Build My Dream 2011

Opdracht 4

Door Sims2SNFKGGH

Het is de 17e en dat betekend dat dit de laatste dag is om de inzending voor de vierde op-

dracht van Build My Dream 2011 te doen. Ik ben dit keer wel wat later begonnen omdat ik

de laatste tijd nogal druk was met van alles en nog wat, maar het enthousiasme was er niet

minder om!

Eerst wil ik nog even iedereen bedanken die de vorige keer zo leuk heeft gereageerd op

mijn heringerichte huis dat ik inzond voor opdracht vier en natuurlijk voor de plusstem! Ik

bedacht me eigenlijk dat ik tot nu toe nog nul keer heb bedankt, maar ik vind dat wel een

must. Dus bij deze: hartelijk bedankt iedereen die zo lief is geweest! =3

Sommigen van jullie hebben het misschien al gezien op mijn gebruikersplaatje. Dat

nieuwe Simmetje is inderdaad het Simmetje dat ik heb gebruikt voor deze opdracht om de

kamer voor te maken. Zoals de meesten van jullie denk ik wel weten, ben ik verknocht aan

kamertjes inrichten. Dus ik ben lekker enthousiast geworden toen ik eenmaal bezig was. Bij

mij is de kamer iets anders dan gewone kamers. Het is niet één kamer, maar een heleboel

in één. Het is een loods voor een student genaamd Mauno.

Ik kan er nog zoveel meer over vertellen, maar ik heb niet voor niets een soort van

voorafje voor jullie gemaakt. Daarin zul je Mauno wat beter leren kennen en dan gaan we

naar zijn kamer voor de inzending. Heb je er net zoveel zin in als ikke? Klik dan door! =D

De klok tikte door en Mauno had nog steeds geen Lasse kunnen ontdekken. Hij besefte

dat hij zijn horloge was vergeten en wilde net kijken op het klokje dat boven de espressobar

stond om te zien hoe laat het was, toen hij op zijn schouder werd getikt.

‘Daar ben je eindelijk,’ verzuchtte hij opgelucht.

Zijn tweelingbroer keek hem grijzend aan en maakte het zich gemakkelijk op de stoel

tegenover hem. ‘Je dacht dat ik niet zou komen? Hoe kun je dat nou zeggen?! Trouwens,

heb ik je ooit laten zitten, hmm?’

Mauno grijnsde. Dat was waar. Hij mocht dan wel de losbol zijn en dat ze twee-eiig waren

mocht duidelijk zijn, maar Lasse zou hem nooit laten zitten. Grijnzend keken ze elkaar aan.

‘Wat denk je? Is er nog tijd voor een kop koffie?’ Lasse knikte naar de witte, zo te zien

onaangeroerde mok voor hem. Mauno moest er niet aan denken dat zijn broer nu nog

koffie ging bestellen. ‘Wat is er, ben je een beetje zenuwachtig, broertje?’

Fijn. Dat zijn mok nog steeds helemaal gevuld was, was hem dus niet ontgaan. Laconiek

haalde Mauno zijn schouders op en gebaarde naar de mok koffie. Lasse grijnsde, trok de

mok naar zich toe om een slok te nemen en schoof hem terug naar zijn plek. De koffie was

vast koud. Maar gelukkig liet Lasse het om er wat over te zeggen.

‘Ben je er een beetje klaar voor? Dit is wel je grote dag. De dag waarop we zo lang hebben

gewacht. We kunnen er omheen draaien, maar als Ilse ons zo komt halen, is het moment

wel daar. Ik bedoel… Hoe lang is het nu geleden dat we hier zaten en ik het artikel in de

krant zag?’ Ze kwamen wel vaker in dit café en tevreden dacht Lasse terug aan die ene dag.

Nu Lasse stil was, maakte Mauno van de gelegenheid gebruik om de krant voor zich

aan te wijzen. ‘Ik geloof dat het nog geen maand geleden was, Lasse.’ Eén van de dingen

die Lasse altijd graag deed was dingen ongelooflijk opblazen. Mauno zelf daarentegen hield

liever het hoofd koel en bekeek hoe dan ook zaken nuchter. ‘Een beetje zenuwachtig ben ik

wel,’ gaf hij toe. ‘Het gaat toch om een flink bedrag dat ik kan winnen met deze wedstrijd.’

