Toeslag gebruik betaalkaarten - eerstekamer.nl · — kost een basispakket Nanolash wimperserum,...

7Toeslag gebruik betaalkaarten

Aan de orde is de voortzetting van de behandeling van:- het Voorstel van wet van het lid Van Vliet tot wijzigingvan Boek 6 en Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek en vande Overgangswet nieuw Burgerlijk Wetboek in verbandmet het invoeren van een verbod op het vragen van eentoeslag voor het gebruik van betaalmiddelen bij consumen-ten (Wet verbod toeslag gebruik betaalmiddelen bij consu-menten) ( 34291 ).

(Zie vergadering van 28 april 2016.)

De voorzitter:Ik heet de heer Van Vliet van harte welkom voor zijn repliekop de vragen van de Kamer. Hij wordt daarbij ondersteunddoor twee beleidsmedewerkers: Chayenne van de Wateren Thomas van der Kuijk. Ook hartelijk welkom. Ik heet ookde minister van harte welkom in de Kamer.

De eerste termijn van de zijde van de Kamer vond plaatsop 28 april jongstleden. Nu is het antwoord van de initiatief-nemer en de minister op de in eerste termijn gestelde vra-gen aan de orde. Wij zullen daarna zien of de behandelingvan het wetsvoorstel direct kan worden afgerond.

Ik geef graag het woord aan de heer Van Vliet.

De algemene beraadslaging wordt hervat.

De heer Van Vliet (Van Vliet):

Voorzitter. Ik mis de collega's Nijboer en Koolmees nog,maar ik hoop dat zij mij nu horen en hiernaartoe rennen.

Ik ben vereerd hier weer te mogen staan; dit keer om mijninitiatiefwetsvoorstel te verdedigen tegenover de collega'sin de Tweede Kamer. Ik vind de medewetgeverstaak vande Kamer erg belangrijk. Daarnaast vind ik de 17 miljoenNederlandse consumenten erg belangrijk. Dat zijn de tweeredenen waarom ik hier sta.

Ik dank de woordvoerders van de fracties voor hun interessein het voorstel en voor de gestelde vragen en opmerkingen.Ik zal eerst een korte algemene inleiding geven over de zinvan mijn voorstel. In de loop van mijn verhaal kom ik danop specifiekere onderwerpen en vragen die in de eerstetermijn van de Kamer zijn gesteld.

Wij allen zijn als Kamerleden ook burgers en consumenten.Ik meen dat de kloof tussen kiezer en gekozenen kleiner zouworden als Kamerleden en politici weer eens wat vaker inde schoenen van die burgers zouden gaan staan. De zorgenen irritaties van burgers zouden dan gemakkelijker wordenbegrepen door ons politici, zo ook de zorgen en irritatiesvan consumenten. Die 17 miljoen consumenten moeten devrijheid hebben om hun eigen betaalmiddel te kiezen zonderdat zij hoeven te vrezen voor extra toeslagen, de zoge-naamde surcharge. Dat is ook de reden dat de Consumen-tenbond, met circa 500.000 leden, zich volledig achter mijninitiatief heeft geschaard. Dat is toch ook belangrijk en goed

te weten voor de hier vertegenwoordigde partijen, die dansamen weer voor 17 miljoen consumenten staan.

De Europese Commissie heeft de Payment Service DirectiveII uitgevaardigd, kortweg PSD2, een richtlijn die in oktober2015 door het Europees Parlement met overweldigendemeerderheid is aangenomen. In 2018 moet deze richtlijnzijn geïmplementeerd in de Nederlandse wetgeving terzake; dat is het Burgerlijk Wetboek. Hoewel ik lang niet altijdalles even goed kan waarderen van de zijde van de Euro-pese Commissie, ik ben daar eerlijk in, is de PSD2 een goedeset maatregelen. Hiermee wordt de consument in alle EU-lidstaten beschermd tegen onnodige toeslagen. Het kiezenvan een betaalmiddel wordt neutraal. De consument krijgtde volledige en vrije keuze zonder gestraft te worden metextra toeslagen.

Het omzetten van een richtlijn is niet vrijblijvend. In 2018moet dit gebeurd zijn. De Europese Commissie heeft delidstaten echter opgeroepen eerder dan de verplichteinvoering over te gaan op de toepassing ervan in nationalewetgeving om de consument nu al te beschermen tegenwillekeur bij het extra moeten betalen voor de keuze vaneen betaalmiddel. Let op: EU-lidstaten als het VerenigdKoninkrijk, Frankrijk, Italië, Zweden, Portugal, Luxemburg,Roemenië, Bulgarije, Oostenrijk, Cyprus, Letland, Litouwen,Griekenland en Hongarije hebben naar aanleiding van deeerdere richtlijn PSD1 en de aangekondigde PSD2 al eenverbod op surcharging ingevoerd. Juist ter beschermingvan de consument heb ik de moeite genomen, te proberenNederland ook vooruit te laten gaan op de later verplichteinvoering van de PSD II en het daaruit voortvloeiende ver-bod op toeslagen bij betaalmiddelen voor consumenten.

Na twee nota's van wijziging op het oorspronkelijke initiatiefkan ik de Kamer duidelijk en zonder voorbehoud meldendat het voorstel van wet volledig in lijn is met de bepalingvan artikel 62 lid 4 PSD2, waarin het verbod op surchargingwordt geregeld. Er zit dus geen nationale Van Vlietkop meerop dat voorstel. Desondanks heeft het zeker zin om de toe-slagen op betaalmiddelen nu al aan te pakken. Waaromwachten op een verplichte invoering als wij de consumentnu al kunnen beschermen tegen willekeur en onnodigeopslagen? Uiteraard kom ik zo nog terug op de kosten inde betaalketen en op soorten betaalmiddelen.

Ik ga er zomaar van uit dat de minister van Financiën straksnog wat wil zeggen over dit initiatiefvoorstel. Daar kijk ikmet vertrouwen naar uit. Ik zal serieus luisteren naar zijnmening en ik hoop dat de collega's dat ook doen.

Kern van mijn inleidende betoog is dat mijn voorstel nietgaat over creditcards of over het stimuleren daarvan. Nee,het gaat volledig, in lijn met de PSD2, over het opkomenvoor en het beschermen van de consument. Daar gaat hetover, niet over simpelweg alleen creditcards.

Ik heb dit initiatiefwetsvoorstel naar de Raad van Stategestuurd. In essentie onderschrijft de Raad van State hetvoorstel. Het kleine aantal opmerkingen en aanbevelingenheb ik ter harte genomen. De memorie van toelichting enhet voorstel zelf heb ik daarop gewijzigd. In de nota naaraanleiding van het verslag heb ik uitgebreid schriftelijkgereageerd op de vragen van de fracties. Daarna begonhier het plenaire debat waarin de eerste termijn van deKamer heeft plaatsgevonden. Dat heeft mij aanleidinggegeven om twee opeenvolgende nota's van wijziging in

96-7-1

15 juni 2016

TK 96Toeslag gebruik betaalkaartenTweede Kamer

te dienen. Ik heb goed geluisterd naar de opvattingen vande leden en rekening gehouden met de positie van deregering. In de eerste nota van wijziging wordt geregelddat het initiatiefvoorstel inhoudelijk volledig aansluit op dePSD2. In de tweede nota van wijziging wordt geregeld datook de tekst van het wetsvoorstel dat precies doet. Ik hoophiermee tegemoet te zijn gekomen aan een aantal doorsommige fracties geuite zorgpunten. Ik ga dat hierna toe-lichten.

Sommige fracties vroegen naar de noodzaak van een ver-bod op surcharging, mede gelet op het huidige verbod omin een toeslag meer in rekening te brengen dan de werke-lijke kosten van betaalmiddelen en op de handhavingdaarvan door de Autoriteit Consument & Markt, de ACM.Immers, de ACM heeft recentelijk een handhavingsactieuitgevoerd bij een beperkt aantal webwinkels, met alsgevolg dat zij een waarschuwing hebben gekregen. Afgezienvan het feit dat dit bewijst dat er nu al meer kosten inrekening worden gebracht dan de werkelijke kosten, laat ikde Kamer nu een concreet voorbeeld zien dat aantoont hoenoodzakelijk een snelle invoering van mijn voorstel is.

Mag ik de griffier verzoeken om dit A4'tje te verspreidenonder de woordvoerders? Daar staat namelijk het voorbeeldop. Het is ouderwets. Ik hoor de minister zeggen: er is nogsteeds geen projectiescherm. Anders was het voorbeeldnu daarop te zien.

De voorzitter:Mijnheer Van Vliet, het wordt niet alleen ter inzage gelegd,maar ook rondgedeeld.

Ik neem aan dat er geen bezwaar tegen bestaat dat dit stukter inzage wordt gelegd bij het Centraal Informatiepunt vande Kamer.

(Ter inzage gelegd bij het Centraal Informatiepunt van deTweede Kamer der Staten-Generaal.)


Dank u wel, voorzitter. Ik zal even wachten totdat het ver-spreid is. Dan kan ik toelichten waarom dit een samenvat-ting is van alles waarover wij vandaag spreken. Daarna zalik het natuurlijk nog toelichten.

Het is een concreet voorbeeld waarin een gemiddeldeNederlandse consument het afgelopen weekend iets onlinewilde kopen. Dat voorbeeld is aan mij gegeven, en daarben ik erg blij mee. Ik ben niet blij met hetgeen hier gebeurt,maar wel met het feit dat ik de Kamer kan tonen wat er inNederland gebeurt. In het voorbeeld gaat het om demogelijke bestelling van mascara, en wel van een soortwaarvan je wimpers gaan groeien. Iemand wilde die mas-cara waarvan je wimpers gaan groeien, bestellen bij eenwebshop. Dit speelt zich dus online af. Die mascara wasoverigens niet voor mijzelf bedoeld, maar ik neem aan datu dat al gezien had. Mijn vrouw vindt dat mijn wimperslang genoeg zijn.

