- 8 - Schrijvers en hun boekenkast [ www.managementboek.nl ]

Schrijvers & hun boekenkast

SchrijverSusanne Piët, ruim 25 jaar directeur van een eigen

adviesbureau voor communicatiestrategie, isadviseur, coach, trainer, spreker, schrijver en

landgoedbeheerder.Boeken

Ze heeft meer dan twintig boeken geschreven,waaronder De emotiemarkt (2003, Prentice Hall),

Emotiemanagement (2004, Prentice Hall), Deemocode (2006, Prentice Hall), Het groot commu-nicatie denkboek (2007, Prentice Hall), Winfried –Geschiedenis van een landgoed en zijn bewoners(2007, Bertholée Publishing House), Waar ik loop

schijnt de zon (2008, Pearson Education).Boekenkast

In de bibliotheek in landhuis Winfried klassiekkersenhouten boekenkasten, in haar andere

huizen ingebouwde boekenkastenAantal meter boekenplank

130 meter totaal (literatuur, sociaal wetenschap-pelijke boeken, kunst- en cultuurboeken, Frans-en Engelstalige boeken, managementboeken en

kinderboeken)Aantal boeken

ruim 5000Percentage gelezen

Van de fictie en non-fictie bibliotheek 90%, van de managementboeken 50%

Type lezerEclectische allesgrazer

Type schrijverBeschouwend, humoristisch, mengeling van

nuchter en spiritueel, wetenschappelijk en ervaringskundig

Beste boekenAll the Pretty Horses (C. McCarthy) Piët zegt

hierover: ‘Het zand knispert tussen je tanden alsje het leest!’, In ongenade (J.M. Coetzee),

Proust was een neuroloog (J. Lehrer)Inspirerende auteurs

Aldous Huxley, Doris Lessing, Jonathan SafranFoer, Paul Auster, Bruce Chatwin, Jeremy Rifkin

Eerste boekHet groot winterboek

Lezen is voor mij…‘Aanhaken aan de wolk die mensen verbindt met

het universum. Opgaan in het lezen vind ik eenheerlijke toestand.’

Schrijven is voor mij…‘Het opruimen van mijn hoofd, het ontwikkelen

van mijn gedachten en contact maken met ande-ren; door het schrijven ben ik verbonden met de

geestelijke en de stoffelijke wereld.’

Auteur | Eline Crijns Foto | Diederik de Klerk

Susanne Piët leidt een zeer intensief leven, ze is van veel

markten thuis en haalt alles eruit wat erin zit. “In mijn leven

heb ik jus nodig en bloed, grilligheid, inspiratie, idiotie,

absurditeit en humor. Zonder dat alles kan ik niet leven”,

aldus Piët. Ze blijkt een ware levenskunstenaar, af en toe

geholpen door het lot. Ze schreef meer dan twintig boeken

en verwierf bekendheid met haar titels over het managen van

emoties. In 2004 werd haar boek ‘De emotiemarkt’ gekozen

tot Managementboek van het Jaar. Ze is bewoner en

beheerder van het prachtige landgoed Winfried, waarvan ze

de geschiedenis heeft onderzocht en vastgelegd in het

gelijknamige boek.

Een grillige loopbaanLandgoed Winfried ligt op de Noord-Veluwe, ten westenvan de IJssel bij het plaatsje Wapenveld. In het koetshuisontvangt Susanne Piët groepen voor coaching. De 40 hecta-re van het landgoed met bos en heide vormen een prachtigdecor voor bijeenkomsten. Piët ontvangt me in de biblio-theek van huize Winfried, het landhuis waar zij woont,leest, schrijft en pianospeelt. De aanwezigheid van eenBechstein-concertvleugel was de aanleiding om 9 jaar gele-den, op wat zij noemt ‘haar oude dag’, nog te leren notenlezen en pianospelen.

