DE REISGENOOT VAN DE WERELD

“Weet je wat pas echt dapper is? Om positief te blijven in de puinhoop. Om kleine stukjes hoop te verzamelen op een planeet waar zoveel misgaat. Zie je het goede

of slechte als je naar de wereld kijkt? Is de mens mooi of lelijk? Of kan het één niet zonder het ander bestaan? Met een pen in m’n hand en een gitaar op m’n rug ging ik op zoek naar een antwoord op deze vragen. Heen en weer tussen teleurstelling

en bewondering. Oordelen laat ik aan jou over. Ik ben slechts je reisgenoot.”

De Reisgenoot (Maarten van Veen) is een troubadour die danst op de lijn tussen pop en kleinkunst. Hij schrijft toegankelijke, ontroerende Nederlandstalige liedjes

met bijzondere teksten. Of zoals hij zelf zegt: “ik wil raken, mensen aan het denken zetten, laten lachen en laten voelen”. Hij zingt verhalen met een dubbele

bodem die hij begeleidt met een gitaar en een aanstekelijke performance. Bij deze voorstelling werkt hij samen met percussionist Dick Turubassa en bassist Bryan

Zwiers.

www.dereisgenoot.nl

Weet je wat pas echt dapper is? Je hebt van die mensen die altijd positief kunnen blijven. Je

neemt ze mee naar een vuilnisbelt, en ze laten je zien waar er nog een bloemetje groeit.

Ik schreef dit voor die positievelingen. De wereldverbeteraars. Voor de hippies en de

dromers. En om mezelf te troosten.

Paradijsvogels zijn de hele dag bezig met laten zien hoe mooi ze zijn. Ze pronken met hun

veren, met hun roep en met hun kleuren.

Mensen laten zien hoe mooi het leven is via

Facebook. Het staat vol met foto’s van zonsondergangen en lachende gezichten. De

wereld is prachtig.

Ik ken iemand die foto’s maakt van dingen die

mensen niet willen zien.

En dan denk ik:

het hangt ervan af, hoe je ernaar kijkt, wat je van de mensen vindt.

Als je alles los kunt laten en kan genieten van het moment, dan heb je het gevoel dat je op de

top van de wereld staat.

Drijvend in het zoute water, in de kou. Ik verlang naar hoop, naar betere tijden. Ik kan wel

wat zonlicht gebruiken...

Ik wil jullie vertellen over een ontmoeting die ik had in de trein. Het was rond spitstijd, en ik kwam tegenover een jonge vrouw te zitten. Ze was aan het huilen... Dat is op zichzelf al best bijzonder, omdat we onze tranen meestal bewaren voor de momenten dat niemand ons kan zien. Maar deze vrouw was openlijk aan het huilen. En we raakten aan de praat...

Geen

donker

zonder

licht

Ik heb veel bewondering voor mensen die hun eigen pad durven te bewandelen. Hun eigen

keuzes maken, en anders durven te denken dan de anderen.

Soms lukt het om daarmee de wereld een klein beetje mooier te maken.

Ik zie goed

En ik zie slecht

De wereld is een prachtige puinhoop

Een vuilnisbelt, met hier en daar een bloem

Media

Interview met de Stentor

Recensie v/d voorstelling door

3 voor 12 Overijssel

CD-recensies

Nieuwste hits

WonoMagazine

www.dereisgenoot.nl