Michaël Schellekens, de kandidaatvan VRG Leuven op het Welspre-kendheidstornooi, ondervond dat alsje een donkerbruin vermoedenhebt, je best twee keer nadenkt al-vorens te chockeren. Het kan im-mers je kop kosten. Een Welspre-kendheidstornooi waar men eenkandidaat niet liet uitspreken, le-verde ironisch genoeg voldoende ge-spreksstof op.

Nele De Meyer

Wat beloofde een thuismatch te worden voorMichaël Schellekens, werd een wedstrijd volopschudding. In zijn tekst ‘Donkerbruin, stakhij van wal met een opsomming van eenaantal clichés die er bestaan tegenover al-lochtonen in onze maatschappij. Het publiekwerd met de stereotypische beschrijvingenvan het stelen van een hoofddeksel, over hetopruimen van vuilnis tot het poetsen vanschoenen om de oren geslagen. JurylidKristien Hemmerechts keek aanvankelijk be-denkelijk in het rond, legde vervolgens de-monstratief het hoofd op tafel en keerde despreker tenslotte de rug toe. Plots klonk ookboe-geroep op uit een hoek van de aula. Hetteken voor jurylid en studentencoördinatorMart Buekers om Michaël een halt toe te roe-pen en zijn betoog te stoppen. Vervolgensveerde Ivan De Vadder recht met de medede-ling dat hij opstapte ‘op grond van wat ik hiernet te horen kreeg’. Ook Hemmerechts besloothaar zegje te doen en nam het prompt opvoor de minderheidsgroepen in de samenle-ving. Omdat de gemoederen verhit raakten,maande jurylid Alain Verbeke aan het debatachter gesloten deuren verder te zetten.Resultaat was dat de onfortuinlijke sprekerzich diende terug te trekken uit het tornooi,er maar drie juryleden overbleven om deoverige kandidaten te beoordelen en de helftvan het publiek ontzet het hazenpad koos.Een redenaar die van zijn voetstuk valt? VRGmet het schaamrood op de wangen? Wat lieper mis? Michaël Schellekens kreeg van onsalsnog het recht uit te spreken.Veto: Wat beoogde je met je tekst?Michaël: «Ik wilde de marginalisering vanallochtonen aan de kaak stellen. De proble-matiek van sociale uitsluiting is zeer actueelen die wilde ik dan ook in de kijker zetten.Dit trachtte ik te doen met een aaneenscha-keling van racistische uitspraken, in hettweede deel van m’n betoog wilde ik die danontkrachten. Het was m’n opzet het publiekte provoceren zodat ze, op het puntje vanhun stoel gezeten, de ontknoping konden be-leven. Iedereen weet toch dat als je enkel ra-cistische propaganda beoogt, je gewoon afge-

slacht wordt? Maar goed, ik geef toe dat ikeen inschattingsfout heb gemaakt. Al blijf ikmij de vraag stellen of het om een groteinschattingsfout ging, gezien het feit dat erslechts vijf mensen reageerden opdriehonderd, waarvan er jammer genoegtwee in de jury zaten.»

Shockeren

Veto: Wat vind je van de houding van Ivan DeVadder en Kristien Hemmerechts?Michaël: «Ik rekende op de intelligentie vande jury. Als ze hun gezond verstand haddengebruikt, hadden ze toch geweten wat ikwilde bereiken? Ik kan niet begrijpen dat zeme niet het voordeel van de twijfel gaven enme lieten uitspreken. Toen De Vadder de zaalverliet, ben ik hem achterna gegaan en heb ikhem gevraagd waarom hij me niet wilde la-ten uitspreken. Hij zei enkel dat hij vertrokop basis van wat hij gehoord had. Ik bendaarentegen van mening dat een goederedevoering het hele verhaal behelst. Nu hij,en de rest van de aula met hem, het eindegemist heeft, lijkt het inderdaad alsof ik eenracistisch pleidooi hield. Bovendien vind ikhet oneerlijk tegenover de andere kandida-ten; als ik mij terugtrek uit het tornooi,waarom dient de helft van de jury dan nogop te stappen?»Veto: Mart Buekers lichtte het standpunt van dejury toe.Michaël: «Ja, hij vertelde dat de problema-tiek die ik aankaartte heel gevoelig ligt en datde K.U.Leuven bezig is met het uittekenenvan een multicultureel beleid. Het erge is datnet deze zaken ook mijn ankerpunten wa-ren. Ook mijn tekst moest de ogen openen.Natuurlijk besefte ik dat ik met m’n eerstedeel mensen zou shockeren en dat ik preciesdaarom om te eindigen sterk uit de hoekmoest komen. Wat nu achteraf als excuus uitmijn mond gekomen is, was anders het state-ment van mijn redevoering geweest.»

