IN DIT NUMMER:

HET HALFBLOEDJE UIT HET ZUIDEN

SARAHS KOELKASTLAAT JEZELF HOREN

VROUWENGAMES: WAT VROUWEN

WILLEN

02.

Een levensweg is als een pad dat je bewandelt. Je maakt dingen mee, je handelt en je leert. Zo zie ik ook de opbouw van mijn magazine. Het magazine vertelt iets over mij, geeft lessen mee en laat zien wat mij interesseert. Laat je inspireren en stap in mijn wereld. Veel leesplezier.

- Sarah Bartholomé

.Voorwoord

.03.Inhoudsopgave

Voorwoord 2.

Het halfbloedje uit het Zuiden 4.

Leer jezelf kennen 5.

Jong geleerd, oud gedaan 7.

Sarahs koelkast 8.

Schoolcarrière:wat vooraf ging 10.

Een nieuwe kans in de gamewereld 12.

Vrouwengames: wat vrouwen willen 14.

04.

.Het halfbloedje

uit het zuidenAAN TAFEL ZIT SARAH BARTHOLOMÉ, EEN JONGE, ENERGIEKE MEID DIE EVEN EEN PAAR VRAGEN UIT DE WERELD WIL HELPEN OVER HAARZELF.

Je ziet er ‘exotisch’ uit, wat is je afkomst?Half-Nederlands, half-Haïtiaans, dat is mijn afkomst. Mijn vader is geboren en getogen in het kleine dorpje Eys in Zuid-Limburg. Hier ben ik ook opgegroeid voordat ik in Tilburg terecht kwam. Mijn moeder komt oorspronkelijk uit Haïti, maar is het grootste deel van haar leven opgegroeid in Canada. Mijn ouders hebben elkaar leren kennen op vakantie in Amerika en mijn moeder is mee naar Nederland gekomen. Zo ben ik dit koude kikkerlandje terecht gekomen.

Kom je uit Limburg? Deze vraag krijg ik erg vaak te horen en het antwoord is ja.

“Nee, ik kan geen Limburgs dialect praten, maar kan het wel verstaan”Dat is aan je accent te horen. Kun je ook dialect praten? Nee, ik kan geen Limburgs dialect praten, maar ik

kan het wel verstaan. Zoals je hoort heb ik wel een sterk Limburgs accent: mijn ‘exotisch’ uiterlijk kan daarin nogal eens misleidend zijn. Veel mensen worden hierdoor erg verrast, als ze me (nog) niet goed kennen. Vooral in het noorden van het land. Thuis ben ik met de Nederlandse taal opgevoed, ondanks dat mijn vader zelf wel dialect spreekt en mijn moeder naast Nederlands ook de Engelse en Franse taal spreekt. Zo nu en dan gebruik ik toch ‘Limburgse’ woorden, zoals ‘enne?’ en ‘wablief?’.

Er zijn veel stereotype uitspraken over Limburgers, in welke kun jezelf vinden en welke niet?Limburgers zouden gezien worden als ‘boers’ en chauvinistisch. Je hebt natuurlijk Limburgers die wel zo zijn, maar het merendeel is niet zo. De omgeving waar Limburgers in leven is om trots op te zijn, misschien vandaar die chauvinistische gevoelens. Maar over het algemeen is het erg gezellig in Limburg en van het bourgondisch eten ben ik ook niet vies. Wat ik de lezers graag wil meegeven: Limburgse rijstevlaai is verreweg het lekkerste “toetje” bij de koffie dat er bestaat.

Nu we het toch over stereotyperingen hebben, zijn er nog meer naast de Limburgse waarin je je kunt vinden?Nog een punt van misleiding bij mijn ‘exotisch’ uiterlijk is het volgende: ik ben namelijk een (game)nerd. Ik game graag en weet er meer vanaf dan de gemiddelde vrouw in Nederland. Ook kruip ik graag achter mijn computer. Van kinds af aan al, daarom zie ik mezelf later ook in de gamewereld aan de slag gaan.

