Inhoud Van de redactie 1 Inhoud, Agenda, Colofon 1 Meditatie 2 Het dagboek van 3-4 Vriendendienst 4 Uit de notulen 5-6 Verjaardagslijst 6 Interview met 7-8 Onder Ons 8 Column 9 Kinderbiddag 9 HGJB project 10 Gemeentemaaltijd 10 Renko Dekker in Amerika 11 Nieuwe lidmaten 12 Groep 8 over de Citotoets 12-13 Voor de Jeugd 14

Colofon Contactblad voor en door leden van wijk 2 van de Hervormde Gemeente Werkendam. De redactie streeft er naar, TweeKlank viermaal per jaar te laten verschijnen. De uitgave geschiedt onder verant- woordelijkheid van de kerkenraad. Eindredactie: Mattie Schouten Redactieadres: Rietheuvel 12 4251VV Werkendam Telefoon: 0183-449211 E-mail: schouten.m@filternet.nl Druk: ISO Print Werkendam

Agenda 21 april: gemeenteavond

Wim Kuling van de Stichting Ontmoeting. Onderwerp: Liefde in lijden. Aanvang 19.30 uur in de Bron. 13 mei: Hemelvaartsdag - gemeentemiddag

Middag en het eerste deel van de avond: Gemeentedag met activiteiten en een gezamenlijke broodmaaltijd. Start vanaf 13.30 uur in de Bron.

1

Van de redactie

Hartelijke groeten, Mattie Schouten

Beste Lezer, Na een hele lange winter is het nu echt voorjaar. Alles begint uit te lopen. De bloembollen komen uit de grond, het tere groen wordt zichtbaar in struiken en bomen. De seizoenen wisselen zich af. Wat is de Heere goed, dat hij na donkere dagen alles weer tot bloei laat komen. Dat gebeurt in het natuurlijke leven, maar dat is ook zo in het geestelijke leven. ‘Na het zure, geeft Hij het zoete’. Vanuit die zekerheid leggen we ook de teleurstellingen in het beroepingswerk bij de Heere neer. Op Zijn tijd zal Hij ons een nieuwe predikant geven. We zijn de Heere ook dankbaar voor de zeven nieuwe lidmaten die een paar weken geleden belijdenis deden. De Heere gaat door met de opbouw van Zijn Koninkrijk. De rode lijn in deze TweeKlank is Gastvrijheid en Dienen. In de meditatie schrijft Alexander Jonkers over Bijbelse gast-vrijheid. Dit naar aanleiding van het diaconale HGJB-project ‘Gewoon gastvrij’. In onze gemeente zijn en worden verschillende acties gehouden om dit project te steunen. Eén van deze acties was de gemeen-temaaltijd op 10 april. Op de foto’s is duidelijk te zien hoe gezellig deze maaltijd was. In haar column schrijft Jacqueline hoe moeilijk het soms is om je dienstbaar op te stellen. Verder krijgt u in deze TweeKlank een kijkje in het alledaagse leven van gemeenteleden. Cor en Arianne Kornet vertellen ons wat het is om een zeemansgezin te zijn. Renko Dekker mailt ons vanuit Amerika over zijn studieverblijf aldaar. Mevrouw Schilt schrijft indrukwekkend over haar man die in Altenahove verblijft. En tenslotte vertellen clubleden uit groep acht over hun schoolkeuze na de basisschool. Theo van Vuuren heeft een bloemlezing samengesteld uit de notulen van de mannenvereniging. Een mannenvereniging waarvoor soms ook vrouwen worden uitgenodigd. Namens de redactie veel leesplezier toegewenst.

2

Gastvrij… En hij (Abraham) hief zijn ogen op en zag; en ziet, daar stonden drie mannen tegenover hem; als hij hen zag, zo liep hij hun tegemoet van de deur der tent, en boog zich ter aarde. Genesis 18 : 2 Het lijkt hier op aarde een paradijs, of niet? Toch niet helemaal, want er is wel een voorwaarde: om het moderne paradijs te betreden moet je wel vooral en allereerst aan jezelf denken. Denken aan jouw toekomst, jouw zekerheid, jouw gezondheid, jouw ontwikkeling, jouw mogelijk-heden tot promotie. 'Normaal toch', zegt de reclame. ‘Zonde’, zegt God. Jezus en de Bijbel tonen ons de weg. De weg terug naar het vinden van God en van elkaar! Want we zijn ook elkaar voor een groot deel kwijtgeraakt. Bij het bouwen aan een betere wereld, waarin Jezus regeert, hoort ook dat we gastvrij zijn. In het Grieks staat het woord: filoxenia. Filoxe-nia is liefde tot de vreemdelingen. De liefde tot de vreemdelingen kon je tonen door hen tijdens zware reizen een onderkomen te bieden in je eigen huis. Het is bij uitstek onze Heere Jezus die ons voorging in het gastvriendelijk zijn. Iedereen voelde zich direct thuis bij Jezus: prostituees en tollenaren, melaatsen en Samaritanen. In Genesis 18 staat een gedeelte waarin Abraham gastvrij is voor drie voorbijtrekkende vreemde-lingen. Abraham zat niet ín zijn tent, hij zat in de déur van zijn tent. Abraham zegt in dit Bijbel-gedeelte: “indien ik genade gevonden heb in Uw ogen.” Dat is de kern van de gastvrije houding die God van ons vraagt. Het is dus niet de vraag of de gást genade vindt in onze ogen, maar precies andersom. Misschien was gastvrijheid in die tijd ook wel een gewoonte geworden. De vreemdeling was vaak bezweet na de lange reis die hij achter de rug had. Men zorgde er dan voor dat er water was om de voeten te wassen en dat hij gezalfd werd (lekker ging ruiken). Toch had ook die ‘gewoonte’ een achtergrond. God eist van ons

