UN Dick Zandbergen Zelf bijna niet meer aan lezen toekomenREPORTAGE WEEKEND DICHTBIJ 15 UN zaterdag...
1
WEEKEND DICHTBIJ REPORTAGE 15 UN zaterdag 3 november 2018 Tom Grosfeld Z andbergen is geen man die zijn best doet om ge- vonden te worden. Ver- scholen achter een oude boerderij aan de Amster- damsestraatweg, de verbinding tus- sen Breukelen en Maarssen, staat een grote loods. Op de zwarte deur is een piepklein bordje gespijkerd met de tekst: Antiquariaat. Wie de deur opent, stapt binnen in een warme, lichte ruimte. Zandber- gen zit achter zijn bureau te tikken op een oude computer. Hij kijkt uit op vier smalle gangpaden van zo’n 30 meter diep, met aan weerszijden tot de nok toe gevulde boekenkasten van 5 meter hoog. De boeken liggen er netjes in opgestapeld, gesorteerd op onderwerp, daarbinnen alfabetisch gerangschikt naar auteur. Wat doet Zandbergen met al zijn boeken op een afgelegen stuk grond? Wil hij niet liever in het centrum van Maarssen of Utrecht zitten? ,,Hiervoor had ik een antiquariaat in Maarssen-Dorp, maar de huur was zo hoog dat ik nauwelijks winst boekte. Ik huurde achter deze boer- derij al een ruimte als magazijn voor mijn boeken. Toen de aangelegen loods in 2005 vrijkwam, besloot ik die te huren en mijn antiquariaat te verplaatsen.” De hoogte in Aanvankelijk kon Zandbergen al zijn boeken eenvoudig kwijt. Maar zijn verzameling groeide zo hard dat hij kasten boven op de kasten moest bouwen. ,,Er was geen ruimte meer, ik kon enkel nog de hoogte in.” Om ook bij de bovenste boeken te kunnen, heeft Zandbergen elke gang voorzien van een uitschuifbare lad- der. ,,Gelukkig heb ik geen last van hoogtevrees.” Voordat Zandbergen zijn antiqua- riaat begon, was hij 27 jaar lang leer- kracht op een basisschool in Maars- sen. In vakanties en op vrije zaterda- gen struinde hij alle antiquariaten in het land af, voornamelijk op zoek naar Russische literatuur. ,,Dat vond ik geweldig om te lezen. Ik heb daar- van wel 3000 boeken gekocht. Het werd een verslaving om ze allemaal te lezen.” Blij Die verzamelwoede resulteerde in een huis vol boeken. De woonkamer, slaapkamer, hal, geen ruimte won het van zijn literatuur. De vrouw van Zandbergen gedoogde het lange tijd, maar vond het uiteindelijk de spuiga- ten uitlopen. Daarop besloot Zandbergen het onderwijs achter zich te laten en met zijn boekenverzameling een antiqua- riaat op te starten. ,,Mijn vrouw was daar blij mee. Voor het eerst kon ze een schilderij aan de muur hangen en iets in de kast zetten wat geen boek was.” Veel klanten weten het antiquari- aat van Zandbergen inmiddels te vin- den. Alfred Dekker (71) bijvoorbeeld, die wekelijks langskomt. ,,Ik kom al twintig jaar bij Dick. Ik ben geïnte- resseerd in letterkunde en kunst, daar sluit zijn verzameling naadloos bij aan. Meestal weet ik ongeveer wat ik wil kopen, maar dan zie ik weer andere boeken en voor ik het weet struin ik de hele middag door de gan- gen.” Hoewel Zandbergen zijn inkomen vooral verdient via onlinebestellin- gen, vindt hij het jammer dat men- sen steeds minder een boekwinkel binnenlopen. ,,Een stukje charme verdwijnt. Gelukkig trek ik nog zo’n tien, twaalf klanten per dag. Ik vind het heel leuk, wanneer ze komen rondsnuffelen zonder van tevoren te weten met welke boeken ze weggaan. Het mooiste blijft wanneer mensen jarenlang een bepaald boek zoeken en dat hier vinden. Prachtig.” Kwaliteit Vaste klant Dekker is te spreken over de kwaliteit van de literatuur. ,,Je moet echt je best doen om een slecht boek te vinden.” Dat komt, doordat Zandbergen kri- tisch is op wat hij binnenhaalt, ook vanwege de beperkte ruimte. ,,Ik zoek