7 maart 2002 nr 9 * dertiende jaargang

Verschijnt 14-daags,uitgez. juli en aug.

AfgiftekantoorHasselt 1

België-BelqiqueP.B.

3500 Hasselt 112/39

Gebrekkige communicatie, een centralistische leiding, te weinig ruimte voor

afwijkende meningen: in ‘De Kardinaal heeft verdriet’ analyseert Rik Torfs,

gewoon hoogleraar kerkelijk recht, de problemen waar de katholieke Kerk

momenteel mee kampt. De remedies die hij voorstelt zijn niet definitief, wél

goedbedoeld. “Er bestaat geen receptenboek met oplossingen”, zegt Torfs.

“Maar het moet mogelijk zijn om op een niet-defensieve, complexloze manier

katholiek te zijn.”

Kerkjurist Rik Torfs over zijn nieuwe boek De Kardinaal heeft verdriet

Aarzelende leiders gewenstWouter Verbeylen

Een sprekende titel, maar hééft de

Kardinaal wel verdriet? In een inter-

view met Campuskrant vorig jaar

sprak Danneels nog zijn hoop uit in

de jeugd. Jongeren hebben opnieuw

behoefte aan zingeving, met als

beste bewijs een ware r evival van de

Kerk in buurlanden Frankrijk en

Italië. België is gewoon wat trager,

klonk het toen. “Voor een stuk heeft

de Kardinaal natuurlijk gelijk”, zegt

Rik Torfs. “Er is inderdaad een ver-

schil tussen de geprononceerde

antiklerikale sfeer die wij hier ken-

nen en de sfeer in andere landen. De

secularisering slaat hier harder toe.

Maar we mogen ons ook geen illu-

sies maken. Het is niet omdat een

aantal jongeren deelnemen aan

voettochten, dat het licht aan de

horizon begint te gloren. Nee, het

lucht eerder op om te zeggen dat we

nog barre tijden tegemoetgaan, dan

te doen alsof het ergste voorbij is.

Want nu pas zullen de structurele

gevolgen duidelijk worden van het

tekort aan personeel in de Kerk, van

wijdingscriteria die de zaken doen

dichtslibben, enzovoort.”

vervolg op pagina 8

2 Lezersbrieven

3 Nieuwe naam en nieuwe inhoud

Zeg nooit ‘godsdienst’ tegen RZL

5 Voor of tegen?

Toelatingsexamen burgerlijk

ingenieur

6 KULAK

‘Science is fun’

7 Een leven lang

Jeugdcriminoloog Lode Walgrave

9 Nieuws kort

10 Cultuur

11 Vormingskrant

15 UUR KULtUUR

16 Topvijf

17 Leven na Leuven

Nuclear campaigner Jan Vande

Putte

18 Alumni

21 De Veilige Valley

Leuven bundelt specialisten rond

e-security

22 Ad Valvas

24 Te gast in UUR KULtUUR

BruXelaar Gautier Platteau

24 De Denktank

Primeur!

Bart

Moeyaert:

“Ik heb geen

tijd om een

nieuwe

roman te

schrijven”

Twintig kilometer plankKadoc is een kwarteeuw jong

vervolg op pagina 3

In een heel gepast kader,

het voormalige

Minderbroedersklooster in

de Vlamingenstraat, rond

de kapel van Onze-Lieve-

Vrouw ter Koorts, huist één

der bruisendste archieven

die ons land rijk is. Het

Katholiek Documentatie-

en Onderzoekscentrum of

Kadoc herbergt niet alleen

een imposante verzameling

archiefmateriaal, maar is

ook de wieg van tientallen

gedegen studies over zowat

alle aspecten van het katho-

lieke Vlaanderen - en meer.

Het Centrum bestaat 25

jaar, en wij binnen. De eer-

ste indruk is een bee tje

gewoontjes: kantoren, wat

vitrinekasten, vergaderlo-

kalen. Maar wàcht even...

‘De toekomst begint vandaag’ - Deze affiche uit de KADOC-collectie werd in 1957-58 verspreid door

het Comité voor Vrijheid en Democratie, dat tijdens de laatste schoolstrijd de katholieke krachten

bundelde, en kondigt een propagandafilm aan waarin gewezen wordt op het belang van het (vrij)

onderwijs voor de toekomst van het lan d. De film zelf wordt ook door het KADOC bewaard.

F O R U M

Nr.

Verschijningsdatum

Teksten indienen vóór

10

28 maart

20 maart

11

18 april (AB)

10 april

12

8 mei (woensdag!)

30 april (dinsdag!)

13

30 mei (AB)

22 mei

14

20 juni

12 juni

Verschijningsdata Campuskrant 2002

7 maart 2002

CampuskrantDriewekelijks tijdschrift van de K.U.Leuven

RedactieIne Van Houdenhove (hoofdredacteur), Ludo

Meyvis, Karla Venken, Wouter Verbeylen

Redactiesecretariaat Véronique Limbourg, (t) 016 32 41 84

Veronique.Limbourg@dcom.kuleuven.ac.be

Adreswijzigingen Inge Verbruggen, (t) 016 32 40 15/10

Inge.Verbruggen@dcom.kuleuven.ac.be

RedactieadresDienst Communicatie

Oude Markt 13

3000 Leuven

(t) 016 32 41 84

(f) 016 32 40 1 4

campuskrant@kuleuven.ac.be

Aan dit nummer werkten meeLeen Bockaert, Koen Bouve, Gert Gielen, Erik

Gobin, Anne-Mie Jaspers, Marcel Kerff, Geert

Op De Beeck, Kl aartje Proesmans, K ris Vanhee,

Kristien Vermoesen, Tim Vuylsteke

Stuurgroep CampuskrantRonny Vandenbroele (voorzitter), Jan Bauwens,

Bernard Boone, Jan De Vuyst, Erik Gobin, Els

Heylen, Bernard Himpens, Bert Overlaet, Isabel

Penne, Paul Thurman, Myriam Van Acker, Jos

Vaesen, Jan Verhaeghe

Ontwerp lay-outTotal Design Belgium

VormgevingRob Stevens, Wouter Verbeylen

Foto’sRob Stevens, Michaël De L ausnay , Phile

Deprez

CartoonsJoris Snaet

ReclameregieVéronique Limbourg, (t) 016 32 41 8 4

Oplage40.000

DrukwerkConcentra Uitgeversmaatschappij NV, Hasselt

Verantwoordelijke uitgeverRonny Vandenbroele

Oude Markt 13

3000 Leuven

Copyright artikelsArtikels uit deze editie - of delen ervan - kun-

nen overgenomen worden mits toestemming

van de redactie.

Het volgende nummer verschijnt op 28 maart.

Suggesties voor artikels en interviews zijn wel-

kom op het redactieadres.

Campuskrant vindt u ook op internet:

www.kuleuven.ac.be/ck/

Bijdragen dienen ons de dag van de deadline te

bereiken, vóór 12u stipt.

AB = met alumnibijlage

w

Deze zomer wordt residentie Terbank

verkocht aan IMEC. Professor Dirk

Van Gerven, coördinator

Studentenbeleid, legt uit waarom.

De situatie op de Leuvense huisves-

tingsmarkt is er de afgelopen jaren

heel wat moeilijker op geworden.

Door het zeer beperkt toestaan van

bouwvergunningen voor nieuwe

kamers door de stad Leuven, daalde

het aanbod. Het aantal studenten en

bijgevolg de vraag naar kamers bleef

echter gelijk, waardoor vraag en aan-

bod meer en meer naar elkaar toe

schoven. Ook voor de residenties van

de universiteit was deze trend de

laatste jaren voelbaar. Steeds meer

studenten en ouders deden appèl op

deze diensten. De vele vragen kon-

den niet steeds beantwoord worden.

Eén van de elementen die in het

oog moeten worden gehouden is de

kwaliteit van de aangeboden kamers.

In perioden van schaarste laat die wel

eens te wensen over. Ook voor de

eigen huisvesting van de universiteit

is deze parameter van groot belang.

De meeste residenties beantwoorden

aan de hedendaagse normen inzake

kwaliteit en veiligheid, maar voor

residentie Terbank, gelegen naast

IMEC, is dit een probleem. Het

gebouw werd eind jaren ’60 aange-

kocht voor academische doeleinden

en rond 1970 ‘voorlopig’ als huisves-

ting in dienst genomen. Tot op heden

wordt het echter in die functie

gebruikt. De gevolgen laten zich

raden. Het onduidelijke statuut zorg-

de voor een onderinvestering inzake

technisch onderhoud. Het gebouw

raakte meer en meer achterop en

beantwoordt momenteel niet meer

aan de vragen van de hedendaagse

student. Een renovatie, kostprijs tus-

sen de 2,5 en 4 miljoen euro, al n aar-

gelang de berekening, drong zich op.

Er was echter eveneens een vraag van

IMEC naar uitbreidingsmogelijkhe-

den.

Deze twee dossier werden rond

de jaarwisseling aan elkaar gekoppeld

en er werd voor beide een oplossing

gezocht: een verkoop van Residentie

Terbank aan IMEC, zodat deze de

nodige uitbreiding kan voorzien,

palend aan de huidige gebouwen.

IMEC kan hierdoor zijn activiteiten

uitbreiden op dezelfde Leuvense site

als waar het nu aanwezig is. Inzake

huisvesting werd er voor vervanging

van de huidige kamers in Terbank

voorzien door nieuwbouw in de

Arenbergwoonwijk te plannen (reali-

satie tegen september 2003). De

voordelen inzake huisvesting zijn

duidelijk: de nieuwbouw kan hele-

maal ontworpen worden volgens de

noden en wensen van de hedendaag-

se student, iets wat bij renovatie van

een bestaand gebouw moeilijk gere-

aliseerd kan worden

De achillespees van het dossier

bevindt zich in de timing; de verkoop

aan IMEC heeft deze zomer plaats, de

nieuwbouw in de Arenbergwoonwijk

zal tegen september 2003 afgerond

zijn. Er is dus een overlap van één

academiejaar, waarin de huisves-

tingssituatie moeilijk zal zijn. Op ter-

mijn is deze oplossing echter de beste

en meest waardevolle voor de ver-

schillende betrokken partijen.

Dirk Van Gerven, coördinator

Studentenbeleid

Verkoop Residentie Terbank, uitbreiding Arenbergwoonwijk

Reactie: Sora blijft misnoegd

Volgens Jurgen Smekens, vrijgestelde

van Sociale Raad, is dit maar een deel

van het verhaal: “Aanvankelijk was er

geen enkel probleem wat betreft de

timing van de verkoop en van de wer-

ken, het is de v ersnelling die roet in het

eten komt gooien. Bovendien wordt

ook Camillo Torres gerenoveerd en dat

zal het tekort aan gesubsidieerde

kamers alleen maar acuter en meer

onaanvaardbaar maken. Belangrijkste

in dit dossier is dat door het voorlopige

kamertekort de huurprijs zal stijgen.”

Op deze pagina is

ruimte voor uw

lezersbrief of opinie-

stuk, in te z enden via

ww.kuleuven.ac.be/

ck/opinie.htm.

De inhoud van de

hier gepubliceerde

stukken is voor reke-

ning van de auteur.

De deadlines voor de

volgende nummers

vindt u onderaan op

deze pagina.

2 C A M P U S K

L E Z E R S B R I E V E N

Patroonsfeest (1)Ik heb met enige verbazing het laat-

ste nummer van Campuskrant gele-

zen. Op blz. 2 slaagt u er in om één

zinnetje te wijden aan het protest

tegen het eredoctoraat van Prins P.

Proficiat! Op de koop toe gooit u alle

manifestanten op één hoopje met

volgende prachtige zin: Buiten de

kerk werd ondertussen gedemon-

streerd door leden en kopstukken

van het Vlaams Blok en aanverwan-

ten. Als kwaliteitskrant - want ik g a

ervan uit dat u dat wil zijn - m ag je

toch een wat objectievere berichtge-

ving verwachten. Naast het VB, was

er ook een belangrijke groep van N -

VA-ers (als u het niet weet: Nieuw-

Vlaamse Alliantie) en een k leine

groep (ook met kopstukken) van

Spirit (de andere erfgenaam van de

ex VU Volksunie).

Sta me toe dat ik hiertegen reageer.

Samen met de enkele tientallen N-

VA-ers partijgenoten pik ik het niet

dat ik als “aanverwant aan het

Vlaams Blok” wordt getypeerd. Ik

heb helemaal niets van doen met

extreem-rechts, noch met het

Vlaams Blok. Ik ben een volbloed

democraat én republikein (het één is

het gevolg van het andere) en ik heb

wel de pretentie te stellen dat ik dat

in het verleden bewezen heb.

Overigens: het was precies N-VA die

reeds in december via een persmede-

deling als eerste politieke partij pro-

testeerde tegen de toekenning van

het eredoctoraat. Alle anderen, inclu-

sief de nieuwe CVP, volgden veel

later en lang voor die andere partij

die u zo graag vernoemt nog maar

besefte wat er aan de hand w as. En

secundo: de N-VA groep heeft zich

ver gehouden van relletjes met de

politie; het waren de provocateurs

van extreem-rechts die wel slaags

gerakten met de ordemacht. Toch

slaagt u erin om ook precies dat in

beeld te brengen. Nog nooit van een

cordon sanitaire gehoord?

Herman Van Autgaerden, N-VA-

er en republikein, departemen-

taal secretaris Faculteit

Psychologie en Pedagogische

Wetenschappen

“Buiten de kerk werd ondertussen

gedemonstreerd door leden en kop-

stukken van het V laams Blok en aan-

verwanten”: hoe kort ook, dit blijf t

wel een correcte weergave van wat er

tijdens de mis in de buurt van de kerk

gebeurde. Aan het s tandbeeld van

Fonske stond een afvaardiging van het

Vlaams Blok, en bij het Postkantoor

bevond zich een iets minder duidelijk

maar luid scanderend groepje demon-

stranten. Het was uiteraard niet de

bedoeling de NV-A- en Spirit-activi-

teiten elders in de stad hiermee te

associëren.

Patroonsfeest (2)Ik kan niet nalaten U te melden dat ik

verontwaardigd en teleurgesteld ben

in het communicatiebeleid van de

KULeuven. Het uitreiken van een

eredoctoraat aan de prins op zich

vond ik nu niet zo erg, maar de

manier waarop de KUL en h et hof

zich hebben verdedigd, namelijk op

een arrogante wijze door de tegen-

standers te reduceren tot een groepje

dommeriken die niet goed luisteren

of zelfs tot rechtse fanatici, vind ik

een belediging voor de intelligentie

van uw eigen studenten en academi-

ci. Dit interview ervaar ik dan ook

opnieuw als olie op het vuur en een

domme zet van het communicatiebe-

leid. De grenzeloze bewondering van

de reporter voor de prins komt pro-

pagandistisch over, en een genuan-

ceerder artikel had volgens mij toch

wel moeten kunnen. Ook de hautai-

ne manier waarop prins Filip zichzelf

nu probeert te profileren als Denker

doet de wenkbrauwen fronsen.

Ik kijk in ieder geval uit naar het

debat met de studenten dat de prins

wenst te voeren. Ik reken erop dat de

Dienst Communicatie ons op de

hoogte houdt wanneer dat plaats zal

vinden.

Joseph Lano, Student 5de jaar

Burgerlijk Ingenieur

meer lezersbrieven op pagina 20

R A N T 7 . 3 . 2 0 0 2

Een universiteit die zichzelf katholiek

noemt, krijgt al te vaak af te rekenen met

levensbeschouwelijke tegenwind: “dog-

matisch, eenzijdig, indoctrinerend...”, het

lijstje is bekend. En weet u wat? Veertig

jaar geleden was die kritiek wel-

licht niet eens zo onterecht.

Maar niet in 2002.

LevensbeschouwelijkeBedachtzaamheidVice-rector Marc Vervenne en

zijn collega’s uit de Faculteit

Godgeleerdheid, decaan

Mathijs Lamberigts, Lieven

Boeve en Didier Pollefeyt,

hoeven niet naar argumenten en

illustraties te zoeken om het

hopeloos oubollige van die kri-

tiek te onderstrepen. Het sinds

dit jaar ingevoerde vak Religie,

zingeving en levensbeschouwing

(RZL) bevat alles om hun visie

concreet vorm te geven.

“Dat vak vervangt het oude

Vraagstukken uit de Godsdienst-

wetenschappen, het levensbe-

schouwelijke plichtvak uit de

licenties. Die naam klopte al

lang niet meer. Meestal vulden

de docenten het helemaal niet in als een

cursus ‘ katholieke godsdienst’, en de term

‘vraagstukken’ was ook al niet accuraat.

Het was dus hoog tijd om één en ander

eens bij de tijd te brengen.”

“We zijn vertrokken van de feitelijke

ontwikkeling. Het vroegere opleidings-

onderdeel was al lang geëvolueerd naar

een levensbeschouwelijke reflectie over

pluraliteit. Wie dacht dat het om een

soort universitaire ‘catechese’ ging, liep

dus al decennia achter. Maar het was goed

om dat nu ook eens expliciet te zeggen,

door een nieuw profiel van het vak te

bepalen. Het vak wil een antwoord bie-

den op de vandaag vaak gehoorde roep

om ‘neutraliteit’ of ‘pluralisme’. In zo’n

discours zou die neutraliteit beter zijn

dan wat wij aanbieden, want niet-stand-

puntgebonden. Dat is natuurlijk een vol-

ledig achterhaalde visie. Vaak vergeet men

dat neutraliteit immers óók een levensbe-

schouwelijke keuze is, één naast vele

andere. Wij geven er de voorkeur aan om

te vertrekken van pluraliteit, waardoor

meerdere visies aan bod kunnen komen,

óók de niet-christelijke perspectieven.

Het probleem met neutraliteit als basis is

dat je je blootstelt aan levensbeschouwe-

lijke vervlakking. Pluraliteit daarentegen

geeft ruimte aan discussie, confrontatie

van ideeën, verruiming.”

“RZL wil levensbeschouwelijke

bedachtzaamheid bijbrengen. Dat hopen

we te realiseren door het vak in te vullen

als een maatschappijkritisch, religiekri-

tisch en zelfs universiteitskritisch discus-

sieforum. Het is bijgevolg helemaal geen

preconciliair soort van ‘zieltjes winnen’,

waar opponenten ons wel eens van

betichten. Die visie wordt jammer genoeg

in de hand gewerkt door de plaats van

levensbeschouwing en godsdienst in de

media. Al te vaak lees of hoor je daar

alleen iets over wat extreem is, ofwel in

conservatieve zin, ofwel in progressieve,

en als je op de één of andere manier de

stem van het christelijk geloof laat horen,

ook al laat je die naast andere stemmen

meeklinken, dan word je voor Roomse

slippendrager versleten. Het probleem is

echter dat je, als je de Kerk voortdurend

in het hoekje van het spectaculaire

plaatst, aanleiding geeft tot een giganti-

sche vertekening. Zo’n beeldvorming

miskent de realiteit en de breedte van de

levensbeschouwelijke vraag die leeft in de

samenleving en bij het grootste deel van

onze jeugd. Dààrop wil RZL inspelen.”

Faculteit vernieuwt“De hervorming van het vak ‘godsdienst’

- een verkeerde benaming, waarvan we

hopen dat die zo snel mogelijk verdwijnt,

omdat het vak heel wat méér is dan d at -

kadert in een restyling van het onderzoek

in de Faculteit Godgeleerdheid, die

begonnen is rond pakweg 1995. Vóór d ie

tijd waren we nogal individueel bezig,

met wat we gemakshalve een klassiek-

theologische invalshoek zullen noemen.

De laatste jaren is het theologisch onder-

zoek duidelijk sterk interdisciplinair

geworden. Een willekeurig voorbeeld: als

je een exegeet en een Auschwitz-kenner

samenbrengt, kan dat leiden tot een heel

originele benadering van het probleem

van de anti-joodse elementen in het

Johannes-evangelie. Er is ook veel meer

aandacht voor belangrijke niet-Europese

ontwikkelingen in de theologie, zoals de

bevrijdingstheologie, of de andere gods-

diensten en de kwestie van de interreligi-

euze dialoog. Niet onbelangrijk is ook dat

het huidige academisch personeel stilaan

uitsluitend bestaat uit mensen die hele-

maal niet te lijden hebben gehad aan een

bepaald soort kerkelijke bevoogding. Dat

leidt tot een andere mentaliteit, die je

trouwens ook terugvindt bij ons heden-

daags studentenpubliek. De staf is ook

sterk verjongd. In 1985 had o nze faculteit

ongeveer veertig ZAP’ers en vijf assisten-

ten. Nu hebben we vierentwintig

ZAP’ers, en veertig assistenten en weten-

schappelijk medewerkers. Dat geeft een

andere dynamiek, en ook een grotere zin

voor competitiviteit, onder meer inzake

het verwerven van onderzoeksmidde-

len.”

“De nieuwe invulling van het vak

RZL weerspiegelt die ommezwaai. De

interdisciplinaire openheid leidt tot een

veel grotere inbreng van levensbeschou-

welijke vragen die geworteld zitten in de

andere, niet-theologische disciplines, wat

op zijn beurt tot een nieuwe, open theo-

logische aanpak leidt. Wij verlangen niet

liever dan dat die faculteitsdoorbrekende

tendens voortgezet en versterkt wordt.

Pas in het gesprek met anderen toont zich

de identiteit, en komt er ruimte voor e ch-

te levensbeschouwelijke vragen. Als inge-

nieurs of psychologen hun vragen op je

afvuren, geeft dat een andere en vrucht-

bare humus voor wederzijdse levensbe-

schouwelijke verrijking.”

“Het is logisch dat het nieuwe vak

heel interactief is opgevat en sterk ICT-

ondersteunend is geworden. Er is boven-

dien veel aandacht voor discussie, zowel

in de les als op de elektronische fora. Dat

wordt blijkbaar sterk gewaardeerd, ook al

kost het het personeel van onze faculteit,

die het vak voor de hele universiteit ver-

zorgt, heel wat extra werk.”

“Ondanks die nieuwe invulling blijft

men ons vanuit bepaalde hoek bestoken

met de bekende kritieken. Het zal wel

onmogelijk zijn om die kritiek voor eens

en voor goed te weerleggen, maar dat

hoeft ook niet. Het verlangen naar levens-

beschouwelijke diepgang is iets wat wij

met alle mensen delen. Ook in vrijzinnige

milieus vind je daar aandacht voor -

gelukkig maar. Het is trouwens de tààk

van een universiteit dergelijke meta-vra-

gen de nodige aandacht te geven en op die

wijze trivialisering te voorkomen. Dat

moet je haast wel doen in een vak d at

daar expliciet voor bestemd is, want in d e

‘gewone’ vakken is er vaak weinig of

geen ruimte voor zulke vr agen.”

En nu specifiek“Wat de specifiek Leuvense invul-

ling van zo’n levensbeschouwelijk

vak betreft... We vertrekken van een

eigen achtergrond. Dat doen ‘ande-

ren’ natuurlijk ook. Maar wat wel

eigen aan ons perspectief is, is dat

we religie benaderen als een kriti-

sche binnenstaander. Die twee - een

kritische houding en een ‘katholie-

ke’ achtergrond - kunnen prima

samengaan, zolang je je maar houdt

aan de discussie als methode. Wat

we zeker ook willen bijbrengen, is

dat de Kerk geen monoliet is, maar

dat er ook binnen de christelijke

geloofsgemeenschap erg veel ruim-

te voor dialoog en discussie is.

‘Roomse waarheden’ moeten ook

een receptieproces doormaken,

onder meer in de collegezaal, en dat

kan best op een zéér kritis che

manier. Zonder receptie is er geen waar-

heid.”

