1 RINO

RINO• MIssIEtERugbLIk ALFACIE 42 bLj

• pRt 7 @ WORk

• 42 bVE ONDERstEuNt HELDENDAg 2009

pERsONEELsbLAD 13 gEMECHANIsEERDE bRIgADE • MEI 2009

2RINO

Kanjers!

Diep geraakt waren wij door het verlies van Azdin Chadli, als gevolg van de

raketaanval op Kamp Holland. Onze gedachten en medeleven gaan uit naar

zijn familie, vrienden en collega’s. De terugkeer van Azdin en zijn uitvaart waren

indrukwekkend. Complimenten aan de mannen en vrouwen van 42 BLJ!

Met de vijf gewonde collega’s gaat het ondertussen naar omstandigheden

goed. Eén van hen is al weer terug naar het inzetgebied. Ik ben keitrots op

het Centraal Militair Hospitaal. De mensen die daar werken, versterkt met de

allerbeste specialisten uit het land, hebben ervoor gezorgd dat het zo goed gaat

met onze gewonden. Geweldig wat een kanjers!

De TFA dagen zijn zeer goed bezocht. De steun van het thuisfront voor onze

militairen is hartverwarmend evenals de inzet en het enthousiasme van de TFA

leden en het bestuur. Complimenten ook voor de ondersteuning van mijn eigen

sectie 1. Op 23 en 24 mei zijn de midtermdagen al weer. De tijd vliegt!

Uruzgan Integration 13 (UI-13) is succesvol afgerond. De koorduitreiking voor

de Battlegroup was een mooi slotstuk. Tijdens de schietserie en de periode

tot de uitzending worden nog wel een paar aandachtspunten nadrukkelijk

behandeld en herhaald, om ervoor te zorgen dat ook Task Force Eenheden 10

goed voorbereid op missie gaat.

A-Cie 17 Painfbat heeft de eerste stappen gezet in de samenwerking met 13

Infbat Lumbl, ter voorbereiding op Task Force Eenheden 11.

42 Painfbat LJ heeft onlangs succesvol de decentrale Tirailleur Functie Opleiding

(TFO) afgesloten. Deze extra inspanning zal nog worden geëvalueerd, maar

ik ben zeer tevreden met het behaalde resultaat. Ik kijk nu al uit naar de

brigadegeleide bataljonsoefening in GUZ, in juni.

De Mexicaanse griep houdt de gemoederen aardig bezig. Wat wij in ieder geval

zelf kunnen doen, is zorgen voor onze eigen fysieke fitheid en inzetbaarheid.

Hygiëne en netheid van onze eigen legeringkamers dragen daar zeker aan

bij…..Een goede verstaander….

Het zeer drukke opleidings- en trainingsprogramma met daarnaast heel veel

steunverleningen, af en toe wijzigende omstandigheden en opdrachten, vragen

veel van eenieders flexibiliteit en loyaliteit. Ik ben in ieder geval keitrots op u

allen dat we het allemaal toch maar weer elke keer voor elkaar krijgen en de

sfeer goed blijft. Zo ben ik ook trots op de prestaties en de veerkracht van onze

mensen in de missie. Prins Willem Alexander heeft dat bevestigd op zijn weblog,

naar aanleiding van zijn werkbezoek. Bij het uitkomen van deze Rino hoop ik

dat ik zelf samen met mijn brigadeadjudant tevreden terug kan kijken op ons

werkbezoek.

Waarnemend commandant 13 Gemechaniseerde Brigade

Kolonel Harold Jacobs

VOORWOORD

Waarnemend commandant

!3 Gemechaniseerde Brigade,

Kolonel Harold Jacobs

RINO is het personeelsblad van 13 Gemechaniseerde Brigade en wordtuitgegeven onder verantwoordelijkheid van Waarnemend commandant 13 Mechbrig Kolonel Harold Jacobs(Eind)Redactie & SamenstellingEerste luitenant Gian Santegoeds(jpg.santegoeds@mindef.nl)Communicatie13Mechbrig@mindef.nl

Redactie- en communicatieadviesKapitein Erwin Hoeks(etaj.hoeks@mindef.nl)

FotografieKorporaal1 Joshua Laisina (sectie Communicatie 13 Mechbrig)Sergeant Gerben van Es (AVDD)

Met speciale dank aan: Tweede luitenant Judith Rietveld (TFU 6),Sergeant Dennis Gorree, LO Sportgroep RvS

LayoutGrafisch Bedrijf/AVDD Den Haag DrukOBT bv, Den Haag

Adres redactieGeneraal-majoor de Ruyter van Steveninckkazerne, gebouw 20Eindhovensedijk 425688 GN OirschotTelefoon: 040-266 51 05Fax: 040-266 51 70

COLOFON

MILItAIREN ALFACOMpAgNIE 42 bLj bLIkkEN tERug Op uRuzgANMIssIE

Vigilans et paratus (waakzaam en paraat)

13 Gemechaniseerde Brigade voert in haar logo de rinoceros, beter bekend als de neushoorn. Het is een

dier dat doorgaans van weinigen iets te vrezen heeft en vreedzaam van aard is. De Rinoceros lijkt log

en goedig. Wordt hij echter bedreigd, blijkt hij snel, wendbaar en in staat te zijn om de tegenstander

onherstelbare schade toe te brengen. Zijn dikke huid komt hem dan goed van pas als pantser.

ARtIkELEN

4 IN MEMORIAM: sOLDAAt DER EERstE kLAssE AzDIN CHADLI (42 bLj)11 42 bVE ONDERstEuNt HELDENDAg 200912 bERICHt uIt uRuzgAN VAN COMMANDANt tFu 617 pRt 7 @WORk

RubRIEkEN

5 DE OpENINg: 41 pANtsERgENIEbAtALjON OEFENt IN ALbANIË 6 RINO VARIA18 RINO spORtIEF20 NA VIjVEN23 RINOstALgIE24 tEAMgEVOEL

RINO • MEI 2009INHOuD

14

11

20

4RINO

INMEMORIAM

Soldaat der eerste klasse Azdin Chadli42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers

Door een brute raketaanslag op Kamp Holland is op 6 april de soldaat 1 Azdin Chadli om het

leven gekomen. Azdin maakte deel uit van de Bravo ‘Bulldog’ compagnie van 42 Bataljon

Limburgse Jagers en was als onderdeel van TFE 9 en lid van de Battlegroup uitgezonden naar

de Afghaanse provincie Uruzgan.

Azdin werd op 25 maart 2008 in front van het Regiment beëdigd als Limburgse Jager. Bijna

een jaar later - na een intensieve voorbereiding - vertrok hij op 23 maart met zijn eenheid naar

Uruzgan om zijn steentje bij te dragen aan de wederopbouw van de Afghaanse provincie.

Helaas werd zijn missie na amper twee weken alweer abrupt afgebroken.

In dat korte tijdbestek heeft Azdin toch een paar “leuke dingen kunnen doen” zoals hij het

werken buiten de poort noemde.

Azdin stond binnen eenheid 2.4 van de Bravocompagnie bekend als een ‘boefje’. Een bijnaam

in de goede zins des woord. “Hij hield van een geintje maar Azdin was vooral een gedreven

collega”, vertellen twee collega’s uit zijn peloton. “Als er geknokt moest worden tijdens oefe-

ningen, was hij op zijn best.” Zijn kwajongensstreken waren tevens van functionele waarde.

Ze zorgden ervoor dat de club scherp bleef.

Familie en vrienden vertolkten een centrale plaats in Azdin’s leven. In de groep had hij echt

zijn maten. De dikste maatjes was hij nog wel met soldaat der eerste klasse Niels. De grootste

passies van Azdin waren rap en R&B. Hij kon daarnaast niet vaak genoeg stoere foto’s maken

van hem en z’n ‘matties’. Zijn broertje betekende tevens heel veel voor hem. Ze waren echt

goede vrienden en tijdens het werk vertelde hij vaak over hem.

De collega’s van ‘Chad‘ zullen Azdin altijd blijven herinneren als het ‘boefje‘, de gedreven

kerel die door het vuur ging voor zijn maten.

Deze tekst is mede totstandgekomen op basis van bijdrages van Commandant 42 Pantserinfantiebataljon Limburgse Jagers,

luitenant-kolonel Huub Klein Schaarsberg en tweede luitenant Judith Rietveld, combat redactrice tijdens TFU 6.

DE OpENINg

RINO 5

Op de burelen van 41 Pantsergeniebataljon kwam enkele maanden geleden het verzoek binnen om in Albanië een

oefening van het Korps Mariniers te ondersteunen. De reden: behoefte aan springstofexperts en SEARCH-capaciteit.

De eenheid werd tevens de mogelijkheid geboden om zelf te trainen. Plaats van handeling: het bergachtige en

onbewoonde eiland Sazan in de Baai van Vlöre. Een buitenkans die de pantsergenisten niet aan zich voorbij lieten gaan!

Bovenstaande foto van korporaal 1 Joshua Laisina geeft een eerste indruk van deze bijzondere oefening.

