Update 110 fam. bloomwood.

43

Transcript of Update 110 fam. bloomwood.

Kyle, Suzanne, Justin , Barbara, Julie en Daniël. – Moonstreet 2.De meesten hadden hun bed al opgezocht. Suzanne nam nog een kijkje in de verlaten kamer. Het voelde er leeg zonder de aanwezigheid van die lieve oude man. Tim had nog zoveel moois moeten mee maken. Ze plofte op zijn bed en maakte het een beetje op. Ze draaide zich om en keek naar zijn graf, waar hij nu lag, naast Ivy, de vrouw van zijn leven. Ze moesten er vrede mee hebben.

Kyle was intens verdrietig. Hij probeerde zich op Daniël te focussen. ‘Heeft Daan een vieze luier?’ vroeg hij quasiverbaasd. Het ventje knikte ondeugend. Kyle begon aan de simpele routine van het ‘luier verschonen’. Opeens begon het ventje te snikken.

Schreeuwen zelfs. Hij huilde zo hard. ‘Ssstt, stil maar kleintje. Het komt wel goed. Het is echt niet eerlijk, maar het is nu eenmaal zo. Opa is bij oma, het is goed zo.’ zei hij. Het maakte hemzelf ook kalm. Hij stond alsnog aardig stijf van alle spanning. ‘Hé, niet zo overstuurt zijn knulletje..’ suste hij, het troosten hielp niet.

Tot Daniël zijn armpjes om zijn vaders nek heen sloeg. Toen stopte hij. Er viel een stilte en vader en zoon deelde het verdriet. Kyle was verbaasd over het inlevingsvermogen van zijn kleintje, Daan was nog zo klein! ‘Ik hou van jou, kleine man.’ zei hij en kuste hem op zijn bol om hem vervolgens in te stoppen.

De weken vlogen voorbij. De bevalling zat er nu echt bijna aan te komen. Ze keken er allemaal erg naar uit. Dat was ook een grote afleiding voor het verdriet over hun vader. De laatste tijd werd er ook niet echt meer over gesproken. ‘Voel je het?’ vroeg Barbara enthousiast. ‘Het schopt!’ giechelde ze. Tim legde vlug zijn handen op haar al dikke buik. ‘Ik voel niets.’ zei hij treurig. Barbara keek teleurgesteld.

Pumba werd ook een dagje ouder maar Suzanne en Kyle bleven het beestje goed verzorgen. Normaal gesproken was Barbara degene die het eerst weg moest, maar sinds ze met verlof was, was Kyle aan de beurt. ‘Tot vanmiddag liefje!’ zei Kyle, hij drukte vlug een kus op haar wang. ‘Doei schat,’ Vandaag was een bijzondere dag. Hun zoon was jarig.

Barbara was ondertussen klaar met het ontbijt. Ze had lekker toast met banaan gemaakt. Alleen Justin en Kyle waren weg dus was er nogal veel over. Ach, dat ging wel op. ‘Hebben jullie al namen bedacht?’ vroeg Suzanne. ‘Uhmm, ja, we zijn het er gister eindelijk over eens geworden.’ zei ze met een glimlach. ‘En voelt Daan zich al een beetje jarig?’ vroeg Julie. ‘Hij slaapt nog geloof ik, gelukkig.’ zei Suzanne. Zo konden de dames uren doorkletsen.

De zwangerschap eiste zijn tol en dus was Barbara al snel weer uitgeput. Tijd om eens lekker een dutje te gaan doen. Ze ging op de bank liggen en viel in slaap, de verwarming stond lekker hoog, een dekentje was dus overbodig.

In de andere hoek van de woonkamer leerden Julie en Suzanne de kleine Daniël nog wat moeilijke woordjes en een verjaardagsliedje. ‘Daan jalug!’ ‘Ja! En nu even netjes praten. Wat is Daniël vandaag?’ vroeg zijn mama. ‘Jarig! Jarig! Jarig! Ik word goot! Goot!’ zei hij, met een glimlach die je spontaan deed smelten.

