Marco van Zwetselaar, Marieke Dekker enhun 6 kinderen zijn in 2012 verhuisd naarTanzania en werken fulltime als IT'er enneuroloog. Dit is tot op heden uitsluitendmogelijk gemaakt met giften via FIDESCO.Jullie ondersteuning maakt dit project nu albijna 2 jaar mogelijk. Onze samenwerkingmet FIDESCO is zo waardevol dat wij dieverlengen met een 3e jaar. Blijf alsjeblieftondersteunen!

In 2012, Marco van Zwetselaar, MariekeDekker and their 6 children moved toTanzania, working fulltime as an IT-specialistand a neurologist. This has been exclusivelyrealised by donations to FIDESCO. For twoyears now, your support has made our workpossible! Our collaboration with FIDESCOhas proven so valuable that we will extendour work here with a third year. Please keepsupporting!

zomer 2014

Beste allen, gewaardeerde 'steuntroepen',

Deze laatste kreet wil ik hier meteen aantoevoegen omdat onderstaand niet zou lukkenzonder jullie hulp. Zoiets is een abstract begripals je aan zo'n gedurfde onderneming als de onzebegint. Twee jaar verder is echter duidelijk datjullie met zijn allen ons werk hebben kunnenwaarmaken. Terwijl ik begin te schrijven aan dezeverse nieuwsbrief, ligt het volgende plaatselijkeziekenhuiscontract naast me op de EEG-bank.Om het te ondertekenen moest ik me eerst doorde ambtelijke taal heenworstelen, net zoals ikweken over de papierwinkel van de TanzanianNeuroscience Association heb gedaan. Webegeven ons hiermee in het derde jaar van onsverblijf hier. De tijd gaat enorm snel maar laatook zien dat deze jaren pionierswerk al hunsporen hebben achtergelaten.

Maar waarom zouden we nou willen werken ineen van de armste landen ter wereld, waar we

veel van onze moderne, high-tech kennis envaardigheden moeten laten voor wat ze zijn?Waar bij neurotrauma's met pupilverschil er bijgebrek aan een CT-scanner een paar boorgatengezet worden aan de kant met de grootste pupil?Waar er al een half jaar geen ziekenhuisdirecteurmeer is omdat die schielijk vertrok toen bleekhoeveel hij had verduisterd? Waar amperopgeknapte patiënten het ziekenhuis uitvluchtenomdat ze de rekening niet kunnen betalen? Waarhet dweilen lijkt met de kraan open?

Omdat het zin heeft, en 2 jaar werk beslist eenverschil maakt.

Zo hebben we deze maand de allereerste verga-dering van “Neurology Training in East Africa”,mijn initiatief met de landen van de Oost-Afrikaanse Gemeenschap (Tanzania, Kenia,Oeganda, Rwanda en Burundi) dat vorig jaar isgesteund met een Grant-in-Aid van de Wereld-federatie Neurologie. Heel Oost-Afrika is zowelwat betreft neurologen als opleidingscapaciteiteen witte vlek op de wereldkaart. Ons doel is omeerst een correcte inschatting te maken van dehuidige en gewenste toekomstige neurologie-capaciteit in de regio. Daarna slaan we de han-den ineen om een gemeenschappelijk curriculumte boetseren uit de verschillende curricula diebestaan in ontwikkelingslanden. We hebben bij-dragen ontvangen van Honduras, Kameroen,Ethiopië, maar ook vanuit ons eigen Dar esSalaam waar al een pilot MSc Neurologie loopt.

International Organisation for Economic and SocialDevelopment through Cooperation

www.fidesco.nl

Co-assistent, AIOS en Marieke op de kinderneurologiepoli

We hebben vanuit de ontwikkelings-grant maareen beperkt budget voor de vergadering. Wehebben daarom een eenvoudige lokatie gekozen(een Lutheraanse herberg hier in Moshi, gerunddoor geestelijken – altijd kerkkoortjes op despeakers en met bijbelteksten uitgevoerd inopgeplakte boontjes en rijst aan de muur …maar proper en sober), en dekken wederzijds dereiskosten: de Kenianen, Oegandezen enTanzanianen dragen allemaal wat af aan onzecollega's uit het verder gelegen Rwanda enBurundi.

