Koninklijke Zangvereniging Mastreechter Staar

Jaargang 70 | Nr 1 | Maart 2017Beschermvrouwe HKH Prinses Beatrix

Staarbode

Attractief Kerstconcert 2016 – Even voorstellen, Arno Gorissen; de nieuwe preses van de Mastreechter Staar – Kerstmis in De Bijenkorf – De Tuut – Mastreechter Staar uitgenodigd bij Jumping Indoor Maastricht 2016

2

De kersttijd ligt weer even achter ons en we kunnen terugblikken op een succesvol tournee langs een aantal noordelijke provincies.

In Lichtenvoorde, Leeuwarden en Groningen kregen we het toegestroomde publiek na afloop van onze performance op de banken. Ook de plaatselijke pers sprak zich een aantal keren in superlatieven uit.

Natuurlijk komen we ook terug op het dubbelconcert bij Campus De Helix in Maasmechelen waar de Staar zowel jong als oud in vervoering bracht.

In deze Staarbode berichten we verder over ons traditioneel optreden in het Theater aan het Vrijthof. Traditioneel omdat wij daar elk jaar ons eigen kerstconcert uitvoeren onder belangstelling van gouverneur, burgemeester en een groot aantal toehoorders.

Onze nieuwe hoofdredacteur Martijn Dingemans laat in een toepasselijke column zijn mening weten en hopelijk trekken we er lering uit.

Zeer lezenswaardig is het interview dat de redactie had met onze nieuwe preses, Arno Gorissen. Hij vertelt hierin hoe hij tegen de Staar aankijkt in de komende jaren. Je merkt dat hij er zin in heeft om de Staar de komende tijd te leiden. Jan Morreau geeft in zijn artikel “De Tuut” aan, hoe de koorleden in positieve zin af en toe “de zak” hebben gekregen.

Veel leesvoer weer, waarmee u het tot november moet doen.

Inhoudsopgave

02

03

04

06

09

10

11

11

13

14

16

18

21

23

25

26

Voorwoord

Attractief Kerstconcert 2016

Even voorstellen, Arno Gorissen; de nieuwe preses van de Mastreechter Staar

Achterhoek? Lichtenvoorde?

Kerstmis in De Bijenkorf

Dodenherdenking

Collage optreden Steerkes

Imago/Image

Concert in campus de Helix………met een teken van boven?

Kerstmis “All over the World” met de Mastreechter Staar

Cecilia feestavond 2016

Mastreechter Staar uitgenodigd bij Jumping Indoor Maastricht 2016

De Tuut

De Staar in Maasmechelen – discipline en papie-ren zakdoekjes

Een buitengewone Nieuwjaarsreceptie

Jubilarissenviering

VoorwoordTekst Huub Kersemaekers

Nieuw lid Ed Curfs

Attractief Kerstconcert 2016Tekst John HoenenFotografie Vincent van den Bergh

Het Kerstconcert dat de Koninklijke

Zangvereniging ‘Mastreechter Staar’ onder

leiding van dirigent Frederik Verhooghe op

tweede kerstdag in het Theater aan het Vrijthof

gaf was bijzonder geslaagd. Het programma

was attractief samengesteld en de uitvoering

ervan viel zeer in de smaak bij het luisterend

publiek in de volle theaterzaal.

In zijn openingswoord heette Staarpreses Jan Peeters alle aanwezigen, onder wie de beide erepresidenten van de Staar de heer Theo Bovens en mevrouw Annemarie Penn-te Strake, van harte welkom. Peeters noemde voorts enkele belangrijke vernieuwingen bij de Staar en wees daarbij ook nog even op de benoeming van de nieuwe dirigent.

Met de aanstelling van Frederik Verhooghe heeft de Staar in ieder geval een goede keuze gemaakt. Want onder leiding van de jonge Belgische dirigent zong het koor op dit concert weer bijzonder enthousiast, gemotiveerd en op niveau. Ook in deze door Frans Meewis vakkundig geregisseerde kerstuitvoering leek het mij duidelijk dat de Staar het al vroeger ingezet verjongingsproces wil voortzetten. Dat was te merken aan de algemene aanpak van het repertoire, de programmering, de voordracht en zelfs ook aan het uiterlijk van het zich presenterende mannenkoor. Op dit kerstconcert bijvoorbeeld verscheen het mannenkoor na de

pauze verrassend chic (‘sjiek’) in fraaie witte vesten met dito cravattes op het podium.

Op deze kerstmanifestatie stond natuurlijk een groot aantal kerstliederen op het program, de bekendste voor de pauze. Voor knappe pianobegeleiding zorgde uiteraard Michiel Ballhaus, de briljante vaste pianist en repetitor van de Staar. En verder was er natuurlijk de ‘onmisbare’ Staarbas/bariton Bèr Schellings die op dit concert weer solistisch een deel van het programma fraai invulde. Hij deed dat deze keer afwisselend met de veel jongere Staartenor Fabio Verga , die het populaire White Christmas voor zijn rekening nam. De jonge gastsoliste Syrinx Jessen tenslotte greep haar kans door het overbekende Ave Maria van Giulio Caccini vol mooie expressie te vertolken.

De feestelijke sfeer van dit kerstconcert werd bovendien nog verrijkt door het met fraai ‘embouchure’ geblazen aandeel van trompettist Flip Zegers. En tussen de zangbedrijven door waren er nog sprekende voordrachten van Staarlid Chrit Narinx, die met expressieve dictie een kerstverhaal in het Maastrichtse dialect voordroeg.

Het publiek reageerde enthousiast en dankbaar op dit Kerstconcert.

3

Staarbode 01

Tekst Louis Steens en Huub Kersemaekers Fotografie Louis Steens

Even voorstellen, Arno Gorissen; de nieuwe preses van de Mastreechter Staar

Arno (Arnoldus Gerardus Hubertus) Gorissen, geboren in Maastricht, 2 juli 1944. Woonde in Limmel, volgde daar de lagere school en bij ‘De Beyart in de Brusselsestraat. In het seminarie Cadier en Keer bij de paters SMA behaalde hij het gymnasium A diploma. Aan de Gemeentelijke Universiteit in Amsterdam studeerde hij rechten, hoofdrichting strafrecht.

Hij is gehuwd met Marijke Bastiaans en zij hebben twee dochters.

Arno Gorissen was tijdens zijn loopbaan gemeentese-cretaris in diverse Nederlandse gemeenten, waaronder de gemeente Schiedam, waar hij deze functie ruim 16 jaar vervulde. Daarna bekleedde hij diezelfde functie op interim-basis bij 14 verschillende gemeenten, verspreid over het gehele land, waaronder ook Valkenburg aan de Geul.

Daarnaast was hij vele jaren (kanton-)rechter-plaatsver-vanger in de arrondissementen Rotterdam, Dordrecht en Maastricht.

Bijzonderheid; hij heeft de Nederlandse én Belgische nationaliteit.

Eerst de nieuwe dirigent en toen ook de nieuwe preses,de Staar heeft nu twee Belgen. 4

Staarbode 01

In de woonkamer van zijn woning in Berg en Terblijt met

een prachtig uitzicht op het Geuldal, begint ons interview

met de vraag; ‘Hoe komt de Mastreechter Staar voor een

nieuwe preses bij Arno Gorissen terecht?’

