Download - Nu en Straks 09-2015 - RK Regio Wervershoof · 2018-09-08 · Verhalen van onmacht, pijn en onmetelijk verdriet. Verhalen van hoop, moed en nieuwe toekomst. Iedere generatie heeft

INFORMATIEBLAD VAN DEPAROCHIE ST. WERENFRIDUS41e JAARGANG NUMMER 114 SEPTEMBER 2018

1SEPTEMBER2018

nieuw seizoen

BBIIJJ DDEE VVOOOORRPPLLAAAATTRREEDDAACCTTIIEEe-mail: [email protected]

Pastorie: Dorpsstraat 71 Tel.: 581268 [email protected]

Kapelaan P. [email protected]

R. Kuin-Ooijevaar, S. Koopmanstr. 107, Tel.: 582893 A. Koomen-Kuip, Floralaan 27,Tel.: 583579 A. Neefjes-Kuip, Nieuwstraat 7,Tel.: 583603

www.wervershoof.rkregiowh.nl

Illustraties: P. Brandsen Drukwerk: F. Dudink Lay-out: T. de Hoogt

De redactie heeft de vrijheid omingekomen kopij eventueel aan te passen.

Bent u het spoor evenkwijt? Wilt u praten over uw problemen?

De Stichting Hulpverleningvanuit de WestfrieseKerken is er voor iedereen. Zij biedt gratis hulp enbegeleiding aan mensen inmoeilijke/ crisissituaties. Samen met u zoeken wenaar een weg om verder tegaan! Tel. 0229-271684 Website:www.hulpverlening-westfriesekerken.nl

In dit nummerLiturgisch rooster 3Gedicht: Nieuwe start 4‘Generaties voor Vrede!’ 4Beauraing Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw 5Caritas nieuwsbrief 5Nieuws van de parochieraad 6“Het zal mij een ZORG zijn!” 6Westfriese viering 8Nieuws van de Werkgroep Eerste Communie 8Auxilija-Brasili-Ja 9Nieuws van het Dameskoor 10Regospel 10MIVA Collecte 25 & 26 augustus 2018 11PCI: Wat heet arm? 11In gesprek met.... Theo Bregman 12Familieberichten 14In memoriam 14Gedoopt 17Huwelijksjubileum 17Voor de kinderen: Het kasteel 18

BBIIJJ DDEE VVOOOORRPPLLAAAATT

GGeenneerraattiieess vvoooorr vvrreeddee

Deze afbeelding is van de PAXfolder Vieren: Vrede wie durft?Het gebed is van pagina 2 vandeze folder.Len Munnik tekent een kind,een nieuwe generatie op denek: wij zitten op de schoudersvan reuzen. Zo voelt het voormij ook. Reuzen als Mandelaen Gandhi blijven onsinspireren, naast theologen alsThomas Merton en DorotheeSölle.

Edwin Ruigrok

GebedIk weet niet waar ik heen ga.Ik ken de weg niet die voor meligt.Ik kan niet met zekerheidzeggen waar hij zal eindigen.Ook ken ik mezelf niet echt,en als ik denk dat ik Uw wilvolg, dan betekent dit nog nietdat ik dat ook werkelijk doe.Maar ik geloof dat hetverlangen om U te behagenU in feite ook behaagt.En ik hoop in dat verlangen televen bij alles wat ik doe.Ik hoop nooit iets te doenzonder dat verlangen.Als ik dit doe dan weet ikdat U mij zult leiden langs hetrechte pad, hoewel ik ermisschien niets van begrijp.Daarom zal ik altijd op Uvertrouwen, ook al lijk ikverloren en in de schaduw vande dood.Ik zal niet bang zijn want Ubent steeds bij mij, en U zultmij nooit aan mijn lotoverlaten om mijn gevarenalleen te doorstaan.

Thomas Merton (1915-1968)Thoughts in Solitude p.83

Op www.vredesweek.nl is meerinformatie te vinden over activi-teiten in de Vredesweek. Ook kun je verschillende onder-delen van dit magazine losdownloaden op www.paxvoor-vrede.nl/vieren. Reacties ontvangen we graag [email protected].

Van de redactieNa een uitbundige zomer zijn we zomaar terecht-gekomen in normaal Nederlands weer, ook goed.Het nieuwe seizoen brengt veel informatie voor dekomende periode. We kunnen onder andere genieten van het gezamenlijk optreden van het Dameskoor van Wervershoof en Onderdijk in de viering van23 september en een week later is er een Westfrieseviering onder leiding van Jaap Meester in onzekerk. Best leuk om mee te maken. De werkgroepEerste Communie trekt na een jaar rust ook weeraan de bel, om de kinderen van groep 4 en 5 voor tebereiden op het feest van de Eerste Communie.Een groot deel van dit blad bevat mooie woordenover degenen waarvan wij afscheid moestennemen. Wij hopen dat dit troost mag bieden aan denabestaanden. Natuurlijk hebben we ook iemand gevonden vooreen interview. En is er aandacht voor de Vredes-week en de goede doelen. aandacht. Al met al veel leesplezier.

2 | NNuu eenn SSttrraakkss | 14 september 2018

In het weekend is er EEN VIERING in de kerk: Op de derde zaterdag van de maand om 19.00 uur, en op de zondagen om 10.00 uur. Op zondag is er om 11.30 uur Doopgelegenheid, na afspraak.In de week zijn de vieringen in ‘de Inzet’ op: woensdagavond om 19.00 uur.

Op de eerste zondag van de maand is er na afloop van deviering van 10.00 uur in ‘De Inzet’ gelegen-heid om een kop koffie te gebruiken.

Van harte welkom!

14 september 2018 | NNuu eenn SSttrraakkss | 3

15/16 september (3e zondag):VREDESWEEK

Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Eucharistieviering. Pastor J. van Dril.Zaterdag 19.00 uur:Eucharistieviering met liederen.Pastor J. van Dril.

Woensdag 19.00 uur:Viering in de INZET

22/23 september (4e zondag):

Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Woord-Communieviering metHerenkoor Andijk. GroepWervershoof.Zondag 10.00 uur: Woord-Communieviering met met dedameskoren van Onderdijk enWervershoof.

29/30 september (5e zondag):

Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Eucharistieviering met Dameskoor.Kapelaan P. Piets.Zondag 10.00 uur: Woord-Communieviering met WestfrieseViering – met medewerking van hetMiddenkoor, leden van het AOWJongerenkoor en hetkinder/jeugdkoor “Weereenlied”.


6/7 oktober (1e zondag):

Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Woord-Communieviering. Pastor André Dekker.

Zondag 10.00 uur:Eucharistieviering metDameskoor.

Kapelaan P. Piets.



Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Eucharistieviering. Pastor J. van Dril.Zondag 10.00 uur: Woord-Communieviering metHeren van het koor. GroepWervershoof.



Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Eucharistieviering. Kapelaan P. Piets.Zaterdag 19.00 uur:Eucharistieviering met Vrienden vanhet Gregoriaans. Pastor J. van Dril en Kapelaan P. Piets.

27/28 oktober (4e zondag):ALLERHEILIGEN

Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.Eucharistieviering met Herenkoor.Kapelaan P. Piets.Zondag 10.00 uur: Woord-Communieviering met Middenkoor.Pastor André Dekker.


2 november: ALLERZIELEN

Vrijdag 18.30 uur: VerzorgingshuisSt. Jozef.GEEN VIERING.Vrijdag 19.30 uur: Eucharistievieringmet Herenkoor. Kapelaan P. Piets.

Liturgisch roostervan 15 september tot en met 2 november 2017

Elke generatie heeft zijn of haar eigen ver-haal in relatie tot oorlog, geweld en vrede.Verhalen van onmacht, pijn en onmetelijkverdriet. Verhalen van hoop, moed ennieuwe toekomst. Iedere generatie heeftzijn eigen uitdagingen het hoofd te biedenen zoekt naar eigen wegen om in alle vrij-heid vorm te geven aan het verlangennaar vrede en recht. In deze Vredesweekzoeken we naar verbinding en solidariteittussen de verschillende generaties. Omvan elkaar te leren, elkaar te bemoedigenen samen op te trekken op de weg vanvrede.

Vrede kun je lerenIeder van ons heeft - wanneer hij of zijmet geweld geconfronteerd wordt, dooranderen wordt aangevallen en geraakt -een keuze: terugslaan of je pijn over stijgenen de ander de hand reiken. En zo de vicieuze cirkel van geweld doorbreken.In Srebrenica verloor Noura Efendic in1995 haar man en zonen. Ze keerde naeen aantal jaar in vluchtelingenkampen tehebben geleefd terug naar haar huis in deheuvels van Potocari, omringd door –inmiddels – Servische buren. Ze zegtdaarover: “Ik heb met hen géén probleem,ze zijn niet mijn vijanden. Ik ben terug -gekomen naar mijn oude stek, want wemoeten sámen verder.”David van Reybrouck en Thomas d’An-sembourg schreven een boek met juist dietitel Vrede kun je leren. “We weten hoe weons moeten voorbereiden op oorlog, maar

het is dringend noodzakelijk ons te trai-nen in vrede”, zo zeggen de schrijvers.Hun stelling is: vrede is een vaardigheid,een levensstijl. Je moet eraan werken metdezelfde toewijding waarmee je eennieuwe taal leert spreken, of leert voetbal-len. Het vraagt om training en aandacht.Vrede vraagt om discipline, zo zeggen zij,om te leren leven met jezelf en met deander. Veel mensen pleiten daarom - netals bovenstaande schrijvers- voor meervredeseducatie op bijvoorbeeld scholen,waar kinderen sociale vaardigheden leren(omgaan met conflicten) of kennis op-doen over mensenrechten. Maar ookmondiaal burgerschap: een houding vansolidariteit en verantwoordelijkheid vooranderen in de samenleving en opkomenvoor diegene die onrecht wordt aange-daan.Mensen hebben rolmodellen nodig, in-spirerende voorbeelden die laten zien hoehet anders kan. Paride Taban, bisschop uitZuid-Soedan en partner van PAX, is zo’nrolmodel. Zijn woorden van vrede gaande hele wereld over nu hij één van de FourFreedom Awards heeft gewonnen van-wege Kuron Peace Village, een vredesdorpdat is opgezet met het doel de bevolkingin die omgeving te verenigen en zo eenvoorbeeld te zijn in Zuid-Soedan.Jongere generaties laten zich vaak inspi-reren door bijzondere personen binnenhun familie, in dewereldgeschiedenis, ofvanuit hun geloof. Oudere generatiesdelen hun verhalen met jongeren, in dehoop dat deze verhalen hen als gids kunnen dienen. Zo steunen jongeren opde levenservaring van ouderen - LenMunnik verbeeldt dit mooi in zijn tekening.Soms is het omgekeerde ook waar: danopent de energieke inzet van jongerenjuist nieuwe wegen en geeft nieuwe inspi-ratie om door te gaan op de weg vanvrede. Bij de jarenlange strijd tegen kernwapens, bijvoorbeeld, is dit het geval.En ook de vele verhalen van kinderen diezijn genomineerd voor de InternationalChildren’s Peace Prize laten dit zien.

