~~ICHVE DIET iEm. EVE4r-Dw,:i.A ri Im

e K .. x. . *' %' . i .: %. W ê /. w. v.x . . I v. q .e' vN - %d .. ?' %. .. ..., *% w. ehp r' %:ar e * *'w. ., - * . a <, . .a . # q > ub aw *' . u 1. *% I A r, .a # W.#'..% y. >' z -' -' K, 'H 1 : % ,.* l .,%'P *.C J % * t * *' t'- 'Y NY '%' * e's s - A M, , k - t 1 s t.n *..v *- a t.- . . œ# . u t &'o & p 41 I I kt w. .. I ; a :e.a , jz.G o < 5 e. CXV - ' $ N e' -e . . .d 4 w' s to @ .e q 9 x l.Ae e. * g v.x I a.> e4 e / w. êp. r - .%% o m . , 7 < %. Ny 1, .. .. @ a. .. h qs g a . : p' xh % f . - .u. *% r AY. e : g. 4..w vo- -, *' ., & '-.. w , ti4-w @ .el, f t e v. : r '*. h.. . z x : a. ww# .e , . .q #.* <' $ A* k 1 r- 1 $ #'# m:.* + v2 * 3 W *.. .. r' & . la v .,. > v . I s . s o. ...x r , .a o we 4. A. e N - I a .. e' ; .< : & ra ..1u- . f e .. 4: &= pk .> l u . 1 @. .. .. )' $ : ; - $, . a .w.s v...,- ..,r r 5. - w . - .. k 'a .v$.. .e w .A,x..xy,. x z -. x jp . '.t œ $ !q . - # -0 '-.F .'* e 'j. xu - .i. -- . - .0 . . h. -..x: - .. - v e x q. J , *rw $ : I 1 z ê a z. - x: K q. j qy .*. .. : .. % pv x .; -&6 o .r - e' , v. J h .. * z 4 v : *A..q yx x * 4.. > - >. . z . I .. *2.& e. ..'. . .- - - e '' ' % v' * < -. @. '>.œ z ..- . - .- y jhq .1 .Ie % e' ! - t 1. N y d ' '- Q : M - r * *.p. .. .. ! * < a .% - x v w.e . . . q j - y . ... + j .e.r . . .. . . -.. R -J r v' .. g q ,..<. < - t .* # I .-> e' I .. . a ! .. : - $ ...e. t *1e. . r. ... . â w s # . v 4 <% x %... - + > r x k. go ,. , z l . '.'h o l l #'t .p L - # - e @ z - <. p * z ' 'z - e. . . ..<v. %% # 5 : x *#' . N- wx x .) *z .. J %w. -. ! I> . z . I ' .. . 1 - a - . r .. p e - h k . -.. .- l w . .. j x

'

# q u.. a . J' '-F' h' * C J4 *' K œ' êxI J .* P w. - . e vtl -s .. G X : % . I '2 -' *' Pz ** e '' 4 *. *% z q . F ... . y. s.. * z r #' -. # h : .. &.v z *m# ' I - ' 1- a - &* r .1 . > g r , v . @ >... % à, v. 1 . F 3 ; A' .w a. , ..3. . . j v s. .h y ,. x jP J k * V*1 1 - -jl !' '''9 w''' '' (1 ' :- 1, %1 s e '.$ : l.p #'e p

'

F'.. .1 *t

'

l : *

'

is . - -v a- . - . - -v.. ' e h 2.. .

'

j % . .1 p ! :h? - I W> L w é 4.%K >@ t e ::*1 - @ 1 B - Y O* - $.' - uN h&.K.d l <> > L.-O em 'w .- ç *'w# œ * *& *' &* *Z# *'> ç CT uz z .- > & 1- I - x x # r k f y u er - - ., - - A. . .. - e m 1 M . - 1 >* * . ..... .. . .- w. - -..-u ..-w.- - . #v C ç- > - ... + . .. .- m. - - . . , .a @ . w . o# 1 ' 1 .. -.* I r . - j d%- wi - . t; ,I lt . -* t .> #. - ws ...@ w. I > ye % d T. : *-' 4 ). # . > 1 ' J . NK k ';'- .. e . *-' Yz .w. .e r 1 ( . I- j 1* ç p' : '. *. ..k'' % % , > < ' c I I I j . ,Y 'fk . k; q . a! d : p

e J l . I: %. t 1 -* > e*. : .. .. &a I % ..m, I 1 Wl ? *1 . Fy .4 .e z %' N . j. 4 l . l $. - ... 4*' .* . .- .... I ... - ..w w- .- .. ....... l * - * <q * w. - - >* + %n j >w z hc - - ... . eq . e - o k - - - w. - > k 4 . p.$ ' * '' @'-. -- .- -. .v''+. e '-*''-* v '- h >. .W',*- - - G-e >. I ' *. . e . .- s H d IJ- .., : 1. .. I I r t,u .re- wv . . .. . me -.. + g J' ' 1 * 1 w œ d % of' *. * * : *' 2., . q I aeI < 5 , r x- x . . .- ..-'. 5, ,.4 ,X ** V 2. % ' '* w' -.x p. . A w @ .. - ww z k ! .b e - uz m . 4 e5 -N x. w. - e K%.œ q .. * x 2. ''- - .. % 1 .. h* .': & , # # hzr e' J+ œ * : %. s: o * . .. x , q k - : * s t e ..# y %. , zV G' .* , ..4 - %. M I z'%w u w .e c. .. .y e.a . 0, v. x % .. q j%> , - r > .- . .. x tu. r . - ! & &. . . A - .% j e; x. w. ... .s K : y .@e' .. .. :z' % . A, êq . . . f q J . : .' , I .' r o. ..a . .z' r . g. zz .x m v. . 4 h e %e - e. * .f I * 4 ? . x' . d vv.a 7. a..,:, e + s.. . - - z'.r .e T, .j x y . . . .. .. a. . .. m x z x z' j* s. x x' r= - e .. ... .z . ' . *.- . x. . r œ r: - % .. x .I a *

'

. .... .y

'

,.. . e . * ,. . : - I . v w- * 1 .w e. ,.'' . .'.h , 'N ! * T' 1 'T G * > l rk.t y à vu ; ., v p .. e j j- . ; - .kj (

'

% 11 e - -: œ. .. l. w - ... .. - -G . F W -f .. lR k - V e2 * , ..1- 4u - xy Jz l * vw .e' .; I : ' '* '*R i *K 3*N.. mu . F- - - .. h *'- e , .p a , ix < waa >.- '* z - # . r k. - 1 x g x: *l .. e ê.# >. .. .- q ... 4 p .. :4 - w -. t & .' z I - %. .x e % .' s- ) ! x .. . f A -' .1 . *% .. r . Nwç F e. . : .,N :r h. - p- .1 .. i.w .. : ew r' +4 v N e #I r. - 1 v w. -hvhe w e * '.. ., 6. e . .-%# w. @ w A *' ..:l'.ir # 1. tb .. ,' N.As ., -. e . w )1. % '# SP : : e. - a #w,.. , , / y: ''.h a x 4 . ..u-. . * V eW .# - . ç .+ k J

- lg 'hei *'%+i lM -- xf a4Is kl** -.jW

jp > e.. .z x z. r w'kw ë. s j, < -- < .' g l e- x. b <. 4 .!*% - .a % 4N e , *œ h' K ' TI v : '' N .. x lt - * w. g 1* j---* ekw.- - '* >' - - ** 1% x %e N- *. -v

'

e I !: m * w 5 x N*.j. . .. K a .gI I z .. .... e. e' B * t x> A- ' X l e' nl.. . * J <% .. . % . ... w . - . + , ...- < zJ v .. - wax . . .. w. q twh e' . .. j. . o :- -# * % w .- w % .4 #. . e Ia. < - *1 ' -œ. JI .- - x . ell # ''' 'V' * œ e : #t i! v . !' ' 1* h z'I : ! * * $ - 1 $ 2'! ,4 l nt k. . ... l % #e x #- *. % ''. . 1 .. w' #l e. .. l &< - ..+ + S , *v -' z e - *' .1 ta ! < .h % K# V q . >t l v .j.- yp v I w-.HF *- #ml @ m- w. e. e * p/: %

'

t-.. #qhs 1

, t .. ,* 1 <. e.q.X ,' C N* #.' l v- w.e . * Jk - .0s ' v - Jw' w.*' *- <N <.Y 'T' A .. * * b K I l %. 'h w. ., j y .. w %..0 x - l.. , >. ,. - n, - - p %* 1 - - , ... y. %1 .ë 4 - * . . . ul. u* .. 2. -1 w 4 vr 1 *A'*' % ..z' % *. aem..... ......< ... .. ..... . .ue 1 , .1 * ç q - e &,*' 2* . z K - * e. I 'A..w . % - : 1. . ,. N. $ jk'o w .. a --ae e. - J . e-l' e' , - '* 3 * ' . f' - - '. .., F- . 1 N r : *' '.*' j .. .. q - u ..* . - x . .œ oewu m u o . - ljwxoy: w. ! * Vn . : V .. : .- - e o - ' '-e >>* - H -- - ># - - - a, - *. x & ** : * *. - .A k u'a e. - % : e = YL.. p g u j !q .. * .. .. ... w .) . ,z r' j o .. k t 'K ... .'' . b ; '. .. 2 : l 4 ''.. K .v.r % 0. p j yI% I .1 l #* x. . .h t- 4% q . ( >4 . .,.,. '' ., . ( 1w l , ', # ! Aj .. e .œ'.' .. #

'

.. g

'

4. - . p .l 1 z.e '''. 1 '

'

e' vB w F : j --' ( *

'

. e - *..h

'

q, .y 1 . .. . .. -.. p K

'

.' . ,. ! v w, . f

'

. ,q

'

w .>- .. .- q a? 1. .. G

'

'* vi T b. a . .. o 1 y .F ..T 4 J > .. . -' : - <. : . - . . g, . z ., < * v r.v *w . . .x I o ag e .. . t ,,% .œ .' . . . w# % .x Y I 1. x - qz. p' F I ., . * 1,% - . * * x ! ** (' jve ... 4 e'a + %. %e w % .. A #' ''> 3 T 1 , . zv - . . o v .* w. m' .. > z x. * . ee*' r : . % I .. % = e ..1 l -., , % g * w p/ œ 1.e' = > ,.r . j ..., x . g -y. q o . . . : .I j 9 : *' t' < u w 2-- - v . ! + . ...1 , -w > q. t 1. e. a% .# > . - u .1 ' i .. z ., % - > a.w .. - .. e . az s < 'e .'& .. T G, .,. q . . . . .<g e 1 - #' # w *' >. . .. . q l . x *' F.. *. o e' A. .: .3 ,F' h % C I N. x q /%. , a . . e q ./.Y z.

LOUISA M . ALCOTT.

EEX SICRTJE XET ZEYEX SEYEN,

DOOR

P. J. A N D R I E S SE N.

Tweede druk.

AMSTERDAM y

JAN LEENDERTZ.

Gedrukt bj F. E. Maedonal; te Njmegen.

V O O lt BE RI CH T.

'rF'czlzld6r de fïf6l niet le.vpffel#à lang zpM z#n .g:znprtfezl ,had f/c dit boekje genoemd .. pfezl nichfe met zeven neven , driepp-.s en z:: tantes.'' Ik wpAl# het echter beter , er 4ï8 ooms en

tantes maar af f: laten) zllf 14it het werkje Z:JJ, waarin 'Jàze niet vlï,s.s:s kon.

f6r,gf was f:à roornemenn, het ôp:àj: geheel en al 0,p, te Ycr-ken en 't rerhaal op Nederlanhchen ôpp'n, over te brengen. Dat

Y(I: echter pzlzzlpgdl#à ; daar de fpcdfcs&s geheel en al Ame-rfkccAltsc/l z#n en w:I6 der sedc/lrdtlep roorrallen pAl-0#:!#7c inNederland zp'lftfezl kunnen gebeurd zgzl. Ik heb het 4v.: welniet vertaald , maar zpp#c/l# bewerkt , dat het pprerpzllzlgà:gebleven ï.s en #$f: onze lezeressen en lezers àvzlzl:Al zeggen ,

dat ze àdzlzlï,s gemaakt hebben met een dc/lrgldf:r , aan fweTàetallooze -:ï,9/e,s en ypzlgp'd brieven ran dankzegging gezondenhebben ppp'- vroegeren arbeid , en die 4sfd wel mag zeggen 'Jzl

den dvlccà van het y:l#*# publiek te rallen. Frïdc/l en nieuw

Iv vooRBEm cl'r.

z#n haar pztlcfffpgep en f/c twqfel er #663l:zi>: aan, PJ 't pïc/lçemet haar zeven neven zal ppzc mehjen en J-pn#:l,s wel lpdï:Al.Mocht #ïJ werkje een goed onthaal rinden ; - waar.nchnnlnk

zullen lcg de dm6rïkccs.sc/l: Dcltrqfster zl0# wel ed/l,g aan onze.#,f###8 landgenooten te genieten #:t)eAl.

AMSTERDAM , 1876.

P. J. ANDRIESSEN.

V O ORBERICH T V O OR D EN TW EEDEN DRUK.

Dat de ScArfj/df6r ppà in 0Al.9 land rrienden w:rzf/ïerf be-,?g/gz6zl de gedurige herdrukken Acrdr werken ten onzent. Afv:deze herdruk met hetzelfde dvccd: worden begroet al8 de eer8tezfïfgcpe en pp# tal van lezers en I6zcre.s,s6Al winnen ; 'f is de

wle/ldc/l ran

DEN UITGEYER.

EERSTE HOOFDSTUK.

TW EE MEISJES.

Eenzaam ' zat ze daar in de groote pronkkamer , de kleine

Xosa, en haar zakdoekje lag naast haar , gereed om deneersten traan op vangen , oogen zouspringen : want ze dacht aan al 't verdriet, dat haar jeugdighartje neerdrakte. Ze hatl zich in deze kamer begeven , welkezij oordeelde een geschikte plaats te zijn om zich ongelukkigte gevoelen : want het was een somber vertrek met oader-wetsche metlbelen , donkere

te die haar uit de

ordijnen en aan de wandengvo1 portretten van deftige oude heeren met pruiken , da-mes met puntneuzen en hooge kapsels in lange kleerenof korte rokken , en die u met glazige oogen aanstaarden.

't Was een bijzonder geschikt vertrek om verdrietig te zijn en't scheen , dat de regen , die zoo onvriendelijk tegen de ven-sterruiten aansloeg , tot haar zeide : ,,Ga maar aan 't lmilen ,Rosa ! lk doe dapper met u. mee !''En Rosa had inderdaad reden enoeg om treurig te zijn :g

want ze hadhaar vader verloren , die haar geen ander, huis had gelaten dandat van haar outltantes. Zij was daar nog maar éen weekgeweest , en ofschoon de goede oude dames alles gedaanhadden wat zij konden , om 't haar aangenaam te maken x

geen moeder meer en had kort geleden ook

6

was haar dat slecht gelakt : want zij was eell geheel bijzon-der kind , waalGt ze niet wijs konden worden.Zij hadden haar de vrijheid gegôven om door 't geheele

huis rond te loopen , en een paar dagen lang had Rosa zichvermaakt met door 't oude gebotlw te zwerven , dat vrijgroot was en allerlei geheimzinnige hoekjes , aardige kamersen gangen Op plaatsen , waar men die nietverwachtte , waren vensters aangebracht , kleine balkons op

romantische wijs aan de tuinzijde uitgebouwd , en dan waser nog een groote bovenzaal met curiositeiten uit alle deelender wereld ; want de Campbells waren van oudsher zeekapi-

donkere had.

teins geweest.Zelfs had. Tante

m etPlenty haar toegestaan , om in haar vertrek

to 1*O0Z0mO0Z0l1 ; CTI dat WaS 6011Chineesch porceleinheerlijke uitspanningsplaats voor kinderen. 't Scheen echter ,dat Rosa weinig lust had in deze verleidelijke aanlokkelijk-heden en nu ook dit middel mislukte , was de goede TantePlenty ten einde raad en wist ze niet , hoe ze 't kind zoubezighouden.De zachtzinnige Tante Peaee had zich uitgesloofd om een

heel stel poppengoed te knippen , dat elk ander meisjezou hebben doen watertanden. Dit zou ze dan met Rosa

@

naalon. Maar 't kind scheen er weinig lief hebberij in tehebben ; want ofschoon het vlijtig naaide aan een prachtigebruidsjapon voor de pop , bewezen de tranen , welke haar uitde oogen vloeiden , hoe weinig opbeuring ze er in vond.De beide oude dames wisten na niet meer , wat ze moesten

doen. Daar schoot haar een denkbeeld in : ze verzochten dekleine Ariadne Blish , 't modelkind uit de nabuurschap' , bij zichte logeeren , om met het nichtje te spden. Maar dit gaf eennog slechter resultaat dan de beide andere proefnemingen :Rosa kon dat kind niet verdragen , en noemde het een opgepriktekapel , een pop met een wassen hoofd, ja, had grooten lnst ,het eens ferm te knijpen , om te zien , of ze ook zou schreeu.-

7

W en.

de beide tantes lieten Rosa een paar dagenDaar 't slecht weer en Rosa verkouden

deur niet uit en bracht ze 't*1l1

stapeld.aan allerlei droomen harer

de bibliotheek , waarHier las ze veel , schreida een

verbeeldingniet voor haar : ze werd bleek en lusteloos en

lagen opge-weinig en gaf zichover. Een en ander

deugdeblauwe

kreegoogen , Tanie Plenty haar

zooveel staal te slikken gaf , dat men er wel een tweehandschzwaard van had ktmnen maken , en Tante Peace haar als

kringen om de ofschoon

naocht ze dewas ,deel van dengrootste

haars vaders boekendag door

De kleine Ariadne werd dus naar huis gestuurd enaan zich zelf over.

een schoothondje koesterde.Geen wonder , dat de

dachten , om een nieuwegoede oude tantes zich half sufuitspanning voor het kind te ver-

zinnen. Eindelijk vormden zij een plan , waarop zij al haarhoop bouwden. Ze zeiden er echter niets van tegen Rosa ;maar lieten haar geheel en al aan zich zelf over , totdat detijtl voor de groote verrassing daar was ; weinig vermordendedat Rosa zdf haar uitspanning in iets geheel anders zouvinden.

9t kindImmers ) terwijl vreemdsool-tige daar zoo alleen zat ,hoorde ze eensklaps een vogeltje zingen , en wel zoo schoonen liefelijk , als ze dat vroeger nooit gehoord had. Nll eenskweelde het zacht , dan floot het als een lijster , liet een tre-mtllant hooren en eindigde in een muzikale verbinding vanal de noten , alsof 't in een lllidVan haar stoel OP ,

gelach uitbarstte. Rosa sprongvergat al haar verdriet, begon zelf te

lachen, en zeide :Dat is zeker een spotvogôl.:1is ''*

lk mod eens zien , waarhijZij liep de lange zaal af en keek eerst door de eene, toen

door de andere deur , doch zag geen schijn van een vogd.Ze luisterdeklank

W oory

't gelttid af, ging zij den gangezang scheen in huis te zijn.ï

Van

Op dendoor en kwam

8

eindelijk aan de deur van 't vel-trekje , waarin 't Chineescheorcelein zich bevond.PHe ! Is 't vogeltje daar ? Wel , dat is alleraardigst !''

zeide zij en deed de deur open. Doch ze zag er geen anderevogeltjes dan de elkander altijddurend pikkende porceleinenzwaluwen, die op de voorzijde der planken stonden.

O , daar is het !'' riep ze eensklaps uit , en opende dedeur der keaken. Maar de mtuiek had opgehouden en zuijzag er niets in dan een meisje met e:n blauw bonten boeze-laar voor , dat den haard schuurde. Een oogenblik stond Rosaverwonderd *@ZIJ :te kijken, toen vroeg

zoo even dienHeb je daar't W as een

uitflmlkking inhebevogel ,''P

haar zwarteEn waar is hijWe1 hij is Mer nog-''W aar dan ?''In mijn keel.

*. rO , 2a. B acht ;

llet meisje droogde haar handen af, en begon haar

Wilt e hem nog eens hooren ?''ï'k zal binnenkomen.''

gezang :van 't rood-eerst het getjilp van de zwaluw , toen 't geiuit

borstje , vervolgens dat van den lijster , 't gekir van de woud-duif en nog menig ander bekend geluid ; welk alles eindigdein dezelfdo muzikale verbinding van al de door haar voort-gebrachte noten ell klanken.Rosa was verwonderd over de buitengewone bekwaamheid

van het meisje en klapte van vreugde in de handen.O , hoe mooi !'' riep zij in verrakking uit. ,,Wie heeft tl

Oogen.naar toegegaan ?M vroeg Xosa.

spotvogel niet gehoord ?''zeide het meisje, met een guitige

dat geleerd ?''De vogels ,'' antwoordde het meisje glimlachend , en begon

Nzeer aan haar Tzerk.Wel , dat is wonderlijk ! Ik kan zingen , maar niet halfo mooi als jij. lloe heet je ?''zoPhebe Moore.''

9

Nu , ik heb nooit een:>ik wat hier blijven enzaam in de kamer.''

M et alle genoegeny'' antwool-dde Phebe.

Wat moet het pleizierig zijn, om zoo met water te plas-sen,'' hernam Rosa. ,,lk zoa 't graag doen ; maar tantezou 't niet willen hebben-''

Zoa antwoordde Phebe.

vogel zoo mooi hooren zingen. Magnaar uw werk zien ? 't ls zoo em-

'tdaaronl

u ook gauw vervelen ,''maar liever naar mij-''

,,Nu , ik geloof dat uw moeder een goede helpster aan tlheeft-''

Eng00l1

Waal' W OOI1

ouders-e dan ?''2

of bloedverwanten ,'' antwoordde Phebe.

,,lk hoop hier te komen wonen. Dolly, de oude dienstmaagdheeft iemand noodig om haar te helpen en ik ben gekomen ,om 't voor een week te probeeren.''

,Na , dan hoop ik , dat je hier zult blijven ; want het ishier heel verveltmd ,'' zeide Rosa, die eensklaps genegenheid

lk heb

voor dat meisje had opgevat.lk wensch het van$> harte ; want ik ben nu vijftien jaar

en dus otzd genoeg , om mijn eigen kost te verdienen. Gijblijft hier ook wat , niet waar ?'' vroeg Phebe, haar bezoek-ster Inet

Pell ,looid boezelaar , een mooiePhaarband droeg, het leven vervelend kon vinden.

verwondering aanziendehoe een meisje , dat een

daar ze niet kon begrij-;zijden jurk , een keurig ge-halsketting en een fluweelen

Ja , ik blijf hier , tot oom komt ,'' antwoordde llosa. ,,Hijis mijn voogd en ik weet niet, wat hij voor heeft. Heb-i- een voegd ?''J J

lk een voogd !'' riep Phebe uit. ,,Ik was nog maar eenheel klein kind , toen ik op den stoep van 't armhuis tevondeling werd gelegd. Miss Hagers vatte genegenheid voormij op en sedert heb ik bij haar gewoond. Maar na zij ge-storven is, moet ik voor mij zelf zorgen.''

10

,,O , hoe prettig !'' riep Rosa uit. ,,Dat is net als ArabellaMontgomery, in het ,,lleidenkind-'' Heb je dat lieve ver-haaltje wel eens gelezen ?''

lk heb nooit een boek gelezen,'' antwoordde Phebe. ,,Den:1

vrijen tijd , die mij overbleef , gebruikte ik , om in de bosschenrond te zwerven en dat was betôr uitspanning voor mij dan't lezen van boeken. Gij echter hebt zeker wel school gcgaan ?''Voorzeker. lk heb bijna een jaar lang school gelegen en

mij doodelijk verveeld met al die lessen. Hoe meer ik werkte .des te meer gaf Miss Power mij te leeren , en dit maaktemij zoo ongelukkig , dat ik mij bijna blind schreide. Papagaf mij nooit iets moeilijks te doen , en llij wist mij zoo plei-zierig te onderwijzen , dat ik lust had in 't leeren.waren zoo gelukkig, en hielden zooveel van elkander ! Maar

O wij1

na is hij dood , en sta ik alleen opRosa barstte in tranen 1os , en die tranen vertolkten haar

liefde tot heur papa en de smart over ziln verlies welspre-kender , dan woorden hadden kunnen doen. Efmige minutenlang vernam men in de keuken geen ander geluid , dan het

de wereld !''

snikken van 't meisje en 't kletteren van den regen. Phebeinnig medelijden 't lieve klmllenkopje aan ; daaropstaarde met

*(( @@Z0l 0 ZlJ :Gij55

wanten ! En dan zulke rijke en fatsoenlijke menschen ! Weet gewat Dolly zegt ? Ze zullen tl in den grond bederven , omdatge 't eenige meisje in de familie zijt-''In weerwil van haar tranen , moest Rosa over die laatste

alleen in de wereld ! En dat met zooveel bloedver-

woorden van Phebe lachen.Daar ben ik juist

minder dan zes tantes enPapa noemde deze plaatskij dat deed.''

bang voor,'' zeide zij. ,,lk heb , nietzij alle willen m1j bij zich hebben.Tantesoord ;'' ik weet nu , waarom

Wel, iedereen noemt het hier zooy'' zeide Phebe glimlachend.5:En 't is een goede naam ook ; . want al de dames Camp-

11

bell wonen llier dichtbij en komen de oude dames trouwbezoeken.''

Wat de tantes aangaat , die kan ik nog velen ,'' antwoorddeltosa.hebhen mij een bezoek brengen ; maar ik 1ag te bed , en toenTante mij kwam roepen , kroop ik onder de dekens en hieldmij alsof ik sliep. lk vrees echtqr , dat ik hen den een of

Maar er zijn dozijnen neven , vreeselijke jongens , en ik1)een hekel aan jongens. Jroensdag kwamen eenige van

anderen tijd wel zal moeten ontvangen-''En llosa sidderde bij die gedachte. Want , daar zij steeds

met haar ziekelijken vader alleen gewoond had , was ze nooitin gezelschap @Van JODJOLS geweest beschouwde die a1seen soort van wilde dieren.O dat zal wel veranderen en je zult we1 van hen gaan

houden,'' hernam Phebe. ,,lk heb ze wel eens gezien , wan-neer ze hier kwamen , nu eens in booten , dan te paard.Als ge van varen en paardrijden houdt , zalt gij u hier uit-muntend vermaken.''

lk ben bang voor paarden ,booten maken mij zeeziek , en ik haat alle jongens !'' En dearme Rosa wrong de handen bij 't uitzicht dat haar te wach-1en stond. Eén van deze verschrikkingen zou ze nog hebbenkunnen dragen , maar alle tegelijk , het was te veel voor haaren zij begon te denken , dat ze niet beter kon doen , danmaar weer gauw naar de kostscllool terug te keeren.Phebe lachte om haar verdriet ; ze poogde haar echter

,,M aa1- daar houd ik niet van.

troosten.Misschien ,'' zeide ze , ,,zal uw oom t't meenemen naar een

plaats , waar geen jongens zijn- Dolly zegt ) dat hij een heellief man is , die altijd e:n heelen boel moois medebrengt , alshij komt.''

,,Alles goed en we1 ,'' hervatte Rosa. ,yMaar dat is alweereen nieuwe oorzaak tot onrust ; want ik ken oom Alec in't geheel niet. Hij kwam ons haast nooit bezoeken ; ofschoon

12

hiJ' mij veel aardige dingen zond. Nu ben ik van hem af-hankelijk en zal hem moeten gehoorzamen , tot ik achttienjaren oud ben. lk houd niets van hem , en ik beangstig mijdaar den ganschen tijd over-''lk zou mij daarover niet ongerust maken,'' hernam Phebe.

lk voor mij zou wat blij zijn , als ik bloedverwanten engeld had en nietsleizier te leven-''P

anders behoefde te doen dan voor saijn

want er deed zich een vreemdEensklaps zweeg Phebe stil ;geluid buiten hooren.

Zolz het donderen ?''vroeg Rosa.Wel neen ,'' antwoordde Phebe , die door 't keukenraam naar

buiten keek , en een geschilderden wagen en eenige ponysmet vliegende manen en lange statu-ten zag. ,,'t Is een troeprdrijders-''paaJuist was het geltzid weggestorven en wilden de meisjes

weer gaan praten , toen de oude dienstmaagd in de keuken kwam.Ze scheen niet zeer in haar humeur na 't middagslaapje , datze gedaan had en zeide op vrij onvriendelijken toon tegenRosa :Ge wordt in de zijkamer verwacht , jonge jufl-rouw Rosa.''ls er dan iemand gekomen ?'' vroeg deze.

Kleine meisjes mogen niet vragen , maar moeten doen ,wat haar bevolen wordt ,'' antwoordde de andere.

lk hoop , dat het tante Myra niet is ; zij brengt mij altijdgeheel en al in de war door mij te vragen , hoe 't met mijnhoest is , en over mij te kermen , alsof ik op het punt was

te sterven.''van

Denk er van wat je wilt ,'' bromde de meid. ,,Doch laat,mij t't niet weer in mijn keuken ontmoeten , of ik za1 11 in.'t kolenhok opsluiten-''

TW EEDE HOOFDSTUK.

EI)E CL-&.N. 1)

Met looden schoenen begaf Rosa zich naar de zijkamer endeed moedig de dear open. M aar ze deinsde verschrikt telazg ,t daar zeven jongens op een r1j zag staan ; zeven jon-oen zegens van verschillenden leeftijd en grootte , allen met blondhaar , blamve oogen en geheel en al in Schotsche kleeder-dracht. Zoodra ze haar gewaar werden , glimlachten ze allezeven , knikten , en zeiden als uit Jen mond :Hoe gaat het , nichtjelief ?''Rosa liet een lichten gil hooren en keek angstig rond , a1s

wilde zij de vlucht nemen : want haar angst maakte van dezeven jongens wel zevenmaal zeven ; ja , 't scheen. haar dat dekamer er vo1 van was. ontsnappen kon , trad

de grootste van de zeven neven de rij tlit en zeide op vriende-hilor ze echter

lijken toon tot haar :Wees maar niet bang , Rosa. Dit is de clan , die hier ge-

komen is , om te verwelkomen ; ik ben er 't opperhoofd

van , heet Archie , en bied tl mijn diensten aan.''Dit zeggende , stak hij haar de hand toe en Rosa legde

haar blank handje schtzchter in die stevige , bruine hand.We zijn in groote statie gekomen ,'3 vervolgde Archie.

1) Clan is een stam of geslacht bj de Schetten.

14

Dat doen we altijd W plechtige gelegenheden. We hopen ,dat u dit moge behagen. Thans za1 ik u vertellen , wie deze

knapen , uw neven , zijn.eenige zoon van Tante Clara , en een allerbeste johgen. Dieoude jongen heet Mac , de boekwurm j omdat hij altijd metzijn neus in de boeken zit; we noemen hem echter voor dekortheid eenvouig maar ,,Wurm.'' Hier staat zijn broederSteve , de dandy , een zachtzinnig manneke. Kijk maar naarzijn handschoenen en zijn sierlijk opgemaakt haar , en je zultbegrijpen , waarom we hem ,,dandy'' noemen. Hij en Maczzijn de zoons van Tante Jane en J'e zoudt geen ttitsteken-der broederpaar kunnen bedenken. Hier hebt ge de Brats ,mijn broeders ,Georgie en Will , en Jamie den kleinsten. Voor-waal-ts , jongens ! en toont, dat 2'e een goede opvoeding genotenhebt !''

Die groote is Prins Charlie , de

Tot Rosa's groote ontstdtenis kwamen de zes knapen ophaar af en werden haar zes handen tegelijk toegestoken ,welke ze alle moest schudden. 't Was een vreeselijk oogen-blik voor 't schuchtere kind ; daar ze echter begreep , dat hethaar bloedverwanten waren , die gekomen waren om haar te be-groeten , overwon ze haar vrees en groette hen hal-telijk.Toen deze indrakwekkende plechtigheid voorbij was , schaarde

de clan zzich in orde en begonnen de jongens achter elkanderte marcheeren. Rosa nam de vlucht achter een grooten stoel ,vreezende belegerd zou worden , en hopendedat een harer tantes haar zoa komen ontzetten. 1)e knapenmarcheerden de beide kamers rond en elke jongen zeidehaar in 't voorbijkomen eenige woorden , welke ZJl' zoo kort mo-

dat ze daar

geEjk beantwoordde.Eerst kwam Archie en zeide , te-ijl W zich over de leuning

van haar stoel boog :,1k ben blij', dat je gekomen bent , nichtje , en ik hoop , dat

je ,,rlklltesoord'' prettig zult vinden.''lk denk het wel-''

15

Mac schudde 4'n haar uit zijn oogen, stnlikdde over eenvoetbankje en vroeg kortaf :lleb je boeken raeegebracht?''Vier kisten vol. Ze liggen in de bibliotheek.''M ac verdween uit de kamer en Steve , een houding aan-

nemende , die zijn kostuum op 't voordeeligst deed uitkomenzeide met een vriendelijken glimlach :Het deed ons hartelijk leed , dat we u verleden Woens->>

dag niet mochten zien. lk hoop , dat uw verkoudheidbeter is-''O , ja ,'' antwoordde Rosa : terwijl een glimlach om haar

lippen speelde bij de herinnering , hoe ze onder het dek wasgekropen.Na kwam Prins Charlie , en zeide op een ongekunstelden

en vriendelijken toon :Mama zendt tl haar complimenten en hoopt j dat je we1

genoeg zult zijn , om de volgende week eens een dag bij onste komen doorbrengen. 't Moet hier machtig veNelend zijn voorzulk een klein meisje.''Ik ben del-tien-en-een half jaar , ofschoon ik wat klein lijk ,''

riep Rosa uit , die haar schuchterheid vergat in haar veront-waardiging over de beleediging van voor een klein meisje teworden aangezien.Neem 't mij niet kwalijk , juFrouw Rosal'' zeide Charlie5:

glimlachend. ,,1k zoa nooit gedacht hebben, dat je reeds zoootul waart-'' En hij stapte verder , recht in zijn schik , dat llijuit zijn verlegen nichtje een vonkje geslagen had.Georgie en Will, een paar jongens van e1f en twaa? jaren ,

kwamen na voorait en vestigden hnn ronde blaawe oogen opJtosa.lleb je t1w aap naeegebracht?n vroeg de een.Neen , hij is dood-''&>Krijg je een roeiboot ?'' vroeg de andere.lk hoop van neen,'' antwoordde Rosa.

16

Hierop wandelden de beide broeders deftig s'oort en kwamde kleine Jamie.

Heb je wat moois voor miJ meegebracht ?'' vroeg hij metkinderlijke vl-ijmoedigheid.Ja , wat kandijsuiker,'' antwoordde Rosa ; waarop J:mie haar

om den hals vloog en een kus gaf , om te tofmen hoeveel hijreeds van haar hield.De andere jongens begonnen er om te lachen , en Rosa vroeg

in haar verlegenheid aan den kleinen indringer :

Heb je dien troep paardrijders gezien ?''Wanneer en waar ?'' riepen de jongens bijna tegelijk ttit.

ge kwaamt. Ik dacht ten minste , dat heteen troep paardrijders was : want ik zag een rood-en-zwartgesclkil-

Jvel, even voor

derden wagen en een heelen troep ponys.''Een luid gelach volgde op dit antwoord.Lieve Rosa,'' zeide ArcMe. ,,Dat was onze nieuwe

't- waren onze ponys-''Maar er waren er zooveel en de

ltosa.

Wagon en

wagen was zoo rood,'' zeide

Kom maar met ons mee en je zult den wagen en dezaien,'' zeide de pl-ins. En noghaar voorviel , was ze door den vroolijken troep naar beneden ge-bracht bij de drie ponys en den wagen.O '' riep zij.Kom ,'' riepen er eenigen. ,,Ze heeft ons

wat opvroolijken moesten , en dat gaat v%l

ponysvoor ze recht wist , wat er naet

Tante zal 't niet goedvinden, dat ik hier ben !''gezegd, dat we ubeter buiten in de

open lucht dan in huis-''Maar ik za1 kou vatten-''Geen nood ; daar zullen wij voor zorgenj'' antwoordden de

Jongens , terwijl een hunner haar zijn pet op 't hoofd zette ) eenander zijn ruw bais met de armen om haar hals knoopte , eenderde haar bijna verstikte door haarin een der dokens uit denwagen te wikkelen en een vierde 't portier van den wagen open-deed, terwijl W met een buiging zeide :

17

Stap in , jGrouw , en maak 't u gemakkelijk , terwijl we u>>wat aardigs vertoonen-''En daar zat nu Rosa op haar uiterjte gemak en keek met

veel vermaak naar de jongens , (lie een Schotschen dans uit-voerden met zooveel vlugheid en behendigheid , dat ze onwil-lekeurig in (le handen klapte en laehte als ze in geen wekendaan had.

Nu, Rosa, hoe viudt je tlien dans ?'' vroeg deze gedaan hadden.Prachtig ,'' antwoordde ZJ-. ,,Eens in mijn leven ben ik naar

den schouwbarg geweest ; maar daar danste men niet half zoomooi. Je bent ferme jongens hoor !''Ja , we zzijn een aardig troepje , en dat is slechts 't begin ''

zeide Charlie , die zeer in zijn schik was over haar lof. ,,'t IsJ-ammer , dat we onze Euiten niet bij ons hebben , anders zoa-dçn we

plins haar, toen

Voor u zingen , voor tz spelen ,Zoete melodiën kweelene''

Ik wist niet , dat we Schotten waren. Papa heeft er Inij>>nooit iets van gezegd. Hij scheen weinig met Schotland op te+

hebben , behalve dat hiJ mij oude balladen liet dngen ,'' antwoorddeRosa , wie 't was alsof ze op eens uit Amerika naar Schotlandverplaatst was.

W e hebben 't ook eerst sedert kortcllie aan 't andere portier. ,,Weter Scott , en toen herinnerden we ons , dat

ehoord ,'' zeide M -ïlazen de novellen van Wa1-

grootvader eengeboren Schot was. Toen hebben we oude histories opge-rakeld , kochten een doedeluk , deden onze plaids 1) om enblaken na met onze gansche ziel voor den roem vgn onzen1an ''C .

1) Geruite Schotache sjaalg.ALCOTT. Nichtje met zeyen neTen.

18

Dit zeggende klom Mj in den wagen en de andere jongensvolgden hem er 1, om wat te msten.Ik ben Fitzjames en MJ' is Roderich Dha ,'' zeide de pdns.

Binnen kort mlllen we een spiegelgevecht met de breede zwaar-den leveren. Dat zal heel mooi zijn-''En dan moest Je Steve eens op tlen doedehak hooren spelenl''

riep Will van den bok.Mac snG dt in de oude historie van ons volky'' zeide Georgie.

,,llij brengt ons op de hoogte, hoe we ons moeten kleeden, hoewe spreken en zingen moeten.''En wat doet gij en Willie ?'' vroeg Rosa aan Jamie, die naast

haar zat , om haar in 't oog te houden, in 't vooraitfcht van dekandijsuiker.

,,O , ik ben de kleine page en doe boodschappen , en W illen Georgie zijn de troepen , wanneer wij marcheeren en deherten , als we op de jacht zijn, en de verraders, a1s er eenigenonthoofd moeten worden-''

Laat ons nu wat gymnastiek doen,'' zeide de prins.'t Was een nieaw en verbazend schoawspel voor Rosa ,

tlie met belangstdEng naar de halsbrekende toeren zag , wdkezxij nog vdj wat sterker vond dan de ktmsten , die Mops,haar gestorven aap , itvoerde. Daar .kwam Phebe aanloopenmet een mantel , kaper en een mof , en de boodschap vantante Plenty , dat y,jufroaw Rosa terstond in hais moestkomen.''

zelfantwoordde Archie ,Terstond werd daaraan

naar huis brengen ,''terwijl hij een geheimzinnig bevel gaf.

en nogin shat was om uit het lijtuig te komen , hadden de jon-gens den dissdboom reeds gegrepen en reden ze haar deschutu uit , en zoo tot vdör de deur van 't htzis en dat met

gehoorzaamd , völr Rosa

een gejuich , .hetwelk twee met matsen getooide hoofden uit de'bovenvensters deed komen ; terwijl Dolly luidkeels uit de achter-deur van 't hais schreeuwde :

Heel goed ; we zullen haar

19

Die wilde J'ongens zullen dat teere , lieve kind zeker ver-moorden !''Maar dat tochtje scheen het y,teere , lieve kind'' goed gedaan

te hebben , en ze klom de trappen op met een blozend , vroolijkgelaat en hangende haren. M et een storm van klaagliederen werdze ontvangen door Tante Plenty , die haar zeide , dat ze terstondnaar haar kamer en naar bed moest gaan.

O , als 't u belieft niet ! We komen bt- ons nichtje theedrin-ken en zullen zoo zoet zijn als lammeren, wanneer ge ons toestaatom te blijven !'' riepen de jongens , die niet slechts recht in hunscltik waren met ,,ons nichtje'' maar ook niet gaarne hun theezouden hebben misgeloopen.Nu , beste jongens ,'' zeide de goedhartige Tante Plenty. ,,Je

moogt dat met alle pleizier ; maar dan moet je ook wat stil zijn.en Rosa even laten gaan om haar staal in te nemen en zich watop te knappen. Daarna zullen we zien , wat we voor avondetenkunnen schasen-''Voor mij marmelade , Tante !'' riep er een.Voor mij , a1s 't u belieft , een groot sttlk pruimentaart ,'' zei5:

een ander.Laat Dolly mij gebakken peren geven ,'' zeide een derde.Ik ben een man voor citroenpastij , Tante !''Hebt ge kaaskoekjes , Tante ? Die lust Rosa zeker g'raag-'':>Neen , ze lust vast liever taal-tjes-''N>Toen Rosa een kwartier later weer beleden kwam met

haar klmllen in orde en een schoon geplooid boezelaar voor,vond ze haar zeven neven heel kalm en bedaard in de zaalen kon ze hen op haar gemak beschouwen. Er was eensterke familiegelijkenis iu hen , ofschoon de blonde haarlokkenvan enkelen donkerder waren dan die van anderen en dewangen van sommigen bruin in plaats van blozend. Ze ver-schilden dan ook aanmerkelijk in leeftijd. Zoo was Archie zes-tien jaar en de kleine Jamie tien jaren jonger. Ofschoon geenvan hen zoo knap was a1s Oharlie , waren ze allen toch ferme

20

jongens , die er gelnkkig itzagen en Rosa tot het besluit brach-ten , dat jongens niet zdke verschrikkelijke wezens waren, als zewel gemeend had.'t Ontlokte haar een glimlach , toen ze zag , hoe e1k van hen

zich in zijn eigenaardig karakter voordeed. Archie en Charlie ,blijkbaar, de beste maatjes , wandelden op en neer , arm in arm ,en qoten ,yBonnie Dtmdee'' ; Mac zat in een hoek te lezen en

hield zijn boek vlak bij zijn bijziende oogen ; Dandy bracht voorden ovalen spiegel van de portemanteaa zijn das in orde ; Georgieen W ill spraken samen over 't inwendige van 't staand horloge ,dat den stand der maan aanwees , en Jamie zat vlak voor dedear van 't vertrek op zijndie Rosa hem bdoofd had.

hurken, in afwachting van de klontjes,Ze begreep wat hij bedoelde , en

voorkwam hem , door een handvol geconljte pmimen over hemttit te storten.

kreet V8% Vr6qgdO hOOr0n en daafdoorknapen op en gEmlachten onwillekeurig ; want

hun nichtje stond daar met haar vriendelijk lachend gelaat ,schuchtere blauwe oogen en schoon blond haar. Haar roawge-waad hel-innerde hun , dat ze haar vader verloren had en deedin 't hart der jongens den goedhal-tigen wensch ontstaan , omalles te zijn wat hun mogelijk was voor yyons nichtje'' , dat nugeen ander tehuis had dan dit.Daar is zij , zoo schoon a1s je maar wilt ,'' zeide Steve , en

wierp haar een kushand toe.Kom binnen , Rosa ,'' zeide de prins. ,,De thee is klaar-''lk za1 haar binnengeleiden ,'' zeide Arcllie , terwijl hij haar

met veel deftigheid zijnEosa zoo rood deed worden a1s een

eerbewijzing , (liekers , en haar bijna tot

arm aanbood , een

het besluit bracht , om de deur weer uit en naar boven %

't Knaapje liet eenkeken de andere

loopen.'t Was een vroolijk avondmaal en

verhoogden de pret veel , door deNeimzinnige lespelingen over de

de twee oudste jongensanderen te plagen met ge-een of andere belangdjke

21

gebetutenis , die ophanden was. 't Moest iets heels moois zxijn ,maar voor 't oogenblik nog een diep geheim.

Heb ik 't ooit gezien ?'' vroeg Jamie.lk geloof het niet ; Mac en Steve echter we1 en Melden er

ontzaglijk veel vany'' antwoordde Archie.En wie za1 't het eerst krijgen ?'' vroeg Will , met zijn mond>'

vo1 mal-melade.lk denk Tante Plentp''Wanneer krijgt zij het ?'' vroeg Georgie , die ongeduldig op

4'n stoel heen en weder draaide.Misschien Maandag-''Lieve Hômel ! Waar spreekt de jongen van ?'' riep de oude>>

dame tzit.Wist Tante het niet ?'' vroegen verscheidenen.Neen ; en dat is jtûst het aardige van de zaak ; want ze houdt

er ontzaglijk veel van-''Hoe ziet het er uit ?'' vroeg Rosa.Blauw en brain-''Kan men 't eten ?''Er zijn menschen ,:>

graag probeeren ,'' antwoordde Charlie , zoo hard lachende , datMj zijn thee stortte.

Aan wien behoort het ?'' vrogg Steve.Archie en de prins keken elkander eôn oogenblik aan ; toen

knipte de eerste met zijn eene oog en Charlie antwoordde :Aan grootvader Campbell.''Dit antwoord eindigde de zaak ; . ofschoon Jamie Rosa toever-

Vroegdie zulks meenen ; maar ik zolz 't niet

trouwde, dat hij 't we1 v/&- Maandag te weten zou komen. Kortnadat men thee gedzonken had , vel-trok de clan zingend.Wel , lieve Rosa , hoe bevallen je je neven ?'' vroeg Tante

Plenty , toen de laatste pony den hoek van den weg omsloeg en't gedruisch wegstierf.

,,Hed goed , Tante ; maar ik vind Phebe toch nog aardiger ,''antwoordde Rosa.

Jamie@

22

Dit antwoord bracht Tante Plenty tot wanhoop , en zij snddenaar haar zuster Peace.Dat kind zal ik nooit begrijpen ,'' zeide zij. ,,'t Is maar ge-

lqkkig, dat Mec spoedig komt en ons de verantwoordelijkheid vande schouders neemt-''Vermoeid door de ongewone

'ng Rosa op de sofa liggen om

geheim na te denkea, weinigvan allen zou. weten.

inspanning van den namiddag ,wat te rasten en over 't groote

vermoedende, dat zij dit het eerst

Te midden van haar overdenkingen viel zij in slaap, en droom-de , dat zij weer thuis was in haar eigen bed. 't Was haar , ofzij wakker was en haar vader over zich zag heenbuigen, die zeidemijn lieve Rosa ,'' haar in zijn armen nam en haar weder kllste.Zoo liefelijk , zoo duidelijk was haar droom , dat ze met eeltkreet van vreugde opsprong en zich in de armen bevond vaneen man met bruin gekleurde huid en een grooten baard, diehaar in die armen drukte en met een stem , zoo gelijk aan diehaars vaders toequisterde , dat zij onwillekeurig haar armen omzijn hals klemde :Je bent mijn lief kind en ik ben Oom Alec.''

DERDE HOOFDSTUK.

DE OOM'.

Toen Rosa den volgenden morgen wakker werd , wist ze nietrecht , of hetgeen er den vorigen avond was voorgevallen , eendroom was of werkelijkheid. Ze sprong dus uit haar bed enkleedde zich aan , ofschoon 't een uur vroeger was dan zij ge-woonlijk opstond ; want zij kon niet meer slapen , daar ze debegeerte niet kon bedwingen om eens naar beneden te sluipen ente zien of de groote mantel en de zware koflbrs werkelijk in dezaal waren. Ze herinnerde zich qauw , dat zij er over gestruikeldwas , toen ze naar bed ging.De zon scheen helder en Rosa deed haar venster

er den zachten M eiwind in te laten ,opkwam. Terwijl ze over 't kleine balkon heenletmde ennaar beneden keek , zag zij een man over den tuinmtmrspringen en iaitend naar 't huis wandden. Eerst meendeze , een dief te zien , doch een enkele oogopslag deed haarbemerken , dat het haar oom was , die van een zeebad terug-

keerde. Den vorigen avond had zij hem maar qatzw gezien ;nu ion zij hem eens goed bekijken , terwijl hij daar zoogeheel OPziende , als ware hij recht in zijn scltik ,

zijn gemak aankwam , vroolijk OD1dat

zichhij de oade

heen-

open omdie zoo frisch uit zee

plaatsen teragzag.

24

Hij was een stevig man met een brnlnachtig gelaat , ineen blauwe jas , geen hoed op 't hoofd en met krullendhaar , hetwelk hij ntz en dan als een waterhond schudde ,breed geschouderd en vlug in zijn bewegingen. Juist hadfj tot zich zelve gezegd : ,,1k za1 we1 veel van hem houden ,''toen ht' zijn oogen naar boven sloeg , om naar den moerbezie-boom te zien , die over haar balkon groeide en hij 't nieaws-gierige gezichtje zag , dat naar hem keek. Hij wuifde met dehand , knikte haar vriendelijk toe en zeide met een grove, vroo-lijke stem :

Je bent vroeg op dek , nichtl-e !''Ik ben zoo vroeg opgestaan om te zien , of gij werkelijk ge-

komen waart, Oom ,'' antwoordde zij.We1 zoo ? Kom dan maar beneden en je kunt er J-e van ver-

keren-''zeIk mag vdlr 't ontbijt niet in de lucht gaan ,'' antwoord-

de zij.Zoo ? aan boord komen , om je mijnWelnu , dan za1 ik

morgengroet te brengen.''Dit zeggende , klom hij , tot Rosa's groote verbazing , tegen

een van de pûaren der veranda op , stapte over het dak heenen stond een oogenblik later op het balkon vlak voor haar.

Kunt gij er na nog>:of ik uw Oom in eigen persoon ben ?''Ze kon slechts met een glimlach antwoorden , zoo stond ze

twijfelen , jn/roqw Rosa ,'' vroeg hij,aan

versteld over zijn handelwijs.Wel , hoe maakt het mijn kind van morgen ?'';*

terwijl hij haar kleine , koade hand in zijn groote ,den sloot.

)g*vroeg J :warme han-

VriJ- wel, 0om ,'' antwoordde Rosa.Je moest zeggen heel goed ,'' hernam hil'. ,yWaarom zeg je

dat niet?''Omdat ik altijd met hoofdpil'n opsh en miJ vermoeid

evoel-''

25

Slaap je goed ?''>>,,Ik 1eg altijd lang wakker en dan droom ik en geeft de slaap

mij niet veel rast.''En wat voer je den ganschen dag lzit ?''

,,O , ik lees en naai wat , of doe een datje , of zit wat bijYKt0*1î

,,Je komt dus de deur niet uit , om wat te loopen of te rijdenen doet geen huiswerk ?''

,,rfante Plenty zegt , dat ik niet sterk genoeg ben voor eenigeinspanning. Soms rijd ik we1 eens met haar uit , maar daar geefik niet veel om.''Dat verwondert mij niet ,'' zeide Oom Alec , half binnens-:1

monds ; toen voegde llij er snd bij : ,,Wie hebt ge om mee teSpelen ?''

,,Niemand dan Ariadne Blish en die is zoo'n gansje , dat ikhaar niet kan uitstaan. De jongens zijn er gisteren geweest endie bevielen mij best ; maar nataurljk kan ik met hen nietlen-''SPeWaarom niet ?'':;Ik ben te oud om met:) -ongens te spelen.''2Volstrekt niet te oad. 't Is juist . wat je noodig hebt ; want

-

e bent te veel vertroeteld. 't Zijn goede jongens en je zult voort-Jaan veel met hen omgaan ; zoo klmnen zij even goed vriendena1s speelmakkers voor je zijn. lk >1 ook eens naar meisjes voorJ-e uitzien , als ik er een voor je kan vinden , dat niet door ver-keerde opvoeding bedorven is-''Phebe is een lief meisje , en ik houd van haar, ofschoon ik

haar gisteren voor 't eerst zag ,'' zeide Rosa.Wie is Pheb: ?''vroegRosa verhaalde hem , wat ze van Phebe wist , en oom M ec

Oom Alec.

luisterde gDmlachend naar haar.Ik ben blij , dat je niet trotsch bent ,33 hernam

begrijp ik niet , waarom je juist aan een meisjede voœkeur geeft-''

hij. ,,Evenweluit het armhuis

26

Ge moogt om mij lachen , Oom ,'' hervatte Rosa. ,,Tochdoe ik het. Waarom weet ik niet ; maar zij schijnt zoo ge-lukkig en zoo Jrnk bezk , zingt zoo mooi , is sterk genoegom te boenen en te schrobben en heeft niets , dat . haarMndert.''

Hoe weet J-e dat ?''W el , ik vertelde haar ,

haar of zij niets had , watantwoordde zij , s,dan datHaar eenig verdriet is , datheeft-''

Zoo, das klaagdeal-moede , haar hardenen zal ik er trotschOom Alec , terwijl hijdriet , kindlief ?''

Och , vraag me daarnaar niet , Oom !''Kunt ge 't mij niet even goed meedeelen als aan Phebe ?''Er was iets in zijn stem , hetwelk Rosa deed gevoelen , dat

het beter was om te spreken en 't maar in eens af te doen.Ze antwoordde das blozend en zoncler haar oom aan teki -ken :2

zij niet over haar verlatônheid , haararbeid ? Nu , dan is ze een ferme meid ,op zijn om haar te leeren kennen ,'' zeidegoedkem-end knikte. ,,Maar wat is je ver-

Mijn ergste verdriet is 't verlies van Papa.''Toen ze dat zeide , sloeg Oom M ec den arm om haar hals ,

trok haar naar zich toe en zeide met een stem , welke veel opdie Papa

,,Dat is een verdriet , waaraan ik niet veel veranderen kan ,kind ; maar ik za1 mijn best doen, dat het je minder zwaar wordt.En welk verdriet heb je nog meer?''lk verveel me zoo vreeselijk , Oom ,'' antwoordde Rosa. ,,M

wat ik doen wil , valt mij moeilijk en zwaar , en dat maakt me

geleek :van haar

knorrig.''Dat ktmnen en zallen we genezen ,'' zeide Oom Alec op be-:>

slisten toon.

hoe verdrietig ik was en vroeghaar leed verooaaakte. ,,Niets ,''ik graag naar school zoa gaan.ze daal-toe de gelegenheid niet

27

Tante M yra zegt , dat ik te zwak ben om iets te doen ,''hervatte Rosa.