Emotie“Via de Rotary ken ik Peter Thissen al enkele jaren. Vorig jaar zomer kwam Peter onverwacht met een vraag naar mij toe. Of ik eens wilde nadenken om preses van de Staar te worden.Verbijstering en emotie waren mijn eerste reacties. “Waar heb je het over”, dacht ik. Ik wist niet wat me gebeurde; het viel me echt op mijn dak! Ik dacht nog even aan een grap. Ik was echt ‘verpopzakt’. Thuisgekomen zei ik tegen Marijke mijn vrouw: ‘Ga eens zitten, ik moet je wat vertellen’. Marijke vult aan; ‘Hij was helemaal van de kaart en ook duidelijk geëmotioneerd’.

Arno; “Enfin, ik heb Peter toen gevraagd om eerst eens nader kennis te maken met de Staar, wat mee te lopen en een bestuursvergadering bij te wonen. Mijn uitgangspunt was, ‘ik kom niet om te zingen maar om de Staar te helpen’. Bij een eerste gesprek met Jan Peeters vroeg ik hem o.a. hoeveel uur per week hij bezig was met de Staar; ‘Zo’n twintig uur’ zei hij. Maar dat was eufemistisch! De werkelijkheid was dubbel zoveel.

Samen zoeken naar oplossingMaar ik denk dat Jan op een andere wijze werkte. Mijn uitgangspunt is anders; niet alles aan de voorkant te regelen maar aan de achterkant kijken of de mensen die er voor zijn, hun werk goed doen. Jij moet het doen en als je er niet uitkomt dan kom je maar naar mij. Maar ik ga niet jouw werk doen. In mijn eigen werk deed ik dat ook, wekelijks overleg met de diensthoofden en daarnaast ook bilateraal met ieder afzonderlijk. Dat ga ik ook bij de Staar doen. En, indien zich problemen voordoen zoeken we samen naar een oplossing. Behalve met Jan Peeters heb ik ook met Ton Vermeeren twee heel goede en lange gesprekken gehad. Ton vertelde mij over zijn ziekte en dat hij stopte met zijn bestuursfunctie. Ton zei toen; ‘Je kunt me altijd voor iets vragen, maar er is één ding dat ik heel graag wil blijven doen, dat is de organisatie van het Kerstconcert in Maastricht’. Ik heb hem toen gezegd daarover in het bestuur te praten. Helaas bleek dat niet meer nodig.

StaarhartDoor de gesprekken met Jan en Ton en het bijwonen van de bestuursvergadering kreeg ik een betere inkijk. Maar op een gegeven moment hoorde ik wat negatieve geluiden over de Staar en zangers die het onderling niet konden vinden. Enfin, samengevat nogal wat ‘gevreigel’. Ik vroeg mij af wat is dat nu allemaal? Wat later, vreemd heel plotseling, werd mij duidelijk dat het ‘gevreigel’ zijn basis vond in een soort angst. Angst bij leden dat het verkeerd ging met de Staar. En toen besefte ik dat ik niet bang hoefde te zijn en wist dat het goed kwam. Het was een soort kreet van de mensen; ‘Help,

5

de Staar verzuipt’. Het is het grote ‘Staarhart’ van de leden. Die periode is nu voorbij en er is duidelijk een betere sfeer. Ondertussen was het voor mij duidelijk dat ik die taak als preses van de Staar graag op mij wilde nemen.

Een van de eerste acties was het zoeken naar nieuwe kandidaten voor het bestuur en dat ging eigenlijk als vanzelf. Niet vanzelf in de zin van dan doen we het daar maar mee. Neen, ik ben er van overtuigd dat we een goede club mensen hebben. Het aantal bestuursleden heb ik wel teruggebracht naar zeven, maar wel met allemaal een tweede man als vervanger. En dat werkt prima.

Meer profit-concertenDoor het nieuwe bestuur zijn vier belangrijke actuele thema’s benoemd. Dit zijn de ‘hot-items’ die op dit moment spelen; ledenwerving, financiën, verwerving van concerten/optredens en het repertoire. Met twee onderwerpen die al langer speelde, het projectkoor en de tweemaal per week repetitie, hebben we korte metten gemaakt. Vanuit het bestuur én de vereniging is het standpunt hierover duidelijk; ‘Alstublieft niet’. Niemand die dit perse wilde en dus zijn die voorstellen geschrapt. Deze beslissing heeft natuurlijk wel consequenties zeker in financiële zin. De concept- begroting uitgaande van één repetitie, laat al een negatief saldo zien. Tweemaal per week repeteren zorgt voor een nog groter tekort!

We willen en moeten dus meer inkomsten genereren en dus meer concerten gaan geven. Minimaal één concert per maand en dan ook ‘profit-concerten’. Er moet dus geld binnenkomen, de schoorsteen moet roken. Een ander punt is nog dat we op termijn muziekschool Kumulus moeten verlaten en dus een nieuwe ruimte nodig hebben waarbij zeer waarschijnlijk fors hogere huurkosten ook.

'Het is nu of nooit! Als het niet lukt om de financiën structureel op orde te krijgen wordt het gat steeds groter en dat kan niet.'

De Staar is een BN’erWe moeten ook eens nadenken over een optreden met een grote publiekstrekker, wellicht weer eens met Andre Rieu, maar daarnaast bijvoorbeeld met een bekende zanger zoals Herman van Veen, Boudewijn de Groot of een groep als Rowwe Héze. Als we dat kunnen realiseren en die vragen om samen met de Staar iets te doen, een aantal concerten, dát trekt volle zalen. Natuurlijk, we geven ook enkele promotieconcerten zoals op 27 april, Koningsdag, waarvoor het Oranjecommité ons heeft gevraagd. Ook al is het tegen een kleine vergoeding, we mogen daar niet ontbreken.

We moeten de markt op, in Nederland en België, om concerten te verwerven. Ik heb een promotiebrief geschreven en die gaan we sturen naar allerlei instellingen, theaters, grote bedrijven en welgestelde particulieren. De Staar is een BN’er en we gaan die in de markt zetten. Wij kunnen ‘op maat concerten’ verzorgen, bij een bijzondere gelegenheid zoals een bedrijfsfeest, jubileum of zelfs een uitvaartdienst.

Nieuwe leden is noodzaakEn dan ons ledenbestand. Er moeten nieuwe zangers bijkomen. Elk jaar lopen we terug in het aantal leden. Er moet iets gebeuren! Pierre Simons en zijn werkgroepje zijn keihard bezig om nieuwe leden te werven.

Ik noem het maar de verticale as, jonge mensen binnenhalen via onze nieuwe zangers. Zoals de laatst aangemelde zanger John. Hij kan binnen zijn eigen vrienden- en kennissenkring nieuwe belangstellenden enthousiast maken. Met de horizontale as bedoel ik trachten zangers van andere koren die zijn gestopt of bijna stoppen, binnen te halen. Gaan praten met het bestuur van die koren, de ledenlijst vragen en mogelijke kandidaten in een persoonlijk gesprek vertellen over de Staar. ‘Wij hebben ervaren zangers zoals jij nodig en ook jij kan bij de Staar terecht. Wij zijn geen elitair koor’.

We staan op een cruciaal kruispunt, een meer proactieve inzet op de semi-commerciële markt meer concerten verwerven, een nieuwe weg denk ik. Niet wachten tot je gevraagd wordt, maar heel actief gaan zoeken en dat hebben we nodig. De noodzaak van je kwantitatieve bezetting, de kwaliteit is goed. Het is nu of nooit! Als het niet lukt om de financiën structureel op orde te krijgen wordt het gat steeds groter en dat kan niet.