zo veel mogelijk goede litera- tuur. Geen detectives, kinderboeken of boeken over planten en dieren. Niet omdat het minderwaardig is, maar ik moet nu eenmaal keuzes ma- ken.” Van de 150.000 boeken in het anti- quariaat beslaat het grootste deel Ne- derlandse literatuur. Van Theun de Dick Zandbergen Zelf bijna niet meer aan lezen toekomen Verborgen achter een oude boerderij runt Dick Zandbergen (65) een antiquariaat met meer dan 150.000 boeken. ,,Het is prachtig wanneer mensen jarenlang een specifiek boek zoeken en dat hier vinden.” Je moet echt je best doen om hier een slecht boek te vinden —vaste klant Alfred Dekker Vries tot Herman Koch. Ook de Rus- sisch vertaalde literatuur is zeer om- vangrijk. Er zijn ook filosofie-, ge- schiedenis-, muziek-, kunst- en theologieboeken. Zandbergen gaat niet meer op zoek naar titels. Ze komen binnen of niet. Vaak via mensen die verhuizen of van wie de ouders overlijden. Dan wordt Zandbergen gebeld of hij de verzameling wil kopen. ,,Eens moest ik drie keer met mijn bestelbus inclu- sief boedelbak op en neer naar Zwolle rijden. Maar dan heb ik er wel meer dan 10.000 boeken in één keer bij.” Afbouwen Een man van middelbare leeftijd komt binnen. Het is zijn eerste keer in het antiquariaat. Verbaasd kijkt hij om zich heen. ,,Wát? Bestaat heel deze rij uit geschiedenisboeken? Waar moet ik in vredesnaam begin- nen?” Zandbergen ziet het aan met een glimlach. ,,Ik ga nog een paar jaar door en begin dan met afbouwen. Dit werk kost veel tijd, ik kom steeds minder aan lezen toe.” ▲ Dick Zandbergen: ,,Gelukkig trek ik nog zo’n tien, twaalf klanten per dag.’’ FOTO ERIK VAN ’T WOUD
Transcript of UN Dick Zandbergen Zelf bijna niet meer aan lezen toekomenREPORTAGE WEEKEND DICHTBIJ 15 UN zaterdag...
WEEKEND DICHTBIJREPORTAGE
15UN
zaterdag 3 november 2018
Tom Grosfeld
Zandbergen is geen mandie zijn best doet om ge-vonden te worden. Ver-scholen achter een oudeboerderij aan de Amster-
damsestraatweg, de verbinding tus-sen Breukelen en Maarssen, staat eengrote loods. Op de zwarte deur is eenpiepklein bordje gespijkerd met detekst: Antiquariaat.Wie de deur opent, stapt binnen in
een warme, lichte ruimte. Zandber-gen zit achter zijn bureau te tikkenop een oude computer. Hij kijkt uitop vier smalle gangpaden van zo’n 30meter diep, met aan weerszijden totde nok toe gevulde boekenkasten van5 meter hoog. De boeken liggen ernetjes in opgestapeld, gesorteerd oponderwerp, daarbinnen alfabetischgerangschikt naar auteur.Wat doet Zandbergen met al zijn
boeken op een afgelegen stuk grond?Wil hij niet liever in het centrum vanMaarssen of Utrecht zitten?,,Hiervoor had ik een antiquariaat
in Maarssen-Dorp, maar de huur waszo hoog dat ik nauwelijks winstboekte. Ik huurde achter deze boer-derij al een ruimte als magazijn voormijn boeken. Toen de aangelegenloods in 2005 vrijkwam, besloot ikdie te huren en mijn antiquariaat teverplaatsen.”
De hoogte in Aanvankelijk kon Zandbergen al zijnboeken eenvoudig kwijt. Maar zijnverzameling groeide zo hard dat hijkasten boven op de kasten moestbouwen. ,,Er was geen ruimte meer,ik kon enkel nog de hoogte in.” Om ook bij de bovenste boeken te
kunnen, heeft Zandbergen elke gangvoorzien van een uitschuifbare lad-der. ,,Gelukkig heb ik geen last vanhoogtevrees.”Voordat Zandbergen zijn antiqua-
riaat begon, was hij 27 jaar lang leer-kracht op een basisschool in Maars-sen. In vakanties en op vrije zaterda-gen struinde hij alle antiquariaten inhet land af, voornamelijk op zoeknaar Russische literatuur. ,,Dat vondik geweldig om te lezen. Ik heb daar-van wel 3000 boeken gekocht. Hetwerd een verslaving om ze allemaalte lezen.”