Tante Myra is - een uitmuntende vrouw ,'' hernam OomM ec. ,,M aar 't is haar gebrek , dat ze meent dat iedereensteeds op den rand van het graf is. Wij zullen eens zien , ofwe zwakke gestellen niet sterker kunnen maken en bleeke meis-

jes in blozende herscheppen. Je wed immers wel , dat dit mijnberoep is ?'''t ls waar ,'' antwoordde Rosa. ,,lk had vergeten , dat gij

dokter zijt. lk ben er blijde om ; want ik zoa zoo graag ge-zond zijn. Eén ding slechts hoop ik , en wel , dat g: mij nietveel medicijnen zult geven ; want ik heb er al zooveel ingenomenen ze baten me volstrekt niet-''Dit zeggeude , wees Rosa naar een klein

ster stond entafeltje, dat bij het ven-

drankqeschjes bevonden.waarop zich een regimentWelnu , we zullen eens zien , welk kwaatl die brave dames

gebrouwen hebben ,'' hernam Alec , terwijl hij de ieschjeseen voor een onderzocht , nu eens glimlachte , dan 't voorhoofdfronste , en eind elijk , nadat hij 't laatste had neergezet , zeide :Nu zal ik je laten zien , hoe we 't best met al die medicamen-

ten handelen ,'' waarop hij 't eene ieschje na 't andere over debalustrade van 't balkon wierp.Thans ben je m ij n patiënt ,'' hernam Oom Mec , zoo harte-

lijk lachende , dat Rosa er door aangestoken werd , ,,en ik zalalle verantwoordelijkheid op mij nemen. Mijn recepten zijn blijk-baar veel beter ; want je ziet er nu al veel gezonder uit-''Wanneer uw medicijnen mij niet beter bevallen dan deze ,

gooi ik ze ook in den tain , en wat zult gij dan doen ?''Als ik je zulk bocht voorschrijf , dan geef ik je verlof , het

evenzeer over boord te werpen. Ell welk verdriet heb je nogG001* @'3

lk hoopte , dat gij zoudt vergeten om verder te vragen.'',,Alaa1- hoe kan ik je helpen , a1s ik het niet ken ?'' vroeg Oom

Alec. ,,Kom , wat is numero drie ?''

28

,,Ik dtuf 't haast niet tezeggen ,Kom er maar rond voor uit-''s'lksschenbeiden wenschte ik wel, dat ik niet zooveel tantes

Oom ,'' antwoordde Rosa.

had. Zij zijn allen zeer goed voor mij en ik zoa haar zoo gaarnegenoegen doen ; maar zij verschillen zooveel van elkander ,dat het mij soms net is , alsof zij mij in stakken willentz-ekken.''(lora M ec lachte a1s een

uitdrukking van Rosa.Welnu ,'' zeide hij. ,,Dan zallen we

ooms probeeren. Ik wil je na eens geheel en al voor mij zelfhebben en niemand zal je raad geven , als ik er niet om vraag.Er is geen ander middel om ord: aan boord te houden , en ikben llier kapitein, ten minste voor eenigen tijd. Wat heb je nog

eens naet de

schooljongen over de eigenaardige

m6CZ ?''Rosa werd bloedrood. Haar oom begreep , wat die vierde zaak

W aS.

Ik kan het#; je wezenlijkniet heel beleefd van mijik er geen last meer van za1

Kindlief ,3' zeide dokterniet verwachten , dat jetrouvzt; naaar dit verzek-er

niet vertellen ,'' zeide zij. ,,'t Zonzijn, en ik ben er zeker van , dathebben . ...''Alec ernstig en gevoelk. ,,Ik kanmij zoo eensklaps bemint en ver-ik Je , dat ik mijn geheele hal% op

mt'n nieuwe verplichting zal zetten , en mocht ik mij somsvergissen , dan za1 niemand daarover meer smart gevoelen

dan ik zelf. Het eenige wat mij leed doet , is , dat ik die jebeste vriend wensch te zijn , een vreemdeling voor je ben.Dat is een zaak , die ik innig betreur. Je vader enik hadden eenig verschil met elkander ; daardoor had ik hemin jaren niet geden. Goddank , dat we het uit den weglnlimden , toen ik hem voor de laatste maal bezocht. Toenzeide hij mij ,hij mij je a1s een pand zijner vriendschap , naliet. Zijn plaatskan ik wel niet verwlllen ; maar ik za1 trachten een vader

dat indien God hem van je zijde opeischte,

29

or je t: zijn envo ,winnen , tlie je hemlukkig man zijn. Wi1

0X ?%3nemDaar was iets in

als het mij gelukt de helft der liefde tetoedraagt , zal ik een trotsch en ge-je dat gelooven en er de proef van

i*nZ J stenl en in zijn blikken , datRosa vertrouwen inboezemde ; ze sloeg haar arm om den halsvan haar Oom en kuste hem hartelijk. Zoo stonden zij eenigex genblikken , toen er aan de deur geklopt werd , en opRosa's yybinnen !'' Phebe de kamer intrad met een kop sterkekoëe.

Dolly heeftbij 't opstaan t,ew ijd openspalkte ,man hier kwam.

lk ben reeds geheel en al gekleed en heb geen hulp noo-

dk ,'' zeide Rosa ; terwijl ze met ean begeerigen blik naar dedampende koffe keek. Jaist wilde zij die aannemen , toeneen bruine hand er bezzit van nam en haar oom snel tot

mij bevolen , u deze koffe te brengen en tzhelpen ,'' zeide zij ; terwijl ze haar zwarte oogenalsof ze maar niet kon begrijpen , hoe die zee-

haar zeide :,yWacht even , kindlief. Laat mij dat drankje eerst eens

proeven , vlor je 't inneemt. Drink je alle morgen zulkesterke koffe ?'*

,,Ja Oom, en ik houd er veel van. Tante zeg't , dat koëe mijopwekt , en ik voel mij altijd veel beter , nadat ik ze ge-braikt heb.''

,.Nu weet ik , waarom je zulke slapelooze nachten hebt ,hoe je hart zoo geweldig klopt , en waarom je wang zoo bleekis , in plaats van rood. Je moet geen koffe meer hebben , enlangzamerhand zul je zien , dat ik gelijk heb. Is er geen verschemelk beneden , Phebe ?''

Ja , mijnheer ,'' antwoordde Phebe. ,,In overvloed. Zezoo pas uit de schuur gekomen-''Dat is kost voor mijn patiënt. Breng mij een kan vo1 ea

een paar glazen ; want ik wil er zelf ook van drinken.''

30

En tot Rosa's groot leedwezen , ging de koffe den weg op

van de medicijnen. Wel zag dokter Alec den treurigen blik ,waarmede zij haar geliefkoosden drank nakeek , maar hij deed:alsof hij 't niet bemerkte en zeide glimlachend :lk heb onder mijn goed een prachtigen beker , dien ik je

geven zal om je melk uit te drinken. Hij is van een soolïvan hoat gemaakt , waaraan men 't vermogen toekent om eengeneeskracht te geven aan 't geen men er in doet. Dit brengtmij te binnen , dat een der kolfers , die Phebe gisterenavondbovengebracht heeft , voor u is. Daar ik wist , dat ik , thuis-komende , een dochter zoa aantreflbn , heb ik allerlei oude ennieuwe kleinigheden bijeenverzameld , in de hoop dat J-e daaron-d 't een en ander zult vinden , dat n' aar je smaak is. Weerzullen 't straks eens nasnuFelen. Hier is onze melk. De gezond-heid van juffrouw Campbell !''Het voorlzitzicht van een kollbr vol deedheerlijken giften ,

&sa haar lip , die zij reeds liet hangen , weer optrekken en , inweerwil van zich zelf , glimlachend op haar eigen gezondheiddrinken ; terwijl zij vond , dat versche melk juist zoo'n onaange-naam geneesmiddel niet is.Nlz moet ik weg , om mijn toilet te maken ,'' zeide Oom

Alec , terwijl hij zich gereedmaakte om den weg tel-ug te gaan ,dien hij gekomen was.Gaat ge altijd in en uit als een kat , Oom ?'' vroeg Rosa ,

die er veôl pret ln had.y'foen ik een jongen was , ben ik meermalen op die manier

't venster in- en uitgegaan ,'' hernam tle dokter. ,,1k wil detantes niet storen , en daarenboven , 't ,is de kortste weg en't houdt mij lenig , wanneer ik geen taigage heb om in teklimmen.''En zoo ging hij naar beneden ) en Rosa keek hem glimla-

chend na.Wat een aardige voogd !'' riep Phebe uit , toen ze met de

kan en de glazen wegging.

31

Een allerliefst man , geloof ik ,'' antwoordde Xosa ; terwijlze de groote kofers bekeek , benieawd welke de hare zoui*nZ J .Toen haar oom

zagkijken.Wat scheelt er aan , Rosa ?'' vroeg llij haar , terwijl hij

haar over 't hoofd streek.Zult ge mij na haverdegol-t laten eten ?'' vroeg Rosa

bij 't geluid der schel aan 't ontbijt verscheen,hij haar mbt een verdrietig gelaat naar een schotel

treurig.Hoadt jeO , ik heb er een afschuw van ,'' antwoordde Rosa , terwijl ze

haar neus optrok en een sidderend gebaar maakte.Je bent geen echt Schotsch meisje , als J'e niet van ,,par-

-et van ?''er nl Vroeg dokter Alec.

rich'' houdt. 't ls jammer; want ik heb ze zelf gekookt eneens lekker te tracteeren. Maar 't komt er niet opdacht je

11aan.

Oom Mec zette een trearig gezicht , en Rosa besloot bijzich zelf , dat ze er niet van zon eten , omdat ze er een hekelaan had. Toen ze echter bemerkte , dat Oom niet de minstemoeite aanwendde om haar te doen gehoorzamen , verantlerde zijeensklaps van id/e en zeide :

Ora u genoegen te doen, wil ik 't we1 eens probeeren, Oom.Maar de menschen zeggen altijd, dat het zoo gezond is, en daar-om heb ik er een hekel aan-''lk zou gaarne zien , dat je er van hieldt ; omdat ik je

graag even gezondvan Jessie, die er naar degrootgebracht.zijn de fermste en stevigste van al de neven.Tante ! Goeden morgen !''M et een vasten wil

@

Jongensoude j goede gewoonte mee zijn

Warm of geroosterd brood krijgen ze niet , en zeHa , gij daar ,

greep Rosa een lepel , en begon dehaverdegort te eten. Binnen vijf mirmten dacht zij er nietaan , wat zij at , zoo grappig vond ze het , toen ze Tartte

en sterk zoa wlllen hebben als de

32

Plenty haar veertigjarigen neef y,beste Jongen'' hoorde noe-men , en oom dat gedaldig toeliet.Toen 't ontbijt was afgdoopen , zeide de oude dame .,,Ge gaat toch mei ons mee naar de kerk , beste jon-

Ren ?'>expres

antwoordde dokter Mec. ,,Maar ik moet eerst aan mijn zus-ters bericht geven van mijn aankomst ; want zij verwachten mij

Daartoe ben ik#) van Calcutu gekomen , Tante ,''

niet vllr morgen.de jongens er mij ongerwachts zagen.''lk za1 Ben den hetwel opzenden en dan kqnt ge zelf bij#)

Myra afstappen. Dat zal haar genoegen doen en ge zult tijd inovervloed hebben.''

't Zou een heel shndje in de kerk zijn , als

Dokter Alec stond van tafel op en ze zagen hem niet meer,eer de oude barouchette voorreed , Tante Plenty juist vande trappen kwam met haar zondagsche japon aan, en Rosaals een zwarte scMm achter haar.

Weg ,wanizaijp hoofd dan er op : iedereen , die hen ontmoette j

glimlachte tegen hem en groette hem. Gelukkig echter , datde jongens wisten , dat oom Alec terug was ; want ze warenzoo opgewonden , dat er stellig in de kerk een uitbarstingvan vreugde zou hebben plaats gehad. Na bepaalden zij erzich bij al htm aandacht op oom Mec te vestigen , en degeheele preek d*r werd de goede man door veertien blauweO genEen

In alle statie reden ze en ooms hoed was meer van

aangestaard.poos lang durfde Rosa niet opkijken ; want de jongens

deden al hun best om ook haar oplettendheid tot zich tetrekken en kaar aan 't lachen te maken. Charlie wenktehaar vrooEjk toe achternaar den grooten man tlie naast haar zats Jamie stond onaf-gewend over den rtzg zijner kerkbank te kijken , en Rosavreesde, dat zijn ronde oogen aii zijn hoofd zouden springen.Georgie straikelde in zijn vervoering over een voetbankje en

zijns moeders waaier , Mac wees

33

gooide drie kerkboeken tegdîjk af ; Will teekende zeelui enChineezen op zijn schoone handboorden en liet ze Rosa zien ;ja , zelfs de dandy Steve en de bedaarde Archie konden zichniet gotlcl houden. De laatste o. a. schreef in zijn gezang-boek : Is hij niet geducht bruin ?'' en bood het Rosa be-#)leefd aan.Om zich goed te houden , hield Rosa haar oogen onafge-

wend op haar oom Mac gevestigd - een stevig , deftig heer ,die in 't geheel geen erg scheen te hebben in de ongerechtig-heden van den clan en lmstig in 't hoekje van zijn bank zatte slapen. Die oom Mac was de eenige oom , dien Rosa in jarenontmoet had ; want Oom Jem en Oom Steve , de echtgenootenvan Tante Jessie en Tante Clara , waren op zee , en Tante

Myra was weduwe. Oom Mac was een koopman , rijk envlijtig , en zoo kalm a1s een huismuis , die liefst iedereenmet vrede liet.Rosa llield veel den dievan vriendelijken , stillen man ,

was gekomen toen haar papa stierf , die haar altijd doozen metallerlei fraais gezonden had , toen zij nog school lag , en haardikwijls had genoodigd in zijn groot pakkuis vol thee en spe-cerijen , wijnen en allerlei soort van vreemde vruchten , omdaar te eten en mee te nemen , wat haar behaagde. Zij had erspijt van gehad , dat hij haar voogd niet wassedert zij Oom Alec gezien had , vond zij datzij hield niet heel veel van Tante Jane.

geworden ; dochtoch beter ; want

Toen de was , zorgde Oom Alec er voor , zoo gauwmogelijk in 't voorportaal te zijn , en daar verzamelden de jongeheeren zich om hem heen , terwijl de zusters hem de handschudden en hena naet eenblij gelaat en een verheagd hart ver-welkolnden. Rosa werd in dien gevaarlijken doorgang bijua plat-gedrukt ; doch 0om Mac verloste haar en bracht haar veilig inde barouchette.Nu , meisjes ,'' zeide Tante Plenty , die na Rosa uit de kerk

gekomen was , ik wacht u allen bij mij om met Alec teALcoTT. Nichtje met zeven neven. 3

kerk uit

34

knnaen tEneeren. Afaar de J-ongens kan ik niet vragen: wantik heb geen tijd genoeg gehad ora anes gereed te maken, daarik mijn lieven jongen ?wachtte. Zendt de jongensdag wachten ; want htm gedrag in de kerk heeft mij erg ge-Açnderd.''

zooals g-ij weet , eerst morgen ver-naar huis en laat hen tot M aan-

De knapen lieten een kreet van telem-stelling hooren , en pro-testeerden tegen 't besluit van Tante Plenty ; doch dokter M eelegde de zaak bij door te zeggen :Iloudt je raaar bedaard, jongens! lk za1 het naorgen we1 goed

met je maken , als je stil naar huis gaat ; zoo niet, dan krijg jeeen sikkepitje uit mijn kofers-''ï

'RERDE HOOFDSTUK.

DE TANTES.

Onder het diner gevoelde Rosa , dat er over haar zoa worden

gesproken en later was zij er zeker van ; want Tante Plenty qlzis-terde tot haar , toen zij in de zijkamer kwam :Ga wat naar Tante Peace , lieve. Zij kad>)

haar wat voorlaast , terwijl ze wat stil zit en wed n # 'WOr e .

gaarneyhaar wat te dnzk

dat je

Rosa gehoorzaamde , en in de stille kamer weerklonk wel-dra haar lief stemmetje. Ze kende de treurige geschiedenisvan Tante Peace's leven , en dat gaf in haar oog aan dieoudtante , van wie ze reeds veel hield , een éoort van aantrek-kelijkheid. Toen Tante Peace twintig jaren oud was , stond zeop 't punt van te trouwen ; alles was klaar , haar braidskleed1ag gereed , de bloemen en 't groen waren besteld , toen detijding kwam , dat de bmigom overleden was. Men vreesde ,dat de teedere Tante Peace dien slag niet zou overleven ;maar zij verdroeg dien moedig , borg haar bmidsgewaad weg ;en bleef leven , a1s een schoone , zachtmoedke vrouw , methaar zoo wit a1s sneeuw , en wangen , waarop nimmerweer een blos kwam. Zij droeg geen rouwkled , maar zach/ ,bleeke klôuren , alsof ziJ steeds gereed was voor het huw-lijk, dat nooit tot stand was gekomen.

36

lang had ze zoo geleefd , langzaam verwel-kende , maar opgeruimd ; altijd bezig en vol belangsteKng inalles , wat er in de familie omging , voornamelijk in de vreagden de smart van de jonge meisjes die rondom haar opwie-sen ; voor haar was zij een raadgeefster , vertrouwde envriendin in alle omstandigheden des levens. Ze was een waar-lijk schoone vroaw met heur zilverwit haar , hel:r vl'iendelijkgelaat en de kalmte welke haar omgaf , die ieder vertroosttedie tot haar om raad of hulp kwam.

haar

Dertig z-aren

Geheel ongelijk aanoade dame met eall

was Tante Plenty , een stevigescherp oog , e:n levendige tong en een

als een winterappel. Altijd heen en weer dribbelendgelaaten altijtl b:zig, bestaard: zij d: geheele haishoading en be-vond zich daarin hed gelakkig.Rosa had gdijk gehacl : want terwijl zij Tante Peace voor-

las , spraken de andere dames uitvoerig over haar.Wel , Alec , hoe bevalt t't uw papil ?'' begon Tante Jane ,

toôn ze allen gezeten waren en Oom Mac zich in een hoek-ezette , om zijn datje te doen.Ze zoa mij beter bevallen , als ik haar van den beginne

af aan onder mij hatl gehad ,'' antwoordde dokter Alec. ,,Dearme George leidde zulk een eenzaam leven , dat het kind opverschillende madieren gdeden heeft , en sedert zijn dood is 't

naar ik bamerk aan den toestand , waarinnog erger geworden ,ik haar heb aangetroffen-''Lieve jongen ,'' zeide Tante Plenty.

wat we het best oordeelden. Ik hebYfe hebben gedaan.

altijd tegen George ge-zegd , dat hij haar verkeerd opbracht , maar hij heeft nooitnaar mij gduisterd , en na zitten wij er mee geschoren. Ikmoet tz oprecht bekennen , dat ik niet meer weet , wat ik zaluitvoeren met een kind , dat nog zonderlinger is dan een vandie vreemde , bitenlandsehe vogds , welke ge ons vroegerwe1 eens uit verre gewesten hebt meegebracht-''Wanneer mijn raad gevolgd was ,'' zeide Mrs. Jane ernstig ,

37

,,dan zou 't kind op de uitmuntende school zijn gebleven ,waarop ik haar had geplaatst. Maar onze tante vond hetbeter , er haar af te nemen , omdat ze er over klaagde. Enwat heeft ze na dien tijd anders gedaan dan lamenteeren ? Mendt maar opgescheept met zulk een ziekelijk en verwend schepseltjeals Rosa-''

heb,,lk die school nooitals Rosa , hetwelk in zulkeverkeert een meisje met

geschikt gevonden voor een kind

meende Tante Clara.tlie later haar kost moeten verdienen met het

goede fnanciëele omstandighedengeld , zooals Rosa werkelijk is ,''

Die school is uitmtmtend voor meisjes ,

derwijs.kostschoolop destienjarigen leeftijd

geven van 0n-Wat zij noodig heeft , is een paar jaren op een goedete gaan , om haar educatie te voltooien , en dat is

vroeg genoeg ; dan is ze op haarachttiende jaar geschikt , om met glans in de wereld op tetreden-''

O , lieve zuster !'' riep Tante Myra zuchtend uit. ,,Ge zijtook al even als de anderen. Hoe kunt ge toch redeneerenover de opvoedng van een meisje , dat nog zoo kol't te levenheeft ?''

zal zoo'n vaal-t niet loopen ,'' meende Tante Jessie ,met tranen in de oogen. ,,'t Eenige wat het arme kind be-hoeft , is

Dat

vrijheid , rust en nauwlettende zdrg. Er is iets inhaar blik , hetwelk mij zoozeer treft , en aantoont , dat ze ietsbehoeft , hetwelk

der ''moe .geen van ons haar kan geven . . . . . 60ll

Oom Alec , diegebracht had , hadgoedkeurend gebaarhad.Gij hebt het aan 't rechte eind , Jessie ,'' zeide hij , ,,en

als gij mij wilt helpen , h' oop ik het kind te doen gevoelen ,dat ze niet vader- en moederloos is-''lk wi1 mijn best doen , Alec ,'' antwoordde Tante Jessie ,

terwijl ieder van de tantes haar oordeel uit-stilgezwegen , wendde zich na met eentot de zuster , die 't laatst gesproken

38

tlie er aan dacht , hoe ongalakkig haar vier jongans zoadenzijn , als ze eens aan de genade van anderen waren overgelaten.,1k denk wel , dat ge mijn hulp zult noodig hebben ; want,hoe verstattdig ge ook zijt - ge zult zulk een teeder en schuch-ter schepseltje als Rosa niet zoo goed begrijpen als een vroawdat kan doen.''lk voor mij geloof ,'' merkte Tante Myra met een gelaat

van treurige gewichtigheid aan , ,,dat ik , die eenmaal eendochter gehad heb , het best van allen in staat ben , om eenmeisje op te voeden , en 't verwondert mij we1 , dat Georga haar'niet aan mij heeft toevertroawd.''Nu was het waar , dat Tante Myra de eenige was , die een

dochter aan de familie had geschonken ; ofschoon kwaadwillkenzeiden , dat ze haar Oarrie doodgekoesterd had.Dat heb ik hem nooit kwalijk genomen ,'' hervatte Tante

Jane , y,wanneer ik mij de gevaarlijke'' met aw arme Oarrie hebt beproefd-''t'RzJane CampbeR :'' riep Tante Myra uit , terwijl zij opstond

om de kamer te verlaten. ,,Zqlke beschuldigingen v e r k i e s

middelen herinner , welke

Mijn nlz zalige Caroline is een te heilig on-ik niet te hooren.derwerp daartoe-''Dokter M ec hield haar tegen.Lieve tantes en zusters ,'' zeide

twisten en Rosa tot een beertllij Laat* ;> ons toch niet

maken , waarom de hondenvechten ; ofschoon 't kind werkelijk weinig meer is dan ve1over been. Gij hebt haar een jaar lang onder u gehad engedaan , wat gij verkoost. Ik kan niet zeggen , dat ge erroote eer mee hebt ingelegd ; maar dat gaatieder wat te zeggen heeft. W elnu , ik ben thalls voornemens ,het voor een jaar alleen te probeeren , en als ik na dat jaarniet beter geslaagd ben dan gij - welnu , dan geef ik dezaak op en sta die aan iemand anders af. Beter kan iktoch niet spreken-''Over een jaar is er geen Rosa meer op de wereld ,'' zeide

meer zoo , als

39

Tante M),ra. y,Niemand van ons behoeft dus te vreezen , ooit

zulk een verantwoordelijkheid op zijn schouders te zullenkrijgen-''

Myra !'' riep Oom Alec uit , terwijlzijn oogen vlammen schoten. ,,Ge zoudt in staat zijn , denijver van een heilige uit te dooven. Uw gekras zal dat kindnog heel en al te gronde richten ; want het is een zen

. uw-

achtig percedtje , en ze zal zich allerlei ingebeelde ver-schrikkingen *1l1 't hoofd halen. Ge hebt haar reeds in 't

Maar bij den hemel ,:)

hoofd gebracht , dat ze een zwak en ziekdijk schaap is , endat gelooft z: zeker.niet

Had haar kinderlijke verbeelding haardingen bezggehouden ,

daad thans door t1w beklagen een wisse

Ik wil , dat niemand zich met mijn stdsel van opvoeding za1

met andere dan zoa ze inder-

rooi van 't graf zijn.P

bemoeien , en verzoek u , dat wel te begrijpen- Wasch er dus uwhanden maar van af en laat mij begaan , tot ik hulp noodig heb,

iken dan zal . ::er om vlagen.Gij zijt tot haar voogd benoemd ; dus kunnen wij er niets aan

doen ,'' zeide Tante Jane knorrig. ,,Maar ik voorspel , dat hetmeisje bedorven zal worden , volkomen bedorven.''Het zij zoo , Jane ,'' antwoordde de dokter. ,,lntusschen#:

geloof ik , dat , als een vrouw zoo volmaakt twee knapen kanopvoeden als gij het de uwezl doet , een man , wanneer hij eral zijn krachten voor inspant , het ten minste wel met éen meisjekau probeeren.''Deze aanmerking veroorzaakte algemeell gelach ; want het

was in de familie slechts al te goed bekend , dat Tante Janbhaar jongens vrij wat meer toegaf dan de anderen het haarzoons deden.

,1k vind het een groote gerustheid , dat Alec de zorg voorRosa op zich neemt ,'' zeide Tante Clara. ,,Hij is er juist de mannaar , om haar gezondheid te verbeteren en , als 't jaar om is ,kunnen we altijd zien , hoe het daarmee staât.''En hiermede eindigde de zitting en trokken d.e dames af.

40

warert , liep dokter Alec de kamereenigen tijd op en neder , na eens glimlachend , dan de wenkbratwwen fronsende. Eensklaps stond hiJ stil en begaf zich naar dekamer , waar zijn kofers stonden. Hij sloot er een open en haaldeer een mooi geborduurd zijden kussen en een aardigen beker vandonker gesneden hout uit.Dit zal vooreerst wel voldoende zijn ,'' zeide hij , terwijl hij

't kussen opschudde en den beker afstofte. ,Jk moôt niet te krach-tig beginnen , of ik zou Rosa bang maken. Ik moet haar zachten prettig behandelen , tot ik haar vertrouwen heb gewonnen endan kan ik alles met haar doen.''

Nadat allen vertrokken

Juist op ditvol roggebrood ;thee hebben.Ik zal er een fksche snee van nemen ,'% zeide de (okter ,

en begaf er dch mee naar zijn kamer ; terwijl Phebe er verwon-derd over was , dat hiJ zulk een eetlust had. Ze zou echter nogmeer verwonderd zijn geweest , a1s zij hem 't roggebrood tot nettekleine pillen had zien kneden , die hij in een keurig ivorendoosje pakte.Zie zoo , ze willen volstrekt medicijnen hebben ,'' zeide hij.

Welnu , deze zal ik voorschrlven en ze zullen geen kwaadDdoen. Ik zal mijn eigen weg gaan , maar ik wi1 vrede hebben ,als 't mogelijk is.. Ms mijn behandeling gelukt is, za1 ik 't ge-heim ontsluieren-''Rosa spedde op het kleine orgel , dat in de bovbnzaal stond ,

zoodat Tante Peace 't kon hooren, terwijl zij met de oade damespraatte. Ook oom Alec luisterde er naar. Toen echter de klok

acht llur sloeg , riep hij :'t ls tijd voor mijn kind om naar bed te gaan ,

staat ze morgen niet bil-tijds op en ik heb allerlei pràttige plan-nen met haar voor. Kom maar eens hier , Rosa , dan zul je zien,

anders

raarmee ik beginnen zal.''MRosa kwam naar haar oom toe en keek hem nieuwsgierig aan.

oogenblik kwam, Phebe te voorschijn met een bordwant Rosa mocht geen warme beschait bij haar

41

Hoor eens , kindlief ,'' zeide de dokter. ,,1n mijn omzwer-vingen heb ik eenige uitmuntende geneesmiddelen opgedaan , en,wat het mooist er van is , zeer lekkere ! Dit is een kussen metkmziden , mij door een wijze oude vrouw gegeven , toen ik inIndië ziek lag. Het is gevttld met allerlei venachtende planten ;1eg er dus je hoofdje maar op neer, slaap zacht zonder te droo-men en word morgen zonder pijn wakker.''Zou dat het geval zijn ? Hoe heerlijk riekt het !'' En Rosa

nam verheagd het mooie kussen aan en genoot den zachten, liefelijkengenr, terwijl zij heel nieuwsgierig was naar 't volgend geneesmiddelvan den dokter.

yllier is de beker , waarvan ik je sprak. Men zeg't , dat zijngeneeskracht er van afhangt , dat de drinker hem zelf vult ;dus moet je leeren melken. lk zal je wijzen hoe je doenWC0i*33

Dat za1 ik nooit leeren ,'' zeide Rosa ; en toch bekeek zij denbeker met

Zûudtversterkt

heel veel genoegen.ge niet denken , dat ze iets nooig had , hetwelk meerdan melk , Alec ?'' vroeg Tante Plenty. ,,Ik za1 niet

gelxst zijn , als ze geen opwekkend middel heeft-''O , Tante , indien gij er op staat , wil ik haar wel pillen

geven. 't Zijn zeer eenvoudige, en uaen kan er zonder gevaarroote hoeveelheden van innemen.''gTante Plenty , die weinig gdoof aan de nieuwerwetsche genees-

wijze sloeg , zette haar bril op en bekeek de roggebroodspillenmet een gelaat vol belangstelling.

't ls een oud middel , Tante ,33 zeide de dokter ernstig. ,,Je;>moet er 's avonds en 's morgens één van innemen , Rosa.''Hierop verliet zil' de kamer.W anneer ik naga , wat ik ondernomen heb ,'' zeide dokter>>

M ec met de handen in 't haar , ,,dan moet ik tzdat ik we1 ltzst zoa hebben om met Rosa

zeggen ,te loopen en niet

Tante ,

wegtelmg te keeren , vllr zij achttien jaar oud is.''

VIJFDE HOOFDSTW .

EEN SR RP EN EEN DOOS.

Toen Rosa den volgenden morgen met haar beker in dchand uit haar kamer kwam , was de eerste persoon dien ziJzag , haar Oom Alec , staande op den drempd van de kamerover haar.Wat ga je doen , meidlief ?'' vroeg hij haar.Ik ga melken , Oom ,'' antwoordde Rosa , terwijl ze haar bekèr

zwaaide.Op 't zelfde oogenblik kwam er een gemutst hoofd uit een der

verder liggende kamers , en een stem , waarin verbazzing door-straalde , vroeg :Jvaar ter wereld naoet je zoo vroeg naarW eDoe je jacketje aan , kind ! Vermoei haar maar niet md

uw hansworstenstreken , M ec ! Ja , zuster , ik kom !'' en 't hoofd

toe Rosa ?''aan lt werk ,'' antwoordde dokter Alec.gaan

dan

verdween door de deur.was een grappige ; maar na lang

gesjouwd te hebben , gelukte het haar eindelijk haar beker ievullen , terwijl Ben den staal't der koe vasthield , opdat zij ernlet mee sloeg en dokter Mec haar kop , opdat zij de nieawemelkmeid niet zou zien.Je ziet bleek , hoe je ook gelachen hebt ,'' zeide de dokter ,

l)e eerste les in 't rnelken

43

toen zij de schtmr verlieten. ,,Loop eens op een drafje dentuin rond , dan krijg je wat kleqr.''

lk ben te oad om hard te loopen , Oom ! M iss Power

zeide , dat het voor meisjes van mijn jaren niet paste ,'' antwoord-de Rosa preutsch.

,lk ben zoo vrij om van Miss Power in gevoelen ta ver-schillen , el1 a1s je dokter beveel ik je om te gaan loopen.Voort !'' zeide de Oom met eôn blik en een gebaar , tlie Rosazoo snel deden voortloopen als ze maar kon.

Om hem genoegen te doen , rende zij om de bedden heen ,tot zij terugkwam op de plaats , waar llij stond. Ze viel hij-gend op een bank neer met wangen zoo rood a1s een paarkersen.

Heel goed zoo , kindlief ,'' zeide Oom Alec. ,,Ik merk wel,dat je 't gebruik van je ledematen niet verloren hebt. Dieceintuur is te nauw , maak die 1os , dan kun je dieper adem-halen wanneer je hijgt.''

,,Ze is niet te nauw , Oom ; ik kan volmaakt wel adem-halen ,'' zeide Rosa , tlie poogde tot bedaren te komen.Zonder een enkel woord te spreken , haakte Oom M ec de

knip vangrootsch was , en terstond vloog die eenige duimen ver weg ;wel een bewijs , dat het ding haar gehinderd had.

lk wist niet , dat ze zoo nauw was ,'' zeide Rosa. ,,Ik

de nieawe lederen ceinttmr 1os , waarop zij zoo

loop ook anders zoo hard niet.'',,1k zei , dat je je longen niet half met lucht vult en

dus kun je dat malle ding niet dragen , zonder het te voe-len.'' En nu zette de dokter de knip eenige gaten verder totgroot verdriet van Rosa , die trotsch was op haar slank f-gaurtje.

,,Ze zal afvallen , a1s ik haar zooterwijl ze wachtte , tot hij haar heurom zou doen.

,,Niet , als je maar diep genoeg ademhaalt , om haar op t:

1os omdoe ,'' zeide Rosa ,kostbare ceintlmr weer

44

houden. En dat moet je doen , tot je borst en je middel@

M m k* 11genoeg zln.staat ze al heelllu fraai,'' zeide ltosa nlet een verach-

telijken blik op de losse ceintuur. ,,1k zal haar zeker ver-Eezen en dat zal jammer zijn ; want ze heeft veel geld gekost ;'t is echt jnchtleer-''Als je haar verliest j zal ik je een mooiere geven ,'' hernam

de dokter. ,,Een zachte zijden sjerp is beter voor een aardigmeisje a1s jij zijt , dan een met staal bezet harnas als dit.Ik heb verscheidene ltaliaansche en 'Parksche sjerpenkofers.llij terwijl hij haar vriendelijk in de

Nu , voel je je thans niet reeds veel beter ?'' vroegwang

't Is heel dwaas van mij ; maar 't is mijn schuld niet, datkneep.

ik weet . . . .'' llier hield ze eensklaps op en bloosde enhaar hoofdje , er niet durvende bijvoegen : ,,dat s@ mij

boogdiaar g

* #*ln mIJ11

vindt-''Dokter Alecglimlachte.Ben je ijdel , Rosa ?'' vroeg ltij.lk vrees van ja ,'' antwoordde zij zeer verlegen.Dat is een leelijk gebrek ,'' hernam de dokter zuchtend.lk weet het , en doe mijn

nam Rosa. ,,En toch kan ik 't nietbest om het niet te zijn ,'' her-

helpen dat ik het ben ;want ik geloof inderdaad niet , dat ik er terugstootend uit-* 11me.

zzich zelf moest de dokter om tlie naïveIn weerwil vanuitdrakking lachen.

Dat ben ik metlanger hoe minder

-e eens ,'' zeide lkij. ,,En opdat je hoeJ

terugstootend moogt worden , wil ik vandat even mooi is als Phebe.''-e een meisz-e maken ,J

Phebe !'' riep Rosa verbaasd uit.3:Ja , Phebe,'' antwoordde de dokter , ,ywant ziz' bedt wat 2-e

ontbreekt : gezondheid. Indien gij, lieve jonge meisjes , slechtswildet leeren , wat werkelijk schoonheid is en tz zelf niet zoowildet inpennen , dan zoudt ge u vrij wat ongelegenheid be-

45

sparen. Een gelukkige ziel in een gezondsieraad , zoo voor mannen a1s voor vrouwen.kindlief ?''

Ja , oom ,'' antwoordde Rosa , zeer vernederd door deze7)

vergelijking met het meisje uit hd armhuis. ,,Ge wilt zeker ,dat ik zal boenen en schuren , en een oude , bruine japondragen en met opgestroopte motlwen zal loopen , net als Phebedoet-''

Echaam is 't besteBegrijp je dat ,

O , dat zou ik wat gaarne zien ; indien je zoo sterk waal-t:1als Phebe , en a1s je zoo goed kondt werken als zij en eenpaar stevige al&nen kondt laten zien zooals de hare. lk hebnooit een schooner tafereel gezien dan dezen morgen , toen zedaar tot op de ellebogen in 't zeepsop stoad te plassen en a1s

een lijster te zingen.''Hé ! ik geloof dat er geen raarder man op de wereld bestaat,7:

dan gij , Oom !'' was alles wat Rosa hierop wist te zeggen.lk ben na eôrst met mijn rarigheden Legonnen ,'' hernam

Oom M ec.voorbereiden-''

Je moogt je dus we1 op andere , nog veel ergere

't Geluid van den bengel ,Rosa om te antwoorden enkellnen te geven. Toen menAlec tegôn haar :Je zult je koFer open vinden in Tantes kamer , en kunt

er je naar hartelast mee vermaken ; terwijl ik de kamer in ordega brengen , die Tante Plenty mij tot mijn gebraik heeft af-Yall ' 'X0S .,,Kan ik u ook helpen , Oom ?'' vroeg Rosa welwillend.,,Neen , ik dank je. Ik za1 Phôbe voor een poos leenen , als

Tante Plenty haar kan missen.''riep Tante Plenty goedig uit. jjvoor u kan

ik iedereen , kan ik alles znissen. Waarschijnlijk zult ge ook mijnhulp noodig hebben. Welnu , ik zal mijn bevelen geven voorhet middagmaal , en dan kom ik tz helpen.''

Missen , Alec !''

dia aan ontbijt riep , belettenog krachtiger haar ongenoegen tevan 't ontbijt opstond , zeide dokter

46

goede dame de kamer uit.eenige dingen doen kan , die Phebe

niet kan doen ,'' zeide Rosa in zich zelf , haar hoofd schuddende ;terwijl z: zich naar de kamer van Tante Peace begaf , waar debegeerde koFer stund.Ieder meisje kan zich gemakkelijk voorstellen , welk een

genot Rosa smaakte met te rommelen in een zee van schat-ten en de eene aardigheid na de andere uit den koflbr tehalen. Dat duurde zoo lang , tot de kamer geheel vervuld wasmet denren blonk. Rnsa was buiten zich zelf van verrnkking. Ze be-gon haar oom zijn haverdegortmaal te vergeven , toen zij een

van muskus en sandelhout , en van allerlei kleu-goqr

keurig ivoren werkdoosl'e zag ; werd verzoend met de wijdtevan haar ceintlmr , toen zij een hoop veelkleurige sjerpenvond ; en dacht er niet meer aan , dat oom M ec haar met Phebe

Dit zeggende , dribbelde deOom za1 zien , dat ik

vergeleken had ) toen ze aan eenige fleschjes echte rozenoliekwam.Intusschen had Dr. Alec

woord gehouden en keerdeonderste boven. Er had een

Tante Plenty sehijnbaar bij haarde hem toegestane kamers hettotale omwenteling plaats in de

groene kamer ; want dô donkere damasten gordijnen werdenafgenomen , de kachel door Ben weggebroken , en het grooteledikant door drie knechts in stukken naar den zolder ge-

dragen. Van tijd tot tijd zag Rosa haar oom in de kamerkomen , waar ze was , en hem heengaan met een stoel vanbamboesriet , een ouderwetschen kolenhaard , een zonderling

Japansch tochtscherm , een paar beddedekens en eindelijk meteen groote badkuip op zijn hoofd.Nlz dat zal een vreemd soort van kamer zijn ,'' zeide zij:1 :

bij zich zelf ; terwijl zij uitrastte en al de door haar uit denkofer gehaalde heerlijkheden op dit oogen-blik zxag ze haar oom op den drempd der geopende deur staan.Zie mij nu eens , Oom !'' zeide zij met een gelaat , dat

straalde van kinderlijk geluk. ,,1k ben zoo prachtig gekleed ,

beschouwde. Juist

47

dat ik mij zelf niet herken. lk heb deze kleeren eens aangetrok-ken ,

Je>>gaai , el1 het doet mij pleizier ,

en ik durf zeggen , dat ze mij goed staan.''ziet er in je fez en cabaja zoo prachtig uit a1s eenPaPO-

('Iie kleine zwarte schim in eenregenboogeen van genoegen gliasterend gelaat het fraai gekleede schepseltjeveranderd te zien ,'' zeide Oom Alec,terwijl hij met

vllr zich beschouwde.Ofschoon hij 't niet zdde , vond hij toch

wat liever uitzageen purperen fez op het blonde hoofd gezet , verscheidene s

.chit-

terende sjerpen ' om haar middel gewonden en een prachtigscharlaken jacketje aangetrokken , waarop zon , maan en sterrenmet goud gebortluurd waren. Haar voetjes staken in een paarTurksche pantoffels , en een. prachtig snoer van barnsteenen ko-ralen , in goud gezet , hing om haar hals. In de eene hand Meld

ze een reakflesch , in de andere een specerijdoos met Oostersche

dat ze er vrijdan Phebe aan haar waschtobbe. Ze had

ingelegde vruchten.Nt't is 't net , of ik een meisje ben nit de ,yDlzizend en een

nacht j'' zeide zij glimlachend. y,Maar evenmin als ik eentoovertapijt of een wonderlijken talisman kan vinden , weet ik ,hoe ik tz ooit genoeg voor al deze heerlijke voorwerpen kandanken-''O , dat zal ik je wel dadelijk zeggen ,'' antwoordde 0om

M ec. Je kunt het doen door voor goed die zwarte kleerenttit te trekken , die je nooit zoolang moest hebben gedragen ,en je in de nieawe te tooien , die ik voor je heb peege-bracht. Het zal je en dit sombere , oude ht'ds opvroolijken. NietW3ar )

Ik geloof , dat ge gelt'k hebt , Mec , en 't is gelnkkig , datwe nog niet aan haar voorjaarstoilet begonnen zijn ,'> ant-woordde Tante Peace. ,,Mpa meende , dat ze geen anderekleuren dan violet mocht dragen , en daar is 't kind ved te

Tante ?''

bleek voor-''lk zal jufrouw Hemming laten komen en haar van deze stof-

48

fen 't een en ander doen vervaarigen. Je zult er over verbaasdstaan , hoe knap ik in 't kiezen van strooken , biais en andere

dergelijke zaken ben ,'' zeide Oom Alec ; terwijl hij een hoop ne-teldoek , zijde en andere stoflbn achtereenvolgens opnam en methet oog eens kenners beschoawde.Tante Peace en Rosa lachtôn zoo laide , dat hij met zijn on-

derzoek ophield , en goedhartig zeide :Lacht maar , dames ! lk keek of er

dat het wel gaan zal. En thansanders kom ik nooit klaar-''

genoeg was , en ik denk ,

a ik weer aan mijn werk ;ï

was ,

dat ik zoo moest lachen. lkPeace : ,,lk kon 't niet helpen ,vond het zoo grappig , dat een heer over strooken en biaispraatte.'' Daarop j weer naar haar kollbr gaande , vervolgdezij : ,,Werkelijk , Tante , 't is mij , alsof zoo'n menigte mooiezaken te veel voor mij zijn. lk zou er zoo graag aan Phebewat van willen geven; Maar misscltien zoa Oom dat niet

dkeuren-''gOe

Toen de dokter de kamer uit zeide ltosa tot Tante

't Zou hem niet kunnen schelen ,'' antwoordde Tante Peace.Maar deze stoflbn zijn voor Phebe niet gescllikt. Enkele van dedoor u afgelegde kleedingstukken zouden haar meer tlienst doen,wanneer ze voor haar as gemaakt werden.''P

lk wou haar liever nieaw goed geven ,'' hernam Rosa ;:1want ik denk , dat zij wel wat trotsch is en niet graagoade dingen za1 hebben. Ware zij mijn zuster , dan was ergeen twijfel aan ; maar ze is het niet , , en dat maakt de zaak

. *

moeililk. Wacht ! ik weet er al raad op : ik zal haar als mijnter aannemen.''zus

lk vrees , dat het je onmogelijk za1 zijn , dit wettig tedoen. Pols haar echter eens , of zij zzin in je plan heeft , endan kant ge toch in allen gevalle goed voor haar zijn : wantin zekeren zin zijn we allen zusters en moeten elkanderhelpen-''Het lieve , oude gelaat keek haar zoo vdendeDjk aan , dat

49

Rosa begeerig was , de zaak terstond in orde te brengen en inhaar fantastische kleeding naar de keuken liep. Phebe was daardruk bezig aan 't schuren van den ouden vtmrhaard , opdat hijrecht mooi zou blihken ; toen ze op eens , door een geur vanrozenolie opmerkzaam gemaakt , zich omkeerde en Rosa in haarOostersch gewaad voor zich zag staan.

He , wat zijt ge prachtig !'' riep zij uit ; terwijl ze haar vuilehanden vouwde.

dingen boven , dieik je zal laten zien. lk zou ze graag met je deelen ; maar Tante

. e

vindt , dat ik Je liever wat anders moest geven , en dat zal jewel 't zelfde zijn , niet waar ? lk zoa je zx graag als zusteraannemen. Zou J-e dat niet aardig vinden ?''Maar jufrouw Rosa. Zijt ge niet wel bij 't hoofd ?''

O , ik heb een heelen boel van die mooie

Wel zeker , Phebe.veel zoa hebben en jij zoo weinig ,'' hervatte Rosa. ,,Kom , stem

Maar ik vind het niet mooi , dat ik zoo

er maar in toe.''Tot Rosa's groote verwondering , bleef Phebe op den grond

dtten en verborg ze haar gelaat in haar voorschoot , zonder eenertkel woord te

o y: yk kebik nu doen ? Vergeef mij, datvervolgde zij tot het meisje.kwetsen-''Eensklaps sprong Phebe op , veegde haar vuile handen aan

haar voorschoot af , sloot Rosa in haar armen en zeide half snik-kend , half lachend :

,,Ge zijt het liefste meisje , dat er op de heele wereld bestaat ,en kunt met me doen wat ge wilt.''Dus bevalt je mijn plan 9. '' vroeg Rosa , verwonderd over

Phebes ontroering. ,,Je hebt dus niet geschreid , omdat ik je inmijn bescherming wil nemen ? Dat heb ik ook volstrekt niet be-doeld.''

lk geloof , dat het mij bevalt ,'' hernam Phebe. ,,Dat ikALCOTT. Nichtje met zeven neven. 4

zeggen.dacht Rosa. haar zeker beleedigd. W at moet

ik je dit aanbod deed, Phebej''lk heb er je niet mee willen

50

schreide , was , omdat niemand' vroeger ooit zoo goed voormij is geweest. En als gij mij beschermen wilt, > genzst uwgang. Ik woa mMr , dat ik woœdes kon Wnden om lz n>rwaarde te danken, voor uw gqezlbeil , J-ufroaw Rosa-''Hier hebt J-e wat kanijsuiker ,'' zeide 'BZw.Z , 1- J-l ze

eenige klontjes sqiker uit %ur Mk haalde en die aan Phebegaf. ,,Eet (lie onder je werk , en als je nog mcer wilt heb-ben , zal ik Je die geven. Denk onderwijl eens na , wat ik voorfe d'oen kan. Thans ga ik weer naar boven , om den boel watop te redderen. Vergeet echter niet , dat ik je a1s zaster aange-nomen heb.''

Dat is mij liever dan de zoete klontjes ,'' antwoordde Fhebe ;lrwijl zij Rosa haar lnlwe hand toestak. ,,Ik beloof u , dat ik't niet zal vergeten-''M et tranen in de oogen zag 't armhuiskind het keurig geklee-

de dametje na , dat daar als een klein toovergodinnetje voort-zweefde en weldra de keaken uit was.

ZESDE HOOFDSTUK.

#OOM ALEC S KAMER.

Kort na 't middagmaal , en éer Rosa zich nog met de helftvan haar nietzwe bezittingen had bekend gemaakt , stelde dok-ter Alec voor , een rijtoel-tje te maken , om de presenten ,die ltij voor de tantes en de neven had meegebracht , rondte brengen. Rosa stemde er terstond in toe , om hem te ver-gezellen.'t Groote

BenChineeschen vlieger van buitengemeene grootte en een paargepolijste ossenhorens uit Afrika. Oom Mec , heel blauw , wat

rijtttk was vo1 pakken , en zelfs de bok , waaropwas beladen met Indiaansche krijgswapenen , eenzat j

zijn kleeren aangaat j en heel bruin , ten aanzien van zijngelaatskleur , zat zoo recht als een kaars en aanschoawde dehem welbekende plaatsen , die ze doorreden , met belang-stelling ; terwijl Rosa in haar elegante kleeding zich recht ophaar gemak gevoelde , haar zachten mantel in bevallige plooienom zich heen sloeg , 1ui in de kassens van 't rijtaig leunde ,en zich voor de aardigheid verbeeldde , dat zij een Oosterschevorstin was , die een koninklijken optocht hield te midden vanhaar onderdanen.

Op drie plaatsen vel-toefden zij niet lang : want Tante Myrahad het erg op haar oogen , Tante Clara had een kamer vol

52

gezelschap , en Tante Jane sclleen zooveel lust te hebben omover

heid vande bevolking , vool-tbrengselen en staatktmdige gesteld-

Europa , Azië en Afrika te redeneeren , dat dokterAlec begreep , nooit weg te zullen komen , als hij eenmaaldaarover begonnen was , en haar daarom zoo gaaw hij kon,verliet.

Na zullen we een prettiger bezoek aoeggen ,'' zeide Rosa , eneen zucht van verlichting ontsnapte aan haar borst ; terwijl zeden hetwel hooger opreden naar de woning van Tante Jessie.

Ik hoop dat de jongens maar thuis zijn.''Daarom jaist heb ik dit bezoek tot het laatst uitgesteld ,''

zeide dokter Alec. ,,1k denk , dat de jongens nu we1 van schooltelnzg zullen ziju. Ha ! daar staat Jamie al aan de dem- op onstte wachten , nu zullen we den clan gauw veluameld zien ; ze zijnaltijd bij elkanden''Toen Jamie de barouchette

schel geqqit hooren ,schtmr beantwoord

zag aankomen , liet ht' eenhetwelk door de echo's in weide , huis en

werd , waarop men de neven uit alle rich-zag komen aansnellen onder 't geroep van : y,lloera !tingen

daar is Oom Alec 1.19 Als struikroovers beklommen zij 't rij-tttig , beroofden het van al de pakken , namen hen , die erinzaten gevangen en marcheerden onder groot gejuich met henhet huis in.Moetje ! Moetje ! Daar zijn ze met allerlei mooie dingen !

Kom gaaw beneden om al dat moois te zien ! Gauw !'' riepenWill en Geordie ; terwijl de koorden van de pakken werden los-gesneden en de papieren er werden afgescheurd , waardoor dekamer weldra in een chatls herschapen was.Daar kwam Tante Jessie beneden met een gelaat stralend

van vreugde over de pret , tlie de jongens hadden.ternauwernood den tijd , om Rosa en den dokter te groeten .zoo pakten de jongens haar beet , om ieder 't geen hij gekre-gen had te laten zien , opdat zô zich met hen zoa verheugen.De p'oote horens werden naar haar uitgestoken , als moesten

Ze had

53

ze haar naar de zoldering werpen , de krijgswapenen over haarhoofd gezwaaid , als ware zij een vijandin , en een wonderlijkmengsel van de vier werelddeelen vulde haar schoot ; terwijl dezeven jongens allen tegelijk hun vreugde in allerlei kreten ont-boezemden.Maar de goede Tante Jessie kon er tegen en mocht zoo'n

pretje wel. Ze zat daar glimlachend en bewonderend , enscheen weinig last van 't leven te hebben ; waarvoor Rosa

beide haar ooren toellield ; terwijl dokter Alec dreigde , dat hijterstond de vlucht zou nemen , als ze niet een beetje stiller wa-ren. Deze bedreiging bracht een kleinen stilstand te weeg , enterwijl de jongens in den eenen hoek der kamer Oom voor al zijngeschenken bedankten , had Tante Jessie in den andéren een ver-troawelijk gesprek met Rosa.Welnu , lieve ,'' vroeg zij. ,,H0e gaat het nu met je ? Beter ,

hoop ik , dan een week geleden ?'',,O , Tante ,'' antwoordde Rosa. ,,lk geloof , dat ik heel ge-

hkkig za1 worden , nu Oom hier is. Hij doet de zonderling-dat ik hem wel moetste dingen , maar is voor mij zoo goed ,

lief hebben-'' En terwijl zij zich dichter bij de lieve tanteaansloot , vel-telde zij haar alles , wat er gebeurd was , en ein-di deïkofer.

met een opgewôkte beschdjving van den prachtigen

Na , dat doet mij pleizier ,'' antwoordde Tante. ,,lk moet>>je echter voor éJn ding waarschuwen , Rosa : laat Oom je maarniet bederven-''

lk houd er wel van om bedorven te worden , Tante.''

Daar twijfel ik niet aan , kindlief ! Maar a1s je in 't jaarwaarin hij J'e onder zich heeft , een' bedorven meisje wordt , danAal iedereen dat aan je oom wijten en za1 hij er over berisptworden. Dat zou jammer zijn , niet waar ? Hij wenscht zooveelvoor je te doen , en 't zou al heel ongelukkig voor hem wezen ,als de zaken eens verkeerd uitvielen-''

Daar keb ik volstrekt niet aan gedacht ,'' zeide Rosa. ,,Na

54

ik dat weet j za1 ik mijn best doen te zorgen, dat ik niet be-dolwen word. Mm'tr hoe kan ik dat doen , Tantelief ?''

