ST AP-B10 110112 1 · 2019. 5. 26. · schuur, een kaalgebladderd huis, in to-taal zes gebouwen,...
1
www.destentor.nl woensdag 12 januari 2011 woensdag 12 januari 2011 www.destentor.nl 30 | regio Iets gezien en gefotografeerd? Stuur in via www.destentor.nl/lezersfoto www.destentor.nl/apeldoorn regio | 31 AP-B10 Droom komt uit in Zweden Claudia Beerta en Richard van Kooten voor het gas- tenverblijf. Richard van Kooten met zijn sneeuwscooter. Richard van Kooten (r) bezoekt de tipi in het bos, waarin Sander Schevers met gasten overnacht bij twintig graden vorst. B ijtende kou, sneeuw die steeds verder ophoopt en een hout- voorraad die te klein blijkt om de winter mee door te komen. Richard van Kooten en Claudia Beerta halen er de schouders over op. Waar hun zakenpartners binnen een jaar op hangende pootjes naar Nederland te- rugkeerden, voelt het Hoenderloose paar zich in Zweden in zijn element. Temidden van 67 siberian husky’s, het kloppende hart van hun bedrijf. Het is twintig graden onder nul, als nieuwe gasten arriveren. Ze komen om een sledehondentocht te maken, de gro- te specialiteit van hun bedrijf Siberian Adventures. Gastheer Van Kooten grijnst. Best een lekker temperatuurtje, vertrouwt hij de gasten toe, want het kan nog veel kouder. ,,We hebben net min 36 achter de rug...’’ Het zijn ideale omstandigheden voor hun bedrijf, vindt Van Kooten. Van heinde en verre komen mensen dan ook naar Strömsund, vijftig kilometer onder Lapland, om bij de Nederlanders een meerdaagse sledehondentocht te maken. Sneeuwzekerheid van begin de- cember tot begin april; ideaal. Dat was waar ze naar zochten toen ze besloten om de gemeente Apeldoorn te verruilen voor het hoge noorden. Van Kooten had sinds 2000 een glazen- wassersbedrijf en privé draaide alles om hun honden. In 1991 hadden ze hun eerste siberian husky gekocht en een paar jaar later nog drie. Uiteinde- lijk hadden ze 26 honden, bij hun tot zomerhuis verbouwde schuur in Hoen- derloo. Claudia begon met de dieren te sleeën en het niveau werd steeds hoger. ,,Toen we in Oostenrijk reden en het me met die afgronden te eng werd, nam Ri- chard het van me over.’’ Hij werd Ne- derlands kampioen en in 2005 zelfs vierde op het WK. Het begon echter steeds meer te wringen. In hun woon- omgeving liepen ze tegen beperkingen aan. En duizend kilometer rijden voor een wedstrijd was geen uitzondering, maar doordat hun zoontje Jay leerplich- tig werd, werd dat steeds lastiger in te roosteren. Bovendien begon hun grote aantal husky’s een probleem te wor- den. Van dieren die afvielen voor de sport, wilden ze geen afstand doen. ,,We vonden dat niet eerlijk tegenover de honden.’’ ,,Ik begon dat gejakker naar wedstrij- den zat te worden’’, herinnert Richard zich nog goed. ,,Het frustreert ook als je na duizend kilometer rijden hoort dat de wedstrijd niet doorgaat door sneeuwgebrek. We overwogen serieus te stoppen en de honden weg te doen. Maar dat was te gek, concludeerden we. We moesten naar een ander land.’’ Via het tv-programma Ik vertrek ken- den ze tal van voorbeelden van misluk- te buitenlandse avonturen. Dat zou hun niet overkomen, namen ze zich heilig voor. Ze schreven een bedrijfs- plan en in de vakantie gingen ze in Noord-Zweden op huizenjacht. Al snel was er een klik met Strömsund en ge- sprekken met die gemeente en een lo- kale bank wakkerden het enthousias- me nog aan. Via een website vonden ze kort daarna een geschikte plek. ,,Voor 71.000 euro konden we het ko- pen’’, herinneren ze zich. ,,Een oude schuur, een kaalgebladderd huis, in to- taal zes gebouwen, gras dat anderhalve meter hoog stond en maar liefst 216 hectare grond.’’ T erwijl de kachel het grote gasten- verblijf verwarmt, denken ze te- rug aan al het werk dat ze moes- ten verrichten om de oude schuur om te vormen tot kloppend hart van hun nieuwe bedrijf. ,,We zagen de mogelijk- heden; met heel veel werk konden we er iets van maken. Maar het was nog veel meer dan gedacht’’, bekent Ri- chard. ,,Veel kun je incalculeren’’, vult Clau- dia aan, ,,maar dat met min dertig de kachel ineens kapot gaat valt lelijk te- gen. Verder ging de zinkput kapot en sprong middenin de winter een afvoer- buis, waardoor we stront in de kelder hadden.’’ Bovendien vroor vorig jaar een radiator kapot. ,,Toen kwam er in- eens pikzwart water door het plafond. De nieuwe lametvloer was totaal naar de knoppen...’’ Er was nog een behoorlijke tegenslag. Voordat ze naar Zweden vertrokken waren ze in gesprek geraakt met het Apeldoornse stel Henk en Diana Bar. ,,Zij hadden met het idee gespeeld een camping in Finland te begin- nen. Wij waren al veel verder met on- ze plannen en zij besloten mee te doen zo- dra ze hun huis hadden ver- kocht’’, blikt Claudia terug. Ruim nadat ze zelf hun intrek hadden genomen in hun nieuwe onderkomen, arriveerden hun partners. Gevolgd door een cameraploeg van Ik vertrek, die het gezamenlijke avontuur had ge- volgd. Toen een aantal weken hun afle- vering werd uitgezonden, schrokken Claudia en Richard. Hun kersverse buurvrouw bleek op tv bepaald niet blij met wat ze aantrof. ,,Ze zei dat ze zeker niet naar Zweden was vertrok- ken als ze geen honden had’’, herin- nert Claudia zich. ,,Potverdikkie, als dit maar goed gaat’’, dacht Richard. Zijn vrees werd bewaarheid. Na tien maanden gaven hun partners er de brui aan en keerden terug. Ondanks dat ze daarmee hun investering kwijt waren. ,,We hadden namelijk vooraf vastgelegd: als één gezin het niet trekt, mag het andere daarvan niet de dupe worden.’’ ,,We zaten met de handen in het haar, het was nog net geen paniek. Na twee nachten praten sloeg ik de vuist op tafel. ‘t Gaat gewoon gebeu- ren! Mijn ouders kwamen hierheen en ondersteunden ons en de vrouw van wie we de eerste hond kochten kwam ook om te helpen. We sprongen in het diepe, door dagtours op de sneeuw- scooter aan te bieden en sledetochten met de honden.’’ Het aantal honden was inmiddels opgelopen tot veertig. Niets te veel, in de wetenschap dat er zes voor een slee lopen en er soms vier teams tegelijk meegingen. Maar qua verzorging en training een flinke belas- ting, in combinatie met al het andere werk. ,,We werkten honderd tot 120 uur per week en stonden ‘s ochtends om vijf uur op’’, zucht Richard. ,,Twee jaar ging dat zo door. Toen zeiden we: als dit zo doorgaat stoppen we ermee, zo hebben we geen privéleven.’’ Met duizend overnachtingen per jaar (,,we hadden een vliegende start dank- zij Ik vertrek’’) zou stoppen echter een decep- tie zijn. ,,Het was al te veel ons kindje gewor- den’’, zegt Richard. Claudia’s idee om iemand in dienst te nemen werd uitge- voerd: ,,Het probleem was wel: als je een single haalt, loop je het risico dat die een partner zoekt en vertrekt. En bij een stel: we hebben geen geld om man en vrouw te betalen.’’ N a een overbrugging via een vriend die in Zweden woonde en kennissen vanuit de slede- hondensport, viel ineens alles op zijn plaats. ,,Sander Schevers had al eens een hond van ons gekocht en had met zijn Aafkje een mislukte emigratie naar Zwitserland achter de rug’’, zegt Claudia. ,,Omdat zij afgekeurd is, was een baan voor haar niet aan de orde en Sander is hier geknipt voor. Vlak naast ons kwam een huis te koop en dat hebben ze gekocht. Bovendien heb- ben we nu geregeld een stagiaire.’’ Druk is het nog steeds, maar alles staat nu op zijn plaats, vinden ze. Het gas- tenverblijf, campingveld, de kiosk/receptie, zespersoons stuga’s en eigen woning zijn klaar en het omvor- men van een schuur tot sauna is bijna klaar. Met sledehondenrijden, sneeuw- scootertours, ijsvissen en sneeuwschoenlopen staat het winter- aanbod als een huis. De zomeromzet hopen ze onder meer door jagers te in- teresseren nog te kunnen opschroe- ven. ,,De winst van het bedrijf is nu ons loon en in combinatie met de voldoening is dat genoeg’’, zegt Clau- dia. ,,Zakelijk gezien zou je er echter nog net iets meer moeten uitha- len.’’ ,,Het prachtige is wel dat anderen ook blijken te waarde- ren wat wij hier zo mooi vin- den’’, zegt Richard. ,,Zit je aan de lunch, begin- nen mensen ineens te hui- len, overwel- digd door emo- ties...’’ Vrijdag in de Stentor: impressie sledehondentocht. Zie ook www.siberianadventures.info. IJspegels aan een stuga. Een rendier (l) komt vanuit het bos dagelijks buur- ten bij de twee rendieren van Siberian Adventures. Ze pakten hun biezen en besloten in Zweden een nieuw bestaan op te bouwen. Een goede beslissing, constateren Richard van Kooten en Claudia Beerta vijf jaar na hun grote stap. ,,Ik leef hier mijn droom’’, zegt Van Kooten. tekst en foto’s Gep Leeflang Sneeuwruimen in de kennel.
Transcript of ST AP-B10 110112 1 · 2019. 5. 26. · schuur, een kaalgebladderd huis, in to-taal zes gebouwen,...
www.destentor.nl woensdag 12 januari 2011 woensdag 12 januari 2011 www.destentor.nl
30| regio Iets gezien en gefotografeerd? Stuur in viawww.destentor.nl/lezersfoto www.destentor.nl/apeldoorn regio | 31
AP-B10
Droom komtuit in Zweden
Claudia Beerta en Richard van Kooten voor het gas-tenverblijf.
Richard van Kooten met zijn sneeuwscooter.
Richard van Kooten (r) bezoekt de tipiin het bos, waarin Sander Schevers metgasten overnacht bij twintig gradenvorst.
B ijtende kou, sneeuw die steedsverder ophoopt en een hout-voorraad die te klein blijkt omde winter mee door te komen.
Richard van Kooten en Claudia Beertahalen er de schouders over op. Waarhun zakenpartners binnen een jaar ophangende pootjes naar Nederland te-rugkeerden, voelt het Hoenderloosepaar zich in Zweden in zijn element.Temidden van 67 siberian husky’s, hetkloppende hart van hun bedrijf.