Het werkterrein van Piët is zeer gevarieerd, maar gaataltijd over communicatie en emotie. Op dit gebied geeft zeadvies, training en lezingen en het is het onderwerp vanhaar boeken. Piët geeft een voorbeeld van haar werk: “Dekunst- en cultuursector is speciaal voor mij. Ik geef bijvoor-beeld aan hoe je met publiek kunt omgaan vandaag de dag,hoe je rekening houdt met hun verlangens, hoe de positievan de kunstinstelling daartegenover moet zijn of hoe jeiets in de markt zet en zorgt voor je imago.” Toen zij ruim20 jaar geleden haar adviesbureau begon, heeft ze bewusthaar carrière als journalist vaarwel gezegd. “Ik wilde geenconflict of interest hebben. Die combinatie kan echt niet, ikhoor nu dingen die ik juist uit de krant moet houden. Ikgarandeer bij mijn werk geheimhouding. Ik ben wel blijvenschrijven, maar doe geen nieuwsgaring meer, dat was eenbewuste knip.” De loopbaan van Piët is grillig: na demiddelbare school gaat ze als leerling-journalist bij hetHaarlems Dagblad aan de slag, waar haar carrière een vluchtneemt dankzij opzienbarende interviews. Als journalistwerkt ze onder meer voor De Tijd, NRC en Elsevier en zeschrijft een column in Opzij en Trouw. Op een gegevenmoment gaat ze alsnog studeren en ze studeert af in demassapsychologie. Dat is de start van een tienjarige loop-

MenL_15-2_2009-versie2 06-02-09 16:15 Pagina 8

- 9 -[ www.managementboek.nl ] Schrijvers & hun boekenkast

baan als docent aan de Universiteit van Amsterdam en deErasmus Universiteit Rotterdam. In die tijd promoveert zein de emotieleer. “Dit onderwerp is ontstaan uit een artikeldat ik wilde schrijven over angst. Door de journalistiek ont-stond mijn promotieonderwerp en mijn werk als journalistis ook de reden geweest waarom ik een adviesbureaubegonnen ben. Voor een groot artikel in NRC deed ikonderzoek naar de praatindustrie en toen dacht ik: hier gaik aan deelnemen”, aldus Piët.

“Sommige mensen zien geen rode lijn in mijn loopbaan.Toeval heeft een rol gespeeld. Ik heb altijd dingen gedaanwaarvan ik dacht: dit is er aan de hand, dit is belangrijk eninteressant. Toen bijvoorbeeld de popmuziek belangrijkwerd, stond ik vooraan en mocht ik alle popmensen inter-viewen. Toen het bedrijfsleven en de economie een rol gin-gen spelen, heb ik CEO’s geïnterviewd voor een boek. Ikheb er eigenlijk altijd, net als nu met de kunst, gewoon bijmogen zijn. Dat heb ik, denk ik, ook zelf wel gecreëerd.Hoewel mijn loopbaan grillig lijkt, ben ik raar genoeg tochnaar een toekomst gewandeld waarvoor alle dingen die ikheb gedaan juist in combinatie relevant zijn. Ik kan nu inmijn werk de biljartbal over verschillende banden latenkaatsen en dat geeft mij een creatievere kijk op wat eenprobleem is en welke mogelijkheden er zijn om het op telossen. Ik verdenk mensen er wel eens van dat ze menendat ik niet logisch of gestructureerd kan denken, maar hettegendeel is waar. Dat moet ook wel, want ik heb een land-goed te beheren, ik heb een adviesbureau, heb presentatieste geven voor publiek, boeken te schrijven, ik heb vijf hui-zen en ik doe nog bijna alles zelf, dus ik moet het echtgoed geordend hebben.”

Kunst en serendipiteitPiët is van huis uit een lezer. “Ik heb als kind heel erg veelboeken gelezen, ik heb het lezen al vroeg ontdekt. Ik wildealtijd lezen, ik heb ’s nachts mijn ogen verpest met stiekemin het donker doorlezen met lantaarns of in het maanlicht.Van school uit werd het ook erg gestimuleerd. Lerarenlazen veel voor uit boeken, het was de tijd van Jan Wolkers,maar ook Plato werd voorgelezen. We kregen voor die tijdtaboevrij onderwijs. Ik praatte veel over boeken en overschrijven, vooral met mijn jeugdvriendin DoeschkaMeijsing. Zij schreef van kinds af aan met een heel mooihandschrift hele schriften vol, dat warenboeken. Ik schreef zelf in die tijd experi-mentele poëzie.”

