Eindhovens Dagblad 03/09/2014

Copyright (c)2014 Eindhovens Dagblad 03/09/2014 September 3, 2014 8:04 am / Powered by TECNAVIA

Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page

26 REGIO

„H et maakt niet uit wat je zegt of doet”, zegtEdo Koevoet met een glimlach. „In allesonthullen mensen hun onbewuste drijfve-ren.” Hij roert door zijn groene thee. We

zitten aan een tafeltje in een Eindhovens café en hijheeft zojuist zijn colbertje uitgedaan. Edo heeft vandaagbij ASML gewerkt, hij voert er een project uit voor hetEindhovense bedrijf Itility. Edo is natuurkundige enIT’er. Daarnaast is hij sinds een jaar coach. Met als spe-cialisatie onbewuste drijfveren.Edo is een kleine twee meter vriendelijkheid. Hij is re-laxed, opgewekt en kijkt doorlopend met de blik vaneen chirurg. Er ontgaat hem niets, zo veel wordt al snelduidelijk. Details worden zorgvuldig geabsorbeerd enopgeslagen. Tussendoor stelt hij terloops wedervragenin de categorie: ‘Werk je hard?’ en ‘Ben je een doener ofeen denker?’Edo werd 43 jaar geleden geboren in Den Haag. Hij groei-de op in een nieuwbouwwijk bij Kijkduin. Zijn vaderwas chef van de tekenkamer bij energiebedrijf Eneco,zijn moeder werkte met dementerende ouderen. Hijwas een overwegend braaf kind, vertelt hij lachend. „Ikdeed nooit zulke extreme dingen. Ik heb een keer illega-le strijkers gekocht in de Schilderswijk. Dat was welzo’n beetje het ergste wat ik ooit heb gedaan.”Hij kon goed leren en zat op de middelbare school, zoalshij dat zelf noemt, aan de studiebollenkant van de klas.De keuze voor natuurkunde was eenvoudig in die da-gen. „Mijn wereldbeeld was wat klein. Voor mij was het

heel simpel: of rechten in Leiden, of techniek in Delft.” De balanssloeg door naar Delft met dank aan zijn liefde voor radiomaken ende cd-speler die in die tijd werd geïntroduceerd. „Ik hoorde dat diewas uitgevonden door natuurkundigen. Toen was de keus snel ge-maakt.” Het was geen overtuigende match tussen Edo en het vak na-tuurkunde. „Nee, ik was erniet goed in. Ik wilde allesbegríjpen. Waarom er deel-tjes zijn die een miljardstevan een seconde leven, datsoort dingen. Ik kwam erpas laat achter dat dat hele-maal niet de bedoelingwas. Het gaat om het toe-passen van formules, af-spraken. Ik begrijp graag al-les, zo’n type mens benik.”Na zijn studie zocht Edoiets concreters. Hij beland-de op de TU/e, waar hijzich verdiepte in logistiekebesturingssystemen enging uiteindelijk in de ITwerken. „Ik heb altijd hardgewerkt en wil in principealtijd alles goed doen enzelf oplossen. Als ik ergenstegenaan liep in mijn werkdacht ik: ik moet er meeruren in steken. Ik was vaakte laat met hulp vragen.Op een gegeven momentrealiseerde ik me dat ik het anders aan moest pakken, wilde ik ver-der komen in mijn carrière. En niet in een burn-out belanden.”Edo volgde op aanraden van een kennis een workshop aan de V-cir-kel academie. In het kort komt die methode er op neer dat iedermens een favoriete strategie heeft om te kunnen overleven en zich-zelf te beschermen tegen de pijn van het leven. In totaal zijn er ne-gen universele strategieën. Ken je jouw onbewuste drijfveer, dankun je ook je kracht, zwaktes en valkuilen herkennen. „Na die work-shop was ik zo enthousiast, dat ik meteen dacht: hier wil ik mijn tan-den in zetten. ”Sinds een jaar mag Edo zichzelf geregistreerd coach noemen. Hijheeft naast zijn IT-werk zijn eigen bedrijf, Simplify Coaching, opge-richt. Sindsdien gaat het steeds beter met Edo. „Ik ben van overlevennaar leven omgeschakeld. Rustiger en blijer geworden. Ik kies bewus-ter. Dit nieuwe pad inslaan, mensen coachen, is daar een belangrijkvoorbeeld van.”

