de tranen over zijn wangen stromen, Zijn geliefde vrouw waar hij al van kind af aan van hield is weg uit zijn leven. Gestorven en keert nooit meer terug. Thomas kan het amper bevatten misschien leeft ze nog wel en heeft hij gewoon een nachtmerrie.

Maar het is geen nachtmerrie het is de grootste nachtmerrie! Linte verdwijnt opeens in as en alleen zwarte as is dus nog maar van haar over. Al snel volgt er een witte gloed en verdwijnt de as in een urn.

‘Mammie? Mammie?’ vraagt Demi zacht nadat ze gezien heeft dat haar moeder opeens is verdwenen. Dat ze gezien heeft dat haar moeder niet meer bestaat. Maar de jonge kleine hersens van Demi bevatten het nog niet.

‘Lieverd…’ snikt Thomas. ‘je moeder is dood, ze is er niet meer.’ thomas staart naar de trouwring die zweeft inde lucht. Demi kijkt verbaasd naar het hele gebeuren. ‘Mammie dood?’ vraagt ze zacht en begint met haar vader mee te snikken hoewel ze er niets van begrijpt.