Build My Dream 2011

Opdracht 5

Door Sims2SNFKGGH

Zozo, daar zijn we dan weer! Het is bijna de 22e, wat betekend dat ik weer just in time ben

met mijn inzending. Ben afgelopen zondag begonnen en vervolgens met wat pauzedagen er

tussendoor alles afgemaakt.

Voor ik begin met mijn gebeuren rondom inzending nummer vijf, wil ik eerst weer iedereen

bedanken. Het ontvangst dat ik de vorige keer heb gehad vond ik echt super te gek en kijk

nog steeds met een glimlach naar de tweede plek die ik heb bepaald. Super, súper tof!

Bedankt, iedereen! ;3

Net als bij de vorige opdracht werd ik heel erg enthousiast toen ik eenmaal bezig was.

Helaas heb ik een keer vrijwel helemaal overnieuw moeten beginnen omdat mijn spel

vastliep en ik niet (genoeg) had opgeslagen. Maar met behulp van de foto die ik Marieke

heb gestuurd (en zij daarna weer naar mij – thanks nog daarvoor!) kon ik gauw weer verder.

Voor de rest ga ik nog niets vertellen over ‘t verhaal zelf. Net als de vorige keer heb ik

een ‘voorafje’ om de spanning erin te houden. Hierin krijgen jullie personages te zien. De

één zal ze kennen, de ander niet. Dit verhaaltje is trouwens tevens een soort van interlude.

Ben op dat idee gekomen mede dankzij Sandra (haar interludes) en Marieke (haardeelname

aan de Snap A Life-wedstrijd). Natuurlijk komen er ook personages in voor die nog

niemand kent en, niet te vergeten, het park. Naderhand zal ik boeeel losse kiekjes showen.

Ondanks de vroege tijd van het jaar was het vrij warm. Zo kwam het dat Auke slechts in

een vaal polo T-shirt over straat liep, zonder jas.

Met zijn gedachten zat hij bij de gitaarles van daarnet. Nu was het al een aantal jaar het

geval dat hij les kreeg van zijn tante en dat beviel hem goed. Isolde, de zus van zijn moeder,

werkte op de plaatselijke muziekschool en had dan ook allerlei connecties met andere

muziekdocenten die gitaarles gaven, waardoor Auke zelfs de liedjes uit de top 40 kon leren

die hij leuk vond. Vandaag was hij erin geslaagd een snelle gitaarsolo te spelen die niet

bepaald voor beginnelingen was en dat deed hem goed. Met zo ongeveer een glimlach op

zijn gezicht liep hij langs het westerpark naar huis terug toen zijn aandacht werd getrokken

door een auto die stapvoets langs hem heen reed. Er klonk geen R&B of rapmuziek zoals hij

zou verwachten bij een Volkswagen Golf, maar een mannenstem. – Nou ja, mannenstem?

Het klonk eerder als iemand die niet veel ouder was dan hijzelf. Een jonge gast van een jaar

of achttien. Zo te merken was de jongeman behoorlijk nijdig op degene naast hem.

Auke probeerde langs de tierende bestuurder langs te kijken, maar tevergeefs en wendde

zijn blik af. Net op het laatste moment ving hij een glimp op van degene naast de rijdende

man. Een meisje, een jaar of twee, drie jonger dan hijzelf. Ze had betraande wangen en de

blik in haar ogen zorgde ervoor dat er een siddering door Aukes lichaam liep. Hij was nogal

wat je noemt een overgevoelig persoon. Maar overgevoelig of niet: hier was iets goed mis.

Iets in hem zei dat het niet zijn zaak was, dat hij zich er niet mee bemoeien, dat het hem nog

problemen zou opleveren als hij tussen dat meisje en de jongeman in zou gaan staan. Echter

was de neiging om haar te helpen groter dan al die angsten.