«Ik ben ervan overtuigd dat met een an-dere jury je een heel andere wedstrijd hadgekregen. Dat de jury achteraf een kandidaatafbreekt, daar kan ik mee leven. Maar nietlaten uitspreken? We worden aan de K.U.Leuven juist opgeleid om kritisch te zijn enmet degelijke argumenten op de proppen tekomen teneinde een deftig gesprek op gangte brengen. Als men je dan de mond snoertop het moment van de waarheid, kan je daarweinig begrip voor opbrengen. Ik blijf erbijdat als ze me hadden laten uitspreken, eentussenkomst van de jury niet nodig was ge-weest.»Veto: Van het publiek kreeg je een staande ovatietoen je je kwam verontschuldigen.Michaël: «Ja, dat gaf me vertrouwen. Hier-uit bleek toch dat de meesten wél begrepenwaar ik heen wilde met m’n betoog. Eén vande protesterende aanwezigen is trouwensachteraf zijn verontschuldigingen komenaanbieden. Ik betreur wel het feit dat eengroot deel van het publiek omwille van deuitspraak van de jury de aula verliet. Zowelvoor de andere kandidaten als voor de orga-nisatie van het tornooi was dat allesbehalveprettig. Nog erger voor hen, was natuurlijk datde helft van de jury niet meer op z’n plaats zat.»

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

nummerOnafhankelijk weekblad van de Leuvense student

maandag 28 november 2005 • jaargang 32 • 2005-2006 • www.veto.be

afgifte: Leuven 1

(weekblad - verschijnt niet

van juni tot augustus)

10

VRG-kandidaat de mond gesnoerd

(foto Jelle Goossens)

J a a r g a n g 3 2 n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 52 v toe

Leuvenfascismevrij

Op donderdag 1 december wil de Nationalistischestudenten Vereniging, oftewel de NSV, opnieuw een betoginghouden in Leuven. Die dag komen de NSV-leden samen methun sympathisanten manifesteren onder de noemer: ‘na 175jaar, België barst!’ Naar aanleiding van deze betoging willenwij, verenigingen van geëngageerde studenten in hetLeuvense, graag een andere, positieve boodschap de wereldinsturen.

Wij menen dat de NSV geen constructieve bijdragelevert aan een betere maatschappij. Deze vereniging doetgeen enkele moeite om haar eigen fascistische roots enbanden te ontkennen. Ook haar specifieke relatie met eenvoor racisme veroordeelde partij verontrust ons. We kunnendus onmogelijk haar doortocht in onze universiteitsstadongemerkt laten voorbijgaan. Haatdragende boodschappenmogen immers nooit in het Leuven dat wij kennen, voet aande grond krijgen. Extreem-rechts biedt geen oplossingenvoor de vele maatschappelijke problemen van vandaag. Hethuidige beleid slaagt er echter ook niet in een gepastantwoord te bieden op dit probleem waar het zelfmedeverantwoordelijk voor is.

Leuven heeft zich altijd geprofileerd als een open engastvrije stad, getuige daarvan zijn de meer dan 4000buitenlandse studenten die onze universiteit jaarlijks magverwelkomen. Dat is geen verrassing, want het is pas in eenverdraagzaam klimaat dat talent zich kan ontwikkelen totkennis en zo een bijdrage aan een betere wereld kanverlenen.