een gastvrije houding. In het Oude Testament heeft God die opdracht al aan het volk Israël gegeven. Zij zijn zelf vreemdelingen geweest in een vreemd land. Daarom moest er altijd zorg voor de vreemdeling zijn. Uiteraard geldt dit nu nog steeds voor ons als ‘Nieuw Testamentische’ mensen. Geestelijke zaken Waar is die “gewoonte” in onze tijd gebleven? We zeggen vaak tegen elkaar dat het goed gaat. Maar is dit niet meer een loze opmerking dan iets wat we echt menen? Vraag je ook aan elkaar hoe het met je hart en met je ziel is? Hoe je in het geloof staat en of er dingen zijn die dat in de weg staan? Praten we hier ook over met elkaar, of gaat het alleen over materiële en leuke din-gen? Hoe gastvrij zijn we (zeg maar welke open-heid hebben we) als het over geestelijke zaken gaat? Als er nieuwe mensen in de kerk komen of nieuwe jongeren op de club, kunnen we dan ook het volgende tegen elkaar zeggen: “Heb ik als persoon, genade gevonden in jouw ogen om met je op te trekken en iets te laten zien van wie Christus is?” Dan komen we via onze “handen en voeten” van ons geloof ook tot een geestelijke omgang, toch? In onze gemeente hebben een aantal jongeren belijdenis van hun geloof afgelegd. Wanneer iemand belijdenis heeft gedaan krijgt hij/zij toe-gang tot het Heilig Avondmaal. De gastvrijheid van God zien we juist ook bij het Avondmaal waar Jezus ons roept: “O, alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet; ja komt, koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk.” Jezus roept ons, Hij is onze Gastheer. We kunnen de ander pas herbergen als we zelf 'geherbergd' zijn. Pasen: Hij moest lijden, sterven en weer opstaan om “gastvrij” te kunnen zijn voor ons, om ons een plaats te bereiden in hemel. Hoe gaan wij hiermee om? Alexander Jonkers

Meditatie

Een aantal ouderen uit onze gemeente woont in een verpleeghuis buiten Werkendam. De verzorging voor hen is voor de familie te zwaar geworden. Deze men-sen hebben vaak een aangrijpende levensavond. Maar ook voor de naaste familie is dit een moeilijke weg. Mevrouw Schilt vertelt erover in een persoon-lijk verhaal waarin zij laat zien hoe de omstandig-heden zijn. Maar ook dat, ondanks alles, Gods nabij-heid troost en bemoedigt: Hij geeft kracht naar kruis! Maandag Deze morgen werk ik thuis, samen met Marjolein, mijn vaste, bijzonder fijne hulp. ’s Middags op bezoek: “Goede middag, dag Jasper! Hoe gaat het?” Hij kijkt op vanuit zijn rolstoel, staart me even aan en schenkt me dan zijn allervriendelijk-ste lach. Ik steek mijn hand uit, hij pakt hem en geeft er twee kusjes op: contact! Mijn dag is al goed. We eten samen voor de gezelligheid wat fruit, ik help hem met zijn koffie. We maken daarna een wandeling door de lange gangen van het gebouw. Hij geniet: ik dus ook! Terug op de huiskamer leg ik een tijdschrift voor hem neer, hij bladert erin en ik ga ongemerkt weg. Dinsdag Om 2 uur kom ik bij hem. Ik vraag hem niet of het zingen, vanmorgen bij het orgel, fijn was: hij weet het niet meer. We drinken samen thee en ik heb wat lekkers meegebracht, een doosje mooie bonbons. Hij lust er wel drie. Bij uitzondering laat ik hem begaan. Vandaag mag het, het is onze trouwdag. Ik denk terug aan de vele mooie jaren die we samen mochten beleven. Helaas de herinneringen zijn voor mij al-leen. Toch, we zijn nog samen! Woensdag Om 2 uur ben ik er weer. Hij slaapt en ik maak van de gelegenheid gebruik om zijn nagels te knippen en te vijlen. Ik doe voorzichtig. ’t Lukt, hij slaapt ge-woon door: agressie voorkomen! Om 3 uur wordt hij wakker, ik haal een waskom en maak een sopje. Uit mijn tas diep ik twee badeendjes, een bootje en een nagelborsteltje op. Al spelend worden zijn handen schoon. Ik droog ze stevig af en hij bekijkt ze, draait ze om en om. Dan kijkt hij me stralend aan en ik ga met een voldaan gevoel naar huis. Donderdag Het is een zonnige dag. Met de deeltaxi ben ik weer rond 2 uur in Almkerk. Eerst een gesprek met de verpleeghuisarts, de verzorgende, de activiteitenbe-geleidster en de psychologe. Het zorgleefplan voor het komende half jaar wordt besproken. Dan naar Jasper. Ik rijd hem naar buiten de tuin in. We genieten van de zon op ons gezicht, van de wind door onze haren en van de geur van frisse buiten-

lucht. Heerlijk! De tijd is zo weer om. Vrijdag Het is 3 weken later want mijn pols is gebroken. In drie weken ben ik niet naar Jasper geweest. Gelukkig hebben veel lieve mensen de bezoekjes van mij over-genomen. Vandaag ga ik zelf weer. Ik ben erg be-nieuwd: “Hallo Jasper, hier ben ik weer, Gerrie!” Hij kijkt langs me heen en staart in de verte naar buiten. Geen blik van herkenning: Och jongen toch, wat ben je ver heen. Traag eet hij een stukje fruit. De koffie is koud geworden en met de rolstoel rijden met het gips om mijn arm gaat ook niet. We spelen nog een poosje met een grote pop. Intens verdrietig ga ik naar huis. Dag Jasper!

Zaterdag Joas en Caroline komen mij vandaag ophalen. Ze wonen in Utrecht en zijn vorig jaar getrouwd. Van-daag hebben ze tijd vrij gemaakt voor opa. Met zijn drieën rijden we naar Almkerk. Opa is verrast als hij het jonge stel ziet. Hij noemt geen namen, misschien ziet hij ze aan voor een paar oud-leerlingen. Joas rijdt opa naar de Altenazaal en we zoeken een plaatsje bij de grote ramen. Prettig is het hier. Er komt een groepje kinderen langs. Jasper zwaait vriendelijk naar ze: “Is dat soms een schoolklasje?” We drinken chocolademelk. Joas koopt in het win-kelhoekje gevulde koeken. Jasper bekijkt zorgvuldig de verpakking. Hij heeft voor het eerst zijn nieuwe bril op (3 maanden geleden is zijn bril spoorloos verdwenen). De nieuwe glazen werken blijkbaar goed want tot onze verbazing leest hij wat er op de verpakking staat: ‘de lekkerste!’ Hij laat zich alles goed smaken. We doen nog een spelletje met een bal. Hij vindt het prachtig! We brengen hem weer naar de huiskamer, het was een fijne middag met elkaar. Bezoek is heel belangrijk voor hem, dat is het trouwens voor alle bewoners. Zondag Om 10.15 uur staat Arie van Driel met de auto voor de deur. We gaan naar de kerkdienst in Altenahove.

Het dagboek van mevrouw Schilt: “Hij geeft kracht naar kruis”

3

Bezoek is belangrijk!