“We willen de studenten wapenen

tegen de gratuite kritiek die nog zo vaak

te horen is in bepaalde vrijzinnige krin-

gen. De mediatisering van bepaalde

extreem-katholieke uitingen is even irre-

levant als de ‘papenjacht’ die je soms nog

tegenkomt. Een jonge intellectueel hoort

dat te kunnen doorzien, en daar willen

wij de instrumenten voor aanreiken.”

“Dat is natuurlijk een negatief ver-

trekpunt. We stellen echter vooral een

heel positieve behoéfte vast bij studen-

ten, een honger naar meer diepgang in

hun levensbeschouwelijke ontwikkeling.

Dat is misschien een onvermoed gevolg

van de seculariseringsgolf van de afgelo-

pen decennia. Misschien kan je zeggen

dat er stilaan zo weinig kennis rond

levensbeschouwelijke thema’s is, dat er

opnieuw een soort onbevangen interesse

voor ontstaat. Onder meer daarom probe-

ren we thema’s te kiezen die nauw aan-

sluiten bij het leven van de studenten,

actuele onderwerpen, hete hangijzers.

We weten natuurlijk ook dat ze daarom

niet allemaal - weer - christen zullen wor-

den, maar dat is ook niet onze doelstel-

ling. We willen er in elk geval toe komen

dat het vak ‘Religie, zingeving en levens-

beschouwing’ ervaren wordt als een

belangrijke component van het program-

ma, en geen obligaat aanhangseltje. En te

oordelen naar de reacties die we van stu-

denten en collega’s krijgen, zijn we aardig

op weg om die doelstelling te realiseren.”

• Elektronisch forum RZL: www.kuleuven.

ac.be/rzl.

N I E U W SHervorming vak Godsd ienst: religie, zingeving en levensbeschouwing op nieuwe leest

Zeg nooit meer ‘godsdienst’ tegen RZLLudo Meyvis

“We willen de studenten wapenen tegen de gratuite kritiek die nog zovaak te horen is. De mediatisering van bepaalde extreem-katholieke

uitingen is even irrelevant als de ‘papenjacht’ die je soms tegenkomt.”

Er roert altijd wel wat in onderwijsland, maar blijkbaar is het nu toch wel héél druk. De

lang verwachte ‘rondetafel’ komt op gang, en er is een duidelijke hoogconjunctuur voor

opiniestukken en interviews over het verband tussen onderwijs en levensbeschouwing.

Wat dat laatste betreft, staat onze universiteit natuurlijk middenin de discussie. De K,

weet u nog wel...

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 3

‘Jean-Luc Dehaene’, lezen we op een van

de talloze kasten, Eyskens, Cool, De

Schryver, Swaelen, P.W. Segers, Chiro,

ACW, Milac, L. Versteylen/Anders gaan

Leven, Christenen voor het Socialisme,

Zusters van X, Broeders van Y,

Boerenbond ... De papieren neerslag van

het werk van vele tientallen andere

bekende en onbekende personen en

instellingen uit de katholieke sfeer is hier

ontsloten en is beschikbaar voor multi-

disciplinair onderzoek. Duizenden films,

vanaf de jaren ’20 van de vorige eeuw,

platen, cd’s, habijten, meer dan 100.000

bidprentjes, duizenden posters, hele

fondsen van uitgevers, het houdt niet op.

Dubbele basisopdracht “Tja, het is wel wat gegroeid he, sinds

onze oprichting in 1976. Het plan om een

katholiek documentatie- en vooral onder-

zoekscentrum op te r ichten, is geleidelijk

aan ontstaan, in het begin van de jaren

’70, in de eerste plaats op grond van een

aantal archivalische bezorgdheden. De

hele katholieke wereld was in beweging

in die tijd, toen het Vaticaans Concilie

zijn gevolgen deed voelen. Er werd druk

gereorganiseerd, en vaak ook verhuisd.

Dat was vooral het geval bij het maat-

schappelijk middenveld, de wereld dus

van de maatschappelijke organisaties,

allerlei instellingen uit de katholieke zuil

enzovoort. Die hebben in ons land een

zéér diepgaande invloed uitgeoefend op

de maatschappelijke ontwikkelingen,

vaak meer dan de overheid. In kringen

van historici was er dan ook een terechte

bezorgdheid gegroeid, omdat het risico

bestond dat die woelige overgangsfase erg

nadelig zou werken op de archiefvorming.

Het Algemeen Rijksarchief had niet tot

taak om dat op te vangen - en het had

trouwens al middelen te kort om de over-

heidsarchieven goed te kunnen beheren.”

“De K.U.L euven zocht toen op veel

vlakken nog haar eigen weg. De broodno-

dige onderzoekscultuur moest nog groei-

en, ook binnen het Departement

Geschiedenis. We kwamen toen in con-

tact met het in 1969 opgerichte Katholiek

Documentatiecentrum uit Nijmegen, dat

bewezen had dat een modern archief een

zeer positieve invloed kon hebben op de

onderzoeksmogelijkheden.”

“Die twee factoren, zorg voor het

archivalisch erfgoed en onderzoeksbevor-

dering, waren en zijn nog altijd de basis

van het Kadoc. Rector De Somer was aan-

vankelijk niet zo overtuigd van het nut

van het archivalische luik, maar de

Academische Raad gaf ons toch groen

licht om in 1976 officieel te starten, als

interfacultair initiatief, met vertegen-

woordigers uit vier en later zeven facul-

teiten. De financiële steun van de univer-

siteit was zeer beperkt, waardoor we van

meet af aan externe hulp moesten zoe-

ken. De universiteit zorgde wel voor

infrastructuur in het Maria-Theresiacol-

lege - concreet: een lokaal, een paar boe-

kenrekken en een schrijfmachine. Die

min of meer verplichte onafhankelijkheid

is, achteraf bekeken, een zegen geweest.”

“Het Kadoc werd gedragen door een

groep - vooral jongere - academici, die,

zonder dat er veel garantie op succes was,

toch in de zaak geloofden en er zich ten

volle voor ingezet hebben. Zij werden

gelukkig ook voluit gesteund door enkele

oudere professoren, met name door

socioloog Karel Dobbelaere, die over een

ruime beleidservaring beschikte. Dat

heeft vruchten afgeworpen.”

“We hebben al vrij snel kunnen aan-

tonen dat een combinatie van archief en

onderzoekscentrum bijzonder productief

kan zijn. Dat begrepen ook een reeks

instanties uit de katholieke ‘zuil’, met wie

de samenwerking daardoor nog veel

intenser kon worden, ook nu nog. Je moet

dat echter ook weer niet te hoogdravend

zien. Vaak gaat het om heel materiële

overwegingen. Een archief opslaan in het

centrum van Br ussel kost veel meer dan

het in bewaring geven aan het Kadoc. Of

een politicus die, na zijn mandaat, plots

niet meer over een secretariaat beschikt,

doet er voordeel mee wanneer hij zijn

papieren aan ons bezorgt. Wij zorgen

voor de systematische ontsluiting, en als

hij iets nodig heeft, kost hem dat maar

één telefoontje.”

Groei en differentiatie “Het Cultuurdecreet van 1985 was een

belangrijk moment voor het Kadoc. Dat

decreet regelde de recurrente financiering

van privaatrechtelijke documentatiecen-

tra, met naast het Kadoc ook het Amsab-

Instituut voor Sociale Geschiedenis voor

de linkse bewegingen, het Liberaal

Archief en het ADVN (Archief- en

Documentatiecentrum voor het Vlaams-

Nationalisme) enzovoort. Daardoor, en

door een reeks tewerkstellingsfaciliteiten,

kon het Kadoc zijn staf uitbreiden en ook

financiële zekerheid bieden. Momenteel

hebben we zo’n 50 personeelsleden,

inclusief de vele vrijwilligers, die we erg

dankbaar zijn. Die groei gaf ons de moge-

lijkheid om voortaan ook meer funda-

menteel onderzoek te doen, zonder het

archivalische en het toegepaste luik te

laten verwateren. Ook dienstverlening

heeft ons helpen groeien. We zijn nog

altijd heel actief in die sfeer, bijvoorbeeld

met betrekking tot patrimoniumbeheer,

of rond het opzetten van tentoonstellin-

gen, instellingsgeschiedenissen enzo-

voort.”

“In het begin van de jaren ’80 zijn we

verhuisd naar de Centrale Bibliotheek, en

in september 1990 zijn we uit eindelijk

naar de Vlamingenstraat vertrokken, in

het voormalige Minderbroedersklooster,

dat door de K.U.Leuven aangekocht werd

en met mecenaatsgeld gerenoveerd. Hier

zullen we ook wel blijven, maar we

beginnen binnenkort wel aan een t weede

magazijn, vlakbij de gebouwen van de

Technische Diensten in Heverlee.”

“Een nieuwe stap voorwaarts werd

mogelijk vanaf ongeveer 1995. Vanaf die

periode zijn we ons, naast het lopende

werk, meer met comparatief Europees

onderzoek gaan bezighouden. Zonder te

overdrijven: het Kadoc draait mee op

Europees niveau. In het buitenland zijn

natuurlijk ook wel centra die in dezelfde

sfeer actief zijn, maar er zijn er eigenlijk

géén die een vruchtbare band onderhou-

den met een universiteit, de overheid en

de katholieke gemeenschap samen. In

Frankrijk heb je bijvoorbeeld wel een

archief voor de Franse kerkprovincie,

maar dat bevat vooral binnenkerkelijke

documentatie, bijvoorbeeld over

Katholieke Actie-groeperingen. Voor het

katholieke vakbondswezen moet je weer

heel ergens anders zijn, en voor de chris-

ten-democratie in de politiek nog ergens

anders. In Italië of Duitsland stel je ook

die versnippering vast. De sterkte van het

Kadoc is precies dat we àlle aspecten van

de ontwikkeling van de k atholieke

gemeenschap archiveren en bestuderen,

op een zo breed mogelijke manier.”

“We staan misschien vooral bekend

als historisch centrum, maar dat is eigen-

lijk onjuist. We zijn dat duidelijk óók,

maar zeker niet uitsluitend. We archive-

ren ook allerlei actueel materiaal, soms

zelfs behoorlijk technisch - bijvoorbeeld

van de Boerenbond of het Verbond van

Verzorgingsinstellingen. We treden

bewust ook complementair op ten aan-

zien van de andere archieven. In de eerste

jaren hebben we het Algemeen

Rijksarchief, de diocesane en stedelijke

archieven gevraagd om onze niche mee

vorm te geven. We zijn dus gegroeid bin-

nen een sfeer van consensus, niet op basis

van concurrentie. Ook binnen de univer-

siteit hebben we, wat het onderzoek

betreft, een uitgesproken interdisciplinair

en interfacultair karakter: we zijn geen

onderzoekscentrum ‘van’ geschiedenis of

godsdienstwetenschappen. Dat karakter

leidt er wellicht ook toe dat we hier hou-

den van een uitgesproken multidiscipli-

“Hemelse Salomé” - Het KADOC bewaart vele archieven en documenten die een

beeld geven van het gevarieerde culturele leven in het katholieke Vlaanderen van

de 19de en 20ste eeuw. Deze affiche uit 1930 kondigt een Timmermans-avond aan

van het Vlaamsche Volkstooneel. De tekening is van Felix Timmermans zelf.

N I E U W S

Twintig kilometer plank

Vijfentwintig jaar Kadoc Ludo Meyvis

Eigenlijk moet je e ven doordringen tot onder het grasveld, waar de belangrijkste

opslagruimte van het Kadoc ondergebracht is, om je te realiseren welke schatten het

Katholiek Documentatie- en Onderzoekscentrum he rbergt. Voorzitter Emiel

Lamberts leidt ons rond door zijn levenswerk, en samen met directeur Jan De Maeyer

zet hij uiteen waarom het Kadoc na 25 jaar zo’n vlucht genomen heeft.

Voorzitter Emiel Lamberts (l) en directeur Jan De Maeyer: “Zonder te overdrijven:het Kadoc draait mee op Europees niveau. In het buitenland zijn er ook welsoortgelijke centra, maar geen enkel onderhoudt een vruchtbare band met eenuniversiteit, de overheid en de katholieke gemeenschap samen.”

Eén van de topstukken uit de rijke affichecol-

lectie van het KADOC. Deze affiche werd in

1946 door de Belgische christen-democraten

verspreid naar aanleiding van de eerste

naoorlogse parlementsverkiezingen, toen de

vrouwen nogmaals het stemrecht was

geweigerd. Pas twee jaar later werd de kies-

wet gewijzigd, en bij de verkiezingen van

1949 konden de Belgische vrouwen voor het

eerst hun stem uitbrengen.

4 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2

Komt dat zien!

KADOC viert zijn 25-jarig bestaan

met een waaier aan activiteiten,

waaronder een tentoonstelling van

de hoogtepunten uit de collectie

die de afgelopen kwarteeuw is ver-

zameld. Komt dat zien! toont voor

de hand liggend visueel materiaal -

foto’s, films en affiches, platen en

prenten, vlaggen en vaantjes enzo-

voort - maar ook interessante en

mooie stukken uit de bibliotheek

en uit de vele archieven die het

KADOC bewaart. Raadpleeg de

website voor meer informatie over

de andere verjaardagsactiviteiten.

Wie op de hoogte wil gehouden

worden van de werking van Kadoc ,

kan zich ook gratis abonneren op de

Nieuwsbrief, via (t) 016 32 35 00 of

Magda.Pluymers@kadoc.kuleu-

ven.ac.be.

Komt dat zien!, KADOC, V lamin-

genstraat 39, 22 maart-8 mei, elke

werkdag gratis toegankelijk van 9-

17u30, zaterdag 9-12u30.

www.kuleuven.ac.be/kadoc.

naire, groepsgerichte aanpak. De

onderzoeker als Einzelgänger vind

je hier niet zo.”

“Door ons expliciet op de

katholieke zuil te richten, zou je

ons een vorm van ‘partijdigheid’

kunnen verwijten. Zo zit het toch

eigenlijk niet. In feite zijn we een

thema-archief dat zich speciali-

seert in een bepaald veld. Dat is

meteen ook onze sterkte. Het

maakt het bijvoorbeeld makkelij-

ker om archiefmateriaal aan te

trekken. Geëngageerde christenen,

christelijke actiegroepen, katholie-

ke families of politici van CD&V-

strekking zullen allicht sneller hun

archief overmaken aan het Kadoc

dan aan andere instanties, omdat

er een vertrouwensband bestaat

met onze instelling. En inhoude-

lijk, zowel op documentair als op

onderzoeksvlak, maakt het specia-

lisatie mogelijk: door ons expliciet

met de relatie tussen religie en

samenleving bezig te houden,

creëren we automatisch ook meer

diepgang in onze werking.”

“Onze toekomstplannen? Onze 25ste verjaar-

dag zal goed in de verf gezet worden, natuur-

lijk. En verder? Groei van het archief, vanzelf-

sprekend. En uiteraard willen we ook de onder-

zoeksinspanningen voortzetten, wat onder

meer zal uitmonden in hopelijk nog heel veel

volumes in onze reeksen Kadoc Studies en

Kadoc Artes. Ook de Europese dimensie moet

verder uitgebouwd worden, zodat we een rol

kunnen spelen op het comparatieve forum.

Verder worden we geconfronteerd met de pro-

blematiek van het elektronisch archief, die heel

bijzondere eisen stelt aan de archivaris en aan

de ontsluiting van een archief. Dat levert voor-

lopig géén daling van de papierberg op: heel

vaak krijgen we nu archiefstukken twee of

meer keer binnen, digitaal en geprint. Op het

vlak van de conservering stelt de informatica

bijzondere eisen, maar natuurlijk levert ze ook

schitterende mogelijkheden op. Je kunt nu al

vaststellen dat een archivaris stilaan ook de

vaardigheden van een systeembeheerder moet

bezitten.”

“Het Kadoc wil bewu st géén museum zijn.

We krijgen natuurlijk nu en dan ook wel allerlei

devotionalia binnen, beelden enzovoort, maar

daar ligt onze taak niet. Dat vergt trouwens een

heel eigen bewaar- en ontsluitingstechniek,

waartoe we ons niet geroepen voelen. We zijn

wel nauw betrokken bij de plannen rond de

Parkabdij, waar een museum voor religieuze

kunst en cultuur onderdak zal krijgen. Binnen

het Kadoc hebben museale objecten alleen zin

als ze inherent zijn aan de cultuur van een orga-

nisatie - denk bijvoorbeeld aan vlaggen van

organisaties, schilderijen van sleutelfiguren

enzovoort. We blijven ons eerst en vooral rich-

ten op klassiek archiefmateriaal, maar ook op

de zogenaamde grijze literatuur. Dat is massaal

verspreid materiaal, dat echter nauwelijks bij-

gehouden wordt, dus folders, brochures, uitno-

digingen, programmaboekjes, dat soort zaken.

En verder natuurlijk ook allerlei iconografische

bronnen. Dat levert op zich trouwens al werk

genoeg op. Kan je je voorstellen wat het bete-

kent om van tienduizenden foto’s te achterha-

len wie of wat er precies opstaat?”

Gisteren niet, maar na vandaag beginnen

we het te begrijpen. Het Kadoc is een impone-

rend en inspirerend succesverhaal over een

basispijler van onze samenleving. Laten we het

zo samenvatten: als het Kadoc nog niet

bestond, moest het dringend uitgevonden wor-

den.

Kadoc en de toekomst

.

“Kwaliteit waarborgen lukt beter alsdoceren en evalueren gescheidenworden!”

“Het toelatingsexamen voor

aspirantstudenten burgerlijk ingenieur

bestaat al meer dan honderd jaar, en

heeft in die tijd duidelijk zijn nut

bewezen. Het examen is een goede zaak

voor onze opleiding, vooral omdat het

frustratie voorkomt als gevolg van een

verkeerde studiekeuze. Kijk, het

belangrijkste argument tegen het

toelatingsexamen is dat het de studies

burgerlijk ingenieur te elitair zou maken.

Maar volgens mij is ‘elitair’ een verkeerd

label. Van de deelnemers aan onze

toelatingsproef slaagt ongeveer zeventig

procent. Het slaagpercentage in de eerste

kandidatuur bedraagt eveneens zeventig

procent. Samen betekent dat dat

ongeveer de helft van de studenten die

zich inschrijven voor het toelatings-

examen de tweede kandidatuur bereiken.

De meeste andere richtingen hebben ook

een slaagpercentage van ongeveer vijftig

procent. Die zijn dus even elitair. Met dat

verschil dat wij de schifting over twee

fasen spreiden, wat het voordeel oplevert

dat we een deel van de studenten voor

een verliesjaar kunnen behoeden.”

“Vaak wordt de vergelijking gemaakt

met de toelatingsproef voor geneeskun-

de. Het doel van die test is het aantal

afstuderende artsen te beperken: er zijn

te veel dokters. Maar ingenieurs zijn er

niet te veel, integendeel. Er heerst een

groot tekort aan ingenieurs. Dus, zo

redeneert men, het toelatingsexamen

moet afgeschaft worden. Men vergeet

daarbij dat de bedoeling van onze proef

juist is zo veel mogelijk studenten tot de

opleiding toe te laten. Alleen hebben we

niet zomaar meer studenten nodig, we

hebben vooral meer geschikte studenten

nodig. Er bestaat bovendien helemaal

geen verband tussen het al dan niet orga-

niseren van een toelatingsproef en het

aantal studenten. Ook industrieel ingeni-

eurs zijn er te w einig, en daar hebben ze

nooit zo’n examen gehad.”

“De kwaliteit van de opleiding waar-

borgen lukt trouwens ook beter als doce-

ren en evalueren van elkaar gescheiden

worden. Er gaan veel mogelijkheden ver-

loren als het eerste jaar een schiftingsjaar

wordt. De docent moet zich aanpassen

aan de ‘modale student’, en dat is veel

gemakkelijker als hij lesgeeft aan een

homogene groep. Anders zit een deel van

de studenten er sowieso voor spek en

bonen bij. Bij andere richtingen zie je

vaak dat er les wordt gegeven in te kleine

auditoria - men doet geen inspanningen

om de infrastructuur aan te passen, want

in het tweede jaar blijft toch slechts de

helft van de groep o ver. Zoiets gaat

onvermijdelijk ten koste van de k wali-

teit.”

“Sommige tegenstanders van het

toelatingsexamen pleiten voor het invoe-

ren van een soort Chrysostomosproef,

een niet bindende oriënteringstest voor

alle leerlingen van het laatste jaar secun-

dair. Maar wat is de waarde van zo’n test

als hij niet bindend is? Dan betreft het

veel meer een IQ-test dan een test die

peilt naar kennis en inspanning. Een exa-

men is pas waardevol als er iets van

afhangt, anders doet men er niet dezelfde

inspanning voor. Bovendien vergt het

organiseren van

zo’n proef heel

veel werk. Is dat

geen tijdverspil-

ling als die proef

uiteindelijk toch

een maat voor

niks blijkt te

zijn?”

“Kwaliteit is toch geen alleenrechtvan de ingenieurs?”

“LOKO spreekt zich uit voor de

afschaffing van het toelatingsexamen bur-

gerlijk ingenieur. Maar ik wil er wel even

op wijzen dat de studenten burgerlijk

ingenieur zélf het toelatingsexamen wil-

len behouden. Omdat het zorgt voor een

homogenere groep en voor een groter

slaagpercentage in de eerste kandidatuur.

Studenten bio-ingenieur en wetenschap-

pen vrezen dan weer dat bij het wegvallen

van het toelatingsexamen burgerlijk inge-

nieur hun studierichting minder aantrek-

kelijk zou worden.”

“De koepelorganisaties, meer bepaald

LOKO - Leuvense Overkoepelende Kring-

Organisatie - en VVS - Vlaamse Vereni-

ging van Studenten -, daarentegen zijn

wél te vinden voor de afschaffing van het

toelatingsexamen. Volgens ons is zo’n

examen in strijd met het basisprincipe

van ons hoger onderwijs, namelijk de

vrije toegang. Als we beperkingen op die

vrije toegang toestaan, ondermijnen we

de idee dat iedereen de studierichting kan

volgen die hij of zij verkiest. Zo zijn we

bijvoorbeeld ook gekant tegen de toela-

tingsproef voor geneeskunde.”

Een van de argumenten die de voor-

standers van het toelatingsexamen aanha-

len, is dat het examen nodig is om het

hoge peil van de opleiding burgerlijk inge-

nieur te verzekeren. Hebben studenten

van andere rich-

tingen dan geen

recht op een hoog

opleidingsniveau?

Kwaliteit is toch

geen alleenrecht

van de ingenieurs?

Bovendien is de

waterkwaliteit

van de vijver

waarin gevist

wordt naar toekomstige ingenieurstuden-

ten de laatste jaren gedaald. Men richt zich

nu vooral tot wie in het middelbaar zes

uur wiskunde gekregen heeft. Ook andere

faculteiten rekruteren uit dezelfde groep,

zonder een toelatingsexamen te organise-

ren. De filter van het toelatingsexamen is

bovendien niet sluitend, en dat in twee

richtingen. Enerzijds zijn er capabele kan-

didaat-ingenieurs die niet slagen voor het

examen, maar anderzijds zien we ook dat

het slaagcijfer in de eerste kandidatuur

lang geen honderd procent bedraagt.”

“Het loutere bestaan van zo’n toela-

tingsexamen is, in tegenstelling tot de

toegangsbeperking voor studenten

geneeskunde, juridisch moeilijk hard te

maken. Het is in zekere zin van de orde

van discriminatie tussen opleidingen. De

Faculteit Toegepaste Wetenschappen is

maar een faculteit tussen de andere. Het is

geen eliteclubje zoals de grandes écoles

van Napoleon beoogden te zijn. En daar

gaat die traditie van het ingansexamen

uiteindelijk op terug.”

“Ten slotte zou ik de dis cussie rond

dat toelatingsexamen willen overstijgen

naar een maatschappelijk en politiek veel

fundamenteler probleem, namelijk het

gebrek aan een ernstig oriënteringsbeleid.