‘… Zij zullen de oorlog niet meer leren’(Jesaja 2:4b)

Gedeeltelijk overgenomen uit de brief Generaties voor vrede.

GGAAAATT UU VVEERRHHUUIIZZEENNHelp onze administratie. Geef uw verhuizing tijdig door met een verhuiskaart ofmet deze bon.

Achternaam .............................................................................................................Voorletters of fam. ..................................................................................................Huidig adres.............................................................................................................Postcode/Plaats........................................................................................................Nieuw adres.............................................................................................................Postcode/Plaats........................................................................................................Verhuisdatum ..........................................................................................................

LLAAAATT ‘‘TT WWEETTEENN!!Bezorgadres: brievenbus pastorie.

NieuwestartEen nieuwe start kan problemen gevenhet voelt niet vertrouwdin het huidige leven.

De oude situatieben je zo gewend.Veel is er intussen, waarje nog niet thuis mee bent.

Toch heeft het vertrouwdeooit moeten wennen.Je leerde dit gaandewegsteeds beter kennen.

We zijn gewoontedierenen houden graag vast,aan dat wat bekend isen nog bij ons past.

Vooral op leeftijdvalt het niet meeiets nieuws te lerenalles was best oké.

Een nieuwe situatiebrengt onzekerheidmaar jong en oud leren,alles op zijn tijd!

Arda


‘Generaties voor Vrede!’

in de borst van Moeder Mariatijdens de verschijningen. Mocht u en route naar Frank-rijk, Luxemburg of Italië in debuurt zijn van dit stadje, wip erdan even aan bij Maria om eenkaarsje op te steken, wat te bid-den en rust te genieten of an-ders gewoon lekker wat etenonderweg. Misschien is het zelfswel een idee om er eens een pa-rochiereis aan te wijden. Ik ver-neem graag van u.

Groeten van uw kapelaan

Beauraing is een rustiek plaatsje in de Ardennen vlakbij de Franse grens gelegen.Het heeft 9200 inwoners en boven deplaats ligt op een heuveltop het KasteelSint Maria. Kasteel vind ik overigens een groot woorddaar het voornamelijk een ruïne is die nietzou misstaan als decor voor een tweede-rangs horrorfilm. U kent het beeld wel:vervallen muren, half ingestorte torens enbomen groeien op plaatsen waar in deMiddeleeuwen de boogschutter stond op-gesteld of de ketel met kokende olie om-laag werd gekieperd. Een deel echter van de vroegere woon-vertrekken van de kasteelheer is ver-bouwd tot restaurant. Jong volk datbedient en een exclusieve menukaart. Methaute cuisine heb ik nooit zoveel daar deporties doorgaans klein zijn en ikzelfmeer van het innemende type ben (quaeten dan). “Kapelaan Piets, hoe vond u debiefstuk?” Antwoord: “Met moeite; hij lagachter een doperwt!” Maar goed, voor heteten ga je dan ook niet naar een bede-vaartsoord van Moeder Maria!Maria liet zich hier zien bij de spoorlijndie dwars door het dorp loopt (en der-

halve ook door het bedevaartsoord). Da’swel even wennen in het begin, kan ik ubekennen. Eind 1932 toen Maria hierverscheen aan vijf kinderen, was despoorlijn er overigens ook al. Zij is 33maal verschenen in een meidoornhaag,waarbij Maria zich voorstelde als de On-bevlekte Maagd en vraagt of er een kapelvoor haar gebouwd kan worden. Uiteraard worden de kinderen in hetbegin niet geloofd, maar daar komt alspoedig verandering in als er veel mensenuit de wijde omgeving er elke avond derozenkrans met hen mee komen bidden.Deze traditie is er nog steeds; elke avondom half 7 bidt men het rozenhoedje in dedrie talen van België: Frans, Nederlandsen Duits. De Heilige Maagd geeft als grotebelofte van Beauraing mee dat zij de zon-daars zal bekeren. Des avonds vond er tij-dens onze bedevaart een lichtprocessieplaats door het dorp en in de middag waser een sacramentsprocessie vanuit hetkasteel naar de plek der verschijningen.Maria kent veel namen en de naam diehaar kenmerkt in Beauraing is die van:Maagd met het Gouden Hart. Dit goudenhart zagen de kinderen namelijk gloeien

Beauraing Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw


Bisdom Haarlem-AmsterdamDiocesane Caritas

Postbus 1053 | 2001 BB Haarlem | [email protected]

CARITAS NIEUWSBRIEF Voorjaar 2018

DAG VAN DE CARITAS 2018 Samen tegen Armoede

Onder het thema Samen tegen Armoede werd de Dag van de Caritas 2018 gehouden in het Diocesaan Missionair Centrumte Heiloo. Jan Maasen, stafmedewerker caritas van het bisdom Rotterdam, ging in zijn inleiding in op de vraag waaromarmoede nog steeds toeneemt in Nederland en voor een aantal groepen hardnekkig blijft bestaan. In een vijftal work-shops werd het thema uitgewerkt. Een verslag van die dag kunt u vinden op de website van het bisdom: www.bisdomhaarlem-amsterdam.nl/caritas.CARITASZONDAG OP 18 NOVEMBER: SAMEN TEGEN ARMOEDE

Het thema voor de caritas voor 2018 is Samen tegen Armoede. De Caritaszondag valt dit jaar samen met de Tweede Werelddag van de Armen, en wordt gehouden op zondag 18 november. Deze zondag is door Paus Franciscus op de liturgische agenda gezet met name om aandacht te vragen voor het vraagstuk van de armoede. De Parochiële Caritas Instellingen vragen op die zondag aandacht en steun voor een armoedeproject in de buurt. Informatie en tips over armoedeen wat kerken kunnen doen zijn te vinden in de brochure Samen tegen armoede. De brochure is te downloaden of te bestellen via: www.knooppuntkerkenenarmoede.nl

Sieger Köder: Het Avondmaal, 1989

Tweede dag van ontmoeting en bemoedigingvoor vrijwilligers/sters, pastores, bestuurdersen andere belangstellendengeorganiseerd door

de Vereniging van Pastoraal Werkendenin het bisdom Haarlem-Amsterdam

Sint Willibrorduskerk, Heiloo 13 oktober 2018

Jezus zei tijdens het Laatste Avondmaal: Dit is mijn lichaam,dit is mijn bloed! Eet en drinkt ervan en je gaat doen wat ikjullie heb voorgedaan. Je wordt een ander mens! Je zult jeleven, je hebben en houden, breken en delen met anderen.Vooral met wie te kort komen. Hun leven zal jou een zorgzijn! De Duitse kunstenaar Sieger Köder heeft het indrukwek-kend weergegeven in zijn werk Das Abendmahl. Het is ge-schilderd vanuit Jezus, die het brood in de vorm van hetChristusteken breekt en uitdeelt. Zijn gezicht is te zien inde wijn. Het schilderij is zo gemaakt dat je als kijker in devoetsporen van Jezus treedt. Wie zijn brood eet en uit debeker drinkt, wordt opgeroepen om Hem achterna te gaan.Om te doen als Hij. De oproep van Jezus is wonderlijk inonze wereld, die bol staat van hebzucht en eigen belang inhet groot en in het klein. Waar je hoort roepen: De ander zalmij een zorg zijn! Delen is dom! Zorg in de eerste plaatsvoor jezelf dan komt het wel goed! We kennen de gevolgen.Eigen macht en eigen waan vieren hoogtij. Rijk wordt steedsrijker en arm steeds armer. Op wereldschaal en in eigenland waar de zorg voor jongeren, ouderen, gehandicaptenen vluchtelingen onder druk staat.Maar is wat Jezus ons voordoet wel haalbaar? Realistisch?Zullen we de oproep van Jezus dus maar naast ons neer leg-gen? Het wonder van breken en delen gebeurt toch nooit?

Liturgie

Eind september wordt er weer eenWesfriese viering georganiseerd in deWerenfiduskerk, om precies te zijn:zondag 30 september om 10:00 uur.U wordt van harte uitgenodigd omhierbij te zijn. Jaap Meester, Westfriesetaalkenner, gaat ons voor in de viering.Het gelegenheidskoor onder leidingvan Kees Ooijevaar zingt tal van bekende liederen vertaald in het West-

fries. Het is heel leuk om de bekendeliederen in ons eigen dialect te horenen mee te zingen. Ook de lezingen en gebeden zijn ver-taald naar het Westfries.We hopen van harte u te zien bij deviering die als thema heeft: ‘God isvoor oôs allegaar’.

In deze Nu en Straks leest u er meerover.

Er is koffie, thee en krentenmik na afloop van de viering, om de gelegen-heid te pakken om gezellig na- en bij tepraten.

