ROBINSONCRUSOEEN ANDERE

VE R HALEN

ROBINSON CRUSOEEN

ANDEREVERHALEN

VOOR DE JEUGD BEW.ERKTMET

GEKLEURDE PLATEN

DOOR

H.C.J.

4MSTERDAM

INHOUD

HOOFDSTUK I

Reizen van Robinson

HOOFDSTUK II

Robinson, alleen en verlaten

HOOFDSTUK III

Robinson krijgt een metgezei

HOOFDSTUK IV

Robinson, koning van het eilaed

Christiaan, de appeldief 46

De drie zoons 50

De straatjongens 54

De voetbaiclub 59

3

8

21

33

3

Hoofds'tuk I

Reizen van Robinson

Ruim honderd jaren geleden, leefde er in de grootehandelstad Hamburg een aanzienlijk koopman Robin-son genaamd Van hunne drie zoons, hadden zij denjongste alleen behouden, de twee oudsten hadden zijreeds vroeg door den dood verloren Daze noon hadden bijnaam van Crusoe De ouders hadden heminnig lief en waakten zorgvuldig over hem De kleineRobinson was echter een groote ondeugd Op zijnzeventiende jaar, had j nog niet veal geleerd, en moistnog niet moat hij moo en zouZijn liefste plek, waar hij verblijf hield, was de

haven Op zekeren dag dat hij daar veer rondslenterdeontmoette hij een kameraad, wiens vader kapitein opeen schip was„Dag Robinson," sprak daze, „kom je wear eens

de schepen bekijken?"„Waarom niet," sprak Robinson, „en als de gelegen-

heid zich voordoet ook eens to gaan varen !"„Op een schip varen ! Dat zou je vader foci niet

1*

4

willen hebben Hoogstens mag je een refs naar Ippen-dorf maken !"

Robinson wend boos, dat zijn vriend hem plaagdeen dat hij nooit verder dan Ippendorf, dicht bij Ham-burg was geweest, en wilds hem toonen dat hij eenzelfstandig mensch was, en zei

„Als ik wil, ga ik nog aanstonds naar zee "„Dat zou juist van pas komen " Mijn vader vaart

vandaag nog naar London, en ik zal hem vragen ofhij je wil meenemen!"

Robinson's hart zwol van blijdschap, toen hij dithoorde Zijn geweten vermaande hem tivel aan zijnouders to denken, maar slechts een blik op 't schip,deed hem alles vergeten

De kapitein, was bereid Robinson made to nemenen daze had nog juist tijd, een van zijn vaders arbei-ders, de boodschap made to geven, dat hij een reisjemee ging maken, en dat hij binnen drie waken veerterug zou zijn

Men ging aan boord Het anker ward gelicht en hatschip gleed langzaam de Elb of naar de NoordzeeSpoedig zag men de vuurtoren an Helgoland, en toendaze ook uit hat gezicht was, bevonden zij zich invoile zee en zag men niets dan water en den blauwenhemel boven zichIn hat begin gleed hat schip kalm voort, dock

spoedig schomelde hat heviger en vertoonden zichbij Robinson voorteekens van zeeziekte Hij verlangdeeerst naar huffs, dock toen de ziekte heviger ward,was hem alias onverschillig De kapitein zei : „lederop zijn post, wij krijgen ruw wear!"

5

Oplettend deden de matrozen hun werk en niemanddacht aan Robinson, die in zijn kajuit lag Met ge-weld beukten de onstuimige golven het schip

,,Het schip is lek!" schreeuwde plotseling de kapi-thin ,,Zet de booten uit en redt U !" Robinson, diedit hoorde, sprong met een gil op, dock vie! terstondweer neder

De booten waren flu uitgezet en iedereen begaf zicher in,,Neem den zwakken knaap ook merle !" vroeg Ro-

binson's vriend Hij werd als een zak opgenomen enin een der booten geworpen

Toen hij weder bij kennis kwam, zag hij de bernan-ning zwijgend aan de riemen Niemand lette op hem

,,Wij zijn dicht bij de kust!" sprak de kapitein,,,nu zal ons wel spoedig een schip opnemen " Er dookook spoedig een schip op, die welds de kleine bootbemerkte, die met de golven worstelde Het draaidebij en spoedig waren de schipbreukelingen aan boordMen verzorgde hen goed, gal hun drooge kleeren enkrachtig voedsel, eenfaar dagen later kwam men inLondon aan

Robinson was nu in de wereldstad Wat was hijverbaasd over alles wat hij daar zag, spoedig vergathij alle gevaren, die hij doorstaan had Hij wildehier nog wel langer blijven, als hij maar geld hadHij begal zich naar den kapitein van wien hij hooptegeld to krijgen, deze zeide echter : ,,Jonge man, ikvernani van mijn zoon dat gij zonder voorkennis,

6

uwer ouders zijt weggegaan Gij hebt door de velegevaren en de schrik uw straf reeds gehad Hier hebtgij eenig geld, en kunt daarvoor naar Hamburg terug-keeren !"

Hij ging naar den haven, dock on direkt geenschip krijgen Nadat hij eeri pear dagen wachtendehad doorgebracht, kreeg hij meer smack in dit woeligeleven en dacht : ,,De menschen zullen mij uitlachen alsik zoo spoedig terug keen 1k wil nog eerst een tijd-lang op rein blijven!"

Een reiziger met gebruind gelaat sprak hem can :,,Wel jonge man, wear is de refs been !"

,,Mij onverschillig' Als ik maar verder de wergildin kom!" sprak Robinson

,,Vaar den met mij mee Gij kunt den veel schoonszien en veel vreemds beleven !"

Hij was een Guinea vaarder Zijn schip voer ge-regeid naar de kust van Afrika De man raadde Ro-binsoi' can, voor zijn geld, koralen, gespen en lintento koopen, welke hij bij de zwarten tegen good enedelsteenen kon inruilen en da spoedig rijk wordenDit voorstel lachte Robinson to Hij kocht alle dezedingen en ging can boord om de groote refs mee tomaken

Het scliip zeilde spoedig uit, ging door bet kanaalen was spoedig in de OceaanNa een rein van eenige weken kwamen zij bij bet

elland Madeira Het schip lag dear can om verschwater en proviand in to nemen Het duurde vrij langen Robinson wilde gaarne verder Er kwam een anderschip, dat naar Brazilie moest en hij deelde zijn ver-

7

Langen aan den eigenaaar van dit schip merle Dazewas spoedig besloten, dear hij gaarne zulk een Ilinkeknaap aan boord \vilde hebben en spoedig was Ro-binson flu op refs near Brazilie Net beviel hem heelgoad en spoedig was hij door hat vela vreemde enmoois vat hij zag, zijn ouderlijk huffs vergeten Plot-seling sloeg hat wear om Zes dagen en nachtenwoedde er zulk een hevige storm, die hat schip overalheenslingerde, als of hat een stuk speelgoed was Eengroote vrees overviel iedereen, then zij hoorden dat destuurman niet wist wear hij was En steeds hield destorm geweldig aanOpeens kionk hat van den man op den uitkijk :

,,Land" Wat een blijdschap, alien hoopten op red-ding en een spoedige en gelukkige refs Zij juichtenechter to vroeg Zij stonden alien vrooiijk op dek,uitkijkende near hat heuveiachtig eiland, dat uit zeeopdook, then zij plotseling door een hevigen stootdoor elkaar geslingerd warden Verschrikt vlogen dematrozen near hat ruim en kwamen spoedig metengstige gebaren terug mid giliend : „Hat schip islek Er is geen redng mogelijk! Redde, vie zichredden ken !"

Robinson stood verstijfd van schrik Er heerschteeen groote verwarring, elkeen verkeerde in doods-angst Qeen een wist wet hij deed De kalmste underhun zette de boot uit, en alien gingen er in Men be-merkte niet, dat de boot hun alien niet kon dragenNet gold hier hat leven, niemand dacht aan anderenEn zoo zaten zij in de boot ais haring geprakt engeen duimbreed was daze boven water Een zwaregolf kwarn opzetten, en voor de angstkreet van hun

S

lippen verstomd was, sloeg de boot am en fal vanmenschenlevens gingen in de ziedende golven ver-loren

Hoofdstuk II

Robinson aileen en verlaten

En de arme Robinson Was hij verloren voor dewergild voor dat hij berouw had over ziju gedrag?Neen! Robinson leefde nogDe golf, die de boot omsloeg, wierp hem op de

rotsige kust Bijna bewusteloos, sloeg hij de oogen op,om to zien of er nog redding mogelijk was De kustliep steil op de hoogte in Hij klauterde met allekracht er tegen op en kwam behouden boven opdroog land Hij knielde flu neder en voor de eerstemagi in zijn leven bad hij innig en dankte God voorziju wonderbare redding Hie p stood hij op enging verder het land in Ner s zag hij een huffs,nergens een spoor van mensche ijk leven Een grooteangst overviel hem

Reeds vie! de duisternis in, en moest hij een onderkomen voor den nacht zien to vinden Maar waar?Op den grond dorst hij zich niet to leggen, want hijmoist niet, of er verscheurende dieren in den omtrekwaren ,,lk zal doen als de vogels, en in een boommijn nachtleger opslaan", dacht hijHij vond een boom, tusschen wiens takken hij een

9

vellige zifplaats vond Hij kioni er in en trachtfe earsslaapplaats in orde to waken I-Iij herinnerde zich flu,hat avondgebed, dat zijn moeder hem geleerd had,hij zeide dit op, verd rustiger en vial in diapers slaap,

,,Lieve Vader en Moeder!" riep hij in zijn Broom,breidde zijn armen uit en werd onzacht, wakker Hijwas uit den boom gevallen, echter zonder zich to be-zeren Toen de zon opkwam, ging hij op onderzoek uiten bekeek eerst de boomers, of er eetbare yachtersaanzatenHet aerate vat hij vond was drank Uit de rotsen

lisp een straal fielder water, die hem een verfrisschen-den drank aanbood Met gretigheid dronk bij er vanHij volgde de loop der beak, die naar zee vOerdeHet was joist ebbs, toen hij aan strand kwam Op hatvochtige zand vond hij een menigte oesters, die hijhaastig open brak en met grooten eetlust nuttigdeOpnieuw gesterkt bekiom hij een rots en kon

daarvan een heel eind over bet land zien Een plant,die veal op vlas geleek, trok zijn aandacht Flij zagook vale groenachtige steenen liggen, en onthield deplaats goad, daar d e hem misschien nog van nutkoriden zijn Hij be eeg flu de kale rots, en bovengekomen kon hij flu eerst goad zien, waar hij zichbeyond Hij was op een eiland onigeven door degroote wereldzee, en geheel verlaten Hij kreeg flubesef van zijn toestand en verlatenheid, en begonluid to weenen Hij begreep echter Bat hij niet werke-loos kon blijven en ging op wag om een verblijf-plaats to zoeken Bij zijn onderzoek ontdekte hij eenrotswand, waar hij geheel omheen ging en vond daargelukkig een ho!, groot genoeg om hem voor schuil-

10

pleats to dienen Hij besloot hier to blijven en zijnwoning to vestigen Een gevoel van rust en dankbaar-heid maakte zich van hem meester

,,Ik moat er ears omheining voor maker", dacht hij,,Maar hoe?" vroeg hij zichzelven atLang dacht hij na, en kwam op een goeden inval

