Korstmossen

Het woord 'korstmos' is op twee manieren misleidend. Korstmossen zijn geen mossen (ook al eindigt de Nederlandse naam vaak op '-mos'), en ze hebben lang niet allemaal een 'korst'-vorm.

Wat zijn ze dan wel? En wat maakt ze zo bijzonder? Waar leven ze van? Waarom zie je ze vooral op de hei en op schrale plekken? Hoe vermeerderen ze zich? Bruin bekermos

Korstmossen hebben geen stengels, bladeren, bloemen of wortels. Een korstmos bestaat uit schimmeldraden die een alg of wier omkapselen. Die algen of wieren zijn nodig om aan suikers te komen. Schimmels hebben zelf geen groene of blauwe cellen, dus geen chlorofyl (=bladgroen). Ze hebben dus ook geen fotosynthese. Ze kunnen dus geen suikers en zetmelen aanmaken. Planten, grassen, bomen, varens, mossen, algen en wieren kunnen dat wel.

Wat schimmels wel goed kunnen, is (voedings-) zouten opnemen uit (regen-) water, en maken. Dat kunnen schimmels beter dan algen, wieren, mossen, varens, grassen, planten en bomen.

eikemos

Omdat korstmossen geen wortels hebben, halen ze alle voeding uit de lucht. Ruilhandel tussen alg (of wier) en schimmel ligt voor de hand.

De uiterlijke kenmerken van korstmossen zijn zo klein dat een loep van 10x of 20x vergroting vaak noodzakelijk is. Sommige hebben aanhechtingsdraadjes (wortelachtig), lobjes of schubjes (bladachtig), soms bekertjes of staafjes (steel- of struikachtig), voortplantingsorganen, korreltjes. Ravelig bekermos

De voortplanting van de schimmel van het korstmos als een paddenstoeltje met sporen is niet kansrijk. Voeding krijgt zo'n spore amper mee. De sporen van de schimmel moeten op een geschikt algje landen, om daarmee een nieuw korstmosje te vormen.

Gewoon schorsmos

leermos

Rood bekermos

rendiermos

steenkorstmos

Rode heikorst

Smal schorsmos

Glad korstmos

Groen bekermos

boomkorstmos