LOKO is voorstander van een niet-bin-

dende oriënteringsproef op de drempel

tussen het secundair en het hoger onder-

wijs. De abituriënten oriënteren bij hun

studiekeuze heeft niet alleen een econo-

misch en persoonlijk nut, maar het komt

ook de kwaliteit en de eigen aard van de

verschillende opleidingen ten goede. Het

fameuze cascadesysteem, dat bepaalde

opleidingen in het hoger onderwijs, bin-

nen en buiten de universiteit, ten onrech-

te tot tweederangsopleidingen degradeert,

zou met zo’n oriënteringsproef in de toe-

komst ondermijnd kunnen worden.”

Toelatingsexamen burgerlijk ingenieur

VOOR TEGEN

VOOR TEGEN

Professor Yves Willems, decaan Faculteit Toegepaste Wetenschappen Bernard Boone, voorzitter LOKO-Kringraad

foto: Rob Stevens

Het moet geen pretje zijn om in deze woelige tijden minister van Onderwijs te zijn. Toen eind januari bekend raakte dat in het nieuwe Onderwijsdecreet met geen woord gerept wordt over

het toelatingsexamen voor burgerlijk ingenieurs, barstte alweer een onderwijsbom. De argumenten pro en c ontra die de afgelopen weken via de media verspreid werden, waren nauwe-

lijks bij te houden. Professor Yves W illems, decaan van de Faculteit Toegepaste Wetenschappen, en Bernard Boone, voorzitter van LOKO-Kringraad, denken er beiden het hunne over

foto: Rob Stevens

Tim Vuylsteke

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 5

Werken in de media: een droomjob?

Onder meer VRT-journalist Stef Wauters

(foto), Wim Van den Eynde (Koppen,

Woestijnvis), Elke Van Campenhout

(Klara, De Standaard) en StuBru-baas Jan

Hautekiet kwamen die vraag vorige week

dinsdag in College De Valk beantwoor-

den, op een druk bijgewoonde info-

avond over tewerkstelling in de media

van de Kerncel Tewerkstelling (Dienst

Studieadvies). Wil je op één d ag een

overzicht van de arbeidsmarkt van van-

daag, en je kansen op tewerkstelling toet-

sen bij verschillende personeelschefs?

Trek dan op woensdag 13 maart naar het

Sportcentrum, waar vanaf 10u zaal De

Nayer ingepalmd wordt door het

bedrijfsleven. Aan hun stands geven aan-

wervingsverantwoordelijken van onder-

nemingen en rekruteringsbureaus vrij-

blijvend inlichtingen over tewerkstel-

lingsperspectieven en selectieprocedures.

Er zijn informatiestands van de overheid

(VDAB, Selor, Vlaamse Gemeenschap,...)

en van begeleidings- en opleidingsorga-

nisaties voor zelfstandigen. Verder staan

er een aantal computers ter beschikking

waarop je sollicitatie-informatie van

bedrijven en de vacaturedatabank van de

K.U.Leuven kan raadplegen. Sommige

bedrijven stellen zichzelf ook voor met

een video, te bekijken in een aparte ruim-

te. Op die manier kun je beter geïnfor-

meerd aan een sollicitatiebrief beginnen.

Enkele ervaren personeelschefs nemen

graag de tijd om sollicitatiebrieven en

cv’s na te lezen, en je te adviseren over

inhoud, stijl en vormgeving. Tot slot

worden ook een aantal informatiesessies

georganiseerd rond onder meer doctore-

ren, tewerkstelling bij de overheid, vrije

beroepen en werken als zelfstandige.

Jobinfodag, 13 maart, 10-17u,

Sportcentrum (De Nayer)

www.kuleuven.ac.be/kct/

I N B E E L D

Jobinfodag komt eraan

foto: Rob Stevens

6 C A M P U S K R A N T 7 . 3 . 2 0 0 2

Wil je helpen opbouwen of afbreken? Sta je graag aan het centrale aanmel-

dingspunt, bij het buffet, bij de diverse sportactiviteiten of de kinderanimatie?

Of maak je liever deel uit van de ‘mobiele ploeg’? Iedere vrijwilliger krijgt vijf

extra drankbonnetjes en een TripTrap T-shirt. In ruil vragen we minimum twee

uur van je tijd. Je houdt er niet alleen een mooie herinnering aan over maar ook

een leuke groep vrienden. Daar zijn de organisatoren en de vrijwilligers van de

vorige editie alvast zeker van.

Zijn jij of je collega’s dé muzikale talenten van de K.U.Leuven? Voel je je geroe-

pen om op 29 juni het feestterrein te laten swingen en op zijn kop te zetten?

Wij zorgen alvast voor de nodige technische ondersteuning.

• Wie zich wil opgeven als vrijwilliger of voor het f reepodium kan dat doen via

www.kuleuven.ac.be/triptrap. Alle vrijwilligers zijn welkom op 5 april van 12 tot

14u voor een kennismakings- en informatievergadering. Met kandidaten voor het

freepodium wordt indiviudeel contact opgenomen.

• Inschrijven voor TripTrap kan vanaf 18 april. In de personeelskatern van het

volgende nummer van Campuskrant verschijnt een uitgebreid artikel en het hele

programma.

Personeelsfeest TripTrap 2002

Helpende handen en muzikaal talent gezocht

De voorbereidingen draaien op volle toeren voor de tweede editie van

Personeelsfeest Trip Trap, op zaterdag 29 juni. Net als vorige keer zijn e nthousias-

te vrijwilligers nodig om de handen uit de mouwen te steken en muzikaal talent

om het freepodium gestalte te geven.

“Ik ontmoette Bassam Shakhashiri op

internationale congressen”, zegt professor

Neerinck (Subfaculteit Wetenschappen

Kulak). “Shakhashiri verliet Libanon net

voor de burgeroorlog er uitbrak en stichtte

aan de universiteit van Wisconsin het toon-

aangevende Institute for Chemical

Education. Hij bracht heel wat vernieuwin-

gen op gang en zijn vier boekdelen, getiteld

Chemical Demonstrations, a Handbook for

Teachers in Chemistry, zijn wereldwijd

basiswerken en bestsellers in het domein

van de chemiedemonstraties. Shakashiri gaf

wereldwijd al duizenden lezingen. Zijn

jaarlijkse Christmas Lectures zijn in de VS

ruim bekend en zeer gewaardeerd. In ‘scien-

ce is fun’ bracht hij al zijn

‘extramuros educational

activities’ samen.”

“Shakashiri brengt de

chemiedemonstratie - dé

didactische werkvorm

van de chemieleerkracht

- voor een breder

publiek, op een onder-

houdende manier.

Leerkrachten kunnen

zich warmen aan derge-

lijke voorbeelden met

internationale uitstra-

ling, leerlingen uit het

secundair onderwijs

kunnen zien hoe boeiend

chemie kan zijn. De

instroom van studenten

in de chemie is sterk

gedaald - ons imago is

verslechterd, onder meer als gevolg van

ongefundeerde angst voor gezondheidsrisi-

co’s van het vak. Terwijl: chemistry is fun!”

Neerinck coördineert zelf de zogenaamde

‘Chemie-evenementen voor jongeren’, die

leerlingen van het secundair onderwijs

warm moeten maken voor de wetenschap-

pen. De zes Vlaamse universiteiten werken

daarvoor samen. Zelf komt Neerinck ook

wel eens leuk uit de hoek. Hij heeft zijn

eigen show: ‘wie doet het met wie in de

wereld van de moleculen?’

• Info: www.kulak.ac.be/shakhashiri,

www.scifun.org,

daniel.neerinck@kulak.ac.be

‘Science is fun’ metprofessor ShakhashiriKris Vanhee

Meer dan drieduizend Vlaamse jongeren genieten in

maart van een educatieve chemieshow. Ze zijn te gast

bij professor Bassam Shakhashiri, een wereldautoriteit

op het gebied van sche ikunde-educatie - hij staat zelfs

vermeld in de Encyclopedia Brittanica - en d e

inspirator van ‘Science is fun’. Professor Daniël

Neerinck nodigde professor Shakhashiri uit om naar

de Kulak en de K.U.Leuven te komen.Daniël Neerinck

Nochtans zou Lode Walgr ave oorspron-

kelijk psycholoog worden - pas tijdens

zijn eindverhandeling raakte hij geïnte-

resseerd in jeugddelinquentie. Een bijko-

mende licentie en een doctoraat in de cri-

minologie volgden, en toen eind jaren ’60

een observatiecentrum voor jonge delin-

quenten werd opgericht, tekende Walgra-

ve mee voor de begeleiding. Nu, meer dan

dertig jaar later, moet hij vaststellen dat

zijn onderzoeksdomein enorme verande-

ringen heeft ondergaan. “De jeugd is ver-

anderd, ja. En dan bedoel ik zeker niet dat

jongeren crimineler zijn geworden, zoals

je vaak hoort zeggen. Maar hun hele

omgeving, hun toekomstperspectieven

zijn veranderd. De jongeren van vandaag

én hun ouders moeten afrekenen met een

economisch en cultureel onzekerder

wereld. Ze moeten meer bricoleren. Vroe-

ger wist je: als ik braaf ben en ik leer goed ,

dan wacht mij een mooie job. Nu moet

ieder zijn eigen weg zoeken, en sommi-

gen lopen daarbij verloren. Om het met

een platgetreden term te zeggen: we

leven in een postmodernistische maat-

schappij. En dat heeft ook tot fundamen-

tele veranderingen geleid binnen de cri-

minologie. Toen ik mijn loopbaan begon,

werkten we nog binnen vaste wettelijke,

klinische en sociale categorieën. Daar is

nu geen sprake meer van.”

Gekleurde grafiekjes“Je hebt momenteel een aantal rare para-

doxen. Nog nooit hebben de media de

hele wereld in onze living binnengebracht

zoals nu, en toch zijn we nog nooit zo

bang geweest voor het vreemde. En nooit

eerder waren de media machtiger en

onafhankelijker dan nu, terwijl ze net nu

geregeld uit de bocht gaan - in die mate

zelfs dat de berichtgeving soms een

democratische minwaarde is geworden.”

“Als je het plaatje van het maatschap-

pelijk debat enigszins simplistisch voor-

stelt, komt het hierop neer: je hebt ener-

zijds de bevolking en anderzijds de poli-

tiek, die daar in theorie een emanatie van

is. Maar in de praktijk probeert de politiek

de mening van de bevolking te sturen. De

media beweren de stem van de bevolking

te vertegenwoordigen, maar om commer-

ciële redenen maken ze hun boodschap

zo simpel mogelijk, en dus vaak ook

simplistisch. En de politiek laat zich daar-

door onder druk z etten. Zo kan je de po -

pulistische uitschuivers verklaren van een

Jean-Marie Dedecker, of van een Karel De

Gucht, die beweert zelf niet tégen

migrantenstemrecht te zijn, m aar het volk

wil dat niet.”

“Misschien ligt de belangrijkste func-

tie van de maatschappijwetenschappen

wel in het zo goed mogelijk stofferen van

dat publieke debat met onafhankelijke,

goed gedocumenteerde informatie. Ik zie

onafhankelijke maatschappijwetenschap-

pen steeds meer als een uit erst belangrij-

ke speler om de democratie te behoeden

voor een populistische, extreem-rechtse,

behoudende maatschappij.”

“Maar we moeten dan wel op weten-

schappelijke wijze te werk gaan, en dan

hebben we het als academici soms moei-

lijk om ons verstaanbaar te maken. We

moeten nu eenmaal concurreren met

allerhande lekentheorieën, terwijl de

realiteit stukken ingewikkelder is. Zijn

migranten criminelen, ja of nee? Daar kàn

je geen eenvoudig antwoord op geven.

Marion van San heeft dat in haar fameuze

rapport geprobeerd, maar het resultaat is

wetenschappelijk zó simplistisch dat het

eigenlijk geen nieuwe informatie ople-

vert, en dat het gemakkelijk misbruikt

kan worden. Maar het slaat wel aan hè,

Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws

kunnen dat dan in een mooi grafiekje met

veel kleurtjes gieten. De realiteit van

allochtonencriminaliteit is - zoals bij alle

vormen van criminaliteit - zoveel com-

plexer, daar heb je een combinatie van

sociale uitsluiting, subcultur en, gezins-

factoren en een aantal toevallige lokale

opportuniteiten. Maar zo’n boodschap

verkoopt moeilijker.”

Het echec van EverbergWalgrave kreeg in zijn carrière tientallen

onderzoeksprojecten toegeschoven door

de overheid. Spreken - na al d ie jaren

redelijke wetenschap - simplistische uit-

latingen nog zijn rechtvaardigheidsgevoel

aan? “Ik heb nog een gezonde dosis

kwaadheid in mij, ja, maar ik ben mis-

schien wel een beetje wijzer geworden.

Toen het rapport-Van San werd bekend-

gemaakt, had ik dezelfde dag al journalis-

ten aan de lijn om mijn mening te vragen.

Ik heb hen afgewimpeld, ik wou niet

zomaar een collega-onderzoeker afvallen

zonder haar rapport grondig gelezen te

hebben. Vroeger zou ik wel snel hebben

gereageerd omdat wát Van San zegt,

ingaat tegen mijn vooroordelen. Nu wilde

ik eerst het rapport inkijken, en nadien

was ik óók k waad, maar om wetenschap-

pelijke redenen: Van Sans wetenschappe-

lijke basis is veel te smal om tot de verre-

gaande conclusies te kunnen komen die

zij eruit trekt.”

Onlangs verscheen in De Standaard

een opiniestuk van Walgrave en zijn

medewerkers waarin hij, naar aanleiding

van de jeugdgevangenis in Everberg,

waarschuwt voor een te gemakkelijke

plaatsing van delinquente jongeren.

“Everberg is een mooi voorbeeld van het

verglijden naar het populisme. De situatie

was: Mol heeft een gesloten instelling

met een beperkt aantal plaatsen. Daarin

plaatsen jeugdrechters jongeren van aller-

lei slag, en niet altijd om de juiste rede-

nen. Die situatie bestaat al jàren. Dat op 1

januari 2002 dat ene artikel in het jeugd-

beschermingsrecht zal worden afgeschaft,

waardoor delinquente jongeren niet lan-

ger tijdelijk in de gevangenis kunnen

worden opgesloten, weet men óók al

jaren. Om dat verlies goed te maken

besluit men in Mol tien gesloten plaatsen

bij te maken. Op grond van de beschikba-

re cijfers op dat moment klopt die reken-

som ook. En dan krijg je in januari dat

partijtje paniekvoetbal met als resultaat

een gesloten instelling in Everberg. Met

een zes meter hoge muur errond.”

“Waarom neemt men dan plots die

beslissing? Omdat men wil scoren zeker?

De regering heeft nu een vlag om mee te

zwaaien. (cynisch) En het verhoogt het

werkcomfort van de cliënten, de jeugd-

rechters. Het feitelijke gevolg is dat de

jongeren die in Everberg worden

geplaatst, de ‘allerzwaarsten’ zullen wor-

den genoemd. Mijn voorspelling is dat dit

een fabriek voor criminaliteit wordt.

Natuurlijk, een aantal zwaar-criminele

jongeren hebben sowieso de Rubicon al

overgestoken, maar voor anderen zal

Everberg de weg terug naar de samenle-

ving bemoeilijken. Zij hebben dat label

‘Everberg’, ze worden als criminelen

erkend. En dan was er even nog het plan

om als personeel ex-Sabéniens in te scha-

kelen - alsof die nieuwe instelling voor de

burgemeester van Kortenberg één groot

werkgelegenheidsprogramma was. En

dan heb ik het nog niet over de juridische

complicaties: hoe zit het met de selectie-

criteria, met de rechtswaarborgen voor

die jongeren? Geloof me: als volwassene

heb je véél meer rechten en zekerheden

dan als jongere.”

“Op zo’n moment tel je als weten-

schapper maar weinig mee. Criminologie

en andere maatschappijwetenschappen

zijn voor de overheid vaak niet meer dan

een menu: wij doen een wetenschappe-

lijk aanbod, en de overheid kiest daaruit à

la carte wat haar het beste uitkomt. In

onze rechtstreekse relatie met de overheid

hebben we bijzonder weinig diepgaande

invloed. Daarom ook moeten wij blijven

doorgaan met wetenschappelijk onder-

zoek, onafhankelijk én diepgaand. Want

op termijn kan dat soort onderzoek veel

belangrijker bijdragen tot het maatschap-

pelijk debat opleveren.”

Herstelrecht als hobbyEn nu gaan dus definitief de boeken toe?

“Nee, dit is geen a fscheid. Ik ga precies op

bijzonder emeritaat omdat ik nog altijd

zeer veel van mijn vak hou, en ik de l aat-

ste tijd het gevoel heb daar niet echt meer

toe te komen. We worden allemaal over-

vraagd voor niet-wetenschappelijk werk,

niet in het minst door semex-en BaMa-

perikelen. En ik kan me ook steeds min-

der opladen voor onderwijstaken. Je hebt

nu eenmaal proffen in soorten... Maar als

ik toch al moet terugblikken: de basso

continuo is tevredenheid. Ik zou eens het

rekensommetje moeten maken hoeveel

geld ik door de jaren heen in mijn handen

heb gehad om te kunnen doen wat uitein-

delijk mijn hobby was.”

Wat die hobby betreft: Walgrave is al

een aantal jaren een ‘agendasetter’ inzake

restorative justice of herstelrecht. Dat

betrekt slachtoffer en dader in het proces

van misdaadafwikkeling met het oog op

een zo goed mogelijk herstel van de

berokkende schade, leed en sociale

onrust. (Zie ook het arti kel over herstel-

recht in Campuskrant nr. 3 van september

2001 - red.) “Herstelrecht is wellicht de

meest vernieuwende criminologische bij-

drage tot het strafrecht, het is een totaal

nieuwe visie op de manier waarop je met

de gevolgen van misdrijven kan omgaan.

Ik heb het wel eens een ware goudmijn

genoemd, omdat het tot een nieuw para-

digma leidt dat antwoorden kan bieden

op de uitzichtloze escalatie in repressivi-

teit waarin we nu zijn terechtgekomen.”

“Maar daar is nog een hele weg af te

leggen, niet het minst op theoretisch vlak.

Een typisch academische taak trouwens:

fundamenteel, vernieuwend werk dat

niet van vandaag op morgen de hele

wereld moet veranderen. Je kan het zaad

van die gedachten laten gedijen, en pas

veel later zal dat zaad maatschappelijk

geoogst worden. Die gedachten ontwik-

kelen, daar lig ik - meer dan van een

mediahype rond een pseudo-weten-

schappelijk rapport - ‘s nachts nog écht

wakker van. Het is op die momenten dat

mijn vrouw mij soms nog vraagt: ‘Is er

iets?’”

Jeugdcriminoloog Lode Walgrave

“Geloof me, als volwassene heb jevéél meer rechten dan als jongere”Wouter Verbeylen

Jeugddelinquentie, migranten en criminaliteit, slachtoffergericht hersteloverleg - de

onderzoeksdomeinen van jeugdcriminoloog Lode Walgrave staan momenteel hoog op

de prioriteitenlijstjes van de regering-Verhofstadt. In Everberg wordt een fel gecontesteer-

de nieuwe jeugdgevangenis in gebruik genomen, en het rapport-Van San over allochtonen

en criminaliteit ontlokte een storm aan reacties. Aan de vooravond van zijn e meritaat

maakt Walgrave een aantal kanttekeningen bij ‘zijn’ dossiers, en plaatst hij vraagtekens

bij de soms dubieuze rol van media en politi ek in het maatschappelijk debat.

E E N L E V E N L A N G

LodeWalgrave:“Mijnvoorspelling?Everbergwordt eenfabriek voorcriminaliteit.”

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 7

B E T E R E B O E K E N

CK: Anderzijds zijn de cijfers die u in

uw boek aanhaalt, ook weer ni et zó dra-

matisch. Het wekelijkse kerkbezoek is dan

wel teruggevallen op 10 procent, maar

verder heb je nog 50 procent kerkelijke

huwelijken, 70 procent doopsels en 80 pro-

cent begrafenissen. Niet echt een Kerk in

stervensnood, lijkt me.

Torfs: “Nee, maar het is ook niet zo

dat je, omdát je gedoopt bent, automa-

tisch gelukkig bent in de kerkstructuren

van vandaag. We evolueren naar een Kerk

die structureel minder greep zal krijgen

op de gelovigen. Er zal ruimte ontstaan

waardoor ze meer zelf kunnen uitzoeken.

Voor dat soort mensen heb ik trouwens

mijn boek geschreven: mensen die zich

wel katholiek noemen, maar die zich niet

honderd procent thuisvoelen in de huidi-

ge structuren - zonder dat ze zich daarom

doodongelukkig voelen.”

CK: Ook niet-gelovigen volgen het

afbrokkelen van de hiërarchie in de Kerk

van nabij...

Torfs: “Misschien wel meer dan gelo-

vigen (lacht).”

CK: ... soms lijkt het zelfs met pijn in

het hart.

Torfs: “Daar zijn verschillende rede-

nen voor. Voor een ongelovige is het

natuurlijk gemakkelijker zichzelf te situ-

eren tegenover een onmiskenbaar hiërar-

chische Kerk. Ik denk bijvoorbeeld aan

wat Frans Verleyen, hoofdredacteur van

Knack, in zijn nadagen schreef. Hij wilde

afscheid genomen hebben van een duide-

lijk instituut, niet van iets waarbinnen

nog allerlei ruimte bestaat. Dat werkt

immers destabiliserend voor iemand die

zich niet meer gelovig noemt.”

“Hoe verklaar je bijvoorbeeld dat in

België een krant als De Morgen, toch niet

echt katholiek te noemen, zoveel aan-

dacht heeft voor religie? Terwijl El Pais of

de Corriere della Sera nauwelijks religieus

nieuws brengen in landen waar het

katholicisme veel minder wordt gecon-

testeerd. Misschien heeft dat te maken

met het spanningsveld hier in België rond

een instituut dat niet echt in blakende

gezondheid verkeert, maar dat in het ver-

leden wel een grote rol heeft gespeeld.”

“Anderzijds speelt in die interesse

natuurlijk ook de menselijke fascinatie

mee voor grote organisaties die niet

democratisch gestructureerd zijn, zoals

multinationals of het koningshuis: zij

hebben iets ongrijpbaars, ze vallen buiten

de democratische controle. Ook daarom is

men geneigd de Kerk nog hiërarchischer

voor te stellen dan ze in f eite is.”

Meer intellect, meer ironie“Gerrit Komrij schrijft d at hij voorstan-

der is van poëzie d ie de geest scherpt.

Wel, ik ben voorstander van religie die de

geest scherpt. Als religie je intellect niet

meer uitdaagt, is ze voor mij niet interes-

sant meer. De Kerk denkt bijvoorbeeld te

snel dat onduidelijkheid verwarring zaait,

terwijl voor de moderne nadenkende

mens juist een tevéél aan duidelijkheid

voor verwarring kan zorgen. ‘Dit is gods-

dienst, zet je verstand maar op nul’ - dat

komt vreemd over als het over het essen-

tiële van het leven gaat.”

CK: Een geloof voor intellectuelen,

daar vul je toch ook geen kerken mee?

Torfs: “Nee, ik wil alleen maar zeg-

gen dat ik een geloof waar intellectuelen

zich niét in vinden, niet zie zitten. Maar

natuurlijk kan het geloof verschillende

facetten aanspreken, net zoals je de

toneelstukken van Shakespeare op ver-

schillende niveaus kan lezen. Er

kan ruimte zijn voor volksdevo-

tie, voor het ontsteken van een

kaarsje in een Maria-kapelletje.

Veelkleurigheid, dat moet toch

kunnen?”

CK: U pleit voor meer ironie

in het praten over religie. ‘Ik

beschouw ernst als een zwak

punt, zeker wanneer ze echt

belangrijke zaken zoals het geloof

betreft’, schrijft u. Iemand als

Kardinaal Danneels is toch niet

gespeend van humor?