Maar het gaat lukken, daar ben ik van overtuigd. De Staar is immers een instituut en dat blijft”.

'De Staar is een BN’er en we gaan die in de markt zetten.'

6

Achterhoek?Lichtenvoorde?

Mastreechter Staar indrukwekkend

We werden als heiligen onthaald op woensdag 14 december 2016 en zaligverklaard uitgewuifd.Voorafgaand aan het concert in de Bonifatiuskerk in Lichtenvoorde stonden er al dikke rijen voor de ingang van de kerk. Het concert was al lang van tevoren uitverkocht en onze faam was ons duidelijk vooraf gegaan. Bijna huilend zei een zanger uit het dorp mij: wat een feest.

LICHTENVOORDE - In lange rijen stonden woensdag, ver voor 19.00 uur, de bezoekers die het geluk hadden een kaartje te bemachtigen voor het concert van de Mastreechter Staar voor de Bonifatiuskerk. De voorstelling begon om 20.00 uur en was al lang uitverkocht.

Tekst Martijn Dingemans Fotografie Vincent van den Bergh

En dat was het ook. Ook voor de Staar. Niets is zo fijn als vanaf het begin te merken dat ons optreden gewaardeerd wordt. De kerk was er waarlijk voor ingericht. Aan beide zijden stonden een paar honderd kerststallen die door een verzamelaar waren ingebracht. De kerk was sfeervol verlicht en we werden welkom geheten door de burgemeester. Aangezien het eerste deel “werelds” was konden we openen met de Conquest of Paradise en dat doet het altijd goed. Volgens een recensent: aanzwellend gezang van achteruit.Het meest leuk is de toehoorders zelf aan het woord te laten. Daarom de volgende reacties die ons achteraf schriftelijk zijn toegekomen.

“Man man man man man dat was genieten gisterenavond, vooral na de pauze (kerstgedeelte). De dirigent was een schouwspel op zich. Zo enthousiast en vol overgave”.“Met dank voor het voortreffelijke concert in Lichtenvoorde. U hebt met uw zang velen laten genieten!! En daar was ik zeker ook bij.”

“Een geweldige uitvoering met een uitgebreid programma, maar voor deze 133-jarige Mastreechter Staar dè ze dien Patsj aaf. Jammer dat het na de toegift voorbij was, maar de Staar laat zien waarom Limburg (Mestreech, André Rieu, de A2 tunnel) trots op deze zangers is.”

Na een welkom door Els Grevers, locatieraadsvoorzitter en een warme ontvangst van burgemeester Bronsvoort aan het adres van de Staar, gaf de burgemeester het startsein voor het concert.

In aanzwellend gezang betrad de Mastreechter Staar de kerk van achteruit. Op het podium werd in het eerste deel van het concert werken van Rossini, Verdi, Händel, Wagner en andere bekende componisten gezongen.

De Staar beheerst het hele palet van piano tot fortissimo: van fluisterzacht als één stem in unisono tot vierstemmig op vol volume. De begeleidende vleugelklank was daar volledig mee in evenwicht. De pianist Michiel Ballhaus (ook bekend van Soldaat van Oranje) had er duidelijk zin in. Zelfs wanneer de solistenpartij met het koor in samenzang opging kon je de sopraan of de bas-bariton nog helder horen.

Bèr Schellings (bas-bariton): wat een fantastische stem. Met zijn 'If I where a rich man' bracht hij een prachtige vertolking gelardeerd met subtiele humor. Syrinx Jessen (sopraan) bracht de kerk in ontroering met haar Ave Maria van Caccini. Fabio Verga (eerste tenor) putte uit een musical van Andrew Lloyd Webber met het bekende 'I got you under my skin'.

Na een drankje in de pauze, pakte Anton Driessen op zijn eigen wijze met het Achterhoekse Kerstverhaal de draad weer op. De lach rolde geregeld door de kerk en leverde Anton al meerdere uitnodigingen uit om dit verhaal elders ten gehore te brengen. En dan was daar weer de Mastreechter Staar. Kerstliederen van over de hele wereld rolden de Bonifatiuskerk binnen. Nummers als Halleluja, The Holy City en Es ist ein Ros entsprungen, ontbraken uiteraard niet op het repertoire.

Na het afsluitende nummer 'We wish you a merry Christmas' mocht het koor geen bloemen in ontvangst nemen dan nadat er een toegift was gevolgd. En dat werd 'Stille Nacht, Heilige Nacht'. En het was stil. Gevolgd door een oorverdovend applaus van de volle kerk.

De kwaliteit van het gebodene was zeer hoog. Mede te danken aan de 32-jarige dirigent Frederik Verhooghe die zichtbaar genoot op zijn plek voor het koor.

Bron: Nieuwsblad uit Lichtenvoorde d.d. 16 december 2016

vr 16 dec 2016, 14:29 

Staarbode 01

7

8

Bij koninklijke beschikking

Hofleverancier

Stokstraat 41-45 | 6211 GC Maastricht | +31(0) 43 321 3000 | www.maisonlouis.nl

ARMA BUGATTI ETERNA FYNCH - HATTON GARDEUR MEYER

9

Tekst Huub Kersemaekers Fotografie Vincent van den Bergh

Kerstmis in De Bijenkorf

Als warenhuis moet je er tegenwoordig veel voor doen om je cliënteel binnen te halen en te behouden. We hebben gezien aan Vroom & Dreesmann dat het niet gemakkelijk is om de concurrentie aan te gaan. Ook als je 130 jaar aan de weg timmert is dat geen zekerheid.

De Bijenkorf in Maastricht, en waarschijnlijk niet alleen daar, weet altijd wel klantentrekkertjes te vinden waarmee ze hun klanten plezieren.

Zo ook afgelopen december. Een plezierige ontvangst door een charmante Bijenkorfmanager die ons begeleidde naar het personeelsrestaurant. Wie vroeg was had geen probleem met het verkrijgen van koffie met een koekje. Ben je later dan groeit de rij voor de koffieautomaat en begint het gekeutel. Wel of geen melk, een roerstokje of niet of toch een cappuccino in plaats van een koffie. De rij achter je groeit en groeit en je dient vol ongeduld te wachten. Van doorstroming is dan geen sprake meer en wordt het voor sommige toch nog haasten om op tijd te zijn voor het concert. Enfin, de Staar daalt af naar de begane grond, alwaar een heus podium is klaargezet om de ongeveer 70 zangers te herbergen. Inmiddels groeit het al aanwezige publiek gestaag.

Een kerstconcert in de Bijenkorf is om de twee jaar bijna een traditioneel gebeuren en is tevens een opmaat voor het concert in Het Theater aan het Vrijthof op Tweede Kerstdag. Met de concerten van Lichtenvoorde, Leeuwarden en Groningen nog vers in het geheugen zit het te brengen programma er goed in. Tot groot genoegen van dirigent, zangers en het toegestroomde publiek.

Natuurlijk neemt Frederik Verhooghe altijd dankbaar het applaus in ontvangst. Zoals dat hoort draait hij zich daarbij naar de toehoorders. Het is wel vreemd dat je dan tegen een kast aankijkt, waarin een aantal prijzige tassen staan uitgestald. Kun je meteen tijdens het concert een exemplaar uitzoeken voor je echtgenote….