Bij die eerste webshop — links op de kleurenpagina te zien— kost een basispakket Nanolash wimperserum, dat spuldus waarvan je wimpers gaan groeien, €39. Vervolgensstaat bij deze online aanbieder, onder het kopje "betalings-wijze", dat je kunt betalen via iDEAL. Dan maak je het dus

over. Hiervoor geldt een toeslag van €10 boven op die €39.Je kunt ook betalen via PayPal, met een creditcard. Ookhierbij geldt een toeslag van €10 boven op die €39. Je kuntook nog op een andere manier betalen, namelijk via Pay-Lane, ook met een toeslag van €10. Je kunt het ook onderrembours laten versturen. Dan moet je betalen bij diegenedie het pakje aflevert. Hiervoor geldt een toeslag van €15.Zowel bij bankovermaking als bij een creditcardbetaling iser dus een toeslag van meer dan 20%, alleen voor hetbetaalmiddel.

Het spreekt vanzelf dat deze consument op zoek ging naareen andere aanbieder. Zie voorbeeld 2 van het afgelopenweekend. Dit is echt een concreet voorbeeld; het is geenverzonnen casus. De tweede aanbieder biedt exact hetzelfdeproduct aan, maar deze keer voor een prijs van €44,99. Dandenk je: o, die is duurder. Maar welke betaalwijze je ookkiest — deze aanbieder biedt er zelfs meer aan dan de eersteaanbieder — er wordt geen toeslag voor gevraagd. Je kunterop klikken, maar de prijs blijft €44,99. Zo kan het dus ook.

Dit voorbeeld toont een aantal zaken aan waarover we hetvandaag hebben. Het bekende voorbeeld van collega Dijk-graaf, die er nu helaas niet is, van de hoge toeslag opvliegtickets, is maar het topje van de ijsberg. Surchargingkomt bij veel meer producten en diensten voor. Zowel ditconcrete voorbeeld als de uitkomst van het onderzoek vande Autoriteit Consument & Markt bewijst dat er in Neder-land in strijd met de wet voor meer dan de werkelijke kostenwordt gesurcharged. Het mag namelijk maar 0,3% zijn enniet meer dan 20%. Tevens blijkt uit dit voorbeeld dat con-currentie op prijs van een product of een dienst, waarineventuele kosten van betaalmiddelen reeds zijn verwerkt,heel goed mogelijk is. Deze consument heeft immersgekozen voor de tweede aanbieder, die per saldo €4,01goedkoper is en geen surcharging toepast.

Ten slotte toont dit aan dat een verbod op surcharging nietgaat over creditcards maar over neutraliteit tussen alle tekiezen betaalmiddelen. Het spreekt vanzelf dat een verbod,zoals door mij bepleit en sowieso op ons afkomend viaPSD2, handhaving uiteindelijk veel eenvoudiger zal maken.Op de desbetreffende betaaltransacties kunnen consumenten de eventuele toezichthouder straks immers meteen zienof het verbod wordt overtreden. Daar is niks geheims meeraan.

De reikwijdte van mijn voorstel is nu volledig gebaseerdop PSD2.

De heer Merkies (SP):

Het is een mooi voorbeeld. Maar gaat de consument danniet gewoon naar degene die geen surcharging toepast?Dan hebt u per saldo ook precies wat u wilt.


Ik snap die vraag en ik had die natuurlijk ook wel verwacht,maar desondanks kies ik voor dit voorbeeld. Er is hier sprakevan een aanbieder die de wet overtreedt. Je mag maar 0,3%kosten in rekening brengen en dus niet 20%. Dat is blijkbaarniet te handhaven door de Autoriteit Consument & Markt.Het betekent ook dat als straks die richtlijn verplicht inge-voerd is, waar mijn voorstel ook precies in past, dit nietmeer mag en dat de concurrentie tussen deze twee aanbie-

96-7-2

15 juni 2016


ders op een eerlijker manier zal verlopen, namelijk zodanigdat de wet niet meer overtreden mag worden en men deeventuele kosten moet verpakken in de kostprijs van zijnproduct of dienst. Dat is transparant voor iedere consument.Dan zou ik nog wel eens willen zien wat nog het prijsverschilis tussen de eerste aanbieder en de tweede aanbieder.


Het is zelfs nog de vraag of er dan regels worden overtre-den. Als dat wel zo is, moet overigens de ACM handhaven.Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de een met eenandere merchant service charge of andere kosten te makenheeft die hij wel degelijk wil doorberekenen. Dit is dus noggeen bewijs dat de leverancier de regel heeft overtreden.


Ergens in de betaalketen is dan wel de regel overtreden,want daar mag je maar die 0,3% afwikkelingsvergoedingin rekening brengen. Het doorrekenen van kosten meer dande werkelijke kosten is per definitie verkeerd als het meerdan die 0,3% is op transacties die vallen onder de reikwijdtevan mijn voorstel.

De heer Ronnes (CDA):

Scenario 1 dat u schetst in uw voorbeeld mag in de huidigesituatie al niet. Wat gaat nu uw voorstel hieraan verbeteren?Op het moment dat men zich er niet aan houdt, zal hetnamelijk nog steeds zo zijn.


Nu houdt men zich er niet aan, omdat het blijkbaar veel temoeilijk is om die 0,3% te handhaven. Straks is er een ver-bod op surcharging. Dus dan kun je aan het einde van dehandelsketen waar de transactie uiteindelijk plaatsvindttussen dienstverlener en consument, veel gemakkelijkeralles controleren omdat het uiteindelijk allemaal in die kokerterechtkomt. De consument ziet gewoon: dit is de prijs vanhet product, die moet ik betalen want anders krijg ik hetproduct niet, maar ongeacht het betaalmiddel dat ik kies,is dit wel de prijs. Of er bezorgkosten of kosten voor ietsanders bovenop komen, is iets wat iedere aanbieder zelfmoet bepalen, maar omdat een bepaald betaalmiddel wordtgekozen mag er niet meer dan 0,3% bovenop komen. Hetis dus veel simpeler te controleren. De consument zietnamelijk zelf of hij wel of niet in het pak genaaid wordt. Dusdat overzicht gaat dan ontstaan. In het voorbeeld gaan deeerste en de tweede aanbieder alleen nog maar concurrerenop de prijs van een product, de marge die ze daarop hebbenen de manier waarop het product wordt aangeboden.

Voorzitter. Ik was gebleven bij de wettelijke reikwijdte vanmijn initiatiefvoorstel, nu dat volledig is gebaseerd op deaankomende richtlijn PSD2. Wat valt er nu onder het verbodop toeslagen, dat straks sowieso verplicht wordt? Betalingenwaarvan de afwikkelingsvergoedingen, de zogenaamdeinterchange fees, vallen onder de verordening afwikkelings-vergoedingen. Dat zijn dan betalingen met in de EuropeseEconomische Ruimte uitgegeven debetkaarten, pinbetalin-gen, ook contactloos en mobiel, en betalingen met in deEuropese Economische Ruimte uitgegeven creditcards enook die met prepaidkaarten. Wat valt er nog meer onder?Betaaldiensten waarop de zogenaamde SEPA-verordening

van toepassing is. Dat zijn overboekingen en automatischeincasso's in euro's, voor zover ze plaatsvinden binnen die-zelfde Europese Economische Ruimte. Wat valt er dan nietonder, nu ik het volledig in lijn heb gebracht met PSD2?Alle driepartijentransacties. Dat zijn bijvoorbeeld AmericanExpress en Diners Club. Daarvan mogen straks nog welextra kosten worden doorberekend. Verder vallen er nietonder betalingen met zuiver zakelijke kaarten die alleenzakelijke transacties behelzen. Die worden dus ook met rustgelaten want dat doet ook PSD2. Ook vallen erbuiten beta-lingen met kaarten, van welke oorsprong dan ook, vanbuiten de Europese Economische Ruimte. Dat zou wel eensbelangrijk kunnen zijn voor toeristische sectoren, wanneerAmerikanen of Chinezen met andere creditcards of betaal-kaarten betalen.

In reactie op zorgen uit de Kamer over kruisbestuiving vankosten van betaalmiddelen onderling, over risico's' vanschuldenproblematiek met betrekking tot creditcards enover de kosten voor ondernemers, zou ik graag het vol-gende willen zeggen. Het duurste betaalmiddel voor degemiddelde ondernemer is contante betalingen. Naar ver-wachting zullen de kosten daarvan naar verhouding verderstijgen door de afname van het contante betalingsverkeer.Die kosten zijn echter doorgaans verrekend in de kostprijsvan het product of de dienst. Door het initiatiefvoorstelwordt deze lijn doorgetrokken naar alle betaalmiddelen,waarvan de afwikkelingsvergoeding wettelijk is gemaxi-meerd op 0,3% van de prijs. In de betaalketen mag er nu alniet meer dan €0,30 per €100 — we hebben het immersover €0,30 per €100 — gevraagd worden aan afwikkelings-vergoeding. Dit gemaximeerde bedrag kan naar mijnmening straks in de kostprijs verwerkt worden.

