Lente 2017

O.B.S. “De Lantscheene”

School - Dorpskrant

Sonnega-Oldetrijne

chchSS ol - ol hoho Dorp Dorp aarr psk psk ttananchoS

.S. “D S “D .BBOO

ol - Dorpskcho

tsctscananLL De De

ol - Dorpsk

””cheenecheene

anrol - Dorpsk tan

L e

Op afspraak

Evelien Thomas Pieter Stuyvesantweg101

8479 HK OldetrijneTel: 0561-499480

Mob: 06-57833165E mail: kapsalonevelien@live.nl

Beweging te kort?

Fysiosport!

Thuis in Bewegen!

Industrieweg 15e, Wolvega

Tel 0561-617870 - www.fysiosportwolvega.nl

Hallo dorpsgenoten,

U bent begonnen met het lezen van de voorjaars editie van de school-dorps krant van onze dorpen.

Als nieuweling van de redactie mag ik dit voorwoord schrijven.

De meteorologische lente is begonnen op 1 maart en zo ook toevallig mijn 1e periode in de redactie van deze krant.

mensen weer als prettig wordt ervaren.

Eind vorig jaar ben ik (Annelies Tietema) gevraagd door de leden van de redactie van de dorpskrant om hen te komen versterken, de tijd is aangebroken om plaatselijk iets bij te dragen. Zelf lees ik immers ook de dorpskrant en die komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Ook is het een kans om dorpsgenoten wat beter te leren kennen en zij mij.

Met ons gezin bestaande uit mijn man en 3 kinderen woon ik nu 12 jaar aan de P.S weg 65, het woont hier goed ! Van oorsprong komen wij uit Kalenberg en Kuinre (van de Lindedijk, ik ben een boerendochter). Wij zijn het vrije wonen dus gewend. De afgelopen jaren hebben wij hier en daar wat aan ons huis geknutseld en zijn nu tevreden met het eindresultaat. Wij hopen dat wij hier nog vele jaren mogen blijven wonen.

van vroegen de huidig bewoners van onze dorpen.

Mag ik u namens de redactie veel leesplezier wensen met deze krant en nodigen wij u uit om in de en naar dorpskrant@sonnega-

oldetrijne.nl (als u zelf niet van schrijven houdt dan kunt u ook geïnterviewd worden).

Met vriendelijke groet,

Karin Witteveen, Annie Kester en Annelies Tietema.

De uiterste datum voor inlevering van uw kopij voor de volgende dorpskrant is :

1 juli 2017

Er op 28 januari geen oud papier er een te laat e-mailtje rondgegaan. Dat betekent de volgende keer dubbel werk en dubbel zoveel oud papier.

Onlangs de laatste kerkdienst van de Protestantse Gemeente Oldelamer-Oldetrijne in de kerk van Oldetrijne is gehouden.

Er kortgeleden een kledingwinkel aan de Sonnegaweg 66a is geopend, nl. fashion. U kunt hier terecht voor dames- en herenmode.

Een aantal vrijwilligers op zaterdagmorgen 4 maart flink gepoetst heeft in het Dorpscentrum en alles nu weer spik en span is.

De jaarlijkse touwtrekwedstrijd in de loods van de familie Bergman op vrijdagavond 7 april wordt georganiseerd.

De Stichting spannende activiteiten in het Dorpscentrum op het programma heeft

s Night op vrijdagavond 21 april en de Ladies Night op vrijdagavond 12 mei.

Ook de Feestcommissie e paasdag 16 april het paasvuur ontstoken.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Berichtgeving St. Historie Sonnega-Oldetrijne

oude begraafplaats uit de 13 e eeuw aan de Bovenweg, nu Pieter Stuyvesantweg, is weer vraag ontstaan nbegraafplaatsen in het dorp Sonnega-Weststellingwerf-oktober 2012 en auteurs Boonstra/Bos.

Naar aanleiding van bovengenoemde vraag hebben de auteurs het basismateriaal weer opgediept en zijn er nog een zeer beperkt aantal boekjes (her)gedrukt.

Mochten er nog geïnteresseerden zijn voor een exemplaar van dit boekwerkje dan kan contact worden opgenomen met 0561-612720.

jb

Plaatselijk Belang

Jaarvergadering

Op 30 november 2016 was de jaarvergadering in het dorpscentrum en er was veel belangstelling. Na de officiële agenda heeft Nynke Benedictus de aanwezigen voorgelicht in het kader van het Thema: Thuis in eigen dorp.

Cursus Reanimatie

In december heeft het bestuur een reanimatie cursus georganiseerd. Deze werd gegeven door Grietje Postma.

Tweede AED

Van de gemeente hebben we uit het dorpenfonds een bijdrage voor de aanschaf van de tweede AED ontvangen.

Vragen uit de vergadering

De verlichting aan de Meenthe/Merriemaden wordt vervangen. De gemeente wil de straat gaan verlichten door middel van het aanbrengen van reflecteerde strepen op de kruispunten. (het zo genaamde glowing in the dark materiaal)

Verder wordt onderzocht of er naast het zout opslagcentrum aan de P. Stuyvesantweg in de berm parkeerplaatsen kunnen worden aangelegd.

NL doet

Voor NL Doet heeft PB weer een donatie ontvangen uit het Oranje fonds. NL is op 10 en 11 maart. Over de inhoud wordt u via de dorpsmail/krant nog verder geïnformeerd.

