T8 REPORTAGE ’Er zit geen wrok in mijn werk’ · FOTO ANKO STOFFELS John Belushi die er ooit het...
1
T8 REPORTAGE DE TELEGRAAF ZONDAG 8 MEI 2016 I n het voormalig klooster Sint Hyp- politus in Mexico- Stad zwiert Micky Hoogendijk rond op de receptie voor Koningsdag. Met haar 1 meter 84 en zwart-ro- de jurk lijkt ze een reuzin tussen de Mexicaanse gas- ten. Al even overdonderend vinden Latijns-Amerikanen haar fotografische portret- kunst. Niet alleen in Mexi- co. Heel Latijns-Amerika omarmt de fotografe. Hoogendijk: „Het is een fantastische week geweest. Eerst was ik in Bogota op een boekenfestival met prinses Laurentien en schrijver Cees Nooteboom. Ik opende een expositie en er werd me gelijk nog één aangeboden in Colombia. Hier in Mexico heb ik con- tact met het fameuze Muse- um Franz Mayer. Ook daar mag ik binnenkort expose- ren. Het komt allemaal bo- venop afspraken die al lo- pen in Buenos Aires, Chili en Curaçao.” Het is een opmerkelijk succes na haar scheiding met de vroegere Count- down-presentator Adam Curry. Hoogendijk zette haar eerste stappen als foto- grafe tijdens haar relatie met Curry in Austin, Texas. Een klein studiootje en het zwembad achter in de tuin dienden als decor voor intri- gerende portretten. Maar nu, gesetteld en zelfstandig in Los Angeles, accelereert haar carrière pas echt. Waarom koos je Los Angeles? „Ik woonde er eerder en zit nu in West Hollywood. Precies tussen leuke plek- ken en restaurants. Vlakbij hotel Chateau Marmont, be- kend van artiesten als Hun- ter Thompson en acteur ’Er zit geen wrok in mijn werk’ Als actrice vierde ze al succes- sen, maar Micky Hoogendijk scoort heden ten dage met haar fotografie. „Ik ben autodidact. Heb alles zelf moeten uitpuzze- len. Omdat ik niet wist hoe je kunstlicht gebruikt, heb ik altijd met natuurlicht gewerkt.” FOTO ANKO STOFFELS John Belushi die er ooit het leven liet. Voor mij betekent Hollywood vooral een goed klimaat. En heel erg mooi licht.” Van voor de camera, sta je er nu achter. „Het is niet heel anders. Ik heb twee jaar Goede Tijden, Slechte Tijden gedaan en tv- series als Spangen en Grijp- stra & De Gier. Toen ik in 2008 de award ’Best Actress in a Feature Film’ won op een New Yorks filmfestival dacht ik echt door te bre- ken. Helaas. Het was eer- der een eindpunt. Dan ben ik niet iemand die met een doos bon- bons op de bank gaat zitten. Ik heb veel ge- leerd als ac- trice. De switch naar foto- grafie ging vrij natuurlijk.” Kunsthandelaar Dirk Al- bert Hoogendijk, de opa van Micky, woonde tijdens de oorlog in Amsterdam. Hij was specialist in 17e-eeuwse schilderijen en had contac- ten tot aan Koninklijke Olie- topman Henry Deterding en de Duitse industrieel Hein- rich baron Thyssen Borne- misza. Maar thuis aan de Keizersgracht schuilde een Joodse onderduiker. Als dank voor die bescherming timmerde de man later een houten poppenhuis. „Ik heb nooit de naam onthouden van de timmer- man. Mijn opa overleed toen ik vier was. Als kleindochter erfde ik het poppenhuis dat nu in L.A. staat. In Austin heb ik er foto’s van gemaakt. Voor mij staat het voor de kinderlijke fantasie. Open staan voor wat de wereld je brengt. Het vormt het begin van mijn nieuwe expositie: Pure Imagination. Aange- vuld met foto’s die latere er- varingen uitbeelden, zoals religie en huidskleur.” Op één foto staat een non met neusring. In een schijnsel à la Johannes Vermeer. Wat