Hij had boomer gezien met dunne naalden, dazewilde hij in een kring er om been plaatsen, de takkendoor elkaar vlechten en de ruimte met aarde vullenHij begon direkt met bet werk, en wilt eindelijk eenjonge boom met wortel en al los to krijgen Met plattesteenen, had hij bij zijn ho! een get gegraven, waarinhij bet boompje plantte en met aarde vaststampteHij zocht nu zijn nachtkwartier, zijn boom wader op,bond zijn kousenbanden aan een, tak vast, stak zijnarmn daarin, zei zijn avondgebed op en vie! vermoeidin diepen sleepVerkwikt, door een rustigen slaap, stond hij 's-mor-

gens op, met gevoel van honger Hij ging speurendTangs de boomers en zag ten !aatste een boom metverbazend groote bladeren en aan den kroon eenvreemde ronde vrucht, zoo gro als 'n kinderhoofdHij klauterde vlug near boven en sloeg een dervruchten at Daze was omgeven door een dikke drade-rige bolster, die hij gemakke!ijk kon verwijderenDe harde schaal wist hij niet to opener Een openingop zijde kon hij met een steep maker en er liep eenmelkachtig sap uit Hij dronk dit op en 't smaaktehem heer!ijk --let was een kokosnoot Na veal moeiteopende hij de schaal en zag en proefde tot zijn grootevreugde dat dit een heerlijk en voedzaam levens-

11

middel bevatte Net srnaakte hem zoo goed, dat hijer niets van overlies Hij vond nog een heele grooteplatte scheip met scherpe rand, die hij aan een stopgebonden voor spade kon gebruiken Nu herinnerdehij zich de plant, die zooveel op vlas geleek Hij troker eenige handen vol van uit en legde dit in waterDaarna besproeide hij zijn jonge aanplanting, devijf boomen voor zijn hol en deed dit met de tweeheiften der kokosnoot Daarna begaf hij zich wederter rusteZoo gingen de dagen in rusteloozen arbeid snel

voorbij Uit de draden van het vias, bereidde hij metveel geduld dunne touwen, die hij overal voor kongebruiken en zijn aanplanting voor het hol nam zooin omvang toe, dat het het bijna een geheele hofvormde, hetwelk hij zijn burcht noemde De volgendedag was een Zondag en rustte hij uit Hij zocht onderde ve!e steenen, naar geschikte voor gereedschap envond er van verschil!ende model!en, zeus met een gater in waarin hij een, tak als steel kon steken en voorhamer gebruiken Om to zien hoe lang hij hier zou ver-toeven, maakte hij zic een kalender, en nam daarvoorvier boomen Bij elke ag gaf hij in de eerste een ken,en was een week om sneed hij er een in den tweede,dat was de weekboom, bij elke vier, die hierop komen,een in den derde, den maandboom, en mocht het non-dig zijn bij elke twaalf van deze een kerf in den vierdeen wel den jaarboomRobinson werkte flu vlijtig aan zijn aanplanting

Hij timmerde en beitelde onverdroten aan zijn ho!,verwijderde ongelijke steenen en vergrootte zoo zijnschuilplaats, zoodat hij vrij spoedig een eenigszins

12

gescliikte mooning had, en die heel goad beveiligd wasdoor de dichte nj boornen die er reeds voor stondenVan fijn hoof dat hij bijeen gegaard had, spreiddehij een zacht bed uit en sliep nu eerst zoo rustigalsof hij in zijn bed bij zijn ouders lagDen volgenden dag maakte hij zich van zijn zelf

gemaakt touw een stevigen ladder Hiermede bekiom hij de rots en maakte de ladder aan een boomvast en k!om vandaar behoedzaam naar beneden in zijnmooning Hij vond dien dag nog een steep, in den vormvan een biji en bevestigde daze met touw aan eensterke tale, en had nu een goad bruikbaar stuk gereedschap, dat hij met zijn vlijtige handen goad konhanteeren Met schrik dacht hij flu aan zijn voedselDe boom droeg nog maar enkele vruchten en denesters aan hat strand konden hem niet verzadigenDit stemde hem treurig en nioedeloos Hij vreesde nagsteeds voor wilde dieren eu was daarom nog niet verder hat land ingegaan om voeclsel to zoeken,,Moed! Robinson! Moed !" sprak hij zichzelf toe,

„hat moat gebeuren, wilt gij hier niet ellendig omkomen !" Hij maakte eenige noodige taken voor derefs gereed Fen reistasch voor datgene to bergen, moathij nuttig vond en een zonnescherm, om hem voor debrandende stralen der ton to beschutten Flij vlochtzich van verscheidene touwen een tasch, vlocht toeneen ronde deksel van vilgentakjes en stale in hat mid-den een lange stole en van binnen bekleedde hijdit met bladeren der kokospaim en zoo was zijnparasol gereed Den volgenden morgen aanvaarddebij zijn refs Eerst vond hij een plant met witte envioletkleurige bloemen met vrucliten als kleine groene

13

appeltjes Hij plukte een dezer en beet er in, dockspoog dit weder dadelijk uit uitroepend : „Dit lijktwel azijn of vergif !" Eenigszins boos trok hij deplant uit den grond, om deze weg to werpen, maar zagonder aan de wortel, brume ronde knollen Zoo eenwortel had hij nog nimmer gezien Hij rook er aanen zij hadden een sterke geur Hij wilde er niet inbijten, want zij zaten vol molder Hijj stale toch eenaantal dier knollen, die wij flu als aardappelen kennen,bij zich in zijn reiszak en grog verder

Plotseling schrikte hij Er bewoog zich jets in destruiken Waren het dieren of menschen ? Ademloosbleef hij staan, met zijn bijl in de hoogte De struikenscheidden zich en een troep dieren brak er nit, halfkameel, half paard, maar veel kleiner Het warmlama's „Kon ik er maar een van dooden", dacht hijDe dieren kenden geen vrees Zij kwamen voorbijwaar Robinson stond met opgeheven bijl Plotselingliet hij zijn wapen neerkomen op het hoofd van eenjong dier, dat zonder geluid neerzonk Hij tilde hetop zijn schouder en begon welgemoed zijn terugtochtHij stroopte het dier het vel of en sneed het vleeschin stuuken De huid legde hij in de zon, om to drogen,want hij hoopte die to kunnen gebruiken Hij maaktezich van het vleesch een funk stuk braadvleesch,stale lit aan een scherpen tale over twee dikke takkenMaar hoe moet hij het braden ; zonder vuur Hij hadeens gelezen, dat Arabieren hun vleesch onder denzadel van hun paard leggen en het door waruite enwrijven murw en gaar waken Hij nam flu twee grooteplatte steenen, legde het vleesch er tusschen en begonmet den hamer zoo to kloppen, dat de stem warm

14

ward Na eenige uren zwaar werk, probeerde hij hatvleesch en bet smaakte heel goad„Nu moat ik zout hebben en daarom zal ik er zout

water over gieten " Hij glng naar hat strand enhaalde een nap zeewater en goat dit over hat vleeschen flu smaakte hat hem, alsof hij nooit jets lekkerdersgegeten hadHij ging opgeruimd to bed met voornemen den vol-

genden dag zijn refs to vervolgen Hij sliep lang enrustig Op een der Zondagen dat hij zijn toekomstoverdacht, besloot hij voor den winter een goede voor-raad proviand bijeen to brengen Hij wist niet, dat hijin een streak was, wear hat bijna nooit winter wasHij wilde met dit voornemen flu beginnen Hij

stak zijn hoofd buiten hat ho!, maar even snel trokhij bet \veer terug 't Was buiten verschrikkelijknoodweer ! Felle bliksemstralen, flitsten door de lucht,de donder rolde en knetterde, de eene slag volgde opden andere

Robinson kroop diep in zijn hol en beefde van angstEen ontzettende slag deed zioh hooren en meteenzag hij vuur Hij keek naar buiten en zag dat deboom in brand stood, door de bliksem getroffen

„Vuur, vuur", riep hij uit „Kostelijk vuur wear ikgebruik van ken maken " Vlug beklom hij zijn ladderen haalde een brandend stuk hout naar beneden,waarmee hij de brandstapel aanstak, waarop hatspit met hat lamavleesch lag Vroolijk brandde spoedigbet vuur Met handigheid draaide hij zijn gebraadSpoedig was hat gear en met welbehagen zette hij

15

zich peer en begon heerlijk to smullen, of bij verza-digd was

Hij werd flu bezorgd dat het vuur zou uitgaanen peinsde lang op een middel bet vuur aan to houdenZijn oog vie! op een plaats, die bij de regenbuienvan dien ochtend, volkomen droog was gebleven Uitde rots stale een steep vooruit, die we! een meterden grond beschermde De aarde lag er schuin op-gehoopt Deze wilde hij weggraven en zichdaar eenoven bouwen Hij hoopte een masse bout op betvuur, dat dit zou aanblijven en begon zijn werk Hijwist een plaats wear kleiachtige aarde lag Met zijnespade stale hij groote vierkante stukken los en droeg zenear de plaats wear zijn oven zou verrijzen Hij ge-bruikte eerst en gedeelte van zijn vleesch, koud alsavondmaal en verzorgde nogmaals bet vuur Hij wildezijn meal bereiden, maar, o, wee, bet vleesch was albedorven en erspreidde een onaangename lucht Hijwilde weder op rein gaan om voedsel to zoeken, deedzijn tasch om, en bemerkte toen de knollen in zijntasch, l<oken kon hij ze niet Hij legde ze daaromin de nog smeulende asch en grog op weg Hij grogeerst near bet strand om nesters to halen en vond totzijn vreugde een reuzenschildpad Vlug laadde hijbet dier op zijn schouders en ginger mee near zijnburcht Met zijn steenen bijl doodle hij bet dier ensloeg de schalen zoolang, totdat zij braken Hij nambet dier er uit en speed bet in stukken Hij stale eenstuk aan bet spit en braadde bet en grog recht ge-noegelijk in de schaduw zitten eten„Wet smaakt lit heerlijk Alle dagen een antler

gerecht Had ik bij mijn gebraad nu toch een enkel

16

stukje brood, W at zou dit heerlijk smaken !" Terrwiji hij zoo jammerde, vie! zijn oog op de knollen inde ascli Hij woelde de heete dingen voorzichtig uitde asch to voorschijn Een er van brak hij stuk endeze v€r~;preidde een heerlijke geur Voorzichtigproefde hij er een van ; en o, wat smaakte dit heerlijkHij at de eene knol na de andere, bij zijn vieesch open verlangde nu geen brood meer Een recht innigdankgebed steeg er van zijn lippen op Nadenkend be-keek hij het overgebleven vieesch Zou hij het niet opde eene of andere manier kunnen bewaren ?„Daar -- die groote hone schaai van den schildpad,

die kan ik gebruiken !" juichte hij Hij legde het vieeschin dikke lagers er in en begoot het met zeewater engroef op een schaduwrijk plekje een diep gat en zettehet daarin,

„Dat zal mijn provisiekelder zijn", zeide hij, terwijlhij het met takken en twijgen bedekteDnder bet werken ears zijn oven, kwam hij op de

gedachten het vieesch to roo' en Het metselen schootniet hard op, char de steenen van klei nog niet drooggenoeg warm