Het is twintig graden onder nul, alsnieuwe gasten arriveren. Ze komen omeen sledehondentocht te maken, de gro-te specialiteit van hun bedrijf SiberianAdventures. Gastheer Van Kootengrijnst. Best een lekker temperatuurtje,vertrouwt hij de gasten toe, want hetkan nog veel kouder. ,,We hebben netmin 36 achter de rug...’’Het zijn ideale omstandigheden voorhun bedrijf, vindt Van Kooten. Vanheinde en verre komen mensen danook naar Strömsund, vijftig kilometeronder Lapland, om bij de Nederlanderseen meerdaagse sledehondentocht temaken. Sneeuwzekerheid van begin de-cember tot begin april; ideaal.Dat was waar ze naar zochten toen zebesloten om de gemeente Apeldoornte verruilen voor het hoge noorden.Van Kooten had sinds 2000 een glazen-wassersbedrijf en privé draaide allesom hun honden. In 1991 hadden zehun eerste siberian husky gekocht eneen paar jaar later nog drie. Uiteinde-
lijk hadden ze 26 honden, bij hun totzomerhuis verbouwde schuur in Hoen-derloo.Claudia begon met de dieren te sleeënen het niveau werd steeds hoger. ,,Toenwe in Oostenrijk reden en het me metdie afgronden te eng werd, nam Ri-chard het van me over.’’ Hij werd Ne-derlands kampioen en in 2005 zelfsvierde op het WK. Het begon echtersteeds meer te wringen. In hun woon-omgeving liepen ze tegen beperkingenaan. En duizend kilometer rijden vooreen wedstrijd was geen uitzondering,maar doordat hun zoontje Jay leerplich-tig werd, werd dat steeds lastiger in teroosteren. Bovendien begon hun groteaantal husky’s een probleem te wor-den. Van dieren die afvielen voor desport, wilden ze geen afstand doen.,,We vonden dat niet eerlijk tegenoverde honden.’’,,Ik begon dat gejakker naar wedstrij-den zat te worden’’, herinnert Richardzich nog goed. ,,Het frustreert ook alsje na duizend kilometer rijden hoortdat de wedstrijd niet doorgaat doorsneeuwgebrek. We overwogen serieuste stoppen en de honden weg te doen.Maar dat was te gek, concludeerdenwe. We moesten naar een ander land.’’
Via het tv-programma Ik vertrek ken-den ze tal van voorbeelden van misluk-te buitenlandse avonturen. Dat zouhun niet overkomen, namen ze zichheilig voor. Ze schreven een bedrijfs-plan en in de vakantie gingen ze in
Noord-Zweden op huizenjacht. Al snelwas er een klik met Strömsund en ge-sprekken met die gemeente en een lo-kale bank wakkerden het enthousias-me nog aan. Via een website vondenze kort daarna een geschikte plek.,,Voor 71.000 euro konden we het ko-pen’’, herinneren ze zich. ,,Een oudeschuur, een kaalgebladderd huis, in to-taal zes gebouwen, gras dat anderhalvemeter hoog stond en maar liefst 216hectare grond.’’
T erwijl de kachel het grote gasten-verblijf verwarmt, denken ze te-rug aan al het werk dat ze moes-
ten verrichten om de oude schuur omte vormen tot kloppend hart van hunnieuwe bedrijf. ,,We zagen de mogelijk-heden; met heel veel werk konden weer iets van maken. Maar het was nogveel meer dan gedacht’’, bekent Ri-chard.,,Veel kun je incalculeren’’, vult Clau-dia aan, ,,maar dat met min dertig dekachel ineens kapot gaat valt lelijk te-gen. Verder ging de zinkput kapot ensprong middenin de winter een afvoer-buis, waardoor we stront in de kelderhadden.’’ Bovendien vroor vorig jaareen radiator kapot. ,,Toen kwam er in-eens pikzwart water door het plafond.De nieuwe lametvloer was totaal naarde knoppen...’’Er was nog een behoorlijke tegenslag.Voordat ze naar Zweden vertrokkenwaren ze in gesprek geraakt met hetApeldoornse stel Henk en Diana Bar.
,,Zij hadden methet idee gespeeldeen camping inFinland te begin-nen. Wij waren alveel verder met on-ze plannen en zijbesloten mee te doen zo-dra ze hun huis hadden ver-kocht’’, blikt Claudia terug.Ruim nadat ze zelf hun intrek haddengenomen in hun nieuwe onderkomen,arriveerden hun partners. Gevolgddoor een cameraploeg van Ik vertrek,die het gezamenlijke avontuur had ge-volgd. Toen een aantal weken hun afle-vering werd uitgezonden, schrokkenClaudia en Richard. Hun kersversebuurvrouw bleek op tv bepaald nietblij met wat ze aantrof. ,,Ze zei dat zezeker niet naar Zweden was vertrok-ken als ze geen honden had’’, herin-nert Claudia zich. ,,Potverdikkie, alsdit maar goed gaat’’, dacht Richard.Zijn vrees werd bewaarheid. Na tienmaanden gaven hun partners er debrui aan en keerden terug. Ondanksdat ze daarmee hun investering kwijtwaren. ,,We hadden namelijk voorafvastgelegd: als één gezin het niet trekt,mag het andere daarvan niet de dupeworden.’’ ,,We zaten met de handen inhet haar, het was nog net geen paniek.