Kerk en Samenleving

Van 12 t/m 20 mei was het de weekvan de Nederlandse missionaris(WNM).

De WNM biedt een onmisbare rug-gensteun aan honderden missionaris-sen en missionair werkers die zichwereldwijd belangeloos inzetten vooranderen.Met respect en bewondering voor hunwerk dragen wij vanuit Nederland onssteentje bij aan hun belangrijke missie.In het pinksterweekend is hier in dekerk aandacht aan besteed en is de op-brengst van de collecte in zijn geheelnaar dit goede doel gegaan.De opbrengst van deze collecte be-droeg € 448,--, een prachtig bedrag.Hartelijk dank namens de WNM vooruw financiële steun!

Het weekend van 25/26 augustus wasde MIVA collecte. In de volgende Nu en Straks zal de opbrengst hiervan vermeld worden.Elders in dit blad vindt u meer infor-matie over de MIVA actie.

De Vredesweek is van 15 t/m 23 sep-tember.

Nieuws van de parochieraad


“Het zal mij een ZORG zijn!”


Soms even zien we echter hier of daar nauwelijks opge-merkt, dat mensen in Gods Naam Jezus achterna gaan enzijn oproep om zorg te hebben voor de ander handen envoeten geven in ons midden. Zij doen wonderen, want nietalleen brood en wijn veranderen van gedaante, zij zelf wor-den ook andere mensen. Wie weet kunnen wij vanuit onzesteeds kleiner wordende geloofsgemeenschappen, vanmacht ontdaan, op deze tweede dag van ontmoeting, bemoediging en inspiratie opnieuw leren om handen envoeten geven aan de op-roep: Het zal mij een zorg zijn!

Plaats van samenkomst: Sint Willibrorduskerk, Wester-weg 267, 1852 AG Heiloo (zichtbaar vanaf het stationHeiloo)

Programma:10.00 u inloop – koffie10.30 u welkom – lied

10.35 u inleiding door drs René Grotenhuis, voormalig di-recteur van Cordaid en momenteel nog verbonden aan deUniversiteit van Utrecht. Hij schreef het boek ‘Van machtontdaan - de betekenis van het christelijk geloof voor de we-reld van vandaag’. Zijn inleiding gaat over dit onderwerp.

11.05 u inleiding door drs Fredi Hagedoorn-Timmermans,pastoraal werkster in Bergen op Zoom met speciale aan-dacht voor jongeren. Haar inleiding luidt: ‘Onze opdracht:een zorgzame kerk te zijn, hoe doe ik dat voor jongeren enwaarom vind ik juist dát werk belangrijk.’

11.45 u pauze/ koffie/thee12.00 u presentaties - werkwinkels (eerste ronde)12.45 u pauze - neem zelf je lunchpakket mee!soep, fruit en (karne)melk worden aangeboden. Tijdens de lunchpauze ontmoetingen rond de informatie-tafels.13.30 u presentaties - werkwinkels (tweede ronde)

Presentaties – werkwinkels 1) Met René Grotenhuis doorpraten over zijn inleiding2) Met Fredi Hagendoorn doorpraten over haar inleiding3) Zingen om de Geest met Loek Seeboldt, carmeliet/pastor/dirigent en Nico van Geylswijk, organist.4) Hoe vier je in een verpleeghuis? met Jan Verbruggen,gepensioneerd pastor van Spanbroek/De Weere.5) Kerk met Stip - gevangenispastoraat: ondersteuning bin-nen en buiten met Jan Lange, justitiepastor.6) Op Bedevaart / Diaconaal wandelen met de pastoresLeo Mesman en Matthé Bruijns.7) Hoe bied je ondersteuning en inspiratie aan kleine ge-loofsgemeenschappen en parochies, die een nieuw initia-tief willen beginnen? met Marcel Elsenaar. (Herbergenopjelevensweg.nl)8) Hoe kun je Gods zorg én onze zorg voor elkaar vieren?met Ko Schuurmans, pastor rond het schilderij van SiegerKöder.9) Jongerengroep Sanctus Virgilius uit Heerhugowaardvertelt van haar activiteiten: pelgrimeren, zingen, bier

maken en verkopen voor het goede doel en nog veel meer.10) Eerste Communie- en Vormselvoorbereiding op zon-dagmorgen rond de viering in de kerk van Hoofddorp metdiaken Rob Mascini.

14.15 u theepauze

14.50 u viering van woord en gebed

15.20 u afsluiting

Werkgroep op initiatief van de Vereniging voor Pasto-raal Werkenden (VPW): Marion Bleeker, Kiki Kint, LeoMesman, Ko Schuurmans, Nico Smit en Jan Verbruggen.

Kosten: € 7,50 Koffie, thee, soep, karne(melk) en fruit zijngratis. Aanmelding: tot 1 oktober bij mevr. Kiki Kint [email protected] of 0251-769046 / 0624603829 of d.m.v. bij-gevoegd opgave formulier.

Opgave formulier

voor de dag van ontmoetingen bemoediging

Het zal mij een zorg zijn!op zaterdag 13 oktober 2018 in de Sint Willibror-duskerk te Heiloo, Westerweg267, vlakbij het station.

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Postcode: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Plaats: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Functie: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Telefoon: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

E-mailadres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Dit formulier s.v.p. opsturen naar:

mevr. Kiki Kint,Triade 45,1901 GW Castricum


Zundagochend 30 september 2018om 10.00 uur in de RK Kerk van Wervershoof

’n Westfriese viering.Alle tekste van gebede en liedere, gedachtes

en preek benne vezelf in oôs mooie Westfriese dialect.

Het gelegenhoidskoor staat onder loiding vanKees Ooijevaar.

De voorganger is Jaap Meester uit Nibbixwoud,’t Wort ’n hêle mooie bloie dienst

met as centraal thema:‘God is voor oôs allegaar’

Wees niet bang voor hoilige noiginge, deer zel je gien last van krogge,

geniet van ’t Westfries in al zoin pracht!

Nieuws van de Werkgroep Eerste Communie

En na een heerlijke zomervakantie begint ook de EersteCommuniewerkgroep weer met veel plezier aan de eerstevoorbereidingen.

De Voorstellingsdienst wordt gehouden op zondag 3maart 2019 en de Eerste Communieviering op zondag 26mei 2019. Wanneer uw kind dit jaar in groep 4 of 5 zit van

De Schelp of De Werenfridusschool, dan krijgt u half januari een uitnodiging. Deze uitnodiging is voor een informatieavond over de Eerste Communie en op die avondkunt u dan uw kind aanmelden voor zijn of haar EersteCommunie.

Mocht uw kind op een andere school zitten en ook zijn ofhaar Eerste Communie willen doen, wilt u dan contact opnemen met Sylvia Bakker 582268. Wij zijn ook per e-mailbereikbaar: [email protected]

Met vriendelijke groeten,

Werkgroep Eerste CommunieSylvia Bakker, Roselijne Verdonschot, Janneke Neefjes enKarin Kaagman


Na een hete en droge zomer hebben we de draad weer opgepakt. Zaterdag, de 25ste augustus, de zaterdag na deWervershoofse kermis zijn we, traditiegetrouw weer voorde eerste keer bij elkaar gekomen na het zomerreces. Deeerste keer is altijd een gezellige BBQ. De weergoden werk-ten niet echt mee, maar dat mocht de pret niet drukken. Op dit moment liggen er weer een drietal aanvragen ter ondersteuning op de plank. Ik kom daar in een volgende brief op terug.

Even een korte terugblik.

Het project van Wouter de Groot in Nepal is afgerond. Hetgemeenschapscentrum staat en de mensen zijn elk weereen kant opgegaan. Via onderstaande link krijgt u een goedidee van wat er is gerealiseerd.https://www.facebook.com/4APNepal/videos/850130531840001/

Anne de Vries heeft een aanvraag gedaan namens kinder-tehuis Bahay Aurora op de Filippijnen.“De Filippijnen is een land met grote ongelijkheden, enhierdoor ook erge armoede. De vele straatkinderen in hetland zijn een gevolg van de sociaaleconomische problemendie het land kent. Herke Smidstra en Arleen Smidstra-San-tiago runnen inmiddels al meer dan 25 jaar een kinder -tehuis om hun steentje bij te dragen aan het verbeteren vande situatie van deze kinderen.Bahay Aurora is een plek waar voormalig straatkinderen enweeskinderen worden opgevangen. In het kindertehuisworden ze onder de hoede genomen van een team profes-sionele houseparents en sociale werkers, en krijgen zij driekeer per dag een volledige maaltijd, gaan ze naar school enkrijgen ze (medische) verzorging.

Ik, Anne de Vries uit Enkhuizen heb 3,5 jaar geleden een aan-tal maanden bij het kindertehuis gewerkt, en daar muzieklesgegeven, een kerstmusical ingestudeerd en geholpen bij hetaanscherpen van het vrijwilligersbeleid.Met eigen ogen heb ik gezien wat voor goeds het bestuur, demedewerkers en alle donateurs en ondersteunende organisa-ties teweeg brengen. Niet alleen voorziet Bahay Aurora in debasisbehoeften van elk mens en kind, maar het kindertehuisvormt een hele fijne plek voor de kinderen om op te groeien.De houseparents geven elk kind de aandacht die zij nodighebben om zich te ontplooien tot gedisciplineerde en zelf ver-zekerde jonge mensen, de middelen om zich creatief en

sportief te ontwikkelen, en de mogelijkheid om écht kind tezijn.

Dit jaar steunt Auxilia-Brasili-ja een project om de sport-en spelvoorraad op peil te brengen, een levensgroot schaak-spel te plaatsen, en beweegtegels te installeren. Dit zal hetwelbevinden van de kinderen meer dan ten goede komen.Maraming salamat po sa contributions ninyo!

