Jaar

gan

g 8,

feb

ruar

i 20

08.L

os

nu

mm

er

3,7

5

1 De glimlach van God

...van hart tot hart...VOOR WIE DIT WIL LEVEN

3...van hart tot hart ...2 ...van hart tot hart ...

De glimlach van God ishet thema van ditnummer van …vanhart tot hart… Bijmij roept dat meteenhet beeld van de‘innerlijke glimlach’op, waar boeddhistenwel over spreken.Dan gaat het overeen innerlijke onver-stoorbaarheid. EenCursus in Wonderen

zegt dat de Hemel naar alles met een glimlach kijkt endat het geloof in zonde in die liefdevolle glimlachteniet is gedaan (vgl.T19.III.8:5).Attitudinal Healingnodigt ons tot vrede uit in principe 8 dat zegt: ‘Wekunnen er bewust voor kiezen van binnen vredig tezijn, wat er ook maar buiten ons gebeurt.’ De Cursusgeeft lessen om te oefenen in innerlijke vrede. Enerzijdsdoor het aanreiken van lessen, waardoor we tot hetbesef kunnen komen dat wat we zien, horen, voelen endenken, uitsluitend de (ego)betekenis heeft die we erzelf aan geven en dat het niets met de werkelijke bete-kenis van doen heeft.Anderzijds geeft de Cursus oefe-ningen, waarin we uitgenodigd worden te focussen opinnerlijke vrede, liefde en vrijheid, onder andere dooralles, in alle situaties, altijd, te vergeven. De vrede die alsdirect gevolg daarvan ervaren wordt, kun je ook ‘deglimlach van God’ noemen.Peace Pilgrim, die haar geboortenaam inruilde voordeze naam, liep door de VS. In de zomer naar hetnoorden en in de winter naar het zuiden, zonder geldof enig ander bezit. Zij sprak erover, dat in ons bewust-zijn een bodem van vertrouwen kan ontstaan, waar weniet meer doorheen zakken, ook niet als er schokkendegebeurtenissen plaatsvinden.We vallen dan altijd, inelke situatie op deze ‘bodem van vertrouwen’, watmeteen het einde betekent van de zwarte, bodemlozeput.Daar zien we in dit nummer van …van hart tot hart…voorbeelden van. Margot Krikhaar vertelt over de wegdie ze gaat in de relatie met haar zoon, en hoe ze daar-in tot een innerlijke glimlach komt.Anneke vanHaendel deelt met ons haar ervaring hiervan, naar aan-leiding van het verongelukken van haar zoon. EnBeppie Cloo vertelt over haar ervaring van vrede enverbondenheid bij een ontmoeting in de trein.Verderin dit nummer nog een column, principe 1 van AH,boekbesprekingen, een meditatie en een gedicht.Ik hoop dat de inhoud van dit blad (weer) een bronvan inspiratie voor u mag zijn.

Els Thissen

nr. 1 - februari 2008 nr. 1 - februari 2008

. . . VA N D E R E D A C T I E3 Van de redactie

ARTIKELEN4 De glimlach van God10 Een uurtje op Gods troon12 Wat is, is14 Geen pijn, alleen maar rust en vrede

RUBRIEKEN10 Column15 De principes oefenen16 Spirituele leraren20 Lezers, van hart tot hart

BOEKEN, KAARTEN, FILMS EN CD’s20 Het witte boek20 Familieopstellingen met kinderen

en jongeren21 De kracht van liefde22 Het orakel van de Aartsengelen23 Matthew’s Openbaringen voor

een Nieuw Tijdperk23 Overgave24 Over Ouders & kinderen e.a.25 Katie’s Tao25 Tijd anders (be)leven 26 Over de Goddelijkheid van de mens –

deel III26 De verwarde mens

EN VERDER 3 Weten18 Meditatie

HET HARTActiviteiten,AH-Groepen, CD-Lijst, enz.

Veel gebruikte termen en afkortingenAH - Attitudinal Healing: het helen van jeinnerlijke houding, ECIW - Een Cursus inWonderen: boek waaruit de principes vanAH stammen, Facilitator - iemand die hetgroepsproces vergemakkelijkt. Uitleg verwij-zing citaten: p. 109,Aanhangsel ECIW.

Kopij: Geregeld hebben we plaats voor bij-dragen van lezers over (hun ervaringen met) Attitudinal Healing en/ofEen Cursus in Wonderen.Type- en redactieaanwijzingen worden op verzoek toegezonden.Tekstenkunnen door de redactie ingekort en/of geredigeerd worden. De redactiestelt zich niet verantwoordelijk voor de ingezonden artikelen. Plaatsingdaarvan betekent niet automatisch, dat de redactie achter de inhoud vanhet artikel staat.

© Stichting Centrum voor Attitudinal Healing. Geen overname zonder schriftelijke toestemming.

Foto omslag, pagina 10, 19 en illustratie pagina 15 en pagina 3 van Het Hart: Annemarie

van Unnik. Foto pagina 1 van Het Hart: Clea Betlem. Tekening pagina 18: Janny Buijs.

Tekening pagina 12/13: Hans Bremmers. Achterpagina: Willem Hanhart.

ColofonJaargang 8, nr. 1, februari 2008…van hart tot hart… (voortgekomen uitAttitudinal Healing en Een Cursus inWonderen) is een uitgave van de StichtingCentrum voor Attitudinal Healing en verschijntvier keer per jaar (feb., mei, aug. en nov.).

Stichtingsadres, redactie en administratie:Stichting Centrum voor Attitudinal HealingLuipertstraat 12, 6237 NM Moorveld.Telefoon: 043-3647987;e-mail: ahnl@elsthissen.nlKvK: 41194138

Abonnementenadministratie:e-mail: anjavanaarle@elsthissen.nl;website: www.ahnl.org

Eindredactie: Anita Koster en Els Thissen

Redactie: Anja van Aarle,Anita Koster, Emiliavan Leent, Els Thissen en Annemarie vanUnnik

Medewerkers: Hans Bremmers, Janny Buijs,Beppie Cloo, Marrigje Dijksma, Maria vanEngeland,Willem Hanhart, Jaqueline Houben,Walter Eric Jacobson (VS), Johan Lingier(België), Ineke Out, Pieter Smit (Zuid-Afrika),Eveline Teunissen, Jos Visser, Ingrid de Vries.

Vormgeving: Oudejans GrafischeVormgeving,AlkmaarDruk: Drukkerij Keulers, GeleenOplage: 1300

Advertenties: 1/1 pag. €180; 1/2 pag. €100;1/4 pag. €50; 1/8 pag. €30.Losse nummers: €3,75 excl. verzendkosten

ABONNEMENTZie pagina 27

Donaties voor ondersteuning van de activiteiten van de Stichting zijn welkomop: Rabobank: 33.49.31.061 of giro-nummer: 47.84.297; België: Dexia BankMaasmechelen 088-2190186-18 t.n.v. Stichting Centrum voor AttitudinalHealing.Bestuur: Anja van Aarle, Marie-ThérèseBergmans, Beppie Cloo, Claire Fangman,Emilia van Leent, Els Thissen.Raad van Advies: Dr. Jerry Jampolsky,grondlegger Attitudinal Healing, auteur, psychiater,Dr. Diane Cirincione, auteur, psycholoog,Dr.Willem Glaudemans, auteur, eindredacteurNederlandse vertaling A Course in Miracles,Phoebe Lauren, auteur, jurist, Irene vanLippe-Biesterfeld, auteur, begeleidster van veranderingsprocessen, Fred Matser, co-initiatorvan humanitaire en ecologische projecten,Mr. Paul van Teeffelen, rechter.

Nr. 2 van 2008 verschijnt begin mei

ISSN: 1571-3784

I N H O U D S O P G AV E

De glimlach van GodPagina 4.

Spirituele leraren. Pagina 16.

Geen pijn, alleen maar rust envrede. Pagina 11.

Weten

Zoet weten diep van binnen

zolang op mij gewacht

och zoet, och lieflijk weten

ik hou mijn adem vast

je fluistert nog zo zacht.

spreek toch wat luider

van niets te groot

en niets te klein

en alles op z’n plek

Van nergens heen

en altijd thuis

van altijd al perfect

Van geen verlies

en geen tekort

van iedereen het zijne

van wie jij bent

en wat jij doet

niet kleiner dan het mijne

Van niemand schuld

en nergens kwaad

van kinderlijk niet weten

van liefde die

ons wezen is

van eventjes vergeten

Van ‘t grote licht

dat altijd wacht

onafgebroken schijnt

van wolken die

niets werk’lijks zijn

van mist die eens

verdwijnt

Om dan te zien

wat altijd was

alleen maar niet herkend

dat jij, zo zoet

zo lieflijk weet

dat jij Gods wezen bent.

Erica Nap

5...van hart tot hart ...4 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008

Margot Krikhaar

In die periode hingen en stonden de madonna’s heren der in mijn huis, op prikbordjes of in een lijstjeaan de muur. Mijn favoriet was een afbeelding vaneen schilderij van Botticelli, ‘Madonna met kind’

genaamd. Dat komt door de manier van kijken van detwee hoofdfiguren.Alle Maria’s en kindje-Jezussen kij-ken namelijk anders, viel mij op. Sommige kindjes kij-ken recht naar de toeschouwer, andere zijn verdiept inhun spel of reiken uit naar een andere figuur op hetschilderij. Maria kijkt vaak dromerig of sereen voor zichuit. Of ze kijkt ernstig, alsof ze al weet wat haar tewachten staat - ze zal haar zoon kwijtraken. Maar opdeze schildering van Botticelli kijken Maria en het kindjeelkaar aan. Maria wijst op haar borst, alsof ze zeggen wil:drink maar, er is overvloed. Kindje Jezus kijkt naar haarop, vol vertrouwen en in liefde. Maria kijkt met eenuiterst tedere, liefdevolle blik op hem neer. Een lichteglimlach speelt rond haar mond. Niets kan moeder enzoon scheiden. Maria en Jezus wisselen eeuwige liefdeuit. En daarmee werd de madonna van Botticelli mijnfavoriet. Zij kreeg een ereplekje en behield dit, langnadat de andere Maria’s in mijn huis het veld haddenmoeten ruimen.

De glimlach van mijn zoonDe eerste glimlach van mijn zoon herinner ik me nogheel goed. Hij was zes weken oud, en had gedronkenaan mijn borst. Hij reageerde met een voldane glimlach.Ik wist niet dat baby’s al zo jong konden glimlachen enwas opgetogen. Daarna zou ik nog vaak genieten van

zijn - vooralsnog tandeloze - lachjes.Ogenschijnlijk stond niets mijn moedergeluk in de weg,maar dat was niet zo. De lachjes vonden plaats in eensteeds grimmiger atmosfeer tussen mijn partner en mij.Ik weet achteraf niet meer, waarom ik zo snel moederwilde worden, terwijl ik net samenwoonde met eenpartner die ik op dat moment nog niet goed kende.Evenmin waarom hij vader wilde worden, terwijl hijnog niet echt voor mij gekozen had. Met wijsheid ach-teraf lijkt het een op alle fronten verkeerde beslissing tezijn geweest. Maar wie zal zeggen wat verkeerd is? Vanaf het moment dat onze zoon Martijn* geborenwerd, hielden we allebei ontzettend veel van hem envoelden we beiden een innige band met hem. Maar wekonden die liefde voor hem niet delen met elkáár.We

waren niet in staat een relatie met elkaar aan te gaan,samen een kind te hebben en het samen op te voeden.Onze relatie, liefdevol bedoeld, sloeg om in haat. Heteerste jaar na Martijns geboorte herinner ik me vooralals een jaar van grote pijn en eenzaamheid. Dat liep uitop een dramatische scheiding. Na enige tijd waren wein staat een co-ouderschap af te spreken, dat moeizaamverliep. Onze zoon groeide gedeeltelijk op bij mij, engedeeltelijk bij zijn vader, die later hertrouwde en eentweede kind kreeg. Ondanks eindeloos gedoe overbrengen en halen, afspraken over vakanties en verschilvan mening over opvoedkundige kwesties, ontstond erlangzamerhand een nieuwe status quo. Ik raakte min ofmeer ingesteld op een leven als alleenstaande, werkendemoeder met een kind dat er de helft van de week wasen de andere helft ineens weg was.Als hij bij zijn vaderwas, miste ik hem. Maar na korte of langere tijd kwamaltijd weer het moment dat hij terug was.

Moederschap is dienstbaarheidToen Martijn zeven jaar was, begonnen er dingen teverschuiven in de verhouding tussen hem en mij en inhet nog altijd broze co-ouderschap.Al vanaf zijn baby-tijd was het duidelijk dat hij en zijn vader een sterkeband met elkaar hadden. De verhouding tussen mij enMartijn daarentegen was dubbel. Enerzijds was er eenenorme band tussen ons, voelden we elkaar heel sterkaan en deelden we dezelfde interessen: boeken, tekenen,spiritualiteit en een fascinatie voor het oude Egypte.Anderzijds was er een enorme onderhuidse spanning enleek Martijn alle weerstand en onvrede die hij voeldeover het aardse leven, vooral op mij af te schuiven: wát

hem ook dwars zat, het was altijd míjn schuld. Hij wasuiterst gevoelig en creatief, maar ook bijzonder weer-spannig en driftig. ‘Een echt nieuwetijdskind,’ riepensommige mensen vertederd, terwijl anderen me drin-gend adviseerden deskundigen te raadplegen. Er wareninderdaad heel wat deskundigen die naar Martijn keken,

maar zonder resultaat. Martijn bleef maar boos op mijzonder hier duidelijke redenen voor te geven; ik opmijn beurt voelde me vaak door hem leeggezogen enberoofd van mijn energie.Zijn zevende verjaardag vierden we met een ridderfeest.Ik las een boek voor, waar hij vol van was: over de mid-

De glimlach van God‘Vrijheid is de enige gave die jij Gods Zonen kunt schenken…’(T8.IV.8:1)

*Mijn zoon heeft er niet om gevraagd dat ik over hem schrijf. Om die redenheb ik in dit artikel zijn naam veranderd.

Vele jaren geleden verzamelde ik kaarten van

madonna’s. Op vakanties in Frankrijk en Italië

kon ik het niet laten, kaarten te kopen met daar-

op reproducties van schilderingen, fresco’s en

tekeningen van Maria en het kindje Jezus - een

onderwerp dat talloze malen is uitgebeeld door

kunstenaars. Op een of andere manier hád ik iets

met die madonna’s en zo kwam ik thuis met ver-

schillende Maria’s en kindje-Jezussen: van

Michelanchelo, van Leonardo da Vinci, van

Botticelli en van andere kunstenaars.

7...van hart tot hart ...6 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008nr. 1 - februari 2008

deleeuwse jongen Tobias die als page wegging uit hetouderlijk kasteel om te dienen op een ander kasteel enlater ridder te worden. Martijn was gek op het boek envoelde zich zélf Tobias. Page worden - zo stond er -mocht al vanaf zeven jaar. Dat beviel hem zeer. Zelf lasik het boek anders. Ik dacht aan de moeders van dietoekomstige ridders, de moeders die hun zoons vanafhun zevende jaar moesten laten gaan.

Een paar maanden na zijn verjaardag nam ik een besluit,na lang afwegen en veel innerlijke leiding vragen. Ikbesloot in te gaan op Martijns dringende verzoek ombij zijn vader en stiefmoeder te mogen wonen metalleen een weekend- en vakantieregeling met mij. Ikoverwoog dat een ‘echt’ huis in plaats van wekelijkspendelen tussen twee huizen, hem wellicht meer rustzou geven. En hij was welkom in het nieuwe gezin vanzijn vader. Ik heb Martijn zelden zo blij gezien als ophet moment dat ik hem vertelde dat ik het goed vonddat hij bij papa ging wonen. Het was één van diemomenten, dat ik begreep dat moederschap dienstbaar-heid is en dat dat soms vreemde vormen kan aannemen.Later las ik in de Cursus:

‘Bescherm alle dingen die jij van waarde acht door zeweg te geven, en je bent er zeker van dat je ze nooitkwijt zult raken.Wat je dacht dat je niet had blijkt daar-door het jouwe te zijn. Maar hecht geen waarde aan devorm ervan.Want die zal mettertijd veranderen enonherkenbaar worden, hoezeer je ook probeert die vei-lig te stellen. Geen vorm is blijvend. Het is de gedachteachter de vorm der dingen die onveranderlijk leeft’(WdI.187.4).

Toch was dit nog maar het begin van een ontwikkelingdie ik niet voorzien had.Toen Martijn een paar wekenbij zijn vader woonde, kwam al zijn onderhuidsekwaadheid op mij aan de oppervlakte en dit leidde toteen enorme razernij, als een vulkaan die tot uitbarstingkwam. Hij wilde helemaal niet meer naar mij. Hij wildeniets meer met mij te maken hebben.Het eerste teken was een totaal onverwacht, woedendtelefoontje van hem. Hij was bij zijn vader en zou doormij van school gehaald worden. Hij schreeuwde me toe,dat ik niet naar school mocht komen, dat papa hemkwam ophalen en dat hij dat al met papa besprokenhad. Dat hij bij papa bleef, voor altijd. Het was alsof eenijzige hand me naar de keel greep. Ik vertelde mezelfrustig te blijven, maar ik voelde dat er iets aan hetgebeuren was, iets vreselijks, iets wat ik niet wilde, enwaar ik niet eens aan wilde denken.