De Bijenkorf neemt na het concert waardig afscheid van de Staar en wellicht komen we over twee jaar of misschien eerder weer terug.

Staarbode 01

Dodenherdenking

De zondagen in november zijn niet altijd een feest. Het weer kan guur zijn of winderig en toch staat de Staar daar dan in het klassieke kostuum. Soms gebeuren er andere dingen, zoals vorig jaar toen een collega van het Maastrichts Mannenkoor onwel werd. De heer Penn, die zijn vrouw als burgemeester vergezelde, had het er als voormalig cardioloog maar druk mee. Uiteindelijk kon de Staar onverrichterzake naar huis.

Maar dit jaar scheen de zon en zagen wij toe hoe een hoog gezelschap bloemenkransen liet leggen door verkenners of scouts die in korte broek en opgestroopte hemden acteerden. Wij zagen toe hoe oude strijders nog steeds fier kunnen lopen en hoe de eregarde van Maastricht bestaat

uit exorbitante figuren die, groot en klein, Maastricht zouden moeten kunnen verdedigen.

Het ging evenwel om diegenen die dat eerder gedaan hadden. Alles bijeen, een eervol en sfeervol betoon van dank aan diegenen die ons voorgingen.

Het is al lange tijd gebruikelijk dat de Staar en het Maastrichts Mannenkoor een bijdrage

leveren aan de dodenherdenking op de grote Algemene Begraafplaats in Maastricht.

Gebruikelijk is ook dat het Maastrichts Mannenkoor de openingsceremonie ondersteunt

en de Mastreechter Staar de kranslegging midden op de begraafplaats en de ceremonie

op het andere eind van de begraafplaats. Zo ook op zondag 30 oktober want het gebeurt

altijd zo dicht mogelijk bij het katholieke fenomeen “Allerzielen”.

Tekst Martijn Dingemans Fotografie Vincent van den Bergh

10

11

Staarbode 01 Column

Imago van de organisatie (corporate image) - Het beeld van een organisatie dat leeft bij haar publieksgroepen. Dit beeld is onder andere ontstaan door optreden en presentatie van de organisatie en bestaat uit het geheel van gevoelens, indrukken en meningen ten aanzien van de organisatie. Een organisatie kan streven naar een gewenst imago (= corporate imagebeleid/programma). Bron: Basisboek Public Relations van Saco Keikes.

Het beeld van de Staar was heel lang dat van het grootste en beste mannenkoor van Nederland. Dat streefden we ook na. Op de advertenties voor de laatste concerten in Leeuwarden en Groningen pronkte de uitlating: met meer dan 100 zangers. Dat werden er uiteindelijk 80, net genoeg voor één bus.

Nu is er het voornemen om een concert te organiseren met twee andere koren die beide duidelijk groter zijn dan de Staar. Gezien vanuit de definitie van Seikes is dit geen image building maar image breaking.

Jarenlang heeft de Staar niet meegedaan aan concoursen omdat we met ons brede repertoire ons niet konden meten met koren die eindeloos oefenden op slechts enkele stukken. De Staar moest het vooral van de breedte van het repertoire en de grootte van het koor hebben.Nu gaan we dat imago, wellicht uit onbenul, te grabbel gooien. Dat we niet meer dan 80 man in een bus krijgen is tot daar aan toe maar dat we daar openlijk mee door het land gaan rijden heeft met corporate image niets meer te maken.

Imago/ImageTekst Martijn Dingemans

Collage optreden Steerkes

12

13

Tekst Louis Steens Fotografie Xiangzhen Kong

Het was alweer de derde maal dat de Staar in het Belgische

Maasmechelen was voor de uitvoering van een (kerst)concert.

En de Staar zong - zoals de bekende uitdrukking luidt - ‘de

sterren van de hemel’. Het concert was nog maar net begonnen

toen een harde klap klonk met een duidelijke schrikreactie bij

het publiek. Een teken uit de hemel? Nee, het was een stuk

pleisterwerk dat vanuit het hoge gewelf van de kapel naar

beneden was gevallen. Gelukkig niet op het publiek of koor!

Maar koor en dirigent lieten zich hierdoor niet afleiden en een mooi concert volgde na de entree met ‘Conquest of Paradise’ en de presentatie van het vaandel met het ‘Domine salvum fac Regem nostrum’.

Het eerste deel van het concert (‘Wereldlijk’) volgde met o.m. het Slavenkoor van Verdi en ‘I’ve got you under my skin’, een solo van Fabio Verga. De Belgische toehoorders keken toch wel wat raar bij de opkomst van Bèr Schellings in een blauwe stofjas en baseball cap bij zijn solo ‘If I were a rich man’. Maar al snel had hij de lach aan zijn zijde.

Soliste Syrinx Jessen bracht de ruim 350 toehoorders in vervoering met haar heldere en warme sopraanstem in ‘Ave Maria’ van Caccini en samen met Bèr in het altijd schitterende ‘La Vergine degli angeli’. De ‘Twaalf rovers’ zijn ook in België bekend, zo bleek uit het grote applaus dat koor en Bèr in ontvangst mochten nemen.

Het tweede deel (‘Kerst’) werd geopend met het nieuw ingestudeerde lied ‘The Prayer’, bekend van de uitvoering door Céline Dion en Andrea Bocelli. Hierna volgde een reeks

meer bekende Kerstliederen met onder meer het mooi ingetogen gezongen ‘Kerstlied’ van Bern. Diamant. Soliste Syrinx Jessen kwam weer in actie samen met het koor, in ‘Jesus chez les Bretons’ en ‘The Wexford Carol’. Natuurlijk waren er ook de twee klassiekers van elk Kerstconcert: ‘The Holy City’ en ‘Cantique de Noël’ met onze eigen Bèr Schellings.

Op het programma stonden twee ‘Hallelujah’s’, een vóór en een na de pauze. Met een prachtig intro bij het ‘Hallelujah’ van Cohen liet Michiel Ballhaus horen op welk hoog niveau zijn improvisatietalent staat. Een lied dat erg aanspreekt bij het publiek. Pianist en koor kregen een daverend applaus.Tot slot wendde koor en solisten zich tot het publiek met ‘We wish you a merry Christmas’ en de Staar sloot af met een ingetogen ‘Stille nacht, heilige nacht.’

Staarbode 01

Concert in campus de Helix………met een teken van boven?

Kerstmis “All over the World” met de Mastreechter StaarTekst Ricardo Theunissen Fotografie Vincent van den Bergh

Dit was het thema van onze Kerstconcerten in 2016.

Met 90 man sterk reisde de Staar af naar het ‘Hoge

Noorden van Nederland’ voor een tweetal concerten.

Op vrijdag 16 december in Leeuwarden en daags erna

op zaterdag 17 december in Groningen.

14

Fryslân boppeDeze slogan wil vrij vertaald zeggen dat Friesland de bovenste provincie van Nederland is. Dat betekent een sterk Staargezelschap al vroeg op de vrijdagmiddag in een zeer goed gevulde dubbeldekker. Omdat 240 minuten reistijd wel erg veel vraagt van het zitvlak wordt er bij Apeldoorn gestopt voor een kop koffie en een wandelingetje.

Aan het eind van de middag bereikt de touringcar met de 90 zangers Leeuwarden waar ingecheckt en gedineerd wordt in het WTC West Cord Hotel aan de rand van het centrum.