Vanuit zijn ooghoeken sloeg hij de auto gade. Hij ontdekte dat het meisje even naar de

deurknop keek terwijl de jongen niet oplette. De volgende ingeving was volledig impulsief en

voor Auke het wist wat hij deed, deed hij een stap naar de auto toe. ‘Hé!’ Riep hij. ‘Mag ik

iets vragen?’ De jongeman trapte op de rem en hoewel zijn blik duidelijk maakte dat hij geen

zin had om iemand de weg te wijzen, zette Auke nog een stap dichterbij. Zijn blik kruiste kort

die van het meisje, die door had waarom hij dit deed. De deur klikte open en ze rende weg.

Auke dacht razendsnel na over wat hij moest doen. Het meisje achterna of kijken hoe de

jongen reageerde? Met strak opeengeklemde kaken probeerde Auke de reactie van de

jongen te peilen. Die keek Auke slechts strak aan en draaide het raampje omhoog. Vervolg-

ens trapte hij het gaspedaal in en reed weg.

Ook Auke zette het op een lopen. Zou hij doorrijden tot aan de achterkant van de parken

aan de westkant? Wie weet pikte hij daar het meisje wel op. Wist hij veel wat er dan met

haar zou gebeuren. Er waren zoveel uitgangen, maar toch – Auke moest het meisje waar-

schuwen. Verwoedt rende hij het park in, probeerde te achterhalen waar ze zat. Het roze

geval wat ze aan had viel direct op tussen alle natuurlijke kleuren en Auke beende erheen.

De hoes van zijn gitaar klapte bij elke stap tegen zijn achterbeen, maar het kon hem niet

schelen. Het meisje. Hij moest het meisje waarschuwen.

Bij het fonteintje hield hij in. ‘Gaat het?’ Vroeg hij zacht.

Het meisje schrok en keek met betraande ogen naar hem op. Vlug vermande ze zich,

veegde ze haar wangen droog. ‘Ja, het gaat prima,’ mompelde ze. ‘Dank je, trouwens.’

Auke knikte maar zei niets. Hoe kon ze nou zeggen dat het wel ging? Hij vroeg zich sterk af

wat er was gebeurd en besefte zich dat ze dat misschien liever niet wilde zeggen. ‘Ikkeh… Hij

is doorgereden. Geen idee waar hij nu heen is, maar ik vermoed dat hij naar de andere

hoofdingang van het park gaat, zodat…’

Het meisje snoof en onderbrak hem met een afwerend gebaar. ‘Nee, dat doet hij echt niet.

Het is niet de eerste keer dat ik ervandoor ga. Hij… het zou niet de eerste keer zijn. Hij heeft

het wel vaker te bond gemaakt.’

Auke trok zijn wenkbrauwen op, wist niet wat hij moest zeggen. ‘O,’ stamelde hij.

Geen van beiden zeiden ze iets. Even was er alleen het geluid van de fonteintjes, de andere

Sims in het park. Ze lieten hun hond uit, kletsten bij met vrienden met een kop koffie van

de espressobar op de brug. Kinderen renden gillend met ballen en speelden in toestellen.

Aukes kaak verstrakte en hij begon te kniezen. Moest hij haar wat te drinken aanbieden? Hij

kende het hele kind niet, maar iets in hem… Dat ene iets. Hij stak zijn hand uit. ‘Ik ben Auke,’

stelde hij zich voor. Het meisje schudde hem een losse hand en stelde zich voor als Lise-May.

‘Oké…’ Auke dacht even na over hoe hij het moest voorstellen. ‘Wil je… even een kop thee

of koffie drinken om bij te komen? Of… of zoiets?’

Lise-May sperde haar ogen wijd open. ‘Mijn portemonnee! Hij ligt nog in de auto! En mijn

jas ook, ik…’ Auke zag dat ze zich probeerde groot te houden, maar zag ook de tranen in haar

ogen.

‘Het is oké,’ zei hij zacht. ‘Ik betaal.’

Lise-May was duidelijk even van plan om tegen te stribbelen. Toen haalde ze haar schou-

ders op; ze had toch niets anders te doen op het moment. In stilte liepen ze naar de brug.

