Marielle: „Ik let dit jaarextra op wat mijn dochters

dragen.” FOTO’S RIAS IMMINK

Hoofs. „Carnavaldraait om pret ma-ken en is niet hetsoort feest waar rot-tigheid wordt uit-gehaald. Na-tuurlijk kun-nen er altijdmensen tus-sen zitten diemet een an-der doel ko-men, maardat kanoveral. Ookop festivalsen andereplekken waarzich mensen-massa’s bevin-den. Ik zie nietdat mensen nuextra huiverigzijn gewor-den.”

Toch lie-gen de cij-fers van eenenquête, ge-houden opVROUW.nl, er nietom: 75% van derespondentengeeft aan zichsinds de gebeur-tenissen in Keulenonveiliger te voelenop straat en 61,2%is voorzichtiger ge-worden met be-

trekking tot hunkinderen. MarielleLeijen (47): „Zelf

ben ik niet zo bezigmet of mijn car-

navalsoutfitte sexy is of

niet, maarbij mijndochtersvan 16 en18 wel.”

Ookeen an-dere

vrouw,verkleed

als hippie,maakt zichzorgen. Zewil lieverniet methaar naamin dekrant. „Jesexy kle-den iseen

trend on-der jonge meisjes

en je loopt dantoch meer risico

dan iemand in eenberenpak.” Zelf zorgtze ervoor dat zedrukke plaatsen

mijdt. „De gebeurtenissenin Keulen spelen hierbij ze-ker een rol. Met carnaval staik in de buurt van de uit-gang, niet in de zaal!”

AfblijvenBij meisjes zelf, lijken de

gebeurtenissen minder televen. Zo zien Babette vande Drunen (19) en Karlienvan de Kamp (19) het ver-kleedfeest juist als gelegen-heid om lekker sexy destraat op te gaan. „Dit soortoutfits zouden we nooit dra-gen tijdens het uitgaan,maar nu met carnaval kanhet wel”, vertelt Babette.„Seksueel getinte opmer-kingen maken ons niet zoveel uit, zolang ze maar vanons afblijven. Hoewel wijdenken dat een outfit hierecht niet zo veel invloed opheeft. Mensen wordendronken, dus sowieso alhandtastelijker.”

Charmilla Janssens (21):„Carnaval is gewoon een ge-zellig feest, waar je lekkergek mag doen en juist lelijkmag zijn.” Zelf gaat ze danook als ‘tiet’ verkleed. „Ik gasamen met mijn hartsvrien-din en we wilden iets origi-neels. Daarom gaan we alle-bei als borst, zodat we echteboezemvriendinnen vor-men!”

Met de carnavalsdagen inhet vooruitzicht, is het inde Bossche feestwinkelHoofs een drukte van je-welste. De voorpret is in

W10 DE TELEGRAAFWOENSDAG 3 FEBRUARI 2016 W11DE TELEGRAAF

WOENSDAG 3 FEBRUARI 2016

COLUMNCATHERINEKEYL

Toen vorige week bekend werddat de supermarktketen Jumbode restaurants La Place zou gaan

overnemen, moest ik denken aan hetgesprek dat ik ooit had met een van devier aandeelhouders van Jumbo, Colet-te Cloosterman-van Eerd.De eerste keer dat ik haar zag was bijde opnames van een kook-item. Decameraploeg kreeg meteen warmeappeltaart en koffie geserveerd. Meest-al mag je blij zijn als je überhaupt eenconsumptie krijgt. Omdat ik haar eenintrigerende vrouw vond, vroeg ik haarlater voor een persoonlijk interview. Ikreisde naar het hoofdkwartier in Veg-hel en door files en ander gezeur wasik laat. Ik bereidde me voor op eenmevrouw in een mantelpakje die delakens uitdeelde, maar tot mijn verras-