Paaseieren zoeken

Het paaseieren zoeken is op zaterdag 15 april 2017

AED lessen

7 en 14 dec. 2016 waren er AED lessen in ons Dorpscentrum, verzorgd door Grietje Postma (Nederlandse Reanimatie Raad instructeur). Zes personen hebben de lessen gevolgd.

De eerste avond bestond de les uit het onderdeel basale reanimatie: het herkennen van een circulatiestilstand, het geven van borstcompressies/hartmassage en de beademing. Het is noodzakelijk dat men deze kennis en kunde machtig is want zonder deze actie heeft het gebruik van een AED niet of nauwelijks waarde.

De tweede avond werd het AED apparaat besproken. Er zijn verschillende typen AED op de markt. Grietje had er 2 meegebracht, waar we om de beurt mee mochten oefenen. De verschillen zitten in het uiterlijk en gebruikte materialen van het apparaat, de bedieningswijze kan verschillen maar het bedieningsprincipe is van allen gelijk.

AED staat voor Automatisch Externe Defibrillator, het is een apparaat dat een gecontroleerde elektrische schok kan toedienen aan het hart, met de bedoeling het kamerfibrilleren te stoppen en op die manier de normale functie te herstellen.

sen per jaar krijgen te maken met een circulatie stilstand. Per dag sterven er 35 mensen aan een hartstilstand, jong en oud waarvan het grootste deel zich bevindt in en rond het huis. Wanneer er binnen 6 min. gestart wordt met reanimeren en defibrilleren (AED gebruik) neemt de overlevingskans met 20% toe.

De aanrijtijd van een ambulance is vaak langer dan 6 minuten. Daarom is het zo belangrijk dat er bij de 112 melding ook een oproep wordt gedaan aan de burgerhulpverleners die in de buurt zijn.

Zij kunnen dan beginnen met reanimatie en AED gebruik totdat de ambulance ter plaatse is. Iedereen die boven de 18 jaar is en ieder jaar een reanimatie cursus volgt mag burgerhulpverlener worden.

In Nederland mag iedereen in noodgevallen een AED gebruiken. In ons dorp hangt de AED buiten aan de muur bij de manege. Wanneer het gebruikt noodzakelijk is kan een ieder deze dus ophalen voor een slachtoffer (de aanwijzing staat op de kast waarin de AED zich bevind). Jaarlijks moet het apparaat worden gecontroleerd en onderhouden. In 2017 wil het plaatselijk belang een 2e AED aanschaffen.

Er zullen mensen zijn die bang zijn om iemand schade toe te brengen met een AED, hiertoe is geen reden, want onderzoek heeft uitgewezen dat dit eigenlijk uitgesloten is dat dit kan gebeuren. Het apparaat analyseert de situatie en geeft alleen opdracht tot het geven van een schok wanneer dit noodzakelijk is.

Aan het einde van de 2e waren het met elkaar over eens dat we de jaarlijkse (vervolg) cursus weer gaan volgen.

Het is belangrijk dat er in ons dorp genoeg mensen zijn die de AED kunnen bedienen zodat er in geval van een mogelijke reanimatie zo snel mogelijk de noodzakelijke hulp verleend kan worden.

Elk jaar is er weer opnieuw een cursus.

Komt u dan ook ?

Annelies Tietema

Dorpsarchief Sonnega/Oldetrijne

Zoals bekend bij iedereen heeft Sonnega-Oldetrijne een dorpenarchief; gehuisvest in ons dorpscentrum te Oldetrijne met als huidige archiefbeheerders de heren Hendrik Fokkema en Kees de Kroon en Grietje Postma.

In de ledenvergadering van Plaatselijk Belang Sonnega-Oldetrijne d.d. 30 nov. 2016 is unaniem besloten om het beheer van bovengenoemd dorpenarchief over te dragen aan de Stichting Historie Sonnega-Oldetrijne; nu statutair gevestigd aan de Sonnegaweg 30, in Sonnega. Het archief blijft gehuisvest in het dorpscentrum en de huisvestingskosten e.a. blijven voor de overdragende partij.

De huidige archiefbeheerders treden toe tot het bestuur van de Stichting en blijven binnen dat bestuur belast met het beheer van het archief. Grietje Postma is reeds bestuurslid van de Stichting.

Mocht de Stichting Historie Sonnega-Oldetrijne om welke redenen dan ook liquideren dan is vastgelegd dat het beheer van het dorpenarchief wederom wordt ondergebracht ( terug gaat) bij Plaatselijk Belang Sonnega-Oldetrijne.

De huidige bestuursleden van de Stichting Historie Sonnega-Oldetrijne verwelkomen de archiefbeheerders Fokkema en De Kroon van harte binnen hun bestuur.

In gezamenlijk overleg zullen zij trachten verdere vorm te geven aan het dorpenarchief.

JB

Pupsreünie in Sonnega.