Torfs: “Kardinaal Danneels

is een goed communicator, met

veel gevoel voor humor, daar ben

ik het volkomen mee eens. Maar eerlijk

gezegd lach ik me zelden kapot als ik een

tijdschrift als Kerk & Leven of Tertio lees.

In de Kerk heeft men blijkbaar ook nooit

geleerd om van mening te verschillen

zonder woedend te worden. Jezelf te ern-

stig nemen is voor mij een teken van scle-

rose. Bloedige ernst wordt vaak pas zicht-

baar als het verval nabij is. Maar als je

geconfronteerd wordt met schitterende

zaken als liefde, kunst of geloof, kan je

daar slechts ‘volkomen onvolkomen’ op

reageren. In die gevallen kan ironie een

brug slaan tussen dat gevoel van onvolko-

menheid en de realiteit.”

De Kardinaal heeft machtCK: Maar de problemen zitten dieper. ‘De

Kerk heeft nood aan aarzelende leiders’,

schrijft u. Dus niet aan een crisismanager?

Torfs: “Daarmee doelde ik op wat ik

eerder al zei, dat de Kerk een beetje meer

schroom zou moeten hebben tegenover

het mysterie. Op het terrein van het

beleid heeft de Kerk natuurlijk het best

wél een duidelijke visie.”

CK: Op dit moment steunt de Kerk op

een sterk centraal gezag, in de persoon van

de paus. De lokale kerken lijken niet veel

inspraak te hebben.

Torfs: “Op bepaalde momenten in de

geschiedenis was de paus veel meer een

primus inter pares dan hij het nu is. Die

centralistische trend is pas veel later ont-

staan. In de negentiende eeuw bijvoor-

beeld was er nog veel meer lokale invloed

bij de bisschopsbenoemingen. Dat unila-

teraal benoemen stamt in feite pas van bij

het einde van de negentiende, begin

twintigste eeuw.”

“Momenteel is het evenwicht tussen

de lokale kerken en de universele Kerk

ontegensprekelijk zoek, het helt duidelijk

over naar de universele Kerk. Maar dat

neemt niet weg dat de lokale kerk méér

kan doen dan het lijkt. In Ned erland en

Duitsland zijn bijvoorbeeld veel sneller

professionele leken in het pastorale veld

ingeschakeld dan in België. Hier heeft de

kerk veel te lang gemikt op vrijwilligers

om de gaten te vullen. Pas in 1997 heeft

het ministerie van Justitie voor het eerst

leken op de payroll gezet als

bedienaars van de eredienst.

Voor bepaalde zaken is in het

België geen vijf voor t waalf,

maar gewoon te láát.”

CK: Kan het kerkelijk gezag

snel gedecentraliseerd worden?

Torfs: “Dat kan vrij gemak-

kelijk. De huidige paus heeft

trouwens zelf al laten weten dat

er nagedacht moet worden over

de invulling van het petrus-

ambt, het ambt van de paus, als

hij weg is. De persoon van de

paus is trouwens relatief. Het

moet mogelijk zijn dat je als

gelovige zegt: ‘Die man is p aus,

ik erken dat, maar hij is niét mijn r olmo-

del.’ Je kan Verhofstadt toch ook als pre-

mier aanvaarden zonder al zijn politieke

opvattingen te delen?”

CK: Dan moet de volgende paus wel

van een andere strekking zijn dan de huidi-

ge. Maar hoe groot is die kans als een groot

deel van de s temgerechtigden, de kardina-

len, door Johannes Paulus II benoemd is?

Torfs: “Ja, dat hoor je in de media wel

vaker, maar eigenlijk wil dat niet zoveel

zeggen. Iemand wordt, los van bepaalde

kwaliteiten, tot kardinaal benoemd

omdat hij niet veel stommiteiten heeft

verteld. Van veel kardinalen is het dus

niet erg duidelijk wat ze écht denken. En

daarbij, in de kerkgeschiedenis merk je

ook vaak dat de nieuwe paus niet zo heel

sterk lijkt op zijn voorganger. Want de

kardinalen hebben maar op één moment

echt macht: als ze een ni euwe paus moe-

ten kiezen. Dan is blijkbaar de neiging

ook groot om die macht daadwerkelijk te

gebruiken en een knik in de curve te

bewerkstelligen. - Johannes XXIII was

bijvoorbeeld een grote verrassing, Paulus

VI was dan weer een heel ander type,

enzoverder.”

CK: Hoe democratisch kan een insti-

tuut als de Kerk worden?

Torfs: “De Kerk ís geen democratie en

zal het nooit worden. Zaken als mysterie

en geloof kan je niet democratisch duiden

- er kan, bij wijze van spreken, geen stem-

ming plaatsvinden over de maagdelijk-

heid van Mar ia. Maar anderzijds gaat de

Kerk té gemakkelijk voorbij aan de ver-

worvenheden van de democratie, aan

universele mensenrechten, aan participa-

tie van haar leden. Ze focust te veel op de

verschillen met de democratie en te wei-

nig op mogelijke gelijkenissen.”

Ethiek als schaamlapCK: U schrijft dat u liever zou zien dat de

Kerk zich op binnenkerkelijke problemen

concentreert dan op ethische. U heeft het

zelfs over een ‘vlucht in de ethiek’.

Torfs: “Dan heb ik het vooral over de

micro-ethiek. Ik ben als de dood voor

moraliseren. De vraag is of de Kerk zich

moet uitspreken over alles wat voor de

Rik Torfs over De Kardinaal heeft verdriet

“De Kerk heeft nood aan aarzelende leiders”vervolg van pagina 1

Rik Torfs: “Je moet als gelovige de vrijheid hebbenom te zeggen: ‘Die man is paus, ik erken dat, maarhij is niét mijn rolmodel.’ Je kan Verhofstadt toch ook

als premier aanvaarden zonder al zijn politiekeopvattingen te delen?”

8 C A M P U S K R A N T 7 . 3 . 2 0 0 2

N I E U W S K O R T

mens dagelijkse realiteit is. Wat de Kerk

over voorbehoedsmiddelen enzoverder

zegt, vind ik eigenlijk een zich onterecht

bemoeien met de privacy van de gelovi-

gen. En dat komt de geloofwaardigheid

van de Kerk niet ten goede. Dat is ook het

echec van de encycliek Humanae Vitae uit

’68, waarin de meeste voorbehoedsmid-

delen werden afgewezen. De Kerk heeft

daar haar krediet om over micro-ethische

problemen te spreken grotendeels verlo-

ren. Ze had er be ter aan gedaan het bij

algemene wenken te houden.”

“Voor mij is de kern van het geloof

het openstaan voor het mysterie, en

ethiek staat daar enigszins los van. Het is

perfect mogelijk om een hoogstaand

ethisch leven te leiden zonder gelovig te

zijn. Ook binnen de universiteit lijkt die

ethische invalshoek soms een soort

schaamlap te zijn: de fundamentele

geloofsvragen durft men blijkbaar niet

steeds meer te behandelen.”

CK: Binnenkerkelijke problemen dan.

Zijn dossiers als het toelaten van vrouwen

tot het priesterambt en de afschaffing van

het celibaat zo cr uciaal als de aandacht die

ze krijgen? Om Kardinaal Danneels te

parafraseren: gelooft u werkelijk dat de

afschaffing van het celibaat weer volle ker-

ken zal opleveren?

Torfs: “Nee, daar heeft de Kardinaal

gelijk in. Maar als je het zo formuleert,

onderschat je de grote symboolwaarde

van die dossiers. Ze staan symbool voor

een bepaalde houding van de Kerk. Op

het eerste gezicht lijkt het geslacht van de

voorganger niet zo’n breekpunt, maar het

tast - alweer - de geloofwaardigheid van

de Kerk aan, ook bij v ele jongeren. Door

vrouwelijke voorgangers toe te laten,

creëer je opnieuw een sfeer van plausibili-

teit.”

CK: Nu we het over vrouwen hebben:

een geïsoleerde uitspraak als ‘Als God een

vrouw is, bestaat zij niet’ zal ook w enk-

brauwen doen f ronsen.

Torfs: (lacht) “Dat is natuurlijk pro-

vocerend bedoeld. Vrouwen die het boek

slecht lezen, kunnen zich dan eens goed

kwaad maken. Nee, wat ik eigenlijk

bedoel is dat God niet te menselijk mag

worden. We moeten God niet proberen te

grijpen, we moeten ons hem niet te con-

creet willen voorstellen. Daarom hou ik

hem liever geslachtsloos - en dat wordt in

het Nederlands nog altijd mannelijk uit-

gedrukt.”

CK: U provoceert blijkbaar graag.

Heeft u al veel negatieve reacties op uw

boek ontvangen?

Torfs: “Dat valt best mee. Je blijft

alleen vrij van kritiek wanneer je niets-

zeggende dingen zegt. En de kritische

functie van de universiteit mag ook in

deze barre tijden niet ondergesneeuwd

raken. Mijn boek is t enslotte niet geschre-

ven om de kerkleiding te plezieren. Wat

ik wil aantonen, is dat het - ondanks alle

problemen - mogelijk moet zijn om op

een niet-defensieve, complexloze manier

katholiek te zijn.”

Rik Torfs, ‘De Kardinaal heeft verdriet’,

Leuven, Van Halewyck, 2002, 263 p.

Omdat studenten steeds meer belang

blijken te hechten aan een gezellige

sfeer bij het eten, worden alle Alma’s

opnieuw ingericht. Al na de zomer-

vakantie komt Alma 3 aan de beurt.

Bedoeling is om te komen tot een

“sfeervolle en knusse eetruimte”

zonder een spoor van reftergevoel.

Ook het menuaanbod zal grondig

worden bijgestuurd. Uit interne cij-

fers blijkt al langer dat de traditionele

maaltijd steeds meer terrein verliest.

Onderzoek geeft aan dat jonge men-

sen in plaats daarvan vaak kiezen

voor kleinere hapjes de hele dag door.

Ook het gezondheidsaspect speelt

een steeds grotere rol. Omdat ook

klantvriendelijkheid aan belang wint,

krijgen de kassa- en buffetmedewer-

kers een speciale training.

Bovendien zal de rentabiliteit van

alle uitbatingen worden onderzocht.

De Sedes wordt voorlopig gesloten

omdat de omzet de voorbije jaren

sterk is gedaald - de personeelsleden

vinden onderdak in één van de andere

uitbatingen. Na de herpositionering

van de grote Alma-restaurants zal een

nieuw concept voor Sedes worden

uitgewerkt.

Mede door de afnemende subsi-

diëring en de toenemende perso-

neels- en grondstofkosten kan een

indexering van de maaltijdprijs niet

uitblijven, al blijft steeds een basis-

maaltijd beschikbaar voor 2 .10 à 2.15

euro. Gestreefd wordt naar verhoging

van de productiviteit en naar beheer-

sing van de p ersoneels- en grondstof-

kosten. Het terugdringen van die

laatste gebeurt door het afval bij de

distributie van de maaltijden te

beperken tot een minimum. Daar-

voor zullen nieuwe afspraken met de

studenten moeten worden gemaakt.

Alma’s krijgen facelift, personeelsleden cursus klantvriendelijkheid

De directie van Leuca - Leuvense Universitaire Catering - heeft grootse plannen met de Alma-restaurants. Interieur en

menuaanbod worden bijgestuurd, Alma wil voortaan staan voor ‘goed, gezond en gezellig’. Een kleine prijsstijging en een

scherpe kostenbeheersing moeten een en ander mogelijk maken.

eda University (Tokio) een

ng afgesloten, dat concrete

t tussen professoren van alle

en, in overleg met de Dienst

K.U.Leuven en de Foreign

pgericht in 1882 en is gelegen

universiteit heeft drie cam-

koord iversityen

advertentie

Leuven en Limburg

In de associatie rond de K.U.Leuven heeft zich inmid-

dels een vrij indrukwekkende reeks hogescholen verza-

meld. Eind februari trad ook de K atholieke Hogeschool

Limburg toe tot de associatie. In een interview met het

Belang van Limburg (2 maart) spreekt rector Oosterlinck

zich daar zeer positief over uit. Hij opent ook de weg

naar gesprekken over samenwerking, niet alleen tussen

hogescholen en universiteiten, maar ook tussen asso-

ciaties onderling. Met name in een samenwerkingsver-

band tussen de Leuvense associatie en die rond het LUC

ziet hij veel toekomst.

Op 19 februari werd met Was

Memorandum of Understandi

samenwerking mogelijk maak

Leuvense en Japanse faculteit

Internationale Relaties van de

Relations Office in Waseda.

Waseda University werd o

in het centrum van Tokio. De

pussen op loopafstand

van elkaar en telt in totaal

47.000 studenten, de

meesten uit Tokio zelf. Er

zijn elf verschillende

Schools: politieke weten-

schappen, economie,

rechten, literatuur, peda-

gogie, marketing, weten-

schappen en ingenieur,

sociale wetenschappen,

menswetenschappen,

Aziatisch-Pacifische stu-

dies en telecommunica-

tie.

Waseda University

hecht veel belang aan

internationale samenwer-

king en heeft samenwer-

kingsovereenkomsten

met verschillende univer-

siteiten.

De huidige contacten

tussen Waseda en Leu-

ven situeren zich in de

vakgebieden filosofie,

japanologie, toegepaste

wetenschappen en Euro-

pean Studies. Het recent

ondertekende memoran-

dum vormt de basis om

de samenwerking uit te

breiden naar alle vakge-

bieden. Informeer bij de

Dienst Internationale

Relaties naar de mogelijk-

heden die het akkoord

biedt.

• Dienst Internationale

Relaties, Naamsestraat 22,

3000 Leuven

• www.waseda.ac.jp

Samenwerkingsaktussen Waseda Un(Tokio) en K.U.Leuv

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 9

C U L T U U R

Cultuur Kort

Barst! en De Macht derDomheidDe Macht der Domheid, Domheid

aan de Macht is een explosieve

mix tussen Germania III van

Heiner Muller en Titus Andronicus

van Shakespeare, bewerkt door de

getalenteerde jonge regisseur

Björn Geldhof. De studenten en

amateurs van het gezelschap Barst!

brengen een interdisciplinair stuk

waarin ze op zoek g aan naar de

absurditeit en de dood.

Verschillende kunstenaars ver-

leenden hun creatieve inbreng om

het geheel van tekst, muziek en

beelden te scheppen dat de toe-

schouwer meesleept in een vicieu-

ze cirkel van moord en wraak.

Voorstellingen van zondag 17 t.e.m.

donderdag 21 maart, telkens om

20u15 in de Universiteitshal,

Museumzaal, Naamsestraat 22.

Reservaties: Bjorngeldhof@hot-

mail.com of (t) 0486 50 24 98.

Campustoneel brengt KunderaCampustoneel is een toneelvereni-

ging voor studenten, personeel,

alumni en emeriti. Dit voorjaar

brengt CaTo Jacques en zijn

Meester van Milan Kundera.

Voorstellingen op 12, 1 4, 15, 19, 21 en

23 maart in het Zwartzusterscol-

lege, hoek Schapenstraat en

Zwartzustersstraat. Kaarten: (t)

016 32 43 70, Van Dalecollege,

Naamsestraat 80. Info: prof. Anton

Barten, (t) 016 32 68 16; anton.bar-

ten@econ.kuleuven.ac.be;

www.users.belgacom.net/cato

KURA Muziekfestival: Cuvé SonoréMet Cuvé Sonoré wil KURA

Muziekfestival een podium bieden

aan jong talent. Zowel muziek,

woord als beeld komen aan bod.

De tweedaagse krijgt vorm in een

laidback zondagavond en een wat

dansbaardere maandagavond.

Zondag zal Chili con Carne de

stomme film Never Weaken (1920)

een nieuwe muzikale adem inbla-

zen. Wannes Capelle, een jonge

vogel die zijn pluimen verdiende

in het voorprogramma van Filip

Kowlier, zal samen met zijn piano

een nieuwe interpretatie geven

aan het begrip singer/songwriter.

De Poets to Come sturen je de

nacht in met hun mix van jazz en

poëzie (o.a. Tom Waits, Jack

Kerouac en Allen Ginsberg).

Maandagavond leveren we het ste-

vigere werk. Daarvoor hebben we

drie jonge groepen van stal

gehaald, waaronder Vintage (roots

reggae). Als kers op de taart zullen

enkele studenten uit de richting

animatiefilm onze tweedaagse

kruiden met gepaste visuals.

Cuvé Sonoré, 10 maart, 21u30, en 11

maart, 20u30, in de Labozaal van

het Stuk. Prijzen: voorverkoop 8,5

euro (5,5 met STUKkaart), kassa 10

euro (7 met STUKkaart). Info: (t)

016 32 03 00, www.stuk.be

Theater: Survival of the FittestSurvival of the Fittest, een coproductie van

Action Malaise en SkaGeN, werd op Theater

aan Zee 2001 winnaar van de KBC Jong

Theaterwerk Prijs. In een regie van Ivan

Vrambout kreeg deze monoloog als ondertitel

Nachtmerrie van het corrupte denken. De

voorstelling begint gewaagd midden in het

verhaal, wanneer het personage een beetje

brutaal de zaal inkijkt. De jongeman blijkt een

fils-à-papa uit een steenrijke familie en laat het

publiek met de nodige humor de verschillende

gezichten van zijn geslepen karakter zien.

Acteur is Mathijs Scheepers, die al in produc-

ties van het Publiekstheater Gent te zien was

en momenteel tot de vaste kern van SkaGeN

behoort. Survival of the Fittest is een gedurfd

stuk, dat ingenieus is opgebouwd en dat vol-

gens critici het midden houdt tussen misdaad-

verhaal en sociale satire.

Woensdag 13 maart, 13u10, Wagehuys, CC

Leuven, Brusselsestraat 63

Jazzconcert met pianist Fred Van HoveMet Fred Van Hove staat een monument uit de

Belgische jazzscene op het programma. De

intussen 64-jarige Van Hove is niet enkel pia-

nist, maar speelt ook accordeon en orgel, is

componist en kan een indruk wekkend palma-

res voorleggen. Zijn eerste soloconcerten gaf

hij op het Avant-garde festival in het Gentse

Gravensteen (1970) en op Jazz M iddelheim in

Antwerpen (’71). Halverwege de jaren ’80 ont-

stond in Japan een Van Hove-festival en in ’8 4

werd Het Belgisch Pianokwartet opgericht.

Sinds ’90 is Fred Van Hove docent aan de uni-

versiteit van Rijsel. Van Hove behoort tot die

musici die de barrières tussen stijlen, genres

en invloeden steeds weer weten te doorbreken.

Hoewel Van Hove ongetwijfeld beïnvloed is

door mensen als Cecil Taylor en Marilyn

Crispell, is de Belgische jazzmusicus erin

geslaagd een heel eigen lyriek te ontwikkelen.

Woensdag 20 maart, 13u10, STUK,

Ensemblezaal, Naamsestraat 96

Dubbel UUR in Leuven en HeverleeLeuven: Pré-Ithaka met BruXeL - zie inter-

view pagina 2 4

In het kader van Ithaka, het jaarlijkse beelden-

de kunstgebeuren van Kultuurraad, wordt dit

UUR KULtUUR als opwarmertje aangeboden.

Dit jaar zorgt BruXel voor een aangepaste

sfeerbrenger: een ontmoeting van drie jonge

muzikanten. Accordeonist/zanger Karl

Debaillie speelt samen met Gautier Platteau

(bas en viool) in de folkgroep Sois Belle. Karl

studeert aan de jazzstudio van Antwerpen, en

is leerling van Ronny Verbiest. Gautier stu-

deert geschiedenis aan de K.U.Leuven, en

speelde vroeger al in de finale van Humo’s

Rockrally. Gitarist Jonas Pannecoucke is stu-

dent 2de meestergraad klassieke gitaar aan het

Conservatorium van Gent. Voor dit UUR

KULtUUR brengen ze samen tango,

bossanova, kleinkunst, en wellicht

ook enkele bewerkte versies van Sois

Belle-liedjes.

Woensdag 27 maart, 13u10, STUK ,

Ensemblezaal, Naamsestraat 96

Heverlee: Bart Moeyaert - zie inter-

view op pagina 15

Op 27 maart houdt schrijver Bart

Moeyaert halt in het UUR KULtUUR ,

waar hij over zijn werk vertelt.

Woensdag 27 maart, 13u10, Museum

Theo Vanderwaeteren, MTM,

Kasteelpark, Heverlee

Breek je week met een gratis UUR KULtUUR

Jazzpianist Fred Van Hove

10 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2

Lenteconcertenuniversitaire ensemblesSolidariteitskoor Pati PatiHet jaarlijkse maartconcert van Pati

Pati omvat een bonte mengeling van

wereldliederen, inspirerende teksten,

beelden en samenzang. Onder de noe-

mer Hapana Kutchoma - Kongolees

voor Vernietig de aarde niet - onder-

neemt het koor, dat bestaat uit een

zestigtal Vlaamse en buitenlandse stu-

denten, een muzikale wereldreis. De

schoonheid van de natuur wordt in

alle talen bezongen, maar ook de

bezorgdheid om de beperkte draag-

kracht van de aarde en om diegenen

die hiervan de eerste slachtoffers zijn.

19 maart, 20u, St-Jan-de-Doperkerk,

Groot Begijnhof. Tickets: (t) 016 32 55

95,

karolien.helsen@upar.kuleuven.ac.be;

www.kuleuven.ac.be/up/pati

Universitair Symfonisch Orkest Het USO, o.l.v. Edmond Saveniers, en

al veertig jaar een vaste waarde aan de

K.U.Leuven, brengt spetterend en

gevarieerd symfonisch werk voor de

prijs van een filmticket... Op het pro-

gramma: Nacht op de kale berg van

Moessorgski, het eerste pianoconcerto

van Tsjaikovski met Erwin Deleux aan

de piano, Gershwins An American in

Paris en Star Wars Suite van John

Williams.

21 en 22 maart, 20u15, Pieter De Somer-

aula, uso.studentenweb.org

Universitair Harmonie Orkest Naar goede gewoonte laat het UHO de

toeschouwer genieten van een totaal-

spektakel. Dirigent Piet Swerts en een

speelse conferencier maken er een uit-

zonderlijke avond van met werken

zoals Concert Prelude (Philip Sparke),

Ponte Romano (Jan Van der Roost), El

Camino Real (Alfred Reed), Cartoon

(Paul Hart) en Pini di Roma (Ottorino

Respighi). Solist is aanstormend talent

Jan Matthé (cello). Hoogtepunt van de

avond wordt ongetwijfeld de magi-

strale suite Casanova van Johan de

Meij in een unieke bezetting voor cello

en harmonieorkest.

26 en 27 maart, 20u15, Pieter de Somer-

aula, www.uho.be

Reservaties: via de websites van de

ensembles of op Cultuurcoördinatie

K.U.Leuven, Naamsestraat 96, (t) 016

32 03 40, cult uur@kuleuven.ac.be;

www.kuleuven.ac.be/

cultuur/Ensembles.htm

Van de brug af gezien (De Roovers)Eddy en Beatrice, Italiaanse immigranten, heb-

ben hun nichtje Gina opgevoed als hun doch-

ter. Eddy houdt van Gina op een vaderlijke,

verstikkende manier. Twee neven van Beatrice

(Marco en Rodolfo) ontvluchten de armoede

in Italië en worden illegaal in het land van

melk en honing binnengesmokkeld. Eddy geeft

de jongens onderdak. Al gauw wordt duidelijk

dat Gina in de ban is van levensgenieter

Rodolfo. Eddy heeft het moeilijk met deze

ontluikende liefde. Hij voelt hoe Gina hem

ontglipt. Beatrice probeert haar man te over-

tuigen zijn dochter los te laten, maar de woede

neemt meer en meer bezit van Eddy.

