PU; Huisje Boompje

Kindje

Het is nog vroeg en de zon komt boven de horizon uit. Dave en Tessa lopen samen voor het huis waar Tessa is opgegroeid. ‘Dus hier heb je je hele leven gewoond?’ Tessa knikt en gaat op het bankje zitten. ‘Samen met mijn broers en zussen.’

‘Dan was het zeker altijd druk.’ Tessa knikt alweer. ‘Maar wel altijd heel gezellig.’ Dave lacht naar haar. ‘Heb jij eigenlijk ooit nagedacht over kinderen?’ Dave kijkt naar zijn handen en zijn ogen gaan vluchtig heen en weer, opzoek naar een uitweg.

Tessa kijkt ook weg. Teleurgesteld kijkt ze naar het gras onder haar voeten. ‘Tante Tes!’ ze hoort een klein stemmetje en ze kijkt op. Op de hoek van de straat ziet ze Pim, Carmen en Nienke.

Ook Dave draait zijn hoofd om en samen kijken ze hoe Pim en Carmen dichterbij komen. ‘Goedemorgen.’ Zegt Pim vrolijk. ‘Zijn Amy en Anna er al?’

‘Ze zullen zo wel komen. We hebben om acht uur afgesproken en het is pas kwart voor acht.’ Pim knikt. ‘Je hebt gelijk.’ Carmen lacht. ‘Ik heb altijd gelijk.’

Tessa lacht. Haar broer is echt gelukkig, hij heeft het echt getroffen. Ze laat haar gedachten varen wanneer Nienke roerpt: ‘Tante An, tante Am!’ ze wijst met haar handjes naar de andere hoek en daar lopen Amy en Anna.

Amy en Anna sluiten zich aan bij de groep. ‘Is er al iemand wakker?’ vraagt Amy. ‘Ik weet het niet, we kunnen niet aanbellen dus we zullen moeten wachten.’ Zegt Pim en kijkt omhoog.

Boven is Noa de eerste die wakker wordt. Ze rekt zich uit en realiseert zich dan pas wat voor dag het is. Ze gooit haar benen over de rand van haar bed en trekt haar kleren aan.

Daarna loopt ze naar de slaapkamer van haar zus, Naomi. Ze klopt een paar keer op de deur tot een zacht ‘Kom maar binnen’ uit de kamer komt. ‘Kom je uit bed. Het is zondag.’

Op de gang werd een andere deur opgegooid en Saskia stormt naar buiten. Ze rent naar de kamer van Naomi en stormt naar binnen.

‘Weten jullie welke dag het vandaag is?’ vraagt ze vrolijk. ‘Rustig Saskia, papa en mama mogen niet wakker worden.’ ‘Sorry.’ Saskia kijkt haar zus schuldig aan. Noa slaat haar armen om haar heen. ‘Laten we iedereen maar wakker maken.’

Saskia tovert een lach op haar gezicht en knikt. Dan wendt ze zich tot Naomi. ‘Moet jij je niet aankleden? Je moet echt eens wat vroeger opstaan.’

Naomi lacht. ‘Als jullie even weg gaan, zal ik me omkleden.’ Noa en Saskia gaan alvast naar beneden en openen de voordeur.

‘Wat leuk dat jullie er al zijn.’ Zegt Noa vrolijk en ze begroet haar broer en zussen. Ook Saskia is vrolijk. ‘We hebben iedereen al wakker gemaakt. Noa en ik waren de enige die al wakker zijn.’

Intussen zijn ook de andere wakker geworden en aangekleed onderaan de trap verschenen. Iedereen gaat zachtjes naar de keuken om Daan en Susan niet wakker te maken.

Terwijl iedereen alles nog eens doorneemt en alles klaar zet, neemt Pim Nienke mee naar de woonkamer en zet haar op de grond.

‘Ga maar even spelen.’ Zegt hij en zet haar op de grond. ‘Maar niet opa en oma wakker maken.’ Nienke knikt en kruipt meteen naar de speeltafel.