Zondag 1 juli was er een zomermarkt in Wervershoof. Natuurlijk waren wij daar ook aanwezig. Naast de wereldseprestatie van Martijn (fietsen van 11.00 tot 16.00 uur endan komen op 200 kilometer) mocht men proberen metdartpijlen waterballonen kapot te gooien. De opbrengst isgegaan naar Bahay Aurora.

Voor de komende jaren staat er weer het een en ander op derol. Het jaar 2019 wordt een relatief rustig jaar. Het jaardaarop, 2020, wordt wat drukker. Begin april organiserenwij wederom een “Werelds Proeven” en in augustus staat deWervershoofse kermis weer voor de deur en zal er n.a.w.weer een ijsblok in de tuin van de pastorie staan.

Met vriendelijke groet

Kees Ooijevaar (secretaris)

KvK: 371000429Bank: NL16 RABO 03689.48.870 t.n.v. Auxilia

Secr: Kees OoijevaarRaiffeisenlaan 811693 EP WervershoofTelefoon: 0228 582203E-mail: [email protected]

September 2018

De zomervakantie is voorbij en we gaan met veel plezierbeginnen aan de wekelijkse repetities. Wij zijn nog steedsop zoek naar nieuwe leden voor ons dameskoor. Wie wilkan vrijblijvend mee komen zingen op woensdagvond om19.00 uur in school de Dijkwerkers. Kom gerust een keerlangs om met ons samen te ervaren hoe prachtig kerkmu-ziek klinkt.We hebben in de maand augustus twee mooie kerkdienstenverzorgd. Zondag 12 augustus zongen we met het gemengdkoor de Mis van Arie Vlam t.g.v. Maria ten hemelopnemingen het 60 jarig huwelijk van Tiny en Antoon Hendriks. En op zaterdagavond 18 augustus zongen we “de kermis-viering” met gemengd koor de Mis van Smeels. Wat eengoed begin is van de Kermis in ons dorp Wervershoof.

Afgelopen zondag 9 september hebben we gezongen in ver-pleeghuis Lindendael in Hoorn. Het is waardevol en dank-baar om dat te mogen doen voor de mensen die daarverblijven om welke reden dan ook.Zondag 23 september om 10.00 uur gaan we met het da-meskoor uit Onderdijk samen zingen in de Werenfridus-kerk. We gaan samenwerken als twee parochies en hebbengezamenlijk de Mis “Con Amore” van J. Nouwen ingestu-deerd. Op het orgel speelt dan Vincent Molenkamp en Jan

van der Leek dirigeert ons. We willen er een mooie vieringvan maken en wie weet biedt dit perspectief voor de toe-komst. We staan open voor vernieuwingen en ideeën bin-nen ons koor en dit is een goed begin met het dameskoorvan Onderdijk. Wij nodigen iedereen van harte uit om dezeviering te komen bezoeken.We gaan dit jaar wederom gezellig met elkaar zingen enleuke uitjes organiseren. En zorgen voor een goede invul-ling met ons dameskoor. Wil je daar deel van uitmaken, jebent van harte WELKOM!!

Vriendelijke groeten Margriet de Vries (voorzitter)

Nieuws van het Dameskoor

Dameskoor Werenfridusparochie WervershoofOpgericht in 1947

Wij zijn Regospel, een interkerkelijk gospelkoor uit Enkhuizen. Een groep enthousiaste amateurs met een uiteenlopend, meerstemmig repertoire. In het komende seizoen 2018-2019 willen we starten met een project onder

de titel ‘Love is in the air’. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!Daarom zoeken we naar mensen die graag aan dit projectmee willen doen en hun zangtalent willen inzetten!

Start repetities: maandag 3 september 2018. Uitvoering: medio februari 2019.Lokatie: Zeevaartschool, Kuipersdijk 15, Enkhuizen.

Ben je of ken jij diegene die mee wil zingen? Stuur dan een mailtje naar [email protected] bezoek www.regospel.nl voor meer informatie.

Tot ziens bij Regospel!


Wat heet arm?Armoede is geen eenduidig begrip.

Het is niet wetenschappelijk vast te stellen boven welk bedrag rijkdom begint en waar beneden armoede begint.Hier in Nederland is het geen kwestie van leven en doodmaar wel van financieel “overleven”. Voor mensen die in armoede leven betekent het: weinig financiële keuzes heb-ben, ook bij alle essentiële uitgaven altijd moeten denken: ”kan ik me dat wel veroorloven?”Door werkloosheid, het verliezen van een partner, gehan-dicapt raken of de oude dag ingaan met alleen AOW lopenmensen een groot risico op het minimum te komen.Zij zijn dan afhankelijk van de overheid en overheids -organen.Veel mensen die hierin beland zijn, komen daar niet vooruit. Want in deze tijd, waar uiterlijkheden steeds belangrij-ker lijken te worden, heb je het als kind en ouder niet mak-kelijk als je vanwege geldgebrek niet mee kan doen.Ook wordt het moeilijk om een sociaal netwerk in stand tehouden. Contacten en sociale bijeenkomsten kosten geld(lidmaatschap van een vereniging, cadeautjes bij een ver-jaardag etc.).

Misschien kent u mensen die inzo’n situatie zitten of zit u zelf inzo’n situatie?

Wij van het P.C.I in Wervers -hoof willen u hierbij graag helpen.U mag altijd contact opnemenmet onderstaande personen.Ook kunt u ons helpen met een gift.Zodat wij de mensen, die in zo’n situatie terecht zijn gekomen, even kunnen verlossen van hun last.

U of uw bedrijf kan dan een bijdrage overmaken op onsIBAN/rekeningnummer NL57 RABO 0368 9506 54 t.n.v.Parochiële Caritas Instelling (P.C.I.) te Wervershoof.

Voorzitter: mevrouw A.C.M. Wildoer, tel.nr. 0228-583731Penningmeester: mevrouw A. Deen, tel.nr. 0228-582406

Bij voorbaat onze hartelijke dank,

Namens bestuur van P.C.I. te WervershoofSecretaris mevrouw L. Broersen. 0228-581039

MIVA Collecte 25 & 26 augustus 2018Geschiedenis van MIVADe geschiedenis van MIVA begintruim 80 jaar geleden. In 1935 werd deStichting Missie VerkeersmiddelenActie, afgekort MIVA, opgericht.MIVA is van oorsprong een katholiekestichting. De stichting werd opgerichtom missionarissen in ontwikkelings-landen te ondersteunen met transport.Er werd geld ingezameld voor en doorde broeders en zusters die uitgezondenwerden naar ontwikkelingslanden inAfrika, Azië en Latijns-Amerika. Devervoersmiddelen waren daar voorhen onmisbaar bij hun werk op het ge-bied van onderwijs, gezondheidszorgen mensenrechten.

MIVA gaat met tijd meeMIVA is met haar tijd meegegaan. Wezijn nog steeds het enige goede doel inNederland dat zich richt op onder-steuning met vervoersmiddelen. En tegenwoordig ook communicatiemid-delen.Het werk van de missionarissen is ech-ter grotendeels overgenomen door lo-kale organisaties. Deze zijn soms nogverbonden aan de katholieke kerk,maar vaak ook niet. De kern van het

werk van MIVA blijft hetzelfde: men-sen die het als hun roeping zien ande-ren te helpen, steunen met onmisbarevervoers- en communicatiemiddelen.

De werkwijze van MIVAMIVA steunt projecten van mensendie zich inzetten voor mensenrechten,(de rechten van) kinderen, vrouwen-(rechten) en gezondheidszorg. MIVAsteunt deze projecten met vervoers- encommunicatiemiddelen zodat het be-reik wordt vergroot en nog meer men-sen geholpen kunnen worden.

Zorgvuldige beoordelingJaarlijks komen er ruim 1.000 aanvra-gen voor steun binnen bij MIVA. Metde financiële middelen, uit onder an-dere donaties en nalatenschappen, kanMIVA per jaar 10 tot 15% van de aan-vragen tegemoetkomen. De aanvragenworden voor goedkeuring zorgvuldigbeoordeeld aan de hand van onze be-leidscriteria.• Lokaal en praktischHet project is kleinschalig met eengrote positieve impact op de lokale ge-meenschap. Daarnaast is het praktischen uitvoerbaar.

• Eigen bijdrageWe verwachten van de aanvrager dathij/zij zelf minimaal 25% van het ver-voermiddel of het communicatiemid-del betaalt. Zo weten we dat deorganisatie een stabiele financiële basisheeft en zelf kan voorzien in het on-derhoud en de brandstofkosten.• ControleerbaarTot slot moeten de projecten betrouw-baar en controleerbaar zijn. De eerstedrie jaar rapporteren de aanvragersjaarlijks over de vorderingen en ont-wikkelingen in het werk en de beteke-nis van de door MIVA verleende hulp.

Betrouwbaar en transparantMIVA heeft in ruim 80 jaar veel erva-ring en een breed netwerk in ontwikke-lingslanden opgebouwd. MIVA maaktgebruik van lokale adviseurs die projec-ten bezoeken en beoordelen. Daarnaastbezoeken we zelf enkele projecten perjaar. Ook vragen we referenties en in-formatie op bij andere hulporganisaties.Dit stelt ons in staat om betrouwbaremensen en organisaties te helpen omhun bestemming te bereiken.Als u nog meer informatie wilt lezendan kan dit op de site: www.miva.nl


Wat voor werk doe je voor deparochie en hoe ben je ertoegekomen?Ik doe de kerkhofadministratie. Dathoudt in: nota’s van de uitvaart en be-grafenis maken en verzenden naar derechthebbende, verlenging of beëindi-ging van een grafrecht regelen met bij-behorende nota’s, brieven en grafaktesprinten en verzenden. Ook wordenvragen beantwoord van mensen oververlenging, kosten, en dergelijke.Om een voorbeeld te noemen: Laatstkwam er iemand, die wilde alles voorzijn dood geregeld hebben. Dus kwamhij/zij vragen wat er allemaal bij komtkijken en waar diegene voor bepaaldezaken moest zijn. Als ik een stapel brieven verstuurdheb, dan volgen meestal wel wat vra-gen van mensen, zoals over het ver-lengen van een grafrecht en de kostendaarvan. Er zijn landelijke regels endaar heeft de kerkhofcommissie en deparochieraad zich aan te houden. Er is weleens een verzoek geweest omeen grafrecht voor veertig jaar te beta-len, maar dat is een uitzondering. Nor-maal gesproken gebeurt dit niet, maarik stem het wel eerst af met de paro-chieraad en de penningmeester.