,,Had ik flu maar jets waarmede ik mij vermakenof spreken kon", klaagde hij eens Plotseling viel nemjets in„Ik zal mij een huisdier opkweeken, dat bij mij

woont en van mij eten krijgt Morgen ga ik op jachten yang mij een levende lama !"Den volgenden morgen besloot hij dit to doers Hij

voorzag zich van eenige mondvoorraad, stak een strop,

17

die hij van touw gemaakt had in zijn reiszak en metde zonnescherm in de hand ging hij op de lama-jacht'Onderweg keek hij als naar gewoonte naar alle

struiken, of hij jets vond dat hij gebruiken kon fliteen diepe rotskloof, dicht aan strand, blonk hem jetswit tegen Hij ging kijken en vond char zout, fijnkorrelig zout Robinson stak zijn zakken vol en maakteeen duidelijk merkteeken aan zijn rijke zoutkamer,opdat hij deze terug kon vindenHij zocht nu de plaats op, waar hij laatst de lama

gedood had Hij zag niets en zocht daarom een scha-duwrijk plaatsje op en deed zijn middagmaal zorge-loos zag hij flu een paar lama's uit de struiken tovoorschijn komen Voorzichtig stond hij op, nam denstrop in de hand, gereed om toe to springen Velegingen hem door de struiken voorbij, dock niet dichtgenoeg, om hen to vangen Eindelijk ging er eenrakelings voorbij hem, hij deed een gelukkige woreen de strik hing om de hats van het arme Bier Eno wonder, twee jonge lama's kwamen naderbij enlekten Robinson de harden Hij had de moeder mettwee jongen gevangen Langzaam kwam hij met zijnvangst bij zijn burcht Hij voorzag zijn nieuwe huis-genooten rijkelijk van water en voedsel en legdezich vermoid to slapen neder Den volgenden dag-- Zondag - bracht Robinson met zijn dieren ver-genoegd door Hij streelde ze onophoudelijk en brachthen sappige kruiden Hij hoopte flinke helpers vanhun to maken, char op hun rugger allerlei lasten tolater dragen Ook dacht hij aan de wol voor warmekleedingstukken to maken Ook wilde hij leeren de

Robinson

2

lama's to melken, dit zou hem aan krachtig voedings-middel gevenHij begon flu de kleine lama's aan ander voedsel

to gewennen en na eenige onhandige pogingen geluktehat hem hat moederdier to melken Wat was dit een ge-noegen, de -eerste melk to proeven De lama's wardenzoo mak, als bij ons de honden en liepen hem overalachterna Hij begon nu to denken zijn oven gereedto meken De steenen waren geheel hard gewordenHij zocht leemachtigen grond, die hij voor kalk wildsgebruiken De lama's hadden de baksteenen in tweegevlochten draagmanden naar zijn burcht gebrachtHij begon flu met de bouw van zijn vuurhaard Desane steep ward op de andere gelegd en met leembevestigd en zoo voltooide hij in korten tijd zijn ovenNu begon hij er wear aan to denken, wintervoorraadaan to schaffen Hij ving als den eersten keer achtlama's, slachtte die, en zoutte hat vleesch farm in enhing hat daarna in den keuken schoorsteen to rookenHij ontdekte dicht bij zijn hol een diep gat, wat hijvoor bewaarplaats van zijn rookvleesch bestemdeHij had nu een slaapkamer, hof, keuken, kelder enstal Wat was hij nu rijk sinds hij op dit eenzameeiland was aangelandHij bracht nu een heelen voorraad aardappelen in

zijn kelder en begon hat noodige brandhout to ver-zamelen

„Ik zal jullie ook niet vergeten", zei hij tot delama's „Ook voor u heeft de winter strange dagen "Hij verzamelde veal hoof en stapelde dit op een hoopen vlocht er voor den regen een dak van wilgentakkenen net overheen

Volgens zijn Almanak was Oktober al voorbij enwerd hat nog niets koelerOp zekeren morgen wilds Robinson naar buiten

gaan, dock het regende zoo geweldig, dat hij binnenmoest blijven Het bleef maar steeds door regenenen dit hield zoo vale waken aan De bodem werdweek en drassig Wat kwamen flu de voorradenlevensmiddelen goad van pas Elken morgen lisp hijnaar zijn hooiberg en 's middags naar den kelder, omzich zelf en de dieren van hat noodige to voorzien Ensteeds regende hat maar door

Daar zat flu de arms Robinson in zijn hot en werddoor vrees en verveling geducht geplaagd Hij dachter flu over om zich een pot to verschaffen, en watzou een lamp hem bij de heerschende duisternis inhat ho! van veal nut wezenOp zekeren dag lisp hij ondanks den regen, naar

de plaats waar de klei was en haalde een flinke voor-raad naar huffs Hij begon to kneden en to vormen,totdat hij menig stu,k bruikbaar gereedschap klaarhad en zette dit bij hat vuur to drogen Het regendenog maar steeds door Wat zal hij flu uitvoeren ? Zijnoog vie! op de touwtje5, die hij gemaakd had Daarvanvlocht hij vischnetten en begon toen een boog enpijlen to vervaardigen Als hij maar eerst een goadwapen had, behoefde hij niets maar to vreezen, als ersours wilds dieren mochten zijn die hem wilden over-vallen Van blijdschap sprong Robinson op, hij wasgeheel opgewonden bij daze heerlijke gedachtenIn den stroomenden regen lisp hij de struiken in ensneed de geschiktste takken en maakte daar een stevigesnoer aan vast Voor pijlen zocnt hij aan hat strand

2`

20

scherpe vischgraten Hij boorde die in de spits decpijien en bevestigde om de pijien eenige veeren, omze beter to doen vliegen en zoo had hij na eenigentijd een groote verzameling allerbeste wapenen invoorraad

Twee maanden waren voorbij gegaan en nog steedsregende bet Robinson vreesde dat bet nooit zouophouden Op zekeren morgen toen hij weer zijn holuitkeek, zag hij den hemel helder en de zon scheen fel,,Zou dat flu de winter zijn ?" vroeg hij zich zeif af Hijzag overal jong gras en nieuv groen aan de boomenen bloeiende bloemen, Nu begreep Robinson, dat dewinter reeds voorbij was Het was nu werkelijk geheelzomer Hij bemerkte flu in den zonneschijn, wat betdonkere ho! voor hem verborgen hield Zijne klee-ding was geheel algesleten en vie! hem haast bijstukken van zijn lijfHij poogde flu van de lama's vellen eenige klee-

dirigstukken to vervaardigen Maar hoe zou hij ditdoen? Van schaar en naa!d kon geen sprake zijn Hijpaste steeds stukken op elkaar, totdat hij ten laatstetoch een jas en broek klaar had Het zag er wonder!ijkgenoeg uit, maar het beschutte hem toch voor de velemuskieten, die er waren De jas bestond uit driestukken, die met touwtjes verbonden waren, die hijdoor de geboorde gaatjes heen trok Ook de broekwas aan de zijden vastgesnoerdNu moest hij voor schoenen zorgen Hij nam daar

voor stukken van de gedroogde huiden, maakte dezeook met bindgaren vast en trok ze gereed zijnde dade

21

lijk can Zij knelden hem geducht, maar na eenigedagen hadden zij zich naar zijn voeten geschikt enhij kon er flu wel urenlang op loopen Hid maaktezich flu nog een hoed als een spitsvormig mandje,'t welk hij ook met huiden bekleedde en nu flog eenmasker ter bescherming tegen de muskieten, die hijuit kleine gebogen stukken leer maakte met driegaten er in, twee voor de oogen en eer voor den mond,our adem to halen Zoo was hij bijna geheel met lederbekleed Hij had zich gaarne zelf wel eens willen zien,en ging daarvoor naar de beek, waarin hij iets vanzich zelf zag Hij lachte luid toen hij die huidenmanzag Verheugd dat hij zoo voor de toekomst had ge-zorgd legde hij zich op zijn legerstede en sliep als degelukkigste op de wereld

Hoofdstuk III

Robinson krijgt een metgezel

Nu dat zijn huishouding in orde was, en hij zijngarderobe en wapenen, zoo goed mogelijk had voor-zien, wist hij sours niet, wat hij doen zou Hij maaktesomwijlen nog wel eens een zwerftocht our to zien ofhij iets nieuws kon ontdekken Hij vond nog wel eenboom met vruchten bijna zoo Boot als de kokesnootmaar zonder bolster Zij had een meligen smack engeleek veel op brood Hij meende daarin de brood-

22

boom gevonden to hebben, waarvan hij vroeger weleens gelezen had en welke vrucht de wilden gebruiktenals men bij ons hat broodHij teekende de plaats van den boom heel nauw-

keurig en ging op weg naar huffs, en op weg daar naartoe vond hij in ears struik een papagaaiennestmet jongen er in, die bijna in staat warm om zelf tovliegen Hij ging er hears en breidde zijn handers overhet nest uit, maakte geraas en de vogels vlogen weg,behalve een die hij gelukkig in zijn handers had ge-vangen Hij hield voorzichtig den sidderende vogelvast, die met zijn kromme snavel pikte, om zich tobevrijden en nam hem made naar huffs Hij zette hemin een korf en voerde hem met maais Hij noemde hemPol Toen begon hij een kooi to vlechten en zette dazetoen hij klaar was met den vogel naast zijn bed nederEn menig uur bracht hij met zijn kromsnaveligen vriendgezellig doorDen dag na dat hij den vogel had gevangen, maakte

hij wader een refs, om daardoor zijn eiland in zijngeheelen omvang to leeren kennen Hij bepakte eenzijner lama's met levensmiddelen voor vier dagenvoorzag zich van de noodige wapenen, bekeek eerstal zijn have en goad en verliet toen den burcht Hijnam zijn weg Tangs hat zeestrand, en vond daar nogeen aantal nieuwe planters en fraaie vruchtdragendeboomers Hij legde den eersten dag een vrij grooteafstand af Hij bracht dien nacht in een boom doorDen volgenden morgen ging hij frisch en vroolijk wearop weg en kwam aan een landtong die een zandigenbodem had

23

Plotseling deed hij een ontdekking die hem dengrootsten schrik aanjoeg Hij bleef doodsbleek overheel zijn lichaam trillend steeds op een punt starenHij zag daar in het mullen zand, duidelijk de voet-stap van een naakten menschenvoet Steeds en steedsstaarde hij op deze plek, dock het bleek en kon nietanders dan het spoor van een mensch zijn De schrikverlamde zijn gansche lichaam Hij had reeds vroegervernomen van wilds menschen, die andere menschenopaten Zouden deze ook hier zijn? Vol vrees en angstdurfde hij niet verder gaan Hij besloot, zijn refs of tobreken en weder naar huffs to gaan Hij had echterpas eenige schreden gedaan, toen een nieuwe angsthem overviel Hij bemerkte een kring in den grondgegraven In het midden lag een aschhoop, het over-blijfsel van een groot vuur, en daar condom lagersallerlei beenderen verspreid, die hij dadelijk alsmenschenbeenderen herkende Hij wilds er niet naarzien en toch richtte hij telkens zijn blik er met af-schuw op Een hevige walging beving hem en bijnadreigde hij in onmacht to vallen Hier was dus eenpleats, wear menschen gevangen en opgegeten werdenZoodra zijn beeneh hem voeren konden, rends hij

weg, waarheen, moist hij zeif niet en toen hij van ver-moeienis niet verder kon, zag hij een groote grasvlaktevoor zich : Hij was daar vroeger al geweest, toen hijvoor zijn lama's hoof oogstte Hij had er een soortloofhut getimmerd, wear hij als hij vermoeid was uit-rustte Weidra brak de nacht aan, en hij kon nietanders dan dien nacht in de but doorbrengen Uit-geput zonk hij neer, maar het duurde zeer lang eer desleep een eind maakte aan zijn droevige overpein-

