jaargang 1 | editie 1 | Juni 2012 | prijs: € 3,25

Op de cover: Emilie (21) zit in haar laatste jaar journalistiek en wil later niets liever dan televisie maken.

In dit nummerEdito

28

Berlijn4 7

Dossier: Studies

Hotspots

12 Fris,

zomers en gezond24

getuigenisColumn30

3 Nummer:

Editie juni 2012€ 3,25WW

Redactie:Sylvie Debecker

Dorien Scheyvaerts

Fotografie: Sylvie Debecker Youichi Tsukada

Dorien ScheyvaertsPaul Schkade

Website:www.yolo-magazine.be

Drukkerij: Mc print- copy service repro nv

Hanswijkstraat 92800 Mechelen

In samenwerking met:Lessius Mechelen

2

3

Edito

Yolo brengt je verhalen uit de studentenwereld. Van studies tot per-soonlijke getuigenissen; wij behandelen alles met een betekenis in jouw leven als student. In deze editie bezochten we een uniek café in Berlijn, enkele fijne plekjes in Mechelen zelf en leggen we de focus op de creatieve kant van het studeren. Daarnaast praatten we met Step-hanie over haar dansstudie en vertelt Bart over een verlies dat zijn leer-carrière beïnvloedde.

Onze redactie wordt gevormd door Dorien Scheyvaerts en Sylvie De-becker. We zitten in ons tweede jaar journalistiek en weten dus bijna perfect wat er bij studenten speelt.

Veel leesplezier en onthoud:You Only Live Once.

Sylvie & Dorien

Conferentie in die Tagung

Ostalgie herleeft in

Die Tagung

Foto: Eva Linden

5

Geen middenmootEenmaal in het café is de bar de grootste aandachttrekker. Erboven hangt een groot, geel bord met ‘Kulturzentrum Ber-lin - Friedrichshain’, erachter staan flessen geëtaleerd. Niet van Coca-Cola of andere wereldwijd verspreide drank: ‘We proberen niet mainstream te zijn en serveren alleen drank uit Duitsland’, is de verklaring. Verschillende soorten frisdrank zoals Club-Cola én bier zoals de Radeberger Pilsner zijn hier verkrijgbaar. Als neusje van de zalm is er nog solyanka, een pikante soep van Russische oorsprong. Naast de bar is het interieur donker maar comfortabel. De marmeren vloer is gebarsten en de muren hangen letterlijk vol met posters en lichtgevende slogans. Ijzeren muurkandelaars en gedempte lampen zorgen voor de intieme sfeer.

De kleine ruimte achteraan is voorbehouden voor ontspan-ning. Twee arcadespelen en een kickertafel nemen er alle plaats in. De kelder is echter voorzien voor een hele tweede zaak; de Cube Club. Hier draait het elke donderdag- tot en met zaterdagavond om muziek en literatuur. Boven, in Die Tagung zelf, zijn er op de muren en in de menukaarten feiten en quotes te vinden. De besproken mannen in kwestie zijn de Poolse generaal Marchlewski en de voorlaatste Staatsraad-voorzitter van de DDR, Honecker. Dit doet de naam van de zaak eer aan: ‘Die Tagung betekent vertaald de conferentie’. Om 19u00 openen de deuren en begint de Happy Hour. Fr-osi heerst hier dan; Frölich sein und singen. Wie iets té vrolijk wordt en prompt in slaap valt, maakt kans om de ‘Schläfer des Monats’ te worden. Dit houdt in dat een aanwezige een foto van de slaapkop trekt en ophangt.

Bijna 25 jaar geleden kwam er een einde aan de opdeling van Berlijn. Deze ver-brokkeling leverde enerzijds droevige situaties op, anderzijds stelde het een hele levenswijze voor. Café Die Tagung is een plek waar het leven van de toenmalige oostkant herinnerd wordt.

De splitsing van de stad, de oprichting van de Deutsche De-mokratische Republik, de bouw en val van de muur... Berlijn heeft een bewogen verleden waar we nu, vijftig jaar later, nog regelmatig aan denken. De herinneringen zijn soms verschrik-kelijk. Echter kunnen ze ook een zekere heimwee met zich meebrengen. In het oostelijke deel had niet iederéén erbar-melijk leven. Sommigen verlangden er na de hereniging mis-schien zelfs naar. Sterker nog, dat gevoel is er tegenwoordig nog een beetje. In Die Tagung vinden deze personen troost. ‘Mensen komen hier om hun nostalgie te delen en te doen herleven’, vertelt een vriendelijke poetsvrouw. Dit jaar viert de zaak haar twintigste verjaardag.