Hoe langIk doe dit vrijwilligerswerk nu al ruim18 jaar. Jacolien en ik deden al wel watvoor de kerk, we zaten op het AOWjongerenkoor. Jacolien zat ook in eenwerkgroep van de Eeste communie-voorbereiding en ook eens voor devoor bereidingen op het vormsel.

HuisbezoekPastor Suidgeest kwam een keer onaangekondigd langs bij ons. Ik dachteerst dat hij een “ouderwets” huisbe-zoek kwam doen vanwege de geboortevan onze dochter, maar dat was het

dus niet. Hij kwam vragen of wij degrafadministratie wilden gaan doen.In eerst instantie hebben we het ooksamen gedaan. We werkten beiden bijde Rabobank en hadden ervaring metcomputers. Met Marry Smit, die toende administratie deed, hebben we gesproken en zo zijn we erin gerold.Met opeenvolgende penningmeestersvan de parochie: Rina Schouten-Jong,Hans Verlaat, Kees Hauwert en nuJacob Neefjes, heeft hij samengewerkt.

SamenwerkingJacolien en ik zijn samen begonnen,maar ik doe het nu alleen. Als er veelgeprint moet worden kan Jacolien datgelukkig voor mij doen via haar werk,

want een keer in de zoveel tijd is hetbest veel. In de loop der jaren kon eengraf verlengd worden vanaf de datumvan overlijden. Dit is nu gewijzigdnaar 1 januari van het volgende jaar.Dus rond die datum kunnen er aflo-pende grafcontracten zijn, waardoorer extra veel geprint moet worden.

Contacten met mensenHet zijn voornamelijk telefonischecontacten en tegenwoordig gebeurtveel via de mail. Mensen kunnen ookveel opzoeken via de website van dekerk. www.wervershoof.rkregiowh.nlOok heb ik uiteraard contact met dekerkhofcommissie (kapelaan Piets, dekerkhofbeheerder Tjerk Morsch, dekantoormensen Riet Kuin-Ooijevaaren Rina Schouten-Tensen, en vanuitde parochieraad nu ook met Kees Botman en de penningmeester JacobNeefjes. De Parochieraad beslist uit-eindelijk over eventuele vragen en/of

In gesprek met....Theo Bregman Voor dit interview zijn we naar Theo Bregman gegaan. Een vrijwilliger in deparochie die thuis aan het werk is voor de kerk of liever gezegd voor de zakelijke afhandeling van een overlijden. Hij is lid van de kerkhofcommissieen verzorgt een deel van de kerkhofadministratie. Dat daar af en toe nog heelwat aan vast zit, kunt u lezen in dit interview.

Pastor Suidgeest kwam een keer onaangekondigd langs bij ons


voorstellen rondom zaken van hetkerkhof.

TerrasLaatst was er iemand die vijf jaar graf-rechten wilde, dat kan dus niet. De wetzegt dat een overleden persoon mini-maal tien jaar grafrust moet hebben,daar hebben wij ons dus ook aan tehouden. Het contact met mensen gebeurt soms ook op onverwachtemomenten. Vorig jaar zaten Jacolienen ik in Medemblik op een terras eenkop koffie te doen. Toen kwam iemand naar ons toe en stelde een paarvragen. Dat is natuurlijk helemaal nieterg.

IncidentenDie komen natuurlijk wel voor waaroppositieve en negatieve reacties kunnenkomen.Als iemand overlijdt en begraven is,wordt een grafcontactpersoon aange-steld voor dat graf.Deze wordt meestal binnen de familieaangewezen. Die is dan verantwoor -delijk voor het graf en alle correspon-dentie gaat daar naar toe. Als na tienjaar de contactpersoon vindt dat hetgraf geruimd kan worden, dan zal datgebeuren. Ik heb weleens familieledendaardoor aan de deur gehad, die hetdaar helemaal niet mee eens waren,maar ik heb alleen met de contactper-soon te maken. Ik heb soms wel ge-probeerd het samen met de betrokkenfamilieleden op te lossen. Vaak luktehet wel om dan een officiële wijzigingvan de contactpersoon te regelen.

BelangrijkDaarom is het belang van een contact-persoon groot. Als de familie dat ge-wijzigd wil hebben, moeten ze dat zelfregelen en niet vergeten door te gevenaan de administratie. Dat is ook zomet een verhuizing van de contactper-soon. Een verhuizing binnen onze pa-rochie krijgt de ledenadministratiemeestal automatisch binnen via deSila. Maar daarbuiten is het lastig.Het gaat voor 95% goed gelukkig. Een duidelijke trend is dat het wer - kelijk begraven de laatste jaren af-neemt en de crematies nemen toe.

Leuke dingenIemand uit België was een grote fanvan de Cats en was geraakt door het

lied over Lia Vertelman uit Werver-shoof. Het is inmiddels vijftig jaarterug, dat zij is overleden. Hij had eendocumentaire over haar en de Cats gezien en wilde het graf van Lia be-zoeken. Hij wilde een krans bij haargraf leggen, maar hij kon het graf nietvinden. Weer terug in België is hij viavia aan mijn mailadres gekomen. Hetgraf was al geruimd, maar hij wilde incontact komen met de familie. Ik ver-telde dat ik "maar" van de administra-tie was en dat niet zomaar kon doen.Ik ben uiteindelijk naar Koos Swartgeweest, heb mijn verhaal gedaan enze hebben toen zelf contact met elkaargehad. Theo kreeg na afloop een prachtigebedankbrief, dat doet je dan weergoed.

Ik heb ook ooit een brief gehad vaneen familie, waarin ze ons bedanktenvoor de goede zorgen van het graf. Datzijn leuke dingen.Er is ooit een verzoek geweest vooreen opgraving van een graf. De vraagkwam toen, hoeveel dat zou gaan kosten. Dat kan dus oplopen tot ca.€ 1.700,–. Uiteindelijk is het niet gebeurd.

Beëindiging grafrechtenAls een rechthebbende afstand doetvan een graf dan krijgt hij/zij schrifte-lijk bericht dat binnen drie maandende steen of andere voorwerpen weg-gehaald kunnen worden. Belangrijk iswel dat daarover contact wordt opge-

nomen met de beheerder TjerkMorsch. Anders zouden daar allemaalweer vragen en telefoontjes van om-standers over kunnen komen.

Wensen, is er iets wat beter kan.Het administratieproces is niet zo efficiënt, het gaat over drie schijven.Een iemand zorgt voor het invoerenvan alle gegevens in de administratie,een ander verzorgt de nota’s en houdtde grafrechten bij en weer een andercontroleert de financiën. Het zal mooizijn als dat door één persoon gebeurt.Maar ja, het is vrijwilligerswerk dusworden de taken verdeeld. Het pro-gramma, dat ooit is gemaakt doorDick, de zoon van Riet, functioneertgoed. Alles kan door één persoon ge-daan worden, maar dat zou dan teveelwerk worden. Riet en Rina weten bijvoorbeeld heel veel. Als zij ermeestoppen of ik, dan is er heel veel kennisweg, dat is niet handig. Dus een sys-teem waarin ook de betalingen goedworden verwerkt zal ideaal zijn.Ik mis soms weleens iemand die knopen doorhakt. De parochieraadneemt uiteindelijk de beslissing, maarvanwege het werken met vrijwilligersgaat daar weleens wat tijd overheen. Ook heel belangrijk voor de admini-stratie is een verhuizing van de con-tactpersoon doorgeven en als iemandanders contactpersoon wordt.

Moeilijk momentWat ik best wel vervelend vond was debrief op te stellen i.v.m. de grafrechten

maar hij kon het graf niet vinden.


na het overlijden van mijn eigenschoonvader en moeder. Zakelijkmoet het gebeuren, maar dat zijn dantoch wel hele aparte momenten. Ofvan bekenden. Dan doe ik er toch nogeen kaartje bij, een persoonlijk tintjedus.

Om een krat bierIk heb ooit een kratje bier gewonnen.Ik heb in het verleden vanuit mijnwerk een cursus moeten volgen en decursusleider vertelde dat hij aan de

auto van iemand of aan iemands kleding en/of hobby’s, kon voorspellenwat je nog meer aan een hobby of nevenactiviteit zou doen. ‘En,’ zei hij, ‘Ik heb altijd gelijk.’ Ik antwoordde toen: ‘Maar ik doe iets wat je niet kan voor-spellen, het is echt iets aparts.’Ik vertelde dat ik graag wandelde,golfde en de krant las. Mijn vrijwilli-gerswerk/hobby als grafadministra-teur raadde hij niet. Dat kratje bier was dus voor mij!

WerkIk ben nu NT2 docent en geef Neder-landse les aan anderstaligen zoals vol-wassen mensen uit bijvoorbeeldEritrea, Polen, Syrië. Ook, met eenmooi woord, aan huwelijksmigranten,bijvoorbeeld iemand uit Brazilië diehier wil komen wonen vanwege vriendof vriendin en vanwege inburgering deNederlandse taal op een bepaald niveau moet leren schrijven, lezen,spreken en verstaan. Ook moeten zijveel leren over Nederland en Hoe vindje werk in Nederland? Sinds twee jaardoe ik dit werk en ik vind het erg leuk.Vanuit de overheid moeten deze men-sen inburgeren. Ze komen veelal zesuur in de week les volgen en daarnaastwerken ze of doen vrijwilligerswerk.Jacolien doet de administratie voordezelfde werkgever. Ik zit in Hoorn enJacolien in Schagen. Ik geef drie dagenles en de woensdag gebruik ik thuisvoor lessen voorbereiden, administra-tie en mentorzaken, totaal dus vierdagen.