Auke legde zijn gitaarhoes met daarin zijn gitaar onder het tafeltje en ging tegenover Lise-

May zitten. Het was ongemakkelijk stil, tot zij naar zijn koffer knikte.

‘Je speelt gitaar.’ Het was meer een opmerking dan een vraag. ‘Al lang?’

Auke haalde zijn schouders op. ‘Een aantal jaartjes,’ zei hij vaag. ‘Ik heb al een tijdje

gitaarles.’ Hij vond het moeilijk om zo een heel verhaal af te steken tegen een meisje met

wie hij onder deze omstandigheden een kop koffie dronk.

Schijnbaar zag ze het of besloot ze haar gereserveerde houding te laten varen, want Lise-

May knikte. ‘Ik woon hier nog niet zo lang,’ vertelde ze. ‘Maar ik me wel weer inschrijven op

een muziekschool of in elk geval les nemen. Ik speel piano,’ legde ze uit.

Nu Lise-May wat over zichzelf had verteld, voelde Auke zich wat meer op zijn gemak. Het

nodigde uit om erin mee te gaan. ‘O?’ Deed hij verbaasd. ‘Wat voor muziek speel je dan? Ik

bedoel… Klassiek, pop – van die dingen die ook op het keyboard kunnen?’

Lise beantwoorde lachend de vraag. ‘En jij, met je gitaar? Top 40, zeker?’

Auke schoot in de lach. ‘Dat kwam er zowat… minachtend uit. Maar je hebt het mis. Ik ben

niet iemand van de top 40 muziek. Tenminste… bijna nooit. Ik ben meer iemand van de

alternatieve muziek, net als jij.’ Auke dreunde een paar artiesten op. ‘Of oude muziek. Ik

weet nog wat mijn eerste liedje was. Strawberry Fields Forever van de Beatles.’

Lise zette met een klap haar lege koffiemok op het tafeltje. ‘Die van mij ook! Ik bedoel, het

eerste liedje dat ik kon spelen is ook van de Beatles.’

‘Welke?’

‘Let It Be.’

‘Je meent het?!’

De twee praatten lachend verder en Auke bestelde nog een tweede kop koffie. Ze waren zo

aan de praat dat ze de reden waarom ze hier zaten alweer vergeten waren. Er hing zo’n ont-

spannen sfeer dat je zou zeggen dat ze elkaar al jaren kenden.

Het mocht dan wel zo warm zijn als een zomerdag; het was nog steeds eind winter en het

werd vroeg donker. Toen de verlichting boven hen aanknipte, schrokken ze beiden op.

Met een lach op hun gezichten keken ze omhoog.

‘Mooie lichtjes,’ fluisterde Lise-May giechelend.

Auke grinnikte en kwam overeind. ‘Ik wil niet vervelend doen – het was echt heel gezellig,

maar ik moet onderhand eens gaan. Ik heb les op zo’n tijd dat ze niet op me wachten met

het eten, maar als ik nog langer wegblijf…’ Auke dacht diep na en besefte zich dat hij alleen

thuis was. Zijn ouders hadden zijn neefje en nichtje mee naar de dierentuin genomen, zijn

nicht Iris was niet thuis, zijn broer Melvin en neefje Krijn ook niet. Hij zag Lise-May kijken en

nam een besluit. ‘Ik wil me niet opdringen, je kunt ook gewoon nee zeggen, maar… Ik ben

toch alleen thuis. Heb je… heb je zin om mee te gaan? Het is geen probleem, echt niet.’