Ik merk in het bijzonder op dat door het voorstel creditcardsbepaald niet gratis worden. Voor dit betaalmiddel moet deconsument, net als voor een pinpas, periodiek aan zijn ofhaar bank of creditcardclub een apart bedrag betalen. Voorcreditcards is dit bedrag gemiddeld genomen een stukhoger dan voor een pinpas, omdat er ook extra dienstenworden aangeboden bij betaling met een creditcard, zoalseen verzekering. Maar de in de keten voorafgaande afwik-kelingsvergoeding van 0,3% van de prijs, waarmee de doorte berekenen kosten van een betaalmiddel nu wordenbegrensd, mag straks niet meer als aparte toeslag aanconsumenten in rekening worden gebracht. Maar hierdoorwordt een creditcard bepaald niet gratis. Je moet gewoonaan je eigen bank periodiek blijven betalen. Hieruit volgtdus ook niet de conclusie dat bij een verbod op toeslagenhet ene betaalmiddel het andere gaat subsidiëren. We zagenin het concrete voorbeeld van daarnet dat voor alle aange-boden online betaalmiddelen een heel vette toeslag werdgeëist. Die toeslag komt straks te vervallen.

Gelet op de terechte zorgen van fracties over schulden,merk ik op dat als er geen €0,30 meer in rekening magworden gebracht bij een aankoop van €100, er naar mijnmening geen consumentenbeweging zal plaatsvindenrichting het maken van meer schulden of het hanteren vanéén specifiek betaalmiddel. Het voorstel gaat immers nietalleen over creditcards maar over alle betaalmiddelen dieik eerder heb omschreven. Creditcards worden bepaald nietgratis. Misschien worden ze zelfs wel duurder, want die0,3% mag straks niet doorberekend worden.

96-7-3

15 juni 2016


Het Nibud heeft onderzocht dat 50% van de Nederlandsehuishoudens weleens rood staat op de normale betaalreke-ning. Als deze consumenten een betaling doen via iDEAL,via overboeken of met de pinpas, dan gebruiken ze directeen rekening waarop ze rood staan. Dan is er sprake vaneen heel duur krediet. Bij een creditcardbetaling gaat derenteteller pas na zes weken tikken. Ieder specifiek betaal-middel kent dus voor- en nadelen. Het gedrag van consu-menten is niet helemaal te voorspellen, maar het is te kortdoor de bocht om nu te zeggen dat bij een verbod op sur-charging meer creditcards worden gebruikt of dat er risico'szijn op hogere schulden.

De heer Nijboer (PvdA):

De heer Van Vliet zei eerder dat consumentenbeschermingde hoofdmoot is. Ik geloof dat hij dat beoogt. Hij wil nietste maken hebben met creditcardstimulering. Het stimulerenvan creditcards wordt dus ook echt niet beoogd.


Inderdaad.


Ik bestrijd wel de redenering van zojuist. Nederlandersblijken heel gevoelig voor financiële prikkels. Als je elkekeer moet betalen, ook al is het maar €0,30, €0,40 of €0,20,terwijl je gratis kunt pinnen, dan ga je pinnen. Als je diedrempel wegneemt, zal het toch aantrekkelijker worden omcreditcards te gebruiken naast de pinpas, die al zo goedkoopis en zo goed werkt. Mensen staan soms al rood op hunbetaalrekening, maar die pinpas hebben ze al. Ik ben tochwel bevreesd dat het effect zal zijn dat er veel meer credit-cards worden gebruikt en dat daarmee veel hogere schuldenworden gemaakt, naast het feit dat veel mensen al roodstaan op hun rekening.


Ik begrijp de heer Nijboer ergens wel. Als je ervan uitgaatdat veel meer mensen creditcards zullen gebruiken, zitdaarin ook de redenering besloten dat veel meer menseneen creditcard zullen aanschaffen. Dat kost geld bij je bank.Een creditcard is veel duurder dan een pinpas. Dat is dusde eerste drempel waar je als consument overheen moet.De tweede stap betreft de vraag wat je met die creditcardgaat doen. In Nederland is het heel makkelijk om een pinpasuit de portemonnee te trekken en daarmee te betalen. Datonderschrijf ik van harte. Ik betaal zelf amper dingen meteen creditcard. Dat doe ik alleen in het buitenland, in eenrestaurant of als ik met mijn auto ga tanken en men geenpinpas accepteert. In sommige landen is dat helaas nogsteeds het geval. De reden waarom mensen dan specifiekeen creditcard gaan gebruiken omdat zij €0,30 niet meerdoorberekend krijgen, zie ik niet. Bovendien, en dat is heelbelangrijk voor het beeld dat wij hier samen hebben, liet ikzojuist in een voorbeeld zien: of je nu met iDEAL betaalt ofmet een creditcard, je krijgt €10 op €39 extra voor je kiezen.Collega Dijkgraaf had het over €7,50 op ieder vliegticketvan een paar tientjes. Dat gaan wij straks met zijn allenverbieden, zoals ook de PSD2 dit gaat verbieden. Dat isprecies hetzelfde als wat ik wil. Dat krijg je dus niet meervoor je kiezen, ongeacht het betaalmiddel. Dat dit feit zouleiden tot veel meer creditkaartgebruik, zie ik dus niet.


Over dat bedrag van €10 zijn wij het eens. Het mag nu alniet en het moet worden gehandhaafd. Daar geef ik straksin tweede termijn ook nog een opvatting over. Je maaktiets gratis wat nu niet gratis is in het betalingsverkeer, waarje elke dag soms meerdere malen gebruik van maakt. Zoudat niet leiden tot veel meer gebruik? De heer Van Vlietprijst het zo mooi dat die creditcards eigenlijk alleen in hetbuitenland worden gebruikt, en heel af en toe door eenselecte groep, want je moet er ook voor betalen. Dat vindik wel een groot goed van het Nederlands betalingsverkeer.Als je die drempel wegneemt, ben ik echt bang dat ermassaal met creditcards wordt betaald en dat de schulden-problematiek, die toch al groot is, mede daardoor zal toene-men.


Nogmaals, mijn voorstel is in essentie bedoeld voor debescherming van de consument. Ik ga dan ook niet hiervanuit als een gevolg van dit voorstel. Dat doet de EuropeseCommissie ook niet; die komt met de PSD2, die exactgelijkluidend is. Als het waar is wat de heer Nijboer veron-derstelt, zou je in al die landen, zoals het Verenigd Konink-rijk, Italië en Frankrijk, nu een massaal hoger gebruik vande creditcard moeten zien. Dat is een geluid dat mij nietheeft bereikt. Bovendien wordt het straks verboden om ookop pinpasbetalingen en alle andere betalingsvormen toesla-gen te vragen. Wij trekken dus gewoon één lijn voor allebetaalmiddelen. Dan zeg ik: dat is pas vrijheid voor deconsument om te kiezen voor het betaalmiddel dat hij zelfwil, zonder dat je voor het een specifiek gestraft wordt meteen toeslag en voor het ander niet. Wij praten misschieneen beetje langs elkaar heen, maar uiteindelijk willen wijhetzelfde, namelijk bescherming van de consument. Ik bener heilig van overtuigd dat de schuldenproblematiek hieramper door geraakt zal worden.

Mevrouw Aukje de Vries (VVD):

Afgezien van de schuldenproblematiek, denk ik dat de heerVan Vliet heel nadrukkelijk aangeeft dat wij vooral naar deconsument moeten kijken. Ik denk dat wij dat hier allemaaldoen. Een van de cruciale punten was dat een creditcardin het algemeen gewoon duurder is in het gebruik dan eenander betaalmiddel. Op het moment dat je inderdaad dieverschuiving gaat zien en er veel meer creditcardbetalingenplaatsvinden, zal dit uiteindelijk wel verrekend worden inde prijs. Ik vind de vergelijking met het buitenland overigensniet zo heel logisch, omdat daar hele andere manieren vancreditcardgebruik zijn. U gelooft misschien in het ideaal-plaatje dat een en ander niet wordt doorberekend aan deklant, maar u hebt mij er nog niet van kunnen overtuigendat dit niet het geval zal zijn. Dan zou je tot een prijsstijgingkomen voor de consument. Ik vraag mij echt af of de con-sument daar nu per se op zit te wachten.


Dit is een heel belangrijke vraag van mevrouw De Vries endaarom is mijn antwoord ook heel belangrijk. Het is de kernvan de zaak. Wij spreken hier over de afwikkelingsvergoe-dingen, ook wel interchange fees genoemd met een duurwoord, die in de keten zitten voorafgaand aan het momentwaarop de consument eraan te pas komt. Die afwikkelings-vergoeding is wettelijk vastgelegd op 0,3%. Stel dat in een

96-7-4

15 juni 2016


keten, waar uiteindelijk sprake is van betaling met een cre-ditcard, een veel hogere interchange fee geldt. Als de win-kelier dan denkt "ik moet dat doorberekenen, want anderslijd ik verlies op dit betaalmiddel", dan ligt het probleemdus eerder in de keten. Dan is de 0,3% niet gehandhaafd.De partijen die vóór de consument al die transacties metelkaar doen en interchange fees aan elkaar berekenen endie van een creditcard uitgevende creditcardclub een credit-card afnemen, moeten erop letten dat er sprake is van nietmeer dan 0,3% van het transactievolume voordat de spullenaan de consument worden aangeboden. Als zij elkaardaaraan houden — en dat kan worden afgedwongen — isde consument uiteindelijk niet duurder uit, want dan hebje het over €0,30 op een bedrag van €100.


Volgens mij is er toch een verschil tussen de interchangefee voor een creditcard en die voor een debitcard. Dat per-centage is anders. Als je daarin verschuiving krijgt naar hetduurdere betaalmiddel, zal dat uiteindelijk consequentieshebben voor de kosten van het totale betalingsverkeer. Daarlijkt de heer Van Vliet toch een beetje de kop in het zand testeken. In de eerste termijn hebben wij heel nadrukkelijkgevraagd naar de invloed op de keuzemogelijkheden.Worden die niet beperkt? Immers, als je een duurder middelhebt, moet je dat doorberekenen in de prijs. Dan zou ik alsdetaillist zeggen: nou, dan ga ik alleen dat goedkopebetaalmiddel nog aanbieden. Gevolg is dan dat er minderkeuzemogelijkheden zijn. Hoe kijkt de heer Van Vliet daar-naar?


