www.destentor.nl vrijdag 2 november 2012

24| extra

Ouderen die benzodiazepines (pil-len tegen slapeloosheid en/ofangst) gaan gebruiken, vergrotendaarmee de kans dat zij dementworden met 50 procent. Dit blijktuit een Franse studie onder ruim1.000 ouderen die 15 jaar werdengevolgd. De studie was zo opgezetdat uitgesloten werd dat het ge-bruik van benzodiazepines het ge-volg was van dementie.

http://bit.ly/QtfI31

Slaappil vergroot risico opdementie

Een simpel pilletje is levensred-dend. Aspirine verlengt het levenvan mensen met een bepaaldevorm van darmkanker(PIK3CA-mutatie). Van de patiën-ten die na de diagnose aspirineslikten (naast de normale behan-deling wegens kanker), was na 5jaar 97 procent nog in leven. Vande patiënten die geen aspirineslikten, was dat 74 procent.

http://bit.ly/TC8lcz

Aspirine soms medicijn bijdarmkanker

door Ingrid Beckers illustratie Censuur.com

‘O ngewenste kinderloosheidraakt aan onze diepst veranker-de wensen. Je wilt jezelf alsmens voortplanten. Dreigt dat

te mislukken, dan word je tot in het diepstvan je kern geraakt”, zegt Simone (31). Alvier jaar lang hoopt ze elke maand op eenzwangerschap. Tevergeefs tot nu toe; ze isbezig aan haar derde ivf-behandeling. „Moe-derschap is voor mij een fundamentele be-hoefte”, zegt ze. „Een kind geeft je een le-vensdoel, bestaansrecht en het relativeert alhet andere. Als ik echt geen moeder word,kom ik in een existentiële crisis.”Alsof dat al niet moeilijk genoeg is, word jevanaf een bepaalde leeftijd ook nog eensoveral met gezellige ronde buiken en kinde-ren geconfronteerd. Zoals psycholoog/au-teur Yvonne Prins het verwoordt: „Op eendag kijk je op een verjaardagsvisite om jeheen en besef je dat jij tussen al dat rond-kruipend en rennend kroost ongeveer deenige kinderloze vrouw bent. Dat is heelpijnlijk. Ik herinner me een feestje metspringkasteel midden in de tuin. In degroepjes ouders eromheen gingen de ge-sprekken alleen over kinderen. Daar stondik dan: kinderloos en ook nog net een ver-broken relatie. Op zo’n moment sta je over-al buiten.”Vanaf haar 15e wist Prins dat kinderen krij-gen voor haar niet vanzelfsprekend zou zijn,omdat ze de zogenaamde taaislijmziekteheeft. Ze onderging een longtransplantatie,maar een zwangerschap betekent deson-danks nog te veel risico voor haar gezond-heid. „Mijn verdriet om die onvervulde kin-derwens was groot en veelomvattend”, zegtze. Als psycholoog besloot ze een boek overhet thema te schrijven, dat als doel heeft lot-genoten te steunen. „Ik hoop dat ik lezershandvatten biedt, zodat ze de kwesties waar-mee ze worstelen beter kunnen hanteren.”Dan verwacht je zware kost; dat is En, waarblijven de kinderen niet. Het is een survival-gids, voor als je een kind wilt, maar (nog)niet hebt, aldus de ondertitel. Nuchter, bijvlagen zelfs luchtig.De titel verwijst direct naar onachtzame vra-