.05

Als kind had ik grote dromen, zo wilde ik onder andere op televisie komen. Thuis zat ik op mijn kleine kamertje allemaal showtjes te verzinnen met dansjes en zang. Deze liet ik dan vol enthousiasme aan mijn ouders zien. Nu ben ik twintig jaar oud en heb ik andere dromen. Maar wel hoop ik ooit nog eens op televisie te komen. Met de opleiding International Event, Music & Entertainment Studies: Communicatie die ik nu volg, hoop ik later de televisie- of de gamewereld te betreden. Want deze twee markten hebben mijn van kinds af aan altijd al geboeid.

Om jezelf beter te leren kennen, moet je ervaringen op doen en hierop reflecteren. In de loop der tijd ben ik over mezelf een aantal dingen

te weten gekomen. Zo ben ik bijvoorbeeld graag creatief bezig en wil dit in mijn baan later ook kunnen toepassen. Nieuwe formats bedenken voor televisieprogramma’s of concepten ontwikkelen voor nieuwe games zijn dan ook mijn ambities.

Een leidinggevende functie lijkt mij leuk, ik vind het fijn om bij projecten betrokken te zijn en te zien hoe een groep mensen een doel realiseert. Met name het stroomlijnen van de taakverdeling en het proces overzien zijn aspecten die mij aanspreken. Een leidinggevende functie lijkt mij met die interesses dan ook passend voor mij. Al is dit echter geen functie waar je direct in stapt, maar een die ervaring vereist.

.Leer jezelf

kennen

JEZELF DOOR EN DOOR KENNEN IS EEN VAK, LEVENSERVARING SPEELT HIER EEN GROTE ROL IN. MAAR ER ZIJN VERSCHILLENDE OVERTUIGINGEN DIE JE OP WEG KUNNEN HELPEN.

06.

Overtuigen is waarmaken

In de loop der jaren heb ik een aantal waarden en overtuigingen op gedaan. Het zijn overtuigingen waar ik onbewust op terugval in mijn dagelijks doen en laten. Ze vormen mijn karakter en helpen mij om mijn doelen te bereiken.

1. Motivatie helpt je om keuzes te maken, die uiteindelijk jouw weg door jouw leven bepalen. Motivatie staat bij mij erg centraal, het is de drijfveer die je aanzet tot resultaten. Als ik iets leuk vind om te doen, dan ben ik ook gemotiveerd en doe ik het met plezier.

2. Geluk voelen maakt mensen optimistisch. Het is erg belangrijk dat ik gelukkig ben en dat ik doe waar ik me goed bij voel. Ik geloof dat een optimistisch mens meer kansen en dus een rijker leven leidt.

3. Veelzijdigheid maakt men van alle markten thuis: Het is belangrijk dat je open-minded bent, ofwel flexibel blijft denken. Iedereen heeft zijn eigen perspectief en in ieder perspectief kunnen waardevolle waarheden schuilen. Vasthouden aan bepaalde opvattingen kan goed zijn, maar doorgaans kan het inzichtelijker zijn als je alternatieve opvattingen beschouwt. Dit ligt in mijn aard.

.jong geleerd,

Oud gedaan

Daar sta je dan, 18 jaar oud, zonder enige ervaring in lesgeven, voor een groep onervaren kinderen dansles te geven. Een spannend moment dat alle kanten uit kan gaan. Maar je bent vastberaden om er het beste van te maken. Samen met een vriendin van mij probeer je samen in te spelen op de groep. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan…

Bewegen op muziek vond ik als jong kind al leuk. Regelmatig danste ik vrolijk mee op muziek. Dit waarschijnlijk meer ritmisch dan stijlvol, zoals dat natuurlijk is voor een kleuter. Mijn ouders herkende een passie voor dansen in mij. Toen ik zes jaar jong was, mocht ik dan ook op jazzballet. Ik vond het een prachtige sport, omdat ik de pasjes snel oppikte en de dansjes goed onthield. Ook was het een uitdaging om in groepsverband te dansen met andere meisjes van mijn leeftijd. Dit heb ik tot mijn elfde gedaan, waarnaar het dansen op een tijdelijke stop kwam te staan. Ik was het jazzballetten een beetje zat en wou eigenlijk ontzettend graag op streetdance. Maar in het kleine Limburgse dorpje waar ik vandaan kwam, werd dit jammer genoeg niet aangeboden.

