Transport vrouw in een mannenwereld ‘De chauffeur is ons visitekaartje’ · 2014. 2. 20. ·...
1
8 P ERSOONLIJK Tekst: Peter Oggel Foto: Peter Nicolai SAS VAN GENT- Vrijdagmiddag, eind december. Door de ramen van het kantoor van Van Opdorp Trans- portgroep in Sas van Gent kruipt een waterig zonnetje, als een mogelijke voorbode van een nieuwe lente in de transport en logistiek. Voor de Nederlandse economie is de branche van grote betekenis, met (di- rect en indirect) werkgelegenheid voor 700.000 mensen en een toege- voegde waarde van ruim 17 miljard. Niettemin zit de sector in zwaar weer, sinds 2008 eigenlijk al. Hoge lasten, dunne marges, dure brandstof, minder vraag, toenemende internatio- nale concurrentie, beperkende regel- geving -stuk voor stuk factoren die de transportbedrijven onder druk hou- den. De crisis is hardnekkig en de gevol- gen zijn niet uitgebleven, onder meer te vertalen in faillissementen en bedrijfsbeëindigingen. Maar er lijken opklaringen op komst. Wie de jong- ste conjunctuurenquête van brancheorganisatie Transport en Lo- gistiek Nederland (TLN) leest, proeft een voorzichtige opleving. Fragiel, maar toch: meer omzet, meer bedrij- vigheid. Wordt 2014 voor transport en logis- tiek het jaar van verandering? Manon van Opdorp is realistisch. Het herstel is marginaal, antwoordt ze, en binnen de sector zijn er per type vervoer aan- merkelijke verschillen waarneembaar. “De markt in food-transport is hard, die in non-food bikkelhard. We mer- ken wel wat verbetering, maar zijn er nog lang niet. Ik verwacht dat de markt pas vanaf 2015 echt aantrekt.” Een overlever in crisistijd. Manon van Opdorp (33) is directeur-eigenaar van Van Opdorp Transportgroep , vestigingen in Sas van Gent en Zelza- te. De vierde generatie. Het transport- bedrijf is van 1927, vervoer met paard en wagen, overgrootvader Jef op de bok. Diens zonen Bernard en George volgen hem op, kleinzoon Werner komt na hen. Na de Tweede Wereld- oorlog gaan ontwikkelingen snel. In 1986 verhuist Van Opdorp van Zand- straat naar Sas van Gent. Centrale lig- ging op minder dan een uur van de havens in Antwerpen, Zeebrugge, Gent, Terneuzen en Vlissingen. Het bedrijf bedient klanten in een straal van zo’n 600 kilometer, in Frankrijk en Duitsland vooral. Verantwoordelijk Ze leidt het familiebedrijf sinds eind 2008, precies het jaar waarin de reces- sie toeslaat. Maar 2008 is ook het jaar van het overlijden op 61-jarige leef- tijd van haar vader Werner. Na Hoge- re Hotelschool en businessuniversiteit Nyenrode woont Manon in Amster- dam, maakt carrière in de cosmetica. De bloedband is ‘vanzelfsprekend’ sterker als vader -dan al ziek- vraagt hem op de te volgen. “In mijn aderen stroomt het bloed van vervoerders. Je gaat voor je familie en voor het be- drijf, de rest is bijzaak. Dat heeft te maken met verantwoordelijkheid, ja, ook voor de mensen die er werken. Dit bedrijf is met keihard werken op- gebouwd, dat laat je niet los.” Niettemin is het in Sas even wennen. ‘Van lippenstift naar oplegger’, kopt een vakblad boven een interview. Ruiken, voelen en aftasten, duidt ze zelf. “Door de ziekte van mijn vader is er helaas weinig tijd geweest voor bedrijfsoverdracht. Heel jammer dat we dat traject niet samen hebben mo- gen doen. Natuurlijk moet je je bewij- zen. Ik had ooit een periode planning gedaan, maar dat was het dan ook wel. Ik heb het vak moeten leren. Maar de ontvangst was warm, het ma- nagementteam fungeerde als vangnet, en er was ook blijdschap dat de onder- neming werd