,yDoor niet te klagen over de dingen , die hij voor je ge-zondheid aanwendt , door hem met blijdschap te gehoonamen enlief te hebben , en je zelfs om zijnentul eenige opoferingen teetroosten-''Na, dat za1 ik stellig doen ; daar kunt ge op rekenen ,'' ant-

woordde Rosa. ,,En a1s ik eens 't een of ander heb , waarmeeik geen raad weet ,mag ik dan bij t: om raad komen , Tantelief ?Oom heeft me dat ook al gezegd en ik geloof , dat ik altijd ge-mst bij Iz zou durven komen.''Welzeker , lievding. Hier is de plaats , waar al je zwarig-

heden 't best verlicht zullen worden. Beschouw mij steeds als@

J0 knlllekopje op haarschouder trok en haar nichtje met een blik in de blauwe oogenkeek , die slechts al te goed bewees , dat zij we1 wist , welke

moeder ,'' zeide Tante Jessie , (lie 't lieve

medicijnen 't kind het meest noodig had.'t Wordt tijd , dat we heengaan , Rosa ,'' zeide oom Alec na

een poos ; ,,want ik zoq gaarne hebben , dat je thuis waart ,eer de zon ondergaat. Rijdt ge met ons mee , Jessie ?''

lk dank u ,'' antwoordde Tante Jessie. ,,Maar ik zzie de-

ongens wegloopen. lk begrijp wat ze van plan zijn. lndien geJer dus niet tegen hebt , laat hen tz tot aan hais begeleiden.M aar ze mogen niet binnengaan ; dat gebeurt alleen op feest-da en.''g

Naawelijks had Tante Jessie deze woorden geuit , of daar btti-ten klonk de gebiedende stem van Arcltie :Opgepast jongens ! In den zadel en wat gauw ook !''De cavalcade ging den hetwel af , zoo snel echter , dat Rosa

haar oom bij den arm greep : want de oude vette paarden sche-nen door 't zien van de sprongen der ponies te worden aange-stoken en reden zoo snel a1s ze konden , terwijl 't fraai geschil-derde wagentje vooMtreed.Toen men 't huis bereikte , sprongen de jongens van hlm

55

paarden en uit het wagentje en schaarden zich drie aan elkenkant , op de trappen van 't bordes , om Oom Alec en de Jongedanze te laten passeeren. Daarop groette de clan beiden , steegweer te paard en in 't wagentje , en reed onder 't aanheFen vaneen luid ,yl-loera !'' den hetwel op.

aardig troepje ,wijl ze , op de bovenste

Een niet waar , Oom ?'' zeide Rosa , ter-trede van 't bordes staande , de jongens

naoogde.

lnderdaad ,'' antwoordde de dokter. ,,En zoo gauw a1s jewat sterker bent ,

O , ik zoakrijg je ook een pony van mij-''nooit op zoo'n afschuwelijk dartel beest durven

rijden. Ze laten han oogen zoo wild rollen en maken zulkesprongen , dat ik 't van angst zoa besterven-''

Ben je zoo 1af , Rosa ?'' vroeg de oom glimlachend.Ja , Oom , wat paarden betreft wel ,' antwoordde ZJ'.

Laat ons daarover dan maar zwijgen ,'' hernam de dokter.Ga nq eens met mij mee , om mijn nieuwe kamer te den ,3' enzonder verder een woord te spreken , ging hij met haar de trappenop. Terwijl Rosa zwijgend naast hem ging , herinnerde zij zichhaar belofte , aan Tanfe Jessie gedaan , en 't speet haar , dat zezoo beslist geweigerd had.Kijk na eens goed rond en

zeide dokter Mec , terwijl hij dei* t - denkt ''zeg m J , wa Je er van ,

deur opendeed en haar 't eerstbinnen liet gaan.Rosa wandelde tot in 't midden van de

stil en beschouwde alles met welgevallen ;kamer , stond toenwant het vertrek

geleekwas in

hetzelfde niet meer : alles was veranderd. Deze kamer@

Jaren't huis vo1't oosten ,dat op den tuin uitkeek , en eeh naar 't westen , dat eenverrukkelijk uitzicht op de hetwels en de ondergaande zon ople-verde. De zon ging juist prachtig rood achter de heuvels

niet geblmikt , behalve op kersttijd , wanneerlogeergasten was. Zô had drie vensters , een naardat op de baai itzag , een naar 't zuiden ,

onder en vervulde de kamer met een tooverachtigen gloed ;

56

men hoorde 't geM sch van de golven der zee en een sijsjefool in de knoppende boomen , als wilde hd zeggen : ,,Goedennacht !''Dit alles reeds trof Rosa's onbedorven

toen wierp ze haar oogenwas die veranderd ! Indische matten bedekten den vloer ,

@

afgewisseld door kleurige loopers ; de ouderwetsche haard glomals eentigheidstoelen van bamboes stonden in 't

spiegel en een vlammend vtmrtje verdreef de voch-van de in lang niet geblmikte kamer. Kanap/s en

ronde , en vier aardige kleine

tafeltjes ia de hoeken. Op een daarvan stond een lief mand-je, op het tweede een lessenaar en op de beide andere lagenketuige boeken. In een alkoofzag zij een klein ledikant metsneeuwwitte behangsels. Achter 't Japansche tochtscherm , dathalf toegeslagen was , bespeurde zaij een kearige waschtafel metmarmeren blad , en daarachter een groote badkuip met Turkschehanddoeken en een spons , die bijna zoo groot was als haar

kinderlijk gemoed ;rondom zich in de kamer. W at

hoofd.Oom houdt van koud water , alsof hij een eend is ,'' dacht

Xosa , tel-wijl haar een rilling over 't lijf ging. Daarop sloegze haar oogen naar het kleine , aangrenzende kabinetje , waarinze door de half geopende deur een chiflbnnière , planken en kastjeszag.Dat zou net een goed kamertje voor mij zijn , om alles te

bergen , wat ik gekregen heb ,'' dacht ze. ,,O , wat een prachtigtoilet !'' riep ze uit , toen haar oom haar in 't kamertje had doen

zxag dat toilet er allerkeurigst uit. 't Was

waarboven een verotrttlde arend , die in zijneen ovale spiegel ,bek den stl'ik hield van 't blauwe lint , dat het neteldoeksch:gordijn ' omzoomde , hetwelk bevallig aan beide zijden der toi-lettafel af hing. Op de tafel zelf zag men twee ivoren haar-borstels , twee lieve kleine G veren kandelaars, een porcelei-nen lucifersdoosje , verschillende toiletbenoodkdheden , en , wat

gaan.En inderdaad

57

het schoonst van alles was , een blauwzjden kussen , met kantomzet en aan alle vier de hoeken met een rozeknopje ker-sierd.

lk zou nooit>: gedacht hebben , dat oom zoo'n dandy was ,''dacht ze glimlachend.Hierop deed haar oom een klein aangrenzend kabinetje open ;

en Rosa keek verbaasd op , toen ze daar kleeren en laarzen

Mg.dameslaarsjes ; ja , haar eigen nachtzak hing aan een koperen knopaan de deur. Thans werd het haar duidelijk, waarom haar oom diekamers te smaakvol voor een man had ingericht : daarom dushad ze haar eigen bijbeltje en gebedenboek op het tafeltjebij het bed zien liggen. Nu begreep ze ook ) wat dat blaaw-zijden kussen met (lie rozeknopjes beteekende. Dat alles wasvoor haar - en geen woorden vindende , om oom Alee

haar dank te betuigen, viel zij hem om den hals en bedekte hem

En die kleeren waren meisjeskleeren , en t'lie laaaen

met kussen.O Oom !''

doening vanvoor mij ! Ik

riep ze eindelijk uit , toen ze haar eerste aanvvreagde wat meester was. ,,Ge zijt veel te goedwi1 alles doen , wat e van mij vraag't : wildeï

paarden berijden en koude baden nemen , haverdegort etenen mijn kleeren los dragen , alleen om lz te toonen , hoe dank-baar ik tz ben voor deze heerlijke , allerliefste kamers !''Ze bevallen je dus ?'' vroeg dokter Alec met een opgeruimd

gelaat. ,yMaar hoe kom je op de gedachte , dat die voor azijn kindlief ?''1lk denk het niet , neen , ik weet , dat ze voor mij zijn ,''

dep Rosa uit. ,,lk zie het aan uw gezicht , en ik gevoel wel ,dat ik niet half zooveel goedheid verdien. Tante Jessie heeft

het mij wel gezegd , dat ge mij bederven zoudt en dat ikdit niet moest toelaten. lk ben bang , dat dit reeds 't beginvan bederven is , en geloof j dat ik 't zoa jammer zijndeze schoone kamers niet van u moest aannemen.''

lk ben Tante Jessie we1 dankbaar voor haar waarschawing ,''

58

zeide dokter Mec , terwijl hij zijn best deed om donker tekijken. Toen hervatte ltij met een glimlach :Dit is een gedeelte van de kuar , die ik je zal doen

ondergaan. lk heb Je hier geplaatst , opdat ge mijn drie ge-neesmiddelen op de beste en gemakkelijkste manier kunt in-nemen. Die medicijnen zijn : veel zonneschijn ,en koud water ; ook een prettige omgeving en wat werk. W antPhebe zal J-e wijzen , hoe je deze kamers aan kant kunt hoadenen zal tegelt'k je dienstmaagd , je vriendin en J-e leermeestereszijn. Kllnkt je dat soms hard en onaangenaam ?''

integended zeer zacht en aangenaam ,za1 mijn best doen , om een goed patiënt te zijn. In dezemxie kamer kan iemand niet zziek wezen.''

Neen , Oom ; en ik

frissche hcht

Dus zijn mt'n medicijnen beter dan die van Tante Myra ,''hel-vatte oom Alec lachend , ,,en behoef ik die niet het vensteruit te werpen , hJ?''Neen , waarlijk niet j Oom j''

Dat zou zonde en jammer zijn-''&>antwoordde Rosa gliM achend.

ZEVENDE HOOFDSTUK.

EEN TOCHTJE NAAR CHINA.

Kom meidlief ,'' zeidie groote ven'assing.del voor J-e. Ik denkslikken a1s dat van den

dokter Alee , omtrent een week nalk heb weer een nieaw geneesmid-niet , dat je 't zoo gemakkelijk zultvorigen keer ; maar na 't eenigen tijdwel beter smaken.''gebmikt te hebben , zal 't je

Rosa zat juist in haar lief kamertje , waar Zj we1 gaarne al haartijd zoa hebben doorgebracht j a1s ze 't had mogen doen ; maarze keek glimlachend op ; want ze vreesde niet langer haarsooms geneesmiddelen en was volkomen bereid om een nieuwte beproeven.schap geweest , waarmede zij hem geholpenbedden in orde te brengen ; terwijl hij haar onder 't arbeiden

Het laatste was een stel licht tuinmansgereed-had de bloem-

allerlei voor haar nieuwe en aardige zaken ten aanzien van deplanten leerde kennen ; want , ofschoon ze op school de plant-kunde had beoefend , was dit op een v1'il- droge manier ge-weest , wanneer ze die vergeleek met de prettige lessen vanoom M ec.

Wat is 't nu , Oom ?''haar werkdoosje sloot.'Zout water.'':1Zolzt water ? hoe moet ik dat innemen ?''

vroeg zij terwijl ze zonder morren

60

Doe 't llieuwe gewaad aan , dat J'ufrouw Hemming eds-

teren thuispstaard heeft , en ga met mij naar 't strand ;dan zal ik je wijzen, hoe je 't zotzte water innemen moet.''

Goed , Oom ,'' antwoordde Rosa gehoorzaam ; doch ze dacht ytoen hiJ' de kamer uit was, ,,Om te baden is 't nog te vroegin 't jaar; dus zal ik zeker met hem in zoo'n akelige bootmoeten varen-''Het aantrekken van een blauw Eanellen met wit afgezet

van een kleinen matrozenhoed metkleedje enlange golvendeiets apders

't opzettenlinten deed haar eenige

denken , dan aan de beproeving ,oogenbEkken aandïe haar wacht-

te ; een schel gefluit haar helinnerde , dat Oom reedsklaar was. Snel liep zij den tuin door , het zandige padaf en kwam zoo aan een gedeelte van het strand , dat tot hethuis behoorde ; daar vond zij Oom Mec bezig met een rankwit en rood geschilderd bootje , dat op den opkomenden vloed1ag te dobberen.Wat een lief bootje , en wat een aardige naam ,,Bonnie

Belle ,'' zeide zij , om niet te laten zien , hoe zenawachtig zij

toen

W aS.

Het is voor u , lieve ,'' antwoordde Oom Alec. ,,Ga dusachterin zitten en leer na eerst sturen. Daarna zal je ook lee-

ien-''rQn rOeWiegelen

onz er in tealle bootjes zoo ?'' vroeg ze , terwijl ze talmde

en net deed j alsof ze haar matrozen-stappen ,

hoedje wat vaster bond.O ja ,'' antwoordde

vooral wanneer de zee eenhij@ Ze dobberen a1s notendopmn xDbeetje woelig is-''

ls de zee van daag woelig ?''Niet erg ,'' antwoordde Oom Alec. ,,'t Zaiet er in 't oos/n

we1 wat donker uit ; maar we zijn zeker reeds waar we wezenmoeten , eer de wind verandel-t. Kom dus.''Ktmt ge zwemmen , Oom ?'' vroeg ze , terwijl ze zijn arm

vasthield , toen Mj haar hand greep.

61

A1s een visch. Komaan dan.''O , houd mij goed vast , tot ik zit !'' smeekte zij. ,,BTaar-

om hebt ge den achtersteven zoover van uw plaats laten ma-

ken ?'' en terwijl ze onder verschillende angstige kreten naar't achterbankje kroop , ging ze daar eindelijk zitten , hield zichmet de handen aan beide boorden vast en zat zoo benauwd tekijken , alsof zij ieder oogenblik vreesde , schipbrenk te zullenNden.Oom Mecdeed , alsof hij haar angst niet bemerkte en onder-

richtte haar in de kunst om te sturen ; totdat ze er zoozeer overnadacht , wat bakbotlrd en wat stuurboord was , dat ze vergatom telkens ,,O !'' te roepen , wanneer een groote golf tegen deboot aansloeg.Waar roeien we naar toe , Oom ?'' vroeg ze , terwijl de fris-

sche zeewind haar in 't gezicht blies.Wat zou je er van denken , a1s we eens naar China voe-

*011 ?''1ls dat geen heele lange reis !''

yyNiet , zooals ik die doe. Stuur nu in de haven , en binnen

twintig minuten zijn we in China-''&Ye1 , dat zal aardig zijn ,'' hervatte Rosa , nieuwsgierig wat

hij er mee meende.Achter hen rees ,,rfantes oord'' langzaam omhoog , met het

boschje op den top , en de bekende huizen stonden daar schilder-achtig. Toen zij de landpunt omvoeren , roeiden ze de baaiin , vol schepen en voor haar de stad , wier hooge kerktorenszich boven de statige masten met htm lange golvende wimpdsverhieven.

Gaan we daar naar>;nooit zulk een schoon

toe ?'' vroeg zij ; want z: had noggezicht op de drukke , oude stad ge-

had.,,Ja , Oom Mac heeft juist een schip uit Hong-kong gekre-

gen , en ik dacht , dat je dat wd eens gaarne zoudt willenzierl.''

62

,,Na , dat zou ik denken. lk sne el zoo gaarne eens in

zijn pakheen. Alles is daar zoo aardig en zoo nieuw , en ikstel vooral veel belang in China , omdat gij daar geweestdju''

,lk za1 je twee echte Chineezen laten zien , tlie met het schipzljn Mngekemen. Je zult toch Whang Lo en Ftm See we1 willenverwelkomen ?''

O , laat ik niet tegen hen moeten spreken , Oom. lk za1zeker om hun malle namen , hun lange staarten en hun kleineoogen moeten lachen. Laat mij straks achter a gaan , dat doe .ik't liefst.''

Heel goed ! Stuur nu naar de werf , waar dat groote schipmet tlie rare vlag voor anker ligt. 't Heet ,,lkdjaN'' en wezullen' den , dat we er aan boord komen.''Ze voeren na tusschen de schepen door , bij de werven ,

waar het groen en stil was en allerlei schelpdieren aan deglibberige palen vastzaten. Een akelige lucht kwam in haarneus ; doch dat kon haar niet schelen , en in heur gedachtelandde ze in Hongkong aan , toen haar oom de boot aan dentrap van de y,Radjah'' vastsjorde en ze voor hem tle trap op-klom. Op 't verdek gekomen , zag ze daar kisten en balen uithet raim ophijschen en door stevige sjouwerlui naar 't pakhaisbrengen.Welna , ltosa ,'' llij het dek

met haar was overgewandeld en haar alles had laten zien , in dekajuit van den kapitein wat ttitrlzstten , ,,hoe zoa 't je bevallen ,om met zulk een schip als dit een reis om de wereld te ma-ken ?''

zei Oom M ec , toen ze , nadat

Ik zou wat graag deniet met zulk een vail,riekt. Dan moesten we

wereld zien ,'' antwooqdde Rosa , ,,maarsmerig scllip als dit , waar 't zoo akelig

met een zindelijk en gemakkelijk jachtdat dat de beste manier is-''gaan. Charlie zegt altijd ,

,,Ms je niet van den reuk van teer en zeewater houdt ,ben je geen echte Campbell , evenmin als Charlie met zijn

63

prachtig jacht ,'' hernam haar oom. ,,Tuaat ons ntz aan wa1raan en met de mannen uit het Hemelsche rijk wat cltin-hinnen.''cZe gingen de breede plank over , tlie van het schip tot het

hapsuk , reikte en waarover de sjouwerli de goederen droe-gen , rolden of sleepten , en begaven zich rerlxeht naar dekamer van Oom Mac , die Mn 't kantoor tc nsde. Hier von-den ze allerlei monsters van Chineesche en Japansche goede-ren , en ook een heer met een geel gdaat. Rosa begaf zichterstond naar een hoek van 't vertrek , waar een porceleinenafgod aan de eene en een groene draak aan de andere zijdestond , en wat het ergste was en haar 't meest in de warbracht - daar zag ze tusschen die beiden in Fun-see op een thee-kist 'zisten , die haar met zaijn koraahwarte oogen zoo strak aan-keek , dat ze niet wist , waar ze de hare zoa bergen.

Mijnheer Whang-luo was een man reeds op jaren en droeg 'tAmerikaansch kostuum ; terwijl hij zijn staal-t netjes om zijn hoofdgewonden had. Hij sprak Engelsch en had het heel dlmkmet Oom Mac ; daarom boezemde hij Rosa geen de minste be-langstelling in. Maar Fun-see was een alleraardigste Chinees ,van zijn schoenen die veel op een jonk (1) geleken tot aanden knop op zijn pagode-hoed ; want hij had zich in plecht-gewaad gedost en leek wel een baal van zijden jacketjes enruirae broeken. Hij was kort en tlik en waggelde als eenvette gans ; zijn oogen stonden schuin , zijn staart en zijn na-gels waren lang , zijn geel gelaat was plomp , en glom ; kol-t-om , hij was op en top een echte Chinees.Oom Alec vertelde haar , dat 'Ftzn-see hier gekomen was ,

om zijn opvoeding te ontvangen , en dat hij maar een enkelwoord Engelsch verstond ; daarom moest ze vriendelijk je-ens hem zijn. Hij was nog maar een knaap , ofschoonghiJ' er bijna zoo oud tlitzag a1s mijnheer Whang-Lo. Rosa

(1) Chineesch vaartuig.

64

beloofde , dathet minste

ze het zou doen; maar ze had er nietbegrip van , hoe ze met haar ral'en overbuur

zolz praten , ('Iie er net uitzag , alsof MJ' uit een der landschap-pen van rijstpapier aan den mtmr was komen wandelen ,en tegen haar zat te knikken als een Chineesche pop uit eenporceleinkast.Oom Alec had er recht pret in , de beide jonge lieden

daar zoo tegenover elkander te zien zitten. Hij nameen doos van de tafel en gaf die aan Fun See met een be-vel, dat den knaap zeer scheen te bevallen. Van zijntheekist afstappende , nam hiJ de kist aan en begon die metde grootste behendigheid uit te pakken. Eerst kwam er een

trekpot voor den dag , waarover zij venmkt in de handenklapte. Die trekpot stelde een dikken , kleinen Chinees voor.Het deksel was zijn hoed , het handvatsel zijn staart en detuit zijn neus. Rosa merkte in zich zelf op , dat zijn (lik ,slaperig gezicht veel vaù dat van (Fun had , en ze moest eroma lachen ; de knaap scheen daadu veel behagen te schep-Pen.Twee aardlje kopjes met deksels en een keurig scharla-

kenrood blad voltooiden het geheel en zouden iemand hebbendoen verlangen om een kopje thee te drinken , op de Chine-sche manier , zonder melk of suiker.Toen hij dat theegoed op een klein Japansch tafeltje voor

haar geschikt had , bedaidde ltij haar door gebaren , dat hetvoor Zij bedankte hem op dezelfde wijs , waar-op hij naar zijn theakist teragkeerde ; en , daar ze geen an-der middel hadden , om met elkander te praten , zaten zetegen elkander op de allerdolste manier te glimlachen ente knikken ; tot Ftm iets anders in 't hoofd scheen te krij-gen. Hij liet zich van zijn zitplaats afglijden en waggeldezoo snel a1s zijn rokken 't hem veroorloofden weg , terwijl Rosa

haar was.

hoopte , dat hijslaapbol of iets van dien aard zou terugkomen y die de welle-

maar niet met een gebraden rat , gestoofden

65

vendheid haar zoa noodzaken ona

was , luisterde zij naar de gesprekken der heeren , waarin zJ2-veelmet iets , hetwdk zij voor een klein zwaard hield , doch dat ,toen hij 't openvouwde , een ontzaglijke waaier bleek te zijn ,

belang begon te stellen , toen Fun weer binnenkwam

di n0 hij haar md veel Chineesche complimenten overhan-

te eten.OP Terwijl hij weg

digde.Zulk Na-nog

taarlijk was er niet het minste perspectief ill ; maar toch washij heel mooi en erg naar haar zin. 't Werd echter tijd omte vertrekken. Dokter Alec liet Rosa's theeservies weer in-pakken , stak verscheidene monsters van fjne thee voor deoude dames in xijn zakken en zeide tegen Rosa , die haar

een wonderlijken ezien.ï

waaier weer scheep moest gaan. Alsware zij China zelve geweest , zoo groettehaar Ftln met drie kniebuigingen en negen knikken met zijn

opvouwde , dat mende keizerin van

waaier had ze nooit

hoofd.'t Is me net , alsof ik in China geweost ben ,'' zeide Rosa ,

toert ze weer in 't schuitje zaten en van de ,,Radl'ah'' weg-voeren.

Geen wonder ook : wantMijnheer Whan Lo had haar eenChineeschen parasol gegeven , haar oom had eenige papierenlantaarns meegenomen om haar balkon te verlichten , de grootewaaier .lag op haar schoot en de kist met theegoed stond aan haarvoeten.

Vindt ge dat geen aardige manier om geographie te lee-ren ?'' vroeg haar oom , die zeer goed gemerkt had , hoe ze

naar zijn gesprek znet den ouden Chinees had zitten luiste-ron.

Datwillen

Oom -' hernam zij. Zoudt ge we1gelooven , dat ik van daag van China meer geleerd heb

dan ttit al de lessen , welke ik op school moest opzeggen , of-schoon ik ze prompt uit mijn hoofd kende. Niemand ver-klaarde er ons ooit iets van , en zoo herinner ik mij nogALcoTT. Nichtje met zeven neven. 5

zoa ik denken

s6

altijd : ,,Uit China krijgt msn thea en zijde ; de vrouwen heb.ben er klein: voetan-'' lk merkte op , dat Full naar de mij-ne keak , en hij moet die zeker wel heel groot gevonden heb-b0X :3@

We ztzllen landkaarten en aardglobes voor den dag halen ,''

zeide oom Alec , ,,en dan zal ik eenige van mijn reizen met jedoen en je er 't een en ander van vel-tellen.''Gij hoadt zooveel van reizen , Oom , dat het u we1 moet

vervelen , zoo stil aan land te zitten. W eetty zegt ? 't za1 geen twee jarônis ''re .

ge,duren , of

wat Tante Plen-

e zijt weer opï

Dat is allerwaarschijnlijkst-''O , goede hemel ! En wat moet ik dan beodnnen !'' zuchtte

Rosa op een, toon van wanhoop , t'Iie oom Alec's gelaat ver-helderde.

Maar als ik ga , moet mijn kleine anker met mij mee. Hoezou je dat bevallen ?''

Uitmtmtend , Oom !''Rosa

weldig ,weer tot

gaf een kreet van vreagd en bewoog zich daarbij zoo ge-dat de boot begon te wiegelen. Spoedig echter was zerust.

Kijk eens ,'' riep Oom Alec eensklaps uit. ,,Wat roeien die:1-ongens daar ferm !''J

't Was de Stormpetrel ,'' met een half dozijn fel-me matrozenbemand , die er aardig uitzagen met han blaawe hemden , glan-zige hoeden en vergulde ankers.'t Zijn onze jongens , geloof ik ,'' zeide Rosa. y,lnderdaad, dat

is neef Charlie , die over zijn schouder heen ons toelacht.Roei ferm , Oom ,1011 .33

6n Zorg er voor , dat ze ons niet inha-

Dat was een nieawe opwekking voor Rosa. Ze was er zoomee ingenomen , dat haar parasol bijna over boord ging.Ik zal mijn best doen ,'' zeide Oom Alec , terwijl hij de

riemen met zulk een kracht in 't water sloeg , dat de ,,Bonnie

67

Belle'' scheen te vliegen. Ook de jongens roeiden uit al lmnmacht ; maar de dokter zoa de pant het eerst bereikt hebben ,als Rosa's hoed niet afgewaaid was ; 't geen een einde aan denwedstrijd maakte : want , terwijl oom Alec naar den hoed vischte ,praaide de ,,stormpetrel'' de ,,Bonnie Belle'' en lieten de jongenseen luid hoerrah 1. hooren.Vangt ge krabben , Oom ?'' vroeg een der jongens.jNeen , een drenkeling ,'' antwoordde de dokter , toen hij den

druipnatten hoed op een bank legde om te drogen.

Waal- zijt ges. . ag j yIJ .t? QII yO ; is l''un hier.

eweest , Rosa ?'' vroeg een ander.ïantwoordde zij.

Dien zullen we den een of anderen dageens gaan halen ; dan kan hij ons wijzen ) hoe we den vliegermoeten oplaten-''

Laat olls eens zien , wat je meegebracht hebt ,'' zeide eenander.

voor een zeil gebraiken,''Je kondt dien grooten waaier welmeende een derde.

Zeg eens , Oom ,'' vroeg een vierde. ,,Denkt ge een lan-taarnfeest aan te leggen ?''

Neen , Jongen ! Wel een feest van boterhammen ; want het istheetijd. En wat u aangaat , roeit zoo gauw je kunt huiswaarts ;want die zwarte wolk dreigt met stormweer , en dan zou uw moe-der doodelijk ongerust zijn , Archie.''Vaarwel , schipper ! Vaarwel Rosa. Kom maar dikwijls op 't

water , dan zullen we je leeren roeienj'' zeide Charlie.En hiermede scheidden de booten van elkander en voer men

huiswaarts.

ACHTSTE HOOFDSTUK.

WAT ER VAN WERD.

Oom , zoudt ge mil' geen negen stuivers willen leenen. Ik:> ,

zal ze u tmmggeven , zoodra ik mijn zakgeld ontvang ,'' zeideRosa , toen ze dien avond met groote haast in de bibliotheekkwam.

Met genoegen , Rosa ,'' antwoordde dokter M ec , haar 't geldgevende. ,,Ik zal je maar geen interest berekenen ; dns behoef jeje niet te haasten om mij te betalen. Doch kom gauw telmg enhelp mij die boeken in orde zetten , a1s je niets anders te doenhebt-''

In tien tellens ben ik terug ,'' antwoordde Rosa. ,,1k heb allang verlangd, om mijn boeken een vaste plaats te geven ; maarik darfde er niet aan te komen, omdat ge altijd uw hoofd schudtals ik lees.''lk zal mijn hoofd schudden als je schrijft ,'' antwoordde Oom

Alec , ,,indien je het ten minste niet beter doet dan bij 't makenvan dezen catalor s-''Ja , die is slecht geschreven , Oom. Maar ik had toen zoo'n

haast. En dien heb ik na ook.''En vool-t ging zij , maar kwam

oom met een strak gezicht naar

toch niet koh ontcijferen.

spoedig telmg. Ze vond haarden catalogas staren , dien hij

69

Zeg eens , ltosa , wat voor boek is dat ; ,,pulverised Bo-neS 1)*' ?Neen 0om , dat is ,,paradise Lost :).''Zoo , ik ben blij , dat ik het weet. En welk boek is dit :

Babies' Aprons 3).'9Och , Oom ! daar staat ,yBacon's Essays #).''Miss Power heeft u geen mooi schrijven geleerd , hoor ,''

hernam haar oom. Kijk eens , Rosa , dit kleine briefje gafTante Plenty mij. De oude vrouw heeft het zelf geschreven , enwat is dat een pmchtige mannelijke hand ! Ze is maar op eengewone meisjesschool geweest ; maar heeft er vrij wat betereleerd, dan jij bij Miss Power-'',,En ik werd nog al voor het knapste meisje der geheele

school gehouden. Luly en ik waren de eerste van onze klasseen vooral ver in 't Fransch en de muziek ,'' zeide Rosa , min ofmeer op haar teenen getrapt.En ik zeg J-e , dat , a1s je Fransche grammaire niet be-

ter is dan 2-e Engelsche , tlie 1of in 't geheel niet verdiendWaS.

O , en ikOom ! Wij leerden de Engelsche spraakkunst ,kon zoo heerlijk analyseeren. Als er menschen op school kwamen,dan moesten Luly en ik toonen wat we kenden-''Hoor eens , Rosa ,'' hervatte Oom Alec , terwijl llij een

boek voor den dag haalde. ,,luaat ons nu hier maar eenspeldje bij steken en lees mij wat voor. Mijn oogen zijn ver-moeid en ik vind het zoo prettig , om hier wat bij 't vtmr tezitten en mij te hooren voorlezen, terwijl de regen biten tegende glazen klettel-t-''Rosa deed dit

laas Nickleby van Dickens voor.gaarne en 1as hem een hoofdstuk uit Nico-

Ze deed haar best. Toen't hoofdstuk uit was , i' :Vroog ZJ

Nog wat, Oom ?''

1) Yerbrande beenderen. - 2) Yerloren Paradjs. - 3) Kinder-baezelaars. - 4) Schetsen van Bacon.

70

A1s je niet moed.e zijt , volgaarne. llet is een genot, je tehooren voorlezen : want je leest bijzonder goed.''Dit antwoord en 't besef dat ze toch iets goetl deed , ver-

vulden haar met blijdschap.Meent gij 't werkelijk , Oom ?'' vroeg zij. ,,lk ben ,er heel

blij om. Papa heeft het mij gdeerd en ik kon hem soms urenvoorlezen ; maar ik dacht altijd , dat hij 't mooi vond , omdat hijzoo veel van mt' hield-''Dat doe ik ook ; maar 't zoa mij niet beletten , je fot's

ten op te merken ,'' hernam Oom Alec. ,,lnderdaad, je leestbijzonder goed en dat is een zeldzame gaaf , welke ik hoogschat.Kom hier op dit lage stoeltje zitten ; daar klzn je beter zienen ik kan je aan je krullen trekken , wanneer je te gauw leest.lk merk wel , dat je langzamerhand een heele troost en opbeu-ring voor jeJuist was het tweede hoofdstuk

een rijtuigwas van te vertrekken.

otlden oom zult worden-''uit , toen

hen waarschuwde , dat Tante Janegeratel van

op het puntVlor ze echter .naar beneden konden

aan , om haar goeden dag te zeggen , verscheen zij in degdeur der kamer en zag ze er in haar regenmantel als een

mummie uit ; terwijl haar oogeu glin-buitengewoon grootesterden als die van een kat.

Aha ! lk dacht het wel '' riep zij uit.doodgemarteld , door haar laatlk hoop , Alec , dat geop uw schoaders hebt

Tk geloof , dat ik er ten volle van doordrongen ben, zuster,''antwoordde de dokter op spottenden toon.Wat ik treurig vind , is dat zoo'n groot meisje haar tijd

op te houden , om voor te lezen.beseft , welk een verantwoordelijkheid gedaden-''ï

zoo nutteloos doorbrengt ,'' hervatte Tante Jane. ,,Daa1' heb'e nu mijn jongens. Ze hebben den ganschen dag geleerd en2-e kunt er op rekenen , dat Maç weer met zijn neus in de2boeken zit. Sedert uw komst ltier , kind , wil ik wedden , dat jenog geen enkele les gehad hebt-''

Dat kintl wordt#)

Van daag heb ik er vijf gehad ,'' antwoordde Rosa.:)Dat doet mij genoegen ,'' antwoordde Tante Jane. ,,En

waarin ?''ln de zeevaart , geogmphie ) volkenkunde , spraakkunst on in

't lezen ,'' antwoordde Rosa.Een rare poespas ,'' hernam Tante Jane.

weten ) wat je er van geleerd hebt-''Er kwam een ondeugende trek op Rosa's gelaat , en met

een grappigen blik op haar oom , antwoordde zij : ,,lk heb't een en ander merkwaardigs omtrent China geleerd , vooralten aanzien van de soorten vansing-souchong ,Pekoe , gemengde

Mssam-pekoe ,thee. De beste zijn : Lap-

zddzame Ankoe , BloemtheeHawqua , geurige Capu , Padmlthee ; zwarte

Congou en groene Twankey. De stad Shanghay ligt aan deW oosungrivier. Hong-kong beteekent zodwatereiland , Singapore,leeuwenstad. De voornaamste voortbrengselen zijn porcelein ,thee , kaneel , sjaals , tin , tamrinde en opium. Ze hebbenschoone tempels en leelijke goden. ln Canton bevindt zich 'tHuis der heilige varkens , veertien in getal , heel vet en alleblind.''

lk wou we1 eens:)

Deze laatstescheen volkomenleerd had. Eendaarop wenschtein haar rijtuigmeer naar Rosa's

bijzonderheid deed de deur toe en Tante Janevoldaan over 't geen haar nichtje dien dag ge-oogenblik keek ze Rosa nog door haar bril aan ,ze haar en Oom Alec een goeden nacht, stapte

en reed weg , met het vaste voornemen , om nietvorderingen te vernemen.

NEGENDE HOOFDSTIJK.

PEEBE 8 GEHEIM.

telkens zoo glimlachend aan Phebe ?'?vroeg Rosa , telwijl ze op zekeren morgen samen haar kamer de-d want daar dokter M ec het huiswerk als de beste gymna-en ; ,stiek voor meisjes beschouwde, nam Rosa van Phebe 1es in 't vegen,stofafnemen en beddenmaken.lk dacht aan een aardïg geheùn, dat zaij bekend is,'' ant-

woordde Phebe , yyen moest daarom even glimlachen.''ik het ook te weten komen ?''

Jraaronz zie 2-e nze toch

Zallk denk het wel-''Zal 't mij pleizier doen ?''O vooaeker.''Za1 't gauw gebearen ?''Misschien nog deze week.''O , ik weet al wat het is.

vmuwerk afsteken , en hebben mijbereid. Is het dat niet?'?

De Jongens zullen den vierdende een of andere verrassing

Dat is te zeggen . . .''

Nu , ik kan we1 wachten. Zeg mij slechts iets. Is Oom in 'teheim ?''Nattmrlijk. Zonder hem kan er geen pretje wezen-'':4Dan is alles goed en >1 't we1 heel prettig zijn-''

73

llosa gingna ze fernlde onz te

op 't balkon , om de loopers uit te kloppen en ,itgeslagen te hebben , hing zij ze op de balustra-luchten. Er stonden daar verscheidene grooie en

kleine bloempotten en de Janizon en regen hadden de zadenen boonen , die ze geplant had , ferm doen uitkomen. 't Wa-ter in de baai scheen in den zonneschijn te dansen en eenfrissche wind deed de boomen liefelijk ruischen. De tuin wasvol rozen en vlinders' en bijen gonsden er dartel over heen.De vogels zongen vroolijk in de boomen en over de zee vlogende blanke meeawen en deden zxich in de verte als zeilen zien ,die in de zon blonken.

,,O , Phebe , wat een heerlijke dag !'' zeide Rosa. ,,lk wou ,dat je geheim vandaag begon. lk zou er juist recht veel lust inhebben-''

lk ook ,'' zeide Phebe. Maar voor mij zijn er geen dagenvan uitspanning. 't ls altijd maar hard werken van 't begin tothet einde. Zoodra gij de stof hebt afgenomen , kunt ge uitschei-nen ; maar dan moet ik aan hôt trappenschuren gaan.''Dit zeggende ging Phebe met haar langen stofer in de hand

zingende weg.Rosa leande nadenkend tegen een der pijlers van het balkon

aan , en bracht zich te binnen , hoeveel prettige dagen zij inden laatsten tijd gehad had. Haar tainarbeid ging voorspoe-dig , ze leerde zwemmen en roeien , deed rijtoertjes en wande-lingen , had haar rustige lmrtjes om met Oom Mec te lezenen te praten en verveelde zich lgenwoordig zelden of nooit.Ze kon den geheelen dag werken of spelen , 's nachts rastigslapen en genoot het leven met al den ijver van een gezond ,gelukkig kind. Ze was nog op verre na niet zoo sterk en

zoo stevk a1s Phebe , maar nam toch blijkbaar toe in krachten ;haar vroeger zoo bleeke wangen waren na klearig , haar han-den werden gespierd en bruin en haar ceinklur zat niet meerte los. Niemand

nam geen andere medcijnen in dan de drie groote van doktersprak haar meer over haar gezondheid. Zij

74

Alec , en die schenen haar bijzonder veel goed te doen. rlkntePlenty zeide , dat het door de pillen kwam ; daar er echter geentweede doos wertl klaargemaakt , gelooven wij dat de oufle damehet mis had.

Waarover staat ons:1einzen ? '' vroeg deP

.

het balkon zag staan.lk zotz zoo gaarne vandaag iets aardigs doen , iets nieuws

en belangrijks ,'' antwoordde zij , ,ywant de wind maakt mij op-eruimd en vroolijk-''ïWel , dan moesten we eens naar het eiland roeien ,'' zeide

de dokter. lk had gedacht er na den middag heen te gaan;7:doch als gij er nu meer lust in hebt , dan varen we maar ter-stond af.''

princesje in haar hangenden tuin zoo tedokter , die haar zoo diep in gedachten op

Heerlijk ! Heerlijk 1. Binnen een kwartier ben ik bij u , Oom !Tk moet nog slechts de stof afnemen ; want Phebe kan 't nietdoen die heeft nog te veel voor haar rekening.''Rosa nam de loopers op ent verdween. Dokter Alec ging 't huis

binnen.'t Zal de zaak wel een weinig bespoedigen ,'' zeide hij bij zich>#

zelf , ,,maar d.e pret is veel grooter , wanneer 't zoo uit llaar zdfvoorkoit.''Nooit had ltosa zoo vlug de stof afgenomen als dien dag , en

nooit was haar kamer zoo gauw klaar geweest. Tafels en stoelenals waren 't levende wezens , de gordijnenvlogen op hun plaats ,

schudd'en , alsof de wind er in porcddn rammelde ,alsof er een aardbeving plaats dtmrde niet lang , ofRosa stond gekleed en gere'ed aan 't stra, nd voor Oom Alec , die

juist bezig was een groote mand in de boot te zetten , terwijlPhebe met een knobbeligen bundel kwam aandragen, die in zeil-

blies ; 'thad , en het

doek gepakt was.W e zullen dat luncheon niet half opeten , en waarvoor we

dat groote pak meenemen , begrijp ik niet ,'' zeide Rosa, die nogaltijd min of meer bevreesd was op het water.

75

Ktm je dat pak niet wat kleiner, maken , Phebe ?'' vroegDokter M ec.

auw niet ,'' gaf antwoord ;ïterwijl ze een goeden duw tegen den grootsten knobbel gaf.

Nll , 't is goed voor ballast ,'' zeide de dokter. ,,vergeetvooral den brief voor Mrs. Jessie niet , hoor !''Neen , mijnheer, lk ga hem terstond wegbrengen.'' En

Phebe rende

Neen , mijnheer. Zoo

weg , alsof ze vleugels aan haar voeten had.We zullen eerst de vuurbaak eens bezoeken ; wani daar zijt

ge nog nooit geweest , en ze is wel waard om bezichtigd te wor-den ,'' zeide dokter Alec. Op den tijd , dat we aan 't straud:7komen , zal 't aardig warm zijn en dan gebruiken we onzen llmchonder de boomen van het eiland.''

rhkbe ten

Rosa keurde alles goed , en 't bezoek op den vtmrtoren opde punt beviel haar zeer. Vooral vond zij 't heel aardig , omdie nauwe trappen op te klimmen en binnen in de grootelantaarn gaan. Ze bleven er een heelen tijd : want dokterAlec scheen volstrekt geen haast te hebben en keek lang doorzijn verrekijk-er , als hoopte hij iets merkwaardigs op de zee ofop het land te zullen bespeuren. 't W as reeds over twaalven ,toen zij het eiland bereikten en Rosa verlaugde al een heelen tijdnaar haar lunch , vlor zij dien kreeg.Wat is dat hier lief !'' riep zij uit , terwijl z: onder 't lom-

mer der boomen zaten te eten. ,,'t ls jammer , dat de jongensniet hier zijn. Wat zou 't aardig wezen , als zij eens vacantiehadden ! Maar diebegint immers vandaag. O , wat spijt het mij,dat ik daar niet eerder om gedacht heb , dan hadden ze bij onskunnen komen.''Ja , dat is jammer ,'' zei de dokter.

zullen we olls nid zoo haasten. lk vrees , dat de jongens ons't hoofd zullen afslaan , als ze ons vinden ,'' ging hij vool.t , terwijlLij bedaard zijn koude thee drönk.

Als 't weer gebetut ,

Oom ! rtlikt ge niets ?'' vroeg Rosa , toen ze een half tmr

later de overblijfselen van den lunch bij elkander pakte.

76

Ja zeker. 't Lijkt we1 visch ,'' zeide Mj.Een oogenblik Melden beiden hqn neus in de hoogte , de

lucht opsnivende als honden ; toen sprong dokter Alec eens-klaps overeind.

,Dat zal niet gebeuren !'' zeide hij met nadmk. ,,Niemandmag op dit eiland komen zonder mij verlof gevraagd te hebben.lk wil eens den , wie de veluetelheid heeft , om visch te bakkenop mijn bijzonder eigendom-''Terwijl hij de mand aan zijn eenen en den bundel aan zijn

anderen arm nam , ging W op de verraders af met een gezzichta1s een leeuw en gevolgd door Rosa , die haar parasol over haarhoofd hield.Na zijn we a1s Robinson en Vrijdag , die gingen onderzoeken

of de wilden waren gekomen ,3' zeide Rosa.En daar zijn ze ,33 riep dokter Mec uit. ,,lhwee tenten en

twee booten , zoowaar a1s ik leef. Die schurken zijn van plan ,zich hier te vermaken , dat is duidelijk.''

Er moesten meer booten en geen tenten wezen ,'' zeide Rosa.Yvaar zouden deW e

M ec ,op het gras verspreid lagen.En daar zzijn er nog meer ,'' zeide Rosa lachend , terwijl zeeen rooden hoop wees , die er als gekookte kreeften uit-

evangenen zijn ?''gzien de sporen van hun verblijf duidelijk ,'' zeide sdokterterwijl Mj naar eenige vischkoppen en staarten keek , die

opzag.Waarschijnlijk eten de wilden na hun gevangenen op ,''

zeide oom M ec. ,,lloort ge we1 't geratel htmner messen inde tent ?''

We moeten Rosa , dieveel pret had in de schel-ts. ,yRobinson Cmsoe was voorzichtig ,zooals ge weet , en Vrijdag niet minder dau l1j.''Maar deze Crasoe za1 zaijn bruhalheid moeten bezuren ,''

zeide oom Mec. ,,lloor eens , Vrijdag ! Ms ik soms gedooden opgegeten zaocht worden, dan neesat jjj de zaand en loopt

voorzichtk naar hen toeslipen ,'' zeide

77

naar de boot. Er is provisie genoeg in , om er mee thuis tekomen-''Met deze woorden

de opening,n riep met

Geeft u. over , zeeroovers !''#>Een ltlide kreet en een schaterend

sloop Oom M ec de tent rond ,staan , wierp er den grooten bundel a1s een bom in,donderende stem :

bleef vlor

#

gelach liet dch in de tenthooren en daar kwamen de wilden voor den dag, zwaaiend metmessen , vorken , kippenbeenderen en tinnen kroezen , en allenvieleu op den indringer aan , roepende :

Gij komt te.. vroeg ! We zijn nog niet klaar ! Ge hebt allesbedorven ! W aar is Rosa ?''

Hier ben ik ,'' antwoordde Rosa , die op een hoop rood Eanel-1en badkleederen was gaan zitten , die ze ten onrechte voorgekookte kreeften had aangefen , en waar ze al lachend op was

neergevallen , toen ze bemerkte , dat de kannibalen haar vroolijkellevell W aren.

Ondeugende jongens !'' zeide zij , toen de knapen zich omhaar heenschaarden , en niet ophielden met te brommen over 'tbederven van de pret - ofschoon de dubbele verrassing huntoch wel scheen te bevallen. y,ondeugentle jongens ! Mij zoo ophet lijf te vallen , mij , die aan zulke streken nietEn Oom

geWOOl1ben.is al geen zier beter dan de rest ; die speelt met u

onder éen hoedje,''Je hadt niet vpor na den

chie.nog niets klaar , behalve je tent ; die hebben we gelukkig heteerst gereedgemaakt. Daar kun je nu in gaan zitten en ons aanden arbeid zien.''

middag moeten komen ,'' zeide Ar-Dan zotl Mama je deftig ontvangen hebben. Er is nu

Rosa had er een voorgevoel van ,'' zeide Oom Alec. ,,Metalle geweld woq ze van morgen 't water op. lk heb haar heurzin gegeven en zoa haar nog wel een tmr langer hebben opge-houden , als het vischbakken jelui niet verraden had.''

,,Deze zitplaats is wel wat vochtig en daarom zal ik OP-

78

staan ,'' zeide Rosa.en Charlie zeide ,

Terstond hielpen haar verscheidene handen ,de roode zwemkleeren met een roei-terwijl hij

riem over 'tgras uitspreidde :Geen wonder , dat ze nat zijn ; want we hebben ons , vlor

we aan 't werk gingen, eens lekkertjes gebaad. lk had aande Brats gezegd, dat ze ze op het gras zouden uitspreiden omte drogen. lk boop , dat je je zwempakje ook meegebrechthebt , Rosa : want je behoort ook tot de kreeften , en we kennengeen grooter pret , dan je te leeren zwemmen , duiken en water-trappen-''

lk heb niets meegebracht ,'' antwoordde Rosa ; maai zewerd in de rede gevallen door de Brats en wel door will enGeordie , die met den grooten bundel kwamen aansjouwen.Door zijn val was hij zoo geheel en al uit elkander gegaan , dater aan 't einde een rood qanellen ttmica en aan 't andere een

kleine blauwe japon uit kwam kijken ;oorzaakt werden door een toiletdoos ,

terwijl de bulten ver-borstels en een zilveren

kpes.() die

heim , en11was gegaan.

lk geloof , dat er iets in gebroken is ,'' merkte Will op , toen

hij den bundel aan haar voden neerlegde ; ,,want er viel een stuklas uit-''gllat za1 je

zou zich ergenszijn , Rosa ,'' zeide Mac. ,,Welk meisjezonder spiegel ?''

O , riep ,yllandy lïeeft er wel een. Ik h.eb erhem zijn haar mede zien opmaken , toen we uit het water kwamen-'?Kom , luiaards !'' l4ep Archie uit. ,,Aan 't werk ! of we zijn

niet klaar , wanneer Mama komt. Prins , breng jij Rosa's goede-ren naar haar tent ! Mac en Steven , snijdt nog wat biezcn afen breng't ze llier , en jij , kleine jongens , reddert de tafel op.Oom , ik wenschte u wel eens te raadplegen over de beste plaatsvoor de keuken.''

toiletspiegelbevinden

Geordie uit.

sluwe Phebe ! riep Rosa uit. ,,Dit was dus haar ge-ze heeft die dingen ingepakt , nadat ik naar 't strancl

79

ledereen gehoorzaamde 't opperhoofd, en Rosa wel'd door Charlienaar haar tent gebracht. Ze vond die alleraardigst en niet min-der het programma , hetwelk Charlie haar mededeelde , terwijlde anderen aan 't werk waren.We kampeeren altijd ergens ,

Van 't jaar willen we 't eens opal bij de hand en ons vtmrwerkeffect doen.''

Zullen we hier dan den vierden overblijven ?'' vroeg Rosa.Drie geheele dagen ? O , dat is allerheerlijkst !''Drie dagen ?'' riep Charlie uit. ,,Wij , groote jongens,

hebben hier meermalen een week gekampeerd ; maar de klein-t-esJ van 't jaar ook zoo graag meegaan , en datmochten we hun niet wqigeren. W e spelen hier van alles , zoo-als ge zult zien. W e hebben een hol , en spden kapitein Kidd ,of ook wel eens schipbreuk , houden wedrennen ; kortom allerleiaardigheden. Wel zijn Archie en ik daar al wat oud voor ,''voegde Charlie , die aan zijn zestien jaren dacht , er veront-schaldigend bij ; ,,maar we doen het , om de kinderen te ver-

wilden

ken ''ma .

wanneer wij vacantie hebben.het eiland' doen. 't ls nogzal hier van daan een goetl

lk hacl nooit##ningen hadden ,''ik vroeger nooitdige zijt.''lk geloof ,

Charlie ; ,,maarvoor hebben.nabestaanden van

gedacht , dat jongens zulke aardige uitspan-zeide Rosa. ,,'t Komt er zeker van daan , dat

jongens gekend heb , of dat gij zulke aar-

dat we een vrij aardig troepje zijn ,'' zeidedat komt , omdat we veel boven anderenVooreerst zijn we md ons velen , die allenelkander zijn ; ten tweede is onze familie

lkier eenwen lang gevestigd geweest , ell bezit zij een aan-zienlijk grondgebied , waardoor we de handen vrij hebbenen wat meer ktmnen doen dan andere jongens. En nu ,Mejuffrouw , kunt ge uw gebroken spiegel aan een spijkerophangen en uw haar opmaken , zoo mooi a1s ge 't maarverkiest. Je kunt een blauwe deken krijgen of een roode ,

80

een stroo- of een windHssen voor uw hoofd ; al naar gij ver-kiest. Ge kunt haar opsieren zoo veel gij wilt en zult zoo vrijen ongehinderd zijn als een squaw 1) in haar wigwam :) ; wantdeze tent is voor a en Tante Jessie't wagen , de grens , welke Oom za1 aanijzen , te overschrijden ,zonder dat gij er verlof toe gegeven hebt. ls er nu nog iets ,

bestemd , en geen onzer zou

dat ik voor lz doen kan , nichtje ?''lk dank u ,'' antwoordde Rosa. ,,'t Verdere kan wel wachten,

totdat Tante komt. Nu wil ik eens zien , of ik lz aan 't een ofander kan helpen-''O , dat zul je wel kunnen ,'' hernam Charlie , terwijl hij met

haar naar de rotspunt ging , waar Arcllie bezzk was een zeil tespannen , om er een soort van open tent van te maken. ,,lftmte koken ?''ïlk kan thee zetten en brood roosteren.''

,,Na , dan zlzllen wij je leeren , hoe je visch moet bakkenen hoe j: moet koken. Zie nu maar eens , hoe netjes al diepotten en pannen daar om 't vuur staan. ln ieder is wat. Zewachten alleen op de komst van Tante Jessie , die graag wat tedoen vindt a1s ze hier komt , en daarin moeten we haar heurin even-''Z gTegen vier ure was het kamp in orde , en de werklieden

gingen onder 't zeil op de rots zitten, om M rs. Jessie met Ja-mie af te wachten. 't Leek wel een troep blauwe vogels , wantze waren allen in zeemanskosttmm ; terwijl de lange blalzFe lin-ten van de zeven hoeden (Rosa was er ook bijl vroolijk ïn denwind fladderden. En 't waren prettige vogels ook; want ze zon-gen zoo luid , dat Tante Jessie ze al hoorde , lang nog voor zehen kon bespeuren.Op 't oogenblik , dat de boot in 't gezicht kwam , werd de

eilandsvlag geheschen , en deden onze zeven matrozen een lui-

1) Indiaansche vrouw bj de Roodhuiden. 2) De woningen der 00r-spronkeljke bewoners van Amerika.

81

den juichkreet hooren , 't geen ze, als echte Amerikanen, bij elkemogelijke gelegenheid deden. Deze welkomstgroet werd beantwoorddoor 't wuiven van een zakdoek en 'tgeroep van : ,,Rah ! rah !

derl achtersteven der bootrah !'' door 't kleine matroosje, dat opstond en zijn gewast hoedje dapper zwaaide ; terwijl Mama hemstevig van achteren vasthield.In zegepraal werd Tante Jessie naar de tent gebracht , en de

kleine Jamie sloot zich terstond bij Rosa aan ; terwijl hij haarplëchtig verzekerde , dat hij haar zou beschermen tegen (1e menig-vuldigeTante

deed een groot wit boezelaar voor, en begaf zich naar de keukenmet Rosa , die haar hielp en haar best deed om even handig tôzijn als Phebe. Toen de maaltijd klaar was, zette men zich onder

gevaren, waaman zij blootgesteld was.Jessie , die we1 wist dat jonge magen al, tijd hongerig zijn ,

de boomen aan tafel, en at en dronk men onder allerlei vroolijkegesprekken.

lk hadzeide Rosa,en schotels

nooit gedacht, dat ik de vaten z'olz omwasschen ,''

terwijl ze na 't maal in een boot zat en de bordenin de zee wiesch , tegen Geordie, die haar hielp.

Hoe jammer , dat Phebe er niet bij is. Die zou er ook recht:)schik in hebben. 't Verwondert mij, dat Oom haar niet meege-nomen heeft.''lk meen , dat hij 't van zins was,'' zeide Geordie. ,y'Maar7:

Dolly was zoo uit haar humeur , en zei , dat ze haar niet mis-sen kon. 't Spijt mij ; want we houden allen veel van Phebe,en ze kon ons met haar iuiten en zingen vrij wat opvroo-li-ken-''J

Zij moest toch ook eens een dag vacantie hebben, zoo goeda1s wij ,'' zeide Rosa. ,,'t ls niet mooi , dat we haar alleen aanland gdaten hebben !''Deze gedachte kwam dien avond verscheidene malen bijhaar op ; want Phebe zou vrij wat hebben toegebracht tothet kleine concert , dat ze dien avond in den maneschijngaYen.ALCOTT.

Dan had het meisje ook genoten van de aardigeNichtje met zeven neven. 6

82

vertellingen , welke er gedaan , en de raadsds geraden, welkeer opgegeven werden. Vooral speet het haar , dat ze Phebe niethad , toen ze naar bed ging ; want ze zou haar zoo graag bij zichondôr haar blauwe dfken gehad hebbôn , om wat te praten en telachen.Nog lang nadat allen reeds in slaap waren , lag Rosa nog

klaar wakker , en kon ze den slaap maar niet vatten. Datkwam gedeeltelijk door 't opwekkelijke van haar nieuwen toe-stand , gedeeltelijk ook door eell denkbeeld , dat haar geheelezid vervulde. In de verte hoorde zij de stadsklok 't uur vanmiddernacht slaan ; een vriendelijke ster liet, zich juist door de ope-ning der tent xien , en 't was of 't zacht geklots der golven haaruitnoodigde , om naar buiten te komen. Tante Jessie sliep gerust

met Jamie , die , als een katje in elkander gerold , aan haar voetenlag , en geen van. beiden bewoog zich ; toen Rosa om haar ledenhaar deken sloôg en de tent uitsloop , om eens te zien , hoe dewereld er 's nachts om twaalf t'tre uitzag.Ze vond het heerlijk , en zat op een rotsplmt om volop 't

schoone natlml-tooneel te genieten. Gelukkig , dat dokter Alechaar zag , eer zij gelegenheid hatl om kou te vatten ; wanttoen hij naar baiten kwam en de klep van de tent , die tot deurdiende , opbond , om meer frissche lucht te hebben , zag hij 'tlieve meisje in 't maanlicht zitten. Hij naderdo haar langzaamen zziende dat ze klaar wakker was , legde hij zijn hand op haarhoofd en

W atDe

't geheel nietgeniden ,'' antwoordde Rosa , in

verschrikt.En waarover zat 2-e zoo ernstig te denken ?''