In de traditie van Leuven, open stad willen wij eensignaal geven tegen zowel intolerantie als apathie. Elk metonze specifieke achtergrond en identiteit zijn wij ervanovertuigd dat de holle retoriek van NSV geen echo magachterlaten in Leuven. Vandaar dat we op donderdag 1december eveneens de straten op trekken, maar dan met eenboodschap van solidariteit en wederzijds respect. Wij roepende Leuvense studenten en organisaties op om zich massaalaan te sluiten bij een anti-NSV-betoging die zal vertrekkenom 19u op het Hogeschoolplein

Onze mobilisatie zal massaal en vreedzaam zijn. Fysiekgeweld is niet de manier om welke mening dan ook door tedrukken, en wij zullen dit dan ook bij voorbaat veroordelen.

Samen sterk voor betere wereld en maatschappij!Leuven fascismevrij!

Comac-PvdA, LSP-ALS, SAP-Rood,Stop.USA, Los Buenos

VRIJE TRIBUNESReactie op

oproep tottegenbetoging1 december

In de Veto van vorige week (21 november)stond een bijdrage van Stefanie Deberdt dienamens de Aktief Linkse Studenten (ALS) deredenen uiteenzette waarom de Leuvensestudenten op 1 december massaal tegen ons opstraat zouden moeten komen. Omdat dit wel zeertendentieuze artikel een verkeerd beeld schetstvan de Nationalistische Studenten Vereniging(NSV) en haar werking, voelde ik me gedwongenom een aantal zaken recht te zetten die op eenverkeerde of onbillijke manier voorgesteldwerden. Het is niet mijn doel om hierdoor eenhele reeks polemieken te doen ontstaan, omdatdat soort dingen maar al te vaak ontaardt in eensaai “welles-nietes”-spelletje waar derden (in ditgeval, de Vetolezers) toch niks aan hebben. Watmij betreft is dit dus het laatste wat u hieromtrentzult horen.

Juffrouw Deberdt vertelt niet veel nieuws.De clichés die ze over ons opstapelt staan al jarenin pamfletten van de ALS en verwanteorganisaties, en worden ook al net zo lang op evenwellevende toon (wij zijn “gespuis”) als dewaarheid voorgesteld. Één van haar wapens tegenons is de vermeende band tussen ons en hetVlaams Belang. We zijn “de officieuzestudentenorganisatie van het Vlaams Belang”. Hetgrote bewijs voor die banden zou zijn dat heel watprominente Belangers tijdens hun studententijdlid waren van de NSV. Dat is waar, en dat kan enwil ik niet ontkennen. De zaken voorstellen alsofhiermee de kous af is, is echter heel misleidend. Jezou er uit concluderen dat er bij ons alleen maarBelangers te vinden zijn. Sinds haar oprichting(trouwens in 1976, enkele jaren vóór hettoenmalige Blok nota bene) trekt de NSV jongerenmét en zonder partijkaart aan. Dat wil zeggen datje bij ons mensen vond/vindt die aangeslotenwaren bij de Volksunie, Vlaams Blok / Belang ende N-VA. Enkelen kwamen zelfs bij CVP / CD&Ven Spirit terecht, ook al zullen die hun verledenbij hun achterban niet gaan rondbazuinen. Eenheleboel leden voelen zich echter helemaal nietaangetrokken tot de partijpolitiek (waaronder

ikzelf) en zijn dan ook helemaal geen lid van eenpolitieke partij. Om voor mezelf te spreken: ikwacht liever tot de verkiezingen om aan te gevenwelke partij mijn voorkeur kan wegdragen. Alsiemand echter partijmilitant wil spelen, is het nietaan mij om hem/haar tegen te houden. Ook warsvan die partijkwestie, lopen de meningen internvaak uiteen over op welke manier het begrip“Vlaams-nationalisme” precies moet ingevuldworden. Onze beginselverklaring werd zoopgesteld dat ze verschillende interpretatiestoelaat. Dit deden we niet om onze tegenstanderste verschalken, maar om leden toe te staan om zelfhun wereldbeeld uit te werken.