We halen Jasper op uit de huiskamer. Arie manoeu-vreert de rolstoel handig door de klapdeuren. Vanuit een cd-speler komt het klokgelui ons al tegemoet. De recreatieruimte is door vrijwilligers omgetoverd tot kerkzaal. Podium, spreekgestoelte, orgel, luid-sprekers…alles is er behalve de kerkbanken. De zaal vult zich met rolstoelen en bedden. Jasper zit tussen mij en Arie in, we hebben een mooi plaatsje recht tegenover de dominee. Ik kijk nog even rond en zie bekende gezichten: Jennie Visser, mevrouw Duynhouwer en nog een paar. De preek gaat over de goede Herder die Zijn leven stelt voor de schapen. “Ik heb nog andere schapen die van deze stal niet zijn, deze moet ik ook toebrengen”. Ik bid in stilte: Heere, hier zitten en liggen ook veel arme

schapen, zij hebben een moeizame levensavond. Wil ook deze schapen toevoegen aan Uw grote kudde. Dan zal het in de eeuwigheid goed zijn voor hen. Dan maakt Gij alle dingen nieuw! Jasper voelt de sfeer aan. Zijn Bijbel heeft hij open-geslagen voor zich liggen. Hij luistert naar het orgel-spel, vouwt zijn handen en kijkt ernstig in de richting van de dominee. We hebben met elkaar een goede dienst. Bij de uitgang krijgen we allemaal een hand

van de voorganger. Deze persoonlijke aandacht is heel goed voor de mensen hier, hard nodig zelfs. Wie geen aandacht krijgt kwijnt weg. Terug gekomen in de huiskamer help ik nog even met de soep. Om half één zijn we weer terug in Werken-dam en hebben we veel om over na te denken. Nog even dit over mijn man: Jasper was nog thuis en al jaren ziek. Op een zondagavond zei hij opeens te-gen me: Ondanks alles geloof ik toch dat wij een plekje bij de Heere hebben, door Gods genade. En ’t hoeft maar een klein plekje te zijn, door Gods genade. Dit troostte mij. Aan die genade, ja aan God Zelf klem ik mij vast, Hij geeft kracht naar kruis! Dwalende gedachten. God kent de dwalende gedachten Hij kent de angst, het vaag verwachten God kent hun levens vanaf het begin Hij weet van de verliezen en ’t gewin. God kent hun zoeken in de zalen Hij kent hun dierbare verhalen God kent de harten, ook al zijn ze oud Hij kent het kind dat van Hem houdt. En kan men zelfs niet meer vertellen Zelfs al de woorden niet meer spellen En noemen wij hen dan dement God is het die de mensen kent. Hij wil hen in dit vage leven Met heel Zijn liefde trouw omgeven Al zijn ze angstig en verward God draagt hen allen in Zijn hart. Diny Beijersbergen

4

Vriendendienst Het voelt helemaal niet goed om een ander iets te vragen. Daar kun je vreselijk tegenop zien. Vooral omdat je het zo graag nog zelf had willen doen. De mensen van de vriendendienst begrijpen dit heel goed. Toch staan zij voor u klaar. Wat kunnen ze voor u doen? Bijvoorbeeld de tuin, die ineens met dit mooie weer vol onkruid staat. Of een probleempje op de computer oplossen, die maar niet doet wat u zou willen. Het zou ook kunnen, dat u er zo graag eens uit wilt om te genieten van het voorjaar. Of iemand die even een bakje bij u komt doen, of een bood-schapje. Zo kan ik nog wel even doorgaan. De familie van Jezus Christus verlicht elkanders lasten. Dat is geen opgaaf, maar een opdracht. Het kost u slechts een telefoontje! Tel: 0183-501127 of 06-23841901 of 06-41025706.

Kinderbiddag, zie blz. 9

Gezellig hé?

En zo zijn we ook deze avond bezig om elkander op te bouwen in de liefde Gods. Hem zij de dank voor deze nuttige ure. Vanzelfsprekend geven ook de inleidingen stof tot schrijven. Op 15 december 1999 houdt Dirk Verboom een inleiding over het boek van prof. Blauwendraad “Het is ingewikkeld geworden”. Na de pauze worden we het er wel over eens dat wanneer er van de rechte weg wordt afgeweken het-zij ter rechter of ter linkerzijde het inderdaad ingewikkeld wordt. In 2001, na bijna acht jaar secretariaat, wil Van de Mooren dit werk graag overdragen aan iemand an-ders. Hij vindt dat zijn opvolger “jong” moet zijn en

over een computer moet be-schikken, want daar kunnen we in deze tijd moeilijk van buiten. Dirk Verboom blijkt aan beide voorwaarden te voldoen en wordt gekozen. De computer van de nieuwe secretaris blijkt echter minder betrouwbaar dan de pen van de vorige secretaris. Notulen waren niet aanwezig, aangezien de computer van onze secretaris snipverkouden was. Notulen zijn er niet, door een storing in de computer van de secretaris. Veel vergaderingen passeren

de revue. De berichtgeving is korter. Maar ook nu ontbreken de persoonlijke omstandigheden van de leden niet. Van br. Ruitenberg horen we dat de toestand van de zoon van br. Schilt zeer zorgelijk is. Maar boven deze zorgen stijgt het geluid van de verzoening uit. Hij mocht zelf zeggen dat hij kon sterven. J. Schilt is op dat moment voorzitter van de vereni-ging. Hij is de opvolger van J. van Belzen die vanaf de oprichting van de vereniging in 1993 eerste voor-zitter is, maar in 2000 naar Bleskensgraaf verhuist. In 2002 bedankt br. Schilt om persoonlijke redenen als voorzitter, maar blijft trouw lid. Het voorzitter-schap gaat dan over op br. Ruitenberg. Op de vergadering van 3 april 2002 krijgt de man-nenvereniging bezoek van Ichthus, waaronder enkele dames. Dit bevalt goed, want Broeder Vink stelt voor om vrouwen toe te laten tot de mannenvereniging.

Mannenvereniging ‘Elim’ bestaat inmiddels bijna 17 jaar. De secretaris, Theo van Vuuren, stelde een bloemlezing uit de notulen samen. De voorzitter gaat nu eerst br. Kramer en z’n vrouw en kinderen een hartelijk felicitatiewoord toeschik-ken, vanwege het feit dat ze 45 jaar door de band van het huwelijk verbonden mochten zijn. Vervolgens krijgen we de rondvraag waarin br. J.C. Schouten welhaast verzucht: hoe lang nog naar de Biesboschkapel, want die is toch veel te klein. Br. J. Schilt laat ons weten dat onze voorzitter J. van Belzen zich moest laten vervangen vanwege drukke studiedagen opgelegd door hogerhand.