sing trof ik haar achter de kassa in eenspijkerbroek. Verplichte supermarkt-dag voor familieleden: achter de kassaof vakken vullen. Ik moest ongelooflijknaar de wc en Colette pakte een doek-je, veegde de bril schoon en zei: ’Zo, nukun je gerust gaan zitten.’ Sommige mensen kunnen alles. Als jevier kinderen hebt, ongeveer elkeweek een supermarkt opent en danook nog traint voor een marathon, danbehoor je voor mij wel tot de categoriesuper-woman. Bovendien nog ge-trouwd met de bedenker en oprichtervan ‘Rituals’. Altijd gedacht dat het eenbuitenlands merk was, maar nee, ge-woon Nederlands en als ik haar goedbegreep min of meer in haar keukenontwikkeld. Begonnen in 2000 metgeleend geld, nu 400 winkels.Bij Jumbo werken 60.000 mensen, bijLa Place een ruime 5000. Het moetvoor die medewerkers die op Oude-jaarsdag hoorden dat de boel faillietwas een hele opluchting zijn.Natuurlijk is een restaurantketenrunnen iets heel anders dan een su-permarktketen, maar met deze bijzon-dere combinatie van nuchterheid enpassie moet je een flink eind kunnenkomen.

La Place

WWW.CATHERINE.NL

Ik kreeg meteenappeltaart

Vergeten kindnergens thuis

’De eerstekeer dat ikuit huiswerd ge-plaatst,

kreeg ik niet eens de kansom afscheid te nemen”, ver-telt Charissa. „Ik was 9 jaartoen de juf me na schooltijdopeens vroeg om te blijven.Even later kwamen mijnmoeder, stiefvader en zusjehet klaslokaal binnen, sa-men met onze gezinsvoogd.Ze vertelden dat ik naar eenpleeggezin zou gaan op eengeheim adres. Ik liep opmijn moeder af om haar eenknuffel te geven, maar devoogd trok me ruw aan mijnarm mee naar de auto.”

Haar biologische vaderheeft ze nooit gekend, maarde band met haar moederen stiefvader is goed. Net alsmet haar zevenjarige zusje,dat nog wel thuis woont.Toch is Jeugdzorg al jaren-lang bij het gezin betrok-ken. „Mijn moeder heeft eenemotie regulatie stoornis”,vertelt Charissa. „Haarhoofd is een doolhof. Opprecies dezelfde vraag kunje morgen een heel anderantwoord krijgen dan van-daag. Daardoor botsten weveel, we hadden vaak bon-je.”

’Onhandelbaar’ Vanwege haar ‘onhandel-

bare’ gedrag werd Charissanaar het speciaal onderwijsgestuurd, maar daar ge-droeg ze zich juist voorbeel-dig. Het probleem lag thuis.Uiteindelijk besloot de ge-zinsvoogd dat een pleegge-zin de beste optie was.

„Het pleeggezin waar ikterechtkwam was een fijneplek”, vertelt ze. „Een zorg-boerderij in Drenthe metveel dieren en warme, lief-devolle mensen. Toch had ikduizendmaal liever thuiswillen zijn, bij mijn ouders.In het halfjaar dat ik daarzat, mochten zij van de ge-zinsvoogd slechts één keereen kaartje sturen en éénkeer langskomen. Vreselijk,ik snapte er niets van.”

Na een halfjaar in eenpleeggezin werd Charissa ineen leefgroep voor kinderenmet gedragsproblemen ge-plaatst. Daarna mocht zehet weer even thuis probe-ren, maar al snel beslootJeugdzorg dat dit toch geensucces was. Moeder kreegdiverse behandelingen enouderschapstrainingen,maar die hadden geen ef-fect. „In totaal ben ik vijfkeer uit huis geplaatst. En

’De voogdtrok me ruwbij mijnmoeder weg’

VANWEGE HET TEKORT AAN PLEEG-OUDERS KUNNEN LANG NIET ALLEUIT HUIS GEPLAATSTE KINDERENterecht in een liefdevol gezin. CharissaHageraats (16) uit Schiedam is een vanhen.

Charissa (16) is al tien keer verhuisd

CharissaHageraats (16)werd 5 keeruit huis ge-plaatst enwoont nu ineen leefgroep.FOTO SERGELIGTENBERG

38.000 KINDEREN IN DE KNELMomenteel zitten er zo’n 38.000 kinderen in op-vangcentra. Volgens Daphne Schreuder, program-madirecteur van Stichting Het Vergeten Kind, wor-den jonge kinderen in principe meteen of zo snelmogelijk bij pleegouders geplaatst. Oudere kinderenkomen vaak eerst terecht in een crisisopvang. „Alsterugkeer naar huis niet meer mogelijk is, wordtgekeken naar een vaste vervolgopvang”, legtSchreuder uit. „Helaas zijn er nog te weinig pleegou-ders voor jongeren met zwaardere rugzakjes. Demeeste mensen nemen liever een klein kind in huis,wat minder jaren van ellende achter de rug heeft ennog meer te vormen is.”