In de volgende RINO uitgebreid aandacht voor ‘Albanian Lion’.

RINOVARIA

HIstORIsCHE INVAsIEkOORDuItREIkINg Een historische uitreiking van het oranje-

blauwe invasiekoord vormde een gepaste

afsluiting van Uruzgan Integration 13.

Met de uitreiking van het symbool van

het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene

aan 22 Marinierscompagnie uit Doorn

en de Alfacompagnie van 13 Infanterie-

bataljon is de cirkel weer rond: ook aan

het eind van de Tweede Wereldoorlog

streden Fuseliers, Stoters en Mariniers zij

aan zij*.

Volgens goed gebruik krijgen eenheden

die onder de vlag van 17 Pantserinfan-

teriebataljon Garderegiment Fuseliers

Prinses Irene mee op uitzending gaan,

tijdelijk het invasiekoord om de schouders

gehangen door oud-strijders. Zo dus ook

de mariniers van 22 Marinierscompagnie

en Stoters van de Alfacompagnie van

13 Infanteriebataljon Regiment Stoters

Prins Bernhard (11 LMB). Beide eenheden

maken tijdens TFE 10 deel uit van 17

Bataljonstaakgroep Garderegiment Fuse-

liers Prinses Irene (GFPI). Het Oirschotse

bataljon is zelf met staf, eigen verken-

ningspeloton en de Bravocompagnie

vertegenwoordigd.

* Het invasiekoord werd in eerste aanleg

uitgereikt aan alle militairen van de Prinses

Irene Brigade die in augustus 1944 in Nor-

mandië aan land kwamen en deelnamen

aan de bevrijding van West-Europa. De

Prinses Irene Brigade – moeder van het

huidige garderegiment – kreeg destijds

versterking van leden van het Korps Mari-

niers en de eerste Stoottroepen. Een maand

later zouden de stoters op bevel van Prins

Berhard een officieel militair verband gaan

vormen.

De koordtraditie werd na de Tweede We-

reldoorlog voortgezet door de eenheid die

de garderegimentstradities bewaakt; sinds

1992 is dat 17 Pantserinfanteriebataljon.

VOORkOM ONNODIgE bRANDMELDINgENIn de afgelopen periode zijn op de RvS een

aantal onnodige brandalarmen veroorzaakt

met name in verband met voedselberei-

ding op de legeringskamers. Dit is niet

toegestaan aangezien de brandalarmering

hierdoor wordt geactiveerd (stoom van wa-

terkokers / lichte rook door tosti’s enz. …).

Gebouwencommandanten worden verzocht

tosti-ijzers, kooktoestellen, magnetrons,

waterkokers etc. te (laten) verwijderen uit

de legeringskamers.

Iedereen wordt met klem verzocht om zich

hieraan te houden om de BHV en na 16.00

uur ook de Brandweer Gemeente Oirschot

niet onnodig te alarmeren.

Ter informatie: de kosten voor het onnodig

uitrukken van de Brandweer kunnen oplo-

pen tot € 400,-- en worden op de veroorza-

ker verhaald.

ALARMNuMMER **3333 OpNEMEN IN uW gsMVoor al het RvS-personeel geldt de in-

structie “Hoe te handelen bij … (brand /

ongeval)“.

Hiervoor is in alle vertrekken waar een te-

lefoon aanwezig is, een Lf 15853 aanwezig

met het telefoonnummer: **3333. Daar-

naast is dit interne alarmnummer ook mid-

gEDENktEkEN gEsNEuVELDE MILItAIREN Op kAMp HOLLAND ONtHuLDOp Kamp Holland is een gedenkteken

voor de negentien overleden Nederlandse

militairen in Uruzgan onthuld. Dit gebeurde

tijdens een bijzonder appel waarbij alle

eenheden van Task Force Uruzgan aanwezig

waren. Het gedenkteken staat voor de

eetzaal van de Nederlandse basis.

Taskforce adjudant Rien vindt het belangrijk

dat de militairen iets tastbaars hebben om

hun maten te herinneren. “Iets tastbaars

en bevestigends; hun heengaan is niet voor

niets geweest en we moeten er met z’n

allen voor waken dat we ons dat blijven

herinneren” aldus Rien tijdens zijn speech.

“Het kan ons steunen in ons werk en het

zal ons ook regelmatig confronteren met de

gevaren die ons werk met zich meebrengt.”

Na de onthulling van het monument werd

een minuut stilte in acht genomen. Een

militair speelde als eerbetoon de Taptoe

voor de overleden militairen.

Het gedenkteken bestaat uit een plaquette

die een puur en ruw beeld laat zien van een

verscheurd Afghanistan. De plaatjes van

de omgekomen militairen zijn ‘zwevend’

bevestigd. Rien: “Op de plaquette staat een

gedicht. Het kwam zo maar in me op en ik

hoop dat het jullie gevoelens een beetje zal

verwoorden.”

6RINO

MEt FLO NA bIjNA 49 DIENstjAREN!Wanneer militairen voor 36 jaar trouwe

en eerlijke dienst een gouden medaille

ontvangen, wat zou een burger die bijna 49

dienstjaren op zijn naam heeft staan, dan

wel niet moeten krijgen?....Een vraag die u

als lezer zelf mag beantwoorden. De bijzon-

dere prestatie komt in elk geval op conto

van de heer Gerard Boemaars, tot voor kort

werkvoorbereider bij het Herstelpeloton

Overige Eenheden van 13 Herstelcompag-

nie. Op 29 augustus 1960 trad Boemaars in

dienst als (leerling)monteur bij de Reparatie

Inrichting en Materieel Inspectie (RIMI) in

Dongen. Onlangs na bijna 49 jaar en het

bekleden van diverse functies ging Gerard

Boemaars met functioneel leeftijdsontslag.

In de volgende RINO een uitgebreid portret

van deze bijzondere oud-collega.

RINO 7

dels een gele stikker op de telefoon bekend

gesteld. Door het bellen van het alarmnum-

mer **3333 worden de diverse interne

procedures opgestart om de hulpverlening

middels wacht, BHV en civiele hulpdiensten

zo snel mogelijk te starten. Door toevoegen

van een nieuwe contactpersoon: Alarm

**3333 met telnr.: 040-2664170, kunt u

altijd de Centrale Meldkamer bereiken.

Wings of Afganistan

Je avontuur en overtuiging achterna

Op pad met je beste maten om je bijdrage te leverenEen bijdrage om de bevolking van dit verscheurde land een toekomst te bieden

Soms lijkt de toekomst ver weg te zijnJij gaf het grootst mogelijke offer om dit te realiseren

Je bent ruw weggerukt uit ons middenVoor je thuisfront en voor ons een onbegrijpelijke gebeurtenis

Nooit meer samen op padNooit meer je geliefden onder ogen komenNooit meer afscheid nemen van je familie of gezinNooit meer niets, niets want je bent er niet meer

We missen je, je hoort bij onsWe gaan door, het mag niet voor niets zijn geweest

Jouw bijdrage dient een hoger doelEen doel waar wij ons voor in blijven zetten

Ter nagedachtenis aan jouJij die altijd en voor eeuwig bij ons zult blijvenIn onze herinneringen en in ons hart

Daar waar de wind je laat gaan

Het ga je goed, vaarwel.

ADjuDANt ANtOON VAN DE WIELAdjudant Antoon van de Wiel stapte in

1972 over van de Rijkspolitie naar de KMS

in Weert en koos direct voor de genees-

kundige dienst vanwege de spanning, het

onverwachte en de mogelijkheid tot het

bieden van hulp.

De start van een rijke carrière waarin de

adjudant zich onderscheidde door zijn

vakkennis, inzet, hulpvaardigheid en

sportiviteit die hij in diverse functies aan de

dag legde. Zijn bijzondere loopbaan kende

twee dieptepunten: de uitzending naar

Bosnië in 1995 in het kader van Dutchbat

III waar Van de Wiel als HPG-specialist de

val van de Srebrenica-enclave van dichtbij

meemaakte en een jaar later de vliegramp

met de Hercules waarin Van de Wiel zich

onderscheidde door het Rampen Identifi ca-

tie Team te assisteren.

ADjuDANt CHRIs ARtsAdjudant Chris Arts kwam op 19 februari

1973 op aan de KMS onder het wapen der

Genie. Hij was tijdens een veelomvattende

loopbaan onder meer groepscommandant

bij het toenmalige 11 Geniebataljon in We-

zep, instructeur en veiligheidsoffi cier op de

Mijnenschool in Reek en springmeester op

het OTC Genie. Bij laatstgenoemde eenheid

vervulde Arts overigens diverse functies.

De adjudant trad in 2006 toe tot de sectie

1 van de bataljonsstaf van 41 Pantsergenie-

bataljon. Hij heeft twee uitzendingen op zijn

naam staan: KFOR 2 in Kosovo in 2000 en

TFU 2 in Uruzgan in 2007.