ThuisDie Tagung heeft een weinig opvallende voorgevel als je er zonder al te veel aandacht voor je omgeving voorbij wandelt. Toch straalt het een stukje geschiedenis uit die bij de gewone burger uit de vroegere DDR hoort. Een gids zou je er niet per se heen brengen, ondanks de specifieke sfeer die er hangt. De afgebladderde verf, de drukke etalage en het opschrift met ‘Sperrgebiet’ boven de zware deur geven niet bepaald een moderne of uitnodigende indruk. Dat zou zonde zijn, aan-gezien het oude uiterlijk net voor karakter zorgt. Ondanks het feit dat de gemiddelde leeftijd van bezoekers tussen begin twintig en dertig jaar ligt, is iedereen er welkom. Het motto is niet voor niets ‘Hip ist woanders, bei uns ist Zuhause’. Wie de uitbating eens rustig vanbinnen wilt bekijken, kan er het best in de vroege namiddag langsgaan. Pas vanaf 19u00 is het tot in de vroege uurtjes voor klanten geopend, maar met wat geluk laat een sympathieke medewerkster je al binnen voor een kijkje.

6

BerlijnOnline zijn tientallen reviews over Die Tagung terug te vinden, waarvan het overgrote deel positief is. Bezoekers zijn over het algemeen tevreden over de prijzen en de service. Hoewel roken er is toegestaan, hoef je zelf natuurlijk geen roker te zijn voor de kleine attentie. ‘Op de bar liggen altijd lucifers om mee te nemen’, zegt de poetsvrouw terwijl ze twee pakjes in de handen stopt.

De inactieve telefoon kan een mogelijke kleine moeilijkheid vormen. De bar is vanuit station Ostkreuz het makkelijkst met de bus en een stukje te voet of natuurlijk met de taxi bereikbaar. Een voorsmaakje kun je op hun MySpace (www.myspace.com/dietagung) vinden.

Die Tagung Wühlischstraße 29 10245 Berlin (Friedrichshain)

Benieuwd naar een feestje onder studenten? Dan kun je het beste naar een Kneipe zoeken.

Net zoals wij studentenverenigingen hebben, kun je in Duits-land Studentenverbindungen met elk een eigen kleur en gebouw vinden. Deze organisaties houden er bepaalde re-gels op na die je op een Kneipe moet naleven. Zo worden er wel eens betogen gehouden en liedjes gezongen, nadat de vertegenwoordiger om stilte heeft beveeld door ‘silentium’ uit te spreken. Daar hoort een pintje achteraf standaard bij. Wie geen traditionele outfit heeft, mag in donker pak met das binnen. Voormalige leden van de groep komen graag langs, maar ook niet-leden worden uitgenodigd om mee te vieren. Er zijn zowel aparte als gemengde clubs. Wie even op rust wilt komen, kan dat meestal in de knus ingerichte kelder ofte-wel Kellerkneipen. Op de meeste feestjes ligt een gastenboek waar je (bijna) naar hartenlust in kunt schrijven.

Tekst en foto: Sylvie Debecker

HotspotsDat Mechelen een studentenstad is wisten wij van Yolo al lang.

Gewapend met een fototoestel trokken wij de stad in. Kijk even mee naar onze favoriete plekjes in het wondermooie Mechelen.

Tekst en foto’s: Dorien Scheyvaerts

7

8

9

10

11

12

Berlijn

Spelenderwijs leren lijkt in het hoger onderwijs lang niet zo eenvoudig als in de kleuterklas en lagere school. Nochtans spelen onze eerste krabbels en spelletjes een belangrijke rol in onze levenslange ontwikkeling. Hoe kun je dan studeren aangenamer maken op een creatieve manier?

Het studentenleven omvat meer dan enkel achter boeken of computers zitten om een enorme hoeveelheid leerstof en ta-ken te verwerken. Zoals je als student maar al te goed weet, zijn er ook ontelbare mogelijkheden om even uit te blazen. Helaas zijn er periodes waarin je jezelf niet kunt veroorloven om veel tijd uit te rekken voor ontspanning. Op zulke momen-ten ben je op snelle en eenvoudige rust aangewezen. Even tussendoor een dutje doen kan prima werken, maar biedt weinig variatie. Met wat behendigheid kun je zelf iets moois maken van je schoolmateriaal, zonder er veel voor nodig te hebben. Dit kan als goede afleiding dienen én je helpen om de leerstof te memoriseren. Bovendien kun je sommige crea-ties tijdens saaie colleges en onhandige springuren uitprobe

ren.

Creatieve hersenoefeningenBarbara Godin (19) koos na het middelbaar voor Burgerlijk in-genieur. Helaas beviel deze richting haar niet helemaal en wa-ren haar tegenvallende punten de doorslag. Na het eerste jaar veranderde ze naar Industrieel ingenieur. “Burgerlijk ingenieur is aan de universiteit en het is nogal theoretisch. Industrieel in-genieur bevat meer praktische oefeningen.” Behalve examens heeft ze doorheen het jaar ook taken en testen. Zelf zegt ze niet goed te zijn in het vanbuiten leren zonder de leerstof te begrijpen. Studeren doet ze door het schriftelijk te herhalen: “Ik schrijf altijd samenvattingen en probeer de oefeningen opnieuw te maken.” Dit neemt natuurlijk veel tijd in beslag. Enkele andere manieren om schoolmaterie naar iets nuttigs én creatiefs om te zetten is het opstellen van een mindmap of diapresentatie. Beide dienen om ideeën georganiseerd weer te geven, maar zien er verschillend uit. Op een mindmap staat het onderwerp centraal, met van daaruit takken voor de sleutelwoorden. Een diavoorstelling bestaat uit meerdere, beknopte slides.

