Sabrina Vincke (42) overwon borstkanker en heeft nu een

((ln Spanj e begonlI r I t

rnlj n tweede leven)E6n op negen vrouwen krijgt borstkanker en SabrinaVincke (42) was daar 66n van. Nadat ze deziekteoverwonnen had, begon ze met haar ex een bed &breakfast in Spanje. Iets later werd ze verliefd op dejongere Pierre en zette ze met hem haar Spaanseverblijf verder. Twee jaar geleden zijn ze getrouwd.

Tekst Sylvie van Nieuwerburgh

Ikwoonde inAntwerpen en Ieiddedaar een ongezond en stressvolleven. Samen met mijn ex-manWout baatte ik een restaurant uit.Dat was keihard werken, maar ikkon niet stilzitten. Uitdagingenneem ik met beide handen aan, ikwaag graag een sprong in het on-bekende. Een tweede zaak kondus niet uitblijven. Het werd een

funky kledingwinkel. Die liep als

een trein. Toch volgde nog iets la-ter de opening van een caf6. Datwaren drie zakenin een straalvantweehonderd meter diewout en ikbeheerden. We waren uiteraardconstant aan het werk. Het was

van het goede te veel en ik wisthaast niet meer waar mijn hoofdstond.><Op een dagvoelde ik eenknobbeltje inmijnborst.Dedokter zei dathet niets ern-stigs was.Vreemd. Ikvertrouwdehet toch niet helemaal en gingdaaromvoor een second opinionnaar een andere arts. Hij voerdeeen biopsie uit. Een week laterkwam hij met de keiharde diagno -

se: borstkanker. Ik was 32, hadmijn hele leven als een gek ge-

werkt en plots zat er een kwaad-aardige tumorin mijnborst. Nooithad ik stilgestaan bij zoiets als 'eengoede gezondheid', terwijl ieder-eenje zegt dat dit hethoogste goed

is. Op mijn 33ste verjaardag werdik geopereerd. Daar lag ik dan, opeen ijskoude operatietafel. Hetcontrast met de warme tranen dieover mijn wangen vloeiden, was

enorm. Ikvoelde me eenzaam en

verloren. Na de ingreep was mijnhele rechterborst weg. Wat er weloverbleef? Een plat stuk met een

litteken van 30 cm, dat op een ritsleek. De eerste dag durfde ik erzelfs niet naar te kijken. De tweededag wel en het viel mee. Tochschaamde ik me voor mijn man,maar tegelijk hield ik me sterk. Ik

voelde dieverplichting,omdat hij -langs de zij-lijn - nogmachtelozerwas,)<Wout enmijn beste

wiend scheerden zich ook kaal.Heel solidairl Gelukkig was dat de

enige nare bijwerking die ik erva-ren heb van de chemotherapie. Ikdroeg allerlei pruiken. Datvielnietop, ryant dat deed ikvoorheen ooksoms bij het uitgaan. Twee keer

gingikdedeuruitzonderhaarstuk-je. Dat was geenpretje. Plotskreegikallemaalwagen over watme overkomenwas en ik wouniet dat mensenme over de kan-keraanspraken.Tijdens de che-mo probeerdeik af en toe tewerken in hetrestaurant. Wewoondenerbo-ven. Ik kon dusgaan werken en rusten wanneerhet me uitkwam. Datheeft me bij-zonder goed geholpen, want ikhad nood aarr mensen om meheen. Als een gekwetst vogeltjeboven zitten voor de televisie, ter-wijl ikbeneden mensen hoorde la-chen bij een goed glas wijn was

niet alte bestvoormijn humeur.>

BORSTWEG<Na vier maanden chemo was ikuitgeput. Die laatste sessies warener echt te veel aan. De dokter zeime dat ik het rustiger aan moestdoen. Daarop beslotenWout en iknaar Spanje te gaan. Ik was toen34.We kochten een huis in Morai-

ra, aan de CostaBlanca, enbegon-nen er een bed & breaKast. Datwas eenhele aanpassing. Hetwasdag en nacht verschil met mijnstadse en drukke leven in Belgi6.Ik miste de woelige en jeugdige

energie. De eerste twee jaar gingikdan ook regelmatig terug naarAntwerpen, maar nu zou ik nietsalders meerwillen.><<A]sof dat niet voldoende veran-dering met zich meebracht, werdik ook nog eens verliefd op eenjongere man en scheidde ik vanWout. Pierre was 23 en nog stu-dent toen ik hem leerde kennen.Hij verbleef met een vriend inonze B&B. Hoewel ikniet ongeluk-

