De ballade van Margje Fikse

Daar was eens Margje Fikse, vrouwtje van de radeo-eo-eoZe zat zich te vervelen en zocht naar peper in haar show-eo-eo

Zou zij de Heer behagen door het schrappen van een fout woo-hoord?Zoals “jodenkoek” en “negerzoen”, dat had haar zeer bekoo-hoord

Ze vond “zi-geu-ner-schitzel”, die was nog niet gewee-heestdie respectloosheid schrappen, dat leek haar een groot fee-heest

Zij zou goddeloosheid helen door die schnitzel weg te stelente stelen uit de Dikke van van Dale, wat zouden zij er daar van balen.

Margjes naam zou rond gaan zingen als profetes van wonderdingen.Ze zag al voor zich hoe de kerkegangers aan haar lippen hingen.

Zij vroeggut de zigeunerkoning in zijn houten wielenwoningen verwachtte alle eer met een klapzoen als beloning.

Maar deze riep toen boos “Margje, je zet ons te kakkendoor ons onze lievelings-schnitzel af te pakken”

Hij greep toen Margje’s hoofd en geheel buiten zinnenduwde hij diens gulden roede van hupsakee haar mondje binnen.

Even later spootie in het ro-hond, spootie in het ro-honddiens koninklijke vocht droop langs haar neu-heus en mo-hond.

Nooit zal ons Margje een woord meer schrappen, zij moet nòg naar adem happennooit zal Margje een woord meer schrappen, want zij moet nòg naar adem happen.

Zo zie je maar, lieve luisteraarde Here zet graag HEN te kakken,die het volk haar kostelijke taal proberen af te pakken!

© Job te Pas01-2014

.