24

zingers, en het minste gedruisch deed hem met schrikwakker worden, en angstig opschrikken Toch brachtde weinige sleep hem nieuwe kracht en verkwikkingZijn geest was ook weer helderder geworden Zijnvrees was geweken en zijn vertrouwen in God terug-gekeerd Hij ging veer near zijn burcht en overlegdevat hij verder kon doers, indien de wilden hem mochtenovervallen, die toch misschien op hetzelfde eilandwoonden

Hij plantte op eenige honderden passers afstand vanzijn burcht, een klein en dicht bosch, dat opgroeiende,moest verhinderen, dat men zijn wooing uit de vertezoude kunnen zienVerder begon hij een onderaardschen gang to

graven, die near een dicht boschje voerde, en die totuitweg moet dienen als hij overvallen werd Het waseen zwaren arbeid, die zeker een pear jeer tijd in beslagzou nemenAlle uitgeworpen aarde wierp hij tegen zijn uit

boomers beplante heg en er ontstond zoo een grootegarden wal, die hij stevig aanstampte Hij maakteer voor zijn verdediging kleine gtten in, die als schiet-gaten moesten dienen en om near alle kanten tokunnen uitzienOm bij een lang beleg niet van honger om to komen,

verzamelde hij zooveel mogelijk levensbehoeften, engevoelde zich toen gerust en gewapend tegen elkeninvalOp zekeren dag beyond hij zich op den heuvel

boven zijn grot en tuurde in de verte En tot zijnschrik zag hij nu, wet hij reeds jaren gevreesd had

25

Zijn geoefend oog ontwaarde aari hat strand vijfbooten Een groot aantal wilden, sprong dansend inears kring op de pleats, die hij voor jaren ontdekt had,waar een groot vuur opllikkerde Plotseling hieldhat gedwarrel om hat vuur op en eenige wilden gingennear de booten aan hat straand, om jets to halen Watdit was, kon hij eerst niet zien, toch scheen hat hemof hetgeen zij meesleepte leelde Het waxen zekerr-ienschen, ongelukkige slachtoffers, die geslacht enopgegeten zouden wordenRobinson had het willen uitschreeuwen van toorn

cii medelijden, maar het geluid stokte hem in de keelEen der slachtoffers was reeds gedood, en met vreugde-gehuil stortte de heels troep zich op hem De tweedsgevangene stood daarbij en zag in verschrikkelijkeangst, hoe zijn makker geslacht ward Op een gegevenoogenblik dat gears een op hem lette, draaide hij zichplotseling om en melds in alleriji in de richting vanRobirisons burcht De vlucht was terstond opgemerkten twee man van de bends stormde hem dadelijk na,terwiji de anderen met hun bloedig werk doorgingenAls jachthonden vervolgden zij den armen vluchte-ling, dock de doodsangst gaf daze vleugelen en steedsnaderde hij meer en meer Robinsons burcht,,Nu wordt hat rnijn tijd om to helpers", dacht Ro-

binson Hij grasp zijn laps en holds de heuvel afDear was reeds de vervolgde en vlak achter hemzijn vervolgers Met ccii enkele sprong stood Robin-son tusschen hen Verschrikt bleven beide partijenstaan, zij wisten niet, vat voor een verschrikkelijkwezen voor hun stood, geheel met huiden bedekt, hataangezicht achter zijn masker verborgen Dc vluchte-

26

ling zonk op de knieen, en hiel smeekend zijnearmen opRobinson wenkte hem vriendelijk wuivend met zijn

hand toe, zoodat hij terstond begreep, een beschermerto hebben gevonden Robinson keerde zich snel tegende vervolgers, en stootte beiden met een geweldigelansstoot ter aarde Diep ademhalend zag Robinsonnaar zijn beschermeling om Deze stond nog steedsbevend op dezelfde plaats Nu nam Robinson zijnmasker of en toonde hem zijn vriendelijk menschelijkgelaatTerstond kwam de wilde naar hem toe, boog zich

tot den grond, kuste Robinson's voeten en plaatsteeen zijner voeten op zijn nek Dit was een teeken~dat hij zich geheel aan Robinson onderwierp Dezebloosde en afwerend beduidde hij den wilde op tostaan en door gebaren gal hij to kennen, dat hij voorhem niet behoefde to vreezen Deze stond nu op,en beiden gingen zij naar den burcht Op de hoogtegekomen, zag hij voorzichtig naar de plaats der wildenen bemerkte tot zijne vreugde, dat deze na afloopvan hun verschrikkelijk maal met hunne booten warenweggevarenRobinson was in verrukking, dat hij nu weder een

menschelijke stem hoorde, welk geluid hij zoo langhad moeten ontbeeren

Robinson ging naar zijn voorraadschuur, want beidenhadden veel behoefte aan eten

Hij haalde kokosnoot, broodvrucht en kaas en zettedit zijn gast voor, en deze liet zich alles goed smaken,

27

en in dien tijd nam Robinson zijn nieuwe makkereens nauwkeurig op Deze had een open, trouw envriendelijk gezicht en was niettegenstaande zijn zwartekleur een knappe jongenHij keek hem met welgevallen aan en sprak toen

in het Duitsch tot hem : „Beste vriend, ik wil je eennaam geven 1k heb je op een Vrijdag gevonden enals herinnering aan dezen gewichtige dag zal ik je ookVrijdag noemen ! Dus Vrijdag, dat ben jij !" Hijklopte hem vriendelijk op den schouder en herhaaldenog verscheidene malen dezen naam De wilde lachteen liet daarbij een dubb-ele rij witte tanden zien, ter-wijl hij probeerde, het woord na to zeggen, zich zelfdaarbij aanwijzende„Goed zoo, mijn goede Vrijdag," zei Robinson,

„je schijnt me al goed to verstaan "Na den maaltijd zocht Robinson bij zijn afgelegde

kleederen een pak voor zijne nieuwen onderdaanVrijdag trok gehoorzaam, de voor hem zoo onge-makkelijke kleeding aan Robinson beduidde hem,dat hij zich een slaapplaats in orde moest maken Hijmoest hoof in de gro't dragen en kree,g eenige huidenvoor dekensHet melken der lama's was flu het werk voor

Vrijdag, en Robinson haalde daarvoor eenige gottenen beduidde hem, hoe hij de dieren moest melkenHet werk voor dien dag was afgeloopen en Robinsongaf hem to verstaan, dat hij zich ook ter ruste moestbegeven Net dankbaren blik verwijderde Vrijdagzich en legde zich behagelijk to slapen VoordatRobinson dit ook deed, dankte hij God, die hem be-

28

schermd had en een menschelijk wezen tot hem ge-voerd had, waarna hij als na een heerlijken feestdagrustig insliepToen bij den volgenden morgen opstond, zat Vrijdag

reeds geheel gekleed op een hoop hoof„Goe-den-morgen !" sprak Vrijdag hem na Nadat

zij beiden de lama's gemolken en ontbeten hadden,leerde Robinson zijn grit allerlei woorden nazeggenen vond in Vrijdag een dankbaren en ijverigen leer-ling, die alle moeite deed, om het zijn meester naarden zin to makenEr brak flu voor Robinson een heerlijke tijd aan

Ire da;en vlogen voorbij, in bet gezelschap van Vrij-dag Er was toch nog een zekere onrust in hem Hoegemakkelijk konden de wilden eens terugkeeren Dezemogelijkheid lag voor de hand, en bezorgde Robinsonveel angst de kommer Zou hij van zijn burcht geenkleine maar sterke vesting kunnen maken ? Zeker we!!Hij moest daarvoor een breede en diepe gracht gravenen daarin de bron leiden, die in de nabijheid zijnerburcht ontsprong en de never van deze gracht moesthij met palen beplanten en dan was de vesting in ordeNu begonnen zij ijverig to arbeiden en na een jaarwaren zij, zonder door vijanden gestoord to worden,geheel met het werk klaar

In zekeren nacht werden Robinson en Vrijdag dooreen vreeselijk gedreun uit hun slaap gewekt Robin-son was het eerst ontwaakt en iuisterde naar hetrollen van den donder, en een vreeselijke stormwindloeide Opeens klonk een scherpe knal : „flat wasdat ?" vroeg Robinson

29

,,Dat is donder, hear!" zei VrijdagRobinson sprong terstond van zijn lager, en riep :

„Dat is geen donder, maar een kanonschot Geef mijeen brandend stuk bout en neem er zelf ook een!"Zij snelden naar boven, om hat vuur aan to maken

en hat schip dat vermoedelijk een teeken had ge-geven, dat hat in nood verkeerde, een teeken terugto geven Het was echter niet mogelijk, de vlammenboob to doen opflikkeren Het regende zoo geweldig,dat hat vuur uitdoofde Een blijde gedachte dat ereen schip in de buurt was, dat hem en zijn makker konopnemen, vervulde zijn hartDe morgen kwam Zij snelden beiden naar hat

strand en met verlangende biikken staarde zij uitof zij jets ontdekten en een blijde schrik doortrildebun hart„Daar ligt een schip 0, flu gaan wij van bier, naar

Hamburg, naar mijne ouders Verheug u met mij, lievebaste Vrijdag!" riep Robinson vol blijdschap Hijriep zoo hard hij kon : „Ho, Hallo ! Hoi-Ho !" dockgeen geluid kwam er terug, geen taal of teeken bewees,dat er eenig leven op bet schip was

Vrijdag, die bemerkte, dat Robinsons blijdschap indroefheid veranderde, wilde toch jets doen en maakteaanstalten, om naar bet schip to zwemmen„Ja, baste Vrijdag, doe dat !" zei Robinson, en Vrij-

dag ontdeed zich van zijn kleeren en sprong in zeeZonder veal moeite bereikte hij bet schip, klauterdeer tegen op en slingerde zich over de verschansingEr sprong een flier tegen hem aan, waarvan hij schrikteen flat luid tegen hem blafte Het sprong om hem