Nooit meer naar mamaMaar waar ik niet aan wilde denken, dat gebeurde wél.

Er volgden uiterst moeizame weken. Een kind dat bleefvolhouden dat hij nooit meer naar mama wilde. Zijnvader die besloot mee te gaan met die wens en er nau-welijks met mij over wilde communiceren. En eenbezorgde leerkracht die niet meer kon doen dan toekij-ken. Uiteindelijk kwamen zijn vader en ik overeen, datMartijn naar een kindertherapeut zou gaan. In wekelijk-se sessies hielp zij hem meer contact met zijn gevoelenste maken en te ontspannen. Hij vond het prettig naarhaar toe te gaan. Maar het tweede doel van de therapie- Martijn zo ver krijgen dat hij uit eigen beweging weernaar mij toe wilde - dát doel werd niet bereikt. Hij wei-gerde halsstarrig bij mij te komen, en wilde ook geenenkel ander contact - niet per telefoon, niet per e-mail.Elke poging van mij liep uit op nog meer woede, waar-bij hij zich geheel afsloot. ‘Zie het als een allergie,’ zei dekindertherapeute tegen mij. ‘Hij is als het ware allergischvoor jou, en hoe meer druk je uitoefent hoe erger hetwordt. Het beste kun je helemaal niets doen, en afwach-ten tot hij zelf weer contact wil.’Helemaal niets doen. Alle reflexen in mij wilden hettegendeel: actie, vechten, bellen, praten, schreeuwen,dóen. Dit gaat zo maar niet, het is toevallig wel míjnkind! Mijn eerste reacties op het hele gebeuren warendan ook om juist voortdurend iets te doen. Daarin werdik breed gesteund door vrijwel iedereen om me heen,want ‘je kunt je niet zomaar je eigen kind laten afpak-ken!’ Dat vond ik ook. En zo sleurde ik een heftigtegenstribbelende zoon op de fiets als het ‘mijn’ week-end was en ik hem kwam ophalen bij zijn vader (datlukte slechts één keer). Ik kreeg Martijn met veel moei-te zo ver dat hij een week met mij op vakantie wilde,waarin ik hem paaide met veel uitstapjes, ijs en patat enintussen probeerde met hem te praten - zonder resul-taat. Ik regelde ouderbegeleiding door een psycholoogvoor zijn vader en mij, waar mijn ex met veel tegenzinnaartoe ging. Ik sprak met een advocaat en belde de

politie wanneer het ‘mijn’ weekend was en Martijn nietgebracht was. Ik vocht als een leeuwin en het leverdeallemaal niets op.Terwijl ik hem eerst nog af en toe eenweekend zag, werd het daarna nog een paar keer eenmiddag en toen hield ook dat op. Hij ontglipte mij alszand tussen de vingers.Wanhopig moest ik constateren,dat ik mijn kind kwijtraakte terwijl ik er met mijn neusbovenop stond. ‘Dit kán niet,’ zeiden mensen om meheen. ‘Ik weet het,’ zei ik. ‘Het kán ook niet. Maar hetgebeurt.’

De boodschap werd steeds duidelijker. De Heilige Geestvertelde het me. De wilgen in het bos fluisterden hetme toe. Laat het gaan… stop je verzet… buig.

Ik was al een hele tijd intensief bezig met Een Cursus inWonderen. Ik bestudeerde het Tekstboek, deed hetWerkboek. Een paar maanden eerder was de vraag inme opgekomen: wat zou er gebeuren in mijn leven alsik de Cursus werkelijk helemaal ging toepassen…? Wel,de kans om dat uit te proberen had ik dus gekregen.Terwijl ik aan het vechten was, probeerde ik tegelijker-tijd de situatie aan de Heilige Geest te geven (wat eenstuk gemakkelijker is als je wanhopig bent): ‘Ik zie nietwat mijn hoogste belang is.’ En: ‘Ik weet van niets waar-toe het dient’ (WdI.24 en 25). En ik probeerde te blij-ven vergeven, alle betrokkenen, inclusief mijzelf. Dathielp. De Heilige Geest liet me steeds weer liefde zien.Liefde voor mijzelf, voor Martijn, voor iedereen dieworstelde in deze situatie en zijn hoogste bod deed. Ikstopte met vechten en ging door met vergeven. Mijnverzet en woede begonnen te verdwijnen. Ik begon inde situatie meer ruimte te ervaren. ‘Vrijheid is de enigegave die jij Gods Zonen kunt schenken…’(T.8.IV.8:1).Ik voelde weer ruimte van binnen.Wat bleef was depijn.

We zijn onscheidbaarVier maanden had ik mijn zoon niet gezien (hij wasacht jaar geworden zonder dat ik iets gehoord had) toenhij onverwacht belde. Hij was bij zijn therapeute en zeidat hij wel een uurtje naar mama wilde komen. ‘Alleenvoor een uurtje,’ benadrukte hij, maar natuurlijk was ikopgetogen. Eindelijk had ik zijn stem weer gehoord, ikzou hem eindelijk weer zien! Ik hoopte dat het ergstenu voorbij was en dat dit het begin was van hernieuwdcontact.

Een paar dagen later was het zover. Zijn vader zou hemkomen brengen en een uur later weer ophalen. Klokslagtien uur stond hij voor de deur. Hoewel ik me het liefstop hem wilde storten was mijn begroeting voorzichtig,om hem niet af te schrikken. Martijn keek wat onwen-nig het huis rond, we dronken als vanouds sap en atenkoek op de bank, hij kreeg de achterstallige verjaardags-cadeautjes en het begon van beide zijden steeds ver-trouwder te worden. Daarna rommelde hij een hele tijdboven op zijn kamer en toen hij naar beneden kwam,had hij het ridderpak aangetrokken dat hij voor zijnzevende verjaardag van mij gekregen had.Ik maak een foto van hem terwijl hij voor me staat, invechthouding met kartonnen schild en opgeheven plas-tic zwaard. Hij kijkt me aan en hij lacht, alsof hij zeggenwil: ‘Ik vecht wel tegen je, mama, maar het is alleenmaar een spel. Laten we er samen om lachen.’Terwijl het uur razendsnel verstrijkt, lijkt er helemaalniets aan de hand.Alle wolken die voor de zon zatenzijn opgelost. Martijn is open en blij en de innige bandtussen ons is als vanouds.Voor we het weten is het elf

uur. Martijn bezeert zijn vinger en ik haal boven eenpleister.Wanneer ik de trap afkom, zit hij onderaan detrap zijn schoenen aan te trekken. Hij kijkt naar me open lacht. Zijn gezicht is een en al openheid en hijstraalt. De bezeerde vinger is al vergeten. Ik kijk naarhem en lach terug.We zijn onscheidbaar. Het momentlijkt eindeloos te duren. Moeder en zoon wisselen eeu-wige liefde uit…

Zijn vader staat bij de voordeur, deurknop in de hand.‘Kom je gauw weer terug?’ vraag ik. ‘Je weet dat je altijdmag komen wanneer je maar wilt.’ Hij knikt. In de autokussen we elkaar ten afscheid, en het lijkt alsof hij nietecht weg wil, net zo min als ik hem wil laten gaan. Hijzwaait uitbundig terwijl de auto wegrijdt, en ik zwaaiterug en zwaai en zwaai terwijl de auto allang de bochtom is.Dat is de laatste keer dat ik hem heb gezien. Binnen eendag zijn de wolken weer voor de zon geschoven.Martijn zegt, dat het helemaal niet leuk was bij mamaen dat hij niet meer wil komen. Hij is nog net zo woe-dend. Er verandert niets. De therapeute geeft aan verderniets meer te kunnen doen.Wat tussen hem en mij staatzit diep, diep in zijn onbewuste, en hij is te jong omdieper te graven. Dat ben ik met haar eens.Afwachtenblijft het enige dat mij rest.

Ik vind God terugNu begint de tijd van het loslaten. Na de laatste ont-moeting heb ik het een tijd heel moeilijk. Juist het voe-len en ervaren van de band tussen ons - van hoe het inwerkelijkheid tussen ons is - maakt het bijna onver-draaglijk dat dit niet in de vorm ervaren kan worden. Inhet begin mis ik vooral het fysieke contact geweldig.Met een kind ga je vooral lichamelijk om en als datwegvalt, is er een enorme leegte. Ik wil hem vastpakken,knuffelen, zijn tanden poetsen, hem uitkleden, zijn pyja-ma aandoen en een nachtzoen geven. ‘Moeder zijn’ gaatover tasten, voelen, luisteren, ruiken. Nu heb ik eenkind dat ik niet kan vastpakken. Ik tast in het luchtledi-ge.Vaak droom ik van hem, en die dromen zijn bedrieg-lijk echt. Maar als ik wakker word, is hij er niet.Intuïtief weet ik dat het heel lang gaat duren voor ikhem weer zal zien. Dat het gaat om jaren. Ik besef dat ikmoet rouwen, hoe ongrijpbaar het verlies ook is, omdatik niet weet hoe het afloopt. Ik moet afstand gaannemen van een vorm van moederschap, die voorgoedvoorbij is. Het heeft geen zin te blijven hopen op ietsdat voorlopig niet zal komen.Voorzichtig begin ik datnaar mijn omgeving te communiceren. Dat het wel ooitop een of andere manier goed zal komen, maar dat ikhet gevoel heb dat het nog heel lang gaat duren. Opa enoma zullen hun kleinkind een hele tijd niet zien. Mijnbroer en zus zullen hun neefje missen. Iedereen in mijn

Niets kan moeder en zoon scheiden

Bescherm alle dingen die jij vanwaarde acht door ze weg te geven

Laat het gaan… stop je verzet… buig

Heilige Geest, vertel me wat de les is

9...van hart tot hart ...8 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008nr. 1 - februari 2008

omgeving wordt geconfronteerd met het verlies vaniemand die hem dierbaar is.Ook innerlijk gebeurt er heel veel, al is dat niet altijdzichtbaar voor de buitenwereld. Het is een proces datmaanden, jaren duurt. Ik probeer alles te blijven zien alséén grote vergevingsles. Ik weiger mezelf als slachtofferte zien. Die keuze heb ik in ieder geval. Er is een sterk,zéér sterk besef van gedragen worden door de situatieheen. Ik merk tot mijn verwondering dat ik me in mijnleven, in mijn relaties en mijn werk kráchtiger voel inplaats van zwakker.Toch blijven er heel veel vragen:waaróm, in hemelsnaam, gebeurt dit? Ik zeg dat ikbereid ben de les te leren. Heilige Geest, vertel me watde les is.En langzamerhand, stukje bij beetje, geschiedt het won-der. Dat wordt voor het eerst voelbaar in een ingrijpen-

de en onverwachte ervaring. Die begint op een momentdat ik heel, heel veel pijn voel en het gemis ondraaglijklijkt. Een paar dagen lang heb ik het gevoel dat de pijnme overmant en ik er niet meer tegenop kan, dat mijnhart breekt en dat er geen uitweg is. Ik wil alleen maarnaar Martijn toe en die gedachte is bijna een obsessie. Ikbegrijp stalkers en wanhopige vaders die in batmankle-ren van balkons springen. Maar gelukkig, in plaats daar-van moet ik naar een Cursus-in-Wonderen-workshopwaarvoor ik me heb opgegeven. Ik wil dat deze ver-schrikkelijke pijn verdwijnt, maar er zit er niets andersop dan erbij aanwezig te blijven. En uiteindelijk gebeurter iets, onverwacht. Het lijkt of ik door de pijn heenzak. Ik kom in een volkomen andere laag: stil, vredig,sereen en eindeloos ruim. Dat zijn nog niet de goedewoorden: er is een totaal vervuld zijn. Ik heb geen gren-

zen meer, er is geen ‘ik’, er is alleen eenheid. Eenindrukwekkende spirituele ervaring. Later, thuis, her-haalt het zich, korter maar nog intenser. Beide kerenbarst ik in huilen uit. Niet van verdriet, maar van vreug-de en van opluchting. Nu weet ik waar dit allemaal overgaat. Ik vind God terug.

Het gaat niet om mijn planDeze intense ervaringen herhalen zich niet op dezewijze, maar steeds meer voel ik dat het erom gaat dat ikloslaat, accepteer en me niet verzet tegen wat toch zoonacceptabel en ondraaglijk lijkt. Ik buig mee, ik laathet gebeuren, ik laat Martijn vrij. Hoe kan ik weten ofhet verkeerd is, dat hij ervoor kiest op te groeien zonderzijn moeder? Hoe kan ik weten of het niet beter is vooriedereen, dat hij wordt opgevoed door zijn vader en zijnstiefmoeder en bij zijn (half)broertje? Wanneer ik mijnoordelen over zijn vader en diens vrouw loslaat, beginik me dankbaar te voelen dat zij deze taak op zichgenomen hebben. Blijkbaar ben ik van de zware opvoe-derstaak ontslagen. En hoe kan ik weten dat dat ver-keerd zou zijn voor mij? Blijkbaar zou ik zeven jaarmoederen en daarna andere dingen doen in mijn leven.Het kan niet anders dan dat het nodig is, voor zowelhem als mij. Ik geef mijn zoon de vrijheid te worstelenop zijn eigen manier om zo zichzelf te vinden. Ik geefmijzelf de kans te ontdekken wat werkelijke vergeving is.Natuurlijk is dit een proces, met ups en downs.Allegevoelens - verdriet, pijn, gemis - die zijn er nog steeds.Ze hoeven ook niet weg. Ze raken echter wel steedsmeer ingebed in rust.Want ik zie dat Martijn me ietshéél belangrijks leert: dat het niet om míjn plan gaat.

‘Alleen Gods verlossingsplan zal werken. … Het verlos-singsplan van het ego draait om het vasthouden aan grie-ven. Het stelt dat jij verlost bent, als iemand anders maaranders zou spreken of handelen, of als een externeomstandigheid of gebeurtenis veranderen zou. … Godsverlossingsplan werkt eenvoudig omdat je, door Zijn lei-ding te volgen, naar verlossing zoekt waar ze is. Maar alsje daarin wilt slagen, zoals God jou dat belooft, moet jebereid zijn alleen dáár te zoeken’ (WdI.71.t, 2:1-2, 5:1-2).

Juist door iets te ‘moeten’ accepteren waar ik me metelke vezel tegen wil verzetten, juist door Martijn in ver-trouwen de vrijheid te geven zijn eigen weg te gaan -als onkwetsbaar kind van God - ontstaat het verrassendeinzicht. Wanneer ik hem vrijlaat ben ík vrij! En Martijn ismijn verlosser.Want ik ontdek dat er vreemd genoegniets, helemaal niets, van me is weggenomen.Alles is megegeven.Alles is er, en dit alles is liefde.

‘Vrijheid is de enige gave die jij Gods Zonen kuntschenken, omdat het de erkenning is van wat zij zijn enwat Hij is.Vrijheid is schepping, want het is liefde’(T8.IV.8:1-2).

Wat waar is, dat blijftMartijns kamer heb ik in de loop van de tijd stukje bijbeetje opgeruimd.Veel speelgoed en kleren zijn naar dekringloopwinkel gegaan. De platen aan de muur heb ikweggehaald en vervangen door mijn eigen schilderijen.

Op een kast staan herinneringen waar ik geen afstandvan wil doen: zijn favoriete knuffels, zijn laatste klei-beeldjes, een speelhuisje, zijn potje met ‘oud’ geld: dub-beltjes, kwartjes en guldens. Het is de meest zonnigekamer van het huis en er hangt nu een prettige atmo-sfeer. Ik eigen me de kamer weer toe en neem hem ingebruik. Dat voelt goed. Op het nu lege tafeltje naasthet bed - dat vroeger altijd vol knutsels, werkjes, stiftenen sokken lag - staat een lijstje met daarin mijn favorie-te madonna, die van Botticelli. Maria en kindje Jezusglimlachen nog steeds naar elkaar.Wat waar is, dat blijft.In gedachten glimlach ik naar Martijn. Ik denk dat hij -in zijn hart - naar me teruglacht.

In mijn meditaties ontstaan soms beelden. Ze voelentroostrijk en waar. Ik zie een eindeloze ruimte, vol vanhet meest heldere, zuivere licht. De Vader buigt zich inoneindige liefde en tederheid naar zijn Zoon. En deZoon kijkt op naar Zijn Vader, die Hij boven alles lief-heeft.Vader en Zoon wisselen eeuwige liefde uit.