Tussendoor het gezinsleven met een naderendelange, lange schoolvakantie. Ons huishouden isde afgelopen maanden aangevuld met nog 3kindertjes – alsof die van ons nog niet genoegleven in de brouwerij brachten! Het zijn 3hondjes, aangeschaft om huis en haard tebewaken nadat er systematisch dingen uit onzetuin bleven verdwijnen. De maat was vol toenMarco op de veranda zijn nieuwe sandalenuitgeschopt had voordat hij naar binnen ging, endie in mum van tijd ook weg waren. Het zijn tweekleine inheemse honden Bronto en Sparks, en 'nherdershond –- Snuf natuurlijk! De kinderenvinden het geweldig, voor ons was het eerdereen rationele afweging: geld uitgeven aan heken bewaking, of aan honden. Snuf is 7 maandenmaar lijkt de afmetingen van een kalf te krijgen.De pikorde is dus duidelijk; de kleine hondjesmogen met zijn welnemen de restjes uit devoerbak eten. Maar 's avonds slapen de tweekleine hondjes wel tegen zijn warme buik aan...

Om honden te hebben hier is net iets anders.Waar je in Nederland “Poesjes! Poesjes!” zouroepen om een hond door het lint te laten gaanhebben wij hier als Tanzaniaanse tegenhangersde apen. In onze tuin zit een stel brutaaltjes datonderaan een tak gaat hangen om de honden uitte dagen. Als die dan recht omhoog naar detakken springen, kruipen de pestkopjes telkenseen takje hoger. Dus hier is het “Aapjes! Aapjes!”.

Maar, vooralsnog, geen diefstallen meer …

Ida

Het regenseizoen is net over, maar het is nogsteeds koud. Ik kan echt niet wachten, nogmaar twee weken en dan lekker ZEVEN wekenvakantie! We gaan naar de kust voor tweeweken, maar verder blijven we thuis ...

Er komt een nieuw meisje in mijn klas uitJapan, en ik heb nu via e-mail contact zodat hetgeen schok voor haar wordt als ze hier komt.De laatste twee weken heb ik een basketbal-EN een voetbal tournament gewonnen mettwee vriendinnen uit Miami, Amerika. Er zounog een voetbalcompetitie zijn dit weekend,maar de school die het ging organiseren was zolaf dat ze het gewoon hebben afgezegd! Nou,binnenkort (15de) is mijn verjaardag, ik tel dedagen al af. En twee dagen daarvoor is het dewedstrijd Nederland-Spanje van het WK ... diega ik laat kijken bij een vriendin. NaastNederland gun ik eigelijk Uruguay wel om tewinnen. Of Argentinië natuurlijk. Oh, ik praat teveel over voetbal, dat doen meisjes niet. Ach ja,

who cares, dat krijg je als je heel goed bent(voor 'n meisje) :-). Ik had laatst een Engelsetest (dat zou in Nederland taal zijn, hier pratenze Engels) maar onze vervelende leraar geeftnooit hoger dan een vier (uit zeven) dus toen iken Mia (vriendin) een vier kregen waren weopgelucht, maar onze vriendin Rayyan dachtdaar anders over ... Na de les begon ze keihardte schelden, omdat ze een drie had. Maar waarze stond te schelden was een ander verhaal:net buiten de klas van het schoolhoofd. Diekwam naar buiten en Rayyan rende keihardweg. Ik en Mia hebben tien minuten dubbelgelegen van het lachen ... Nou, dat wasvolgens mij wel genoeg.

Willem

Het gaat hier helemaal goed! (Maar het zounog beter zijn als jullie hier waren). Wij hebbendrie heeele schattige hondjes, we hebben eenherdershond en twee Tanzaniaanse keffertjes.De herdershond heet Snuf en de andere hetenBronto en Sparks. Op school heb ik nog steedsgoede vrienden en ik zit in P5 (groep 7). Hetgaat ook helemaal goed met sport, ik doe nuvoetbal, tennis, zwemmen en basketbal metmijn vrienden. In mijn vrije tijd doe ik veelhuiswerk (niet zo leuk) en lezen.

Op school hebben ze velvet monkeys, het zijnheel brutale apen. Die apen zijn naar onze tuingekomen en elke keer als ze er zijn in deochtend gaan de doggies heel hoog springenen onze herdershond probeert zelfs in deboom te klimmen! Helemaal bonkers! Dehonden doen hetzelfde als er een egel in de

tuin rondwaggelt. Dan kunnen ze de halvenacht doorblaffen, want het egeltje durft zichniet te verroeren en de honden prikken zichaan zijn stekels.