Het doorlezen van de door A.J. van de Mooren met de hand geschreven notulen is een aangename bezig-heid. Uitvoerig beschrijft onze eerste secretaris het verloop van de vergaderingen. Soms zijn er lastige vragen aan de orde. Gelukkig dat ds. Arkeraats deze avond aanwezig kon zijn want hij kon met z’n theologische kennis een verhelderend geluid laten horen. Gelukkig is br. Graafland aanwezig en die geeft een overzicht van wat de kerkeraad hier ter plaatse reeds heeft ondernomen, wat deze zorgwekkende toestand aangaat. (SOW) De notulen bevatten niet alleen feiten maar ook per-soonlijke indrukken. De discussie leidde tot een hartverwarmende ver-bondenheid aan ’t Woord.

Uit de notulen van mannenvereniging ‘Elim’

5

Br. C. Vlot heeft naar de mening van de vergadering een goede naam bedacht en wel ‘Elim’. Zijn gedach-tegang en hoop is dat ook onze vereniging een oase mag zijn in de chaotische drukte van onze tijd. Veel is er veranderd de afgelopen zeventien jaar. Van de bestuursleden van het eerste uur is alleen broeder Van der Pijl nog bestuurslid. Maar ’Elim’ is er nog steeds. Of, om nog een keer de eerste secre-taris aan het woord te laten, uit de notulen van 15 december 1993, naar aanleiding van Joh. 1 : 14. Dit vleesgeworden Woord zal een eeuwig Elim aan-brengen. Theo van Vuuren

Het vrouwenlidmaatschap van de mannenvereniging is echter een delicaat onderwerp. Tot de oprichting van de vereniging is in de kerkenraad besloten in het najaar van 1993. Betrouwbare bronnen melden dat zich binnen de kerkenraad schermutselingen hebben voorgedaan over het toelaten van vrouwen. Vanwege de kerkelijke situatie bedankt br. Ruiten-berg in 2004 voor de vereniging. Met pijn in mijn hart vanwege de vele goede avonden. Het voorzitter-schap gaat dan over op br. J. C. Schouten. Vele goe-de avonden volgen. Tot op de dag van vandaag. In 2009 wordt ondergetekende secretaris. Bij het doorlezen van de oude notulen kwam ik ook de naamgeving van onze vereniging tegen.

6

Verjaardagslijst mei t/m juli van gemeenteleden van 75 jaar en ouder

Dhr. A.J. Schoon A van Drielstraat 30 4251 ZH Werkendam 4-mei-1933Mevr. M. van de Wetering - Roubos Raadhuislaan 4-126 4251 VS Werkendam 5-mei-1920Mevr. M.C. Koman - Roubos Raadhuislaan 4-117 4251 VS Werkendam 5-mei-1920Mevr. L.M. Timmermans - Kolff Amerscamp 2 4251 BG Werkendam 8-mei-1930Mevr. D. Visser - van Rijswijk Voorstevliet 7 4251 EW Werkendam 15-mei-1923Mevr. J. van der Grient - den Besten Bereklauw 106 4251 KT Werkendam 18-mei-1928Mevr. N. Verkaik - Kieboom Ganzepad 15 4251 VA Werkendam 27-mei-1933Dhr. D.C. Pruijsen Pijlstaartpad 14 4251 VN Werkendam 1-jun-1928Dhr. C.J. Paans Sleeuwijksedijk 39 4251 XB Werkendam 2-jun-1921Dhr. A. de Hoog Nieuweweg 2 4251 AG Werkendam 2-jun-1933Mevr. G. Vink - de Hoog Sasdijk 62 4251 AD Werkendam 8-jun-1933Dhr. J. Korsman Almsvoet 11 4251 GL Werkendam 13-jun-1934Dhr. G.J. den Dekker Kamille 15 4251 JP Werkendam 13-jun-1934Mevr. J. Verheij - Ippel Kanaalstraat 1 4251 ZS Werkendam 15-jun-1924Dhr. A. Holster Wilgenlaan 105 4251 GE Werkendam 17-jun-1926Mevr. M.G.J.A. Kamerman - van der Pluijm Talingpad 58 4251 VL Werkendam 25-jun-1934Dhr. G. van Oord Bereklauw 80 4251 KT Werkendam 27-jun-1932Mevr. H.C.J. Hakkers - Binnendijk Sasdijk 29 4251 AB Werkendam 28-jun-1933Dhr. D. Ippel Kamille 3 4251 JP Werkendam 2-jul-1926Dhr. A. den Haan Bentlaken 2 4251 GV Werkendam 4-jul-1928Mevr. C. Vos - Verlee Raadhuislaan 4-001 4251 VS Werkendam 5-jul-1918Dhr. I.J. Timmermans Amerscamp 2 4251 BG Werkendam 5-jul-1929Dhr. A.C. Ippel Sasdijk 3v 4251 AA Werkendam 8-jul-1935Dhr. J. Scherpenisse van Randwijklaan 27 4251 VT Werkendam 9-jul-1931Mevr. J.A. van Andel - Vink Raadhuislaan 4-023 4251 VS Werkendam 9-jul-1930Dhr. C. van der Pijl Graaf van Hornelaan 3 4251 GH Werkendam 9-jul-1935Mevr. A.C. Stam - Kieboom D' Altenaer 17 4251 TX Werkendam 11-jul-1922Dhr. P.A. Paans Wilgenlaan 119 4251 GE Werkendam 11-jul-1931Mevr. A. Wijnja - Ippel Kappenwaard 4 4251 XP Werkendam 12-jul-1928Mevr. C.D. Ippel - van den Steenhoven Raadhuislaan 2-202 4251 VS Werkendam 16-jul-1934Dhr. H. Groenenbergh Burchtstraat 44 4251 ZE Werkendam 19-jul-1930Dhr. W.L. Wijnja Spijksweer 29 4251 XR Werkendam 29-jul-1931

dingen op de hoogte”. Dat valt nu niet mee. “Ik kan niet overal bij aanwezig zijn, want ik moet dan meestal oppas regelen. Dat vind ik weleens jam-mer.” Cor leeft vanaf een afstand mee met onze wijkgemeente. Arianne houdt hem op de hoogte van allerlei gemeentenieuws. Op zondag en doorde-weeks luistert hij naar gedownloade preken. Recht-streeks via internet meeluisteren lukt nog niet, om-dat er aan boord nog geen internetverbinding is. Trouwens, het tijdsverschil laat dit meestal ook niet toe. Op de momenten dat hij thuis is, probeert Cor