24 November 2015 was het bij fam. Reuvekamp een heel bijzondere dag. Hun hoogzwangere hond Tara is die dag bevallen van een tienling. Vijf jongens en vijf meisjes. Helaas moesten zijn baasjes een van de dochtertjes laten inslapen. Moeder Tara had volop melk om haar nu nog negen jongen te voeden tot dat ze plotseling ziek werd. De dierenarts werd met spoed geraadpleegd. Een ernstig ontstoken baarmoeder moest worden verwijderd om het leven van Tara te redden. Een aantal dagen moest het hele gezin Reuvekamp alle zeilen bijzetten om de taak van Tara over te nemen. Om de paar uren moest via de zonde gevoed worden. Een dag of drie na de operatie kon Tara gelukkig die taak weer op haar nemen. Door de aders van Tara stroomt 75% Berner Senner en 25 % herdersbloed. Een door zijn baasjes

65 dagen kwamen de pups op 24 nov. 2015 ter wereld. Alle negen jongen hebben via internet vrij snel een nieuw thuis gevonden. Na een week of acht

Eén is er in Sonnega blijven wonen bij de buren Henk en Cobie Kemper, dit is Rossi, de grootste van het stel. Er woont nu één in Ter-Idzard, twee in Wolvega, één in Groningen, één in Amersfoort, één in Brabant en twee hebben een thuis in Gelderland gekregen. Vooral in het begin hadden de nieuwe eigenaren via de app en sociale media regelmatig contact over de ontwikkeling van hun hondjes. Zo ontstond het idee bij familie Reuvekamp om rond de eerste verjaardag van het kroost een reünie op hun geboorteadres te organiseren. Deze bijzondere dag is gehouden op zaterdag 5 nov. 2016. ´s Middags rond half twee reden de auto´s met de fors gegroeide, speelse jonge honden in de Bench achter in de auto het erf van de Reuvekampen op. Voor moeder Tara heel bijzonder haar kinderen terug te zien. Terwijl de jonge honden aan het ravotten waren hield ze kalm en bedaard op afstand een oogje in het zeil. Heel opvallend was dat, als ze te wild te keer gingen, Tara één keer blafte, ze meteen stopten met de stoeierij. De pups herkenden de blaf en de grom van moeder alhoewel ze al 10 maanden uit huis waren. Over een paar jaar hoopt Tara nog ze nog een keer op bezoek te krijgen van haar kroost, maar dan met een stel kleinkinderen. Op dat moment gaan de honden met hun baasje ook zeker weer een wandeling in grote optocht door het dorp maken.

BS

Kerstzingen 2016

Het is kerstochtend, eerste kerstdag. 5.20 u De wekker gaat af. Snel in de kleren, bakkie thee gemaakt en een kerstbroodje naar binnen gewerkt. Vervolgens een dikke jas en handschoenen aan

is mede organisator dus we moesten wel een beetje op tijd weg.

Op de fiets naar de Albert Heijn. Geen hond te bekennen natuurlijk op dit tijdstip in de ochtend. Bij de AH aangekomen waren we niet eens de eersten. Na elkaar een fijn kerstfeest gewenst te hebben, kwamen geleidelijk aan, van alle kanten, meer mensen aangefietst die blijkbaar ook zo vroeg uit bed gerold( of geduwd) waren. Daar kwam ook nog een auto aangereden. De twee mannen erin keken niet zo verbaasd naar ons als wij naar hun. Wat moeten die hier op kerstochtend zo vroeg?

Zo tegen zessen was er al een mannetje of 50 bij elkaar gedruppeld. En fantastisch dat er ook een kleine 15 uit Sonnega en Oldetrijne bij waren. Jan Pereboom deelde gesealde papieren uit met daarop kerst liederen, want we zouden gaan zingen. Door Jan en Agnieta waren 2 routes gemaakt van zieke mensen en bejaarden, die we zouden gaan wekken met kerstliederen.

6.05. Wij op weg, wij volgen route 1. Bij het eerste adres aangekomen zoeken we een lantarenpaal of het licht van de telefoon en begint een koor van 22 man te zingen. Dan is het heel bijzonder wanneer je lichten aan ziet gaan, gordijntjes worden opengeschoven en mensen voor het raam of in de deur ziet genieten. Na nog een aantal huizen aangedaan het hebben zijn de verzorgingshuizen aan de beurt. Ook hier is een verdeling gemaakt en doen beide groepen er een paar aan.

Hier in de gangen klinkt het nog mooier. Waar mogelijk zet de verpleging deuren open om bedlegerige patiënten, of wie niet zo snel uit bed kan komen, mee te laten genieten. En extra

in de deur staat en wij voor haar mogen zingen.

Zo rond 8.30 kwamen ze aan bij Sickengaoord. Ik moest eerder naar huis vanwege andere verplichtingen die ochtend. Daar stond de koffie klaar met een stuk kerstbrood. Even later was ook de andere groep gearriveerd en werd gezellig na gepraat. Met een beter gevoel kun je volgens mij de kerst niet beginnen.

En volgend jaar weer om 6.00 bij de AH. Het kerst zingen is een meer dan 60 jaar oude traditie welke heel waardevol is. Bent u/ jij er dan ook bij?