St. Bonifatius, Titus Brandsma en Pierre CuypersHet concert van deze vrijdagavond vindt plaats in de Sint Bonifatiuskerk, gewijd aan de heilige die in de 7e eeuw vanuit Engeland het geloof in deze regio kwam verkondigen. Dat moest hij in Dokkum met zijn leven bekopen. De parochie draagt de naam van de heilige Titus Brandsma, de pater Karmeliet die in de Tweede Wereldoorlog in verzet kwam tegen het Nazisme en die in 1942 omkwam in Dachau.

De St. Bonifatiuskerk zelf en de naast gelegen pastorie (gebouwd 1882-1884) zijn een ontwerp van de bekende Roermondse architect Pierre Cuypers die we onder andere kennen van het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam, de St. Vituskerk in Hilversum en het Ursulinencomplex te Eijsden.

Werk aan de (muziek)winkelWie bekend is met het werk van Pierre Cuypers kent ook diens liefde voor de rode baksteen. Dat geldt dus ook voor de St. Bonifatiuskerk. Maar poreuze baksteen en zingen gaan niet lekker samen. Het betekent dat elke individuele zanger zijn stemgeluid

bewust naar het publiek in de zaal moet richten om te voorkomen dat dit door de kerkmuren wordt geabsorbeerd. Dan zouden de luisteraars achterin niets meer kunnen verstaan.

Het aanvankelijk bedeesde Leeuwarder publiek weet het harde werken van de Mastreechter Staar deze avond te waarderen met een staande ovatie. Dat applaus hebben uiteraard onze solisten Syrinx Jessen, Bér Schellings, Fabio Verga, pianist Michiel Ballhaus en dirigent Frederik Verhooghe dik verdiend.

Wanneer het applaus is verstomd is het tijd geworden om naar het hotel terug te keren voor een kop koffie of een ander lekker drankje. Even na middernacht sluit de barman de deur want ook hij weet dat er voor de Staarzangers nog een tweede concertdag volgt. Een dag waarop de Mastreechter Staar zelfs tweemaal fris en monter het podium zal betreden.

Intermezzo in verzorgingshuis Oostergast in ZuidhornEen rustige ochtend in Leeuwarden biedt de Staarzangers uitgebreid de gelegenheid te genieten van het ontbijtbuffet en de bouwkundige schoonheden van de Friese hoofdstad. Zo tegen de middag gaat het gezelschap op weg naar de stad Groningen waar de Staar het concertweekend zal afsluiten in de Martinikerk.

Eerst maakt de Staar nog en tussenstop voor een verrassingsoptreden in verzorgingshuis Oostergast in Zuidhorn. Een uur lang worden bewoners en personeel getrakteerd op een selectie van de mooiste liederen uit het wereldwijde kerstrepertoire.

Nadat de zangers en muzikale leiding hebben genoten van een voortreffelijk stamppotbuffet (alleen beweerde een enkeling dat er te weinig aardappel in zat…) is het tijd geworden de reis voort te zetten naar de stad Groningen.

Groningen, muzikale metropool in ‘Eerappellaand’De Martinikerk is een voormalige katholieke kerk destijds behorend tot het Bisdom Utrecht. Maar sinds 1574 is de kerk in gebruik bij de Hervormde Gemeente Martinikerk. Daarnaast is de kerk ook in gebruik als aula voor de Universiteit Groningen en als concertzaal. Hiervoor staat het monumentale barokke orgel van Arp Schnitger ter beschikking.

Maar vanavond geen orgelklanken maar die van een bijzondere vleugel van grijs metaal en blank hout van waaruit onze pianist Michiel Ballhaus mooie pianoklanken doet opstijgen. De hoge gewelven doen de bronzen Staarklanken klinken en klinken. Als de zangers niet goed articuleren verdrinken de liedteksten in een zee van onverstaanbare klanken.

Al vanaf de eerste tonen van het Gronings volkslied en ‘Eerappellaand’ van Ede Staal weet het Groninger publiek de keur aan internationale kerstliederen te waarderen. Dirigent Frederik Verhooghe verrast ieder door in het slotlied ‘We wish you a merry Christmas’ zelf een couplet te zingen. Met als toegift ‘Stille Nacht’ eindigt om 22:30 uur een mooi concertweekend in Friesland en Groningen. Wanneer chauffeur Luc zijn dubbeldekker met de Mastreechter Staar een uur later terug naar Limburg rijdt duurt het dan ook niet lang voordat het ook in de touringcar een echte Stille Nacht is…

Staarbode 01

15

16

Cecilia feestavond 2016

Met het Veldeke cabaret: ‘het is uit het leven gegrepen’

Zaterdag 19 november. Ook nu was de St. Cecilia feestavond bij de ons bekende locatie “StayOkay” langs de Maas in Maastricht. De jaarlijkse feestavond voor de leden mét partners en wat genodigden zoals dit jaar, oud preses Harry Schreurs, Staar-archivaris Jan Vrakking met echtgenote en Staar-fotograaf Bert Haandrikman. Het werd een gezellige feestavond zonder langdurige huldiging van jubilarissen, maar met een flinke dosis lokale cultuur en humor, verzorgd door het “Veldeke cabaret” uit Maastricht. Maar daarover later.

Tekst Louis Steens Fotografie Vincent van den Bergh

17

Staarbode 01

Aan bestuurslid Ruud Lauffer de taak deze avond te presenteren in plaats van het amper 14 dagen tevoren overleden bestuurslid Ton Vermeeren. Preses Jan Peeters opende de avond met een korte toespraak.

“Ik ga niet lang spreken want we zijn vanavond bijeen voor een gewoon gezellig samenzijn met elkaar en onze partners. En hierbij spreek ik de waardering uit voor onze partners die ons het hele jaar steunen, van thuis uit, maar ook door hun aanwezigheid bij concerten. Die steun is onontbeerlijk. Ik wil hier ook graag iedereen bedanken die heeft meegewerkt aan de organisatie van deze avond. Helaas, Ton Vermeeren is er vanavond niet bij. Hij was het die het grootste deel van deze avond heeft voorbereid. Onze gedachten zijn bij hem…………… Straks krijgen wij een ongetwijfeld heerlijke maaltijd geserveerd door Roberto Verga, vader van Fabio. Maar nu wens ik iedereen een heel leuke avond”.

De disjockey startte de muziek en in een mum van tijd was het één groot geroezemoes. Aan elke tafel werd er over van alles druk bijgepraat, uiteraard onder het genot van een

drankje. In de loop van de avond was er het optreden van vier leden van de Maastrichtse Veldeke vereniging. In een aantal sketches - in onvervalst ‘Mestreechter taol’ – werd ons een spiegel voorgehouden uit het dagelijks leven. Met prachtige typetjes, geweldige dialogen en grote humor kregen zij de zaal plat, iedere keer weer. Het is vrijwel onmogelijk de inhoud deze sketches na te vertellen, maar de schrijver dezes had vaker tranen in de ogen van het lachen. Een optreden voor herhaling vatbaar.

En inderdaad; Roberto Verga – de vader van onze solist Fabio Verga- en zijn medewerkers hadden weer hun best gedaan om ons een heerlijke Italiaanse maaltijd te serveren. Het resultaat; een bord rijkelijk gevuld en opgemaakt met veel variatie en smaak en tot slot een heerlijk ‘toetje’.

In tegenstelling tot voorgaande jaren werd er niet veel gedanst maar ik denk dat de doelstelling “een gezellige feestavond samen” toch ruimschoots werd behaald.