gen en opmerkingen die kinderloze vrou-wen blijkbaar te pas en te onpas naar hunhoofd krijgen geslingerd. „Meestal bedoelenmensen het goed hoor, maar ik weet vanvrouwen dat het behoorlijk confronterendkan zijn als een tante tijdens een babyborrelfluistert ‘Lukt het bij jou soms niet meid?’Of een dronken vriendin op een feestjeroept: ‘Ik wou dat ik je míjn baarmoederkon lenen’. Zo’n opmerking kan emoties ac-tiveren op een moment dat het helemaalniet uitkomt.”Ja, wat doe je eraan, behalve heel hard naarde wc hollen? „Met simpele aandachtstrucskun je jezelf best goed wapenen tegen op-wellende tranen”, denkt Prins. „Je kunt ookveel leed voorkomen door goed na te den-ken over wie je wat vertelt. Zo verklein jede kans dat vage kennissen vragen gaan stel-len en je aldoor meelevende blikken toewer-pen.” Komt de onvermijdelijke vraag ‘En, alkinderen?’, dan werkt dit antwoord aardig:‘Nee, maar jij bent de eerste die het hoort’.De wedervraag is een prima afleidingsma-noeuvre. ‘Nee, heb jij ze? Hoe heten ze?’Tot zover het luchtige gedeelte, want Prins’survivalgids gaat over meer dan alleen maarongemakkelijke sociale situaties. De psycho-loog zoemt in op levensvragen waarmeeveel vrouwen kampen die (nog) geen kinde-ren hebben. Prins: „Ongewenste kinderloos-heid kan een aanslag zijn op het zelfvertrou-

wen. Wat dan kan werken, is de focus ver-leggen. Ik adviseer vrouwen na te gaan watvrouwelijkheid voor hen inhoudt, behalvekinderen krijgen. En welke eigenschappendaar dan bij horen? Hoe ga je om met zorg-behoefte? Die kun je voor een deel mis-schien kwijt in vrijwilligerswerk of mantel-zorg voor mensen in je omgeving.”Grote valkuil volgens Prins is dat vrouwenmet een (nog) onvervulde kinderwens ande-

B ram en Freek spelen bui-ten. De kastanjeboomvoor het huis laat zijnvruchten vallen, de

grond ligt bezaaid met kastanjes.Sommigen nog in de dop, andereliggen voor het oprapen. De broer-tjes hebben een emmer uit dezandbak gehaald en vullen diemet de kastanjes. Moeder kijktgoedkeurend toe vanachter het ka-merraam, kijk die twee jongensvan haar toch eens zoet spelen.Echte buitenkinderen zijn het,fijn hoor.Ze juicht te vroeg. Als het emmer-tje boordevol zit, vinden de jon-gens het wel weer leuk geweest.Nu iets anders. Bram gooit eenkastanje in de lucht en Freek pro-beert of hij hoger kan gooien.Dan gaan ze proberen wie hetverst kan gooien. Plok, daar ketsteen kastanje tegen de auto. Moe-der tikt met haar vinger tegen hetraam: ,,Ophouden daarmee!” Zeheeft zich nog niet omgekeerdom verder te gaan met stofzuigenof de heren zijn alweer aan hetmikken. Kets, daar gaat een kas-tanje tegen het raam van de bu-ren. Buurvrouw komt boos naarbuiten. Moeder komt ook gealar-meerd aanlopen. ,,Nu is het afgelo-pen. Zeg sorry tegen de buur-vrouw en gooi die kastanjes maarin de groenbak. En naar binnenjullie.”Zo gaat het vaak. Eerlijk is eerlijk.Wij ouders zijn heel goed in ver-bieden en in ‘mag niet’. Als kindmag je helemaal niks. Niet eens inje neus peuteren, niet met je han-den in je eten zitten, niet wiebe-len op je stoel, niet naar buitenals het regent. Kinderen krijgendaar het heen en weer van. ,,Ikmag ook nooit niks.” Toegegeven,kinderen hebben grenzen enstructuur nodig. En ouders die de-ze grenzen bewaken. Daarbij ge-dijen kinderen het beste. Al staathet nog zo vaak beschreven dat be-lonen beter werkt dan straffen,toch blijft straf veruit favoriet bijouders. Als je de regels over-treedt, krijg je straf. Zo simpel ishet. Want we willen geen kinde-ren zoals die van de buren, je zietwat ervan komt als je niet strenggenoeg bent. Die grote monden,dat gekrijs en die vrijpostigheidkomt allemaal door het lakse enslappe optreden van dieouders. De buren moe-ten hun kinderen ge-woon eens stevig

