V.U. Koen Dedapper

Schoolkrant nr.49 van Leefschool De Dageraad Lange Altaarstraat 4-20 2018 Antwerpen kwibbelmeesterkinderkrant@gmail.com

Jaargang 16, nummer 2, juni 2013

Toen ik nog groen achter mijn oren was, kreeg ik het prentenboek van Kleine Adam te lezen. Ik vond het in één woord adembenemend. Het idee alleen al dat een klein jongetje, dat niet tevreden is met de

rotzooi op deze wereld, alles door een afvoerpijp kan vegen. Niets blijft er over. Alles is wit en leeg. En dan neemt hij een krijtje en tekent Kleine Adam een nieuwe wereld die tot leven komt. Hoe meer hij tekent, hoe meer problemen hij creëert. En hoe meer hij die oplost door nieuwe dingen te tekenen, hoe meer zijn nieuwe wereld op de oude begint te lijken. Een wereld waarin er overal drukte en lawaai is, waarin er te veel huizen zijn en te weinig groen is. En toch blijft hij hopen op verandering…

Ikzelf woon en leef ondertussen in de stad. Ik werk en leef in een school in de stad. Door een gevoel van gebrek aan ruimte zou ik als een klein jongetje soms een grote gom willen nemen. Met één grote gommezwaai is Janneke Maan dan plots verdwenen. Op die plaats teken ik grote bomen met lianen, een vijver, een blotevoetenpad en een kampvuurplaats. Met een andere zelfzuchtige gombeweging is plots ook De Zonnebloem weg. Een gapend gat, waarin ik een stal met schapen, een kippenhok, en Juul het hangbuikzwijn een plaatsje geef.

Kleine Adam is ondertussen Grote Koen geworden. Ik weet nu dat verandering traag gaat en klein begint. Maar ik blijf grootse dingen hopen. Hopelijk hebben we binnen tien jaren een sterk vergroende school gerealiseerd. De gebouwen van Janneke Maan en van De Zonnebloem zullen er dan nog staan, wees gerust. Hier en daar zullen er grijze dals weggegomd zijn en vervangen door groene struikjes, kleurige bloemen, natuurspeelhoekjes of rustige zithoekjes. Doordat de kinderen de groene speelplaats zelf bedacht hebben in de klas en in de leerlingenraad en ze er zelf mee voor zorgen, is het plezier dat ze eraan beleven des te groter. Ons label van MOS-school (Milieuzorg Op School) hebben we dan al lang behaald…

Vandaag moest ik op de bovenste verdieping van De Zonnebloem zijn. Ik keek vanuit de hoogte op het dak van onze school neer. Een gigantische oppervlakte en ruimte, die ongebruikt lijkt te wachten totdat de tijd gekomen is om er een groene dakspeelplaats van te maken. Ik zie het al helemaal voor me…

Veranderingen gaan traag en beginnen klein. Wanneer er na de grote vakantie plots een of meerdere regentonnen op de speelplaats zouden staan, die het regenwater van het dak opvangen en waarmee de plantjes op de speelplaats gegoten kunnen worden, dan weet je dat dat een nieuwe groene stap is. We kunnen die groene ideeën niet alleen realiseren. Zelf heb ik misschien wel groene vingers, maar dan toch aan twee linkerhanden. Gelukkig is er de werkgroep Groen, die zich heel sterk inzet om het groen op onze school te onderhouden en stilaan uit te breiden.

Voor iedereen komt de grote vakantie er nu heel snel aan. Een zee van tijd om de natuur in te duiken, dichtbij of de wijde wereld in. Kijk hoe kinderen ervan genieten en openbloeien. Onthoud dat wanneer volgend schooljaar de vraag naar groene hulp op school gesteld wordt. Wedden dat je vingers dan jeuken?!

Geniet van die meer dan verdiende vakantie en graag tot in september! Voor onze zesdeklassers, die in gedachten De Dageraad stilaan wat aan het weg-gommen zijn, teken ik met mijn onder-wijzerskrijtje voor ieder een droom van een secundaire school!

Alle goeds,Koen Dedapper

Groen Voorwoord Familienieuws

Klasovergangers schooljaar 2012-2013

Waren L6 in schooljaar 2012-2013: Bovenrij v.l.n.r.: Pjotr Durlet, Milan Vervoort, Milo Buysse, Ilham Talal,

Amine Bouhoudan, Ayoub El Boutahiri, Marte PeetersMiddenrij v.l.n.r.: Jassin De Bie, Louise Mrazkova, Mirte Draelants, Roos Mertens, Zaza Terpstra, Merel Van Den Hauwe, Stella Aerts

Onderrij v.l.n.r.: Issa Sillah, Chaimae Bouhoudane, Briek Lathouwers, Berten Loveniers, Emile Pas, Loïs Pas, Jeroen Gulinck

Waren K3 in schooljaar 2012-2013: (Foto genomen op boerderijkamp) Deze kleuters krijgen allemaal een dikke duim, want ze gaan naar L1!

1e rij v.l.n.r.: Stef, Liv, Sofia, Mouad, Lucius, Otte, Romeo, Ilham2e rij v.l.n.r.: Mariam, Josefien, Zara, Aline, Mare DV, Yasmina,

Othmane, Salma, Etienne, Mare G, Mohammed3e rij v.l.n.r.: Guust, Briek, Reshaad, Madalena, Marieke, Kas

(Ook nog op de foto Heidi, Stef (papa van Alice K1b), Elsje en Stijn (papa van Marie K2)

Lukas (K1B) kreeg nog net in 2012 een broertje: ALEXANDER, geboren op 19 december.

Op 11 februari werden Sara (L1) en Ayman (K2) verrast met een nieuw

speelkameraadje: AMINA.

Xavi (K1A) kreeg er op 28 februari een zusje bij: MAIA!

Op 20 maart werden Sohaib (K2) en Safouan de grote broers van ISSAM.

Ook Sofia (K3) en Hamza (K2) Kandoussi hebben er sinds 2 juni

een broertje bij: ADIL.

Juf Katrien (L3) bracht op 18 maart

LIA ter wereld, een zus voor Vince.

Hoewel Yassin (L1) best tevreden mag zijn met zijn toffe zussen, Safaa (L2) en Nassima (K1A), is hij nu ook trots op zijn broertje AMIN, geboren op 22 maart.

Een echte beestenboel in K1a!

Wat hebben we zoal gedaan in K1b ?

Er kwam een echt konijntje logeren in onze klas en

elke dag mocht het een beetje rond huppelen

in ons kringetje. Sommige kindjes waren eerst

een beetje bang maar als het konijntje kwam snuffelen

was het allemaal snel weer vergeten. Verder keken we ook nog

naar andere dieren die op de boerderij wonen.

Onze kindjes kunnen ondertussen heel goed knorren als een varkentje,

loeien als een koe, mekkeren als een geit, tjilpen als een vogel, kakelen als een kip

en miauwen als een poes! Het was weer

een zeer beestige (leerrijke) tijd!!

Veerle (K1a)

Mama konijn... en allemaal konijntjes...

Boer Ayssar Lekker knus... in m’n holletje

Zachtjes aaien

Blijf maar lekker hier

Gekke vlekken koe

Net als het konijntje in onze klas

Rollen in de modder

vinden varkentjes reuze fijn

Even terugdenken … Wat hebben we zoal gedaan ? …

In januari verwelkomden we 5 nieuwe kleuters in onze groep (Amir, Hamza, Billie, Jef en Lukas). Nadat Lukas L. er in december een broertje had bijgekregen, zetten we meteen het thema ‘baby’ in … Lukas in zijn nopjes en spelen met de popjes!