zich op verschillende manieren in te zetten voor de kerk. Wij zien hem regelmatig achter de oliebollen-kraam en hij was ook betrokken bij de renovatie van de pastorie. Op allerlei manieren zoekt het gezin Kornet naar mogelijkheden om bij elkaar betrokken te zijn. Op de vraag of ze moeilijke dingen liever voor elkaar verzwijgen, reageren ze ontkennend. Arianne: “Ik ga moeilijke zaken niet verzwijgen, maar ik probeer er wel een positieve draai aan te geven. Natuurlijk zijn er weleens momenten dat ik het fijn zou vinden als Cor er was. Maar wat heb je eraan om drama-tisch te doen, Cor kan op dat moment toch niets concreets doen. Ik heb dan alleen zijn advies nodig”. Gelukkig kan Cor als het nodig is, wel vrij snel reageren, maar hij heeft dan meestal wel een achter-stand van een halve dag. Dat betekent dat Arianne sommige beslissingen alleen moet nemen. Cor zelf vertelt vervelende dingen soms pas een paar dagen later, maar dat zijn zaken waarin Arianne toch niets kan betekenen. Tijdens de laatste reis brak er bijvoorbeeld brand uit op het schip. “Dat was best

Een zeeman leeft eigenlijk in twee werelden: één wereld speelt zich af op zee en de andere in de fami-lie. Zodra hij overstapt, laat hij die andere wereld min of meer achter zich. Natuurlijk blijf hij er wel bij betrokken, maar zijn eerste verantwoordelijkheid ligt daar waar hij op dat moment is. Cor en Arianne Kornet vormen al weer vijftien jaar een zeemansgezin. Arianne woont met de kinderen Dolf (12), Mariska (7) en Sietse (4) aan de wal. Cor is meestal vier maanden op zee en 2,5 maand bij zijn gezin. In dit interview vertellen ze wat deze levensstijl voor hun gezin betekent. Sinds kort is Cor kapitein en verantwoorde-lijk voor zware transporten over zee. Hier-voor vaart hij praktisch de hele wereld rond. Tijdens zijn laatste zeereis deed hij onder-meer de volgende landen aan: India, Maleisië, Thailand, Australië en China. Is het niet heel erg moeilijk om iedere keer weer afscheid te moeten nemen? Arianne benadert het positief. Als Cor weer thuiskomt, is het feest. Daar moet alles voor wijken.” Ik haal hem op van het vliegveld en thuis maken we er een feestje van. De eerste dagen dat Cor thuis is, moeten we even acclimatiseren. We genieten er dan heel erg van dat we weer bij elkaar zijn. Daarna gaat het leven weer zijn gangetje. Als Cor weer vertrekt, doet hij dat meestal heel onopvallend. Dat stoppen we een beetje weg. Ik breng hem niet weg en ga als het zo uitkomt gewoon aan het werk. Ons leven staat niet stil bij zijn vertrek, alles gaat gewoon door. Dat houden wij ons steeds voor ogen”, vertelt Arianne. Aftellen tot het vertrek doen ze nooit. “Afscheid nemen doen we gewoon in de laatste week. Dan maken we het weer een beetje gezellig. Gelukkig weten we vaak pas een paar dagen van tevoren wanneer Cor weer terug moet. We doen niet dramatisch, afscheid nemen hoort er gewoon bij.” Arianne zou het niet fijn vinden als Cor maar voor één dag thuis kwam. Dat maakt het volgens haar alleen maar moeilijker. Betrokken Cor komt uit een echte schippersfamilie. Veel fami-lieleden werkten in de kustvaart. Voor Arianne was de kust- en zeevaart wat minder vanzelfsprekend. Zij komt uit een Scheveningse vissersfamilie. De eerste jaren van hun huwelijk voeren Cor en Arian-ne op een coaster. Voor Arianne was dit erg wen-nen. Ik kom uit een gezin met twaalf kinderen en miste het de eerste tijd heel erg om even gezellig bij te kunnen praten. Ook waren ze bij Arianne thuis erg betrokken bij het gemeenteleven. “Mijn ouders waren koster in onze kerk, dus wij waren van veel

Interview met Cor en Arianne Kornet

7

nadenken. “Ik mis het klussen met mijn vader. Als hij thuis is, mag ik meestal met hem mee en mag ik hem helpen.” Toch ziet hij ook voordelen: “Mama is minder streng als ik wat langer achter de computer zit.” Ook Arianne ziet de voordelen van het zeemans- leven. “Als Cor thuis is, is hij er altijd voor de volle 100%. Geen echtgenoot en vader die ’s avonds moe van zijn werk thuiskomt en ook thuis nog even moet doorwerken. Alleen de eerste dagen moet hij even op gang komen, maar daarna is het werk echt weg. Dan is hij er helemaal voor ons gezin”. Elk nadeel heeft ook hier zijn voordeel. Cor en Arianne, we wensen jullie Gods nabijheid toe in jullie gezinsleven.

heftig en ik had dan ook advies van het hoofdkan-toor nodig. Dan mis ik Arianne wel. Toen wij nog samen voeren, bespraken wij altijd alles.” Voordelen Zondag is een ‘bijpraatdag’. Dan belt Cor steevast naar huis. De overige dagen loopt het contact via de mail. Eén keer per maand worden foto’s en video’s gemaild, zodat Cor ook echt betrokken blijft bij de ontwikkeling van zijn kinderen. Op verjaardagen en feestdagen en bij schoolgebeurtenissen wordt hij het meest gemist. Maar ook de kinderen weten niet be-ter. Dolf mailt intussen zelf met zijn vader om hem van alles op de hoogte te brengen, bijvoorbeeld de uitslag van de Citotoets. Over de vraag hoe hij het vindt dat zijn vader zoveel weg is, moet hij even