12 t.e.m. 15 maart, 20u30, STUK Soe tezaal.

Het vergeten dorp voorbij de bergen(Dito’Dito & MONK)Oorlog in een land, in dat land een vergeten

dorp, in dat vergeten dorp een rijkswachter,

een burgemeester, zijn broer, zijn vrouwen,

een derwisj, een mollah, een wijze, een idioot,

schele Leila, een draak en een kind...

Het Belgische Dito’Dito en het Nederlandse

MONK brengen hiermee een nieuwe theater-

tekst van de Br ussels-Iraanse auteur en scena-

rist Philippe Blasband. In Het vergeten dorp

voorbij de bergen tekent Blasband de machts-

strijd van opeenvolgende generaties in een

afgelegen dorp, ergens in Perzië.

13 en 14 maart, 20u30, STUK L abozaal.

Club Astrid (Lies Pauwels & Victoria)Club Astrid is de eerste creatie van Lies

Pauwels, die we vooral kennen als fetish-

actrice uit de Platel & Sierens producties

Moeder & Kind, Bernadetje en Allemaal

Indiaan. Lies Pauwels koos een aantal vrien-

den-acteurs-dansers die haar fascineren en

toog er improvisatiegewijs mee aan het werk.

Dit rendez-vous is meteen ook het uitgangs-

punt van de voorstelling. Acht mensen nemen

plaats aan een t afel en plegen een aanslag op

elkaars integriteit, ze vellen vonnissen over

elkaar en geven zich over aan elkaars oordeel.

Zoals iedereen streven ze naar erkenning. Een

eigenschap waardoor iedereen geboren wordt

als prooi voor een ander. Acht soorten heiligen

die net als gewone heiligen hun verjaardag vie-

ren en een buste verdienen.

Maar het rit ueel moet nog

worden geïnstalleerd.

Revolte en vernietiging dus,

maar toch ook niet hele-

maal. Stotterend, zingend,

dansend of struikelend

banen ze zich een weg door-

heen hun spinsels en hopen

er ooit wel eens uit te gera-

ken...

19 t.e.m. 21 maart, 20u30,

STUK Labozaal.

Club Astrid, van 19 tot 23 maart in STUK

Info en tickets STUK:

(t) 016 32 03 20,

ticket@stuk.be, www.stuk.be

Theater in STUK

Samen met Kader Abdolah mocht

Moeyaert op 25 februari de reeks van

zeven schrijversgesprekken rond ‘De

mythe Europa’ openen, in het kader van

Brugge 2002. Ik ontmoet de schrijver een

dag later in Brussel, waar het merendeel

van de literaire avonden wordt overge-

daan voor wie niet in Brugge is geraakt.

Moeyaert en Kader Abdolah trakteren de

aanwezigen op een nieuw verhaal, waar-

na er een gesprek gevoerd wordt over de

betekenis van Europa. Moeyaert brengt

zijn interpretatie van de Europa-mythe,

‘Onnozele’, als een volleerd acteur. De

grappige toon en wat overdreven mimiek

passen perfect bij de luchtige vertelstijl,

die de ernstige inhoud en het onvermij-

delijke tragische einde tegelijk makkelijk

verteerbaar maakt en er een wrange

smaak aan geeft.

Het verschil tussen deze gedreven

verteller en de wat schuchtere, zich voor-

zichtig uitdrukkende Moeyaert die we

later tijdens het schrijversgesprek zien, is

opvallend. Terwijl zijn Nederlands-Iraan-

se collega even enthousiast praat over het

verschil tussen de islam en het christen-

dom, Internet en migrantenstemrecht als

over de Perzische koningen in zijn verhaal

en zich nauwelijks laat afleiden door de

tussenkomsten van de moderatrice en het

publiek, antwoordt Moeyaert bescheiden

dat hij niet zo meteen een definitieve

mening klaar heeft over Europa.

Hij voelt duidelijk ook dat de formule

hem niet ligt en wanneer ik h em later

vraag hoe de overstap naar het theater

hem beviel, is zijn antwoord dat de per-

fectionist in hem zich nog het beste voelt

bij een geschreven tekst.

Moeyaert: “Toneel betekende voor

mij een hele aanpassing. Dat je een ver-

haal op papier kunt zetten en dat dat door

iedere lezer in dezelfde vorm kan gelezen

worden, op het moment dat hij er echt

zin in heeft, dat is voor mij nog altijd een

ideale situatie. Als toneelspeler en uitein-

delijk ook als toneelschrijver zit je met

het probleem dat het die bepaalde avond

moet gebeuren, ook als je je minder goed

voelt. Hetzelfde geldt voor het publiek: je

hebt een kaartje gekocht en gaat dus maar

naar die voorstelling, ook al staat je hoofd

er niet echt naar. Dat maakt het misschien

eerlijker, maar ook lastiger. Toch heb ik

absoluut geen spijt van mijn stap naar het

theater. De laatste twee jaar ben ik e r

intensief mee bezig geweest en dat heeft

me veranderd, in die zin dat ik het belang

van woorden duidelijker ben gaan besef-

fen.”

KlefCK: Over uw eerste boek, ‘Duet met valse

noten’, zei u ooit: ‘Het boek dat ik heb

geschreven is een jeugdboek. Dat wist ik

zelf niet toen ik e raan werkte. Ik dacht dat

ik mijn wereld vorm gaf.’ Is het nog altijd

zo dat u niet aan een be paalde doelgroep

denkt als u aan een project begint?

Moeyaert: “Absoluut. Terwijl ik schrijf,

heb ik misschien wel een ideale lezer voor

ogen, maar dat is niet een kind of een vol-

wassene. Mijn verhalen, en die van een

aantal andere auteurs die altijd met die

vraag geconfronteerd worden, zijn meer-

lagig, ze kunnen door verschillende per-

sonen verschillend gelezen worden. Soms

denk ik dat ik moet vermijden om te ant-

woorden op die vraag, dat dat de enige

manier is om ze uit de wereld te helpen.

De enige reden waarom ik het toch blijf

doen, is dat die rekken er nu eenmaal zijn.

Je hebt een rek voor thrillers, dectectives,

jeugdboeken... Dat is handig, maar je

moet wel beseffen dat je nog altijd kunt

kiezen. Als een volwassene per definitie

geen boeken leest die ook door jongeren

gelezen worden, dan vind ik d at een grote

vergissing. In het buitenland vind je trou-

wens talloze romans met jonge persona-

ges die zonder meer als literatuur worden

gezien.”

“Terwijl het jeugdtheater terecht

geprezen wordt om zijn vernieuwende

karakter, wordt jeugdliteratuur nog veel

te dikwijls als tweederangs behandeld.

De beste illustratie daarvan is de roman

Het zigzagkind van David Grossman. In

Duitsland en Frankrijk werd die uitgege-

ven als jeugdroman, terwijl de Neder-

landse uitgever zo slim was om het als

een volwassenenroman te presenteren.

Het resultaat was dat er in Nederland lan-

ge artikels verschenen over de nieuwe

roman van Grossman en hij overal

gevraagd werd. In Duitsland en F rankrijk

werd hetzelfde boek kort besproken, zon-

der interviews of foto’s.”

CK: Schrijft u nog altijd om uw wereld

vorm te geven?

Moeyaert: “Ja, v ast en zeker. Nu bij-

voorbeeld zit ik al een jaar met het gevoel

dat ik een roman wil schrijven, maar

helaas heb ik er gewoon geen tijd voor.

Gelukkig heb ik die stukjes over de gans

en zijn broer die ik met Gerda Den-

dooven voor De Standaard Magazine

maak. Die zijn voor mij heel persoonlijk

en daar kan ik veel in kwijt. Het is telkens

weer een bevrijding als ik een verhaal vol-

tooi.”

CK: Denkt u er dan niet over om wat

minder opdrachten aan te nemen en meer

tijd te maken om aan romans te werken?

Moeyaert: “Nee. Het klinkt misschien

klef, maar ik wil d aarin mijn hart volgen.

Als ik op een bepaald moment een

opdracht krijg en ik voel daarbij de juiste

prikkel, dan ga ik ervoor. Ik heb daar tot

nu toe zelden spijt van gehad en het heeft

me veel bijgebracht. Anders zou ik bij-

voorbeeld nooit theater geschreven heb-

ben.”

PukkelsCK: De Vlaamse jeugdliteratuur wordt in

het buitenland weleens somber genoemd.

Ook in uw werk komen nogal wat ont-

wrichte gezinnen, relatieproblemen en

dergelijke voor en loopt het niet altijd goed

af. Bent u een sombere schrijver?

Moeyaert: “Voor de jeugdliteratuur in het

algemeen bemerk ik toch een kentering

naar de vrolijke kant. Zelf heb ik dat stig-

ma vooral opgeplakt gekregen door Blote

handen. Het open einde daarin suggereert

volgens mij meer een positieve ontkno-

ping, maar blijkbaar voelen lezers dat niet

zo aan. In ieder geval is mijn recentere

werk, Broere en Mansoor

bijvoorbeeld, een stuk lich-

ter. Het wordt wel nooit

kolder. Misschien wil ik

ooit een puur vrolijk werk

schrijven, maar momenteel

heb ik daar geen behoefte

aan.”

CK: U hebt naar aanleiding

van de zaak Reve mee het

pamflet ondertekend waar-

in het ontslag van Bert

Anciaux werd gevraagd en

werd gesteld dat hiermee de

prijs onherroepelijke schade

is toegebracht. Zou u hem

zelf weigeren?

Moeyaert: “Wat ik raar

vind in de reacties op die

brief is dat mensen de

betrekkelijkheid van dingen niet inzien.

Waarom zou ik zo’n prijs niet kunnen

aannemen en er het mijne van denken? Ik

wil daar gerust in meegaan, al zal ik niks

doen waar ik echt tegen ben. Wat ik in de

zaak rond Reve vreemd vond, was dat

iemand op zijn leven, op zijn vriend,

wordt vastgepind. Het kan toch niet dat je

zegt dat iemand prachtige boeken

geschreven heeft en daarvoor een prijs

verdient, maar die niet uitgereikt kan

krijgen omdat hij de verkeerde vrienden

heeft of het verkeerde leven leidt. Dat is

alles wat ik wou zeggen door de brief te

ondertekenen. Het betekent dus niet dat

ik een groep vorm met de andere onder-

tekenaars en er precies hetzelfde over

denk als zij.”

Naar aanleiding van de Ged ichtendag

zat Moeyaert in de jury d ie de beste

gedichten van 2001 mocht bekronen. Zelf

heeft hij nochtans nog maar heel weinig

poëzie gepubliceerd. Of we binnenkort

meer mogen verwachten?

“Ja, er komt een dichtbundel aan met

poëzie die ik de afgelopen vijftien jaar

geschreven heb. En neen, ik weet nog niet

of het als jeugdpoëzie zal worden uitgege-

ven. Het gaat in ieder geval niet over

schoolproblemen en pukkels.”

• UUR KULtUUR, woensdag 27 maart,

13u10, Museum Theo Vanderwaeteren,

MTM, Kasteelpark, Heverlee. www.bart-

moeyaert.com.

C U L T U U RBart Moeyaert te gast in UUR KULtUUR

Geen tijd om nieuwe roman te schrijvenGert Gielen

Op 27 maart ontvangt UUR KULtUUR Bart Moeyaert. Sinds zijn debuut in 1983 publiceert hij ongeveer een boek per

jaar, met sinds de jaren ’90 ook in het buitenland groot succes. Vorig jaar nog kreeg hij voor ‘Luna van de Boom’ de

Gouden Uil. Eerder had hij al dr ie keer de shortlist gehaald, onder andere met ‘Het is de li efde die we niet begrijpen’.

Recent waagde Moeyaert zich ook in het theater, met ‘Broere’, ‘Rover dronkeman’, ‘Bremen is niet ver’ en ‘Ongelikt’,

een bewerking van King Lear.

Editie 2002 doet bouwaanvraag

ExistenzMaximum“Architecten zijn machtig

als beheerser van vorm en

ruimte. Maar hun architec-

tuur wordt niet aanvaard,

tenzij als luxe. Ze past niet

in de denkwereld van haar

gebruikers. Er is een com-

municatieprobleem.” Met

die vaststelling trekken de

Leuvense studenten ingeni-

eur-architect hun jaarlijkse

projectweek ExistenzMaxi-

mum op gang.

Wat begon als een ondergronds experiment is zeven edities later een evenement dat

kan rekenen op een trouw publiek van studenten, academici en architecten. Editie 2002

hoopt een ruimer publiek aan te spreken met de lokroep: Bouwaanvraag. Wilde gij met

mij, of de expliciete vraag naar kruisbestuiving tussen de ontwerpers en de gebruikers

van architectuur. Van maandag 11 tot vrijdag 15 maart kan u t erecht in het oude Stucge-

bouw voor een aantal doorlopende activiteiten (video-installaties, fototentoonstelling,

leeskamer, bar ...) en een gevarieerd programma met lezingen, workshops en ateliers,

film en fuif, cocktailavond en Portugees diner. Aan het woord komen onder meer het

jonge architectenteam 51N4E space producers, de Argentijn Mario Corea, en Paul Rob-

brecht, samen met zijn partner Hilde Daem ontwerper van het veelbesproken Concert-

gebouw in Brugge. ExistenzMaximum gaat ook de boer op. Zo zal op dinsdag 12 maart,

in de Diestsestraat, een ontwerpmachine bestaande uit een team architectuurstuden-

ten aan de lopende band plannen voor woningen genereren, op vraag van voorbijgan-

gers. Op woensdagnamiddag richt een Site Spotting Tour door Leuven de spots op

recente projecten van internationaal gerenommeerde architecten. Hop on & hop off de

gewone lijnbus voor het volledige traject of enkel de sites die u interesseren - maar niet

zonder eerst het volledige programma te hebben bekeken, te vinden op de website van

dit extraverte architectuurevenement.

ExistenzMaximum 2002, van 11 t ot 15 maart in het voormalige Stucgebouw, Van Even-

straat 2d, www.existenzmaximum.be

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 1 5

Farmaceutische analyse:“Schrijven met kleuren”

Professor Ann Van Schepdael

is hoofddocent aan de Faculteit

Farmaceutische Wetenschappen,

gespecialiseerd in de ‘Farmaceu-

tische chemie en analyse van

geneesmiddelen’.

“Mijn twee toppers zijn zeker

geen privé-eigendom van de dis-

cipline waarin ik actief ben. Toch

kan ik me mijn werk moeilijk

voorstellen zonder hen. Ik heb

het eerst en vooral over de chro-

matografie, een techniek waar-

mee je verschillende stoffen in

een mengsel kan scheiden - in

mijn geval dus geneesmiddelen.

De basis van d ie techniek werd

in het begin van de 20ste eeuw

gelegd door de Rus Tswett, bij

zijn onderzoek rond plantenpig-

menten. Vandaar de term ‘met

kleuren schrijven’. Later werd

een en ander verfijnd en ver-

sneld, en de informatisering

heeft het nut van de chromato-

grafie alleen maar vergroot.

Vergeet immers niet dat we vaak

heel grote hoeveelheden data

capteren. Zonder computer was

de verwerking een helse en zeer

tijdrovende klus. De andere

scheidingstechniek, elektroforese,

is in zijn ontstaan een ietsje

ouder dan de chromatografie, en

bestaat uit de scheiding van

macromoleculen in een elek-

trisch veld. Zowel de chromato-

grafie als de elektroforese zijn

ook onmisbaar als onderzoeks-

methoden voor tal van onder-

zoekers in andere, zeer verschei-

den disciplines.”

“Met deze beide scheidings-

technieken kunnen we dus

nagaan hoe een mengsel samen-

gesteld is. We kunnen al veel,

maar toch is er absoluut nog

nood aan meer, snellere en meer

kleinschalige technieken.

Bijvoorbeeld bij high throughput

screening, waarbij vaak tiendui-

zenden stoffen gebruikt worden

om nieuwe kandidaatgenees-

middelen op te sporen, beschikt

men vaak slechts over minuscule

hoeveelheden materiaal. Het is

essentieel dat je van de kan di-

daat-molecule snel de structuur

kent, en dus zijn str uctuurbepa-

lingstechnieken, gekoppeld aan

scheidende technieken, van het

allergrootste belang. Van deze

gekoppelde technieken zijn er te

weinig die specifiek gericht zijn

op de omgang met heel kleine

hoeveelheden, en die bovendien

gemakkelijk toegankelijk zijn.”

Numerieke wiskunde: “Bio-computers”

Professor Adhemar Bultheel is

wiskundige van opleiding. Hij

doceert verschillende vakken bij

de ingenieurs. “Als numeriek

wiskundige doe ik aan scientific

computing en zou ik de computer

als belangrijkste mijlpaal moeten

noemen: het digitaliseren van de

wiskundige modellen en van de

informatie in het algemeen. Maar

de computer zal wel voor onge-

veer elke discipline dé doorbraak

zijn. Een zinnig alternatief vind

ik in de ontwikkeling van de

zogenaamde systeemtheorie in de

eerste helft van de 20ste eeuw.

Dat overstijgt mijn vakgebied

natuurlijk ook, want het gaat in

feite om een nieuwsoortige

wetenschappelijke kijk op àlle

systemen met een zekere dyna-

miek. Deze theorie, ook wel

cybernetica genoemd, met

Norbert Wiener als belangrijkste

vader, is van oorsprong wiskun-

dig, maar wordt toegepast in zeer

vele disciplines. Het komt er op

neer dat je een complex systeem

bekijkt als een black box met

allerlei ingangen en uitgangen.

Het werk van de wetenschapper

is het opstellen van een model

voor dat systeem. Oorspron-

kelijk waren dat natuurlijk vrij

eenvoudige lineaire modellen,

maar het invoeren van niet-line-

ariteiten gaf bijvoorbeeld aanlei-

ding tot chaostheorie en fracta-

len, vergelijkingen met fascine-

rende grafische mogelijkheden.

Door toename van de rekencapa-

citeit zijn de modellen nu verfij-

nder en complexer.”

“Deze trend zet zich nog wel

een tijdje door. De grote sprong

voorwaarts kan er alleen maar

komen met andere modellen en

rekentechnieken. Ik denk dan aan

zaken als de bio-computer of de

quantum-computer. Van die

laatste weten we al dat hij maak-

baar is, het is nog een kwestie

van tijd. Als zulke middelen er

eenmaal zijn, zal dat onze

methodes om modellen te

maken zeker beïnvloeden. En de

bio-computer... Het is wel merk-

waardig he, vroeger zag je de

wetenschappen uit elkaar groei-

en in een reeks specialisaties. Is

dit de vooravond van een nieuwe

hereniging? Wiskundige model-

len voor een ecologisch systeem

berekend met genetische algorit-

men op een neuraal net van

quantum-computers... Maar nu

zit ik te speculeren hoor.”

Beleidsinformatica: “Hardeweg naar zachte systemen”

Professor Guido Dedene is een

wiskundige, nadien gespeciali-

seerd in de beleidsinformatica.

“Die discipline onderzoekt hoe

informatica op de meest zinvolle

en efficiënte manier ingezet kan

worden in een onderneming.

Informatica is natuurlijk een heel

jonge en dus stormachtige bran-

che. Wat vandaag een absolute

must is, is morgen weer ouder-

wets. Er is e chter minstens één

ontwikkeling die het nog wel een

tijdje zal uithouden, en dat is het

objectgeoriënteerd ontwikkelen

van software of OO. De belang-

rijkste uitwerking daarvan

dateert al uit 1987, van de hand

van Bertrand Meyer, nu verbon-

den aan het ETH in Zürich, de

Europese ‘Nobelprijzenfabriek’.

OO heeft geleid tot een revolutie

in het programmeren. In plaats

van ‘lineair’ te werken, wat heel

problematisch is naarmate je pro-

gramma complexer wordt, wer-

ken we nu met ‘objecten’, een

soort twee-eenheid van gegevens

en instructies, bewerkingen op

die gegevens. OO dwingt je om

op een andere, eigenlijk duale

manier aan te kijken tegen infor-

matie. Dat vergt vaak een ingrij-

pende mentale ‘herbronning’,

maar de productiviteit en kwali-

teit gaan sterk vooruit.”

“Voor wat de grootste lacune

betreft, verwijs ik naar mijn

inaugurale rede aan de

Universiteit van Amsterdam: De

harde weg naar zachte systemen.

Software is nog altijd véél te star.

Je krijgt een l astenboek van een

bedrijf, en je levert een maatpro-

gramma af. Maar o wee als er iets

verandert in het bedrijf.

Ongeveer 70 % van alle uitgaven

voor software wordt besteed aan

het veranderen van programma’s.

We hebben dus grote nood aan

zachte systemen, flexibel, fout-

tolerant, zelfregulerend, een

beetje zoals de mens zelf.

Essentieel daarvoor is de - verde-

re - ontwikkeling van agents,

zelfstandige objecten die uit

zichzelf kunnen optreden, zon-

der ‘prikkel’ van buitenaf. Ik

schat dat die over zowat tien jaar

commercieel zullen doorbreken.

En de volgende stap is dan de

‘spirituele computer’, die écht

een verlengstuk van onszelf is,

ook qua emotie, creativiteit... De

hardware daarvoor zullen we

wellicht over zowat dertig jaar

hebben, maar de software?”

Vision Sciences: “Zien hoe jeziet”

Professor Johan Wagemans is

experimenteel psycholoog, maar

zijn eigenlijke vakgebied is dat

van de Vision Sciences, waar

waarnemingspsychologen

samenwerken met neuroweten-

schappers en ingenieurs, die de

bevindingen toepassen in com-

putervisie.

“De ontdekking van het ver-

schijnsel van perceptuele organi-

satie, dat zou ik als dé doorbraak

typeren. Daarmee bedoelen we

het fenomeen dat binnenkomen-

de visuele informatie meteen en

onbewust in grotere gestructu-

reerde gehelen georganiseerd

wordt. Neem vier lichtpunten die

in een vierkant opgesteld staan.

Als je die consecutief aan- en uit

laat gaan, neem je een beweging

waar, ook al is die er niet. Ook

bepaalde vormen van optische

illusie berusten op dat fenomeen.

Het werd ontdekt door de

Gestalt-psychologie, rond het

begin van de 20ste eeuw, met

figuren als Wertheimer, Köhler en

Koffka. Het ging vaak om Joodse

geleerden, die in de jaren ’30

emigreerden naar de VS, en de

Gestalt-psychologie daar ingang

deden vinden. Rond 1950 bloed-

de de richting dood, maar de

inzichten bleven. Essentieel in

hun opvatting was dat het geheel

meer is dan de som der delen.

Anders gezegd: op basis van deel-

informatie ‘zien’ we een gestruc-

tureerd geheel.”

“De lacune bij de Vision

Sciences zit in dezelfde sfeer. We

weten wel dat die fenomenen

bestaan, en we kunnen ze

beschrijven. Maar we begrijpen

ze nog lang niet op fysiologisch

niveau, en we kunnen ze nog

onvoldoende ‘vertalen’ voor

computergebruik. We weten hoe

een geïsoleerde zenuwcel of

neuron zich gedraagt. We weten

ook welke hersendelen actief zijn

bij een bepaalde taak. Maar

inzicht in de relatie tussen beide

niveaus ontbreekt nog. We ver-

moeden dat de Gestalt-fenome-

nen gebaseerd zijn op een weder-

kerige wisselwerking tussen ver-

schillende hersengebieden. De

huidige techniek staat ons echter

nog niet toe om die wisselwer-

king te registreren. Inzicht in die

mechanismen is nochtans essen-

tieel voor echte automatische

beeldherkenning, zoals de her-

kenning van een tumor op een

röntgenfoto.”

Campuskrant vraagt in de loop van dit millennium aan vertegenwoordigers van een lange lijst disciplines

wat volgens hen de belangrijkste doorbraak in hun vakgebied was, én wat de belangrijkste lacune is.