Als snel werkten we rond Venetiaanse maskers als aan loop naar Carnaval! 1,2,3,rikketikketik rarara wie bennekik? Kinderen hadden de vrije keuze en meesters en juffen werden prinsen en prinsessen …

De maan intrigeert éénieder kind en dat werd dan ook het volgende thema. Nog steeds wordt in de kring verteld welke vorm de maan vannacht wel had ... het verhaal ‘papa, pak je de maan voor mij ?’ maakte veel indruk op de kleuters!

Leuk was het om met letters te spelen en letters te herkennen van ieders naam bij het schoolproject ‘het land van de grote woordfabriek’.

Alweer een feest in aantocht brengt ons bij het thema ‘Pasen’. Eieren bakken en proeven, eitjes zoeken, moeder kip en maïs worden ontdekt!

Tijdens het thema ‘fietsen’ beleefden we een topmoment! Én er was veel zon én we mochten onze eigen fietsen meenemen naar school voor een grondige poetsbeurt! Pret verzekerd en fietsvaardigheden werden goed getraind!

Het project ‘Equador’ laat ons niet koud en al gauw kennen we de Belgische en Equadoriaanse vlag. ’s Morgens begroeten wij elkaar in het Spaans in de kring en tellen gebeurt voortaan met un, dos, tres ...

We belichten opnieuw een ax-dier van de axenroos, de poes nl. Een heuse knuffelmand vult de poppenkamer en we leren ax-gedragingen van axendieren kennen en herkennen in de ander ...

Sinds half mei kiezen de kleuters zélf de thema’s die nog worden uitgewerkt! De keuze van Juul slaat in als een bom: ‘de brandweerman’ … We hebben nog enkele weken en thema’s te gaan ... Wie weet wordt het ‘dinosaurussen’ zoals Lukas voorstelde of ‘strikjes en hartjes’ dat wil Siri nog graag of toch gaan voor boten of politie of vissen ...

Als jullie dit lezen dan staat de vakantie echt aan de deur en is dit alles weer voorbij! Dan is het wederom tijd om afscheid te nemen, de minst favoriete bezigheid van mezelf!

’t Was weerom een pittig jaartje met een tof allegaartje aan kleuters! Die kleuters verdienen nu een spetterende, unieke, zonnige en rustgevende vakantie!!

Tot ziens in september

lieve kapoenen!

Dikke zoen, je jufke Grietje! x

Ecuador (K2) Boerderijklassen (K3)Wij leerden deze maand over een heel ver land; Ecuador. Heel wat zaken bleken niet hetzelfde te zijn als hier in ons landje. De kleuters werden overspoeld met gekke, rare, verschillende,… dingen. Maar wat hebben ze hier nu van onthouden? Wat blijft er bij de kleuters hangen?

Enkele weetjes over Ecuador uit de mond van enkele van onze kids:• In Ecuador zijn héél veel watervallen.

(Roosmarijn)

• De huizen zijn er heel anders. Ze zijn oud en gemaakt van hout. (Hannae)

• De mensen hebben daar maar weinig centjes. (Ayoub)

• Ze hebben daar ook andere kleren en die vind ik mooi! (Maira)

• De mensen moeten zich wassen in de rivier. (Liv)

• Wij hebben mooie armbandjes gemaakt voor Ecuador. (Ayman)

• En de lagere school heeft banana split en popcorn gemaakt. Hmmm! (Zayd)

• Ik vond het schilderen op koffiefilters met waterverf heel leuk. (Jule)

• De huizen in Ecuador zijn soms kapot en de mensen kunnen die niet maken. (Jules)

• Kokosnoten! (Oscar)

Samen eten met peter en meter (K3)

Een van de kenmerken van onze leef-school is de themakeuze door de kinderen zelf. In de derde kleuterklas doe ik dit via een keuzeronde. Ieder kind mag dan vertellen waarover hij/zij graag zou willen leren.

Al tijdens de eerste keuzeronde van dit schooljaar wilden drie kleuters over ‘cupcakes’ leren. Dit werden er bij elke keuzeronde meer en tijdens de laatste keuzeronde waren er zeventien kinde-ren die voor het thema ‘cupcakes’ kozen. Ik stelde voor om dan rond ‘Feest’ of rond ‘In de bakkerij’ te werken. Alle kin-deren mochten tussen deze twee thema’s kiezen en er werd unaniem voor ‘In de bakkerij’ gestemd.

Daarna hebben we gebrainstormd en samen nagedacht over welke spullen ons thema rijker konden maken. Er werd héél veel van thuis meegebracht… koks-outfits, bakvormen, deegrollen, cupcake papiertjes in allerlei kleurtjes, cupcake decoratie, een massa lege broodzak-

ken, enz… Daarmee hebben we in onze klas een bakkerij met w i n -keltje ingericht. Het werd een zeer druk bezochte hoek waar hoge betrokkenheid te zien was: fantasiespel, bakken, verjaardagstaarten ontwerpen, kopen, verkopen, telefoneren, bestellingen doorgeven, tellen op het telraam hoeveel iemand moet betalen, …

Ook in de andere hoeken van de klas werd er rond de bakkerij gewerkt. Taar-ten- en cupcakeboeken werden likke-baardend bekeken in de boekenhoek. Er werd een hele homp zoutdeeg gemaakt en daarmee werd geëxperimenteerd, gekneed en geboetseerd. We schilderden witte cupcake papiertjes en maakten daarmee een lichtjesslinger voor in onze bakkerij. We typten woorden rond het thema op de computer en maakten woorden met letterkoekjes. We tekenden cupcakes en taarten met oliepastels en overschilderden die met ecoline.

En op woensdag van week 2 gingen we op uitstap naar bakkerij Domestic. Daar zagen we een echte patissier en bakker aan het werk. Daar mochten de kleuters echte chocoladebroodjes en aardbeien tartelettes maken, die daarna met veel smaak in de mondjes verdwenen.

En op de laatste dag werd de hele klas een echte cupcake bakkerij. Eerst deeg maken, dan bakken en daarna versieren. De mooist versierde cakejes werden inge-pakt en mochten mee naar huis. De ande-ren werden nog snel opgesmuld.

Het was een zeer fijn thema!! Net zoals ‘In de Jungle’ en ‘Het letterwinkeltje’ dat waren. Het was een zeer fijn schooljaar! Nu ik dit zit te schrijven resten er nog 4 hele weken, waarvan de pro-jectweek met L1 de laatste zal zijn. Ook dat zal weer fijn zijn, de kers op de ‘heksentaart’, om nog even bij de bakkerij te blijven! Bedankt toffe kleu-ters van mij!

Een kus van jullie juf

Vrije themakeuze: In de bakkerij (K3)

Het Gravensteen (L1)De jongens vroegen het al langer om eens

te werken rond ridders en kastelen. In februari was het zover, het thema ridders en kastelen kwam eindelijk aan bod, want we vroegen ons al langer af: ‘Wat moeten we nu eigenlijk allemaal doen om ridder te kunnen worden?’ en ‘Hoe leefden ridders vroeger en vooral waar?’ of ‘Wat droegen ridders in die tijd?’ en ‘Wat aten ze?’. Er kwamen nog vele vragen aan het licht, die allemaal één voor één beantwoord werden.

Om het project helemaal tot een mooi einde te brengen, gingen we op 8 maart naar een echt kasteel, namelijk ’t Gravensteen te Gent. Ook voor dit avontuur mochten we de trein nemen.

In ’t Gravensteen werden we allemaal verkleed als ridders en jonkvrouwen en we kregen een heuse rondleiding. We zagen de wachttorens en konden zien dat de stallen onder de grond waren. Ook mochten we een kijkje nemen in de kapel en kregen we echte wapens te zien, harnassen en maliën-kolders. We zagen waar de ridders vroeger naar het toilet moesten gaan en keken even in de feestzaal binnen, waar nog steeds feesten georganiseerd worden.