30

heen en likte zijne handen Het was een zwarte poedelVrijdag waagde het schip verder to onderzoekenToen hij de trap wilde afgaan, sprung hij verschriktterug Een antler veel grooter dier, met kromme horensen een langen baard stond b~oven aan de trap gereedop hem toe to springen Zonder verder to zoeken,holde Vrijdag terug en sprung doodelijk verschriktin zee en nam de terugtocht aan De poedel sprunghem echter na en zwom achter hem Nog bevendaan al zijn leden kwam hij bij Robinson aan en vie!bijna wezenloos aan zijn voeten en vertelde, wat hijgezien had Robinson dacht direkt, dat het wel eengeit zou wezen, die men even als de poedel meestalaan boord heeft Hij dankte Vrijdag voor zijn berichten besloot daaruit, dat het yolk jn nood zeker ~nboot en was weggevaren, en daar het schip bij zijneiland gestrand was, had hij het volste recht er bezitvan to nemen Hij besloot, een vlot to maken, enzoo bij het schip to komen, en dat hij geen tijd moestverliezen daar het schip spoedig uit elkaar kon slaanNa harden arbeid was men spoedig met een vlotgereed, dat geheel uit boomen was vervaardigd Denvolgenden morgen, ging men naar het schip, enspoedig lag het vlot naast het schip Robinson bekeekhet van alle kanten en bemerkte, dat het spoedig doorde zee uit elkaar gerukt zou worden Robinson beklomhet eerste het vaartuig en zijn dienaar durst nietvoor dat hij hem riep Hij had nog steeds angstvoor het dier : Het beest uitgeput op den gronden Robinson was bezig het to laven Het dier keekdankbaar tot hem op en de vrees was bij Vrijdag toenook weg Zij gingen flu de eene kajuit na de andere

in, en vonden er duizenderlei dingen, die voor hunde grootste waarde hadden Zij besloten bet aller-noodigste merle to nemen Zij laadden bet vlot vol meteen vat kruit, twee geweren, twee pistolen en tweedegens, twee geheele uitrustingen voor hen beiden,bijlen, zagen, spijkers, balken, papier, inkt, vuurslagen vuursteen, zeildoek en de bok Nadat zij op betschip heerlijk gegeten en heel wat van de levensmid-delen meegenomen hadden, gingen zij met hun viotterug en kwamen behouden bij den burcht aanRobinson leerde nu Vrijdag bet gebruik van alle

voorwerpen en leerde hem toen bet gebruik van betgeweer : „Ziet gij daar die zeevalk ? Die zullen wijeens halen!" zeide Robinson„Maar die is zoo ver weg", sprak VrijdagRobinson deed bagel op bet geweer, legde aan,

mikte en pal! - daar viel de valk getrolf en neerMaar ook Vrijdag, was als van den donder ge-

trolfen op den grond gevallen en bedekte zijn gelaatmet beide handen Hij was met diep ontzag voorzijn meester vervuld en waagde niet to sprekenRobinson wilde hero tot andere gedachten brengenen zei : „Nu zullen wij je eens op Europeesche wijzekleeden !" en hielp hem een heel nieuw matrozenpakaantrekken Dit ging met veel moeite gepaard, wanttelkens deed bij dit verkeerd en stak zijn hoofd in degaten waar zijn armen moesten zitten en eimlelijk waser een goede matrons van gevormd Hij bekeek zichzelf in de beek en lachte om zijn voorkomenDen volgenden morgen, gingen zij weer opgeruimd

met hun vlot naar bet schip Het eerst 1'aadden zij

3?

een klein kanorY op, dat dienen moest voor bescher-ming banner verzamelplaats, die bet dichtst bij deofferplaats der wilden lag Dan nam bij al bet kruit,wat bij vinden kon Toen bij in bet onderste ruimkwam, zag bij, dat bet water er reeds binnendrongen bij zich moest haasten om alles zooveel mogelijk tobergen Het eerst begaf bij zich naar de but van denkapitein 1`Iij vond daar een vaatj e goudkorrels eneen doosje edelgesteenten Hij nam ook alle beschrevenpapieren merle, die hem eenige opheldering kondengeven over eigenaars en lading van bet schip Bijzijn aankomst aan de burcht, bouwde bij van patenen bet meergebrachte zeildoek een stevige tent, omalle voorraaden, die door regen konden bederven, erin to bergen, en daar bij flu alles er voor had, wasdeze spoedig gereed Toen bet donkey was stak Robin-son de lantaarn op en ging in de tent, om de papierendoor to lezen Alle boeken en geschriften waren in eentaal geschreven die bij dacht aan sommige teekensdat bet Spaansch was Hij las wet bet woord Barba-dos, en maakte daaruit op dat dit de bestemmingvan bet schip was, en kwam oak door eenige aan-wijzing tot de ontdekking, dat de lading had bestaanuit eenige honderden slaven, en die misschien fluflog de kans gehad hebben, door bet ongeluk metbet schip, hunne vrijheid terug to krijgen Robinsonhoopte met vreugde, dat dit zoo mocht zijn, daar bijdit ellendige menschonteerende bedrijf, innerlijk ver-foeide Hij borg de papieren zorgvuldig op, want bijhoopte ze nog eenmal aan de rechtmatige eigenaarsto kunnen teruggeven Nog eenige malen begavenzij zich naar bet wrak, om er of to balm, wat zij kon-

33

den gebruiken Op den morgen van den zesden dag,zocht hun oog tevergeefs naar de plek, waar hetschip gelegen had De storm had het in dien nachtgeheel verwoest, en de massa planken die op het standaanspoelden, toonden aan, dat het in de diepte ver-zonken wasIn den regentijd begon Robinson to smeden en

maakte langzaam aan een ploeg en een eg, en zijkonden toen hun akkers bewerken Hij zaaide erwten,garst, tarwe en rogge en reeds na vijf maanden had hijhet genoegen twaalfmaal meer to oogsten dan hijgezaaid hadOverdag hadden zij genoeg to doen, en 's avonds

speelde Robinson met Pol, den poedel en de lama'sen eindigde met Vrijdag samen God to danken voorzijne hulp

Hoofdstuk IV

Robinson wordtkoningvanheteiland

Een half jaar was zoo voorbij gegaan, waarin beidenmet veel ijver alles hadden gedaan, om hun leven zooaangenaam mogelijk in to richtenRobinson sprak eens op zekeren dag : „Goede

Vrijdag, ik bemerk al lang, dat gij zwijgt over hetverlangen, uw vader hierheen to halen, daar gij mijniet in mijn plannen en mijn arbeid wilt storen Wij

Robinson

3

34

hebben flu alles gedaan, wat wij voor onze huishou-ding moesten doen, wij zullen flu een schip gaanbouwen ! "Vrijdag wist niet hoe hij zijn blijdschap moest er-

kennen, Hij kon geen woorden vinden, om zijn meesterzljn liefde en dankbaarheid to toonen Hij liep snelbeen, om Robinson een boom to wijzen, die hij haduitgekozen om er eenmaal een kano van to maken Zijnanien dadelijk met den arbeid een aanvang, en daarzij nu al bet gereedschap hadden, wat zij noodig dien-den to hebben, ging dat zeer vlugOp zekeren dag ging Vrijdag naar bet strand, om

een schildpad to halen Hij kwam echter, zoo snel zijnbeenen dit toelieten, terug, onder laid geschreeuw van„Zij zijn er "

Robinson vroeg hevig verschrikt : „Wie ? Wie ?" Vrij-dag bracht met moeite uit : „De wilden, een, twee, drie,vies, vijf, zes kano's vol "Robinson beklom vlug zijn heuvel en hij zag dat

Vrijdag zich niet vergist had Zes kano's met wildenlagen gereed, om to landen Een oogenblik begaf hemzijn adem, hij herstelde zich echter vlug en sprongnaar beneden op Vrijdag aan en vroeg deze, of hijhem zou bijstaan, indien bet tot een gevecht met dewilden kwam„Zoolang ik leef, zal ik u help en !" riep Vrijdag

vol vuur uit En zijn cooed straalde uit zijn oogen„Kom dan," zeide Robinson, „wij willen trachten,

of wij den vijand zijn onmenschelijke plannen nietkunnen verijdelen !"

35

Hij nam zes scherp geladen pistolen en evenveelgeweren en twee sabels mede, voorzag zich genog-zaam van kruit en kogels en ging nu met Vrijdag naarde strijdplaats, die zij door struiken verborgen, zoodicht tnogelijk naderdenRobinson nam een geladen geweer en Vrijdag deed

evenzoo Aarzeldend stonden beiden stil Toen zij be-merkten, dat de wilden zich gereedmaakten een blankenaar het vuur to sleepen, konden zij zich niet meerbedwingen

„Jij schiet links, ik echts", fluisterde Robinson, enbeiden schoten op de troep wilden

Er vie1c~, links vijf, rechts drie neder Huilend liepende andei en w eg Robinson wilde reeds den armen ge-vangene gaan bevrijden, dock hij zag, dat de wildenzich reeds weer verzamelden, om zich to verdedigenZij grepen een nieuw geweer en schoten weer op detroep en daarop het derde geweer nemend riep Robin-son : „Volg mij!" en zij sprongen uit de struiken tovoorschijn en liepen naar den gevangene Vrijdagplaatste zich met een geweer vor hem, terwijl Robin-son met een mes de strikken lossneed„Wie zijt gij", vroeg Robinson De vreemde keek

hem zwijgend aan, want hij verstond hem niet Hetwas echter of hij de vraag raadde en fluisterde„Hispanus" Het was dus een Spanjaard Vrijdagmoest door een schot eens de wilden terugdrijven engal nu snel den Spanjaard een antler geweer Dezeschot daarop- wild door de vluchtelingen heenTerwijl Vrijdag de lijken bijeenbracht om die to

begraven en de Spanjaard onder een boom uitrustte3

36

ging Robinson, de twee kano's onderzoeken Totzijn groote verbazing en met innig medelijden vondhij in een van deze nog een mensch liggen, aan handenen voeten gebonden Hij maakte hem terstond losen wilds hem aan land helpen, dock de man was ge-heel uitgeput en stiet angstige geluiden uit, in denwaan, dat hij geoff erd zou werden Robinson riep noVrijdag bij zich Deze kwam terstond en nauwelijkshad hij den wilds gezien of hij stiet een hartverscheu,-rende kreet uit Hij vloog den gevangene om den hats,kuste hem en wilds hem niet loslaten, daarna spronghij op het land en danste als een bezetene rood,lachte en schreide, sprong weder in de kano, gingaan de voeten van den ouden man zitten en omarmdehem opnieuw Robinson en de Spanjaard kregentranen in hun oogen Eindelijk had Vrijdag zichhersteld en riep vol blijdschap ; „Heer ! het is mijnvader !"De beide zwakke mannen werden in een kano

gebracht en roeide Vrijdag deze naar den burcht enRobinson volgde hem in de andere kano In allerijlmaakte Vrijdag twee bedden gereed, waarop de beidekranken werden neergelegd, die weldra in zoeten slaapvielen, terwijl Robinson en Vrijdag het avondeten ge-reed maaktenTerwijl Robinson hiermede bezig was, overdacht hij

zijn lotgevallen op dit eiland, -- arm en naakt washij hier aangekomen en nu was hij koning over diteiland met drie onderdanen„Ik zal nooit misbruik van mijn macht maken, want

ik ben overtuigd, dat zij mij zullen gehoorzamen !"