Eddy Reuvekamp

Pelgrimsroute Jabikspaad door Sonnega naar Santiago de Compostella Het Jabikspaad is de Friese camino en loopt in Sonnega langs de klokkenstoel via de manege naar de Pieter Stuyvesantweg. Het is een Europees pelgrimspad van Sint Jacobiparochie aan de Waddenzee tot Hasselt in de Kop van Overijssel van ongeveer 140 km lang. Onderweg loop of fiets je door natuurgebieden, Friese steden en dorpen en ontmoet de wandelaar of fietser

Vervolgens loopt deze pelgrimsroute door naar Santiago de Compostella in Noord Spanje. In Sonnega zijn twee stempelposten. Een stempel van de klokkenstoel, wordt beheerd door Gertrud van Leeuwen en Berend Brummelman aan de Oppers 112 bij hun Klimaatneutrale Bed & Brochje waar pelgrims ook kunnen overnachten. De andere stempel van Pieter Stuyvesant wordt beheerd door Hieke en Bonne Speerstra aan de Pieter Stuyvesantweg 63. De betekenis van pelgrimeren Eeuwenlang wandelen mensen langs pelgrimswegen. Al lopend is er volop tijd en ruimte je eigen levenservaringen toe te laten, te verwerken of tot rust te komen. De kracht van het pelgrimeren is dat je de rijkdom van het leven ervaart, doordat je op een actieve manier de stilte en schoonheid van de natuur beleeft. Het leven na een pelgrimsreis is dan ook altijd anders dan ervoor!

Foto Wiep Koehoorn

In de voetsporen van Jacob Jacob en zijn broer Johannes waren vissers uit Galilea in Palestina, die door Jezus werden gevraagd hem te volgen. De beide broers werden met Petrus de belangrijkste discipelen van Jezus. Volgens de overlevering vertelde hij als apostel Jacobus het evangelie in Spanje, maar dat werd geen succes. Toen Jacob terugkeerde naar Palestina werd hij vermoord met een zwaard door de Romeinse koning Herodes. Twee leerlingen, Athanasius en Theodorus, hebben toen het lichaam van Jacobus in een bootje van over de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan naar Noord-Spanje gebracht. De legende wil dat een ster in 813 kluizenaar Pelayo het graf aanwees. Vanaf dat moment werd een klooster en een kathedraal gebouwd op het graf in Santiago de Compostella.

Pelgrimeren naar het Wad in 2018 Leeuwarden Culturele Hoofdstad Europa Het idee is om in 2018 pelgrims naar het Friese wad te trekken en de tocht andersom te lopen. Het project Compostella aan het Wad in het kader van Leeuwarden Culturele Hoofdstad Europa 2018.

Dit betekent wellicht ook dat in Sonnega meer wandelaars en fietsers zullen komen en onze mooie klokkenstoel in de belangstelling staat.

Gertrud van Leeuwen

Sportieve biljarter

Zoals bekend wordt er op maandag- en donderdagavond fanatiek gebiljart en wederwaardigheden uitgewisseld. Dit laatste om de zogenaamde sociale cohesie te verstevigen en dat lukt wonder wel goed. Op maandagavond 28 nov. jl. komt er een van de betere biljarters van de club binnen met base-ballpet op en super sportschoeisel aan en een in het oogspringend duur merk sport-trainingsbroek. De broek sluit mooi tekenend.Maar je vraagt je af wie zou deze sportman-biljarter zijn. De meesten zullen hem uiteraard op de bijgaande afbeelding wel herkennen. Het merkwaardige is als hij niet de

bezig is en doet hij zelfs fitnissoefeningen. Hij vertelt er bij dat hij alleen maar meer zalm en worteltjes eet en alleen maar water drinkt. Alcoholische

maak eerst mijn voorraden nog op en die zijn behoorlijk groot. Je zou je club weten

zulke dure sportkleding, schoeisel en prikslee-deze flamboyante sportman zelfs wel een sponsorcontract. Zou zo maar kunnen. Wij zijn er nog niet achter maar de afbeelding is inderdaad reclamewaardig.

En hij poseert vakkundig.

Vrijdagavond 6 januari was er in het dorpshuis een Wild en Wijn proeverij

of, volgens Marten Pelleboer , een Wilde Wijnavond.

Het wild was grotendeels geschoten door jagers uit de buurt en alles was bereid

door enthousiaste mensen uit onze dorpen.

Dit waren Hein de Vries , Elles Buys , René Meyer , Heleen vd Koppel en Jochem Hopman

Johan Kester kwam als prof om alles super mooi op te maken.

Nicole Broekema trakteerde iedereen op de heerlijkste taarten als toetje.

De sommelier was Jelmer van Wieren hij had een tiental wijnen uitgezocht bij de gerechten en had overal een leuke uitleg bij.

De opkomst was super en iedereen was heel enthousiast, de proeverij had beter buffet kunnen heten want er was meer dan genoeg voor iedereen.

Kortom een heel geslaagde avond en zeker voor herhaling vatbaar.

