Ook thuis afgeleverd...

Naast Hellofresh zijn ermeer bedrijven die hetons gemakkelijker willenmaken een gezonde maal-tijd op tafel te zetten.

Allerhande Maaltijd-box“Voor onze box heb jegeen abonnement nodig.Je kan hem eenmaligbestellen of meerderekeren. Een groot voordeelis dat je daarnaast ook jeandere boodschappenerbij kan bestellen. Alleswordt tegelijktijdig gele-verd, zonder extra be-zorgkosten.”De Allerhande Maaltijdboxkost 35 euro, hiervoor hebje drie tweepersoons maal-tijden.

Marley Spoon“Wij besteden veel zorgaan de juiste hoeveelhe-den. We kopen de produc-ten in op basis van devraag. Zowel de produ-cent als de consumenthoeft zo niets weg tegooien. Een groot voor-deel is daarnaast dat jeacht weken van tevorenhet aanbod aan weekre-cepten in kan kijken en

mag kiezen welke maal-tijden je wil ontvangen. ”De prijzen van MarleySpoon variëren van 36euro voor twee tweeper-soons maaltijden, tot74,40 euro voor vier fami-liemaaltijden.

Matthijs maaltijd-box“Ik heb als chef-kok veelervaring in het makenvan recepten, die zet iknu in voor de maaltijd-box. Ik vind het belang-rijk dat mensen in eenhalf uur een gerecht optafel kunnen zetten,zonder stress in de keu-ken.”De prijzen van MathijsMaaltijdbox variëren van39 euro voor drie twee-persoons maaltijden tot59 euro voor drie familie-maaltijden.

Beebox“Beebox is het biologi-sche alternatief. Wehebben het EKO en BCorp keurmerk. Ditbetekent dat al onzeproducten van Neder-landse producentenkomen. De samenstellingvan de box en receptenwordt centraal geregeld,maar de klant ziet alleende lokale ondernemer.” De Beebox is als enigebox verkrijgbaar voor eenpersoon. Deze box kost32,50 euro voor driemaaltijden. De duurstebox kost 58,50 voor vierpersonen.

Meer Boxen

T14 DE TELEGRAAFMAANDAG 8 AUGUSTUS 2016 T15DE TELEGRAAF

MAANDAG 8 AUGUSTUS 2016

Maaltijdbox wint terrein

We zitten in hetoude hoofd-kantoor van V& D dat is om-gebouwd tot

een prachtig kantoren-complex. Waar Hellofreshis gevestigd, zat vroegerhet distributiegedeelte.Ooit reden hier vrachtwa-gens af en aan om goede-ren te lossen en in te ladenop de plek waar nu groteramen zitten. Waar inder-tijd de dozen opgestapeldstonden, staan nu langetafels waaraan recepten-

makers bedenken wat weover een paar weken gaaneten.

Sinds de introductie vanHellofresh in Nederland(het concept bestond al inDuitsland) lijkt het daar inieder geval wel op. In depraktijk zijn 150.000 men-sen lid van de maaltijdser-vice, maar soms lijkt heterop of heel Nederland isvergeven van de Hello-freshklanten. Waar je ookkomt, op een festival, opeen zaterdagmiddag inhet stadscentrum, je

wordt overal aangespro-ken door blije jongens enmeisjes: ’Kent u onzemaaltijdbox al, mag ik ueen kortingsbon aanbie-den?’

Kindje„Een vriend kende de

Duitse oprichter”, verteltMaaike die hoogzwangeris van wat ze zelf ’haartweede kindje’ noemt(„Hellofresh is mijn eerst-geborene.”) „Ik zag hetplan meteen helemaal zit-ten. Vooral omdat ik zelfdolgraag lid zou zijn vaneen dergelijke service. Alshardwerkend mens is hettoch iedere avond weereen ding: wat eten we, wiedoet de boodschappen? Ikben echt zo ongeveer van-uit het niets begonnen: in-kopen, dozen inpakken.Maar ik ben niet verbaasddat het daarna zo’n vluchtheeft genomen. Ik heb al-tijd in het concept ge-

loofd.” Inmiddels is Hellofresh

een grote speler in hetmaaltijdboxengebeuren.En zoals dat vaker gaatmet succesformules, denavolgers schieten alspaddenstoelen uit degrond: Marley Spoon, deAllerhandebox, MatthijsVrieze... Onlangs werdzelfs een halalbox gelan-ceerd. En met al dat suc-ces kwam natuurlijk ookde kritiek. Hellofresh zouzich veel te belerend op-stellen door iedere keerweer quinoa en bulgur inde pakketten te stoppen,het verkoopbeleid zou teagressief zijn, het lidmaat-schap nauwelijks stop tezetten. Een open brief vaneen klant ging viraal.