37

's-Morgens waren alien versterkt ontwaakt en be-gon de Spanjaard zijn lotgevallen to vertellenHet schip, waarop ik als matrons diende, dreef

handel met Afrika in ivoor en goudkorrels De kapi-tein had zich deze keer laten overhalen, om honderdnegers als koopwaar in to laden, die in Barbados ver-kocht zouden worden Het ongeluk vervolgde hemvan dit oogenblik af Een geweldige storm stak op enjoeg het schip naar een streek, die geheel onbekendwas In een nacht liep het in de nabijheid van eeneiland op de klipp~en vast Men bevrijdde de gevangene,om mee to helpen, maar deze waren nauwelijks vrijof ze maakten zich meester van alle groote reddings-booten, om daarin den storm en hunne meesters toontkomen De bemanning, twintig in getal, warenverloren geweest, als de negers niet zoo edelmoedigwaren geweest, hen in de booten op to nemen Nadagen dobberen op de zee, landden wij op een eiland,waar wij door de bewoners gastvrij werden opge-genomen Wij leefden er zeer armoedig en moestener als wilden leven, dock de negers hadden hun vrij-heid Voor eenige dagen werd het eiland door eenvijandige stain aangevallen en de Spanjaard en Vrij-dag's vader die dapper in de voorste rijen hadden ge-vochten, werden gevangen weggesleept en zouden opRobinson's eiland opgegeten worden Hij deelde nogmerle, dat twee kooplieden uit Cadix het schip be-vracht hadden Een dreef den afschuwelijken menschen-handel, de antler had voor zijn aandeel aan Euro-peesche waren slechts good willen hebben Robinsonliet hem nu zijn voorraadschuur zien Hij verbaasdeer zich over en zag ook velen hem bekende voorwerpen

38

Vrijdag vertelde nu de geschiedenis van het ge-strande schip en de redding daarvan De Spanjaardvertelde ook nog, dat de uniform van den Officier, diehij aan boord had gevonden, afkomstig was van eenEngelsch officier, die op weg was naar zijn vaderlandHij was op weg naar huffs gestorven, en zijn nalaten-schap nit edelgesteenten bestaande zoo het schipvoor zijn weduwe meenemen De goudkorrels was dewinst van den eenen koopman in Cadix, de anderehad er geen deel aan omdat hij slaven in betaling hadgenomen In de papieren vond men de namen derkooplieden en van de Engelsche Officiers weduweRobinson borg nu al het good, edelgesteenten enpapieren zorgvuldig op en de vier personen legden zichter rusteDen volgenden morgen gal Robinson zijn eerste

bevelen aan zijn onderdanen Zij gingen naar hetslagveld en verbrandden de lijken der gevallenenVrijdag had groote moeite, zijn vader to leeren, datmen het vleesch der gedoode vijanden niet mochteten Robinson gal den ouden wilde een naam ennoemde hem Donderdag, omdat hij eerder ter vereldwas gekomen dan zijn noon In d~ burcht aangekomen,riep Robinson zijn onderdanen bijeen voor een plech-tige bijeenkomst Terwijl hij sprak, vertaalde Vrijdaghun het volgende : „Wij zijn in bezit van alle dingen,die ons een zorgeloos leven verzekeren, want wijhebben wapens, gereedschappen, kleeding en voedselZouden wij dit nu alles rustig kunnen genieten en deandere lieden, die toch ook recht op deze dingenhebben, en op een antler eiland ginds over zee kommeren gebrek lijden Dat kan ik niet met mijn geweten

39

overeen brengen, en ik denk dat gij evenzoo zultgevoelen !"Robinson besliste dat de Spanjaard zou heengaan,

want op zijn uitnoodiging zouden de andere volgenen Donderdag zou hem vergezellen, omdat hij lieverdeze dan liens zoon zou willen missen Voordat zijkonden afreizen gaf de Spanjaard die met liefdevoor Robinson bezield was, deze een bewijs vangroote voorzichtigheid Daar hij voor het karaktervan zijn landgenooten niet kon instaan gal hij dezeden raad, wetten to maken, waaraan ieder zich moestonderwerpen, en die lit niet wilde, niet op het eilandwerd toegelatenRobinson verheugde zich over dezen goeden raad

en stelde de volgende Wetgeving op :

1 e Ieder, die lit land betreedt, verplicht zich, denrechtmatigen heer Robinson Crusoe uit Hamburgonvoorwaardelijk to gehoorzamen

2 e Deze beslist alle geschillen tusschen de eil'and-bewoners

3 e Ieder moet hem bijstaan in gevaar, als zij hetmet lijf, en leven

4 e Ieder is verplicht, vlijtig en arbeidzaam to leven5 e Ieder is verplicht, hem bij to staan tot be-

straffing van diegene, die de wetten overtreedt1k geef u in overweging deze wetten goed to over-

denken - en moogt gij u hieraan onderwerpen, litmet uw handteekening to bekrachtigen

Robinson,

40

De Spanjaard nam dit stuk mede met pen en inkt,opdat ieder het kon onderteekenen, en die nietschrijven kon, moest drie kruisjes zettenEr werd een flinke voorraad levensmiddelen in de

kano gebracht en bij gunstigen wind, en na een harte-lijk afscheid, zeilden de twee reizigers wegRobinson bezorgde nu zijn besten makker aflei-

ding, door op de jacht to gaan Zij namen den poedelmede Plotseling bleef deze aan den voet van een metstruiken bezette rots staan en begon luid to blaffenVrijdag keek, wat er was, en zag een groot gat, grootgenoeg, om er in to kruipen„Heer, ik zal zien, wat daar in is", zei Vrijdag

Pas had hij zijn hoofd naar binnen gestoken, of ver-schrikt sprong hij terug en liep hard weg„Wat is er dan ?" vroeg Robinson verwonderd„Een groot gat en daarbinnen een ondier met

gloeiende oogen", zei Vrijdag,,Oa en haal de lantaarn, opdat wij zien kunnen,

welk ondier het is", beval RobinsonToen deze daarmee terug kwam, smeekte hij Ro-

binson zich er niet in to wagen Deze nam zijn geweeren ging er op losHij stak zijn hoofd in het gat en bespeurde ook

een paar fonkelende oogen, dock spoedig zag hij,dat deze waren van een oude zieke lama, die daarlag, om rustig to kunnen sterven Hij riep nu Vrijdagen zeide tot hem : „Jij blijft nog steeds de oudebang°rt Kijk, daar ligt het spook Het is zoo juistgestorven ! "

Robinson was blijde dit hol gevonden to hebben als

41

bewaarplaats en schuilhoek, die de toekomstigen eiland-bewoners niet zouden kennen

Vrijdag moest gereedschap halen en ook een kleinedeur meebrengen, en nu werkten zij samen om eeningang aan de schuilplaats to maken die zij kondenafsluiten Dat was voor hun een aangename bezigheidEr waren reeds acht dagen verloopen, rinds de

beide reizigers vertrokken waren, en nog waren zijniet teruggekeerd Op zekeren morgen toen Robinsonop een berg stond, die een uitkijk over zee was, zaghij op grooten afstand een vaartuig op de golven Ro-binson riep tot Vrijdag, ernstig : „Daar komt een kano,maar onze boot met de vrienden, is het niet!"Vrijdag schrok en keek ook door den verrekijker

en beiden stonden een tijdlang radeloos en verlegentegen over elkaar

Na een pons zagen zij, dat de boot bemand wass metgoed gewapende Engelschen Robinson wist niet, wathij er van denken moest Zij verscholen zich achter destruiken De sloep, de groote boot landde en elf manstapte uit, waarvan acht gewapend en drie niet Aanhet strand maakte men de boeien van de drie onge-wapende mannen los Een van hun wierp zich op deknieen en wrong de handen De anderen sehenen ookom hulp to smeeken Vol vertwijfeling lagen de driemannen op den grond, terwijl de anderen zich in hetbosch verstrooiden„Ga vlug," riep hij tot Vrijdag, „haal' geweren en

kogels, zooveel je kunt !" Vrijdag was spoedig met hetverlangde terug en hierop ging Robinson naar de ge-vangenen

42

„Wie zijt gij ?" riep hij De mannen wilde vluchtenToen riep Robinson in 't Engelsch : „Blijft ik wil uredden!"De eene vertelde flu in groote haast : „Ik ben

scheepskapitein, deze is mijn stuurman en dat is eenpassagier De bemanning stond tegen mij op en hebbenmij met deze mannen, die mij trouw bleven, op diteiland gebracht Zij willen de rijke lading deelen!"„Als gij mij wilt gehoorzamen, zoolang gij hier zijt !

Wilt gij ons naar Engeland brengen als het ons geluktuw schip to veroveren? Dan zullen wij al het mogelijkedoen u to redden!"„Wij drieen en ons schip behooren u toe! Red ons",

zei de kapitein„flier hebt gij elk een geweer De roovers liggen

in diepen slaap, wij zullen ze boeien !" beval Robin-son „Vrijdag neem al deze touwen merle " Zij be-reikten spoedig den eersten, in een oogwenk wasdeze gebonden Zoo gelukte het hun vijf to knevelenTwee wilden vluchten Robinson legde het geweerop hun aan en zij gaven zich over, alien werden naarde grot gebracht en goed opgesloten Zij haaldendaarop de sloep aan wal en hakte er een gat in Eenuur later, klonk er een kanonschot, gevolgd dooreen tweede en een tweede boot met tien gewapendemannen kwam op het eiland af Spoedig waren dezeook op slinksche manier ontwapend en gaven zich overZij vielen den kapitein to voet en vroegen vergiffenisDe gevaarlijkste van hen werden opgesloten en deandere zouden met den kapitein mee terug gaan, omhet schip to heroveren De kapitein zou bij een ge-

43

lukkige overwinning drie kanonschoten lossen Robin-son bleef met verlangen naar dit teeken luisteren eneindelijk hoorde hij Boem! en zoo vervolgens driemaalen met een luiden vreugdekreet vie! Robinson in Vrij-dags armen

„Vrijdag ! nu gaat het weer naar Europa !" jubeldeRobinson, onder vreugdetranen Hij liep naar het stranden staarde onafgebroken in de verte Hij zag het schipniet meer Een radelooze angst maakte zich van hemmeester Hij hoorde plotseling voetstappen achter zich,keerde zich om, en vie! in de armen van den kapiteinDeze vertelde hoe hij met groote moeite zijn schipveroverd had Robinson vroeg nu, of hij met zijn schipwilde wachten tot Donderdag en de Spanjaard warenteruggekeerd Robinson sprak de muiters juist toe,toen Vrijdag kwam aanloopen, en meldde, dat zijnvader en de Spanjaard in aantocht waren Er warenook twee vrouwen bij wier mannen ook bij de Span-jaarden behoorden en deze verzochten op het eilandto mogen blijven Spoedig was a!!es geregeld Hij lietalles, wat hij wilde meenemen, in het schip laden,alsook de goudkorrels, de officierskleeding en edel-steenen en de afvaart werd op den volgenden dag be-paald Hij droeg het eiland met zijn bezit aan deSpanjaarden over en toen verliet Robinson, Vrijdag,Donderdag, enkele Spanjaarden en de Engelschen vobrgoed het eiland Van het schip zag hij met betraandeoogen naar het eiland, zoolang hij het nog zien konen richtte toen zijn blik fielder voorwaarts Zij haddeneen rijk en pleizierig !even op het schip en de refs gingheel voorspoedig Na vier weken bereikten zij CadixVroolijk begroetten de Spanjaarden hun vaderland,