Het was een super uitstap die we niet snel zullen vergeten.

juf Heidi (L1)

…

…Boerderij (L2)

Kinderboerderij (L1)Naar aanleiding van ons project ‘nieuw leven’

gingen klas 1 en 2 begin mei naar de kinder-boerderij in het Rivierenhof.

Op de kinderboerderij mochten we met de mevrouw mee naar boven in de stal, daar kregen we uitleg over de verschillende

dieren van de boerde-rij en wat ze voor ons a l l e m a a l doen. Zo leerden we dat de var-kens hun h a a r t j e s g e b r u i k t worden om verfpenselen mee te maken. Penselen zoals wij hebben op school. Ook de andere dieren zijn niet voor niets op de boerderij.

Na de uitleg gingen we eens kijken bij de dieren zelf. We mochten de koeien aaien en mochten stilletjes een kijkje nemen bij een ezelin en haar veulen (zo schattig). Daarna mochten we geiten en schapen eten geven, evenals de kippen en de pauwen. Ook bij de paarden mochten we even een kijkje gaan nemen en zo zagen we dat er inderdaad een groot verschil is tussen trekpaarden en rijpaarden.

Het was reuzeleuk en als je graag zelf eens een kijkje gaat nemen, dan kan dit op de kinderboerderij van het Rivierenhof.

Juf Heidi (L1)

De beer had een veerDe veer was heel mooi

Ze zat in een kooiMet een vlooi

Ze had een prooi

Safaa ( 2de leerjaar)

Het water was te gladEen krab beet in mijn gat

Mijn broer lachteIk vond dat niet grappig

Ik viel in het water

Emile ( 2de leerjaar)

Er was eens een spinDe spin lust een ringDat was niet normaal

In de verte stond een paalDe spin speelde op de harkDe hark was te klein, maar

de spin lustte ook marsepeinDat was raar!

Daar ligt een haar, de spin vond dat viesToen sprong er iets

uit de diepvriesHet was een luis

en toen ontplofte het huis!

Rami ( 2de leerjaar)

Het 2de leerjaar ging aan de slag

met gedichten

…

Het Land van de Grote Woordfabriek (L1) 11 maart was het zover.

Onze jaarlijkse projecweek ging van start. We zouden het dit jaar hebben over letters en woorden, heel veel letters en woorden. De hele school werkte rond hetzelfde boek. In de voormiddag leerden de kinderen van klas 1 en 2 hoe papier gemaakt wordt en welke weg brieven afleggen naar de juiste bestemmeling. In de namiddag deden we workshops met de hele school.

Van het pimpen van kaartjes tot het versieren van stoelen, en nog veel meer.

Op woensdag mochten we met L1 en L2 een bezoekje brengen aan de post, waar een echte postbode ons uitlegde wat er in een postkantoor allemaal gebeurt. Hoe een brief afgestempeld en gesorteerd wordt en hoe een postfiets eruit ziet. Het was een korte maar fijne uitstap.

juf Heidi (L1)

Bezoek aan het speelgoedmuseum (L1)

Gedurende de maand januari werkten klas 1 en 2 rond het thema ‘tijd’. Niet alleen ‘de tijd’ kwam hierbij aan bod zoals de dagen van de week en de maanden in een jaar. Maar ook werd er gekeken hoe bepaalde dingen er vroeger uitzagen. Dit vonden we een uitgelezen kans om eens sa-men met de kinderen naar het

speelgoedmuseum te trekken en te kijken hoe het speelgoed gedurende al die jaren ge- ëvolueerd is.

31 januari was het zover, we trokken met zijn allen naar het station van Berchem om daar de trein te nemen richting Mechelen. Al een heel avontuur op zich zo de trein nemen.

In het speelgoedmuseum mochten we letterlijk in een schilderij stappen van Pieter Breughel namelijk ‘kinderspe-len’.

We stonden midden in het schilderij en kregen het speel-goed van toen te zien. Wat een verschil!

Na ons schilderijavontuur mochten we rondlopen in het speelgoedmuseum en kregen

we te zien hoe de barbies en autootjes veranderd zijn de laatste jaren, en nog veel meer.

In de namiddag kregen we de kans om daar nog wat te spelen, om dan weer goedge-mutst de trein richting Ber-chem te nemen.

Juf Heidi (L1)

Het Gravensteen (L2)

Woensdag 22 mei kwamen er twee dieren op bezoek in het derde leerjaar: een poes en een konijntje.

De naam van de poes is Kato en van het konijn Bunny. Alle kinderen waren enthousiast.

Het konijntje was van Ona en de poes van Sam. Het konijn werd de hele tijd geaaid maar bij de poes mocht dat niet.

’s Middags gingen ze naar huis. Ze waren erg bang! Je kunt het misschien niet geloven maar de poes was banger dan het konijntje.

Ona en Tijs uit L3

Dieren in de klas (L3)

In het begin van het schooljaar had-den wij als juf Katrien Van Hulst. Maar ze moest op zwangerschapsver-lof. En in de plaats kregen wij niet één maar twee juffen. Het zijn Sigrid en Marieke. Sigrid werkt maandag en dinsdag en Marieke donderdag en vrijdag. Op woensdag is het geen school voor ons! (grapje…) Nee, op woensdag is het de ene week Si-grid en de andere week Marieke. Na een paar weken kwam Katrien op bezoek met LIA! We kregen een pot-lood met een uil op en een zakje snoep. Nadien was het forum en dan riepen wij de hele tijd Lia!

Katrien en Sam uit L3

Wisseling van juffen

(L3)

Els is komen vertellen over Ecuador. Ze liet allemaal foto’s van Ecuador zien. Daar-na hebben L3 en L4 bananasplit gemaakt. Klas 6 maakte popcorn. Het eerste en het tweede maakten gelukspopjes. De tweede kleuterklas armbandjes. Wij hebben ook nog gezongen op de markt op de Dageraad-plaats. Het vijfde heeft tomatenplantjes gezaaid. Als die rijp zijn gaan ze die verkopen.

Lotte, Marjama en Dora uit L3

We hebben over Ecuador geleerd. We weten nu dat de burgemeester heel rijk is en veel andere mensen arm. Sommige huizen staan op palen in het water. Dan moeten ze geen belastingen betalen. Ze plassen ook in het water omdat ze geen geld hebben voor een toilet. Er is ook een beroemde schilder die

triestige schilderijen maakt omdat er veel armoede is. Er zijn al heel bekende mensen die zijn schilderijen gekocht hebben.

Oscar en Lars uit L3

We hebben in kleine groepjes een PowerPoint van vijf dia’s gemaakt over Ecuador. We hebben op de markt liedjes gezongen. We hebben ook banana split gemaakt en verkocht en ook zelf opge- geten. We hebben ook filmpjes uit Ecuador gezien om er meer over te weten te komen.

Lily en Mirte uit L3

We hebben heel veel liedjes geleerd over Ecuador. We hebben ook huisjes gemaakt met stokjes en dat was moeilijk.