36nina L5/oa[;.ltr

B&B met haar nieuwe liefde

kig was met mijn ex-man zette iktoch alles op het spel voor hem. Ikwas op slag stapelverliefd en dat waswederzijds. Omdat hlj zljn studiesnog moest afronden, ben ik met Pierre viermaanden teruggekeerd naar Antwerpen.We woonden er samen op een kot, en zelfsdat ging goed. Wout en ik verdeelden hethuis in Spanje en zetten de scheiding in. Ikvoelde me ontzettend schuldig tegenoverhem. Hij is me tijdens die helse periodegraag blijven zien, heeft me altijd gesteunden uiteindelijk koos ik voor iemand anders.Ik vind het nog altijd verschrikkelijk, maarikkan er niets aan doen. Sinds de scheidingheb ikgeen contact meermethem.>

SAMEN OP KOT<Pierre zag een leven in Spanje wel zitten.We gingen terug naar mijn huis aan de kusten zetten er de bed & breakfast verder. Wezijn beiden avontuurlijk en we waren ervanovertuigd datwe dit project tot een goed ein-de zouden brengen, ook al was het beginmoeilijk. Ik kon niet koken en had er ookgeen interesse in, maar nu ben ik een echtekeukenprinses! Pierre en ikzijn acht jaar sa-men en sinds twee jaar getrouwd. Mensenverklaarden me voor gek in het begin, maarik ben nog elke dag blij met mijn keuze. Weleven? uur per dag op elkaars lip en des-ondanks gaat het heel goed tussen ons.Wezouden niet meer zonder elkaar kunnen.Dat bewijst dat Pierre goed bij me past. Zijnjeugdige en thousiasme vind ik erg fijn. Aankinderen beginnenwe bewust niet. De dok-terraadtmedit af.Adopterenis nogweleenoptie. Dusmisschiendatdaternogweleensvankomt.><Vorig jaar ging ik met Pierre voor driemaanden naar India. Daar deden we elkedag aan yoga. Sindsdien doe ik dat ook elkedag in Spanje en mijn lichaam is nog nooitzo lenigenstrak geweest. Bijnatweejaarnade operatie liet ik ook reconstructieve plas-tische chirurgie uitvoeren. Na een paar ses-sies had ikeen siliconenborst. De tepel werd

a .Omdat ik het rustiger aan moest

doen, kocht ik met mijn ex een B&Baan de eosta Blanca. Die baat ik nuuit met Pierre.,

getatoe6erd. Het geheelis nietperfect, maarik ben er wel heel teweden over. Dat is be-langrijk voor je zelfbeeld. De littekensblijven, maar ik zie ze allang niet meer.Pierre trouwens ook niet. Hij spoorde meaan om een reeks sexyfoto's te laten maken.Het resultaat zouden we graag tentoonstel-len. Metwathet oplevert, wilik andere wou-wen helpen bij reconstructieve plastischechirurgie.><Tien jaar na die weselijke diagnose voel ikme beter dan ooit. Je kan dus zeker nogmooien sexy zijn na borstkanker, ook al, zijn jeborsten niet meer volmaakt. In een hoekjezitten jammeren over wat je overkomen is,heeft geen zin, Ik ben blij dat ik oud rnagworden, dat ik een tweede kans heb gekre-gen. Ikprobeer nu gezonder en bewuster teIeven. Ik sta er meer bij stil en besef dat ermeer is danwerken alleen.,

Meerinfo:wulw.caballito-be

CRISTOFOLI

Ontdek de preview winter 2011 ophttp://vuwwcristof olishoes.com/