Toen Kyle die middag vroeg uit z’n werk kwam stond Suzanne hem al op te wachten. ‘Waar is mijn grote knul?’ vroeg hij. ‘Die slaapt, hij is nog erg moe. Ik dacht ik laat hem maar liggen dan is hij vanavond goed uitgerust om wat later op te blijven.’ legde ze uit. ‘Verstandig vrouw.’ zei Kyle en kustte Suzanne op haar mond.

‘Wat ben je trouwens vroeg thuis schat! Heb je wat uurtjes vrij genomen?’ vroeg ze lief. ‘Nee, ik heb promotie!’ riep hij. Ze legde snel haar vinger op zijn lippen. ‘Ssst! Wat fantastisch lief.’ zei ze en knuffelde haar man. Ze was gelukkig.

Na een heerlijk avondmaal bereid door Julie, was het tijd voor een verjaardag. En die van Daniël om precies te zijn. Suzanne tilde het ventje op en hij leek dondersgoed in de gaten te hebben wat er aan de hand was. Hij zong het pas geleerde liedje mee en genoot van alle aandacht.

Iedereen zong, toeterde of ratelde vrolijk mee. Barbara keek vertederd toe, ze kon niet wachten tot de kleine van haar en Justin er was. Iedereen miste Tim op deze dag, maar het onderwerp werd ontweken.

‘Blaas maar schatje!’ zei Suzanne. Samen met Daniël blies ze de kaarsjes in een keer uit. Enthousiast tilde ze hem de lucht in. Kyle keek trots toe. Dit was zijn gezinnetje en hij genoot er zo van.

Toen Suzanne hem op de grond zette, keek hij wel even verward. ‘Kom op Daan, nu moet je springen! Je kunt het lieverd.’ zei Suzanne. Hij nam alles nog een keer goed in zich op en waagde de sprong.

De wereld leek opeens een stukje kleiner. ‘Wow, ik ben echt vet groot!’ zei hij verbaasd. Suzanne kreeg vochtige ogen van geluk. Daniël was een kopie van haar, maar had de neus van zijn vader. En dan die prachtige blauwe kijkers. Echt een plaatje. ‘Tijd voor taart.’ zei zijn vader. En Daniël werd overladen met knuffels en cadeaus.

De volgende morgen stond Suzanne vroeg op om even te kijken of Daniël wel kon slapen op de nogal donkere kamer van Tim. De kamer was nog niet verbouwd maar daar zou Justin gauw aan beginnen. Want de babykamer was nodig voor het baby’tje dat op komst was. Toen ze de trap af liep, zag ze het pas. En ze rook het ook. Pumba was letterlijk én figuurlijk van zijn stokje gegaan. Het arme beest. Vlug maakte ze de kooi schoon, deed het beestje in een kistje en ruimde de kooi op. Ze zouden hem een mooi plekje geven op het kerkhof.

Aan het ontbijt hadden ze het over Pumba gehad, gelukkig vond Daniël het niet erg, die had niet echt wat met de papegaai. Kyle vond het vooral erg. Het was het beest van zijn vader geweest. Die morgen nam Barbara een bad. Justin kwam de badkamer binnenlopen. ‘Zo, lekker gesport schat?’ vroeg Barbara, ze keek op. Justin vond haar zo mooi, hij kon zijn ogen niet van haar af houden. ‘Heerlijk schoonheid. Je ziet er echt prachtig uit. Júllie, zien er prachtig uit.’ zei hij met een glimlach van oor tot oor.

Hij hielp haar met afdrogen en wreef nog even over haar buik. ‘Je moet er nu wel zo ongeveer uitkomen, klein wondertje.’ zei hij. En met dat hij het zei, voelde hij een schopje. ‘VOE’’ Barbara kon haar vraag of hij het deze keer wel voelde niet afmaken. ‘JA! Ik voelde het!’ zei hij enthousiast. Wat mooi.

Om acht uur stond de schoolbus voor de deur. En de carpool voor Justin en Barbara. De rest had een dagje vrij. Daniël had hartstikke veel zin in school. Z’n moeder had hem verteld dat er veel kinderen uit de familie en de buurt op school zaten. Dat zou wel goed komen.