Ubi uit L3

Project Ecuador (L3)

Projectweek L4: Het Land van de Grote Woordfabriek

Dit jaar hebben we, zoals altijd, een projectweek gedaan. Dit keer ging het over het boek ‘Het Land van de Grote Woordfabriek’. In de voormiddag werkten we met heel de klas rond het project en in de namiddag deden we workshops. Dat waren bijvoorbeeld: soep maken,

kaarten pimpen, fopdoosjes maken, met veren tekenen, drama, strips maken en nog veel meer. Het verhaal van de woordfabriek ging over de liefde tussen Florian en SibelleEinde!

van Marieke, Kisha, Sanae, Jozefien, Erin en Noortje

Onze klas-diertjes (L4)

Jana vertelde dat ze kikkerdril in hun vijver had gezien. Ook Ibe had er bij haar oma gezien. Toen zei de juf dat ze dat dan maar eens moesten meebrengen. Grappig genoeg had Ibe er de volgende morgen bij. Roxane bracht een grote visbak mee voor als ze zouden groeien. Bas, Fleur en Daphne vulden flessen met water uit de vijver voor onze kikkerdril. Al na enkele dagen kregen onze ei-tjes een staartje en hebben we nu dikkopjes. Die wor-den maar dikker en dikker. We wachten nu op pootjes en daarna kikkers.

We hopen natuurlijk dat er een prachtige kikkerprins bijzit (grapje) ;-)

Elko, Kobe, Mohamed Z, Robbe L4

In Ecuador (L4)Het 3de en het 4de hebben samen bananasplits gemaakt om geld in te zamelen voor Ecuador. We hebben ongeveer 160 bananasplits verkocht. Daarna zijn wij op de markt gaan zingen daar hebben we 34,51 euro verdiend. Er zijn nog een paar kinderen vriendschapsarmbandjes gaan verkopen. Zo hebben we nog meer geld verdiend . En we hebben nog meer dingen gedaan.

Verder hebben de andere klassen ook geld ingezameld. Het geld dat we samen verzameld hebben gaat naar de medische verzorging van de mensen in Ecuador. Op deze manier kunnen ook de arme mensen hulp krijgen van een dokter en verpleegster.

Marie, Mohamed B, Bas, Simon en Salahed-dine

DE WERELDWINKEL:Wij, L4 zijn naar de Wereldwinkel gegaan.

In de wereldwinkel kun je bijna alles kopen (behalve dieren natuurlijk!). De meeste dingen die je daar kunt kopen komen uit arme landen. We kregen een opdracht die we in groepjes moesten uitvoeren, nl. die dingen zoeken die we vanmorgen gegeten hebben (choco, cornflakes, …) en kijken vanwaar ze komen. Daarna kregen we een hapje en een drankje. We moesten raden wat er in het drankje zat. Zo zijn Ibe de Gruyter en Hannah de Haan op het idee gekomen om het drank van de wereldwinkel voor hun traktatie uit te delen.

dit is van

YASMINE, SAMIRA , DAPNE ,IBE EN HANNAH

Elk jaar gaat L4 naar Pol de Beer. Nu was het onze beurt. We hebben veel geleerd over: de veiligheidsgordel , EHBO, de dode hoek , reflecteren, de tram en de overweg. We hebben bij reflecteren in een donker doolhof rondgestapt en op gekke fietsen gereden. We hebben een quiz gedaan met rolstoelen. Bij de veiligheidsgordel zijn we overkop gegaan in een politieauto. En dat was super tof! Bij EHBO mochten we in een ziekenwagen van het rode kruis kijken. We

zijn in een vrachtwagen geweest bij de dode hoek. Als laatste hebben we bij de overweg een filmpje gezien van een trein die een auto meesleurde. Bij de tram hebben we geleerd over de remmen van de tram. We hebben veel plezier gehad. Maar vergeet het nooit: veilig in ’t verkeer met Pol de Beer!Einde.

gemaakt door: Noor, Fleur, Roxane, Jana, Dorothèe en Marieke

Pol de Beer (L4)

We gingen met de bus naar de Fitopia waar we eerst acrogym deden. Dat was leuk, we deden allerlei kunstjes. Daarna gingen we skaten in de skatehal! Ook heel leuk!

Na het skaten gingen we op grote ballen trommelen, dat was wel vermoeiend voor onze armen.

Daarna gingen we onze boterhammen opeten! In de namiddag gingen we nog naar de circuszaal, daar deden we sa-men met Jokke allerlei kunstjes.

We eindigden met dansen. Het was een hele leuke dag, ik was

wel moe!

Farah ( 2de leerjaar)

Sportdag (L2)

We zijn samen met het eerste leerjaar naar het Gravensteen geweest. Toen we daar eindelijk waren, kregen we gezelschap van een ridder! We hebben veel gezien, ook een onthoofdmachine … dat was cool, maar wel eng!

We hebben onze boterhammen daar opgegeten. Het was een leuke dag!

Rami en Ayoub ( 2de leerjaar)

In het Gravensteen leefden vroeger ridders, ze leefden in de middeleeuwen. Ze vochten veel met zwaarden op hun paard!

Marwan ( 2de leerjaar)

We zijn naar het Gravensteen geweest met de trein en de tram! We hebben daar veel gezien, er was ook een ridder die ons veel heeft verteld. We zagen een harnas en een maliënkolder, een kata-pult, een speer en een pistool.

Mohamed ( 2de leerjaar)

Een ander kippenfeest! (L5)

Vrijdag was het feest. Kippenfeest. Alle kippen verzamelden op het plein. Velen waren helemaal opgetut. Afspraak om 20u, onder de bomen. En toen... toen gebeurde iets abnormaal... Het zweet brak hen uit. Getokkel, overal getokkel...

(dit stukje inleiding schreef de juf)

Daar stond ze dan… de mooiste kip van de hele wereld. (volgens haar) Ze stond op een speeltuig, iedereen keek naar haar. Ze was groot. Niet zo’n beetje… wel 1,88m!

Achter haar stonden twee kooien.En plots kwamen wel tien mannen

tevoorschijn. Ze vingen de kippen. De mensen en de grote kip stonden klaar om de kooien dicht te doen. Zo begon hun avontuur. Vele kippen dachten dat ze nu naar de modeshow werden gebracht maar die grote kip zei: ‘Beste kippen, jul-lie zijn gevangen genomen, jullie worden geslacht! Mensen vinden jullie lekker!’

Het gekakel begon. De kippen vonden het ongepast dat iemand zo dom kon zijn. Ze gingen hun zegje wel eens doen! Het gekakel werd superhard, alle kippen werden wild en riepen: ‘laat ons hieruit, laat ons hieruit!‘ De bestuurster (de grote kip) verloor de controle over het stuur en de auto belandde in de gracht. De deur sprong open en alle kippen waren vrij.

De grote kip was morsdood.Nu moesten ze de andere kippen

verwittigen voor het kippenfeest!Alle kippen liepen zo snel als ze konden

terug naar het plein en daar vierden ze feest tot laat in de nacht.

Kika

Meneertjes en mevrouwtjes (L5)Tijdens creatief schrijven mochten de kinderen van het vijfde leerjaar een eigen meneertje of mevrouwtje creëren. Ze tekenden hun figuur en toonden hun verhaal in stripvorm. Mose en Caitlin gingen aan de slag met ‘Mevrouwtje Te Laat’. Hier zie je het resultaat:

Enkele weken later kneedden we uit klei ook deze figuurtjes. Dit zijn er alvast 4. Wat hun naam is? Ra-den maar! Of vraag het even aan die mevrouwtjes en meneertjes van het vijfde!

Projectweek: Land van de grote woordfabriek (L5)Kleine fabriekjes…Een creatieve opdracht voor het vijfde leerjaar. Iedereen maakt van een ruimtefiguur (een balk) een stuk fabriek uit gekleurd papier. Dit kan natuurlijk aangevuld worden met andere vormen, kubussen, cilinders… Dit knip- en plakwerk wordt de volgende dag afgewerkt met letters en woorden. We werken op een typemachine en zoeken naar woorden die uit de schoorsteen vliegen. Hier zie enkele jonge fabrieksontwerpers, Kamil, Timo en Ward.