Lise-May slikte en keek naar de grond. Al die tijd dat Auke aan het ratelen was geweest, had

ze al begrepen wat de bedoeling was. Wat moest ze hier nu weer mee? Ze had een vriend –

een bij wie ze vanmiddag nog uit de auto was gevlucht na de zoveelste ruzie. Moeilijk keek

Lise Auke aan. Het was zo’n aardige jongen. Hoe zou een andere jongen van zijn leeftijd

hebben gereageerd in zijn situatie? Er waren er vast niet zoveel geweest die zoiets voor haar

hadden geregeld. Daarbij kwam dat ze gerust haar vader kon bellen en zeggen dat ze bij

vrienden sliep. Hij zou zich wel druk maken, maar ze wilde niet naar huis vanavond. Dan zou

ze alles moeten vertellen aan haar vader. Over de zoveelste ruzie met haar vriend. Dan zou

hij weer zeggen dat hij zo slecht voor haar was. Hij had gelijk. Dat wist ze wel, maar ze wilde

het niet horen. Ze was er niet klaar voor. Nog niet.

Auke zag haar twijfelen. ‘Hé,’ zei hij met een zachte blik. ‘Het hoeft niet, echt niet. Je hoeft

je niet verplicht te voelen. Maar als je wilt mag je in het bed van mijn broer. Hij is er toch

niet. Daarbij zou hij het niet erg vinden.’

Lise-May’s ogen vergrootten kort. Mijn God. Had hij gedacht dat ze twijfelde omdat… ze

dacht dat er iets zou gebeuren tussen haar en Auke? Ze schudde resoluut haar hoofd tegen

die gedachte. Auke knikte kort en wilde zich omdraaien. Lise-May besefte zich toen pas wat

ze had gedaan en legde haar hand op zijn gitaarkoffer.

‘Wacht,’ zei ze. ‘Ik sms mijn vader dat ik bij een vriendin slaap. – Ik ga met je mee.’

Uitbundig gaf Auke Lise-May een highfive. Lachend liepen ze park uit. De plek waar elkaars

wegen vanmiddag nog kruisten, bedacht Lise-May zich. Auke was alweer losgebarsten over

één of ander verhaal. Hij praatte veel, maar dat vond ze niet erg. Zijzelf was niet erg verleg-

en, maar het duurde even voor ze zich openstelden tegenover anderen. Auke had het

behoorlijk snel voor mekaar gekregen, vreemd als hij voor haar was. Maar zeg nou zelf. Na

één middag wisten ze al zoveel van elkaar en nu had hij haar zelfs aangeboden bij haar te

blijven, alleen om haar uit de penarie te houden. Hij wist amper wat van haar. Wie weet was

ze wel één of ander probleemkind. Wist Auke veel. Eigenlijk was het niet echt eerlijk.

Misschien moest ze hem gewoon vertellen wat er gaande was. Ja, ze moest het kwijt.

Dit was mijn verhaaltje! Hier zal nog wel een vervolg op komen in mijn WK. Misschien

dat ik deze scène nog overneem in de komende update of die erna, maar het kan ook zijn

dat ik dan door verwijs naar deze inzending. Dat weet ik nog niet. Het krijgt in elk geval een

Staartje!

Zoals ik al zei in de inleiding, komt er ook nog een aantal foto’s dat ik heb geschoten om

gewoon het park in zijn geheel te laten zien. Tijdens de foto’s van het verhaal hebben jullie al

het één en het ander te zien, maar ik zou natuurlijk niet willen dat jullie iets over het hoofd

zouden zien. Vandaar heb ik nog eens wat foto’s van het park zonder Simmetjes, te beginnen

met de twee bovenstaande foto’s. Eén foto bij nacht en één overdag. =3

De ingang van het park. Zoals je ziet heb ik een boogbruggetje gemaakt. Het was nogal een

gedoe om het een beetje bol te krijgen. Maar ik heb het al eens eerder gedaan bij het

bouwen van het kasteel. Die komt voor in mijn WK. Die brug was kleiner en gemaakt van

fundering die uit stenen bestond, maar dit is in feite niet veel anders.

Heb ervoor gezorgd dat er ook aan de straat genoeg verlichting is. In plaats van de standaard

telefooncel heb ik een houten gekozen. Dat vind ik meer bij het natuurlijke uiterlijk van het

park passen.