ROOD EREkOORD VOOR ADjuDANt DE kROMEen rood erekoord wordt doorgaans direct

geassocieerd met levensreddend handelen.

Wat niet veel mensen weten is dat de

speciale blijk van waardering ook kan

worden toegekend aan collega’s die jaren-

lang bovengemiddeld (lees: uitmuntend)

functioneren.

Onlangs viel die eer te beurt aan adjudant

Johan de Krom van de Sectie 1 van de

brigadestaf.

In de voordracht kunnen we lezen dat Ad-

judant de Krom - al diverse jaren werkzaam

binnen 13 Mechbrig – is onderscheiden

vanwege “buitengewone toewijding en

bijzonder loffelijk optreden.” En verder:

..”De adjudant beschikt over een groot

scala aan talenten die ten volle zijn benut

bij het uitvoeren van deze opdracht zoals

planner, coördinator, uitvoerder en gastheer.

Adjudant De Krom heeft aangetoond een

allround militair te zijn die een voorbeeld-

functie vervult, voor velen.”

gOuDEN MEDAILLEs VOOR ADjuDANtEN VAN DE WIEL EN ARtsDe afgelopen periode hebben weer twee

collega’s de mijlpaal van 36 jaar trouwe

en eerlijke dienst bereikt. Het gaat om de

adjudanten Antoon van de Wiel van 13

Geneeskundige Compagnie en Chris Arts

van 41 Pantsergeniebataljon.

8RINO

“kLAAR VOOR DE stARt MAAR GELuKKIG NOG tIJD OM zAkEN FIjN tE sLIjpEN”

COMMANDANt 17 BAtALJONStAAKGROEP GFPI MAAKt AAN VOORAVOND tFE 10 BALANS OP

DE MILItAIREN VAN 17 bAtALjONstAAkgROEp gARDEREgIMENt FusELIERs pRINsEs IRENE RONDDEN ONLANgs DE INtEgRAtIEOEFENINg (uI 13) VOOR HuN MIssIE NAAR uRuzgAN AF. HEt AFtELLEN Is bEgONNEN. HOE stAAt DE EENHEID ER VOOR? DE COMMANDANt, LuItENANt-kOLONEL jOOst DOENsE, MAAkt AAN DE HAND VAN zEs stELLINgEN DE VOORLOpIgE bALANs Op.

Stelling 1: Tijdens deze integratieoe-

fening zijn de laatste puntjes op de i

gezet…

“Gedeeltelijk mee eens. De vlag hangt er

goed bij. Het verloop van integratieoefe-

ning draagt absoluut bij aan de mindset:

we weten nu waar we goed in zijn maar

weten ook waaraan we nog moeten wer-

ken. Natuurlijk zijn er altijd kinderziektes

waarmee je af te rekenen hebt. Het verschil

in communicatiesystemen tussen ons en

de marinierscompagnie schaar ik niet eens

onder die noemer; daar hebben we afgelo-

pen december in GüZ aan gewerkt en is nu

een kwestie van fine tunen.

Wat we deze weken echt goed hebben

kunnen beoefenen is integratie met alle

“enablers” en het zelfstandig aansturen

van de pelotons door de compagnieën. De

compagnieën functioneren daarbij als klank-

bord voor de pelotons: dat is van begin af

aan een bewuste keuze geweest want de

verrichtingen van 10 pelotons vanuit één

bataljonsops aansturen, zou wellicht wat te

veel van het goede zijn geweest.

De compagnieën gaan zometeen verschil-

lend optreden en elke compagnie vult de

aansturing van de pelotons op zijn eigen

manier in en dat vereist de nodige onder-

linge afstemming. Alle ciesstaven kunnen

maximaal trainen in planning en aansturing.

Het betekent ook dat bataljonsops als

dienstverlener voor de eenheden zijn eigen

positie heeft moet herijken. Tijd voor aparte

teambuilding momenten is er nauwelijks

dus dat doen we ‘on the go’.“

Stelling 2: De afgelopen integratieoe-

fening is dus vooral een kadertraining

geweest…

“Nee, zeker niet. Scenario en roleplay

waren van dusdanig hoog niveau dat alle

deelnemers er de vruchten van hebben

kunnen plukken.

Het feit dat de militairen die net terug zijn

uit Uruzgan hun ervaringen 1 op 1 delen

met de nieuwkomers was goud waard. Van

hun kersverse knowhow werd zeer dank-

baar gebruikgemaakt.

Daarnaast is het ook bijzonder waardevol

geweest om de key players kennis te laten

maken met belangrijke disciplines als PSE

en PMT. Dat was met name voor de CAT-

commandanten in termen van ‘planning’

en ‘gebruiksmogelijkheden’ een wezenlijke

ervaring.”

Stelling 3: Als bataljonscommandant

was ik het liefst in ‘organieke’ samen-

stelling richting Uruzgan gegaan…

“Dat is iets wat ik niet kan ontkennen. De

Charliecompagnie heb ik natuurlijk al eerder

af moeten geven (aan 11 Bataljonstaak-

groep die op dit moment operationeel is in

Uruzgan, red.) terwijl je merkt dat de ‘Alfa’

RINO 9

“kLAAR VOOR DE stARt MAAR GELuKKIG NOG tIJD OM zAkEN FIjN tE sLIjpEN”

COMMANDANt 17 BAtALJONStAAKGROEP GFPI MAAKt AAN VOORAVOND tFE 10 BALANS OP

zich langzaam begint te plooien richting 13

Infbat AASLT. Het uit handen geven van

‘mijn’ compagnieën geeft af en toe wel ‘ns

een onbestemd gevoel maar het is absoluut

leuk en uitdagend om leiding te geven aan

zo’n gemêleerd samengestelde eenheid en

het geeft me veel voldoening en trots om te

zien hoe makkelijk we inmiddels met elkaar

samenwerken.”

Stelling 4: Deze Battle Group onder

fuseliersvlag huisvest vanwege perso-

neelsverloop minder ervaring dan de

vorige in 2007….

“Nee, vind ik niet. Door alle disciplines en

rangen heen is belangrijke ervaring behou-

den gebleven of zelfs toegenomen. Dat

geldt zowel voor de Bravocompagnie van

mijn eigen bataljon als voor de Alfacom-

pagnie van 13 Infanteriebataljon (11 LMB).

Het kader van 22 Marinierscompagnie is

door de wol geverfd vanwege zijn missie

naar Irak en Afghanistan (OMLT, red.). Het

enige waarvoor we moeten waken is dat

die ervaring continue herleid wordt naar

de situatie ‘van toen’. Er is namelijk heel

veel veranderd en ik verwacht dan ook dat

mijn mensen kunnen ‘doorklikken’ naar de

actualiteit”.

Stelling 5: 17 Bataljonstaakgroep

GFPI kan morgen al het vliegtuig in-

stappen richting missiegebied…

“Ja en nee. Technisch gezien zijn we toe-

gerust om nu al aan onze taak te beginnen

maar ik ben blij dat er nog tijd is om een

aantal zaken fijn te slijpen. Zo kloppen

onze individuele schietcertificeringen maar

hebben we nog te weinig geïntegreerde

life firing exercises uitgevoerd. Daarnaast

hebben tot deze oefening alleen onze

specialisten samengewerkt met de enablers

zoals vuursteun en luchtsteun. Maar ook

met PMT en PRT is nog weinig getraind. Ik

wil in de tijd die ons rest ook de mensen die

er mee te maken kunnen krijgen deze erva-

ring meegeven en de inmiddels aanwezige

ervaring verder uitbouwen. Het is natuurlijk

een groot verschil of je luchtsteun van F16’s

(ingezet tijdens de integratieoefening, red.)

– of Apaches aanvraagt. Voor een deel er-

varen we nu pas ècht wat de mogelijkheden

en beperkingen van de enablers zijn.”

Stelling 6: De missie voor 17 Batal-

jonstaakgroep GFPI is pas geslaagd

wanneer het de invloedszone in de

provincie Uruzgan weet te behouden

en waar mogelijk uit te breiden…

“Behouden zeker maar ik vind het voor-

barig om nu al uitspraken te doen over

uitbreiding. We nemen immers een lopende

operatie over en de situatie in het mis-

siegebied is heel veranderlijk. Het optreden

van Commandant TFU 7 (brigadegeneraal

Van Uhm, red.) wordt voor een belangrijk

deel bepaald door wat Commandant TFU 6

heeft bereikt.

Op dit moment beschouw ik het credo

‘samen uit-samen thuis’ dan ook als mijn

belangrijkste prio.”

10RINO

Tekst: tweede luitenant Judith Rietveld

Foto’s: sergeant Gerben van Es en sergeant-

majoor Arnoud Schoor

De nieuwe Mercedes-Benz G 280 CDI Soft-

tops zijn op Kamp Holland in Tarin Kowt in

gebruik genomen. Mannen van eenheid 2.6

van de Battlegroup zijn super enthousiast

over de spiksplinternieuwe terreinwagen. Zij

gaven dan ook maar wat graag een demon-

stratie om wat mooie plaatjes te schieten

voor de Rino.