voortgezet. Van Op- dorp is een traditioneel familiebedrijf, waar iedereen elkaar kent. Platte orga- nisatie, korte lijnen, weinig verloop. Sommige medewerkers zijn hier al tientallen jaren.” In de wereld van transport en logis- tiek is Van Opdorp een middelgroot bedrijf: 130 opleggers en 100 trek- kers, 130 fte op de loonlijst. Manon is Van Opdorp. Volle agenda, lange werkdagen, elk weekend even naar de zaak. Kijken hoe de wagens erbij staan. Niet in orde?, dan wordt de chauffeur daar maandagmorgen op aangesproken. Orde moet er zijn. C’est bon Want de chauffeur én zijn wagen, on- derstreept ze, zijn het visitekaartje van het bedrijf, bij de klant de eerste en de laatste indruk. Representatie, com- municatie, klantvriendelijk -dat zijn belangrijke elementen. ‘Van Opdorp, c’est bon’, glimt ze bij een compli- ment van een Franse relatie. “Het klinkt standaard, maar onze kernwaar- den zijn betrouwbaarheid, flexibiliteit en kwaliteit. Daar geloven we in, daar hebben we onze naam mee opge- bouwd. Van Opdorp zoekt het voor- al in lange-termijnrelaties. Groot is niet altijd beter, in de loop der jaren is er een gestage, maar gecontroleerde groei geweest.” De bedrijfsfilosofie heet risicosprei- ding, met transport (helft food, helft non-food), cleaning en opslag als pij- lers. Uitgaan van eigen kracht, is het parool. Manon: “Van Opdorp is een gezond bedrijf met vet op de botten. Maar daar moet je wel wat voor doen. We hebben veel zelf gedaan om de recessie op te vangen. Je moet slim en innovatief zijn, voortdurend zoeken naar verbeteringen, op de kleintjes letten. Er is geïnvesteerd in hoogwaardige transportmanagement- systemen, we hebben meer samenwer- king gezocht met gelijkwaardige ver- voerders, we blijven investeren in ons wagenpark maar proberen scherp in te kopen, we stimuleren minder brandstofverbruik -voor een transport- bedrijf gemiddeld toch dertig procent van de totale kosten. Daar is dus winst te halen.” De prijsvechters op de weg, de toene- mende inzet van goedkope buiten- landse -doorgaans Oost-Europese- vrachtwagenchauffeurs storen haar zeer. Valse concurrentie, zegt ze on- omwonden. Ze ergert zich eveneens aan de beperkende regels van het Eu- ropese rust- en rijtijdenbesluit. “Een minuut te lang rijden kan al een forse boete opleveren. Het moet wel werk- baar blijven. Transport is een van de motoren van de economie, dat moet de politiek ook beseffen. Regels pri- ma, maar laat die dan wel voor ieder- een gelden. Als je goedkoop bent, dan mag je blijkbaar ook veel.” Ze moet weg, naar de vrijdagmiddag- borrel met het personeel. Bijpraten. Haar aanwezigheid op de weekafslui- ting heeft ze overgenomen van haar vader. “Vitamine R tanken, noemde hij dat. Met de R van relatie.” www.vanopdorp.com Een datum prikken voor een af- spraak met Manon van Opdorp is niet eenvoudig. Vanaf eind 2008 is ze directeur-eigenaar van Van Opdorp Transportgroep in Sas van Gent, na het overlijden van haar vader Werner spreekwoorde- lijk in het diepe gegooid. Het fa- miliebedrijf beheerst sindsdien haar leven. Een vrouw in een mannenwereld. Een gesprek over bloedband, marktwerking en toe- komst. “Ik heb me wel moeten bewijzen.” WIE: Manon van Opdorp (33) BEDRIJF: Van Opdorp Transport BEGONNEN: Overgrootvader Jef begon in 1927 VESTIGINGEN: In Nederland en België INBOEDEL: 130 opleggers, 100 trekkers, 130 fte’s ‘De chauffeur is ons visitekaartje’ Transport vrouw in een mannenwereld Manon van Opdorp: ‘De markt in food-transport is hard, die in non-food bikkelhard.’
