zaterdag 24 december 2011

12|

Harold Robles werd in1948 geboren in Suri-name. Uit Joodseouders. Groeide optussen arme mensen.Zijn moeder wist hetal snel: Harold was an-

ders dan andere kinderen. Hij verdroeggeen onrecht. Kinderen om hem heen had-den geen goede schoenen, dus wilde hij zeook niet. Hij deelde zijn bezittingen alsofhet de normaalste zaak van de wereld was.Harold Robles was 8 jaar toen zijn school-juf in Suriname de rest van zijn leven ver-anderde. „Ik zat in een klas met zeven leer-lingen, allemaal Nederlandse kinderen”,vertelt hij. „De school was gehuisvest ineen statig herenhuis.” De juf las een ver-haal voor over Albert Schweitzer (1875-1965), theoloog, filosoof, organist en arts.Een man die zijn leven in dienst steldevan de mensheid. Robles: „Ik was verrukt.Alles viel op z’n plaats. Wat een man. Datwilde ik ook.” Hij besloot er een opstelover te schrijven. Het leverde hem eentien op, de enige tien die hij ooit in zijn le-ven heeft gehad.Op veel manieren en op diverse plaatsenheeft Robles de voetsporen van zijn idoolgevolgd: van Nederland tot Afrika en vande Verenigde Staten tot voormalig Joego-slavië. Samen met Rhena Schweitzer-Mil-ler, de dochter van, richtte hij in de VS hetAlbert Schweitzer Institute for the Huma-nities (ASI) op, met als doel het levens-werk en de filosofie van Albert Schweitzerlevend te houden.

Begin jaren negentig braken in Joegoslaviëoorlogen uit. Mensenrechten werden mas-saal en gruwelijk geschonden. RhenaSchweitzer vond dat het instituut ietsmoest doen. In eerste instantie was al voormeer dan anderhalf miljoen dollar aan me-dische goederen nodig om de ergste noodte lenigen. Geld dat er niet was. De onver-moeibare Robles zocht contact metGeorge Soros, een rijke Hongaar, van wiehij wist dat diens moeder zijn passie voorAlbert Schweitzer deelde. Robles: „Maarhoe vraag je iemand anderhalf miljoen?”Hij deed het. Met succes. Hij kreeg om tebeginnen meteen een cheque van – omge-rekend – 500.000 euro mee naar huis. „Datwas een onvergetelijk moment. Tijdens detreinreis terug ben ik zó vaak naar het toi-let gegaan, dat iedereen wel gedacht moethebben dat ik een ziekte aan mijn fluitjehad. Maar ik wilde iedere keer controlerenof ik de cheque nog wel had.”De jaren in Joegoslavië hebben enorm aanRobles gevreten. „Het was om de hoek, inEuropa. En we lieten de mensen creperen.Ik heb dingen gezien die je niet voor moge-lijk hield. Vreselijk. De kampen waren te-rug. De geschiedenis herhaalde zich. Wehadden blijkbaar niets geleerd. Ik ben eengelovig mens, maar heb me daar wel eensafgevraagd: God, waar ben je nu? Waaromlaat je dit gebeuren?”In 1999 streek Robles neer in Oostvoorneen richtte de organisatie MKI op: het Medi-cal Knowledge Institute. Dat is nu actief inAfrika met voormalig aartsbisschop Des-mond Tutu als belangrijkste ambassadeur.

„De grootste fout die we ooit hebben ge-maakt, is dat we koffers vol medicijnennaar Afrika zijn gaan brengen. Een koffermet educatie was beter geweest. Dan waser nu niet zoveel aids en andere ellende ge-weest.”Preventie door educatie, zo luidt de strijd-kreet van het MKI. Mensen in de armstebuurten worden – gratis – zo geschoold,dat ze beter kunnen zorgen voor hun ei-gen gezondheid en voor de gezondheidvan hun familie en hun gemeenschap.Robles: „In zuidelijk Afrika sterft 13 pro-cent van de kinderen onder de 5 jaar aandiarree en 19 procent aan de gevolgen vanlongontsteking.”Het MKI draait vooral op vrijwilligers enheeft jaarlijks een budget van 400.000 eu-ro ter beschikking. Het geld is afkomstigvan liefdadigheid, donaties en sponsors.Volgens Robles zal het MKI nooit ‘besmet’worden door het grote geld. Hij denkt watdat betreft nog steeds zoals het jochie van8 jaar, dat Albert Schweitzer ontdekte. Hijheeft grote moeite met hulporganisatiesdie miljoenen besteden aan salarissen, kan-toren, pr, marketing en een wagenpark.„Ze zijn de sinterklaas van de gevestigdeorde. Ze slokken met hun uiterlijk vertoonalle aandacht op, maar het rendement vanhun werk is beschamend. Er gaat zoveelgeld af voordat het bij de mensen komtvoor wie het is bedoeld. Wij willen Neder-land laten zien dat het anders kan en an-ders moet.”

www.mkifoundation.com

Harold Robles wist hetal toen hij 8 jaar was:hij wilde zijn als AlbertSchweitzer. In diensvoetsporen, de mens-heid helpen. Op zijn 63eis hij nog steeds volop intouw, met een kritischekijk op ontwikkelings-werk. „Organisaties metdure kantoren, dure au-to’s en dure directeurenvertrouw ik niet.”door Anne Boerfoto Ronald Hissink

Geboren: 8 oktober 1948 inParamaribo, Suriname.Opleiding: Lagere school,hbs, mba, gezondheidswe-tenschappen.1973: Oprichter AlbertSchweitzer Centrum in Ne-derland, een internationaalcoördinatiecentrum voorstudenten en wetenschap-pers met archieven overSchweitzers filosofie enethiek.1975: Secretaris-generaal In-ternationaal Albert Schweit-zer Comité (AISL: Associa-tion Internationale del’oeuvre du docteur AlbertSchweitzer de Lambarénéopgericht door Dr. Schweit-

zer in 1949 in Straatsburg).1980: Werkzaam voor hetRode Kruis in de VS.1981: Oprichter en presidentAlbert Schweitzer Institutefor the Humanities.1999: Verhuisd naar Oost-voorne.1999: Oprichter MedicalKnowlegde Institute.2009: Bijzonder hoogleraarpublieke gezondheid aanhet American InternationalCollege in Springfield, Mas-sachusetts.Harold Robles is getrouwdmet de Nederlandse Yas-min Fuyk. Hij heeft drie kin-deren (30, 25 en 23 jaar) uitzijn eerste huwelijk.

Dr. Harold Robles