Veel mensen hebben wel eens dromen of wensen die soms, maar vaak ook niet in vervulling gaan. Deze kunnen heel variërend zijn. Te veel om op te noemen. Een oude droom/wens, om vanuit Sonnega naar de Noordkaap te fietsen en weer terug is wel een heel bijzondere en is nog uitgekomen ook. De pas gepensioneerde Henk Kemper kan deze monstertocht sinds kort bijschrijven op zijn omvangrijke lijst van mountainbikeprestaties. De tweewieler van Henk is wel wat gewend maar heeft er het afgelopen jaar behoorlijk van langs gekregen. Met ongekende spanning op het ketting wist de berijder hem over kilometers hoge bergen te manoeuvreren. Een dag en nacht aan één stuk door crossen over onverharde paden, daar draait de varkensfokbedrijfreeds op zijn naam staan.

wereld verkennen is ook genieten voor Henk. Wanneer de weergoden hem goed gezind zijn komt de motor van stal. Door de jaren heen heeft hij heel wat tochten, samen met zijn Cobie achterop de budy gemaakt en vele delen van Europa en daar buiten bezocht en verkend. Een van de mooiste tochten was de motortocht door Scandinavië en Lapland naar de Noordkaap. Toen droomde hij er al van om dat, als hij er de tijd voor kreeg, nog eens op de fiets te doen.

zo meer , ingepakt in een rugzak en in speciale fietstassen op en aan de mountainbike, laat Henk Cobie alleen in Sonnega achter. En niet voor even. Drie maanden later, tien kilo lichaamsgewicht lichter, met de rugzak en fietstassen vol unieke belevenissen en ontmoetingen zag ik bij toeval

de P.S. weg de laatste meters van een ongeveer 6000 km lange tocht afleggen. Ik keek hem na. Het regende en waaide die zondag hard. Ik zag nog net dat hij Cobie moe maar voldaan in de armen viel. Ik dacht aan de dorpskrant. Deze kei moet ik interviewen. Deze man heeft een bijzonder fietsavontuur achter de rug en veel beleefd en vast veel te vertellen. Hij wil dit drie maanden durende avontuur vast wel delen met zijn dorpsgenoten.

Het is begin december en rond koffietijd. Ik pak de telefoon en bel. Ik krijg Cobie aan de lijn en vraag of ik Henk voor de dorpskrant mag interviewen over zijn Noordkaapexpeditie. Op de achtergrond hoor ik Henk

Henk me mee op reis naar het hoge Noorden en weer terug. Niet alleen mijn vingers voel ik stijf worden van het schrijven, maar op de enthousiaste, spannende manier van vertellen over de reis naar de Noordkaap voel ik dezelfde kramp in de benen, die Henk ook gevoeld moet hebben bij zijn beklimmingen. In Noorwegen, met een stormwind tegen, bergen beklimmen met een stijgings

moet er niet aan denken.

de dag gedaan. Van mijn belevenissen heb ik een dagboek bijgehouden. Nadat ik al weer een tijdje thuis was en het las, beleefde ik de reis opnieuw. Om Cobie niet ongerust te maken heb ik haar maar niet

alles verteld. Dat ik verscheidene keren in bossen en tussen bergkloven met rendieren en ander wild om mij heen in mijn tentje de nacht heb doorgebracht. Dat zou haar alleen maar ongerust hebben gemaakt. In grote lijnen gaan de gesprekken over de weersomstandigheden, de gefietste kilometers, over de campings, heel vaak over het mobieltje dat nog al eens weigert dienst te doen en over de fiets TomTom, zijn hulp en metgezel, die hem moest bijstaan de juiste weg te nemen richting de Noordkaap en weer naar huis. Storm en onweer, hitte, kou en regen zijn Henk tijdens zijn reis ook niet bespaard gebleven. Midden in de zomer, zakt in het hoge noorden de zon niet onder de horizon. Dag en nacht blijft het licht. Een prachtige ervaring. Kilometers hoge bergen heeft de Sonnegaster, bepakt en bezakt, moeten beklimmen om zijn doel te bereiken. Hij heeft in de afdalingen, als een ervaren Tour de France wielrenner, diverse haarspeldbochten moeten bedwingen. In de afdalingen heeft hij vier stel remblokken versleten. Tijdens Henk zijn verhaal ruik ik het verbrande rubber van de remblokken. Af en toe kwam de snelheidsmeter boven de 80 km. per uur, terwijl in de beklimmingen in het kleinste verzet de 10 km per uur bij lange na niet kon worden gehaald. Aan de enthousiaste manier van vertellen merk ik dat Henk deze reis als geweldig heeft ervaren. Alle inspanningen worden bovendien meer dan goed gemaakt door ontmoetingen met bijzondere mensen, lees ik in het dagboek. Dat

pleet en onvergetelijk, aldus Henk.

Henk steekt van wal:

Op de heenreis, op een camping vlak bij de grens met Denemarken, komt ik in gesprek met een jong stel uit Nederland. We maken een praatje. Ik vertel dat ik uit de buurt van Wolvega kom en op reis ben naar de Noordkaap. Hij blijk treinmachinist te zijn.

- Leeuwarden op het station van Wolvega een meisje voor de trein heeft gekregen met fatale afloop. (Wat kan de grote wereld soms klein zijn).

Denemarken heeft sinds er een enorme vluchtelingenstroom uit het Midden-Oosten en Afrika op gang is gekomen verscherpte grenscontroles ingesteld. Bruinverbrand door weer en wind scheen ik op een potentiële vluchteling te lijken. Ze hebben al mijn bagage en papieren grondig doorzocht en veel vragen gesteld wat ik van plan was te doen. De antwoorden die ik gaf werden gecheckt. Uiteindelijk mocht ik mijn reis vervolgen. Wat mij opviel is, dat Denemarken wat de wegen betreft, beter op fietstourisme is ingesteld dan Duitsland.