Creatief studeren is een koud kunstjeCreatieve studies

13

“Ik gebruik mindmaps helemaal niet, het is niet zo mijn ding”, bekent Barbara. Voor Yolo wou ze wel even haar kennis over de techniek tonen. ‘Netwerken’ is een wiskundig vak waar ze veel mee bezig is en veel van heeft onthouden. Na even na-gedacht te hebben, schrijft ze de eerste kernwoorden op. Ze legt uit wat ze het grootste minpunt vindt: “Ik vind het moeilijk om de tekst op het blad bondig te houden. Ik heb dan het idee vanalles te vergeten.” Hierdoor zijn mindmaps vooral ide-aal als laatste oefening om te checken hoe ver je al staat bij het memoriseren. Voor de basis van haar mindmap had Bar-bara slechts een drietal minuten nodig. Overigens doe je dit naar voorkeur met potlood en papier of via computer.

“Een slideshow met voldoende visuele hulpmiddelen kan je ondersteunen tijdens het presenteren”, aldus Wout van Don-gen (24). Hij studeert Informaticamanagement en -systemen en moet regelmatig presentaties houden. Het interessante aan mindmaps en diapresentaties is dat de vormgeving enige aandacht vereist. Wout licht toe waarom een verzorgde lay-out van pas komt: “De lay-out is voornamelijk van belang voor herkenbaarheid. Bij bedrijven is het interessant dat ze hiervan kunnen genieten. Naast herkenbaarheid is het belangrijk om rekening te houden met lettergrootte, lettertype en kleuren.” Je kunt deze creaties sober houden, maar je haalt er pas alles uit wanneer je gebruik maakt van kleuren en tekeningen. Zo oefenen de rechter- en linkerhersenhelft om samen te werken. De rechterhelft staat namelijk voor creativiteit en emotie, de linkerhelft zorgt voor het vermogen om logisch na te denken.

Kribbel krabbelDroedelen, oftewel het onbewust kribbelen in je agenda, schrift, op de kaft van je map, … is een goede hulp om je concentratie te verhogen. Zulke tekeningen kunnen verschil-lende vormen aannemen en al dan niet een (verborgen) betekenis hebben. Je kunt ze baseren op de uitleg van je leerkracht, of op persoonlijke situaties. De Britse psychologe Jackie Andrade deed drie jaar geleden onderzoek naar deze verschijning. Veertig testpersonen kregen de opdracht naar een telefonisch bericht van 2,5 minuten te luisteren. Hierbij moest de ene helft zoveel mogelijk opgesomde namen neer-pennen. De andere groep deed dit met behulp van simpele tekeningetjes. De testpersonen die naar believen mochten te-kenen onthielden 29% meer van de saaie uitleg dan degenen die gewoon moesten zitten en luisteren. Een grappig feit is dat het woord ‘doodle’ al in de 17de eeuw voorkwam, al was het toen synoniem voor de simpele ziel.

14

Ten slotte zijn er nog enkele andere simpele technieken om je spullen en huiswerk anders te ervaren. Cursussen en boeken zijn het gebruikvriendelijkst wanneer ze geordend zijn. Zorg er dus voor dat alles steekt waar het moet en het gemakkelijk terug te vinden is. Vervolgens helpen stickers, gekleurde tus-senbladen en nette kaften voor een vrolijker zicht. Wat taken betreft kan het verfrissend werken om eens andere invalshoeken te zoeken. De regels breken kan heus wel alvo-rens je ze volledig onder de knie hebt. Wat als je voor de ver-andering een voor jou compleet nieuw onderwerp koos voor een schrijfopdracht? Iets wat voor iedereen en overal geldt, is dat je geen schrik moet hebben om vragen te stellen. Creatief denken gaat verder dan de droge theorie die we op school leren. Het is zeker de bedoeling dat je de leerstof begrijpt en zelf kunt toepassen in oefeningen en het echte leven. Als stu-dent je grenzen verleggen betekent eveneens meer mogelijk-heden buiten school.