Korporaal Mark, MB chauffeur bij een-

heid 2.6 van de Bravocompagnie Bataljon

Limburge Jagers merkt duidelijk het verschil

met de nieuwe MB.”De oude Benz had

soms moeite met bepaalde heuvels, deze

heeft daar nauwelijks last van. Dankzij

het dubbele aantal PK’s loopt hij veel

beter en merk je ook niet dat het voertuig

veel zwaarder is.” Aan het automatisch

schakelen moesten sommige mannen wel

wennen, zoals MB chauffeur soldaat der

eerste klasse Dave. “In het begin trapte

ik steeds de rem in omdat ik dacht dat ik

moest schakelen. Maar het went wel snel.”

Dave vond de rijopleiding wel nuttig. “Er

zijn wel een aantal zaken die je moet weten.

De nieuwe MB gaat als een gek. Ik vind het

een fantastisch apparaat.”Dave merkt op

dat de oude Benz maar twee accu’s had.

De huidige MB heeft er vijf. Hij ziet dat als

een groot voordeel omdat op die manier de

radio’s de motor niet leegtrekken wanneer

ze stil staan. Plaatsvervangend groepscom-

mandant korporaal Rob vindt het een groot

voordeel dat de MB over een ringaffuit

beschikt en dat er meer ruimte is voor spul-

len. Volgens hem is het ook makkelijker om

de terreinwagen te onderhouden: “Dat kan

vanuit je stoel. Door het computersysteem

zie je onder meer of het oliepijl in orde is en

er zijn nog meer controleknoppen.”

Tijdens de commando-overdracht van

TFE-8 naar TFE-9 wisselden de oude MB’s

met de nieuwe. De oude voertuigen gaan

terug naar Nederland. In totaal komen 63

Mercedes-Benz G 280 CDI Softtop naar

Tarin Kowt.

DE VOORDELEN:• Meer bescherming: De Benz is voorzien

van 700 kilo aan geïntegreerde

bepantsering aan de onderkant en de

zijkanten.

• Meer laadvermogen.

• Veel terreinvaardiger dan de huidige MB.

• Door de pantserplaten weegt het

voertuig nu maximaal 4500 kilo. Om

die reden mogen alleen militairen met

een C-rijbewijs in de MB rijden.

• Krachtigere motor van 185 PK: Hierdoor

kan hij ondanks zijn gewicht toch snel

optrekken.

• Schakelen hoeft ook niet meer: de MB

heeft een automaat.

• De vele extra steunen bieden de

toekomstige gebruikers van de auto

veel mogelijkheden. Eerst kon je 500

kilo kwijt, nu 1200 kilo.

• Diverse voorzieningen voor militaire

uitrusting, zoals een ringaffuit voor een

granaatwerper, MAG of Minimi.

• Permanente vierwielaandrijving met

drie sperinrichtingen.

“HEt IS ECHt EEN FANtAstIsCH AppARAAt!”

RINO 11Reageren? Communicatie13Mechbrig@mindef.nl

42 BVE ESCORtEERt zIEkE kINDEREN NAAR FAMILIEpARk tOVERLAND

HELDENDAg 2009

Een team van 42 Brigadeverkennings-

eskadron ondersteunde medio april de

Heldendag 2009. Een initiatief van de

Stichting Heldendag onder leiding van Tarek

Bayoumy dat is bedoeld om chronisch zieke

kinderen ‘de dag van hun leven’ te bezor-

gen. De tweede editie werd georganiseerd

door 17 studenten van de Business School

Notenboom uit Eindhoven.

42 BVE leverde zijn aandeel door samen

met politie, brandweer en truckers de 80

deelnemende kinderen vanuit Best naar

Familiepretpark Toverland in Sevenum te

vervoeren. De Oirschotse verkenners zet-

ten daarvoor zes Fenneks, een MB en een

viertonner in.

De deelnemers keken al voor het vertrek

richting Limburg hun ogen uit. Ze konden

naar hartelust op en in de voertuigen van

politie, brandweer en landmacht klimmen.

Tot groot genoegen van de mannen van 42

BVE. “Het was even slikken om op de vrije

zondagochtend zo vroeg uit mijn bed te

komen maar ‘t was het meer dan waard”,

vertelt korporaal 1 Joey Verhoeven.

En wachtmeester Reinier Litsenburg aanvul-

lend: “Dit is, hoe je het wendt of keert, heel

dankbaar werk.”

Uiteindelijk vertrok de colonne met 80

stralende kinderen klokslag 10.30 richting

Toverland. Een onvergetelijk begin van een

onvergetelijke dag.

Foto’s: korporaal 1 Joey Verhoeven

en Caroline Litsenburg

RINO 12

BERICHt uIt uRuzgANVAN COMMANDANt tFu 6 . . . . .

DEEL 2

spECIAAL VOOR DE LEzERs VAN DE RINO VERtELt COMMANDANt tFu 6, bRIgADEgENERAAL tOM MIDDENDORp, OVER zIjN MIssIEbELEVENIssEN EN DIE VAN DE OIRsCHOtsE EENHEDEN. IN DEEL 2: ‘ROuW’, ‘VOORuItgANg’, ‘HOtO’ EN ‘DE VRuCHtEN VAN EEN gOEDE VOORbEREIDINg.’

RINO 13

“Deze maand is de soldaat der eerste klasse

Azdin Chadli van onze brigade omgekomen

bij een raketaanslag, een ongelukkige

toevalstreffer. Op waardige wijze namen

we afscheid van hem. De Taliban gaat in

toenemende mate directe confrontaties

uit de weg en neemt de toevlucht tot

bermbommen en raketaanslagen. Ik zie dat

als een teken van hun afnemende invloed,

zowel op ons als op de bevolking die daar

ook slachtoffer van is. Die bevolking is

steeds minder toegankelijk voor de Taliban

en geeft regelmatig aanwijzingen over

locaties van bermbommen. Zij zien dat de

overheid - ondersteund door ISAF – een

BERICHt uIt uRuzgANVAN COMMANDANt tFu 6 . . . . . beter alternatief biedt. Ons kamp is een van

de best beschermde kampen van Afghani-

stan. Dat biedt echter geen garanties. De

beste bescherming zit hem in het aanpak-

ken van de bron. En dat is precies wat we

gaan doen. Wij zijn de Deh Rashan bin-

nengetrokken en zullen daar blijven tot we

het gebied gecleared en permanent bezet

hebben. De MRTF doet dat met het tweede

Kandak vanaf de oostkant, de battlegroup

vanaf de westkant. Waar mogelijk werken

we samen met de bevolking en starten we

ontwikkelingsprojecten, waar nodig slaan

we hard toe om de harde kern van onze

tegenstanders uit te schakelen.

Naast de samenwerking met de ANA, krijgt

nu ook de Afghaanse politie (ANP) meer

aandacht. Zo is de afgelopen weken een

splinternieuw politie trainingscentrum in

gebruik genomen en zijn daar de eerste

honderd agenten in opleiding. Ook is het

aantal Police Mentoring Teams met de nieu-

we rotaties uitgebreid van 3 naar 5. Deze

combinatie van opleiding en mentoring stelt

ons in staat het optreden en het aanzien

van de politie aanzienlijk te verbeteren.

Vanuit de zogenaamde Police Substations

(wijkbureaus) die wij nu bouwen, kunnen

zij actiever en zichtbaarder meewerken aan

een veilige omgeving voor de bevolking.

Ons goede werk gaat niet onopgemerkt

voorbij. In de grote Afghanistan conferentie

werd onze aanpak in Uruzgan door de VS

en diverse andere landen als een positief

voorbeeld genoemd. Afgelopen week kre-

gen we zelfs Koninklijk bezoek. Maar ook

waren er onderzoekers van diverse Europese

en Amerikaanse instituten die ons bezoch-

ten om inzicht te krijgen in onze aanpak.

Het feit dat Uruzgan zich positief ontwik-

kelt, heeft deels met de omstandigheden

te maken. Wij liggen nu eenmaal niet in

het zuidelijke zwaartepunt van de Taliban.

Daarnaast is het ook een compliment aan

jullie gezamenlijke inspanningen en jullie

vermogen om veiligheid en ontwikkeling

hand in hand te laten gaan. Ga zo door.