Over de geschiedenis , t'lie gij ons van avond vel-teld hebtvan dien braven naatroos, die een laatsje op zijn vlot aan dePvrollw , en zijn laatsten dnppel water aan 't arme kind gaf.Menschen , die zich zelf voor anderen opoferen , worden zeker al-gemeen bemind en bewonderd , niet waar ?''

vroeg :doet mijn kind hier ?''schoonheden der natlmr

83

W anneer de5)ten , die zichgeen lof. Datmisschien wel

voel bij onzenhij dat zeide.

zelfopoflbring de ware is , ja. Maar de mees-opoflbren , worden nooit bekend , en ontvangenvermindert hun waarde niet , ofschoon 't htmhindert ; want wij allen verlangenmeclemensch.'' En dokter Alec zuchtte ,

medege-terwijl

,,Ge hebt zeker menigmaal zulk een teletlrstelling gehad,'' zeide

Rosa. ,,Deel er mij een van mede-''Mijn laatste opoflbring was , dat ik het rooken liet-''Hé waarom ?''Omdat het een slecht voorbeeld was voor de jongens.''Dat was lief van u , oom. Viel het lz hard ?''Tot mijn schande mod ik bekennen van ja ,'' antwoordde

Oomwijze der oudheid : Hetelukkig te zijn-''ïRosa dacht een oogenblik over die laatste woorden na.

Alec. Maar ik herinnerdemij een spreuk van eennoodig om rechtvaardig , niet om

Dus is het een werkelijkewat men zeer noodig heeft of

opofering a1s men iets opgeeftwaardoor men veel genot smaakt ?''

Jn. ''

,,En dat te doen , omdat men een ander , dien men liefheeft ,daardoor gelukkig wenscht te zien ?''

J 7:a.

En dat gewillig te doen , en er verheugd over te zijn ,en er niôt

geest der zelfopoFering. Je schijntme begrepen te hebben , en zult er in je leven meermalen

of anderen ons al dan nietOm gOV0nDat is de ware

s @ @ jj yPIIJZOII .Jm'st:: *

de gelegenheid zijn. lk hoop , dat het geen zwaremogen wezen. Doch ga nu naar bed ; anders mocht je morgeneens nid wel zijn , en dan zouden de tantes maar zeggen, dat het

toe @111

kampeeren niet voor je deugt.''lk ga - goeden nacht , Oom !'' zeide Rosa , en na hem een

kus te hebben gegeven , verdween zij , en liet 0om Alec aan zijneigen gedachten over.

TIENDE HOOFDSTUK.

1ROSA S OPOFFERING.

volgenden morgen , en navischvangst. Toen kwa-

had zich in rood fland getooid.aan en wonderlijk om te zien , wat hij al niet irthet water kon doen ; en daar de jongens hun best deden ,

dag ; want zelfs Tante JessieOom ,Alec voerde den troep

't was

om hem zooveel mogelijk in kracht en vlagheid te evenaren ,was 't een zwemmen en duiken , dat het een aard had.Ros: zwom ver boven haar diepte , en Oom met haar mee , om

haar desnoods terug te laten drijven , Tante Jessie plasterustig op de ondiepe plaatsen en Jamie zwom a1s een jongewalvisch vlak bij zijne moeder ; terwijl de andere jongens in't water dartelden , als waren ze eene troep iamingo's.Zeker zouden ze nog lang geplast , gezwommen en gedoken

maagtijd werd voor den luncheon , en , daar die maaltijd de sa-hebben, wanneer hun htm niet herinnerd had , dat het

menwerkingkwamen de meermannen en meerminnen weldra aan wal ert

versco lendeVan krachtige handen behoefde ,

't Was een vroolijk ontbijt denhet ontbijt had men een heerlijkemen de roode kreeften voor deu

ingen aan 't koken.g't Was een heerlijke luncheon j of

zeker zou de wereld er verstomd overliever een middagmaal , enhebben gestaan , wat er

85

dien middag gegeten werd , als zij er getuige van was geweest.Na den maaltijd oordeelde men 't noodig om een Oddagslaapjete doen , want men was vlor dag en daaw op geweest ; en zoolegde ieder zich neder in de tenten of onder de boomen, kortom,waar 't hem goeddacht.Juist waren Oom Alec en Tante Jessie rustig aan 't slapen ,

toen de jongens , door een korte sluimering meer dan genoeg ver-kwikt , opstonden , en 'Rosa , die ook wakker was , wenkten , hente volgen. Ze begaven zich naar het hol, waaruit ze bogen enpijlen , strijdkolven , oude zwaarden en andere krijgsreliqlziënhaalden. Op een stuk rots gezeten met Jamie , die haar de din-gen moest uitleggen, aanschouwde zij een menigte voorstellingen,die met veel vlugheid en historische juistheid door haar nevenwerden uitgevoerd.Kapitein Cook werd door de inboorlingen van Owqhe op de

vreeselijkste manier vermoord ; kapitein Kid haalde een onnoeme-lijken rijkdom uit den waterketel en schoot de beide schurkendood , die 't geheim kenden van de plaats waar de schat verbor-g6n was ; Sinbad kwam aan wal en had verschillende avonturen.Met groote aandacht zag Rosa die tooneelvertooningen , en

toen alles eindigde met een groot ballet van Fidjé-eilanders ,wier barbaarsch gegil door de lucht klonk , kon ze geen 'woor-den vinden om haar tevredenheid over 't aanschouwde te kennente geven.'s Avonds nogmaals een zwempartij , en daarop een prettig

zitje op de rotsen , van waar men de verlichte stoombooten zag ,die zeewaarts stevenden en de pleizierbooten , die in de havenkwamen ; daarmede eindigde de tweede dag van hun kampement.En iedereen ging tevreden naar bed , om frisch te zijn voor degenietingen van den volgenden.

Zeg eens , Archie ,'' Euisterde Rosa 'topperhoofd in 't oor ,toen ze haar neven goeden nacht zeide. ,,Heb ik we1 verstaan ,dat Oom je morgen ochtend naar huis te roeiert , omversche melk en andere dingen te halen ?''

verzocht,

86

Ja ,'' antwoordde Archie. ,,Maar waarom vraag je dat ?''Omdat ik graag met J-e zou gaan. lk heb iets heel gewich-

tigs in orde te brengen. Je weet , hoe onverwachts ik ons huisverlaten heb-''Mij goed ,'' antwoordde Archie. ,,Maar ik vrees , dat het

Charlie niet za1 bevallen-''

Wel mogelijk.helpt ,tijd aan lliemand iets van zegt , behalve aan Charlie. Beloof jemij dat ?''lk beloof 't je,'' antwoordde Archie , en Rosa bedankte

lk kan er dus zeker van zijn , dat je mijwanneer ik morgen verlof vraag , en dat je er vlor dien

hem.Een aarig klein ding , h/ Prins ?'' zei Archie tot Char-

lie.Nu , dat zou ik zeggen. Een alleraardigst klein ding. lk houd

dol veel van haar-''Rosa hoorde de beide opmerkingen ; terwijl ze hen verliet om

naar haar tent te gaan.Een klein ('ling 1.,' zeide ze plmilend. ,,Die jongens praten over

mij , alsof ik een klein kind was. Nu , ik durf hun verzekeren ,dat ze mij na morgen met vrij wat meer eerbied zallen behan-delen-'lDen volgenden maorgen

ze kreeg verlof ona naee naar wal te gaan , daar destond zouden terugkomen.eilanders het afscheid toe met een

'ongens ter-2

Ze voeren af , en Rosa wuifde denvrij peinzend gelaat ; want er

stond een heldhaftig besluit in haar borst vast en de geest van

zelfopoflbring zou op een nieuwe en treflbnde wijs worden ten#

uitvoer gebracht.Terwijl de jongens de melk haalden , snelde Rosa naar Phe-

be , beval haar , hettr vaten te laten staan , heur hoed op te zet-ten en een briefje aan Oom M ec mee te nemen , dat haarwel eenigszins geheimdnnig gedrag zou. ophelderen. Phebe ge-hoorzaamde haar , en toen zij naar de boot ging , vergezelde

stond ArcMe haar al te wacllien , en

87

llosa haar , en zeide , dat zij nog niet gereed was om mee tegaan , maar een wit sein uit haar balkon zou hangen , wan-neer ze haar moesten komen halen.

gagroote verwondering. ,,Oom zal er zeker boos om zijn !''Doe maar wat ik je zeg ,'' antwoordde 'Rosa met waardigheid.

Oom zal mij beg-rijpen en 't je verklaren. Gehoorzaam slechtszooals Phebe , en doe me geen vragen. lk heb mijn geheimeneven goed als andere menschen.''Dit gezegd hebbende , wandelde

air van onaf hankelijkheid , dat eenoefende.

zij het strand af met eengrooten invloed op de knapen

Alaar svaaronz:7 je nu niet mee , Rosa ?'' vroeg Charlie met

't ls een afspraak tusschen Oom en haar ,'' verzekerde Ar-cllie. ,,luaat er ons dus niet mee bemoeien. Zit je goed , Phebe ?Roei op , Prins !''En voort roeiden zij , en werden met veel verbazing door de

eûanders ontvangen.briefje , dat Phebe meebracht, was van den v olgendenHet

inhoud :Lieve

men , om ook haar 60nS eenplaats

pleizierigen dag te gannen.van Phebe inne-

Laister als 't 11 bdieft niet naar haar tegenwerpingen , maarhoud haar op het eiland en zeg tegen de jongens , dat ze heelgoed voor haar moeten zijn om mijnentwil. Geloof niet , dat het-geen ik doe gemakkelijk valt , 't is heel hard , den besten dagvan alle te moeten missen ; maar ik gevoel zoozeer , hoe baat-zuchtig het is , om zelf al 't pleizier te genieten , terwijl Phebeniets heeft , dat ik deze opoflbring wensch te doen. Laat mij dusbôgaan en lach er mij niet om uit. lk doe het waarlijk

AOom ! lk zal voor heden de

niet , om geprezen te worden ; ik doe het omdat ik niet anderskan. Groet allen van ,,Uw Rosa''.

,,God zegen dat lieve kind ! Welk een edelmoedig hart heeftzij !'' riep Oom Alec uit. ,,Zullen we naar haar toegaan en haargaan halen , Jessie ? of zullen we haar laten begaan ?''

88

Laat haar begaan en bederf haar kleine opolfering niet ,''#:antwoordde Tante Jessie. ,,Waalqnee we haar pleizier kan-nen doen , is Phebe een genoegelijken dag te bézorgen. Alswe dat doen , toonen we eerbied te hebben voor haar zelfver-loochening-''

Ditzeggende gaf zij den jongens een teeken , dat ze hun teleur-stelling moesten verbergen en hun best doen , om Rosa's gastgenoegen te xerschaFen.Slechts met moeite kon men Phebe weerhouden , om re-

gelrecht naar huis terag te keeren , en zij verklaarde , dat zenergens pleizier in vond , zonder dat juFrouw Rosa er bijW aS.

Ze houdt het den geheelen dag niet uit en nogtwaalf uur is , zullen we haar sein wel zien ,'' zeide Charlie ;en de anderen waren 't zoo volkomen met hem eens , dat zijzich troostten over de afwezigheid van de koningin hunner spe-1en , verzekerd als ze waren , dat die afwezigheid , slechts kortzou duren.Maar uur na uar ging voorbij ,en er verscheen @goon Slg-

naal op het balkon , ofschoon Phebe er steeds op hoopte. Geenvoorbijgaande boot bracht de vluchteling terug , ofschoon meerdan éen paar oogen naar 't klqzllende haar onder 't matro-zenhoedje uitkeken ; zelfs de ondergaande zon bracht geen Rosa

vlor het

aan.Dat had ik nooit in 't kind vermoed ,'' zeide Oom M ec

bewogen. ,,lk dacht , dat het maar een plotselinge opwel-ling van haar gevoel was ; maar nu zie ik , dat zij het ern-stig gemeend heeft en dat haar zelfverloochening de wareis-''

't Vuurwerk za1 ze in alle geval zien ,'' zei Archie , ,,a1s zeten minste niet dom genoeg is , om zzich in een donker hoekjete verbergen-''Het onze zal ze perfect zien ,'' voegde Steve er bij. ,,Maar

't groote op den heuvel zal ze missen.''

89

En ik zou haar liever zien dan al het vuurwerk der wereld,''zeide Phebe , die plan had om zich met een der booten uit devoeten te maken , zoodra ze er maar kans toe zag.Laat de zaken maar zooals ze zijn ,'' voegde Oom Alec er

bij. ,,Wanneer zij de schitterende uitnoodiging , welke we haardoen zullen , weerstand biedt , dan is ze een heldin-''Hij hoopte echter in 't geheim , dat ze zoo heldhaftig niet

zou wezen.

lntusschen had Rosa een rastigen maar drukken dag ge-Tante Peace bediende en vast-had , terwijl ze Dolly hielp ,

beraden alle pogingen van Tante Plenty weerstand bood , omhaar naar 't gelukkige eiland terug te zenden. 's Morgenswas 't haar wel wat hard gevallen en kon ze 't gelukkigeeiland slecht uit haar gedachten zetten , waar men thans inde volle vreugde was , terwijl zij kopjes wies , Dolly bromdeen de tantes klaagden. Hard viel het haar , toen het uur daarwas , waarop men ginds te water ging , en zij in 't stille htlismoest blijven.het avond was , Tante Peace sliep , Tante Plenty bezoek had ,en llolly zich in de deur der keaken plaatste om een lucht-je te scheppen ; waardoor voor lt arme kind niets andersoverbleef , dan alleen op haar balkon te zitten en naar de zee

Alaar 't hardst van alles viel 't haar , toen

te kijken , waarop booten , met gelakkige menschen beladen heenen weder voeren.Toen we moeten 't zeggen - waren er een paar tranen

in de blauwe oogen gekomen ; maar ze had ze opgedroogd enzat nu naar den kant van 't eiland te staren , om 't vtmrwerkte zyien. Eensklaps wekte de stem van Oom Mac haar uit heuroverpeinzing.

Kom , kind ,'' zeidemee. lk kwam , om

hij, ,,kleed je gauw aan en ga met mijPhebe te halen maar Tante zeg't dat

zij uit is ; daarom moet ik u hebben.boot ; hij wou 't vtmrwerk zoo graagter uwer eere afsteken , en dus mag je het niet missen , hoor 1.'9

Ftm zit bij mij in deeens zien. lk laat het

90

Maar , Oom ,'' zeide Rosa , die Wilde weigeren , ,,mis-,,hien . . . .''sclk weet het , lieve , ik weet het. Tante heeft het mij

verteld. Maar niemand heeft je thans zoozeer noodig als ik ,en daarom haast je wat-''Daar Oom Mac zulk een roote haast scheen te hebben ,g

kleedde zij zich terstond aan , en ging met hem naar 't strand ,waar ze den kleinen CMnees vonden , die haar met een aar-tlig lantaarntjeterwijl hij haar luidkeels deed lachen , doordienvoelensklokken der stad sloegen negen uur , zzij voeren de baaiin , en 't scheen , dat het vtmrwerk op 't eiland reeds gedaan

stond te wachten en haar in de boot hielp ;

*1I1 gebrekkig Engelsch poogdehij zijn ge-

uit te drukken. De

was ; want men bespeurde er niets.Ons vuurwerk is reeds afgeloopen ,'' zeide Rosa.ln 't geheel niet ,'' antwoordde Oom Mac , ,ykijk , daar gaat

het ! 't Moest jtûst afgaan ter eere van je komst-''ltosa keek er met groote oogen naar , en

veranderen in een gouden vaas , waamitzagbladeren kwa-

heerlijk schit-

de vonken

toen een karmijnroode bloem ,groene

m en enterde.

ls daï geenin haar handen

roos , Oom ?'' vroeg zij , terwijl ze van vrengdklapte , toen zij de bevaKge bloem herkende.antwoordde Oom Mac. ,,En zie nu eens. WatNatuurlijk ''

denkt ge we1 datdit zijn ?''Dat zijn distels , Oom , Schotscke distels !'' riep zij , toen

zij aan elken kant der vaas drie , en onder aan éen Schotschendistel te voorschijn zag komen. ,,Er zijn er zeven; een voor iederonzer jongens ! O , hoe aardig !''En ze lachte overluid en wendde haar oogen niet van

schoone vuurwerk af.'t W as inderdaad allerkeurigst ,'' zeide Oom Mac , verheug;

dat zijn vuurwerk zoo goed geslaagd was. ,,Za1 ik je na ophet eiland afzetten , of je weer naar huis brengen , lieve ?''

91

Als 't u belieft , weer naar huis ,'' antwoordde zij vastbe-raden , ofschoon ze een treurigen blik naar het eiland wierp , dat

na zoo dicht bij haar was ) dat zij 't krait kon lGken ende donkere gedaanten er op heen en weder zien loopen. ,,1k danku hartelijk , dat ge mij mee naar dat schoone vuurwerk genomenhebt. lk ben recht blij , dat ik het gezien heb , en ik zal erzeker van nacht van droomen.''

Ze voeren naar huis , en Rosa viel in slaap ; terwijl ze bij zich-zelve zeide :'t ls mij harder gevallen dan ik dacht ; maar ik ben blij ,

dat ik 't gedaan heb. Het pleizier , dat Phebe gehad heeft ,zal mijn beste belooning zijn !''

ELFDE HOOFDSTITK.

DE ARME MAC.

In zeker opzicht was Rosa's zelfverloochening mislukt : wantofschoon de ooms en tantes er haar te liever om hadden en

haar dat toonden de jongens hadden voor haar dien plotse-Engen eerbied niet gekregen , dien zij verwacht had. Het hin-derde haar zeer , toen ze Archie hoorde zeggen , dat hij haar daadalleronverstandigst vond , en dat de prins daarbij voegde , y,datze 't domste eendje was , dat hij ooit gezien had.'' Tochkwam er spoedig een tijd , waarop Rosa , zonder het te vermoeden,niet alleen den eerbied harer neven won ,maar ook hun dankbaar-heid en toegenegenheid.Kol% na het kampement op het eiland kreeg M ac een zon-

nesteek en hij 1ag eenigen tijd zeer slecht. 't Was zoo plotselinggekomen , dat iedereen er zich ongerust over maakte.

kwam MJ' er van op , doch juist toen de familie er zich oververheugde , overkwam hem een nieuwe ramp , die allen zeer be-

Gelukkig

droefde. De al-me Mac werd blind : lkij had te veel van zijn oogengevergd , en niemand durfde hem meedeelen , wat de groote oog-heelkundige van hem gezegd had , toen tlie hem was komen on-derzoeken.

een paar weken rast de overspanning van verscheidene jaren zolzDe arme jongen hield zich geduldig , denkende , dat

gonezen.

93

Hij mocht geen boek onder de oogen hebben , en daar zijngrootste vermaak in 't lezen bestond , was het een vreeselijkesmart voor den armen Boekwurm. Iedereen was bereid , om

hem wat voor te lezen , en in den beginne betwistten de jon-gens elkander die eer. Maar toen er week op week voorbij-giug en Mac tot nietsdoen in een donkere 'kamer veroordeeld

was , bekoelde hun ijver ho: langer hoe meer , en viel de eenna den ander af. 't Was ook hard voor de levendige knapen ,zoo midden in hun vacantie ; en niemand nam 't hun kwalijk ,dat zij zich met korte bezoeken en warme betaigingen van lmngenegenheid vergenoegden , en zich verder op hun zwerftochtenvermaakten.De ooms en tantes dedeu wat ze konden; maar Oom Mac

had het druk. in zijn zaak , Tante Jane las zoo droog en zooakelig , dat men er onmogelijk lang naar kon luisteren en deandere tantes hadden genoeg in haar eigen huishouden tedoen ; ofschoon zij den armen jongen elke lekkernij zonden ,die zij maar konden bedenken. Oom Alec's wil was welgoed ; maar hij kon al zijn tijd niet aan den zieke geven ;en 't zotl er dus ongelllkkig met den armen Wurm tzitgezienhebben , als hij Rosa niet gehad had. Haar lieve stem bevielhem , haar geduld was onuitputtelijk , haar tijd scheen zoo kost-baar niet te zijn en door haar goedhartigheid was zij zijn eenigetroost.Toen al de anderen afzakten

Uren langstraal op haar boek en 1as dell knaap voor , die daar met eertverbanduitspanning genoot , die aan zijn verrelende dagen wat afwis-seling schonk. Somtijds was hij knorrig en moeielijk te vol-doen , somtijds bromde hij , omdat zijll voorlezeres de droge

deVOO1* OOg0R OP de canapp 1ag en zwijgend de

boeken , waaruit hij zoogaarne hoorde lezen, niet had kunnen krij-gen ,den met hem

en somtijds was hij zoo wanhopig , dat zij diep medelij-gevoelde. Ondanks al die kwellingen bleef Rosa

bleef zij getrouw op haar post.zat ze in de duistere kamer met slechts /en licht-

94

volhouden en deed watYVasknorde Mj , dan 1as ze maar stevig door ,lektuur ook was , terwijl nu en dan een traan uit haar oog

hij aan 't klagen , dan hoorde zij hem gedaldig aan ,hoe vervelentl de

op de bladzijden drtppelde ; en verviel hij in een wanhopigebai ,komst.

dan troostte zij hem met de hoop op een betere toe-

zt- kon om hem afwisseling te verschafen.

Hij spmk weinig, en toch wist ze, dat hiz' haar dankbaar was ;want Mj had niemand liever bij zich dan haar. Kwam zij watlaat , dan was ht' ongeduldig ; als zij weg moest , dan scheen hijverlaten ; en wanneer hij hoofdpijn had , dan kon zij hem altijdin slaap krijgen , door hem de oude liederen voor te zingen ,waarvan haar

niet , wat ik zoa beginnen zonder dakt kind ,'' zeideTante Jane , Macs mama , dik<jls.En dan voegde Mac er bij , terwijl hij rondtastte , om te voe-

len , of het stoeltje al voor haar klaar stond , waarop zij moest

zoo ved hield.PaP3lk weet>>

zitten : ,,Zij alleen is meer waard dan al die woelige jongens bijelkander.''

genoegen deed ,erkend te zien , is natuurlt'k ,veelde , dan was een blik op groene verband , het krul-hoofd , dat daar zoo onrustig op 't kassen lag , en de arme ,rondtastende handen genoegzaam , om haar teeder hart .tetrefen en nieuwe levendigheid aan haar vermoeide stem te

haar opoFerendeals 't haar wel eens ver-en ,

liefde zooDat hôt Rosa

g0Ven.Zij wist niet , hoeveel zij

zij voorlas en uit de dagelijksche ofers door haar gebracht. Verha-len en poëzie waren haar liefste lekttmr, maar daar gaf Mae

niet om , en , nu zijn geliefde Grieken en Romeinen hem ont-zegd waren (Rosa kende Grieksch noch Latijn) , vergenoegdehij xich met reisbeschlsvingen , levensschetsen , en de ge-schiedenis van groote uitvindingen en ontdekkingen. Hoe

zelf leerde uit de boeken , die

weinig smaak Rosa daar in den beginne ook in vond , ze

95

begon spoedig belang te stellen in de lotgevallen van Living-stone , Hobbens' leven in lndië , en de beproevingen van eenWatt en Arkwright. Die ware , krachtige boeken deden het

droomerige meisje ontwaken ; haar trouw: oppassing en taai ge-duld troflbn en wonnen den knaap ; en 1a' ng daarna leerden

beiden inzien , hoe nuttig die schijnbare harde en vervelende urenvoor hen geweest waren.Op zekeren helderenmorgen , toen Rosa juist was gaan zitten

en aan een dik boekdeel , de geschiedenis der Fransche revolutie,zoa beginnen , vroeg Mac haar :Den hoeveelsten hebben wij van daag 9. ''Den zevenden Augustus , geloof ik ,'' antwoordde zij.Dus is er al meer dan de helft van mijn vacantie om ,'' bromde

ht*. ,,En ik heb er slechts Jen week genot van gehad ! Datnoem ik hard !''

znaar daar schiet nOg wat over , en misschienDat is het ;:>kunt ge dat genieten.''

,,Genieten ? Ja , ik wil het genieten. Die oude kerel zotl zichwel inbeelden , dat ik hier nog langer met toegebonden oogenzou willen liggen.''Dat doet hij , indien ten minste je oogen niet spoediger ge-

nezen , dan tot hiertoe het geval was.''Heeft hij er de laatste maal iets. van gezegd ?''>>

,,1k heb hem niet gezien , zooals je weet. Zal ik nu begin-nen ? 't Ziet ernog al aardig uit.''Lees maar op ; 't is mij toch hetzelfde.'' En Mac wierp

zich achterover op de oude canapé , waarop hij zat , toen Rosawas binnengekomen.Rosa begon te lezen en las 00n Paal*

ze al de moeielijke namen , waarvoor ze gevreesd had , goed uit-sprak ; want haar toehoorder verbeterde er geen enkelen en scheenmet alle aandacht toe te luisteren. Eensklaps hield ze midden ineen zin op ; want Mac was van de canap/ opgevlogen, stampte metbeide voeten op den grond en riep op ruwen, driftigen toon :

hoofdstnkken ; terwijl

96

Houd op ! lk versta geen woord , en je kunt je longen spa-5:ren om zaij op mijn vraag te antwoorden.''Wat scheelt er aan ?'' vroeg Rosa. ,,Wat wensch je

weten ?'',,1k wil iets weten , datIk ? lk niet , als 't je>)En je zu l t het doen , of ik trek dat verband van mijn oogen

en kijk zoo sterk in de zon als ik maar kan.''

@

Je mebelieft.''

moet zeggen.''

En hij deed , als wilde hij de bedreiging ten uitvoer brengen.hï , ik zal 't je zeggen , a1s ik het kan ,'' antwoordde Rosa.

,Maa1- wees toch niet zoo onvoorzichtig om dat verband 1os tetrekken-''Luister dan , en geef mij geen ontwijkende antwoorden ,

zooals iedereen doet. Vond de dokter mijn oogen bij zijn laatstebezoek niet erger dan ze geweest waren ? Mama wilde het mijniet zeggen ; maar jij z u l t het doen.''lk geloof van ja ,'' antwoordde Rosa.lk heb het wel gedacht. Zeide hij ) dat ik naar school zou

kunnen gaan , als de vacantie om is ?''Neen , Mac.''O hemel !''5: )

zag hem de lippen op elkanderpersen en lang ademhalen , als had ze hem erg zeer gedaan.Hij scheen echter de teleurstelling moedig te verdragen en vroeg

ATeer zeide hij niet; nlaar ltosa

een minuut later heel bedaard ;

Wanneer denkt hij , dat ik weer aan 't leeren zou kunnen3311 ?'7ï't Was een harde zaak om daar antwoord op te geven. Toch

wist Rosa , dat ze het doen m o e s t , omdat Tante Jane haarverzocht had , den armen jongen met de waarheid bekend temaken.

ln geen maanden ,'' hernam zij.ln hoeveel maanden niet ?'' vroeg ht' barsch.Misschien in geen jaar-''

97

In een geheel jaar niet 1. En ik hoopte tegen dien tijd voor de>'hoogeschool klaar te zijn.''En 't verband opschuivende , zag M ac haar aan met verschrikte

oogen , die weldra traanden en zich sloten voor dien enkelen licht-straal.

nog overvloed van tijd ,'' zeide Rosa met tra-nen in haar oogen. ,,Wees nu maar geduldig en laat je oogenmet rust ; of je zult er zelf de oorzaak vAn zijn , dat het noglanger dpurt , eer

lk wil nietmijn examen komen , hoe 't ook ga. 't ls maar kwakzalverij ,om mijn oogen zoo te ontzien. Die dokters houden er van , om

-e z: weer gebruiken moogt-''2 -

langer geduldig zijn. lk wil studeeren en door

een knaap achter te doen blijven. Maar ik zal 't niet langerdulden , ik verkies 't niet langer !'' En hij sloeg zijn hoofdkussenmet zijn beide vuisten , als ranselde hij den onbarmhartigen dokter

Je hebt daartoe

af.Hoor , Mac , lqister naar mij ,'' zeide Rosa heel ernstig , of-:1

schoon haar stem een weinig beefde en haai hart hevig klop-te. ,,Je weet , dat je je oogen bedorven hebt door bij 'tlicht van 't vtmr en in het duister te lezen en door laat op tezitten. Daar moet J'e na voor boeten ; dat zei de dokter ook.

oppassen en doen wat hij je zegt , of je wordtJe m o e t nustekeblind.''

Dat is niet waar-'',,'t ls wel waar , en hij heeft ons verzekerd, dat slechts volko-

men rust je konmaar wij allenmet jega

dri-ven-''2

Hier zweeg ze : want het was blijkbaar , dat hij niet naarhaar laisterde. Het woord b l i n d scheen hem neergeslagente hebben ; want hij hield zijn gezicht in zijn kussen en lagzoo stil , dat Rosa er bang van werd. Zonder zich te verroe-

genezen. lk weet , dat het vrbeselijk hard is ;willen je helpen. lk lees je alle dagen voor ,

wandelen , pas je op , en tracht je den tijd te ver-

ren , zat zij daar eenige minuten , verlangende hem te troos-ALCOTT. Nichtje met zeven neven.

98

ten , maar niet wetende

mocllt komen ; want hijgen.Daar hoorde ze een nokkend geluid , dat haar door 't hal%

sneed : het was het droevigste snikken , dat zij ooit gehoortlhad ; en , ofschoon het de borst van den armen knaap moest ver-lichten , mocht ze het toch niet toelaten , omdat het slecht voor

zijn oogen was. Zij knielde bij de sofa neer , en zeide met moe-derlijke teederheid :

't ls zoo slecht voor jearme oogen ! Neem je hoofd weg uit dat heete kussen , en laatmij 't wat verkoelen. lk begrijp heel goed , hoezeer 't je treft ;maar ween toch niet. lk zal 't wel voor je doen : mij doet het

Lieve Mac ! Je moet niet schreien.

g00nTerwijl zij sprak , trok ze het kusselt zachtjes weg ell

zag 't groene verband vol vlekken van de heete tranen , diegetuigden , hoe hard de tdeurstelling hem gevallen was. Macgevoelde haar medelijden ; doch , daar hiJ' een jongen was , danktehiJ' er haar niet voor , ging overeind dtten , en zeide , ter-wijl hij de tranen met de mouw van zijn bttis poogde af te

kwaad-''

vegen :Verontrust er je maar niet over.

Het is al over-''Zwakke oogen tranen altijd.

Maar Rosa hield zijn arm vast en riep uit :Kom er toch niet aan met de wollen stof ! Ga lkgen en laat

mij je oogen betten. . Kom , gauw , dan zal het je geen kwaad2COX * 3 S

,,Ze doen me zoo vreeselijk pijn ! Hoor eens , vertel niet aande andere jongens , dat ik a1s een klein kind gehuild heb !''voegde lkij er bij ; terwijl Mj dch met een zacht aan de bevelen@@ZlJX0roppaster onderwierp.,,Dat za1 ik natuurlijk niet ,'' antwoordde zij. ,,Maar ik

wou we1 eens den , dat een van hen dch zoo goed hield inje geval , als jij het gedaan hebt. Ea ik ben er zeker van ,

hoe , en wenschende , dat oom Alee

had beloofd , dat hij 't Mac zoa zeg-

99

dat je 't nu met gedulderg , als men er maar't is toch maar voor een

zult verdragen ; 't is niet half zooeonmaal aan geWOOn is. Xaarenboven ,tijd , en je kunt een aantal aange-

name zaken verrichten , wanneer je niet kunt stndeeren. Jezult een blauwen bril moeten dragen ; dat zal heel grappigt *9S aan.

Terwijl ze al die vriendelijke troostwoorden sprak , bette zezacht zijn oogen en verkoelde zijn gloeiend hoofd met lavendel-water. De patiënt liet haar geduldig begaan , met een blik diehaar pijnlijk aandeed.

Homerus waswien zelfs de blaqwehebben ze hun naam

Papa haddochters

plaat ,hemi'nz J

rij '' zeide Rosa op een ernstigen toon.Misschien zou ik kunnen studeeren , als iemand voor mij

wilde zien en voor mij las ,'' hernam Mac. ,,Denk- je ) dat ik het

blind en Milton was het ook ,'' zeide M ac ,bril geen glimlach kon ontlokken , ,,en toch

onsterfelijk gemaakt.''een waarop Milton was voorgesteld , terwijlvoor schreven. lk vond dat een lieve schilde-

zou. kunnen doen ?''Brelzeker , als eerst

hernam Rosa. ,,Degrootste kwaad , en dehoeven.''Dien otlden kerel zal ik eens spreken , als hij weerkomt ,''

hervatte Mac. ,,Dan za1 hij mij precies zeggen , wat ik aldan niet doen mag. 't Was dwaas van mij , in de zon te zit-ten studeeren , totdat de letters voor mijn oogen dansten. lkzie ze nog , a1s ik mijn oogen dicht doe , die blauwe zwervendebollen , die sterren en allerlei andere fignzren. Zouden blindentlie ook zien ?''

Denk daar nlz maar niet aan ,'' vermaande Rosa. ,,1k ga

weer aan 't lezenj'' als je 't goedvindt. BTe komen weldra aaneen belangrijk gedeelte en dan vergeet je dat alles.''Vergeten ! Dat is onmogelijk ! Weg met die oude revolutie !

-e hoofd maar sterk genoeg is ,''J

zonnesteek is , zooals je weet , hetdokter zegt , dat je hersens rust be-

100

lk wll' er geenen ben opgewonden. Hoeden ,ystorm Petrel'' doenLaat mij dan

de dag je korterWe1 mogelijk ; geslapen en zwaar

gedroomd. Ik zal zzien te slapen. Kon ik 't maar een J-aar ach-tereen doen en geheel genezen wakker worden-''O , ik wenschte , dat je 't. kondt-'';>Je bent een lief meisje , Rosa ,'' zeide Mac. ,,zing 't lied van

de berkenboomen ;'' dat is een slaperige wijs en die zal mij wel

zzingen ; misschien va1 J-e in slaap , en dan za1toescMjnen ,'' zeide Rosa.ik heb van nacht slecht

enkel woord meer van hooren. lk heb hoofdpijn,gaarne!':

zou ik eens een roeitochtje met

auw doen inslaimeren.''ïTevreden , dat Mac eenigszins tot lmst gekomen was , nam ze

haar waaier , waarmede ze zijn heet hoofd wat verkoelde , enbegon te zingen :

Meisjelief, wilt gj niet gaanNaar onze Aberfeldsche berken ?''

Mac kwam niet te weten j of 't meisje al of niet naar de#

Aberfeldsche berken ging ; ltij zelf wa: voor dien tijd naar deplaats gegaan , waar hij zijn leed over de slechte tijding , diehem was meegedeeld , vergat.

TWAALFDE HOOFDSTUK.

DE ANDERE JONGENS.

Rosa had aan de anderenen Mac was voorgevallenvliJ' wat op htm gemak gezet. Mac had. een lang en breedgesprek met den dokter , 't geen hem echter weinig opbeurde ;want de uitslag er . van was , dat ,,hetgeen hij al of nietmocht doen'' niets was ; ofschoon de dokter wel had laten door-schemeren , dat llij langzamerhand zijn stutliën zou mogenhervatten. Dit voomitzicht schonk hem moed , en hij hieldzich zoo bedaard en zoo mannelijk , dat ieder hem bewon-

meegedeeld , wat er tusschen haaren daardoor allen , vooral Tante Jane ,

derde.De -ongens , wat Mac er ook van mocht2 zeggen ,

zich goedhadden

erg met hem te doen , en vonden dat hij hield.Ze gedroegen zich te zijnen aanzien heel ' lief , maar haddener den slag niet van om hem op te vroolijken en te verma-ken ;als ze een bezoek

ltosaen vond , dat ze altijd erg neerslachtig waren ,bij haar patiënt hadden afgelegd. Zij bleef

haar plaats als opperste ziekeverpleegster en lezeres behouden ,ofschoon de jongens haar we1 eens afwisselden. Soms warenze uit htm humeur , als ze zagen dat aan Rosa's diensten bovende hunne de voorkeur werdnood , dat de ,,oude

gegeven en klaagden ze elkander hunMac'' gehed en al verwijfd en bedorven

102

&zerd. Maar ze konden toch niet ontkennen , hoe nuttig zijwas en moesten toegeven , dat zij de eenige was , die trouwop haar post bleef - iets , wat eenigen van hen we1 eens eengeheim zelfverwijt deed gevoelen.Rosa was er van doordrongen , dat zij het was , die in de

ziekekamer heerschappij voerde ; want Tante Jane liet hetgrootste deel aan haar over ; daar zij vond dat de oppassingvan haar zieken vader het meisje vrij wat ondervinding ge-schonken had en dat haar jeugd in dit geval meer een aanbe-veling dan een beletsel was. Mac was er weldra volkomenvan overtuigd , dat niemand hem zoo goed kon oppassen alsllosa , en Rosa begon weldra veel van haar patiënt te houtlen ,ofschoon ze hem altijd voor den minst aardige der zevenneven had gehouden. Hij was niet beleefd en gevoelig zoo-als Archie , niet vroolijk en bevallig als Prins Charlie , nietnet en dienstvaardig als Steve , niet zoo prettig als de Brats ,niet vertrouwelijk en aanhalig zooals Jamie. Hij was raw ,@lll zich zdf gekeerd , zorgeloos en onaangenaam , dikwerfwijsneuzig en alles behalve voorkomend voor een lief meisjeals Rosa.Toen echter die beproeving hem overviel , ontdekte zij vele

goede eigenschappen in haar neef , en leerde den alqnen W urm

niet alleen met medelijden beschouwen , maar kreeg zdfseerbied en liefde voor den patiënt , die zich zoo geduldig , zoogelaten endat zijndat deed ze

opgeruimd gedroeg.vrienden hem niet

eenj OPmaakte.

Weldra begon zij te vinden ,op zijn waarde schatten , en

een wijs blijken , die een diepen indruk opde jongensDe vacantie liep ten einde , en de tijd naderde , waarop

Mac zou gevoelen , dat hiJ' buiten de gelukkige schoolwereldzou worden gesloten , waarvan hij zooveel hield. Deze ge-dachte maakte hem verdrietig , en zijn neven deden htm bestom hem op te vroolijken : vooral op zekeren namiddag , toenze allen door e.n opwelling van zelfverloochening werden

103

aangegrepen.hij alle zelf geplukt had , zooals zijn bloedende vingers en zijnblauwe lippen getuigden. Will en Geordie brachten hun jongehonden mee , om Mac wat op te vroolijken , en de drie oudstejongens vonden het praten over hun cricketspel , balslaan en anderedergelijke zaken zeer geschikte onderwerpen , om den patiënt teanAuseeren.

Jamie kwam met een mand vol braambessen , die

Rosa was uit rijden gegaan met Oom Alec , die zeide , dat zezoo bleek werd als een spmit van een winteraardappel , en datdit van 't lange verblijf in een donkere kamer kwam. Maarhaar gedachten waren al den tijd dien ze reden bij Mac , en zoo-dra ze terug was , snelde ze naar hem toe , en vond alles in eenmooi verwarden toestand.Met de beste voornemens der. wereld hadden de jongens

meer kwaad gedaan dan goed , en toen Rosa binnenkwam , zagze een tooneel ! De jonge honden blaften , de kleine jongensschreeuwden en de otzdste praatten allen tegelijk ; de gordijnen1waren opgetrokken , de kamerdeur was gesloten , de braambessenlagen over den grond en Mac , wiens verband half opgeschovenwas , stond daar met hoogroode wangen en praatte 't hardst vanallen , in twist met Steve over het leenen van eenige boeken ,waaraan hij veel waarde hechtte en die hij toch niet langer kongebruiken.Rosa beschouwde deze kamer als haarbijzonder koninkrijk ,

en trad binnen met een air van gezag , dat de jongens deed ver-steld staan en terstond tot stilte bracht. Ze hadden haar nognooit boos gezien , en de uitwerking was ontzaglijk , ja , grappig :want ze dreef hen allen de kamer uit , en ze gehoorzaamden alslammeren : de kleine jongens liepen zoo gauw ze konden 't huisuit , de drie grootere echter bleven in de kamer er naast , ophoop van zich bij haar te kunnen verontschuldigen. Door dehalf openstaande deur zagen ze al wat ze deed.Kijk , ze reddert de kamer weer op ,'' zeide Steve. ,,I1oe dom

ook van OnS ,dat we die honden binnenlieten.''

104

op hem trapte , indat ze hem streelt als een poesje ,'' zei Charlie , toen Wplaats

Mac hoorde klagen over zijn hoofd.voorspreken ,'' zeide Archie. ,,Van ons is

't gameen j dat we hei eerst in de war hebben gebracht , en 'tnu aan haar overlaten , om hem tot bedaren te brengen. Ik zouhaar we1

Zij zal hem we1

gaarne gaan helpen , maar ik weet niet , hoe ik 't za1aanleggen.''

lk zoa 't ook wel willen doen ,'' Ride Charlie. ,,M aareen meisje heeft er meer slag van , om met zieken om te

De arme Wltrm wentelt zich om , alsof ze

11gMn.

Ze isaltijd zoo goed voor Mac geweest ,'' zeide Steve.Beter dan zijn eigen broeder ,'' voegde Archie er bij.Dat behoef je me niet te verwijten , '' hernam Steve.

Jij hebt ook niets voor Mac gedaan , ofschoon hij van umeer houdt dan van iemand anders. lk verveel hem altijd ,en 't is mijn schuld niet , dat ik zalk een geleerde nietben ''@We zaijn allen zelfzuchtig geweest

handeld zooals wt moesten ,'' hervatte Arcllie. ,,Maar we willentrachten , 't vool-taan beter te maken-''

Rosa heeft hem aldoor liefderijk opgepast , en 't is geen won-der , dat hij haar 't liefst bijJuist ,'' hernam Archie. ,,En we hebben 't meisje in 't geheel

zich ' heeft ,'' zeide Charlie.

niet in haar waarde geschat en haar volstrekt niet getoond ,hoeveel achting we voor haar hadden-''lk zal haar op mijn knieën vergifenis gaan vragen ,'' zei-

de de prins spottend , terwijl hij zich zoo lang uitrekte alshiJ- kon , ,,en haar vergfenis smeeken , omdat ik haar a1s eenkind behandeld heb. 't Zal een grappige scène zijn. Twee jarenjonger dan ik ! Maar ze is zoo aardig , dat ze mij steeds een poptoeschijnt.''Die pop ,'' zeide Steve , ,,heeft werkelijk een goed hart en

vl$ wat meer geest , dan je we1 denkt. Mac zegt , dat ze

en hebben hem niet be-

105

sommigehaar een

vlugger' begrijpt pan hil-. Moeder vindtmeisje. En daarom hekoef je in 't ge-

heel niet zoo'n hooge borst op te zetten , Charlie , al benje ook wat groot ; want Rosa houdt meer van Archie danVaR q. Dat heeft ze zelve gezegd , en wel, omdat hij haar met

dingen veelallerliefst

zooveel eerbied behandelt-''

Maak er je maar niet boos over , Dandy ,'' voegde Charliehem tegemoet. ,,Veeg liever eerst je eigen bazan schoon , eerje aan eens anders vuil begint.''Op dat oogenblik kwam Tante Jane de kamer binnen met

het theeblad , waarop zich 't noodige bevond , en trad het v:r-

trek van Mac binnen. Terwijl de knaap zijn thee dronk enzijn geroosterd brood at , zeide zil- tot Rosa :A1s je nog een oogenblikje tijd hebt voordat je heen-

gaat, Rosa, zou ik graag hebben , dat je voor Mac een nieuw ver-band maaktet. Dat , wat hij voorheeft , zit vol bramenvlekken ,en hij moet morgen vroeg klaar zijn ; want als 't een bewolktelucht is , mag hij eens uit.''

M et alle genoegen , Tante 1.'' antwoordde Rosa en begaf zich

in de kamer , waar de jongens zich bevonden. Hier ging ze aan't werktafeltje zitten , kreeg eeu en ander voor den dag en be-gon zagenzwijgend naar haar ; maar geen van hen dnrfde te beginnenom verschooning te vragen : want Rosa keek zoo stemmigen verwaardigde zich niet eens , om hen aan te zien. De

stilte werd hinderlijk , en Charlie , die een oolijke guit was , be-greep , dat er een eind aan moest komen , ging naar Rosa toe ,viel voor haar op de knieën , sloeg zich op de borst en zeideop een hal-troerenden toon :Vergeef 't mij , als 't u belieft ! lk zal het nooit meer

het verband te maken. Archie , Charlie en Steve

(1 0R '$O .Rosa had moeite , zich goed te houden en niet in lachen

uit te barsten. 't Gelukte haar echter ernstig te blijven en zeantwoordde deftig :

106

Mij behoef je ' geen>>geen kwaad gedaan.al dat licht, geraas

vergiffenis te vragen ; want je hebt mijMaar M ac wel ; want ik vrees daten getwist hem geducht achteruitgezet

heeft-''

Zou je denken , dat het hem werkelijk nadeel zal doen ;Rosa ?'' vroeg Archie.

,Of ik dat denk ?'' vroeg Rosa. ,,lk ben er zeker van ;want hij heeft dolle hoofdpijn gekregen en zijn oogen zijnurrood-''VqSteve stak beide handen in zijn haar , Charlie viel op denrond neer en verzocht zijn neven om hem op te hangen ; Ar-ïchie echter deed niets , maar zeide, dat hij Mac zou . voorlezen ,totdat zijn oogen nog rooder waren dan de zijne.Toen nn Rosa zag , dat de jongens berouw hadden over 't

hadden , gevoelde zij , dat ze hen een weinigZOgeenmoest

gedaangeruststellen.

Hoort eens , jongens ,'' zeide ze op een moederlijken toon.Als je 't werkelijk goed met Mac meent , moet je niet weerdoen , zooals je gedaan hebt. Praat hem niet weer over din-gen , die lkij nu niet kan doen , en vel-telt hem niet weer , hoe-veel pret je met het balslaan of 't cricketspel gehad hebt.Leest hem eens bedaard wat voor uit een aardig boek ;vertelt hem 't een en ander van de school , en biedt hemaan om hem in zijn studie te helpen , als hij zoover is , dathij weer leeren mag ; dat kunt gij beter dan ik , omdat ikmaar een meisje ben en geen Grieksch , Latijn of al dat ge-

ken ''snor .Nu , ja ; maar jij doet een aantal dingen beter dan wij dat

zouden kunnen , en dat heb je bewezen ,'' zeide Archie meteen goedkeurenden blik , die Rosa genoegen deed.En zoo zijn we weer goede vrienden,'' zeide Rosa , hun de

hand toestekende , ,,en zullen samen ontwepen smeden, om denarmen Mac aieiding te verschaflbn.''Toen nu de vrede gesloten en er een hemelsche kalmte

107

opgevolgd was , begon men allerlei plannen te maken , en Rosawas daarbij de geleidende ster , waarop allen met diepe onder-werping staarden.Voor morgen zijn we al klaar ; ik hoop maar , dat het een

betrokken lucht is ,'' zeide Rosa , toen ze het nieuwe verbandaf had.

lk had uog al een buitengemeenzeide Charlie , die zijn vroolijkheidik zal den koster zeggen , dat hijeen beste kerel en hij zal het zeker

zonnigen dag besteld ,''teruggekregen had ; ,,maar't moet afzeggen. 't Isdoen als i k het hem ver-

ZO0 .

,,Jij ktlnt er makkelijk over praten en er den draak mee ste-ken , Oharlie ,'' zeide Rosa. ,,Maa1' hoe zou. 't je bevallen , omweken lang zoo'n blinddoek te moeten dragen ?'' En ze deed hem't verband voor.Afschuwelijk ! Doe 't mij af ! doe 't mij af !'' riep Charlie uit.'t Verwondert mij geenszins , dat de oude jongen tusschenbei-

den uit zijn humeur is met zoo'n ding voor zijn. oogep-'' Rosadeed het hem af en ging naar binnen , om 't M ac voor te doenen hem goeden nacht te wenschen.

lk zal haar naar huis brengen ; want het wordt donker en zeis wat bang ,'' zeide Archie, die vergat , hoe hij vroeger om diebangheid gelachen had.Neen , dat zal ik doen ,'' zei Steve. ,,'t ls mijn broeder ,

dien ze oppast-''Weet je wat ; laat ons alle drie gaan ,'' zei Charlie , y,dan5:

behoeven we er niet om te twisten.''Rosa was over 't aanbod harer neven zeer vel.wonderd en ge-

streeld. En zoo brachten ze haar alle drie thuis ; ofschoon Arcllie

haar eigenlijk geleidde ; want de beideheggen , speelden naloopertje of worsteldengeheelen weg over. Toen ze echter aan dehuis kwamen , hielden ze zich bedaard ,hand , en zeiden haar goeden naeht.

anderen sprongen overwat met elkander dendeur van Rosa's woon-reikten haar deftig d:

DERTIENDE HOOFDSTUL

COSEY CORNER.

De vacantie was geëinigd, de J'ongens waren weer naar school ,

en Mac moest tot zuijn verdriet thuis blijven. HiJ' mocht nu dedonkere kamer al verlaten en een blauwen bril dragen , die aan

al wat hij zag een sombere kleur gaf. Op zekeren dag zeide hijop een wanhopigen toon tegen Rosa :Hoor eens , wanneer J'e geen nieqwe uitspanning voor mij

weet , dan sla ik mij zelf voor 't hoofd-''Rosa nam Oom Alec in den arm.Voor beiden , zoo voor den patiënt a1s zijn oppaster , is er

geenTante Jessie en Jamie als

0Pklein aardig , vieljarig dochtertje , Pokey , Jamie zeer gechar-meerd was en dat ltij zijn pop noemde , ook zoa meegaan , gin-

beter middel , dan een mâand naar debergen te gaan , meteleide.''ï

Daar een dame , die vlak bij de Brats woonde en *Wler

en personen op een helderen Septembermorgen metïeen sneltrein naar Portland : twee mama's met prettige gezich-ten , beladen met kabassen en doeken , een allerliefst jong meisjemet een pak boeken onder den arm , een lange , magere jongenmet zijn hoed in de oogen , en twee kleine kinderen , wier bee-nen den p-ond van den wagen niet konden bereiken en wiergezichtjes van genoegen glinsterden , omdat ze nu eens werkelijkzouden reizen.

de zes

109

't Scheen dat deging , om hen tegereisd te hebben ,veulen , een roodeverscheidene kippen-ong , zich vroolijkJen glimlhchte op de vriendelijkstedame kuste de nieuwaangekomenenzeide :

'zon dien avond bijzonder schoon onder-verwelkomen , toen ze , na den geheelen dageen raime plaats opreden , waar een witkoe , twee katten , vier kleine katjes ,en een dozijn menschen j zoo otd als

met elkander vermaakten. ledereen kniktemanier en een levendige oadewelkom ; terwijl zij hartelijk

,,Welzoo , ik ben blij dat ik u zie. Komt maar binnen enl-ust wat uit : in een oogenblik is de thee klaar. Lirrie ! brengde dames de trap op ; Kitty , help je vader aan de koFers , enJenny , zorg , dat de tafel gereed is. O , die lieve kinderen , ze

gaan dadelijk naar de poesjes zien !''De drie aardige dochters deden wat haar gezegd was en

iedereen voelde zich terstond thuis ; allen waren zoo gastvrijen zoo vriendelijk. Tante Jessie had veel pleizier over deeigengemaakte karpetten , gestikte dekens en 't ouderwetschehuisraad ; Rosa stond voor de vensters , t'lie allen 't uitzichthadden op een vriendelijk landschap , en Jamie en Pokeywaren terstond maatjes met de andere kinderen , die hun ar-men met kuikens en jonge katjes vulden en allervoorkomendstYfaren.

Het op een horen riep allen aan het avondeten ener verzamelde zich aan tafel een groot aantal menschen metgoeden vroolijkheid. Stijf kon niemand zijn ;

toon aan den disch , datAtkinson , zooals de vroaw

Avant er heerschte zulkook de stijfstedes huizes heette , was dedrukker dan al de anderen ;

een gulleloskwam. Moeder

vroolijkstewant zij zorgde voor de kinderen ,

van axen, en had het

hield een oog op h et opdragen der schotels en moest tnsschenbei-den de lastige huisdieren wegjagen , die zoo mak waren , dat hetveulen in de dem- kwam staan , om een klontje suiker teVragen , de katten op den schoot der aanzitteuden gingen lig-

eetlust en vol

blazen

110

gen vroegen ,om de klnlimels op te pikken.Na de thee gingen allen naar buiten , om den ondergang der

zon te zien , tot dat een schrille

en de hennen onder de tafel rondliepen ,

horenklank htm aankondigde , dathet tijd was om weer in huis te gaan. Het geluid van een orgelverraste de nieuwaangekomenen zeer , en zij vonden vader Atkin-son in de pronkkamer op het kleine instrument spelen , dat hijzelf vervaardigd had.hem heen , en zongen , door de zusters ondersteund , een lied ,

M de kinderen verzamelden zich om

waarbijgaapte.

deDaar

kleine Pokeyreizigers

*1l1 slaap

vermoeidviel en Jamie hoorbaar

OIIZO Waren y @glngell Z0 ,zooals men 't noemt , met de kippen op stok en sliepen a1srozen onder eigen gesponnen lakens en matrassen met haver-doppen gevuld ; alles 't werk van moeder Atkinson. En ze sliepener heerlijk en rustig op , lekkerder dan thuis in han veeren

en om eten

bedden.Den volgenden dag begon het

wonderen werkt op vermoeideweer was uitmuntend en de

prettige buitenleven , dat zulkezielen en zwakke lichamen. Hetberglucht maakte de kinderen zoo

dartel als jonge lammeren , terwijl de oqderen elkander toelachtenen zeiden :Hoe heerlijk is 't ltier !'' Zelfs de anders zoo langzame Mae

met zijn breedgeranden hoed sprong over een heg , en toen Rosahem naliep , deed lïij haar het opgerimde voorstel , om in 't boschop de jacht te gaan.Jamie en Pokey werden terstond ingelijfd bij de lichte infante-

rie van Cosey Corner , een prachtige kompagnie , geheel en albestaande ttit offcieren , die allen opgetoomde hoeden , wapperendevaandels of lange zwaarden droegen en voorafgegaan werden dooreen trommelslager.'t W as een aarig tooneel, ('lie dappere bende in behoor-

lijke orde over de plaats te zien trekken , aangevoerd doorkapitein Dove , een jongen van e1f Jaren met een groot hoofd ;en ('Iie met de deftigheid van een generaal zijn orders gaf ,

111

die nzet lueer gewilligheid danDe tamboer was eengevoerd.

dan iner opkolonel verheven ; maar

behendigheid werden uit-knaap , die meer op de hoeveheette Frank en trommeldozijn eigen huis was ; hij

los , dat het een aard had. Jamie was terstond. tot

allen ,toeschouwers uit,

Pokey was nog de aardigste vanen lokte een oorverdoovende toejuiching van al de

tqenmet haar vaandelbel rechtglom , haar krulletjes op en neer gingen ; en haar molligebeentjes te vergeefs poogden , mannelijk te stappen.Mac en Rosa waren aan 't zoeken van bramen aan den

zij daar achteraan kwam waggelen ,den eenen schouder en haar houten sa-

lucht ; terwijl 't gezichtje van de pretOPOP

in de

kant van den weg , toen de soldaten hen voorbijgingen zonderhen te zien ; waardoor zij een alleraardigst tooneel bijwoonden.Een weinig verder was een der familiebegl-aafplaatsen , die zoomenigvuldig zijn in ('lie streken , en hier beval de kapitein zijnkompagnie halt te maken.Dit is een kerkhof ,'' zeide hij , ,,en het past , dat de trom

zwijgt en we de vaandels laten zakken , terwijl we er voor-bijgaan. Nog beter is het , dat we ook onze hoeden afnemen ;dat is eerbiediger , dunkt miJ'.''

