BUILD MY DREAM Ronde 3

Het Forse Fort is, in mijn versie van de verbouwing, een huis dat in 1617 gebouwd

is. Nadat de bouw is afgemaakt, is er een rijke familie in getrokken, die het huis van

generatie tot generatie heeft laten overgaan, totdat uiteindelijk, in 1950, de bloedlijn

uitgestorven is. Toen heeft het een tijdje leeggestaan, tot er een wat rijkere, moderne

familie in is getrokken, in 2001. Ze hebben het deels in de originele staat gehouden,

maar ook veel dingen voor hun eigen gemak vervangen.

Buren zeggen dat ze de familie (die nochtans vaak vrienden op de thee vroeg) al bijna

een jaar niet meer buiten hebben gezien. Experts zeggen dat het huis sporen van magie

bevat. Maar is dat ook zo?

Als je binnen komt op de begane grond, valt het meteen op dat de hal na de originele

familie waarschijnlijk niet al te veel veranderd is. Het is natuurlijk wel van enkele

moderne gemakken voorzien, (zoals stroom en heel wat stevigere trappen) maar toch is er

nog veel antiek in te ontdekken.

Dit geld al helemaal voor de woonkamer. Het kleed kan er heel goed gelegen hebben

sinds 1700, en ook de banken lijken niet al te nieuw. Uiteraard zijn de tv en computer

pas aangesloten toen de moderne familie het pand kocht en stroombedrading liet

aanbrengen waar dat nodig was.

De badkamer en keuken zijn wel volledig aangepast. Dat kan ook niet anders, want

diezelfde ruimtes uit de tijd van de VOC, zijn natuurlijk ver beneden de gemakken

van de moderne tijd. Stroom is nodig om te koken, en de aller modernste

waterleidingen maken wassen een stuk makkelijker.

De eetkamer heeft weer veel weg de originele staat. De tafel en openhaard hebben diverse sporen van restauratie, en op het kleine portret dat naast de bloemen op het kastje (zie vorige dia) staat een van de originele eigenaren uit 1617. Het gezin vond het blijkbaar een waardevol erfstuk, en de moderne familie vond het waarschijnlijk gewoon zonde om zoiets weg te doen.

De grote overloop op de 1e verdieping kan aan verschillende tijden toegeschreven

worden, want het is niet helemaal zeker te zeggen wat uit welke tijd komt. Over de

kandelaren en spiegel is echter wel bekend dat ze, met de nodige restauraties, uit de tijd

van de eerste bewoners van het Forse Fort komen.

Van de badkamer daarentegen is natuurlijk wel zeker te zeggen, dat daar niets van antiek in staat.

Een kamer waarvan niet zeker te zeggen is wat het eerst was, is een soort bibliotheek

geworden. Ondanks dat er niets van antiek uit de tijd van de VOC te vinden is, zijn

er gek genoeg wel boeken te vinden die heel gemakkelijk uit de middeleeuwen kunnen

dateren. Ook in de slaapkamer zijn dit soort boeken te vinden. Zouden de zogenaamde

„experts‟ dan toch gelijk hebben, en heeft hier iets met middeleeuwse magie de intrek

genomen?

Ook van de derde en laatste badkamer is natuurlijk met zekerheid te zeggen dat er zich geen antiek bevindt.

De salon daarentegen, staat bijna helemaal vol met antiek. Misschien dateert het uit de tijd van de VOC, misschien later, uit de Franse revolutie, dat valt niet met zekerheid te zeggen. Historici zeggen: “De kamer werd vroeger door de vrouw des huizes gebruikt, om haar vriendinnen op de thee uit te nodigen. Het moest natuurlijk een chique ruimte zijn, met alle gemakken van dien, om die vrouwen te imponeren.” De moderne familie heeft de kamer waarschijnlijk in originele staat te houden als aandenken aan het originele huis.

Op zolder kun je goed zien dat het huis vele verschillende tijden gekend heeft. Er staat

antiek, maar ook modernere voorwerpen en een paar wederom die mysterieuze

middeleeuwse boeken. Het staat behoorlijk volgestouwd, en de totale waarde van de

zolder alleen ligt waarschijnlijk vrij hoog.

Toen ik samen met de taxateur de mysterieuze boeken in de boekenkast nader bekeek, bleek dat de boekenkast –naast natuurlijk het bewaren van boeken- ook een andere functie had. Namelijk: Toen ik een bepaald boek uit de kast trok, begon de kast te draaien, en kwamen we terecht in een kamer die alleen maar het vermoeden van de experts kan bevestigen; Er heeft waarschijnlijk een heks intrek genomen in het huis. Misschien heeft ze de vorige bewoners vermoord, misschien zijn ze uit zichzelf weggegaan, maar in elk geval is dit bevestiging, dat heksen bestaan.

Ondanks deze schokkende ontdekking gaan we verder naar de achtertuin. Er staat een

paviljoen waar je heerlijk kunt zitten, tussen de planten, met een uitzicht op de zee, en

bij een borstbeeld van de originele eigenaar en zijn geliefde kat, met iets verderop een

klaterend fonteintje. Ook al is de tuin behoorlijk overwoekerd geraakt in het jaar na de

verdwijning van de vorige eigenaar, het is toch nog een heerlijke plek om rond te lopen.

En met deze plattegronden neem ik afscheid van u. Ik vrees dat ik niet meer veilig ben, gezien ik de aanwezigheid van heksen bekend heb gemaakt aan de wereld. Ik zal vluchten. ~Vaarwel.