'Met prachtige typetjes, geweldige dialogen en grote humor kregen zij de zaal plat, iedere keer weer.'

Tekst Huub Kersemaekers Fotografie Vincent van den Bergh

Mastreechter Staar uitgenodigd bij Jumping Indoor Maastricht 2016

18

19

Staarbode 01

Man en paardDit verhaal gaat over ‘man en paard’ en wel letterlijk. De mannen zijn de zangers van de Mastreechter Staar en de paarden zijn het die het publiek moeten vermaken tijdens het driedaagse evenement Jumping Indoor Maastricht, kortweg JIM. Zoals Frank Kemperman, directeur CHOI in Aken, het verwoordde: ”We moeten JIM weer terugkrijgen op de hippische agenda”. Als het aan hem en zijn medewerkers ligt gaat dat ook gebeuren.

RABOBANKHet is niet voor het eerst dat de Staar dit hippisch evenement heeft opgeluisterd. Ik herinner me nog het sponsorbedrag van de RABO-bank in 2014 ten behoeve “Stichting Steerkes”, ons project om kinderen op de basisscholen weer bekend te maken met koormuziek. Dit sponsorbedrag werd toen tijdens JIM overhandigd aan preses Jan Peeters.

Bronzen medaille voor NicoleDit keer heeft de Staar amazone Nicole den Dulk begeleid bij haar muzikale Kür. Zij won dit jaar tijdens de Paralympics in Rio de bronzen medaille. In de voorbereiding - daags voor het optreden - werd de Staar ontvangen door Frank Kemperman. Natuurlijk dienen man en paard aan elkaar te wennen, zodat er geen ongelukken gebeuren. Vandaar een generale repetitie.

Wie niet kon wennen was Frederik Verhooghe. Zodra hij in de buurt van de edele dieren komt, treft hem een benauwdheid die zijn ademen belemmert. “Da’s altijd zo. Mijn kinderen mogen straks gerust paardrijden, maar dan ben ik er niet bij”.

Ook bleek dat het zingen middels een ingespeeld muziekbestand niet meevalt. Het tempo is of te laag of te hoog en kwam in elk geval niet overeen met wat we in repetities hadden meegekregen. Uiteindelijk ging alles toch op rolletjes en was de generale een feit.

Rolling StonesDe feestelijkheden werden ingeleid door onze opkomst met ‘Conquest of Paradise’, waarbij tegelijkertijd 20 ruiters te paard de arena betraden. Het kostte toch ook nu weer wat regie om deze opkomst qua muziek goed neergezet te krijgen. Dank daarvoor aan Ruud en Paul.

In die muziek waren bekende melodieën verwerkt zoals o.a. ’Paint It Black’ van de Rolling Stones en daarop reed Nicole den Dulk een prima kür.

Mede door de intensieve generale repetitie van Frederik een dag eerder hebben wij de Kür van Nicole Staarwaardig begeleid.

Beste meneer Peeters, Bij deze wil ik u, alle leden en de dirigent bedanken voor de fijne samenwerking tijdens Jumping Indoor Maastricht. Wij vonden het fantastisch om dit met jullie samen te mogen doen. We zijn ook heel blij dat we donderdag nog geoefend hebben met jullie omdat het op locatie voor de paarden toch anders is als thuis. Wij zijn trots op het resultaat en hopen dat jullie dat ook zo ervaren hebben. Het is met jullie live stemmen echt veel mooier dan met een CD. We hebben heel veel positieve reacties gekregen van mensen dat het zo prachtig was. Ook onze jeugd heeft het ‘cool’ en ’gaaf’ gevonden en dat is natuurlijk wel verrassend en goed. Namens alle ruiters en amazones bedankt voor dit geweldige optreden.

Met vriendelijke groet Helga Colson-Doijen Manege Cadier en Keer

20

Shutters op maat Projectinrichting

Ruim assortimentraambekleding

Houten vloerenen laminaat

Brandenburgerplein 13B - 6214 AH Maastricht - Tel. 043-321 1005 - www.home-service.nl

Specialist op gebied van woninginrichting

Home Service is al 30 jaar uw partner als het gaat om een complete woninginrichting! Door ons uit-gebreide producten-aanbod, kunnen wij zorgdragen voor een totale (her)inrichting van uw woning waarbij kwaliteit en service voorop staan. Of het nu gaat om het leggen van tapijt of parketvloer, het plaatsen van zonwering of gordijnen. Bij ons vindt u alles onder 1 dak.

shutters - buiten- en binnenzonwering gordijnen - gordijnroedes - tapijt - vloer-kleden - harde vloeren - parket - laminaat dakraamproducten - plafonds - horren

De woninginrichter met oog voor detail

HomeService_staarbode2015.indd 1 04-09-15 11:30

piano’s

s ch e t t e r s

Schetters Piano’sT +31 - 43 321 77 00www.schetterspianos.com schetterspianos@gmail.comFort Willemweg 28 Maastricht

21

Tekst Jan Morreau

De ‘tuut’, in de Nederlandse taal de papieren (punt)zak, is een fenomeen dat we al lang niet meer kennen bij de Mastreechter Staar. In mijn doos met Staarherinneringen vond ik nog enkele exemplaren.

De eerste keer dat ik zo’n tuut onder ogen kreeg was in 1963 op weg naar Hamburg, waar de Staar op uitnodiging van de Nederlands-Duitse Kamer van Koophandel een concert gaf. De Staarbussen stopten bij een wegrestaurant. Om dat te bereiken liepen we vanaf de parkeerplaats over een voetgangersbrug naar de andere kant van de autoweg. Aan het eind van deze brug stond de penningmeester met een tuut. Gevuld met geld. Het had iets plechtigs. Iedere zanger kreeg één Duitse mark uit de tuut om een drankje te kopen tijdens de stop. Dat lukte toen nog voor die prijs. Nobel idee. Niks consumptiebonnen maar harde munten kregen we in de hand gedrukt.

Maar ik vond ook ‘tuute’ met weer een heel andere inhoud. Een van de vroegere bestuursleden, ‘d’n dokter’, had ze vaker bij zich. Neem nu de concertreis in 1968 naar Londen. Vanaf Rotterdam tot Southampton met de SS Nieuw Amsterdam, een van de vlaggenschepen van de Holland-Amerika Lijn en terug via Le Havre met de SS Rotterdam, een nog mooiere boot. En over die terugreis wil ik het hebben. Wie stond in Southampton bij de ingang van deze boot? Jawel, d’n dokter.

Met een tuut pillen tegen zeeziekte. Je moet er maar op komen. “Pak ze noe mer want vanaovend geve veer e konzèr op de boot en daan moot geer vas op de bein stoon”. Plichtsgetrouw slikten we de pillen. Wel nodig, want het werd die avond zwaar weer. Door de ruwe zee kwam het podium - om en om - aan bas- en dan weer aan baritonzijde iets omhoog om even later weer te zakken. Misschien weinig deining voor zo’n grote boot maar toch merkbaar. De dirigent paste zijn directie aan deze wel heel bijzondere omstandigheid aan. Iedereen bleef gezond en er gebeurde geen gekke dingen. Dankzij d’n dokter.