8

Onder ons

Geboren

Jasmijn Elysia Ebert Roepnaam: Jasmijn Geboren: 24 januari Gewicht: 3810 gram

Anne Cornelia Maria van den Heuvel Roepnaam: Annemarie

Geboren: 9 februari Gewicht: 3220 gram

Floortje Anna Minke Heijstek Roepnaam: Famke

Geboren: 21 februari Gewicht: 3330 gram

Arina Heiltje de Regt Roepnaam: Anna Geboren: 23 maart

Gewicht: 3160 gram

op te ruimen. Ik vraag geduldig (ook na 7 keer) of ze hun tas willen leegmaken en zonder te mopperen ga ik mee zoeken als ze iets kwijt zijn. Ik doe mijn huisvrouwdingen, ik was en strijk en zet ‘s avonds de fietsen in de garage. Dat moet lukken toch, zoveel goede voornemens om te dienen? Maar ondanks al die voornemens gaat het toch nog wel eens mis. Ik kom er achter dat, hoe ik mijn best ook doe, het soms gewoon niet lukt. Zou dat bij anderen ook zo zijn, of vraag ik teveel van mezelf en moet ik het gewoon overgeven? Dan wordt het Pasen en zingen we tijdens de Passie- en Pasendienst: Hij kwam bij ons heel gewoon, de Zoon van God als Mensenzoon. Hij diende ons als een knecht en heeft Zijn leven af-gelegd. Dat was even slikken, wat ben ik nu aan het zeuren. Hoezo moeite met dienen, ik wil toch Zijn voorbeeld volgen? Zijn voorbeeld roept om te dienen iedere dag, gedra-gen door Zijn liefd’ en kracht. Ik zal best nog wel eens mijn slechte dagen hebben, maar ik weet dat er ook goede dagen zullen zijn, gedragen door Zijn liefde en kracht. Een blije groet, Jacqueline

Goede en slechte dagen Een aantal weken geleden werd ik weer eens met mijn neus op de feiten ge- drukt. Ik las in mijn dag- overdenking de volgende woorden: “Ik ben aller voetveeg geworden”. En dat is nu net waar ik geen zin in heb. Ik ben de hele week al aan het mop-

peren: “Ruim jullie rommel nu eens op, zorg zelf voor je spullen, zet je fiets binnen. Ik ben niet dege-ne die alles op moet ruimen.” En op een van mijn slechte dagen roep ik ze nog eens na: “Ik ben jullie sloofje niet! Denken jullie dat ik niets te doen heb?” Ik wentel me in zelfmedelij-den, omdat ik vind dat mijn huisgenoten absoluut de meest slordige zijn. Ze ruimen niets op en willen nooit eens een boodschapje doen. Ik kom tot de con-clusie dat ik hun voetveeg ben en dat voelt niet fijn. Ik vertel mezelf dat het niet mijn schuld is, want ik heb ze toch geleerd om op te ruimen en klaar te staan voor andere mensen. Wat heb ik dan verkeerd ge-daan? Maar na het lezen van de overdenking, beloof ik mezelf om me anders op te stellen. Er een goede dag van te maken. Ik ga ze meer complimentjes geven en ik vertel ze dat ik van ze houd, ook als ze vergeten

Column

9

Kinderbiddag voor gewas en arbeid

Dat de kindermiddagen op bid- en dankdagen hun plek binnen de gemeente hebben gekregen is nu wel duidelijk. Ruim honderd kinderen waren op woensdag 10 maart aanwezig in de Bron samen met enkele moeders en juffen van het internaat. Ze hebben met elkaar gezongen, er is uitgelegd wat biddag nu precies inhoudt en er is een verhaal uit de Bijbel verteld. Deze keer ging het verhaal over de blinde Bartimeüs. Deze man had een groot geloof en zo'n vast vertrou-wen in de Heere Jezus. Hij was er vast van overtuigd

dat Jezus hem beter kon maken. Daar hebben ze met elkaar over gepraat. Daarna is er ook fanatiek geknutseld en zijn er spelletjes gedaan. De kleine kinderen konden een mooie bril uitknippen en die mooi versieren, voor de grote kinderen waren er spelletjes en wat kunnen die moeilijk zijn als je een blinddoek voor je ogen hebt. Zo proberen we het Bijbelverhaal op een creatieve manier te verwerken. Al met al kunnen we met dankbaarheid weer terug-zien op een fijne middag met elkaar. Op deze manier hopen we de kinderen de betekenis van biddag mee te geven.

Op 10 april werd voor de tweede keer een gemeente-maaltijd voor en door gemeenteleden gehouden. Met 130 man genoten we van heerlijke gerechten die iedereen voor elkaar had klaar gemaakt: nasi, bami, paella, verschillende soorten soep, salades, lekkere hapjes enz. Voor de jeugd was er uiteraard frites. Met een toetjesbuffet werd de maaltijd afgesloten.

Tussendoor werd het een en ander verteld over het project van de kerk op Java en werd de projectvideo getoond. Het was heel gezellig om zo met elkaar te eten en op een ongedwongen

manier met elkaar te praten. En de afwas??? Die werd tussendoor gedaan door een groot aantal vrij-willigers. We kunnen weer terugzien op een opbouwende gemeenteactiviteit die ook nog eens 900 euro op-bracht voor de kerk in Java. Met dit geld kan deze kerk op haar beurt ook weer gemeenteactiviteiten ontwikkelen. Dit alles met het oog op de uitbreiding van Gods Koninkrijk. De organisatiecommissie heeft weer veel werk ver-richt. Hartelijk dank daarvoor!

10

Gemeentemaaltijd

HGJB-project 'Gewoon gastvrij'

Eén keer in de twee jaar doen verschillende kerkelijke gemeen-ten mee met een landelijk diaco-naal project van de HGJB voor kinderen, jongeren en ouderen. Daarbij gaat het om bewustwor-ding en actie. Voor het project ‘Gewoon gastvrij’ van dit jaar is gekozen voor de christenen op Java. De christenen daar laten ons zien hoe je door gastvrij te zijn, anderen tot zegen kan zijn. De kerk op Java heeft al verschillen-de projecten opgezet om in de samenleving op een creatieve en enthousiaste manier te kunnen getuigen. Onze gemeente wil hen daarbij ondersteunen om dat mo-gelijk te maken. Voor het project ‘Gewoon gast-vrij’ is de HGJB via de GZB in contact gekomen met een kleine kerk op Java: de GKJTU. Een kleine kerk in een groot moslim-land die het christen-zijn invult

door gastvrij te zijn. Landelijk wil de HGJB 400.00 euro ophalen voor verschillende projecten: ● motorwerkplaatsen op het ter- rein van de kerk waar iedereen welkom is om zijn motor (het vervoersmiddel op Java) te laten repareren door jongeren van de kerk ● scholen om zoveel mogelijk kinderen een eerlijke kans op een toekomst te bieden ● opvanghuis waar kinderen uit kansarme en kwetsbare gezin- nen in een veilige setting kun- nen opgroeien ● huiswerkbegeleiding aan mos- limkinderen en jongeren waar- bij de kerk openstaat voor hen en hun families ● ziekenbezoek door jongeren van de kerk, waarbij ze praktische klussen doen en voor de men- sen bidden ● rentmeesterschap, dat wil zeg-