Men is van mij gewend dat ik mijn kop nooit in het zandsteek. Ik treed altijd met open vizier hier de arena in. Datdoe ik ook nu. De gevolgen die mevrouw De Vries schetst,zullen zich niet voordoen. Als 0,3 het percentage is waariedereen zich aan moet houden, dan is dat dus €0,30 opeen transactie van €100. Van belang is te vermelden dat deveronderstelling van mevrouw De Vries dat debetkaartenof pinpassen daar niet onder zouden vallen, niet correct is,want die vallen daar wel degelijk onder. Ze vallen gewoononder de verordening afwikkelingsvergoedingen voortransacties in de keten voorafgaand. Ook daarbij heb je temaken met die 0,3%, dus op dat punt kan ik mevrouw DeVries zeer, zeer geruststellen.

De keuze in betaalmiddelen — ik wil daar later in mijnbetoog nog op terugkomen — wordt volgens mij alleenmaar groter. Dat is een heel logische redenering. Als allebetaalmiddelen ten opzichte van elkaar neutraal worden inhet gebruik door de consument — je krijgt niet bij het enemeer kosten dan bij het andere — zullen de diversiteit enhet aantal betaalmiddelen daar juist een boost van krijgen.Ik kom daar straks nog kort op terug.

Waar was ik gebleven? De schuldproblematiek had ik neteven besproken. Zo'n vaart gaat het echt niet lopen, daarben ik heilig van overtuigd. De vrije concurrerende marktvan vraag en aanbod zal straks zonder verstoring doortoeslagen voor betaalmiddelen zijn werk kunnen doen.Wanneer de 0,3% afwikkelingsvergoeding niet meer kanworden doorberekend als toeslag, acht ik de kans klein datveel aanbieders een of meerdere specifieke betaalmiddelendan maar niet meer aanbieden. Anders is de kans groot dat

de consument juist naar een andere aanbieder gaat. Hierkomt bij dat nieuwe betaalmiddelen of FinTech-oplossingenstraks zonder enige verstoring de betaalmarkt kunnenbetreden. De zorgvuldig voorbereide PSD2 gaat de landenvan de EU niet op achterstand zetten ten opzichte van derest van de wereld. Tot deze conclusie kwamen economi-sche grootmachten als Frankrijk, Italië en Groot-Brittanniëal eerder. Nogmaals, in die landen is het verbod op surchar-ging al ingegaan.

Ook is gevraagd naar het mkb. Ik heb uiteindelijk een briefgezien van Thuiswinkel.org, Horeca Nederland, DetailhandelNederland en de ANWR. Wellicht hadden wij eerder metelkaar in gesprek kunnen komen als men zich tot mij hadgewend met eventuele grieven. Ik denk dat eventuelebezwaren minder zwaar geworden zullen zijn, nu mijnvoorstel volledig in lijn is met de PSD2. Vanaf 2018 is eenverbod op toeslagen immers verplicht. Uitstel is dus zekergeen afstel en zou rechtstreeks ten koste gaan van deNederlandse consument. Als afgeleide van een onderzoekdoor de Europese Commissie kwamen wij al op een bedragvan 36 miljoen euro. Iedereen voelt wel aan dat het werke-lijke nadeel voor de consument in Nederland, waar volgensmediaberichten van eerder deze week naar verhouding demeeste online-aankopen worden gedaan van de heleEuropese Unie, veel hoger is. Ik durf daar echt een paardop te verwedden. Voor de Europese Commissie was hetbedrag van die vele honderden miljoenen voor de hele Uniein elk geval expliciet reden om de lidstaten op te roepen,al aan de slag te gaan met een verbod op surcharging.

Ook zal mijn voorstel, mocht het aangenomen worden, nietmeteen in werking treden. Er blijft altijd een overgangster-mijn om aan de situatie te wennen. In die eerder genoemdebrief van die organisaties las ik overigens dat de ANWRmet de Autoriteit Consument & Markt afgesproken zouhebben dat er vanaf 1 februari 2016 "slechts" 2% toeslaggehanteerd zal gaan worden. Dat vind ik bijzonder vreemd,als het wettelijk toegestane percentage 0,3 is. Dus daar kloptiets niet. In ieder geval sta ik altijd open voor standpuntenvan anderen en ik heb die brief wel degelijk betrokken inmijn beraadslagingen.


In eerste termijn heb ik heel nadrukkelijk aangegeven datwij het heel belangrijk vinden dat er overleg plaatsvindtover voorstellen, ook met het bedrijfsleven. Dat is iets watwij altijd van het kabinet vragen op het moment dat hetmet wetsvoorstellen komt. Begrijp ik nu goed dat de heerVan Vliet geen overleg heeft gehad met de betrokken par-tijen? Dat zou ik dan wel een heel rare vinden.


Ik heb dit initiatiefwetsvoorstel naar eer en geweten voor-bereid, daarbij zo veel mogelijk lettend op de aangedragenargumenten. Soms heb je de beperking dat je niet iedereenin de markt zelf kunt opzoeken. De organisaties die bovende brief staan, hebben mij ook niet benaderd. Ik heb zelfsdie brief niet rechtstreeks mogen krijgen. Ik wil hier nietmet modder gaan gooien, dat lijkt me niet gunstig voor eenwetsvoorstel dat in de Kamer moet landen, maar ik vindwel dat er aan twee kanten een verantwoordelijkheid ligt.Nogmaals, ik ben altijd bereid om met iedereen het gesprekaan te gaan.

96-7-5

15 juni 2016



Volgens mij is die brief naar de vaste commissie voorFinanciën gestuurd. In die zin was ze toegankelijk. Dit is eenbeetje van: als Mohammed niet naar de berg komt, komtde berg wel naar Mohammed. Volgens mij wil de heer VanVliet graag een voorstel door deze Kamer heen hebben. Ineerste termijn is nadrukkelijk gevraagd waarom er geenoverleg is geweest met het bedrijfsleven. De VVD vindt datbelangrijk. Volgens ons zou het goed zijn als er een integraalvoorstel komt. Dan verbaast het mij toch wel een beetje datde heer Van Vliet die mogelijkheid niet heeft aangegrepenom in de tussenliggende periode overleg te voeren.Waarom heeft hij dat niet gedaan?


Het is gissen of overleg, dat wil zeggen fysiek met elkaarom tafel gaan zitten, meer zou hebben opgeleverd dan watin die lobbybrief stond. Dat zou kunnen, maar dat weet ikniet. Mij hebben die geluiden niet bereikt. Soms heb ikfysiek niet de mogelijkheden om de markt op te gaan eniedereen op te zoeken. Mijn agenda is redelijk vol. Deson-danks meen ik naar eer en geweten optimaal mijn best tehebben gedaan voor dit wetsvoorstel en alle argumentente hebben gewogen. Luisterend naar uw grieven in eerstetermijn heb ik het voorstel zwaar aangepast, in die zin dathet nu volledig in lijn is met PSD2. Dat komt sowieso in2018 op ons af. De Commissie zegt daarvan: doe het nu ingodsnaam, want dat is veel beter voor de consumenten.Grote landen, zoals Frankrijk, Italië en Groot-Brittanniëzeggen daarvan: dat hebben wij al gedaan, Nederland, doehet alsjeblieft ook. Oké, ik luister naar alle grieven, maardan ben je misschien ook wel een beetje blind voor dewerkelijkheid, namelijk dat grote landen om ons heen datal hebben geregeld. Pakt het werkelijk zo nadelig uit voorretailers of ondernemers die met webshops bezig zijn? Alsje een vrije concurrerende markt hebt, die niet meer afhangtvan het betaalmiddel dat je kiest, heb je alleen maar eenmeer zuivere en transparante concurrentie. Kijk naar hetvoorbeeld dat ik net gaf. Er is een club die zegt: ons productis wat duurder, maar je hebt een all-inprijs, waarvoor je hetkunt doen. Zo niet, dan ga je maar naar een ander. Dat heeftin dat voorbeeld al gewerkt. Straks gaan we dat wettelijkregelen, omdat het ook in PSD2 wordt geregeld. Dan kaner geen onderscheid meer worden gemaakt qua betaalmid-del. Ik vind het een heel liberaal uitgangspunt dat de consu-ment kan kiezen hoe iets wordt betaald. Daar is het mij omte doen en niet om het benadelen van een partij, integen-deel. Ik hoop dat uiteindelijk iedereen hiervan profiteert,zodat we met z'n allen de binnenlandse bestedingen eenboostje kunnen geven. Aan het eind van de rit profiterende staatskas en de webshops.

Er zijn vragen gesteld over het hele stelsel van fees in debetaalketen. Mijn voorstel gaat over toeslagen voor consu-menten bij bepaalde transacties. Het zou inderdaad raad-zaam zijn om het hele vergoedingensysteem te beoordelen.Dan kom ik op dat complete voorstel waarover mevrouwDe Vries en de heer Merkies het ook hadden. Mijn middel-grote fractie had nu even niet de mogelijkheden om eencompleet voorstel voor een afgewogen betaalsysteem inte dienen. Maar dat neemt niet weg dat je daar wel een deeldat van belang is voor de consument uit kunt pakken, netzoals die andere EU-lidstaten hebben gedaan, waarmee jede oproep van de Commissie volgt, omdat dit rechtstreeksleidt tot een betere positie voor de consument en tot een

transparantere concurrentie. Laten we het hele systeemvan fees met elkaar bekijken. Ik hoop daaraan te kunnenbijdragen bij de verdere implementatie van PSD2 in 2018.Daar gaan we natuurlijk over nadenken. Dan zal ik u graagop die punten ook mijn mening geven. Overigens, het ver-bod dat hier besproken wordt, ziet op toeslagen voor hetgebruik van betaalmiddelen. Wanneer dit verpakt wordt alsservice- of administratiekosten maar dit vervolgens welwordt gekoppeld aan een specifiek betaalmiddel — diekosten worden dan in rekening gebracht — valt dit natuurlijkgewoon onder het verbod. Kosten die niet gekoppeld zijnaan een specifiek betaalmiddel — als dat echte administra-tiekosten zijn — kunnen natuurlijk nog worden doorbere-kend. Daar ga ik niet over.