‘Vader, Uw Zoon is heilig. Ik ben hem, degene tegen wie Uglimlacht met zo’n dierbare, diepe en stille liefde en tederheiddat het universum naar U teruglacht en Uw Heiligheid deelt.Hoe zuiver, hoe veilig, en hoe heilig zijn wij dan, die in UwGlimlach toeven, terwijl al Uw Liefde ons geschonken is, enwij als één met U leven in volkomen broederschap enVaderschap, in zo’n volmaakte zondeloosheid dat de Heer derZondeloosheid ons als Zijn Zoon ziet, een universum vanGedachte dat Hem compleet maakt’(WdII.341.1)•

Ik geef mijzelf de kans te ontdekken watwerkelijke vergeving is

VHTH, jrg.2 nr. 1

Je hebt nooit last van de feiten,

maar van je eigen reacties erop.

Marrigje Dijksma

11...van hart tot hart ......van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008 nr. 1 - februari 200810

Het is 22 juni. Een maand na het plotselingeoverlijden van mijn zoon Paul door eennoodlottig ongeval tijdens zijn werk.Af entoe moet ik nog even huilen, maar dan lijkt

het of alleen mijn lichaam nog de emoties moet verwer-ken over hetverlies van mijneerstgeborene,die maar 39 jaaris geworden.Meestal voel ikme rustig en invrede. Ik begrijper soms helemaalniets van envraag dan aanmijn man of ikwel normaal bendat ik zoreageer. Somsmaak ik me erzorgen over. Dan

denk ik, dat ik nu nog niet kan rouwen en dat het zekernog zal komen. Maar eigenlijk weet ik dat het goed iszoals ik me voel en dat ik op mijn intuïtie kan vertrou-wen.Ik heb deze ervaring immers eerder gehad, toen ikanderhalf jaar geleden borstkanker kreeg.Natuurlijk waren mijn man en ik eerst heel erg verdrie-tig en voelden we ook angst over wat er stond tegebeuren en of eventuele uitzaaiingen tot de dood zou-den kunnen leiden. Samen hebben we toen het besluitgenomen om ook dit in ons leven te accepteren. Zoalswe dat eerder in allerlei situaties geoefend hadden, bij-voorbeeld op onze voettochten naar Assisi en Santiagode Compostella, wat later deel ging uitmaken van onzedagelijkse tocht door het leven.We weten immers nietwat goed voor ons is en waarom de dingen in ons levenplaats vinden zoals ze gebeuren.Achteraf kunnen wevaak zeggen, dat juist de moeilijke ervaringen in onsleven groeimogelijkheden waren. Het leek wel of wegetest werden om ook in zulke moeilijke situatiesopnieuw te zeggen, met onze handen uitgestrekt: ‘Nietmijn wil maar Uw Wil geschiede!’ Door deze overgaveaan God hebben we achteraf kunnen zeggen: ‘Dank jewel voor het wonder dat we hierdoor hebben kunnenervaren,’ namelijk dat het niet zo zwaar meer is.Wehebben ons gedragen gevoeld door een bijzonderekracht en liefde, waardoor we konden voelen dat weniet ons lichaam zijn, maar een lichaam hebben. Endaardoor hebben we ook de angst voor de dood kun-nen loslaten en omzetten in het vertrouwen, dat we

altijd de hulp krijgen die we nodig hebben.Deze eerdere ervaringen hielpen ons om ook met hetoverlijden van Paul te kunnen zeggen:‘Je mag gaan’ enmet veel verdriet hebben we onze handen weer uitge-strekt en alles overgedragen aan God met de woorden:‘Niet mijn wil maar Uw Wil geschiede’. Door dit over-dragen en het vertrouwen dat wat in mijn leven gebeurtgoed is, ben ik rustig geworden. En ik voel geen pijn, waariedereen, inclusief ikzelf, verwacht dat je die als moedertoch moet hebben. Er is alleen maar rust en vrede.

De dood vergevenIk kan achteraf niet zeggen wat het is geweest, dat meop het spoor heeft gezet om op deze manier om te gaanmet de moeilijke dingen die ik tegenkom. Maar zeker isdat Een Cursus in Wonderen me helpt om op een ande-re manier in het leven te staan.Als ik in de Cursus lees,wordt ik vaak bevestigd in mijn ervaringen. Er staat bij-voorbeeld, dat er vele momenten zijn, dat ik zal wetendat hij werkt. En dat mijn innerlijke vrede en de krachtvan Christus er zullen zijn, wanneer ik in staat zal zijnde dood te vergeven. Hierdoor kan ik de keuze maken

om te geloven in de eenheid, in plaats van dat ik deafscheiding bevestig.Later kom ik teksten tegen zoals: ‘Beproevingen zijnniets dan lessen die je verzuimde te leren, opnieuw aanjou gepresenteerd, zodat waar je eerst een verkeerdekeuze maakte, je nu een betere keus kunt doen en zoontsnappen kunt aan alle pijn die jouw eerdere keuze jebracht’ (T31.V111.3:1) En: ‘Jij bent zoals God jou heeftgeschapen, en dat geldt voor elk levend wezen waar jijnaar kijkt, ongeacht de beelden die jij ziet.Wat jij zietals ziekte en als pijn, als zwakheid, lijden en verlies, isniets anders dan de verleiding jezelf als weerloos en inde hel te zien. Bezwijk daar niet voor, en je zult zien datalle pijn, waar en in welke vorm die zich ook voordoet,eenvoudig oplost als nevelslierten voor de zon. Eenwonder is gekomen om Gods Zoon te genezen, de deurvoor zijn dromen van zwakheid te sluiten, en zo de wegte openen naar zijn verlossing en bevrijding. Kiesopnieuw wat jij zou willen dat hij is, en houd daarbij ingedachten dat elke keuze die jij maakt je eigen identiteitbepaalt zoals jij die zult zien en geloven dat die is’(T31.V111.6).Als mensen mij nu vragen: ‘Hoe gaat het met je?’ kanik, nu enkele maanden na mijn zoons dood, in alle eer-lijkheid zeggen: ‘Het is goed, ik ben in vrede’.Vaakbegrijpen de mensen om ons heen dit niet. En dan ver-tellen we over onze ervaring dat door te accepteren water is, het niet zwaar meer is en dat we ons gedragenvoelen. En zo is het ook voor ons.

Anneke van Haendel

Geen pijn, alleen maar rust en vrede

’Kom er maar bij zitten,’ zei God terwijl Hijeen eindje opschoof. En daar zat ik, naastGod op Zijn troon, en ik keek uit over dehele wereld. Het was er een drukte van

belang, tenminste onder de mensen. De meestemensen renden of werkten of hun leven ervanafhing. ‘Zie je hoe druk ze zich maken?’ vroegGod. ‘Dat laat ik nou af en toe eens aan een menszien. Dat overzicht.Als je van hieruit kijkt is hettoch niet te geloven?’Het was inderdaad akelig om aan te zien, al datgevlieg en gehaast. ‘En weet je waarom ze datdoen?’ Ik probeerde me te herinneren hoe ik dathad gezien toen ik hier zelf op aarde rondliep,maar het lukte me niet goed om het me voor degeest te halen. ‘Kijk,’ zei God, ‘oppervlakkig gezienzijn sommigen alsmaar uit op geld. En anderen opmacht. En nog weer anderen op aandacht, bewon-dering. En dan zijn er nog een heleboel mensendie steeds voor anderen in de weer zijn, die gaathet vooral om het gevoel, nuttig te zijn.’Ja, knikte ik, ik kende van al die soorten mensenwel een voorbeeld.‘Maar daaronder zit iets anders,’ ging God verder.‘Die mensen die op geld uit zijn, voelen zich nietveilig. Die denken dat ze veilig zijn als ze maargenoeg geld hebben. Datzelfde geldt voor mensendie op macht uit zijn. Die denken: als ik nou maarde macht over anderen heb, hebben zij die ten-minste niet over mij. De mensen die graag bewon-derd worden en degenen die zich alsmaar nuttigwillen maken, zijn pas acceptabel voor zichzelf alsze voldoende bewondering krijgen, of voldoendedankbaarheid voor hun inzet. Eigenlijk komt hetdaar allemaal op neer. Behoefte aan veiligheid enbehoefte om mee te tellen.’

Helemaal vreemd kwam het me niet voor, bedachtik me, maar intussen zat ik een beetje onrustig opGods troon heen en weer te schuifelen. ‘Wat is er?’vroeg God. ‘Waarom ben je zo onrustig?’ ‘Tja,’ zeiik, ‘U moet het me maar niet kwalijk nemen, maarik heb eigenlijk nog een hoop te doen vandaag enik wou graag een beetje op tijd naar huis.’‘Dat is goed,’ zei God. ‘Ik zal je hier niet langerhouden dan je zelf prettig vindt. Maar vind je het

goed dat ik je nog even uitleg waarom ik je ditheb laten zien, voordat je naar huis gaat? Andersheb je die hele reis praktisch voor niets gemaakt.’Nou ja, zo’n haast had ik nou ook weer niet, eneigenlijk had God natuurlijk wel gelijk.‘Weet je wat het is,’ hernam God, ‘iedereen wil dusmeetellen en veilig zijn. Maar alle mensen tellen almee. Ik ken ze allemaal. Ik weet van elke baby diegeboren wordt en van iedere mens die sterft, envan alles wat er in hun leven op aarde gebeurt. Ikvind niet alles wat er gebeurt even belangrijk, maardat is een ander verhaal. En alle mensen zijn al vei-lig, als ze het maar wilden zien.Want als ze datkonden zien, zouden ze niet meer zo naar machtstreven, en niet meer zo op geld uit zijn. Dan waser dus geen strijd in de wereld, en dan deden zeelkaar niet tekort. En dat vind ik nou zo jammer,hè, dat de meesten het niet zien. Daarom haal ikook af en toe even iemand hier naartoe, om telaten zien wat een toestand ze er daar op aarde vanmaken. Hoeveel energie ze verspillen om zich vei-lig en geaccepteerd te voelen. En hoe hun midde-len eigenlijk altijd het doel voorbij schieten.Begrijp je dat?’

Het was me inderdaad begonnen te dagen.Waarom moest ik ook alweer zo snel naar huis?Eigenlijk was het heel plezierig om daar een tijdjesamen met God op Zijn troon te zitten. Een beetjete praten, een beetje te beschouwen. Eigenlijk zatik daar best goed... Langzamerhand doezelde ikeen beetje weg.Tot God zachtjes Zijn arm ommijn schouders legde en me een beetje heen enweer schudde. ‘Zeg, moest jij niet naar huis? Hadjij niet van alles te doen?’‘Ach,’ zei ik, ‘zo belangrijk was het nou ook weerniet allemaal. Maar ik denk inderdaad dat ik maareens ga.’Langzaam liet ik me van Gods troon zakken enliep ik naar de uitgang van de hemel. ‘Niet verge-ten wat ik je verteld heb, hè?’ riep God me nogachterna. ‘En vertel het ze daar beneden maar. Zezijn al veilig, en ze tellen al mee.Want Ik heb zelief!’

Baukje van Kesteren

Een uurtje op Gods troon

12 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008 ...van hart tot hart ... 13nr. 1 - februari 2008

Het is negen uur ‘s avonds en ik sta in DenBosch op de trein naar huis te wachten.Vandaag was het jaarlijkse dagje uit metmijn vriendin. Zij komt uit het noorden en

ik uit het zuiden. Het was een dag van veel bijpraten,winkeltjes kijken en lekker eten.Als de trein arriveert zoek ik een plekje waar twee ban-ken tegenover elkaar staan. In de hoek, tegen het raamaan geleund, zit een jongen van ongeveer 20 jaar. Ikknik hem toe, maar hij reageert niet. Ik neem plaats aanhet gangpad, zo hebben we allebei veel beenruimte, enleg mijn tas en mijn zomerjack naast me neer op debank. Ik zak wat onderuit, laat de afgelopen dag nogeens de revue passeren en geniet nog na.Tegenover mij komt de jongen in beweging, hij paktzijn rugzak uit het bagagenet, rommelt er wat in en zethem weer terug. Dan zakt hij weer in dezelfde houdingtegen het raam. Ik kijk naar hem, het is of hij mij nietziet en er is geen contact. Opnieuw gaan mijn gedach-ten uit naar de afgelopen dag en ik mijmer over de din-gen die we met elkaar gedeeld hebben.De jongen tegenover mij komt weer overeind en zon-der iets te zeggen pakt hij mijn zomerjack van de bank.Zijn rechterarm steekt hij in de mouw en de anderekant slaat hij wat om zich heen en hij gaat weer in zijngebruikelijke houding tegen het raam aan zitten.Vol verbazing kijk ik naar wat er gebeurt. In mij blijfthet rustig, er is iets in deze jongen wat mij nieuwsgierigmaakt. Heb je het koud, vraag ik hem. Hij kijkt me wat

wazig aan, maar reageert niet en ik besluit niets teondernemen en af te wachten wat er gaat gebeuren.

Mijn jas, zijn jasNu is mijn aandacht niet meer bij de afgelopen dag,maar bij wat er tegenover mij gebeurt.Toch wel wonderlijk om naar een persoon te kijken, diemijn jack heeft aan getrokken. Hoe ga ik dit nu aanpak-ken, want ik wil mijn jack wel weer terug. Het is eenfijn jack en ik ben eraan gehecht. Dan ineens komt eenverhaal van Byron Katie in mijn gedachten. Ze verteldedat op een dag haar hele huis was leeg gehaald en dathaar man maar bleef roepen dat de dieven zijn spullenhadden. Katie zei dit niet te begrijpen, want als dezemensen de spullen hadden dan waren die nu toch vanhen? En vervolgens liet haar man nieuwe sloten zettenop alle deuren van het huis, wat helemaal leeg was zodater niets meer te stelen viel.Toen Katie dat verhaal ver-telde, moest ik daar over nadenken. Het is zo anders kij-ken naar de realiteit dan ik gewend ben, maar ik snaptehet wel.Als de ander iets van mij heeft, dan is het opdat moment niet meer van mij maar van de ander.En daar zit ik dan. Iets rationeel snappen is anders danhet werkelijk snappen. Deze jongen heeft een jas aan endus is dat zijn jas. Hoe kan ik nu denken dat het mijnjas is? Ik hoef er dus helemaal niet meer over na te den-ken. Ik denk toch ook niet na over de jas die anderen inde trein dragen? In de praktijk blijkt het toch wat inge-wikkelder, dan ik meende begrepen te hebben toen

Katie het vertelde. Ik kauw een poosje op het gegevenen merk hoe mijn gedachten alle kanten op gaan, ommaar te bewijzen dat het niet klopt wat Katie verteldeen dat het toch echt nog steeds mijn jas is. Het is hardwerken op dat bankje in de trein. Er komt een andereuitspraak van haar boven.Als de ander het heeft danheeft die het meer nodig dan ik, want anders had ik hetwel gehad. Die is makkelijker voor me. Daar kan ik mehelemaal in vinden.

Opeens valt het kwartjeEr komt weer beweging op de bank tegenover mij. Dejongen gaat rechtop zitten en kijkt me voor het eerstrecht aan. Ik kijk vriendelijk terug en wacht af. Danvraagt hij: ‘heb ik ook gek gedaan?’Ik ga bij mezelf te rade. Hij heeft wat ongewoon gedraglaten zien, maar heeft hij nou gek gedaan? Ik schudmijn hoofd en zeg: ‘nee hoor’. Het is weer stil tussenons. Opnieuw richt hij het woord tot me. ‘Heb ik geengekke bewegingen gemaakt?’ Ik denk na over zijn vra-gen en over de manier waarop hij zich gedragen heeft,dan opeens valt het kwartje.‘Heb jij epilepsie,’ vraag ik hem. Hij bevestigt dit en weraken in gesprek. Hij vertelt dat hij voelde dat hij eeninsult had. Dat hij niets meer weet van wat er gebeurdeen bang was dat hij had geschokt en de controle hadverloren. Hij vertelt hoe hij leeft met zijn epilepsie enhoe dat zijn leven beïnvloedt. Ik luister aandachtig engeniet van het contact dat er nu tussen ons is.Ik vraag hem waar hij naartoe gaat. Ik merk dat ik mewat zorgen over hem maak. Hij moet er uit inRoermond. ‘Kom je goed thuis,’ vraag ik. Ja hoor, zijnfiets staat bij een vriend en die woont vlak bij het sta-

tion. Mocht hij zich niet lekker voelen dan kan hij daarblijven. Ik voel me gerustgesteld.We naderen station Roermond. Dan zeg ik tegen hem:‘zou ik mijn jack weer terug mogen hebben?’ Hij kijktme niet begrijpend aan. Ik wijs naar het jack dat hij aanheeft. Hij kijkt verbaasd naar zijn lijf en dan lijkt het tothem door te dringen. Gehaast trekt hij het uit en geefthet aan mij. Ik bedank hem en leg het weer naast meop de bank.De trein mindert vaart. De jongen staat op en pakt zijnrugzak, dan blijft hij voor me staan en steekt zijn handuit. Ik pak zijn hand, we kijken elkaar aan en hij zegt:‘dank je wel’. Ik voel hoe het me raakt en ontroert, detranen schieten in mijn ogen. Ik heb geen woorden.Als hij even later aan het raam voorbij loopt, steken wenog even de hand op.