De ingang vanaf de andere kant. Aan weerskanten heb ik plantenpakken neergezet, wat

zorgt voor een net iets minder verwilderde aanblik. Bij de rechter boom staat er ook nog iets

kunstzinnigs. Door het hele park verspreid staan nog wat kunstbeelden, wat je tegenwoordig

heel erg vaak in het echt ook ziet.

Wat je ziet wanneer je naar rechts kijkt vanaf de ingang. Een vijvertje met daarin de nodige

planten en een fonteintje. Ook staat er een boel bamboe tegen de fundering van het

bruggetje. Daar is ook een espressobarretje te vinden met wat tafels en stoelen. Maar daar

komen later nog meer foto’s van.

Er loopt door het park een gemixt pad van stenen, kurkgrond en grind. Dit pad kun je

bewandelen. Het loopt rond en leidt op twee manieren naar de trappetjes van de brug. Het

heeft dus niet echt een begin en een eind. Langs de paden vindt je hier en daar wat

lantaarns, zodat het ook op de (vroege winter)avond mogelijk is honden uit te laten of een

romantische wandeling te maken met je vriend of vriendin.

De linker kant vanaf de ingang. Opnieuw een vijver, maar daarlangs ook een pad. Een bankje

waarop je kunt zitten om over de vijver uit te kijken of te wachten tot de taxi er is. Dit

vijvertje loopt ietwat rond waardoor je gemakkelijk naast elkaar kunt staan om te vissen

zonder dat je met de lijnen in de knoei raakt.

Wanneer je het pad verder door naar achteren volgt, naar het trapje, kom je uit bij een

kleine blokhut. Als je van plan bent wat langer in het park te blijven of je gewoon ineens

nodig moet, zijn er voor zowel mannen als vrouwen wc’s.

Links de ingang bevindt zich een kleine verhoging met kleurrijke toestanden. Hierop staat

een speelhuisje en een klimrek, zodat ook de jongere Sims onder ons zich in dit park kunnen

vermaken. Natuurlijk is er weer gedacht aan verlichting, maar ook aan kunst. Met een rand

van vijver om het halve ‘eilandje’ heen kunnen de kinderen hun fantasie helemaal laten

gaan. Echter staan er genoeg struiken en bomen langs de zijkant om te voorkomen dat er

kinderen in het water vallen.

Wanneer je het pad verder volgt vanaf het speeltuintje, kom je een fonteintje tegen. Daar

staat een bankje waarop je rustig kunt genieten van de natuur. Ook zijn er twee bosjes met

planten. Eén met zonnebloemen en één met verscheidene struiken. Ook staat er een Ja-

panse boom, persoonlijk één van mijn favorieten sinds ik Leonies kavels heb gezien die ze na

heeft gemaakt van De Sims Makin’ Magic*.

*Did I mention mijn voorliefde voor de muziek van Makin’ Magic? – Niet?!

Vanaf de bank kunnen ouders kun kroost bij de toestellen perfect in de gaten houden en

tegelijkertijd een beetje beschut zitten tegen pottenkijkers. Hebben ze zin in koffie? Dan

lopen ze richting het achterste bankje.

Daar bevindt zich namelijk een trapje om de brug op te komen, net als bij de toiletten.

Hierbij loop je langs de vijver. Op de brug staat een espressobarretje – koffie! – waar ouders

even kunnen gaan zitten. Zoals bij Auke en Lise-May: om elkaar te leren kennen. Of het nu

lang of kort duurt: je kunt op een rustige plek genieten van je koffie of thee – alleen of met

meerdere Sims.

Wanneer je doorloopt vanaf het kleine zitgedeelte, kom je weer een bankje tegen. Hierbij

kun je over vrijwel het hele park uit kijken. Overal op de brug staan weer wat kunstvoor-

werpen, er hangen bij de stoelen en tafels lampjes en op de gehele brug zelf zijn er lampjes

te vinden op het hekwerk.

Zo gauw je het hoogste punt van de brug bent gepasseerd, komt er een bochtje naar rechts

en kom je uit op de wc’s. Onderweg kom je weer kunst en een bankje tegen.