Als iedereen in de keten zich houdt aan de wettelijke limietvan 0,3% afwikkelingsvergoeding, is het eventuele verliesaan extra verdienpotentieel aan het uiteinde, bij de consu-ment, uiterst beperkt. Bij hogere extra bedragen gaat hetdan ook niet meer om kosten, maar het gaat dan om eenextra verdienmodel. In een vrije concurrerende markt zonderverstoringen van betaalmiddelen, zullen de gevolgen voorconsumenten in de vorm van prijsstijgingen daarom naarmijn stellige overtuiging zeer beperkt zijn. Kijk ook naar heteerder genoemde concrete voorbeeld waarbij de totale prijszonder surcharge zelfs 10% lager uitpakte op een identiekproduct. Het afschaffen van verkeerde prikkels leidt tot eensituatie waarin iedereen kan betalen op de wijze waarophij of zij wil. Daar sta ik voor.


Ik stel een vraag over de handhaving. Een van de problemendie de heer Van Vliet schetst, is dat de huidige variant nietgoed te handhaven zou zijn. Nou, er vinden wel degelijkhandhavingsacties plaats. Ik had ook een vraag aan deminister daarover, maar hij zal daar straks misschien welop terugkomen. De vraag is hoe dit dan wel te handhavenis. Het principe blijft immers hetzelfde: ze moeten op elkewebsite kijken om te weten te komen hoe het systeem inelkaar zit en hoe het werkt. Hoe is dit volgens de heer VanVliet dan wel te handhaven en wat is het verschil met dehuidige methode?


In essentie is de handhaving veel overzichtelijker en simpe-ler. Je ziet immers gewoon of er een verbod wordt overtre-den. Op dit ogenblik zie je dat niet. Er zijn immers heel veelpartijen die meer berekenen dan die 0,3% en die dus uitein-delijk ook meer doorberekenen aan de consument, diedaarmee per definitie wettelijk meer dan de werkelijkekosten in rekening gebracht krijgt voor een bepaaldbetaalmiddel. Dat kun je nu niet zien. De transacties van deAutoriteit Consument & Markt zijn immers niet allemaalopenbaar. Gelukkig is het ook de VVD geweest, voormaligcollega De Liefde, die daarover schriftelijke vragen steldeaan minister Kamp, die gaat over de Autoriteit Consument& Markt. Hij was ook heel erg bevreesd dat hier nietgehandhaafd wordt, dat dit grote problemen oplevert endat dit in de praktijk een dode tijger is. Je hebt dan niet eenseen dode tijger, maar je hebt zelfs een pandabeer met eenkunstgebit. Dit wordt gewoon niet gehandhaafd.

Iedereen lacht er toch om als, omdat er vragen zijn gesteldaan de minister, de Autoriteit Consument & Markt op pad

96-7-6

15 juni 2016


gaat, er een paar voorbeeldjes uit pikt en daarvoor eenwaarschuwing geeft? Zie dit voorbeeld. Gewoon op simpelemascara, 20% surcharge op een betaalmiddel. Aan het eindvan de rit krijg je veel meer overzicht: er is een verbod ende vraag is of dat al dan niet wordt overtreden. Uiteindelijkzul je dan ook met de juiste toezichthouder sneller engemakkelijker tot handhaving kunnen overgaan. Daar benik van overtuigd.


Volgens mij is de heer Van Vliet het ermee eens dat dieeerste variant gewoon ook in het huidige systeem al nietmag.


Zeker.


Dan gaat het om de handhaving. U geeft aan dat er boeteszijn uitgedeeld aan een aantal partijen. Ik heb van de ACMbegrepen dat de partijen ook hun regeling daarvoor hebbenaangepast. En dat is toch uiteindelijk het doel dat je wiltbereiken met die handhaving?


Zeker, maar als er slechts een beperkt aantal aanbiederszich aanpast aan dat doel, blijft een heel groot deel van demarkt nog in de mist hangen en dat doet het dingen dieniet meer mogen. Voor de consument is dat hoe dan ook,aan het eind van de rit, niet overzichtelijk, niet transparanten niet goed. Als PSD2 dit wel regelt en andere grote lidsta-ten zeggen dat het echt goed is wat uit Brussel komt en datze dat ook al doen, eerder dan onder het verplichte PSD2,zou ik het een beetje raar vinden als we in Nederland zou-den zeggen: hmm, die handhaving … Nou ja, dat is allemaalniet goed. Laten wij daar maar van afzien. Dan ben je eeneilandje in de Europese Unie. Nogmaals, het gaat mij omde bescherming van de consument, zonder dat het leidt totandere verstoringen op de vrije markt. Ik ben ervan over-tuigd dat, als we dit doen, het gaat werken. Nu moeten weiedere keer extra kosten in rekening brengen voor eenspecifiek betaalmiddel.

Dank u wel.

De voorzitter:Ik dank de initiatiefnemer en geef het woord aan de minis-ter, die optreedt als adviseur van de Kamer.

Minister Dijsselbloem:

Als de Kamer daar prijs op stelt natuurlijk.

Voorzitter. Ik wil het volgende in overweging geven. Sindsde eerste termijn van de Kamer is het voorstel met behulpvan twee nota's van wijziging aangepast. Hiermee is hetgeheel in lijn gebracht met PSD2. Eigenlijk is hiermee dussprake van implementatie van een deel van PSD2. Die isdaarmee naar voren getrokken, want zoals u weet, was de

implementatie voorzien voor januari 2018. Dat is de standvan zaken.

Ik zal nu een aantal vragen beantwoorden die in de eerstetermijn door de Kamer zijn gesteld. Mevrouw De Vries heeftgevraagd naar de implementatie van PSD2 en naar deafstemming met marktpartijen. Het wetsvoorstel terimplementatie gaat deze zomer in consultatie. Dat betekentdat iedereen daar dan op kan reageren. Onze planning isdat het wetsvoorstel begin 2017 bij de Tweede Kamer wordtingediend en dat het in januari 2018 in werking treedt. Bijhet wetsvoorstel hoort ook een besluit ter uitwerking vande wettelijke normen. Dat besluit gaat naar verwachtingeind dit jaar in openbare consultatie. Daarnaast kan ikmelden dat er al binnen en buiten het MaatschappelijkOverleg Betalingsverkeer veel overleg is met de sector overde implicaties van PSD2. Men is zich daar dus van bewusten daar ook al mee bezig.

De heer Van Dijck heeft gevraagd of het initiatiefwetsvoor-stel aansluit bij PSD2. Daar heb ik zojuist bij wijze vaninleiding al iets over gezegd. Zeker met de tweede nota vanwijziging sluit het voorstel exact aan bij de bepalingen vanPSD2. De heer Van Dijck vroeg ook of er sprake is van eennationale kop. Die is er naar mijn oordeel niet.

De heer Merkies, de heer Nijboer en mevrouw De Vrieshebben gevraagd naar de handhaving door de ACM vande bestaande regelgeving. Het kabinet heeft van de ACMbegrepen dat er geen indicaties zijn dat ze bij de handhavingvan het hier bedoelde verbod tegen problemen zou aanlo-pen. In 2015 heeft de ACM — verschillenden van u refereer-den daar al aan — onderzoek gedaan naar de naleving vande bestaande bepalingen. Men heeft een aantal onderne-mingen aangesproken die meer kosten in rekening brachtendan de werkelijke kosten. Op de website laat de ACM wetendat deze ondernemingen hun kosten hebben verlaagd enin lijn hebben gebracht met de geldende regeling. Datnieuwsbericht is door de ACM in januari naar buitengebracht.

De ACM heeft verschillende instrumenten tot haarbeschikking om te handhaven, waaronder het boete-instrument. Bij de keuze van de handhavingsaanpak heeftde ACM ruimte, maar zij zet daarbij, zo laat zij weten, steedsde consument centraal.

De heer Koolmees heeft gevraagd of ik bereid ben om delimitering van de Merchant Service Charge in te brengenin het Maatschappelijk Overleg Betalingsverkeer. Ik begrijpzijn zorg. Ik zal zijn betoog op dit punt niet herhalen, maarik ben bereid dat in te brengen in het maatschappelijkoverleg.

Mevrouw De Vries heeft gevraagd wat voor verschuivinger zal plaatsvinden in het gebruik van betaalde betaalmid-delen. Daarover ging net het debatje tussen haar en de ini-tiatiefnemer ook. Welke verschuiving zal er plaatsvindenals gevolg van een toepassing van het initiatiefwetsvoor-stel? Komt er een verschuiving naar duurdere betaalmetho-den? Onze inschatting is dat het initiële wetsvoorstel erpotentieel toe had kunnen leiden dat er een verschuivingzou plaatsvinden van goedkopere naar duurdere creditcards.Met de tweede nota van wijziging is er geen directe aanlei-ding meer om aan te nemen dat dat zal gebeuren, omdater dan nog steeds een toeslag gevraagd kan worden voorde vaak duurdere creditcards, bijvoorbeeld als die geba-

96-7-7

15 juni 2016


seerd zijn op het driepartijenschema. Een verschuiving vanhet gebruik van debitcards naar creditcards blijft nog steedsmogelijk. De kans daarop acht ik niet groot. De hoeveelheidbetalingen in Nederland met creditcards is heel klein. Hetgaat om minder dan een half procent van alle betalingendoor Nederlandse consumenten en een nog veel kleinerpercentage wordt gedaan met een kaart waarover we hethier hebben. Dan sluit ik de driepartijenschema's er dusvan uit. Het gaat echt om heel kleine percentages. Natuurlijkkan er een verschuiving tot stand komen, maar dan wil ikerop wijzen dat bij aanschaf kosten in rekening wordengebracht voor een creditcard. Bovendien is het een credit-card. Het gaat dus op krediet, zoals de naam al zegt. Er zijnonmiddellijk kosten als je rood staat op je creditcard. Veelmensen hebben geen groot tegoed op hun creditcard staan.Het is een heel dure betaalwijze. Ik kan het niet helemaaluitsluiten, maar het risico wordt door mij als beperkteringeschat.