Wij bedanken Theo voor zijn gastvrij-heid en medewerking aan dit interview,het was goed om die kant van het parochiewerk weer eens te horen. Wehopen dat hij het nog meerdere jarenwil blijven doen.

Anneke Neefjes-KuipRiet Kuin-Ooijevaar

Dat kratje bier was dus voor mij!

Op maandag 7 mei 2018 is overleden:Jo (Johanna Catharina) van Ophem-Bakker. Ondanks haar gezegende leef-tijd van 95 jaar, kwam dit overlijdenheel onverwacht; daags tevoren had zijtijdens een muzikale middag met alsthema: Lentefeest, nog een dansje ge-maakt in de binnentuin van zorginstel-ling De Wilgenhof. Ze kwam uit eengezin waarvan in korte tijd drie van

haar zussen op jonge leeftijd overleden.Dit heeft haar mede gevormd op haarverdere levensweg. Ze had zich zelf na-dien voorgenomen om, vooral voorhaar vader en moeder, extra lief te zijn,iets wat zij in haar verdere leven heeftovergebracht op haar eigen kinderen.Ze trouwde met Tinus van Ophem, uitwelk huwelijk twaalf kinderen werdengeboren. Haar kinderen gingen vóóralles; op gepaste afstand volgde de‘koude’ kant. Over bezoek heeft zijnooit te klagen gehad; de kinderen enaanhang hebben haar tot de laatste dagaan toe díe aandacht gegeven waarvanzij vonden dat zij die verdiend had.Heel blij was ze altijd in haar contactenmet de kleinkinderen en in de laatstejaren haar achterkleinkinderen. Zijhadden in haar een lieve, ondeugende

oude oma. Een zeer geliefde hobby eneen grote inspiratiebron voor haar washet dameskoor. Wat heeft ze daar veelplezier en voldoening aan beleefd. Hetleverde haar het erelidmaatschap vanhet dameskoor op en de eremedaillevan de Sint Gregoriusvereniging voor60 jaar inzet voor de kerkmuziek. In hettotaal is zij ca. 70 jaar zeer trouw koor-lid geweest binnen de parochie. Hetoverlijden van haar man Tinus in 2007viel haar zwaar, evenals het overlijdenvan haar zoon Martin in het jaar 2015.Het maakte haar leven er niet gemak-kelijker op. Tot op zeer hoge leeftijdheeft zij nog zelfstandig gewoond aande Dorpsstraat 72, totdat haar gezond-heid het dusdanig af liet weten dat eenverhuizing naar zorginstelling De Wil-genhof noodzakelijk was. Voor haar en

Familieberichten



haar kinderen een zeer moeilijke, maarniet te vermijden stap. Slechts zevenmaanden duurde het verblijf in DeWilgenhof met een liefdevolle verzor-ging door het zorgteam. Op zaterdag 12mei is tijdens een zeer indrukwek-kende uitvaartdienst met heel veelmooie muzikale momenten, afscheidgenomen van een lieve moeder, oma ensuper oma, maar ook een geliefdevrouw binnen de parochie. Zorgzaamwas haar leven en zorgzaam is zij heen-gegaan.

‘Na een leven van liefde en zorg, waarinde ander altijd op de eerste plaatskwam, is onverwacht overleden onzelieve vader, trotse opa en overgrootva-der’. Deze woorden stonden geschrevenboven de aankondiging van het overlij-den van Rein Langedijk op 8 mei 2018.Het geeft kernachtig weer hoe hij in hetleven stond. Rein, bij de meesten beterbekend als opa Rein, is geboren op3 september 1938 op de Zeeweg. Al op7-jarige leeftijd verloor hij zijn vaderdie door de Duitsers werd meegeno-men. In 1962 trouwde hij met TinyLaan; samen kregen zij twee kinderen:Hans en Gerda. Zij kwamen te wonenop de Kalverstraat in een dubbel woon-huis dat door hem zelf was gebouwd.Al heel gauw is Rein voor zichzelf be-gonnen als stukadoor, wat later doorhem werd uitgebouwd tot een grootstukadoorsbedrijf. Hij hield van de na-tuur en maakte graag lange wandelin-gen, genietend van wat de natuurallemaal te bieden had. Rein was eenman van gezelligheid; hij kon er bij-zonder van genieten als de vriendenvan zijn kinderen - voorafgaand aanhet uitgaansleven - bij hun thuis kwa-men ‘indrinken’. Heel gezellig vond hijdat. Een gevleugelde uitspraak vanRein was: ‘Het was me zeer aangenaam’;in zijn leven heeft hij veel van die aan-gename momenten meegemaakt. Maarhet leven kende echter ook zijn donkere kant; met het overlijden in1996 van zijn schoonzoon Nico en noggeen twee jaar later zijn vrouw Tinyhad hij het heel moeilijk, ook al liet hijdat niet altijd merken. In die zware periode is hij een grote steun geweestvoor zijn dochter; in praktische zin,maar ook aanwezig met een luisterendoor. Rein genoot bijzonder van zijnzeven kleinkinderen en later nog tweeachterkleinkinderen. Hij was gek op ze,maar dat was anders-om ook; een opa

uit duizenden. Zijn grote hobby waszijn sloep die hij had omgebouwd toteen prachtige polderboot; de Reinvaart.De laatste jaren liet zijn gezondheid hetechter steeds meer afweten en kwam er,uiteindelijk toch nog geheel onver-wacht, stilte over zijn leven. Op 14 meiwerd Rein op indrukwekkende wijze inzijn eigen Reinvaart – voorafgegaandoor een bedrijfswagen van Stuka-doorsbedrijf Langedijk BV – vanuitzijn huis aan de Neuvel naar de kerkgereden, waarna de uitvaartdienstplaatsvond en hij begraven werd bijzijn vrouw Tiny op het kerkhof. Afscheid van een markante vader en(overgroot)opa.

Op de gezegende leeftijd van 92 jaar isop 27 mei 2018 overleden: Niek (Nicolaas) Koomen, achtste kind ineen gezin van elf kinderen van KeesKoomen en Jansje Smit. Hij groeide opaan de Simon Koopmanstraat. Na zijnschooltijd ging hij rond zijn dertiendejaar al de bouw op. Hij was sterk enheel gedreven in de teelt van aardappe-len en bloembollen. Op 24 mei 1952trouwde hij met Tiny Klein uit Boven-karspel en namen zij hun intrek in eenwoning aan de Simon Koopmanstraat,alwaar hun kinderen Marianne en Nicowerden geboren. Na een aantal jarenverhuisde het gezin naar de Bonstraat,waar de geboorte van Karin het gezincompleet maakte. Achter zijn huis bezathij veel grond waar hij aardappels engroente verbouwde. Het jaar 1963 waseen zwarte bladzijde in het leven vanvader Niek; zijn beide ouders kwamenom als gevolg van kolendamp ver gif -tiging, iets wat heel veel indruk op hemen zijn familie maakte, maar ook in hetdorp. ’s Winters werkte hij in de havensin Amsterdam en zomers was hij werk-zaam bij verschillende bouwers. Hijhield van gezelligheid en was ook mu-zikaal; op jonge leeftijd speelde hij kla-rinet en mondharmonica en hij hieldvan dansen en zingen. In november1986 overleed zijn vrouw Tiny aan kan-ker; een enorm verdriet en een grootgemis. Hij zou in die jaren net met deVUT gaan, om daar met elkaar van tegenieten. Hij was er de man echter nietnaar om alleen verder te gaan in hetleven. In 1989 ontmoette hij MaartjeBond- Molenaar met wie hij nog 22 jaareen mooi leven heeft geleid. Hij werduiteindelijk opa van acht kleinkinderenen maar liefst twaalf achterkleinkinde-

ren, van wie hij bijzonder kon genieten.‘Op bezoek bij opa was iedere keer eenfeestje; altijd vrolijk, zorgzaam enimmer charmant’, aldus één van zijnkleinkinderen. Na jarenlang gewoondte hebben op de Bonstraat verhuisde hijmet Maartje naar het Eiland. Omdat degezondheid van beiden achteruit gingver huisde hij in 2010, samen metMaartje, naar St. Jozef. Met name voorvader Niek een moeilijke stap. Slechtséén jaar daarvan hebben ze samenmogen beleven. In de nacht van 27 meiis hij, na eerst bediend te zijn geweest,overleden; blij dat een verder ziekbedhem bespaard is gebleven. Op 31 meiwas voor hem de avondwake, vooraf-gegaan door een muziekfragment vanzijn grote idool John Woodhouse. Af-scheid van een vader en opa om nooitte vergeten.

