Lijst van invloedrijke macro-economen

Beste studenten

In het handboek “Macro-economics : a European perspective” komen talrijke invloedrijke economen aan bod. Vaak zijn die economen in diverse domeinen actief geweest.

Op het examen macro-economie zullen we telkens één van de economen in het lijstje hierna voorleggen en vragen wat zijn / hun bijdrage was in het kader van de geziene theorie.

Het is niet de bedoeling dat je daar een biografie over kent, data van buiten leert, …De vraag zal zijn om in kort bestek (3 à 5 lijnen) toe te lichten wat de bijdrage was.

Abba Ptachya Lerner & Alfred Marshall

Lerner was een Russisch-Brits econoom. Marshall was een Brits econoom. Ontwikkelden samen een voorwaarde (een som) waaraan moet voldaan zijn (som moet positief zijn) als een reëele depreciatie wil leiden tot een verbetering van de handelsbalans.

Arthur Okun

Okun was een Amerikaans econoom en economisch adviseur van President Kennedy. Staat bekend voor Okun’s Law, een empirische ‘wet’ die zegt dat als de economische groei hoger is dan de natuurlijke groei, de werkloosheidsgraad zal dalen ten opzichte van het jaar ervoor.

Milton Friedman & Edmund Phelps over hun kritiek op de Phillipscurve

Friedman en Phelps waren Amerikaanse economen. Hun kritiek op de Phillipscurve was dat de schijnbare trade-off tussen inflatie en werkloosheid (hogere werkloosheid gaat gepaard met lagere inflatie en vice versa) een illusie was. De trade-off bleek slechts tijdelijk te zijn en niet permanent. Philips ging er volgens Friedman vanuit dat de prijsverwachtingen ongevoelig waren voor wat er met de huidige prijzen en lonen gebeurde.

Irving Fisher

Fisher was een Amerikaans econoom. Staat bekend om de Fisher hypothese, die verklaarde dat op middellange termijn de reëele interestvoet ongewijzigd blijft, en de nominale interestvoet één-op-één toeneemt of afneemt met de verwachte inflatie.

John Taylor en de Taylor-rule

John Taylor is een Amerikaans econoom. Bekend om de Regel van Taylor, die zei hoe een centrale bank haar nominale interestvoet moet aanpassen in functie van afwijkingen van de huidige inflatie

ten opzichte van de doelinflatiegraad en van de huidige werkloosheidsgraad ten opzichte van de natuurlijke werkloosheidsgraad.

Paul Collier

Collier is een Brits econoom. Specialisaties van Collier zijn: goed bestuur in ontwikkelingslanden, economische groei in Afrika en globalisering. Staat o.a. bekend om zijn boek ‘The Bottom Billion’. Hij verklaart dat de instituties van een land een zeer belangrijke factor zijn voor de economische groei van dat land, terwijl groeitheorie de instituties als gegeven ziet.

Richard Stone & Simon Kuznets

Richard Stone: Brits econoom, kreeg de Nobelprijs van Economie voor het ontwikkelen van een accountingmodel waarmee economische activiteiten op nationaal en later ook op international niveau gemeten konden worden.

Simon Kuznets: Amerikaans econoom, kreeg de Nobelprijs van Economie voor zijn bijdrage aan de economische wetenschap door zijn empirisch onderzoek naar de ontwikkeling van economische groei en inkomensverdelingen als functie van industrialisering.

Robert Lucas

Lucas is een Amerikaans econoom. Staat bekend om de ‘Lucas Critique’. Deze propositie stelde dat men niet altijd naar historische gegevens mag kijken om toekomstige gebeurtenissen te voorspellen: de bestaande relaties tussen macro-economische variabelen kunnen wijzigen wanneer het beleid wijzigt (bv. ECB kondigt aan dat ze inflatie wil laten dalen -> loonbepalers zullen hun prijsverwachtingen hier ook aan aanpassen).

Robert Mundell

Mundell is een Canadees econoom. Kreeg de Nobelprijs van Economie. Onderzocht aan welke voorwaarden moet voldaan worden opdat een groep landen een ‘optimal currency area’ kunnen vormen. Zorgde ook voor een uitbreiding van het IS-LM model, waarbij deze dan ook bruikbaar was voor een kleine open economie.

Robert Solow

Solow is een Amerikaans econoom. Kreeg de Nobelprijs van Economie voor zijn bijdrage aan de theorie over economische groei. Bedenker van het Solow-residu, dit is aandeel van de outputsgroei in een economie die niet kan verklaard worden door een kapitaalsgroei of door een groei in arbeid.

William Phillips

Phillips was een Nieuw-Zeelands econoom. Staat het meest bekend voor de ontwikkeling van de naar hem vernoemde Phillipscurve, die de trade-off weergaf tussen de werkloosheidsgraad en inflatie: indien de werkloosheidsgraad hoger is dan de natuurlijke werkloosheidsgraad, zal de inflatiegraad dalen ten opzichte van het jaar ervoor.