Na twee nachten praten sloeg ik devuist op tafel. ‘t Gaat gewoon gebeu-ren! Mijn ouders kwamen hierheen enondersteunden ons en de vrouw vanwie we de eerste hond kochten kwamook om te helpen. We sprongen in hetdiepe, door dagtours op de sneeuw-scooter aan te bieden en sledetochtenmet de honden.’’ Het aantal hondenwas inmiddels opgelopen tot veertig.Niets te veel, in de wetenschap dat erzes voor een slee lopen en er soms vierteams tegelijk meegingen. Maar quaverzorging en training een flinke belas-ting, in combinatie met al het anderewerk. ,,We werkten honderd tot 120uur per week en stonden ‘s ochtendsom vijf uur op’’, zucht Richard. ,,Tweejaar ging dat zo door. Toen zeiden we:als dit zo doorgaat stoppen we ermee,zo hebben we geen privéleven.’’Met duizend overnachtingen per jaar(,,we hadden een vliegende start dank-zij Ik vertrek’’) zou stoppen echter een
decep-tie zijn.,,Het was al
te veel onskindje gewor-
den’’, zegt Richard. Claudia’s idee omiemand in dienst te nemen werd uitge-voerd: ,,Het probleem was wel: als jeeen single haalt, loop je het risico datdie een partner zoekt en vertrekt. Enbij een stel: we hebben geen geld omman en vrouw te betalen.’’
N a een overbrugging via eenvriend die in Zweden woondeen kennissen vanuit de slede-
hondensport, viel ineens alles op zijnplaats. ,,Sander Schevers had al eenseen hond van ons gekocht en had metzijn Aafkje een mislukte emigratienaar Zwitserland achter de rug’’, zegtClaudia. ,,Omdat zij afgekeurd is, waseen baan voor haar niet aan de ordeen Sander is hier geknipt voor. Vlaknaast ons kwam een huis te koop endat hebben ze gekocht. Bovendien heb-ben we nu geregeld een stagiaire.’’Druk is het nog steeds, maar alles staatnu op zijn plaats, vinden ze. Het gas-
tenverblijf, campingveld, dekiosk/receptie, zespersoons stuga’s eneigen woning zijn klaar en het omvor-men van een schuur tot sauna is bijnaklaar. Met sledehondenrijden, sneeuw-scootertours, ijsvissen ensneeuwschoenlopen staat het winter-aanbod als een huis. De zomeromzethopen ze onder meer door jagers te in-teresseren nog te kunnen opschroe-ven. ,,De winst vanhet bedrijf is nuons loon en incombinatie metde voldoening isdat genoeg’’, zegt Clau-dia. ,,Zakelijk gezienzou je er echter nog netiets meer moeten uitha-len.’’ ,,Het prachtige iswel dat anderen ookblijken te waarde-ren wat wij hierzo mooi vin-den’’, zegtRichard. ,,Zitje aan delunch, begin-nen mensenineens te hui-len, overwel-digd door emo-ties...’’
Vrijdag in de Stentor:impressie sledehondentocht.Zie ook www.siberianadventures.info.
IJspegels aan een stuga.
Een rendier (l) komt vanuit het bos dagelijks buur-ten bij de twee rendieren van Siberian Adventures.
Ze pakten hun biezen en besloten in Zweden een nieuw bestaan op te bouwen.Een goede beslissing, constateren Richard van Kooten en Claudia Beerta vijf jaar nahun grote stap. ,,Ik leef hier mijn droom’’, zegt Van Kooten.
tekst en foto’s Gep Leeflang
Sneeuwruimen in de kennel.