Op de negende dag zit de eerste 1000 km er op en neem ik een rustdag. Mooi tijd om een kaartje te - . Dat hield

in, dat ik een hut toegewezen kreeg vlak naast de brullende scheepsmotoren. Voor mij geen probleem. Ik heb ondanks het lawaai geslapen als een os. Bij het verlaten was de douane weer bijzonder actief. Alles moest weer uit de tassen.

Het echte werk begint. Mijn plan is vanaf de havenstad Oslo een stuk door Noorwegen naar Zweden en dan via Lapland naar de Noordkaap te fietsen. Intussen slaat het weer om. De temperatuur stijgt maar de bergtoppen ook. De thermometer wijst ver boven de 30 gr. Al zwoegend moet ik liters water

drinken om mijn vochtgehalte op peil te houden. Rond 25 juni viert men in heel Skandinavië de Midzomerfeesten. Iedereen heeft dan vrij. Ik heb toen ook maar een rustdag genomen en aan een meertje wat verkoeling gezocht.

waarvan ik de betekenis niet snap. Op goed geluk fiets ik maar door, maar na 35 km snap ik de betekenis. De weg is afgezet omdat een brug over een brede rivier er uit ligt. Er zit niks anders op dan rechtsomkeert te maken. 70 km gefietst en noch geen meter opgeschoten. Bovendien laat mijn telefoon het voortdurend afweten. Steeds moet er omgeschakeld worden naar een andere provider. Het omgaan met de moderne med

Al zwoegend op een stuk eenzame en verlaten weg zit iemand in de berm naast zijn kapotte fiets. Hij is ook onderweg naar het hoge noorden, maar kan niet verder omdat de velg van zijn voorwiel in acht bochten ligt. Hij heeft telefonisch om pechhulp gevraagd maar die laat lang op zich wachten. We maken natuurlijk een praatje en wisselen ervaringen uit. Hij blijk 30 jaar lang bij de KPN te hebben gewerkt en heeft mijn telefoon in een mum van tijd weer aan de praat. Terwijl ik weer kan bellen komt er een vriendelijke boer op een trekker aanrijden. De fiets wordt achter op de trekker

weer tegen. De boer had hem twintig kilometer verderop met fiets en al in een klein bergdorpje bij een fietsenmaker afgezet.

het eind van mijn dagtocht fiets ik het laatste stukje met een Belg op en ik vertel hem dat ik bijna bij de camping ben waar ik zal overnachten in een hut voor 30 euro incl. ontbijt. Dat is hem veel te duur en hij fietst door. Ik zit nauwelijks in mijn onderkomen of er barst een hevig onweer los. Een paar dagen later kom ik de zelfde man weer tegen. Door het noodweer moest hij noodgedwongen onderdak zoeken in een hotel een eind verder op. Kosten 60 euro zonder ontbijt. Die Belgen toch.

Ik lees in het dagboek, dat ik van Henk en Cobie mag inkijken, het volgende: 2 juli. Vandaag de eerste dag met echt slecht weer. 90 km gefietst. De laatste 50 km in een stromende regen, harde wind en bar koud. Bij aankomst op de camping een halfuur onder de douch gestaan om weer warm te worden. Op de camping is geen winkel. Een van mijn noodrantsoenen, die ik uit voorzorg bij me had, opgegeten. Oplossen in heet water. Heerlijk.

Een paar dagen later: 4 juli. Toen ik vanmorgen uit mijn tentje kroop was het iets onder het vriespunt. Er waait een harde noordoostenwind. Een gevoelstemperatuur van -10 graden. Wie niet beslist op pad hoeft, wordt aangeraden binnen te blijven, zou Piet Paulusma in zijn weerpraatje zeggen. Extra kledingstukken, zoals been en armstukken, moeten aan en een windstopper moet over de jas. Hoe is het mogelijk. De kalender wijst hartje zomer aan en ik moet de ijsmuts diep over de oren en dikke wanten aan hebben om niet te bevriezen. Morgen hoop ik de poolcirkel te passeren. Vandaag 25 km door los grit moeten fietsen. Bijna niet te doen. In de namiddag kom ik met het zweet onder de ijsmuts, doodmoe aan op de camping. Ik heb nu bijna 2250 km op de teller. Heerlijk geslapen.

Dagboek 8 juli. Geen camping nog winkel te vinden. Dus dan maar wildkamperen. Tent opgezet en slapen. Na een paar uurtjes slapen werd ik om 22.00 uur wakker. Het was licht en windstil. De zon scheen. De steekvliegjes waren bijzonder actief en prikten me bijna lek. Om het ongedierte te

kwam ik aan op camping Jokkmok, dat op de poolcirkel ligt. Totaal die dag 173 km gefietst. Onderweg prachtige rendieren, elanden, damherten en vossen gezien. Je ziet ze links en rechts van je vlak voor je de weg oversteken. Wat anders dan de hele dag in de varkensstallen achter de krulstaarten aan lopen. Al hoe wel ik dat altijd met veel plezier heb gedaan.

10 juli: Niet vergeten mijn kleindochter te feliciteren. Ze wordt vandaag 6 jaar. Even haar stemmetje gehoord. Het maakt me blij. Vanavond in de kantine van de camping met 20 man naar de EK finale gekeken tussen Frankrijk en Portugal.

