Profielschets van jonge bekeerlingen
1
© Copyright 2015 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Woensdag, 22 juli 2015 Moslima’s in echokamers Moslima’s in echokamers RADICALISERING Bekeerlinge reageert vaak door zich terug te trekken en het gezelschap te zoeken van gelijkgestemden De 24-jarige Sittardse die eind mei naar Syrië vertrok en haar vriendin uit dezelfde stad die vorige week huisbezoek kreeg, zijn bekeerlingen. Vrouwen die op jon- ge leeftijd moslima werden. Soms gaat dat helemaal mis. Waarom? En hoe? door Johan vd Beek en Claire v Dyck V V olgens schattingen be- keren zich jaarlijks vijf- honderd Nederlandse vrouwen tot de islam. Niemand weet dat ze- ker. Er is namelijk geen registratie. De antropologe Vanessa Vroon- Najem ziet de aantrekkingskracht in de „concrete en praktische hand- vatten die de islam biedt voor het integreren van spiritualiteit in het dagelijks leven”. De vrouwen die het gelukkigst zijn in hun (nieuwe) geloof, zijn vaak de vrouwen waar- bij de bekering een geleidelijk pro- ces is geweest. Het beeld bij jonge vrouwen die zich, meestal vrij snel, bekeren ziet er anders uit. Deze ‘zusters’ of sisters pik je er op Face- book zo uit: jonge vrouwen die zich hebben bekeerd, hun voor- en achternamen hebben afgezworen en zich Oum of Umm (moeder), Aïcha (refererend aan de kindbruid van Mohammed) of Iman (gelovig) noemen. Velen kiezen een avatar waarop ze met niqab zijn te zien. Familie en vrienden hebben er vaak geen begrip voor dat hun ge- liefde kind of vriendin plots ritue- len, kleding en opvattingen om- armt die ver af staan van hun se- culiere leven. Soms verbannen ouders (of één van hen) hun doch- ter. De bekeerlinge reageert vaak door zich terug te trekken en enkel nog het gezelschap te zoeken van gelijkgestemden. Wie de tijdlijnen van de Limburgse Umms bekijkt, valt een aantal din- gen op. Velen hebben nauwelijks meer vriendinnen met Nederland- se namen. Ook opvallend: de to- pics die ze met elkaar delen, beper- ken zich tot het geloof, opvoeding en het bereiden van halal maaltij- den. Uitgaan, make-up, mode, mu- ziek, films: afwezig. Entertainment blijft beperkt tot het plaatsen van citaten uit de koran, vaak op poëzie- albumachtig behang met bloemen, zonsondergangen of leeuwen. De volledig gesluierde vrouw is vaak een ideaalbeeld. Niet alleen het afwijzen van wat niet-moslim is (zoals vrouwen die zich met warm weer als ‘hoeren’ kleden), maar ook het langs de halal/haram-meet- lat leggen van moslima’s van ge- boorte is een constante. Deze krant sprak de afgelopen maanden met moslima’s van ge- boorte in Limburg die aangaven zich ongemakkelijk te voelen bij het gedrag van hun bekeerde ‘zus- ters’. Terwijl zij zelf met een spiri- tuele reis bezig zijn, worden ze ge- confronteerd met vrouwen die soms binnen een paar maanden een losbandige levensstijl via de binnenbocht inruilen voor de is- lam en direct doorschieten richting niqab en opgeheven vingertje. Roomser dan de paus dus, al is dat bij bekeringen van alle tijden, en ook zichtbaar bij bijvoorbeeld born again christians. Deze moslima’s zijn veelal niet echt bezig met ant- woorden zoeken op levensvragen, maar met bijzaken zoals de vraag of je wel of niet je wenkbrauwen mag epileren. Het ‘onder elkaar’-ka- rakter van zustergroepen heeft nog een opvallend, gemeenschappelijk kenmerk: er wordt niet of nauwe- lijks gereflecteerd op de actualiteit. De gruwelen van IS in het kalifaat, de bomaanslag in Turkije deze week, de moordpartij onder toeris- ten in Tunesië: het blijft onaange- roerd. Het compleet negeren van re- guliere media (of die bestempelen als ‘westerse propaganda’) is een kenmerk van radicaliserende mosli- ma’s. Dat blijkt uit onderzoek van onder meer Marion van San, hoog- leraar en criminologe aan de Uni- versiteit van Utrecht. Maar ook bij de (nog niet) geradicaliseerde nieu- we, jonge moslima’s lijkt het alsof ze in een vacuüm leven, volledig af- geschermd van de buitenwereld. Zij houden zich bezig met koekjes en cakes bakken, islamitische kle- ding (ver)kopen, zusterbijeenkom- sten en het bijwonen van lezingen van ‘broeders’. Met een informatie- dieet dat zo eenzijdig is, wonen zus- ters op internet in echokamers van het eigen gelijk. De landelijke dis- cussie over radicalisering en extre- misme en in het bijzonder de rol van het islamisme, de politieke is- lam, gaat ogenschijnlijk aan hen voorbij. Het is een wereld waarin, aan de oppervlakte, niets gebeurt. Totdat de trein of het vliegtuig rich- ting kalifaat wordt genomen. Typische voorbeelden van berichten van ‘zusters’ op sociale netwerken zoals Facebook. illustratie Robert Muts
-
Upload
claire-van-dyck -
Category
News & Politics
-
view
22 -
download
0
Transcript of Profielschets van jonge bekeerlingen
© Copyright 2015 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Woensdag, 22 juli 2015
Moslima’s in echokamersMoslima’s in echokamersRADICALISERING Bekeerlinge reageert vaak door zich terug te trekken en het gezelschap te zoeken van gelijkgestemden
De 24-jarige Sittardsedie eind mei naarSyrië vertrok en haarvriendin uit dezelfdestad die vorige weekhuisbezoek kreeg,zijn bekeerlingen.Vrouwen die op jon-ge leeftijd moslimawerden. Soms gaatdat helemaal mis.Waarom? En hoe?