Inmiddels zijn alle Nederlandse rotaties

van de task force eenheden afgerond. Het

was goed om te zien hoe soepel en profes-

sioneel de HOTO door de nieuwe eenheden

is opgepakt. 11 Battlegroup is zeer enthou-

siast van start gegaan en heeft het hoge

operationele tempo meteen weten op te

pakken in een soort vliegende start. Aan

niets is te merken dat de Battlegroup uit

eenheden van vier verschillende bataljons is

samengesteld. Dat is een groot compliment

waard aan zowel de Battlegroup zelf, als

aan 13 Mechbrig die de eenheid heeft ge-

formeerd. De PRT (11Afdra) heeft zich vol

vuur op haar groeiende taak gestort, onder

leiding van de civiele vertegenwoordiger

Joep Wijnands in Urugan. Het is goed te

merken dat het voorbereidingstraject gron-

dig en lang is geweest. Dat is ook nodig

want de PRT wordt in een steeds groter

gebied ingezet en moet met steeds meer

civiele spelers samenwerken. Zo is alleen al

het aantal NGO’s (Niet Gouvernementele

Organisaties) in Uruzgan toegenomen tot

circa dertig. Ook 413 Pagncie is ‘up and

running’ en heeft al diverse IED’s opge-

spoord. Prima opstekers die vertrouwen

geven in het eigen kunnen en het eigen

materieel. Het operationele tempo is weer

opgevoerd. 75% van onze eenheden is

continu buiten de poort om de veiligheid

te verbeteren. De voorjaarsperiode is per

definitie een lastige periode. Het is aan ons

om het initiatief te blijven pakken en niet uit

handen te geven. Een mooi voorbeeld daar-

van is de operatie in de Tanghi vallei, waar

het eerste Kandak met twee compagnieën

doorheen is getrokken, ondersteund door

het Franse OMLT en de Battlegroup. Een

vallei die tot voor kort onveilig was en waar

de veiligheid nu toeneemt en de eerste

NGO’s actief worden. Zo heeft de NGO

HECO daar een oeververbeteringsproject

gestart. Het gaat hier dus prima. We heb-

ben er nog steeds veel zin in en we houden

de eer van de brigade hoog.”

Groeten uit Uruzgan

COM TFU VI

BGen Tom Middendorp

RINO 14

Tekst: Tweede luitenant Judith Rietveld

Foto’s: sergeant Dave de Vaal en sergeant

Gerben van Es (AVDD)

VIER MAANDEN LANg MAAktE DE ALFACOMpAgNIE VAN 42 bLj DEEL uIt VAN DE bAttLEgROup 8 IN uRuzgAN. gROEpsCOMMANDANt sERgEANt-1 kENNY EN VERkENNER sOLDAAt-1 jOsHuA VAN DE COMpAgNIE VERtELLEN IN EEN INtERVIEW OVER IED’s, kINEtIsCHE kANtEN VAN DE uItzENDINg EN kERst.

Als je terugkijkt op je uitzending,

was het dan wat je had verwacht?

Kenny:”Ik wist al wat voor soort uitzending

het zou worden, maar ik had me erop

ingesteld. Het was nu meer het feestje van

de pelotonscommandant. Ik vond deze

uitzending minder leuk dan Irak, omdat ik

daar meer tot recht kwam als groepscom-

mandant. Nu was ik meer een pion in het

gehele plaatje.

Joshua: “Qua werk was het wel wat ik had

verwacht ja. Tijdens de integratieoefening

was het al snel duidelijk wat onze werk-

zaamheden zouden zijn. Ik had wel meer

tegenstand verwacht van de insurgents.”

Hoe bedoel je?

Joshua: “Ik had niet verwacht dat de

OMF (Opposing Militant Forces, red) de

Baluchivallei zo gemakkelijk weg zouden

geven. Bij de operatie Tura Ghar hadden we

weinig weerstand. Of ik dat jammer vond?

Aan de ene kant wel een beetje. Ik heb

geen één keer een schot gelost en ik ben

wel benieuwd hoe ik daarop zou reageren.

Natuurlijk zijn de commandanten boven je

en het thuisfront blij dat er niets is gebeurd.

Maatjes van mij hebben wel weerstand

meegemaakt, maar die zeggen wel dat

ze het niet nog een keer mee hoeven te

maken.”

Was het niet moeilijk om het

‘kinetische’ aan de kant te zetten?

Kenny: “Om eerlijk te zijn, moesten we

al switchen bij Tura Ghar. De verwachting

was dat de Taliban behoorlijk in het gebied

aanwezig zou zijn. Maar we merkten snel

genoeg dat er niet veel dreiging was. We

waren in dat gebied om hearts and minds te

winnen, niet om te vechten. Maar daar pas

je je snel op aan.”

Hoe reageerden de Afghanen in

dat gebied?

Kenny: “Ze hebben hun hele leven al veel

geweld mee gemaakt. We hebben hen

duidelijk gemaakt dat we er voor hen zijn.

Ze werden ‘area of interest’. Alleen met

medewerking van henzelf kan de wederop-

bouw slagen.”

“Ik heb geen één keer een schot gelost en ik ben wel benieuwd hoe het is”

“IK HAD WEL

MEER tEgENstAND VERWACHt”

RINO 15

Operatie Tura Ghar is één van de

grotere operaties tijdens jullie uitzen-

ding.

Joshua: “Tura Ghar is het voorbeeld wat

je van een grote, goede militaire actie ver-

wacht. Je moet een inktvlek zien te krijgen

en dat is gelukt. Onze drills kwamen tijdens

de operatie goed van pas.

Kenny:”Toen we terug kwamen van een

patrouille hoorden we ineens een harde

knal. We zagen de impact op vijftig meter

afstand. De club ging gelijk in de drill. Ik

had het gevoel dat het een 107 mm raket

was of een mortier. We zijn zelf naar de

plek van inslag toegegaan. Daar was een

kuil en er lag een beugel van een handgra-

naat. Vervolgens zijn wij de aangrenzende

verdachte quala binnengevallen op de

manier die ons is aangeleerd. Ik ben er trots

op dat de mannen reageerden conform de

drill. Op zulke momenten verval je in je drill

en het klopte allemaal.”

Joshua: “De OVG-drill (optreden verste-

delijkt gebied) werkte gewoon. Daar moet

echt in Nederland meer nadruk op komen.”

Hoe gingen jullie de actie in?

Kenny: “Battlegroup commandant luite-

nant-kolonel Swillens hield een speciaal

appel voor de operatie, zodat voor iedereen

het doel duidelijk was. We waren er

helemaal klaar voor om met de actie te

beginnen.”

Joshua: “Het mooie van het appel was dat

we niet opgesteld hoefden te staan, maar

dat iedereen gewoon om de commandant

heen stond. Hij gaf echt een peptalk. Ieder-

een had zoiets van: nu kunnen we gaan.

De gedachte was bij Tura Ghar. Maar wij

moesten eerst nog een RIP uitvoeren voor

de operatie.”

(Anti Personeel mijnen) dreiging. Daar moet

je je niet mee bezig houden. Anders kun

je je werk niet uitvoeren. Je houdt er wel

rekening mee, maar je moet jezelf niet gek

maken.”

Joshua:”Vervelend was ook dat je altijd lang

onderweg was. Je verheugt je erop om naar

de base toe te gaan, wat normaal ongeveer

vijf uur duurt. Nu moest je rekening houden

met IED’s. Dat je er een dan een dag langer

over doet, daar word je wel sip van.”

Jullie hebben het verlies van Sergeant

Mark Weijdt van dichtbij meege-

maakt.

Kenny: ”We waren net op de terugweg

naar de base toen we een Medevac zagen

overvliegen. Iedereen had een raar gevoel:

Het klopte niet.”

Joshua:”We wisten al dat er iets niet goed

was. We kregen te horen dat er een WIA

(wounded in action, red.) was. De Medevac

vloog vlak boven ons door, terwijl wij daar

op dat moment een ROS hadden. ’s Avonds

op FOB Buman kregen we offi cieel te horen

dat Mark overleden was.”

Kenny: “Wij moesten het peloton van Mark

vervangen. We hebben daarom kerst op

White Compound in Chora gevierd in plaats

Dat was dus wel minder.

Kenny: “Ja, zeker weten. Ik had een kriebel

in m’n onderbuik bij een duiker op de route.

Bij de 5/20 search trokken we daar een IED

uit de grond. Het was een 25 kilo Home

Made Explosive.”

Schrikken?

Kenny: “Iedere keer als we naar Mashal

verplaatsten vonden we minimaal twee

IED’s. Op de heen en de terugweg. Daar

bereid je je ook op voor. Er was ook AP

”bIj EEN 5/20 sEARCH tROkkEN

WE EEN 25 kILO HOME MADE

EXpLOsIVE uIt DE gROND”

“Op FOB Buman vierden we kerst.”

RINO 16

van op Tarin Kowt. We deden het graag: je

kunt je inbeelden wat daar gebeurd is en

we wilden onze collega’s helpen.”

Hoe was dat om daar met Kerst

te zijn?

Joshua: “Ik denk dat het beter was dan

op Kamp Holland. Het was knus. We had-

den allemaal kaarsjes aangestoken en de

aalmoezenier hield een kerstmis waarbij we

Mark Weijdt herdachten.”

Kenny: “Het was heel indrukwekkend en

heel intiem.”

Joshua: “Je kreeg er een speciaal gevoel bij.

Dat we daar zo met ons peloton en enablers

(militairen van het PRT, tolken etc) zaten

was mooi.”

Konden jullie het goed verwerken?

Kenny: “We praten veel. Dat is belangrijk.