De heer Ronnes en de heer Nijboer hebben specifiekgevraagd of dit alles zal leiden tot meer schulden. Ik denkdat de verschuiving beperkt zal zijn. Er zijn kosten verbon-den aan de creditcard, vooraf bij aanschaf en bij gebruik.Zoals gezegd maakt de nota van wijziging het risico kleiner.

Ik denk dat ik hiermee alle vragen heb beantwoord.


Ik heb een nieuwe vraag voor de minister. Ziet hij eenmeerwaarde in het feit dat met dit voorstel een deel vanPSD2 naar voren wordt getrokken?


Laat ik het omdraaien: waarom niet? Het is een maatregeldie de consument verder beschermt en die in de kracht vanhaar eenvoud beter begrijpbaar en toepasbaar is en daar-mee beter handhaafbaar. Normaal zou ik de maatregelmeenemen in de hele implementatie. Dat zou langer duren,maar dankzij het initiatief van de heer Van Vliet kan deKamer dit eerder aannemen en doorvoeren. Ik zie daar geenbezwaar tegen.


Vindt u dat in het proces dat de initiatiefnemer heeftgevolgd, voldoende rekening is gehouden met de invloedvan maatschappelijke organisaties of het overleg van demaatschappelijke organisaties?


Ik geloof niet dat het aan mij is om dat te beoordelen. Ikkan het ook niet beoordelen, want ik weet niet welke con-tacten er zijn geweest en op welke wijze het is gebeurd. Datmoet u kunnen beoordelen.

De heer Koolmees (D66):

Ik heb een vraag in het verlengde hiervan. De minister gafaan dat er al veel overleg is in het Maatschappelijk OverlegBetalingsverkeer over de implementatie van PSD2. Ziet hijproblemen in het met een jaar naar voren halen van deinvoering van deze wet? Ik ga voor het gemak even uit van1 januari 2017. Zal dat in de praktijk tot problemen leiden?


Ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik denk dat het een betrekke-lijk overzichtelijke maatregel is die heel snel kan wordengeïmplementeerd.

De voorzitter:Dan dank ik de minister en kijk ik naar de Kamer om te zienof we direct kunnen overgaan naar de tweede termijn. Ikzie instemmend geknik. Het woord is aan mevrouw De Vries.


Voorzitter. Dank voor de beantwoording door zowel de ini-tiatiefnemer als de minister, zijnde diens adviseur. Op zichzijn wij blij dat een groot deel van de koppen op de regelge-ving zoals oorspronkelijk voorgesteld nu uit het voorstel is.Daar hadden wij namelijk echt grote bezwaren tegen. Eénpunt — het kwam bij interruptie al even naar voren — maaktdit voorstel voor ons wat problematisch, namelijk het feitdat er geen overleg heeft plaatsgevonden met hetbedrijfsleven. Wij vinden het belangrijk dat weten regelge-ving besproken wordt met het bedrijfsleven en dat menook input kan leveren. In tegenstelling tot de minister zieik wel haken en ogen aan het naar voren halen van eenonderdeeltje uit de PSD2-richtlijn zonder daarbij naar anderezaken te kijken. Er is net ook gesproken over de merchantservice charge. Dat zijn dingen die je volgens mij in eentotaalpakket moet afwegen. Dat vind ik wel het probleemen dat blijven wij ook het probleem vinden bij dit voorstel.We zullen daar nog eens goed over nadenken, maar dieproblemen zijn voor ons heel zwaarwegend als het gaatom dit voorstel.

De heer Koolmees (D66):

Voorzitter. Ik dank de heer Van Vliet en onze adviseur, deminister, voor de beantwoording. Naar aanleiding van deeerste termijn hebben we twee nota's van wijziging gekre-gen zonder een zogenoemde Van Vlietkop. Ik denk dat hetpositief is wat er is gebeurd. De heer Van Vliet benadruktdat hij het opneemt voor de consumenten. Daar is de fractievan D66 het mee eens. Het voorbeeld van Nanolash, datde heer Van Vliet gebruikte om het geheel te illustrerenvandaag, was mooi. Ik ben blij met de toezegging van deminister om in het Maatschappelijk Overleg Betalingsver-keer de merchant service charge te bespreken, om tevoorkomen dat er inderdaad een andere weg wordtgevonden om de kosten op te drijven. Ik ben dus zeertevreden over deze beantwoording. Daarom zal de fractievan D66 deze wet steunen.


Voorzitter. Ik begrijp dat het in het nu voorliggende voorstelgaat om het naar voren halen van een heel klein stukje,namelijk artikel 62, lid 4 van richtlijn PSD2. Ik vraag mij afof je nu echt alleen maar dat heel kleine stukje naar vorenmoet halen. Is het niet handiger om het integraal tebespreken? Ik zeg dat vooral omdat de voorbeelden die VanVliet noemt, al verboden zijn. Dan is dat toch eigenlijkoverbodig.

96-7-8

15 juni 2016


Voor een deel van de creditcards geldt dat er sprake is vaneen lidstaatoptie. Dat kunnen we dan nog bespreken in hetkader van de gehele richtlijn. Ik vond het overigens jammerdat er geen overleg is geweest met de detailhandel. Dat iswel gevraagd in de schriftelijke ronde en ik heb dat ookgevraagd tijdens mijn eerste termijn. We hebben dat duswel herhaaldelijk gevraagd. Ik hecht toch wel zeer aan depositie van de ondernemers in de detailhandel, omdat zijwel te maken krijgen met de extra kosten vanwege diecreditcards en die vervolgens niet kunnen doorberekenen.Daar maken wij ons natuurlijk zorgen over. Die ondernemersgaan dat op een andere manier doorbereken, namelijk inhet hele product, en dan komt dat uiteindelijk toch terechtbij debitcardbetalingen. Die worden daardoor dan duurder.Daar maken wij ons zorgen over.

In dat kader heb ik gevraagd — dat is ook een vraag aan deminister — of er onderzoek zou moeten komen naar deverhouding tussen de kosten voor debetkaarten en credit-cards en de verhouding tussen de kosten die wordengemaakt en het effect dat dit zou kunnen hebben. Ik denkwel degelijk dat het effect zal hebben en dat er hierdoor weldegelijk meer creditcardbetalingen komen. Vanwege dezorg dat de debetkaarten dan mogelijk duurder worden,dien ik de volgende motie in.

Motie

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

constaterende dat in Nederland het gebruik van debetkaar-ten veel malen groter is dan het gebruik van creditcards;

overwegende dat betalingen op krediet sneller leiden totgrote schulden bij consumenten dan debetbetalingen;

overwegende dat verrekening van een verbod op het vragenvan een toeslag voor het gebruik van betaalmiddelen in detotaalprijs kan leiden tot een situatie waarin debetkaartbe-talers indirect opdraaien voor de kosten van het gebruikvan een creditcard, omdat zij ook de hogere betaalprijszullen moeten betalen voor hun product;

van mening zijnde dat debetkaartbetalers niet zoudenmoeten opdraaien voor de kosten van creditcardbetalers;

verzoekt de regering, er zorg voor te dragen dat debetkaart-betalingen niet duurder worden als gevolg van een verbodop het vragen van een toeslag voor het gebruik vanbetaalmiddelen bij de consument,

en gaat over tot de orde van de dag.

De voorzitter:Deze motie is voorgesteld door het lid Merkies. Naar mijblijkt, wordt de indiening ervan voldoende ondersteund.

Zij krijgt nr. 11 (34291).


Voorzitter. Ik spreek wederom complimenten uit aan deinitiatiefnemer en zijn medewerkers voor het verrichte werk.Inmiddels is het voorstel teruggebracht tot wat de PSD2-

richtlijn beoogt. Wij hebben echter toch nog wel watvraagtekens bij wat er precies wel onder valt en wat preciesniet. Misschien kan de initiatiefnemer daar in tweede termijnnog op terugkomen. Anders kan hij dat misschien schriftelijknog eens goed weergeven voordat de stemming over hetvoorstel plaatsvindt.

Het tweede punt waar ons bezwaar in zit, is het proceswaarmee gekomen is tot dit voorstel en de betrokkenheidvan het bedrijfsleven daarbij. Dat punt zullen wij nadrukke-lijk nog even afwegen bij het bepalen of we voor of tegendeze wet stemmen.


Voorzitter. Ik dank de indiener voor zijn niet alleen bevlogen,maar ook betrokken verdediging van zijn wetsvoorstel. Ikheb nog drie punten.

Het eerste punt betreft iets wat al verboden is, namelijk degrote surcharges op mascara. Je staat dan opeens overmascara te praten; dat verwacht je ook niet als je wakkerwordt. Dit punt is terecht. De wet wordt overtreden, maarer wordt niet gehandhaafd. De minister antwoordde zojuistop vragen van de Kamer in eerste termijn, ook van de PvdA,dat de ACM het niet helemaal herkent, dat boetes nog nietzijn opgelegd — tenminste, dat leek ik een beetje te horen— en dat er weleens iemand wordt aangesproken. Dat vindik een beetje te slap. Ik sluit af met een motie om daar wataan te doen en de wet echt te handhaven, want dan komendit soort praktijken niet voor.