LetterkinderenHoeveel fantasie heb je met je lichaam? Kan je een letter nabootsen? De kinderen kleden zich die dag in 1 kleur en poseren met gemak voor de camera. Nu nog woorden vormen met elkaar…

L6 naar de Nottebohmzaal

Op 15 maart 2013 ging het zesde leerjaar op stap naar de Nottebohmzaal. We vertrokken hier op de Dageraadplaats met de tram naar het Consienceplein. Toen we aankwamen moesten we naar de bovenste verdieping. We moesten binnen in de zaal heel stil zijn want het is een bibliotheek. We schrokken we wel een beetje want de zaal was heel indruk-wekkend. Het was een hele grote zaal bib, propvol boeken. Het oudste boek was 1000 jaar oud en zat in een kist met een groot slot erom heen. In totaal waren er wel 1 000 000 boeken. Een echte ‘Harry Potter sfeer’! Maar wel supermooi! We mochten even rondkijken en daarna gingen we de trap omlaag en stonden daar nog is heel veel boeken. Eigen-lijk stond er niks anders dan boeken, lange gangen vol. En het was heel leuk om in dat doolhof rond te kijken! Toen gingen we naar de zaal waar we ook stil moesten zijn (we moesten dat eigenlijk overal). Daar zaten studenten te studeren. Echt leuk en mooi! Toen we alles hadden gezien vertrokken we weer. We vonden het heel leuk. Niemand wist van deze bezienswaardigheid af. Een aanrader! En de gids was ook goed! Die had leuke en interessante uitleg gegeven! We namen de tram terug en kwamen tevreden terug op school aan.

Door Pjotr, Loïs, Berten, Marte – L6

We zijn met het 6de leerjaar naar de kathedraal van Antwerpen gegaan. Daar heeft juf Saskia ons uitgelegd hoe de kathedraal is gebouwd. Toen we binnen waren mochten er een paar kinderen rond een van de reusachtige zuilen gaan staan en elkaars handen vasthouden om te kijken hoe breed een zuil was. Toen zijn we gaan kijken naar schilderijen van Pieter Paul Rubens. Er was een schilderij waar Jezus op het kruis werd gehangen en van het kruis werd gehaald. Het verschil tussen de twee schilderijen was dat toen Jezus

aan het kruis werd gezet mannen met veel spieren veel moeite moesten doen om Jezus erop te krijgen. En toen hij eraf werd gehaald zweefde hij precies. Het was ook een schilderij waar een verhaal aan verbonden is: Nello en Patrasche. Het verhaal gaat over een jongen en een hond die onafschei-delijk waren. Ze waren arm en brachten melk rond. Maar op een dag brak er brand uit in de molen van de rijke molenaar en Nello (de jongen) stond er vlakbij en werd beschuldigd van brand op de molen. Niemand kocht nog melk van hun. De

molenaar had ook een dochter die in de sloot was gevallen. Nello en Patrasche redde haar en zo mochten ze samen Kerstmis vieren. Nello liet zijn hond achter want hij wou dat zijn hond een goed leven had. Maar de hond volgde hem. De jongen ging dagelijks bidden aan het schilderij van Rubens. Ze stierven samen in een mooie omhelzing aan het schilderij. Dit was het verhaal van Nello en Patrasche. Daarna hebben we in de kathedraal nog een filmpje gezien van hoe het er vroeger uitzag. Ik vond het leuk en leerzaam! Stella – L6

Bezoek aan de kathedraal van Antwerpen (L6)

Vogelhuisje Louise en Loïs (L6)We gingen samen met de papa van Flup (K2) vogelhuisjes timmeren. Per twee mochten we een huisje maken. Hij legde alles heel goed uit

en het lukte prima. Toen alle huisjes getimmerd waren zagen ze er nog wel een beetje saai uit. We besloten om ze allemaal te schilderen en nadien te beschermen met een laag vernis. We mochten alles zelf kiezen, dat was wel leuk. Wij hebben kleuren gemengd en rond het gaatje, waar de vogels in kunnen, een bloem ge- schilderd. Voor de rest hebben we stippen geschilderd. Ons huisje heeft nummer 6 om dat we dat allebei een mooi getal vinden. Binnenkort gaan we ze ophangen aan de gele muur op de kleuter- speelplaats. Bedankt aan de papa van Flup!

Vogelhuisje Zaza en Merel (L6)We hebben met de papa van Flup (uit de kleuterklas) een vogelhuisje gemaakt. Eerst moesten we het vogelhuisje zelf timmeren. Daarna moesten we het dak met een stukje fietsband vastmaken op het vogelhuisje. We hebben op het huisje een slotje gezet aan het dak zodat de poezen er niet in kunnen. In de klas mochten we het huisje versieren met verf en vernis. Als laatste moesten we er een nummer op spuiten. Ons vogelhuis-je is gebaseerd op een vakantie-huisje. Onder aan het huisje hangt een zelfgevlochte hangmat. Dit is het geworden!

Lente(sneeuw)feest

Kippenfeest

Wie is de Banaan?Vele kinderen hebben enthousiast de klasfoto van de vorige editie bestudeerd. Slechts drie kinderen wisten welke juf/meester op de foto staat. Ik zocht een onschuldige kinderhand (wat geen gemakkelijke opgave is in onze school) om een briefje met de naam van de winnaar te trekken. Marie (L1) kwam daarvoor in aanmerking. En de gelukkige is…

Liesje Domen. Gefeliciteerd!Euhm… Wie is Liesje Domen? Wel, Liesje is een knappe blonde dame uit het vijfde leerjaar. Ze kan enorm goed tekenen en volgt ook les op de tekenschool. Daarbuiten gaat ze nog naar de scouts én volgt ze atletiek.

Liesje wist nog precies wie op de foto staat: Ilse, klasjuf van het tweede leerjaar.Het gezicht van Ilse lijkt nog sterk op dat van

Ilse nu, vindt Liesje.Zelf heeft ze ook nog bij Ilse in de tweede klas ge-zeten. Ilse was toen haar lievelingsjuf. Liesje was toen zo’n fan van haar juf dat ze op een zekere dag op Ilse afstapte en haar om een foto vroeg. Die foto heeft ze echt gekregen en nadien veel zorg voor gedragen. Hij stond zelfs ingekaderd

op de kast in haar kamer. Maar waar is die on-dertussen nu weer gebleven? Kleine tip: best je kamer nog eens opruimen, Liesje! Liesje was met haar deelname niet aan haar proefstuk toe. Al vaak heeft ze mee gedaan aan de wedstrijd en nu heeft ze eindelijk ge-wonnen. Maar… wat is dat raar!? Liesje lust eigenlijk niet graag bananen! Wat ze dan nu met de gewonnen banaan van plan is? Aan één van haar broers geven of aan een vriendin die wel bananen lust.

Proficiat en nu… gaan met de banaan!

Wil jij ook eens met foto en interview verschijnen en zet je graag jouw speurneus op? Hier volgt de nieuwe opgave… Welke meester of juf van De Dageraad herken jij als kleine meisje of jongen op volgende foto? Schrijf deze naam op een briefje (én heel belangrijk: vergeet je eigen naam niet te vermelden)! Dat briefje kan je ten gepaste tijde in de “Wie is de banaan”doos stoppen op de vensterbank van de zorgklas. Succes!

Herfstwandeling in ’t StropersbosOnderstaand artikeltje en bijgevoegde foto’s waren voorzien om in de vorige krant

te verschijnen, helaas is dat toen niet gelukt. Vanwege de volledige redactie: “ Onze excuses, en alsnog … “ (Hopelijk vallen de seizoenen, met deze rechtzetting,

nu eindelijk terug op hun plaats !)

Herfstwandeling in ’t Stropersbos bleek, een wandeling boordevol

natuurlijke schoonheid met een avontuurlijke tintje.