Ondanks onze minieme leservaring gingen we dan toch van start. De voorbereiding was al weken van

tevoren. Hierbij overlegde we over van alles: welke bewegingen in de dans, de moeilijkheid van de dans, op welke wijze we les zouden geven en inschatten hoeveel kandidaten er zouden komen. Allemaal dingen waar je als een danslerares toch rekening mee moet houden.

De jongerenwerker van het streetdancen in Margraten wilde graag meer dansgroepen in het Heuvelland, om zo meer jongeren in beweging te brengen. Ik danste daar nog geen jaar, of hij vroeg mij of ik interesse had om in Eys streetdancelessen te gaan geven. Dit samen met Jaimy, een vriendin van mij. Een aanbod dat ik natuurlijk niet kon afslaan. Jaimy had gelukkig al veel langer op streetdance gezeten, dus ik kon ook wat van haar leren.

In het zaaltje waar we lesgeven stonden we te wachten op de kandidaten. Uiteindelijk waren dit er twaalf, een mooi aantal voor een klein dorpje zoals Eys. Het verschil in leeftijd was erg uiteenlopend. Zo bleek ook het verschil in niveau ook groot te zijn. Vijfjarigen snapte het dansje al gauw niet, maar sommige 14 jarigen keken ons ook met een vragende blik aan. Aan de andere kant waren er een paar die al danservaring hadden, deze pikte dingen wel snel op. Deze miscommunicatie haalde de pret er

gelukkig niet vanaf: van fouten kun je immers leren. Ik was meteen al enthousiast naar de volgende les. Bij deze lessen kreeg ik al snel door dat het belangrijk is om ‘back to basics’ les te geven.

Nu zijn we bijna twee jaar verder en hebben er nog steeds veel plezier in. We hebben kinderen zien komen en gaan. Ook hebben de kinderen vaker op het podium gestaan en hebben Jaimy en ik zelfs meegedanst in een paar shows. Nu bestaat streetdance Eys uit 2 dansgroepen: een van 8 kinderen in de leeftijdsgroep 8 t/m 10 jaar en een groep met 4 meiden in de leeftijdsgroep 11 jaar t/m 13 jaar. Het is niet alleen streetdancen, maar je leert zoveel meer. En de waardering die je van de kinderen terugkrijgt is enorm.

Ook de vaardigheden die je moet toepassen om een groep van kinderen van 8 t/m 10 jaar te sturen is heel anders dan een groep van 11 t/m 13 jaar. Er zijn kinderen die meer aandacht nodig hebben en anderen die weer alles sneller oppikken. Maar dat niet alleen, want we hebben bijvoorbeeld pesterijen meegemaakt binnen de dansgroep. Allemaal factoren die je moet kunnen beheersen als jonge danslerares, maar uiteindelijk werpt het zeker zijn vruchten af.

DANSEN IS ALTIJD EEN PASSIE VOOR MIJ GEWEEST. IN DIT ARTIKEL ZAL IK TOELICHTEN HOP WELKE MANIER DANSEN EEN INVLOED OP MIJ IS GEWEEST.

08.

KOELKASTEN ZIJN INSPIREREND, NET ALS DE MIJNE. STEL: JE MAG IETS OP MIJN KOELKAST SCHRIJVEN, WAT ZOU DAT DAN ZIJN?

Beste koelende kast,

We kennen elkaar nog niet heel goed, ook nog niet heel lang. Toch heb je me een aantal keer goed geholpen. Biertjes voor mij koud gehouden, maar ook melk en mijn vrienden Ben en Jerry. Daar ben ik je dankbaar voor. Je hebt je een waar bondgenoot getoond. Degelijk en betrouwbaar. Zo wil ik jou omschrijven.

Maar je bent meer dan dat. Je bent ook nog eens een trouwe vriend voor onze Sarah. Die vriendschap is de reden dat ik je schrijf vandaag. Sarah kan namelijk werken als een bij; altijd in de weer en pas stoppen als ze slapen niet langer uitstellen kan. Soms moet ze een beetje dimmen, wat tijd voor haarzelf nemen. Je weet wel, zo’n pauze. Goed voor jezelf zorgen is de helft van het studeren, zei mij oma altijd. Maar dat vergeet die krullenbol dus nog weleens.