Een chauffeur van mijn groep reed ook een

keer over een IED die maar gedeeltelijk is

afgegaan. De hoofdlading klapte niet. Ik

heb direct met hem gesproken. Hij is er

goed mee weggekomen doordat we er

direct over hebben gepraat.”

Wat is het meest hilarische moment

dat jullie hebben meegemaakt?

Kenny: ”Soldaat-1 Robin is een rasechte

Amsterdammer. In Chora kwam minister

Middelkoop langs, waar wij al een tijdje

zaten. Middelkoop vroeg aan Robin of het

hem beviel. Waarop hij in plat Amsterdam

antwoordde: Jezus, man, ik ben blij dat ik

een bed heb man!”

Hadden jullie wel eens strubbelingen

in het peloton?

Joshua: “De samenwerking verliep lekker.

Daar hebben we geluk mee gehad. Je zag

wel bij sommige jongens dat ze binnen op

het kamp minder goed met elkaar overweg

konden. Buiten het kamp merkte je daar

niets meer van en klopte alles gewoon. En

dat is goed want het kan niet de bedoeling

zijn dat mensen minder met elkaar kunnen

samenwerken.”

“OpERAtIE tuRA gHAR Is HEt

VOORbEELD WAt jE VAN EEN

gROtE, gOEDE MILItAIRE ACtIE

VERWACHt”

“Iedere keer als we naar Mashal verplaatsten vonden we minimaal twee IED’s.”

RINO 17

Sinds 21 maart voert civiele

vertegenwoordiger Joep Wijnands

het commando over het Provincial

Reconstruction Team in Uruzgan.

De militaire en veiligheidszaken

van het PRT liggen in handen van

luitenant-kolonel Han Bouwmeester,

normaliter commandant van 11

Afdeling Rijdende Artillerie. Henk

Rietveld sprak met de overste over

een onderkend fenomeen.

Door Henk Rietveld

Waarom is er relatief weinig bekend over

het wel en wee van het Provincial Recon-

struction team? tot heden zijn er zo’n

vijfhonderd PRt-projecten in uitvoering,

maar inhoudelijke informatie komt vrijwel

nooit op tafel…

“Aanvankelijk was er veel aandacht voor

het veiligheidsaspect van de missie en de

daarmee gepaard gaande gevechten. Te-

genwoordig zie je duidelijk een verschuiving

van aandacht richting de opbouwkant.

Het PRT is een belangrijke speler voor de

opbouw van de provincie Uruzgan. Een

succesvol PRT werkt als katalysator voor de

missie, zowel in Uruzgan als in Nederland.

Ik zie het dan ook als mijn taak om veel

inhoudelijke informatie te verstrekken. Het

thuisfront kan vervolgens constateren dat

wij daadwerkelijk nuttig werk verrichten in

Afghanistan.”

Wie bedenkt de PRt-projecten en wie

fi nanciert ze?

“Elke morgen is er een PRT-meeting - sa-

men met een vertegenwoordiger van zowel

Australië als de Verenigde Staten - waarbij

bepaald wordt welke dorpen en projecten

bezocht worden. Met de stamoudsten

(maliks) en islam-voorgangers (mullahs)

wordt dan gesproken over de daar levende

behoeften aan activiteiten. Ook de reeds

in uitvoering genomen lokale projecten

worden op hun voortgang beoordeeld. Als

er ter plaatse problemen zijn gerezen, wordt

samen met de Afghaanse afvaardiging

besproken hoe die problemen snel kunnen

worden opgelost.

De fi nanciering van projecten komt uit ver-

schillende hoeken. De Afghanen zelf heb-

ben nauwelijks geld. De subsidiëring komt

dan ook van buiten, vooral van de zijde

van Nederland, Australië en de Verenigde

Staten.”

Worden Nederlanders betrokken bij de

feitelijke uitvoering?

“Ja, voor wat betreft de aansturing en

controle. Nee, inzake de praktische werk-

zaamheden. Ten aanzien van dit laatste is

het fi jn om te constateren dat de Afghanen

zich in toenemende mate betrokken voelen

bij dit werk. Werknemers komen uit de hele

omgeving van een project. Vooraf volgen

ze ook vaak nog een vakcursus van enkele

weken in Kamp Holland; bijvoorbeeld voor

timmerman of stukadoor. Sprekend is in dit

verband dat er Afghanen zijn die zelfs uit

Kandahar, over bergachtig terrein, komen

lopen naar Tarin Kowt, een kleine 200

kilometer. Het te gebruiken materiaal wordt

veelal door lokale aannemers geleverd,

zoals hout, bakstenen en mortel.

Door dit alles voelt de bevolking zich echt

betrokken bij de projecten. Er is com-

mitment en draagvlak. Ze zijn trots op hun

prestaties. De projecten hebben daardoor

een diepe impact. Het draagt er absoluut

aan bij dat de wapens niet opnieuw worden

gegrepen. Dankzij deze betrokkenheid

wordt ook de eigen veiligheid van mensen

sterk bevorderd.”

Eerder sprak u over het streven naar

bestuurlijke vernieuwing. Kunt u dat toe-

lichten?

“De levensomstandigheden in Afghanistan

zijn beduidend anders dan in Nederland.

Zo ligt de levensverwachting daar tussen

de 45 en 50 jaar. In Nederland liggen die

leeftijden 30 jaar hoger. Dat brengt met zich

dat de huidige generatie in Uruzgan alleen

in oorlogsomstandigheden is opgegroeid.

Gevechten met Engelsen en Russen, een

burgeroorlog en ga maar door. Er is daar

dan ook nauwelijks kennis hoe je een land

moet aansturen. Dat wordt een item waar

we ons als PRT in de praktijk expliciet(er)

mee gaan bezighouden. Ook het in directe

zin ondersteunen van districtsbestuurders

vormt daarvan onderdeel.

Die bestuurders moeten zichtbaar worden

voor de eigen bevolking; moeten gewaar-

deerde en erkende aanspreekpunten zijn.

Dan bouw je vertrouwen op in eigen kunde

van de Afghanen.”

Zitten er veranderingen in de lucht inzake

het PRt-werk ?

“In Uruzgan zijn twee soorten projecten:

enerzijds de korte en anderzijds de lang-

lopende projecten. We hebben ons in de

beginjaren vooral geconcentreerd op de

eerste categorie. Mede omdat de bevolking

gewonnen moest worden voor een om-

mekeer in de ontwikkeling van het land.

Kleinschalige projecten lenen zich bij uitstek

daartoe. Die aanpak heeft inmiddels duide-

lijk vruchten afgeworpen.

Nu komen we in het stadium, dat we

projecten gaan starten, waarbij we ook veel

internationale hulporganisaties betrekken.

Aan deze ontwikkelingen hoop ik mijn steen

te kunnen bijdragen.”

Heeft u zin in uw periode als PRt-com-

mandant?

“Ja, enorm. Ik mag leiding geven aan

enthousiaste teams, die aansprekende pres-

taties neerleggen. Ik verheug me daarop. Er

is bovendien nog heel veel werk te verzet-

ten.”

‘DE bEVOLkINg VOELt ZICH bEtROkkEN BIJ DE PROJECtEN’

OVERstE bOuWMEEstER OVER HEt pROVINCIAL RECONstRuCtION tEAM

18RINO

RINOSPORtIEF Met medewerking van sergeant Dennis Gorree, LO Sportgroep RVS

LO&spORt NEWsFLAsH De fitnessruimten worden binnenkort

aangekleed met nieuwe posters. Zowel

de fitnessruimte beneden als boven

krijgen een ‘nieuw gezicht’. Wellicht

motiveert dit enkele collegae om nog

langer op het stepapparaat te blijven

staan, dan wel nog een paar herhalingen

met die zware dumbell te maken!

Er worden in de komende tijd weer

Assistent Klimtoren Instructeur (AKI)

cursussen gegeven. De AKI assisteert

tijdens klimtoren lessen en oefeningen

met klimactiviteiten. De AKI fit mensen

in tijdens klim- en abseilactiviteiten.

Knopenkennis, knoopvaardigheid, kennis

van materiaal en goed om kunnen gaan

met mensen (ook wanneer zij hoogte-

vrees hebben) zijn belangrijke aspecten

van zijn functie.

In deze rubriek stelt de RINO telkens een topsporter die werkzaam is bij 13

Mechbrig, aan jullie voor. Aflevering 2: Sergeant-majoor Sacha Hameleers, Al-

gemeen Militair Verpleegkundige bij 13 Geneeskundige Compagnie en guard bij

Basketbalclub Kimbria en het KL Basketbalteam.

Hoe ben je met de basketbalsport in aanraking gekomen?

“Eigenlijk sinds de middelbare school. Via een vriend die dat toendertijd in competitie ver-

band speelde.”

Wanneer kwam je er achter dat je aanleg voor basketbal had?

“Gedurende de sporturen op de middelbare school, als we een partijtje gingen basketballen.

Vond het een leuke sport.”

Ik neem aan dat je ook in clubverband speelt. Waar en op welk niveau?