Kunstzinnige motivatieNaast hulpmiddelen zijn er talloze vindingrijke studierichtin-gen. Die hoef je niet alleen in het kunstonderwijs te zoeken. Sylke Biesemans (19) studeert kleuteronderwijs in het KHBO Brugge. Vele van haar opdrachten bestaan uit knutselen met een educatief doeleinde. “Ik ben momenteel bezig aan een klaspop, voorlopig nog een handpop. We maken het met bijvoorbeeld wc-rollen en geven het later kleertjes.” De pop dient als hulpje van de leerkracht in de klas. De vakken die je krijgt als kleuterbegeleid(st)er in spe, hebben zeker ook alles met creativiteit te maken. “Het leukste vak vind ik Beeldop-voeding, een deel van muzische ontwikkeling”, aldus Sylke. Dit vak houdt in dat studenten zelf beeldtaal leren begrijpen, een taal die boodschappen door middel van onder andere schilderijen, foto’s en decorbouw overbrengt. Kleuters gebrui-ken deze taal eveneens in hun kunstwerkjes.

Een andere bijzondere studie met enkele gemeenschappelijke kenmerken is creatieve therapie. Studenten verdiepen zich hier theoretisch in de menselijke geest. Daarbij passen ze oe-

feningen toe die de aanwezigheid van beelden, tekst en mu-ziek vereisen. Kunst kan ons raken en in het geval van deze studierichting zelfs genezen. Wil je er meer over weten maar geen drastische stap maken in je schoolcarrière? Behalve over creativiteit zelf, kun je ook over deze therapie tientallen boeken en sites vinden. Elke studieloopbaan kan tot in de kleinste details creatiever gemaakt worden en het hoeft niet eens veel moeite te kosten.

15

Benodigdheden: – 2 A4 – 1 stift – 1 liniaal Stap 1) Teken een aantal gelijke kaders op een blad papier. Houd genoeg ruimte tussen elk kader. Stap 2) Schrijf boven elk afzonderlijk kader een weekdag. Be-gin bijvoorbeeld met maandag om met enkele dagen later te eindigen. Stap 3) Trek in elk kader drie verticale lijnen. De eerste en laatste lijn bevinden zich dicht bij de kant, terwijl de tweede lijn iets naast het midden staat. Stap 4) Schrijf bovenin de eerste onderverdeling 'tijd'. Deze kolom dient voor het tijdstip waarop elke taak af moet zijn. Bovenin de tweede kolom komt 'to do' te staan. De plaats in de derde kolom wordt voor details voorbehouden.

Stap 5) Schrijf eerst alle taken neer op een apart blad, zodat je de tijd neemt om erover na te denken. Op deze manier ben je er bijna zeker van niets te vergeten of door elkaar te slaan. Vul daarna elk kader op volgorde in met je taken. Let erop dat wat je schrijft op een directe manier is; niet 'beginnen met het schrijven van het opstel' maar 'opstel schrijven'. Stap 6) Nu is de basis voor je to-do lijstje klaar! Deze rangschikking is in één opslag duidelijk. Hang, plak of leg je lijst op een plaats waar je regelmatig zit of voorbij loopt. Zo moet je niet naar je agenda zoeken om er vervolgens in te bladeren, maar ben je met één vluchtige blik op de hoogte van wat je nog moet doen. Een bijkomende tip is om taken die absoluut als eerste af moeten of die je afgewerkt hebt, aan te duiden in een verschillende kleur. Maak er desnoods een kleine legende bij.

Tekst en foto’s: Sylvie Debecker

Een ideaal gereedschap om zelf te maken en als geheugensteun te gebruiken, is de to-do lijst. Dit is een lijst met alle taken die je nog

te wachten staan opgesomd. Downloaden, afdrukken of haastig op een memoblok schrijven is het snelst. Daarentegen kun je er ook

voor opteren om er een echt werkje van te maken.

To do: je eigen lijstje

Top 5 meest gekozen bachelor studierichtingToegepaste psychologie

Handelswetenschappen

Toegepaste taalkunde

Logopedie en audiologieInterieurvormgeving

509263

254

187

182

Cijfers voor april 2012, geldig voor het eerste inschrijvingsjaar

Top 5 bachelorstudies

Top 5 minst gekozen

bachelor studierichting

Autotechnologie

Electromechanica

Electronica-ICT

Officemanagement

Mechanische ontwerp- en productie-

technologie

80

77

67

44

37

Cijfers voor april 2012, geldig voor het eerste inschrijvingsjaar

Top 5 meest gekozen bachelor studierichtingToegepaste psychologie

Handelswetenschappen

Toegepaste taalkunde

Logopedie en audiologieInterieurvormgeving

509263

254

187

182

Cijfers voor april 2012, geldig voor het eerste inschrijvingsjaar

18

Berlijn“Ik heb mijn lijf bestudeerd,

dat is een verdorie moeilijke studie”

Creatieve studies

19

Stephanie van Aken (21) trok op haar zeventiende naar Oostenrijk om daar de studierichting van haar dromen te studeren. Na drie jaar in Salzburg ge-woond te hebben is ze nu afgestuurd als danseres en woont ze weer in België. Yolo had de kans om met haar te praten. Stephanie ging vanaf het derde middelbaar naar de! Kunsthu-maniora waar ze de richting dans volgde. Na het middelbaar ging ze studeren aan SEAD (Salzburg Experimental Academy of Dance), een dansschool gelegen in Oostenrijk. “In het zesde middelbaar wordt er van je verwacht dat je audities gaat doen. Maar wanneer je net uit het middelbaar komt weet je niet goed waar je terecht wil komen. Ik ben overal audi-tie gaan doen, maar was er nergens door, wat op zich wel vreemd was”, zegt Stephanie.