In 1977 reisden de Staarleden op verschillende manieren naar Wenen. Een gedeelte met het vliegtuig, enkelen per auto en een groep reisde met de nachttrein omdat een treinreis gezelliger werd gevonden. Na geslaagde concerten in Wenen vertrok de trein in de avonduren vanaf Wien West Bahnhof terug naar Aken. Om de mannen uitgerust in Maastricht te krijgen liep ‘d’n dokter’ de coupés na met de tuut, nu gevuld met slaappillen. Met een halve slaappil al achter de kiezen stonden we in het gangpad van de trein nog een sigaret te roken. Dat hadden we nu niet moeten doen want na korte tijd begon de vloer langzaam onder ons weg te zakken. Zo sterk hadden we de pillen van d’n dokter niet verwacht. Slaapdronken sleepten wij ons naar onze coupés en vielen daar als een blok neer. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als we een hele pil hadden ingenomen.

’s Morgens moest ik vroeg uit de veren om op een afgesproken station in Duitsland de man op te vangen die het ontbijt voor het Staargezelschap aan boord bracht. Met de ogen nog half dicht hoorde ik bij het verlaten van de coupé mompelen: “Boe zien veer mèt bezig? ’t Liek hei wel ’n recovery” en “Die pille kriege de lui in ’t hospitaol es ze aon ’t hart weure geopereerd”. Ja, je hebt een cardioloog in het gezelschap, of niet.

Toch is de ‘tuut’ vele jaren later nog één keer opgedoken. Dat was in 2011 toen de Staar te gast was in het West Vlaamse Dadizele, waar de Onze Lieve Vrouw van Dadizele wordt vereerd. Een bedevaartsoord dus. We zaten op het terras van het tegenover de basiliek gelegen café met de toepasselijke naam ‘De Biechtstoel’. Deze keer geen dokter of bestuurslid met een tuut maar een geheel in zwart leder gestoken dame op hoge pinlaarzen. Vanuit het café beende ze het terras op en bood alle aanwezige Staarleden iets aan uit de ‘tuut’. Er zaten spekjes in, van die zoetigheden in fletse kleuren, maar deze keer niet in de gekende ruitvorm. Nee, de spekjes hadden de vorm van een vrome madonna. De Madonna van Dadizele? Ik heb lang getwijfeld of ik dit spekje op zou mogen eten. Die Belgen toch…

De Tuut

'Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als we een hele pil hadden ingenomen.'

Staarbode 01

22

Aan de Fremme 30-32 Margraten | T +31 (0)43 321 5331 info@vanlijfinterieurs.com | www.vanlijfinterieurs.nl

Toetsenspecialist

Nijkerk • Nieuwstraat 2www.verhoogmuziek.nl

• Piano• Vleugel• Orgel• Keyboard• Accessoires• Reparatie• Verhuur

MiddenNederland

De Staar in Maasmechelen – discipline en papieren zakdoekjes

De naam Campus de Helix verwijst naar de klimplant Hedera Helix. Zoals deze altijd groene klimop groeit en vertakt, zo biedt de campus een onderwijsaanbod waarin ieder talent zich kan ontwikkelen. Een onderdeel van dit aanbod is het tweejaarlijkse gastcollege Culturele Vorming door niemand minder dan de voltallige Mastreechter Staar. Het repertoire omvat dan een ‘educatief allerlei’ voor de leerlingen van het 3e en 4e studiejaar, inclusief enkele toelichtingen over de gebrachte werken. Wat humoristische anekdoten van de dirigent, pianist en de solisten ontbreken niet. Op vrijdag 25 november 2016 heeft dit evenement voor de derde keer plaatsgevonden in de tot de laatste plaats bezette kapel van de Campus de Helix in het Belgische Maasmechelen. DisciplineHet publiek van deze middag bestaat uit ruim 300 jongeren in de leeftijd van 16 tot 19 jaar. Deze leeftijdscategorie kent zoals algemeen bekend een grote scepsis ten aanzien van klassieke muziek.

In Nederland gaat zulke scepsis vaak gepaard met rebelse trekjes zoals te hard praten, propjes schieten en zelfs onder de stoelen kruipen. Daar is bij onze Belgische scholieren geen sprake van. Muisstil en kaarsrecht op hun stoel gezeten wachten de leerlingen nieuwsgierig op hetgeen er op het podium staat te gebeuren.

Deze afwachtende houding buigt tijdens de opkomst van de Staar met de ‘Conquest of Paradise’ al snel om in een

Tekst Ricardo Theunissen Fotografie Vincent van den Bergh

Staarbode 01

23

voorzichtig enthousiasme. Maar het ijs breekt volledig als Bèr Schellings – gewapend met een boodschappenkarretje van een bekende supermarktketen – compleet met pet en stofjas zijn vertolking laat horen (en zien) van ‘If I were a rich man’.

ZakdoekjesDirigent Frederik Verhooghe toont aan dat goed je best doen in de muziek kan leiden tot internationaal succes, zoals hij dit met de Mastreechter Staar heeft bereikt en andersom.De ster van de middag echter is de jonge Staarsolist Fabio Verga. Die weet met een subtiele vertolking van de werken ‘I got you under my skin’ en ‘Can you feel the love tonight’ de gevoelige snaar te raken bij menig vrouwelijke toehoorder op de eerste rijen. Charmant als Fabio is heeft hij voor elke vrouwelijke traan wel een zakdoekje bij de hand.

Het feest dat te snel voorbij isHet enthousiasme van dit jonge publiek mist zijn uitwerking niet. Zoals ook het geval was bij de vorige edities is het voor de Staarzangers een feest om voor deze groep jonge Vlamingen op te treden. Een feest dat ook deze keer weer te snel voorbij is.

En als na vijf kwartier de laatste tonen van de ‘Twaalf Rovers’ en het ovationeel applaus zijn verstomd en de Staarzangers uit de kapel vertrokken zijn verlaten ook de 300 Vlaamse scholieren de zaal. Wederom met een rust en discipline waar (zelfs) de Mastreechter Staar een voorbeeld aan kan nemen.

24

De locatie voor feesten ,

partijen en bijeenkomsten

Voor 10 tot 500 personen Info via maastricht@stayokay.com of 043-7501790

25

Een buitengewone NieuwjaarsreceptieTekst Ricardo Theunissen Fotografie Vincent van den Bergh

De Mastreechter Staar is een vereniging die zich onderscheidt van andere door de vele tradities die de vereniging kent. Een ervan is de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie die telkenjare op de eerste repetitieavond van het nieuwe jaar wordt gehouden. De editie van 2017, welke plaatsvond op maandag 9 januari in de Awwe Stiene, was echter alles behalve traditioneel. Op deze avond vond namelijk niet alleen de installatie van een nieuwe preses plaats, maar kregen ook twee leden officieel hun plaats binnen het bestuur van de Mastreechter Staar.

Na een korte inleiding kreeg de heer Arno Gorissen uit handen van Buitengewoon Erepresident en Gouverneur Theo Bovens de versierselen omgehangen waarmee hij officieel de 18e preses in het 134 jarige bestaan van de KZ Mastreechter Staar is geworden.

In de daarop volgende toespraak memoreerde de preses kort de verdiensten van de vertrekkende bestuursleden waarvan hij speciaal - zonder de anderen te kort te willen doen - de naam van Ton Vermeeren noemde die in november 2016 in het zicht van de haven van 25 jaar lidmaatschap de brug van het schip “Mastreechter Staar” voorgoed heeft moeten verlaten.