“Lezen is voor mij heel erg een bubble:opgaan in het lezen, niet weten wat er omme heen gebeurt, dat vind ik een heerlijketoestand. Een boek is voor mij een anderewereld. Het is echt een synaps in hethoofd van iemand anders. Ik vind het eenwaanzinnige spanning in feite. Ik leesnooit twee romans door elkaar, wel meer-dere non-fictieboeken. Dichtbundels pak ik af en toe weerop. Met e-readers heb ik helemaal niks. Ik vind het lichaamvan een boek gewoon heel prettig, ik vind een boek echteen mooi voorwerp.”

De bibliotheek van Piët is gevuld met een grote hoeveel-heid Nederlandse en buitenlandse literatuur. En er is eenboekenkast met non-fictie, voornamelijk sociaal weten-

jes te vinden, zo ben ik bezig om vooral in gedachten en inhet gedrukte woord de rationele kant van trends op te spo-ren, ik gebruik dezelfde techniek in feite. Dat proces isvaak eerst onbewust, ik ben altijd nieuwsgierig, dat journa-listenbloed is nooit weggegaan.”

Wanneer Piët begint een boek te schrijven, weet ze nietaltijd bij voorbaat waarover het precies zal gaan.

Gedurende het schrijfproces treden erregelmatig verschuivingen op. “Bij ‘Deemotiemarkt’ bijvoorbeeld had ik niethet gevoel dat ik een boek ging schrijvenover de emotiemarkt. Ik dacht dat hetzou gaan over het verschijnsel helden-dom. Ik werd geïnspireerd door eenoude essaybundel van Aldous Huxleywaarin hij rond de vorige eeuwwisselingiets had opgeschreven wat nu nog steedsenorm geldt. Zo schreef ik dat men hel-

dendom steeds meer internaliseert en dat het steeds meerover ijdelheid gaat, terwijl het vroeger over onbaatzuchtig-heid ging. Dit is maar één hoofdstuk geworden in ‘De emo-tiemarkt’. Uiteindelijk is er toch een verschuiving opgetre-den in de inhoud, het is anders geworden door de contextdie ik gaandeweg het schrijfproces ging zien. Mijn nieuwetitel gaat over de duurzame mens. Dit is ook echt weer eenboek waar ik al schrijvend gedachten aan het vormen benover iets wat ik in ‘De emotiemarkt’ al voorspeld heb.”

Emotionele overdrachtPiët schrijft in periodes dat het wat rustiger is of als ze inhaar huis in Frankrijk verblijft. “Als ik echt ga schrijven,richt ik een aparte schrijfkamer in. Mijn laatste boek heb ikgeschreven in de dienkeuken van landhuis Winfried. InNormandië heb ik ook een schrijfkamer met uitzicht opzee. Als ik de ramen opendoe, komt de zilte zeelucht naarbinnen. Als het schrijven niet lukt, heeft het niet aan deplaats gelegen; ik zou een wereldtalent moeten zijn gere-kend naar die schrijfplek!”

Piët vindt het moeilijk aan te geven wat voor type schrij-ver ze is. “Ik schrijf ook om het schrijven. Het gaat nietalleen om het transporteren van gedachtes naar hetpubliek, het gaat ook om de vorm zelf, om het vehikel vande taal en wat deze kan doen aan emotionele overdracht. Ikzou wel een gooi willen doen naar het predicaat literairenon-fictie, maar zover ben ik misschien nog niet. Ik schrijfook fictie, maar dat heeft het daglicht nog niet gezien, datvind ik heel eng. Ik vind het dapper van mensen om zich zokwetsbaar op te stellen met fictie, dat is iets waar ik tegen-op zie. Als ik besluit mijn roman te publiceren, doe ik datmisschien onder een andere naam. Niet alleen uit angstvoor recensies, maar ik wil het boek vrij aanbieden zonderdat er associaties van mensen aan zitten. Ik wil het context-loos lanceren, zodat mensen het gewoon onbevooroor-deeld kunnen lezen.”