Als laatste auditie trok Stephanie naar SEAD. De eerste ronde was in Wenen. Hier kon ze terecht bij familieleden die in We-nen woonden. Na de eerste selectieronde mocht Stephanie door naar een tweede selectie. Deze vond plaats in Salzburg en duurde drie dagen. “Toen waren we nog met zo’n hon-derd man. Je werd hier onderverdeeld in groepjes en dan moet je mee lessen volgen. Dat kon gaan van klassieke les tot hedendaagse les. De jury is altijd aanwezig tijdens zo van die testlessen. Meteen na de eerste twee dagen van die se-lectie vallen er mensen af. De groep die mag blijven moet zich dan verder concentreren op het maken van een solo. Ik was enorm opgelucht toen ik hoorde dat ik bij de groep die mocht blijven hoorde.” Na die laatste opdracht wisten de kandidaten of ze erdoor waren of niet. Toen Stephanie haar naam niet hoorde bij de genomineerden voor het eerste jaar sloeg de teleurstelling al toe. Niets was echter minder waar, haar naam werd afgeroepen bij de studenten die meteen in het tweede jaar mochten starten. “Het duurde best wel even vooraleer ik door had dat ik in het tweede jaar mocht beginnen, ik dacht eerst dat ik op een reservelijst stond”, zegt Stephanie lachend.

Buitenbeentje“Ik ben toen op zeventienjarige leeftijd naar Salzburg ver-trokken. In Salzburg heb ik drie jaar samen geleefd met Aja Zupanec, een meisje uit Slovenië. Zij zocht een kamer, en ik had toevallig nog een kamer vrij. Zo hebben we elkaar leren kennen.” Dat zo een dansopleiding niet altijd even gemakkelijk is heeft ook Stephanie met vallen en opstaan geleerd. SEAD is een school waar ze niemands handje vasthouden en je de zelfdiscipline moet hebben om vol te houden. De meeste studenten zijn er minstens 23 jaar oud, Stephanie was er dus een buitenbeentje. “Ik wist dat ik heel jong was om aan zo een onderneming te beginnen. Maar ik heb het geluk gehad dat ik in het eerste jaar dat ik daar zat de best mogelijke leer-krachten voor mijn interesses heb gehad. Mijn interesse lag toen voornamelijk op improvisatie.” Haar eerste jaar daar ging vlotjes. Stephanie’s tweede jaar ging een stuk moeizamer

20

Berlijndoor privéperikelen. “Als je motivatie weggaat, is het heel moeilijk. Je moet dingen fysiek doen. Als je hier geen zin in hebt, dan krijg je blessures en blijf je in de ochtend vaker in je bed liggen in plaats van naar de les te gaan. Tegen het einde van het jaar heb ik me hier wel weer kunnen overzet-ten.” Ondanks dat het normaal enkel postgraduaat studenten vergelijkbaar met een masteropleiding) zijn die de kans krijgen om in de compagnie van SEAD te dansen, kreeg ook Stephanie die kans. Hier kreeg ze de kans om nauw samen te werken met de bekende Sloveense danser Matej Kejzar. Zo heeft Stephanie voor één maand met die compagnie kunnen werken en op tour kunnen gaan. Ook Marcio Canabarro, Zoltan Vakulya en Yuriko Suzuki, drie vrienden die Stephanie in SEAD leerde kennen waren geselecteerd. “Dat was echt héél leuk, ook een enorme ervaring. Zo leer je al een beetje hoe het er aan toe gaat in een echte compagnie. We hebben toen zelfs de kans ge-had om te dansen in Bilbao, Salzburg, Amsterdam, Praag en Berlijn.”

Rijke vocabulaireAls eindwerk in het laatste jaar moet je zelf een solo maken. Dat soloproject wordt ook gekoppeld aan een choreograaf. Hiervoor werkte Stephanie samen met Sa-rah Ludi, iemand die ook nog voor het dansersensemble Rosas heeft gedanst. “In mijn laatste jaar had ik echt de beste leerkrachten, dus dat jaar was echt top! Tijdens de lessen ‘movement research’ heb ik bijvoorbeeld geleerd dat je tijdens dans je gezicht moet tonen. Dit hoeft hele-maal niet op een arrogante manier. Doordat ik dat geleerd had heb ik bij veel audities een grote voorsprong. Veel dansers kunnen enorm goed dansen, maar hebben niet zo’n rijke vocabulaire met hun gezicht.”“In SEAD is mijn karakter echt opengebloeid. Ik heb ge-leerd dat wanneer je iets goed kan, het helemaal geen kwaad kan om dat luidop te zeggen. Zeker wanneer je op

een podium staat heb je dat soms nodig. Je moet af en toe jezelf eens ophemelen. Zodat je weet dat je goed bent. En vooral veel zelfdiscipline, enorm veel zelfdiscipline.”