Wie zondag 7 oktober afzakte naar Stekene voor de herfstwandeling, had maar beter zijn

stevige laarzen aangetrokken.

Afspraak dit jaar in het Stropersbos, een gebied met waardevolle biotopen en rondlopend

wild. Een unicum in het vlaamse landschap. En een ideale locatie voor zowel ouders die hun

jongste spruit willen duwen als voor avonturiers die graag modder trotseren.

“We twijfelden er over of er wel stropers waren ,

maar dieren - paarden, bokken en kikkers - waren er wel.”Mose – L5

Om 14.00 uur was het zover.

De dappersten hadden reeds gepicknickt en genoten na van een koffietje. De aankomers

waren druk bezig. Stapschoenen, veters aantrekken , survivalpakketjes klaar, en vooruit ging

de stoet.

Er was keuze tussen een rustige- en een avontuurlijke route, maar de meesten verkozen de

laatste optie.

Alles verliep rustig. Tot de natuur de bovenhand nam. De confrontatie met bokken en

gallwaykoeien maakte van dit ogenschijnlijk onschuldige uitstapje een heuse exploratie.

Het jongen reportersteam nam z’n taak iets te ernstig met de bokken.

Na een korte pauze belanden we bij het Laarzenpad.

Voor de creatievellingen onder ons kon de lol niet meer op.

Dappere buggyduwers en een helpende hand aan de zijlijn.

“Maar het leukste van al was in de modder en

jouw voeten die heel slijmerig waren.”Noa– L5

Als afsluiter de Boshoeve, met een speeltuin zo groot als een voetbalveld, waar de kids hun

laatste energie kwijt konden. Op het terras werden alvast plannen gesmeed voor de

volgende herfstwandeling.

Editie 2012: een geslaagde namiddag met het traditionele goei-weer-gevoel.

Praten met kinderen

// Colofon // kwibbelmeesterkinderkrant@gmail.com // Redactie: Marianne Gilleir, Steven Van Heuckelom, Karl Van Loon, Carine Deceulaer, Veerle Maes, Katrien Denef, Ilse Peleman, Koen Dedapper.

Duo-interview met Veerle (Seminck) & Annelies (Vanduppen), twee ‘nieuwe kleuterjuffen’

We hebben het allemaal al meegemaakt. Je kind heeft verdriet, is kwaad, angstig of komt thuis met een boodschap als: ‘Ik ben dom’, ‘Ik wil niet meer naar school’ of ‘Ze pesten mij.’ Wat antwoord je dan? Want je wil er wel met je kind over praten, hem of haar kapstokken aanreiken om met die emoties om te gaan, iets aan het probleem te verhelpen, maar je weet soms niet goed hoe je dat best aanpakt.

Jaklin Laporte weet er wel raad mee! Intussen is ze op pensioen, maar ze werkte jarenlang als leerkracht op een basisschool. Daar werd ze geregeld geconfronteerd met kinderen die pestten of gepest werden, die verdriet hadden, bang of woedend waren. Toen meer dan tien jaar geleden van de leerlingen van haar school de vraag kwam of er alsjeblieft iets gedaan kon worden aan de pestproblematiek op school, besloot Jaklin twee keer per week haar deur open te zetten voor deze kinderen, zodat ze hun verhaal kwijt konden, hun hart konden luchten. Het begrip ‘pestjuf’ was geboren. Al snel gingen de gesprekken niet alleen meer over pestgedrag, maar ook over ruzies, grote en kleine verdrietjes, problemen thuis... Jaklin merkte dat door op een bepaalde manier met kinderen in gesprek te gaan, naar hen te luisteren, gevoels- of gedragsveranderingen optraden die voor die kinderen een wereld van verschil betekenden. Ze zag kinderen letterlijk veranderen en ook voor zichzelf vond ze deze manier van gesprekken voeren heel verrijkend. Hoe ze dat praten met kinderen precies aanpakte, dat wil ze graag met heel veel mensen delen. Ook met ons en daarom is Jaklin op donderdag 3 oktober te gast op ‘De Dageraad’ voor een boeiende vertel-avond. Ik probeerde alvast uit te vissen wat we van die avond mogen verwachten.

Voor wie is de vertelavond bedoeld?Jaklin Laporte: ‘Ik denk dat iedere ouder en elke leerkracht weleens met de handen in het haar zit, niet goed wetend hoe hij of zij op bepaalde uitspraken of problemen moet reageren. Ik wil niet beweren dat mijn aanpak zaligmakend is, maar

zelf heb ik telkens opnieuw kunnen ervaren dat ‘het’ werkt en dat heel wat ruzies hierdoor niet verder escaleerden. Iedereen die bereid is om even stil te staan bij zijn eigen manier van luisteren en praten en open staat om naar mijn ervaringen te luisteren en zich er misschien zelfs door te laten inspireren, is meer dan welkom.’

Hoe ziet die avond eruit?Jaklin Laporte: ‘Het is een echte vertelavond. Je hoeft dus niet bang te zijn dat ik je zal overstelpen met theoretische uiteenzettingen, maar aan de hand van heel veel voorbeelden en verhalen zal ik je vertellen hoe je kan luisteren naar en spreken met kinderen om hen in moeilijke momenten een houvast te bieden. Het wordt dus vooral een heel praktische avond, waarin je heel wat tips en tricks meekrijgt .’

Kan je alvast een tipje van de sluier oplichten van hoe ‘een goed gesprek’ met je kind er volgens jou zou moeten uitzien?Jaklin Laporte: ‘Niks moet natuurlijk en ik wil mijn visie aan niemand opdringen, maar voor mij bestaat een goed gesprek uit drie fases. In een eerste fase probeer je te achterhalen waar het eigenlijk over gaat. Achter elke zin die je kind uitspreekt, gaat er een heel verhaal schuil en het komt erop aan dat verhaal bloot te leggen. Als ouder, leerkracht, opvoeder ... kan je je kind ook helpen om zich uit te spreken zodat zowel jij als je kind beter gaan begrijpen waar het eigenlijk om gaat. Hoe je dat kan doen, ook dat ontdek je tijdens de vertelavond. In een tweede fase zou er ook aandacht moeten zijn voor hoe je kind zich bij de situatie voelt. Het is ook heel belangrijk erkenning te geven aan dat gevoel, het niet van tafel te vegen. Een probleem kan immers maar verdwijnen als het er eerst mag zijn. In een derde fase komt het erop aan dat je kind zelf een uitweg zoekt voor wat hem of haar dwars zit. Jij moet niet het probleem van je kind oplossen, het is veel zinvoller dat het zelf probeert te bedenken wat het eraan kan doen. Zo kan je je kind echt sterker maken en zal hij of zij ook bij toekomstige problemen veel beter in staat zijn om oplossingen te zoeken.’

Mijn nieuwsgierigheid is door dit gesprekje met Jaklin alvast geprikkeld en ik ben ervan van overtuigd dat het een boeiende avond zal worden waarvan ik heel wat kan opsteken. Wil je er ook bij zijn? Blokkeer dan alvast donderdagavond 3 oktober 2013 in je agenda. Praktische info volgt na de grote vakantie.