Aangezien jij iemand bent die zijn hoofd altijd zo goed koel houdt, wou ik je vragen of jij haar af en toe even af wilt remmen. Haar bijvoorbeeld een lekker drankje aanbieden, of even wat te eten. Zodat zij tussendoor ook een beetje kan afkoelen;) Alvast bedankt, je bent een chille gozer!

Vriendelijke groeten,

Michael Kraa, Sarah’s vriend

Dankjewel vo

or jouw lief

de, steun

en

support!

Je bent

een ech

te vriend

in.

Mogen al j

ouw wensen in

de toeko

mst

uitkomen. V

eel liefs

je vriend

inneke

Jaimy!

Je bent lief, spontaan, eerlijk en altijd in voor een feestje of gezelligheid. Daarnaast ben je ook heel ambitieus, daarom twijfel ik er geen moment aan dat je jouw levensdoelen zal bereiken en wens je daar heel veel succes bij ;) heel veel kusjes Samira xx

We hebben veel leuke dingen

samen meegemaakt! Dancetour,

stapavondjes en als hoogtepunt

Solar! Ik ken je niet alleen

als een feestlustig type,

maar ook als een vriendin die

voor je klaarstaat in moeilijke

tijden! Hopelijk behoud je deze

fantastische persoonlijkheid, want

dan weet ik zeker dat je heel ver

zult komen!

Follow your dreams

Kom

op tijd

vand

aag!

Je bent wat je eet

Smakelijk <3

Sarah r

ocks t

he sc

hool

Alles kids achter de frigde?

Ook al ben je niet bij mij in de buurt, ik zal altijd aan je denken lief zusje! Xxx

Hi coz, wanneer je lekker een

gezond (he he) yoghurtje pakt

denk dan even aan je coz en laat

het je daarna smaken :) knuffel

Heey Sarahs Koelkast! Ik

wil dit even meegeven:

geef wat je hebt of

zelfs meer, je zal ervan

schrikken hoeveel je

eigenlijk kan. Neem

risico’s om van je leven te

genieten. Groet Scylla Piek

Lieve Sarah, Succes met je

tentamens deze week! Ga je mee

dakterassen daarna?! (als ’t weer

een beetje mee zit tenminste..) De

Martini staat al koud! Liefs Nina

P.s. kun je onze Panda af en toe

even aaien als ik op vakantie ben?

Be COOL

10.

Als ik al een ding van mijn studieloopbaan tot nu toe geleerd heb, is het vooral dat je in het Nederlandse schoolsysteem een groot aanbod keuzes in opleidingen hebt. Al op jonge leeftijd moet je keuzes maken. Zo twijfelde ik op de middelbare school aan mijn profielkeuze voor mijn VWO opleiding. Nadat ik mijn diploma met toch wat moeite gehaald had wist ik een ding zeker: ik wilde geen economische studie gaan doen. Al die cijfertjes spraken mij niet aan. Maar naast economische studies was er natuurlijk nog een groot aanbod aan opleidingen. Zowel op HBO als universitair niveau.

“Ik wilde aan de universiteit studeren”Ik wilde studeren aan de universiteit proberen. Het werd de opleiding Psychologie aan de Universiteit van Tilburg. Ik heb mij van kinds af altijd al

geïnteresseerd in psychologie, de gedragsredenen van mensen.