Hoe aardig van dat klei,ne goed ,'' fluisterde Rosa , toen

de troep langzaam voortliep ; terwijl de trom zweeg , de vlaggenen sabels naar de laagte gehoaden en ile hoeden afgenomenwerden.

en zien wat zeLaat ons hen volgen ;zeide Mac , die het zittenvoerd 'worden wel lekker ,Ze volgden nu het

spelen ,bij waren. Toen ze aan de vervallen kerk kwamen , die opden hoek van drie elkaar kraisende wegen stond , gingen zehaar binnen. Rosa en Mac verhaastten hun schreden , en daar

troepje , en de mudek begon weer tede vlaggen wapperden weer , toen ze 't kerkhof voor-

zagen ze onzen kapiteiu Dove in den ouden houten preeb toel,

verder uitvoeren ,''op een mtmr en met bramen ge-

maar toch heel vervelend vond.

1 12

met een plechtig gelaatin de kale banken zat en

zijn kompagnie aanstarende , die deftigmet veel kracht een gezang zong ,

hadden.zei met evenveel def-

dat de kinderen op deLaat ons bidden ,''

tigheid alsof lkij eenwende , zeide hij een

zondagsschool geleerdkapitein Dove ,

veldprediker was , en zijn handen voa-gebedje op , dat lïij bij allen als bekend

veronderstelde ; een allerliefst gebedje , maar niet zeer geschiktvoor het morgenuur : want het luidde :

llu ik, o lleer! naar be; toega.''X

op , en het was een aardig gezicht ,

die kleine schepsdtjes hun klxllekopjes te zien bigen en de*

woorden te hooren lispelen , welke ze zoo goéd kenden. Detranen sprongen Rosa' in de oogen en Mac nam onwillekeurigzijn hoed af .

Allen zeiden het mee

Ntz za1 ik een korte preek doen , en mijn tekst is : ,,lievekinderen , bemint elkander.'' lk heb mijn moeder verzocht ,om er mt' een op te geven en zij dacht , dat deze wel goedzou zijn ; dus moet gij stil zitten en ik za1 er over preeken.Ge moet niet praten , Marion , maar naar mij luisteren.Het beteekent , dat wij goed voor elkander moeten zijn , envreedzaam spelen en niet twisten , zooals we onlangs dedenover den wagen. Jack kan niet altijd winnen , en behoeft1er niet boos om te zaijn , dat ik graag met Fmnk loop. An-nette moet soms ook het paard zijn en niet altijd koetsier , enWillie moet het toelaten , dat Marion haar hl'tis bij 't zijnebouwt ; want a1s ze datgaarne doen wi1 , dan behoeft hij ergeen Jamie schijnt een goede jongente zijn , maar ik zal ook tegen hem prediken , a1s hij 't niete1S.

razaie over te maken.

Pokey , de menschen kussen elkander niet in deN.

kerk en zetten er hun hoed niet op. Nu moet gij u allenherinneren , wat ik u zeg, omdat ik de kapitein ben en gij

lteen

mij moet gehoorzamen.''Hier stond litenant Jack OP.

113

Of je onze kapitein zijt of niet , datzzie liever naar je zelf , en vertel , ho:nomen en de grootste noot voor jezelf hieldt en niet eerlijk ge-handeld hebt , toen we deelden-''En hoe je Frank hebt geslagen , hetgeen ik gezien heb ,'' riep

aat mij niet aan. Maarï'e mijn riem hebt wegge-J

Willie Snow uit zijn bank.En hoe je mijn boek wegnaamt en het wegstoptet , omdat ik

je niet wilde schommelen ,'' voegde Annette , de oudste der drieSnows , er bij.lk zal mijn huis niet bij dat van Willie bouwen, als hij 't niet

wil, hoor !'' riep Marion , deelnemende in de muiterij.,,1k wil Dimmy kussen , en ik heb mijn hoed

mij een speld prikte ,'' riep Pokey uit, ondanksom haar tot zwijgen te brengen.

opgezet , omdatJamie's pogingen

Dove stond raarKapiteingelederen uitbrak ;uitgepraat hadden ,

Laat ons nu den

doch hijkortaf :

te kijken , toen dat oproer in zijnhield zich goed en zeide , toen allen

slotzang aanheFen :Goeden dag, mjn lieve Lizel''X

,,zingt het goed : je kent hem allen, en dan gaan we naar huisom ons luncheon te geblmiken.''

gezang gaf aan Rosa engelegenheid, om in 't lang bedwongen gelach uit te bar-

sten. 't Was hun schier onmogelijk geweest , om zich bij 't eindvan den dienst in te houden.

Afac de

gezang gedaan was , washet letterlijk onmogelijk , om de compagnie zoo geregeld naarhuis te doen

Toen 't

gaan als zij was gekomen. De heele troep rendezoo hard naar huis als hij kon, en spoedig waren ze aan 't vechtenover hun lunch , weinig meer denkende aan de ,,mooie preek vanden kapitein'' , zooals Jamie die noemde.'t Was verwonderlijk , hoeveel zij te Cosey Corner te doen

vonden ; en Mac , in plaats van in een hangmat te liggen enzich te laten voorlezen , zooals hij gedacht had , had het hetdmkst van allen. M en verzocht hem , . het toezicht t: hotwALCOTT. Nichtje met zeven neven. 8

Terstond was de vl-ede hersteld, en 't

114

den op den bouwop een ' nabijgelegenmaak in , om kleine

van Skeeterville , een stad , die de kinderenvlakte boawden ; en W vond er veel ver-wegen aan te leggen , erven van huizen af

te bakenen , grachten te graven en met de bouwmeesters te raad-plegen over de beste plaatsen voor openbare geboqwen : wantMac was toch nog maar een jongen , zijn vijftien-aren en zijn liefde tot boeken.JVan tijd tot tijd ging hij met een heer uit de West , die daar

woonde , visschen ; en ofschoon zxij zelden iets vingen , hadden zijer toch veel pret in , om denkbeddige forellen te vangen. Maehad ook veel lief hebberij in de geologie , zocht op de rotsenallerlei steenen en praatte geleerd over ,,strata , perioden en fos-siele overblijfselen'' ; terwijl Rosa bladeren en varenkraid plukte ,en hem , tot belooning voor zijn lessen' in de geologie, onderwijsin de botanie gaf.

in weerwil van

Zij leiddenson legdendat ze nietner de

een zeer prettig leven ; want de meisjes van Atkin-tdkens een picnic aan , en deden dit zoo kapitaal,vel-veelden. En zoo deetl het bezoek op Cosey Cor-

uitwerking , die dokter M ec er van voorspdd had :nog lang vlor de maand uit was , gevoelden M ac en Rosa zichgeheel en al bder.

VEERTIENDE HOOFDSTUK.

EEN GELUKKIGE VERJAARDAG.

veljaardag ; maar nie-zelve was te kiesch ommand scheen er aan te denken , en zij

er een toespeling op te maken ; ze viel dus in slaap , zichafvragende , of ze we1 een enkel cadeau zou krijgen ? Die vraagwerd den volgenden morgen vroeg opgelost ; want ze werdwakker door een zacht tikje op haar gezicht , en , toen ze haaroogen opsloeg , zag ze een kleine , zwarte en witte gedaante , (lieop haar hoofdkussen zat en haar met een paar kleine rondeoogen aanstaarde ; terwijl een donzig pootje haar op den neustikte , om haar oplettendheid te wekken. Het was Comet ,het liefste van alle poesjes , en het diertje had klaarblijkelijkeen boodschap over te brengen ; want een anjelier wqs omzijn nek gebonden , en daaraan hing een stakje papier metde woorden er op : ,yvoor Miss Rosa , van Frank.''

pret ; regende het verrassingen en ca-

deau ; daar de meisjes van Atkineon veel van surprises hiel-

en dat was het begin van deOngemeen ,waùt den heelen dag

den en bijzonder met Rœakwam op weg naar dennic zou houden. Drie

ophadden, Maar het mooiste cadeauWindytop, waar men een rooten pic-vroolijke troepen gingen na het ont-

Dit beviel haar

bijt op weg , en moeder Atkinson zag er kostelijk uit met een

De twaalfde October was Rosa's

116

hoed die veel van een paraplaie had , zulk een breede randwas er om ; terwijl de horen om haar hals lting , om haarvolkje bij elkaar te roepen , als 't zich wat te ver mocht ver-strooien.

lk zal er met Tante en eenige van de kleinen naar toe rijden,''zeide Mac vel-trouwelijk tot Rosa , toen. een der troepôn op wegging , ,,dan moet jij de pony gebriken. Maar blijf een heel eindachter ons , wanneer we naar het station l-ijden , want ik wachteen pak , en dat mag je niet zien voor etenstijd ; 't kan jeimmers niet schelen ?''

ln 't geheel niet ,'' antwoordde Rosa. ,,Op een anderen tijdzoa 't mij erg hinderen , als men er miJ- buiten llield ; maarop verjaardagen is 't een groot deel van 't vermaak , als menblind en doof is.''YEacht dan onder den grooten olnaboonz, totdat ik je roepdan kun je met geen mogelijkheid iets zien ,'' hervatte

Mac j toen hij haar op den grooten pony deed dtten , diezijn vader hem tot zijn gebruik gezonden had. Barkis , zooheette het dier , was zoo mak , dat Rosa zich zou geschaamdhebben , indien ze bang was geweest om er op te rijden. Macspande den ouden Sorrel van de Atkinson's voor 't rijtuig , enzoo edngen ze op weg , tot aan den grooten pijnboom ; waarRosa haar pony deed stilstaan ; ofschoon ze niet kon laten , eenbEk werpen in de verboden richting. Een groote korfwerd onder de zitplaats van Mac geschoven en ze zag een lan-

gen man , (lien Mac snel in het lijtaig plaatste. Een blik opdien man was genoeg , om Rosa een kreet van vreugd af tepersen en haar zoo snel den weg te doen oprijdbn , als Bar-

te

kis maar kon.Nu

zal heel statigniet bang ben-''Door deze begeerte aangemmrd , trok ze eensklaps sterk aan

Barkis' toom. Reeds hierdoor verschrikt , werd het dier nog

lkverbazaing brengen ,'' dacht zij.naar hem toerijdbn en hem doen zien , dat ik

za1 ik Oom eens in

117

wilder , toen ze daarop den teugel vierde en het zoo op densteilen , steenachtigen weg liet vooljrennen.goed zijn gegaan , indien niet , juist toen 'Rosa op' het puntwas om haar paard stil te doen staan en haar Oom te begroe-ten , twee of drie ronddolende kippen met groot geschreeuwover den weg waren komen vliegen. Hierdoor schuw gewor-

Alles zolz echter

den , stond Barkis , die nog irt zijn vollen ren was , eensklapsstil , en Rosa , die daarop niet verdacht was , tuimelde van zijnrRïzacht was,

af en kwam , gelukkig op een plaats waar de grondvlak onder den neus van den verbaasden Sorrel

terecht.Eer dokter Mec uit het rijtuig had kunnen springen , was

zij weer opgestaan en sloeg twee stoFige armen om zijn hals ,uitroepende :O , Oom ! Wat ben ik blij , dat ik tz zie !

meer waard , dan een heele

van u dat dj gekomen zijt !'': bHebt J-e je niet bezeerd , kindlief ?'' vroeg de dokter bezorgd.>>

Foei , wat zijt ge daar te land gekomen !''lk heb mij geen zeer gedaan , beste oom ,'' antwoordde Rosa.

Maar 't spijt mij , dat ik juist rolde. lk kwam zoo ferm aan-. 4 % ,rilden en die domme kippen hebben t alles in de war gebracht.'lk kon mijn oogen niet gelooven , toen ik vroeg : ,,Waar is

Xosa 9. '' en toen Mac mij een kleine amazone wees , die in znlkeen vaart den heuvel kwam afrennen.

pleizier mee kunnen doen , en ik ben er recht over in mijn schik,dat ik gezien heb , hoe goed je rijdt. Wil je nu weer te paardstijgen , of za1 Mac op Barkis gaan zitten en jij zijn plaats in 'trijtuig innemen ?''

wagen ,'t spreekwoord : Hoogmoed komt vlor den val.''

lk zou 't niet weer Rosa ,'' zeide Mac. Denk aan

Je hadt mt' nergens meer

Gij alleen zijt mijvol cadeaux. Wat is 't liefWagen

Dat is waar ,'' dacht Rosa ; ,,maar ik vrees , dat een ver-stuikte voet er na komt.'' Daarop antwoordde zuij met veelwaardigheid :

118

lk zal Barkis berijden , en dan znllen we zien , wie 't eerstaan de plaats onzer bestemming is.''En reeds zat ze te paard , en deed haar best , om de herin-

nering aan haar val uit te wisschen , door recht als een kaarste zitten , haar ellebogen naar de laagte , haar hoofd fer in de

hoogte en zich medegevende , terwijl Barkis galqppeerde als eenwiegelstoel.

Ge moest haar eens overheggen zien springen , als we samenrijden '' zeide Mac. ,,Ze gaat er over als een hert.''1

Je moet Rosa wel voor een:>zeide Tante Jessie.ik haar niet wildartel

Alaarerge

ze is zoowilde kraai houden, Alec ,''

tegengaan.gezond en gelukkig , dat

lk heb haar nooit zoo wild enze is dan ook zoo vroolijk , dat ze tusschenbeidegezien ,

als eenspringt -ong veulen-l'JGe kondt me geen beter tijding mededeelen ,

woordde dokter Alec , terwijl hijhaar zooveel loopen en springen als zij wil : het is een onte-genzeggelijk bewijs van gezondheid en in een gelukkig kind evennattzurlt'k als 't huppelen van een jong , levenslustig dier. Uit

Jessie ,'' ant-zich in de handen wreef. ,,Tuaat

wilde kraaien ,vrouwen , en ikdan dat ze gebogen zat over tapisseriewerk , zooals dat geaflbc-

zooals gij ze noemt , komen gewoonlijk sterkezie ltosa veel liever met den voetbal spelen ,

teerde ding , die Ariadne Blish.''Heel lang echter kan ze niet meer met den voetbal spe-

1en ,'' hernam Tante Jessie. ,,W e moeten niet vergeten , dat

het langzamerhand tijd wordt , om haar aan vrouwelijken arbeidte zetten.''

,,M ac za1 ook zoolang niet meer met den voetbal spelen ,''antwoordde de dokter. ,,Hij zal echter des te beter voor destudie zijn ,bevorderen.

omdat zulke lichaamsbewegingenBeschaving is gemakkelijk aan te brengen wan-

neer de grondslagen stevig zijn ; maar alle vergxldsel betee-kent niets , wanneer uw timmerhout niet gezond is. lk bener zeker van , Jessie , dat ik op den goeden weg ben. En als

zijn gezondheid

119

mijn kind de volgende zes maanden zoo vooruitgaat , a1s ze indeze heeft gedaan ,. dan ben ik er zeker van , dat mijn proefnemingelukken zal.''ïDat zal zij ,'' hervatte Tante Jessie. ,,Want als ik dat op-

geruimde , gezonde gelaat vergelijk bij het bleeke , treurige ge-zichtje , dat zes maanden geleden , mijn hart van medelijden enangst deed ineenkrimpen - dan zou ik bijna aan een wonderelooven.''gEn wél mocht Tante Jessie datzeggen , nu ze Rosa , op Bar-

kis gezeten , daar zag stilhouden om 't gezicht van een prachtiglandschap te genieten , met wangen zoo rood a1s appels , en

oogen zoo helder blauw a1s de onbewolkte herfstlucht ; terwijlelke lijn van haar gestalte kracht te kennen gaf.Toen men op de bestemde plaats aankwam , hielpen de jon-

gelieden een heerlijken lunch gereed maken. Moeder Atkin-son deed haar boezelaar voor , stroopte haar mouwen op , enbegon even druk aan 't werk , alsof ze in haar keuken was ;terwijl de ketel aan drie takken hing, die aan 't boveneind warenvastgebonden en waaronder een vuur van pijnboomtakken brand-de ; terwijl de meisjes de tafel op het mos met allerlei landelijkevoortbrengselen bezetten , de kinderen ronddartelden , tot hetblazeneen troep uitgehongelde vogels.

op den horen hen allen aan den maaltijd verzamelde , a1s

Zoodra het vroolijke maal over was , werd er algemeen be-sloten tot het charadespel. Men koos een zachte , groene plaatsuit tusschen twee statige pijnboomen. Eenige aan elkaar ge-spelde omslagdoeken werden als een scherm opgehangen , hetnoodige tot de vertooning bijeengebracht , acteurs en toeschouwersvaa elkander gescheiden , en door de eôrste de op te voereltwoorden gekozen.Het eerste tooned stelde M ac

houding en slordige kleedingeen zonderling schepsel naar hem toe , met een bruinzak over 't hoofd. Een klein rood neusje vertoonde

voor , die in een wanhopigeonder een boom zat. Daar kwam

papierenzich door

120

een gat in 't midden van 't papier, een ander gat liet twee l'ijentanden zien , en aan beide zijden daarvan waren grassprietengestoken ,ook twee

paar oogengaten ustgesneden; êô bovénste hoeken van den zak

waren met een draad omwonden , zoodat ze twee opstaande oorenschenen te vormen , en de zwarte sjerp , die achteraan was vast-gespeld , moest kennelijk een staart voorstellen. Dit zonderlingedier ging op Mac af , en scheen zijntroosten erl raad te geven. 't Scheen , dat die raad hielp ; want

best te doen om hem te

Mac trok zijn laalMen uit, deed die het beest aan , en gaf heteen linnen zak , dien het over zijn sehouder sloeg. Daarop kustehet dier hem de hand en vertrok.

als caren 't een knevels. Voor de Y/aron

De gelaarsde kat !'' riepen allen uit ,

Het tweede tooneel scheen moeilijkereen ander dier te voorschijn , dat voorgesteld werddie op handen en voeten liep en geheel al insjaal was gewikkeld , die aan den kop van twee lange steileooren was voorzien. Op dat dier reed een klein heertje , zoowat in Oostersch kostuum en dat vl'ij wat moeite had omzich in den zacl te houden ; terwijl het dier voortwaggelde.Eensklaps kwam er een in 't wit gekleede gedaante , met lan-ge uit een krant gesneden vleugels op den lmg en trad dier

en berijder in den weg. Na wilde het beest niet voort, ofschoonzijn ruiter er onbarmhartig op losranselde. Eindelijk wierphet zijn heer van zijn rug en boog zich voor de witte ge-daante neer.Oeen der

en het scherm viel.te raden. Er kwam

door iemand

en een grauwen

kinderen kon de oplossing van dit raadsd vinden ,toen moeder Atkinson eensklaps uitriep :Wel dat is Bileam met zijn ezel en Rosa ziet er werkelijk

uit a1s een engel.''Ezel ! Ezel !'' l'iepen ntz de kinderen en 't woord was ge-

vonden.Het volgende tooneel

de kinderverhaal : ,,Dewas een voorstelling van 't gelief koos-kinderen in het bosch.'' Jamie en

121

Pokey kwamen hand aan hand aanhuppelen , en daar ze hun 1.01-1en vroeger verscheidene ialen gerepeteeld hadden , voerden zedie nu alleraardigst uit. Eerst deden ze alsof ze bramen plukten,toen keken ze angstig rond ; want het verbeeldde , dat ze ver-dwaald waren , daarop kwamen de zakdoeken voor den dag enbegonnen ze te hailen ; eindelijk edngen ze onder een boom liggen,maar met open oogen , ofschoon ze moesten verbeelden te slapen.Nq komen de roodborstjes ,'' Qaisterde Pokey, maar zoo hard,

dat de toeschouwers 't hooren konden. rDoe jij je oogen nl1 maartoe ; dan zal ik er wel éen openhouden om te zien , of ze nogniet komen.''

lk hoop , dat ze maar wat gauw komen ,'' zeide Jamie evenonschuldig. ,,W ant ik lig op een steen, en de mieren wandelen

- mijn beenen-''ovelDaar kwamen de

e11 bladeren in hun mond , en ze legdenroodborstjes met roode doekenOP

die bladerenhun borstzorgvuldig

op 't gelaat der beide kinderen. Ongelukkig was er een stekeligbraamblad op Pokey's neus gekomen , en deed haar zoo hevigniezen , dat haar beide kleine beenen in de lucht vlogen, waaropJamie verschrikt ,,O !'' riep en de reddende roodborstjes lachendwegvlogen.Deze charad' e , waarvan woord yyroodborstje'' was , had

allen ongemeen vermaakt , en de twee kleintjes werden zeeren hartelijk gekust , omdat ze zich zoo lief hadden ge-geprezen

houden.geen pantomime was , 1ag

Annette Snow te bed. Jufrouw Jenny , die bij haar zat en haarbekommerde moedcr moest voorstellen , vermaakte het gezelschapzeer met haar aardige praatjes. Daar kwam de dokter , Mac ,met een groot horloge -op zak, en een deftig gelaat. Hij deed derzzieke allerlei dwaze vragen , gaf een pil , met een naam , waar-

van niemand iets verstond, en eischte toen twintig dollars 1) voor

In 't volgende tooneel , hetwelk

zijn visite.1) f 50.

122

De zieke slikte de pil (natuurlijk van brood) in , en begonnu te krimpen van de pijn. Moeder Jenny verzocht daarop haarbuurman , eens naar moeder Albedil te gaan.de btmrman terug met een kleine oude dame , die eene muts op't hoofd , een bril op den neus en een bundel kruiden onder

sVeldra k'zanl

den arm droeg. Op de allerzotste manier wendde zij nu diekruiden aan ; terwijl ze hun geneeskracht beschreef. En 't ziekekind werd beter en rees in haar bed op , en vroeg om gestoofde

nu aan moeder M betlilboonen. De dankbare Jenny wildevijftig dollars geven ; maar deze weigerde ze , en zeide lachend ,dat de visite van een blmrvroaw niet betaald behoefde te wor-den , en dat het honorarium voor een dokter allemaal malligheidW aS.

De toeschoawers hadden veelRosa deed moeder Atkinson

pret in die voorstelling ; wantzoo juist na , en die genezing met

kruiden was een toespeling op 't vaste geloof der uitmuntendedame , di'e geloofde , dat men met krlliden alles genezen kon.Niemand had er echter meer pleizier in , dan de goede moeder

Atkinson zelve.Na nog een paar tooneelen ten beste gegeven te hebben, kwam

de fnale.Wat zullen we nu hebben ?'' vroeg dokter Alec aan Rosa, die

naast hem was komen zitten.Een>>

kinderenhet leven

tooneel, dat de Doves ons zullen geven , en waarop debijzonder gesteld zijn. Het is getiteld : een voorval uitvan Napoleon. Ge zult eens zien, hoe aardig de kleine

het uitvoelfn.''jongensllet scherna OP,

wacht, die in een korteen voor een tent stond een kleine schild-

alleenspraak den toeschouwers mede-deelde , dat hij dien dag honderd mijlen ge' marcheerd had en van 'den slaap niet meer zien kon. Daarop stond lïij stil, leunde opzijn geweer en scheen te dutten ; zacht ging hij zitten , knikke-bolde en viel eindelijk zoolang als hij was op den grond neer ;waar hij genzst 1ag % snurken.

ging

123

Daar kwam Freddy Dove , die Napoleon moest voorstellen ,met een punthoed op , een grijzen J-as en hooge laarzen aan ,zijn armen op de borst gekruist en met een grimmig gezicht.Eensklaps stond hij stil en zag den slaper.Slapen op zzijn post ! Daar staat de dood op !'' zeide hij ,

raapte het geweer op en wilde den slaper doodschieten. M aar

toen hij dat blozende gelaat zag met de afgevallen chaco en eengwoten , zwarten knevel over den roosklearigen mond , scheenhij zich te bedenken.De arme jongen !'' zeide hij. ,,Hij is zeker doodmoe van

zijn marsch. lk zal hem laten slapen en in zijn plaats de wachthoud en-''Hierop schouderde hij 't geweer , en ging op en neer met

een waardigheid , die 't hart der jonge toeschouwers mdeerbied vervulde. De schildwacht wordt wakker , ziet wat ergebeurd is en valt voor den keizer op de knieën. Maar deze

zijn wapen terug , en zegt , terwijl hij naar een rots-geeft hemunt wijst :PDaar is u.:v wapen. Wees braaf en dapper , en bedenk ,

dat duizenden jaren van gindsche piramiden op u nederzien.''Daarna trad de keizer af , en beloonde een donderende toe-

juiching de beide spelers voor hun we1 volbracht spel.welijks was de geestdrift der toeschouwers eenigszins bedaard ,of een plomp en een schrille kreet deden allen naar den water-val snellen , die op een kleinen afstand van daar van de rot-sen nederstortte. Pokey en Jamie , wien de geschiedenis van

Nau-

Napoleon weinig belang inboezemde en wien al dat vertoonenmisschien al te lang duurde , waren , zonder dat men 't be-merkt had , weggeslopen en naar den waterval gegaan. 't ZiJ'Pokey er zich te ver over heengebogen of zich te veel aan denrand gewaagd had , ze was in de ondiepe beek gestort, en Jamiewas dapper genoeg geweest , om haar na te springen. Daarlagen ze nu te spartelen , half verschrikt en half lachend over't onverwachte bad.

124

gevaarkinderen zoowas , begreep dlazipnatte

spoeig mogelijk huiswaal-ts moest brengen ; daarom werden de wa-gens weer geladen en gingen allen vroolijk naar Cessey Corner temtg.Mac verklaarde , dat de berglucht hem vroolijker gestemdhad , dan a1s hij champagne of bessenwijn uit Tante Plenty'skelder had gedronken.genomen pret , en door blik noch woord verraden , dathaar verstuikte voet haar zeer deed. Evenwel wilde zij inde avondspelen niet meedoen en bleef ze bij Oom Alec zitten ,met wien ze een levendk gesprek aanknoopte , dat hem even-zeer verbaasde als verheugde : want ze verhaalde hem , dat ze

Rosa had met haar geheele hart deel-aan de

paardje speelde nzet dekinderen , in de lichte infantel'ie meedeed,in de boomen klom en andere dingen uitvoerde, die de Tanteszouden hebben doen beven van angst , als ze het gewetenhadden.

* ongeval zondermen toch , dat men degeheele 't minsteOfschoon

&rat ze,,1k geef er geen zier om , van mij denken , Oom ;als gij 't maar goedvindt ,'' zeide Rosa , toen ltij haar lachendde wanhoop afschilderde , welke de goede dames zouden gevoe-1en , als zij 't hoorden.Alles goed en we1 ,33 antwoordde haar Oom. ,,Maar als je na

reeds niet om de Tantes geeft , zal 't misscllien niet lang duren ,of je stool.t je ook niet aan miJ-.''

,,Dat nooit , Oom 1. dat zou ik niet dqrven , omdat ge mijnvoogd zijt ,'' zeide Rosa glimlaohend , te-ijl ze hem schalksaankeek.Op mijn woord , Rosa ,'' hernam dokter Alec met voorge-

wende treurigheid. ,,lk vrees , dat ik veel heb van den man ,die een olifant kocht , en toen hij hem had , niet wist , wat lkijmet hem doen zoa.ren te hebben , maar in plaats daarvan groeit ge als een boo-nenstaak op en vind ik een klein vrouwtje met een eigen wil ,eer ik er nog op verdacht ben. 't ls een harde pil om te slik-ken voor een man , en dan nog we1 voor een Oom.''

lk dacht een speelpopje voor volgende ja-

125

Gelukkig werd Oom Mec van zijn voorgewende droefheid ver-lost door een spokendans in den tuin , waar de kinderen , metuitgeholde pompoenen en met brandende kaarsjes op 't hoofd ,als dwaallichtjes rondliepen.Toen Rosa naar bed ging , bevond ze , dat Oom Alec haar niet

vergeten had ; want op de tafel stond een lief klein schilders-ezeltje , waarop twee miniatuurportretten , in een fluwedenrand. Ze kende ze en stond er voor met tranen inde oogen ; want het waren de gelaatstrekken harer oudersen schoone copieën van twee portretten , die erg verkleurdNfaron.

Tweedagen later keerden de Campbells talrijker dan zij gekomenwaren , huiswaarts ; want dokter Alec was er nu bij , en Cometin een mandje op een stukje tapijt en met een schoteltje melken een paar broodjes bij zich.Daar werd wat gekust , toen men afscheid nam , en juist ,

toen ze op het punt warpn om weg te rijden , kwam moederAtkinson , die even weggeloopen was , aandribbelen met eenpaar lekkere pastijen , zoo heet uit den oven ; dewijl ze bang was ,dat boterhammen haar lieve kinderen op zulk een lange reis zou-den vervelen.Maar men was nog weg.

gereden had , stonden de kinderen van Snowz'iepen , dat men hun hun drie

niet Toen men een klein eindOP den Weg y en

katjes moest teruggeven , d1*0Pokey in een reistasch gestoken had , om ze zoo mee te nemen.De ongelakkige diertjes werden uit htln benauwd verblijf verlosten aan htm wettige eigenaars temggegeven , ondanks het hailenvan de kleine kattendiefegge j die verklaarde , dat ze de beestjeshad meegenomen , dewijl ze bang was , dat ze zich zouden dood-treuren over hun zusje Comet.Nu daeht men rustig te kunnen voortrijden. Maar ja wel !

A1 weer moest men stilhouden ; en wel door 't schreeuwenvan Frank , die hen was nageloopen en , ten gevolge van 't

oponthoud , gelukkig had ingehaald. Hij kwam met de lun-

126

cheonmand aanzwoegen , die men vergeten had , ofschoon

van 't gezelschap velqekerd had , dat ze in 't lstuig was.Zonder verder ongeval ging men na verder , en toen ze 't

oude huis naderden , zeide Mac :yRosa moet niet naar huis gaan ; want haar Tantes zullen haar

niet veroorloven om zoo dartel te zijn , a1s ze het te Cosey Corner##WaS.

1

ieder

,,Ik zou niet dartel kunnen zijn , al wilde ik 't ook nog zoograag ,'' antwoordde Rosa. ,,Ten. minste niet in den eersten tijd ;want ik heb mijn voet verstuikt , toen Barkis xnij op den grondwierp , en dat is al erger en erger geworden ; ofschoon ik allesgedaan heb , wat ik kon om hem te genezen en de zaak te ver-bergen , om niemand ongemst te maken.''Inderdaad was de pijn na zoo erg , dat ze de trede van 't

rijtig niet kon afkomen en naar haar oom uitzag , die de pakkenaannam. Hoe Mac het deed , wist ze niet, maar hij nam haareensklaps op, droeg haar de trappen van 't bordes op en zette haar

op de sofa in de zijkamer neer , waar ze haar voet op dengrond kon plaatsen.Daar zit je nu ,'' zeide hij.>#

-e pijn doet en je wel zlzltJIs niets anders dan mijn schuldige plicht ; want ik za1 nooit ver-eten hoe goed je J-egens mij geweest zijt-''En Mac riep Phebe, om haar jonge meesteres te helpen ; daar-

Bedenk echter , dat nu J'e voetmoeten lkgen , ik 2-e page ben. 't

'

ng l1iJ- nMr zijn eigen huis.na p

VIJTTIED E HOOAADSTUK.

OORRINGEN.

Door 't verzttimen was Rosa's voet veel erger geworden ,dan ze zelf wel dacht , en dokter Alec beval , dat ze tenminste veertien dagen op de sofa moest liggen. Ze zou daar-over graag geklaagd hebben , maar deed het niet ; daar ze bangwas , dat de jongens haar eenige van haar predikatiën overgeduld zouden teruggeven , die zij vroeger ten hlmnen behoevehad gehouden.

Nu was teop passen , en hij deed hettrouw : want daar hij toch niet naar school mocht gaan , hadMJ ledigen tijd in overvloed , en wijdde dien grootendeels aanXosa. Hij deed allerlei boodschappen voor haar en wendde allesaan wat hij kon , om haar te verstrooien. Op zekeren namiddagin October , toen llij bij haar zat en op haar verzoek de kleineJamie en Pokey had meegebracht , die in een hoek van de ka-mer met Comet en Rosa's oude jop speelden , bracht Phebehaar een visitekaartje. ltosa nam het aan , glimlachte en

't Macs beurt om

zeide :LaatjuFrouw Blish binnenkomen !''Mac , die op 't gezelschap van Ariadne volstrekt niet gesteld

was , verliet de kamer ; terwijl Rosa zich in postlmr zette , omhet bezoek te ontvangen. Weldra kwam jnAoaw Blish de ka-mer binnen.

128

We1 , lieve ,'' zeide zij. ,,Hoe gaat het ? lk heb al iederendag , sedert je terug zijt , naar je willen toegaan ; maar ikhad zooveel bezoeken af teleggen , dat ik er niet toe heb kun-nen komen voor van daag. Wat ben ik blij , dat ik je alleenvind ; want Mama heeft mij gezegd , dat ik wat bij je kon blij-ven , en ik heb mijn bordtmrwerk meegebracht , om 't je te latenzien ; het is allerliefst-''Deze schoone aanspraak ging vergezeld van een kus , dien

Rosa niet zeer hartelijk beantwoordde ; ofschoon ze haar be-leefd voor goedheid , om haar eens tekomen opzoeken , en Phebe beval , haar een stoel te ge-

bedankte hare

Von.

B'at is het toch aardig , a1s>>Ariadne , te-ijl ze zich metmoet je 't we1 eenzaam hebben ,boezemvriendin.''Ik heb mijn neven ,'' antwoordde Rosa met waardigheid ; want

Ariadnes toon van bescherming Mnderde haar.Hemel ! kind ! en maakt ge je vrienden van zulke groote:>

jongens !'' riep Ariadne uit. ,,Mama zeg't , dat ze het in 't ge-heel niet welvoegelijk voor je vindt , dat je zoo ikwijls bijhen zijt-'lZe zijn voor mij als broeders , en mijn Tantes vinden 't

zeer welvoegelijk ,'' antwoordde Rosa min of meer scherp ;daar zij oordeelde , dat de zaak mevroaw Blish in 't minst niet

*

aallgmg.lk wou maar zeggen ,'' hernam Ariadne , y,dat ik je zoo gaar-

ne voor mijn boezemvriendin zoa willen hebben , want WattonAlason en ik hebben ongenoegen en spreken niet tegen elkander.

en daarom wil ik niet met haar te doenZij is me te gemeen ,hebben. Begrijp eens , ze heeft een partijtje gehad en er mij nietop verzocht. lk heb haar dan ook gezegd , dat ik haar nooitweer zou aanden , zoolang als ik leef-''Je bent we1 vriendelijk , Ariadne ,33 zeide Rosa ; ,,maar ik

men een meid heeft !'' zeideveel beweging neerzette. ,,rfochlieve , en veel behoefte aan een

129

heb volstrekt geen behoefte aan een boezemvriendin , en dus be-dank ik u.''Ofschoon jufrouw Blish onze goede Rosa in baar hart ver-

wenschte erl haar een trotsch ding noemde , verborg ze haar toornover de koelheid harer vriendin ; want het oude huis was zulkeen lieve plaats om bezoeken af te leggen , de

voor zulke fatsoenlijke knapen gehouden en deden tot de eerste familiën. Ze nam das een

jongens werdenCampbells behoor-boek op , dat op

de tafel lag , bladerde er even in en zeide :,,Zoo ! aan 't Fransch sttzdeeren ! Aha ! Paul

is je meester ?''lk studeer er niet in ,'' antwoordde Rosa , ,ywant ik lees

even gemakkelijk het Fransch als mijn Engelsch , en conver-seer er dikwijls uren lang in met Oom , die 't als een gebo-ren Franschmau spreekt en zeg't , dat ik een goede uitspraakheb-''

et Virginie ! W ie

't Was Rosa niet kwalijk te nemen , dat ze Ariadne zoo haarmeerderheid deed gevoelen ; want in het Fransch was zij werke-lijk heel ver. Ze liet er zich echter nooit iets op voorstaan ;doch kon op dit oogenblik de verzoeking geen weerstand bie-den , om op haar beurt Ariadne een weinig uit de hoogte tebehandelen.Ei , ei !'' antwoordde>> juFrouw Blish , bij wie 't lrrausch een van

haar zwakstô ptmten was.Over een paar jaren ga ik met Oom naar 't buitenland , en

daarom moet ik 't goed kunnen spreken ,'' hernam Rosa. ,,De helft

van de meisjes , die de school verlaten , kunnen 't niet , en als zedan naar 't buitenland gaan , staan ze met haar mond vo1 tanden.A1s ik je soms van dienst kan zijn met je voort te helpen , hebtge 't maar te zeggen : want nattmrlijk hebt ge thuis niemand ,die 't je kan doen-''

pop had , was ze vanbinnen toch niet van was , en gevoelde zij zich wel wat be-leedigd door den hoogen toon , dien Rosa aannam. Hoe gaar-ALcoTT. Nichtje met zeven neven. 9

Ofschoon Ariadne veel van een wassen

130

ne ze haar't zouze

OP haar beurt vernederen wilde - ze wist niet , hoeaanvangen. Onwillekeurig braeht ze een harer handen

aan haar oor , en eensklaps kwam er iets bij haar op.lk dank je, lieve ,'' antwoordde zij. ,,lk heb geen halp noo-

dk , want onze meester komt t'tit Parijs , en nattmrlijk spreekt hijbeter dan je oom-'' En toen voegde zij er bij terwijl ze haar1eene oor naar Rosa wendde : ,,Hoe bevallen je mijn nieuwe oor-belletjes ! lk heb ze verledene week van Papa gekregen , eaiedereen vindt ze allerprachtigst.''M et een snelheid , die inderdaad grappig mag genoemd wor-

den , kwam Rosa van haar hoogt: neder ; want na had Ari-adne de bovenhand. Rosa hield veel van al wat mooi.. was ,

er t: nietsverlangdeEever , danvond dat

naar om belletjes dragen elt wensdttegaatjes in de ooren te hebben ; maar haar oom

dwaasheid en daarom was het nooit gebeurd. Zijzou er volgaarne al haar Fransch voor gegeven hebben , als ze

9ZOO n paar met pareltjes had mogen dragen , zooals ('Iie van Ari-adne ; eu zij antwoordde op een toon , die in 't hart der hoorde-res doordrong :Ze zijn allerliefst ! A1s Oom slechts hebben wilde ) dat ik bel-

letjes droeg , zaijn-''Ik voor mij zou. mij niet aan hem storen ,'' zeide kriadne.

Papa lachte mij er in 't eerst wel om ttit : maar na vindt hijze heel mooi staan en heeft hij mij diamanten knoppen beloofd ,

achttien jaar ben.''

zoa ik overgelukkig

wanneer ik

er nog een paaren een met ttlrkooizen , en ik

van mama ,'' zachtt: Rosa , y,een metpaarlen gaf er wat voor , als ik zedragen mocht-''Wel , doe het dan ,'' hernam Ariadlle. ,,lk zal wel gaatjes

in je ooren steken , en dan moet je er een zijden draad in dra-gen , tot ze genezen zijn. Je hebt geen nood , dat iemand hetzzien zal ; want je krullen hangen er over. En a1s ze dan overzijn , doe er dan de kleinste knoppen in , en je zult zien , dat-e oom ze mooi vindt.''2

lk heb

131

lk heb hem al eens gevraagd , of 't niet goed voor mijnoogen zou zijn , toen ze wat ontstoken waren. Maar hij lach-te er mij over uit. En toch is 't er zeer goed voor , nietWaar ?''

VoolMeker ; en jewoordde Ariadne. ,,Alserger worden-''

Doet hôt heel zeer ?'' vroeg Rosa , nog weifelend.,,In 't geheel niet. Ean prikje , dan het doorhalen van

den draad , en alles is gedaan. lk heb in mijn leven al watgaatjes in ooren gestoken en heb er verstand van. Kom , stlijk-e haar maar Wat op en geef me een groote naald.''2

Maar ik darf het toch niet doen , eer ik het Oomevraagd heb ,''goperatie.

zeide Rosa , toen alles gereed was voor de

Heeft hij 't je ooit verboden ?'' vroeg Ariadne.:>Neen , nooit-''77Doe het dan gerust ; of je moet er bang voor zijn.''Dat laatste woord werkte , en Rosa zeide :

oogen zijn wel wat ontstoken ,'' ant-'t mijn zaak was , deed ik het , eer ze

Ga dan je gang-''7:Ariadne prikte de gaatjes en reeg er den zijden draad door ,

en 't slachtoFer liet haar zonder te kikken begaan, ofschoon haarde tranen in de

Ziezoo.smeer er iederen avond

dikwijls heen en weer , engoed wat coldcream aan ; dan zul-

len ze spoedk klaar zijn voor de ringen ,'' zeide Ariadne ,recht in haar schik , dat het meisje , dat het Fransch metzulk een fjn accent uitsprak , daar plat op de sofa lag , zoouitgeput , alsof allebei haar ooren waren afgesneden.Het doet mij gedacht zeer, en Oom zal er heel knon-ig om

zijn ,'' zuchtte Rosa , die al berouw begon te krijgen over 'tgeen ze gedaan had. ,,Beloof me , dat je 't aan niemand ver-tellen zult , of ik zou mij doodschamen-''Ze vergat echter , dat de twee dreumessen in de kamer waren,

OOg0l1 SPl*OI1g011.1Trek nu de draden

132

die oogengen hadden.lk beloof 't je. Hemel ! wat is dat ?'' riep Ariadne ver-

schrikt uit , toen ze plotseling een geluid van voetstappen detrap hoorde opkomen.

't Zijn de jongens ! Berg de naald weg. Kunnen ze mijnooren niet zien ? Geen woord er over ,'' Ettisterde Rosa , die haarbest deed , om allesporen harer ongehoorzaamheid voor de scherpeoogen van haar neven te verbergen.Daar kwamen ze de kamer binnen , in goede orde , beladen

met kastanjes , die ze geplukt hadden ; want ze brachtenRosa , als hun koningin , steeds een gedeelte van htm buit als

en oolvn bezaten, en alles uit de verte gadegesla-

schatting.O , wat een boel , en wat grooten ! 't Za1 na de theû een

heele pret geven , onz ze te roosteren. llat zullen N;e toch

doen , hé ?'' zeide Rosa , terwijl ze beide handen in den zakmet kastanjes stak , en de clan daar bedaard bij stond en Ariadnegroette.

K

'

We hebben die kastanjes opzettelijk voor je geplukt, Rosa ,''>>zeide Mac. ,,'t Zijn bijzonder grooten. lk heb ze voor je uitge-ht ''ZOC .Je hadt hem eens moeten zien , toen de Glimlamps aan-

kwamen. Hij sprong uit den boom en zou zeker zxijn oudenhals gebroken hebben , had Arclïie hem niet opgevangen ,'' zeideSteve , die zich op de vensterbank had neergezet.

,,pl-aat jij maar niet mee , Dandy , die geen kastanje vaneen beukenoot kunt onderscheiden ,'' hernam Mac , terwijl hiJ'zzich over de letming van de canapé boog.Beter dan jij met je blauwen bril ,'' antwoordde Steve.'t Wordt donker en ik moet naar huis , of mama zou on-

gertzst worden ,'' zeide Ariadne , haastig opstaande , ofschoon zehoopte , dat men haar zoa uitnoodigen , om te blijven en aande roosterpalij deel te nemen.Niemand noodigde haar uit , en terwijl ze zich klaar maakte

133

en afscheid van Rosa nam , gaven de jongens elkander over enweer teekens , wie de jonge dame thuis zoa brengen. Geen vanhen scheen er echter lust in te hebben ; zelfs de wellevende Ar-chie zeide tot Charlie , toen ze bedaard naar de aangrenzendekamer slopen :lk bedank er voor , om altijd den galanten heer te spelen.

Laat Steve na eens toonen , dat hij manieren heeft en laat hijdat schaap thuisbrengen-''

Ik laat me hangen , als ik het doe ,3' zeide de pl-ins , dieJ-ufrouw Blish in 't geheel niet kon velen.

Dan zal i k het doen ,'' zeide oom Mec , die juist in de ka-mer was , en ter beschaming der beide onwellevende jongensnaar

bood.het haap''sc toeging , waaraan hij zijne geleide aan-Hij kwam echter te laat : want op een wenk van Rosa

had Mac zich reeds opgeoferd , en Ariadne den arm geboden ;

ofschoon hij , wat jaist niet zeer beleefd was , haar op den bodem4er ltoode Zee wenschte.Dan zal ik deze jonge dame naar beneden brengen om thee

te drinken , nu de andere een jong mensch gevonden heeft, be-leefd genoeg om haar tot chapeau te verstrekken ,'' zeide dokterAlec. ,,1k zie , dat de lamp al aangestoken is en , als mijn renk-zenuwen mij niet bedriegen , komt er van avond wat heel lekkersop tafel-''Dit zeggende wilde dokter Alec Rosa als naar gewoonte

zijn arm nemen en haar naar beneden dragen ;de prins naar haar toesnelden en met berouwvolle

OPtoen Archie endienstvaardig-

heid verzochten , de eer testoel naar beneden te dmgen. Rosa stemde er in toe ; daar zijvreesde , dat haars ooms scherp oog de noodlottige zijden dradenzou bemerken , en zoo droegen de jongens haar in statie naarbeneden , terwijl de anderen haar a1s haar edellieden volgden.Er werd vroeger thee gedronken dan anders , en zoo konden

hebben , haar in haarm Ogen leuning-

Jamie enmochten

Pokey de pret van 't roosteren bijwonen ; want zetot zeven uur bljven en zouden twaalf geroosterde

134

kastanjes meqkrijgen , onder voorwaarde , dat ze' die niet vllr denvolgenden dag zouden opeten.Het theedrinken dtlurde niet

den ruimenlijk op heete aschschoppen dansten of onder 't gezelschap spron-gen , waar ze , vooral onder de kleineren , een prettigen schrik

lang , en allen zetten zich omneer ; waar de kastanjes vroD-haardin de eetkamer

verbreidden.Kom , Rosa ,'' zeitle Mac , die in d.e schadaw de kastanjes zat

te krlzisen en bij ondervinding wist , hoe prachtig zijn nichtje ver-tellen kon , ,,vertel jij ons na eens de een of andere historie.Je kunt toch niet helpen , en moogt ons dus voor je aandeelwe1 eenig pleizier aandoen-''Welzeker ,'3 bevestigde Charlie ) terwijl hij eenige heete kastan-

J-es in haar schoot wierp en toen zijn vingers schudde. ,,TerwiJ-lwij arme katten onze vingers branden door de kastanjes uit hetvuur te halen , kan' de

Welnu ,'' antwoorddezal , voor jonger kinderen dan voor u. bestemd is , wil ik 't utoch mededeelen , daar 't een kleine historie is met een zedeles

wel wat vertellen.''aapRosa. ,,ofschoon hetgeen ik tl verhalen

bi- ''er J.Er dan maar raee voor den

weinig vermoedende ,i'nzou. z J .Welnu ,'' vel-telde 't Was op zekeren tijd , dat een klein

meisje eeu bezoek bracht aan een jonge dame , die veel vanhaar hield. De jonge dame was lam ; haar voet moest e1-ken dag gezwachteld worden ; daarom stond er een mandvolzwachtds bij haar , alle netjes opgerold en klaargemaakt. Hetkleine meisje Meld er 5'eel van , om met dit mandje te spelen j

@@

Z1J .

en op zekeren dag ,ze, zonder het te

toen ze dacht dat niemand haarvragen , een van de rolletjes

Z&g y namen stak het in

dag !'' zeide Geordie , en zij begon,welk een treurige geschiedenis 't voor haar

heur zak-''Hier keek Pokey , die met haar

kastanjes vodde j die ze stil in haarhandje naar de vijf warme

zak gestoken had , eensklaps

135

OP ,'t diepst

daresje zich

,,0 !'' als trof haar het zedelijk vel-haal invan haar kleine ziel. Rosa hoorde hoe 't kleine zon-verried , en ging voort ; terwijl tle jongens elkander

toewenkten , dat ze den uitroep van Pokey heel goed begrepen.Maar er was een oog , dat het ondeugende meisje zag , en

welk oog denkt ge dat het was 0. ''

terwijlhield.

't Oog van God ,'' mompelde de kleine berouwvolleze 'haar beide mollige handjes voor haar bol

Pokey ;gezichtje

*de :en Z0l

God zag haar ,'' ging Rosa vooz-t , ,,en niet alleen@ @ *

God , maar ook de Jonge dame. ZiJ wachtte om te zien , wathet kleine meisje zoa doen. Het kind was heel gelukkig ge-weest ,zak

ging in een hoek zitten , terwijl

##VOOr i*ZJ deze ongelrst ,

ro1WaS , scheen

Wogllam ;hield

Inaar toen dl'e in haargauw op met spelen en

ze heel bedroefd keek. Zedacht eenige minuten na en legde toen de ro1 weer heelzachtjes in 't mandje , en haar gelaat helderde op en ze wasweer spoedig 't zelfde gelukkige kind. De jonge dame waser blij om , dat ze dit zag , en daeht er over na , hoe 't kwam .dat het kleine meisje de rol weer in 't mandje legde.''

Haar geweten was het ,'' mompelde de kleine berotlwheb-bende , en drukte haar handjes nog dichter tegen haar ge-

Ja,

zichtje.En waarom zoa ze 't wel genomen hebben ?'' vroeg Rosa.

Omdat het zoo'n aardig rolletje was en zij er zin in had ,''antwoordde Pokey.Nu , ik ben heel blij , dat ze zoo'n geweten had ,'' her-

nam Rosa. geengenot hebben van 't geen zij wegnemen , en niet gelukkig zijn ,voordat zij het teruggegeven hebben. Maar hoe komt het , datdit kleine meisje haar gezichtje zoo verbergt ?''lk schaam mij zoo over Pokey ,'' snikte de kleine schul-

De zeddes is , dat menschen die stelen ,

dige.Kom , Rosa , nu is 'tgenoeg ,33 zeide dokter Alec , terwijl hij

136

de kleine schuldige op zijn knie nam en haar poogde te troos-tenRosazail* onwillekearig veroolqaakt had , riep Jamie , met een hoog-

roode kleur van verontwaardiging , omdat ltosa 4'n lieve Pokey

door haar te kusselz en kasknjes te geven. Eer noghaar leedwezen kon betttken over 't verdriet , dat

aan 't huilen had gemaakt :En ik weet iets , dat:1

ôok eens vertellen.deden het wat goed , en je zeidet , dat Oom het niet zou wil-len hebben en dat de jongens er je mee zouden plagen, en je@

liet Adadne beloven, dat ze het niet zou vertellen, en ze

*k*2JJe dacht',

gedaan hebt, Rosa, en ik za1 datdat we het niet zageù, maal- we

shk gaten in je ooren , om er bellen in te dragen. Zie je,dat is veel slechter dan een oud stuk linnen te nemen, enik heb een hekel aan je, omdat je mijn Pokey aan 't schreienhebt gemaakt.''Jamie's eenigszins onsamenhangende uitbarsting had zulk een

itwerking , dat Pokey's kleine zonde onmiddellijk was vergetenen Rosa gevoelde , dat na haar beul-t gekomen was.Hoe !'' riepen de jongens als in koor uit , lieten hun asch-

schoppen en messen vallen , en gingen om Rosa heen staan,om haar lokken op te lichten en t: zien of 't waar was, watJamie van haar vertelde. Met een zwakken kreet : ,,Ariadneheeft mij verleid !'' verborg ze haar gezicht in het kussen.Nlz zttllen we haar vogelkooien en mandjes en karretjes

en duiven en varkens in 't oor zien dragen , zooals anderemeisjes doen , en ze zal er uitzien als een domme gans ,'' zei een

de 'ongens.van Jlk had nooit gedacht , dat ze zoo dwaas zoa zijn ,'' zeide

Mac op een toon , die Rosa duidelijk deed bemerken, hoezeer zein zijn achting gedaald was.Die Blish is een gevaarlijk wezen en moest hier niet mo-

gen komen met haar schadelijken invloed ,'' zeide de prins ,die wel lust gevoelde dat jonge meisje eens te schudden ,zooals een booze hond het een ondeugend katje zoa doen.

137

Hoe vindt gij het Oom ?''der familie , meende , dat hij , hetmoest hoaden.

,,lk ben er zeer verbaasd over ; maar ik merk , dat zzij eenmeisje is en, evenals de anderen j ijdelheid bezit ,'' antwoorddedokter M ec met een zucht.

vroeg Archie , die , als het hoofdkostte wat het wilde , discipline

En wat zult gij er aan doen , Oom ?'' vroeg Geordie.,,Als ze zoo verzot is op versierselen , dan is 't misschien het

best , dat we er haar een neusring bij geven. Ik heb er nog een,die een Fejische schoone eens droeg,'' zeide de oom , tlie , terwijlhij Pokey aan Jamie's zorg overgaf , opstond , als om zijn bedrei-ging in ernst te volvoeren.

,,Goed , goed !'' riep Charlie uit. ,,We zullen het vool-zichtigdoen. Hier is een priem. Holzd haar vast , jongens , terwijl ikhaarterwijlheendansten.

neusje klaar maak.'' Dit zeggende, trok hij het kussen weg ;de andere jongens op een echte l'ejimanier om de sofa

Het was want Rosa konloopen

rij enï Puitriep :O , Oom ! Redmi- ! red. mij !''.J

veilig gebarricadeerd wasarm , bekende ze haar dwaasheid met zulk een

Nattmrlijk redde hij haar , en toen zedoor zijn stevigendiep berouw , dat de jongens , na haar eerst braaf te hebben uit-gelachen , besloten , haar vergiflbnis te schenken en al de schuldop de verleidster Ariadne wierpen. Zelfs dokter M ec ging zoover , om voor te stellen , haar twee gouden ringen in de oorente doen , in plaats van den koperen door haar nens ; een handel-wijs , die toonde , dat hij , daar Rosa de zwakheid van haar seksevoor opschik bezat , de inconsequentie had , om haar in weerwil

van zijn beter oorded eell straf op te leggen , jqist zooals zij dieverlangde.

een vreeselijk oogenblik ; niet weg-- ze kon slechts haar kostbaren neus met de eene hand

en met de andere de jongens wegdawen , terwijl zij

ZESTIENDE HOOFDSTUK.

