Hierheen gevluchte Afghaan nu succesvolle restauranteigenaar · van het kunstwerk waarmee Trom-pert...
1
Amersfoort dinsdag 3 november 2015 AC 4 De gemiste liefde van je leven opsporen op ‘Gespot-Amersfoort’ JELLE VEENSTRA AMERSFOORT | Waar je vroeger de liefde van je leven een valentijns- kaartje stuurde, doe je dat nu via een anonieme liefdesverklaring op Facebook. Althans, dat hoopt Amersfoorter Frits Broer met zijn Facebook-pagina ‘Gespot: Amers- foort’ te bereiken. ‘Vanmiddag was ik bij de V&D. Daar zag ik een lange, blonde jon- gen met prachtige ogen en een bij- zondere lach. Je stond beneden in de ‘kelder’ achter de kassa. Klein detail, je had een mooie tatoeage vlak boven je pols. Ik ben erg be- nieuwd wie je daadwerkelijk bent.’ Zomaar een van de berichtjes op ‘Gespot: Amersfoort’. ,,De pagina is voor iedereen in Amersfoort die een dame of heer heeft zien lopen, maar er niet op af durfde te stap- pen. We willen hen een kans geven in contact te komen met de per- soon die zij zoeken,’’ vertelt Broer. De Facebook-pagina werkt als volgt. Wie in de stad, de kroeg of op een bankje in het park een leuk persoon ziet, stuur je een privébe- richt naar de beheerders. Zij plaat- sen vervolgens het bericht geano- nimiseerd op Facebook. Momenteel gebruikt met name uitgaanspubliek de pagina: ,,Jon- geren die de dame of heer zoeken, waarmee ze dronken kunnen wor- den tijdens een stapavond.’’ Zij krijgen hulp van Amersfoorters die massaal elkaars vrienden of vrien- dinnen taggen. ,, Een tag is een speciaal soort link. Als je iemand tagt, creëer je een link naar zijn of haar Facebook-pagina. Aan de hand van de foto kan de zoekende persoon zien of de juiste persoon in gevonden.’’ Flirten Brengt de Facebook-pagina liefde zoekende personen echt bij elkaar? Facebook is volgens de makers van de pagina hiervoor een prachtig medium: ,,Zodra iemand klikt op vind ik leuk komt het op zijn of haar timeline en kunnen anderen het ook zien. We willen vooral dat de pagina een leuke gezellige plek is waar je op een wat veiligere ma- nier kunt flirten. Succesverhalen zijn er zeker. Ik kreeg laatst een be- richtje van een dame die dankzij de pagina een jaar samen is met de liefde van haar leven.’’ En die jongen van de V&D? ,,Hij is getagd en is benieuwd wie het meisje is. We hebben contactgege- vens uitgewisseld en zijn nieuws- gierig of het ‘n match wordt...’’ Noor Alozai denkt tegenwoordig vaker dan normaal terug aan 1995. Toen stonden hij en zijn jonge gezin- netje er net zo voor als nu de Syriërs in de voormalige Anne Annaschool. Weggevlucht uit een afschuwelijk oorlogsgebied, in zijn geval Afghani- stan. Hopend op een betere toe- komst in een volstrekt onbekend land met een heel andere cultuur. ,,Het was een heel moeilijke tijd,’’ is het enige dat hij terugkijkend wil delen. Na enig aandringen: ,,In Af- ghanistan konden wij de schuilkel- der nauwelijks nog uit. Zo veel bom- men, zo veel kogels. Als je echt niet veilig meer bent, dan moet je gehol- pen worden. Ik begrijp ook wel weer de bezorgdheid van veel Nederlan- ders. Ik denk dat de opvang beperkt moet worden tot mensen uit Syrië. Daar is het gevaar het grootst.’’ Liever dan zijn herinneringen te delen vertelt Alozai over zijn oudste dochter, die in Amsterdam genees- kunde studeert. ,,Zij gaat een hele goede doktor worden,’’ klinkt het trots. Ook zijn twee andere dochters tonen zich uitermate leergierig. Zij zetten stappen in hun schoolcar- rière die in Afghanistan onmogelijk zouden zijn. Afwasser Met enige schaamte bekent Alozai dat hij zelf niet eens een inburge- ringcursus heeft gevolgd: ,,Altijd twee banen gehad. Altijd hard ge- werkt. Nooit tijd. Ook nu ik een eigen zaak heb werk ik zeker 60 uur per week.’’ Bij El Ternero begon hij als afwas- ser, naast een fulltime baan als schoonmaker. In 2000 werd hij con- ciërge op basisschool De Klimrakker in Leusden. Daarnaast bleef hij be- dienen en koken in El Ternero. In 2005 nam hij de zaak over, met be- hulp van een banklening. Aan De Klimrakker bleef hij nog twee jaar lang verbonden als vrijwilliger, omdat ‘er nog zoveel te doen was’. Alozai is dan niet officieel inge- burgerd, hij weet precies wat de Ne- derlandse samenleving graag ziet. ,,Ik heb altijd mijn best gedaan om mijn eigen brood te verdienen. Ik vind dat je je moet aanpassen aan het land waar je leeft en respect tonen voor alle vormen van geloof.’’ Wie bij Alozai komt werken, treft een baas aan die zelf voorop loopt in het uitvoeren van minder leuke klusjes. ,,Wij hebben allemaal het- zelfde doel: zorgen dat onze gasten tevreden zijn zodat zij een volgende keer terugkomen.’’ Even dreigde het wat minder te gaan met El Ternero. De kwaliteit van het Argentijnse vlees bleef on- omstreden, maar zo rond 2008 stootte het interieur af omdat het wel erg gedateerd was. Op aandrin- gen van en met steun van zijn huis- baas gingen kunstenaars Thijs Trompert en Marisja Smit aan de slag. De wandbekleding werd van sloophout opgetrokken; in de stijl van het kunstwerk waarmee Trom- pert in Amersfoort bekend werd: De Stier op de rotonde aan het begin van De Kamp. El Ternero bestaat 25 jaar. Alozai dacht lang na hoe hij deze mijlpaal kon markeren. Uiteindelijk kwam hij uit op het ziekenhuis: uit dank- baarheid voor wat Nederland hem aan moois bracht sponsort hij het Meander een lange periode bij de decoratie van de behandel- en ope- ratieruimtes voor kinderen. ,,Een aankleding die ze afleiding biedt en ze wat rustiger maakt.’’ ‘Hard werken met twee banen’ AMERSFOORT | Dankbaar, dat is een woord dat Noor Alozai (43) vaak in de mond neemt. Dankbaar voor de kansen die Ne- derland aan hem en zijn gezin hebben geboden. Dankbaar voor het zeer goed lopende Argentijnse vleesrestaurant El Ter- nero (De Stier) dat hij in de Lieve Vrouwestraat heeft mogen opbouwen. Tijd om bij wijze van ge- baar iets terug te doen, vindt hij. ERIC VAN DER VELDEN Noor Alozai: ‘Bij El Ternero hebben we allemaal hetzelfde doel: zorgen dat gasten tevreden zijn’. FOTO AD Hierheen gevluchte Afghaan nu succesvolle restauranteigenaar Ik vind dat je je moet aanpassen aan het land waar je leeft. –Noor Alozai (43)
Transcript of Hierheen gevluchte Afghaan nu succesvolle restauranteigenaar · van het kunstwerk waarmee Trom-pert...
Amersfoort dinsdag 3 november 2015
AC
4
Degemisteliefdevanjelevenopsporen op‘Gespot-Amersfoort’JELLE VEENSTRAAMERSFOORT |Waar je vroeger deliefde van je leven een valentijns-kaartje stuurde, doe je dat nu viaeen anonieme liefdesverklaring opFacebook. Althans, dat hooptAmersfoorter Frits Broer met zijnFacebook-pagina ‘Gespot: Amers-foort’ te bereiken.‘Vanmiddag was ik bij de V&D.
Daar zag ik een lange, blonde jon-gen met prachtige ogen en een bij-zondere lach. Je stond beneden inde ‘kelder’ achter de kassa. Kleindetail, je had een mooie tatoeagevlak boven je pols. Ik ben erg be-nieuwd wie je daadwerkelijk bent.’Zomaar een van de berichtjes op
‘Gespot: Amersfoort’. ,,De pagina isvoor iedereen in Amersfoort dieeen dame of heer heeft zien lopen,maar er niet op af durfde te stap-pen. We willen hen een kans gevenin contact te komen met de per-soon die zij zoeken,’’ vertelt Broer.De Facebook-pagina werkt als
volgt. Wie in de stad, de kroeg ofop een bankje in het park een leukpersoon ziet, stuur je een privébe-richt naar de beheerders. Zij plaat-sen vervolgens het bericht geano-nimiseerd op Facebook.Momenteel gebruikt met name
uitgaanspubliek de pagina: ,,Jon-
geren die de dame of heer zoeken,waarmee ze dronken kunnen wor-den tijdens een stapavond.’’ Zijkrijgen hulp van Amersfoorters diemassaal elkaars vrienden of vrien-dinnen taggen. ,, Een tag is eenspeciaal soort link. Als je iemandtagt, creëer je een link naar zijn ofhaar Facebook-pagina. Aan dehand van de foto kan de zoekendepersoon zien of de juiste persoonin gevonden.’’
FlirtenBrengt de Facebook-pagina liefdezoekende personen echt bij elkaar?Facebook is volgens de makers vande pagina hiervoor een prachtigmedium: ,,Zodra iemand klikt opvind ik leuk komt het op zijn ofhaar timeline en kunnen anderenhet ook zien. We willen vooral datde pagina een leuke gezellige plekis waar je op een wat veiligere ma-nier kunt flirten. Succesverhalenzijn er zeker. Ik kreeg laatst een be-richtje van een dame die dankzijde pagina een jaar samen is met deliefde van haar leven.’’En die jongen van de V&D? ,,Hij
is getagd en is benieuwd wie hetmeisje is. We hebben contactgege-vens uitgewisseld en zijn nieuws-gierig of het ‘n match wordt...’’