Een nieuwe startMet een goed gevoel begon ik aan deze studie: een totaal nieuwe stad, op mezelf wonen, nieuwe mensen. Maar waar ik vooral een goed gevoel over had, was dat dit een nieuwe uitdaging voor mij was. Daar loop je dan als eerstejaars een grote collegezaal in en wordt er al meteen diep op de stof ingegaan. Je wordt niet meer aan het handje vastgehouden, maar alles ligt in je eigen verantwoordelijkheid. Ik vond het heerlijk, omdat ik na de middelbare school aan die zelfstandigheid toe was. Na een paar maanden kwam er een bepaalde teleurstelling in me op: de opleiding was helemaal niet wat ik verwacht had. Ondanks de zelfstandigheid die ik wel fijn vond, was de universiteit toch te abstract en te theoretisch voor mij. Steeds vaker begon

ik mij af te vragen: is dit nou echt wat ik wil? Want drie jaar alleen maar studeren zonder praktische oefening zag ik mezelf gewoonweg niet doen. Van dit vooruitzicht werd ik dus niet vrolijk. Gelukkig werd ik goed begeleid om een keuze te maken die beter bij mij paste door te praten met de decaan. Een half jaar later heb ik de knoop doorgehakt en ben ik gestopt met de studie Psychologie. Ik zag in dat een praktische opleiding beter bij me paste en wou deze gaan zoeken binnen het HBO.

En half jaartje zoekenEr viel toen meteen een last van mijn schouders. Al was ik zeker niet van plan stil te gaan zitten, stelde ik mezelf twee doelen voor die ik in ieder geval wilde bereiken binnen een half jaar. Het eerste doel was een baantje zoeken om full time te kunnen gaan werken. Het tweede doel was dus het vinden van een nieuwe opleiding binnen het HBO.

.Schoolcarriere:

wat vooraf ging

MIJN ACHTERGROND MET SCHOOL EN OPLEIDINGEN WIJKT NET IETS AF VAN ANDEREN. NORMAAL GESPROKEN IS HET GEBRUIKELIJK METEEN DE OPLEIDING TE VINDEN DIE JE AANSPREEKT EN WILT BLIJVEN DOEN. BIJ MIJ WAS DIT ECHTER NIET HET GEVAL.

.11

Mijn baantje werd horecamedewerker bij Drielandenpunt in Vaals. Een leuke baan met leuke collega’s in een mooie omgeving, nog steeds ben ik er dan ook in de weekenden werkzaam. De opleiding die ik eigenlijk in mijn hoofd had om te gaan doen, was de Sociale Studies in Eindhoven. Daarbij wilde ik graag de richting Cultureel Maatschappelijk Vormer (CMV) volgen. Het idee van een sociaal werker op een creatieve manier sprak me aan. Ik had me dan ook al vroeg voor deze opleiding

ingeschreven. De twijfel was terug, nadat ik met wat mensen had gesproken die de opleiding deden. Dagelijks met mensen te moeten werken die problemen ervaren, zou ik hiermee om kunnen gaan? Ik zag mezelf dit niet doen.

En tot slotVoor een lange tijd heb ik nog voor een passende studie gezocht en kwam de volgende tegen: CO IEMES. Verschillende woorden spraken me aan: evenementen, muziek, entertainment, creatief en

concepten ontwikkelen. Gelukkig was ik nog op tijd voor me in te schrijven voor de laatste meeloopdag. Deze viel ook niet tegen, mijn enthousiasme was weer terug. Na een halfjaartje geen schoolboek open te hebben geslagen, wordt het weer tijd voor een nieuwe start.

SPR KM KEND NIEUWSGIERIG!

R“Er kwam

een bepaalde teleurstelling in

me op”

12. .een nieuwe kans

in de gamewereld

Ik bied Nintendo een innovatieve kans aan. Niet echt natuurlijk, maar fictief voor de eindopdracht van dit studiejaar. En waarom Nintendo? Daar zijn goede redenen voor. Ten eerste vertegenwoordigd Nintendo een stukje nostalgie is voor mij. In mijn jeugd heb ik met veel plezier op de Super Nintendo Entertainment System gespeeld. Het roept leuke jeugdherinneringen op zoals het regelmatig spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Vooral voor een kind is zo’n console fascinerend. Maar ook nu heb ik er nog plezier van. De console staat nu op mijn kamer en zorgt af en toe voor ouderwets vermaak. Zo af en toe pak ik stiekem de controller en baan mij door de levels van Super Mario World. Die ik na zoveel jaar uit mijn broekzak ken. Die nostalgie is niet uniek voor mij, ook veel anderen hebben dit soort leuke herinneringen bij Nintendo. Omdat zij zich primair op jeugd gericht hebben.