Heavy shitIn juni 2011 studeerde Stephanie af aan SEAD. Vanaf toen ging iedereen zijn eigen weg. Sommige studenten gingen weer naar huis, anderen onder hen hadden het geluk meteen in een compagnie binnen te geraken. Stephanie had niet met-een werk dus besloot ze om naar huis te gaan. “Ik heb drie jaar in een bubbel gezeten, ik had even tijd nodig om weer te landen. Kunstenaars onder elkaar; dat is echt heavy shit, dus het is wel noodzakelijk dat je even tijd voor jezelf neemt. In SEAD ben je echt wel met intelligente dingen bezig, maar dan kom je terug in de echte wereld. Je ouders die elke dag gaan werken of die eventueel met geldzorgen zitten, dat heb je in SEAD allemaal niet. In SEAD leef je in een soort van bubbel waar iedereen die iets met kunst te maken heeft heel hard op handen gedragen wordt. Je hebt heel veel ondersteuning maar van zodra je daaruit stapt, heb je even tijd nodig voor jezelf.”

Van zodra Stephanie weer in België was, was het de bedoe-ling zo veel mogelijk audities te doen maar door haar jonge ui-terlijk liep dit niet van een leien dak. “Ik kreeg gewoon de kans niet om tot daar te gaan en mijzelf te tonen. Je stuurt je CV op en het eerste wat ze zien is een lief, klein, freel babygezichtje. Je wil dat mensen je serieus nemen. Ik heb daar wel drie jaar ‘kei hard’ voor gewerkt, he?! Ik heb mijn lijf bestudeerd, dat is een verdorie moeilijke studie.” Toen er in dansstudio Marlynes te Mechelen een plaats vrijkwam, kon Stephanie daar aan de slag als leerkracht ballet en hedendaagse dans. “Die kans die ik daar kreeg was heel leuk en heel leerrijk voor zolang het duurde. Handig was ook dat ik gratis gebruik mocht maken van de studio’s. Tijdens mijn tijd dat ik daar lesgaf heb ik dan ook een solo gemaakt. Deze solo heet ‘Pilote’ en ik heb hier een zestal weken aan gewerkt. Ook ging ik naar Lyon om daar een workshop te volgen. De grote reden waarom er voor

21

mij zo weinig werkgelegenheid was, is omdat dansen voor mij een passie blijft. Ik zou het echt erg vinden moest ik van die ‘kutjobkes’ doen om mijzelf financieel te kunnen ondersteu-nen. Dan doe ik liever iets anders zodat ik dansen voor mezelf kan houden. Ik zou het echt jammer vinden moest ik er een ‘degoût’ van krijgen. Ik zeg dit ook niet om arrogant over te komen, dansen is een passie, en dat moet het ook blijven.”

Eerste prijsStephanie en ex-klasgenoot Yuriko Suzuki kregen in febru-ari 2012 het goede nieuws dat ze geselecteerd waren voor een wedstrijd in Japan. Daar behaalden ze de eerste plaats, wonnen ze een geldprijs van 2000 euro en een plaats in een theater om hun duet nog een keer te brengen. “Tijdens de wedstrijd heb ik ook de kans gekregen om met mijn eigen solo ‘Pilote’ op te treden. Deze is ook zeer goed onthaald.”Na een jaar vol nadenkend en fysiek werk heeft Stephanie besloten om nog een extra studie bij te doen. “Ik dans al sinds ik acht jaar ben, en ik wil niet dat dat een gewoonte wordt. Ik wil nog iets meer doen.” In september 2012 begint Stephanie aan een vierjarige opleiding kunstwetenschappen in Gent. “Het heeft eventjes tijd gekost vooraleer ik beslist had wat ik ging doen, maar ik had wel altijd een gevoel dat dat het was. Als mijn buikgevoel juist is, dan moet ik daar niet te veel vragen over stellen. Tijdens deze studie zal dansen een beetje op de achtergrond raken maar ik vind dat zeker geen slecht ding. Ik zal wel wat minder lenig worden en mijn kracht zal wel afnemen, maar al wat je leert gaat niet zo makkelijk weg. Lenigheid en kracht kan je zelf ondersteunen. Ik heb het fysieke al, met deze studie hoop ik ook de theorie onder de knie te krijgen.”

Tekst: Dorien Scheyvaerts

Foto’s: Youichi Tsukada, Dorien Scheyvaerts, Paul Schkade

22

”To express what is the most moral, healthfuland beautiful in art this is the mission of the dancer,

and to this I dedicate my life.”

- Isadora Duncan

23

Nood aan...