gen: verantwoordelijk omgaan met de wereld die God ons als Schepper gegeven heeft, waar- bij er voor iedereen levens- ruimte is ● cursussen en gemeenteavonden voor gemeenteleden om zelf te ontdekken op welke manier ze gastvrij kunnen zijn Wat kunnen wij als gemeente hier voor de christenen daar betekenen? Er zijn al allerlei acties op touw gezet door de projectcommissie: De jongste kinderen hebben klus-jes gedaan om geld in te zamelen. ● op 21 april zal er nog een ‘lege flessen’ actie worden gehouden door de jeugd. Wilt u vast sparen? ● op 10 april was er een gemeente- maaltijd voor en door gemeen- teleden. ● op 13 mei wordt de gemeente- dag met fietstocht gehouden.

sche kerk ongeveer 20 minuten rijden hier vandaan. Ik word elke zondag opgehaald door een ontzettend vriendelijk gezin, waarvan de dochters ook op de universiteit zitten en dan gaan we naar de kerk. De kerkdienst duurt ongeveer even lang als in Neder-land, alleen het is echt een stuk informeler. Mensen hebben de neiging om na elke keer als de voorganger iets goeds zegt, ‘Amen’ te zeggen. Uit de kerk ga ik bijna elke zondag bij die familie thuis eten, dus zo maak ik echt kennis met het Amerikaanse leven. Via de universiteitssite ben ik bij een christelijke Bijbelstudiegroep gekomen. Iedere dinsdag eten we eerst gezamenlijk, waarna we met elkaar zingen en discussiëren over een stukje uit de Bijbel of uit een boek met een christelijk onderwerp. Sinds een paar weken ga ik later op de dinsdagavond naar een praise avond van een groep, genaamd Christian Impact. Deze redelijk grote groep mensen komt bij elkaar om te zingen en naar een stukje overdenking te luisteren. Enkelen van deze groep hebben op donderdagavond een Bijbelstudieavond en daar ga ik ook heen. Daar bespreken we grotere Bijbelgedeeltes. Eten Verder doe ik ook nog gezond hier: ik sport mini-maal 2 keer in de week. Iets wat ik in Nederland niet deed, om eerlijk te zijn. Maar, hier komt het grote waarom, ik sport hier omdat het gratis is. Ik ben en blijf een Nederlander. Dus, als ik gratis kan sporten dan doe ik dat ook. En het bevalt mij nog ook. Dat sporten is ook nodig om al het eten uit de eet-hallen er weer af te trainen. Ik eet hier namelijk ontzettend veel en gevarieerd: warm eten, zoals groenten, pasta, vlees, vis en chinees. Ook fruit en salades. En dan komen de toetjes: chocolade koekjes, chocoladetaart, brownies, slagroomijs, chocolade ijs en nog veel meer. Behalve studeren en eten in de eethallen doe ik ook nog gezellige dingen: ik ben een paar keer naar Boston geweest en ik heb in Maine een concert bezocht van de christelijke band ‘Casting Crowns’. De laatste weken ben ik van plan nog een paar uit-stapjes te maken: naar Boston, naar de White Moun-tains (bergen hier in de buurt), naar de Ben & Jerry’s fabriek, naar een locale bierbrouwer en nog een excursie naar Portsmouth om daar het slavenpad te lopen. Het is nu ik het schrijf (23 maart) nog maar zeven weken voordat ik weer naar huis ga. Het gaat nu echt snel en ik moet en wil nog zo veel doen. Ik geniet nog van mijn tijd hier, maar het zal ook weer heerlijk zijn om thuis te zijn.

Groeten uit Amerika Ik zal me even kort voorstellen: mijn naam is Renko Dekker, zoon van Henk en Anja Dekker. Ik doe de masteropleiding van “American Studies”. In februari vorig jaar besloot ik met vier andere studenten een poging te doen voor een studieplek in Amerika. Wat was ik blij toen ik hoorde dat ik de gelukkige was die naar Amerika mocht gaan. Ik studeer nu aan de Universiteit van New Hamp-shire in de Verenigde Staten. Deze universiteit heeft een programma dat speciaal gericht is op studenten van American Studies. Twintig januari ben ik hier in

Durham aangekomen. Ik kreeg een kamer toegewe-zen in een gebouw op de campus, waar veel interna-tionale studenten zitten. Het is een redelijk grote campus met veel natuur. Het collegegebouw ligt op twee minuten loopafstand en naar de bibliotheek is het ongeveer 7 minuten lopen. Ik volg hier drie vakken wat precies genoeg is voor mijn studiepunten in Nederland om de masteroplei-ding af te sluiten. Ik moest voor deze drie vakken 24 boeken kopen en daarbij komen ook nog veel losse teksten per week, opdrachten en andere ongein. Het is allemaal erg druk en heel veel werk maar het gaat vast wel lukken. Het wordt misschien aan het eind nachtwerk in de bieb, maar ja, ik heb er zelf voor gekozen, dus het geeft niet. Kerk Toen ik nog in Nederland was heb ik op de site van de universiteit gekeken voor kerkelijke groepen hier in Durham of omgeving. Ze hebben hier zeer weinig, maar ik heb wel wat gevonden. Ik ga nu elke zondag één keer, dat is heel normaal hier, naar een evangeli-

11

Renko Dekker in Amerika

Evert-Jan van Utrecht Jeremia 33 : 3 Roep tot Mij, en Ik zal u antwoorden, en Ik zal u bekend maken grote en vaste dingen, die gij niet weet. Dirk Cornet Jesaja 33 : 22 Want de HEERE is onze Rechter, de HEERE is onze Wetgever, de HEERE is onze Koning. Hij zal ons behouden. Henriette Verdoorn Jesaja 54 : 10 Want bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de HEERE, uw Ontfermer. Corné Verhoeven 2 Corinthe 4 : 6 Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus. Inge van de Werken Jesaja 41 : 10 Vrees niet, want Ik ben met u; zijt niet verbaasd, want Ik ben uw God; Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand Mijner gerechtigheid. Jeanet Pruijsen Psalm 27 : 1 De HEERE is mijn Licht en mijn Heil, voor wien zou ik vrezen? De HEERE is mijns levens kracht, voor wien zou ik vervaard zijn? Robert van Eekelen Johannes 15 : 16 Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb u gesteld, dat gij zoudt heengaan en vrucht dragen, en dat uw vrucht blijve; opdat, zo wat gij van den Vader begeren zult in Mijn Naam, Hij u dat geve.