BROOD'EN KNOOPSGATEN.

Waar denkt mijn kind toch aan , en dat met zulk een ernstigbekje ?''vroeg dokter Alec , toen hij op zekeren Novemberdag inzijn kamer kwam en er Rosa zag zitten met gevouwen handenen in een peinzende hoading.

Ik moet tz eens over iets spreken ,'' antwoordde Rosa. ,,A1sgij er ten minste den tijd toe hebt-''Ik ben geheel en al tot je dienst ,'' antwoordde Oom Alec ,

en zal zeer gelukkig zijn om naar je te luisteren-''Hij ging bij haar zitten.Oom ,1' zeide zij. ,,lk heb er over nagedacht , welk vak ik

wil leeren , en daarin moet gij mij raad gevem''Een vak , lieve?'' vroeg de dokter verbaasd.

Och , ge hebt niet gehoord , wat wij te Cosey Corner af-spraken ,'' hernam Rosa. ,,We zaten daar onder de pijnboo-men te praten. Moeder Atkinson oordeelde , dat iedereen

*

eenlg moest leeren , namelijk iets , waarmede hij of zijeenmaal den kost kon verdienen : want rijke menschen kondenarm worden , en arme menschen moeten werken. Haar doch-ters waren heel knap : die kenden allerlei dingen , en TanteJessie vond , dat de oude dame gelijk had. Toen ik nu zag ,

vak

139

hoe gelukkig en onafhankelijk die jonge dames waren , ver-langde ik ook een vak te kennen , en dan zou ik nooit vooreldgebrek behoeven te vreezen.''De dokter had met verbazing , genoegen en vermaak naar

Rosa's verklal-ing geluisterd en keek zijn nicht met een paaroogen aan , als ware ze ineens in een jonge dame veranderd.Ze was dit voor een groot deel in die weinige maanden ge-worden en hij zou verbaasd gestaan hebben , a1s hij gewetenhad , hoeveel overpeinzingen er door dat jeugdige hoofd gin-gen.

lk ben het volkomen met de dames eens ,'' antwoordde

hij ernstig , ,,en zal zeer blijde zijn , a1s ik je kan helpen omtot een besluit te komen. W aar hebt ge last in ? Een aan-geboren smaak helpt in 't kiezen veel.''

lk heb gean bijzondere voorliefd: voor 't e:n of 't ander ,''antwoordde Rosa. y,Daarom juist is het zoo moeilijk , om toteen besluit te komen. 't Liefst koos ik de een of anderenuttige bezigheid , omdat ik het niet voor mijn vermaak doe ,maar de zaak beschouw als een deel van mijn opvoeding ,en om iets te kennen , als ik eens arm mocht worden.''

W elnu , daar is een zeer uitstekend en nood. zakelijkvak , dat ieder meisje moest kennen ; want het is eenhulpbron voor rijken en armen , en het gelak der huisge-zinnen hangt er van af. Dat schoone vak wordt tegen-woordig veronachtzaamd en voor ouderwetsch uitgekreten't geen heel verkeerd is ; want het moest een deel der op-

voeding van elk meisje uitmaken , en ik durf je verzekeren ,dat een zeer ontwikkelde en beschaafde dame 't je op de bes-te en aangenaamste wijs zal

W elk vak is dat , Oom ?''De huishouding ,'':1ls dat een vak ?''

leeren-''vroeg Rosa.

antwoordde de dokter.vroeg Rosa , wier gelaat betrok ; want

ze had geheel andere , schoon vrij onbepaalde denkbeelden daar-van gevormd.

140

,,Ja ; en het is een van de schoonste en nuttigste vakken ,die een vroaw kan leeren. 't Is zeker niet zoo roman-tisch als dngen , schilderen , schrijven of onderwijzen ; maar't is een vak , dat menigeen gelukkig maakt , en 't huis totde aangenumste plaats in de wereld volqnt. Ja , zet maarzulke groote oogen niet op ; ik voor mij zie liever een knappehaishoudster dan de schoonste shdsdame.dat gij bezit , zal er onder lijden , 't is boven alle dingen noodigen ik hoop , dat je er je op zult toeleggen , nu J-e gezond

terk zijt-''en s*

* ,.En wie is de dame , (lie '1 miJ zal leeren ?

Geen enkel talent ,

Tante Plenty-''ls z#' dan zulk een ontwikkelde##Naar de goede oude mode is zij zeer beschaafd , en dat

heeft haar huis tot een woning des geluks gemaakt, zoolang

als ik mij kan herinneren. Zij is niet élegant , maar hal-telijken braaf , en zoozeer bemind en geëerbiedigd , dat er een op-rechte droefheid za1 zijn , wanneer haar plaats eenmaal ledigblijft. Niemand zal die kunnen vervallen ; want de wezenlijkehiselijke deugden der edele vrouw zijn , zooals ik zeide, nitde mode geraakt , en niemand kan half zoo goed voldoen als zij ,mij ten lninste-''lk wenschte , dat men ook over mij zoo dacht ,33 zeide Rosa.

,,Kan zij mij leeren , te doen , zooals zij doet en evengoed teworden als zij ?''

Ja , indien gesmaadt ,'' hernam Oom M ec. ,,lk weet , dat het haar lief, oudhart met trots en genoegen zal vervullen , a1s ze ziet , dat eriemand is , die gaarne van haar wil leeren ; want zij meent ,

slechts haar eenvoudige lessen niet ver-

dat ze niet met haar tijd is meegegaan. Laat haar u dus lee-ren te zijn , wat zij steeds geweest is : een bekwame , zui-nige , opgelmimde huisvrouw , die een gellzkkig thuis heeftweten te scheppen en te bewaren ; en lanpamerhand zaltge zien , welk een onwaardeerbare schat dat is-''

en beschaafde vroaw ?''

141

,Ik wi1 het , Oom. M aar hoe zal ik beginnen ?''lk zal er met haar over spreken , en we zullen alles met

Dolly in orde brengen ; want de kookktmst is een der voornaam-ste zaken , zooals je weet.''

lk vind koken heel pleizierig , en heb er thuis al

eens wat aan gedaan ;. maar ik had niemand die 't mij kon leeren,en dus was het eenige wat ik deed, mijn boezelaars vnil maken.Pastijen bakken is ook een groot pleizier ; maar Dolly is altijdzoo knorrig , en ik geloof niet , dat zij mij za1 toestaan , iets inde keuken te doen.''

D t 1- - *a s zlJ .

,Dan zullen we in de kamer koken. M aar Tante Plenty zal't haar we1 anders bdduiden ; maak je daarover maar niet onge-lrst. Eén ding echter moet ik je onder 't oog brengen : ik hebliever dat je goed brood leert bakken ; dat is beter dan 't berèi-den van de lekkerste pastijen. Wanneer je mij een smakelijk ,

. *

gezond brood brengt , geheel door Je zelf vervaardigd, zal ik meerin mijn schik zijn , dan wanneer je mij een paar prachtig ge-borduurde manchetten naar den laatsten smaak cadeau gaaft. lkwil je niet omkoopen ;en beloof je , tot hetOt0l1 ! ' 3

maar ik zal je een hal%elijken kus geven ,laatste kruimeltje van je brood zelf te

,,Aangenomen ! Laat ons naar Tante gaan ; want ik verlangal om te beginnen ,'' zeide Rosa , terwijl zij voor hem uitnaar de kamer huppelde , waar Tante Plenty vergenoegd zat tebreieu.lk behoef u niet te zeggen , hoe verwonderd en gelukkig

deze was bij de uitnoodiging , die zij ontving , om het meisjein al de kundigheden te onderrichten , die zij als de hoogstebeschouwde , en met welk een ijver zij de haar zoo aangenametaak op zich nam. Dolly durfde niet te brommen ; want jllf-frouw Plenty was de eenige persoon welke zij gehoorzaamde ,en Phebe was er wat blij om ; daar deze nieuwe lessen Rosanader bij haar brachten en de keuken zeer in haar oogeaverhief.

142

zeggen ,eens beklaagd , dat zij volstrekt geendie haar hart reeds sedel-t

hadden de oude hntes zaich we1deel aan hun nichtje hadden ,

lang gewonnen had j eer ze nog dezonnescMjn van 't huis was. Zij spraken er somtijds over ; maaralles eindigde daarmede , dat Oom Mec de verantwoordelijkepersoon was , dat hem het grootste deel van de liefde envan het lieve meisje toekwam , en dat zij zich tevredenstellen met de kmimpjes , die voor haar overschoten.Dokter Mec had dit wel gemerkt , en begrepen , dat hij door

de zaken zoo te scMkken , alles in orde zou brengen. Van tijdtot tijd echter kon hij zich niet onthouden , bm eens door dekeukendeur te gluren , en te zien , hoe diep ze verzonken was in't kneden van het deeg , of hoe oplettendeen of andere gewichtige ondelvichting van Tante Plenty. Naen dan werden ze hem gewaar , en dan werd hem streng verboden

ze luisterde naar de

den tijdmochten

om te komen zien naar eerste pogingen , die gewoonlijk pisluk-ten , of beloofde men hem de een of andere lekkernij , wanneerhij haar maar stil haar gang liet gaan en haar niet verlegenmaakte door naar haar te kijken.Hij had het dan ook al dien tijd heel goed , en smulde wat

aan al de lekkernijen , die er gereedgemaakt werden. En danmoest hij er wel van eten , of hij wilde of niet ; want Rosa had.blozend gezegd :

Dat heb Lk klaar gemaakt , Oom , en ik hoop dat het asmaken zal.''Het dtmrde echter eer er een volmaakt brood

Om de Tzaarheid te

eenigen tijd ,want broodbakken isvoor den dag

leerd , en TanteZOO glmW tro-b

Plenty was er op gesteld , dat het in de per-

fectie was. Eindelijk toch was er een onberispelijk brood klaar-gekomen en dat verscheen op zekeren theetijd , op een zailve-ren schotel , met trots binnengebracht door Phebe , die hetmet een vroolijk gelaat vllr den dokter neerzette en hem toe-

kwam ; niet

Euisterde :Ziet dat er niet heerlt'k uit , mijnheer?''

143

Dat is een prachtig brood !'' riep de dokter uit ; terwijlhij 't welgevormde j heerlijk riekend voorwep van alle kantenbekeek. mijn kind dat geheel en al zelf gemaakt ?''

Geheel en al zelf gemaakt , en dat zonder eenige halp of

terechtwijzing van iemand anders ,'' antwoordde Tante Plenty ,haar handen met zdfvoldoening vouwende ; want haar leer-

En heeft

ling deed haar eer aan.Daar zijn er mij wat mislukt , en ik had gedacht , dat ik

het nooit zou. leeren ,'' zeide Rosa.barmhartig laten verbranden ,was er bij en rook het , maar stak er geen hand naar uit ,en zeide dat ik, als ik brood wilde bakken , er met mijn ge-heele ziel biJ moest zijn. Vindt ge dat niet hard? Ze had meten minste kunnen roepen.''

Een heeft Dolly er on-omdat ik er niet aan dacht. Ze

Ze meende, dat het goetl was , je door ondervinding wijs tedoen worden ,'' antwoordde Oom M ec. ,,Doch denk er nu maarniet meer aan , en vertel mij alles van je brood-''

Daar is niets van te vertellen , Oom,'' hernam Rosa , ,,be-halve dat ik mijn best gedaan heb. lk heb er bij gezeten ,zoolang als het in den oven was. En nt't is het qr goed uit-

gekomen. Proef het nll maar eens , en zeg mij, of het even lek-ker smaakt als het er uitziet.'''t ls zonde om het te snijden , killdlief !'' zeide Oom Alec.

Zou ik het niet onder een glazen stolp kunnen zetten en 't:7

bewaren , zooals ik het de bloemen van was en andere fijnedingen doe ?''

W elk een idée , Oom ! 't Zou immers bederven. Daarenbo-

ven zou naen er ons ona uitlachen en den spot drijven nleti*I1ml Ge hebt mij beloofd , het te zùllen op-eten , en dat moet gij , niet in eens , maar zoo spoedig gij 'tktmt, dan kan ik er weer een voor u bakken.''Dokter Mec sneed er deftig een sneedje af en at het even

deftig op ; toen veegde hij zijn mond af , nam Rosa's krulle-bol in zijn beide handen , kuste haar op 't voorhoofd en zeide :

ouderwetsch talent.

144

,,Lief kind ; het is uitstekend brood en je doet je leermees-teres eer aan. W anneer we eens een tentoonstelllng van broodhebben , krijgt ge zeker den eersten prijs.''

Dien heb ik al ontvangen , en ik ben er volkomen tevreden

mee ,'' antwoordde Rosa , terwijl ze weer edng dtten en eenbrandwond aan haar rechterhand poogde te verbergen. DokterM ec zag die , en begreep , hoe ze haar gekregen had. Toen hettheedrinken was afgeloopen , verbond llij haar.Tante Clara zegt , dat ik mijn handen bederf ,'' zeide Rosa ,

toen ze dien avond tusschen licht en donker , met den verbon-den arm vel-trouwelijk op dien van dokter Mec leunende , dekamer op en neer wandelde. ,,Maar ik stoor er mij niet aan enheb zooveel pleizier gehad bij de lessen van Tante Plenty, dat ikhaar maar laat praten. Er is echter éen ding , waarover ik mijwel eens öngerust maak , en daarin moet ik u eens om raad

. ':vlagen.Alweer>; W elnu , wat is 't Rosa ?'' zeide de dokter.Och , Oom ! lk geloof , dat Tante Peace wel een beetje ja-

loersch is op Tante Plenty , omdat die mij 't huishouden leert.Zij zou ook zoo graag wat voor mij doen. Wat zoudt gij er vandenken , a1s ik haar eens vroeg , om mij les in 't naaien te geven.Ze kan zoo heerlijk naaien j en 't naaien is toch ook een heelnuttig ding voor mij , en niet minder noodig dan 't huishouden.Vindtge

O , lief , lief kind !'' hernam Oom M ec.'t niet , Oom ?''

Dat is het Jnist ,waaman ik een paar dagen geleden dacht , toen Tante Peace miJ-haar nood klaagde, dat ze J'e zoo weinig zag.wel van willen spreken ; maar ik verbeelddedruk hadt.neemt, dat je ook van haar gaarne

mij , dat je het teWat za1 de goede vrouw gelukkig zijn , a1s ze ver-

lk had er haar&

'

wat leeren wilt ; vooral 't

maken van knoopsgaten , want ik geloof dat weinig jonge damesdat kennen ; dat heb ik ten minste we1 eens gehoord. Leg jedas eens met de borst toe op 't maken van knoopsgaten. Mweer wat oùderwetsch , Rosa.''

zwarigheid.

145

Rosa moest er hartelijk om lachen ; toch baloofde zij, datzij zich op dien gewichtigen tak met de borst zou toeleggen ,ofschoon ze bekende , dat het mazen haar zwakke zijde was ;waarop Oom M ec beloofde , haar een heelen hoop sokken te zallen

geven , om er de maaskunst op allerlei manieren bij te ktmnentoepassen.ln behoorlijken vorm stelden zij 't verzoek aan Tante Peace

voor , die er zeer mee in haar schik was , en terstond garen methaar ging winden , nahr maasnaalden en eell maasbal zocht, eneell lief klein mandje voor den dag haalde, waarin ze haar ver-stelgoed kon bergen.Rosa had het na heel druk ; want in den morgen ging ze

znet Tante Plenty de linnenkasten en provisiekamer nazien ,hielp haar aan 't inmaken en inleggen , onderzocht zolder enkelders , om na te gaan , of alles wel in orde was, en leerdezoo alles , wat een huishoudelijke vrouw noodig heeft te weten.Des namiddags , na haar wandeling of haar rit , zat ze be-daard bij Tante Peace te breien , te naaien of te mazen ;terwijl Tante Plenty, die niet goed meer zien kon , haar heteen of ander verhaalde. En 't was aardig , dat blozende ge-Zchtje tusschen de twee oude dames in te zien zitten , op-lettend ltzisterende naar 't geen men haar leerde , en de lessen

vervroolijkende door haar aardige invallen en haar schaterendgelach.Had de keuken voor Oom Alec al zooveel aantrekkings-

kracht gehad : de naaikamer was voor hem onweerstaanbaar,en hij maakte er zich zoo aangenaam , dat niemand het hart hadom hem weg te jagen ; vooral wanneer hij 't een of andervoorlas.

paar nieuwe beddejakken voor u gemaaktmet vier knoopsgaten in e1k beddejak. Kijk na maar eens, Oom,of ze naar uw zain zijn ,'' zeide Rosa op zekeren dag , eenigeweken nadat de nieuwe lessen

Ziezoo ; ik heb een

begonnen waren.Nu , dat zou ik meenen ,'' zeide Oom Mec , terwijl hij zeALCOTT. Xichtje met zeven neven. 10

146

nauwkeurig bekeek. ,,En wat stevig ook ; die za1 ik nietinscheuren , als ik ze 1os knoop. Uitmuntend werk , jonge jufrouw,en we1 zoo naar mijn zin , dat ik er de knoopen zelf za1 aan-zetten-''

Gijer knoopen aanzetten 1.'' riep Rosa verbaasd ttit.Wacht maar , tot ik mijrt naaigereeclschap gehaald heb , e1z

dan zult ge zien , wat ik kan.''

Zou hij 't werkelijk kunnen doen 9. '' vroeg Rosa aan TantePeace , toen de dokter de kamer uit was.

lk heb 't hem jaren geleden geleerd,'' antwoord-de de Tante. Was , toen hij naar xee ging , en , daar hij 'tlater natuurlijk meer gedaan heeft , zal hij 't we1 niet vergeten

Welzeker.

k* ::Z JI1.Spoedig

waartlit hijdraad had

was Oom Alec met een klein, aardig werkdobsje telmg,een vingerhoed zonder top haalde , en , nadat hij eeningestoken , er de knoopen zoo handig en zoo stevig

aanzette , dat ltosa er veel pleizier in had.lk

zeidegeloof, dat er niets ter wereld is, wat glj. niet kunt,''zij met eerbiedige bewondering.

Twee dingen zijn er die ik niet kan ,'' zeide hij.-

. ,,En die ziln ?Brood bakken en knoopsgaten maken , lieve.''

ZEVENTIENDE HOOFDSTUK.

EEN CONTRACT.

Was op een regenachtigengens , die hem rnstig in vollezich in de leeskamer van Tante

Zondagmiddag , dat vier jon-vrijheid wilden doorbrengen ,Jessie bevonden. Will en

Geordie zaten zoo gemakkelijk als ze maar konden op deeanap/ , geheel verdiept in de lektuur van een paar boeken ,die hun belangstelling zoozeer boeiden , dlst ze voor al water rondom hen omging , doof waren. Archie zat in den ,,lt1i-en stoel'' omgeven van kranten , en Oharlie stond met zijnarmen op den l'ag VJJI' den haard, als ware hij de heer deshuizes. De beide laatsten rookten met smaak sigaren.

,,lk geloof , dat er nooit een eind aan dezen dag komt ,'' zeide prins , gapende.Taees , en cultiveer je verstand , m Jll ZOOl1 , antwoordde

Archie , terwijl hij met een deftig gelaat ovel- het nieuwsbladkeek , waarin hij half duttend had zitten te lezen.Preek toch niet , domin/ , maar doe je laarzen aan ert

laat ons wat naar buiten in de lucht gaan , in plaats van daarals een oud heer bij 't vllur te zitten-''

Ga 'e ang.,, J g lk bedank er VOO1*1 onl in zulk Nveer dedeur uit te gaan ,'' antwoordde Archie ; docll ht' hield eens-klaps op , toen hij een lieve stem buiten de deur hoordeZ00'o'011 :ob

148

Zijn de jongens in de leeskamer , Tante ?''>)Ja , lieve , en ze verlangen naar zonneschijn. Ga dus maar

binnen en maak gij die voor hen ,'' antwoordde Tante Jessie.'t Is Rosa ,'' veyvolgde Archie en wierp zijn sigaar in 't

Vlm 1*.

Jraaronzdoe je dat ? '' vroeg CharEe.Heeren mogen in de tegenwoordkheid van dames niet roo-

ken ,'' antwoordde Archie.Daarin heb je

hernam Charlie ,elijk ; maar ik gooi mijn sigaar niet weg ,''g

terwijl hij de zijne in den ledigen inktkokerstak , die htm tot aschbakje diende.

op de deur werd gevolgd door een koor vanBinnen !'' en Rosa verscheen met een frisschen blos op dekaken , door 't koude weer veroorzaakt.Als ik je soms belet aandoe , zegt het dan , en ik ga ter-

stond heen ,'' zeide Rosa , terwijl zij op den drempel stilstond ;want haar scherp oog zag iets in de gelaatstrekken der tweeoudste jongens, dat haar nienwsgierigheid opwekte.Jij doet ons nooit belet, nichtje ,'' zeidon de rookers ; terwijl

de lezers zich van de helden van hun verhaal losrnkten en

Een lichte tik

Rosa vrienddijk toeknikten.Toen Rosa naar 't vuur ging, om haar verkleumde handen

wat te warmen , zag zij 't eindje van Archies sigaar uit de aschsteken. Het rookte geweldig en verspreidde een sterken geur.O ondeugende jongens !'' zeide zij. ,,Hoe heb je dat dar-

?1>Ven WagonW at hebben we dan uitgevoerd ?'' vroeg ârcltie met een

onschuldig gezicht.Dat weet je zelf zoo goed als ik. Je hebt sigaren gerookt

en dat wil je moeder niet hebb6n . De goede vrouw heeftgelijk ; want het is een slechte gewooute , die veel geld kosten nergens toe dient.''Malligheid ! ledereen rookt ; zelfs oom Alec , dien je voor

zoo volmaakt houdt ,'' zeide Charlie.

149

Dat doet hij niet. Hij heeft het afgeschaft , en ik weet,waarom hij 't gedaan heeft ,'' zeide Rosa.Nu je 't zegt , herinner ik mij , dat ik zijn oude meer-

schuimen pijp niet meer heb gezien, sedert hij thuis is geko-men ,'' zeide Arcllie. ,,lleeft hij 't rooken gelaten om onzent-IR ? ' 'W .Ja , om uwentwil ,'' en Rosa vertelde hun, wat haar oom haarhet eiland had verhaald.OPArcke scheengetroflbn en zeide op mannelijken toon :Wat mij aangaat, zal hij dat niet te vergeefs gedaan hebben.

Ik geef niets om rooken, en kan 't gemakkelijk laten. lk beloofje, dat ik het niet meer doen zal. lk rook maar nu en dall eens

de grap-''voor

En jij ook ?'' vroeg Rosa aan den prins, die mooi knorrigstond te kijken en zijn sigaar weer had opgenomen , opzette-lijk om haar te plagen. Ofschoon hij even weinig om rooken gafals Archie, verkoos hij er zoo gemakkelijk nid af te zien ;hij schudde dus zijn hoofd , deed een fermen trek en zeide hoog-hartig :Gij, vrouwen, vraagt ons altijd om afstand te doen van

kleine onschuldige dingen , alleen omdat gij ze niet goedkeurt.Hoe zoll 't je smaken , als we 't zelfde bij deden , juf-frouw ?''lndien ik verkeerde of dwaze dingen deed , zou ik er je voor

bedanken , wanneer ge 't mij zeidet, en mij pogen te verbetereny''antwoordde Rosa.Welnu, ik wi1 zien of je meent, wat je zegt ,'' hernam de prins

hooghal-tig. ,,Ik zal 't rooken laten om u pleizier te doen , als-#' iets wilt nalaten om mij genoegen te geven.''Jlk stem er in toe , wanneer 't even dwaas is, a1s 't rooken

van sigaren ,'' antwoordde Rosa.0, 't is nog veel dwazer,'' zeide Charlie.#: ,

Nu , dan beloof ik het je,'' antwoordde Rosa. ,,Wat is hetdan ?''

150

Geen belletjes meer te dragen ,'' zeide Charlie boosagrdk 1a->>chend , wel wetende, dat zij haar bdofte niet zou houden.Rosa gaf een kreet en hield beide handen aan haar ooren ,

waarin de gouden belletjes waren.O Charlie ,'' zeide zij. ,,Kun je geen andere voorwaarde

stellen ? lk heb er zooveel verdriet en zooveel plagerijen om door-gestaan, en ik zal er nu juist ongestoord genot van smaken ; wantthans kan ik de prachtige bellen van mijn moeder dragen.''

Draag ze zooveel als je wilt , en ik zal in vrede rooken j''zeide Charlie koel.

stellen ?'' vroeg ze smeekend.Kan niets anders je tevredenNiets anders-''

Een oogenblik stond, zijwat Tante Jessie tot

bewegingloos en dacht ze er aan ,haar gezegd had : ,,Je hebt meer invloed

op de jongens dan je wel weet ; gebruik dien tot hun wélzijn ,en ik zal er je mijn leven dankbaar voor zijn-'' - Nu had ze degelegenheid om eenig goed te doen, door een harer kleine ijdel-heden op te offeren. Zij gevoelde , dat ze het doen moest , hoehard ze 't vond , en vroeg trelu-ig :

Je meent das, dat ik ze niet meer zal dragen, Charlie ?''Nooit ; als je ten minste wilt hebben , dat ik niet meer rook ,33

antwoordde Charlie.lk zal ze niet meer dragen-''Bezegel dan 't contract.''

Hij dacht niet , dat ze 't zoutoen ze de zoo dierbare ringenaanbood , terwijl ze op een toon ,deed blozen , zoo vriendelijk klonk hij , tot hem zeide :Ik geef meer om mijn neven dan om mijn belletjes ; dus, ik

beloof het je , en zal mijùSchaam je, prins ! Laat haar heur belletjes dragen , als ze dat

wi1 , en sluit geen contract voor iets , hetwelk je weet, dat je tochniet doen moogt ,'' zeide Archie met verontwaariging. Maar Rosazeiclz:

woord houden-''

doon , en WaS Z00r V01'WOl1d.01*dyllit haar Oo1'en nam en Z: hemdie hem tot achter de ooren

151

Laat het zoo blijven , Archie. Hier heb J'e ieder een van mijnbelletjes : draag ze bij je als een waarschuwing , om je aan jebelofte te herrinneren. Ik zal het niet vergeten ; mijn oorenzonder versiersd zullen 't mij we1 te binnen brengen-''

Dit zeggende , bood Rosa aan ieder harer beide neven eenharer gouden beietjes aan , en de jongens merkten , dat zij hetoprecht meende. Toen zij ze in den zak haddenzeikte llosa hun de hand , en , half tevreden , halfdrakten de jongens haar. Juist op dit oogenblik kwam Oom

gestoken ,beschaamd ,

Alec met Tante Jessie de kamer binnen.Wat is dit ?'' V1*oog de dokter. Gaat g0 een rondedans

doen op Zondag?''

Ncen , Oom ,'' zdde Archie , terwijl hij de beide sigaren in:)den haard wierp. ,,1Iet is hier het anti-tabaksverbond. Doeti- er aan mee?''ï 2Terwijl ltosa naar Tante Jessie sloop , vertelden de jongens ,

wat er gebeurd was , ltosa werd zeer geprezen en Tante Jessiezeide :

,,1k wenschte , dat Rosa met Will en Geordie ook een con-

tract kon maken ; want ik houd de boeken , dié zij lezenvoor de kleine jongens even slecht als tle sigaren voor deoudsten.''

dat ze tegenwoordig in de mode wareny'' zeidelk dacht,:>Oom Alec.

Jessie.'t ongetwijfeldlk oordeel niet naar denvan deze histories gelezen,

llé , Mama ! Nt't veroordeelt gij iets , waarvan ik zoo veel

't rooken van sigaren ,'' antwoordde Tante

De s chrijvers van deze populaire historietjes hebbenoed voor , maar ze pakken 't verkeerd aan.g

schijn , Alec. lk heb weer een dozijnen ik vind ze verkeerd-''

Evenzeer a1s

houd ,'' zeide Will.'t Zijn prettige boeken en ik zoa niet weten , wat voor

kwaad er in stak ,'' voegde Geordie er bij.lk heb ze gelezen en er allerlei dwaasheden in gevonden

152

van jongens van vijftien tot achttien jaren , die schepen kom-mandeeren , zeeroovers verslaan , smokkelaars ontmaskeren ,en zich zoodanig met roôm ovôrdekken , dat admiraal Targant

een van hen aan zijn tafel noodigt, zeggende : ,,Edele knaap) gezijt een eer voor uw land !'' Of als ht' de held in 't legel- is ,ontsnapt llij aan alle gevaren en avonturen, genoeg om iemandsharen grijs te doen worden , en eindelijk komt ht' bij Wash-ington , die hem verzocht heeft en hem met ridderorden overlaadt.Of wat moet ik denken van een armen knaap , die eerlijkzijn stuk brood verdient en eensklaps door een millionair ,wiens pol-tefeuille hiJ' gevonden en teruggegeven heeft , tot,

zoon wordt aangenomen , of van een rijken oom , die zooop eens uit de zee te voorscMjn komt , of van een jongen , tliemet eenige dollars in 't een of ander speculeel-t , en zoo gauwl$k wordt , dat Sanbad uit de ,,Duizend en een nacht'' slechtseen bedelaar is , bij hem vergeleken. Die boeken geven denjongens een geheel verkeerd denkbeeld van 't werkelijke 1e-ven. En daarom wenschte ik , dat ook Will en Geordie eenoflbr brachten , en mij beloofden , in geen maand die soort vanboeken te lezen ; ik zal hun beter en gezonder lektuur ver-haFen-''scOch ,Laat mij ten minsteJe broers hebben wel hun half uitgerookte sigaren weg-55

egooid ; werp jij nu je half gelezen boeken weg. Je zultg

Afoeder! dannog maar eentje !'' smeekte Will.dit uitlezen !'' vel-zocht Geordie.

toch wel niet minder gehoorzaam willen zijn aan je mama ,dan zij 't aan Rosa waren ?''Natlmrlt'k niet , Mama ,'' zeide Will manhaftig. ,,Kom-

aan j Geordie !'' Zijn broeder zuchtte en gehool-zaamde ; maarbesloot het boek uit te lezen , zoodra de maand voorbij was.

Ziezoo , nu ben ik tevreden ,'' zeide Tante Jessie , en de>)jongens bezegelden hun belofte met een hartelijken kus , dienze hun moeder gaven.En jij , Rosa ,'' zeide dokter Alec , toen hij met haar naar huis

153

'

ng , ,yJ-ij moet helpen om van de jongens te maken wat zil-worden moeten. Je bent er reeds mee begonnen , en wanneerik bedenk , waar je belletjes zijn , dan ben je in mijn oogbeter dan de grootste diamanten , die ooit in je ooren zoudenkunnen schitteren.''

lk ben blijde , dat gij mij in staat oordeelt om iets tedoen ,'' zeide Rosa ; ,,want mijn hart verlangt er naar, om nut-tig te zijn. Iedereen is zoo goed voor mt' , vooral TanteJessie-''lk geloof , dat je al

betalen ,'' hernam Oom Alec.aardig op weg zijt , om je schuld te

Want wanneer meisjes haar kleine>)ijdelheden en jongens hun kleine gebreken opoferen , en trachtenelkander te steunen in het doen van hetgeen goed is , dan kan't niet anders , of de zaken moeten den rechten weg gaan. Ga

zoo voort , lieve , en help htm moeder , door die zoons tot jevrienden te houden ; want door de vriendschap voor zalk eenschtzldeloos schepseltje als jij bent , zullen ze mannelijker worden ,dat verzeker ik je-''

ACHTTIENDE HOOFDSTUK.

DE NIEIJWE MODE.

Neem mij niet kwalt'k , mijnheer ; maar ik geloof dat het hoogtijd voor u is om naar boven te gaan , anders komt gij te laat ;want ik heb jufyoaw Rosa hooren zeggen , dat zij zeker wist ,dat het t't niet bevallen zou , en dat zij nooit weer onder uwoogen zou durven komen.''Deze woorden sprak Phebe , terwijl

deur van Dr. Alec's studeervertrek stak ,pas uitgekomen werk zat te lezen.Zoo, zijn ze er aan , bezzig ?'' vroeg de dokter.Ja mijnheer, zoo hard als ze kunnen ,'' antwoordde Phebe.:>

En jufrouw Rosa weet niet, wat zij doen moet ; want de klee-ren 4'n zoo naar de mode , en ze Zet er zoo elegant mee uit ,

dat ik haar toch liever in haar oude zie-''

ze haar hoofdje door dewaar de dokter in een

dat....

Je bent eenverstandig meisje ,'' hernam de dokter.de zaak we1 voor Rosa in orde brengen en jij zult me faenhelpen. Is alles gereed op haar kamer en ben je er van verzekerd ,dat je weet, hoe ze ze moet aautrekken ?''Ja mijnheer ; maar ze zijn zoo kodig. Miss Rosa zal 't on-

getwijfeld voor een grap hoaden ,'' en Phebe lachte luidkeels.

lk zal

handje

Let er Iaaar nietzaamt.

op , wat ze zeg't , als ze maar gehoor-

Zeg haar , dat ze 't om mijnentwil moet doen , en zij

155

za1 het de aardigste grap vinden die er ooit bestaan heeft. lkvrees er wel moeite mee te zullen hebben ; maar we zullende zaak toch winnen ,'' zeide de dokter , terwijl hij de trapopging met het boek in zijn hand en een so-aitigen glimlachop zijn gelaat.Wat was er een druk gepraat in de naaikamer 1. Men had

er zooveel te verhandelen , dat men hem niet eens aan dedeur hoorde tikken , dus stiet hij haar maar open en aan-schouwde een tooneel ! Tante Plenty , Tante Ulara en TanteJessie waren geheel en al verzonken in de beschouwing vanRosa , die zich langzaam tusschen haar en den grooten spiegdin de rondte draaide , en in een volkomen winterkostuum naarden laatsten smaak gekleed was.

Lieve hemel ! 't ls erger dan ik vermoedde !''#) dacht de

dokter zuchtend ; want in zijn oogen leek het meisje een op-geschikten vogel in dit nieuwe costuum , dat noch bevalligheid ,noch schoonheid , noch plégance genoeg had om hem te be-hagen.Het van twee verschillende nuancen van blauw ,

dat licht en donker elkander afwisselden. De bo-zoo geschikt ,venrok zat zoo nauw om de beenen en was zoo ver naar achterengehaald , dat het onmogelijk was een fkschenDaarbij was de onderrok , zoowel van voren alsoverladen met

stap te doen.van achteren , zoo

onbevallig stonden.geplooide strooken , dat zijBeneden de ceintullr was een bundel goed in allerleien vormde waarop

kunnen zetten. Op een klein jacketje van dezelfde stof zat vanachteren een hoog geplooide kraag. Van voren op de borst

was het jacketje opengeslagen , om wat kant en een goudenslootje te laten zien. Die zware franje , dat tal van strooken enwat er verder aan was , deden iemand hoofdpijn krijgen , a1s

plooien ,men wel een, theeblad hadeen uitwas ,

hij bedacht , hoeveel werk er aan dat kostuum verknoeid was ;want geen enkele bevallige lijn trof het oog en de schoonheidder stof ging volkomen verloren in de overtollige garneersels.

kleed Nras

156

Een hooge quweelen hoed , die ver achter op haar hoofd stond,en met een bundel gloeiende rozen en een wuivende veer ver-sierd was , stond op één oor , en gaf , met haar krullen , tlie inhaar hals afhingen, haar meer het voorkomen van een onbeschaam-den jongenheer dan van een zedig meisje. Laarzen met hooge hak-ken deden haar vooroverloopen , een kleine mof belette aan haar

handen alle beweging en een voile met moesjes hing zx dichtover haar gelaat , dat haar ooghaartjes er tegenaan kwamenen er verward in raakten ; kortom , in dokter Alec's oogen zagze er allerbespottelijkst uit.Nt1 ziet ze er net uit als andere meisjes en zooals ik

haar wenschte te zien ,'' zeide Tante Claray.. met groote zelfvoldoe-ning.

Zemis ik iets in

dame, en tochmijn kleine Rosa ; want in mijn tijd kleed-

de men de kinderen niet a1s groote menschen ,'' zeide TantePlenty , die met een ontevreden blik door haar bril keek ;immers ze kon zich maar niet verbeelden , dat dit hetzelfdevroolijke d al-tele kind was , dat het huis door haar tegenwoordig-heid alleen verhelderde.

ziet er uit als een nieuwmodische

Sedert gij jong waal-t , Tante , zijn de dingen veranderd ,''zeide Tqnte Clara , eenigszzins gepikeerd dat men haar werk

minachtte. ,,'t ls voor tl zoo gemakkeDjk niet en 't kost vooru tijd , om aan de nieuwe gebruiken gewend te raken. Maar gij ,Jessie , zult dit kostuum zeker v:el beter vinden , dan dat hetwelkRosa den geheelen zomer gedragen heeft. Nu , zeg maar op-recht je gevoelen-''Hoor eens , Clara , als ik oprecht mijn gevoelen moet zeggen,

dan vind ik dat kosttmm akelig ,'' antwoordde Tante Jessie.En ik niet minder ,'' zeide eensklaps een grove mannestem aan

den ingang der deur , en met schrik bemerkten de dames , datde vijand in haar midden stond. Rosa bloosde tot over de ooren,en vond dat zij er uitzag a1s een zottin ; terwijl tante Clara zzicllkaastte om te zeggen :

157

Natuurlijk heb ik nid verwacht , dat het u bevallen zou, Alec ;maar ik ontzeg 11 het recht om te beoordeelen, wat voor eenjonge dame al dan niet voegzaam is. Daarom heb ik de vrij-heid genomen , om voor een fatsoenlijk kosttmm voor Rosa tezorgen. Ze behoeft het niet te dragen , als gij er tegen zijt ;want ik weet , dat wij u beloofden , om een jaar lang met hetlieve kind te handelen , zooals gij verkoost.''

't ls een wandelkostuum , niet waar ?'' vroeg , de dokterkalm. ,,Wat mij aangaat , ik zou 't er nooit voor gehoudenhebben ; want men kan zich er niet ferm mee bewegen. Loop ereens mee , llosa , en laat mij er al de schoonheden en voordeelen

den-''VanhaarRosa poogde er met gewonen vrijen

pen ; maar de onderrok was haar in denrok was zoo nallw, dat zij geen stap konlaarzen met hooge hakken maakteu , datloopen.

nog niet aan gewoonj'' zeide zij verontschuldigend.Als je eens een dolle hond of een hollend paard tegen-

kwam , zou je dan spoedig genoeg uit den weg kunnen gaan,zonder gebeten of overreden te worden , kolonel ?'' vroeg dedokter ,

lk ben er

knipoogend naar den hoogen , scheef gezetten hoed* deZlon .

stap mee te loo-weg , en de over-

doen ; terwijl haarze niet rechtop kon

lk geloof het niet , lnaar ik wi1 't beproeverr ,3' antwoordde:7Rosa, en deed , alsof zij plotseling voor iets uitweek. Maar dehakken der laarzen haakten in een looper , haar hoed zakte inhaar oogen en ze viel op een stoel neer, zoo vreeselijk lachende jdat Tante Clara moest lueedoen.

meenen, dat een wanddkostaum , waarin men nietwandelen kan, en een winterkleeding , waarin keel , hoofd envoeten aan kou en vochtigheid zijn blootgesteld , een mislukteproef is , Clara , vooral wanneer het al de bevalligheid mist

ydie er ons mee zou kunnen verzoenen ,'' zeide dokter Alec ,terwijl hij Rosa onder haar voile vandaan haalde , en er zacht

lk zou:7

158

bijvoegde : ,,Een heerlijk ding voor de oogen , je zult er spoedigvlekken op zien , zoowel als je 't voor als wanneer je 't afhebt ,en door den tijd een klant voor den oogmeester worden-''

Mist dat kleed alle beqalligheid ?'' riep Tante Clara uit. ,,Nakan men eens zien , hoe stekeblind de mannen op dit punt zijn.'t Is van de beste zijde en 't fjnste kemelshaar gemaakt , de veeris een echte strais en de mof van kostbaar hel-melijn. Wat ismeer naar den smaak , of geschikter voor een jong meisje ?''Als Rosa naar haar kamer wil gaan en mij 't pleizier wil1:

doen , om aan te trekken wat zij daar vindt , zal ik het tl toonen,''zeide de dokter eensklaps.Alec , als 't een bloomercostuum 1) is , dan protesteer ik#:

er tegen ,'1 zeide Tante Clara. ,,lk verwacht , dat het er zulk eenis ; maar ik weet ook , dat ik niet zal toelaten , het kind aan jewilde ideeën van gezondheid te zien opoflbren. Zeg mij, is 't eenbloomer ?''En Tante Olara strekte de handen smeekend naar hem uit.Het is er geen ,'' antwoordde de dokter.Den Hemel zij dank !'' riep Tante Clara met een zucht uit ,17

en voegde er jammerend bij: ,,lk had nog al gehoopt, dat gijhet kosttmm dat ik haar gaf, zoudt aannemen ; want Rosa heeftlang genoeg het verdriet gehad van in kleeren te moeten loopen ,goed om haar smaak totaal te bederven-''

,GiJ' zegt , dat ik mijn kind verdriet zou hebben aange-daan 9. '' zeide de dokter. ,,Gij zoudt haar verdriet aandoen doorzoo'n hulpeloos wezen van haar te maken als 't schepsd opdat modeplaatje.'' En hij wees naar de modeplaat , die Tan-te Clara had meegebracht, om te doen zien, hoe juist het modelgevolgd was. ,,Ea woadt gij mijn lief kind ook in een harnassluiten 9. '' vroeg hij , toen zijn oog op een gedeelte van een korsetviel.

1) Een kostuum, waarin de Amerikaansche vrouwen genoegzaamgekleed gaan als de mannen; doch dat weinig opgang gemaakt heeft.

159

We zouden er haar niet toe gedwongen hebben ,'' zeide Tan-:)te Clara. ,,1k heb het maar meegebracht om het haar aan te

passen ;tijds op gepast wordt.''

Lomp van Egtmr !'' riep de dokter uit.mel, dat zij 't is ; want de natutzr weet de vrouw b:ter te vor-men dan de korsetmaker, en ik zoa haar niet graag in den weg

want Rosa wordt lomp van fgtlur , a1s er niet bij-

Dank den he->)

treden. Lieve Clara ! hebt e je verstand verloren ,g dat jeer een enkel oogenblik aan ktmt denken , om een meisje , datin haar vollen groei is , in zulk een pijnigend instrument tesluiten als een korset ?'' en plotseling haalde hij het corpus-delicti onder het cauapékussen vandaan , waaronder Tante Clarahet bij zijn verschijning had pogen te verbergen , en hield hetvan zich af met een gelaat , waarmee hij de duimschroeven ofde pijnbank van vroeger dagen zoa beschoawd hebben.

JYees toch niet zoo dwaas , Alec :'' hernam Tante Clara.Het hindert volstrekt niet , maar nauw rijgen is uit de mode ,#:en we hebben tegenwoordig zulke soepele korsetten. Iedereendraagt ze ; zelfs zuigelingen hebben stijve dingen aan , omhlzn zwakke ruggetjes te onderstennen.''

lk weet het , en de arme kinderen behonden htm geheeleleven zwakke rllggen ,Het is tevergeefs , tegen die zaak te velde te trekken en ik

zooals hun moeders vdlr hen hadden.

zal 't niet beproeven ; maar wat ik eens voor al wil zeggen , is ,dat , als ik ooit Rosa een korset zie dragen , ik het in 't vlmr

smijt. De rekening kunt ge mij dan sturen.''Terwijl hij sprak , was 't korset reeds op weg om in 't vtmreworpen te worden ; maar Jeosie greep zijn arm en riep opïvroolijken toon uit : ,,vbrbrand het niet om 's hemels wil !want het zit vol baleinen , en dat zoa een vreeselijken stankgeven. Geef het mij ; ik zal zorgen , dat het geen kwaad ver-oorzaakt.''2i , ei ! baleinen !'' riep de dokter t'tit , ,,en een geheele

wal , zooals ik merk , met koperen schietgaten in 't front.

160

Alsof onzemaar de

beenderen niet enoeg zijn , als we hunïgelegenheid geven Eensklaps

zweeg hij , zijn gelaat klaarde op , hij lïield zijn vingôr in dehoogte en zeide glimlachend :Hoort , hoe die jonge meisjes lachen. lneengeperste longen

kunnen zoo'n vroolijke muziek niet maken.''

om zich te oefenen-''

Er klonk een luid gelach uit Rosa's kamer , en onwillekeu-rig moesten zij , die het hoorden , glimlachen.

Zeker weer de een of andere guitenstreek van u , Alec ,''')zeide Tante Plenty , die 't meest met haars neefs begrippen

eigen

was ingenomen.Ja , Tante ,mijn laatste , en ik hoop , dat die u bevallen

zal. lk kwam 't gevaar te weten , dat Rosa dreigde , en

zorgde , dqt ik mijn kostuum van daag gereed had. lk za1Rosa niet bedroeven , maar haar laten kiezen , en a1s ik mijniet gehed en al vergis , dan zal ze aan 't mijne de voorkeurschenken. Terwijl we hier wachten , wil ik u de verklaringgeven van mijn keus , en dan zult gij die beter waardeeren.lk kocht dit boekje , en de goede smaak en 't gezond verstand ,die er in doorstralen , bevielen mij. 't Geeft de middelen aande hand , om de vrouw gezond en bevallig te kleeden , en datzijn twee zaken van hoog belang. lndien ge deze platen ziet ,zult g0 bevinden , dat de vrouwen er zich over verheugenzullen , als men

Terwijlen Tante

Opde dames

die manier haar lasten verlicht-''nog Wal'oll ,die haar bril had opgezet , om het goed te

aan 't beschouwen van het boekPlenty ,

ktmnen zien , het kostuum , door den dokter gekozen , vooronwelvoegelijk'' en Tante Clara 't ,,voor alles behalve zedig''llield , kwam 't onderwerp van huù gesprek in dat nieuwekosttmm binnen.Binnen 1. mijn hygiënisch model, en laat ons je eens bekijken,''

zeide Oom Alec , znet een goedkeurenden blik. M et eenkleinen ondeugenden trek op haar gelaat , trad Rosa de kamerbinnen.

161

lk zie er niets bijzonders aan ,'' zeide Tante Clara. ,,'t lseen net kleedje en zeer geschikt , wanneer ge Rosa nog voor eenschoolmeisje hoadt. 't ls zoo , dat niemand , die het eens gezienheeft , het met een tweeden blik zal verwaardigen.''

Juist wat ik wensch ,'' hernam de dokter , met een tevredengelaat zich de handen wrijvende. ,,llosa moet nu gelijken op't geen zij is : een zedig meisje , dat niet behoeft te wor-den aangegaapt. De menschen , die poflbn en vederen bene-den verstand en eenvoud stellen , zullen 't kostuum met eenblik van goedkeuring besch, ouwen. Loop nu eens , kindlief !en laat ik mijn oogen eens den kost geven door je bewegingente zien-''Er svas weinig te zien aan de eenvoudige kleeding , die van

een warme , bruine , wollige stof en niet te lang was. Delaarzen hadden lage hakken. 't Kostlmm was warm , maar ge-makkelijk.Hoe bevalt het je , Rosa ?'' vroeg de dokter.lk gevoel er mij heel pleizierig en warm in. Niets zit mij in

den weg.''1lz dit gewaad kunt ge voor hollende paarden en dolle hon-

den wegloopen , zonder nood te hebben van te vallen ,'' hernamde dokter.

Ja , Oom !'' antwoordde Rosa , ,,als er een dolle hond aan-:>kwam , dan zou ik over een muur springen , zoo , - en als ikop een kouden dag eelz wandeling deed , zou ik ferm aanstap-

!99P0n -- ZOOEn de daad bij 't woord voegende, sprong Rosa over de hooge

rugleuning van de canapé , zoo ongedwongen a1s een harer neven't zoa gedaan hebben , en stapte de zaal door , als waren haar

stevige laarzen die van zeven mijlen geweest.Nt1 ziet ge reeds , wat er van komt !'' riep Tante Clara uit.

Kléed Rosa maar in zoo'n jongenspak , en ge zult zien , hoe))-ongensachtig ze wordt. lk heb eeu hekel aan al die uitvindin-Jgen van geëmancipeerde dames.''ALCOTT. Nichtje met zeven neven.

162

Ja gij houdt meer van deeener moiste komen , die vana1s onze kat , en niet vraagt ,ongemakkelijk maakt , als zij er maar veel aan kan verdienen.Mevrouw Van Tassel heeft een dergelijk kleed bij Jqfvrouw Stonelaten maken , en sedert ze het draagt , behoeft ze niet meer den

uitvindingen , die uit het breinde gezondheidsleer even weinig weetof ze de dame pijnigt en 't haar

halven dag op de canapp te liggen en beodnt te beteren ; 't geenwe1 een wonder mag heeten bij een vroqw van zulk een zwakkegezondheid. Haar man zeide mij , dat ze zich oneindig beter ge-voelt dan

nu 't nieuwe patroon met watdaar de elegante mevroaw Van Tasselmeer eerbied beschouwde ,

ook zulk een kleed droeg. ,,Tuaat medat boek nog eens even zien.''Terwijl dokter Mec aan den wensch zijner zaster voldeed, glim-

lachte I;l' even tegen Jessie ; warlt die was ook irl 't geheim enhad erg veel pret. ,,1k dacht wel , dat dit de deur zoa toe-doen ,'' ittisterde llij haar in 't oor.

,,lk heb niet gewacht , tot mevrouw van Tassel 't voorbeeldgaf ,'' zeide Tante Jessie , ,,en heb , wat Clara er ook van mogezeggen , mij een kosttmm naar 't zelfde model laten maken. 't Kanlicht gebeuren , dat je mij den. een of anderen dag met Rosa ende jongens aan 't ringsteken of cricketspel vindt.''Intusschen verklaarde .ltosa haar nieaw kostuam aan Tantô

vroeger.Ei ei ,'' zeide Tante Olara , tlie

Plenty.'t Zitzoo gemakkelijk ,'' zeide zij , ,,en 't is alsof 't aan mijn

Nf gegoten is ; want ook zonder ceinttmr of sjerp , is er geenplooitje of rimpeltje aan te bekennen. Zeg nu maar , dat ge hetmooi vindt, Tante. Ik heb besloten het mooi te vinden, om Oom

genoegen te geven ; want hij weet beter wat goed voor mij isdan iemand anders.''

Dat behoeft niet , Rosa , en tlat verlang ik ook niet ,'' zeidedokter Mec. ,,lk wensch alleen , dat je de twee kosttmms metelkander vergelijkt , en dan laat ik de keus aan je gezond ver-stand over.l'

163

Welnu , natuurlijk kies ik dit , 0om !'' antwoordde Rosa.:>Het andere is nieuwmodisch en - ja ik moet het bekennen -heel keurig ; maar het is veel te zwaar, en ik zou veel hebbenvan een wandelende pop , als ik het droeg. lk ben er Tantezeer dankbaat voor , maar wensch dit te behouden.''Rosa zeide dit vriendelijk , maar op vastberaden toon ; of-

schoon ze een blik van leedwezen wierp op 't andere kosttmm ,dat Phebe binnenbracht , en dat was in een meisje zeer na-

Tante Clara ztzchtte; Oom Alec glimlachte en zeide har-tunrlijk.telijk :lk dank je voor je keus , lieve. Lees nu dit boek , en J-e

ztllt begrijpen , waarom ik 't je vroeg. En als je het wilt, za1ik je in een nieuw vak onderwijs geven. Je hebt me dat giste-ren gevraagd en ik zal je iets leeren , dat vrij wat noodiger isdan Fransch en huishouding-''Wat is dat , Oom ?'' vroeg Rosa , terwijl ze 't boek opnam ,

dat Tante Clara met verachting had neergeworpen.Ofschoon dokter Alec al eôn man van veertig jaren was ,

had hij de jongensstreken nog niet afgeleerd. Hij hield er vanom te plagen , en kon zich niet bedwingen , het ditmaal TanteClara te doen. Daarom antwoordde hij half schertsend , halfernstig :

Denatuurkunde der bezielde lichamen , Rosa. Zou 't je nietbevallen , een kleine student in de medicijnen te worden , metOom Alee als je leeraar , en zijn practijk over te nemen , a1s hijer uitscheidt ? Als je er zuin in hebt , haal ik morgen mijn oudekeletten voor den dag.''sDit was te veel voor Tante Clara. Ze zette terstond haar

hoed op) groette het gezelschap en verliet het huis, geheel en alin verontwaardiging over mevrouw Van Tassd's nieuw gewaad,en Rosa's nieuw vak van studie.

NEGENTIENDE HOOFDSTUK.

HET SKELET.

ltosa nam 't aanbod van haar oom aan, zooals Tante Myratwee dagen later bemerkte. Toen deze toch vroegtijdig eenbezoek kwam brengen , en stemmen in de studeerkamer haarsbroeders vernam , deed ze de dear open , gaf een gil en slootde deur weer even snel , doodelt'k verschrikt als ze was. Ter-stond kwam de dokter naar haar toe en vroeg haar , wat haarscheelde.

lloe kunt ge dat nog vragenp.''daar een doodkist staan , ten minste

vreeselijk wezen staarde mij in 't gelaat , toen ik de deur opende-''Dit zeggende , wees zij op het skelet , dat de bezoekers zoo vrien-delijk toegrinnikte.Het is eencollege ill de medicijnen , waarbij vrouwen vrijen

toegang hebben ,'' zeide de dokter met een beleefde buiging.Kom dus binnen , Myra , en woon de 1es van de klasse bij ; 't zali' eel eer ziJ'n.''m J zeer vDoe het , Tante ,'' zeide Rosa. ,,'t Is inderdaad heel* ! : *'m001 .

vroeg Tante Myra. ,,1k zag't had er veel van , en een

MTat doe jij hier , kind?'' riep Tante Myra uit , terwijl ze opeen stoel neerviel en verbijsterd rondstaarde.Van daag leer ik de beenderen van 't menschelijk lichaam

kennen , en dat bevalt mij zeer goed. We hebben zooals gij

165

zeker wel weet , twaalf ribben. De onderste zijn de korte , dieniet aan 't borstbeen vastzitten, waarom ze zoo gemakkelijkingaan door nauwe rijgen, en de vrije werking van longenen hart belemmeren-''

Alaarstudie

begrijpt ge niet, Alec !'' riep Afyra uit, y,dat dezevolstrekt niet voor Rosa deugt ? Ze is zulk een ze-

nuwachtig kind, en ik vrees, dat het haar kwaad zal doen.''Een uitmuntende studie , Myra ,'' antwoordde de dokter.