Duidelijkheid

?Inspiratie

Motivatie

Slaap

Beweging

Vitamines

Ontspanning

Positieve ingesteldheid

Concentratie

Goed humeur

Vrije tijd

Organisatie

Vreugdedansje

Gezonde tussendoortjes

24

Fris, zomers en gezond Studeren, eten en slapen zijn de basisactiviteiten van elke student. Alledrie moeten snel, eenvoudig en het liefst gezond zijn en al hele-maal nu de warme temperaturen er eindelijk zijn. Zin in een frisse, zomerse pastasalde? Tekst en foto’s: Sylvie Debecker

Ingrediënten

1 paprika (naar keuze)250gr pasta

3 schijfjes perzik150gr fetakaas

200gr tonijneen scheutje olijfolie

25

26

27Eet smakelijk!

28

Getuigenis

“Ik was het studeren gewoon beu, ik was moe”

Bart Van Aken, een ruige twintiger, studeerde agro –en biotechnologie te Sint-Niklaas met als afstu-deerrichting groenmanagement. In het midden van zijn tweede jaar stopte hij met studeren door de dood van zijn moeder.

29

Groenmanagement“Mijn eerste schooljaar in Sint-Niklaas ging vrij vlot, alles was nieuw dus ik deed de dingen graag. Wij kregen vakken zoals milieubeheer, planten en dieren, tuinbouw, koeltechnieken, maar ook normale vakken zoals sociologie, Nederlands en che-mie. In het eerste jaar zijn al die vakken wel redelijk algemeen.” Bart Van Aken ging vlotjes door zijn eerste jaar en ondanks twee herexamens slaagde hij er toch in om het tweede jaar te starten met een normaal traject.

De diagnoseIn januari 2010 werd bij de moeder van Bart borstkanker vast-gesteld. “Mijn ouders hebben me met dat niet meteen verteld. Ik zat toen in het midden van mijn examens. Ze wilden niet dat mijn schoolwerk eronder zou lijden. Pas de dag voor mijn laat-ste examen hebben ze het mij verteld. Op zo’n moment besef je niet ten volle wat ze je eigenlijk zeggen. Ik dacht dat ons moeke gewoon ziek was, dat ze er wel door ging komen.” Tij-dens de kerstexamens van zijn tweede jaar groenmanagment liep het voor Bart niet goed af. Hij deed vijf examens van de ne-gen mee, maar slaagde voor geen enkel. “Op 28 januari 2011 is ons moeke gestorven. Ik voel me nog steeds schuldig omdat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Ik was er altijd heilig van overtuigd dat ze zou genezen. De avond ervoor was ik haar wel gaan bezoeken. Maar heb haar toen gewoon een goede nacht gewenst en gezegd dat ik morgenvroeg weer zou komen om samen te ontbijten. Dat ontbijt is er nooit van gekomen.”

Groepswerken en prullerijNa zijn examenperiode bleef Bart drie weken thuis van school maar probeerde daarna de draad weer op te pikken. Na een tweetal weken school besliste Bart om er volledig mee te stop-pen. “Ik wou al die taken niet meer doen, groepswerken en prullerij. Ik ben ook helemaal niet zo’n goede student. Het werd me allemaal te veel. Te veel regeltjes. Ik had wel een toffe klas en de richting lag me wel, maar ik was het studeren gewoon beu. Ik was moe.” Na zijn beslissing om te stoppen is hij nog tot het einde van het schooljaar in het zwart blijven werken bij

zijn stagebedrijf. Zo kon hij zijn gedachten verzetten met din-gen die hij graag deed.

Als eerste ingeschrevenIn september 2012 schreef Bart zich in voor een cursus tree-worker bij Inverde, een opleidingscentrum voor bos-, groen- en natuurbeheer. Een cursus treeworker bestaat vooral uit de verzorging van bomen. Dit kan gaan van het genezen van zieke bomen, tot het verplaatsen van bomen of het snoeien en omdoen van bomen. Een job als treeworker is niet onge-vaarlijk omdat je vaak aan de slag moet met grote kettingza-gen, hoog vanboven in een boom. “Tijdens mijn schoolperi-ode in Sint-Niklaas was ik al in contact gekomen met Inverde. Wij hebben toen een cursus kettingzagen gekregen. Dat was allemaal heel plezant. De leerkrachten zelf vertelden mij dat als ik voor boomverzorging wou gaan, ik het beste bij Inverde terecht kon.” Cursussen bij Inverde zijn niet goedkoop en hebben ook maar een aantal plaatsen. “Ik heb dagen aan mijn computer gewacht tot de inschrijvingen voor die cursus eindelijk online kwamen. Ik was als eerste ingeschreven.”