Kritiek„Ja, ik trek me die kri-

tiek aan”, zegt Maartjewier naam altijd onder demails van de maaltijd-

boxenservice staat endaardoor ook in de ge-noemde brief recht-streeks werd aangespro-ken. „Door mezelf als ge-zicht te profileren, ben ik

ook zelf degene die ondervuur wordt genomen alsmensen zich ergens aanergeren. Maar ik laat hetniet langs me afglijden. Ikdoe echt wat met het com-mentaar. Onze verkoperskrijgen een training, hetopzeggen van de boxen iseenvoudiger geworden,

klanten zitten niet meervast aan vaste gerechten,maar kunnen tegenwoor-dig 3 of 5 maaltijden kie-zen uit 8 suggesties. Houdje niet van quinoa, danneem je lekker wat an-ders.”

De oprichtster van Hel-loFresh in Nederland kanieder moment bevallenvan een dochter. Met eengemiddelde werkweekvan 60 tot 70 uur, kan datnog best lastig combine-ren worden. „Ik denk dathet wel losloopt”, zegt zeoptimistisch. „Ik heb eenenorme passie voor wat ikdoe en ik denk dat dat hetgemakkelijker maakt omeen en ander te combine-ren. Verder heb ik een lief-devolle partner en een fa-milie die me steunt. Ikdenk dat het wel goedkomt. Ik hoef me in iedergeval geen zorgen te ma-ken over wat we eten. Ikben zelf ook lid.”

’Ik trekme dekritiekaan’

Maartje Frederiks (31), oprichtstervan Hellofresh, werkte in de finan-ciële wereld. „En daar had ik hetecht wel naar mijn zin. Maar in mijnachterhoofd speelde altijd dat idee:ooit begin ik iets voor mezelf.”

Maartje Frederiks (31), al 5 jaar de baas bij Hellofresh

Maartje: „Hellofresh is mijn eerste kindje. De tweede is onderweg.” FOTO RICHARD MOUW

Op een dag vertelt je mandat hij voortaan liever alsvrouw door het leven gaat.Het overkwam de 51-jarigeMarian Geurtsen. Blijvenof weggaan? Dat is de vraagwaar ze lang mee worstel-de. Dat gevecht resulteerdeuiteindelijk in het boek’Een bijzondere liefde’.

„Ik viel op zijn zachte ka-rakter, zeventien jaar gele-den”, vertelt Marian. „Aleen week nadat we elkaarleerden kennen, vertelde hijme dat hij van vrouwendin-gen hield, zoals kleding enmake-up. Ik zag dat gewoonals een leuke hobby: ik hieldvan zingen, hij deed aan tra-vestie. Niets mis mee. Hetfeit dat hij nou eenmaal manwas, had hij geaccepteerd.’’

MirandaTenminste, dat dacht ze.

Want de man waar Marianooit verliefd op werd, heetnu Miranda en gaat door hetleven als vrouw.

„We waren thuis en hetwas al laat. ’Marian, ik denkdat we moeten praten’, zeize tegen me. Ergens wist ikwat er ging komen. Ze ver-telde dat ze wilde uitzoekenof ze toch niet gelukkigerzou zijn als ze permanentals vrouw door het leven zou

gaan. Ik dacht: oké, het hogewoord is er nu dus uit. En ikheb geen flauw idee wat hetinhoudt en hoe de toekomster voor ons uit gaat zien.Maar dan duik ik er maar in.Een sprong in het diepe.’’

DubbelTerwijl ze bij Miranda een

enorme rust zag verschij-nen, had ze zelf een dubbelgevoel. „Aan de ene kantgunde ik haar al het gelukvan de wereld.Maar tegelijker-tijd heb ik haaraltijd eerlijk ge-zegd dat din-gen waar zijgelukkig vanwordt, niet au-tomatischook mijgeluk-kigma-ken.”

Ma-rianvondvooralhet mo-mentwaaropMirandaaan dehormo-nen be-gon, las-tig.

„Terwijl zij zoiets had van’eindelijk, ik krijg borsten!’,dacht ik: ’wat moet ik hier-mee? Ik ben niet voor nietshetero.’’’ En dan was er ooknog de buitenwereld. „Ikmoest ineens gaan zeggendat ik met een vrouw sa-menwoonde, terwijl ik nieteens lesbisch ben. Maar uit-eindelijk was het slechtseen kwestie van wennen.”

