MARTIJN

POLDER 5.0 Er gaan geluiden op om ons poldermodel op te heffen, maar dat voelt als het kind met het badwater weggooien; bijna nergens ter wereld zitten werkgevers, werknemers en de politiek op deze ma-nier met elkaar aan tafel. Ons harmoniemodel wordt nog steeds door veel andere landen met afgunst bekeken. Maar de wereld is de laatste tijd als een razende aan het verande-ren en de huidige aanpak waarbij werkgevers en werknemers in de vorm van VNO-NCW en vakbonden tegenover elkaar zitten, is echt gedateerd. Het moet anders, en hier is mijn idee:Breid de SER uit met twee extra dimensies. Noem het niet langer de Sociaal-Economische Raad, maar de SCMER (of zoiets): de Soci-aal-Cultureel-Maatschappelijk-Economische Raad. In de huidige praktijk betekent Sociaal-Economisch namelijk niets meer dan ‘werkgevers en werknemers’ en dat weerspiegelt geenszins het maatschappelijke krachtenveld dat inmiddels far beyond arbeids-omstandigheden en cao’s is. Willen we met zijn allen (en dat was toch het idee achter ‘polderen’?) de maatschappelijke uitdagingen aangaan, dan moeten we breder naar de materie kijken en meer thema’s erbij betrekken: werkgelegenheid, welzijn, maar ook zorg, onderwijs, wetenschap, kunst en technologie. Er zal dan ook op een andere manier bepaald moeten worden wie er in deze SER-nieuwe stijl moeten plaatsnemen. Momenteel wordt dit aan de zittende partijen gevraagd. Tja, die gaan heus niet zeggen: ‘Geef mijn portie maar aan Fikkie, en Greenpeace mag er ook wel bij.’

ECONOMEN, OVERVLOED EN ALTRUÏSMETevens zal de rol van economen flink aan banden gelegd moe-ten worden. Economie is de wetenschap die de uitwisseling van schaarse producten bestudeert. Maar in het huidige digitale tijdperk zijn veel zaken allang niet meer schaars – of zullen dat op korte termijn niet meer zijn. Alles wat digitaal kán worden, zal digitaal worden. En alles wat digitaal is, kan oneindig gekopieerd worden zonder meerkosten. De wereld is aan het bewegen naar ‘overvloed’ en daar kunnen economen niet mee uit de voeten. Noch met altruïsme, in het verlengde hiervan. Tot voor kort was dat geen enkel probleem. Dat mensen op kleine schaal elkaar gratis hielpen, was als economische factor verwaar-loosbaar. Maar nu miljarden mensen zich via het web met elkaar kunnen verbinden en, technologisch gefaciliteerd, decentraal kunnen samenwerken, ligt dat heel anders! (Denk aan Wikipedia, waar ‘decentraal altruïsme’ ervoor heeft gezorgd dat er geen ency-clopedie meer wordt verkocht.)

THE GREATER GOODNederland is toe aan een nieuw model. Polder 5.0. Waar minder nadruk op economie ligt en meer op welzijn. Een model waarbin-nen partijen op een radicaal lievere manier samenwerken. Waar over eigen belangen wordt heengestapt en niet primair aan geld wordt gedacht, maar aan ‘the greater good’.

COLUMNMartijn Aslander is professioneel lifehacker en verbinder van

mensen, informatie en ideeën. Hij is een veelgevraagd spreker

op congressen, geeft advies aan overheid en bedrijfsleven en

is schrijver van het boek ‘Easycratie’. Zowel in zijn publicaties

als op het podium laat hij de ongekende mogelijkheden zien

van de huidige netwerksamenleving voor mens en arbeids-

markt. www.martijnaslander.nl

COLUMN

25