Transcript of Transport vrouw in een mannenwereld ‘De chauffeur is ons visitekaartje’ · 2014. 2. 20. ·...
-
8
PERSOONLIJK
Tekst: Peter OggelFoto: Peter Nicolai
SAS VAN GENT- Vrijdagmiddag,eind december. Door de ramen vanhet kantoor van Van Opdorp Trans-portgroep in Sas van Gent kruipt eenwaterig zonnetje, als een mogelijkevoorbode van een nieuwe lente in detransport en logistiek.
Voor de Nederlandse economie is debranche van grote betekenis, met (di-rect en indirect) werkgelegenheidvoor 700.000 mensen en een toege-voegde waarde van ruim 17 miljard.Niettemin zit de sector in zwaarweer, sinds 2008 eigenlijk al. Hogelasten, dunne marges, dure brandstof,minder vraag, toenemende internatio-nale concurrentie, beperkende regel-geving -stuk voor stuk factoren diede transportbedrijven onder druk hou-den.
De crisis is hardnekkig en de gevol-gen zijn niet uitgebleven, onder meerte vertalen in faillissementen enbedrijfsbeëindigingen. Maar er lijkenopklaringen op komst. Wie de jong-ste conjunctuurenquête vanbrancheorganisatie Transport en Lo-gistiek Nederland (TLN) leest, proefteen voorzichtige opleving. Fragiel,maar toch: meer omzet, meer bedrij-vigheid.
Wordt 2014 voor transport en logis-tiek het jaar van verandering? Manon
van Opdorp is realistisch. Het herstelis marginaal, antwoordt ze, en binnende sector zijn er per type vervoer aan-merkelijke verschillen waarneembaar.“De markt in food-transport is hard,die in non-food bikkelhard. We mer-ken wel wat verbetering, maar zijn ernog lang niet. Ik verwacht dat demarkt pas vanaf 2015 echt aantrekt.”
Een overlever in crisistijd. Manonvan Opdorp (33) is directeur-eigenaarvan Van Opdorp Transportgroep ,vestigingen in Sas van Gent en Zelza-te. De vierde generatie. Het transport-bedrijf is van 1927, vervoer met paarden wagen, overgrootvader Jef op debok. Diens zonen Bernard en Georgevolgen hem op, kleinzoon Wernerkomt na hen. Na de Tweede Wereld-oorlog gaan ontwikkelingen snel. In1986 verhuist Van Opdorp van Zand-straat naar Sas van Gent. Centrale lig-ging op minder dan een uur van dehavens in Antwerpen, Zeebrugge,Gent, Terneuzen en Vlissingen. Hetbedrijf bedient klanten in een straal
van zo’n 600 kilometer, in Frankrijken Duitsland vooral.
VerantwoordelijkZe leidt het familiebedrijf sinds eind2008, precies het jaar waarin de reces-sie toeslaat. Maar 2008 is ook het jaarvan het overlijden op 61-jarige leef-tijd van haar vader Werner. Na Hoge-re Hotelschool en businessuniversiteitNyenrode woont Manon in Amster-dam, maakt carrière in de cosmetica.De bloedband is ‘vanzelfsprekend’sterker als vader -dan al ziek- vraagthem op de te volgen. “In mijn aderenstroomt het bloed van vervoerders. Jegaat voor je familie en voor het be-drijf, de rest is bijzaak. Dat heeft temaken met verantwoordelijkheid, ja,ook voor de mensen die er werken.Dit bedrijf is met keihard werken op-gebouwd, dat laat je niet los.”