AccepterenMarian en Miranda ble-

ven bij elkaar. „Als je je-zelf die tijd gunt als part-ner en jezelf ruimte

geeft om verdriet tehebben, helpt datenorm. Er is altijd het

gevaar dat je jezelf te-veel wegcijfert, wanneer

je partner een transitieondergaat. Daarom

ben ik veel metvriendinnen blij-

ven praten enheb ik altijd

stilgestaanbij de vraagwat hetmet mijdoet. Blijft

er naasthet ver-lies vanzijnman-zijn noggenoeg

over wat ik wél leuk vind?Zo heb ik er altijd tegenaangekeken. Weggaan kan al-tijd nog, dacht ik.”

Het stel geeft elkaar deruimte en is altijd open in decommunicatie. „Fysiekeaantrekkingskracht, seksu-aliteit dus, is niet belangrijkvoor ons”, vertelt Marian.„Wij vinden intimiteit opandere manieren. Geleide-lijk aan kregen we het ver-trouwen dat het ging wer-ken. We voelden dat on-danks alles wat er veran-derd was, de basis tussenons goed was. We gingen hetredden.’’

GetrouwdVorig jaar is het stel op-

nieuw getrouwd. „Ergensben ik ook opnieuw verliefdgeworden’’, vertelt Marian.„Verliefd op Miranda. Toenze nog man was, besteeddeze nauwelijks aandacht aanhaar uiterlijk. Dat was im-mers toch niet interessant.Maar nu ze vrouw is, kleedtze zich beter en ziet ze er al-tijd heel verzorgd uit. Ik bener trots op om naast haar telopen en met haar te pron-ken. Dan denk ik: ja, kijkmaar. Dít is mijn vrouw!’’

’Een bijzondere liefde’, hetboek voor partners vantransgenders, ligt nu in dewinkel.

Opnieuw verliefdop Miranda

NU OP WWW.VROUW.NL

Spijt van mijn kinderenOOK OP VROUW.NL

Klaar met de sportzomer

door Iris te Voert

door Marjolein Hurkmans

COLUMNPHAEDRA WERKHOVEN

,Wat? Is je moe-der overle-den?” vraag ik

verbijsterd aan mijn vrien-din. We zagen elkaar eentijd niet en ik wist wel dathaar moeder een zwakkegezondheid had en ook datze twee jaar geleden hetcontact met haar hadverbroken. Toch schrok ikvan het nieuws. Want ookik kende de moeder, vanverjaardagen. Ik vond haaraltijd wel aardig.Voor mijn vriendin was zenooit een moeder. En datze stierf maakte bij haarweinig los. Ze kwam erniet voor terug van vakan-tie. Ik bevroeg haar erover,maar merkte dat het ijs omhaar hart kwam. „Wat hadeen laatste bezoek noggoed kunnen maken?” Demoeder stierf zonder haarkinderen.Ooit maakte ik een repor-tage over kinderen die hetcontact met hun oudersverbreken. Ik was op eenlotgenotenbijeenkomst vandie ouders. Verzuchtingen,slachtofferschap en veel

verdriet. Foto’s van kinde-ren en kleinkinderenraakten en verlieten mijnhanden. De verhalenschrijnend, het onbegripgroot. Tranen rolden overwangen, hakken stondenin het zand. En steedsmoest ik mijn best doenom niet te schreeuwen:hoe hebben jullie het zokunnen verkloten?Ieder ander had mijnvriendin een onmensgevonden. Waarom zetteze zich er niet overheenen stond ze aan het sterf-bed? De vriendinnen vande moeder zagen mijnvriendin en haar broer alsmonsters. Maar ik begrijphen. Zelf verbrak ik bijna

het contact met mijnmoeder. Ging zowat on-derdoor aan de kwaad-spraak die ze deed. Hetclaimen. Het dreigen.Toch liet ik haar nietgaan. Want ooit was zewèl die lieve moeder. Datzei mijn vriendin: „Jij kannog herinneringen opha-len aan toen het wel leukwas. Maar bij ons zijngeen mooie dingen.” Ver-drietig werd ik van haarverhaal. Van de afkeuren-de blikken op de crematie.Het bracht me terug bijdie dag, dat de bestevriendin van mijn moederfluisterde, terwijl de kistmet mijn dode moedererin in de huiskamerzoemde: „Ik geloofde erniks van hoor, wat zeallemaal zei. Ik weet watvoor lieve meiden julliezijn.” En hoe me dattroostte. Daar ben je dandus volwassene voor. Eenkind blijft nooit zomaarweg.

Moeder

TWITTER.COM/PHAE-DRAJANINE

Een kindblijftnooitzomaarweg

Marian:„Ik werd

weer ver-liefd.” FOTO RENEBOUWMAN