Ze zal haar juist leeren, hoe ze haar zenawen kan sparen,:1dat ze haar niet ten vloek worden, zooals bij maar al te veelvrouwen 't geval is. Van dergelijke zaken een geheim of eenschrikbeeld te maken , is verkeerd , en ik zal Rosa onderrichten ,opdat zij haar lichaam zoo leere kennen en eerbiedigen , dat zeer niet mee zal zooals de meeste vrouwen doen.''spelen,

vindt ze d a t tti '? ' 'Pr0 g .Voorzeker, Tantey'' antwoordde Rosa. ,,'t Is alles zoo won-

derlijk en zit zoo goed elkander, dat men 't nauwelijksgelooven kan. Begrijp eens , er zijn zeshonderd millioenluchtcellen in onze longen en twee duizend poriën op de op-pervlakte van een vierkanten duim. W at hebben we daseen menigte lucht noodig, en hoe moeten we er voor zorgen,dat ouze huid al die kleine deuren op heur tijd opendoet ensluit. En hoe bijzonder onze hersens zijn, Tante, kunt geniet begrijpen. lk ben zoo ver nog niet ; maar ik .verlang erwezenlijk al naar-'''t W as om te welk een Tante

En77

zette,

terwijl ze de hand heel vriendschappelijk op den schouder vanhet skelet legde. leder woord van den dokter en van ltosakwetste haar op de meest gevoelige plek, en terwijl zij ernaar luisterde , rees een roote hoop drankjesfleschjes enïpillendoosjes voor 't oog van haar verbeelding op, die vanhaar gemaakt hadden wat ze thans was : een zenuwachtige,vllr haar tijd oude en zwakke vrouw.

grappig zien, gezicht Myratoen Rosa haar dat alles zoo in . een adem meedeelde ,

166

ge gelijk, Mec ,'' zeide ze zuchtend. ,,lkzou 't echter niet te ver drijven. Vrouwen hebben die sool.tvan kunigheid niet noodig en zijn er niet geschikt voor.Ik voor mij zou dat leelijke geraamte niet willen aanrakenw,en al dat praten over organen en wat dies meer zij zou mij maarzenuwachtig maken.''

geen genoegen geuw lever aan tzw rechterzijde zit, maar niet aan de linker ?''vroeg Rosa, min of meer ondeugend ; want ze had kort ge-leden gehoord, dat Tante Myra over pt'n in de linkerzijde klaagdeen dit voor een leverkwaal hield.

Misschien hebt

En zou 't u dan doen , als wist , dat

lûilltl !''W e worden geboren om te sterven , antwoorddeTante Myra. ,,'t Komt er dus weinig op aan, waar de pijnzit ; want we gaan toch allen, de een vroeger de ander later ,rafwaarts-''ï

Juist daarom tracht ik te leeren, wat mij doodelijk kan.worden ,'' hernam Rosa , ,,en intusschen heb ik pleizier , on-danks de gedacbte , dat ik geboren werd om te sterven. lkwenschte, dat ge deel wildet nemen aan onze lessen : 't zou zeker

oed voor t't zijn.Voor u is dat wat anders, kind !'' antwoordde Tante

,yM aal' wat ik u bidden mag,overwerken !''

Myra.M ec ! laat het kind zich toch niet

Daar tracht ik zooveel mogelijk voor te zorgen , Myra ,''antwoordde dokter Alec , terwijl l%' haar de kamerdelzr uit-liet.Een half uur later kwam er weer een stoornis, in de ge-

daante van Mac, die zijn aankomst te kennen gaf door dokorte, weinig dégante opmerking :

Wat is dat voor een nieuw spel?''Rosa legde 't hem uit, en Mac stond er versteld van. Daarop

wandelde hijom 't skelet heen, en zeide :Nu, magere Hein ziet er vrij vroolijk uit ; maar mooi is hij

niet, dat moet ik zeggen-''

167

Houd hem niet voor den gek ,'' zeide Rosa ; ,,want hij is eenoede oude jongen en je zoadt precies op hem gelijken, wanneerg

-

e vleesch van je lichaam was.''Jlk bedank er je voor , en wensch mijn vleesch nog wat aan#:

mijn lichaam te houden ,'' antwoordde Mac ) wiens oogen wdbeter , maar toch nog te zwak voor boeken waren. ,,Je schijnthet tegenwoordig te druk te hebben , om mij eens te komen voor-lezen.''We1 , weet je wat je doet ,'' hernam Rosa. ,,Neem deel

aan onze les. Oom leg% zoo prettig uit en de platen ktm J-etoch best zien. We zullen van daag maar met de beenderenuitscheiden en de oogen nemen ; dat zal interessanter voor* .j. @ j yJe zln.

Rosa , we moeten niet van den hak op den tak springen ,''zeide Oom Alec.Hij is van daag een groen , Oom ,'' zeide Rosa met een wenk:)

op Mac, wiens blauwe bril zoQ treurig naar cle verboden boekenkeek. ,,Geef ons van daag een kleine les over de oogen , en hetzal hem genoegen doen. Daarna kunnen we immers onze les overde beenderen voortzetten.''BTellm ,'' zdde de oom , terwijl hij op de tafel klopte.

verzoeken de klasse om plaats te nemen-''Ga naast mij zuitten Mac ,'' zeide Rosa. ,,Dan kunnen we sa-

men de platen zien.''En zoo zaten ze daar

zeer eenvoudige uitleggingopgehelderd door prachtigede manier van doceeren.

Goede hemel 1.'* riep Mac uit. ,,Als ik geweten had , hoeveelnadeel ik toebmcht aan dat zoo teere werktuig , dan zoudt gemiJ nooit biJ t schilnsel van t vuur hebben zien lezen , of zienstudeeren met de zon op mijn boek. Waarom leert men danook een jongen dat niet , en zegt men hem niet op welke wijshij zulk een heeflijk fjn orgaan kan bewaren ,'' voegde W er

naast elkander en luisterden naar eenvan de bewerktaiging van het oog ,platen en aangenaam gemaakt door

168

met verontwaardiging bij ; ,,'t hem nu te leeren , helpt niet veel.'t Is toch te laat-''

Juist dat is het , wat ik altijd predik , Mac ,'' zeide Oom:>Alec , ,,maar men wil niet naar mij luisteren. Gij , jongens ! hebtdie kennis zoozeer noodig. Wat minder Grieksch en Latijlten wat meer kennis van de gezondheidsleer zot't vrij wat beter** IJZIJX.

Tante Jessie's jongens leeren haar ,'' antwoordde Mac. ,,Maa1-papa heeft het te druk met zijn zaken en mama met haar huis-houden om er aan te denken.''

Kom , kom , Mac !nogje , de zeshonderd millioen luchtcellen uwer longen eens dooreen frisschen wedloop in den tuin te gaan vullen. Kom maarterug , als ge lust hebt , Mac , en ik zal je leeren , zooveel als-b kan ''1 .

Moed gevat ! Wat verzimd is , kanworden ingehaald. En thans is de school uit en raad ik

Mac kwam terug , en hij was wat in zijn schik , dat hij ietskon studeeren, wat hem geen kwaad deed aan zijn zwakke oogenen dat hij meer waardeerde , dan al wat hij tot hiertoe opschool geleerd had.Natuurlijk hadden de andere jongens veel pret in de zaak en

dokter Alec's studenten zooveel als ze maar konden.plaagden ze

Deze gaven er echter niet veel om en bleven met allen ijverdoorstudeeren. Eens echter gebeurde er iets , dat hen in 't ver-volg dch anders leerde gedragen.'t Was een Zondag , toen Rosa , die in haar kamer was , de

stemmen van haar neven hoorde en er naar toe snelde , om hente verwelkomen , doch er niemand vond.Geen nood , ze zullen er wel i-n '' zeide zij EngaqW ZJ , . =

dan ztlllen we ons vermaken.'' Denkende , dat ze dch versdsthad , ging ze in de stadeerkamer om op hen te wachten. Zeging aan de tafel zitten en bekeek een kaart , t'lie daar 1ag ;toen ze eenig gerucht hoorde. 't Kwam uit de groote kist ,waarin 't geraamte werd gesloten als 't niet gebruikt werd.

1C9

Die kist stond recht overeind in een nis tusschen twee boeken-kasten , in een donkeren hoek , waar ,,magere Hein'', zooals de-ongens hem noemden , niet in den weg was.JToen Rosa er naar keek , denkende dat er misscken een

rat in geslopen was , ging het deksel van de kist langzaam openen tot haar schrik zag zij den beenachtigen arm zich bewe-gen en een der vingers haar wenken. Slechts een oogenblikwas zij verschrikt en liep ze angstig naar de deur der kamer ;doch juist toen zij de klm.k in de hand had , deed een inge-houdenZe hield een oogenblik den adem in

giggelen haar stilstaan en z: werd rood van toorn.en ging daarop zachtjes naar het

geraamte toe. Toen ze er dicht bij was , bemerkte zij zwartedraden , die aan den arm en de vingers vastgemaakt warenen in gaatjes verdwenen , die in 't achtergedeelte van (le kistwaren geboord. Eensklaps haalde ze haar schaar uit den zak ,sneed de draden door en de beenige arm zonk ratelend neer.Oharlie kwam voor den dag en spoedig waren de andere Jongenser bij@lk nog gezegd , dat hij 't niet moest doen ,omdat

het je een schrikop 't lijf zou. jagen ,'' zeide Archie.En ik had een reukieschje gereed , om je bij te brengen ,:7

a1s je soms van je zdf mocht zijn gevallen ,'' voegde Steveer bij.

je niet mooi , Rosa , dat je niet bent weggeloopen ;we hadden er zoo stellig op gerekend ,'' zeiden Will en Geordie .die onder de canapé vandaan kwamen.

Je wordt al te dapper , Rosa ,''&)

't Staat

zeid.e Oharlie. De meestemeisjes zouden doodelijk verschrikt zijn geweest , als ze dien oudenkerel haar hadden zien toewenken.''

heb hem

lk ben reeds aan je guitenstreken zoozeer gewoon ,'' zeideRosa , ,,dat ik er altijd op mijn hoede vpor ben. Maar 'tstaat je niet mooi , dat je 't geraamte tot voorwerp van jescherts gemaakt hebt. lk wed niet , of 't Oom Alec wel zoabevallen hebben-''

170

Juist kwam (le dokter binnen , en terstond begreep hiJ denstand van zaken.

,,Ik zal je vertellen , op welke wijs ik dat skelet kreeg ,'' zeidehij , ,,en dan ben ik er zeker van , dat ge 't met meer eerbiedzult behandelen.''Allen schaarden dch ona hen: heen en iâj verhaalde:Jaren geleden , toen ik in het hospitaal was , werd daar

een arme kerel gebracht , tlie een zeldzame en heel pijnlijkeziekte had. Hoop was er niet voor hem ; maar we deden onsbest ) en llij was er zoo dankbaar voor, dat llij , toen hij stierf ,ons zijn lichaam overliet, opdat we 't geheim van zijn ziek-te mochten ontdekken en daardoor anderen zouden kunnen

helpen. De uitslag beantWoordde aan zijn wensch en we dachtennog lang na zijn dood aan hem. Hij meende , dat ik bijzon-der vriendelijk voor hem geweest wa! en zeide tegen eenmijner collega's : ,,Zeg aan dokter Campbell , dat ik hemi*ylml in de wijde

wereld , en als ik dood ben , heb ik ze niet noodig.'' Zookwam dat skelet in mijn bezit , en daarom heb ik het zorg-valdig bewaard : want , ofschoon hij slechts een arme , dommekerel was , deed Mile Nolan , zoo heette hij , wat hij kon , om

beenderen nalaat ; ilc heb niets anders

anderen te redden en zijn dankbaarheid te toonen aan hell , diehem poogden te helpen.''Hier zweeg de dokter, en Arcllie sloot het deksel der kist

zoo eerbiedig , alsof de mummie van een Egyptischen koning er iztgelegen had ; Will en Geordie keken elkander ernstig aan, enCharlie maaktepeinzend de opmerking :

Ik geloof niet , dat er veel zulke belangwekkende skeletten** J>MlJl1.

TWINTIGSTE HOOFDSTUK.

ONDER DEN HULSTTAK.

op kerstmorgen haar kousop haar kamertje zou brengen , omdat de eerste vreugd veel vanhaar genot mist , als er nid ten minste twee nachtmutsjes bijelkander zijn , om samen de verrassing over de kerstgeschenkenle genieten , en ten minste geen twee stemmen , om te gelijkHa !'' en O !'' te roepen.;) ':

op dien gelukkigen dag haar oogen opendeed ,viden ze op de trouwe Phebe , die in een omslagdoek gewikkeldvoor het vlammende vuur zat , met haar kons , die zij nog niet

Rosa deed Phebe beloven , dat ze

Toen dus Rosa

aangeraakt had , naast zich.Gelukkige kerstmis , Phebe !''

lijk glimlachende.Gelukkige kerstmis 1.'5 antwoordde de kleine meid , zoo hal-te-

lijk , dat het iemand goed deed a1s men haar hoorde.,aBl'eng de kolzsen eens hier , en laat ons zien , wat we gekre-

gen hebben ,'' zeide Rosa , overeind zittende en even nieuwsgierigkijkende a1s een kind zou gedaan hebben.Ze legde een paar knobbelige kousen op het dek en de in-

houd daarvan werd met opgetogenheid uitgepakt , ofschoonzoowel Rosa a1s Phebe elk cadeau , dat in de andere kous zat ,we1 kende.

1'i0P do J*oI1go m00St0l'0S , V#OO-

172

waren , is hetzelfde ; blijkbaar waren beidewant Rosa zeide met een blik van vol-meisjes zeer tovreden ;

doening : ,,1k geloof , dat ik alles gekregen heb , wat ik noodighad ,'' en Phebe , zôide met een t:vreden oog op een schoot volschatten : ,,'t ls de prachtigste kerstdag, dien ik ooit beleefd heb !''Toen voegde zij er op een gewichtigen toon bij :

W ensch nog iets anders ; ik weet , dat er op dit oogenbliknog twee cadeaux buiten de deur ziJ'n.''

O , welk een l-ijkdom !'' riep Rosa opgetogen uit.5:wenschte ik altijd een paar glazen muiltjes te hebben,van Asschepoetster ; maar daar ik die niet kon krijgen , weet ikwerkelijk niet , wat ik wenschen zal.''

lTroegerzooals die

Phebe klapte in haar handen en liep snel de deur uit, roepende :Er zal wel een muiltje voor uw rechtervoet zijn. lk weet

niet , hoe 't andere u. bevallen zal , maar ik denk , dat het we1

W elke cadeaux 't

aan zal-''En Rosa vond toen er een paar schaatsen ertdat het ging ,

een ijsslee voor den dag kwamen.Die zijn van Oom !'' riep zij. ,,1k weet , dat ze van hem:7

komen ; want ik herinner mij wel eens tegen hem gezegd tehebbeu , dat ik graag zoa willen leeren sehaatsen rijden. Vindt'

e de schaatsen niet mooi ? Ze passen mij precies.'' En op den2rand van haar slede zittende , paste zij een der schaatsen aanhaar bloote voetje. ,,Nu moeten wij ons haasten om in de kleerente komen , en ik nloet bijtijds gereed zijn ,schaatsen en de slede te probeeren-''

ik moet

Jo'r 't etenom v î-ylml

zeide't ls waar ook ,Phebe , en meesteres en

dô kamersnogscheidden naet zulk een

aanstofen !''dienstmaagd

die 't nietge-

niet had.lukkig gelaat , dat iemand ,behoeven te vragen , welke dag het was.Daar zijn ze waarlijk al ,'' zeide dokter Mec, toen hij van de

ontbijttafel opstond , om de deur tô openen voor een processievan hulst- , ceder- en andere takkôn , waarmee de jongens 't bor-des opkwamen.

geweten had ,

173

en ,,pleizierige kerstmis'' vlogen eenige mi-nuten vroolijk roncl ; toen gingen allen 't oade huis groenmaken;want de geheele familie dineerde er dien dag.

lk heb de halve wereld rondgereden , zooals de oude Benaltijd zegt , om al dat groen bij elkander te krijgen ,'' zeideCharlie, die een tak aan een der armblakers van den schoorsteen

Sneeuwballen

vastmaakte.Staat 'dit niet heel aardig ?'' vroeg Rosa, terwijl ze den schoor-

steenmantel versierde.,Hiel- hangt na de hulsttak,'' zeid.e de prins, die er een

had opgehangen. ,,leder die er oncler komt, moet zich latenkussen, of hij 't wil of niet.'' Dit zeggencle, ging hij er onderstaan.

Mij zultwaardigheid.Dat zal ik eens zien,'' antwoordde hij.

,,lk heb het oog op Phebe,'' zeide Will op een beschermendentoon, die allen aan 't lachen maakte.Op mijn woord , ik geef er geen zier om ,'' zeide Phebe

met zulk een moederlijk air , clat MTill's galanterie in 't waterviel.

niet onder krijgeny'' zeide Rosa met groote

O 11111st wat zijt ge schoon !'':> >begon Rosa te zingen , en al de jongens zongen het detmtje totaan 't einde met haar mee.Er was tijd irt overvloed,

schaatsen te probeeren, en Rosa nam haar eerste les op dekleine baai. Het vallen en opstaan vond ze een heel warmwerk ; maar er waren zes jongens om 't haar te leerell , e1zzoo kon ze er spoedig op staan. Hierover tevreden liet ze

zich twaalfmaal langs de kust rijden in de ,,Amazone ,'' zoo hatlze haar .slee genoemd.

I'Ié , wat een verschl-ikkelijke klear ! lk mag dat niet zien !''riep Tante Myra uit, toen Rosa beneden kwam met wangen zoorood als lijsterbessen.

om vllr het diner de nieuwe

174

Ik ben blij , dat Alec het arme kind veroorlooft , zicheenigszins naar de mode te kleeden ,'' zeide Tante Clara : die

zeer in haar scllik was , toen zij zag , dat er op Rosa's blauw-zijden Japon drie strooken zaten.

Ze ls een heel verstandig kind , en heeft allG-liefste ma-:)* #:n101*0n

, ongewone vriendelijkheid ,want Rosa had juist voor Mac een lichtscherm gezet , om zijnoogen voor het vlammende vuur te behoeden.Wa't zou ik gelakkig zijn, als ik mijn man bij zijne thuis-:>

komst eens met zulk een dochter kon verrassen !'' dacht Tante

zeide Tante Jane, met

vel-weet , datJessie , ofschoon ze zich opze niet tevreden was met haarTante Plenty was te dlmk

't zelfde oogenblikvier ferme jongens.bezk met het

hebben. 't Moest ookdiner , om vooralles in behoor-iets anders oor of oog te

lijke orde zijn en er waren vrijOom Mac bracht Ftm See

gedaan ; want de oude damesom met den Cllinees te schertsendat hij er zoo veel beter uitzag.gekleed , en sprak, voor de zesschool geweest was, al vl-ijen zwarte oogen maakten een

wat gasten !mede, en daaraan hadllij goeclhadden er vrij wat pret in .en hem complimentjes te maken,Hij was op zijn Amerikaanscllmaanden, die ltij nog maar op

goed Engelsch. Zijn geel gelaataardig contrast met de Campbells

om hem heen.Tante Peace kwam beneden en moest aan 't hoofd van de

tafel zitten. Op kerstdag ontbrak ze nooit aan het diner enze zat

vrede ,'' zeide Oom Mec , toen hij naast haar ' ging zitten ;terwijl Oom Mac aan de zijde van Tante Plenty plaats nam.lk heb van morgen genoegzaam niets ontbeten en mijn best

daar glimlachend ,,als een waar zinnebeeld van den

gedaan , om te maken dat ik braaf honger had. En tochgeloof ik niet , dat ik van alles zal kunnen gebruiken ,'' fluis-terde Geordie Will in 't oo'r, toen lkij de welbezette tafel vdlrzich met een wanhopenden blik aankeek.

,,Een jongen weet nooit , wat hij kan , eer llij ï0Pl'O-

175

beerd heel ,'' antwoorddeom zijn plicht a1s een manaanviel.'t Was een heerlijk kerstmaal en duurde zoolang , dat het reeds

donker werd en men 't gaslicht moest opsteken , nog mpdr menaan het dessert kwam. Doch dat maakte het nog prettiger inhet goed verwal-mde vertrôk vol vroolijke menschen. Iedereenwas inderdaad vroolijk ; zoo zelfs , dat Charlie Rosa in vertroawenzijn vrees mededeelde , dat het opperhoofd van de clan een weinigte diep in 't glaasje had gekeken.

Dat is niet waar , Charlie ,'' antwoordde Rosa met veront-waardiging ; want ze had , toen naar de goede oude gewoonte degezondheid van ieder der ooms en tantes gedronken werd , gewild ,dat de jongens van Tante Jessie han wijnglazen met water zou-den vullen , en dat had zij zelf ook gedaan , in weerwil van despotternijen vall den prins.M aar dat Archie zoo OPg0WOl1d011 WaS , kon niemalltl VerWon-

deren , die er aan dacht , dat het de veljaardag van Oom Jem ,zijn vader , was. lemand van 't gezelschap sprak den wensch uit ,dat de goede Jem bij 't feest mocht tegenwoordig zijn , om egnaanspraak te houden.Nu, dan zal ik het doen ,'' zeide Archie.:) En werkelijk deed hij

het , tot genoegen van al de aanzittendeu. Wel was die aanspraak nietsieTlijk en vloeiend , misschien wat onsamenhangend ; maar 't eindewas uitstekend ; want toen wendde hil' zich tot zijn moeder enzeide met een kleine trilling in zijn stem :En gij , dierbare Mama ! Gij verdient het , met vrede en over-

vloed te worden gezegend en een volle lading van gduk te ont-vangen in weerwil van wind en golven , een lading , die weer eenJem 1) bij de andere familie-juweelen voegt.''Deze toespding op zijn vader , kapitein Jem , die op zijn

terugreis was , deed Tante Jessie haar zakdoek klsgen , om

Will , die met hd blijkbaar voornemente vervullen , op zijn opgehoopt bord

1) Gem , uitgesproken Jem , beteekent juweel.

176

haar tranen te verbergen , en toen , alsof er nog geen sen-

satie genoeg was door f'tie loftuiting op zijn vader, vloogArchie eensklaps de zaal uit , alsof 1tij zijn verstand verlorenhad.Te verlegen om te hlijven en geprezen te worden ,'' zei-

de Charlie , om de excentriciteit van het opperhoofd te beman-telen.

Phebe heeft hemonafgewend naar de

Zouden er nogtoen z ijn broeder weergelaat.

gewenkt ; ik heb het gezien ,'' zeide Rosa ,

deur kijkende.meer cadeaux komen ?'' vroeg Jamie , juistbinnentrad met een nog meer opgewonden

Ja, en wel een present voor Mama , en hier is het !'' riep hijuit , terwijl hij de deur wijd open wierp , om een grooten manin te laten , die uitriep :

Waar is nlijn wijfje ? De eerste kus voor haar ; dan mogende anderen komen , zoo gauw a1s zij willen.''Nog voor llij die woorden geëindigd had , was Tante Jessie al

half onder zijn groote rawe jas verborgen , en omringden hemvier jo ngens , die er' op hun beurt aanspraak op maakten Gm om-helsd te worden.

was er voor een een heeleNatlmrlijkltosa was aan een der venstersalles met opmerkzaamheid ,stuk in de oude kerstgescMedenis. Het deed haar goed , toen ze

Oom Jem met zooveel trots op zijn grooten zoon hoorde roemen ,en hem de kleine jongens zoo hartelijk zag kussen. Het deedhaar pleizier , toen ze den ronden zeeman zijn broeders de handzag schudden , als zou hij die nimmer loslaten , en al de zustersen tantes kussen. M aar wat ze 't mooist van alles vond , was ,

dat hij eindelijk in grootvaders armstoel was neergezet , met zijnvrouw naast zuich en de drie jongste zoons aan zijn andere zijde ;terwijl Archie vllr hen moest zitten.'t Gaf een heele verschikking , en toen allen weer gezetert

tijd opschudding.en beschouwde datgaan staan ,

en 't was haar als een nieuw hoofd-

177

w aren ,

de tranen in de blauwe oogeu ,en allen hier !Allen gezond God zij gedankt !''

Rosa is er ook ,'' zeide de kleine Jamie.lnderdaad ! riep de kapitein uit , die

Rosa niet gezien had , sedert ze nog heel kleïn was. ,,W aaris de kleine meid van George ?''

Je mocht liever zeggen de groote meid van Alec ,'' zeide:)

Oom Mac , die we1 wat jaloersch op zijn broeder was , om denwille van Rosa.

ik vergat hltzl' 1 l 3*

nog in gedachten stond metzeide kapitein Jem :

behalve Rosa , die daar

Hier ben ik , Oom !''5:dijn voor den dag kwamWaS.

zeide ltosa , die van achter het gor-en keek , alsof ze er liever gebleven

MTel , wel ! B'at is dat pepernootje gegroeid !'' riep kapiteinJem , opstaande om haar met behoorlijke deftigheid te begroeten.Maar toen haar kleine hand in zijn groote rustte en haar ge-1 aat hem zooduidelijk dat van zijn afgestorven broeder herinnerde,nam hij haar eensklaps in zijn armen , en zijn ruwe wang tegenhaar zachte drakkende , riep hij uit :God zegene je , mijn kind ! Vergeef het mij , als ik je voor

een minlmt vergeten heb , en wees er van verzekerd , dat geenuwer bloedverwanteà gelukkiger is je hier te zien dan je OomJem ''@

Dat orde , en toen hij haar losliet ,stond Rosa's gezicht weer even helder en vroolijk. Toen luis-terde men naar 't reisverhaal van den kapitein , en vernam ,ioe hij er zijn zinnen op gezet had , om bijtijds thuis te zijn ,ten einde 't kerstfeest mee te vieren ; hoe alles hem tegen-geloopen en 't hem nog in de laatste minlmt geltlkt was ;hoe hij toen een telegram aan Archie gezonden had en hemhad geboden , de zaak geheim te houden , en gereed te zijn ,om zijn vader ieder oogenblik te ontvangen ; want dat hetscllip in een andere haven zou binnenloopen en het misscMeate laat zoa worden.ALCOTT. Nichtje met zeven neven.

bracht alles weer in

12

178

En nu vertdde Archie , hoe dat telegram den geheelen tijdonder het diner in zijn zak gebrand had ; hoe hij Phebe in't geheim had ingewijd en hoe knap zij den kapitein uit dekamer hadgehouden , tot zijn toespraak gedaan was , en hij zijnapa met efect kon birmenbrengen.PDe volwassenen hadden wel den heelen avond willen blijvel

doorpraten ; maar de jongens waren er op gesteld , om htmgewone kerstpret te hebben. Na dus een lmr gebabbeld tehebben , werden zij onrustig en , na elkander door teekens tehebben geraadpleegd , besloten ze een einde aan den familieraadte maken.

Steve verdween het eerst , en gaawer dan de jongens ge-dacht hadden dat hij gereed kon zijn , hoorde men reeds detonen van den doeddzak in de zaal , die voor den clan Uamp-bell de reveille blies.

W at zachter , vriend Steve !'' riep Oom uit , die , ongewoonaan deze muziek , zijn beide handen aan zijn ooren hi:ld. ,,Watzachter ! Je speelt verdaiveld goed ; maar je maakt een helschWO1(l . ' 'gOSteve blies nu zijn Hooglandsch lied zoo zacht als hij kon j

en de jongens dansten een echten Schotsehen dans om hemheen. Kapitein Jem was evenwel een echte zeeman , en ltijkon niet stilzitten , als hij zoo'n pret zag. Zoodra dus de detlrtuit was , beschreef hij een grooten kring in 't midden van dezaal , en riep :

Wie kan een ,,voorait en achteruit '' dansen ?'' en geen ant-woord afwachtende , begon hij het detmtje zoo uitlokkend teEuiten , dat Tante Jessie met hem meedanste , zoo vlug , als

ware ze nog een jong meisje geweest. Rosa en Charlie vormdenhet tweede paar , en zoo dansten ze met htm vieren met zoo-veel ijver , dat de ovedgen al verlangden om in te vallen , zoogauw ze maar konden.Dat was een goed begin , en er werd wat gedanst , vdör

i . -!dat iemand bekennen wou , dat hiJ moe was. Zelfs lun See

179

onderscheidde zich met Tante Plenty , die hij zeer bewonderdeals de zwaarlijvigste dame van het gezelschap ; aangezien gezetheidin zijn land voor een dame als een bijzondere schoonheid beschouwdwordt. De goede oude del verklaarde , dat ze zeer ingenomenwas met zijn bewondering , en de jongens zeiden , dat Tante hem.betooverd had ; anders had hij haar nooit onder den hnlsttak dur-ven trekken , en , op zijn toonen staande , haar op de dikke wan-gen durven zoenen.JYat lachten ze anen over haar verbazing en wat fonkelden

deze heldendaad ! Charlie hadFull's kleine zwartehem er toe opgestookt , Charlie wou er Rosa ook zoo graag on-der hebben , dat hij haar allerlei soort van strikken spande ende jongens aanspoorde , om hem te helpen. Maar Rosa was hemte wakker : zij ontsnapte aan al zijn strikken , en zeide , dat zevan zulke dwaze gewoonten niet hield. De arme Phebe kwam

er zoo goed niet af , en Archie was het , die er zijn voordedmee dded , toen ze doodonschuldig bij toeval onder den hulst-tak stond , om Tante M yra thee te presenteeren. Gelukkighad hij tegenwoordigheid van geest genoeg , om 't blaadje metde kopjes vast te grijpen , dat Phebe door haar schrik haasthad laten vallen. Jamie ging onder den hulsttak staan , erlnoodigde alle dames uit om hem te komen kussen ; maar OomJem maakte het nog 't ergst van allen : die gedroeg zich , alsofde geheele kamer een prieel van hulsttakken was. Oom Alec legdaheel voorzichtig een klein takje op Tante Peace's muts en kustehaar toen , welke kleine scherts de goede oude vrouw erg scheente bevallen ; want ze nam graag deel aan de huiselijke feesten ,en Alec was haar lievelingsneef.Wat Charlie ook deed , hij kon zijn vogeltje maar niet vangen ,

en hoe meer zij hem uit den weg liep , hoe meer ht' besloot ,haar in zijn net te krijgen.len , om een pandspel voor te stellen.lk begrijp die list ,'' dacht ltosa , en

onder de panden geen kwam , dat haar

Eindelijk wist hij Archie over te ha-

zorgde er voor , dat ertoebehoorde.

OOg0n OVO;0n

180

Laat ons na de panden lossen en dan wat anders spelen ,''zeide Will , die geheel onbewust was van het komplot , dat ergebroedNog een rondje , en dan zullen we het doen ,'' antwoordde

de pdns , die een nieuw aas aan den haak geslagen had ; want

juist , toen de vraag tot Rosa kwam , hoorde men Jamie droevigin den gang roepen : gaqw , gatlw sprong ver-schrikt op , miste de vraag en werd door een algemeenen kreetbegroet van : ,,pand ! Pand !'' bij welk geroep de kleine verraderhet zijne voegde.Nu heb ik haar toch gekregen ,'' dacht de jonge schelm ,

O , kom l '' Rosa*

wiens hart van vreugd opsprong over zijn zegepraal.

werd.

Nu ben ik 't kwijt ,'' dacht Rosa , toen ze haar spelde-kussen gaf met een ernstigen en wantrouwenden blik op den

@

Pr1l1S.

vroeg Steve,hield ; want de

ls 't mooi ,Mooier dan mooi.''Hm ! dan zal zij met den otlden Mac onder den hulsttak

gaan staan en hem ferm zoenen ,'' zeide Charlie. ,,Zoa hij ermal enoeg toe zijn !''ïDaar was een groote stilte onder de jongens ; want zij wisten ,

dat Mac 't niet zou daar een hekel had aan al die

aardig pand. Wat zal zij doen , van wie het is ?''terwijl hij het speldekussen boven Charlie's hoofdknaap had er opgestaan , om rechter t: zijn.of mooier dan mooi ?''

Hier is een

doen , hijen met zijn beide oomssoort van dingen

zitten praten , toen 't pandspel begon.en luisterde naar een gesprek tusschen hen , en keek zoo wijs alseen jonge uil , gelakkig niet wetende , welke komplotten er tegenhem gesmeed werden.Charlie hoopte , dat Rosa zou zeggen : ,,lk wil niet'' ; daarom

bij den haard was gaanJuist stond hij bij het vuur

was hij verwonderd , toen zij , na een blik op het slachtofer ,lachend naar haar Oom Mac toeging , hem onder den hnlsttaktrok en hem met een hartelijken kas verraste.

181

Dank je j lieve ,'' zeid.e Oom Mac , verbaasd over die plot-selinge eer.

Neen , dat is valsch ,'' zeide Charlie ; maar Rosa antwoorddehem met een deftige buiging :

Je hebt ,,de oude Mac'' gezegd , en ofschoon het heel on-eerbiedig was , heb ik hçt gedaan. Dat was uw laatste kans ,mijnheer , en gij hebt dien verloren.''En dat was waar : want terwijl zij sprak , haalde ltosa den

hulsttak naar beneden en wierp hem op het vuur , terwijl deandere jongens den verslagen prins hartelijk uitlachten.Wat is er ?'' vroeg de jonge Mac , door 't gelach, waarbij

de overpeinzingen gewekt.Maar er werd nog gelachen , toen ht' , nadatmen 't hem verteld had , een peinzenden blik op Rosa wierp ,en op een wijsgeerigen toon zeide :

Nu , ik geloof wel , dat ik 't aardig gevonden zou hebben ,a1s ze 't gedaan had-''

anderen zich voegden , uit zijnharder om hem

Kort daarna herinnerde d(0te hetlag

den.slapen ,

M len stonden

gerust op een canapégezelschap, dat het tijd was om te schei-op , om elkander goeden nacht te zeggen ,

toen het geluid van een stem zacht het lief ,,tehuis'' begonte zingen en allen aandachtig luisterden. 't Was Phebe , dienooit een .tehuis gehad had , nooit de liefde van vader ofmoeder , van broeder of zuster gekend had ; die geheel alleenop de wijde wereld stond en toch niet angstig of droevigwas ; die 't kleine beetje gelak dat zij smaakte, dankbaar aannam.en bij haar werk zong zonder een gedachte van ontevredenheid.lk verbeeld mij , dat de gelukkige farailie , die daar bij

elkander stond , daaraan dacht , en er de schoonheid van ge-voelde ; want , toen de eenzame stem aan het treurige gedeeltevan het gezang kwam , vielen de andere stemmen in en eindigdehet lied zoo liefelijk , dat het oude huis het woord ,,tehtlis !''scheen te weerkaatsen in de ooren der beide weezen , die vall

avoud haar kerstmis onder zijn gastvrij dak hadden doorgebracht.

Jamie ,

EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.

EEN SCHRIK.

Alec , je ztllt toch niet toelaten , dat het kind op zulk eezt7:bitter kouden dag als deze de denr uitgaat ,'' zeide Myra ,toen ze de deur der stlldeerkamer opendeed , waar de dokter opeen kouden Februarimorgen de krant zat te lezen.

vroeg ,,Dat een zwak schepsel

zooals jij er niet tegen kan , dit is geen bewijs , dat Rosa ,vooral wanneer ze warm gekleed is , er niet door zou kunnen-''Maar je weet niet , hoe scherp de wind is ,'' hernam Myra.

'Ik ben tot in 't merg van mijn beenderen verkleumd.''')Dat is geen wonder , Myra ,'' antwoordde de dokter ,>)

Wanneer je krip en zijde verkiest te dragell , in plaats vanbont en flanel. Rosa gaat in alle weer en wind uit , en zaler niet te erger aan toe zijn , a1s ze eens een uur ferm gaat

W aarom niet ?'' de dokter.

haatsenrijden.''scNu , ik heb je gewaarschuwd , Alec.

gezondheid van het kind en vertrouwt te veelJe speelt met de

op de verbete-in dit jaar ondergaan heeft. Zij isring , die haar gestel

met dat al nog een teerschepsel , dat bij den eersten aan-val plotseling zal wegkwijnen , zooals 't met haar arme moeder

is Mgegaan .

183

Nu , ik zal 't er op wagen ,'' antwoordde de dokter.:1Denk aan mijn woorden : 't zal je berouwen !'' zeide Myra ,:) -

en met die vreeselijke voorspelling verdween ze als een zwarteschim.

zeggen , kon dokter Alec niet velen ,dat men hem ongevraagd raad gaf. Hij luisterde altijd metveel eerbied naar zijn beide tantes en raadpleegde dikwijls TanteJessie ; maar de drie andere dames konden zijn geduld zoodaniguitputten door haar waarschuwingen , klachten en raadgevingen ,dat hij er wrevelig onder werd. Vooral zijn zuster Myrakon zoo zaniken , dat hij gewoonlijk , nog vllr zij iets ge-zegd had , reeds in haar contramine was. Zoo was 't ook nu ;

want zelf had hij reeds gedacht , dat het beter voor Rosa was ,het schaatsenrijden uit te stellen , totdat de wind wat was gaanliggen en de zon wat warmer scheen. Maar toen Myra hem

dien raad kwam geven , kon hij de verzoeking niet weer-staan , om hem in den wind te slaan en llosa de kou te laten

trotseeren. Hij was niet bang , dat die haar kwaad zou doen ;want ltosa ging elken dag uit , en 't was hem een groote vol-

doening , toen hij haar eenige oogenblikken later met haar schaat-sen in de hand en glimlacheude tegen T ante Myra , die met

een raaf voor 't raam stond , het pad zag

Om de waarheid te

de deftigheid vanafhuppelen.

,,1k hoop , dat het kind niet lang za1 uitblijven ; want diewind is wel in staat om het merg in jonger beenderen dandie vall Myra te doen verstijven ,'' zeide de dokter toell hijeen uur daarna naar de stad reed , om eenige patiënten te be-zoeken. lleze gedachte kwam dien morgen verscheidene malenbij ltem op ; want llet was gedllcht koud weer , en ondankszijn bonten jas , rilde hij zelf. Maar hij vertrouwde op Rosa'sgezond verstand en hij dacht , dat ze wel gauw teruggekeerd zoazi-nJ .

Nu had Mac met haar afgesproken , dat ltij haar op een bepaal-de plaats zou ontmoeten , zoodra de weinige lessen , die llij

184

maochtllomoll y gotlaltn Waron y 0l1 d311 ZOH 011 Z0 Samon 0611 fermtochtje maken. Zij daarentegen had beloofd , dat ze op hem zouwachten en dat deed ze met een getrouwheid , die haar duurte staan kwam : want , toen Mac's lessen waren afgeloopen , dachtltij niet aan de afspraak en verdiepte zich in een chemisch onder-zoek , totdat een vreeselijke gasdamp hem uit zaijn laboratoriamdreef. Toen herinnerde hij zich eensklaps zijn agpraak met Rosa,en wilde hij zich haasten om er aan te vold oen ; maar zijn moe-der verbood hem uit te gaan ; want de scherpe wind zou zijnoogen benadeelen.

Ze zal wachten en wachten,haar woord , en ik heb haar gezegd ,zeide Mac , die in zijn verbeddingwinderigen top des heuvels zag staan.Natuurlijk zal je oom haar wel op zulk een kouden dag

niet hebben laten uitgaan. En indien ht* 't gedaan heeft ,zal ze wel zoo verstandig zijn om hier te komen , of naarhuis te gaan , a1s je niet komt ,'' hernam Tante Jane ; ter-

de detlr uitging , om weer naar haar woning terug te

moeder ; want ze houdt altijddat ik stellig zou komen ,3'het tengere meisje op den

wijl zekeeren.lk wotz , dat Steve zijn schaatsen aanbond en eens keek , of

ze er ook was ,'' zeide Mac angstig.Steve zou. je hartelijk bedanken ,'' zeide Dandy , die juist van>>

de school kwam en ongeduldig aan 't worstelen was met zijn laar-zen. ,,Zijn toonen zijn na al half bevroren , en hij heeft eenhonger als een paard-''

En zoo moest Mac zich in 'tonvermijdelijke schikken , enbleef Rosa daar geduldig wachten ,dat haar wachten vergeefschom zich warm te houden , en

tot de etenstijd haar verzekerde ,was. Ze had haar best gedaan ,gereden , totdat ze doodmoede

was en warm ook ; toen bleef ze staan wachten , tot ze dooren

door dendoor koud was ; daarop poogde ze we er warm te worden

weg op neer te draven , doch dat hielp haar niet ;en eindelijk ging ze troosteloos onder een pijnboom staan.

185

Toen ze eindelijk tot het beslait kwam om naar huiste l'ijden , was ze verkleumd van koude en kon bijnaniet vooruitkomen door den scherpen wind , dien ze vlak vtlll-had.

Dokter Alec , die van zijn visites teruggekomen was , zatwarm en we1 in zijn stadeerkamer, toen het geluid van eenonderdrukt gesnik hem naar de deur deed snellen en angstig

in de zaal deed zien. Daar lag zijn Rosa gekromd ineenbij den schoorsteen , met haar goed half af , de handen wrin-gende en haar best doende om niet te schreeuwen , zoo'npijn deden haar de verstijfde vingers , nu ze weer in de warmtekwam.

AlecMijn lieveling ! Wat scheelt er aan ?'' riep dokteruit , die haar binnen een mintmt in zijn armen had.

,,Mac is niet gekomen ik kan niet warm worden - 't vqurdoet mij pijn !'' riep Rosa uit , en begon te schreien , terwijl haartanden klapperden.ln minder tijd dan ik het kan vertdlen , had. dokter Alec

haar op de canapl gelegd en in zijn bemnpels gewikkeld.Hij wreef haar pijnlijke handen , Tante Plenty maakte een war-men drank gereed , en Tante Peace stlmrde heur eigen water-stoof en een warme deken naar beneden.

van berouwvolle teederheid behandelde dokter Alec zijnnieuwe patiënt , totdat zij verklaarde weer in orde te zijn.Hij wilde niet , dat ze aan tafel zou komen , maar brachthaar zelf eten en vergat zijn eigen maal ; terwijl hij zat tewachten tot ze wakker zou worden : want de warme wijnmet krtlidnagelen , door Tante Plenty haar gezonden , hadhaar slaperig gemaakt en doen insluimeren.

ATol

Zoo lag zij verscheidene uren , en de sluimering werd zulkeen vaste slaap , dat Oom Alec , die steeds bij haar zat , metangst zag , opgon te gloeien , dat haar ademhaling snel en ongelijk werd enze nu en dan kermde , a1s had ze pijn. Eensklaps ontwaak-

dat een koortsachtige blos haar wangen be-

186

te zij verschrikt , sloeg haar armen om Tante Plenty , die zichover haar heen bukte en zeide slaperig :

lk wou graag naar bed.''De beste plaats voor je , lieve ,'' antwoordde Tante Plenty.

Neem gij haar op , Alec. lk heb heet water klaar , en na:)een lekker bad zal zij een kop vlier met kamillen van mijhebben en in de dekens gerold worden om de gevatte kou

uit te jageny''Heb je pijn , lieve ?'' vroeg Oom Alec , terwijl hij haar

OPI1am.lk heb pijn in mijn zij , als ik ademhaal , en ik ben stijf

en misselijk. Maar 't is niet erg ; maak u dus maar nietongerust , Oom,'' Euisterde Rosa , met haar brandend heet hand--

e tegen zijn wang.JMaar de alqne dokter maakte zich doodelijk ongerust , en

daar had hij alle reden toe ; want juist toen Rosa wildelachen orn Dolly , die met een warme beddepan de kamer bin-nenkwam , kon ze 't niet : de scherpe pijn belette haar ademte halen en ontlokte haar een gil.Pleuris !'' zuchtte Tante Plenty , tlie bij de badkuip stond.Longontsteking !'' kermde Dolly terwijl ze de beddepan on-

der de dekens schoof.vroeg

met heet water bijna uit VarStil !'' zeide de dokter , die alle verdere opmerkingen afsneed.

Maak 't haar zoo gemakkelijk a1s gij kunt ,'' vervolgde ht- ;als dan in haar bed is , kom ik haar goeden nacht

'Is 't zoo erg ?'' Phebe , die van schrik haar emmerhanden liet vallen.

Z0

*#Zeggen.

Toen begaf llij zich naar Tante Peace om haar met eenopgeruimd gelaat te vertellen , dat het maar ,,een verkleuming''was ; waarna hiJ' naar beneden ging en de zaal met grootestappen op en neer wandelde , zijn wenkbrauwen fronste enaan zijn baard trok : alles teekenen van een g'rooten , inwen-digen angst.

18:

nog al 't jaar zoo goecl door te komen ! 't ls allesmijn eigen koppigheid ! Waarom heb ik niet naar Myra's raadgeluisterd en Rosa in huis gehouden ! 't Is ongelukkig , dat het

arme kind voor mijn onbezonnenheid moet lijden 1. Maar 't zalzoo'n vaart niet loopen 1. Longontsteking ! lk ben er niet bangvoor ! lk zal haar wel beter maken !''

lk dacht

ln weerwil van zijn zelfvertrouwen , zonk hem het hart toch inde schoenen , toen hij weer bij Rosa kwam ; want de pijn waserger , en het bad en de verwarmde dekens , de beddepan en deheete kamillethee deden niet de minste uitwerking. Uren langkon 't arme kind maar niet tot lmst komen en al de omstanderswaren met angst vervuld.ln 't midden van al dien

van zijn moeder brengen endie van boven kwam metting van pijn had aangebracht.Wat drommel gebeurt hier ?'' vroeg hij , toen Phebe haar

vinger op den mond legde en ,,stls !'' zeide , opdat hij zou ophou-den met fluiten. ,,Je ziet er uit , alsof je van een begrafenisXomt.''

angst kwam Charlie een boodschap

ontmoette hij op de trap Phebe ,een mosterdpleister , die geen verlich-

Jtllfrouw Rosa isHoe ziek ?''7) :

01*0*& * k 9 9Zl0 .

Ja , mijnheer Charlie , en erg ook. ls de schuld van denjongenheer Mae ,'' en Phebe vertelde hem , wat er gebetud was ,in weinige maar scherpe woorden ; want ze had op dit oogenblikeen hekel aan al de jongens.llaar za1 hij van lusten ; ge ktmt er op aan ,'' zeide Charlie,

terwijl hij zijn vuist balde. ,,Maar Rosa is toch niet gevaarlijkziek , hé ?'' voegde hij er angstig bij , tûen hij Tante Plenty metongewonen spoed door den gang zag draven en onder 't gaan

een Eeschje schudden.Heel erg , g:loof mij ,'' hernam Phebe. ,,De dokter noemde>: ,

't eerst verkleumdheid ; maar nu. niet meer. 't ls de pleuris , ellik vrees , dat het morgen wel longontsteking zal ziJ'n.''

188

Charlie was gedacht verschrikt , en nog angstiger was hij , toeneen zacht kermen hoorde , dat uit Rosa's kamer kwam. Dai-h;*J

delijk hoorde hij haar de woorden uiten :0, Oom ! Doe toch wat voor die verschrikkelijke pijn , en laat

mij een oogenblik msten. Zeg 't niet aan de jongens , datik mij niet goed heb gehouden. lk za1 mij zoo goed houden a1sik kan ; maar de pijn is zoo erg , dat ik het moet uitschreetw

!'*W0nCharlie stonden de tranen in de oogen , toen hij die woorden

met zulk een hartbrekende stem hoorde uiten ; maar , jongenals hij was , wilde hij niet weten , dat het schreien hem naderstond dan het lachen , en zeide hij , zijn oogen met zijn mouwafvegende:Je houdt dat ellenige ding zoo vlak onder mijn neus , dat

de tranen mij in de oogen springen.''Nu , dat begrijp ik niet ; want de mosterd heeft bij haar geen

de minste uitwerking gehad. Hij was niet sterk genoeg , zei dedokter , en ik moest zien , dat ik sterkere kreeg ,'' hervatte Phe-be , die zich in 't geheel niet schaamde over de groote tranen ,tlie haar langs de wangen rolden.lk ga heen ,'' peide Charh'e , blij dat hij de plaats kon verla-:7

ten , waar 't hem zoo bang om het hart werd , ,,en zal je bderenmosterd brengen-''

Toen hijdwenen ,overgereikter Afac eens

terugkwam j was alle onbehoorlijke ontroering ver-en , nadat hij een, bus met den sterksten mosterd had.die er maar te krijgen was , verliet hij 't huis , omVan te doen lasten-'' .'HiJ deed dat zoo ferm

en zoo kmchtig , dat de arme Wurm der wanhoop nabij was ,en naar bed ging met de vaste overtuiging , dat hij een el-lendige verworpeling was en het teeken van Caïn op zijn voor-hoofd droeg.Door de knapheid van den dokter en de oppassing van zijn

helpsters , werd ltosa tegen middernacht wat kalmer en hooptenallen dat h:t ergste kwaad geleden was. Phebe zette de thee

189

klaar bij 't vlmr op de stadeerkamer ; want de dokter hadvergeten te eten of te drinken , omdat Rosa ziek was , enTante Plenty had hem overgehaald wat te gaan gebruiken.Terwijl nueens van een kloppen op 't venster, en toen ze opkeek , zagze er een gelaat voor. Ze bemerkte echter terstond dat het

Phebe llet theegoed klaarzette , schrikte ze op-

geen spook of dief was , maar 't gelaat van M ac , dat er in

den wintermaneschijn bleek en verwilderd uitzag.Laat mij in ,'' zeide hij zachtjes , en toen hij in den gang

stond ,XCSY 23'*

greep hij Phebes arm en fluisterde : ,,Hoe is 't met

Phebe met eenGoddank ! een beetje beter ,'' antwoorddeglimlach , die 't hart van den knaap goed deed.

En zal ze morgen geheel beter zijn ?'':)O , in 't geheel niet. Dolly zegt , dat ze zeker rheumatische

koortsen krijgt , zoo nid nog wat ergers ,'' antwoordde Phebe.M ac keek treurig , en zeide zuchtend :

lk zal haar zeker niet kunnen zien.''Natuurlijk niet op dezen tijd in den nacht , nu we J-uist>>

hopen , dat ze wat zal slapen-''Mac wilde nog iets anders zeggen ; doch moest juist onver-

wachts niezen en een luid ,,Atchie !'' weergalmde door 't stillehuis.

Phebe verwijtend.Waarom heb je 't niet opgehouden ,'' zeideJe hebt haar stellig wakker gemaakt.''

lk kon 't niet helpen. Al weer mijn schuld ,'' zuchtte Mac ;terwijl hij zich omkeerde om heen te gaan , eer zijn ongelukkigetegenwoordigheid nog meer kwaad veroorzaakte.Daar klonk een stem boven van de trap :

Mac kom boren ! Rosa wou je zoo graag eens zien.'':: 1Hij snelde de trap op , en vond er zijn oom , die op hem

wachtte.

Wat brengt je hier en op dit uur , mijn jongen ?'' vroeg de5:dokter Eaisterend.

190

Charliedood opven. lk

zei , dat het alleen mijn schald was , en dat ik haarmijn geweten zoa hebben , a1s ze eens kwam te ster-kon niet slapen , en na kwam ik eens hooren , hoe

't met haar was. Niemand weet er iets van dan Steve.''Dit zeide hij met zulk een (mrustig gelaat en zoo'n trearige

stem , dat de dokter hem niet kon beknorren. VJJI- hij echrter nog iets meer kon zeggen , riep een zwakke stem : ,,Mac !''en met een haastig ,,Ga maar even binnen , om haar genoe-

gen doen , maar blijf heel kort , en sluip dan weg ; wantik wenschte , dat zij sliep ,'' bracht de dokter hem in de ka-mer van Rosa.'t Gezichtje op het kussen zag er zeer bleek en kinderlijk

ttit , en de glimlach waal-mee ze Mac verwelkomde , was zeermat ; want Rosa was uitgeptzt van de pijn : toch kon ze nietrusten , eer ze haar neef een woord van troost had toege-sproken.lk herkemde je grappk niezen ,'' zeide zij , ,,en begreep

dat je kwaamt om te hooren , hoe ik 't maakte ; ofschoonhet al vrij laat is. Wees niet zoo bedroefd. lk ben nu wat be-ter, en het is mijn eigen schuld , dat ik ziek ben , niet de uwe.lk had zoo dwaas niet moeten zijn , om in de kou op je testaan wachten-''Alac verhaalde haar , hoe de vork in den steel zat , en over-

laadde zich met verwijtingen. , terwijl hij haar smeekte niet testerven , daar het dan zijn schuld zou zijn ; want Oharlies be-straëng had een diepen indruk èp hem gemaakt.

lk wist niet , dat ik in gevaarRosa met een uitdrukking van verwondering in haar groote oogen.

O , ik hoop ook van neen ; maar een mensch kan er somszoo gatlw uit zijn , en ik kon niet slapen , voor je mij ver-giflbnis geschonken hadt ,'' stamelde M ac , die vond dat Rosareeds veel van een engel had, zooals ze daar lag met haargolzdblond haar 1os over 't kussen en de zachtheid van 't lijdenop haar bleek gelaat.

was van te sterven ,'' zeide

191

lk geloof niet , dat ik sterven zal ,'' zeide Rosa. ,,Daar5:zal Oom wel op passen ; doch , mocht het gebeuren -- herinnerje dan , dat ik je vergiflbnis geschonken heb.''Ze zag hem vriendelijk aan , en ziende hoe bitter zijn smart

was , voegde ze er bij :lk wou je niet kussen onder den hulsttak , mnar ntl wil ik

het ; want ik wensch , dat je er zeker van zijt, dat ik je volkomenvergisenis schenk en je nog even lief heb als altijd.''Mac kon schier zijn tranen niet meer bedwingen ; hij kon

slechts zijn dank stamden. Toen verliet hij de kamer zoo gauwals hij kon , begaf zich naar de canapé in de zaal en viel daarspoeig in slaap.

TWEE EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.

W ERK AAN DEN W INKEL.

Hoe gevaarlijk de gevolgen van dlen tocht op schaatsen voorRosa ook hadden kunnen zijn , ze waren spoedig genezen , ofschoonTante Myra 't niet wilde gelooven , en dokter Alec zijn geliefdkind maanden lang met verdubbelde behoedzaamheid en teeder-heid bewaakte. nog ziek was , genoot Rosa veel ;want zoodra de pijnen over waren , leidde ze een paar wekeneen leven a1s een prinsesje , dat iedereen om 't zeerst bediende engenoegen aandeed. M aar de dokter werd naar buiten geroepen ,

Hoewel ze

om een oud vriend te bezoeken , die gevaarlijk ziek lag ; datspeet Rosa , en zij gevoelde zaich als een jong vogeltje , datvan de beschermende vleugels zijner moeder beroofd is. Dit wasvoornamelijk 't geval op zekeren namiddag , toen de tantes haarmiddagslaapje deden en het doodstil irl huis was , termijl hetbuiten sneelzwde.

a Phebe opzoeken ,'' zeide zij ,ïZij is altijd druk bezzig ;

terwijl ze haar boek wepmisschien kan ik haar eenwierp.

handjehelpen. Wanneer Dolly niet in de keuken is , kunnen wewat bakken , om de jongens te verrassen , als zij komen.''Ze keek eerst door een kier van de keukendeur , of ze Dolly

ook zag ; want die zou het niet toelaten , dat er iets gekooktof gebakken werd, a1s de keuken aan kant was. Alaar

lk

193

er was niemandop de kust en zij zag in de keuken alleen Phebe ,die met beide armen op de tafel zat te leunen , scltijnbaar inslaap. Rosa wilde haar juist met een ,,Boe !'' wakker doenschrikken , toen het meisje haar betraande oogen met haar bontboezelaar afdroogde en weer aan 't werk ging. 't Scheen , dat ditwerk haar bijzonder veel belang inboezemde ; naderbij komende ,bemerkte Rosa , dat ze md een spatterige pen aan 't schrijven

en klaarblijkelijk iets naschreef uit een boekje , dat naastwas ,haarlag .lk moet weten ,:)

te schreien ,'' dacht Rosa , deed de keukendeur

mij zoo. Kan ik jeder helpen ; of hinder ik je soms ?''O , neôn , lieve jufrouw ; ik zie u veel te gauag

Wat wenscht ge te doen ?'' vroeg Phebe , terwijlde tafel opentrok om er haar schrijfwerk in te bergen, opdat Rosahet niet zou zien ; maar deze legde er haar hand op en zeide :Laat mij dat eens kijken.