Julie was aan het schilderen en Kyle was bezig met eten maken. Barbara staarde naar buiten. Alles was klaar voor de baby. Hij of zij mocht nu toch wel komen! Ze keek naar de kindjes die in de bus stapten, alle kindjes uit de straat. Ze wreef over haar buik.

Net op dat moment voelde ze een ongelofelijke steek. Ze greep uit angst direct naar haar buik. ‘Julie!’ schreeuwde ze meteen. Ze keek met een ruk op.

‘Ik ga bevallen!’ gilde ze. Van de spanning maar ook omdat ze bang was. ‘Rustig blijven, kom we gaan naar je slaapkamer.’ Barbara knikte en strompelde naar de trap. ‘Dit gaat niet lukken. Ik za—aaaa’ ze schokte van de pijn. ‘Oké, we moeten dus hier het kindje ter wereld brengen.’ zei Julie, hardop denkend.

Na twee uur kon ze hem dan eindelijk vast houden. Haar kleine lieve baby. Al napuffend en hijgend zei ze: ‘Het is een jongen! Het is een jongen! Wat geweldig. Just zal het geweldig vinden.’ Het zweet druppelde van haar voorhoofd. Kyle keek blij toe vanaf de zijkant. ‘Een vriendje voor Daan.’ zei hij. Julie legde even steunend een hand op Bar’s schouder.

‘Je hebt het geweldig gedaan Bar.’ zei ze. Barbara bleef even stil. Ze glimlachte alleen maar. Ze keek naar het kleine poppetje in haar armen. Hij rook zo heerlijk naar baby. ‘Hoe heet hij?’ vroeg Julie. ‘Ik noem hem Sven. Dat was de naam die Justin en ik hadden bedacht voor een jongen. Julie en Kyle reageerden beiden enthousiast.

‘Ik ga me douchen.’ zei Barbara. ‘Is goed, geef hem maar aan mij. En ik zorg dat je bedje lekker warm is dan kun je straks even tukken.’ zei Julie met een liefdevolle glimlach. Barbara gaf Sven aan haar schoonzus. ‘Wat een prachtige zoon. Kijk die bruine oogjes nou.’ zei Julie vertederd. Kyle begon meteen tegen het kindje te praten.

‘Zo, voel je je weer lekker fris? Ik heb Sven lekker gebadderd ingesmeerd en opnieuw aangekleed. Wil je iets te eten of te drinken?’ vroeg ze. ‘Ik heb me al afgemeld voor mijn werk, dit is veel belangrijker.’ zei ze. ‘Dat is echt heel lief van je Juul. Bedankt voor al je hulp. Zou je wat yoghurt met fruit voor me willen maken?’ vroeg ze. ‘Alleen als je het wilt doen hoor!’ ‘Ik doe het graag. Ik roep je zo.’

Barbara had echt honger dus ze at de yoghurt gretig op. Julie gaf Sven een flesje. Ook hij dronk gulzig. ‘Hij drinkt goed Bar.’ zei ze. ‘Mooi.’ ze had nog rode wangen van de hele klus. ‘Kom, jullie gaan samen maar even een dutje doen. Dat is het beste.’ zei ze.

Julie had ze allebei ingestopt, zichzelf opgefrist en meteen Bruce gebeld. ‘Bruce!’ ze viel hem om zijn nek toen ze hem weer zag. De laatste keer was vorig weekend geweest, toen waren ze samen uit eten geweest. Praten over hun vaders. Maar het meest over hun samen. Hij zou binnenkort dan eindelijk intrekken in huize Bloomwood. ‘Ik heb er een neefje bij!’ gilde ze. ‘Dat zei je ja.’ zei hij. ‘Hij heet Sven, echt een plaatje.’

‘Een leuke naam! Maar ik heb een verassing voor je.’ ‘Oh echt? Wat dan?’ ‘Nou ik hoop dat je het maar goed vind, maar kijk.’ zei hij, hij wees naar zijn koffers die achter hem stonden. ‘Ik voel me nu best een selfinviter, maar we hebben het er zovaak over gehad en ik wil echt een keer naast jou wakker worden Julie Bloomwood.’ ‘Dat is geweldig!’ gilde ze. Ze kuste hem op z’n mond.