Vergelijkende endocrinologie:“Hormonen in competitie”

Professor Eduard Kühn is bio-

loog, gespecialiseerd in de verge-

lijkende endocrinologie. “We

doen onderzoek rond de werking

van hormonen in de belangrijkste

klassen van de gewervelde dieren,

van vissen tot zoogdieren. We

richten ons vooral op de studie

van de hormonale processen rond

groei en wat daarmee samen-

hangt. We doen aan fundamen-

teel onderzoek, maar de toepas-

sing is vaak niet veraf. Resultaten

gevonden bij lagere diergroepen

kunnen dikwijls gebruikt worden

in onderzoek op zoogdieren en de

mens, zodat wij eigenlijk ook op

zoek zijn naar diermodellen voor

het geneeskundig onderzoek.

Daarnaast doen we ook onder-

zoek rond endocrine disruptors,

de vreemde stoffen in ons milieu,

bijvoorbeeld PCB’s en d ioxines,

die het hormonale evenwicht

kunnen verstoren.”

“De belangrijkste mijlpaal in

mijn discipline is de ontwikkeling

van het radioimmunoassay

geweest, door Berson en Yalow.

Met die techniek, bekroond met

een Nobelprijs in 197 7, kan je

uiterst lage concentraties van een

stof, bijvoorbeeld hormonen, in

het bloed opsporen. Het principe

is eigenlijk eenvoudig. Tegen een

bepaald bekend hormoon maakt

men een antilichaam. Daarna

zorgt men ervoor dat dit hor-

moon gemerkt wordt en in com-

petitie treedt met het natuurlijk

voorkomend ongemerkt hor-

moon voor wat de binding betreft

met dit antilichaam. Hoe meer

ongemerkt hormoon in circulatie,

hoe hoger deze competitie en hoe

minder radioactiviteit er gemeten

wordt.”

“Minstens even belangrijk is

de ontwikkeling geweest van de

moleculaire biologie en gentech-

nologie. De fysiologische proble-

matiek ligt vooral op het niveau

van het orgaan, maar kan nu

zowel cellulair als moleculair-bio-

logisch verder worden uitge-

bouwd. Een grote uitdaging is

dan ook om de genetische expres-

sie te bestuderen, die een gevolg

is van veranderingen in fysiologi-

sche processen zoals de groei.

Daar ligt dan ook tegelijk de

grootste lacune uit onze disci-

pline, namelijk het zoeken naar

een objectief in vitro systeem, dat

zelfs maar bij benadering de

fysiologische complexiteit in vivo

weergeeft.”

En de winnaar is ...T O P V I J FLudo Meyvis

16 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2

“Toen ik in tweede kan zat, had iedereen

het over de kruisraketten in Florennes.

We hadden daar een huis waar een kleur-

rijke bende samenkwam: oudere mensen,

scholieren, studenten. Achteraf bekeken

was het niet allemaal even productief,

maar het was wel een leerschool voor hoe

je maatschappelijk protest organiseert. Of

hoe je het beter niet doet. Het jaar erop

moest ik zelf mijn studies betalen, en

ging ik werken in de fabriek. Daar heb ik

heel veel aan gehad. Als student moet je

wat kunnen experimenteren, maar je

moet daar ook grenzen aan kunnen stel-

len. Het is belangrijk om met beide voe-

ten op de grond te staan.”

“Ik geloof niet dat studenten vandaag

minder geëngageerd zijn, zoals je w el

eens hoort beweren. Onze generatie

kreeg dat ook altijd naar het hoofd geslin-

gerd, maar dan van verbitterde ’68-ers die

hele avonden in de Amedee aan de toog

hingen. Wij gingen in onze tijd niet

alleen betogen omdat we ervan wakker

lagen, maar gewoon omdat het leuk was.

Het was sympathiek om tegen de raketten

te zijn.”

“In de licenties wilde ik internationale

politiek studeren: het werd dus de optie

‘polemologie’ of ‘vredeswetenschappen’ -

oorlogswetenschappen eigenlijk. Die rich-

ting was toen jammer genoeg nog niet zo

sterk uitgebouwd, maar je had wel een

aantal zeer interessante proffen: professor

De Clerck van filosofie en professor Van

Wildemeers, die internationale politiek

gaf, echt inspirerend. Maar bij het afstu-

deren voelde ik me nog geen volwaardig

polemoloog. Ik ben dan nog een postgra-

duaat in Louvain-la-Neuve gaan volgen,

Pays en voie de développement. Die rich-

ting werd gevolgd door mensen uit heel

de wereld en dat creëerde een bepaald

elan.”

MemorabelAfgekeurd voor legerdienst, gaat Jan Van-

de Putte na zijn studies opleidingen

geven aan gewetensbezwaarden. Na een

tijdje begint het ambtenarenkeurslijf te

wringen, maar hij kan aan de slag bij de

Europese Federatie van Dokters tegen

Atoomwapens. “Een zeer deftige interna-

tionale organisatie was dat: zij hadden in

’85 de Nobelprijs voor de Vrede gekregen.

Nu zijn ze niet meer zo bekend, maar in

de jaren ’80 verrichten zij internationaal

baanbrekend werk. Mijn taak was om

Europese thema’s inhoudelijk uit te wer-

ken. Toen heb ik mij volledig kunnen

omscholen naar nucleaire thema’s. Ik

kreeg mogelijkheden die je als jong afge-

studeerde niet vaak krijgt: ik kon lobby-

werk doen op alle niveau’s. Toen we in

Genève waren voor het algemeen test-

stopverdrag, ben ik persoonlijk gaan pra-

ten met de ambassadeurs van Frankrijk,

Nederland en Zweden. Het meest memo-

rabele was wel het bezoek aan de Ameri-

kaanse permanente delegatie. In de

ambassade van Frankrijk kon je gewoon

binnenwandelen, maar het gebouw van

de VS was meer een vesting: betonnen

blokken en allerlei checkpoints met gewa-

pende bewakers. We werden ontvangen

door een delegatie van experten die ons

volledig onder tafel praatten - zeer frus-

trerend. En eerlijk gezegd: ik kénde mijn

dossier. Politiek gezien was dat een inte-

ressante ervaring. Ik heb daar aan den lij-

ve ondervonden wat de machtsverhou-

dingen zijn op het vlak van kennis. Zij

zijn met zoveel meer: voor elk thema

hebben zij een team experten die ieder-

een overklassen.”

“Begin jaren ’90 was die organisatie

van dokters op zijn return: de koude oor-

log was afgelopen en de steun begon af te

kalven. Ik werd soms een paar maanden

halftijds betaald, soms gewoon niet.

Greenpeace zocht op dat moment mensen

om rond ontwapening te werken - bij hen

kon ik hetzelfde interessante werk doen,

maar wél betaald. Ik had toen ook mijn

eerste kind, dus de keuze was snel

gemaakt. P as op, ik heb mijn beslissingen

nooit laten afhangen van financiële

zaken: ik heb altijd precies gedaan wat ik

wou doen, en op de duur werd ik er ook

voor betaald.”

“Ik werk nu niet meer op ontwape-

ning - in België hebben we de zaak min of

meer gewonnen - al spring ik af en toe

mijn Franse collega’s nog eens bij. Tegen-

woordig werk ik meer op nucleaire trans-

porten, kernafval en elektriciteit. Con-

creet strijden we er bijvoorbeeld voor om

de subsidies voor kernenergie af te schaf-

fen. Als men beweert dat kernenergie

competitief is, waarom het dan via allerlei

indirecte wegen financieel steunen?”

Spaghetti“Als campaigner moet ik ervoor zorgen

dat er rond bepaalde thema’s vooruitgang

geboekt wordt op het terrein. Wij kun -

nen met vlagjes staan zwaaien en dat is

belangrijk om het thema over te brengen

naar het grote publiek, maar als je niet

tegelijk werkt aan de basismechanismen,

zul je nooit vooruitgang boeken. Bij zo’n

campagne komt dus ook heel wat juri-

disch werk kijken. We zorgen er bijvoor-

beeld voor dat nucleaire vergunningen

vernietigd worden door de rechtbank. We

hebben heel goede advocaten, maar die

zijn niet gespecialiseerd: heel de inhoude-

lijke onderbouw van dat juridisch dossier

is mijn verantwoordelijkheid. Ook op

andere vlakken doe ik inhoudelijk werk:

ik volg nu bijvoorbeeld de ontwikkelin-

gen op de elektriciteitsmarkt.”

“Een ideologisch standpunt hebben

wij daarover niet. We stellen de ontwik-

kelingen gewoon vast. Maar als er nieuwe

regels komen, pleiten we ervoor dat die

correct zijn. In België zal de k leine ver-

bruiker de liberalisering van de elektrici-

teitsmarkt beginnen voelen vanaf de

zomer van 2003. We willen vermijden

dat de tarifering even verwarrend wordt

als bij de mobiele telefonie het geval is.

De klant moet tarieven kunnen vergelij-

ken en informatie krijgen over de ener-

giemix op zijn factuur: zoveel percent

kernenergie, steenkool, enzovoort. Op

Vlaams niveau is dat al goedgekeurd, wat

fantastisch is. In d at geval nemen wij die

tekst, vertalen hem naar het Frans en het

Engels, en gebruiken die als voorbeeld

voor andere lidstaten van de Europese

Unie. Dat is het soort lobbywerk dat wij

doen.”

“Dankzij onze leden - we hebben er

nu 90.000 - kunnen we heel onafhanke-

lijk zijn: Greenpeace heeft geen subsidies

en sponsoring nodig. En door de steun

van het publiek krijgen we politiek

gewicht. Soms sluiten we ons aan bij vak-

bonden of consumentenorganisaties om

onze thema’s meer kracht bij te zetten.

We zijn wel radicaal, maar zeer pragma-

tisch. Neem energie: het perpetuum

mobile bestaat niet, elke vorm van ener-

gie heeft een impact op het milieu. Je

moet dus dingen gaan afwegen. Die

windmolens aan de k ust, die hebben wel

degelijk nadelen, maar toch zetten wij

daar onze schouders onder. Dat is contro-

versieel, en we zullen er waarschijnlijk

wel leden mee verliezen, maar we hebben

criteria die goed onderbouwd zijn.”

“We kunnen ons geen fouten veroor-

loven, dat is het stresserende aan deze

job. Als we domme dingen doen, worden

we afgestraft. Dat was ook het geval met

het hele schandaal rond het tankerplat-

form Brent Spar: er is een meetfout

gemaakt, waardoor onze berekeningen

verkeerd waren. Men heeft mij verteld dat

het daar een spaghetti aan leidingen is en

iemand heeft in een verkeerde pijp geme-

ten. Maar we zijn wel zélf naar buiten

gekomen met onze fout. Het was het

moment van de Franse kernproeven,

waarvoor zowat heel de wereld gemobili-

seerd was. Voor heel wat actoren, onder

andere voor het Verbond van Belgische

Ondernemingen, werd Greenpeace te

machtig. Ook voor de pers was het prettig

om ons eens op de vingers te kunnen tik-

ken. Dat is normaal, en ook goed in zeke-

re zin. Journalisten zijn misschien lang te

zacht geweest voor ons. Een en ander

heeft ons weer met beide voeten op de

grond gezet.”

L E V E N N A L E U V E N

Nuclear campaigner Jan Vande Putte

De stress van het engagementKristien Vermoesen

Jan Vande Putte is een kind van de vred esbeweging. In zijn studententijd was het hip om neutronenbommenstickers op je tas te

plakken en mee op te s tappen in de anti-rakettenbetogingen in Brussel. “In mijn t weede kandidatuur was ik met vanalles bezig behalve

met studeren. Ik heb dat jaar dan ook gebist.” Het heeft hem er niet van weerhouden in ’89 af te studeren als politoloog, en nu werkt Jan

Vande Putte bij Greenpeace, als ‘campaigner’ voor nucleaire thema’s.

Jan VandePutte: “Wekunnen onsgeen foutenveroorloven, datis hetstresserendeaan deze job.Als we dommedingen doen,worden weafgestraft.”

In memoriam

De universitaire gemeenschap neemt afscheid van:

Peggy Lambrechts, administratief medewerkster Departement Sociologie, geboren

te Lubbeek op 6 maart 1974 en overleden te Leuven op 31 januari 2002 .

Professor Edmond Van Eijl, emeritus gewoon hoogleraar aan de Faculteit Godge-

leerdheid, geboren te Dinteloord op 2 mei 1918 en overleden te Oud-Heverlee op 6

februari 2002 .

De heer Willy Boon, docent aan het Departement Natuurkunde, Faculteit Weten-

schappen, geboren te Leuven op 26 maart 1942 en overleden te Leuven op 24 februari

2002.

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 1 7

IdentificatieficheAlumni Lovaniensesalumninummer:....................................................................naam:.................................................................................(meisjesnaam voor gehuwde dames)voornaam:..........................................................................(officiële voornaam, geen roepnaam)geboortedatum:...................................................................

Adresgegevens Alumnusstraat + nr:..........................................................................postcode:...........gemeente:..................................................landcode:...........land:.........................................................tel:.....................................................................................fax:....................................................................................e-mail:................................................................................(geeft toelating om dit e-mailadres op te nemen in het e-adres-senbestand op internet)

Studiegegevens Alumnuspromotiejaar:......................................................................diploma 1:..........................................................................diploma 2:..........................................................................specialisatie 1:....................................................................specialisatie 2:....................................................................

Huidige werkkring Alumnusfirma:.................................................................................straat + nr:..........................................................................postcode:...............gemeente:..............................................landcode:...............land:.....................................................telefoon:.............................................................................fax:....................................................................................e-mail:................................................................................functie:...............................................................................

Bent u bereid om werkzoekende studenten en/of alumni teinformeren over uw werkterrein ? Ja 0 Neen 0

Terug te bezorgen aan Alumni Lovanienses vzw,Atrechtcollege, Naamsestraat 63, 3000 Leuven, (f) 016 32 4190. U vindt deze fiche ook op de internetpagina’s van AlumniLovanienses, www.kuleuven.ac.be/alumni/

A L U M N I L O V A N I E N S E S

advertentie

Koepelnieuws

Met Alumni naar Mexico enGuatemalaHet Alumni-reiscomité plant van 1

tot 14 oktober een prachtige cultu-

reel-historische reis naar Mexico en

G uatema la. Op het prog ra m ma

staan onder me er een bez o ek aa n

Mexico-Cit y, de archeologische site

Teotihuacan, een boottocht langs de

i nd ru kwek kende Ca nyon du

S u m idero, een bez o ek aan Sa n

Cristobal de las C asas, het meer van

Atitlan, een klein indianendorp, de

prachtige kerk van Santo Thomas, de

koloniale stad Antigua en Guatemala

City. De prijs bedraagt 2.945 euro

(all in) per persoon in een dubbele

kamer.

Me er info: Alumnisec reta ri aat,

Naamsestraat 63, 3000 Leuven, (t)

016 32 40 02 of via Alumni.

Lo va n ien ses @ a l u m. ku leuven. a c. b e

Kringnieuws

Seniorendag Ekonomika AlumniWie minstens ve ert ig jaar gele den

begon te studeren aan de Faculteit

ET EW is wel kom op de twe e ë n-

tw i nt igste Sen iorendag va n

Ekonomika Alumni. Gastspreker is

dit jaar Mark Eyskens.

18 april, vanaf 11u30, Faculty Club.

I nfo: Ekonom ika Alumni, Naa m se-

straat 69, 3000 Leuven, (t) 016 32 66

90, marijk e.decabooter @econ.kuleu-

ven.ac.be

Leuvense Kunsthistorici,Archeologen en MusicologenVan 8 tot 29 maart loopt de tentoon-

stel l i ng Van Nab ada tot Gi b a la.

Leuvense opgravingen in Syr ië, geor-

ga n i se erd do or Alfa, Eos en de

Afdeling Oude Nabije Oosten, in de

tentoonstellingszaal van de Centrale

Bibliotheek.

Maa ndag- v ri j dag, 8u45-19 u, zater-

dag, 8u45-12u30. Iedereen is welkom

op de opening op donderdag 7 maart

om 20u.

VILvOp 19 maa rt om 19u30 he eft een

foru mavond plaats over ‘De to e-

kom st van de Bre e d b a nd c om mu-

n icat ie: Eerste UMTS- testbed in

België straks op K.U.Leuven’, audi-

torium Arenb erg kaste el, Heverle e.

De Jaarlijkse Algemene Vergadering

VILv heeft plaats op 26 april, vanaf

16u. Na een bezoek aan een reeks

s pe erpu nt to epass i ngen, vol gen de

Statuta i re Jaa rverga deri ng in het

Arenbergauditorium en het aperitief

in de Salons. Voor de echtgenoten

leidt een univers i ta i re gids een

b ez o ek aan het Arenb erg kaste el.

Banket in de Oude Kantien, met als

ere geno dig den de jaa raf gevaa rdig-

den van lustrumpromoties (’52 -’97).

Slavische Talen en Oost-EuropakundeOp 9 maart is het Abituriëntendag

op de Faculteit Letteren. VOSTOK

verz orgt het onderde el ‘werkgele-

genheid’. Alumni zijn welkom om

ge ï nteresse erde laat ste jaa rs uit de

humaniora info te verschaffen over

de jobmogelijkheden van het diplo-

ma Oost- Eu ropese Ta len en

Culturen.

Op 24 maart houdt VOSTOK haar

Algemene Vergadering in de Groene

Waterman in Antwerpen. Die start

om 11u met een brunchvergadering,

om 14u gevolgd door een activiteit

met een Slavisch tintje.

Voor inschrijvingen en info: vostokvo-

stok@hotmail.com.

Plantkunde en DierkundeDe Vereniging van Afgestudeerden

in Plantkunde en Dierkunde organi-

se ert op zaterdag 23 februa ri een

museu m b ez o ek aan het KBIN in

Brussel en op maandag 20 mei een

familiale uitstap in Kanne.

Voor meer info en het volledige jaar-

prog ra m ma van PDL: w w w. ku leu-

ven.ac.be/pdl

Geneesheren-AlumniOp zaterdag 25 mei he eft de

A l gemene Le denverga deri ng plaat s

en een studie dag met als thema

‘Recente adv iezen van de et h i sche

c om m i ss ie van de Facu l tei t

Geneeskunde en van de universitaire

ziekenhuizen K.U.L euven’.

De el na mekosten: 10 eu ro vo or

le den, 15 eu ro vo or niet- le den.

Ac c re di teri ng wordt aa ngev raag d

voor Ethiek en Economie.

FarmaLeuvenOp 20 april heeft een algemene s ta-

tuta i re verga deri ng plaats met een

viering van apothekers die 50 jaar

geleden afstudeerden.

Op 16 maart heeft de farmacologi-

sche dag plaats met als onderwerp

‘Nieuwe gene es m iddelen anno

2002’. Deze bi j schol i ngsact iv i tei t

komt in aanmerking voor accredite-

ring.

Info: secretariaat van Farmaleuven,

Van Evenstraat 4, 3000 Leuven, (t)

016 32 34 56, Alice. Bec kers @ f a rm.

ku leuven. a c. b e, Veren ig i ng Gen e es-

heren Alumni K.U.Leuven (t)016 33 74

76, www.farmaleuven.be

BVLGOp z aterdag 16 maart heeft een stu-

diedag plaats over de nieuwste ont-

w ik kel i ngen in de geste entele er.

w w w . ku le u ve n . a c . b e / ge olo g ie /

bvlg

V.ir.F.L (Vereniging van ingenieursvan de faculteit LTBW) Nieuws van de Vrienden k ri ngen:

w w w. ag r. ku leuven. ac. b e / veren ig i n-

gen/virfl.htm

• V.Ir.F.L.-Brabant

Op 22 maart geeft prof. Georges Van

der Perre een voordracht, Sleutelen

aan het men selijk lichaa m, Jozef

Heuts-auditorium, 20u.

Op z aterdag 4 mei heeft een bezoek

plaats aan No ord-West- B rab a nt.

Info: Dirk Fremaut, (t) 016 77 80 68.

• V.Ir.F.L.-Limburg

Info: Martin Willems, (t) 012 23 46 92.

• V. I r. F. L. -W.- en O. -Vlaa nderen

Info: Lieve Arens, (t) 051 57 19 63.

Wijgerig Gezelschap te Leuven

De studie dag van het Wi j sgerig

Gezelschap te Leuven heeft dit jaar

plaats op zaterdag 20 april. Het the-

ma van de dag: Het a bsolute Kwa ad.

Theologisch ForumOp zaterdag 4 mei opent de faculteit

haar d euren voor afgestudeerden e n

a ndere ge ï nteresse erden tijdens de

Terugkomdag, met een brede waaier

aan academische en minder academi-

sche act iv i tei ten, tussen 14u30 en

17u30. Groepen (jaren, kotgenoten,

fa k b a rv rienden, oud- b estuu rs le den

Fego, ...) kunnen een bepaalde ont-

mo et i ngs plaats afs preken met het

bestuur. Na de eucharistieviering om

18u wordt de dansvloer geopend in

A l ma 2. Verz o ek nu m mers ku n nen

worden aa ngev raagd bi j

Jan.Jans@kub.nl.

I nfo: Lieven. Bo eve @ t h e o. ku leuven.

a c.be of Annem ie. Du mou l i n @ t h e o.

kuleuven.ac.be

VRGOp vrijdag 15 maart heeft de jaarlijk-

se VRG-A l u m n idag plaats met als

t hema Recht in bewe g i ng. Op het

programma - vanaf 11u - vergadering

van de VRG-Senaat, een academi-

sche zitting, een receptie, een wan-

del buf fet en een HDR- avond.

Prijzen: 30 euro (promotiejaar 1997-

2001) of 50 euro (promotiejaar vóór

19 97). Niet- le den beta len 75 eu ro

(korting partner: -15 euro). Deze stu-

diedag is erkend door de Vereniging

van Vlaa m se Ba l ies (4 pu nten ) .

Tijdens het Pinksterweekend orga-

niseert het VRG-juniorenteam een

weekendje Namen met onder meer

een bezoek aan het Waals parlement

en een avonturenparcours in Dinant

of een stadsbezoek. Inschrijven kan

tot 1 april.

I nfo: Ch ri stine Verho even, VRG-

sec reta ri aat, Tien sest raat 41, 3000

Leuven, t (016) 32 54 81, christine.ver-

hoeven@law.kuleuven.ac.be,

w w w. law. ku leuven. a c. b e / a l u m n i /

18 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2

A L U M N I I N B E E L D

Anneleen Demasure van Kulak Alumni licht

het programma toe: “Om 16 uur vindt een

praatcafé plaats in het ‘Stuhu’. Om 18 uur is er

een misviering met E.H. John Dekimpe in de

hall van de universiteit, gevolgd door een

receptie en een barbecue. Om halfelf begint

dan de derde Young Kulak Alumni-fuif. Die is

gratis voor alle leden.” Demasure verwacht

bijna duizend ex-Kulakkers en hoopt dat het

initiatief jaarlijks herhaald kan worden.

De alumnivereniging is gegroeid uit het

Kulak 35- feestweek-

end en verenigt zowel

oudstudenten als per-

soneelsleden. Dema-

sure: “Inmiddels zijn

de fundamenten van

de vereniging gelegd.

We zijn een vzw

geworden en we heb-

ben administratieve

ondersteuning gekre-

gen. Dat is wel nodig

want het bijwerken

van het adressenbe-

stand is een giganti-

sche klus. We werken

ook met spilfiguren

die de adressen van

hun jaargenoten verzamelen. Wat activiteiten

betreft, tasten we voorzichtig af wat mogelijk

is. Zo planden we al een concert met Riguelle

& Hautekiet, reikten we een verdienstelijk-

heidsprijs uit, en fuifden we met de jong-

Alumni, zij die minder dan tien jaar geleden de

Kulak verlieten. Daar kwam 700 man op a f.”