Edo wilde eenburn-out voor zijn engooide het roer om

door Simon Roode-mail: s.rood@ed.nl

EINDHOVEN – Turkmenistan wordteen lastige. Als buitenlander krijgje – als je geluk hebt – voor maxi-maal vijf dagen een doorreisvi-sum. Vijf dagen om vijfhonderdkilometer te overbruggen, wantzo lang nog meet het smalste stukvan het land. Flink doorfietsendus. Extra uitdaging: op tijd bij degrens aankomen. Want de vijf da-gen waarop het visum geldig is,liggen vooraf vast. Kom je een dag

later aan bij de grens, dan verliesje een dag tijd. En dan is er nogeen onzekerheid: de autoriteitenmogen reizigers een andere, duslangere route verplichten.Matthew Harris (43) moet er omlachen, want dit is nog niet eensde grootste moeilijkheid van zijnreis. Had hij al verteld hoe je eenvisum voor Turkmenistan aan-vraagt? Nee? Nou, dat doe je inIran. En als je er toch bent, regelje meteen een visum voor Oezbe-kistan, het land ná Turkmenistan.Ook daarvan liggen de geldig-

heidsdata vast. En in het landmoet je precies aangeven hoeveelgeld je op zak hebt en altijd eenbewijs van hotelovernachtingkunnen overleggen. „Ja, het is eenhele puzzel”, beaamt Harris, ter-wijl hij op zijn laptop de routetoont. Zittend aan de keukentafelvan zijn al bijna lege appartementin hartje Eindhoven vertelt hijover zijn grote reis. Op de fietsnaar Australië. Naar huis, naarAdelaide. „Het is al twee jaar mijndroom. Ik woon nu de helft vanmijn leven in Europa en hiermeesluit ik dat hoofdstuk mooi af.”Niet dat hij weg moet. De afgelo-pen vier jaar werkte hij met ple-zier in de communicatie bij Phi-lips Research in Eindhoven. Eer-der was hij onderzoeker bij Phi-lips in Aken. Bij Healthcare werk-te hij daar aan betere spraakher-kenning in apparaten. En weer

ANALYSEMETROPOOLREGIO EINDHOVEN

door John Graate-mail: j.graat@ed.nl

EINDHOVEN – De 21 gemeenten inZuidoost-Brabant besloten eerderdit jaar hun samenwerking voort

te zetten onder een nieuwe vlag:Metropoolregio Eindhoven(MRE). Deze nieuwe organisatieis de afgeslankte opvolger van hetSRE. Per 1 januari gaat de MREformeel van start. Maar wat gaatdeze club precies doen? Waar lig-gen de prioriteiten? Welke scher-pe keuzes worden er gemaakt als

het gaat om samenwerking? Kort-om, wat wordt de regionale agen-da van 2015 tot en met 2018?Over die vragen gaan vanmiddagburgemeesters en wethouders envanavond ruim honderd raadsle-den in Eindhoven met elkaar pra-ten. Afgelopen week kregen ze aleen ‘werkdocument’ toegestuurd.Daarin staat beschreven waaromde MRE noodzakelijk is: de sa-menhang in deze regio móet ver-sterkt worden om economischeen ‘wereldspeler’ te blijven. An-dere kennisintensieve regio’s heb-ben dat al beter voor elkaar danZuidoost-Brabant. Dus moet er

DAPHNE

d.broers@ed.nlBROERS

Drie verslaggevers schrijven op deze plek

om de beurt over ontmoetingen met

mensen in de regio.Vandaag:

De regio gaat samenwerken in een nieuwevorm. Wat worden de doelen van de MRE?De politiek praat achter gesloten deuren.

Op de pedalennaar Down UnderNa 21 jaar keert Australiër MatthewHarris huiswaarts. Per fiets, vanuitEindhoven. Ook voor ’t goede doel.

Ieder mens heeft een favoriete strategie omte kunnen overleven en pijn tegen te gaan

Meer transparantie

‘‘

NAAR HUIS

� Edo Koevoet is ‘van overleven naar levenomgeschakeld’.

ON

DER

TUSS

EN

Zuid-AtlantischeOceaan

IndischeOceaan

Noord-PacifischeOceaan

RUSLAND

CHINA

AUSTRALIE

KAZACHSTAN

NL

MONGOLIË

INDIA

THAILAND

INDONESIË

IRANLIBIË

Eindpunt: Adelaide, na 36.000 km,32 landen en 3 werelddelen.

