Er was eens een vrouw, die zo graageen kindje wilde hebben, maar zijwist absoluut niet waat ze dat kindjevandaan zou halen; en daarom gingzenaar een oude heks en zei: "Ikwou zo verschrikkelijk graag eenkindje hebben, wil je me nietvertellen hoe ik eraan kom?""'Wel zeker, dat is zo moeilijk niet!"zei de heks. "Hier heb je eengerstekorrel en wel van een heelander soort dan die op de akkergroeit of die de kippen eten. Stop diein een bloempot, dan zul je eens watzienl" "Dank je!" zei de vrouw enzegaf de heks twaalf stuivers. Ze gingtoen naar huis en plantte degerstekorrel. Onmiddellijk kwam ereen prachtig mooie, grote bloem opdie er uitzag als een tulp, maar ze zatstijf dicht, alsof ze nog in knop was."Dat is een mooie bloem!" zei devrouw enze kuste haar op de mooie,rode en gele bladeren, maar ophetzelfde ogenblik datze kuste, ging

de bloem met een grote knal open.Nu kon je zien dat het een echte tulpwas, maar midden in de bloem, opde groene stempel, zat een klein fijnmeisje, zij was niet langer dan eenduim en daarom heette zeDuimelijntje. Een mooi gelaktenotendop was haar wieg, blauweviooltjes waren haar matrasje enrozenbLaadj es haar dekentj es, daarsliep ze'snachts, maar overdagspeelde ze op de tafel waarop devrouw een bord had neergezet en omdat bord legde ze eengrote krans vanbloemen met hen steel in het wateren daarop dreefook een groottulpenblad. Daarop mochtDuimelijntje vcm de ene kant van hetbord naar de andere varen; zijhadtwee witte paardenhaÍen om mee teroeien. Dat was een prachtig gezicht!Zijkon ook zingen, zo fijn en zoliefelijk als niemand nog ooit hadgehoord.

qt l , '

;É# lS

, T.r"s

. i *d"