Enige dagen later op 12 juli passeert ik de Finse grens. Naar de Noodkaap is nog maar een klein

Weer terug naar Sonnega waar ik bij Henk aan tafel zit. ar in het hoge noorden hoog in de bergen en in de dalen is erg wisselend. Na gure en

natte dagen breekt zo de zon weer door en is het prachtig zomerweer. De weersverschillen kunnen per dag soms extreem zijn. Naast de prachtige natuur kom je ook prachtige mensen tegen. Zo kwam ik een Australiër tegen van Nederlandse afkomst. Hij was fietsend onderweg van Istanbul naar de Noordkaap en weer terug. Laat de natuur daar prachtig zijn, wat minder leuk is: je wordt daar in Lapland op bepaalde tijden van het jaar bijna opgevreten door de muggen en dikke horzelvliegen.

Op de heenreis kwam ik een Japanner tegen. Een klein manneke van dik veertig jaar. Hij zwierf geheel alleen al negen jaar lang, op de fiets, de wereld rond. Op mijn vraag hoe hij dat allemaal kon betalen zei hij dat hij in Japan eigenaar was geweest van een groot internetbedrijf en wat hij voor heel veel geld had verkocht aan een multinational. Werken hoefde hij zijn hele leven niet meer.

200 km voor de Noordkaap kom ik op een camping een man tegen die geheel alleen lopend uit Antwerpen kwam en ook weer lopend terug ging. Deze langeafstandswandelaar was via het St.Jacobspad door Sonnega gelopen. Hij liet me een boekje zien met het Stempel van Pieter Stuyvesant, dat hij bij de fam. Speerstra ( stempelhouder) had gehaald.

maakt een ander mens van je. Door de fysieke inspanningen schoont je geest op van de dagelijkse beslommeringen. Je ontmoet en praat onderweg en op campings met veel interessante mensen van diverse nationaliteit. Ik heb mijn Duits en Engels weer aardig bij kunnen spijkeren. Zo kom ik een Nieuw-Zeelander tegen. Een jongen van dik twintig jaar. Hij was met het vliegtuig, incl. fiets met toebehoren naar het hoge noorden afgereisd en was fietsend onderweg naar zijn thuisland. Hij dacht anderhalf jaar onderweg te zijn.

Hoe hoger je in Lapland, het noordelijkste stuk van Zweden komt hoe minder mensen er wonen. De jeugd gaat naar de grote steden te studeren en komen meestal niet weer terug. Dorpen waren daar

Dagboek 19 juli. Eén dag voor de grote dag. In de voorafgaande week heb ik geregeld hele stukken met een aantal Duitse jongens opgefietst. De laatste honderd kilometers waren zwaar voor de AOW er uit Sonnega. Bergen met een stijgingspercentage van 10 á 12 % met een koude Noordooster tegen valt niet mee. In de beklimming moest ik het afleggen tegen de drie jonge kerels, maar in de afdalingen kon ik er steeds weer bijkomen. De rembokken rookten er over om te voorkomen niet in

een ravijn te storten. Ook moesten we door een tunnel van een kilometer of vijf lang. Achteraf een levensgevaarlijke en angstige onderneming. Bussen en Campers scheerden met hoge snelheid rakelings bij je langs. Het mag wel een wonder heten dat we het er levend vanaf hebben gebracht. Doodmoe arriveerden we op 25 km. afstand van mijn/ons grote einddoel op de camping. Wat die tunnel betreft: eens maar nooit weer. Dan

Moment suprême in zicht. Dagboek 20 juli. Heerlijk geslapen. Geen tunnelnachtmerries gehad. Nog 25 km met een stijgingspercentage van 11 % voor de boeg. Er waait een harde storm, maar gelukkig, het is helder en de zon schijnt. Enorme windvlagen die tussen de bergkloven door huilen, zijn in staat je in één keer weer terug te blazen naar Sonnega. Maar mijn grote droom zal uitkomen. Het eindpunt wordt bereikt. Uitgelaten, huilend en lachend tegelijk vallen we elkaar om de hals. We hebben het gered. Direct app ik Cobie. Twee minuten later belt ze mij op. Wat prachtig. Wat geweldig, dat ik dat

uitzicht besluit ik met een van mijn maten terug te fietsen naar de camping. Nu met de wind in de rug. Ik besluit de volgende dag een rustdag te nemen. Ik raakte daarop mijn rustdag in gesprek met een groep Iraakse en een Ethiopische vluchtelingen. Een Iraakse jongeman vertelde dat zijn hele familie, vader, moeder en broes en zusters, waren geëxecuteerd. Hij was de enige die nog net op tijd kon vluchten. Het traumatisch verdriet wat ik in die ogen van die jongen zag raak ik maar moeilijk kwijt. Met wie kan die jongen nog zijn emoties delen? Van die Duitse jongens had één een camera voor op de fiets gemonteerd en hij maakte daar opnamen mee. Vlak voor de kerstdagen werd er in Sonnega op de bel gedrukt. Stond daar niet mijn