Beppie Cloo

Wat is, is

VHTH, jrg.2 nr. 1

Als ik me herinner

liefde te willen brengen,

gaat alles makkelijk en vreugdevol.

Anita Koster

1H E T H A R T

...van hart tot hart ...nr. 1 - februari 2008...van hart tot hart ...14 nr. 1 - februari 2008

Activiteiten chronologisch

O Ik wil deelnemen aan (naam activiteit):

op (datum):

O Ik bestel (titel):

Van (artiest):

Datum: Handtekening:

Bij aanmelding voor een workshop of training ontvangt u schriftelijk berichtvan aanmelding.Als u een bestelling doet krijgt u deze met factuur thuis gezonden. (z.o.z)

2 e/o 3 februari 2008, Den HaagFamilie- & systeemopstelling 17 februari 2008, MoorveldMiniworkshop23-24 februari 2008, GroesbeekVergeven doe je voor jezelf 9 maart 2008, MoorveldMiniworkshop 15 maart 2008, EindhovenTrainingsdag familieopstelling 27-30 maart 2008,WahlwillerMeditatief mandala schilderen 5 april 2008, HilversumLandelijke Facilitatordag 13 april 2008, MoorveldMiniworkshop 19 april 2008, EindhovenTrainingsdag familieopstelling 17-18 mei 2008, GroesbeekFamilie- & Systeemopstelling 24 mei 2008, EindhovenTrainingsdag familieopstelling 25 mei 2008, MoorveldMiniworkshop 7 juni 2008,TilburgFamilieopstelling 22 juni 2008, MoorveldMiniworkshop 28-29 juni 2008, GroesbeekOpen workshop 14-25 juli 2008, Havelte‘Jij bent het op wie je gewacht hebt’7 september 2008, MoorveldMiniworkshop 12-14 september 2008,WahlwillerFamilie- & Systeemopstelling 3-5 oktober 2008,WahlwillerFacilitatortraining 26 oktober 2008, MoorveldMiniworkshop 8-9 november 2008, GroesbeekFamilie- & Systeemopstelling 23 november 2008, MoorveldMiniworkshop 7 december 2008, AmersfoortMiniworkshop14 december 2008, MoorveldMiniworkshop 27 december 2008-1 januari 2009,HavelteVan oud naar nieuw

Aanmelding activiteiten e/o bestelling

H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T

WORKSHOPSVergeef, en je bent vrij! Vergeven doe je voor jezelf. Geleidemeditaties, schrijf- en andere oefeningenzullen gericht zijn op vergeven en inhet vergeven kun je je altijd aanwezigevrijheid ervaren.23-24 februari 2008, GroesbeekDe Poort, Biesseltsebaan 34, 6561 KC.Zat 10 – zon 16 uur. Cursus €130.Verblijf 1pk €100; 2pk €90

‘Jij bent het op wie je gewacht hebt’In deze intensieve 11-daagse zomer-workshop zoeken we de ervaring vanwaarheid, liefde en vrede in onszelf.Krachtige oefeningen brengen onsvoorbij oordelen en schuld naar deervaring van innerlijke vrede en een-heid. En daarin ontdekken we dat wijhet zelf waren op wie we gewacht heb-ben.We lijden als we een gedachtegeloven die tegen de realiteit ingaat.Zo’n gedachte zou kunnen zijn: de katmoet blaffen en mijn kinderen moetenhun huiswerk maken.Als ik wil dat derealiteit anders is dan ze is, vraag ik ietsonmogelijks en offer ik mijn vrijheidop, aan het willen hebben van gelijk.Wegaan op zoek naar wat méér waar is, dande overtuigingen die we koesteren en jewordt uitgenodigd je vrijheid -die eraltijd is en er altijd al is geweest- totaalte ervaren. Deze workshop is vooriedereen die behoefte heeft aan eenradicale ommekeer in zijn of haar den-ken en leven door op een intensieve

manier te werken met The Work ofByron Katie,Attitudinal Healing, EenCursus in Wonderen en FamilieOpstellingen.14-25 juli 2008, Havelte Meeuwenveen, Meeuwenveenseweg 1-3. Ma 18 – vrij 11 uur. Cursuskosten€550.Verblijfskosten 2pk €540; kampe-ren €490 (beperkt mogelijk)

Assisteren intensieve workshopEr is ruimte voor een beperkt aantalmensen om te assisteren bij deze inten-sieve workshop. Dat kan als je eenintensieve workshop of training van ElsThissen of The School for The Work bijByron Katie hebt gevolgd.Verblijfskosten 2pk €540; kamperen€490 (beperkt mogelijk)

Familie & systeemopstellingenIn een familieopstelling wordt hetgeboortegezin van degene voor wie deopstelling wordt gedaan, fysiek in deruimte opgesteld. Zo zijn er mensendie, voor de duur van de opstelling,zonodig de plek van de vader, moeder,broers en zussen innemen. Ook neemtiemand de plek van de persoon zelf in.Door de opstelling worden patronen enspanningsvelden zichtbaar, zoals die zichbinnen families, soms al vele generaties,kunnen voordoen. Door deze patronenaan het licht te brengen kan de orde-ning ‘hersteld’ worden. Zo kunnen ver-houdingen binnen een familieharmoniseren of genezen. Ook kunnen

A C T I V I T E I T E N

’Annemarie wij hebben een prijs gewonnen!’ roeptmijn echtgenoot van onderaan de trap. ‘Joh toch,’schamper ik, wetend dat hij graag over dit soortdingen grapt.Als hij boven is laat hij papieren

wapperen en zegt enthousiast: ‘Een dróómprijs. En échtiets voor jou!’ ‘Een tiendaagse workshop bij Byron Katievoor één persoon?’ probeer ik. Het blijkt een Eftelingarrangement te zijn voor vier personen, met diner, over-nachting en ontbijt. Nu ben ik een erkend pretparkha-ter.Wel is het natuurlijk leuk voor ons nageslacht.Wanneer wij onzedochters erover inlich-ten zeg ik erbij metpriemende blik en drei-gende stem: ‘Wie vanjullie heeft dit stiekem zózeer gewenst - dat deze prijsdaarvan het gevolg is?’ Ze kijken mij niet begrijpendaan en beginnen dan te juichen.Het blijkt dat Arend ervoor geen vrij kan krijgen.Gelukkig herinner ik mij Trijnie, mijn Overijsselseschoonzus die pretparken en onze kinderen geweldigvind. Ik bel haar. ‘Us eempies kiekn,’ zegt zij terwijl ikin een agenda hoor bladeren. Ze kan en wil mee. ‘Hetslechte nieuws is,’ waarschuw ik, ‘dat je het hotelbedmet mij moet delen.’ Het antwoord verraadt haar prak-tische aard: ‘Noeh... daas laakr waarm!’Nu ik er niet meer onderuit kan, zit er niets anders opdan mij eraan over te geven. En zoals vaker wanneer ikdat doe - blijkt het dan mee te vallen. Sterker nog,eigenlijk is het leuk zelfs en bijzonder.Wie had ooitgedacht dat ik iets zou doen samen met mijn schoon-zus? En nu hangen wij gezusterlijk aan de bar van hethotel. Zij met kruidenbitter, ik met kruidenthee.Welvindt zij het ongezellig dat ik niet drink en mist zij haarman, zonder wie zij nooit eerder van huis was.We latenons tijdens maaltijden voluit toezingen door heusefeeën, grootmoeders & roodkapjes, klimmen Eftelingattracties in en uit en wandelen.Blij ben ik over het feit dat ik tegenwoordig in veelattracties durf. Dat is wel anders geweest. Reden: claus-trofobie. Ik wilde beslist nergens in - waar ik niet metdezelfde vaart ook weer uit kon. Onbegrijpelijk natuur-lijk, voor iemand die zichzelf dit niet aandoet. En ikgeef toe: het slaat ook nergens op. Maar ik leefde er wel

naar. En nog soms.The-way-out bij die extreme angst isdatgene doen wat je absolúúúúút niet wilt, namelijkerbij blijven. Niet wegrennen, maar jezelf toestaan bangte zijn. Jaren geleden was ik met een vriendin en kinde-ren ook in de Efteling. Het was razend druk en westonden in de rij voor de Fata Morgana, in het centrumvan de kronkelslang van dranghekken. Ik kon niet meerweg uit de rij, tenzij klimmend over vele hoofden enhekken - en was schuifelend op weg naar een boottochtdoor een grot. Een slechte positie om in te zijn voor

een claustrofoob. Degedachte aan angstkwam op en daaropacuut de wens: Wèg vanhier! De vriendin liet

weten dat ik weg kon gaan en voegde eraan toe: ‘Maarje mag ook gewoon bang zijn.’ Ik besloot mijzelf toe testaan bang te zijn. Inwendig gillend van paniek, ijskouden met stuiterend hart, duizelend als in een achtbaan,verbleef ik in de meest helse attractie ooit: mijn eigengedachten en gevoelens. Na een minuut of tweegebeurde het wonder.Alsof de mist optrok verdweenmijn angst. En ik was vrij.Vrij! Toen wij aan de beurtwaren, stapte ik in een bootje en genoot samen met dekinderen van de tocht door de grot. En waar ik ookzocht in mezelf, de angst was niet meer terug te vinden.De rest van die dag ging ik mee alle attracties in. In hetboek Ik ben de poort van Paul Ferrini staat: ‘Wanneer jede moed hebt de muur van je angst te naderen, veran-dert die in een poort’.Deze keer ga ik ook bijna overal in. In Villa Volta in eenduistere tussenruimte waarvan de deur zich elk momentkan sluiten, krijg ik wapperknieën en hartkloppingen.De dochter aan mijn hand wil graag mee eruit.We zijnnet op tijd om nog naar buiten te kunnen.Terwijl na een hartelijk afscheid Trijnie op weg is rich-ting Zwolle - en ik met slapende kinderen op de ach-terbank Hofstadwaarts rijd, ben ik diep teleurgesteld inmezelf over mijn gebrek aan moed. En de vraag rijst:ben ik nu verlost als ik alles durf - of als ik er vrede meeheb dat dingen gaan zoals ze gaan? Uhm…? Noeh, usééémpies kiekn.

Annemarie van Unnik

CO

LU

MN

Fata Morgana

GroningenGroningen:Godelieve Bos 050-5420233Haren (1):Marrigje Dijksma 050-5340729Haren (2)1, 2, 3:Henk Kamerling 050-5340729Onstwedde:Johan Maarsingh 0599-331722GelderlandApeldoorn:Nicole Blaauw 055-5336916Doetinchem:Pieter Vegter 0575-451799Hengelo:Pieter Vegter 0575-451799Lochem:Jan Helmus 0573-257927Nijmegen:Nanja 024-3224327Nunspeet:Jurja Kammeijer 0341-251181Rheden:Annie Bekker 026-4454004FlevolandAlmere8:Ellis Vleugels 06-22219910Lelystad:Mariet ten Doeschot 0320-256600FrieslandIJlst:José van der Werf 06-23885960Lemmer:Mirjam Rombouts-Overbeek 0514-563719Oosterend (1) en (2)7:Willem & Jacqueline Feijten 0515-332472 Noord-HollandAlkmaar:Frans Kok 0299-673404Amstelveen:Renée van der Vijgh 020-6473075 Amsterdam(1):Emma Veenstra 020-6969132Amsterdam(2):Nicolien Gouwenberg 020-4003124De Rijp:Frans Kok 0299-673404Haarlem (1):Ynze Keetlapper 023-5367538Haarlem (2):Frans Kok 0299-673404Heemskerk:Frans Kok 0299-673404Hoorn:Frans Kok 0299-673404Purmerend:Frans Kok 0299-673404Zuid-HollandAlphen a/d Rijn:Janny Buijs 0172-441543Delft:Wil Rijsterborgh 015-2615998Den Haag (1):Michelle Bauer 070-3542074Den Haag (2):

Annemarie van Unnik 070-3467932 Den Haag (3):Yvonne Scharis 070-3522379Gouda:Marianne Spoor 0182-532396 Streefkerk:Krystyna Bergsma 0184-684340Strijen:Niesa Robberecht 078-6762529Voorschoten:Anna Walraven 071-5764877Zoetermeer5:Cathy Blom 079-3311735 & Wil Rijsterborgh 015-2615998Zuid-Beyerland:Anna Eppinga 0186-662055UtrechtAmersfoort (1) en (2)3:Rozemarijn Ockhuysen 033-4728602Bussum:Marion & Harry Welch 035-6910589Eemnes:Inez Coolen 035-5260594Hilversumse Meent:Monique Veenstra 035-6982556Huis ter Heide (1):Fleur Smelt 035-6920802 & Anne-Joke Vellinga 030-6920905Huis ter Heide (2)

5:

Anne-Joke Vellinga 030-6920905Leusden:Eveline Teunissen 033-4952623 Nieuwegein:Corrie van Zijl-van der Klij 030-6038241Soest (1):Maria de Wilde 035-6026486Soest (2):Rob Middeldorp 035-6025647Utrecht (1):Gera Wolswijk 030-2947944Utrecht (2):Marie-Alice Storimans 030-2712855Utrecht (3):Jeanette Rutting 030-2892507Utrechtse heuvelrug:Wim van Ginkel 0343-431577 &Loek Kattekamp 030-2721290Werkhoven:Cobi Schilp 0343-477517Zeist:Etty de Graaf 030-6990028Noord-BrabantBreda:Jopie van Heeren & Henny van der Feer 076-5208377Eindhoven:Mieke Panhuysen 040-2523818 &Diny Smits 040-2425260Mierlo:Anneke van Haendel 0492-663226& Diny van Liempd 073-5492692Ossendrecht:Kees Zwinkels 0164-671255

Schijndel:Diny van Liempd 073-5492692 &Anneke van Haendel 0492-663226Tilburg:Anja Gussinko 013-5363784Vessem:Mieke Panhuysen 040-2523818 &Inez Zonneveld-Woelinga 013-5146111& Diny Smits 040-2425260LimburgBerg en Terblijt:Riny Blom 043-6041816 Echt:Peter Winteraeken 0475-484833 Moorveld:Els Thissen 043-3647987Roermond:Jeannette Fabrie 0475-341130Sittard:Beppie Cloo 046-4581597Venlo-Blerick:Jolanda Megens 06-17516018Zeeland Burgh-Haamstede:Irene van Waveren & Cees Bakker0111-650606Dreischor:Trudy Huter 0111-406006Middelburg (1):Ria Castenmiller 0118-639949Middelburg (2):Pauline Klerkx & Paul Vreugdenhil0118-644020Vlissingen:Ellen Heystek 0118-418294 &Ankie Spinnewijn 0118-419498OverijsselOldenzaal (1):Rogier Pondaag 0541-510844Oldenzaal (2):Trudy ter Braak 0541-539261Drenthegeen groepen

Nederlandstalige groepen in hetbuitenland:

BELGIË:Ruimte voor innerlijke vrede:Beja Pingnet,Victor Nelisstraat 16,2900 Schoten, tel 03-6588287,Website: www.InnerlijkeVrede.beBrugge:Ingrid Vierstraete 050-337332Oelegem:Fons & Diane Melis 03-4816439Schoten:Beja Pingnet 03-6588287OOST-SPANJEBenitachell (Alicante):Trudi van Dorp (0034)965973199/639361999

3H E T H A R T

...van hart tot hart ...2H E T H A R T

...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008nr. 1 - februari 2008

AT T I T U D I N A L H E A L I N G G R O E P E N

In diverse plaatsen komen AH groepen bijeen die werken met de principes en

richtlijnen van AH. Als je belangstelling hebt om aan een groep deel

te nemen kun je contact opnemen met de facilitator. Gevraagde bijdrage:

gratis tot maximaal €7,- per bijeenkomst. Je mag méér betalen.

H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T. H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T

1 Thema:Werken aan werk2

Voor rouwverwerking na het

verlies van een naaste of dierbare3Voor mensen die gedurende een

lange tijd ziek zijn5 Jongerengroep6 Voor ouders van kinderen die kort

of lang geleden overleden zijn.7 Voor kinderen die een ouder,

broertje of zusje verloren hebben of

chronisch ziek zijn.8 Leesgroep Jampolsky

I N T E R V I S I E - G R O E P E N

Voor facilitators van AH- en/ofCourse-groepenAlgemene informatieCentrum voor AH 043-3647987

Noord-Brabant

Henny van der Feer 076-5208377

Limburg/Sittard

Beppie Cloo046-4581597

Set van 12 kaarten met de

geïllustreerde principes van

Attitudinal Healing door

Annemarie van Unnik.