Op 28 mei 2018 is overleden: EllieBerkhout-Aker. Zij groeide op in eengroot gezin van dertien kinderen, eengezin waarin zij een gelukkige jeugdheeft doorgemaakt; nooit alleen en heelgezellig met elkaar. Na haar lagereschooltijd had ze op 13-jarige leeftijd alhaar werkhuisjes. Op latere leeftijddeed de kans zich voor een opleidingtot gezinsverzorgster te volgen in Am-sterdam. Aan die tijd bewaart ze heelmooie herinneringen en wie Ellie kent,weet dat deze keuze haar op het lijf geschreven was. Haar belevenissen inde grote gezinnen waar ze werkte, kwa-men regelmatig op tafel. In de jarenvijftig ontmoette ze haar man Kees. Naeen verkeringstijd van vijf jaar trouw-den ze in 1962 en betrokken hun eigenhuis aan de Zeeweg, waar drie dochterswerden geboren. Een favoriete bezig-heid van Ellie en haar man Kees washet varen met de boot; samen met hungezin hebben ze daarop menige vakan-tie doorgebracht. Ellie was heel zorg-zaam, niet alleen voor haar eigenkinderen, maar ook andere kinderendie moesten aansterken werden liefde-vol opgevangen binnen het gezin. Toende kinderen de deur uit waren sloot zijzich aan bij de bezoekersgroep binnende parochie; met haar aandacht en luis-terend oor heeft zij veel betekend voormensen die daar behoefte aan hadden.Ellie hield van gezelligheid en mensenom zich heen; verjaardagen, ook dievan neefjes en nichtjes, werden nage-noeg nooit overgeslagen. Ze was graagvan de partij. Haar kleinkinderen, vijf

jongens en vijf meisjes, waren, zoals zijaltijd zei: ‘haar mooiste bezit’. Elk jaarging ze met hen naar het Zuiderzee-museum en ieder jaar mochten de kin-deren komen logeren op de boot. Methun opa en oma hebben de kleinkin-deren een geweldige tijd beleefd. Delaatste vier jaar waren heel zwaar voorEllie. Nadat bij haar een ernstige ziektewas geconstateerd, overleed haar manKees in 2014. Hiermee verloor ze haarmaatje en daarmee haar aanspraak.Voor iemand die graag mensen omzich heen had was dit heel moeilijk.Omdat haar gezondheid haar steedsmeer in de steek liet volgde in 2017 eenverhuizing naar St. Jozef. Na bediend tezijn met de olie der zieken, is zij op 28mei overleden. Op 2 juni was voor haarde uitvaartdienst waarna zij begravenwerd bij haar man Kees. Afscheid vaneen moeder en oma om trots op te zijn.

‘Het verlies was er al voordat dit afscheid kwam, omdat onzekere ver-warring bezit van je gedachten nam’.Deze woorden stonden te lezen bovende aankondiging van het overlijden vanRiet Knijn-Mol op de gezegende leef-tijd van 90 jaar. Zij is geboren als oud-ste dochter van Klaas Mol en GeertjeMansander, in een gezin van tien kin-deren. Als kind zijnde moest ze alvroeg mee naar het land en helpen inde huishouding. Ook verrichtte zij oplatere leeftijd huishoudelijke werk-zaamheden in Medemblik waar ze, bijgebrek aan een fiets, lopend naar toemoest. In de jaren vijftig leerde ze haarman Piet kennen met wie zij trouwde.Uit hun huwelijk werden vijf kinderengeboren: Nico, Klaas, Gertruud, Piet enJos. In haar rol van moeder wilde zijniets liever dan thuis zijn; zij was de spilvan het gezin en daar had ze alles voorover. Tijdens de bollenpellerstijd en hetschoonmaken van de witlof zwaaide zijde scepter in de schuur. Gastvrijheidstond bij haar hoog in het vaandel; iedereen was welkom. Met kermis washet huis altijd vol; pannen met soep enslaatje stonden klaar, inclusief karbo-nades. Prachtige momenten waar dekinderen met een dankbaar gevoel aanterugdenken. Haar kleinkinderenwaren haar alles. Ze kwamen vaak bijopa en oma te logeren en het ontbrakze dan aan niets. Het plotselinge over-lijden van haar man Piet in 1993 kwamals een grote schok. Het is in die peri-ode dat ze heel veel steun heeft onder-

vonden van de mensen om haar heen.Na heel veel jaren aan de Dorpsstraatte hebben gewoond, verhuisde ze tweejaar na het overlijden van haar manPiet naar de Watering waar ze ondankszijn gemis nog veel jaren met plezierheeft gewoond. Ook aan het wonen opde Watering kwam een einde; een over-plaatsing naar St. Jozef was onvermij -delijk. De laatste twee jaar liet haargeheugen haar steeds meer in de steeken ging alles moeizamer. Geen radio,geen tv, nee zelfs geen spelletje, waar zezoveel plezier aan beleefde, kon haarmeer boeien. De laatste week vóór haaroverlijden ging haar gezondheid hardachteruit. Na te zijn bediend is zij opvrijdag 1 juni over-leden. Op woensdag6 juni vond voor haar de uitvaart-plechtigheid plaats waarna zij is begra-ven bij haar man Piet. Dat zij mogerusten in vrede.

Op 18 juni 2018 is overleden: Meiny(Meinarda Josepha Maria) Boos-Reus, geboren op 5 oktober 1932 entweede kind van Sijtje Schoutsen enMeindert Reus. Meiny is vernoemdnaar haar vader die, nog vóórdat zijwerd geboren, is omgekomen door eenmotorongeluk. Moeilijke tijden brakenaan: een vaderloos jong gezin en een ophanden zijnde oorlog. Met haar oudstebroer Dries had ze, mede door de ont-stane situatie, een bijzondere band. Tijdens de oorlog ontmoette haar moe-der Niek Bakker met wie zij in 1945trouwde. Meiny was op dat moment 13jaar en kreeg in hem een heel lievevader, zoals ze zelf altijd zei. Twee jaarna hun huwelijk werd haar zusje Riageboren en in de jaren daarna nogbroer Kees en zus Nelly. Door het groteleeftijdsverschil werden zij ook eenbeetje haar kinderen. Ondanks het feitdat Meiny altijd hard heeft moetenwerken heeft zij haar jeugd als heel positief ervaren. In de jaren ’50 ont-moette ze haar grote liefde: Co Boos,met wie zij in 1955 trouwde. Ze kregenvier zonen en twee dochters. Samenhebben ze een prachtig huwelijk gehaden mooie momenten beleefd. De laat-ste jaren genoten ze met elkaar ook vankorte vakanties of een weekendje weg.Haar kinderen, klein- en achterklein-kinderen woonden dicht in de buurt; iedereen was altijd welkom bij haar. Integenstelling tot vader Co, muzikaal, al-tijd in voor een praatje, sociaal, grap-pig, ondernemend, was Meiny wat

meer ingetogen, op sommige momen-ten zelfs verlegen en bepaald geenfeestganger. De kermissen met haarschoonzussen vond ze echter prachtig.Na het overlijden van haar man Co in2012, haar grote steun en toeverlaat,ging haar gezondheid zowel lichame-lijk als geestelijk hard achteruit. Algauw werd duidelijk dat een verhuizingnaar St. Jozef voor haar de beste optiewas. Daar heeft zij het erg naar haar zingehad en kon zij het goed vinden metde verzorging. In 2017 kreeg zij nogeen flinke tik te verwerken door hetoverlijden van haar zo geliefde broerDries. Alhoewel Meiny in de laatsteweken voor haar overlijden vaker aan-gaf naar haar man Co te willen en heteen grote wens van haar was haar echtevader eens te zien, kwam het overlijdenop 18 juni toch nog onverwacht. Op22 juni was voor haar de uitvaartplech-tigheid, waarna zij is gecremeerd inSchagerkogge. Afscheid van een heellieve en zorgzame moeder, oma enovergroot moeder.

‘De strijd is gestreden, met telkensnieuwe moed, verbazingwekkendkrachtig, ’t is op, zo is het goed.’ Ditwaren de inleidende woorden bovenhet overlijdensbericht van Bets (Elisa-beth Geertruida) van der Gulik-Schouten, geboren op 1 juni 1923 teMedemblik en overleden op de geze-gende leeftijd van 95 jaar op 3 juli 2018.In de jaren veertig heeft ze haar manNic leren kennen met wie zij trouwdeop 15 november 1949. In eerste instan-tie woonden zij in bij de ouders vanhaar man Nic aan de Dorpsstraat, rechttegenover de kerk. Toen haar schoon-ouders niet meer zelfstandig kondenwonen, verhuisden deze naar het ver-zorgingshuis. De inmiddels in slechtestaat verkerende woning aan de Dorps-straat maakte plaats voor een mooienieuwe woning op dezelfde plek, waarzij met hun gezin van acht kinderenheel veel mooie jaren hebben beleefd.Samen met zoon Bert runde vader Niceen bloembollenbedrijf waar ook voorhaar, zeker in bollenpellerstijd, een taakwas weggelegd. Moeder Bets was heelzorgzaam en hield ervan dat alles er al-tijd spic en span uitzag, ook in het be-drijf. Haar kinderen, schoondochters,schoonzoons en kleinkinderen warenzeer belangrijk voor haar; ze was bij alleverjaardagen aanwezig. Ook was zesteeds weer blij als er een achterklein-



kind werd geboren; dat heeft ze in to-taal maar liefst 25 keer mee mogenmaken. Ondanks haar drukke gezinvond ze ook nog de tijd om bij anderemensen op bezoek te gaan als zij bij-voorbeeld ziek waren. Na jarenlang aande Dorpsstraat te hebben gewoond ver-huisde ze samen met haar man naarhet Dokter Pinxterplantsoen. Het over-lijden van haar dochter Gerda in 2005(ze was pas 50) was zeer ingrijpendvoor haar. Toen haar man Nic in 2007overleed wilde ze niet meer alleen in devrijstaande woning blijven en beslootze te verhuizen naar de Kaaghof.Omdat haar gezondheid het liet afwe-ten was een tijdelijke opname in St.Jozef de volgende stap. Terugkeer naarde Kaaghof was echter niet meer aan deorde. Ondanks haar afnemende ge-zondheid heeft ze het huwelijk vanhaar kleinkinderen Marloes en Dirk-Jan op 1 juni nog mee mogen makenen op 3 juni heeft ze zelfs met haar(klein)kinderen haar 95e verjaardaggevierd. Een maand later is zij rustig in-geslapen, waarna op 7 juli voor haar deuitvaartdienst en begrafenis op hetkerkhof bij haar man Nic. Afscheid vaneen zorgzame en lieve moeder, oma enovergrootmoeder.