betekent het? „Het heet Wandering. De vrouw draagt mijn net iets te sexy eerste trouwjurk, waarin ik huwde met Rob Scholte. In haar handen heeft ze mijn foto-presenta- tieboek. Iedereen wordt op- gevoed met een religie die zwaar op je leunt. Volgens mij is het belangrijk dat af te schudden en – door te lezen en te reizen – zelf te beslui- ten wat belangrijk is. Het werk is verkocht in Bogota.” Wat is het verhaal achter je eerste camera? „Mijn moeder gaf het me, niet lang voor ze stierf. Zes- enhalf jaar geleden is ze overleden. Voor haar dood hebben we samen een bucketlist gemaakt en alles gedaan en afgestreept. Ze is in mijn armen gestorven. Of zij me die camera expres heeft gegeven? Als je haar zou hebben gekend, zou je zeggen: absoluut! Ze was een heel spirituele vrouw.” Ineens hing je werk in New York en Washington en schreef de Washington Post erover. „Ik ben autodidact. Heb alles zelf moeten uitpuzze- len. Omdat ik niet wist hoe je kunstlicht gebruikt, heb ik altijd met natuurlicht ge- werkt. Als ik vastliep, belde ik vrienden zoals fotograaf Michael van Emde Boas. Een schoolmaatje. Stond ik met mijn zwembril op mijn hoofd en drie naakte model- len om me heen bij het zwembad. ’Probeer die in- stelling eens!’ Licht is als een bak water dat in je ge- zicht wordt gesmeten.” Na een dag fotograferen in Mexico-Stad staan er drie glaasjes voor haar neus. Te- quila, tomatensap en ci- troen. Een ’vlaggetje’ heet het trio. „Ik word wel blij van deze stad. Meer Europe- se invloeden dan Los Ange- les. Mooie oude gebouwen en mensen die elkaar om- helzen bij begroeten. Niet dat koude, afstandelijke. In de Verenigde Staten is men altijd zo beleefd. Ik ben veel Hollandser. Ga liever een felle discussie aan zodat je echt elkaars standpunten te weten komt. Niet om ruzie, maar om te leren.’’ Provocerend voor de VS zijn je androgyne modellen. „Jongens en meisjes gaan steeds meer op elkaar lij- ken. Ik heb een prachtig mo- del dat dit perfect verbeeldt. Het is een mooie jongen, maar als hij zijn been net anders neer zet, is het een vrouw.” Of de jongen met het hoofddoekje. „Dat is van mooi kant en parels en geeft aan dat hij homo is. Het is voor Amster- dam. Vroeger de meest ho- mo-vriendelijke stad ter we- reld. Nu niet meer, dat vind ik erg.” Misschien het opvallend- ste aan Hoogendijks por- tretkunst is de afwezigheid van pijn of ellende. Aanlei- ding genoeg, zou je zeggen. Zoontje Pepijn van kunste- naar Rob Scholte werd doodgeboren. Een bomaan- slag op hun auto in 1994 be- eindigde een tweede zwan- gerschap. Scholte verloor zijn benen. En haar twee hu- welijken liepen op de klip- pen. „Ik ben blij met de goede jaren samen. Er zit geen wrok in mijn werk. Als je aan een liefde begint, ga je totaal in elkaar op. Maar daarna, als je je niet samen ontwikkelt, laat je elkaar ook weer los. Dat mag. Daar moeten we niet moeilijk of calvinistisch over doen. Adam heeft een nieuwe vriendin. Het is goed zo.” „Soms denk ik aan mijn zoon Pepijn die nu begin twintig zou zijn geweest. Dan voel ik hem naast me staan. Een grote mooie vol- wassen man. Het is zoals Gene Wilder zingt in Willy Wonka & the Chocolate Fac- tory: ’There is no life I know that compares to Pure Ima- gination’. Al die shit die ooit is gebeurd, zet ik nu om in mooie beelden.’’ Vrijdag 20 mei opent jullie tentoonstelling in Naarden met beeldhouwer Judith Wiersema en schilderes Lolo Loren. Wat volgt nog meer? „Journalisten vragen al- tijd naar ex-mannen en ali- mentaties. Maar wij zijn ge- woon drie sterke vrouwen. Eerst tonen we werk bij Lolo op Ibiza. Daarna in de boer- derij van Wiersema. Rob Scholte opent de tentoon- stelling. Ik heb hem laatst opgezocht bij zijn vrouw en kinderen. Heerlijk was dat. Die cirkel is rond. Je kunt dus wel leuk omgaan met je ex. Na Naarden volgen er ex- posities in Amsterdam en Los Angeles. En later dit jaar terug naar Latijns-Amerika. Dit is het jaar van de reizi- ger.” Expositie in Naarden op afspraak te bezoeken. Op 20, 21 en 22 mei zijn de drie kun- stenaars aanwezig. Meer in- formatie: www.mickyhoog- endijk.com Vier foto’s van Micky Hoogendijk die te zien zijn in haar exposities. Ooit speelde ze de manipulatieve Cleo in Goede Tijden, Slechte Tijden. Ze trouwde met Rob Scholte en Adam Curry. Nu breekt Micky Hoogendijk door als fotograaf. Latijns- Amerika ligt aan haar voeten. Een myste- rieus poppenhuis, gemaakt aan de Keizers- gracht, vormt de basis voor een nieuwe ex- positie. „Alle shit die ooit is gebeurd, zet ik nu om in mooie beelden.” door Edwin Timmer ’Licht is als een bak water dat in j e g ezicht wordt g esmeten’ ’Dit is het j aar van de reizig er’ FOTOGRAFEREN IS DÉ NIEUWE LIEFDE VAN MICKY HOOGENDIJK NA HAAR MISLUKTE HUWELIJKEN MET ADAM CURRY EN ROB SCHOLTE EXPOSITIES T9 REPORTAGE DE TELEGRAAF ZONDAG 8 MEI 2016 ’Al die shit die ooit is g ebeurd, zet ik nu om in mooie beelden’
Transcript of T8 REPORTAGE ’Er zit geen wrok in mijn werk’ · FOTO ANKO STOFFELS John Belushi die er ooit het...
T8 REPORTAGE DE TELEGRAAFZONDAG 8 MEI 2016
In het voormaligklooster Sint Hyp-politus in Mexico-Stad zwiert MickyHoogendijk rondop de receptie voorKoningsdag. Met
haar 1 meter 84 en zwart-ro-de jurk lijkt ze een reuzintussen de Mexicaanse gas-ten. Al even overdonderendvinden Latijns-Amerikanenhaar fotografische portret-kunst. Niet alleen in Mexi-co. Heel Latijns-Amerika
omarmt de fotografe.Hoogendijk: „Het is een
fantastische week geweest.Eerst was ik in Bogota opeen boekenfestival metprinses Laurentien enschrijver Cees Nooteboom.Ik opende een expositie ener werd me gelijk nog éénaangeboden in Colombia.Hier in Mexico heb ik con-tact met het fameuze Muse-um Franz Mayer. Ook daarmag ik binnenkort expose-ren. Het komt allemaal bo-venop afspraken die al lo-pen in Buenos Aires, Chilien Curaçao.”
Het is een opmerkelijksucces na haar scheidingmet de vroegere Count-down-presentator AdamCurry. Hoogendijk zettehaar eerste stappen als foto-grafe tijdens haar relatiemet Curry in Austin, Texas.Een klein studiootje en hetzwembad achter in de tuindienden als decor voor intri-gerende portretten. Maarnu, gesetteld en zelfstandigin Los Angeles, accelereerthaar carrière pas echt.
Waarom koos je LosAngeles?
„Ik woonde er eerder enzit nu in West Hollywood.Precies tussen leuke plek-ken en restaurants. Vlakbijhotel Chateau Marmont, be-kend van artiesten als Hun-ter Thompson en acteur
’Er zit geen wrok in mijn werk’
Als actrice vierde ze al succes-sen, maar Micky Hoogendijkscoort heden ten dage met haarfotografie. „Ik ben autodidact.Heb alles zelf moeten uitpuzze-len. Omdat ik niet wist hoe jekunstlicht gebruikt, heb ik altijdmet natuurlicht gewerkt.” FOTO ANKO STOFFELS
John Belushi die er ooit hetleven liet. Voor mij betekentHollywood vooral een goedklimaat. En heel erg mooilicht.”