BergenboomverzorgingBart combineert nu zijn cursus samen met een stage. Hij gaat op woensdag en zaterdag naar de les en de rest van de dagen werkt hij bij boomverzorger Bergenboomverzorging. “De combinatie van de stage bij Bergenboomverzorging samen met de cursus is de ideale leerschool om het vak boomverzorger te leren. Ik krijg ook veel kansen bij Bergen-boomverzorging.” Bart haalt als alles goed loopt volgend jaar zijn diploma boomverzorger en mag vanaf dan vast beginnen werken bij Bergenboomverzorging.

Heb ook jij interesse in een opleiding bij Inverde? Kijk dan ze-ker even op de site! www.inverde.be

Tekst en foto: Dorien Scheyvaerts

30

ColumnHersenspinsels van een student

Cogito ergo sum. Je pense, donc je suis. Ik denk, dus ik ben. Ik denk te veel. Ben ik dan ook te veel? Volgens Descartes gaat het om de subjectiviteit van de menselijke waarneming. Wat is werkelijkheid, en wat is illusie? Onze menselijke waarneming

blijkt zo onbetrouwbaar te zijn, dat aan de werkelijkheid zoals de mens die waarneemt, kan worden getwijfeld. Veel van Des-cartes zijn studies begrijp ik niet, maar daar lig ik niet echt van wakker. Van één ding ben ik zeker, de mens is een twijfelaar. En ook ik ben een rasechte twijfelaar. Neem nu bijvoorbeeld een aantal weken geleden, donderdagavond, moe van een ver-moeiende schooldag maar blij dat het donderdag is. Donderdag! Hemelse donderdag! Ze zouden donderdag beter feestdag

noemen. Want zo gaat dat onder ons studenten, donderdag is feestdag. Moe of niet, feesten zullen we. Dus daar stond ik dan, donderdagavond, klaar om te gaan feesten, wanneer het gevoel van twijfel de overhand neemt. Doe ik hakken of platte schoe-nen aan? Ja haha, lach maar, maar ik ben er zeker van dat dit soort dilemma’s de grootste zorgen kunnen zijn van de gemid-delde vrouw. Want zeg nu zelf, een hele nacht op hakken staan dansen is niet alles. En in die sneakers zie je er maar half zo

sexy uit. Mijzelf kennende neem ik het zekere boven het onzekere en ga ik voor de veilige sneakers. Het is dan ook nog minder sexy om op een dronken avond, met pint in de hand, tegen de vlakte te gaan. Vandaar mijn keuze, stabiele sneakers, voor een stevige grip. Eenmaal ik dan toch mijn keuze had gemaakt, kwam twijfel nummer twee al in aantocht. Het is van mijn gewoon-tes om donderdagavond in flirtmodus te staan, dit was helaas niet het geval. De schuldige? Die verdomde vlinders in mijn buik.

Hoe kon ik nu ten volle mijn gangen gaan als mijn buik nog maar kriebelt bij de gedachte aan ‘Meneer Geweldig’ alleen al. Vlinders in je buik zijn zoals onkruid, ze zijn daar ineens, en je krijgt ze zelfs met de sterkste verdelger niet weg. Hoogst irritant

dus. Met al die twijfels in mijn hoofd, en het idee dat ik me toch niet zo zelfzeker voelde in die sneakers besloot ik op het laatste nippertje om toch maar een avondje thuis te blijven. Zo werd donderdag niet feestdag maar twijfeldag en kroonde ik mezelf tot

‘De Eeuwige Twijfelaar’.

Liefs, Dorien

Tekst en foto: Dorien Scheyvaerts

31

Niet meer, niet minder

Reeds in mijn tweede jaar journalistiek zit ik. Neen, het is niet eenvoudig en neen, het is geen universitaire richting. De eerste keer dat ik dit vertelde, kreeg ik een korte ‘Ah...’ als antwoord. Is mijn studie plots min-

der waard wanneer het niveau anders is dan eerst gedacht? Anders, maar niet gemakkelijker. Toegegeven; door enkel voor examens te studeren zou ik een universitaire richting waarschijnlijk niet aankunnen. Daar heb ik iets te veel faalangst voor. Bovendien kan ik ook simpelweg lui zijn. Dat zou je tegenstrijdig kunnen vinden met een studie waar net veel taken voor zijn. Houd echter het idee dat je er punten mee op kunt

halen in het achterhoofd. Leerkrachten zijn niet gul met die punten en het aantal opdrachten door het jaar heen is zeker niet mis. Om eerlijk te zijn leren we zelfs wel eens iets bij met het opgegeven huiswerk. We

kiezen er niet voor om in één keer ons hoofd vol te proppen. Integendeel, het komt regelmatig voor dat we lang voor of na de examens barstende hoofdpijn krijgen. Ik beweer niet dat je dat op een universiteit niet

voor kunt hebben. Studenten die de weg naar hun carrière serieus nemen hebben er in het algemeen wel eens genoeg van. Daarbij zou het gekozen niveau niet uit mogen maken. Belangrijker is of we als student

graag doen wat we doen.

Sylvie aka The Phantom

Tekst en foto: Sylvie Debecker