door Johan vd Beek en Claire v Dyck
VV olgens schattingen be-keren zich jaarlijks vijf-honderd Nederlandsevrouwen tot de islam.Niemand weet dat ze-
ker. Er is namelijk geen registratie.De antropologe Vanessa Vroon-Najem ziet de aantrekkingskrachtin de „concrete en praktische hand-vatten die de islam biedt voor hetintegreren van spiritualiteit in hetdagelijks leven”. De vrouwen diehet gelukkigst zijn in hun (nieuwe)geloof, zijn vaak de vrouwen waar-bij de bekering een geleidelijk pro-ces is geweest. Het beeld bij jongevrouwen die zich, meestal vrij snel,bekeren ziet er anders uit. Deze‘zusters’ of sisters pik je er op Face-book zo uit: jonge vrouwen diezich hebben bekeerd, hun voor- enachternamen hebben afgezworenen zich Oum of Umm (moeder),Aïcha (refererend aan de kindbruidvan Mohammed) of Iman (gelovig)noemen. Velen kiezen een avatarwaarop ze met niqab zijn te zien.Familie en vrienden hebben er
vaak geen begrip voor dat hun ge-liefde kind of vriendin plots ritue-len, kleding en opvattingen om-armt die ver af staan van hun se-culiere leven. Soms verbannenouders (of één van hen) hun doch-ter. De bekeerlinge reageert vaakdoor zich terug te trekken en enkelnog het gezelschap te zoeken vangelijkgestemden.Wie de tijdlijnen van de LimburgseUmms bekijkt, valt een aantal din-gen op. Velen hebben nauwelijksmeer vriendinnen met Nederland-se namen. Ook opvallend: de to-pics die ze met elkaar delen, beper-ken zich tot het geloof, opvoedingen het bereiden van halal maaltij-den. Uitgaan, make-up, mode, mu-ziek, films: afwezig. Entertainmentblijft beperkt tot het plaatsen vancitaten uit de koran, vaak op poëzie-albumachtig behang met bloemen,zonsondergangen of leeuwen. Devolledig gesluierde vrouw is vaakeen ideaalbeeld. Niet alleen hetafwijzen van wat niet-moslim is(zoals vrouwen die zich met warmweer als ‘hoeren’ kleden), maarook het langs de halal/haram-meet-
lat leggen van moslima’s van ge-boorte is een constante.Deze krant sprak de afgelopenmaanden met moslima’s van ge-boorte in Limburg die aangavenzich ongemakkelijk te voelen bijhet gedrag van hun bekeerde ‘zus-ters’. Terwijl zij zelf met een spiri-tuele reis bezig zijn, worden ze ge-confronteerd met vrouwen diesoms binnen een paar maandeneen losbandige levensstijl via debinnenbocht inruilen voor de is-lam en direct doorschieten richtingniqab en opgeheven vingertje.Roomser dan de paus dus, al is datbij bekeringen van alle tijden, enook zichtbaar bij bijvoorbeeld bornagain christians. Deze moslima’szijn veelal niet echt bezig met ant-woorden zoeken op levensvragen,maar met bijzaken zoals de vraagof je wel of niet je wenkbrauwenmag epileren. Het ‘onder elkaar’-ka-rakter van zustergroepen heeft nogeen opvallend, gemeenschappelijkkenmerk: er wordt niet of nauwe-lijks gereflecteerd op de actualiteit.De gruwelen van IS in het kalifaat,de bomaanslag in Turkije deze
week, de moordpartij onder toeris-ten in Tunesië: het blijft onaange-roerd. Het compleet negeren van re-guliere media (of die bestempelenals ‘westerse propaganda’) is eenkenmerk van radicaliserende mosli-ma’s. Dat blijkt uit onderzoek vanonder meer Marion van San, hoog-leraar en criminologe aan de Uni-versiteit van Utrecht. Maar ook bijde (nog niet) geradicaliseerde nieu-we, jonge moslima’s lijkt het alsofze in een vacuüm leven, volledig af-geschermd van de buitenwereld.Zij houden zich bezig met koekjesen cakes bakken, islamitische kle-ding (ver)kopen, zusterbijeenkom-sten en het bijwonen van lezingenvan ‘broeders’. Met een informatie-dieet dat zo eenzijdig is, wonen zus-ters op internet in echokamers vanhet eigen gelijk. De landelijke dis-cussie over radicalisering en extre-misme en in het bijzonder de rolvan het islamisme, de politieke is-lam, gaat ogenschijnlijk aan henvoorbij. Het is een wereld waarin,aan de oppervlakte, niets gebeurt.Totdat de trein of het vliegtuig rich-ting kalifaat wordt genomen.
Moslima’s in echokamers
Typische voorbeelden van berichten van ‘zusters’ op sociale netwerken zoals Facebook. illustratie Robert Muts