Terwijl Nienke met de blokken speelt, komt Carmen naast hem staan. ‘Ze lijkt op jou, Tessa vertelde dat jij ook altijd met de blokken speelde.’ Pim glimlacht. ‘Maar ik gooide ze nooit in het rond, dat heeft ze toch echt van jou.’

Pim lacht en kijkt weer naar Nienke die nu probeert om op een blokje te bijten. Hij haalt het blokje snel uit haar handen. ‘Nee Nienke, die zijn niet om te eten.’ ‘Ikke wel eten!’ roept Nienke eigenwijs. ‘Sst, Nienke. Je mag opa en oma niet wakker maken.’

Nienke lijkt het te begrijpen en Pim en Carmen lopen weer naar de keuken. Pim begroet Thomas die pas net uit bed is. ‘Heb je alles geregeld?’ vraagt Pim en Thomas knikt.

Dan loopt Thomas naar Noa. ‘Heb je de camera geregeld?’ vraagt hij. Noa knikt en wijst naar buiten. ‘Hij staat al klaar.’

In de keuken regelen ze alles voor die middag en niemand let op dat moment op Nienke. Voor een eigenwijs peutertje is het dan ook niet moeilijk om de kamer te verkennen.

Ze kruipt naar de zithoek en nadat ze een tijdje heeft rondgekeken kruipt ze naar de slaapkamer van Daan en Susan.

Naast het bed blijft ze zitten en kijkt omhoog naar haar opa en oma. ‘Oma!’ roept ze vrolijk. ‘Oma en opa jarig.’

Susan komt versuft overeind. Ze heeft raar gedroomd, ze hoorde de stem van Nienke die haar riep. ‘Oma!’ Susan kijkt naast haar bed en ziet al snel dat het geen droom was.

Nienke kijkt haar oma stralend aan en Susan gaat nog wat beter rechtop zitten. Ze stoot Daan aan. ‘Word eens wakker, je kleindochter zit naast je bed.’

Daan kijkt haar even versuft aan en komt dan overeind. Dan pas lijkt hij de woorden te begrijpen. ‘Nienke komt vanmiddag toch pas.’ Zegt hij slaperig en zwaait zijn benen over de rand.

Dan pas ziet hij het kleine meisje dat op de grond ziet. ‘Nienke?’ vraag hij verbaasd en hij is meteen wakker. Susan loopt om het bed heen en pakt Nienke op.

Susan houdt haar kleindochter tegen zich aan en is nog steeds verbaasd het kleine meisje hier te vinden. Nienke slaat haar armen om haar nek en Susan voelt het warme lichaampje tegen zich aan.

Daan komt naast haar staan. ‘Wat doet Nienke hier?’ vraagt hij verbaasd en geeft Nienke een kusje. ‘Waar zijn papa en mama?’ vraagt Susan aan Nienke.

In de keuken is iedereen nog steeds druk bezig en ze schrikken allemaal op wanneer de deur open gaat.

Ze laten hun werk vallen en een dodelijke stilte hangt in de kamer als ze kijken hoe Daan de keuken in stapt.

Wanneer ook Susan binnen komt met Nienke op haar arm is Carmen de eerste die iets zegt. ‘Nienke?!’ roept ze verbaasd.

Thomas begint te lachen. ‘Ze lijkt echt op jou.’ Zegt hij lachend. ‘Dat verkennende heeft ze echt niet van mij.’ Zegt Pim en hij kijkt naar zijn vrouw.

‘Volgens mij hebben jullie heel wat uit te leggen.’ Zegt Daan en hij draait zich naar zijn dochters. Tessa knikt. ‘We wilden jullie verrassen voor jullie verjaardag.’

Noa gaat verder: ‘We wilden vanmiddag een familie foto maken voor later, maar jullie mochten nog niet weten dat we er allemaal zijn.’

Susan knikt begrijpend. ‘Dan was het vast ook niet de bedoeling dat Nienke bij ons op de slaapkamer zat?’ Carmen schudt haar hoofd. Susan lacht en kijkt naar Nienke. ‘Jij bent echt een kind van je vader.’ Zegt ze lachend.