Niettemin is het in Sas even wennen.‘Van lippenstift naar oplegger’, kopteen vakblad boven een interview.Ruiken, voelen en aftasten, duidt zezelf. “Door de ziekte van mijn vaderis er helaas weinig tijd geweest voorbedrijfsoverdracht. Heel jammer datwe dat traject niet samen hebben mo-gen doen. Natuurlijk moet je je bewij-zen. Ik had ooit een periode planninggedaan, maar dat was het dan ookwel. Ik heb het vak moeten leren.Maar de ontvangst was warm, het ma-nagementteam fungeerde als vangnet,en er was ook blijdschap dat de onder-neming werd voortgezet. Van Op-dorp is een traditioneel familiebedrijf,waar iedereen elkaar kent. Platte orga-
nisatie, korte lijnen, weinig verloop.Sommige medewerkers zijn hier altientallen jaren.”
In de wereld van transport en logis-tiek is Van Opdorp een middelgrootbedrijf: 130 opleggers en 100 trek-kers, 130 fte op de loonlijst. Manon isVan Opdorp. Volle agenda, langewerkdagen, elk weekend even naarde zaak. Kijken hoe de wagens erbijstaan. Niet in orde?, dan wordt dechauffeur daar maandagmorgen opaangesproken. Orde moet er zijn.
C’est bonWant de chauffeur én zijn wagen, on-derstreept ze, zijn het visitekaartje vanhet bedrijf, bij de klant de eerste ende laatste indruk. Representatie, com-municatie, klantvriendelijk -dat zijnbelangrijke elementen. ‘Van Opdorp,c’est bon’, glimt ze bij een compli-ment van een Franse relatie. “Hetklinkt standaard, maar onze kernwaar-den zijn betrouwbaarheid, flexibiliteiten kwaliteit. Daar geloven we in,daar hebben we onze naam mee opge-bouwd. Van Opdorp zoekt het voor-al in lange-termijnrelaties. Groot isniet altijd beter, in de loop der jarenis er een gestage, maar gecontroleerdegroei geweest.”
De bedrijfsfilosofie heet risicosprei-ding, met transport (helft food, helftnon-food), cleaning en opslag als pij-lers. Uitgaan van eigen kracht, is hetparool. Manon: “Van Opdorp is eengezond bedrijf met vet op de botten.Maar daar moet je wel wat voor
doen. We hebben veel zelf gedaanom de recessie op te vangen. Je moetslim en innovatief zijn, voortdurendzoeken naar verbeteringen, op dekleintjes letten. Er is geïnvesteerd inhoogwaardige transportmanagement-systemen, we hebben meer samenwer-king gezocht met gelijkwaardige ver-voerders, we blijven investeren in onswagenpark maar proberen scherp inte kopen, we stimuleren minderbrandstofverbruik -voor een transport-bedrijf gemiddeld toch dertig procentvan de totale kosten. Daar is duswinst te halen.”
De prijsvechters op de weg, de toene-mende inzet van goedkope buiten-landse -doorgaans Oost-Europese-vrachtwagenchauffeurs storen haarzeer. Valse concurrentie, zegt ze on-omwonden. Ze ergert zich eveneensaan de beperkende regels van het Eu-ropese rust- en rijtijdenbesluit. “Eenminuut te lang rijden kan al een forseboete opleveren. Het moet wel werk-baar blijven. Transport is een van demotoren van de economie, dat moetde politiek ook beseffen. Regels pri-ma, maar laat die dan wel voor ieder-een gelden. Als je goedkoop bent,dan mag je blijkbaar ook veel.”
Ze moet weg, naar de vrijdagmiddag-borrel met het personeel. Bijpraten.Haar aanwezigheid op de weekafslui-ting heeft ze overgenomen van haarvader. “Vitamine R tanken, noemdehij dat. Met de R van relatie.”
www.vanopdorp.com
Een datum prikken voor een af-spraak met Manon van Opdorp isniet eenvoudig. Vanaf eind 2008is ze directeur-eigenaar van VanOpdorp Transportgroep in Sasvan Gent, na het overlijden vanhaar vader Werner spreekwoorde-lijk in het diepe gegooid. Het fa-miliebedrijf beheerst sindsdienhaar leven. Een vrouw in eenmannenwereld. Een gesprek overbloedband, marktwerking en toe-komst. “Ik heb me wel moetenbewijzen.”