De tweede reden is dat Nintendo sindsdien uitgegroeid is tot een van de drie marktleiders van de game industrie. Ze blijven consumenten steeds verassen met hun innovaties op het gebied van gamen. Ik wil een kans voor hun neerzetten die zij

misschien later in de toekomst kunnen gebruiken bij hun innovaties.

Het assessment was er voor bedoeld om een kans te vinden voor een bedrijf en om deze te relateren aan een relevante maatschappelijke kwestie. Na een bedrijfsanalyse moet er een realistische kans voor het bedrijf geformuleerd kunnen worden. Mijn kans voor Nintendo is het volgende: het concept WiiSense, een geurbeleving in games.

Wat is WiiSense?Het eigenlijke concept kun je niet fysiek aanraken: het is geur. Wii Sense zal een kastje worden die bij het design van de Wii console past en worden aangesloten op de Wii d.m.v. een USB kabel of draadloze verbinding. Het kastje zal d.m.v. signalen die de Wii console stuurt geuren produceren die in de sfeeromgeving van de spellen passen. Het gaat dan vooral om de elementen in het spel die een bepaalde geur hebben wat mensen op internationaal gebied herkennen, bijvoorbeeld zeewater, een tennisveld, een bos, regen, etc.

Waarom de WiiSense?Gamen heeft tot nu toe veel

innovaties meegemaakt. De prikkels die een game geeft, zorgen ervoor dat we het als een beleving ervaren. Dit gebeurt tot nu toe op allerlei manieren waarbij zintuigen geprikkeld worden:

1. Door iets te zien gebeuren: wij zien iets op een beeldscherm gebeuren dat beweegt, momenteel erg realistisch is. Of juist erg fantasierijk. Door 3D-technologie lijkt het bijna alsof je echt ín de game zit.

2. Door te horen wat er gebeurt: we horen alles wat er in een game gebeurt, van muziek tot soundsamples. Een stereo-surrounding system kan ervoor zorgen dat het geluid ook helemaal rondom de speler te horen is.

3. Doordat we het kunnen besturen/beheersen d.m.v. een controller: d.m.v. een controller waar knoppen in worden gedrukt of we bewegen met de joystick, ontstaat er interactie met de console. We zien dat bijv. het videospelpersonage uit het spel springt, rent, schiet, etc.

DE GAME INDUSTRIE VERANDERT VOORTDUREND OP INNOVATIEF GEBIED. HET GAMEN WORDT STEEDS REALISTISCHER GEMAAKT. MAAR STEL DAT JE ZOU KUNNEN RUIKEN TIJDENS HET GAMEN?

.13

4. Doordat we voelen dat we lichte lichamelijke feedback krijgen d.m.v. trillingen: ook als de videospelpersonage iets meemaakt krijgen we dit mee, doordat de controller vibreert. Hierbij geldt: hoe intensiever de videospelpersonage iets ondervindt (bijv. geraakt wordt door een pijl), hoe intensiever de controller begint te vibreren.

5. We kunnen communiceren: in Multiplayer games is het vaak mogelijk om met andere gamers te praten en/of chatten en zo te communiceren door de game heen.

Doordat we het videospelpersonage kunnen besturen d.m.v. eigen beweging: nu zitten we op het punt waarbij we zelf dezelfde bewegingen kunnen maken als het videospelpersonage, om zo door de games heen te komen.

Wat er nog ontbreekt aan dit rijtje prikkelingen is dat we de gebeurtenissen in het spel

nog niet kunnen ruiken, terwijl dit ook een belangrijk zintuig van ons is. Het is een dimensie die je niet kan voorstellen. De geurbehoefte wordt bevredigd en de gamer krijgt een nog intensere en realistischere game-ervaring.

Is het mogelijk?Ja, het is mogelijk. Er is al zelfs een bedrijf dat met een soortgelijk product is gekomen voor op de PC (ScentScape). De mogelijkheden voor WiiSense zijn dus aanwezig. Deze zijn veelbelovend omdat geur op meerdere manieren gebruikt kan worden. Zo worden tegenwoordig bijvoorbeeld de opties voor computers, winkels, televisies, handhelds en smartphones onderzocht.