Van voor de camera, sta je ernu achter.
„Het is niet heel anders. Ikheb twee jaar Goede Tijden,Slechte Tijden gedaan en tv-series als Spangen en Grijp-stra & De Gier. Toen ik in2008 de award ’Best Actressin a Feature Film’ won opeen New Yorks filmfestivaldacht ik echt door te bre-
ken. Helaas.Het was eer-der eeneindpunt.Dan ben ikniet iemanddie met eendoos bon-bons op debank gaatzitten. Ikheb veel ge-leerd als ac-
trice. De switch naar foto-grafie ging vrij natuurlijk.”
Kunsthandelaar Dirk Al-bert Hoogendijk, de opa vanMicky, woonde tijdens deoorlog in Amsterdam. Hijwas specialist in 17e-eeuwseschilderijen en had contac-ten tot aan Koninklijke Olie-topman Henry Deterding ende Duitse industrieel Hein-rich baron Thyssen Borne-misza. Maar thuis aan deKeizersgracht schuilde eenJoodse onderduiker. Alsdank voor die beschermingtimmerde de man later eenhouten poppenhuis.
„Ik heb nooit de naamonthouden van de timmer-man. Mijn opa overleed toenik vier was. Als kleindochtererfde ik het poppenhuis datnu in L.A. staat. In Austinheb ik er foto’s van gemaakt.Voor mij staat het voor dekinderlijke fantasie. Openstaan voor wat de wereld jebrengt. Het vormt het beginvan mijn nieuwe expositie:Pure Imagination. Aange-vuld met foto’s die latere er-varingen uitbeelden, zoalsreligie en huidskleur.”
Op één foto staat een nonmet neusring. In eenschijnsel à la JohannesVermeer. Wat betekent het?
„Het heet Wandering. Devrouw draagt mijn net ietste sexy eerste trouwjurk,waarin ik huwde met Rob
Scholte. In haar handenheeft ze mijn foto-presenta-tieboek. Iedereen wordt op-gevoed met een religie diezwaar op je leunt. Volgensmij is het belangrijk dat af teschudden en – door te lezenen te reizen – zelf te beslui-ten wat belangrijk is. Hetwerk is verkocht in Bogota.”
Wat is het verhaal achter jeeerste camera?
„Mijn moeder gaf het me,niet lang voor ze stierf. Zes-enhalf jaar geleden is zeoverleden. Voor haar doodhebben we samen eenbucketlist gemaakt en allesgedaan en afgestreept. Ze isin mijn armen gestorven. Ofzij me die camera expresheeft gegeven? Als je haarzou hebben gekend, zou je
zeggen: absoluut! Ze waseen heel spirituele vrouw.”
Ineens hing je werk in New
York en Washington enschreef de Washington Posterover.
„Ik ben autodidact. Heballes zelf moeten uitpuzze-len. Omdat ik niet wist hoeje kunstlicht gebruikt, hebik altijd met natuurlicht ge-werkt. Als ik vastliep, beldeik vrienden zoals fotograafMichael van Emde Boas. Eenschoolmaatje. Stond ik metmijn zwembril op mijnhoofd en drie naakte model-len om me heen bij hetzwembad. ’Probeer die in-stelling eens!’ Licht is alseen bak water dat in je ge-zicht wordt gesmeten.”
Na een dag fotograferen inMexico-Stad staan er drieglaasjes voor haar neus. Te-quila, tomatensap en ci-
troen. Een ’vlaggetje’ heethet trio. „Ik word wel blijvan deze stad. Meer Europe-se invloeden dan Los Ange-les. Mooie oude gebouwenen mensen die elkaar om-helzen bij begroeten. Nietdat koude, afstandelijke. Inde Verenigde Staten is menaltijd zo beleefd. Ik ben veelHollandser. Ga liever eenfelle discussie aan zodat jeecht elkaars standpunten teweten komt. Niet om ruzie,maar om te leren.’’