In tegenstelling tot wat haar tegenstandersdurven beweren, is de Vlaamse beweging verrevan een monolithisch blok. Dit vinden we eengoede zaak, omdat ze op die manier toegankelijkis voor iedereen en vooral omdat ze anders snelzou stagneren. In een notendop: in elke afdelingvan de NSV werken mensen met eenverschillende achtergrond samen, en dat geefthelemaal geen problemen. Dat is me dunkt al eengoede oefening in democratie, en heel wat andersdan de gewoonte in extreem-linkse middens omtelkens als Fidel Castro van onderbroek wisselt, afte splitsen om een nieuwe organisatie op terichten die al haar voorgangers met woord endaad wil bekampen.

Verder verwijst juffrouw Deberdt naar “hetledenblad” met het beruchte artikel over deverschillen tussen blank en zwart. Hier ook watnuanceringen. Dit was niet “hét ledenblad”, maareen niet eens verschenen uitgave van deverbondsberichten (voor leken in studentikoziteit:het afdelingsblad) van één specifieke afdeling.Omdat dit artikel niet door de beugel kon, hield detoenmalige praeses van die afdeling de publicatieervan tegen. Door een ongelukkig toeval is hetonding toch uitgelekt. Zoals de colofon van alleverbondsberichten vermeldt, zijn enkel deschrijvers zelf verantwoordelijk voor de inhoudvan hun artikels. De betrokken auteurs werdendan ook ter verantwoording geroepen. JuffrouwDeberdt zal zich erover verheugen dat deze plattexenofoben een weekje later al geen lid meerwaren van onze vereniging.

Tenslotte is er nog één misverstandje (vaneen understatement gesproken!) dat ik graag uitde weg zou willen helpen. “ALS en LSP-Blokbuster organiseren […] een tegenbetogingom te verhinderen dat dit extreem-rechts gespuisde studentenbuurt intrekt en andersdenkenden

en migranten fysiek aanvalt. In Gent vorig jaarhebben zij deze kans gekregen en het is dus enormbelangrijk dat we dit jaar een grote tegenbetogingorganiseren om de krachtverhouding duidelijk temaken.” Dit moet een flauwe grap zijn. Wat vorigjaar in Gent gebeurde was precies het omgekeerdevan wat juffrouw Deberdt hier beweert. Na debetoging maakten onze demonstranten zich klaarom onder politiebegeleiding terug te gaan naar debussen die hen weer naar huis zouden voeren. DeGentse politie vervulde haar taak echter niet naarbehoren, en er ontstond een opening in haargelederen waarlangs tegenbetogers doorstoottendie zich onmiddellijk op onze demonstrantenstortten. De relletjes die nadien ontstonden warenhiervan het gevolg. Dat hierbij migrantengeviseerd werden is absolute onzin. De ALS enkonsoorten durven wel vaker op deze manier eenloopje met de waarheid te nemen (is dit misschienwat ze in dat milieu “marxistisch revisionisme”noemen?). Drie jaar geleden, bij de vorige NSV-betoging in Leuven, bekogelden hunmedestanders (toegegeven, vooral anarchisten)politieagenten met betonnen straattegels (!) englazen flessen. Wij hebben bij onze betogingensteevast een zeer capabele interne ordedienst diede gemoederen bedaard weet te houden. Detegenbetogers slagen hier nooit in. Een simpelproefje om te zien of ik u hier wat op de mouwspeldt of niet: kijk de journaalbeelden van deafgelopen betogingen eens na, en verifieer eensnaar welke kant het waterkanon gericht staat.Precies.