Prijs €3,- (excl. verzendkos-

ten).Te bestellen bij: Stichting

Centrum voor Attitudinal

Healing.Tel 043-3647987;

Luipertstraat 12, 6237 NM

Moorveld; E-mail:

ahnl@elsthissen.nl

de verschillende kwaliteiten die in eenpersoon samenkomen en ten opzichtevan elkaar voor een spanningsveld zor-gen, in een opstelling inzichtelijkgemaakt worden.2 en/of 3 februari 2008, Den Haag Zat en/of zon 9-18 uur. Info/opgave:Len Langeveld 070-3604276 ofAnnemarie van Unnik 070-3467932.17-18 mei 2008, GroesbeekDe Poort, Biesseltsebaan 34, 6561 KC.Zat 10 – zon 16 uur. Cursus €130.Verblijf 1pk €100; 2pk €907 juni 2008,Tilburg’T Wad, De Schans 128, 5011 EN.Za 10-16 uur. Op basis van donatie.12-14 september 2008,WahlwillerArnold Janssen Klooster,Capucijnenweg 9, 6268 BA.Vrij 10-zon 16 uur. Cursus €175.Verblijf 1pk €1058-9 november 2008, GroesbeekDe Poort, Biesseltsebaan 34, 6561 KC.Zat 10 – zon 16 uur. Cursus €130.Verblijf 1pk €100; 2pk €90

Open WorkshopWie wil kan in deze workshop werkenaan een persoonlijk thema. Els Thissenwerkt, in alle vrijheid, in de groep, indi-vidueel met die deelnemers die eenkwestie inbrengen.Verder is er ruimtevoor het stellen van vragen.28-29 juni 2008, GroesbeekDe Poort, Biesseltsebaan 34, 6561 KC.Zat 10 – zon 16 uur. Cursus €130.Verblijf 1pk €100; 2pk €90

Meditatief mandala’s schilderenMandala’s tekenen/schilderen is eenmanier om een reis naar binnen te maken. Het is een momentopname van onze innerlijke staat. In stilte laten weons leiden door onze intuïtie.We teke-nen de beelden die zich aan onstonen, en gebruiken de kleuren diezich aandienen. Of we laten ons leidendoor onze eigen innerlijke bewegingdie vormen en kleuren doet ontstaan.We werken met potlood, inkt enacrylverf.Om een mandala te maken hoef jeniet gestudeerd te hebben of te ‘kun-nen tekenen’. Je wordt gevraagd bereidte zijn om open te staan, om in stiltede impulsen van het moment te volgenen het innerlijke beeld, of de innerlijkebeweging naar buiten te brengen.27-30 maart 2008.WahlwillerArnold Janssen Klooster,Capucijnenweg 9, 6268 BA.Don 10-zon 16 uur. Cursus €175 (incl.papier, acrylverf).Verblijf 1pk €140

Open Mini-WorkshopsMoorveld, 10-12.15 uur. Op basis vandonatie, tenzij anders vermeld.17 februari 2008, Moorveld9 maart 2008, Moorveld13 april 2008, Moorveld25 mei 2008, Moorveld22 juni 2008, Moorveld7 september 2008, Moorveld26 oktober 2008, Moorveld23 november 2008, Moorveld

TRAININGENFacilitatortrainingDeze training is bedoeld voor mensendie willen leven en werken met deprincipes van Attitudinal Healing (AH)en/of het gedachtegoed van Een Cursusin Wonderen (ECIW) of AH- en /ofCoursegroepen willen begeleiden.Weoefenen verschillende vaardigheden diesamenhangen met de AH-richtlijnenzoals empatisch luisteren, luisteren zon-der oordeel, angst herkennen en met deogen van liefde kijken. Ook kijken wenaar onze motieven om groepen tebegeleiden.3-5 oktober 2008,Wahlwiller Arnold Janssen Klooster,Capucijnenweg 9.Vrij 10 – zo 16 uur.Cursus €175.Verblijf 1pk €105

Training FamilieopstellingVoor mensen die zelf opstellingen wil-len gaan begeleiden. Heb je belangstel-ling? Neem dan contact met ons op.

Trainingsdagen Familieopstelling16 feb 2008; 15 mrt 2008; 19 apr2008; 24 mei 2008.Eindhoven. MAAT, 1e Wilakkersstraat35. 5614 BE. 9.30-17.30 uur.Per dag €60

Naam:

Straat:

Postcode en plaats:

Telefoon: E-mail:

Deze strook sturen naar: Centrum voor Miracles-StudiesLuipertstraat 12, 6237 NM Moorveldtel: 043-3647987Of uw aanmelding/bestelling mailen naar: cms@elsthissen.nl (z.o.z.)

Aanmelding activiteiten e/o bestelling

Febr. 2008

Informatie en opgaveCentrum voor Miracles-Studies

Luipertstraat 12,

6237 NM Moorveld,

tel: 043-3647987

e-mail: cms@elsthissen.nl

website: www.elsthissen.nl

V E R V O L G A C T I V I T E I T E N

De activiteiten worden verzorgd door Els Thissen.

4H E T H A R T

...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008 ...van hart tot hart ... 15nr. 1 - februari 2008

H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T H E T H A R T

Regeladvertenties: €2,50 per (deel van een) regel. Aanleverdatatekst 1/1; 1/4; 15/6; 1/10. Verschijningsdata: 5/2; 5/5; 5/8 en 5/11.THE WORK OF BYRON KATIE workshops en consulten JoopTeggelove & Titia Kremer www.thework.nu - tel 06.533.67.534 -e-mail joop.teggelove@12move.nlREIKI-Cursussen en consulten. Joop Teggelove (lid Reiki-Alliance)&Titia Kremer www.reikijoop.nl tel 06.533.67.534 - e-mailjoop.teggelove@12move.nlTHE WORK OF BYRON KATIE - elke eerste zondag van de maandin Kampen en op aanvraag op andere lokaties; tevens individuele sessies. Praktijk voor gezond bewustzijn de Cirkel,Kampen. Suchita Peeters 038 333 6779 of: 06 2731 7717, email:praktijkdecirkel@home.nl en website: http://decirkel.klik.nlFAMILIEOPSTELLINGEN DEN HAAG - o.l.v. Els Thissen. 2 en/of 3februari 2008. Inlichtingen & opgave: Len Langeveld 070-3604276; Annemarie van Unnik 070-3467932

R E G E LT J E S

CD lijstDe volgende CD’s zijn bij het Centrum te bestellen met de bestelbon of e-mail cms@elsthissen.nl. Prijzen exclusief portokosten.James TwymanEmissary of light €19,50May Peace Prevail on Earth €19,05The Order of the Beloved Disciple €20,50Peter MakenaHeart of Kindness €18,50River of Blessings €18,50David WhyteClose to Home €20,50Wild Roses/Beth & CindeVoices on the Wind €19,00Northren Lights €15,00

Kathy ZavadaTrust there is love €19,00In Love Divine €19,00I’m right here €19,00Journey Home €19,00 Mother‘s Song €19,00Return to love €19,00KirtanaThis Embrace €18,50Parrish Light €18,50 A Deeper Surrender €18,50Healing Rain €18,50

Kurt van SickleRiver of Life €19,00Mother Divine €19,00Father, Father €19,00SophiaJourney into love €19,00 Hidden waters/Sacred ground €19,00 Return €19,00 KAARTENDoreen VirtueHet orakel van de Aartsengelen. €21,50(excl. verzendkosten €5,50).

De principes en richtlijnen van Attitudinal Healing stammen uit Een cursusin wonderen (A Course in Miracles©). Stichting Miracles in Contact(MIC) is contact- en ontmoetingspunt voor Een cursus in wonderen inNederland en België met o.m. een boekenvoorraad rond de Cursus.MIC Agenda2 maart 2008/lezing Koos Janson. Hoe communiceer ik met iemanddie fout bezig lijkt? De kwestie van correctie in het licht van de Cursus.Hoe verbeter ik een ander? De Cursus (T9.III): de gebruikelijke (ego-)vorm van ‘verbetering’ levert niets op, en is ook je taak niet. ‘Het is nietaan jou je broeder te veranderen, maar alleen hem te aanvaarden zoals hijis.’ ‘Correctie behoort aan God.’Wat betekent dit in de praktijk? Een inter-actieve lezing.6 april 2008/Feestdag 15 jarig jubileum MIC.Thema:Dankbaarheid. Programma van 10.30-17.00 uur. Gezamenlijk ochtend-programma met o.a. Ilse Roelofsen,Ali Wezel en Bob Hermans. Middag:2x simultaan 8 workshops/ lezingen.Frans Kok/Dankbaarheid voelen jegens je verlossers. De ander is jouw verlosserom je inzicht te geven, in waar jij jezelf en de ander niet als onschuldig enliefdevol ervaart. De workshop wil je in contact brengen met het zichherhalende thema in je leven en met wie je verlossers zijn (geweest).Ilse Roelofsen/Dankbaar voor je rode neus. De ontdekking van deonschuld van de clown in jezelf stemt tot een dankbaar hart.We gaan opontdekking naar die clown in onszelf, als verpersoonlijking van deonschuld. Het ego houdt niet van humor, dankbaarheid en onschuld. Meteen rode neus op, speelt het ego geen rol.Peter Winteraeken/ Hoe staat een dankbaar hart in de wereld? Waar ben jedankbaar voor in je leven? En wat kun je (nog) niet als een geschenk zienof aanvaarden? In deze workshop gaan we na hoe we liefdevol en met eendankbaar hart in deze wereld kunnen staan.Godelieve Bos/Een dankbaar hart.Joost Vanhove/Jezelf vergeven. Dankbaarheid en zelfvergeving.Jos Visser. Dankbaar dat Een cursus in wonderen in ons leven kwam.Wedelen met elkaar korte uitspraken uit de Cursus en vullen die aan metonze eigen ervaringen.Yvonne Scharis/Meditatief boetseren. Na een inleidend gesprek zullen we onsconcentreren op het voelen van dankbaarheid, om vervolgens dit uit tedrukken in een abstracte vorm. Dankbaarheid laat geen ruimte voor oor-delen. En zonder oordelen is de wereld van de vorm openbarend.Jeannette van Dorrestein/Sacred Dance, een dansvorm als meditatie. Deze dans-vorm betekent voor mij: een bewustwordingsproces. Me te verbinden ente komen tot harmonie en evenwicht. Het brengt mij in contact met God.Ik groet het Goddelijke in jou.4 mei 2008/Jos Visser. We gebruiken de prachtige verlichtende gedach-ten uit het kaartenbakje met 365 uitspraken uit Een Cursus in wonderenom stille tijd mee door te brengen en ons te laten helpen herinneren watde ware functie van onze denkgeest is. De Waarheid achter de woorden.MIC NieuwsbriefDe Miracles in Contact Nieuwsbrief is gemaakt voor alle studenten vaneen Cursus in wonderen en verschijnt vier keer per jaar.Wilt u de MIC Nieuwsbrief ontvangen? Dan kunt u contact opnemenmet Miracles in Contact. Postbus 3086, 3760 DB Soest of info@miracle-sincontact.nl.Voor het ontvangen van Nieuwsbrief wordt een tegemoetko-ming van €15,00 per jaar gevraagd. www.miraclesincontact.nl

ONTMOETINGSPUNT UTRECHT VOOR EEN CURSUS INWONDERENOntmoetingspunt Utrecht, maandelijkse uitwisseling rond thema’suit de Cursus. Programma van 11.00 tot 12.30 uur: ruimte openvanaf 10.30 uur. Entree €7 (U-pas €5). Locatie: Angelshop, OudeGracht 288a, Utrecht, ingang winkel (15 minuten lopen van sta-tion). Info: 030-6565024

• 17 februari Wil Rijsterborgh: ‘Ik ben zoals God mij geschapen heeft.’

• 16 maart Peter Spierenburg: ‘Vragen beantwoorden met behulp van Een Cursus in Wonderen.’ Na een inleiding is er gelegen-heid vragen te stellen.

• 20 april Gemma Blaauw: nog op te geven• 18 mei Nanja: ‘Vrede is het antwoord. Wat blokkeert mij om dit

te ervaren en hoe kijkt Liefde hiernaar?’

E N V E R D E R . . .

Principe 1De kern van ons wezen is liefde

Ergens weten we dat deze uitspraak totaal waar is. Stelje voor dat je deze uitspraak ten volle zou accepterenvoor jezelf en voor anderen, wat zou er dan met jegebeuren? Hoe zou je jezelf, anderen, dingen en situ-aties ervaren als je dit principe verinnerlijkt hebt? Hoezou je leven dan zijn?We zijn in wezen liefde, hoezeer we ons ook verwarrendoor ideeën en beelden over onszelf en anderen.Hoeveel ‘bewijzen’ we er ook van denken te zien, datwijzelf en (sommige) anderen niet binnen de reikwijdtevan dit principe passen, het principe blijft onveranderdvan kracht, wat wij of anderen ook doen, denken ofzeggen. En het kan zijn dat we er ons op enig momentniet van bewust zijn.Als we denken dat dit principe niet geldt voor sommigemensen die bepaalde dingen doen of hebben gedaan,hebben we zelf huiswerk te doen.We hebben de waar-heid over onszelf en anderen uit het oog verloren.Telkens als we onze kern niet herkennen of niet tenvolle vanuit onze kern leven, identificeren we onsergens anders mee. Met iets anders dan wat ons wezenis, met iets anders dan met liefde.Wellicht identificerenwe ons met ons lichaam, ons denken, ons haar, onzebaan, onze kinderen, onze auto, ons banksaldo, onzeschilderijen of wat dan ook. En als we dat doen, wordenwe bang voor de staat waarin ons lichaam, onze auto ofons banksaldo zich bevindt.We deinzen terug voor eenlichamelijke ziekte of de dood, het verliezen van eenbaan of iets anders dat op ons pad komt.We deinzen

dan in feite terug voor het leven zelf, dat we alleen maarkunnen leven door onszelf daarin uit te drukken.We kunnen ons realiseren dat we niet weten wat wezien, dat we de betekenis van de dingen niet kennen.Dan kunnen we onszelf uitnodigen de dingen anders tezien en weer contact te maken met ons wezenlijke zelfen vanuit die blik naar de wereld en haar verschijnings-vormen kijken. En elk moment is de vraag of we datwillen doen met de volheid die principe 1 in zichdraagt, als wezen waarvan de kern liefde is, of dat wegenoegen nemen met het uitdrukken van onszelf in een‘gemankeerde’ vorm.Als dit laatste het geval is, zien weslechts een beperkt deel van wat we zouden kunnenzien, en we behandelen onszelf en anderen in overeen-stemming met deze beperkte blik. Dan leven we slechtseen beperkt deel van wat we zouden kunnen leven,namelijk: ‘De kern van ons wezen is liefde.’

Oefening‘De kern van ons wezen is liefde’, is een prachtige zinom te oefenen in het dagelijkse leven. Lopend overstraat, rijdend in de auto of de trein, iedereen die inmijn blikveld komt bezie ik, met in gedachten zeggend:

‘De kern van ons beider wezen is liefde.’

Als ik de zin oefen in rustige situaties, kan het dat ik mede zin herinner in situaties waarin ik mijn innerlijkevrede dreig te verliezen. Hoe zou ik de wereld, de anderen mezelf ervaren als dit de gerichtheid is waarmee ikdagelijks mijn leven leid?

Els Thissen

In deze rubriek nodigt Els Thissen uit om ons

samen met haar wat meer in de principes van

Attitudinal Healing te verdiepen. Bij ieder prin-

cipe dat zij bespreekt, geeft zij ook een oefening.

Weer contact maken met ons wezenlijke zelfD E P R I N C I P E S O E F E N E N

VHTH, jrg.2 nr. 1

Om gelukkig te zijn

is het noodzakelijk te laten binnenkomen

dat je geliefd en geborgen bent.

Marrigje Dijksma

M I R A C L E S I N C O N TA C T

Heeft u het interview van ANNEMIEK SCHRIJVER

met ELS THISSEN op 13 januari j.l. in het

IKON Programma HET VERMOEDEN gemist?

Kijk dan op www.ikonrtv.nl/hetvermoeden

17...van hart tot hart ...16 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008 nr. 1 - februari 2008

’Toen ik begon met groepen, kon men zichinschrijven voor acht bijeenkomsten waarin we deeerste 50 werkboeklessen van Een Cursus inWonderen deden. Daarna kon men verdergaan.