Dat is wel even genoeg over de honden.

Elke twee weken doen we een hash, een hashis een 5-8 kilometer loop. Ik vind het altijdfantastisch omdat je door de wildernis, doorrivieren en soms ook in de bergen loopt.In Moshi woont iemand die Simon heet, zijnhobby is bergbeklimmen. Hij kan deKilimanjaro in 9 uur en 30 minuten beklimmen(dat is zijn record, en misschien ook wel hetWERELDrecord, ongelofelijk!). Dus Simonkwam deze keer naar de hash. Je hoort alleenmaar een rondje te lopen/ rennen maar dezekeer waren ik en mijn Nederlandse vriendje Silaan het rennen en toen huppelde Simon zolangs ons. Ik en Sil keken naar elkaar en zeiden'waren we nou vóór hem?' dus we vroegen hethem, en hij zei 'No, it's my second round!' Wewaren helemaal verbaasd!

Doris na een geslaagde 50m freestyle

Kapitein Willem op de Indische Oceaan

Doris

Hallo iedereen! Hoe is het daar in Nederland?Hier is het heel leuk. Op zaterdag had ik eenveiling van gebruikte spulletjes op school, vooroperaties van kinderen met een hazenlip. Wizin de Brownies (de padvinders) en moestenhelpen. Een vriend van mi was daar ook en hi wasskeelers aan het verkopen voor TSh 70,000,later voor TSh 25,000 en later zei hi tegen midat ze voor mi gratis waren. En daarna kreeg ikook nog eens een paar boekjes. Het washeeeeel leuk. Over 1 of 2 weken begint dezomervakantie. WHAAAOOO!!!!! Ik heb er echtheel veel zin in.

Hugo

Hallo iedereen in Nederlandhoe gaat het? Het gaat hier helemaal goed!!!

We hebben drie puppies.Een heet Sparks en de anderen heten Snuf en Bronto. Snuf is

een Herdershond.En vandaag heeft Snuf de kraanin de tuin aan gedaan met zijn kop, grappig he! De hele tuin was nat.

. Steven

Die niet-meer kleine Steven kan nu lezen enbegint woordjes te schrijven- en dat in drietalen! Met zijn 4 jaar is hij supersnel. Om hemte citeren: “Je mag me professor noemen”.Samen met zijn vriendinnetje Ella heeft hijelke dag nieuwe projecten zoals glibberigezwarte rupsen verzamelen in potjes, ofzwaarden maken van stokken. Toen hij een potchocopasta zag werd hij helemaal enthousiast:Nut-Ella! Ook heeft hij een reeks prachtigescheldwoorden waaruit hij put: Stinksok!Okselhaar! Blinddoek! Hij lijkt KapiteinHaddock wel. Zo blijft zijn Nederlandsewoordenschat in ieder geval heeloorspronkelijk ...

Steven, op de foto gezet door Ida

Vicky

En Vicky, de benjamin, alweer drie jaar! “Ikben drie,  dus ik kan zwemmen” (neee!).  “Ikben drie,  dus   ik  kan zelf  die  stapel  bordennaar  de   tafel  dragen”   (neee!).   “Ik  ben  drie,dus vanaf nu wil ik kwikkies in mijn haren”(in plaats van een krullerige klittenbos: ja!).“Ik ben drie,  dus ik ga op de fiets”   (Neder­landse genen).... Zonder  een  spier   te  vertrekken  schakelt   zevan taal naar taal. Ze kan ook met rollendeogen,   hoog   opgetrokken   wenkbrauwen   enarmpjes   over   elkaar   geslagen   naar   haarbroers en zussen staan luisteren: Dûh! 

Vicky   is   in   februari   geopereerd   aan   haarneus­   en   keelamandelen.   Het   is   gedaan   inKCMC, maar wel door 3 KNO­artsen uit onseigen Radboud, die in het ziekenhuis warenom   de   KNO­opleiding   op   KCMC   te   onder­steunen.  We   zijn   Niels,   Arthur   en   Richarderg dankbaar dat ze Vicky nog even het OK­programma in hebben gesmokkeld. En Vickyis   stukken   fitter   geworden   door   een  beterenachtrust!