LLLLLLVertrek uitEindhoven

Fietstocht Matthew Harris

kaart maps4news.com/©HERE

EINDHOVENS DAGBLAD WOENSDAG 3 SEPTEMBER 2014 REGIO 27

O ch arm de Holland-se toerist die hierzou komen fietsenmet op het stuur

slechts een lijst van dorpenmet hun dialectnaam. Hij zouzich suf zoeken naar oorden alsWaolik, Zoerik, Blaol, Nitersel,Nenzul, Buul, Sporring, Oersen ander fraais dat je niet terug-vindt op plaatsnaamborden enwegwijspaddenstoelen. Steedsweer moest hij iemand metkennis van de lokale tongvalopsporen en de weg vragen;hoe vind je anders Lôn, Alst, Ir-sel, Orskot, Zilst, Lind en Waol-dere.De krant hanteert daarom voorde duidelijkheid de officiëleplaatsnamen. Dat is haar gera-den ook, want voor je het weetsta je in een moeras van spel-lingvetes. Want is het Wenter-sel of Weintersel, en Zummereof Summere? Zulke twistenhou je liever buiten de deur.Een merkwaardige uitzonde-ring is Rooi: vreemd genoeg ishet heel gewoon om dat vierlet-terwoord te gebruiken. Ookgedurende de korte tijd vanhet jaar dat er tegenwoordiggéén carnaval wordt gevierd.Ik kan me nauwelijks voorstel-len dat het gebeurt omdat hetzo’n welluidende naam is. Aldenken veel echte Rooienaren– zo mag je ze dus noemen –daar waarschijnlijk andersover. Het is in de volksmondRooi zus en Rooi zo wat deklok slaat; zelfs in officiële amb-telijke stukken van de gemeen-te lees je het. Hoewel je die ver-bastering van het oude Rodeop geen enkele serieuze land-kaart tegenkomt. Ik denk dat al-leen niet-autochtone inwonerssoms nog de moeite nemenom de naam Sint-Oedenrodeuit te spreken.Toen ik dit alles aan een Bos-sche borreltafelgenoot hadmeegedeeld, antwoordde hijdroogjes: ‘Ik zeg zelf ook nooit’s-Hertogenbosch.’

HENRI VERWIJMERENh.verwijmeren@ed.nl

Als kinderen op school al lerendat het belangrijk is om zuinigom te gaan met energie en dat hetgezond én milieuvriendelijk isom te fietsen, ontstaat geleidelijkeen nieuwe generatie die eenduurzame samenleving vorm-geeft. Wereldwijd. Dat is in hetkort de filosofie van Green Pe-dals, de pas opgerichte stichtingvan onder anderen de Australi-sche Eindhovenaar Matthew Har-ris. Met architecten Mansi Jasujauit India en de Tsjechische OlgaTrancikova deelt hij een passie

voor fietsen en duurzaamheid.Green Pedals (Groene Pedalen)wil wereldwijd op scholen de aan-dacht voor duurzaamheid vergro-ten. De stichting gaat om te begin-nen aan de slag in Den Haag, In-dia en Indonesië. Harris zet zijnfietstocht van Eindhoven naar Au-stralië in het teken van Green Pe-dals. Daarnaast wil de stichtingmet onder meer lezingen, filmsen blogs haar doel bereiken.

www.greenpedalsforschools.word-press.com.

dáárvoor studeerde hij wiskundi-ge kansrekening in Delft. Zijn ver-blijf in Europa begon ooit meteen uitwisseling als student inhet Franse Limoges. „Europa is ge-weldig. Al die kleine landen methun eigen sfeer en taal. Je reistmakkelijk van het ene naar het an-dere land. De steden zijn mooi enoud, van ver vóór het autotijd-perk. Dat heb je in Australië niet.”

Voor Harris is het tijd voor eennieuw hoofdstuk. „Ik ben onge-bonden, ik heb de tijd, het geldén de gezondheid. There’s no timelike the present. Ik vind het enghoor, ik gooi nu alles in de lucht.Ik heb in Australië geen baanga-rantie, maar ik zie wel. Misschienkan ik iets gaan doen met commu-nicatie en duurzaamheid.”Harris, die sinds zijn verblijf in

Aken een Duits paspoort heeft,spreekt acht talen, waarvan viervloeiend, zoals Nederlands. „Ikvind talen leuk. In de winter ga ikChinees leren. Dat is een handigetaal om te beheersen.” Gebeurtdat op de fiets? „Nee, ik neem eenwinterpauze, want ik wil dan nietin het hooggebergte rijden. Vlakvoor kerst vlieg ik van Istanbulnaar Australië om daar Kerstmiste vieren met familie en papier-werk te regelen. Daarna ga ik naarTaipei voor de Chinese cursus. Infebruari vlieg ik terug naar Tur-kije en fiets ik verder.”Vreest hij niet de eenzame mo-menten op eindeloze wegen doorCentraal-Azië? „Ik ben graag al-leen. Op twee stukken fietsenvrienden mee. Maar verder vindik het heerlijk. Door de natuurfietsen, langzaam bewegen en al-les zien onderweg. Mensen ont-moeten. Ik ga ook schrijven overwat ik onderweg tegenkom. Vroe-ger voelde ik me eenzaam als ikop de fiets naar Sicilië ging. Tegen-woordig heb je blogs en Facebook,waardoor je veel feedback krijgt.En buiten Europa ben je als fiet-ser al gauw bijzonder. Je legt danerg makkelijk contact.”