Lasse knikte gretig. ‘Dat zou ook goed zijn voor de band. Ik bedoel… We zouden eindelijk

die apparatuur kunnen aanschaffen en weer gaan optreden, weet je.’

Mauno slaakte een zucht. ‘De band kan wachten, Lasse. We zitten in het begin van het

derde jaar op de universiteit en geld is niet onbelangrijk, maar... Dit is het op één na laatste

jaar en dat is het belangrijkste jaar.’ Nu was Mauno overduidelijk aan het ratelen geslagen.

Lasse was onderuitgezakt en schoof met een triomfantelijk gevoel de mok tussen zijn

handen heen en weer. Hij wist wel dat zijn vijf minuten oudere broer zo zou reageren. Lasse

was er echt niet op uit om Mauno het bloed onder zijn nagels vandaan te halen. Daaren-

tegen wist hij dat Mauno zou losbarsten in een verhaal over voors en tegens jegens het

optreden en dat hij daarmee het gevoel zou krijgen zijn zenuwen de baas te zijn.

Er klonk gekuch naast de Lucimo broers. Ilse keek hen geamuseerd aan. ‘Dude, ben je klaar?’

Een klein halfuurtje later kwamen ze met zijn drieën aan bij Mauno’s loods. Onderweg

hebben ze nog even langs de buurtsuper gegaan om boodschappen te doen. Voor de deur

bleven ze staan wachten tot Mauno zijn huissleutel uit zijn zak had opgediept. Ilse keek even

om zich heen en probeerde haar ogen af te houden van het afschuwelijke licht van de lamp

bij de voordeur.

‘Watteh… Wat zegt de huurbaas hier eigenlijk van? Dat we die fotosessie gaan doen enzo.’

Lasse wist dat de vraag meer richting zijn broer gericht was, maar kon het niet

laten te antwoorden. ‘Ach, die feeks…’ Hij grijnsde naar iets dat hij voor zich zag en schudde

zijn hoofd. ‘Ze moet niet zo belachelijk doen. Je mag bijvoorbeeld niet roken in de gangen.’

Ilse liet een grinnik ontsnappen en voor Mauno haar de kans gaf om naar meer te vragen –

hij wist dat ze geen genoegen zou nemen met zo’n antwoord – gaf hij verdere uitleg. ‘Nou

hoeft je er geen huisbaas voor te zijn om te zien dat je regels niet worden nageleefd door

Lasse. Maar de huisbaas is nogal een… weird persoon. Dat kun je wel stellen. Eigenlijk ziet ze

nooit het daglicht en ze is de meest norse Sim die ik ooit heb meegemaakt.’

Ilse grinnikte opnieuw en wilde net een verhaal afsteken over norse leraren op de

middelbare school toen Lasse zijn sigaret uitmaakte tegen de muur. Er bleven dikke, zwarte

strepen achter. Ze wees ernaar en voelde giechels opkomen. ‘Ik geloof niet dat de huisbaas

daar om staat te juichen, als ik het zo hoor. Je moet het natuurlijk zelf weten, maar ik denk…’

Lasse liet Ilse niet uitpraten en haalde zijn voet van het raam, waar nu ook een vlek zat. ‘Ach,

soms moet je die ouwe tang even testen. Ik bedoel,’ Lasse tikte met zijn Converse sneaker

tegen de plantenbak. ‘Ik zie dat ik de sigaretten van de vorige keer ben vergeten te begraven.

Niet dat ik hier zo lang niet meer ben geweest, maar ik probeer me meestal in te houden het

te laten.’ Zijn blik rustte even op zijn oudere broer. ‘En dan bedoel ik proberen. Maar soms

dan heb ik gewoon zin om te kijken hoe lang het duurt voordat die tang het hier schoon

heeft gemaakt. En geloof me. Je wilt echt niet weten hoe lang dat soms duurt.’

Ilse fronste en trok een gezicht. ‘Dat wil ik inderdaad niet weten, nee.’