Marco

Als ik dit schrijf kom ik net uit een middag-durende trainingssessie voor een nieuwe trialdie dit jaar gaat beginnen. Bijzonder want hetis onze eerste “Phase 3 trial”, waarin eenmiddel dat in een “Phase 2 trial” bij eenbeperkt aantal patiënten (100-300) heeft latenzien dat het mogelijk werkzaam is, bij eengrote groep patiënten wordt toegepast. Als uitdeze trial de werkzaamheid en veiligheidblijken, dan is de weg vrij voor het op de marktbrengen van het middel. Dat zou groot nieuwszijn, want het middel waarom het gaat is op ditmoment de enige kandidaat tegen medicijn-resistente tuberculose. Zover is het echter noglang niet: de 1500 patiënten (die je vooraleerstmoet rekruteren) worden na een behandelingvan een half jaar eerst 24 maanden gevolgdom vast te stellen dat er geen terugval ofbijwerkingen optreden. Een medicijn is er duspas op zijn allervroegst in 2017.

Voor deze TB-trial wordt het datamanagementgedaan in de VS en is mijn rol slechts localtroubleshooter. Voor andere aankomende trialssta ik voor grotere uitdagingen. Een malaria-onderzoek in het afgelegen westen vanTanzania kampt met gebrekkige internet-dekking en stroomaanvoer, wat betekent datwe ons moeten voorbereiden op een 'papierennoodscenario'. Voor een internationale TB-trialmoeten onze systemen via internet continubereikbaar zijn voor teams in Tanzania,Mozambique, Malawi en Schotland. Ik bouw nueen oplossing die bij uitval van de internet-kabel (aan de orde van de dag!) vanzelf over-schakelt naar een 3G-verbinding via twee

Vicky op Ida's rug voor ons huis

mobiele telecomproviders die weer elkaars'fail-over' zijn.

Mijn grootste uitdaging sinds de laatsteFidesco nieuwsbrief is zonder twijfel geweestom mijn kennis van moleculaire biologie opacceptabel peil te krijgen. Een hele klus vooriemand die biologie en scheikunde op zijnmiddelbare school liet vallen, en nu van hetdiepe eind in de bioinformatica moet duiken.Zoals ik vorige keer schreef zijn twee collega'sbij KCRI begonnen aan hun proefschrift ingenomics. Sinds kort vormen wij drieën de unit“Bioinformatics” van KCRI, en gaan ons richtenop “whole genome sequencing” van (vooral)bacterieel DNA.

Whole genome sequencing (WGS) onder-scheidt zich van 'klassiek' DNA-onderzoek indat niet gezocht wordt naar specifieke mar-kers op het genoom, maar dat het volledige

genoom van het organisme wordt 'uitgelezen'.Dit opent ongekend veel nieuwe mogelijk-heden, zowel voor onderzoek (bijvoorbeeldhet kunnen traceren van een uitbraak naar zijnbron), als voor diagnose en behandeling,omdat niet alleen de aard maar ook de exacteidentiteit van een infectie kan wordenvastgesteld, waardoor deze veel effectieverkan worden behandeld. Een belangrijk deelvan ons werk zal gericht zijn op hetidentificeren van medicijnresistente infecties.

WGS heeft een zware IT-component. Het gaatom grote datasets en intensief rekenwerk:zoeken naar patronen in miljoenenlange reek-sen A, C, T en G's, de letters die staan voor devier nucleotiden waaruit DNA is opgebouwd. De gene sequencer – een genereuze donatievan de Deense Technische Universiteit Kopen-hagen, en bij ons weten de eerste WGS op hetAfrikaanse continent – is net aangekomen ineen mysterieuze kist. We kunnen niet wachtenom te beginnen!

Ik heb vaak het gevoel dat ik niet genoeg tijdoverhoud om hier alles te doen wat ik zouwillen doen (laat staan tijd overhouden voormezelf), maar maak desondanks graag ruimtevoor een nieuw groot project: ISM-UWC!Al op de eerste dag dat Marieke en ik ISMzagen, vonden we dat de school een UnitedWorld College zou moeten zijn. De school is deoudste IB-school in Afrika (1971), en teltleerlingen uit 40 landen.