Noor Alozai denkt tegenwoordigvaker dan normaal terug aan 1995.Toen stonden hij en zijn jonge gezin-netje er net zo voor als nu de Syriërsin de voormalige Anne Annaschool.Weggevlucht uit een afschuwelijkoorlogsgebied, in zijn geval Afghani-stan. Hopend op een betere toe-komst in een volstrekt onbekendland met een heel andere cultuur.,,Het was een heel moeilijke tijd,’’
is het enige dat hij terugkijkend wildelen. Na enig aandringen: ,,In Af-ghanistan konden wij de schuilkel-der nauwelijks nog uit. Zo veel bom-men, zo veel kogels. Als je echt nietveilig meer bent, dan moet je gehol-pen worden. Ik begrijp ook wel weerde bezorgdheid van veel Nederlan-ders. Ik denk dat de opvang beperktmoet worden tot mensen uit Syrië.Daar is het gevaar het grootst.’’Liever dan zijn herinneringen te
delen vertelt Alozai over zijn oudstedochter, die in Amsterdam genees-kunde studeert. ,,Zij gaat een helegoede doktor worden,’’ klinkt hettrots. Ook zijn twee andere dochterstonen zich uitermate leergierig. Zijzetten stappen in hun schoolcar-rière die in Afghanistan onmogelijkzouden zijn.
AfwasserMet enige schaamte bekent Alozaidat hij zelf niet eens een inburge-
ringcursus heeft gevolgd: ,,Altijdtwee banen gehad. Altijd hard ge-werkt. Nooit tijd. Ook nu ik eeneigen zaak heb werk ik zeker 60 uurper week.’’Bij El Ternero begon hij als afwas-
ser, naast een fulltime baan alsschoonmaker. In 2000 werd hij con-ciërge op basisschool De Klimrakkerin Leusden. Daarnaast bleef hij be-dienen en koken in El Ternero. In2005 nam hij de zaak over, met be-hulp van een banklening. Aan De
Klimrakker bleef hij nog twee jaarlang verbonden als vrijwilliger,omdat ‘er nog zoveel te doen was’.Alozai is dan niet officieel inge-
burgerd, hij weet precies wat de Ne-derlandse samenleving graag ziet.,,Ik heb altijd mijn best gedaan ommijn eigen brood te verdienen. Ikvind dat je je moet aanpassen aanhet land waar je leeft en respecttonen voor alle vormen van geloof.’’Wie bij Alozai komt werken, treft
een baas aan die zelf voorop loopt in
het uitvoeren van minder leukeklusjes. ,,Wij hebben allemaal het-zelfde doel: zorgen dat onze gastentevreden zijn zodat zij een volgendekeer terugkomen.’’Even dreigde het wat minder te
gaan met El Ternero. De kwaliteitvan het Argentijnse vlees bleef on-omstreden, maar zo rond 2008stootte het interieur af omdat hetwel erg gedateerd was. Op aandrin-
gen van en met steun van zijn huis-baas gingen kunstenaars ThijsTrompert en Marisja Smit aan deslag. De wandbekleding werd vansloophout opgetrokken; in de stijlvan het kunstwerk waarmee Trom-pert in Amersfoort bekend werd:De Stier op de rotonde aan hetbegin van De Kamp.El Ternero bestaat 25 jaar. Alozai
dacht lang na hoe hij deze mijlpaalkon markeren. Uiteindelijk kwamhij uit op het ziekenhuis: uit dank-baarheid voor wat Nederland hemaan moois bracht sponsort hij hetMeander een lange periode bij dedecoratie van de behandel- en ope-ratieruimtes voor kinderen. ,,Eenaankleding die ze afleiding biedt enze wat rustiger maakt.’’
‘Hardwerkenmettweebanen’AMERSFOORT |Dankbaar,dat is een woord dat NoorAlozai (43) vaak in demond neemt. Dankbaarvoor de kansen die Ne-derland aan hem en zijngezin hebben geboden.Dankbaar voor het zeergoed lopende Argentijnsevleesrestaurant El Ter-nero (De Stier) dat hij inde Lieve Vrouwestraatheeft mogen opbouwen.Tijd om bij wijze van ge-baar iets terug te doen,vindt hij.ERIC VAN DER VELDEN
Z Noor Alozai: ‘Bij El Ternero hebben we allemaal hetzelfde doel: zorgen dat gasten tevreden zijn’. FOTO AD
Hierheen gevluchte Afghaan nu succesvolle restauranteigenaar
Ik vind dat je jemoet aanpassenaan het land waarje leeft.–Noor Alozai (43)