Info over de terugkomdag op (t) 056 24 62 53 of

(t) 047627 06 66 e n www.kulak.ac.be

Terugkomdag voor Kulak Alumni Kris Vanhee

Kulak-alumni die hun vroegere medestudenten en proffen én de campus nog eens willen terugzien,

zijn welkom op zaterdag 16 maart. Kulak Alumni organiseert dan een terugkomdag voor alumni en

sympathisanten. Wie tien, twintig of dertig jaar afgestudeerd is, wordt extra in de bloemetjes gezet.

advertentie

Op 23 februari organiseerde de K.U.Leuven voor het eerst een ‘Interna-

tional Day’ voor studenten en personeelsleden. In de loop van de voor-

middag konden de geïnteresseerden terecht op een informatiebeurs,

waar de ambassades van een 20-tal landen hun onderwijssysteem

voorstelden. Tegelijkertijd liep er een tentoonstelling met werken van

internationale kunstenaars die allemaal een band met de K.U.L euven

hebben. Nog in de voormiddag was er een debat over de internationali-

sering van het universitair onderwijs, met ISDN-links naar locaties in

verschillende continenten. Later op de dag waren er allerhande work-

shops, ondermeer tango en salsa, en werd het toneelstuk Meer is altijd

beter opgevoerd. Er was ook een moment van bezinning, met verte-

genwoordigers van diverse overtuigingen. De eerste ‘International

Day’ werd in feeststemming afgesloten met het jaarlijkse galabal van de

buitenlandse-studentenvereniging Portulaca.

International Day

Leuvens Alumni Orkest

Met als thema ‘De Russische Klankkleur’ brengt het Leuvens Alumni Orkest op 27 april Kamar-

inskaya van Glinka, de derde symfonie van Borodin, Rococo Variaties en op. 33 van Tchaikovsky,

met als cello-solist Stijn Kuppens en het Capriccio Espagnol. Dirigent is Ivo Venkov.

27 apr., 20u15, P ieter de Somer-aula, de Bériotstraat 2 4, Leuven. Kaarten: 9 euro / 7,5 euro (alumni,

personeel), 6 euro (studenten), 5 euro (-18 jaar). Reservatie: www.lao.be. Info: Jan De Vilder, voor-

zitter LAO, (t) 016 22 43 28 en info@lao.be.

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 1 9

20 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0

Patroonsfeest (3)Lord Browne of Madingley, top-

man van BP, heeft recent een doc-

toraat honoris causa van onze uni-

versiteit ontvangen. Ik wil mij niet

uitspreken over de keuze van Lord

Browne als eredoctor, maar het

lijkt mij nodig om zijn uitspraken

in de laatste Campuskrant te

nuanceren. Ik beperk mij hier ter

illustratie tot zijn stelling dat BP-

AMOCO niet ijvert voor oliewin-

ning in Alaska of in het noord-

poolgebied: “De beslissing om

Alaska open te stellen is aan de

Verenigde Staten. BP hoort daar

niet in tussenbeide te komen en

doet dat ook niet.” Het is echter zo

dat BP samen met drie andere

maatschappijen (Chevron, Exxon

en Phillips Petroleum) op een

actieve manier lobby voert bij de

Amerikaanse regering om de

beschermde status van het noord-

poolgebied af te zeggen (bron:

PIRG, Washington DC), rechts-

reeks en via organisaties waarvan

BP lid is, zoals het American

Petroleum Institute (bron: API,

Washington DC). Uit de En gelse

bedrijven heeft BP zelfs de groot-

ste bijdrage geleverd aan de (repu-

blikeinse) presidentiële verkie-

zingscampagne in de VS in

1999/2000: 3 miljoen dollar

(bron: PIRC, London). BP is tevens

reeds begonnen met de bouw van

Northstar, een omstreden offshore

exploratieproject in het noord-

poolgebied (bron: Greenpeace

USA). Dit laat vermoeden dat zijn

andere uitspraken ook met een

korreltje zout moeten worden

genomen.

Stephan Cludts, Centre for

Economics and Ethics

Pol en SocIn Campuskrant nr. 8 van 1 4

februari lees ik op blz. 13 dat

“Koen Matthijs gewoon hoogle-

raar is van het Departement

Sociologie van de Faculteit

Politieke en Sociale Weten-

schappen.”

Wat een gemiste kans!! We wor-

den al jaar en dag achtervolgd met

het begrip ‘Pol en Soc’, maar onze

faculteit bestaat wel degelijk uit

drie departementen, met name

ook het Departement Communi-

catiewetenschap maakt deel uit

van onze Faculteit Sociale

Wetenschappen. Dat vorige week

in de Passe-Partout dezelfde fout

werd gemaakt, kan nog enigzins

worden begrepen, maar dat het

eigen blad van onze universiteit de

juiste naam van faculteiten niet

kan vermelden, vind ik jammer

genoeg een gemiste kans...

Inge Gypens, administratief

secretaris

In de gecorrigeerde versie die prof.

Matthijs me bezorgd heeft, is inder-

daad sprake van de ‘Facult eit

Sociale Wetenschappen’. In een al

te ijverige redactie-bui heb ik daar

‘Faculteit Politieke en Sociale

Wetenschappen’ van gemaakt. We

beloven beterschap - aan de KUL ,

sorry, K.U.Leuven, moeten we het

goede voorbeeld geven. (lm)

FWO en ruimtevaartIn de open brief aan de besluit vor-

mers inzake wetenschappelijk

onderzoek in België en Vlaanderen

van dr. Louis Ronse De Craene

(Campuskrant nr. 7 - 24 januari)

wordt onterecht geschreven dat de

toekomstige Belgische ruimterei-

ziger zijn droom zal kunnen ver-

wezenlijken dankzij ettelijke mil-

joenen van het Fonds voor

Wetenschappelijk Onderzoek-

Vlaanderen.

Wij wensen er de aandacht op te

vestigen dat het FWO-Vlaanderen

geen enkele euro hieraan uitgeeft

en dat het ruimtevaartexperiment

ingeschreven staat op de federale

begroting van DWTC, nl. de

Federale Diensten voor

Wetenschappelijke, Technische en

Culturele Aangelegenheden.

Voor het overige voert het F WO-

Vlaanderen de actie, die in de

betrokken lezersbrief wordt

bepleit, op basis van een strenge,

interuniversitaire selectie op basis

van peer review.

José Traest, secretaris-generaal

Fonds voor Wetenschappelijk

Onderzoek - Vlaanderen

Fleming/Duchesne en schimmelsIn Campuskrant nr. 8 van 1 4

februari verscheen een bijdrage

onder de titel ‘Potje schimmels’. U

schrijft: “Neem nu Alexander

Fleming: als die zich lang geleden

niet geboeid over iets bijzonder

onnozels als een potje schimmel

had gebogen, zou de penicilline

niet uitgevonden zijn en zou de

wereld er dus compleet anders uit-

zien”.

Eens te meer blijkt dat de echte

winnaars niet altijd erkend wor-

den. Zoals bij de selectie van onze

Vlaamse vertegenwoordiger voor

het Europees songfestival.

Penicilline werd uitgevonden door

Ernest Duchesne die in 1897 zijn

doctoraatsthesis getiteld

“Contribution à l’étude de la con-

currence vitale chez les microorga-

nismes. Antagonisme entre les

moisissures et les microbes” ver-

dedigde. De betrokken schimmel

was het Penicillium glaucum. Zijn

bevindingen waren wetenschap-

pelijk onderbouwd: proefdieren,

besmet met Bacterium Coli en met

de bacil van Eberth overleefden

indien ze behandeld werden met

culturen van Penicillium. De die-

ren uit de controlegroep stierven.

Duchesne besloot aldus: “on arri-

vera peut-être à la découverte

d’autres faits applicables à l’hygiè-

ne prophylactique et à la thér apeu-

tique”.

Duchesne was een komeet aan het

Franse firmament. Hij was een

onbelangrijk militair doktoortje,

zijn thesis werd in de kas gezet (U

kunt ze nu achter glas gaan bezien

in het museum van Val-de-Grace),

hij kreeg tuberculose en stierf op

de leeftijd van 38 jaar.

Prof. em. dr. Raphaël Suy

L E Z E R S B R I E V E N

WiskundeEen goeie 20.000 wiskundige artikels, gewoon gratis op

uw bord, dat levert u deze site die deel uitmaakt van ArXiv,

een initiatief dat de onzedige prijzen van veel tijdschrift-

uitgevers een neus wil zetten. En zo te zien met véél suc-

ces. Gelieve u echter te onthouden van lectuur als u uw

gesprekken niet dagelijks voorziet van termen als algebroïd,

Bochner-Kähler manifolds en K3 Fibraties. K3, inderdaad.

http://front.math.ucdavis.edu/

EntomologieU bent misschien nog niet zo ver, maar de mestkever en de

zigeunermot hebben al làng hun home page. Duizenden

entomologische links vindt u hier netjes op een kluit je.

Niet alles is wetenschappelijk even grundlich, maar er zit

een indruk wekkende reeks solide sites tussen.

http://www.ent.iastate.edu/list/

Griekse grammaticaMarc Huys, docent aan onze Faculteit Letteren, werkt

onverdroten aan een indruk wekkende site over Griekse

grammatica. In juni van vorig jaar werd die zelfs verkozen

tot hotsite door het Amerikaanse tijdschrift USA Today.

Het materiaal op deze stek varieert van hóógst filologisch

tot erg boeiend en toegankelijk. Dr. Huys heeft niet alleen

zowat alles verzameld wat over de klassieke Griekse taal te

vinden is, hij voorziet een en ander ook van uit voerige

commentaar.

http://greekgrammar.com

FilosofieNoesis is een prima toegankelijk initiatief voor medemen-

sen die gepijnigd worden door filosofische kwesties. Wat

zei Plato ook alweer over esthetica? En hoe verhoudt

Malebranche zich tot Descartes? U vindt op deze site tal

van originele teksten van onze grote denkers en wijsgerige

beschouwingen over hun werk.

http://noesis.evansville.edu/bin/index.cgi

MineralogieDavid Barthelmy verzamelt informatie over meer dan

4.000 mineralen. Zijn website is op alle denkbare manie-

ren voorzien van kruisverwijzingen. U vindt chemische en

optische eigenschappen, beeldmateriaal, links naar mine-

raalverkopers enzovoort. Zeg nooit meer dat u zonder paly-

gorskiet of hectorfloresiet zit, dàt pakt voortaan niet meer.

http://webmineral.com/

Economische geschiedenisHoe het met u zit, w eten we niet, maar voor ons moet het

Web dé bewaarplaats van teksten worden, bij voorkeur

mooi thematisch bij elkaar gebracht, zoals in dit Archive for

the History of Economic Thought. U vindt hier volledige

teksten van Malthus en John Stuart Mill tot Keynes’ The

Economic Consequences of the Peace en Jonathan Swifts

Proposal to Pay Off the Debt of the Nation. Ideetje,

Reynders?

http://socserv2.socsci.mcmaster.ca/~econ/ugcm/3ll3/index.ht

ml

Geschiedenis van de informaticaOnze meer genderbewuste collegae drukken zich nogal

neerbuigend uit over de veel te mannelijke wereld van de

informatica. Foùt. Op deze stek over de geschiedenis van

de computer verneemt u dat de derde ‘echte’ programmeur

ter wereld mevrouw Grace Murray Hopper was. Zij hield

vanaf 1944 de Harvard/IBM MarkI aan de praat, de eerste

‘echte’ computer.

http://www.computer.org/history/

Geschiedenis van de geneeskundeMedische geschiedenis doet je inzien dat we echt wel in de

beste aller tijden leven. Of zou u mis schien graag op opoe’s

wijze een been laten amputeren? Op deze site over Medical

Antiques krijgt u bovendien tientallen links naar andere

sites over oude medische en wetenschappelijke instrumen-

ten op de koop toe.

http://www.medicalantiques.com/

Ludo Meyvis

orld ide etenschap

• Populariserende of, als we het echt niet laten kunnen, zelfs heel

ernstige wetenschappelijke sites, rijp voor uw voetnoten, vindt u

vanaf nu in dit blad. Bookmarken, graag! •

Koen Vanden Driessche (Medica): “We noemen

deze ziektes verwaarloosd omdat er geen onderzoek

wordt verricht naar een goede behandeling. Omdat

vooral arme mensen erdoor getroffen worden, is de

farmaceutische industrie niet geïnteresseerd. Aids is

volgens dit criterium geen verwaarloosde ziekte,

maar is toch in de campagne opgenomen omdat een

betaalbare behandeling voor arme landen niet

beschikbaar is.”

De tentoonstelling kadert in de Campagne voor

de Toegang tot Basisgeneesmiddelen, waarmee AZG

in 1999 van start ging. Ze heeft al halt gehouden in

heel wat grote Europese steden, en loopt gelijktijdig

ook in de Verenigde Staten. “‘In de val’ vindt plaats

in een vrachtwagen. Rond die vrachtwagen staat

een rij vliegenvallen, waarop boodschappen zijn

aangebracht die verwijzen naar de campagne. Bij het

binnengaan draait een AZG-medewerker aan het

Rad van Onfortuin, dat de bezoeker ‘besmet’ met

één van de vijf v erwaarloosde ziektes. Vanaf nu

speelt hij de rol van een patiënt uit een arm land.”

Druk“De vrachtwagen zelf is verdeeld in drie comparti-

menten. In de eerste ruimte komt je als bezoeker

oog in oog te staan met de ‘echte’ zieke, door middel

van levensgrote foto’s. In de t weede ruimte wordt

informatie gegeven over wat er allemaal bij die ziek-

tes komt kijken. In het laatste compartiment ten

slotte confronteert een AZG-medewerker de bezoe-

ker met de harde realiteit, door hem tijdens een rol-

lenspel te vertellen dat geneesmiddelen voor ‘zijn’

ziekte niet beschikbaar zijn.”

“Dit is vooral een bewustmakingscampagne.

Hoe meer mensen op de hoogte zijn van de proble-

matiek rond de basisgeneesmiddelen, hoe meer druk

er kan worden uitgeoefend op de politici en de far-

maceutische bedrijven om meer geld te pompen in

onderzoek, en de prijzen omlaag te drijven.”

• www.azg.be

AzG brengt bewustmakings-

campagne naar Leuven

Als vliegen in de valTim Vuylsteke

Malaria, t uberculose, leishmaniasis, slaapziekte, aids.

Deze vijf ziektes komen volgende week naar Leuven.

Van 12 tot 16 maart kan je op het Martelarenplein

(aan het station) een bezoekje brengen aan ‘In de val’,

de rondreizende tentoonstelling van Artsen Zonder

Grenzen, en aan den lijve geconfronteerd worden met

deze zogenaamde ‘verwaarloosde ziektes’.

0 2

De professoren Jos Dumortier

(Faculteit Rechten, ICRI of Interdi-

sciplinair Centrum voor Recht en

Informatica), Frank Piessens (Com-

puterwetenschappen, DistriNet) en

Bart Preneel (Toegepaste Weten-

schappen - COSIC of Computer Secu-

rity and Industrial Cryptography) zet-

ten samen met Rudi Cuyvers

(K.U.Leuven Research & Develop-

ment) uiteen wat de bedoeling van L -

SEC is.

Pioniers“Leuven staat duidelijk op de kaart

wat digitale veiligheid betreft - denk

maar aan de wereldwijde weerklank

van Rijndael, het algoritme van Vin-

cent Rijmen en Joan Daemen, dat de

nieuwe encryptie-standaard van de

Amerikaanse overheid geworden is. In

een aantal onderzoekscentra werken

specialisten die ook in het buitenland

als autoriteit erkend worden. Uit dat

onderzoek zijn een aantal spin-offs

voortgekomen, die op hun beurt v aak

een toppositie in hun niche bekleden,

en ook in andere bedrijven vind je

Leuvense security-expertise terug.”

“De bedoeling van L-SEC is om de

Leuvense kennis verder te versterken

met andere experts en bedrijven in

Vlaanderen en België, en die unieke

bundeling van expertise via één aan-

spreekpunt toegankelijk te maken, én

alle leden van L-SEC een gemeen-

schappelijk forum aan te bieden. Dat

aanspreekpunt moet je niet beschou-

wen als een soort helpdesk voor de

privé-gebruiker, die met een virus zit

of die een firewall wil installeren. Nee,

het doelpubliek zit duidelijk in de pro-

fessionele hoek - zeg maar: de over-

heid, en een aantal bedrijven.”

“We hebben gekozen voor de vzw-

structuur, omdat je voor echte samen-

werking toch iets meer nodig hebt dan

een losse feitelijke vereniging. Op dit

ogenblik heeft de vzw nog geen eigen

personeel, maar het is vrij w aarschijn-

lijk dat we daar in de toekomst wel een

beroep op zullen doen.”

“De K.U.L euven heeft inzake secu-

rity een pioniersrol vervuld. Professor

René Govaerts, enkele weken geleden

emeritus geworden, heeft de academi-

sche materie rond security op het ein-

de van de jaren ’70 zowat aangetrok-

ken uit de Verenigde Staten. Zijn

ideeën werden de basis van w at

momenteel COSIC is, een afdeling van

ESAT, waar vooral aan cryptografisch

onderzoek gedaan wordt. Daarnaast

vind je ook bij Computerwetenschap-

pen specialisten, vooral dan inzake

netwerkbeveiliging. De juridische kant

van security is dan weer een belangrijk

onderzoeksthema bij ICRI, van priva-

cy-aspecten tot de elektronische hand-

tekening. Die academische expertise

willen we koppelen aan andere Vlaam-

se en Belgische actoren in de sfeer van

de e-security, om op die manier tot

een soort cluster van academische en

bedrijfsmatige bezigheid te komen,

een netwerk, of zelfs een valley, noem

het zoals je wil.”

Bedoeling“Netwerkvorming heeft veel voorde-

len. De leden kunnen bijvoorbeeld

hun complementariteit ondervinden,

waardoor ze hun eigen specialisatie

beter kunnen definiëren. Ze kunnen

gezamenlijke initiatieven ontplooien,

die individueel niet te realiseren zijn.

Denk bijvoorbeeld aan deelname aan

buitenlandse beurzen: als je daar één

vertegenwoordiger van L-SEC naartoe

kunt sturen, die de hele groep verte-

genwoordigt, werk je efficiënter en

met minder kosten. Of je kunt ook

beter gespecialiseerde seminaries orga-

niseren, als je kunt r ecruteren uit de

klantenbasis van alle deelnemers. De

deelnemers aan L-SEC verhogen ook

hun visibiliteit, ze kunnen misschien

op termijn bepaalde onderdelen van

hun marketing samen uitbouwen,

enzovoort. De ultieme bedoeling is dat

we Vlaanderen en België, met als cen-

trale spil Leuven, zouden kunnen

positioneren als een internationaal

centrum van e-security.”

“Onderlinge samenwerking moet

ook leiden tot een betere service aan

de klant. Als al d ie bedrijven naast

elkaar leven, heeft de klant er vaak

geen zicht op wie nu de beste oplos-

sing voor een bepaald security-pro-

bleem kan leveren. Via het netwerk

moet het mogelijk worden om die

klant optimaal te begeleiden, of het nu

gaat om hardware, software, service,

juridisch advies of wat dan ook.”

“Je ziet, er zijn tal van mogelijkhe-

den. Een en ander moet natuurlijk nog

groeien, en we opteren duidelijk voor

een ‘organische’ aanpak, niet voor top-

down directieven. Bij de deelnemers

ondervinden we in elk geval heel veel

belangstelling.”

“De eerste grote activiteit, ons

Launch Event, vindt plaats op 12 maart

in de Brabanthal. Het gaat om een

reeks voordrachten en seminaries

onder de titel E-Security C hallenges for

the 21st C entury.”

www.l-sec.be

N I E U W S

Leuven bundelt specialisten rond e-security

De Veilige ValleyLudo Meyvis

L-SEC, of Leuven Security Excellence Consortium, werd opgericht in januari van

dit jaar. Het is een samenwerkingsverband tussen een aantal onderzoeksgroepen

van de K.U.Leuven en een reeks bedrijven die zich specialiseren in e-security, dus

zowat alles wat met de bescherming van dataverkeer te maken heeft. We spraken

met een aantal specialisten van de K.U.L euven, die via hun onderzoekseenheid bij

de nieuwe vzw betrokken zijn.

In L-SEC vinden de volgende partners elkaar.Drie gespecialiseerde en gerenommeerde onderzoekscentra van

de K.U.Leuven:

• COSIC onderzoekt het ontwerp, de analyse en implementatie van

cryptografische algoritmen in software en hardware, en ontwikkelt

ook beveiligingsoplossingen voor nieuwe toepassingen.

• D i st ri N et do et onderz o ek naar ondersteu nende tech nolog ie ë n

( waa ronder beveil ig i ngstech nolog ie) vo or de ontw ik kel i ng va n

vooruitstrevende gedistribueerde softwaretoepassingen.

• ICRI doet onderzoek naar wetgeving op h et vlak van informatie-

en com mu n icat ietech nolog ie en naar ju ridi sche informat ica.

Uit de bedrijfswereld komen volgende partners:

• Het departement Global Risk Management Solutions van Pricewa-

terhouseCoopers is gespecialiseerd in pro-actieve risico-inschatting,

evenals h et bedenken, uitt ekenen en implementeren van risicobe-

heersoplossingen, zowel op strategisch, tactisch als operationeel

vlak.

• HyperTrust is de eerste Application Service Provider voor Trust

Services in Europa. Hy pertrust brengt een aantal beveiligingsdien-

sten op de markt zoals secure m essaging, secure archival en secure

form submission.

• Cryptomathic is een e-Security provider, die zowel software als

advies, opleidingen, en beveiligingsoplossingen op maat aanbiedt.

• Ubizen is een spin-off van onze universiteit. Het bedrijf biedt

Managed Security Soluti ons aan, software voor de bescherming van

webservers en professionele diensten zoals kwetsbaarheidsonder-

zoeken.

• DATA4s, opnieuw een spin-off, biedt aan financiële ins tellingen

en telec om- operatoren totaa loploss i ngen vo or ri s ic oa na lyse va n

hun klantenportfolio aan.

• Utimaco Safeware, nóg een spin-off, ontwikkelt en l evert geïnte-

greerde, op standaarden gebaseerde beveiligingsoplossingen voor

de pc, tra n sact ies, netwerk to epass i ngen en IT- i nfrast ructuu r.

• Banksys heeft als opdracht het toelaten, beveiligen en waarborgen

van elektronische betalingen in België; het bedrijft beheert de elek-

tronische betalingstransacties voor de meeste Belgische banken.

• Telindus levert oplossingen in telecommunicatie- en gegevensnet-

werken, en heeft expertise op het vlak van toegang- en netwerkbe-

veiliging en virtuele private netwerken (VPN).

Partners in L-Sec op een rijtje

v.l.n.r: Jos

Dumortier,

Rudi Cuyvers,

Bart Preneel

en Frank

Piessens

7.3.2002 C A M P U S K R A N T 2 1

A D V A L V A S

Faculteit Economische en ToegepasteEconomische Wetenschappen

Kenmerk: 00200215 - 50008076Functie: 10% praktijkassistent, DepartementToegepaste Economische Wetenschappen, vanaf 1oktober 2002 voor 1 jaarDiploma: licentiaat economische wetenschappen/toe-gepaste economische wetenschappen, handelsingeni-eur, handelsingenieur in beleidsinformatica, GGSeconomische wetenschappen/toegepaste economi-sche wetenschappen, MBA met praktijkervaring inhet domein van Financial engineeringOpdracht: bijdrage aan een aantal hoorcolleges enpraktische sessies nl.: Bond markets (3u), Fixed inco-me securities (3u), Toepassingen in portefeuillebeheer(2u), Seminaries financieel beleid (14,5u)

Faculteit Geneeskunde

Kenmerk: 00200215 - 50022558Project: 0T/98/27Functie: 100% wetenschappelijk medewerker,Afdeling Pneumologie, vanaf heden tot 30 september2002Diploma: licentiaat biologie (specialisatie fysiologieen moleculaire biologie der dieren), bio-ingenieur(specialisatie cel- en gentechnologie)Opdracht: onderzoek naar de regulatie van deexpressie van groeifactoren in het diafragma en inperifere spieren, in verschillende proefdiermodellen.