Inmiddels zijn er groepen die al 10 jaar bestaan.Vaakvormen de deelnemers hechte groepen die steun heb-ben aan elkaar. Ik zie mezelf als leraar en als leerling. Ikleer heel veel van de mensen en ben er ongelooflijkdankbaar voor dat ik dit werk mag doen.Alles wat ikdoe, combineer ik met meditatie. Hoe langer de groepbestaat, hoe meer we mediteren. Door de uitstralinghiervan vormen we met elkaar een baken in zee. In degroep mag iedereen zichzelf zijn. Gevoelens wordengedeeld en vergissingen kunnen worden uitgewerktdoor middel van spiegelen en vergeven. Door in alleliefde, openheid en kwetsbaarheid met elkaar om tegaan ga je voelen dat je werkelijk het Licht bent. Hetlevert mij wezenlijk zielscontact op. Ik kan enormgenieten van de stilte en het gevoel van eenheid, als wemet elkaar samenzijn en de woorden zwijgen. Uit hetboek spreekt zoveel zuiverheid en liefde en als dat geza-menlijk wordt ervaren dan ontstaat de verwondering diein de stilte extra gevoeld wordt. Een voor mij bijzonder

citaat uit de Cursus, mede omdat ik veel werk metengelen, is:

Je gaat niet alleen.Gods engelen zweven dichtbij en overal om jou heen.Zijn Liefde omringt jou, en wees hiervan overtuigd:

ik zal jou nooit zonder troost achterlaten.(WdII.Nw.6:6-8)

Vroeger bereidde ik me voor door veel in de Cursus telezen.Tegenwoordig door vijf minuten stil te zijn en omleiding te vragen.Vroeger deed ik zelfs ‘s middags nieteens boodschappen als ik ‘s avonds een meditatie gingdoen met mensen. Ik hoef niet meer lang stil te zijn. Ikben er. Het is mijn leven geworden. Essentieel bij hetonderwijzen van de Cursus is voor mij vergeven. Enervaren een instrument te zijn, verbonden met deChristus in mij. Dat houdt trouwens ook in, dat ik metal mijn eigen-aardigheden mag zijn wie ik ben. En deander ook.Als mijn boosheid, verdriet en angst er magzijn, wordt het in het Licht geplaatst en sta ik in mijnkracht. Licht voert geen strijd. Het omarmt alles wat ikin mezelf afkeur.’

Dit is het waarnaar ik zocht‘Mijn start met de Cursus ging als volgt. In 1990 en netgescheiden, was er een cliënt die me belde. Zij verteldedat ze in de krant had gelezen over Een Cursus inWonderen. Zij vond dat ik die cursus moest gaan vol-gen. Mijn reactie was:“Waar bemoei jij je mee? Ik hebgenoeg cursussen gevolgd!” De vrouw belde me drie

SP

IRIT

UE

LE

LE

RA

RE

N

keer op om me te vertellen dat ik het moest gaan doen.Ik vroeg haar daarmee op te houden. Zij bood aan tebetalen. Dat wilde ik niet. De volgende dag hoorde iktijdens mijn meditatie innerlijk:“Wat weet jij eigenlijkvan die Cursus? En moet jij je hoogmoedige hoofd nieteens leren buigen? Moet jij misschien niet ook eensontvangen?”Tot drie keer toe kreeg ik het te horen enik vond het niet leuk. Ik kon er niet omheen engehoorzaamde. Ik belde de cursusleidster op en gaf mijop voor de cursus. En zo kwam ik terecht bij MarrigjeDijksma. Na drie bijeenkomsten wist ik:“Dit is hetwaarnaar ik al zo lang heb gezocht.” En ik werd steedsenthousiaster. Ik sprak erover met de mensen uit mijnmeditatiegroepen. Met geïnteresseerden onder hen benik een groep gestart. Ook heb ik een heel kleine adver-tentie gezet voor een open middag rond de Cursus ener kwamen 20 mensen. Nadien heb ik nooit meer gead-verteerd. Ik ben begonnen met twee groepen; nu zijnhet er 10. Ik merk dat er een groot verschil in bewust-wording is tussen de mensen uit mijn beginperiode ende mensen die tegenwoordig komen. Dit komt waar-schijnlijk mede doordat er nu een uitgebreid boeken-aanbod is rond de Cursus. Ik geef workshops enlezingen - en verder werk ik ook individueel met men-sen. Mijn levensopdracht is: mensen eraan herinnerenwie ze in Wezen zijn.Er waren in de afgelopen jaren wel eens deelnemerswaar ik moeite mee had. Drie om precies te zijn. Demoeite die ik met ze had zat in mezelf. Zij waren domi-nant, vroegen veel aandacht en wilden het van mij over-nemen. Dominantie is een eigenschap die ik ken enwaar ik bang voor ben. Zo’n deelnemer spiegelt het me.Doordat ik niet voldoende durfde te begrenzen, kwa-men de andere groepsleden niet aan bod. Daar had ikdan een naar gevoel over. Ik wist dat de enige oplossingwas om mijn inzicht eerlijk te vertellen en ik vroeghulp aan de Heilige Geest. De eerstvolgende keer ver-telde ik in de groep dat het voor mij niet goed voeldedeze ene persoon zoveel aandacht te geven, en dat ditvoortkwam uit angst. Zij kon daarna aangeven hoe hetvoor haar voelde, dit te horen. Steeds wanneer ik hetaandurfde mij kwetsbaar op te stellen door me uit tespreken, gebeurde er iets. Er ontstond een grote warmteonderling en de groep werd meer een eenheid. De wer-king en de liefde van de Heilige Geest was juist dan zovoelbaar. Het bijzondere van dit verhaal is dat ik nu

ontdek dat alle drie de vrouwen met wie ik dit hebbeleefd, heel dierbare vriendinnen zijn geworden.’

Liefdevol aanwezig zijn‘Voor de Cursus op mijn pad kwam, heb ik zo gezochtnaar waarom ik hier op aarde ben. Ik had een man, kin-deren en een baan en dacht: is dit nu het leven? Hetgevolg van ECIW was dat ik blijer werd. Ik ging meervan binnenuit leven en vanuit een gevoel van eenheid.Ik legde werkelijk mijn leven in de handen van God.Na mijn scheiding wist ik niet of ik mijn man kon uit-kopen zodat ik in dit huis met de werkruimte zou kun-nen blijven wonen. Ik zei tegen God:“Om mijn werkhier te kunnen doen heb ik tienduizend gulden nodig.”Het geld werd door een aantal mensen gewoon op mijnrekening gestort. En ik weet eigenlijk niet eens doorwie.Toen wist ik dat ik niet anders kon dan er helemaalvoor gaan.Door al deze ervaringen heb ik geleerd dat ik me geenzorgen hoef te maken. Er wordt voor mij gezorgd. Enals ik in de valkuil stap, weet ik nu hoe ik ermee omkan gaan.Wanneer het dreigt dat ik me nog eens zorgenmaak om kind of kleinkind, voel ik dat ik de Christusontken in hen en in mij. Ik laat de zorg of de pijn dieik voel door me heen stromen, terwijl ik aan de HeiligeGeest vraag om het van mij over te nemen, want ik hebverkeerd gekozen. Door middel van diepe ademhalingen een vast vertrouwen op Zijn Hulp, kies ik opnieuwen verdwijnt de zorg of de pijn.Ik wil het leven niet meer sturen. En dingen waar ikvroeger angstig of verdrietig over was zijn overgegaan inacceptatie en aanvaarding. Ik hoef alleen maar liefdevolin het Licht aanwezig te zijn. In het tekstboek staat datwe midden in een boog van Gouden Licht zijn geplaatstdie steeds groter wordt tot in de oneindigheid. Met ner-gens een plaats waar dit Licht niet is.Wat eenGodsgeschenk om dit oneindige Liefdes Licht regelma-tig te mogen ervaren.’

Annemarie van Unnik

Er wordt voor mij gezorgd

VHTH, jrg.2 nr. 1

Niets of niemand

hoeft veranderd te worden.

Om gelukkig te worden,

dien je je innerlijke houding te herzien.

Marrigje Dijksma

VHTH, jrg.2 nr. 1

Vind je eigen antwoord.

Anja van Aarle

Ina Bijlsma is 64 jaar en woont in Nieuw Buinen

in Drenthe. Ze is begeleidster van bewustwor-

dingsprocessen en leraar van Een Cursus in

Wonderen. Ze doet studiegroepen, lezingen,

workshops en individuele consulten.

19...van hart tot hart ...18 ...van hart tot hart ... nr. 3 - augustus 2007nr. 1 - februari 2008

God vindt jou

Wanneer het denken stil is

is er geen zoeken meer naar God.

God vindt jou.

Het is geen kwestie van doen

het is een kwestie van niet-doen.

Tegelijkertijd is het beide.

Mediteer op liefde

leef door liefde - leef als liefde

en er zullen wonderen gebeuren.

Ga voorbij aan de veranderlijkheid van de uiterlijke wereld

en geniet van de innerlijke onveranderlijke werkelijkheid.

Je bent in de wereld - maar niet van de wereld.

Alles is heilig.

Kijk en ken de heelheid. Zie iedereen als volmaakt.

En belangrijker nog … voel het.

Onderdruk het denken niet.

Beteugel het.

Het is goed om gedachten te kanaliseren.

Wanneer het denken stil is

is er geen zoeken meer naar God.

God vindt jou.

Gebaseerd op De Initiatie van Donald Schnell

A.v.U.

Wie zijn onze lezers? De redactie van …van hart

tot hart… wil ze graag beter leren kennen en…

aan u voorstellen.

Maja van der Heijden (1926), geboren in Brabant,

is inmiddels sinds lang ‘Haagse’. Zij woont op de

bovenste verdieping van een flat. Haar uitzicht

haalt ze uit inzicht, sinds haar fysieke blik het

steeds meer laat afweten. Ooit was zij kort

getrouwd. En hoewel kinderloos, wordt zij door

sommigen beschouwd als tweede moeder.

’Wanneer het blad in de brievenbus ligt, maak ik alin de lift de verpakking open en ga er dan thuisecht voor zitten. In ieder stukje zit wel iets wat meaanspreekt.Alles erin gaat van-hart-tot-hart. Een

mooiere titel kan ik me niet bedenken.Als je zo leeftsluit je niemand buiten.God noem ik mijn Zijn vanbinnen. Met alles kan ik erterecht. Bang voel ik me nooit. Dat was al vroeg zo.Nadat ik als kind een ongeluk kreeg, werden mijnouders overbezorgd. Om te bewijzen dat ik evenveelkon als een ander, ben ik weggelopen. Ik ging werkenen studeren.Toen ik na jaren weer thuiskwam, warenmijn ouders heel trots op me.Mijn vader had altijd een lijntje met hierboven. Op zijnsterfbed gaf hij dat aan mij over, zeggende dat als ik hetbij me droeg, ik nooit alleen zou zijn. Gods nabijheid isvoor mij zo vanzelfsprekend, dat ik bij het weggaan weleens zeg:“We gaan.” En wonderen gebeuren eigenlijkaltijd.Als ik iets kwijt ben en innerlijk om hulp vraag, ishet binnen vijf minuten terecht. Stom alleen, dat ik vaak

al een poos zoek voordat ik op het idee kom, die vraagte stellen. Onlangs stortte ik met mijn boodschappentas-sen achterover de trap af. Het was even donker en ikzei:“God”.Tot mijn verbazing stond ik op hetzelfdemoment met mijn tassen overeind en ongedeerd onder-aan de trap. Een wonder! Eigenlijk is de hele wereld eenwonder, een speeltuin van de hemel.’s Avonds in bed, ga ik in gedachten naar het strand.Altijd op dezelfde plaats. Daar sta ik naast God, metmijn hoofd geleund tegen zijn schouder. Samen luiste-ren we naar het geluid van de wind en de golven.Wordthet fris dan slaat hij zijn mantel om me heen. En danslaap ik heel rustig. Snap je dat ik nooit bang ben? Alsiemand mij bedreigt, kijk ik naar hem met ogen vanliefde en overkomt mij niets. Laatst zat hier ‘s nachtspolitie op de galerij op de uitkijk. Ik zegende de boefdie ze zochten. Ik zegen veel mensen en geloof dat ditvoelbaar is, al zal niet duidelijk zijn waarvandaan. Ookbid ik vaak voor vrede en liefde voor Bin Laden.’

God is er altijd‘Met mijn slechtziendheid heb ik vrede.Waar iets afgaat,komt iets anders voor in de plaats, is mijn ervaring. Mijnpassie is klassieke muziek. Ik kruip erin en los erin op.Zonder dat ik het merk lopen de tranen over mijn wan-gen. God is er altijd als ik naar muziek luister.Ik wéét waarom ik kanker kreeg. Meer dan een jaarkoesterde ik diepe wrok jegens iemand. Na de verkla-ring van genezing nog steeds, terwijl ik niet wildehaten.Veel later ontdekte ik dat wat zij mij had aange-daan, iets van mij was.Toen kon ik haar volledig verge-ven. Diep dankbaar huilde ik van blijdschap dat ditvoorbij was. Ik vergaf ook mezelf voor mijn oordelen.Daarna ben ik eigenlijk nooit meer gestopt met verge-ven.Voordat ik in bed stap zeg ik altijd:“Ik vergeef allesen iedereen zonder voorbehoud en wens iedereenvrede”. Er zijn nog maar weinig momenten dat ik nietin vrede ben.Wel is er soms ongeduld.Door een operatiefout heb ik vaak hevige pijn. De chi-rurg vond dat vreselijk voor mij. Heeft u het dan expresgedaan? vroeg ik. Ik kreeg een aardige brief van hem -en ben blij dat hij zich niet langer schuldig voelt. Menholt zo gauw naar een rechter als een arts iets fout doet.Dat doe je toch ook niet als de timmerman een plankte kort afzaagt? Iederéén kan zich vergissen.Vroeger liep ik thuis weg om vrij te zijn. Nu ik op hetpunt sta naar een bejaardentehuis te gaan, hoop ik ookdaarin vrijheid te ervaren.Vrijheid zit vanbinnen, het ismijn dierbaarste bezit. Bang voor de dood ben ik niet.Waarom zou ik? Ik ga naar Hem die mij wacht op hetstrand!’

Annemarie van Unnik

LE

ZE

RS

, VA

N H

AR

T T

OT

HA

RT

Nooit meer gestopt met vergeven

vanuit die positie te kunnen spre-ken. Zo kan gezegd worden watanders wellicht ongezegd zou blij-ven door verlegenheid of hopeloos-heid van de kinderen. Dykstrabeschrijft hoe kinderen, als er opzo’n manier gewerkt wordt, ja knik-ken en instemmen met hetgeengezegd wordt over hoe ze zich voe-len of hoe de situatie is. Dykstrazegt dat kinderen vaak sneller danvolwassenen het ‘beeld’ van hoe desituatie is duidelijk hebben en eer-der bereid zijn een ander beeld teaccepteren. Echter, kinderen zijn zoloyaal aan hun ouders dat ze ervanafzien het beeld te corrigeren alshun ouders dat (nog) niet aankun-nen of aanwillen. In deel drie geeftDykstra een aantal voorbeelden van

opstellingen en de effecten daarvanop ouders en kinderen. ‘Volwassenouders, die verantwoordelijkheiddragen, zijn in staat om dingen opzich te nemen, zodat hun kinderenvrije en gezonde mensen kunnenworden. Zo is het leven,’ schrijftDykstra na een voorbeeld van hoeouders pijnlijke dingen uit het ver-leden uit de weg gaan en zich opdat terrein als een kind blijvengedragen.Ik ben onder de indruk van Dykstra’sboek. Het is menselijk en toeganke-lijk en wat door alles heen voelbaaris, is haar compassie voor de mensenmet wie ze te maken heeft. Ze laatzien waar ze zelf ontroert door raakten dat is heerlijk om te lezen enmaakt het meteen invoelbaar.

Voor degenen die zich afvragen hoeoud je minimaal moet zijn om aaneen opstelling deel te kunnennemen, is het interessant om telezen dat de jongste persoon die bijeen opstelling van Dykstra betrok-ken was (en dat wel op geheeleigen wijze), drie jaar oud was.Een prachtig boek en een echteaanrader voor mensen met kinde-ren. En uiteraard voor iedereen diemet opstellingen werkt.