Veerle, mama van Ona (L3) en Mare (K3)

Jaklin Laporte

Column: Lachtherapie

In het kader van mijn job als journaliste schreef ik enkele jaren geleden een artikel over ‘lachtherapie’. Ik vond het eerlijk gezegd een beetje een bizar gegeven, mensen die in groep samenkomen om ‘op commando’ te lachen. Dat lachen gezond is, dat wil ik nog wel geloven. En dat het goed is voor je humeur en je welbevinden, dat lijkt me gewoon evident. Maar lachen op commando? Nee, dat sprak me echt niet aan. Zelfs niet na het schrijven van dat bewuste artikel. Een spontane lachbui daarentegen, daar kan ik echt deugd van hebben. Bij voorkeur zo eentje waarbij de tranen over je wangen rollen. Of liever nog de slappe lach, waarbij je maar niet lijkt te kunnen bedaren en telkens opnieuw begint te lachen, vaak minutenlang zodat je uiteindelijk zelfs niet meer weet wat er eigenlijk zo grappig was. Ik herinner me dat ik als kind heel vaak de slappe lach had – kinderen lachen volgens onderzoek zo’n driehonderd keer per dag, volwassenen nog amper twintig keer – en ook als student kreeg ik er nog weleens mee te maken. Maar een jaar of vijftien, twintig geleden lijkt die slappe lach uit mijn lach-arsenaal verdwenen te zijn. Of tenminste, dat dacht ik toch.

Tot een paar weken geleden. We zaten met ons vieren aan tafel en ik weet niet meer wat de aanleiding was, maar plots begon Mare onbedaarlijk te lachen. Dat ze een erg aanstekelijke lach heeft, dat had ik al vaker gemerkt en ook nu moesten we onwillekeurig meelachen. Dat vond Mare op haar beurt dan weer heel grappig, waardoor ze nog harder moest lachen en we op den duur alle vier zo hard aan het lachen waren dat we niet meer bijkwamen. En telkens het lachen stopte, begon er wel iemand opnieuw. Gezinsslappelach, zeg maar. En deugd dat dat deed! Dat ik er de volgende dag stijve buikspieren van zou hebben, dat wist ik toen nog niet... Het is intussen nog een paar keer voorgevallen dat Mare de slappe lach kreeg waar ik bij was. En ik heb geen kans onbenut gelaten om lustig mee te lachen. Mijn mening over lachtherapie heb ik inmiddels bijgesteld. Ik begrijp het nu perfect dat je er bewust voor kiest weer eens heerlijk, ongeremd te lachen. Wie weet, misschien neem ik vroeg of laat zelf weleens deel aan zo’n sessie. Maar voorlopig hoeft dat niet, want wij hebben onze eigen kleine lachtherapeute in huis. Als iemand graag eens komt meelachen: altijd welkom!

Veerle, mama Ona (L3) en Mare (K3)

Op een regenachtige donderdagochtend heb ik met twee vrolijke en jonge juffen (23 en 29 jaar) afgesproken voor een babbel. Duidelijk allebei gepassioneerd door hun job, zie ik hoe enthousiast ze hun klasje ‘opstarten’: 25 kindjes in de tweede kleuterklas en 18 in het instapklasje zitten rustig in een kring.

Is dit jullie droomjob? Veerle: ‘Kleuterjuf heeft altijd in me gezeten. Ik heb altijd al een zwak gehad voor kleine kindjes. Op mijn 7 jaar heb ik echt overtuigd beslist ‘ik wil kleuterjuf worden’. Hoe kleiner hoe liever is mijn absolute moto.’ Annelies: ‘Kleuterjuf is absoluut mijn droomjob. Als ik zelf in school zat, wou ik altijd kleuterjuf worden. Heel mijn jeugd ben ik omringd geweest door kindjes, omdat mijn mama onthaalmoeder was en nadien een knutselatelier opgestart heeft tijdens de schoolvakanties. Ik heb daar jaren meegedraaid ook als monitrice. Nu help ik haar nog af en toe tijdens de vakanties als ze handjes te kort heeft, haar kinderatelier is gevestigd in het jeugdhuis Sorm in Deurne.

Wanneer zijn jullie gestart als nieuwkomers?Annelies: ‘Ik ben in september gestart als kleuter-juf in de tweede kleuterklas, een duobaan samen met Elke. Daarnaast heb ik nog enkele zorguren bij Grietje. Na Pasen zijn er nog twee extra uren bijgekomen ter ondersteuning van Veerle.’ Veerle: ‘Ik ben gestart in november ter vervanging van Els. Op dat moment was ik volop aan het kijken naar een job.’

Waar hebben jullie gewerkt voor jullie landing in de Dageraad? Annelies: ‘Ik werkte op de Zevensprong in Borgerhout. Het is op zich klassiek onderwijs, zeg maar oerklassiek onderwijs. Ik gaf daar enerzijds halftijds les en anderzijds was de halftijdse opgesplitst in taalbad en turnen. Taalbad kun je vergelijken met zorg van hier maar dan specifiek gericht op extra hulp in taalvaardig- heden voor anderstalige kindjes.’ Veerle: ‘Ik heb eerst gewerkt in een kinderdag-verblijf. Ik wou toch liever de overstap naar het onderwijs doen. Zo ben ik eerst gedurende drie jaar beland in het Joods onderwijs en nadien twee jaar in het klassiek onderwijs.’

Dat Joods onderwijs intrigeert me wel, Veerle. Kun je er wat meer over vertellen?

‘Een geestige anekdote vind ik toen ik ging solliciteren in de Joodse school. Ik droeg een jeans zoals steeds. Men vroeg me daarop vrien-delijk of het een probleem was om terug te komen mét een rok en de simpele vraag ‘of ik daar voor open-stond’. Ik vond dat geen probleem en heb me zodanig aangepast dat ik gedurende drie jaar een rok tot onder de knie heb gedragen en

lange mouwen. Let op zowel in de zomer als de winter was ik steeds volledig bedekt. Om respect te kunnen afdwingen van de ouders en de kinderen was deze kleder-dracht nu een-maal verplicht, maar voor de rest genoten die kleutertjes dezelfde opleiding als de Vlaamse kindjes. Enkel godsdienst was natuurlijk anders. Het was een boeiende tijd.’

Hoe ben je in onze school De Dageraad terechtgekomen?Veerle: ‘Ik was op zoek naar een job en vond niet meteen de juiste school. Toen kreeg ik een telefoontje van Els die ik ken via gezamenlijke vrienden met de vraag of ik nog op zoek was naar een nieuwe uitdaging? Ik heb me nog geen dag beklaagd. Het vervolg was fantastisch.’ Annelies: ‘Ik wist dat ik niet in de Zevensprong kon blijven en wist dat hier een plekje was. Ik kende hier de buurt, mijn vriend woonde hier al. De visie van de school sprak me aan. Ik heb gebeld of ik kon langskomen. In juli heb ik een telefoontje van Koen gekregen dat ik mocht beginnen in september. Als ik hier startte, kende ik Saskia (juf van het zesde) via mijn opleiding. Wij hebben samen nog gestudeerd.’

Vertel je me eens over je kleuterklasje? Annelies: ‘Ik heb 25 toffe kleuters, een hele goeie groep die mooi aan elkaar hangt. Het is een groep die zich mooi in evenwicht houdt. Ze vinden elkaar zonder kliekjes te vormen. Ik heb geen voorkeuren voor een kindje wat het zijn allemaal schatjes. Hoe stout of lief een kindje ook eens kan zijn, het wordt altijd gecompenseerd. Wat een kind ook doet, het blijft een zacht liefdevol persoontje.’ Veerle: ‘Mijn klasje is een vrolijke, kleine groep die erg leergierig is. De kleutertjes leren met vallen en opstaan. Samenspelen is niet altijd makkelijk. We zijn één klas en gaan samen spelenderwijs dingen leren. De focus wordt erg gelegd op samen, meer dan alleen. Er worden hen vele dingen aangeboden om kennis mee te maken en te prikkelen. Het is natuurlijk zo dat bij een instapklasje er kleutertjes nog overgaan naar het volwaardige eerste kleuterklasje en nieuwe instromen. Het blijft moeilijk om afscheid te nemen van de overstappertjes maar je voelt dat die kindjes er klaar voor zijn. Ze hebben hun weg gevonden en hebben minder dat bemoederen nodig. Voor een heel jaar zie ik alle kleutertjes als mijn kindjes die ik 100% in mijn hart draag en mijn liefde geef…ik zie ze allemaal even graag en

probeer zo consequent mogelijk te zijn voor alle kindjes.

