Amersfoort dinsdag 3 november 2015

AC

4

Degemisteliefdevanjelevenopsporen op‘Gespot-Amersfoort’JELLE VEENSTRAAMERSFOORT |Waar je vroeger deliefde van je leven een valentijns-kaartje stuurde, doe je dat nu viaeen anonieme liefdesverklaring opFacebook. Althans, dat hooptAmersfoorter Frits Broer met zijnFacebook-pagina ‘Gespot: Amers-foort’ te bereiken.‘Vanmiddag was ik bij de V&D.

Daar zag ik een lange, blonde jon-gen met prachtige ogen en een bij-zondere lach. Je stond beneden inde ‘kelder’ achter de kassa. Kleindetail, je had een mooie tatoeagevlak boven je pols. Ik ben erg be-nieuwd wie je daadwerkelijk bent.’Zomaar een van de berichtjes op

‘Gespot: Amersfoort’. ,,De pagina isvoor iedereen in Amersfoort dieeen dame of heer heeft zien lopen,maar er niet op af durfde te stap-pen. We willen hen een kans gevenin contact te komen met de per-soon die zij zoeken,’’ vertelt Broer.De Facebook-pagina werkt als

volgt. Wie in de stad, de kroeg ofop een bankje in het park een leukpersoon ziet, stuur je een privébe-richt naar de beheerders. Zij plaat-sen vervolgens het bericht geano-nimiseerd op Facebook.Momenteel gebruikt met name

uitgaanspubliek de pagina: ,,Jon-

geren die de dame of heer zoeken,waarmee ze dronken kunnen wor-den tijdens een stapavond.’’ Zijkrijgen hulp van Amersfoorters diemassaal elkaars vrienden of vrien-dinnen taggen. ,, Een tag is eenspeciaal soort link. Als je iemandtagt, creëer je een link naar zijn ofhaar Facebook-pagina. Aan dehand van de foto kan de zoekendepersoon zien of de juiste persoonin gevonden.’’

FlirtenBrengt de Facebook-pagina liefdezoekende personen echt bij elkaar?Facebook is volgens de makers vande pagina hiervoor een prachtigmedium: ,,Zodra iemand klikt opvind ik leuk komt het op zijn ofhaar timeline en kunnen anderenhet ook zien. We willen vooral datde pagina een leuke gezellige plekis waar je op een wat veiligere ma-nier kunt flirten. Succesverhalenzijn er zeker. Ik kreeg laatst een be-richtje van een dame die dankzijde pagina een jaar samen is met deliefde van haar leven.’’En die jongen van de V&D? ,,Hij

is getagd en is benieuwd wie hetmeisje is. We hebben contactgege-vens uitgewisseld en zijn nieuws-gierig of het ‘n match wordt...’’

Noor Alozai denkt tegenwoordigvaker dan normaal terug aan 1995.Toen stonden hij en zijn jonge gezin-netje er net zo voor als nu de Syriërsin de voormalige Anne Annaschool.Weggevlucht uit een afschuwelijkoorlogsgebied, in zijn geval Afghani-stan. Hopend op een betere toe-komst in een volstrekt onbekendland met een heel andere cultuur.,,Het was een heel moeilijke tijd,’’

is het enige dat hij terugkijkend wildelen. Na enig aandringen: ,,In Af-ghanistan konden wij de schuilkel-der nauwelijks nog uit. Zo veel bom-men, zo veel kogels. Als je echt nietveilig meer bent, dan moet je gehol-pen worden. Ik begrijp ook wel weerde bezorgdheid van veel Nederlan-ders. Ik denk dat de opvang beperktmoet worden tot mensen uit Syrië.Daar is het gevaar het grootst.’’Liever dan zijn herinneringen te

delen vertelt Alozai over zijn oudstedochter, die in Amsterdam genees-kunde studeert. ,,Zij gaat een helegoede doktor worden,’’ klinkt hettrots. Ook zijn twee andere dochterstonen zich uitermate leergierig. Zijzetten stappen in hun schoolcar-rière die in Afghanistan onmogelijkzouden zijn.

AfwasserMet enige schaamte bekent Alozaidat hij zelf niet eens een inburge-

ringcursus heeft gevolgd: ,,Altijdtwee banen gehad. Altijd hard ge-werkt. Nooit tijd. Ook nu ik eeneigen zaak heb werk ik zeker 60 uurper week.’’Bij El Ternero begon hij als afwas-

ser, naast een fulltime baan alsschoonmaker. In 2000 werd hij con-ciërge op basisschool De Klimrakkerin Leusden. Daarnaast bleef hij be-dienen en koken in El Ternero. In2005 nam hij de zaak over, met be-hulp van een banklening. Aan De

Klimrakker bleef hij nog twee jaarlang verbonden als vrijwilliger,omdat ‘er nog zoveel te doen was’.Alozai is dan niet officieel inge-

burgerd, hij weet precies wat de Ne-derlandse samenleving graag ziet.,,Ik heb altijd mijn best gedaan ommijn eigen brood te verdienen. Ikvind dat je je moet aanpassen aanhet land waar je leeft en respecttonen voor alle vormen van geloof.’’Wie bij Alozai komt werken, treft

een baas aan die zelf voorop loopt in

het uitvoeren van minder leukeklusjes. ,,Wij hebben allemaal het-zelfde doel: zorgen dat onze gastentevreden zijn zodat zij een volgendekeer terugkomen.’’Even dreigde het wat minder te

gaan met El Ternero. De kwaliteitvan het Argentijnse vlees bleef on-omstreden, maar zo rond 2008stootte het interieur af omdat hetwel erg gedateerd was. Op aandrin-

gen van en met steun van zijn huis-baas gingen kunstenaars ThijsTrompert en Marisja Smit aan deslag. De wandbekleding werd vansloophout opgetrokken; in de stijlvan het kunstwerk waarmee Trom-pert in Amersfoort bekend werd:De Stier op de rotonde aan hetbegin van De Kamp.El Ternero bestaat 25 jaar. Alozai

dacht lang na hoe hij deze mijlpaalkon markeren. Uiteindelijk kwamhij uit op het ziekenhuis: uit dank-baarheid voor wat Nederland hemaan moois bracht sponsort hij hetMeander een lange periode bij dedecoratie van de behandel- en ope-ratieruimtes voor kinderen. ,,Eenaankleding die ze afleiding biedt enze wat rustiger maakt.’’

‘Hardwerkenmettweebanen’AMERSFOORT |Dankbaar,dat is een woord dat NoorAlozai (43) vaak in demond neemt. Dankbaarvoor de kansen die Ne-derland aan hem en zijngezin hebben geboden.Dankbaar voor het zeergoed lopende Argentijnsevleesrestaurant El Ter-nero (De Stier) dat hij inde Lieve Vrouwestraatheeft mogen opbouwen.Tijd om bij wijze van ge-baar iets terug te doen,vindt hij.ERIC VAN DER VELDEN

Z Noor Alozai: ‘Bij El Ternero hebben we allemaal hetzelfde doel: zorgen dat gasten tevreden zijn’. FOTO AD

Hierheen gevluchte Afghaan nu succesvolle restauranteigenaar

Ik vind dat je jemoet aanpassenaan het land waarje leeft.–Noor Alozai (43)