Voor het wc’tje is nog een plekje voor de (bij)gelovige Sims onder ons. Gooi een

geluksmuntje in het huisje of steek een kaars op en denk terug aan een dierbare, overleden

Sim. Door de beschutting van bomen en struiken kunnen Sims hier in alle rust zichzelf zijn.

Voor lange of korte tijd.

De wc’s, nog minder dan 5x5 groot maar met genoeg ruimte om even te toiletteren, je

uiterlijk te checken en je handen te wassen en af te drogen. Voor ‘s avonds is er een lampje

en zelfs voor magische Sims is de spiegel* groot genoeg om te verschijnen.

*Een trivia; in mijn WK komen magiërs voor die kunnen roomshiften (teleporteren). Dit gebeurd veelal via spiegels.

Vanaf het blokhutje kun je een rondje lopen om het speeleilandje, waardoor je weer uit zult

komen bij het fonteintje en het bankje, waardoor we het gehele park hebben gehad.

De laatste foto’s die ik nu nog wil laten zien, zijn de foto’s van het park bij avond of

nacht. Dit is dus wat je ziet als je onder de boogbrug door bent gelopen.

Het visvijvertje, met uitzicht op de ene trap en het toilethuisje. Hier schijnt mooi licht op

zodat iedereen het kan vinden, zelfs in het donker.

Het speeltuintje.

Het fonteintje – romantisch, nietwaar?

En tot slot: mijn favoriete plekjes van het bruggetje. Het terrasje en het hoogste punt, met

uitzicht over het park.

Oké, nog ééntje dan. Die moet ik even laten zien, want het is een paar dagen mijn

bureaubladachtergrond geweest. Het park onder de sneeuw! Helaas was niet alles echt

ondergesneeuwd, wat ik best jammer (en raar vind) zeker omdat het gewoon Maxisspullen

zijn.

However droeg deze sneeuwiige bedoeling niet echt bij aan mijn poging het warm te

krijgen vandaag. (Met al die kleren aan heb ik het nog steeds niet echt warm. Ik hoop echt

dat ik niet ziek word…) Daarom heb ik nu de foto die ik als cover heb als

Bureaubladachtergrond, gehehehe. =3

Zo, met 41 dia’s komt er een einde aan deze inzending! Ik heb echter nog meer foto’s liggen

van een soort van picspam en foto’s die ik heb gemaakt tussen de scènes door. Soms werd ik

afgeleid en moest ik gewoon even een foto nemen. Maar ik heb ook weleens Simmetjes

voor de lol iets laten doen en daar foto’s van genomen. Ik heb nu al lol van het park! En het

is nog niet eens echt voor een verhaal gebruikt ofzo. Can’t wait! =3 However; de

picspamfoto’s kunnen jullie vinden op Photobucket. Er staat een link in de post!

Hopelijk hebben jullie het ook leuk gevonden om te lezen en te bekijken, net zoals dat ik

het leuk vond het om het voor jullie te maken. Vandaag voelde ik me niet bepaald kiplekker,

maar ik wilde het per se voor zaterdag af hebben. So, here I am om half elf op een vrijdag-

avond. Normaal gesproken was ik nu nog wel even doorgegaan met wat anders, maar nu ga

ik lekker mijn bed in. Hopelijk is het dan snel morgen en daarna overmorgen en daarna over-

overmorgen. Ja, op een weirde manier heb ik zin in maandag. Dan mag er gestemd worden!

Ben de eerste die iets ingezonden heeft, volgens mij ook de eerste die begonnen is. Niet

iedereen was eerst zo enthousiast over deze opdracht. Ik eigenlijk ook niet. Maar het komt

altijd vanzelf als ik eenmaal bezig ben, gelukkig! En zie nu wat het resultaat is: iets waar

ikzelf in elk geval trots op ben, los van de min en/of plusstemmen die gaan komen. Ben

benieuwd!

In elk geval erg bedankt voor het lezen/bekijken van deze PPT. Vergeet niet om te

stemmen, want jouw stem telt ook! =3