Provocerend voor de VS zijnje androgyne modellen.
„Jongens en meisjes gaansteeds meer op elkaar lij-ken. Ik heb een prachtig mo-del dat dit perfect verbeeldt.Het is een mooie jongen,
maar als hij zijn been netanders neer zet, is het eenvrouw.”
Of de jongen met hethoofddoekje.
„Dat is van mooi kant enparels en geeft aan dat hijhomo is. Het is voor Amster-dam. Vroeger de meest ho-mo-vriendelijke stad ter we-reld. Nu niet meer, dat vindik erg.”
Misschien het opvallend-ste aan Hoogendijks por-tretkunst is de afwezigheidvan pijn of ellende. Aanlei-ding genoeg, zou je zeggen.Zoontje Pepijn van kunste-naar Rob Scholte werddoodgeboren. Een bomaan-slag op hun auto in 1994 be-eindigde een tweede zwan-
gerschap. Scholte verloorzijn benen. En haar twee hu-welijken liepen op de klip-pen.
„Ik ben blij met de goedejaren samen. Er zit geenwrok in mijn werk. Als jeaan een liefde begint, ga jetotaal in elkaar op. Maardaarna, als je je niet samenontwikkelt, laat je elkaarook weer los. Dat mag. Daarmoeten we niet moeilijk ofcalvinistisch over doen.
Adam heeft een nieuwevriendin. Het is goed zo.”
„Soms denk ik aan mijnzoon Pepijn die nu begintwintig zou zijn geweest.Dan voel ik hem naast mestaan. Een grote mooie vol-wassen man. Het is zoalsGene Wilder zingt in WillyWonka & the Chocolate Fac-tory: ’There is no life I knowthat compares to Pure Ima-gination’. Al die shit die ooitis gebeurd, zet ik nu om inmooie beelden.’’
Vrijdag 20 mei opent jullietentoonstelling in Naardenmet beeldhouwer JudithWiersema en schilderes LoloLoren. Wat volgt nog meer?
„Journalisten vragen al-tijd naar ex-mannen en ali-
mentaties. Maar wij zijn ge-woon drie sterke vrouwen.Eerst tonen we werk bij Loloop Ibiza. Daarna in de boer-derij van Wiersema. RobScholte opent de tentoon-stelling. Ik heb hem laatstopgezocht bij zijn vrouw enkinderen. Heerlijk was dat.Die cirkel is rond. Je kuntdus wel leuk omgaan met jeex. Na Naarden volgen er ex-posities in Amsterdam enLos Angeles. En later dit jaarterug naar Latijns-Amerika.Dit is het jaar van de reizi-ger.”
Expositie in Naarden opafspraak te bezoeken. Op 20,21 en 22 mei zijn de drie kun-stenaars aanwezig. Meer in-formatie: www.mickyhoog-endijk.com Vier foto’s van Micky Hoogendijk die te zien zijn in haar exposities.
Ooit speelde ze de manipulatieve Cleo inGoede Tijden, Slechte Tijden. Ze trouwdemet Rob Scholte en Adam Curry. Nu breektMicky Hoogendijk door als fotograaf. Latijns-Amerika ligt aan haar voeten. Een myste-rieus poppenhuis, gemaakt aan de Keizers-gracht, vormt de basis voor een nieuwe ex-positie. „Alle shit die ooit is gebeurd, zet iknu om in mooie beelden.”door Edwin Timmer
’Licht is alseen bakwater datin jegezichtwordtgesmeten’
’Dit is hetjaar vande reiziger’
FOTOGRAFEREN IS DÉ NIEUWE LIEFDE VAN MICKY HOOGENDIJK NA HAAR MISLUKTE HUWELIJKEN MET ADAM CURRY EN ROB SCHOLTEEXPOSITIES
T9REPORTAGEDE TELEGRAAFZONDAG 8 MEI 2016
’Al die shit dieooit is gebeurd,zet ik nu om inmooie beelden’