Waar, wanneer en hoe gebruik je het?Wanneer de Wii aan wordt gezet, kan er al een kenmerkende geur worden ingezet als koppeling met de Wii Sense. Het voegt weer een nieuw element aan het gamen toe. De gamer zal de intensiviteit van de geuren kunnen instellen.De Wii Sense moet een collectie

games hebben die gelinkt zijn aan geuren. Voorbeelden van elementen die ze zouden kunnen gebruiken zijn omgevingsgeuren en geur cues als spel onderdeel. Er zou bijvoorbeeld een nieuw spel van Super Mario Kart uit kunnen komen waar de geur van de omgeving, de wegen en objecten gebruikt worden. Zoals de geur van boswegen en bananen bommen.

Omdat de geuren je zintuigen prikkelen, kan het woord Sense goed gebruikt worden. Omdat het veelomvattend is, kan Nintendo het ook gebruiken voor andere nieuwe innovaties op het gebied van zintuigprikkeling en gaming. Vandaar Wii Sense.

Wat doet WiiSense?Het concept speelt in op de belevingssensatie van de doelgroep. Het breidt de game-ervaring uit d.m.v. de belevingssensatie van geur. Op een element dat erg belangrijk voor ons is: ruiken. Het is consistent, omdat het concept veel meer omvat dan alleen ruiken: het hele plaatje op het gebied van ervaren (Sense).

14.

Geïnspireerd door een artikel uit dagblad de Pers

Vrouwengames zijn games die vooral door vrouwen worden gespeeld, bijvoorbeeld The Sims. Dit is een simulatiespel, waarbij het leven van een Sim (personage) wordt beïnvloed door de speler. Hoewel vrouwen zich niet langer schamen als ze een spelletje doen, kan een game nog niet onder deze term op de markt worden gezet. Veel vrouwen worden namelijk nog steeds niet graag met games geassocieerd. Een kast in de gamewinkel met het opschrift ‘vrouwengame’ zit er daarom voorlopig nog niet in. Games worden namelijk vooral geassocieerd met mannen, maar tegenwoordig spelen ook veel vrouwen games. Mannen en vrouwen verschillen van elkaar en dit wordt vaak uitgedrukt in stereotypen. Dit maakt ook dat games per geslacht verschillen.

StereotyperingEr bestaan allerlei stereotype gedachte over vrouwen: vrouwen kunnen niet autorijden, niet kaartlezen en zijn slecht in rekenen. Verder

vatten vrouwen negatieve feedback persoonlijk op. Maar vrouwen zijn daarentegen wel goed in het ontdekken van kleine voorwerpen in een rommelige omgeving en het doen van twee dingen tegelijk. Gamemakers (zowel mannen en vrouwen) houden hier rekening mee en wat blijkt: een spel is pas succesvol als alle stereotypen (vooral de positieve) over vrouwen centraal worden gesteld bij een nieuw gameontwerp. In andere woorden, in het game ontwerp wordt rekening gehouden met de geslachtskenmerken van de doelgroep. Vrouwen zouden bijvoorbeeld beter overzicht kunnen houden dan mannen. Stel dat de mannelijke partner zijn beurs weer eens niet vind, omdat hij niet in de la ligt, weet de vrouw deze meestal wel te vinden. Dit komt dus omdat vrouwen beter zijn in het ontdekken van kleine voorwerpen in een rommelige omgeving. En ja hoor: zoek- en vindspellen, zoals Princess Isabella: A Witch’s Curse zijn razend populair onder de vrouwen. Een ander stereotype is dat vrouwen goed zouden

zijn in timemanagement. Zo zou een vrouwelijke secretaresse beter praktisch werk kunnen verzetten dan haar mannelijke collega. Simulatiespellen zoals The Sims vallen daarom goed in de smaak bij vrouwen. Hierbij wordt de levenslijn van een personage ingevuld door de speler. Waarbij overzicht houden en management van de taken een centrale rol speelt.