Het schip “Mastreechter Staar”Dat schip heeft onder presidentschap van Jan Peeters in de voorbije jaren grote stormen doorstaan en heeft veel gevergd van hen die de Mastreechter Staar bestuurden. Arno Gorissen sprak de wens en de hoop uit dat het nieuwe bestuur het Staarschip weer naar rustiger vaarwater kan sturen, al zal men nog tussen vele obstakels op het gebied van voldoende financiën, leden en concerten door moeten laveren. Echter,

alleen met loyale medewerking van alle leden zal het schip “Mastreechter Staar” veilig de volgende haven kunnen bereiken.

Na de openingstoespraak was het de beurt aan de preses om de installatie van twee nieuwe bestuursleden te verrichten. De heren Ed Curfs (Penningmeester) en Marcel Meertens (Muziek en Evenementen) maken het bestuurlijke septet van de KZ Mastreechter Staar compleet.

Tot besluit van de nieuwjaarsreceptie brachten de zangers van de Mastreechter Staar nog een muzikale hulde aan de kersverse preses en bestuursleden waarbij dirigent Frederik Verhooghe bij het lied Amori Scendete en passant ook nog de rol van ‘piano’ op zich nam.

Toen ik na afloop van de nieuwjaarsreceptie door de Maastrichtse nacht huiswaarts keerde wist ik het zeker: ik ben als Mastreechter Staarlid een BN’er want ook dát heeft de nieuwe preses in zijn speech gezegd. Maar daar blijf ik natuurlijk heel gewoon onder…

Staarbode 01

26

Jubilarissenviering

Sint ServaasDe Sint Servaas staat al jaar en dag garant voor een mooie jubilarissenviering. Dit jaar werden door het bestuur 3 jubilarissen ontvangen: de niet zingende leden Hay Verhoeven (25 jaar) en Ben Slakhorst (40 jaar) en het zingend lid Wiel Heinen (50 jaar). De Staar bracht de prachtige Deuxième Messe van Gounod ten gehore, gelardeerd met een aantal spirituele liederen, waaronder het altijd mooie Cantique de Jean Racine en Tebje Pojem. Voor alle overleden zangers zongen we het Beati Mortui, met de uitvaart van Ton Vermeeren nog vers in onze gedachten.

Pastoor Kurris, die de dienst voorging, liet bij het uitgaan van de kerk de Suisse even stoppen om nog even het slotlied Hallelujah van Händel te kunnen beluisteren. Nadat de akoestische klanken uit de basiliek waren verdwenen, kneep Frederik Verhooghe genoegzaam de handen ineen met de woorden “Jongens, dit is kikken”.

Tekst Huub KersemaekersFotografie Vincent van den Bergh

Dit jaar was de jubilarissenviering zwaar beladen. Met de uitvaart van Ton Vermeeren, die zelf zijn

25-jarig jubileum niet meer heeft mogen vieren, in gedachten hebben we toch geprobeerd er een

feestelijk gebeuren van te maken. Een apart gevoel, want Ton heeft zelf nog een groot deel van

de organisatie van deze viering in handen gehad.

‘Awwestiene’Vanuit de kerk begaven de leden zich naar de Awwestiene (Augustijnenkerk) waar door Ruud Lauffer en rechterhand René Groenen de broodjes en koffie reeds waren klaargezet, hierbij geholpen door een aantal echtgenotes van onze zangers. Zingen maakt hongerig, want ze waren al snel door de voorraad heen.

Onno HoesOnze voormalige burgemeester en erepresident werd door preses Peeters begiftigd met de ster in goud voor zijn speciale betrokkenheid tot de Staar en wist in zijn speech nog even fijntjes terug te komen op ons optreden tijdens Carnaval 2013 in het stadhuis, waarmee hij de Staar compleet rehabiliteerde betreffende de commotie van voorgaande maanden. De bijbehorende oorkonde, pen en “Toast” is zijn deel.

In zijn dankwoord wenst Onno Hoes de Staar veel succes en vertrouwen voor de toekomst toe.

Colofon

Koninklijke Zangvereniging Mastreechter StaarOpgericht in 1883

Begiftigd met- Het predicaat Koninklijk sinds 1899- De Eremedaille voor Kunst en

Wetenschap in Zilver van de Huisorde van Oranje in 1958

- De Eremedaille in Zilver van de stad Maastricht in 1983

BeschermvrouweHKH Prinses Beatrix

Buitengewoon ErepresidentTheo Bovens, Commissaris van de koning in de provincie Limburg

ErepresidentAnnemarie Penn-te Strake, Burgemeester van Maastricht

PresidentArno Gorissen

Muzikale leidingFrederik Verhooghe, dirigentMichiel Ballhaus, 1e pianist/repetitorLucas Blommers, zangpedagoog

SecretariaatPostbus 156200 AA, Maastrichte-mail: info@mastreechterstaar.nl,staarbode@mastreechterstaar.nlwebsite: www.mastreechterstaar.nl

RepetitiesMuziekschool KumulusSint Maartenspoort 2, Maastricht

StaarbodeVerschijnt tweemaal per jaar

RedactieMartijn DingemansJohn HoenenHuub Kersemaekers (eindredactie)Paul van Ruiten (corrector)Louis SteensRicardo Theunissen

FotografieJeroen DrummenLouis SteensVincent van den BerghXiangzhen Kong

VormgevingSamyon Jonas

DrukDrukkerij de Heeg, Maastricht

Verkoop ConcertenSenf TheaterpartnersPostbus 42 / P.O. Box 423155 ZG MaaslandThe NetherlandsAnnie M.G. Schmidtplein 33155 VZ MaaslandThe NetherlandsT +31 (0)10 592 31 55F +31 (0)10 591 51 59info@senf.nlwww.senf.nl Kon. Zangver. Mastreechter StaarRuud LaufferT +31 (0)6 51 59 65 80concertaanvragen@mastreechterstaar.nl

Staarbode 01

27

JubilarissenNiet-zingend lid Hay Verhoeven kwam bij de Staar , 25 jaar geleden, tegelijk met een dirigentenwisseling en het allerlaatste kerstconcert in het Staargebouw. Als bariton heeft hij bijgedragen aan de verbeterde kwaliteit van zijn Staar. De opgaande lijn werd sindsdien vastgehouden.

Ben Slakhorst viert vandaag zijn 40-jarig jubileum. Hij heeft het koor kort geleden verlaten en wil als niet-zingend lid verbonden blijven met de Staar. Zijn uitspraak “Ik heb altijd met veel plezier en met fijne herinneringen samen met de collega zangers deelgenomen aan de repetities/concerten/reizen, om nooit te vergeten!” spreekt boekdelen.

Wiel Heinen (50 jaar) was met zijn 24 jaar nog jong toen hij in 1966 bij de Staar kwam. Zijn bijzondere herinneringen gaan uit naar de vele concertreizen. Voornamelijk de Canadareizen in 1970 en 1995 waren speciaal. In 1970 was hij pas gehuwd en in 1995 vierde hij samen met zijn echtgenote de zilveren bruiloft. In een geëmotioneerd dankwoord spreekt Wiel zijn liefde voor het zingen bij de Staar uit.

Gezellig samenzijnOnder het genot van drankjes en hapjes wordt deze jubilarissenviering afgesloten met dank aan Ruud, René en hun hulptroepen voor de prima organisatie.

Fotografie cover "Kerstconcert Lichtenvoorde"

/DeMastreechterStaar