BlijDie verzamelwoede resulteerde ineen huis vol boeken. De woonkamer,slaapkamer, hal, geen ruimte wonhet van zijn literatuur. De vrouw vanZandbergen gedoogde het lange tijd,maar vond het uiteindelijk de spuiga-ten uitlopen. Daarop besloot Zandbergen het
onderwijs achter zich te laten en metzijn boekenverzameling een antiqua-riaat op te starten. ,,Mijn vrouw wasdaar blij mee. Voor het eerst kon zeeen schilderij aan de muur hangen eniets in de kast zetten wat geen boekwas.”Veel klanten weten het antiquari-
aat van Zandbergen inmiddels te vin-den. Alfred Dekker (71) bijvoorbeeld,die wekelijks langskomt. ,,Ik kom altwintig jaar bij Dick. Ik ben geïnte-resseerd in letterkunde en kunst,daar sluit zijn verzameling naadloosbij aan. Meestal weet ik ongeveer watik wil kopen, maar dan zie ik weerandere boeken en voor ik het weetstruin ik de hele middag door de gan-gen.”Hoewel Zandbergen zijn inkomen
vooral verdient via onlinebestellin-gen, vindt hij het jammer dat men-sen steeds minder een boekwinkelbinnenlopen. ,,Een stukje charmeverdwijnt. Gelukkig trek ik nog zo’ntien, twaalf klanten per dag. Ik vindhet heel leuk, wanneer ze komenrondsnuffelen zonder van tevoren teweten met welke boeken ze weggaan.Het mooiste blijft wanneer mensenjarenlang een bepaald boek zoekenen dat hier vinden. Prachtig.”
KwaliteitVaste klant Dekker is te spreken overde kwaliteit van de literatuur. ,,Jemoet echt je best doen om een slechtboek te vinden.” Dat komt, doordat Zandbergen kri-
tisch is op wat hij binnenhaalt, ookvanwege de beperkte ruimte. ,,Ikzoek zo veel mogelijk goede litera-tuur. Geen detectives, kinderboekenof boeken over planten en dieren.Niet omdat het minderwaardig is,maar ik moet nu eenmaal keuzes ma-ken.”Van de 150.000 boeken in het anti-
quariaat beslaat het grootste deel Ne-derlandse literatuur. Van Theun de
Dick Zandbergen
Zelf bijnaniet meeraan lezentoekomenVerborgen achter een oude boerderijrunt Dick Zandbergen (65) een antiquariaatmet meer dan 150.000 boeken. ,,Het isprachtig wanneer mensen jarenlang eenspecifiek boek zoeken en dat hier vinden.”
Je moetecht je bestdoen omhier eenslecht boekte vinden—vaste klant Alfred Dekker
Vries tot Herman Koch. Ook de Rus-sisch vertaalde literatuur is zeer om-vangrijk. Er zijn ook filosofie-, ge-schiedenis-, muziek-, kunst- entheologieboeken.Zandbergen gaat niet meer op zoek
naar titels. Ze komen binnen of niet.Vaak via mensen die verhuizen ofvan wie de ouders overlijden. Danwordt Zandbergen gebeld of hij deverzameling wil kopen. ,,Eens moestik drie keer met mijn bestelbus inclu-sief boedelbak op en neer naarZwolle rijden. Maar dan heb ik er welmeer dan 10.000 boeken in één keerbij.”
AfbouwenEen man van middelbare leeftijdkomt binnen. Het is zijn eerste keerin het antiquariaat. Verbaasd kijkt hijom zich heen. ,,Wát? Bestaat heeldeze rij uit geschiedenisboeken?Waar moet ik in vredesnaam begin-nen?”Zandbergen ziet het aan met een
glimlach. ,,Ik ga nog een paar jaardoor en begin dan met afbouwen. Ditwerk kost veel tijd, ik kom steedsminder aan lezen toe.”
▲Dick Zandbergen:,,Gelukkig trek iknog zo’n tien, twaalfklanten per dag.’’FOTO ERIK VAN ’T WOUD