Iedereen lacht en Pim kleurt een beetje rood. Daan en Susan kleden zich aan en bedanken hun kinderen voor de verrassing. Die middag verzamelt iedereen zich in de tuin voor de foto.

Ze maken verschillende foto’s. Ze beginnen met een foto van Daan en Susan met hun kinderen. Om de beurt worden ze op de foto gezet.

Na wat tegenstribbelen stemt Dave toch in om met Tessa op de foto te gaan. Timo maakt de foto en wanneer hij klaar is kijkt hij omhoog. ‘Volgens mij gaat het zo regenen.’

En hij heeft gelijk. Even later voelt ook Naomi haar huis nat worden. ‘Laten we maar naar binnen gaan, we hebben nu wel genoeg foto’s.’

Van de verschillende foto’s die gemaakt zijn, worden de leukste uitgezocht en er wordt een mooi plekje voor gezocht.

Het is nog even wachten tot de kaarsjes uitgeblazen mogen worden en iedereen verzamelt zich in de woonkamer. Nienke vermaakt zich met haar beer terwijl iedereen gezellig praat.

Daan en Susan genieten van al hun kinderen om hen heen. Het is lang geleden dat iedereen tegelijk thuis is geweest en ze genieten van elk moment.

Noa staart afwezig naar Nienke. Het kleine meisje kruipt met haar beer door de kamer. Ze lacht. Later wil ze ook heel veel kinderen, maar daarvoor heeft ze wel eerst een leuke man nodig.

Ook Tessa zit naar haar nichtje te kijken. Zou zij ooit met Dave kinderen krijgen? Ze probeert de gedachten aan Dave weg te drukken en richt zich naar haar broer. ‘Ze vermaakt zich wel heel goed in haar eentje.’

Na een gezellig uurtje richt Daan zich tot zijn vrouw. ‘Laten we de taarten maar klaar gaan zetten. Ik denk dat we er wel klaar voor zijn.’

Iedereen gaat mee naar de keuken waar de taarten klaar worden gezet door Noa en Naomi. ‘Zullen we?’ vraagt Daan en kijkt Susan aan.

De kinderen verzamelen zich achter hun ouders. Daan en Susan hebben al zo vaak gekeken hoe hun kinderen opgroeien en nu is het een keer andersom.

Susan kijkt nog even om haar heen. Haar leven is helemaal compleet. Ze heeft een geweldige man, 10 prachtige kinderen en een lieve kleindochter. Ze buigt zich voorover en blaast de kaarsjes in één keer uit.

Daan kijkt even hoe zijn vrouw de kaarsje uitblaast en buigt zich dan naar zijn eigen taart. Hij haalt diep adem en ook bij hem doven de kaarsjes in een keer.

Susan is er helemaal klaar voor. Ze kijkt nog een laatste keer om zich heen en gaat dan klaar staan.

Al snel merkt ze dat ze iets te enthousiast is geweest. Ze grijpt naar haar rug. Ze kijkt snel om zich heen en merkt al snel dat er niets veranderd is.

Nu is het de beurt aan haar man. Daan lijkt toch iets minder zeker van zijn zaak. ‘Kom op, pap!’ roept Saskia. ‘Zo moeilijk is het niet.’

Hij luistert naar zijn jongste dochter en even later is ook hij terug, maar dan met wat grijzer haar. ‘Heel goed, papa!’ roept Saskia en Daan lacht.

Ze worden door iedereen gefeliciteerd en wanneer ze van iedereen een hand hebben gekregen, loopt Susan naar de slaapkamer. ‘Eerst maar andere kleren aan.’

In de slaapkamer hangen de nieuwe setjes al klaar. Tevreden kijkt Susan in de spiegel. ‘Zo erg was het eigenlijk niet.’ Mompelt ze.

Daan knikt. ‘Je bent nog net zo mooi als vroeger.’ Susan lacht en slaat haar armen om haar man. ‘En jij bent nog net zo’n charmeur als vroeger.’