Op 3 augustus 2018 is overleden op 89-jarige leeftijd: Piet (Petrus) Sneek,geboren en getogen aan de SimonKoopmanstraat op 31 oktober 1928. Nade lagere school is hij meteen aan hetwerk gegaan; eerst thuis bij zijn vaderen later op de vrachtwagen bij de firmade Moel. Omdat zijn interesse meer lagin de bouw is hij daarna aan de slag ge-gaan bij de firma Siemen en Nic Schou-ten. Op enig moment deed zich degelegenheid voor dat hij kon sollicite-ren bij de gemeente Velzen in de plant-soenendienst; daar heeft hij een mooietijd beleefd, samen met Tinus Bank.Toen er een baan vrij kwam bij de ge-meente Wervershoof hoefde hij nietlang na te denken en heeft hij hier nogenkele jaren gewerkt. Op 46-jarige leef-tijd werd hij om gezondheidsproble-men afgekeurd; een flinke klap die hijop dat moment had te verwerken. Hetbetekende echter niet dat hij bij de pak-ken neer ging zitten. Voor zover zijn ge-zondheid het toeliet, verleende hijhand- en spandiensten op het boeren-bedrijf van zijn broers Theo en Jan ophet Zijdwerk. Ook konden buren,vrienden en kennissen altijd een be-

roep op hem doen en nooit tevergeefs.In latere jaren was hij vaak (en graag) tevinden op de bouw van zijn zoons Janen Ton. Zijn grote hobby’s waren fiet-sen en kaatsen; daar kon hij bijzondervan genieten. Ook was hij een trouwkerkganger; tot twee weken vóór zijnoverlijden woonde hij elke week dekerkdienst in St. Jozef bij; én ruim optijd, want hij hield van regels en stipt-heid. Hij trouwde met Nel Kok ensamen kregen ze vijf kinderen van wie Hannie - slechts zes maanden oud - isoverleden. Een bijzonder moeilijk moment in zijn leven. Zijn leven kendemeer moeilijke fases: Zo viel het hemontzettend zwaar om ook afscheid temoeten nemen van zijn schoonzoonsFred en Peter. Na jarenlang op de Burg.Raatlaan te hebben gewoond, ver-huisde hij met zijn vrouw Nel naar hetAtrium. Omdat de kwetsbaarheid toe-nam en de zorgen om zijn gezondheiden die van zijn vrouw steeds groterwerden, was een verhuizing naar St.Jozef uiteindelijk onafwendbaar. Heelzorgzaam voor elkaar hebben ze daarsamen hun laatste jaren beleefd metmooie, maar af en toe ook verdrietigemomenten.In de laatste week werd een val hemnoodlottig. Na bediend te zijn met deheilige olie der zieken was voor hem deuitvaart op 8 augustus, waarna begra-fenis op het kerkhof.

Op 9 augustus 2018 is overleden:Jacobus Johannes Maria (Jac) Koop-man, geboren op 20 mei 1938 als jong-ste kind uit een gezin van zes kinderen.Hij groeide op aan de Dorpsstraat opde Oosterhoeve. Alhoewel er sprakewas van een warm gezin, kende hetleven ook zijn schaduwzijde; zijn moe-der overleed al toen hij slechts twaalfjaar oud was. Zijn lagere en middelbareschooltijd heeft Jac doorgebracht opkostschool, iets wat binnen het gezingebruikelijk was. Op de kermis inHoorn leerde hij zijn vrouw Nel ken-nen; ze trouwden en keken er naar uithet bedrijf van zijn vader verder uit tebouwen. Hij wilde een goede boer wor-den en dat is hem gelukt; samen metzijn broer Co werd de melkveehouderijvan hun vader voortgezet. Jac was eenvakman, stond open voor nieuwe ont-wikkelingen en was zeer vooruitstre-vend. In de Holstein fokkerij – eenspecifiek koeien ras – lag zijn hart. Mettrots bezocht hij samen met zijn gezin

de veekeuringen in de regio en ver-derop in het land. Zijn kinderen heb-ben het enthousiasme van hun vaderovergenomen: Jack als opvolger in hetbedrijf, Jos als deskundige op het ge-bied van de veefokkerij en Nicolette alsmedewerkster bij het Ministerie vanLandbouw. Samen met zijn dochter Nicolette deelde hij zijn liefde voor dekunst en klassieke muziek. Hij was trotsop zijn vijf kleinkinderen en was bij-zonder geïnteresseerd in wat ze dedenen bereikten. Op zijn 60e ging hij metpensioen; hiermee kreeg hij alle tijd omzijn horizon te verbreden en zijn uitge-breide belangstelling voor alles vorm tegeven. Hij kon genieten van de veleweekenden weg met zijn vrouw Nel, devakanties in de Zwitserse bergen en hetgolfen op De Vlietlanden. Ook stak hijbijzonder veel tijd in de aanleg van zijntuin aan de Dorpsstraat 48. Zoals bij Jachoort, werd deze met grote precisieaangelegd en onderhouden. Na eenleven van hard werken sprak zijn vrij-heid hem erg aan. Medio februari kreeghij te horen dat hij ongeneeslijk ziekwas; dat kwam hard aan, maar met ongekende moed ging hij de ziekte telijf. De laatste weken ging zijn gezond-heid echter heel snel achteruit. In bij-zijn van zijn gezin is hij vredigingeslapen. Op 14 augustus was voorhem een indrukwekkende uitvaartvie-ring, waar na begrafenis op het kerkhofin het familiegraf. Afscheid van eenlieve echtgenoot, een wijze vader eneen trotse opa.

GEDOOPT

Merel Schouten

Jelle van Dijk

HUWELIJKSJUBILEUM

Kees en Tiny Dol-Bijvoet

Antoon en Tiny Hendriks-Bakker

Opa en oma waren echt oud. Ze hadden nogeen hele grote oude tv. Hadden, want gisterwas hij stuk gegaan. Hij kon niet meer ge-maakt worden. Nu hebben ze een spik-splin-ter-nieuwe. Na school gingen Sjaak en Liekekijken, want oma had tussen de middag ge-beld en gezegd: ‘Laat de kinderen maarkomen; ze mogen de doos meenemen om tespelen.’ Daar stonden ze nu te kijken naardie kanjer van een doos. Zo’n grote dooshadden ze nog nooit gezien. Nog groter danSjaak bijna. Opa tilde Sjaak op en zette hemin de doos. Dit vonden de kinderen leuk. OokLieke paste er nog bij. Toen ze limonade ge-dronken hadden en naar de nieuwe televisiehadden gekeken, moesten ze naar huis. ‘Nemen jullie de doos mee?’ vroeg oma nogbezorgd. ‘Ja natuurlijk,’zei Lieke, want daar kunnenwe een huis van maken en verstoppertjemee doen.’‘Nee,’ zei Sjaak, ‘ik ga er een kasteel vanmaken, dan ben ik de ridder.’‘Dat wil ik ook,’ zei Lieke. ‘Meisjes kunnen geen ridder zijn, hé opa,’ zeiSjaak. Opa keek oma aan en het gezicht dathij trok was ‘ja’ en ‘nee’ tegelijk. Oma was veel duidelijker: ‘Natuurlijk kunnen meisjes ook ridder zijn.Waarom niet?Je hebt toch ook dappere meisjes?’‘Het kan niet,’ hield Sjaak vol, ‘want ridde-res klinkt niet en ridderin is ook stom!’ Ie-dereen zocht naar het woord voor eenvrouwelijke ridder. Maar het bleef stil, totdat opa zei: ‘Lieve ridder-sterren van me, het is tijd omnaar huis te gaan. Pak je doos op en wan-del.’ Dat was makkelijker gezegd dan ge-daan. Zelfs dappere ridder Sjaak wist niethoe hij de doos moest aanpakken.‘Wacht,’ zei Lieke, ‘ik haal ons skateboard.Dan hebben we een kasteel op wielen.’ Entoen ging het gemakkelijk.De volgende dag had Sjaak zijn kasteel klaar.Heldhaftig stond hij in de doos, die nu echtop een kasteel leek. Rondom kantélen. Uitde kist op zolder had Sjaak zijn zwaard ge-pakt, het harnas en de helm. Met sierlijkeletters stond op het schild: Ridder Sjaak Kordaat. Ook daarbij had mama geholpen. Liekemocht niet meedoen. Meisjes konden im-mers geen ridder zijn. Lieke was achter hethuis aan het spelen in de zandbak. Zijbouwde een zandkasteel. En Suus, het buur-

meisje, hielp ijverig mee. Ze hadden pleziervoor drie. En vóór het huis stond Sjaak hele-maal alleen. Hij verveelde zich. Ridder SjaakKordaat wacht op de boze draak. Als diekomt, dan zal hij dit en zal hij dat… Maarde draak komt niet. Lieke en Suus bouwenijverig aan hun zandkasteel, tot ze moe wor-den. Ze gaan naar binnen.‘Jullie komen als geroepen,’ zegt mama,‘want ik wil pannenkoeken bakken, maar ikheb geen eieren. Ik heb Sjaak al twee keergeroepen, maar die hoort niets. Willen jullieeven eieren halen in de supermarkt?’ Dat

willen ze wel. Met drie euro en de parapluin de hand gaan ze op weg. ‘Het kan weleens gaan regenen,’ zegtmama. In de winkel krijgen ze een dropje bijde kassa. Lekker. Zingend lopen ze de winkeluit. Maar dan merken ze dat het is gaan re-genen. Ze klappen de paraplu uit en zingen:‘onder moeders paraplu…’ Ze hebben degrootste lol. Wanneer ze thuis aankomen,zien ze Sjaak staan, helemaal verregend; zijnkasteel hangt er slap en ingevallen bij. Zekunnen er niets aan doen, maar schieten inde lach.

Voor de kinderen Het kasteel


IInnlleevveerrddaattuumm kkooppiijj vvoooorr ddee vvoollggeennddee uuiittggaavvee:: WWooeennssddaagg 1100 ookkttoobbeerr 22001188..UUww ccoonnttaaccttppeerrssoooonn::