Vind je het een leuk team?Veerle: ‘Het is een warm open team. Ik ben begonnen ‘ter vervanging van Els’ maar heb me nooit zo gevoeld. Iedereen heeft me meteen met open armen ontvangen net als de ouders. De visie van ‘betrokkenheid’ die de school nastreeft, wordt hier erg gedragen zowel door de leerkrachten als door de ouders. Gewaardeerd in wie je bent en wat je doet. In sommige scholen beschouwen ze je echt ‘als een interim’ maar hier niet.’ Annelies: ‘Ik ben in augustus met 20 personen vertrokken die je niet kent op een tweedaagse trip met de school en na een half uur was ik al vergeten dat ik niemand kende. Ik voelde meteen dat ik hier vanzelf werd opgenomen, ze hebben me nooit beschouwd ‘als de nieuwe’. Integendeel, de anderen hebben me zelfs geholpen om meteen deel te kunnen uitmaken van het team.

Heb je nog tijd voor hobby’s naast de school?Annelies: ‘Ik probeer nog te sporten: squash en badminton. Ik heb wel jarenlang een grote passie voor dans gehad. Ik heb acht jaar gevolksdanst vooral tijdens mijn middelbare schooljaren. Dat vonden mijn klasgenootjes toen wel eigenaardig. Net door een tekort aan instroom van te jonge mensen, is de club helaas failliet gegaan. Nadien heb ik nog wel salsa gedaan en Ierse dans net als Michael Flatley van Riverdance. In de zomer ga ik trouwens in Senegal een schooltje mee opstarten met De bouworde samen met 11 anderen personen tussen 18 en 30 jaar. Zo hoef ik geen kindjes te missen in de zomer!’ Veerle: ‘Ik ben een echt natuurmens. Ik probeer veel te wandelen aan de zee, in het bos…als het maar buiten is. Daarnaast geniet ik ook enorm van een heerlijk boek in de zetel. Ik heb mijn hart hier zeker verloren …maar ik wacht tot septem-ber om te solliciteren zonder me druk te maken in de zomer. Er is een tekort aan leerkrachten dus ik hoop dat ze me in september ergens een plekje geven. Ik zou ook trouwens les mogen geven in het eerste leerjaar. Maar voorlopig ligt mijn hart nog bij de allerkleinsten.’

Ik geef toe dat het altijd fijn is om met juffen te kunnen spreken over hun vak. De Dageraard mag blij zijn met twee zulke gepassioneerde dames. Ik blijf vol bewondering voor hun geduld en hun liefde met die mini-mensjes. Ik duim dat Veerle hier of elders haar droomjob mag verderzetten, zo’n warme juf, een echt gezelligheidsbeest waar de kleutertjes duidelijk van genieten! Ook de vro-lijke en lieve Annelies heeft toverkrachten want tijdens het interview dat in haar klas doorging, bleef ze rustig onder alle omstandigheden…stie-kem kwamen zelfs enkele kindjes haar knuffelen. Beelden zeggen meer dan woorden!

Katrien Denef, mama van Louise, Jef & Hannah

In de kijker: muziekjuf Tine JorisCowboy Billie Boem, het Ecuadorlied, de ver-keersrap, ... het zijn maar enkele van de vele leuke liedjes die de voorbije maanden in de klassen en de gangen weerklonken. Dat hebben we te danken aan Tine Joris, sinds dit school-jaar de nieuwe muziekjuf in De Dageraad. Tine is 36 en heeft 2 zonen van 6 en 8 jaar, Jolan en Jannes. Om haar nog beter te leren kennen, gingen we bij haar op de koffie. Haar ukelele was er ook bij.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: hoe en waarom ben je muziekjuf geworden?Tine: Daar is heel wat aan voorafgegaan. Ooit wou ik interieurarchitecte worden. Maar kort nadat ik dat diploma behaalde, ben in naar Brazilië gereisd om er een onderwijsproject met straat-kinderen te steunen. Toen voelde ik dat ik heel graag met kinderen bezig was. Terug in België begon ik daarom aan een lerarenopleiding. Ik hoefde niet naar de les. Het was zelfstudie en ik werkte intussen in een klimzaal. Daarna gaf ik 3 jaar les in de lagere school Zeppelin in Mortsel en 3 jaar in ‘t Speelscholeke in Deurne. Ondertussen was ik steeds meer met muziek bezig: ik nam lessen zang, gitaar, ukelele, ... Muziek werd echt mijn passie. Wat misschien niet zo vreemd is, want ik ben in een heel muzikale familie geboren.

En toen dacht je : als ik nu eens mijn job (juf) en mijn hobby (muziek) combineer, dan word ik...Tine: ... muziekjuf, inderdaad. Ik geef nu 2 halve

dagen muziekles in de Dageraad en daarnaast ook workshops bij De Veerman en bij Zzmogh (kunsteducatieve organisaties). Ik dirigeer verder nog een koor zoals de Fortunatas van Madam Fortuna, ik zing en dirigeer bij Maanstemmer (het Guerilla Flashmob koor in het Werkhuys.) Volgend schooljaar starten we met een kinderkoor in het Paleis.

Treed je zelf ergens op ?Tine: Ik speel mee in de muziektheatervoor- stelling Niels (naar het verhaal Nils Holgerssons zie www.waancel.be) en zing mee met Liesa van der AA, maar schrijf ook eigen, nederlandstalige nummers, waarmee ik wel eens op een podium sta. Gewoon als mezelf.

Kan iedereen leren zingen ? Tine: Ja, daar ben ik van overtuigd. Maar niet iedereen heeft er het geduld voor. En wie geen gevoelig gehoor heeft, zal het sowieso moeilijker hebben. Het helpt als je bvb. in een gezin opgroeit waar veel gezongen wordt of muziek gespeeld. Dan wordt je gehoor daarin geoefend.

Is er veel muzikaal talent op onze school ?Tine: Ja, zeker. Zoveel zelfs dat ik overweeg een schoolbandje op te starten. Om voor de muziek te zorgen op het forum, het lentefeest,...Maar of ze nu veel talent hebben of niet : bijna alle kinderen vinden muziek heel leuk en dat is natuurlijk zo plezant aan muziekles: iedereen wordt er blij van.

Ik kan me wel voorstellen dat het plezier nogal makkelijk tot chaos leidt in de muziekklas. Tine: Dat is één van de moeilijkste onderdelen van de job : hoe bewaar ik rust in mijn lessen. Ik probeer de kinderen te leren luisteren naar muziek, maar ook naar elkaar. Ik laat hen in groepjes werken, wat tegelijk een oefening in samenwerken is. Het gaat dus verder dan kennis opdoen van muziek; het brengt ook sociale vaardigheden bij. Ik haal de “leerstof” graag uit de leefwereld van de kinderen en leg linken met de projectthema’s in de klas. Zo worden het geen losstaande lessen, maar delen van het geheel.

Het is niet de bedoeling om perfecte toonladders te kunnen zingen ?Tine: Neen, absoluut niet. Muziek doet lachen, doet huilen, biedt troost, brengt tot rust, zorgt voor herkenning. Muziek is heel toegankelijk om emoties te kunnen uiten, om creativiteit te ontplooien en dat is wat ik wil stimuleren.

Er lijkt me bijna niets mooiers te zijn. Bedankt voor dit gesprek !

Ilse, mama van Erin, Farah en Isaak

Tine Joris