Collega's Sonda en Happiness bij de MiSeq

Nadat in mei zes studenten van UWCMaastricht een verpletterende indruk maaktenop de ISM Board, ben ik gevraagd om op de“strategiedagen” mee te denken over detoekomst van de school. Onder de 35aanwezigen uit alle gelederen was een breeddraagvlak voor mijn visie van een school metmeer verbindingen met de locale gemeen-schap, én een school die – in een toenemendconflictueuze regio – een baken wordt vaninteretnisch, interreligieus onderwijs.

De UWC-beweging richt zich al 50 jaar op hetkweken van internationaal begrip, alsvoorwaarde voor vreedzaam samenleven. Omte speken met de woorden van een van deoprichters, nobelprijswinnaar Lester B.Pearson: “Hoe kan er vrede zijn als mensenelkaar niet begrijpen, en hoe kunnen mensenelkaar begrijpen als ze elkaar niet kennen?”

Een cruciale voorwaarde van de UWC-beweging is dat iedere leerling die voldoet aande academische eisen de kans moet hebbenom naar een UWC te gaan. Toelating mag nietafhankelijk zijn van bijvoorbeeld herkomst,overtuiging of sociaal-economische status.

Selectie vindt plaats op basis van vaardigheidalleen, en iedere leerling krijgt een volledigebeurs.

In dit laatste zal ook de grote uitdaging liggenvoor het “UWC of the Kilimanjaro”. De UWC-beweging verwacht van ieder College dat hetzo'n 30% van zijn leerlingen betrekt enfinanciert uit het eigen land of de omliggenderegio. ISM heeft weliswaar enkele beurzenvoor Tanzaniaanse leerlingen, maar het zalheel veel inspanning kosten om dit op teschalen naar tientallen.

Het is onze ambitie om met nadruk leerlingente werven uit huidige en recente conflict-gebieden in de regio. De CAR, DRC, Zuid-Soedan, Rwanda, … een lijst die wellicht nooitleeg zal raken. Maar zoals bijvoorbeeld hetUWC in Mostar heeft laten zien: onderwijsstaat aan de voet van verandering.

Waarom sturen wij jullie deze nieuwsbrief? Natuurlijk om jullie op de hoogte te houden van onze activiteiten!

Met nu 2 jaar ervaring hebben we het bewijs dat we dit zonder jullie financiële steun NOOIT hadden kunnen waarmaken.

Eigenlijk doen we dit dus met z'n allen!

Dankzij jullie giften aan FIDESCO zullen wij dit blijven doen.Een donatie o.v.v. “Tanzania” komt ons project regelrecht ten goede.

Er blijft niets aan de strijkstok hangen, behalve dan de kosten voor de postzegel op deze nieuwsbrief!

FIDESCO is een internationale katholieke NGO (niet-gouvernementele organisatie) diezich al meer dan 30 jaar succesvol richt op kleinschalige uitzendingen. FIDESCO zendt

vrijwilligers uit om hun professionele kwaliteiten in te zetten voor mensen die hetecht nodig hebben. De uitzendingen duren een tot drie jaar. Je kunt tevoren een

training volgen en tijdens de uitzending begeleid worden vanuit Europa. Voorinformatie bel 0252-220807 of stuur een e-mail naar info@fidesco.nl

FIDESCO is een ANBI. Donaties zijn fiscaal aftrekbaar.

We vragen jou vriendelijk om een bijdrage om ons project gaande te houden. Dat kan op deze drie manieren:

1. Een storting op rekening NL53 ABNA 0566 0142 97 van Stichting FIDESCO Nederland in Venlo o.v.v. “Tanzania”2. Betaling via iDeal® op www.fidesco.nl3. Machtiging via de bijgesloten antwoordcoupon

Als tegenprestatie houden wij een blog bij op www.zwets.com, en landt deze viermaandelijkse nieuwsbrief uit Tanzania in jouw brievenbus. De nieuwsbrieven die we sinds onze aankomst hebben geschreven vind je ook terug op de site.

Marco van Zwetselaar en Marieke Dekker,Marek, Ida, Willem, Doris, Hugo, Steven, Vicky

Adres : Dr. Marieke Dekker,c/o International Collaboration Office,

KCMC, P.O. Box 3010, Moshi, Kilimanjaro, Tanzaniazwets@zwets.com  |  marieke@zwets.com

Tel. +255­782­334124 (Marco) | +255­784­669314 (Marieke)