Naast hen viel de deur in het slot. Ilse kneep haar lege koffiebeker fijn en Lasse kwam overeind.

Samen gingen ze Mauno achterna de loods in. Ilse keek met een grijns om zich heen. Wat

een rotzooi. Mauno had ze eigenlijk wel wat netter ingeschat. Mauno zelf stond in de

keuken. Zo te zien was hij de boodschappen alweer vergeten, want de zak stond nog op het

aanrecht. ‘Ik eh… wat denken jullie? Moet ik ook iets over de keuken schrijven? Foto’s

daarvoor moeten wel gemaakt, maar wat moet ik schrijven?’

Ilse stapte verder het vertrek in en liet zich op één van de stoelen vallen. ‘Heb je pen en

papier voor me? – Lasse, als jij de foto’s wilt schieten? Ik wil best wat dingetjes opschrijven

die je in de tekst voor je inzending kunt gebruiken. Onder het werken zelf komen er altijd de

beste ideeën op. Geloof mij maar.’ Even keek Mauno nog onzeker, maar deed toch wat ze zei.

Korte tijd later plantte Ilse Mauno op een stoel zodat Lasse de eerste foto kon nemen.

‘Kijk niet zo zuur. Je hoeft geen spin dood te slaan ofzo. Je gaat op de foto. Eén van de zeven

die je een groot geldbedrag oplevert als je de wedstrijd wint,’ probeerde Ilse hem te pushen.

Mauno lachte hard. ‘Dacht jij dat ik bang ben voor spinnen? Dat heb je toch echt mis.’

Flits en Mauno staat op de foto met een stoer gezicht op de foto. Van opzij kijkt Lasse Ilse

aan. ‘Heb je niet ook van dit soort tips voor optredens ofzo?’

Ilse grijnsde zelfingenomen. ‘Misschien. – Hé, zal ik toch iets opschrijven over de keuken en

het eetgedeelte? Dat je aan die keuken liedjes schrijft bijvoorbeeld? Of dat je graag op het

aanrecht zit als je gitaar speelt voor je onenightstands?’

Mauno schoot in de lach en ging verder niet in op wat Ilse had voorgesteld. Lasse klom de

ladder op naar het slaapgedeelte en daar was Mauno hem dankbaar voor. Ilse volgde de

jongens gedwee. Ze floot zacht tussen haar tanden. ‘Je snapt zeker wel wat dit betekend?’

Mauno voelde zich ongemakkelijk worden en krabde in zijn nek. ‘Ja, ik had het misschien

moeten opruimen. Maar denk je echt dat het nodig is om àlles op de foto te zetten?’

Ilse knikte heftig. ‘Yep, zeker weten. Zelfs de plee, als daar nog tijd en plek voor is.’ In stilte

wisselde Mauno een blik met Lasse van ‘dit meent ze toch niet?’. Ilse stak haar vinger in de

lucht. ‘Dat was niet wat ik wilde zeggen. – Je leidt me af, mannetje! – Ik bedoelde eerder dat

het niet uitmaakt dat het een rotzooi is. Ik bedoel dat papier daar op je bed!’

Mauno propte het papier vlug in één van de twee aktetassen bij de kledingkast en zette zich

toen vanaf de balustrade af naar de planken boven de voordeur. Ilse wilde aandringen,

vragen of het echt was geweest wat ze dacht dat het was – een zelfgeschreven liedje. Echter

werd ze alweer afgeleid door de tweeling.

‘Kom op man, je hebt toch geen hoogtevrees?’ Lasse stak zijn hand uit en Ilse duwde die

weg. Hulp nodig bij het opstappen? Neuh, echt niet.

‘Nah, niet echt,’ mompelde ze vaag en voegde zich tussen de jongens. Uit de koffers achter

de kussens waar Mauno zich tegenaan had gevleid haalde hij een asbak, bier en wijn uit.

Gedrieën maakten ze het zich gemakkelijk en hielden ze een korte pauze. ‘Nu nog de zolder.’

‘Misschien moeten we die overslaan. Wat valt daar nu voor interessants te fotograferen?’