44

en Robinson ging aan wal om den koopman op tozoeken, die hij vrij spoedig vond Hij vertelde hemalles en overhandigde hem het goud Met hartelijkendank werd hij door deze overladen De refs ging fluverder naar Engeland De oude Donderdag werdonderweg ernstig ziek, hij kon niet tegen het ruweklimaat en stierf in het gezicht der Fransche kust Hijwerd in zee begravenLang was Vrijdag ontroostbaar, maar de groote

wereldstad gaf hem afleiding Robinson vond daarook spoedig de Officiersweduwe, in bittere armoedeZij kon den braven man niet genoeg zegenen, diehaar de erfenis van haar man brachtNu ging het naar Duitschland Wat klopte Robin-

son's hart van blijdschap Het was of hij droomde enweer eenzaam en verlaten op het eiland zat De vader-landsche kust naderde steeds meer en meer Hij zagreeds Helgoland Daar naderde men de haven Eengeweldige storm stak op en in het gezicht der kustleed Robinson alweer schipbreuk De opvarenden enhet grootste deel der lading werd gered Robinson gingop het eerste het beste schip over en Vrijdag, Pol ende poedel gingen ook mee Men voer voorbij Cuxhaven,Altena en ja daar zag hij de torens van Hamburg voorzich en ten laatste voer het schip de haven binnenRobinson begaf zich in een hotel en zond een bood-schap naar zijne ouders, dat er iemand tijding brachtvan hun jongsten zoon De bode kwam terug met detijding, dat de ouders met verlangen zaten to wachtenHij snelde flu zelf Tangs de hem welbekende straatnaar het ouderlijk huffs Hij vloog de stoep op, opendedeur en zag zijn vergrijsde ouders aan tafel zitten

`t5

Met ongekende vreugde werd hij ontvanden Toenstelde hij Vrijdag voor, toonde hun Pol en de Poedelen alles, wat hij had meegebracht Er kwam geen eindaan het vertellen Bijna geheel Hamburg was er volvan en kwam aangeloopen om hem to zien en nogvele weken was het grootste nieuws vat men hoordeDe wonderlijke lotgevallen van Robinson Crusoe

46

Christiaan, de appeldief

Christiaan was de schrik van het dorp Hij haaldealtijd veel kattekwaad uit en was erg snoepzuchtigZoo had hij het al reeds lang voorzi~n op de appel-boom van den Heer Landman „Een paar slechts,"dacht hij, „maakt den Landman niet arm en mij zullenze geen kwaad doen " Hij klom over het hek, om zijnbooze plannen ten uitvoer to brengen, maar de tuim-man, aan wien de vruchtboom in het bijzonder ter be-waking aanbevoleu was, had hem gezien „Wachteens ventje", dacht hij, een stevige stok, die hij voorzulke gelegenheden altijd bij de hand had gebruiktehij zoo onbarmhartig, dat hij Christiaan haast dood-geslagen had, indien hij niet hooger geklommen wasLandman, de eigenaar van den boomgaard, antlers eenbeste, kalme bags, en die toevallig getuige was vandeze gebeurtenis, zeide : „Tuinman, hoe het ook zij,wij moeten hem hebben Laat desnoods de boom maaromvallen " Christiaan was intusschen van angst opde hoogste tak geklauterd De tuinman, die van zulkez~akjes hield, haalde vlug een scherpe zaag Ware hemniets beters ingevallen, dan zou de boom spoedig door-

47

gezagen en omgevallen zijn Arme Christiaan ! Bovenden tuinman en beneden den Heer Landman, die ookboos kon worden als hij er reden voor had en dat diereden bestond, daaraan twijfelde niemand Het werdChristiaan angstig to moede, al zijn zuchten baatte hemechter niets De tuinman ging zagen, dat bet een lustwas en daar het een geed werkman was had hij spoedigde boom doorgezagen Christiaan, die het gevaar zag,welke hem bedreigde, had nog joist de gelegenheid ophet laatste nippertje zich uit de voeten to maken Inden haast gooide hij de Heer Landman op zij, die opzijn news viel, welke daardoor begon to bloeden Daarde boomgaard door een hek omsloten was, kon hijzich niet ver uit de voeten maken en zat hij gevangenals een rat in zijn val Hij meende uitkomst to ziendoor op een dak to klimmen van het huisje, waar degereedschappen, noodig om de tuin to bearbeiden, be-waard werd Een veldwachter, welke toevallig pas-seerde, had Christiaan de vlucht zien nemen en daar hijde Heer Landman zag bloeden, dacht hij : „Ik zalChristiaan eens vragen, wat er aan den hand is " Omde deugniet echter to bereiken, moest hij ook op hetdak klimmen Hij nam daartoe een ladder en plaatstedie tegen het huffs Christiaan, die met belangstellinghet doen en laten van den veldwachter volgde, wasop zijn hoede Toen de dienaar det wet genoegzaam deladder beklommen had en langzaam op het dak over-sprong, maakte Christiaan zich eilings uit de voetenen sprong van den anderen kant er af „Ei jongen, watheeft dat to beteekenen", zei de veldwachter, die fluop het dak zat Christiaan zei echter niets en liep omhet huisje heen en nam de ladder weg, zoodat de veld-

48

wachter niet van het dak of kon komen De Heer Land-man, die zoo bezig was met zijn bloedende news, dathij van Christiaan's streken niets gemerkt had, zag opeens de veldwachter daar boven op het dak roepen„Daar moet jets bijzonders aan den hand wezen",dacht de Landheer en hij riep zijn knecht, om eenladder to zoeken, welke spoedig gevonden werd Hetwas nu een werk van een oogenblik of beiden zatenop het dak naast den veldwachter Chrjstiaan, die zichin de nabijheid verstopt had, nam een kloek besluitLangzaam hen naderend, nam hij ook deze ladder weg,zoodat de veldwachter gezelschap had in zijn gevan-genis De slechte jongen maakte zich nu uit de voetenVooreerst nam l-iij nog eenige appelen merle en at dievoor de oogen van het drietal op, zonder dat zij er inhun woede jets tegen konden doen Hij vertelde zijnheldendaad in het dorp aan zijn makkers en welk eenschoone gelegenheid zij nu hadden om de boomgaardvan den Heer Landman to plukken Dit was niet aandoovemans ooren gezegd en spoedig was de boom-gaard gevuld met een troep schreeuwende en tierendejongens, dock lang kon de toestand niet duren ! Spoedighadden dorpelingen het drietal verlost Nu brak voorChristiaan een slechte tijd Hij werd door de ver-toornde veldwachter opgezocht en meegepakt Hij baden fleemde, dock niets hielp Als een misdadiger werdhij in het hok opgesloten en met kettingen geboeidVeertien dagen lang moest hij flu op water en broodzitten Rond hem heen werden appels gestrooid en of-schoon hij er veel zin in had kon hij er niet aankomen,daar de ketting van zijn boeien to kort was, om deappelen de bereiken

49

De straf had wel geholpen Toen Christiaan ontslagenwerd, was hij een geheel andere jongen Hij ging naarden Heer Landman, om zich to verontschuldigen endeed deze goede man hem beloven, mocht hij zin inappelen hebben, bij hem to komen, dan kon hij ze metplezier krijgen en had hij niet meer noodig, to stelen

Robinson

4

50

De drie zoonsHeel lang geleden leefde er eens een vader, die drie

zoons had, aan wien hij na zijn dood niet antlersnalaten kon, dan het huffs, waarin hij woonde Doorhij echter van alle zonen evenveel hield, wist hij eerstniet, aan welk kind hij het huffs vermaken zou Reedsdacht hij er over het to verkoopen en het geld, dat hijer voor krijgen zou, gelijkelijk to verdeelen, maar tochdeed hij het niet, daar hij het huffs reeds van zijn vaderen deze weer van zijn grootvader geerfd had Zoomoest het ook verder in de familie blijven Daarom konook slechts een van zijn zoons het alleen krijgen Ein-delijk vond de vader een oplossing Hij riep zijn driezoons bij zich en sprak : „Gaat op refs en leert iedereen handwerk Kom na drie jaar weer alien hier tosamen en wien van U mij dan het beste meesterstuktoont, kan het huffs bekomen " De zoons vonden datgoed, ze pakten hun ransels en daarna hun biezen,poetsten de plaat en namen afscheid van hun vaderZij trokken de wereld in, vasthesloten iets deugelijksto leeren De een ging naar het Noorden, de antlernaar het Zuiden en de derde naar het Westen Zijvonden gelukkig goede meesters en leerden ter dege,zoodat ieder zijn kunst kon laten zien De eerste ging

51

bij een hoefsmid, waar de koning zijn paarden altijdliet beslaan Daar dit natuurlijk heel netjes gedaanmoest worden, was er veel to leeren De knaap verstondzijn yak goed en spoedig was de leerling de bestearbeider van den smidse en hij dacht beslist het huffsvan zijn vader to zullen winnenDe tweede kwam bij een barbier in de leer, daar

moest hij vele voorname heeren scheren en wee hem,wanneer hij een van hen sneedt, zoodat het bloed tovoorschijn kwam Hij leeree echter zeer goed, zoodatmen geen klagen over hem had en iedereen heel te-vreden met hem was Hij bracht het tot groote be-kwaamheid en hij dacht, het kon niet missen, of hijmoest het huffs winnenDe derde was bij een schermmeester gegaan, om het

schermen to leeren Hij oefende zich vlijtig in stekenen stooten, zoodat hij zeer bekwaam er in gewordenwas In het begin kreeg hij menigen, pijnlijken stoot,maar hij klemde zijn tanden op elkander en hield vol,want hij dacht steeds enkel een zijn meesterstuk,waarmee hij het huffs van zijn vader winnen konSpoedig echter deelde hij zulke zekere slagen uit, datzelfs zijn leermeester niet meer met hem wilde scher-men, daar hij bang was voor zijn houwen

Zoo waren dan eindelijk de vastgestelde drie jarenvoorbij gegaan en precies op tijd verschenen de driebroeders bij hun vader, die ze verheugd ontving enze naar hun ambacht vroeg De eerste zei : „Ik benhoefsmid en zoodra de gelegenheid zich voordoet, zalik U mijn kunst toonen "De tweede sprak : „Ik ben barbier en spoedig zult

ge een meesterstuk van mij zien "

52

De derde zei echter : „Ik ben schermmeester en ikhoop, dat U ook over mij tevreden zult zijn "Op een dag, dat zij zoosamen voor den deur zaten

en elkander geschiedenissen vertelden, kwam een hagsde weg afloopen „Ei, die komt mij van pas," sprak debarbier, „Vader let op, terstond nam hij zijn scheer-gereedschap en toen de hags genoeg genaderd was, liephij met hem voort, zeepte hem in zooals het behoorde,en schoor hem in voile vaart, zijn gezicht en snor-baardje " „Dat heb je handig gedaan, mijn noon," zeidede Vader toen deze weer bij hem terugkwam, „ik denkwe!, dat het huffs de jouwe zal worden Den volgendendag, toen zij weer met elkaar voor het huffs zaten, kwamook voor den hoefsmid gelegenheid, zijn kunst totoonen In voile vaart reed een mooie wagen, met vierpaarden bespannen, voorbij Vlug sprong de hoefsmider bij, trok het eene paard under het loopen de vierijzers van de hoeven en sloeg er vier nieuwe voor inde plaats en wel zoo goed, dat geen enkele nagel loszat en er ook geen enkele to veel of to weinig was, endat zonder het paard in zijn loop~en to hinderen Ditscheen den vader nog kunstiger toe en hij zeide totdezen noon„Ik ben in twijfel, wien ik het huffs geven zal,

want je hebt je stuk even funk volbracht als jebroeder " Toen zij den derden dag weer met elkaarop het erf zaten, begun het to regenen Nu kwam deschermmeester aan de beurt, om zijn kunsten to toonenHij trok zijn wapen en zwaaide zoo snel en zoo han-dig boven zijn hoofd, dat nog geen enkele druppel opden grond vie! Spoedig echter vie! de regen zoo snelneer, dat het zooals men dat noemde, niet regende,