12

Nieuwe lidmaten van onze Hervormde Gemeente

Groep 8 over de Citotoets

Het is vrijdagavond 5 maart als de oudste jongens-club Benjamin (groep 7 en 8 van de basisschool) weer bij elkaar komt. Het is alweer de een na laatste clubavond van dit seizoen. De aanwezige jongens zijn uitgelaten: Luuk Vos, Benjamin Verhoeven, Dolf Kornet, Julian Vogel en André Vlot. Dat komt niet alleen door het weer. Deze week hebben ze namelijk de uitslag van de Citotoets gekregen. Een

kort verslag van hun bevindingen. ‘Appeltje, eitje’, volgens Benjamin Verhoeven. Niet iets om je vooraf druk over te maken. De andere jongens knikken instemmend. Ze zijn dan ook tevre-den met hun score. Over het algemeen een score die ook bij de proefcito is behaald. Benjamin, Luuk en Julian zitten bij elkaar in de klas op Het Baken.

Op zondag 28 maart hebben in een volle Biesboschkerk zeven jonge gemeenteleden belijdenis van hun geloof af mogen leggen. Elk nieuw gemeentelid kreeg een persoonlijke tekst mee, door ds. B. Jongeneel met zorg gekozen uit de rijke beloften vanuit Gods woord. De lidmaten van links naar rechts:

Julian gaat naar het Altenacollege, hij heeft er zin in. “Dat fietsen, dat valt allemaal wel mee”, zegt hij. Nu al fietst hij 4 keer per week naar de Albert Heijn in Sleeuwijk om voetbalplaatjes te vragen aan het winkelend publiek.

Benjamin en Luuk kunnen met elkaar meefietsen. Zij gaan allebei naar Het Gilde in Gorinchem. Dolf, die op de Groenewegenschool zit, gaat ook naar Gorinchem. Hij had een hele mooie Cito-score, 543 punten. Goed genoeg om het tweetalig onderwijs op het Lyceum Oude Hoven te gaan volgen. De leiders Goof Damen en Arjan Vlot zien in hem een twee-talig toekomstig predikant. André zal volgend jaar de Citotoets doen, hij zit nu nog in groep 7 van Het Baken. Voor Luuk, Benjamin, Julian en Dolf gaat de tijd korten op de basisschool. “Niks erg”, vindt Julian. Natuurlijk is het laatste jaar wel leuk. Na de maffia-avond komen er nog de musical en het kamp. Maar het heeft ook zijn nadelen om de oudste te zijn, vinden Luuk en Benjamin. “Je krijgt overal de schuld van en er wordt altijd op je gelet”. Nadat we wat foto’s genomen hebben, spelen de jon-gens als een stel jonge honden nog een spelletje met elkaar. Toch lekker dat je, ondanks dat je de oudste bent op school, op de club nog even kunt dollen met elkaar. Kortom, hoog tijd voor deze jongens om een nieuwe fase van hun leven in te gaan, het voortgezet onder-wijs wacht. Benjamin, Luuk, Dolf en Julian, we wensen jullie een goede en gezellige tijd toe op jullie nieuwe school en tot ziens op Credo.

Meiden De oudste meiden van de club In Kleine Kracht hebben per mail gereageerd op hun Cito-uitslag. Leuk om te zien dat de verdeling bij de meisjes ongeveer hetzelfde is als die bij de jongens. Carina van Lopik, Annelore Harrewijn, Guerline Kamp, Esther van Veen, Mariska Ippel en Sabina Visser van Het Baken en Rinske Top van de Groenewegen-school. Ook de meisjes hadden weinig moeite met de Cito. “Al was de eerste dag wel wat spannender dan de tweede”, schrijft Rinske. Carina vond hem best moeilijk, maar de uitslag maakte veel goed. Alle meisjes kunnen terugzien op een mooie Cito-score waarmee ze in ieder geval naar die school kunnen waar ze ook naar toe willen. Wel hebben ze allemaal een aantal scholen bezocht voordat ze hun uiteinde-lijke keuze hebben gemaakt. Het Altenacollege kon rekenen op de meeste belangstelling. Uiteindelijk hebben Carina en Annelore gekozen voor deze school. Zo’n grote school lijkt hen wel even wennen, maar ze kijken ernaar uit. Esther gaat naar De Schans in Sleeuwijk. Ze heeft er erg veel zin in. Je zult er minder snel de weg kwijtraken dan op ‘Het Altena’. Mariska, Guerline, Rinske en Sabine komen elkaar tegen op Het Calvijn College in Hardinxveld. Hoewel alle meisjes zin hebben in de nieuwe school met veel verschillende lessen en leraren, gaan ze de basisschool wel missen. ”Sommige meiden zie je misschien bijna niet meer”, schrijft Annelore. “Nu ben je de oudste van de school en straks de jongste”, merkt Rinske op. En wat te denken van die zware tassen, het vele huiswerk en de eerste dag die hele-maal nieuw voor je is?”, schrijven Guerline, Esther, Sabine en Rinske. Hoewel de meisjes naar verschillende scholen gaan, hopen we dat ze elkaar blijven ontmoeten op Credo. Carina, Annelore, Mariska, Guerline, Esther, Rinske en Sabine, het was gezellig om jullie op de club te hebben. We wensen jullie een fijne en goede tijd toe.

13

- Een volgeling van de Heere Jezus Christus (Joh. 20)

- De zee van . . . . . . . . in Galilea (Joh. 21)

- Verkiezing van de zeven . . . . . . . . (Hand. 5)

- Saulus bekering is nabij deze stad ( Hand. 8) - Eerste diaken die wordt gestenigd (Hand. 7)

- Apostel verkozen in plaats van Judas (Hand. 1)

- Berg bij Jeruzalem ( Lukas 22)

- Ander woord voor ‘Meester’ ( Joh. 20)

- Stad in Galiléa (Lukas 1)

- Schrijver van het laatste Bijbelboek (Openb. 1)

Voor de Jeugd

Puzzel Neem de letter over uit het grijze vakje en vindt de oplossing.

Kleurplaat ‘Het lege graf’

I

I

E

A

A

I

B

B

R

N

14