NU OP WWW.VROUW.NL

Potverdriejandubbeltjes, niet vloeken!DIT WEEKEND IN DE BRIEVENBUSDE HELEMAAL VERNIEUWDE VROUW!

door Marion van Es

telkens werd ik naar een an-dere opvanglocatie ge-bracht en moest ik weerwennen. Ik ben zó verdrie-tig geweest.”

Inmiddels woont ze aldrie jaar in een leefgroep:een huis waar meerderejongeren onder begeleidingvan hulpverleners wonen.„Het is hier hectisch, maarwel altijd gezellig. ’s Avondseten we met z’n allen endaarna kijken we televisie ofga ik naar mijn vriend. Omhet weekend logeer ik bijmijn ouders. Dat gaat heelgoed, mijn moeder heefthulp gezocht. We hebbenhaast nooit meer ruzie.”

ZelfstandigHet is de bedoeling dat

Charissa in februari weernaar een nieuwe locatiegaat, waar ze in fases leertom helemaal zelfstandig tewonen. Hoewel ze het leukvindt om die dingen te le-ren, ziet ze er ook tegenopom weer te verhuizen. „Ikheb een lichte vorm vanADHD en een hechtings-stoornis. Alleen zijn vind ikmoeilijk. Pas nu, na driejaar, begin ik mijn begelei-ders en huisgenoten eenklein beetje te vertrouwen.Straks moet ik wéér eennieuwe start maken.”

Daphne Schreuder vanHet Vergeten Kind erkentdat het leven op een opvang-locatie zwaar is. „Wij vindendat kinderen zo veel moge-lijk de kans moeten krijgenom op te groeien in gezins-verband, maar we moeten

ook de realiteit onder ogenzien. Vaak zijn ze teveel be-schadigd en is de hechtings-problematiek te heftig,waardoor het wonen in eenleefgroep toch beter is.”

Ook Charissa en haar ou-ders zien inmiddels in datdeze situatie het beste is. Eris eindelijk rust in het gezinen het gaat goed met Charis-sa, die in het examenjaarvan het VMBO zit. Maartoch zou ze diep in haar hartniets liever willen dan inhaar ‘eigen bed’ slapen.„Nergens is het beter danthuis.”

volle gang, pashokjes zijncontinu bezet en er wordtdruk gezocht naar de idea-le outfit.

De feestwinkel is met zijn

3000 vierkante meter degrootste van Brabant. Vanbrillen tot stoffen en vansjaaltjes tot jurkjes; de win-kel heeft het allemaal.„Vooral de gekke jassenworden veel gekocht’’, ver-telt Astrid Hoofs, eigenares-se van de winkel. „Maar ver-der is het heel divers. Jongemeiden kiezen er vaak voorom allerlei dingen te combi-neren, zoals een glitter-broekje met een neonkleu-rige legging. En wat ook al-tijd goed loopt zijn desprookjesfiguren, zoalsroodkapje en Tinkerbell.’’

„Vrouwen en meisjes wil-len er vooral mooi en vrou-welijk uitzien, maar niet ex-treem sexy”, vervolgt ze.„Onder een kort rokje dra-gen ze vaak een lange broekof dikke legging. Maar datdoen ze ook omdat carnavalbinnen en buiten gevierdwordt, dus je moet gekleedzijn op beide temperatu-ren.”

Mensenmassa’sNiets lijkt de pret te mo-

gen drukken. Zelfs niet degebeurtenissen in Keulenvan het afgelopen oudjaar.Is het feest soms immuunvoor de nasleep hiervan?„Volgens mij is niemandhiermee bezig”, vertelt

Charmilla:,,Sexy? Echtniet! Ik ga alsboezemvrien-din.”

Babette (links) en Karlien gaan met carnaval juist voor een extrakort rokje.

Niet te sexy met carnaval

75% van devrouwen voeltzich onveiligop straat