53

dock goot De schermmeester zwaaide toen de degenal sneller en sneller, zoodat men hem niet meer volgenkon Zijn vader en broeders keken ademloos toe, wantwat de zoon deed, dat was een meesterstuk Hoe hardde regen ook viel, met zijn zwaard ving hij alle druppelsop Daardoor bleef hij zoo droog, als of hij in dehuiskamer zat „Het is genoeg mijn zoon", zeide devader, dock de zoon had er aardigheid in gekregenen meer dan een half uur bleef hij zoo staan tegen deregen to vechten zonder vermoeid to worden Dit washet grootste meesterwerk, dat vonden de beide broe-ders ook „Jij krijgt het huffs," zei de vader, „het komtjou eerlijk toe " Daar zij veel van elkander hielden enniet scheiden wilden, bleven zij daar gedrieen wonenen daar zij alien bekwaam waren in hun yak, werdenzij spoedig bekend en heel rijk

54

De straatjongensHans en Frans waren twee vrienden en als zoodanig

waren ze door de heele stall bekend Doch niet tengoede ! Het kleinste kind kon ze en wist to vertellenvan de kwajongensstreken, die ze hadden uitgevoerdDe ouders van Hans en Frans hadden veel verdrietover hun kinderen, telkens kwamen er menschen klagenover hun noon Nu was het weer een kreupele man,die zij zijn kruk hadden afgenomen, zoodat hij nietthuis kon komen, dan was het veer een arm vrouwtje,die zij voor den mal hadden gehouden Hans en Franswerden dan streng bestraft, ze beloofden dan weer vooreenigen tijd beterschap, dock spoedig werd het veermis Slagen schenen ook niet to helpen en Loch werdende kinderen van hun zucht tot kwaad doen genezenHoe dit gebeurd was zal ik jullie vertellenOp een mooie zomermorgen liepen Hans en Frans

wat door de stall to luilakken Alle brave, vlijtigekinderen waren naar school, dock Hans en Fransvonden het weer to mooi Ze liepen een beetje overde markt en ze keken naar iemand, waarop zij hun

55

plaaglust konden botvieren Zie, daar zat een armboerenvrouwtje, kalm en rustig met haar manden ap-pelen en eieren, op koopers to wachten Boven haarhoofd was een groote parapluie gespannen, want zoo-als gezegd, het was dien dag bijzonder heet en onderdat groote scherm zat zij zoo een beetje to denkenover het feit, dat de eieren zoo duu,r waren Zij hoordedan ook niet de jongens aankomen Plotseling stondHans voor haar : „Ik wil voor een stuiver appelen heb-ben", zeide hij „Zeker jongenheer," zei het vrouwtjegedienstig, „ik zal heel mooie voor U uitzeken " I jverigging nu de koopvrouw aan den gang, om Hans aanmooie appelen to helpen En wat deed Frans in-tusschen? De kwajongen haalde een muffs voor dendag en daarmee wachte hij zijn tijd af „Hier, jongen-heer, hier heeft U de appelen", zeide het vrouwtjetegen Hans „Geld hebben wij niet", zei Frans plot-seling Het vrouwtje draaide zich verschrikt om, daarzij Frans flu eerst bemerkt had „Geld hebben wijniet," herhaalde Frans nog eens, „dock dit we!" enmet een gooide hij het muisje in de arme vrouw haargezicht Hoe schrok het goede mensch ! Hans enFrans liepen hard weg, ze zagen dus ook niet, hoe deschrik der vrouw to groot was geweest Ze vie! inonmacht en door een noodlottig toeval sleepte ze haarheele kraam merle Bovendien vie! ze in een mandmet eieren Daar lag ze flu! in een mengsel van appelenen eierendooiers Dat gaf een spektakel ! Van allekanten kwamen menschen aanzetten en het zoo stillemarktplein was op eens gevuld met honderden Iieden,die zich om de koopvrouw geschaard haddenDaar kwam een politie-agent aan, statig stappend,

56

zijn handen op zijn rug Doch zijn statigheid verliethem spoedig, toen hij de koopvrouw daar zag liggen„Hela, vrouwtje," zeide hij, „wat heeft dat to be-duiden ? Ik moet procesverbaal opmaken, omdat Uaanleiding geeft tot volksverzamelingen " „Mijnheer,"stamelde het arme mensch, „het is mijn schuld niet,wat hier gebeurd is " En flu vertelde zij, welke een ge-meene streek Hans en Frans gedaan hadden „Ha,ha," bulderde de gerechtsdienaar, „hebben de beidedeugenieten de hand in 't spel Ik heb reeds veelklachten van ze vernomen Doch ik zweer bij mijnbaard, deze zal de laatste zijn De stall moet van deplaaggeesten verlost worden Lang genoeg hebben zede stall onveilig gemaakt Burgers! ik roep U alienop mij in deze heilige tack bij to staan " „Ja", riepenze alien en daar ging de heele stoet op zoek naar dedeugenieten En waar waren deze gebleven ?Om de gevolgen van hun daad to ontgaan, hadden

zij het op een loopen gezet, totdat ze dan op een antlerpunt van de stall tot rust kwamen „Wat zullen wij nudoen ?" vroeg Frans „Ik weet wat moois", zeide Hans„Zie je ginds die sigarenwinkel, daar kunnen we siga-retten krijgen " „Heb jij den geid ?" vroeg Frans „Datniet, maar daarom kan ik toch wel aan sigarettenkomen Ga maar merle, dan zal je het zien " Hans gingde winkel binnen en groette vriendelijk „Goeden mor-gen," was de wedergroet van de winkelier in siga-retten, „wat was er van Uw wensch, jongenheer?"„Ik zou graag een doosje sigaretten willen hebben vandertig cent, kan dat?" „Aan U mag ik het niet geven,jongenheer, dock als het voor Uw vader is, dan is hetgoed", zeide de winkelier beleefd en overhandigde

57

Hans het doosje Deze stak het bij zich en deed, ofhij geld uit zijn zak haalde Plotseling wees hij metzijn vinger naar de huiskamer, zeggende : „Mijnheer,kijk eens gauw, ik zie char binnen zoo'n gloed, zouchar brand wezen?" De doodelijk verschrikte man wistniet hoe gauw hij naar binnen moest loopen om zoomogelijk het onheil to voorkomen Hiervan maaktende beide straatjongens gebruik en zetten het snel opeen loopen, loch de bedrogen man had spoedig hetsnoode plan ontdekt Snel liep hij ze achterna, uit-roepende : „Houdt den dief !" Deze roep hoorde deagent en snel liep hij door de straat waar het geluidvandaan kwam, al vermoedende, wien dat geroep golden hij had zich niet bedrogen Daar kwamen dedeugenieten aan en vielden pardoes in de armen vanden vertoornden politieman Nu zullen we het hebben,dachten Hans en Frans „Nu hebben we ze", dachtende agent en de koopman, en de eerste pakte de jon-gens stevig bij den kraag In optocht ging het nu naarden politierechter Er kwamen hoe langer hoe meermenschen naar Hans en Frans kijken en ieder ver-heugde zich, dat de beide straatjongens gestrafd wer-den En straf kregen ze! Ze moesten net zoo lang inhet hok zitten, totdat de koopvrouw en de sigaren-winkelier het lang genoeg vonden De straf was ergzwaar, dock hielp afdoende, want toen de beidelieden bevel gaven na veertien dagen, dat de kerkengeopend en de beide jongens vrijgelaten mochten wor-den, waxen ze voor goed van hun zucht lot kwaad doengenezen Ze gingen in het vervoig vlijtig leeren enpasten zoo goed op, dat hun ouders nooit meer verdrietvan hun kinderen hadden De koopvrouw en de

Robinson

4

58

sigarenwinkelier die door dit geval elkaar haddenleeren kennen, huwden samen, zoodat de kattenstrekenvan Hans en Frans toch nog jets gods to weg haddengebracht

Het hoeft geen betoog, dat Hans en Frans ook op debruilof t aanwezig waren !

59

De voetbahiubPiet was een stouten jongen, dat wist iedereen, hij

zelf het allerbeste Ofschoon hij nog niet zoo oud was,twaalf jaar, had hij zijn moeder reeds veel verdriet ge-daan Toch was hij niet kwaad, hij bedoelde het al-tijd goed, dock zijn goede bedoelingen werden altijdmiskend „Tijl Uilenspiegel in zakformaat", zeide zijnvader altijd Wat Piet dan wel uitvoerde ? Om to be-ginners, laat ik eerst zeggen, dat hij nooit wat uitvoerde,op school niet, thuis niet, enfin nooit niet Lui was hijniet, leeren kon hij ook we!, loch geduld had hij nietHij had andere grootschere planners dan sommenmakers Hij had een voetbalclub opgericht, waarvan hijvoorzitter was Doch de voorzitter moest nog al vaakop school nazitten, zoodat de clubleden in opstandwaren gekomen Als er een vergadering geleid moestworden, was Piet zoo druk in de weer al dagen tovoren, dat hij niet zijn lessen kon Daarom kon hij opde lang verwachte en bewuste dagen meestal niet aan-wezig zijnDit verdroot de leden zeer, want al kon Piet niet

1'eeren, voetballen kon hij des to beter De jongenshidden nu weer zoo'n vergadering achter de school,net voor de ramen waar Piet school moest blijyen,

60

zoodat hij alles kon hooren, dock natuurlijk niets terug-zeggen ; me ester zat toch in de klas „Ik stel voor Pietto ontslaan als voorzitter zonder pension", zeide Jande secretaris „Wat is dat vroeg," zei Karel een bleek-neuzig ventje, „mijn tante heeft een pension, daarwonen wat een hoe! menschen in, nou !" „Dat bedoelik niet, Karel," zeide Jan, „pensioen is nou, dat isja precies weet ik het niet, maar het moet wel prettigzijn pensioen to hebben en daarom geven wij het nietaan Piet " Nadat Piet met algemeene stemmen zonderpensioen ontslagen was, ging de vergadering uit een

Even later mocht Piet ook van den onderwijzer ver-trekken Bedroefd, moe, hongerig slenterde hij naarhuffs „Dan maar geen voorzitter meer," smokte hij inzich zelf, „hij had er in den laatsten tijd toch geenaardigheid meer in", maakte hij zich zelf wijs „Neenhij zou in z'n eentje wel wat anders vinden, dock on-dankbaar was het Doordat hij zoo vol ijver voor zijnclub was, leerde hij zijn lessen niet, doordat hij geenlessen leerde moest hij schoolblijven en doordat hijschoolblijven moest wend hij ontlslagen als voorzitter "

Vorze kre., ri n gs b. at-, kE NI .AA-S3"

NA,k4kS, -" R Io -HToe G i-a,, . t-t

"i ' 2, TAI s F. 507 a n I ",

V, N LAOb t s -, r. gi ol . - t- 3 I v, Te I ul f. C ::1 .

e r i n g .