Els Thissen

Ingrid Dykstra. Familieopstellingenmet kinderen en jongeren. Ankh-Hermes, Deventer, 2006. 141 blz.,€12,50

20 ...van hart tot hart ... nr. 3 - augustus 2007 21...van hart tot hart ...nr. 3 - augustus 2007

O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

GB

OE

KB

ES

PR

EK

ING

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

G

Het boek Famileopstellingen met kin-deren en jongeren van Ingrid Dykstralag een hele tijd naast mijn bedvoordat ik het oppakte om te lezen.Toen ik het eenmaal in mijn han-den had, boeide het meteen zo, datik het in razende vaart uitlas. Het iseen buitengewoon toegankelijk engoed geschreven boek over hetopstellingswerk van Ingrid Dykstraen haar collega Melanie Niepels. Zedoen dat in het door hen opgerich-te Institut für SystemischeFamilienordnungen (ISF0) teHamburg en werken samen met dejeugdzorginstellingen en familie-rechters van de regio Hamburg.Verder bieden ze nascholingspro-gramma’s voor pedagogen, thera-peuten, leraren, artsen en anderendie op sociaal-pedagogisch gebiedwerken.Het boek is opgebouwd uit driedelen. Dykstra beschrijft in het eer-ste deel de doorwerking van deordening door de opstelling op kin-

deren en adolescenten. Daarbijkomen thema’s als alcohol en drugs,anorexia, boulimia, automutilatie enpsychosen aan de orde. In deeltwee, Systemisch werk met kinderen enadolescenten, beschrijft Dykstra haarmanier van werken. Dat illustreertze met voorbeelden uit haar opstel-lingspraktijk. Daarbij komen essen-tiële zaken aan de orde als, vanuitde positie van de ouders gezien, ‘ik

ben groot en jij bent klein’. Het isnodig dat duidelijk te stellen als inde ouder-kind relatie de rollen zijnomgedraaid. Dan kan het kind zijnof haar plek weer innemen, name-lijk die van kind. Ook belangrijk isom te erkennen dat elk kind eenvader en een moeder heeft. Bijonverkwikkelijke scheidingen ofandere ingrijpende gebeurtenissenwaarbij één ouder uit het zicht ver-dwenen is, wordt soms de ouderrol,die de andere ouder hoe dan ookheeft, ontkent of onder het tapijtgeveegd. Door te erkennen dat deandere ouder daadwerkelijk bestaaten een rol heeft, kan het kind toteen innerlijk beeld daarvan komenen zich realiseren dat hij delen vanbeide ouders in zich draagt.Dykstra benadert het opstellings-werk als het zoeken van de ziel naarzijn of haar plek en doet dat inpraktische zin, in mijn ogen, op eenzeer creatieve en slimme manier. Zewerkt onder andere met tapijttegelswaarop de ouders of kinderen zelfkunnen gaan staan, of waarop zij enhaar collega kunnen gaan staan om

De kracht van liefde is een boekje vanPaul Ferrini dat aansluit bij De wet-ten van liefde dat een aantal maandeneerder verscheen. In dat eerdereboekje geeft Ferrini een theoreti-sche uitleg over de handvatten diehij hier aanreikt en waarmee je toteen daadwerkelijk andere ervaringin en van je leven kunt komen. Hijdoet dat door het geven van tienspirituele oefeningen. Deze oefe-ningen verdeelt hij vervolgens intwee delen. De eerste vijf oefenin-gen zijn gericht op de eigen heel-wording. Het tweede deel van de

oefeningen is gericht op deopbouw van een spirituele gemeen-schap. Hij nodigt je uit om affini-teitgroepen te starten, die tevergelijken zijn met AttitudinalHealing groepen, en waarbij ookmet principes en richtlijnen wordtgewerkt. Zie daarover mijn bespre-king van Ferrini’s boekje Leven in jehart (…van hart tot hart…,nr. 1/2007).De oefeningen die Ferrini geeft zijneerder een complex van oefeningente noemen. Hij geeft per oefeningeen stukje theorie, gaat dan in opde praktische toepassing en verteltvervolgens wat het bedoelde resul-taat van de oefening is. Hij geeftconcrete zinnen die je kunt gebrui-ken, affirmaties die, zegt hij, geentoverformules zijn maar een waar-heid bevatten en een bepaald niveauvan bewustzijn waarop je je kuntafstemmen.Aan het eind van elkebeschrijving van de spirituele oefe-ning staat een korte samenvattingvan de opdracht.Ik vind de opdrachten vaak ‘veel’ inde zin van veel toe te passen affir-maties, veel zinnen achter elkaar enveel opdrachten die ‘gedaan moeten

worden’. Er staat dan: ‘Word jebewust van je oordelen’ en‘Realiseer je dat je oordeel niet juistis en niet te rechtvaardigen valt.’Mijn probleem met zulke oefenin-gen is dat ik, als ik een oordeel heb,vind dat het oordeel wel juist is endoor alle ‘bewijzen’ die ik zie wel terechtvaardigen valt. Hoe ik dan deonjuistheid van mijn zien moetontdekken blijft onduidelijk. Datgeeft me dus het gevoel niet verderte komen.

Volledige toewijdingOok bekroop me vaak het gevoeldat er een sterk ‘moeten’ in de tekstgeuit werd. Of dat ligt aan hetschrijven van Ferrini, of aan devertaling, is me niet duidelijk. Ikben geneigd het aan Ferrini toe teschrijven, als ik even langs het ideedat alles projectie is heen mag gaan.De inleiding van het boek zegtnamelijk dat je duidelijke afsprakenmet jezelf moet maken als je dezeoefeningen gaat doen.‘Je verplicht je de oefeningen elkedag met volledige aandacht te doen.Wanneer je in de loop van eenweek een oefenperiode mist, ver-plicht je je opnieuw te beginnenmet de oefening van die week.Je bent je ervan bewust dat dit pro-

J.Z. Knight, een prachtige, vrien-delijk ogende vrouw, leent haarlichaam uit zodat Ramtha zich viahaar kan manifesteren. Knightkleedt zich aan voor de lezing,Ramtha duikt erin. Knight gaateven naar een andere dimensie enRamtha gebruikt de tijd die hijkrijgt om ons te vertellen dat wemeesters zijn.Als Ramtha weer isvertrokken komt Knight terug, zeis lichamelijk doodop, gaat naarbed om te slapen en ze herinnertzich niets van wat Ramtha onsheeft verteld. Ze kan het nu wellezen in het Witte Boek, het boekvan Ramtha’s leer.Ramtha is, zoals hij het zelf zegt,een ‘soevereine entiteit’, die langgeleden op de aarde leefde. In dat

leven ging hij niet dood, hij steegop. Hij had geleerd hoe hij dekracht van zijn geest kon gebrui-ken.Hij spreekt in het 21 hoofdstuk-ken tellende boek de lezer aan metmeester. Hij noemt ons ook welGod/Vrouw of God/Man.Allezend heb ik het gevoel dat ik alslezer nu eindelijk eens moet stop-pen met de kleinheid van hetbestaan. Ik moet snappen dat hetuniversum veel groter is dan ik mekan voorstellen. Dat ik als menseen veel grotere kracht heb dan iknu in de gaten heb. Ik ben God enik schep mijn eigen wereld.Tijdens het lezen voelde ik meachterna gezeten en opgejaagd.Snap nu eens dat je GOD bent en

leg dat kleinzielige naast je neer!Herinner je grootsheid, NU. Ikheb het boek dan ook vaak weg-gelegd om even tijd te nemen omadem te halen.‘De leer’ geeft prachtige uitspra-ken: ‘Je enige bestemming is levenen jezelf toestaan om alles te zijnwat je verlangt te zijn, terwijl hetleven zich van moment totmoment in jou ontvouwt’ en:‘Wanneer je het zelf omhelst benje vrij’. Nog een mooie: ‘Vreugdebegrijpen en worden is de enigebestemming die God aan alle men-sen heeft gegeven’.Veel lees- en leefplezier!

Anja van Aarle

Ramtha. Het Witte Boek. Ankh-Hermes, Deventer, 2006. €29,50

Herinner je grootsheid, NU

De ziel wijst hier de weg

Een leven lang oefenen

Kent u dat gevoel? Je trekt de eenof andere orakelkaart en hebt hetgevoel weer op je donder te krijgenomdat je het niet goed doet.Jarenlang heb ik orakelkaartengetrokken en mijn eigen oordeeldaarover ondergaan. Momenteelheb ik dat gevoel van op mijn don-der krijgen niet meer als ik kaartenvan Het Orakel van de Aartsengelentrek en ik weet niet precies waardat aan ligt. Het kan natuurlijk zijn,en daar wil ik ook vanuit gaan, datik in de loop der jaren iets geleerdheb.Toch heb ik de neiging te zeg-gen dat het ook aan de kaarten ligten aan de beschrijving die DoreenVirtue geeft, dat het zo eenvoudig isom de boodschap van de aartsenge-

len in liefde te ontvangen. Ookhaar kaarten van Healing with theAngels Oracle Cards zijn bijvoorbeeldprachtig, vriendelijk en bemoedi-gend. Het enige nadeel van dezelaatste kaarten is dat ze eenEngelstalige handleiding hebben.De aartsengelkaarten zijn wel in hetNederlands vertaald en gaan verge-zeld van een Nederlandstaligehandleiding. Ik kan niet anders zeg-gen dan dat de teksten bemoedi-gend en ondersteunend zijn. Opelke kaart wordt gezegd welkeaartsengel behulpzaam is en wordteen korte boodschap gegeven. Inhet bijbehorende boekje is bij elkekaart een toegevoegde boodschapopgenomen en wordt er aangege-ven hoe met de betreffende aartsen-gel gewerkt kan worden.Een voorbeeld van een kaart: Allesis goed. Aartsengel Jeremiël: ‘Allesgebeurt precies zoals het bedoeld is,met verborgen zegeningen die jeweldra zult begrijpen.’ToegevoegdeBoodschap: ‘Soms is datgene wateen probleem lijkt te zijn een ver-hoord gebed in een vermomming.Wanneer we om hulp vragen zal deHemel het oude ontmantelen omplaats te maken voor het nieuwe.Tijdens deze veranderingen kun jeontspanningsoefeningen doen in devorm van yoga, diepe ademhaling,autogene training en meditatie.Vraag mij maar om je transformatie

soepel en harmonieus voor jezelf enanderen te laten verlopen. En weetdat deze verandering voor je eigenbestwil is!’Werken met Aartsengel Jeremiël:Elke aartsengel heeft een bepaaldeaurakleur. Die van Jeremiël is don-ker purper als van aubergine.Wanneer je donkerpurperen licht-stralen ziet, is dit een manier om jete laten weten dat Jeremiël bij je is.Elke aartsengel heeft een bepaaldeedelsteen die in overeenstemming ismet diens energie en voor Jeremiëlis dat amethist.Wanneer je eenamethist draagt, zul je de vriendelij-ke en liefdevolle energie vanJeremiël beter om je heen voelen.Ik trek een kaart voor u als lezer:Leren en lesgeven. AartsengelZadkiël: ‘Verruim je bewustzijn enleer nieuwe lessen. Geef deze lessenvervolgens door aan andere mensen.’De toegevoegde boodschap kunt ulezen in de handleiding bij de kaar-ten. Zoals gezegd, mooie kaartendie op een bemoedigende manierantwoord geven op mijn en wel-licht ook uw vragen.

Els Thissen

Doreen Virtue. Het Orakel van deAartsengelen. KoppenholUitgeverij, Hilversum, 2006.€21,50

gramma maar tien weken duurtwanneer je geen dagen overslaat.Alsje dagen overslaat houdt dat in dathet langer duurt voordat je je pro-gramma hebt afgerond.Je bent je ervan bewust dat hetgeen enkel probleem is als je hetprogramma niet afrondt, en dat hetevenzeer geen enkel probleem isom zo vaak je maar wilt opnieuwte beginnen. Je bent je er echterevenzeer van bewust dat succesvolafronden inhoudt dat je zeventigdagen lang met hart en ziel geoe-fend hebt.’Nu nodigt de Cursus ons natuurlijkook uit om te komen tot volledige

toewijding. Je kunt niet af en toetotaal toegewijd zijn (vgl.T7.VII.1:4). Dat is natuurlijk volko-men waar. Maar als ik het boek leesen op voorhand, door de enormehoeveelheid opdrachten, denk dathet me toch niet gaat lukken, voelthet niet als een uitnodiging ermeeaan de slag te gaan.Als Ferrini vooraf al weet dat hetvoor de meeste mensen onmogelijkis om elke oefening een week langtot in elk detail te doen en hij zedaardoor een leven lang aan hetoefenen houdt en als dat zijnbedoeling is, is dit boek in elkopzicht geslaagd.

Dit alles gezegd hebbend wil ik utoch een paar citaten geven diemooi en behulpzaam kunnen zijn:‘Welke nieuwe keuzes moet ikmaken om mezelf te verlossen vande oude keuzes waar ik me schuldigover voel?’ en ‘Mededogen is eennatuurlijke uiting van je gevoel vangelijkwaardigheid.’

Els Thissen

Paul Ferrini. De kracht van Liefde.Ankh-Hermes, Deventer 2006.158 blz., €13,50

Weer een boek met openbaringenover de mensheid, de aarde en hetnieuwe tijdperk. Suzanne Wardheeft contact met haar overledenzoon Matthew. Hij vertelt en zijnmoeder schrijft het op.Talrijkeonderwerpen komen ter sprake.God, gedachtevormen, angst, allesover de ziel, dualiteit, de toekomst,oorlog en vrede. Daarnaastbespreekt hij een aantal ethischevraagstukken zoals, klonen, abortus,euthanasie, transplantatie en de

doodstraf. De toon van het boeklijkt alwetend. Ik lees een stuk, leghet boek weg en lees weer eenstukje.Wil ik dit allemaal wel wetenvraag ik me af. Het stuk over klo-nen vond ik echt bizar. Klonenworden in no time volwassen, bin-nen 350 dagen hebben ze de leef-tijd van 35 jaar bereikt. In vijflanden worden klonen gemaakt.Dat wil ik toch allemaal niet weten!Naast Matthew geven ook andereentiteiten, zoals ze zichzelf noemen,boodschappen door aan Suzanne.Zo is daar Lazarus, die het heeft overde noodzakelijke reiniging van deaarde. Hij heeft het over ruimtesche-pen die hier gaan landen. Hij zegtdat God tijdelijk de vrije wil van demens inperkt om te voorkomen datde hele aarde wordt vernietigd dooroorlogen. Ik weet niet wat ik met aldeze boodschappen moet.Wat ik welaangenaam vind om te lezen is dat

als we omkomen in een ramp weslechts ons lichaam loslaten, en dat erniets aan de hand is.We gaangewoon verder met ons leven.Matthews beknopte verklaring vanhun boodschap aan ons aardbewo-ners vind ik prachtig:Deel van dit citaat: ‘…uw zielen-band met God is nog net zoals diedoor de eeuwen heen geweest is,…ken deze band, leef deze band.Open uw hart en geest voor deEenheid, die onafscheidelijk is vanalle leven op alle plaatsen in dit heleuniversum waarover God regeert inliefde en licht.’

Anja van Aarle

Suzanne Ward. Matthew’sOpenbaringen voor een NieuwTijdperk. Ankh-Hermes,Deventer, 2006. 311 blz., €27,50

23...van hart tot hart ...22 ...van hart tot hart ... nr. 3 - augustus 2007 nr. 1 - februari 2008

O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S

KA

AR

TB

ES

PR

EK

ING

De waardering voor gedichten isvaak een kwestie van smaak, dieook verbonden is met een bepaaldetijd. Dichters die eerst matelooswerden gewaardeerd worden latersoms verguist of andersom. Zo ishet ook met de vorm van gedich-ten. Die kan variëren van strengmet een duidelijk metrum en rijmtot vrij ongebonden en rijmloos.Het laatste is tegenwoordig het meestgebruikelijk: de drie mooiste gedich-ten van 2006 die voor de gedichten-dag werden uitgekozen, zijn daar eenduidelijk voorbeeld van.Ikzelf heb niet een echte voorkeur.Het gaat er voor mij om of ikgetroffen wordt, er een vonk over-springt of, en dat het liefst, in hethart wordt geraakt. Dat gebeurt somsdoor de inhoud van een gedicht,maar nooit alleen, de vorm waarinmaakt de kracht van het gedicht uit.Overgave van Baukje van Kesteren is

een bundel religieuze poëzie, geïns-pireerd door teksten uit de Bijbelen Een Cursus in Wonderen. Devorm van de gedichten is traditio-neel met een duidelijk metrum,rijm en meestal bestaand uit drievierregelige strofen.Het is mijn ervaring, dat mensendie gedreven door hun enthousias-me voor een bepaald gedachtegoed,religieus of anderszins, aan het dich-ten slaan, vaak niet uitkomen boven

het niveau van een niet al te slechtSinterklaasgedicht, de goede dich-ters niet te nagesproken. Gortersbevlogen socialistische verzen bij-voorbeeld zijn vaak van een bijnaeven grote schoonheid als zijn vroe-gere poëzie. De gedichten vanBaukje van Kesteren halen datniveau niet, dat mag duidelijk zijnen dat mag je natuurlijk ook nietverwachten. Maar echt slecht zijn zeook niet. En hier en daar springener gedichten uit waarbij de vormduidelijk de inhoud ondersteunt,zoals het gedicht naar aanleidingvan Mattheus 11:28 en ECIWWdI.169, waarbij de omarmingwaarvan sprake is wordt benadruktdoor het gebruik van omarmendrijm. Ik citeer de eerste strofe: ‘kWas zo moe Heer, van het huilen/zo alleen en zo ontheemd/ zozeervan mijzelf vervreemd;/ in Uwarmen wou ik schuilen.