Eline Crijns adviseert en begeleidt organisaties en auteurs(teams)die een (non-fictie) publicatie willen realiseren door conceptont-wikkeling, schrijfcoaching, eindredactie en het zoeken naar eenuitgever. www.crijnsuitgeefprojecten.nl

schappelijke boeken, en grote boekenkasten met kunst- encultuurboeken. In het koetshuis waar het adviesbureau isgevestigd, staan de managementboeken. In haar huis inFrankrijk heeft ze een verzameling Franstalige boeken omde taal te oefenen. “Ik houd van non-fictieboeken die heelgoed geschreven zijn, met een filosofische inslag, vanwetenschappers die bezig zijn geweest het echt mooi op teschrijven. Wetenschapsboeken waarwetenschappen zijn gefuseerd, inspire-ren me. Ik houd van uiteenlopendeonderwerpen, dat komt door mijn jour-nalistieke achtergrond. Van fictie lees ikalles wat een literaire prijs krijgt, datwekt mijn interesse. Ook laat ik meadviseren in de betere boekhandels enmijn echtgenoot neemt ook veel boekenvoor me mee.”

“Mijn verzameling kunstboekenkomt voort uit de interesse die mijn man en ik delen voorkunst. We gaan veel op pad om overal in de wereld kunst tebekijken. Ik vind kunst een enorme inspiratie om te voelenwaar het heen gaat. Vooral beeldende kunst: schilderwerk,installaties, video, fotografie, design, mode, architectuur,muziek, theater of mengvormen. Ook boeken geven inspi-ratie voor volgende gedachtes. Maar het opdoen van inspi-ratie kan soms heel ordinair zijn, daar ben ik erg van. Ikben een enorme kijker van B-films of ordinaire televisie-series. Het is vaak toeval waardoor je een ontdekking doet,ik ben heilig overtuigd van het belang van serendipiteit.Toeval is een belangrijk element in de vonk van de ontdek-king. Om het toeval te zoeken moet je naar mijn idee nietalleen naar de dingen met een hoofdletter kijken, maar ooknaar ordinaire dingen. Ik lees dan ook te hooi en te gras;hele zware wetenschappelijke, filosofische of psychologie-boeken of boeken uit mijn eigen vak, maar tegelijkertijdeen ordinaire Grisham of iets dergelijks.”

JournalistenbloedPiët heeft een flinke hoeveelheid boeken op haar naamstaan. Ze zegt daarover: “Ik ben altijd met een nieuw boekbezig. Ik schrijf vooral boeken omdat ik mijn kennis wilordenen en in zekere zin in mijn hoofd opruiming wil hou-den. Het vult voortdurend, ik zit geen moment om een idee

verlegen, ik heb een heel bewegelijkhoofd. Er komt steeds van alles in en om teordenen wat er inkomt, schrijf ik die boe-ken. Ik schrijf om kennis een plaats tegeven, het vervolgens ook weg te kunnenzetten en weer open te zijn voor nieuwedingen. Omdat ik door het schrijven ver-antwoording moet afleggen aan een anderover mijn gedachten en deze ook wil delenmet een ander, ben ik genoodzaakt eenbepaalde orde aan te brengen. Ik moet

mijn sluimerende gedachten manifest maken, structuuraanbrengen, argumenteren en verbanden explicieter makendie ik intuïtief al aanvoelde. De hele wereld is mijn inspira-tiebron, ik pik overal dingen uit op. In mijn laatste vijf boe-ken probeer ik weer te geven wat ik in de wereld zie gebeu-ren en wat ik zie aankomen. Daarvoor gebruik ik signalen,zoals trendwatchers allerlei bladen stukscheuren om plaat-

De boekenkast van Susanne Piët

Omnivoor en levenskunstenaar

“De hele wereld is

mijn inspiratie-

bron, ik pik overal

dingen uit op.”

“Ik had niet het gevoel

dat ik een boek ging

schrijven over de

emotiemarkt.”

MenL_15-2_2009-versie2 06-02-09 16:15 Pagina 9