Pleitte Mauno. ‘Er staat alleen rotzooi.’

‘Man, doe normaal. Je schildert geen rotzooi, Mauno.’ Lasse tikte as van zijn sigaret af en

boog voorover om zijn tweelingbroer aan te kijken. Hij mocht dan wel ouder zijn, maar naar

zijn mening hoefde dat niet te betekenen dat hij in àlle opzichten de verstandigste was. ‘Als

je die op de foto zet, krijg je juist meer stemmen denk ik. Er zijn toch lui die gek zijn van

artistieke types enzo.’

‘Artistieke types,’ herhaalde Mauno in gedachten. Zo had hij zichzelf nooit gezien. ‘Vooruit

dan. De laatste foto en dan ga ik eten koken. Ik vind het wel best.’

Zo gezegd, zo gedaan. De jongens en Ilse namen nog wat laatste foto’s en daarna begaven ze

zich terug naar beneden. Mauno en Ilse gingen aan de keuken aan de slag met het maken

van spaghetti bolognese. Wanneer Lasse dacht dat ze hem wel konden missen, ging hij even

naar de wc. Voor de spiegel bedacht hij zich dat ze hier natuurlijk ook een foto van moesten

maken. Even grinnikte Lasse om het provisorische badkamer gedeelte van de loods en

drukte toen het knopje in. Nu stond eindelijk alles op de foto. Hij moest nu toch maar eens

gaan nadenken waar het USB-kabeltje was gebleven...

Het eten stond amper te pruttelen of Mauno en Ilse waren al achter de laptop gekropen.

Lasse tikte op het paarse beeldscherm en grijnsde zijn broer toe. ‘Nieuwe lievelingskleur?’

‘Ik heb mijn laptop maar meegenomen,’ biechtte Ilse op. ‘Mauno heeft de vorige keer al

verteld waar de sleutel ligt en… nou ja. Nu kunnen we tenminste meteen de tekst typen

enzo. Of nou ja. Ik dan. Want dat zou mijn deel zijn. Of wil één van jullie twee het liever

doen? – Mag ik trouwens je camera even? Ik kan de foto’s wel via BlueTooth naar de laptop

sturen. Dan plakken we ze gewoon in Word of in PowerPoint of whatever. Of nu niet?’

Natuurlijk. Waar had Lasse zich ook alweer druk om gemaakt? Mauno zag zijn broer

opgelucht kijken en wist precies wat Lasse dacht. Allebei hadden ze zorgen, maar alles was oké.

Ja ja, dat was mijn inzending dan. Het verhaal heeft een open einde. Want al zou ik graag het

einde schrijven, ik weet niet hoe het afloopt dus dat zal helaas niet gaan. Echter kunnen we

daar maar op één manier achter komen: stemmen!

Morgen zullen de stembussen worden geopend. Ik ben benieuwd wat eruit gaat komen. We

zijn nog maar met zijn vijven en alleen Sandra moet nog haar inzending opsturen. Ik ben

benieuwd of dat er morgenochtend op staat als ik wakker word… Ik kan nu al niet wachten,

eheheh. x3 Zoals ik al vaker heb gezegd deze vakantie: misschien moet ik nu gewoon naar

bed gaan, verder lezen in Gevaarlijke Flirt en dan kan ik morgen weer verder kijken.

Wat ik trouwens nog wilde zeggen, is dat het huis van Mauno nog niet helemaal klaar is. Nou

ja, zijn loods natuurlijk wel. Maar de kavel waarop hij woont is nog niet af. Misschien dat ik

dat van de week nog verander – als ik zin en tijd heb – en dat ik het dan te download zet. Ik

ben van plan er een appartementencomplex van te maken. De andere woningen worden

waarschijnlijk net zoals de woning van Mauno zolderloodsen. Daaronder ben ik van plan

winkeltjes te gaan maken. Of dat te combineren valt met appartementen; ik heb geen idee.

Zien we vanzelf want de tijd zal het leren!

Oké, voor ik 2talkative4words wordt: bedankt voor het kijken en voor wie het nu nog leest:

welterusten. Wat betreft voor iedereen: niet vergeten te stemmen! =D