aanpakken en voor straf naar bedsturen.Het klopt dat kinderen veel din-gen uitproberen die dan weerniet mogen. En een opvoeding ge-heel zonder straf is een utopie.Kinderen weten vaak zelf al weldat er wat zwaait als ze bepaaldgedrag vertonen, ze zoeken degrenzen op. Ze testen met hun ge-drag of die grens niet een beetjeopgerekt kan worden. Heel ge-zond en natuurlijk gedrag, wantdoor de jaren heen moeten diegrenzen ook verschuiven. Naarma-te een kind ouder wordt, mag enmoet hij meer zelf doen en voorzijn daden zelf verantwoordelijk-heid nemen.Toch kunnen we als ouders strafmeer omzeilen dan vaak wordt ge-dacht. Dat is wel zo gezellig engoed voor de sfeer in huis. Veelouders blijven steken in de mel-ding welk gedrag ze ongewenstvinden, zonder erbij te vertellenwelk gedrag ze wel gewenst vin-den. Welk gedrag ze graag zienvan hun kinderen, gedrag dat zekunnen belonen. Toen Bram enFreek hun emmer vol haddenmet kastanjes, had moeder de buial kunnen zien aankomen. Op datmoment had ze er een positievedraai aan kunnen geven door haarzoons te vertellen wat ze met deverzamelde kastanjes kunnendoen of henzelf met een idee la-ten komen. ,,Zullen we er eenmooie herfsttafel van maken hierin de kamer? Er zijn vast nogmeer mooie dingen, gekleurdebladeren, eikeltjes. We kunnenstraks eens in het park gaan zoe-ken.” Of: ,,Van kastanjes kan je he-le leuke poppetjes maken, dat kun-nen we gaan doen. Misschien heb-ben jullie een mooier plan?” Opdie manier geeft moeder haar kin-deren in ieder geval de mogelijk-heid om te kiezen voor gewenstgedrag. Door de beloning voorafal in te bouwen. Of de heren daarhun oren naar zullen laten han-gen, is uiteraard afwachten. Maardan hebben ze de straf ook echtaan zichzelf te danken.Als ouders zich steeds weer voor-af realiseren wat het gewenst ge-drag is dat ze graag zien. En datniet pas bedenken als het onge-wenste gedrag zich al voordoet,dan wordt het veel gezelliger inhuis. We horen allemaal graag datwe het goed doen, kinderen zijnwat dat betreftnet mensen.

Vrouwen die na deelname aanborstkankerscreening te horenkrijgen dat er een afwijking is ge-vonden en dat nader onderzoeknodig is, hebben daar tot een jaarlater nog (psychisch) last van, inde vorm van meer angst en de-pressieve klachten. Ook als blijktdat er sprake was van ‘loos alarm’of van een goedaardige borstafwij-king.

http://bit.ly/RXqEDr

Meer angst na verwijzing bijborstonderzoek

‘Lukt het bij jouBeloning werkt beter

Hoe meer andere doelen vrouwenvoor zichzelf formuleren omgelukkig te worden, hoe beter

opvoedendoor Annie de Vreugd

En, heb jij al kinderen? Zo’n vraag kan vrouwen met een onvervulde kinderwensvolledig uit het lood slaan, weet Yvonne Prins. Zij wilde graag kinderen, maar kreegze niet. En dan? Hoe overleef je feestjes vol zwangere vriendinnen? Wat doe je metde rest van je leven als moeder worden (nog) niet lukt? In een luchtige survivalgidsgeeft de psychologe tips.