In het dagboek dat Henk heeft bijgehouden staan veel kleine details van de dag beschreven. Naast veel gedoe met de mobiele bereikbaarheid, valt mij op dat Henk elke dag begint met: Vannacht heerlijk geslapen. Hoe en waar maakt niet uit. Hij hoeft het kussen maar te voelen en is meteen diep in dromenland verzonken. Een wekker is beslist nodig, lees ik in de verslagen. Een keer ging het bijna mis. De fjorden snijden vaak diep landinwaarts langs de Noorse kustlijn. Op zulke plaatsen varen

naar Bodo. De tocht zou vier uren duren. Moe van de hele dag fietsen viel hij op de bank in slaap. De boot lag al een half uur afgemeerd toen een vrouw hem wakker maakte. Hij moest binnen vijf minuten van boord wezen anders ging hij weer mee terug naar Stamsund.

lehammer ben ik incl. de fiets een stukje met de trein gegaan. De fiets had ik vooraf

nog mee. Het werd een treinreisje van ruim 15 uur. Ik kom kapot aan in Lillehammer van het reizen met de boot en trein. Laat mij maar fietsen. Afstanden zijn daar enorm vergeleken met die in ons kikkerlandje.

13 aug. Intussen heb ik Noorwegen en Zweden weer verlaten en ik fiets langs de kust naar Esbjerg, een kustplaats in Denemarken. Het waait hard en af en toe regent het. Bij aankomst in Esbjerk knapt

uit Wolvega kom.

Vijftig jaar terug is hij naar Denemarken geëmigreerd. Geëmotioneerd vertelt hij dat zijn vrouw vorig jaar is overleden aan die rotziekte. Hij vertelt dat hij oorspronkelijk uit Munnekeburen komt en dat er nog familie van hem aan de Heerenveenseweg in Wolvega woont. Zijn naam weet ik niet meer. U misschien?

Dagboek 18 aug. Vandaag een heugelijke dag. De dag dat ik officieel met pensioen ben. Geen baas meer. Het is klaar. Ik moet er de hele dag aan denken.

19 aug. Het is vrijdag vandaag. 100 km. afgelegd. Ik zit nu 100 km van Groningen af en zet mijn tentje op aan een meertje. Er scheren hier honderden zwaluwen over het meertje om vliegjes te vangen. Geweldig om te zien en ze botsen nooit tegen elkaar. Wat een radarsysteem hebben die beestjes toch. Mijn fietstomtom is er niks bij.

20 aug. Heerlijk geslapen. Gisteravond ook heerlijk gedineerd in een klein restaurantje. Hun heerlijke schnitzel gehad. Vast van een varken uit de stallen

van Elshof. Via Leer ben ik naar Noordbroek gefietst. Daar wonen vrienden van ons waar ik heb

heerlijk geslapen.

21 aug. De laatste etappe. Half tien weer op de fiets. Dat viel nog niet mee door het Groninger landschap. Harde wind tegen en ook nog bakken met water uit de hemel. Om 3 uur fietste ik door Jubbega. Tot mijn grote verrassing stonden daar mijn mountainbikevrienden Martin en Alex me op te wachten. Er wachtte nog een verrassing. Bij Oldeberkoop, met de finish in zicht, kreeg ik nog een klapband. Mijn zesde. Om 16.15 fietsten we Sonnega weer binnen. Een feestelijk onthaal viel mij ten deel. De vlag aan de Pieter Stuyvesantweg nummer 71 wapperde me als nooit te voren blij tegemoet. Ballonnen wapperden aan de gevel. Cobie en verdere familie en vrienden en buren stonden me op te wachten. Moe maar voldaan kon ik Cobie na drie maanden eindelijk weer in mijn armen sluiten.

Ik wil een ieder bedanken die het mij mogelijk heeft gemaakt deze reis van mijn leven te hebben kunnen maken.

Plaatselijk Belang Kees Verschuuren voorzitter 617442 Margreeth van den Berg secretaris 499258 Neeltje de Groot penningmeester 499305 Sierd de Kroon lid Hedy Wiersma lid 618953 E-mail: plaatselijkbelang@sonnega-oldetrijne.nl Stichting Dorpscentrum René Zuidberg voorzitter 499363 Ilse Bosma secretaris 06-10031755 Folkert Heida penningmeester 499254 Brenda Smit lid / boekingen 06-53219199 Mariët Hopman lid 617525 Gerard Baylé lid 616191 E-mail: dorpscentrum@sonnega-oldetrijne.nl Feestcommissie Henk Frans Ruiter voorzitter 06-10179585 Henriëtte Stienstra secretaris 06-30870559 Ger de Boer penningmeester Willem de Heij lid Eelco Witteveen lid 06-48469082 Laura Oosterhof lid Jasper Drienhuizen lid Corné Hopman jeugdlid Jody Elfring jeugdlid Mark Kremers jeugdlid E-mail: feestcommissie@sonnega-oldetrijne.nl Dorpsarchief Hendrik Fokkema beheerder 612353 Kees de Kroon beheerder 611350 E-mail: dorpsarchief@sonnega-oldetrijne.nl Webbeheer Mans Schaaphok 612015 E-mail: mansschaaphok@hotmail.com Redactie dorpskrant Annie Kester 499379 Annelies Tietema Karin Witteveen 499232 De kopij voor de dorpskrant bij voorkeur per e-mail inleveren via dorpskrant@sonnega-oldetrijne.nl

Doe er uw voordeel mee!!!

6 dagen per week open en donderdag koopavond!

Oppers 103 - 8478 HA Sonnega - 0561 617007 www.htctuinhout.nl of volg ons op Facebook!

Alles voor in en rondom uw tuin!