Het tweede punt betreft iets waarover we wel gediscussi-eerd hebben, maar waarover we het niet helemaal eenszijn geworden, namelijk het effect op het creditcardgebruiken de schulden in Nederland. De heer Van Vliet gaf in zijnlaatste antwoorden aan dat dit ook voor andere Europeselanden zou gelden, zoals Engeland, omdat de richtlijn eraankomt. Mijn punt is nu juist dat in Nederland, in tegenstellingtot vrijwel alle andere Europese landen, de debitcardbeta-lingen, de pinbetalingen, de gangbare betalingen zijn. Alsje dit wetsvoorstel in Europa implementeert, maakt dat voordie andere landen niet zo veel uit, omdat iedereen al credit-cards gebruikt. Dat is in Nederland nu juist niet zo. De PvdAis echt bang dat je, wanneer je de drempels daarvoorwegneemt, precies zoals in al die andere landen de verhou-ding tussen pinpasbetalingen en creditcardbetalingen gaatverschuiven. Dat vind ik een gevaarlijke ontwikkeling voorde schulden van mensen.

Het derde punt betreft een meer politieke weging. Met water nu nog voorligt, wordt een richtlijn die al geïmplemen-teerd zou worden, naar voren gehaald en aan de Kamervoorgelegd. Eén punt is uit die richtlijn gehaald en zaldaardoor enkele maanden of misschien een jaar eerder inwerking treden. Op zichzelf hoeft daar niet zo veel op tegente zijn, maar ik zou daar als Kamer geen gewoonte vanwillen maken. Het wordt namelijk een beetje een rommeligzootje van wetsbehandelingen als je steeds één artikel uiteen implementatiewet naar voren haalt en die als initiatief-wet gaat behandelen. Dat is niet het eerst beoogde voorstelvan de heer Van Vliet, dus ik wil daar ook niet al te zeer aantillen, maar dit is wel aan de hand.

Tot slot dien ik mijn motie in, die gaat over het handhavenvan de huidige wetgeving.

96-7-9

15 juni 2016


Motie

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

constaterende dat huidige wetgeving niet toestaat dat meerin rekening wordt gebracht dan de daadwerkelijke kosten;

constaterende dat er voorbeelden zijn van ontoelaatbaarhoge toeslagen;

verzoekt de regering om met de Autoriteit Consument &Markt in overleg te treden om te bereiken dat deze autoriteitmeer controleert en dat bij overtreding van deze wetgevingook een sanctie volgt,

en gaat over tot de orde van de dag.

De voorzitter:Deze motie is voorgesteld door het lid Nijboer. Naar mijblijkt, wordt de indiening ervan voldoende ondersteund.

Zij krijgt nr. 12 (34291).


Kortom, ik wil geen toezichthouders die een praatje houdenen zeggen: jongens, doe dat nou niet meer. Nee, ze moetenook bestraffend optreden. Dat zal ook helpen om dergelijkevoorbeelden van mascara en andere tot de verbeeldingsprekende voorbeelden in de toekomst tot het verleden telaten behoren.

De voorzitter:Ik heb begrepen dat de indiener, de heer Van Vliet, meteenkan antwoorden. Volgens mij zijn er ook aan de ministernog enkele vragen gesteld.


Voorzitter. Ik dank de collega's van harte voor hun betrok-kenheid bij het debat en hun vragen en opmerkingen inhun tweede termijn. Daar kan ik nu op reageren, omdat eenaantal punten al eerder aan de orde zijn geweest. Enkelewoordvoerders in de Kamer hebben deels dezelfde punten.Het sprekende voorbeeld daarvan is het overleg met dedetailhandel. In dit geval gaat het daarbij vooral om dewebshops en de mensen die online actief zijn in het verko-pen van producten en diensten. Het eerlijke antwoord isdat wij fysiek niet aan tafel hebben gezeten; dat heb ik nietin mist verhuld. De reden daarvan heb ik ook gegeven: ikhad die mogelijkheid niet. Ik wil echter benadrukken dat ikde brief die ik uiteindelijk ook op mijn tafel heb gekregen,heel goed heb gelezen. Als je de argumenten van alle par-tijen meeweegt, kan dat effect hebben. In mijn geval wasdat een van de redenen om met twee nota's van wijzigingte komen. Als dat leidt tot een situatie waarin het initiatief-wetsvoorstel alleen nog een reikwijdte heeft die ook in PSD2staat, moeten ook deze webshopeigenaren en -organisatieszich daarop voorbereiden, want die PSD2 komt in deze vormop ons af. Ik kan mij eigenlijk niet voorstellen dat je nietwilt dat we de consument een jaar eerder meer bescher-ming bieden. Zo heb ik die brief ook niet gelezen.

Als reactie hierop zou ik het volgende willen zeggen. Ik hebgoede nota genomen van de brief. Daarom hebben we nueen situatie die niet buiten PSD2 treedt. Ik meen daarmeeook te bereiken dat de retailers en de online webshops zichgoed kunnen voorbereiden op de nieuwe situatie, die ertoch komt. Ik betreur het dat we niet fysiek met elkaar aantafel hebben gezeten. Het lijkt mij inderdaad bij een zorgvul-dige afweging van argumenten passen om dat te doen.Daar wil ik dus zeker niet voor weglopen. Ik geef ook eerlijktoe dat dat niet is gebeurd. Dat kan; overal waar gewerktwordt, vallen spaanders. Dit is een spaander, zal ik maarzeggen. Ik heb de brief wel gelezen en ik heb die argumen-ten dus ook meegenomen. In die zin spijt het mij dat ik nieteerder fysiek met deze partijen aan tafel heb kunnen zitten.Als ik die gelegenheid eerder had gezien, had ik hier mis-schien beter over nagedacht en had ik dit wel gedaan. Totzover de brief en de webshopretailers.

Verscheidene collega's hebben gezegd dat er nog wel eenvraagpunt is: er wordt nu één punt uit een groot geheel vannieuwe regelgeving gehaald. Dat is zo; ook daar ben ikgewoon eerlijk over. Het is wel zo dat het punt dat ik eruithaal, heel specifiek over de bescherming van de consumentgaat. De Europese Commissie heeft de lidstaten ertoeopgeroepen om juist dit specifieke punt eerder te regelen:dit komt er toch aan, met een heel pakket van anderemaatregelen over het betalingsverkeer, maar pak dit er aluit. Daar heeft de Europese Commissie zelf de lidstatenexpliciet toe opgeroepen. Uiteindelijk hebben een heleboelgrote lidstaten en ook kleinere lidstaten daar naar aanleidingvan PSD1 en de aankondiging van de nieuwe PSD2 gevolgaan gegeven. Ik doe eigenlijk niets anders dan dat. Je zoudit ook zo kunnen opvatten dat ik vandaag een extremepro-EU-bui heb. Dat is men van mij niet gewend. Ik ben welbereid om pragmatisch te zijn. Als men uit Brussel met ietsgoeds komt, moeten wij het niet nalaten. Anders jagen wijonze eigen consument in het hok.

Ik begrijp de opmerkingen over één punt eruit halen. Ik geeftoe dat wij naar het hele stelsel van fees en merchantfeeset cetera moeten kijken om te zien hoe het allemaal in elkaarpast. Dit komt ook op ons af, want de PSD moet wordengeïmplementeerd. Dan zullen wij weer overleg voeren endaar zal ik als Kamerlid aan deelnemen en alle kennis dieik heb vergaard, daarbij naar voren brengen. Dit mag erniet aan in de weg staan dat wij, in het licht van de oproepvan de Europese Commissie, de Nederlandse consumentnu even vooruit helpen. Er is geen enkele reden om daar-mee te wachten. Ik ben blij dat de minister dat ook heeftgezegd. Ik heb serieus gereageerd op de inbreng van deverschillende fracties, maar ik heb er een gerust hart op dathet geen nieuwe praktijk is om er iedere keer een puntje uitte fietsen. Het kwam nu zo uit, ook vanwege de oproep vande Europese Commissie.

De heer Merkies heeft een steekhoudende opmerkinggemaakt over mijn voorbeeld van de mascara van eenwebshop die iets doet wat nu al verboden is. Als je ditvoorbeeld ziet, is de conclusie natuurlijk wel dat het gebeurtmet een gigantische overschrijding van de werkelijke kos-ten. Als de PSD2 straks op ons afkomt en er wordt geregelddat dit echt niet meer kan doordat aan het einde van de ritwordt gehandhaafd, heeft de consument een beterbeschermde positie dan nu. Nu is hij overgeleverd aansommige leveranciers of dienstverleners die maar wat doen.Dat geldt natuurlijk lang niet voor alle webshops, ik wil zeniet in een kwaad daglicht stellen, maar dit is wel een kei-

96-7-10

15 juni 2016


hard voorbeeld. De consument wordt beter beschermd alswij het nu al regelen. Laten wij daar dan ook niet meewachten.

Als de Kamer zich zorgen maakt over de handhaving en deAutoriteit Consument & Markt aan het einde van de rit moetkunnen zien dat de consument ook echt beschermd is —als er toch sprake is van surcharge moet hij een beroepkunnen doen op bescherming of iets kunnen aankaarten —geef ik de Kamer in overweging dat ik bereid ben hetvoorstel voor de stemmingen nog eenmaal zodanig te wij-zigen dat expliciet wordt gesteld dat de ACM op dezetransacties zal toezien. De ACM zal dan ook de toezichthou-der zijn in de nieuwe situatie. Ik zie een mogelijkheid omdat te regelen. Als ik daarmee de zorgen van de Kamer overde handhaving kan wegnemen, of die straks veel meervoorstelt dan nu, kunnen wij dat met elkaar doen. De uit-gangssituatie wordt veel helderder, want aan het einde vande rit zie je meteen of er al dan niet sprake is van surcharge.Dat mag dan niet meer bij bepaalde transacties. Als daarvansprake is, moet er een toezichthouder zijn waar de consu-ment rechtstreeks met zijn klacht terechtkan. Ik geef deKamer in overweging dat ik bereid ben om dat in overlegmet de regering aan het wetsvoorstel toe te voegen.