illustratieEliane Gerrits

vrijdag 2 november 2012 www.destentor.nl

extra | 25

Ze zijn met velen, de vrouwen die onge-wenst kinderloos bleven. En hun aantalneemt alleen maar toe. Van de vrouwen dietussen 1935-1940 zijn geboren, is 11 procentkinderloos. Van de vrouwen die vlak na WOII zijn geboren, heeft 15 procent geen kinde-ren. Bij de jongere generatie is het cijfer nogonzeker; waarschijnlijk zal tegen de 20 pro-cent van de vrouwen kinderloos blijven. Vandeze groep zal 55 procent zichzelf vrijwilligkinderloos noemen. De overige 45 procent isongewild kinderloos. Daarvan noemt dehelft lichamelijke redenen als oorzaak; derest heeft meestal geen (geschikte) partner.

re doelen in hun leven gaan parkeren. „Erzijn inderdaad dingen die je beter niet kuntdoen tijdens een ivf-behandeling. Maardoor te focussen op één zaligmakend doel,kinderen krijgen, maak je jezelf wel enormkwetsbaar.” Hoe meer andere doelen vrou-wen voor zichzelf formuleren om gelukkigte worden, hoe beter, stelt Prins. „Denk bij-voorbeeld aan een sportief doel, promotiemaken, meer betekenen voor anderen of de

relatie met je partner verdiepen.” Zo haaldeSimone tussen de ivf-pogingen door on-langs een onverwacht succes op haar werk.„Dat deed me zó goed”, zegt ze. „Ik voeldeme weer de moeite waard als persoon, ookal heb ik nog geen kinderen.”Dat neemt niet weg dat de pijn en het ge-voel van leegte blijft en ook niet weggaat tot-dat er eindelijk een baby is, of definitief hetdoek valt. „Afscheid nemen van een kinder-

wens is een groot verlies”, weet Prins na-tuurlijk uit ervaring. „Het is een rouwprocesdat je nooit helemaal kunt afsluiten, omdathet gemis op verschillende momenten in jeleven terugkomt. Als je vriend je verlaat enjij alleen zonder kinderen achterblijft. Of alsde eerste kleinkinderen van vriendinnenworden geboren. Uiteindelijk vind je deveerkracht om er makkelijker mee om tegaan en je bakens te verzetten. Zelf heb ik

mijn rust gevonden. Als ik middenin hetjaar een zonvakantie boek, kan ik zelfs genie-ten van de voordelen die het leven zonderkinderen biedt.”

Yvonne Prins - En, waar blijven de kinderen?Scriptum, 16,95 euro.

reageren?gezondheid@wegener.nl

Ongewenst kinderloos

soms niet meid?’

psychologie

Onderhoud de vriendschap

DVD-serieWild Wonders of EuropeOngezien, onverwacht en onvergetelijk!

Een 8-delige serie met verbluffend mooie filmbeelden van de BBC en bekeken door de lens van de beste fotografen.

Bestel deze schitterende DVD-serie voor slechts € 24,95 excl. € 4,95 verzendkosten op www.destentor.nl/webwinkel(categorie DVD’s en games / Natuur).

www.destentor.nl/webwinkel

Slechts € 24,95

Als vriendinnen aan de lopende band kinderenkrijgen terwijl het bij jou niet lukt, kan datbehoorlijk confronterend zijn. PsycholoogYvonne Prins geeft tips om de band deson-danks goed te houden:

� Geef de ruimteVriendinnen zullen huiverig zijn om hun kin-derverhalen met jou te delen, omdat ze je ver-driet kennen. Geef aan dat je graag hoort wathen bezig houdt.

� Schik je in wittebroodswekenAccepteer dat de eerste weken en maandenna de geboorte van een kind weinig ruimteover is voor jou. Dat gaat vanzelf weer overen dan is er weer tijd en interesse voor jou.

� Probeer spontane acties uitNodig je vriendin spontaan uit om naar defilm te gaan en voorkom dat je invult dat zetoch niet kan. Misschien verzucht zij op debank tegen haar partner dat ze weer eens zograag iets leuks wil doen.

� Ook jouw verhalen doen ertoeVertel net als vroeger. Voor veel moeders ishet juist prettig weer eens verhalen te horenover werk of spannende dates. Ze hebbendaarnaast ook zelf vaak een trigger nodig omover iets anders te praten dan slaapjes enfruithapjes.