Slagrijm dat de pijn voelbaar maakt

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

GB

OE

KB

ES

PR

EK

ING

De noodzakelijke reiniging van de aarde

Alles is goed

Katie´s Tao iseen mooiboek, dat doorByron Katieaan haar echt-genootStephenMitchell isgedicteerd endie de teksten

heeft ingetikt. De 81 hoofdstukjesin het boek zijn ontstaan in relatiemet de corresponderende hoofd-stukken in de Tao Te Ching. Daarhoef je overigens niets vanaf teweten om dit boek te kunnenlezen, zegt Stephen Mitchell in deopmerking vooraf.Wat ik zo fantas-tisch aan dit boek vind, is dat ByronKatie telkens haar licht laat schijnenover uitspraken uit de Tao, op dehaar welbekende heldere manier. Zerefereert daarbij aan dingen uit hetdagelijkse leven om wat ze zegtvoor de lezer handen en voeten tegeven in het leven van alledag.In hoofdstuk 1 wordt de tekst ‘De

tao die kan worden onderricht isniet de eeuwige Tao’ door haar toe-gelicht en verduidelijkt. Ik noemeen paar thema’s: ‘De wereld is hei-lig. Hij kan niet worden verbeterd.Als je ermee knoeit, zul je hem ver-woesten.Als je hem als een dingbehandelt, zul je hem verliezen’ of‘De Tao is altijd ongedwongen’.Een citaat uit hoofdstuk 71 Nietweten is ware kennis: ‘Denken dat jeiets weet is geloven in het verhaalvan een verleden. Dat is onzinnig.Iedere keer dat je denkt iets teweten doet het pijn, omdat er in derealiteit niets te weten is. Je pro-beert vast te houden aan iets watniet bestaat. Er is niets te weten ener is niemand die het wil weten.Het is zoveel makkelijker om teweten wat je niet weet. Het is ookvriendelijker. Ik houd van het weet-niet-denken’.In mijn ogen straalt de vrijheidwaarin Byron Katie leeft van allekanten door in deze benadering. Deuitnodiging is om dit werkelijk tot

je door te laten dringen en je eigente maken.Twee keer is er een kort verslagopgenomen van The Work met eendeelnemer aan een workshop. In diezin is dit boek totaal anders dan detwee eerdere boeken die van ByronKatie zijn verschenen: Vier vragen dieje leven veranderen en Ik heb je liefdenodig, is dat waar. Deze boekenbestaan hoofdzakelijk uit verslagenvan het doen van The Work metdeelnemers aan workshops.Wil je een inkijkje in de helderheidwaarmee Byron Katie het leven, dewereld en mensen ziet en beleeft,lees dan vooral dit boek. En wat mein haar manier van benaderen tel-kens weer opvalt, is dat ze dat ingrote vriendelijkheid en zachtheiddoet. Een ander woord daarvoor isLiefde.

Els Thissen

Byron Katie. Katie’s Tao. Forum,Amsterdam, 2006. 267 blz.,€17,90

En er zijn meer sterkere gedichten,zoals ‘Gebed voor vrede’ (aan de voor-avond van de oorlog met Irak), waarvoor mij echte passie uit spreekt:

Heer, wilt U helen wat gebrokenlijktverenigen wat lijkt te zijn gescheidenbehoeden hem, die denkt te moeten strijdenof zich verdedigt uit onwetendheid

Help mij beminnen die mijn vijandlijktHelp mij vergeven die mij lijkt tekrenkenHelp mij bij alles wat ik doe tedenkenAan U die louter Liefde, Eenheid,Vrede zijt

En help mij deze woorden in mijnhart bewaren:‘gelijk ook wij vergeven onzeschuldenaren’

Maar soms kom ik niet voorbij desimpele dreun van de gebruiktejambische verzen. Echt Sinterklaasdenk ik dan: Ik was U aan het zoe-ken/ ik zocht u al zo lang/ U leekvoorgoed verdwenen/ mijn God,wat was ik bang.Gelukkig zijn dit soort gedichten inde minderheid.Vaker kiest ze devorm zo, ik gaf er al een voorbeeldvan, dat de boodschap er sterkerdoor overkomt. Bijvoorbeeld hetgebruik van slagrijm in ‘Het heiligogenblik’ dat de pijn waarvan spra-ke is heel voelbaar maakt, deze erals het ware in ramt: Hier in mijn

hart, Heer, zit nog zoveel pijn/ vaneenzaamheid en afgewezen zijn/Het lijkt een eindeloos herhaaldrefrein/ van falen en tekortgescho-ten zijn.Er valt dus voor liefhebbers vanreligieuze poëzie, en voor studen-ten van de Cursus en Bijbelkennersdie het aanspreekt om gedichtennaar aanleiding van vertrouwdeteksten te lezen, beslist wel wat tegenieten.

Anita Koster

Baukje van Kesteren. Overgave;Gedichten bij de Bijbel en Een cursusin wonderen. Trivium Uitgeverij,Sneek, 2006. 79 blz. €15

25...van hart tot hart ...24 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008nr. 1 - februari 2008

O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

GB

OE

KB

ES

PR

EK

INGUitgeverij Forum heeft vijf boekjes

op de markt gebracht met uitsprakenvan Byron Katie over verschillendethema’s. De titels zijn: Over ouders &kinderen; Over werk & geld; Overgezondheid, ziekte & dood; Over liefde,seks & relaties en Over zelfrealisatie.Ik ben een fan van Byron Katie. Ikvind het heerlijk haar met haar hel-derheid aan het werk te zien metmensen. Ook heb ik het genoegengehad haar helderheid en kundig-heid aan den lijve, of beter gezegdaan den geeste, te mogen ervaren. Zeis als een vlijmscherp scheermes datwegsnijdt wat er niet hoort. En datuiteraard alleen voor zover ik ermeeinstem dat ze me leidt op dit pad

van zelfonderzoek.In deze vijf boekjes zijn uitsprakenvan Byron Katie verzameld die ze inde loop der tijd naar buiten heeftgebracht. Sommige zijn bekendomdat Katie ze vaak herhaalt.Andere zijn minder bekend en pas-sen naadloos in wat ze naar vorenbrengt in haar workshops en trainin-gen. In elk boekje trof ik uitsprakendie ik kon toepassen op situaties inmijn leven en die uitnodigen tot eenandere manier van kijken.Als u moeite hebt met bepaalde the-ma’s in uw leven is het in mijn ogende moeite waard om het boekje metdat thema ter hand te nemen enwerkelijk te proberen te doorgron-den wat er over dat thema naarvoren wordt gebracht. En naar mijnidee volstaat het om telkens één uit-spraak, die kan variëren van eenenkele regel tot een hele pagina, in uop te nemen en de kern ervan tedoorgronden.Kortom, vijf boekjes met parels vanuitspraken, waarvan ik u er hierenkele gun.‘Als je houdt van wat er is wordt hetheel eenvoudig om in de wereld te

leven. De wereld is precies zoals hijmoet zijn.Alles is God.Alles is goed.We krijgen altijd wat we nodig heb-ben, niet wat we dénken dat wenodig hebben. Dan zullen we inziendat wat we nodig hebben niet alleenis wat we hebben, maar ook wat wewillen. Dan willen we alleen nogmaar wat is. Zo winnen we altijd,wat er ook gebeurt.’‘Alles is eender. Er is niet deze per-soon en die persoon. Er is er maarEén. En dat is het laatste verhaal.Alprobeer je nog zo hard jezelf af tesluiten, het zal je niet lukken. Degedachte die je gelooft is een pogingde band te verbreken. Maar het isslechts een poging. Het kan nietgebeuren. Daarom voelt het zoonprettig. Het is een poging deidentiteit van een “ik” aan te nemen.En dat is een fulltimebaan, tot hetdat niet meer is.’

Els Thissen

Byron Katie. Over ouders & kinde-ren; Over werk & geld; Over gezond-heid, ziekte & dood; Over liefde seks& relaties en Over zelfrealisatie.Forum,Amsterdam, 2006. €5,95per deel

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

G Parels van uitspraken

Weten wat je niet weet

In een Zwitsersekrant stondrecent een seri-eus artikel metde titel ‘InEngeland mogenveel loontrekkersgeen plaspauzehouden: tijdver-spilling!’ Metdeze zin begintboekje Tijd

anders (be)leven van Pierre Pradervand.Er volgen meer van dit soort voor-beelden van doorschieten in zoge-naamd efficiënt tijdgebruik. Het doelvan het boekje is dan ook te helpende tijd anders te (be)leven, zonderschuld over tijdverspilling.Tijd is eenuitvinding van de menselijke geest, inde ‘werkelijke’ wereld bestaat hij niet.In zijn jonge jaren was Pradervand

zelf een gevangene van de tijd, al zijnhandelingen klokte hij tot op deminuut nauwkeurig. Zuinig omgaanmet tijd vormt de basis van elke eco-nomische organisatie, gestoeld op deovertuiging dat het beter is de din-gen snel te doen. Deze simpele over-tuiging is een dwingend dogmageworden van managers die zich hiergeneratie na generatie aan houden,zonder zich af te vragen of het welgoed is. Men heeft het daarbij nietover geluk of spontaniteit. In hetkader van versnelling past ook kant-en-klare voeding. De tijd hiermeebespaard, wordt veelal doorgebrachtvoor de televisie. Buitensporige acti-viteit is ook een manier om innerlij-ke leegte verhullen. Het kan alsegodoel gebruikt worden om onsweg te houden van onze goddelijk-heid. Maar stel dat de reis zelf het

doel is - en niet de aankomst? Pradervand heeft aardige aanraders.Zo zegt hij: zet ‘liefde’ op de plaatsvan het woord tijd. Dan krijg je: ikheb geen (tijd) liefde voor jou ofmezelf. Hij heeft meer tips, allemaalin het streven ons te brengen bij eenharmonieuzer & liefdevollere tijdbe-leving.Ik was blij het boekje uit te heb-ben, zodat ik tijd had voor ietsanders. Een van de daaruit te trek-ken conclusies is, dat het daaromiets voor mij was. En hoe zit dat biju, lijkt het u wat?

Annemarie van Unnik

Pierre Pradervand. Tijd anders(be)leven. Ankh-Hermes,Deventer, 2006. €4,95

Tijd - een uitvinding van de menselijke geest

Jaap Hiddinga verdiept zich metzijn zesde boek in psychische stoor-nissen. Hij stelt dat de hersenen, integenstelling tot wat de wetenschapzegt, niet het sturingsmechanismevan de mens is. De ziel is het stuurdat de richting aangeeft. De herse-nen zijn een stoffelijk orgaan enniet in staat om zelf gedachten tegenereren of bepaalde handelingente verrichten.Via de zintuigen ont-vangen de hersenen signalen endeze worden verwerkt en vergele-ken met het basisprogramma of delevensopdracht van de ziel en aande hand daarvan worden er actiesondernomen.Soms lijkt het alsof de ziel het stuuruit handen geeft en zien we eenmens die verward en angstig is.Alsdat extremere vormen aanneemt,hebben mensen een psychischestoornis.Ik zei, lijkt uit handen te geven,want het is niet zo dat een ziel zich

per definitie heeft teruggetrokkenals een mens in de war is. Somsstuurt de ziel een psychische stoor-nis. En waarom dat zo is kunnenwij als mens niet weten. De zielweet het wel. Naast de invloed van-uit de ziel op de hersenen, wordendeze ook beïnvloed door factorenvan buitenaf. Zoals voeding, verdo-vende middelen en elektrischeinvloeden.Behalve aan de fucntie van de her-senen wijdt Hiddinga ook een aan-tal hoofdstukken aan depressies,schizofrenie, alzheimer, autisme enhersentumoren.Een paar opvallende citaten uit hetboekje voor u als voorproefje. ‘Deziel heeft nooit een probleem meteen aandoening of een ziekte.’‘Tijdens de slaap zijn jullie in staatheel even terug te keren naar debron en dan te begrijpen watbegrepen mag worden.’ ‘Vreemd omte zien hoe groot het verschil kon

zijn tussenwat wij ineen andermens den-ken waarte nemenen wat dewerkelijk-heid isvanuitgeestelijkperspec-tief.’Ik wilgraag besluiten met de laatste zinvan het boekje. ‘De ziel is altijd opweg naar God en grijpt elke moge-lijkheid aan om verder te komen.’

Anja van Aarle

Jaap Hiddinga. De verwarde mens.Ank-Hermes, Deventer, 2006.€14,50

27...van hart tot hart ...26 ...van hart tot hart ... nr. 1 - februari 2008 nr. 1 - februari 2008

O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S F I L M S B O E K E N C D ’ S

ABONNEMENT!Gun uzelf een abonnement

door het sturen van een kaart met uw naam, adres en abonnement 2008 en door overmaking van:

• Nederland: €16 of meer op postgiro 8905507

• België: €22 of meer op rek.nr. 088-2190186-18, Dexia Bank Maasmechelen

• Overige landen: €22 of meer op postgiro 8905507

t.n.v. Stichting Centrum voor Attitudinal Healing te Moorveld onder vermelding van: Abonnement 2008.

Als u een abonnement neemt worden de reeds verschenen nummers van de lopende jaargang nagezonden.

Een abonnement start in januari en loopt tot wederopzegging.

Gun wie je laat lachen een abonnement!Een abonnement cadeau geven kan door overmaking van het abonnementsgeld en het sturen van een kaartje

met uw naam en adres en naam en adres van degene voor wie het abonnement bestemd is.

BO

EK

BE

SP

RE

KIN

GB

OE

KB

ES

PR

EK

ING De verwarde mens

WEEKEND WORKSHOP

ONTMOETINGSCENTRUM ECIW

organiseert een weekend workshop op het landgoed van het Franciskaans Milieuproject te

STOUTENBURG

4/5/6 JULI 2008

met als thema:

“Het 8-voudig pad naar innerlijke vrede”

Het doel van Een Cursus In Wonderen is het transformeren van onze blokkades, zodat we ons weer bewustworden van de aanwezigheid van liefde. Met dit doel voor ogen duiken we het weekend in en gaan we een 8-tal blokkades onder de loep nemen en kijken wat dit voor ons betekent. Herkennen we deze blokkades? Hoetransformeren we deze? Zouden we echt gelukkig kunnen worden? Zouden we echt gelukkig kunnen blijven?

We komen vrijdag 4 juli tussen 19.00 uur en 20.00 uur bij elkaar. We sluiten zondag 6 juli rond 16.00 uur af.We slapen op 1-persoons kamers.We eten vegetarische maaltijden.Kosten workshop en verblijf: €125.Vraag een folder aan, telefoon (076) 520 83 77, e-mail: nestel22@casema.nlBegeleiding: Henny en Jopie van der Feer

Over deGoddelijkheidvan de mens,het derdeboek in dezetrilogie, heeftals doel bij tedragen aaneen groeiendbewustzijnvan wat wij

werkelijk zijn: Goddelijk. De doorMaria, Jezus en Maria Magdalenadoorgegeven openbaringen, medita-ties, oefeningen en gebeden, zijn erter ondersteuning, bij het ontvouwenvan dit bewustzijn. Een voorbeeldvan zo’n (prachtig) gebed:Lieve Jezus ChristusLiefdevolle kracht Die in mijn hart aanwezig isOntwaak in mij en help mijOm vanuit deze kracht

Aan mijn leven vorm te gevenEn door de ogen van de liefdeNaar de wereld te kijkenHelp mij om God in mijzelfEn in alles en in iedereen te zienZodat al mijn aardse handelingenEen bijdrage kunnen leverenAan het ontwaken van de Christus-energie,De onvoorwaardelijke liefde in mijzelfEn in elk medemens op aarde

De 25 openbaringen hebben uiteen-lopende onderwerpen als: het loslatenvan slachtoffer-daderbewustzijn, dekruisiging, man-vrouwrelatie, natuur-rampen, geld, 2012 en het openenvan het hart. Op de openbaring vol-gen meestal oefeningen die je naarbinnen leiden en je op subtiele wijzeuitnodigen, het onderwerp te ervarenvanuit het hart.

Het voorwoord vertelt dat de mens-heid in een nieuwe fase komt, doorhet ontwaken van hetChristusbewustzijn in ons hart, wateen bron zal zijn van gelukzaligheid,verbinding en creativiteit. Zicht krij-gend hierop zal onze manier van inhet leven staan veranderen en zullenliefde en verbroedering verder endieper gaan.We zullen ook de illusievan de dualiteit gaan ontdekken.Menselijke ervaringen brengenschijngeluk, het aanvaarden van onzeGoddelijkheid… wáár geluk.

Annemarie van Unnik

Gabriela en Reint Gaastra-Levin.Over de Godddelijkheid van de mens- deel III. Uitgeverij Follow YourHeart,Apeldoorn, 2006. €24,50.www.openbaringen.com

Het ontwaken van het Christusbewustzijn

Workshop ‘LEVEN VANUIT JE HART’ in de voorjaarsvakantie van 30 april tot 10 mei 2008 en een unieke vakantie

op het prachtige Griekse eiland Samothraki. De workshop is geënt op Een Cursus in Wonderen en reikt aan, dat we

onvoldoende beseffen dat we steeds ons leven zelf creëren en daardoor steeds dezelfde moeilijkheden tegenkomen.

De workshop is erop gericht, om te gaan doorzien, dat de herhaling van thema’s, processen en personen in je leven,

jouw behulpzaam zijn om je tot inzicht te brengen. Dit vraagt wel jouw bereidheid om anders naar je leven en de

werkelijkheid te leren kijken en te leren luisteren naar je innerlijke stem. Van hieruit ontstaat er een openheid om

beter in het hier en nu te leven en in contact te staan met je innerlijke vrede en geluk, te leven vanuit je Hart. Naast

de workshop is er veel vrije tijd om te genieten van de prachtige natuur en eventueel excursies of anderszins te gaan

doen. Informatie: Frans Kok 0299-673404; mail: frans@franskok.nl of website: www.franskok.nl

A D V E R T E N T I E

A D V E R T E N T I E

W W W. A H N L . O R G