Ze dronken een kop thee beneden en wachtten tot de twee boven waren uitgeslapen. Kyle was toch weer voor een spoedklus weggeroepen. ‘Lekker geslapen Bar?’ vroeg Julie. ‘Heerlijk. Hé Bruce!’ zei ze opgewekt. ‘Hij is ingetrokken.’ giechelde Julie. ‘Jup.’ bevestigde hij. ‘Ik kom even naar je nieuwe aanwinst kijken.’ Ze glimlachte.

Julie pakte Sven uit zijn wiegje en hij gaapte voorzichtig. ‘Kijk hoe cute.’ zei Julie. Ze staarde in Bruce prachtige ogen. Hij keek in die prachtige bruine van haar. Ze was echt de enige in de wereld waar hij ooit een kindje mee zou willen. ‘Dag Svennie, wat ben jij een mooie jongen.’ zei Bruce.

Om drie uur precies huppelde er een kleine jongen de kamer van Justin en Barbara binnen. ‘Tante Barbara! Heeft u de baby er eindelijk uit gehaald?’ Barbara moest lachen. ‘Ja, daar komt het wel op neer. Je hebt er een neefje bij! Hij heet Sven.’

Daniël zei Bruce gedag. ‘Ah tante Juul. Hij is echt heel lief. Je hebt een mooi kindje tante Barbara.’ zei Daniël en hij speelde even met Sven. Barbara miste Justin, ze wilde dit moment zo graag met hem delen. ‘Hij is al gebeld.’ zei Julie, het leek of ze haar gedachten kon lezen.

Julie stuurde Bruce naar beneden voor beschuit met muisjes en Daniël was naast zijn tante op bed gekropen. Ze hadden het even over zijn eerste schooldag. ‘Mick is cool. Alleen ik wordt helemaal gek van al die meisjes.’ ‘Nu al, dat is niet zo mooi.’ zei Barbara. ‘Maar kleine man, laat je tante nu maar even rusten. Ze is heel moe van de bevalling. Ga maar even bij Bruce kijken beneden.’ Daniël liep naar beneden Julie bracht Barbara nog een kop thee.

Bruce en Daniël konden het goed vinden. ‘Als jij hier woont dan zijn regeren de roodharige!’ zei Daan.’Nou dat is dan al zo, want ik woon hier, sinds vandaag. Leuk hé?’ zei hij. Daniël knikte hevig.

Barbara had nog even kunnen slapen maar nu waren eindelijk de andere drie thuis. Julie stond onhandig met de baby, Sven had buikkrampjes had Kyle gezegd. Arts-assistent dat hij was, wist hij dat wel.

Kyle nam hem even over en hij was binnen no-time stil. Julie liep vlug naar beneden om Justin op te vangen en Suzanne maakte even kennis met het nieuwe huisgenootje. Suzanne en Kyle vonden het allebei een schatje, maar kon het anders? Nee. Dit ventje en alle baby’s zijn schatiig.

Suzanne gaf Sven aan zijn moeder en Justin kwam binnen lopen. Barbara’s hart maakte een sprongetje. ‘Je hebt een zoon.’ zei ze met een glimlach. Justin kon niets zeggen. Hij omhelsde zijn vrouw. ‘Wat geweldig! Bedankt voor deze prachtige zoon, Bar.’ hij kuste haar op haar voorhoofd.

Justin kietelde Sven. ‘Ik heb een zoon! Ik kan het gewoon niet geloven! Wat geweldig!’ zei hij. ‘Ik ook niet.’ Ze stonden daar, even te genieten van elkaar en hun kleintje.

‘Ik ben gelukkig met je Bar. Sven maakt ons compleet.’ Sven kirde. ‘Zie je.’ voegde hij eraan toe. ‘Ik heb je gemist vanmiddag, maar ben blij dat je er nu bent. Zullen we lekker samen in bed kruipen?’ vroeg ze. Hij knikte. ‘Ik hou van jou.’ ‘Ik ook van jou.’

Hoi allemaal!A new born in het hoofdhuis. Ik hoop dat jullie de update leuk vonden. Ik heb lang over het spelen gedaan want m’n spel viel steeds uit. :S Maar goed! Ik lul teveel. Bedankt voor ‘t lezen! Liefs, Megan. ♥