Ze blijven een paar minuten zo staan, maar dan verbreekt Susan de omhelzing. ‘Laten we maar terug gaan.’ Hand in hand lopen ze naar de keuken en met een stuk taart schuiven ze aan tafel.

Er wordt, net als een uur geleden, weer gezellig gepraat over van alles nog wat. Het is geen moment stil, maar dat kan ook haast niet met zoveel personen.

Alleen Dave en Tessa zijn al die tijd een beetje stil. Ze luisteren afwezig naar de verhalen van de anderen.

Terwijl Carmen vertelt over Nienke, schuift Tessa haar stoel naar achter. Dave kijkt hoe ze de kamer uitloopt en aarzelt even.

Dan staat hij ook op. ‘Ik ga even kijken waar Tessa is.’ Mompelt hij en hij loopt naar boven. Hij vindt Tessa op het balkon. ‘Ik dacht al dat je hier zat.’

Tessa zegt niets en knikt alleen. Dave gaat naast haar zitten. ‘Wat een prachtig uitzicht heb je hier.’ Tessa knikt opnieuw, maar houdt haar lippen stijf op elkaar.

‘Wat is er aan de hand Tessa?’ Tessa draait haar hoofd nu pas om. ‘Er is niets.’ Mompelt ze, maar Dave kijkt haar streng aan.

‘Je kunt het echt niet verzwijgen. Het valt op dat je iets verbergt.’ Tessa haalt diep adem. ‘Ik dacht gewoon even aan de eerste keer dat je bij mij was.’ Dave knikt. ‘Waarom zoende je me toen?’

Dave kijkt haar geschokt aan. Hij had van alles verwacht, maar dit niet. ‘Sorry, dat was een vergissing.’ Mompelt hij en kijkt naar zijn handen. Tessa knikt teleurgesteld.

‘Ik verwarde je even met mijn vorige vriendin. Ik zag haar terug in jou ogen. Ik liet me gaan, het spijt me.’ Tessa voelt de tranen in haar ooghoek, maar probeert ze weg te knipperen.

‘Het geeft niet.’ Zegt ze en hoort dat haar stem raar klinkt. ‘We zijn gewoon vrienden.’zegt ze met teleurstelling in haar stem. Dave knikt en staat op. ‘Vrienden.’ Herhaalt hij en slaat zijn armen om Tessa.

Tessa voelt zijn warme lijf tegen zich aan en voelt zijn borst langzaam op en neer gaan. Ze zou zo voor altijd willen blijven staan. Ze drukt een kus op zijn wang.

Dave voelt zijn huid gloeien onder haar aanraking. ‘Alleen vrienden.’ Fluistert hij nogmaals en hij hoort hoe raar het klinkt.

Ze gaan weer naar beneden en het is nog net zo gezellig als voor ze weg gingen. Het is al laat wanneer Daan en Susan afscheid nemen van Pim en Carmen.

Ze zwaaien hun zoon na en zien hoe Nienke haar oogjes nog net open kan houden. Ook Dave en Tessa vertrekken. ‘Tot snel.’ Zegt Tessa en omhelst haar moeder.

Ook Amy en Anna gaan weer terug naar de universiteit. Ze moeten nog een tijdje reizen. Ze bedanken hun ouders voor de gezellige dag en gaan dan naar huis.

En dan is het huis weer leeg, voor zover dat kan. De jongste kinderen ruimen de keuken op en wassen alle vuile bordjes af.

Wanneer Daan en Susan hun hulp aanbieden wijzen ze het af en ze sturen hun ouders naar de slaapkamer. Ze gaan samen op bed liggen. ‘Je bent nog steeds die geweldige vrouw die ik zoveel jaar geleden trouwde.’ Zegt Daan en trekt Susan tegen zich aan.

Al snel liggen ze samen onder de dekens. ‘Ik hou van je.’ Fluistert Daan vol lieve voor ze tegen elkaar aan in slaap vallen.

Tot de volgende update!