Ik heb in eerste termijn de juridische reikwijdte van hethuidige voorstel beschreven. Met andere woorden: hoe iswat Van Vliet hier naar voren wil halen, straks geregeld inPSD2? Dit is vrij technisch en daarom heb ik alle termenheel rustig opgelezen. Het lijkt mij verstandig als ik voor destemmingen een brief aan de Kamer stuur waarin ik keurigopschrijf wat er nu wel onder valt. Ik zal daarin ook eerlijklaten zien wat er niet onder valt. Ik probeer dit in normaletaal te doen, maar dan wel met een verwijzing naar alleverordeningen en richtlijnen die aan de orde zijn. Ik zal deKamer die brief snel sturen. Laten we zeggen: binnen eenweek.

De voorzitter:De stemmingen zijn aanstaande dinsdag. De Kamer zou diebrief dus maandag moeten hebben.


Ja.

De voorzitter:Lukt dat, is de vraag.


Ja. Ik zeg toe dat ik deze brief ruim voor de stemmingennaar de collega's in de Kamer zal sturen. Dat gaat mij luk-ken. Ik heb daar een heel mooi staatje over.

De voorzitter:Goed. Dan gaan wij ervan uit dat de brief uiterlijk maandagnaar de Kamer komt.


Uiterlijk maandag. Zeker, voorzitter. Liever nog eerder.

Ik meen hiermee de vragen te hebben beantwoord. Ik zietwee moties. Het is natuurlijk apart dat je als Kamerlid overmoties een oordeel moet geven. Dat mag toch, voorzitter?

De voorzitter:Dat mag u doen, maar de moties zijn gericht aan het kabi-net.


Ja, maar ik zou daarover wel graag een mening geven. Laatik het dan zo zeggen.

De voorzitter:Dat staat u vrij.


Ik adviseer de minister, zo hoor ik hier. Zeer verstandig.

Ik sta heel sympathiek tegenover de motie van de heerMerkies op stuk nr. 11, maar door de regering te verzoekenervoor te zorgen dat debetkaartbetalingen niet duurderworden, ga je misschien wel de markt verstoren. Wij hebbennet gezegd dat wij marktverstoringen door toeslagen opbetaalmiddelen gaan vermijden. Je vraagt de regering dusom er via een achterdeur voor te zorgen dat één betaalmid-del een bijzondere positie krijgt. Dat lijkt mij moeilijk uit tevoeren. Ik sta echter wel sympathiek tegenover deze motie.Het oordeel daarover laat ik aan de minister.

Over de motie-Nijboer op stuk nr. 12 kan ik wat specifiekerzijn. Als het aan mij zou zijn om hierover een oordeel tegeven, zou ik zeggen: zeker oordeel Kamer. Ik vind dat allesmoet worden gedaan om regels te handhaven en dat opeen overtreding een sanctie moet volgen. In die zin sta ikdus zeer positief tegenover de motie van de heer Nijboer.

De voorzitter:Ik dank de heer Van Vliet voor de beantwoording van devragen in tweede termijn. Ik geef de minister het woordvoor het beantwoorden van de aan hem gestelde vragenen voor het geven van een advies over de moties.


Voorzitter. Ik denk dat ik meteen op de moties kan ingaan.

De motie op stuk nr. 11 is toch wel ingewikkeld. Daarinwordt de regering verzocht ervoor te zorgen dat debetkaart-betalingen niet duurder worden als gevolg van een verbodop het vragen van een toeslag voor het gebruik vanbetaalmiddelen bij consumenten. Wij regelen hier juist datde betalingen voor debetkaarten en creditcards, uitgezon-derd enkele categorieën, vlak worden getrokken. Wordt nuin deze motie gevraagd om er toch voor zorgen dat credit-cardbetalingen voortaan met een toeslag gepaard gaan?Wij regelen nu net dat dit niet meer de bedoeling is.

96-7-11

15 juni 2016


De voorzitter:Misschien wil de heer Merkies nog een kleine toelichtinggeven.


De kern van dit initiatiefwetsvoorstel is dat wij dat gelijktrekken. Dat staat overigens ook gewoon in de PSD2. Deheer Merkies stelt echter een motie op waarin staat dat deregering ervoor moet zorgen dat het niet gelijk wordtgetrokken. Dat kan echt niet.


Ik zal een toegift geven. Dat was een verspreking, voorzitter.

Ik zeg er nadrukkelijk bij: als gevolg van het verbod. Daargaat het om. Daar komt mijn zorg juist uit voort. Dat geldtniet alleen voor mij; meer mensen zijn daarover bezorgd.Uiteindelijk moeten de kosten wel aan iemand doorbere-kend worden. Als aan een winkel of leverancier hoge kostenin rekening worden gebracht, bijvoorbeeld in de vorm vanmerchant service charges, dan moet er iets met die kostengebeuren. Wat je dan gaat doen, is het product duurdermaken voor iedereen. Uiteindelijk betaalt de gebruiker vaneen debetkaart dan meer.


Ik vind het allemaal geweldig. Wij regelen hier met elkaardat je deze kosten niet meer in rekening mag brengen; wijtrekken het gelijk. Vervolgens zegt de heer Merkies dat hetkan voorkomen dat sommige kosten die samenhangen methet creditcardgebruik, terechtkomen bij de debetkaart endan vraagt hij of de minister dat even wil tegengaan. Ik vindhet vergezocht. Ik zie ook niet hoe ik dat zou moetentegengaan. Het is een probleem dat zich misschien helemaalniet gaat voordoen. In de huidige praktijk wordt door bankenverlies geleden op debetkaartbetalingen. Op creditcardswordt winst gemaakt. Dat is de feitelijke situatie. Ik ga dezeopdracht niet aanvaarden. Ik ontraad de motie.


Ik hoop overigens dat de minister ook nog ingaat op mijnvraag over een onderzoek naar de kosten. Ik vraag mij welaf of de minister überhaupt het hele mechanisme ziet vanwat ik nu beschrijf. Hij zegt dat hij het moeilijk vindt om erinvulling aan te geven hoe dat dan kan worden tegenge-gaan. Daar kan ik mij nog iets bij voorstellen, maar ziet hijwel het mechanisme dat men uiteindelijk die kosten welmoet doorberekenen? Dan zal men het product duurdermaken en komt uiteindelijk de rekening van de creditcard-betalers bij de debitcardbetalers terecht.


Nee, ik zie dat mechanisme niet. Het zou zich kunnenvoordoen. Ik probeer te begrijpen wat er in de motie staat,wat al een hele opgave is, maar de onderbouwing dat ditgaat gebeuren en dat de regering ervoor moet zorgen dathet niet gaat gebeuren, valt onder de categorie opdrachtendie ik liever niet krijg. Ik volg de redenering niet. Ik denkook niet dat het zal gaan werken. Ik wil dus ook niet deopdracht krijgen om een probleem op te lossen dat zichvooralsnog niet voordoet en waarvan ik ook niet verwacht

dat het zich zal voordoen. Wat hier eigenlijk staat is: ik wildat er een verschil blijft tussen creditcard en debitcard. Datis de garantie die de heer Merkies eigenlijk wil. Dan moethij tegen dit voorstel en tegen de implementatie van PSD2stemmen, want daarin worden ze gelijkgetrokken.

De voorzitter:Mijnheer Merkies, we moeten echt verder, want om kwartvoor drie is er weer een ander onderwerp.


Ik weet het, want ik zit ook in dat debat.

Ik wil niet dat er een verschil bestaat. Het gaat erom dat deleveranciers zelf met hogere kosten opgezadeld wordendoor bijvoorbeeld de bank en dat ze die uiteindelijk ergenskwijt moeten. En nu kunnen ze die niet kwijt.


Ik ontraad de motie.

Dan kom ik op de motie van de heer Nijboer waarin deregering wordt verzocht met de ACM in overleg te tredenom te bereiken dat de ACM meer controleert en dat bijovertredingen ook sancties volgen. Dat lijkt mij ondersteu-ning van beleid. Ik ben bereid met de ACM verder te over-leggen. Ik heb de heer Van Vliet ook horen zeggen dat hijhet dienstbaar acht om in de initiatiefwet te expliciterenhoe het toezicht geregeld is. Dat kan juridisch een toege-voegde waarde hebben. Dus ook dat zou aanleiding zijnom met de ACM hierover in overleg te treden. Ik kan deACM niet vragen om bij overtreding altijd een sanctie opte leggen, want zo is het niet geregeld. Die mogelijkheid isin handen van de ACM. Dus over deze motie laat ik hetoordeel aan de Kamer.

De algemene beraadslaging wordt gesloten.

De voorzitter:Ik dank de minister en de initiatiefnemer. Er komt uiterlijkmaandag nog een aanvullende brief van de initiatiefnemer.De stemmingen zullen aanstaande dinsdag plaatsvinden.

De vergadering wordt enkele ogenblikken geschorst.

96-7-12

15 juni 2016


Toeslag gebruik betaalkaarten - eerstekamer.nl · — kost een basispakket Nanolash wimperserum,...

Documents

Transcript of Toeslag gebruik betaalkaarten - eerstekamer.nl · — kost een basispakket Nanolash wimperserum,...