“Ik ben begonnen toen ik 15 jaar was bij BC Kimbria te Maastricht. Hier heb ik 5 jaar bij

Dames 3 gespeeld. Met KL team in 2003 voor het eerst mee mogen doen met het KL team.

Daarna toch het gevoel dat ik ‘het wedstrijd spelen’ miste. Zodoende ben ik 2 1/2jaar

geleden weer bij BC Kimbria begonnen met trainen en wedstrijden te spelen. We spelen dit

seizoen in de overgangsklasse B Rayon Zuid. Met als verste uitwedstrijd in Cuijk!”

Hoe goed is het dames KL basketbalteam?

“HEEL GOED! Met uitzondering van het NMK 2008 hebben we altijd goud behaald. De

luchtmacht en marine dames zijn dan onze tegenstanders. De Kmar heeft helaas geen dames-

team. Vorig NMK 2008 heeft de marine gewonnen. Dit jaar zouden we een hele goede kans

maken! Er zijn 3 selectie middagtrainingen in Amersfoort aan voorafgegaan. De opkomst op

zo’n selectietraining zou veel hoger kunnen zijn, als er meer dames zich hiervoor op zouden

geven. Helaas kregen we te horen dat het NMK voor de dames niet doorgaat. De marine

en luchtmacht hebben zich teruggetrokken omdat ze te weinig dames hebben om een team

te vormen. Heel erg jammer, want we hadden een goed team én we hadden wat goed te

maken na het verlies vorig jaar.”

Wat maakt de sport zo aantrekkelijk voor jou?

“Het teamspel. Ik ben maar 1.62m, als guard heb je een belangrijke functie bij het opbrengen

van de bal. Het spelletje opzetten. Als daarvanuit gescoord wordt is dat super! Het samen

werken en op elkaar ingespeeld zijn is verder ook belangrijk en super als dat allemaal lukt!”

Hoeveel uren steek je in het basketbal?

“Twee maal training op dinsdag en vrijdag van anderhalf uur. Hiervoor ga ik speciaal naar

Maastricht. En in het weekend vaak een wedstrijd. Als het een uitwedstrijd is ben je soms

wel heel je middag/avond kwijt. Verder hoort er in het clubverband ook bij dat je een aantal

keren per jaar bij een andere wedstrijd gaat jureren. Dit is het bijhouden van het scoresheet:

wie heeft gescoord of een fout gemaakt. Of je moet de tijd bijhouden.”

Is het te combineren met je werk?

“Niet altijd. Soms is het erg lastig, zeker als je veel oefeningen, en met name ondersteunin-

gen hebt. Mijn trainer en team weten dat ik vaak weg ben voor mijn werk. Gelukkig begrij-

pen hij en mijn team het. Maar ik blijf het zeker vervelend vinden om trainingen/wedstrijden

te missen!

Verder is het bij het KL team soms moeilijk om voor selectietrainingen of het NMK zelf be-

schikbaar te zijn. Zo heb ik het NMK 2008 gemist omdat een geneeskundige ondersteuning

in Klietz voorging.”

Heb je een idool/voorbeeld?

“Een idool/voorbeeld had ik niet echt. De combinatie Scotty Pippen, Dennis Rodman en

Micheal Jordan vroeger in één team was leuk om te zien.

Tegenwoordig bestaat er ook de WNBA, hier vind ik Becky Hammon bij San Antonio Silver

Stars erg goed.”

CLAs-bOkAAL Komende evenementen van de CLAS-

bokaal vindt u terug in de kalender bij

categorie ‘evenement’.

Hiernaast kunt u nog een blik werpen op de

tussentand.

bRIgADEspORtER VAN DE MAAND

RINO 19

spORtkALENDER

Komende maanden staan onderstaande evenementen voor de deur:

Datum Evenement Categorie

19 mei Zwemmen S / D

26 mei Sportschieten S

27 mei Atletiek S

28 mei Oriëntering

onderdeel

(Clasbokaal) S / V1 / D

28 t/m 30 mei Zeilen S

3 juni triatlon S / V1 / D

8 t/m 12 juni Zweefvliegen S

12 juni Speedmars

(Clasbokaal) S / D

12 juni Ruitersport S

17 juni Schieten pistool

en geweer voor

onderdelen

(Clasbokaal) S

18 juni Geweer en

pistoolschieten S

1 / 2 juli Mil. vijfkamp

(CLAS-bokaal) S / V1 / V2 / D

28 augustus Wielrennen S / D

2 september Beachvolleybal

4 – 4 S

Nr Onderdelen Kaz. Volleyb Futsal

1. ZE LtK LTK 100 82

2. ZE GSK GSK 78 95

3. 101 CISBAt GMK 74 90

4. ZE PJK JPK 95 66

5. KMA KMA 86 74

6. GENIE WEZEP PMK 90 62

7. ZE S’BERGEN OK 100

8. 130 CLCIE GMK 86

9. SCHOOL ZuID SK 82

10. 200 B&t GMK 78

11. 13 MECHBRIG RVS 70

12. ZE DEN HAAG DEN

HAAG 60

tussENstAND ALL-OVERkLAssEMENt CLAsbOkAAL kL spORttCOMpEtItIE 2009

RINO 20

NAVIjVEN

Wij hadden geluk: Na acht maanden kon-

den we ons mannetje Shuka ophalen.”

Het begin van…

“De start was zeker niet gemakkelijk. Eerst

werd Shuka ziek en na zijn herstel bleek het

een hond met een fl inke gebruiksaanwijzing

te zijn: hij is enorm slim, niet snel onder de

indruk en nergens bang voor. Het heeft

uiteindelijk meer dan een half jaar geduurd

om hem in het gareel te krijgen. Maar we

leren nog elke dag bij. Hij luistert inmiddels

goed en bovendien is hij nu ook volwassen.

Dat scheelt een hoop.”

Ondanks die intensieve start besloten

jullie er nog een tweede Laika bij te

nemen. Waarom?

“Dat hebben we van begin af aan geroe-

pen. Shuka is namelijk enorm op andere

honden gericht. Al hebben we wel fl ink

getwijfeld. Stel dat we nog zo’n exemplaar

als Shuka zouden krijgen….

Via dezelfde fokker, waar we regelmatig

contact mee hebben, kregen we te horen

dat er een reutje “over” was: een geselec-

teerd baasje bleek toch niet aan alle eisen

te voldoen, en zo kwamen we aan Bjelki.

Het bleek een tegenpool van Shuka te zijn:

rustig en onderdanig. Bovendien werden we

in de opvoeding geholpen door Shuka. Die

twee vullen elkaar prima aan.”

Uiteindelijk ben je ook met de

honden voor een trekkar gaan

trainen. Hoe is dat in z’n werk

gegaan?

“Zoiets doe je natuurlijk niet van de ene op

de andere dag. Het was in eerste instantie

een kwestie van veel nadenken en research

plegen. De kar heb ik na lang zoeken via

internet gevonden.

Anderhalf jaar nadat we Bjelki hadden

gekregen ben ik voor het eerst met beide

honden voor de kar gaan trainen. Dat deed

ik samen met de fokker. De eerste keer was

erg onwennig. Dat kwam vooral omdat ik

niet specifi ek genoeg was in mijn comman-

do’s. Inmiddels gaat het al een stuk beter.”

Hoeveel tijd gaat er in deze hobby

zitten?

“Toch al gauw tegen de 30 uur per week.

We streven ernaar om drie uur per dag met

ze te lopen. Dat is exclusief de drie uur per

sessie voor het trainen voor de kar in het

weekend. Dus tel maar uit.”

Ga je ze ook nog ‘ns voor een echte

slede spannen?

“Het is zeker een droom om ooit met

Shuka en Bjelki een tocht door de sneeuw

te maken. Het is echter wel een realistische

droom. Maar dan zal ik wel meerdere hon-

den voor de slee moeten spannen.”

Zinspeel je daarmee op

‘gezinsuitbreiding’?

“Daar beginnen we alleen aan wanneer de

mogelijkheid zich voordoet om in het bui-

tengebied te gaan wonen. Bijvoorbeeld in

een boerderijtje met een speelweide. Naast

de tijd die je in deze honden moet steken,

dien je ze namelijk ook volop de ruimte te

geven.”

Hoe ben je bij deze bijzondere hobby

uitgekomen?

“Mijn vrouw en ik wilden eigenlijk al jaren

een hond maar omdat we beiden fulltime

werkten ontbrak het ons aan tijd. Boven-

dien konden we het juiste ras niet vinden.

We zijn gek van honden die dichtbij de na-

tuur staan en kwamen dan ook regelmatig

uit bij malamutes, wolfshonden en husky’s

maar er was telkens een ‘maar’. Totdat

we bij toeval op een West Siberische Laika

stuitten. Dit was ‘m! We zijn ons verder

gaan verdiepen en raakten meer en meer

overtuigd. Vervolgens kreeg mijn vriendin

de mogelijkheid om parttime te gaan wer-

ken en konden we zo’n hond aanschaffen.”