DEN BOSCH – Voor het vervaardi-gen van synthetische drugs ineen ondergronds laboratorium opzijn terrein is een veertigjarigeman uit Knegsel gisteren door derechtbank veroordeeld tot een cel-straf van dertig maanden.Bij een inval door de politie op 14februari werd het drugslab gevon-den. De bodem onder de kelderwas ernstig vervuild met acetonen methanol.De man bleek ook drie verbodenvuurwapens en munitie in bezitte hebben. Eerder is hij al eensvoor opiumdelicten veroordeeld.Hoeveel drugs hij produceerde isniet bekend. Zijn laboratoriumwas nogal amateuristisch inge-richt.

straks gewerkt worden met éénstrategie voor zaken als economie,wonen en verkeer.Het document is officieel nietopenbaar, zoals ook de praatses-sies vandaag niet toegankelijk zijnvoor media. Volgens een woord-voerster van de MRE moeten debestuurders en volksvertegen-woordigers vrijuit kunnen pratenen voelen ze zich blijkbaar min-der geremd zonder pottenkijkersvan de pers.Het dagelijks bestuur heeft dezebeslotenheid verordonneerd. Wel-licht om te voorkomen dat er(weer) verdeeldheid naar buiten

komt? Stiekem gáát het wel er-gens over. Wethouders en raadsle-den kunnen nú input leverenvoor de regionale keuzes en priori-teiten voor de komende jaren. Opbasis van de opmerkingen zal eendefinitieve visie op de ‘regionaleagenda 2015-2018’ eind septembernaar de raden worden gestuurd.Die zullen dan in november hungoedkeuring moeten geven, netals over de definitieve vorm vande MRE én de bijdrage van ge-meenten: 9,86 euro per inwoner.Dat komt neer op 161.000 eurovoor Asten tot 2,1 miljoen eurovoor Eindhoven. Eerder dit jaar

borrelden al twijfels en kritiek op.Sommige raadsleden vragen zichaf: wat moeten wij als gemeentestraks inleveren aan bevoegdhe-den, bijvoorbeeld op gebied vanwoningbouw en bedrijventerrei-nen? In het document staat nietvoor niets dat de voorzitter vanhet dagelijks bestuur, Eindhovensburgemeester Rob van Gijzel,straks een mandaat moet krijgenom in contacten met de provin-cie, Den Haag en Europa namensde hele regio te kunnen onderhan-delen en handelen. Twijfels zijner ook over de kosten van de MREen over de democratische legiti-

matie van dit orgaan. Komen dedirect gekozen volksvertegen-woordigers in de gemeentenstraks in de achterste wagon vande voortrazende trein te zitten?In juni werd in een vergaderingook vastgesteld dat de MRE nogkampt met een ‘imagoprobleem’.Hoe los je dat op? De keuze omde discussies achter gesloten deu-ren te laten plaatsvinden, lijkt erniet bevorderlijk voor. Een trans-parante discussie kan juist helpenbij het creëren van ‘maatschappe-lijk draagvlak’, iets wat in het vi-siedocument zo van belang wordtgeacht.

� Australiër Matthew Harris (43) ver-trekt zaterdag 13 september van-uit Eindhoven per fiets naar huis.

� Hij doet daar twee jaar over. Als hijin september 2016 arriveert in zijngeboorteplaats Adelaide, heeft hij36.000 kilometer gefietst, door 32landen in drie werelddelen.

� Met zijn tocht sluit Harris een ver-blijf van 21 jaar in Europa af. Hierontwikkelde hij een liefde voor defiets. Eerder reed hij 6315 kilome-ter naar de Noorse Noordkaap.

� De reis van Harris is ook bedoeldom aandacht te vragen voor GreenPedals (zie hiernaast).

� Wie de eerste etappe naar Belgiëwil meerijden, is welkom. Harrisvertrekt 13 september om 09.00uur vanaf de Lichtstraat, tussen deflats De Baron en De Graaf.

� Harris blogt onderweg over zijnreis op www.arctic-cycler.com.

Fietsen voor ‘groene’ scholen

Tongval

zou goed zijn voor MRECelstraf voor labonder de grond

� Matthew Harris staat op de Emma-singel met de fiets waarmee hijEindhoven verlaat, op weg naarhuis in Australië. foto Jurriaan Balke

36.000 KILOMETER FIETSEN