Dolly vertellen , als ze 't niet

mijn best , om wat te leeren ,'' antwoord dePhebe ; terwijl ze haar werk liet zien. ,,Maar ik ben zoo dom ,dat ik niet veel vorderingen maak-''

bij mij .ze de la van

B-at is het ? lk zal 't niet aanweten mag.''

lk doe slechts

lei , dat van het dak was gevallen , een kleingriftje , een oude almanak als voorbeeld , eenige stukjes bruinof geel papier , met hier en daar een roestvlak en in elkan-der genaaid voor een keukenboek , de copieën van verschei-dene kookrecepten , met Tante Plenty's nette hand geschre-ven , een klein fleschje met inkt en een roestige pen , ziedaarde die de arme Phebe ter harer bescllikkinghad. En 't was waarlijk geen wonder dat ze geen vorderingenmaakte , in weerwil van haar geduldige volhardixg , geenwonder , dat zulk een weinig bemoedigende uitslag haar we1 eenstranen kostte.

leermiddelen ,

Een stuk

-de :en Ze1Phebe , ik verveel

openniet aan 't een of an-

wat ze daar toch uitvoert en waarom ze zat

Ge moogt er gerust om lachen , juffrouw Rosa ,'' zeideALCOTT. Xichtje met zeven neven. 13

194

zJj nederig. sIk weet , dat ik het blecht doe , en daarom ver-berg ik het. lk schaam mij , dat ik zoo achterlijk ben op mijn* ;>Jaren.

Ik5:Phebe'shet

om je lachen !'' riep Rosa uit , met de eene Aand opschotlder ; terwijl ze met de andere de bladeren van

kopiëerboek omsloeg.mt- vl-ij wat meer ,,Ik om je lachen , Phebe ! lk voelgeneigd om te schreien , als ik bedenk

welk een zelfzuchtig meisje ik ben ; dat ik pakken boekenheb en nooit op (le gedachte ben gekomen , om er je een enkelte geven. Waarom hebt je mij er niet om gevraagd ? Dat washeel verkeerd van je , Phebe , en ik zal 't je nooit vergeven , als-e 't voortaan niet doet.''J

wilde u niets nleervragen ; daar ge altijd zoo goed voorantwoordde Phebe.i- i-t - frouw ''m J z J , Jlz

O , trotsch ding ! Msof 't voor mij geen genot was , om-e iets te geven ! Hoor nu ; ik heb een plan , en je moogtJgeen ,,neen'' zeggen of ik word knoldg op je. lk wil iets' . @voor Je doen ; ik zal Je alles leeren , wat ik weet , en dat zalniet langDat zot't heerlijk zijn !'' riep Phebe ttit. ,,1k ben maar bang ,

dat het u te veel tijd zal ontrooven , en . . . . dat de dokter 't

duren ook.''

niet zal willen hebben !''

lk

llij wil niet , dat ik veel za1 studeeren ; maar van ondem5:wijzen heeft hij nooit een enkel woord gesproken , en ik ge-loof niet , dat hij er tegen zal zijn. In alle gevallen klmnenwe 't probeeren vrlr lkij thuiskomt en er van daag mee be-'

nnen. Pak dus je boeltje maar bij elkaar en ga mee naarxnijn kamer. lk heb er pleizier in , en we mllen aardigeuul-tjes samen doorbrengen.''Phebe pakte haar schrijfgereedschap in haar bont boezelaar

en huppelde de trap op , Rosa achterna , wier gelaat van vreugdescktterde bij de gedachte aan de goede zaak , t'lie zij gingondernemen.

Ik ben heel streng ,'' zeide Rosa , toen beiden op haar

195

.kamer gekomen waren. ,,Ga dus daar op dien stoel zitten enspreek geen enkel woord , voordat de school begonnen is-''Phebe zat onbewegelijk op de haar aangewezen plaats ; terwijl

haar leermeesteres boeken en leien , een aardig inktkokertje eneen kleine globe van haar grootespons aftrok en ptlntjes aan eôn paar griflbls sleôp.

Ntl is de school begonnen ,'' zeide Rosa met groote waar-'>digheid ; terwijl ze een boek neerlegde vllr haar scholier enzelf in een leuningstoel ging zitten , met een lange liniaal in

voor den dag haalde, een stukje

de hand.Phebe maakte 't vrij wel , en struikelde nu en dan eens over

een enkel woord ; zoo zeide zij b. v. beneveelen voor benévelen ,regeenen voor régenen y maar overigens viel ze Rosa mee.volgde de spelles , maar die was treurig ; zelfs de kleinste woor-den kon ze niet spellen. Zoo spelde zij b. v. k-a-s, kaas ; b-r-o-t,

Nl1

brood , en dergelijke meer. Van geographie wist ze niets en even-min van spraakleer ; ofschoon d: leerling zei, dat ze zoozeer haarbest deed ,,0111 als welopgevoede menschen te spreken'' , datDolly haar een ' ,,verwaand schepsel'' noemde , ,,dat niet wist ,waar ze staan moest''.

Dolly is een goed mensch , maar een domme gans ; want zijza1 plat spreken , zoolang als zij leeft en nog blijven gelooven ,dat zij 't heel mooi doet.''Toen de rekenkunst kwam , was de kleine leermeesteres er

verbaasd over , dat haar scholier in sommige dingen vlugger wasdan zij zelve ; want Phebe had altijd de kolommen in de boekjesvan slager , bakker en kruidenier opgeteld , en ze telde zoo vlugen zoo juist op , dat Rosa er verwonderd over stond , en gevoelde ,dat haar leerling haar hierin spoedig zou overtreflbn. Haar lofdeed Phebe groot pleizier , en ze waren zoo druk bezig , datde tijd ongemerkt Plenty verscheen ,die , de beide hoofden over een en dezelfde les gebukt ziende ,itriep :

voorbijvloog , toen Tante

19s

Goede Hemel ! Wat doe je nlz ?''We spelen schooltje , Tante ,'' antwoordde ltosa met een vroo-

lijk gelaat. ,,Ik ben bezig , om Phebe onderwijs te geven , endat is heel prettig-''

Ik had er 11. misschien eerst verlof toe moeten vragen , m e-:: .

vrouw ,'' zeide Phebe eenigszins beschroomd. ,,Maa1- toen jufroawRosa 't mij voorstelde , was ik zoo gelukkig , dat ik er niet aandaeht. Zal ik ttitscheiden ?''

goede vroqw. ,,1k benblj, dat je lust hebt in 't leeren en dat Rosa je wil voorthelpen.Mijn overledene moeder was gewoon , haar meiden om zich heente hebben , als ze zat te werken , en ze leerde haarding , uaar de goede oude mode , die thans voorbij is. Slechtsdit : verzuim er je werk niet om , lieve , en laten de boeken jeniet van je plicllten af houden-''

menig nuttig

Volstrekt niet , kind ,'' antwoordde de

Teywijl 'Tante Plenty sprak met een glans van genoegen ophaar vriendelijk , oud gelaat , keek Phebe op de klok , zag , datdie op vijf stond , en , wetende dat Dolly spoedig beneden zoukomen en verwacbten , dat zij aan 't gereedmAken van de theezotz zijn , legde ze eensklaps haar gdftje neer , stond van haarstoel op , en zeide :

Mag ik a1s 't tl belieft gaan ? lk zal den boel we1 komen op-:> .

redderen , zoodra ik in de keuken klaar ben.''1)e school is uit ,'' zeide Rosa , en met een ,,hal-telijk dank ,''

snelde Phebe de kamer uit , naar de keuken , waar ze , onderhet klaarmaken van het theegoed , de tafels van vermenigvaldi-dng zong.Zoo begon

deel werdde school, die een week lang tot beider groot voor-voortgezet ; want de leerling was een ijverig scholier

en kwam met zooved genoegen ter school , a1s ging ze naar eenpal-tij , en de jonge leermeesteres deed haar best , om 't hoogedenkbeeld te rechtvaardigen , dat Phebe van haar had opge-vat , die vast geloofde , dat jufrouw Rosa alles kende , wat ermaar te leeren viel.

197

Natlmrlijk kwamen de jongens achter de zaak , en nll moes-ten de meisjes 'tzij de nieuweom gratis lessenzeiden ze onderen Phebe , die zoo graag leeren wilde , niet minder.

noodige hooren over 't ,,seminarium ,'' zooalsonderneming noemden ; terwijl ze aanboden ,in 't Latijn en Grieksch te geven. Tochelkander , dat Rosa een ferme meid was ,

nog maar altijd niet , hoe 't haar oom zou be-vallen , en practiseerde over een wijdloopige redevoering ,die ze tot hem zoa hoaden , om hem te overtuigen , datdit het nuttigste , gezondste enze ooit gemaakt had. Maar 'tin te dienen ; want Oom Alec

Rosa wist

prettigste plan was , datgelukte haar niet, haar adreskwam zoo onverwacht thuis ,

dat het haar geheel en al door 't hoofd ging. Zij zat juistop den grond in de bibliotheek in een groot boek te kijken ,dat op haar schoot lag en wist niets van de lang gewenschte

aankomst , voor dat twee groote warme handen haar bij dekin vatt'en en haar hoofd zacht achterover trokken , om haareen hartelijken kus op beide wangen te geven ; terwijl een vader-lijke stem half knorrend zeide :

mijn lief kind te studeeren in eenbestoven encyclopaedie , in plaats van den ouclen heer tege-moet te loopen , die 't niet langer zonder haar kon uithotlden ?''O , Oom , wat ben ik blij , dat gij terug zijt , en toch spijt

het mij , dat ge zoo onverwacht zijt binnengekomen. Waaromons niet precies gemeld , hoe laat gij kwaamt ? lk heb hetheimwee naar u gehad en ben overgelnkkig , dat gij weer

Hoe heb ik 't nu ? Zit

thuis zijt ; en toch zou. ik in staat wezen , uw dierbaar krul-lend hoofd af te hakken ,'' zeide Rosa ; terwijl ze de encyclo-paedie neerwierp en haar oom in de armen vloog.Weldra zat hij in zijn leuningstoel en Rosa op zijn schoot ,

ie hem met een lieven glimlach aankeek en wier tongetjeging als een lazarusklap , terwijl de goede dokter met het grootstegenoegen naar haar zat te luisteren.

llebt ge 't goed gehad op reis, Oom ? llebt ge de arme

198

dame nog kunnen redden ? Zijt ge niet blij , dat ge weer thniszijt , om weer door uw kind geplaagd te worden ?''Op al die vragen antwoord ik ,,ja.'' Vertel mij nt't eens ,

waar je alzoo aan bezig geweest zijt , kleine ondeugd.Plenty zegt , dat je mij wenscht te raadplegen over een ge-wichtig plan , dat je in mijn afwezigheid hebt durven te

Tante

beginnen-'',,Ze heeft het u toch niet verteld , hoop ik-''

Geen woord meer , dan dat je niet recht wist , hoe ik het zouopnemen. Kom er dan maar mee voor den dag.''Na vertelde Rosa hem alles van haar schoolop haar eigen-

manier ; terwijl ze er met een heel verstandigaardige , pleizierigeknikje bijvoegde :

't helpt ookzaam , dat ik mijn't hoofd

En## mij , Oom ! want ze is zoo vlug en leer-best moet doen , of ze is mij spoedig bovenZoo hadden we van daag het woord ,,ka-g0WaSSel1.

toen'' in de les , en ik schaamde mij , dat ik er haar nietmeer van wist te verhalen , dan dat het een plant is , die in't zuiden groeit en waarvan men kleederen vervaardigt. Daar-om was ik er over aan 't lezen j toen gij kwaamt , en mor-gen za1 ik er haar alles van vertellen , alsook van de indigo.Zoo ziet ge , dat ik er ook door leer , en dùt het zoo goed isals een algemeene repetitie van 't geen ik geleerd heb , vrijwat amusanter , dan dat ik die alleen en voor mij zelve moesthouden !''

Listig klein ding !'' riep Oom Alec uit. ,,Op die manier

wilt ge mij bij den neus hebben. Dat is geen studeeren ,hé?''Neen , Oom , 't is slechtsonderwijzen ,'' antwoordde Rosa

doodeenvoudïg. En geloof mij , 't bevalt mij beter dan al>:die vrije tijd voor mij zelf. Daarenboven weet ge , dat ikPhebe aangenomen en beloofd heb , een zuster voor haar tezijn , en nu ben ik toch wel verplicht , mijn woord te houden ,niet waar ?''

199

Blijkbaar was dokter Alec reeds gewonnen ; want Rosa had deoude 1ei en 't copieboek van bruin papier met gevoel beschreven,en de goede man had niet alleen besloten , Phebe naar schoolte zenden , lang voor deze historie gebeurd was , maar verweet

zich zijn verzuim , dat hij zijn plicht ten aanzien van het eenemeisje doorzijn liefde voor het andere had verwaarloosd. Toendus Rosa hem zoo vriendelijk aankeek , lachte hij, kneep haar inde wang , en antwoordde :

op tegen. lnderdaad , ik was al

begonnen te denken , dat ik je wel weer eens aan je boekenmocht zetten , en dit is een uitmuntende manier om je krachtente beproeven. Phebe is een ferme meid met een helder hoofd enzal nlz wel vooruitkomen in de wereld , als we haar met kennis

,,1k heb er niet het minst

toerusten.''

Door het toe te staan bewijst ge een wezenlijkeweldaad aan het kind , dat geen vader of moeder , geen vriendop de wereld heeft , dan u.'1Dan mij ?'' riep Oom Alec uit. ,,Een mooie vriend , die

haar zoo verwaarloosd heeft ! Maar ik zal mij beteren , Rosa.Zoodra ze genoeg weet , om niet achterlijk. te zijn , laat ik haar

0 , Oom !

schoolgaan , zoolang als ze maar wil.een begin 9. ''Gepoeg ? 't ls juist wat Phebe zoo graag wenscht , en lt zal

haar nog gelukkiger maken als ik het haar vertel. Mag ik datdoen , Oom ? 't Zal mij zoo aangenaam zijn , als ik haar zoo'npaar groote oogen de opzetten en in de handen klappen over de

Zoa dat i'n voorgonoeg ZJ

oede tijding-''ï,,Niemand zal er zich mee bemoeien, Rosa.

(loen-''Jij zult alles zelf

M aar wanneer Phebe naar school gaat, wie zal dan haar werkdoen ? lk wil het wel doen , als ik het kan.''Luister ; ik zal je een geheim medededen. Dolly wordt oud

en haar humeur slecht. De tantes hebben dus besloten, haar heur

pensioen te geven en haar te laten gaan , om bij haar dochter

200

te gaan inwonen , die goed getrouwd is. Dlzs zullen we in de

lente een groote verandering krijgen en wel een nieuwe keuken-meid en een tweede meid.''

,,O , hoe za1 ik het zonder Phebe maken ! Kan ze niet hierblijven , zoodat ik haar alle dagen zie ? lk wil liever den kostvoor haar betalen , dan dat ze heengaat ; ik houd zooveel vanhaar-''Wat lachte dokter Alec over dat voorstel, en hoe blij was

Rosa , toen Mj haar meedeelde , dat Phebe in haar dienst zotzblijven , zonder iets meer te moeten doen , dan wat ze gemakke-lijk buiten haar schooluren afkon.

Ze is , ondanks al haar nederigheid , een trotsch schep-

seltje ,'' zeide Oom Alec , ,,en zelfs van ons zou ze geel gtmstaannemen , als ze daarvoor niet het een of ander ter vergeldingdeed. Zij zal na haar schoolgeld betalen door je kamer aankant te houden en haar kost verdienen door je lîeve blondelokken te maken , desnoods twaalfmaal op een dag als je 'tOPverkiest-''Toen Phebe 't heerlijke nieuws hoorde , vond ze 't zulk een

groot geluk, dat ze geçn woorden kon vinden, om het te roemen ;maar toch zeide zij , dat elk tmr van haar leven door.het vervullenvan dien wensch verhelderd en aan den dienst toegewijd was vanhen , die haar die ganst verleenden. Haar hal-t was zoo tevreden,dat het overvloeide van een gezang , dat het geheele huisvervroolijkte. En ze deed zll haar best , dat men wel kon zien,hoe ze reeds een van de grootste lessen des levens geleerd had :de dankbaarheid.

DRIE EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.

VERZOENING.

zeggen ,'' zeide Rosa tot Dandy ,gezichten in den spiegel stond te trekken ; terwijl

lkij op antwoord wachtte op een briefje van zijn moeder , dat1tij aan Tante Plenty had gebracht.

M isschien wel , en misschien ook niet.''Hebben Arehie en Oharlie samen geen ruzie gehad 9.1:

,,Nt1 , ja. Wij jongens moeten van tijd tot tijd eens watmet elkander hebben. lk geloof , dat ik een weegje op mijnoog krijg ,'' en Steve deed net , alsof hij zijn oogen bekeek.

,llie uitvlucht helpt je niets , Steve. Ik wil er alles vanweten ; want ik ben er zeker van , dat het iets meer is daneen ,,iets met elkander te hebben''. Kom , zeg het mij maar ,

hbbt me wat teSteve , je>)die allerlei

Steve-''We1 drommels ! Wou

XOSZ i3',,Ja , dat wenschte ik ,'' antwoordde Rosa bepaald ; want ze

zag aan zijn verlegenheid , dat zij de zaak bij 't rechte eindhad,,,Ik wensch nattmrlijk niet , dat je alles aan iedereen over-

besloot ,en dat ze het geheim uit hem zou. krijgen.

brengt ; maar aan mij ktmt , ja , moet je het zeggen ; omdat

@ @:

J 0 m1J je verklikker hebben ,

202

ik recht heb het te weten. Gij , jongens , hebt iemandnoodig , die Iz ia 't oog houdt , en dat doe ik ; want de

meisjes zijn de beste vredemaaksters , en weten hoe ze heurvolkje moeten b:staren. Dat heeft Oom gezegd , en die weethet wel-''Steve had al een spotachtig antwoord op de tong over

dat ,,in 't oog houden van de jongens'' ; doch hij bedachtzich.

Wat wil je mij geven , als ik je alles van a tot z ver-55td?'' vroeg hij , met een plotseling opkomenden blos op zijnwangen en iets onrustigs in zijn oogen ; want hij schaamde zichwe1 eenigsfns over zijn voorstel.Wat moet je hebben ?'' vroeg Rosa , verwonderd over zijn

Vraag.Ik wou geld van je leenen. Ik zoR 't Je niçt vragen ;

maar Mac heeft geen cent meer op zak , sedert hij dien che-mischen winkel heeft begonnen , waarmee ht' nog den een ofanderen tijd in de lacht zal vliegen , en jij en Oom het plei-zier zult hebben , de stukken die er van hem terechtkomen ,aan elkaar te zetten-''lk zal het je met genoegen leenen ; vel-tel dus maar op ,''>>

zeide Rosa , die dacht een groot geheim te zullen hooren.

lk wil 't je alles vertellen ; maar laten de jongens 't nietvernemen , dat ik gebabbeld heb ,'' begon Steve. ,,Als ze't wisten , sloeg de prins mij 't hoofd af. lk zal 't je zeggen :Archie kan enkelen van de jongens niet uitstaan , met wieOharlie omgaat. Daarover is de prins dol , en hij blijft juistmet hen omgaan , om 't opperhoofd te plagen. Sedert spre-

ken zij geen woord met elkander ; en dat is ntl de oorzaakvan de rnzie , die ze hebben.''Zijn 't slechte jongens , waarmee Charlie verkeert ?''>>

s,slecllt niet , maar ik geloof wd wat wild. Ze zijn otderdan wij ; maar ze houden van den prins , omdat hijzoo'n aardige jongen is , zoo goed zingt , alles wil meedoen

203

en elk spel kent , waar ze lustMorse in 't biljarten , en dat wildenkt , dat hjj alles 't best't was de moeite waard-''Steve liet zich meesleepen door de vlugheid van Charlie , dien

hij zeer bewonderde en poogde na te volgen. llosa kende voorde helft 't gevaarlijke niet van de begaafdheden en van den smaakvan Charlie ; maar ze begreep evenwel, dat er iets verkeerds inmoest zijn , als Archie 't af ketu-de.Als Charlie meer van jongens , die biljart spelen houdt dan

van Archie , kan ik hem zoo verstandig niet vinden ,'' zeide

in hebben. Hij wint het vannog al wat zeggen ; want M orse

kent. lk heb hem zien spden ;

zij streng.Dat doethij natuurlijk niet ,'' antwoordde Steve. ,,Maar weet

je , Archie en Charlie zijn beiden even trotsch , en willen nietvoor elkander onderdoen. lk geloof wel , dat Archie gelijkheeft ; maar ik kan het Charlie niet kwalijk nemen , dat hij weleens gaarne bij die andere jongens is ; 't is zoo'n vroolijke troep,''en Steve moest lachen , terwijl hij aan sommige heldendaden vanden ,,vroolijken troep'' dacht.

O , hemel !'' zuchtte Rosa. ,,lk weet niet , wat ik er aan doenmoet ; maar ik wenschte , dat de jongens de zaak in der minnebijlegden. De prins kan geen kwade vrienden blijven m:t Archie ;hij is zoo goed en zoo gevoelig-''

,,Daar zit juist de knoop. Archie preekte en de prins kon't niet velen en .zeide , dat Arch een katechiseermeester en een

* # *domme ls ;terwijl Arch hem verweet , dat hij geen gentlemanwas. Wat maakten ze beiden zich boos ! lk dacht voor eenoogenblik , dgt ze aan 't plukharen zoudendan uit was. lk had liever gelpd datdan dat ze elkaar stonden aan te kijken ,kenden. En nu heb ik je alles ve14eld , leen

gaan en dat de zaakze 't gedaan hadden ,alsof ze malkaar niet

mij na 't geld , dat-

e mij beloofd hebt-''JNataurlijk. Hoeveel heb je noodig ?'' en Rosa haalde haar

beursje voor den dag.

204

Kunt5:eer te

gij vijf dollars 1) missen ? lk heb een kleine schald vanbetalen , (lie nog al dringend is ,'' zeide Steve met een

mannelijke houding.Zijn dan alle schulden geen schulden van eer ?'' vroeg Rosa

onschuldig.Ja , natuurlijk. Maar ik verloor t'lie vijf dollars door een wed-

dngschap , en die moet terstond betaald worden.''

O , je moet niet wedden ! Dat deugt niet , en ik weet heelgoed , dat je vader 't niet hebben wil. Beloof mij , dat je 't nietweer zult doen. en Rosa hield de handvast , waarin ze

lk zal 'thaar verloren

Hartelijk dank ,haastig.Besloten hebbend: , de neven met elkander te verzoenen , wachtte

Rosa op een gelegenheid , en die kwam spoedig.Ze had den dag bij Tante Clara doorgebracht , die eenige

J-onge meisjes te visite gevraagd en Rosa uitgenoodigd had omer bij tegenwoordig te zijn ; omdat ze 't noodig voor haarvond , dat ze wat meer onder de menschen kwam. Het dinerwas afgeloopen en allen waren heengegaan. Tante Clara rustte

wat uit , vlll- ze naar de avondpartij ging en Rosa zat te wach-ten op Charlie , die haar naar huis zoa brengen. Daar kwam hijde kamer binnen en ltosa vond , dat hij er onvriendelijk en sla-pedg uitzag. Toen hij haar echter bemerkte , veranderde zijn ge-laat en zeide hij glimlachend :lk dacht dat je bij moeder waal-t , daarom haastte ik mij

niet , toen ik die meisjes thuisbmcht. Thans ben ik tot jedienst , 'Rosa-''Je ziet er uit, alsof je

Wanneer dat het geval is ,alleen naar huis gaan ; 't is1) Een dollar is f 2.50.

Toe , beloof mij dat ,'''t geld geteld had.

nooit weer doen. 't Hindert mij genoeg , dat ikheb ; maar door een grap werd ik er ingehaald.nichtje ; nu is alles in orde ,'1 ea Steve vertrok

hoofdpijn hebt ,'' antwoordde Rosa.stoor je niet aan mij. lk kan bestnog licht genoeg-''

205

Neen , ik zal je wel wegbrengen ,'' antwoordde hij. ,,1k>)krijg altijd hoofdpijn van champagne ; maar de lucht zal mijoed doen-''ïWaarom drink je dat goed dan ?'' vroeg ltosa.,1k moet het wel doen , als ik gastheer ben. Begin nu , a1s

't je belieft , maar niet te preeken. lk heb van Archie met zijnouderwetsche denkbeelden al genoeg predikatiën gehoord , en heber niet meer noodig-''

lk ben niet van zins om te preeken ;iemand hoadt , lkindert het , als men hemVergeef mij , dat ik zoo knorrig

zijn ouden toon. ,,lk ben een ongeliktegraag zien, dat je weer goede vrienden met Archie

werdt ,'' hernam Rosa. ,,Je bent nooit zoo koppig geweest , als-e iets met hem hadt.''JJe deedt beter om je niet te bemoeien met iets , waarvan je

een verstand hebt nichtje.''ï ,Maar ik heb er verstand van , en 't hindert mij , je zoo koel

en zoo stijf tegenover elkander te zien. Vroeger waal-t ge altijdsamen en Im geef je elkaar ternauwernood antwoord. Mij vraagje daar reeds om een betueling om vergiflbuis ; waarom doe je't Archie ook niet , a1s je ongelijk hebt ?''lk heb geen ongelijk ,'' was het korte en scherpe antwoord.Rosa zweeg , en Charlie vervolgde op een kalmeren , maar

vl-ij trotschen toon : ,,Een heer vraagt altijd vergifenis , wan-neer hij onbeleefd is geweest ten aanzien van een dame, maarde eene man verontschuldigt zich niet bij den anderen , a1s die

lk zou zoo

hem beleeigd heeft-''W at een inbeelding !'' dacht Rosa , en , hem aan 't lachen

zij : ,,lk sprak niet van mannen , maaren wel van een prins , die een goed voorbeeld aanmoet geven.''

willende maken , zeide@

van Jongens ,zijn onderdanenMaar Charlie wilde niettoegeven , en poogde daarom het ge-

Sprek over een anderen boeg te wenden. Hij maakte den kleinen

maar als men ved vanziet liJ'den.''

was llosa ,'' zeide hij opbeer-''

206

oorring van zijn horlogebandje 1os ,de woorden :

en reikte hem Rosa toe met

lk heb mijn woord gebroken ; daarom geef ik je dezeu ringterug, en ontsla je van ons contract. Het spijt mij, dat ik 't ge-daan heb ; maar ik vind het een dwaze belofte, en ben niet voor-nemens haar te houden. Kies nt1 eenwilt , tot mijn straf.

lk kan er toch slechts Jén

aar oorbellen , zooals jePJe hebt recht om ze te dragen-''

dragen ,'' antwoordde Rosa, ,ywantArchie zal zijn woord wel houden ; daar ben ik zeker van.''Hij haalde zijn schouders op en wierp den ring in haar schoot.

Rosa stond het huilen nader dan het lachen ; ze stond op enzeide op een toon , die , hoe streng hij moest schijnen , haar in-wendig gevoel verried :

Je bent in 't geheel de jongen niet , waarvoor ik je hield, enik heb geen greintje achting voor je. Ik heb getracht , je goedte maken je hebt niet gewild - ik zal er geen voet meervoor verzetten. Je praat veel van een gentleman te zijn ; maardat ben je niet ; want je hebt je woord gebroken en ik kan jenooit weer vel-trouwen. Je behoeft me niet tlmis te brengen. Ik>1 't M ary we1 vragen.''Dit zeggende , ging zij de kamer uit , en liet Charlie in de

hoogste verbazing achter. Ze was zoo zelden boos, dat haar knor-righeid een diepen indruk op de jongens maakte.Haar boosheid eindigde in 't storten van tranen , toen ze haar

goed in 't kleedkamertje aandeed. Ze veegde ze weg , zeide TanteClara goeden âvond , en ging toen naar beneden om de meid teroepen. Maar deze was uit en de huisknecht was ook niet thuis ;om dus niet in gevaar te zijn van toch door Charlie thuis gebrachtte moden worden , 't geen haar nu tegen de borst stuitte ,

sloop zij de achterdeur ttit.Maar ze had bniten den waard gerekend ; want nauwelijks

had ze de deur achter zich toegetrokken , of ze hoorde eenwelbekenden stap , en de prins stond naast haar en zeide op

207

een toon van boetvaardige beleefdheid , die Rosa's toorn eens-klaps ontwapende :Je behoeft niet tegen me te spreken , als je niet wilt. Maar>>

ik zal je uaar huis brengen-''Ze keerde zich om , stak hem haar hand toe , en antwoordde

hartelijk :lk was boos. Vergeef 't mij en laat ons weer vrienden zijn.'':5 )Deze handelwijs deed meer goed dan een dozijn preeken

hadden kunnen doen; hij leerde er uit , dat 'Rosa in praktijk bracht,wat ze predikte.Dat is lief van je.

en zal ik Archie'sNu behoef je niet alleen te loopen ,

weet , dat ik , zoolangbroeders of zusters hebdôr

plaats vervullen , tot hij terugkomt. Je. -

MJ mijn vriend was , nooit het gemis aangevoeld. Sinds we echter niet met elkan-

is 't mij zoo eenzaam-''omgaanDeze opwelling van vel-trouwen bevestigde Rosa in haar

voornemen om de verzoening tusschen de twee neven totstand te brengen ; thans echter sprak ze er geen enkel woordmeer over , en scheidden ze als de besto vrienden.Den volgenden dag ging ze naar Archie . deelde hem zooved

zij noodig oordedde van haar gesprek met Charlie mede , en ver-zocht hem te vergeten en te vergeven.

Dat wil ik volgaarne doen ,'' antwoordde hij , ,,ofschoon>>ik gelijk heb. lk mag Charlie graag en hij is de beste jon-gen , die er leeft ; maar hij is wat onstandvastig van karak-ter , en dat zal hem in 't verderf brengen , als hij niet oppast.Terwijl vader thuis was had ik het met dezen zoo drak , datCharlie mij weinig zag , en zoo is hij in een troep jongerlsgeraakt , die mij niet bevallen. Ze vertellen hem , dat lïijstandvastig en mannelijk moet zijn , ze vleien hem en leerenhem allerlei verkeerde dingen te doen als spelen om geld ,

weddingschappen en dergelijke. lk kon dat niet lijdelijk aan-den en heb er hem over onderhouden. Kon ik het helpen , dathij dit kwaad opnam ?''

208

Hij is bereid om je de hand der verzoening te reiken , alsge maar niet veel zegt , en heeft mij bekend , dat hij ongdijkhad. lk geloof echter niet , dat hij dit bij u erkennen zal, tenminste niet in woorden-''Dat behoeft ook niet ,'' hernam Archie. ,,Als hij maar die!)

jongens wil laten loopen , en tot ons terugkeeren , dan zal ikzwijgen en niet preeken. Maar ik vrees , dat hij aan die jon-gens gdd schuldk en dan zou hij niet gaarne den omgangmet hen afbreken , voor hij dat betalen kan. lk hoop vanniet ; maar ik darf 't hem niet vragen. Steve weet er meer van ;die is altijd bij den prins , meer dan mij wel lief is.''lk geloof ook dat Steve er van weet , want hij praatte over

eeeschulden , toen ik hem . . .''zweeg ze eensklaps ; maar Arcllie drong er op aan en

ze verhaalde hem alles. Daarop duwde hij haar een mtmtbiljetvan vijf dollars in de hand en zeide met verontwaardiging :Doe zoo iets nooit weer , Rosa , en sttmr Steve naar mij

toe , a1s hij bang is om naar zijn vader te gaan. Charlie weetdaar niets van ; hij zou geen penning van een meisje willen leenen.Maar dat is juist het ergst. Steve ziet hem met zulk een achtingaan , dat Iûl' hem in alle dingen poogt gelijk te zijn. Zeg ergeen enkd woord van ; ik za1 alles in orde brengen , en niemandzal er van weten.''

Ilier

En je zultlk beloof

i-nz Jbeiden gearmd de laan opkomen.glimlachte de knapen vriendelijk toe.

Dat is onze kleine vredemaakster ,'' zeide Archie , haar harte-

lijk de hand dl-akkende.En mijn kleine zuster ,'' voegde Charlie er bij.

HijZe vloog naar de deur, en

je met Charlie verzoenen ?''lt * ''J0.

hield woord. Reeds den volgenden dag zag Rosa hen

VIER EN TWINTIGSTE HOOIIDSTUK.

wIE ?

Nu weet ik, Oom, waal-toe de meisjesop de wereld zijn ''zeide Rosa dien dag tegen haar oom.

En waartoe dan , lieve ?''Om

Vroeg de dokter.

en vond ,maar dat zei

op de jongens tedat de meisjes

PaSSOn.liever eerst

Phebe lachte, toen ik 't zei,OP dch zelf ioeten passen ;

xooals ik.''Zeyomdat zegeen zeven neven heeft,Je hebt beiden gelijk , Rosa. Want a1s je op z6ven jongens

ast verbeter je tegelijk een meisje-''P ,Ei, doe ik dat, Oom ? lk ben er blij om. 't Is echter, alsof

ik de gotwernante ben van die zeven jongens ; want bij alles water is , komen ze tot mij en vragen mij om raad. En dan raad-pleeg ik u dikwijls eerst in 't geheim en staan ze verbaasd overi-n wijsheid.''mlJuist mijn kind. Maar je hebt iets op 't hart ; dat merk ik

we1 , qn al wat je zegt, is maar een inleiding.''Rosa sloeg haar arm om zijn hals.

op dit oogenblik mijn bijzonder toedcht noodig.Hij noemde mij zijn zuster. Wat kan ik nu doen, om een warezuster voor hem te zijn ?''Wel , een maand bij Tante Clara gaan logeeren.ALCOTT. Nichtje met zeven neven.

Charlie heeft

Het beste14

210

geneesmiddel voor Charlie is je dagelijksche nabijheid.''Dus wilt ge zeggen , dat ik het hem in zijn mama's httis

zoo prettig moet maken , dat hij thuis blijft en geen kwaaddoet?''

J - t ''I'IIS .,,Maar hoe zou ik het hem prettig kunnen

nen alleen de jongens.''O , aan de jongens zal hij geen gebrek hebben ; want ze zwer-

men altijd om u als d' e bijen om hun koningin-''Tante Plenty zegt, dat ze hier vroeger nooit zoo drlzk kwa-

men. lk vind het echter heel nattmrlijk.''

maken ? Dat kun-

Ons klein, zedig meisje weet zeer goed , welk een trekpleisterzij is ,'' zeide de dokter, te-ijl hij haar wang streelde. ,,Je benteen magneet , Rosa , en a1s ik je bij Tante Clara verplaats , zultge de jongens daar evenzeer aantrekken en Charlie zal zoo ge-lukkig thuis zijn, dat hij niet meer om zijn ondeugende makkersdenkt.''

zeide Rosa.lk ben besloten om te gaan , Oom ,''#: . TanteClara heeft mij al zoo dikwijls gevraagd, en ze zal wat blij zijn4at ik eens bij haar kom logeeren. lk zal mij wel wat moetenopschikken en laat dineeren en vrij wat ' gezelschap zien en mijheel deftig aanstellen ; maar ik za1 mijn , best doen om er mij inte schikken ; en mocht dat mij niet gelukken, welnu, dan loopilcwegZoo werd dit vastgesteld , en ging Rosa, zonder over de ware

bedoeling te spreken, bij Tante Clara logeeren.van de bijen gezegd had , bleek nu de volle waarheid te zijn :de jongens vlogen weer om hun koningin , en Tante Clara kon't niet opkrijgen , dat ze zooveel bezoeken bij haar aqegden , zelfs

Wat Oom M ec

bij haar dineerden en menigen vroolijkenOharlie wist niet , wat hij doen zou , om zijn dankbaarheid aan

avond doorbrachten.

zijn kleine zaster'' te toonen ; maar hij begreep zeer goed ,waarom ze bij zijn mama was komen logeeren , en was er haardankbaar voor.

kom weer bij u.''en

21t

Dikwerf verlangde Rosa naar 't oude huis ; maar daar zeer , in weerwil van Phebe's tegenwerping , van overtuigd was ,dat ,de meisjes alleen op de wereld waren , om op de jon-gens te passen ,'' vond haar liefdevol hart er vreugde in ,om de taak , die zij op de schouders genomen had , met allenijver te volvoeren.De proef gelukte zoo goed , dat , toen de maand om was ,

Mac en Steve op han beurt om een bezoek vroegen en Rosaer heen ging. Ze nam voor , het zoo te maken , dat de knor-rige Tante Jane , a1s de maand oln was , net als Tante Clarazou zeggen : ,,lk wou dat ik je mijn heele leven bij mij konhouden, lieve-''Nadat M ac en Steve hun beurt gehad hadden , hielden Ar-

clïie en Co. haar een week of wat voor zich ; en hier bevondRosa zich zoo op haar gemak , dat ze er wel haar geheele

willen blijven , als ze er Oom Alec bij had kunnenleven hadhebben.

Natuurlijken met een

Myra niet worden overgeslagen ,geheimen angst ging Rosa naar 't ,,Mausolelzm ,''

zooals de jongens Myra's huis noemden. Gelukkig woondeTante Myra dicht bij Tante Plenty en kwam dokter Alechaar zoo dikwijls bezoeken , dat die maand minder treurigomging dan ze wel gevreesd had. Dikwijls maakte Rosa TanteMyra aan 't lachen , en zoozeer werkte haar tegenwoordigheidop 't anders zoo naargeestige huis , dat Tante vergat haarpll' len en elixers in te nemen ; want na de lange wandelin-

gen en rijtoeren sliep ze beter dan op haar morphine.Zoo vloog de winter snel voorbij en was 't Mei , eer llosa

weer voor goed thuis was. Ze noemden haar nu het maand-roosje, omdat ze een maand bij ieder van de tantes had door-

naocht Tante

gebracht.llokter Mec was zeer verheugd , dat 'hij zijn schat had te-

ruggekregen ; maar toen de tijd naderde , dat het proefjaarzou eindigen , was hij zeer bang , dat Rosa zou wenschen , de

14*

212

volgende twaalf maanden bij Tante Jessie door te brengen ,of misschien om den wi1 van Charlie , bij Tante Clara. Hijliet er zich echter niet over uit ; maar zag met pijnlijke on-nlst den dag tegemoet , waarop de zaak zoa beslist worden.Rosa was na heel gelukkig en 't grootste deel van den

dag btziten , waar de lente alles heerlijk deed ontluiken. De#

oade wilde kastanjes kregen al bladeren , enkele bloemen bloei-den reeds , de vogeltjes zongen om 't zeerst in de takken , enelken dag werd ze met een koor van vroolijke stemmen be-groet , clie riepen : ,,tloeden morgen , nichtje ! vindt je 't geenschoon weder ?''Niemand wist den met

Rosa begonnen was ,Zaterdag namiddag echter wareu alzaten ze gezellig te praten , toen doktermet twee photografiën in de hand.Herkent ge dit ?'' vroeg hij aan

het dichtst bij hem zat en aan wie hij

juisten datam ,niemand dan de

Tante Clara , die toevalligeen der beide photografiën

waarop 't proefjaardokter zelf. Op zekerende tantes bij elkander , enM ec de kamer binnentrad

overreikte.O ja , zeer goed ,'' antwoordde zij. ,,Dat is Rosa , toen>> >

ze hier kwam. Juist die droevige , onkinderlijke uit-en dat magere gezicht met die groote donkeredrukking

1:oogen.

T oen portretje was rondgegaan , erkenden allen , dat hetop en top Rosa was , zooals zij er een jaar geleden had uit-gezien.andere

Daar nll dit punt in orde was , Eet de dokter de

photografie rondgaan , die Rosa voorstelde, zooals zzijnu was. M len vonden , dat het uitmuntend geleek.Er was zeker een treflbnd contrast in het bloeiende , glim-

lachende meisje met haar geestige oogen en dat trearige , ma-gere kind. Alec zette nu beide photografiën op den schoor-steenmantel , beschoawde ze met een ontzaglijke zelfvoldoening,keerde zich toen om en zeide , terwijl hij naar de beide portret-ten wees :

213

't Proefjaar is om. Hoe vindt ge, dat ik geslaagd ben ,dames ?'''t Jaar al om ! Hoe is 't mogelijk !'' riep Tante Plenty uit.Ge hebt er eer van ,'' zeide Tante Peace.Ze is zeker veel voonlitgegaan ; maar 't is en blijft een

zwak vaatje j waarop men niet bouwen kan ,'' zeide TanteMyra.

W at haargezondheid aangaat ,'' zeide Tante Jane ; sdan moetik zeggen , dat ge uitmuntend geslaagd zijt !''lk ben 't volkomen met u eens ,'' voegde Tante Clara er bij.

En ik durf nog verder gaan,; want ik geloof werkelijk, datAlec een wonder aan dit kind verricht heeft. Binnen twee of

drie jaren zal ze een schoonheid zijn.''lk wist vooraf , dat hij slagen zou en het doet mij goed , dat

ij 't allen erkent ; want hij verdient meer vertrouwen dan ge weetgen meer lof, dan hij ooit verwerven zal,'' riep Tante Jessie, in dehanden klappend.

lk dank u voor uw aller oordeel ,$3 zeide de dokter zeertevreden. vraag ik : zal ik vool-tgaan ? want dit jaaris maar een begin geweest. Niemand van u weet hoeveel hinder-palen ik heb moeten overwitlnen , hoeveel misslagen ik begaanheb , hoeveel studie 't mij gekost beeft en hoeveel angst ik me-nigwerf heb uitgestaan. Myra heeft gelijk Rosa is een teerschepsel , even geschikt om snel in den zonneschijn te bloeien a1szonder zon te verwelken. Ze heeft geen bijzondere kwaal ,maar het teere gestel harer moeder , en er behoort de meeste be-hoedzaamheid toe , om zulk een vurigen geest te beletten dat fjngeorganiseerde lichaam te veel te vermoeien. lk geloof , dat ikden goeden weg gevonden heb , en er , met uw hulp , een be-minnelijke en edele vrouw van za1 maken , die ons allen tot eerverstrekken zal-''

En nu

Een oogenblik hield de dokter op ; toen vervolgde hij :Ofschoon ik haar voogd ben , wi1 ik niet zelfzuchtig of

willekeul'ig zijn en zal ik Rosa vrij laten om te kiezen , bij

214

wie van ons ze 't volgend jaar haar intl'ek wenscht te nemen.E1k van ons wenscht nataurlijk , dat hij of zij de gekozenemocht zijn. Juist , opdat ze in staat zou wezen , een keus tedoen , moedigde ik het dezen winter aan , dat ze bij 11 allen eenmaand zou blijven en beoordeelen kon t waar ze zaich 't geluk-kigst gevoelde. ls dat dus niet de beste weg ? Wilt ge tz ver-

binden , bij haar keus te berusten , zooals ik zal doen , als ze mijIliet kiest ?''

Ja , dat willen we ,'' riepen allen ,dat Rosa haar zou kiezen en blij inheel jaar bij zich te zullen hebben.Goed ,'' hernam de dokter. ,,Zij zal wel spoedig hier ko-

men en dan stellen we de zaak voor een jaar vast.echter , dat het een gewichtig jaar zal zijn ; want ze heeft eerlgoeden zet gekregen en zal nt't snel opbloeien , als er op haar

Bedenkt

gepast wordt. lk bid u dus : indien ze bij tz komt ,breek dan mijn werk niet af en handel wijs en zacht metmt'n lief meisje ; want als haar wat overkwam , zou 't mijn hartbreken.''Eensklaps wendde llij zich weer naar de beide portretten.

De dames wisten , hoe lief het kind den man was , die haarmoeder jaren geleden had liefgehad en nq al zijn geluk vond in't opkweeken van Rosa , die zoo sprekend op haar geleek.Daar klonk een vroolijk geluid van gelukkige stemmen uit den

tuin.en kwamen dartel binnen , beladen met hun buit.

De neven waren met Rosa aan 't bloemen plnkken geweest

Hier is ons lief Schotsch roosje met al haar doornen eraan ,'' zeide dokter Mec , terwijl hij zijn pleegkind naoogde , dathaar mandje met vroege bloemen en frissche bladeren aan TantePeace bracht.

gestreeld door de hoop ,'t voontitzicht van haar een

Laat dien rommel in 't voorhuis , jongens ,'' zeide TantePlenty tegen den luidruchtigen clan , ,,en ga bedaard zitten , als'e ten minste Mer wilt blijven ; want we zijn bezig-''JNatutulijk willen we hier blijven , Tante ,'' zeide 't opper-1)

215

hoofd. ,,We zouden niet raag op zaterdag onze thee missen.':gDokter Mec vertelde aan Rosa en de jongens , wat er ver-

handeld was , en hoe zij zou mogen kiezen , bij wie ze 't vol-gende jaar wenschte te wonen. In plaats van daardoor stiltete erlangen , was er nog meer geweld : want ntl begonnenal de jongens tegelijk ,,ons nichtje'' te smeeken en te bidden ,om haar over te halen , bij hen in huis te komen. Maarop een wenk van Tante Peace was alles stil , en zei Rosanaet een blos OP de Wangen en een snaeekenden blik OP deaanwezigen :

i* e-OP m J gsteld is ; daarom vind ik het maar 't best , omgaan , die mij 't meest noodig heeft.''Neen , lieve. Je moet dengene kiezen , van wie je 't meest

houdt, en bij wie je 't liefst zoudt wonen.''Als dat het geval is ,'' riep Rosa uit , ,,dan weet ik best ,

bij diengene te

van wien ik 't meeste houd en bij wien ik 't gelukkigst vanallen ben , en ik kies Oom. e mij hebben , Oompje ?''ïOom Alec breidde zijn armen wijd uit , Rosa vloog er in en

hing hem om den hals.

Wilt

't ls hard om te kiezen , wanneer iedereen zoo#>

De jongens , die bij de tantes de waterlanders te voorschijnzagen komen en niet erg op dergeltke tooneelen gesteld waren ,gaven elkander de hand en deden een rondedans om Oom M ecen Rosa , zingende :

We dansen om ons roosje ,>>Een roosje schoon van kleur.''schaterend van lachen uit de al-men vanWaarop Rosa ,

haai oom vloog en zich in hun kring schaarde. Doch nu was't nog erger , en ging 't nog lustiger toe. Daar kwam Phebe

aan de deur kijken , ioot haar vogellied , en nu was het , a1swaren de vogelen van buiten uit de boomen naar binnen gevlo-gen , om de dartdheid te aanschouwen van

I

XEN NICHTJE MET ZEYEN NEVEN.

I N H O U D.

1. Twll Mllszls .lI. DE cluA.x111. DE ooMs1V. DE TAxl'xs .V. EEN szxlœ EN EEx DoosV1. ooM Alœcs KAMER . . ,Vll. Elx Toclll'zl xAwx cluxA .V111. wAT ER vAx wlRolX. PHEBE'S GEHEIM .X RosA's OPO>Y>ZRING*X1. DE Aavz Mwc. . .Xl1. DE AxoxaE zoxGrxs.XIII. cosEv coaxEa . .XIV. EEN GELUKKIGE VERJAARDAG .XV. OORRINGEN .XV1. BROOD EN KNOOPSGATENXVII. EEN coxTawcT . .XV1I1. DE NIEI- E Mooz .XIX. HET SKELET.XX. ONDER DEN HULSTTAK .XXI. EEx scllalK . . . .XXII. w>mlt AAN olx wlxK>zL.XXIII. vlazolxlxl.XXIV. wIE ? .

Blz . 5„ 13„ 2 3„ 35„ 42„

5159

„ 68„ 75„ 84„ 92„ 99„ 108„ 115„ 127„ 138„ 147„ 154„ 164„ 171„ 182„ 192

201„ 209

Bij den Uitgever dezes zlet mede het Iieht :

P.

3J I I Wtof

EEN

J. ANDRIESSEN 1

+ 2 > 1 T 2 2 * aeh en vloed in het Ieven.

VOLKSBOEK VOOR JONGENS.Tweede dtuk.

;st 2 zlatgn. Ing. J û,09 ; gsl). in linn. J 1,25.

P. J. AXDRIESSEX ,

Të82gEEï ïàL 25 2'àà8,nf wat een meisje te jenieten en te Ieiden heeft eer zij de

wereld in is.I'wfslù lrllk. Kst 1 ?latsn gshûnlsn in linn. f 1,04.

P. J. ANDRIESSEN ,

DE GENTSOHE VRIJHEIDSZOO ,NEEN EPISODE Ulrf DE GESCHIEDENIS VAN VLAANDEREN.

1 3 3 5 1 3 4 5.:tt 1 glatsn gsllgnlgn in linnsn J 1,04.

D 'P. J. ANDRIESSEN ,

K r 2D '2 I 2 :X 1 9Letterkunde.of Vijftien jaren #an den bloeitijd onzer

1 6 2 3- 1 6 3 7.lgrle lrqk. :st 1 glatsn pà. in linn. J 1,04.

P. 1. A N D R I E S S E N.

Dù zuiioûst &= :' gank v&L L'pning ,nf de Iaatste Ievensjaren van lonst van den Vendel.

1657- 1659.Tw#f1# dI'nk. :dt 1 ?tatsn pà. in linn. / ljoû.

P. J. ANDRIESSEN ,Zl?en onderdrukte Koni-ng8zoon,

of de Jeugd van Frederik den Grooten van Pruisen.'lksctls èllk. XCt 1 glatdn jsà. in linn. J 1 ,0p.

P. J. ANDRIESSEN,V O RST EN D IO H T ER,

of hoe Pruisen onder Frederik den Tweede groot werd.ïsl 1 platgn in ggà. in linnin J 1,09.

P. 1. â N B R l E S S E N ,H O N IN G R N Y M R D H R R R ,

of de laatste dertig jaren van Frederik den Groote.1 7 5 6 - 1 7 8 6.

XCt 1 ?laten gtàanlgn in Iinnsn J l,0û.

P. J. AxpalxssEx ,

DOOR EXT KRXEPXLBO8CE T0T DXX TROOX,of de jeugd van Koningin Elisabeth van Engeland.

ïst 1 platgn pàpnlsn in Iinnsn J l,0q.SVZANNA ANDATKIASAN.

22225 Eï 2222ï22 22 E2T yEZZLIJ? 2? 2254242222.:st l jaat gellentlgn in linnen J l,q4.

A o A T H A ,

P Mw w W 3 h-fw W ' IA oVERIIAAL vOOlt MEISJES.

ïtt 1 platsn geàentlsn k linnen J 1,04.

LOUISE M. ALCOTT,

M EISJES N AA R M IJN H ART ,:#t 1 ?latin gtàûnlsn in linnsn J l,9p.

L0U ISE M. ALOOTT,

2;ù1len 'n &nl'r klpin gopl.ï?t 1 platsn gehenlsn in linngn f 1,09.

H. BEEOHER STOWE ,

of de gave om alles van den bestei kant te bec ken.#gt 1 glatsn pàenlsn ln linnsn J 1,04.

LUOIEN BIART ,

1:22 y2IEï2E# (22ëgEëI E# @à8I2#).%st 1 glatsn psàpntltn in Iinngn J 1,09.

MlvRouw COLOMB ,

G/A X IA W W ? 1 r T T *W a#?t 1 ?latsn pgàontlgn in liznsn J 1,9(j.

W . DEGENHARDT,

1- - Z- r 1- . - U- 2- 2- 'LEERZAAM PRENTENBOEK.

I'wgttlg drllk. ?rijs in (artnn mst 8 glatsn f l,!q.Op aangename en Onderhoudende wijze wordt aanschouwelijk en

beweegbaar de Thermometer , Barometer, Klok en Kompas voorgesteld.

I N A V A N

W :'

D 0 R T ,

?2EITI@2 ë2Eq 5 0222112228 KI8EàE2,41st 1 platsn rsàontltn in linllsn f 1,0q.

E L 1 Z A B E T H ,

W1T TK 11N XIJX; KINDXRXN YXRTXLDA.#st 1 plattn ptllondtn in lillntn f 1,9p.

lo t4Z A D ? Do%

BXT8Y 7lX EIRPXN XX HlRX 0X::71:%EEN VERHAAL VOOII JONGE DAMES.

àltt l glaat gsllolltlsn in lindsn f 1,0p.

a. 4. à. :9:#Q:;:QR.D R H R I D R W R R A R N .

àlkt 1 gskl. platdn gssartonlltsrd J (,8j.Dm LAUCKHARDT ,

V ZRE A LZ; V ûûR D; JZ7 QD,MET EENE VOORREDE YAX

Ds. R. KOOPMANS VAN BOEKEREN,Predikant te f6ï#ép.

ç?1,. in linn. mgt 1 ?lattn f 1,0p.

MISS M AC-INTOSH.(AUNT KITTY).

Dri8 7ert8lling8n voorDOOR

21 R 0L IX l,(Mej. â. c. WIIBRANBS-)

çgàentlsn in linnsn mst 1 platsn J 1,*.

X. D:I REUS ,

SCFRRP RX ZICET OF XXX1 XX CORXRADFVR.Ktt l ?laat ggànntlgn in Iinnsn J l,9û.

M8iîJ'8s1

> . D? Lqlll/aH ET ZANQQEZELSCHAP TE W IJVELDE.

ïet l plaat gebentlen in linntn J 1,*.

BtNtDICT HENRI REVOIL ,MwD 2 ZW M L D 1% P A JM XI

oMET VOORBERICHT VAN

P. J. AN DR IE SBEN .

'fwstle lrnk. çsbontlgn in linnsn J 1.04.Inpnaail mtt litàelr. nmslap J l,6û.

EZT1. T I L LOTSON

7:T:c::nc7nnc i:incsnsàn.Zen t&fereel uit Ge vervelging ;erDeepsgezinien in Neierlani,

ïgt ) ?lattn , gslmntltll in Iinno J 1.94.

DE FlTT GUIZ@T.

::::'L VQQZ I:KD'2'Keûsànnlsn iR linns: Jr 2,14.