Vacante mandaten van assisterend en bijzonder academisch personeel voor het academiejaar 2001-2002, 15de lijs t

De rector van de K.U.L euven maakt bekend dat volgende mandaten vacant worden

gesteld. Als u wil solliciteren, dient u C3-formulieren in te vullen die u kan aanvragen op

de Dienst Academisch Personeel, (t) 016 32 40 88, op het administratief secretariaat van

de faculteit of via onze website. Deze formulieren, één exemplaar per kenmerk, moeten

vóór 21 maart 2002 teruggestuurd worden naar de Dienst Academisch Personeel,

Krakenstraat 3, 3000 L euven.

Als u zich voor meer dan één mandaat kandidaat stelt, kan u een lijst toevoegen waarin u

de vacatures in volgorde van voorkeur klasseert; deze lijst wordt enkel aan de decaan van

de faculteit bezorgd.

Om in aanmerking te komen, hebt u tijdens uw universitaire studies bij voorkeur onder-

scheiding behaald.

Studenten die tijdens dit academiejaar hun universitaire studies beëindigen, kunnen voor

onderstaande mandaten solliciteren.

Inzake haar benoemingen voert de K.U.Leuven een gelijke kansenbeleid.

http://www.kuleuven.ac.be/

Vacatures AAP en BAP

22 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2

Onderzoekskalender

Een overzicht van alle openstaande onderzoeksprogramma’s en

initiatieven is beschikbaar op CWIS,

www.kuleuven.ac.be/gedoc. Wie geen toegang heeft tot CWIS

kan contact opnemen met Karine Aert van de Dienst

Onderzoekscoördinatie, Naamsestraat 22, 3000 L euven, (t) 016

32 40 53, (f) 016 32 41 98 , Karine.Aert@doc.kuleuven.ac.be.

advertentie

Boekensafari voor Kinshasa

De Universitaire Parochie heeft een grootscheepse boe-

keninzamelactie op touw gezet ten voordele van de univer-

siteit van Kinshasa, waar een schrijnend tekort is aan stu-

diemateriaal. Alle bruikbare Franstalige of Engelstalige

leerboeken, woordenboeken, encyclopedieën of algemene

basisliteratuur zijn welkom. De actie loopt nog tot 30 april.

De giften kunnen worden afgegeven in de Sint-Jan-de-

Doperkerk (Groot Begijnhof) voor of na elke misviering

(woensdag, zaterdag, zondag).

Info: Norbert Iterbeke, (t) 016 22 74 53, n.it erbeke@pi.be. Met

bibliotheken kunnen afzonderlijke afspraken worden

gemaakt.

Student Aid 2002

Student Aid wil de studentenbevolking wakker schudden en

warm maken voor de problemen van de derde wereld en hen

kennis laten maken met organisaties als Artsen zonder

Grenzen, Oxfam en Broederlijk Delen. Van 11 tot 14 maart

organiseert Student Aid een actieweek. Op het programma

staan onder meer discussieavonden, film en optredens. Ook

de tentoonstelling In de val (zie pagina 20 - red.) kadert in

deze actieweek.

Info: www.student-aid.be

Korte berichten

advertentie

A D V A L V A S

Doctoraten

11 febr.: Alaa El Sadek Abadalla

Mohammed, Toegepaste Wetenschap-

pen, Engineering Approach to Water

Quantity and Quality Modelling at

Field and Catchment Scale, prom. prof.

J. Berlamont en prof. J. Feyen.

15 febr.: Chen Bin, Farmaceutische

Wetenschappen, Efficacy Evaluation

and Mechanism of Action of Photody-

namic Therapy with Hypericin, prom.

prof. P. de Witte.

15 febr.: Jean-Christophe Verstraete, Let-

teren, Interpersonal Grammar and

Clause Combining in English, prom.

prof. K. Davidse en prof. W. McGregor.

19 febr.: Ivan Gordon, Toegepaste

Wetenschappen, Colossal Magnetore-

sistance and Hall Effect in Cubic and

Layered Manganites, prom. prof. V.

Moshchalkov en prof. P. Wagner.

27 febr.: Birgit Van Meirvenne, Letteren,

Techniques and Strategies of Composi-

tion in Plutarch’s De adulatore et amico,

prom. prof. L. Van der Stockt.

28 febr.: Thomas Moly, Godgeleerdheid,

A Christology of Christian Witnessing:

Kenotic Christology Reconsidered,

prom. prof. J. Haers.

1 maart: Diana Charels, Landbouwkun-

dige en Toegepaste Biologische Weten-

schappen, Molecular Biological and Bio-

chemical Study of Hevein-Like Pro-

teins, Thaumatin-Like Proteins and b -

1,3-Glucanases from Sambucus Nigra L,

prom. prof. E. Van Damme en prof. W.

Broekaert.

6 maart: Paul Chittinappilly, Godge-

leerdheid, Reimagining Prophetic Alter-

natives. An Attempt at a Historical

Reconstruction of Early Israel, the Early

Jesus Movement and Early Buddhism,

prom. prof. G. De S chrijver.

7 maart: Tony Neelankavil, Godgeleerd-

heid, Towards an Intercultural H er-

meneutics of Trinitarian Harmony. A

Conversation Between Vedantic and

Early Christian Traditions in Response

to the Asian Synod., prom. prof. J.

Haers.

11 maart: Cristina Garcia-Graells, Land-

bouwkundige en Toegepaste Biologi-

sche Wetenschappen, High Pressure

Pasteurization of Milk and Fruit Juices:

a Study on Bacterial Inactivation, prom.

prof. C. Michiels.

12 maart: Veerle Gysen, Psychologie en

Pedagogische Wetenschappen, Trans-

saccadische perceptie van bewegende

objecten, prom. prof. K. Verfaillie.

13 maart: Inge Van den Brande, Econo-

mische en Toegepaste Economische

Wetenschappen, Het psychologisch

contract tussen werknemer en werkge-

ver: een survey-onderzoek bij Vlaamse

werknemers, prom. prof. B. Overlaet.

14 maart: Patrick Chaltin, Farmaceuti-

sche Wetenschappen, Development of

New dsDNA Ligands Using Combina-

torial Chemistry and Solution Phase

Screening, prom. prof. P. Herdewijn.

15 maart: Iris Noots, Toegepaste Weten-

schappen, Modification of the Cell

Walls of the Starchy Endosperm of Bar-

ley by a Microbial Starter Culture

During Malting, prom. prof. J. Delcour

en prof. C. M ichiels.

De rubriek ‘Doctoraten’ is gebaseerd op

de databank ‘Agenda K.U.Leuven’ die u

vindt onder http://agenda.kuleuven.be

7.3.2002 C A M P U S K R

Tijdens de Research and Developments Meeting

van de Fetal Medicine Foundation werd de

paper van professor Jan Deprest, docent aan

de Faculteit Geneeskunde en verbonden aan de

Afdeling Gynaecologie en Verloskunde, Rapid

transition of human umbilical cord blood mo-

nonuclear cells to fetal blood following injection

into the exocelomic cavity of the rabbit, als bes-

te bekroond.

Professor Bart De Strooper, verbonden aan

het Centrum Menselijke Erfelijkheid, kreeg de

Potamkin Prize for Research in Pick’s, Alzhe i-

mer’s and related Diseases vanwege de Ameri-

can Academy of Neurology ter waarde van

100.000$.

Professor Frans André Van Assche, dienst-

hoofd Verloskunde-Gynaecologie, werd verko-

zen tot Honorary Fellow van de Hongaarse

vereniging verloskunde-gynaecologie. Hij ont-

vangt eveneens de titel The Jorgen Pedersen

Lecture Holder, verleend door de Diabetic

Pregnancy Study Group van de European Asso-

ciation for the Study of Diabetes (E.A.S.D.) .

Doctor André Watteyne, verbonden aan de

Subfaculteit Toegepaste Economische Weten-

schappen Kulak, werd gelauwerd tot Chevalier

de l’Ordre du Mérite van Burkina Faso.

Benoemd ofonderscheiden

Wie een mededeling wil laten opnemen in de

rubriek ‘Benoemd of onderscheiden’ van Cam-

puskrant, kan dit door een d igitaal formulier in

te vullen op het adres www.kuleuven.ac.be/ck/

mededeling/benoemd.htm.

advertentie

Humane WetenschappenI. Bossuyt, Antonio Vivaldi. Concerti con molti istro-

menti, ISBN 90-5826-1 41-7, Leuven, Davidsfonds, 81

p., 9,95 euro.

De auteur schetst een fascinerend portret van de ver-

maarde componist en vioolvirtuoos. Vivaldi was de

grondlegger van de drieledige concertovorm, zoals

die vandaag nog courant is. Enkele van zijn concerti

worden in detail besproken. Ook het veelzijdige

muziekleven van Venetië, de stad waarin Vivaldi

woonde en werkte, komt aan bod. D eze luistergids is

een boeiende handleiding die de uitzonderlijke

muziek van Antonio Vivaldi voor iedereen toegan-

kelijk maakt.

L. Dupont, F. Hutsebaut (red.), Herstelrecht tussen

toekomst en verleden. Liber amicorum Tony Peters,

ISBN 90-5867-180-1, L euven, Universitaire Pers

Leuven, 2001, 606 p., 51 euro.

Dit Liber Amicorum staat in het teken van de thema-

tiek die Tony Peters in de theorie en de praktijk van

het Belgisch strafrecht geïntroduceerd heeft: het her-

stelrecht en de herstelbemiddeling tussen daders en

slachtoffers. Door de zeer gedifferentieerde weten-

schappelijke onderwerpen waarop Peters georiën-

teerd was, worden in dit boek ook tal van andere

maatschappelijk en criminologisch relevante thema’s

aangeraakt.

J. Janssens, De Belgische natie viert. De B elgische

nationale feesten (1830-1914), ISBN 90-5867-175-5 ,

Leuven, Universitaire Pers Leuven, 2001, 269 p.,

30,50 euro.

In de periode 1830-1914 waren de nationale feesten

een hoogtepunt in het politieke, culturele en maat-

schappelijke leven van de jonge Belgische staat. De

natie betuigde haar loyaliteit ten aanzien van het

vaderland, de dynastie en de grondwet, waardoor de

levensbeschouwelijke, sociale en communautaire

spanningen en conflicten op rituele wijze werden

bezworen. Toch kwamen de breuklijnen ook juist

naar aanleiding van de nationale feesten aan de

oppervlakte.

U. Libbrecht, Oosterse filosofie. Een inleiding, ISBN

90-806883-2-0, Leuven, Davidsfonds, 2002, 1 79 p.,

17,25 euro.

Hoe kan de westerse mens binnendringen in het

Aziatische gedachtegoed? Het oosterse denken over

natuur, religie en wetenschap verloopt langs de weg

van tao, yin en yang, zen, yoga, meditatie en het nir-

vana. Ulrich Libbrecht kijkt over de muur en verge-

lijkt het vertrouwde met wat ons vreemd is. E en

prikkelende kennismaking die ongetwijfeld tot meer

diepgang leidt.

P. Senaeve e.a. (eds.), De hervorming van het voogdij-

recht, ISBN 90-5095-207-0, An twerpen-Groningen,

Intersentia, 2002, 498 p.

Op 1 augustus 2001 is de nieuwe voogdijwet in wer-

king getreden. Tal van hervormingen en modernise-

ringen worden doorgevoerd, zoals onder meer de

afschaffing van de instelling van de famili eraad. Dit

boek brengt een exhaustief overzicht van alle gevol-

gen die deze ingrijpende wetshervorming met zich

meebrengt en biedt een aantal modellen aan voor de

rechtspraktijk.

M. Waelkens, Ontdekking van het verloren Sagalos-

sos, ISBN 90-5826-153-0, Leuven, Davidsfonds,

2002, 72 p., 9 ,95 euro.

Sagalassos (Turkije), 541: de pest breekt uit. Een

eeuw later maken een zware aardbeving en in vallen

van Arabieren de catastrofe compleet: de stad wordt

onleefbaar en haar bewoners trekken weg. In 1706

vindt Paul Lucas de onder het puin bewaarde resten

van Sagalassos, maar pas sinds 1990 draait de

archeologische zoekmachine op volle toeren, onder

leiding van prof. Waelkens, in samenwerking met

een multidisciplinair team.

K. Aerts, Taken en aansprakelijkheden van commissa-

rissen en bedrijfsr evisoren, ISBN 2-80 44-0864-7,

Gent, Larcier, 2002, 199 p. 59 euro.

Dit werk biedt een overzicht van de vele audit- en

andere normen met een mogelijke impact op de aan-

sprakelijkheid van de bedrijfsrevisor. De auteur

toetst deze normen telkens aan de B elgische, Franse

en Engelse rechtspraak, en geeft een concreet beeld

van de risico’s die eigen zijn aan het beroep van

revisor.

P. Van Cayseele, C. Peeters, H. Webers, J. Van Herck,

De groeikracht van de economie. Een empirische

micro-economische analyse voor Vlaanderen, ISBN

90-5867-158-5, L euven, Universitaire Pers Leuven,

2001, 224 p., 20,50 euro.

In dit boek wordt onderzocht welke factoren bepa-

lend zijn voor ondernemingsgroei. De rol van inno-

vativiteit van de onderneming, van haar intern

financieringspotentieel en de impact van enkele ele-

menten van corporate governance worden getoetst

aan een databank die meer dan 1 .300 ondernemin-

gen volgt over een aantal jaren. Deze inzichten wor-

den samengebracht in een boordtabel.

PublicatiesWie een mededeling wil laten opnemen in de rubriek ‘Publicaties’ van Campuskrant,

kan dit door een d igitaal formulier in te vullen op het adres

www.kuleuven.ac.be/ck/mededeling/publicatie.htm.

A N T 2 3

S T U D E N T E N

CK: Dat West-Vlaming zijn verklaart mis-

schien wel het enthousiasme. Want dát is

toch het sleutelwoord bij BruXel, niet?

Gautier Platteau: “Wel, de instrumenten die

we gebruiken, zijn vooral accordeon, basgi-

taar en klassieke gitaar. Als je die drie com-

bineert, creëer je automatisch een soort lati-

no-sfeertje. En dan is d at ‘enthousiasme’

niet veraf meer, natuurlijk. Al proberen we

toch zoveel mogelijk muziekstijlen te inte-

greren in onze muziek, van tango over

modern tot klassiek.”

“Ik omschrijf BruXel graag als de muzi-

kale samenvatting van een vr iendschap.

Gitarist Jonas Pannecoucke is een goede

vriend van mij, en d ie sfeer willen we ook

op het podium overbrengen. De sfeer van

samen op reis gaan, de sfeer van kleine

kroegjes waar muziek gespeeld wordt. We

willen leven op het podium. Poëzie brengen,

een soort ‘poetry of life’. Waarschijnlijk

kennen niet veel mensen de film Chunking

Express van de Chinese regisseur Wong Kar-

Wai, maar daarin worden heel poëtische

personages opgevoerd. Zoiets willen wij

ook doen, maar dan met muziek.”

Laagjes leggenCK: Jullie hebben het over ‘uitgepuurde’ tekst

en muziek. Wat wordt daarmee bedoeld?

“Dat wil zeggen dat we niet echt een

‘band’ zijn, dat we proberen om geen stuk-

jes melodie te laten verdwijnen in het

geheel. Vandaar dat we veel gebruik maken

van de accordeon. Dat is het enige melodie-

instrument waarmee je lange noten kunt

produceren. We proberen niet om laagjes te

leggen, zoals rockgroepen plegen te doen.

Dat heeft als gevolg dat we veel meer moe-

ten luisteren naar elkaar tijdens een optre-

den. En daar is vooral Jonas, die klassieke

gitaar studeert aan het conservatorium van

Gent, ontzettend goed in. Met Sois Belle ligt

dat helemaal anders (Sois Belle is de folk-

groep van Gautier en derde BruXel-lid Karl

Debaillie - red.). Daar zetten we juist alle

registers open.”

CK: Brengen jullie vooral eigen werk?

“Ja, Jonas schrijft de meeste muziek. We

zullen ook een aantal bewerkte versies van

Sois Belle-liedjes brengen. En soms wagen

we ons wel eens aan een co ver, zonder die

echt uit te werken. Het idee is om het

publiek even te laten meegenieten van lied-

jes die wij leuk vinden, om het mee te sleu-

ren in iets wat spontaan op het podium aan

het gebeuren is. En daarbij kunnen we de

ervaring van Sois Belle natuurlijk goed

gebruiken.”

BruxellisationCK: Vanwaar de naam ‘BruXel’ eigenlijk?

“We wilden de idee van ‘mens in de

grootstad’ overbrengen, en onze fascinatie

voor Brussel was het grootst. Als je aan

Londen of New York denkt, heb je meteen

een specifieke stad in gedachten. Maar

Brussel heeft iets van een mengeling, het is

veel meer eclectisch, en toch is het ook een

echte, reële stad. En die visie hebben we ook

op muziek: zoveel mogelijk dingen uitpro-

beren, maar toch onze eigen stijl trachten te

behouden. ‘Bruxellisation’ is trouwens ook

een term uit de architectuur, en betekent

zoveel als iets moois afbreken om iets lelijks

op te bouwen. Of omgekeerd. Dát is de uit-

daging!”

CK: Hoe gaat het met Sois Belle?

“Heel goed, dank u. We heb-

ben momenteel gemiddeld één

optreden per week, en vorige

zomer stonden we op Dranouter.

We zitten nu ook in de finales

van Nekka Nacht, die op 23 maart

plaatshebben. Als we die overle-

ven, mogen we in april in het

Sportpaleis spelen. Verder heb-

ben we Debuutrock gewonnen,

en dankzij die overwinning heb-

ben we net een singletje kunnen

opnemen. De toekomst van Sois

Belle ziet er dus vrij roosk leurig

uit.”

Praktische info over UUR

KULtUUR vindt u op pagina 10.

Trio BruXel brengt sfeer in UUR KULtUUR

Gautier Platteau: “We willen léven ophet podium”Tim Vuylsteke

Op 27 maart zorgt BruXel, een trio van jonge muzikanten die met andere projecten hun

muzikale sporen al meer dan v erdiend hebben, voor het meest zwierige UUR KULtUUR van

dit academiejaar. Omdat in het cult uurfoldertje bij hun naam twee nogal corpulente

boerinnen afgebeeld staan, trokken we onze stoutste modderlaarzen aan en onderwierpen

Gautier Platteau, bassist, violist én student geschiedenis, aan een vragenvuur. Of hijzelf ook

uit een landbouwersfamilie stamt, zijn we vergeten te vragen. West-Vlaming is hij in elk geval

wel.

Gautier Platteau:“BruXel is demuzikalesamenvatting vaneen vriendschap.”

24 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2

Tja, hoe wij dat toch weer voor elkaar gekregen hebben, dát is natuurlijk

ook de vraag waar tientallen nijdige en afgunstige perscollega’s de afgelo-

pen weken mee rondliepen. Knarsetandend kwamen zij de dag na publica-

tie onze journalist sme-

ken om een interview,

een gesprek, ja zelfs één

woordje uitleg, terwijl

hele pagina’s

Campuskrant tot in Het

Laatste Nieuws en op

VTM toe geciteerd wer-

den. En dat bleek nog

maar het begin: Le

Monde, de Frankfurter

Allgemeine en de

Washington Post deden

een royaal bod om in de

toekomst over een copy-

right te kunnen beschik-

ken, en de wanhopige

hoofdredacteur van De

Morgen wilde zelfs de

voltallige redacties rui-

len: onze vier redacteurs

tegen hun vierentachtig

journalisten, en we zou-

den er nog de volledige

X1- en Bende van Nijvel-dossiers gratis bovenop krijgen.

U begrijpt dat onze hoofdredactrice die brave man beleefd maar beslist

terug naar af gestuurd heeft. Wij rui len onze Porsche en onze Ferrari ook

niet tegen 46 tweedehands dieselbussen van Van Hool. Niet elke journalist

of krant kan immers met een interview met een kroonprins uitpakken. We

willen hier trouwens gerust nog eens resumeren wie ons op dit vlak voor-

gingen: De Standaard en - hou u vast aan de takken van de bomen - The

New York Times. En die laatsten hadden de prins dan nog alleen per brief

geïnterviewd! Bovenaan dat kwaliteitsvolle lijstje prijkt voortaan dus de

enige echte Campuskrant.

Want u kent ons: een interview per brief vinden wij niet voldoende

voor ons blad, en dus gingen wij ook hier weer meteen voor the only and

enige echte real stuff. En dat betekent: een diepte-interview over twee volle

bladzijden, mét kwaliteitsfoto’s en nuttige internetlinks toe. Een opdracht

waar onze topmedewerkers steevast met glans in slagen, zelfs al gaat het in

dit geval om Prins Filip.

En dan hebben we het hier niet eens over de rest van ons vorige num-

mer. Slaat u er bijvoorbeeld pagina vier maar eens op na: een paginalang

interview met Sir John Browne, Lord of Madingley. Elk ander kwaliteits-

blad zou daar fier mee uitpakken op zijn voorpagina - wij overigens ook,

ware het niet dat wij pagina één tot en met drie al voor de kroonprins gere-

serveerd hadden.

En als u nog steeds het waanidee aanhangt dat Campuskrant alleen

maar highbrow onderwerpen aansnijdt, g elieve dan ook nog eens pagina 15

van datzelfde nummer open te slaan: u vindt er een uit gebreid gesprek met

Wendy Cornelis, één van de v ele ravissante personeelsleden van de

Rechtsbibliotheek van onze universiteit én de kersverse Miss Internet.

Wist u overigens dat na ons boeiend fotoartikel over haar het aantal uitle-

ningen in de Rechtsbib op onverklaarbare wijze met 234 procent gestegen

is? Zeg nu nog eens dat Campuskrant niet meewerkt aan de popularisering

van de wetenschap!

Enfin, na deze bondige inleiding vraagt de lezer zich misschien nog

steeds af: hoe heeft Campuskrant dat interview met onze kroonprins nu

eigenlijk voor elkaar gekregen?

De Denktank zal hier exclusief - en vooral ten behoeve van onze colle-

ga-journalisten - het antwoord verklappen: wij hebben dat gewoon zeer

beleefd gevráágd, en het bleek te kunnen.

Maar denk vooral niet dat wij na dit succ es op onze lauweren gaan rus-

ten: in volgend nummer van Campuskant mag u onder andere exclusieve

interviews verwachten met George W. Bush jr., Lord Byron en Naomi

Campbell (inclusief fotoreportage).

Namens De Denktank, Pr of. Dr. F. Hegelmeers (hoofd Koninklijke

Commissie) en G. Op de Beeck (secretaris-klerk)

• In deze rubriek legt Campuskrant allerlei vragen - van technische, socio-economische,

politieke, ethische en filosofische aard - voor aan een d enktank van Bijzonder Wijze

Mannen en Vrouwen van de K.U.L euven. Aarzel niet om ook uw vragen en problemen

op te sturen naar De Denktank, Oude Markt 13, Leuven. •

Primeur!In de vorige editie pakte Campuskrant uit met een zelden gezien

journalistiek huzarenstukje: een interview met Kroonprins Filip! De

afgelopen weken stroomden op onze redactie dan ook v ele

felicitatiebrieven van lezers toe. “Proficiat!”, zo schreef ons

bijvoorbeeld lezer Nand Blauwens. “Maar hoe hebben jullie d at toch

voor elkaar gekregen?”