En toen? Kwestie van een fokker

opzoeken en een puppie ophalen?

“Nee, zeker niet. Via via kwamen we uitein-

delijk aan het nummer van een fokker in de

Belgische Ardennen. Dat is inmiddels alweer

meer dan vier jaar geleden. We werden uit-

genodigd voor een kennismakingsgesprek

dat veel weg had van een kruisverhoor. Op

zich wel terecht want de Laika moet geen

mode-hond worden die die door verkeerde

selectie in een asiel beland; de vele Husky’s

in de asielen bewijzen helaas het tegendeel.

De Laika is een energieke en gevoelige

hond die veel beweging en aandacht nodig

heeft. Het is dus geen hond waar je zomaar

aan kunt beginnen. Bovendien gaat het om

een in Nederland nog niet veel voorkomend

ras. Wachttijden van twee jaar vormen geen

uitzondering.

RINO 21

WAt DOE jIj NA VIjVEN?Mark smans,

sergeant 1 Mortiergroep

A-Cie 17 painfbat gFpI

Eigenaar van

West siberische Laiki

(sledehonden)

RINO 22

AgENDA

10 juni Zaalvoetbaltoernooi Sportzaal RvS

ACtIVItEItEN

De pasjes en tegoedbonnen voor de diverse activiteiten zijn allemaal binnen.

Op vertoon van de smartcard kan men daar gebruik van maken.

De evenementen zijn :

• Bowling (gratis) in het Vrije Tijdscentrum in Best

• Squashen (gratis) ook in Best

• Zwemmen (met 2 euro bijbetaling) in de Tongelreep. Houd hier rekening met

het feit dat de het golfslagbad dinsdags om 18.00 uur gesloten is.

• Sauna (met 4 euro bijbetaling) in de sauna te Son.

• Karten (met 7 euro bijbetaling) bij Karting Hezemans te Eindhoven

• Waterskiën (gratis) vanaf begin mei bij de Kempervennen in Valkenswaard

1 Max Payne

2 Behind Enemy Lines III

3 Meet Dave

4 Wanted

5 The X Files

DVD tOp 5

RECENsIE: pRIDE & gLORY

Je kunt niet zeggen dat je continu verrast

wordt tijdens het kijken naar de fi lm Pride &

Glory. Veel momenten komen bekend voor

uit andere fi lms. Vermakelijk is de fi lm van

regisseur Gavin O’Connor ondanks dat des

te meer. Een fi lm die lekker wegkijkt dus.

Als tijdens een (schijnbare) routineklus vier

politieagenten om het leven komen, wordt

de zoon van korpschef Francis Tierney Sr.

gevraagd om de zaak uit te zoeken. Ray

Tierney worstelt op dat moment nog met

een oude zaak en heeft er eigenlijk niet zo’n

trek in. Omdat hij echter behoorlijk close

was met een aantal van de omgekomen

agenten en ze lid waren van het team van

zijn zwager Jimmy en zijn broer Francis,

besluit hij met de nodige tegenzin de zaak

toch op zich te nemen. Het blijkt al snel

dat er een luchtje aan zit en dat er mogelijk

agenten bij betrokken zijn. Het wordt

natuurlijk pas echt lastig als de sporen in de

richting van zijn familie wijzen.

Origineel is de fi lm niet, de moeite waard

van het kijken echter wel degelijk. Naast

het acteerwerk is ook de manier waarop het

verhaal in beeld wordt gebracht erg fraai. Er

is veel van de schouder gefi lmd en dat geeft

het geheel een passend onrustige sfeer. Het

onwaarschijnlijke einde moet je als kijker

maar voor lief nemen.

Originaliteit: 2

Amusementswaarde: 8

23 RINO

Het archief van de RINO herbergt een schat aan oude foto’s en teksten. Aan de hand daarvan is goed te zien wat er in de loop der jaren zoals is verand-erd in Oirschot en wat juist helemaal niet…..

Tussen oefenende voertuigen op de Oir-

schotse Heide viel deze op een prehistorisch

dier gelijkende machine uiteraard op. Het

is een zogenaamde woel-machine, ontwor-

pen door de afdeling Werktuigbouw van

de Technische Hogeschool Eindhoven, die

gebruikt wordt voor een onderzoek naar

dynamische krachten die vrijkomen bij het

graven van sleuven voor drainbuizen en

kabels. De technici riepen bij een defect de

hulp in van sergeant-majoor Kocken van de

Hulpwerkplaats.

15 juli 1974

Onze artilleristen werden op 20 april ver-

rast met een grote alarmoefening. Voor

het vertrek via de tankpoort kregen ze hun

laatste instructies van kapitein Van der Meij

(midden in de cirkel).

4 mei 1972

De laatste loodjes.

Lichtingsploegen gaan en komen. Zeer bin-

nenkort zwaait de lichtingsploeg huzaren af

die thans het B-esk van 11 Tankbataljon vult.

Dit eskadron legt de laatste hand aan het

onderhoud van hun tanks.

Zoals Bastogne, naar welke stad deze tank

is genoemd, geschiedenis heeft geschreven

namens hetzelfde B-eskadron.

Zij wonnen de Bult Francis Beker, een trofee

voor tankschieten: het eskadron schoot

daarnaast met een team o.l.v. kornet Homan

in de internationale tankschietwedstrijd Ca-

nadian Army Trophy naar de internationale

top en enige weken geleden demonstreerde

het eskadron nog zijn kunsten voor generaal

Haig, NAVO-opperbevelhebber in Europa.

Met een enorme dosis ervaring en de

trofeeën in hun zak kunnen de huzaren van

het B-eskadron trots zijn op de belangrijke

bijdrage die zij leverden in de geschiedenis

en de prestaties van 11 Tankbataljon

17 augustus 1977

RINOSTALGIE

RINO 24

tEAMGEVOEL

ongezien in vijandelijk gebied te kunnen

infi ltreren en exfi ltreren dien je jouw acties

goed met die van je collega af te stemmen.

Het vereist een zelfstandige, actieve, crea-

tieve en verantwoordelijke instelling.”

CHARME VAN HEt VAk:“De grote mate van verantwoordelijk en

zelfstandigheid. Als manschap wordt je ook

opgeleid in commandovoering zodat je

inzicht krijgt in het handelen van de com-

mandant.

Er wordt dus verwacht dat je meedenkt.”

sAMENWERkINg:“Een goede samenwerking is onontbeerlijk.

Om bovengenoemde redenen en omdat

we er wel eens alleen voor kunnen komen

staan. Dat betekent dat je op elkaar moet

kunnen vertrouwen en bouwen. Dit team-

gevoel neemt toe naarmate je meer met

elkaar traint.”

VRIENDsCHAp:“Wanneer je een tijd lang met elkaar in een

Fennek opgesloten zit ontstaat er vanzelf

een band. Een weekje samen in de Eifel bij

-15 doet eveneens wonderen.

Daarnaast trekken we ook wel ‘ns samen

op na vijven door bijvoorbeeld de stad in te

gaan voor een biertje. Wij hebben het geluk

dat het tussen ons klikt. Qua karakter vullen

we elkaar zeker aan.”

ongezien in vijandelijk gebied te kunnen ongezien in vijandelijk gebied te kunnen

infi ltreren en exfi ltreren dien je jouw acties infi ltreren en exfi ltreren dien je jouw acties

goed met die van je collega af te stemmen.goed met die van je collega af te stemmen.

Het vereist een zelfstandige, actieve, crea-Het vereist een zelfstandige, actieve, crea-

tieve en verantwoordelijke instelling.”tieve en verantwoordelijke instelling.”

CHARME VAN HEt VAk:CHARME VAN HEt VAk:“De grote mate van verantwoordelijk en

zelfstandigheid. Als manschap wordt je ook zelfstandigheid. Als manschap wordt je ook

opgeleid in commandovoering zodat je opgeleid in commandovoering zodat je

inzicht krijgt in het handelen van de com-inzicht krijgt in het handelen van de com-

mandant.mandant.

Er wordt dus verwacht dat je meedenkt.”Er wordt dus verwacht dat je meedenkt.”

sAMENWERkINg:sAMENWERkINg:“Een goede samenwerking is onontbeerlijk.

Om bovengenoemde redenen en omdat Om bovengenoemde redenen en omdat

we er wel eens alleen voor kunnen komen we er wel eens alleen voor kunnen komen

tEAM:Bemanning Fennek 3e Verkenningspeloton

42 Brigadeverkenningseskadron

Wachtmeester Adam Abdillahi Roble

(Voertuigcommandant)

Korporaal Marinus Rottier

(Boordschutter)

Huzaar 2 Nicky Horseling

(Chauffeur)

OVER…

HEt ‘gEHEIM VAN DE sMID’:“Ons credo is ‘Zien zonder gezien’ te wor-

den. Wellicht een open deur maar hij vertelt

wel alles over de essentie van ons vak. Om

Reageren? Communicatie13Mechbrig@mindef.nl