WIE: Manon van Opdorp (33)
BEDRIJF: Van Opdorp Transport
BEGONNEN: Overgrootvader Jef begon in 1927
VESTIGINGEN: In Nederland en België
INBOEDEL: 130 opleggers, 100 trekkers, 130 fte’s
‘De chauffeur is ons visitekaartje’Transport vrouw in een mannenwereld
Manon van Opdorp: ‘De markt in food-transport is hard, die in non-food bikkelhard.’
/ColorImageDict > /JPEG2000ColorACSImageDict > /JPEG2000ColorImageDict > /AntiAliasGrayImages false /CropGrayImages true /GrayImageMinResolution 100 /GrayImageMinResolutionPolicy /Warning /DownsampleGrayImages true /GrayImageDownsampleType /Bicubic /GrayImageResolution 200 /GrayImageDepth -1 /GrayImageMinDownsampleDepth 2 /GrayImageDownsampleThreshold 1.50000 /EncodeGrayImages true /GrayImageFilter /DCTEncode /AutoFilterGrayImages true /GrayImageAutoFilterStrategy /JPEG /GrayACSImageDict > /GrayImageDict > /JPEG2000GrayACSImageDict > /JPEG2000GrayImageDict > /AntiAliasMonoImages false /CropMonoImages true /MonoImageMinResolution 550 /MonoImageMinResolutionPolicy /Warning /DownsampleMonoImages true /MonoImageDownsampleType /Bicubic /MonoImageResolution 1270 /MonoImageDepth -1 /MonoImageDownsampleThreshold 1.50000 /EncodeMonoImages true /MonoImageFilter /CCITTFaxEncode /MonoImageDict > /AllowPSXObjects false /CheckCompliance [ /PDFX1a:2001 ] /PDFX1aCheck false /PDFX3Check false /PDFXCompliantPDFOnly false /PDFXNoTrimBoxError false /PDFXTrimBoxToMediaBoxOffset [ 0.00000 0.00000 0.00000 0.00000 ] /PDFXSetBleedBoxToMediaBox false /PDFXBleedBoxToTrimBoxOffset [ 0.00000 0.00000 0.00000 0.00000 ] /PDFXOutputIntentProfile (GWG_GenericCMYK) /PDFXOutputConditionIdentifier () /PDFXOutputCondition () /PDFXRegistryName () /PDFXTrapped /False
/CreateJDFFile false /Description > /Namespace [ (Adobe) (Common) (1.0) ] /OtherNamespaces [ > /FormElements false /GenerateStructure false /IncludeBookmarks false /IncludeHyperlinks false /IncludeInteractive false /IncludeLayers false /IncludeProfiles false /MultimediaHandling /UseObjectSettings /Namespace [ (Adobe) (CreativeSuite) (2.0) ] /PDFXOutputIntentProfileSelector /DocumentCMYK /PreserveEditing true /UntaggedCMYKHandling /LeaveUntagged /UntaggedRGBHandling /UseDocumentProfile /UseDocumentBleed false >> ]>> setdistillerparams> setpagedevice
![Handleiding Chauffeur Quipment BCT v02.00 Chauffeur... · +dqgohlglqj 4xlsphqw %&7 1dgdw x phw vxffhv ehqw lqjhorjg phw gh fkdxiihxuvndduw ]do gh %&7 x lq vrppljh jhydoohq yudjhq](https://static.fdocuments.nl/doc/165x107/5ffb3f9a4dfad2633d52fbf6/handleiding-chauffeur-quipment-bct-v0200-chauffeur-dqgohlglqj-4xlsphqw-7.jpg)