Vrouwen en gamesStereotypen over vrouwen zullen in acht genomen moeten worden bij het ontwikkelen van games. Zinnetjes als ‘game over, you die’, daar lezen vrouwen over het algemeen veel meer in dan mannen doen. Voor mannen is ‘game over’ een onderdeel van de competitie, voor hen hetgeen dat het spel uitdagend maakt. Maar vrouwen ervaren zo’n regeltje veel persoonlijker. Zij betrekken het op zichzelf en zien het als een afwijzing. Waar mannen zich uitgedaagd voelen en het spel voortzetten, voelen vrouwen zich afgewezen wat ontmoedigt om door te gamen. Spelontwikkelaars doen er dus goed aan om rekening te houden met dergelijk verschillen.

STEREOTYPERINGEN ZIJN OVERAL TE VINDEN, OOK IN DE GAME INDUSTRIE. MAAR DAT VROUWENGAMES ER SUCCESVOL VAN KUNNEN WORDEN IS IETS NIEUWS.

Vrouwengames:

wat vrouwen

willen

.15

Er zijn altijd uitzonderingenTerugkerend op de stereotypering dat vrouwen geen kaarten kunnen lezen, er bestaan natuurlijk ook uitzonderingen. Dat er ook vrouwen zijn die wel kaart kunnen lezen en pas voldaan zijn in een intensieve deathmatch-sessie in bijvoorbeeld Gears of War 3 is wel duidelijk bij gamefabrikanten. Maar wil je miljoenen vrouwelijke gamers aan trekken, dan kom je toch terug bij de basisvormen van het spel die bij de stereotyperingen horen over vrouwen.

Wat vrouwen willenDe Canadese gameontwerpers Brenda Gershkovitch en Kirsten Forbes weten alles over het inspelen op de vrouwelijke behoeftes in games. Deze dames hebben Silicon Sisters Interactive opgericht, gevestigd in Vancouver Canada. Dit is het eerste gamebedrijf dat zich exclusief richt op games, voor vrouwen en door vrouwen. In een mail met het dagblad de Pers laten zij het volgende weten: “Langzaam

aan wordt het duidelijk dat er genres zijn die je als typische vrouwengenres kunt zien”, schrijven ze. “Bij games voor mannen zijn de afgelopen veertig jaar ook duidelijke genres tot stand gekomen. Ongeveer veertig jaar van het ontwikkelen van games heeft geleid tot een reeks basale spelmechanismen die de markt al heel lang domineren: schiet-, strategie-, actie-, rij- en sportspellen.” De Silicon Sisters zijn overtuigd dat het daarom ook mogelijk is om in te spelen op de vrouwelijke behoeftes in games: “Wij denken dat er een serie basale bouwstenen te vinden is en dat die de gamemechaniek bepalen, het ‘hoe er gespeeld wordt’. Deze mechanismen zullen bij vrouwen meer losmaken dan bij mannen, zoals vise versa te zien is bij mannen. Zo zal een competitief schietspel eerder een man aan spreken dan een vrouw. Hiernaast is het belangrijk dat de aankleding en de thematiek van een game een goede basis vormt met behulp van deze mechanismen”. Verder is belangrijk dat om in het achterhoofd te houden dat vrouwen fysiek

reageren op emotionele en tactiele stimulering: “de juiste emotionele resonantie is het beste middel om een vrouw enthousiast te maken voor een spel. Vooroordelen, zoals het gebruiken van roze in een game moeten vermeden worden. Deze zijn te oppervlakkig. Waar het om draait, is het creëren van emotie in een spel, op welke manier dan ook. Alles moet aansluiten bij het verhaal van het spel, anders lopen vrouwen er massaal van weg. Games moeten echt aantrekkelijk zijn voor een vrouwelijk publiek.”

Kortom, hoewel de gamemarkt voorheen vooral gedomineerd werd door games die zich vooral richten op de mannelijke doelgroep, is de laatste jaren een uitbreiding waarneembaar. Deze speelt in op de vrouwelijke behoeften door gebruik te maken van geslachtsstereotyperingen. Op deze manier wordt een heel nieuw potentieel marktsegment verkend.

“Langzaam aan

wordt het duidelijk

dat er genres zijn

die je als typische

vrouwengenres kunt

zien”