Je went er snel aan dat ze voor je ogen deaffiches aftrekken die je net geplakt hebt om jestandpunten aan de mensen duidelijk te maken,of dat wanneer je pamfletten uitdeelt er vlak naastje een Aktief-Linkse Student met een Lenin-hangertje (oh, ironie) de mensen met sociale drukkomt aanmanen om je “ondemocratische”pamfletten niet aan te nemen. We kennen huninvulling van “democratie” ondertussen wel.Riskeer je het echter om je te verdedigen wanneeriemand je pet probeert te stelen, dan sta je devolgende dag in alle kranten als “fascistischegeweldenaar”. Tsja, wat doe je eraan…

Koenraad Claes, Senior NSV!-Leuven

‘België Barst’ is de inhoudelijk idee achter debetoging die de Nationalistische StudentenVereniging (NSV) op 1 december in Leuvenorganiseert. België moet de “dieperik” in-geduwd worden omdat de Vlamingen aljaren “stiefmoederlijk” behandeld worden.De 175ste verjaardag vieren van ons kleinelandje, was dan ook, volgens de NSV, nietmeer dan een welgeplande “propaganda-campagne” in ‘brood en spelen’-stijl omVlaanderen tevreden, en monddood, tehouden. Maar dat diezelfde Vlaming daarmassaal van genoten heeft, lijkt de NSV niette beseffen. En dat België als federalewelvaartstaat in wezen solidariteit, weder-zijds respect en gelijkheid centraal stelttussen de verschillende gewesten en ge-meenschappen wil NSV nog mindergeweten hebben. De vereniging wil daarommet het gekozen thema expliciet uitkomenvoor haar ultra Vlaams-nationalistisch ka-rakter en bijhorende radicale standpunten.

Nonsens

Het is niet onredelijk om zich af tevragen of het Vlaams-nationalisme door deNSV-militanten wordt gebruikt om hun ma-nifestatiedrang te bevredigen. En zelfs als datniet het geval is, kan men op zijn minst vaststellen dat het NSV-nationalisme gedateerd,ja zelfs hopeloos achterhaald is. Waar-schijnlijk vindt NSV de betoging in Leuven -in het licht van “Leuven Vlaams” - historischpassend. Het toont echter aan dat de doorhaar gekoesterde problematiek weliswaareen hele geschiedenis kent, maar in hetkielzog daarvan dus ook een hele evolutieheeft doorgemaakt. Vele elementen daarvanzijn inmiddels zelfs al lang opgeslokt doorhet verleden. De vernederlandsing van deuniversiteit was indertijd een eis die eenlogische uiting vormde van de levendigeontvoogdingsstrijd waarin Vlaanderenstreefde naar zelfstandigheid en autonomie.Wat die Vlaamse tijdsgeest destijds zo uniekkrachtdadig en succesvol maakte, was eengemeenschappelijk en sterk gefundeerdmaatschappelijk belang.

Durft NSV vandaag nog te beweren dater éénzelfde maatschappelijk draagvlak is

voor de strijd waartoe zij oproept? Bestaat erüberhaupt nog een notie van strijd? Wathoudt die in? En wie kan die precies be-schrijven? Als NSV terug wil naar de tijd datVlaanderen een groot deel van haar tijd enenergie stak in de - ooit ongetwijfeld brood-nodige - strijd tot ontvoogding, toont ze en-kel aan dat ze de laatste decennia heel watevoluties heeft gemist. De Vlamingen beho-ren tot de rijkste en meest welvarendepopulatie onder de wereldbevolking en zijndus begrijpelijk erg begaan met hunpolitieke, economische en wetenschappe-lijke ontwikkelingen. Leuven, als universi-teitsstad en intellectueel centrum vanbescheiden omvang, vormt hier een voor-beeld van.

Maar niet alleen onze eigen ontwikke-lingen moeten alle aandacht claimen. Ookde welvaart van anderen zou ons na aan hethart moeten liggen, net omdat we zo wel-varend zijn. Welvaart is decadent wanneerze niet primair dient tot menselijke ont-plooiïng en een doorleefd humanisme.Wanneer nu elke vorm van solidariteit,respect en wederzijdse erkenning dreigt zoekte raken, moeten wij op straat komen, in eentegenbetoging, om deze gekoesterde huma-ne waarden veilig te stellen. Al was het maarom aan te tonen dat niet alle Vlaamsestudenten akkoord gaan met een dergelijkerechtse, enggeestige en loze retoriek. Omdatbovendien het idee van ‘België Barst’ slechtsweinigen genegen is. Of de betoging voor

het barstende België in Leuven, al dan nietoprecht door de NSV gemeend wordt, doeter dan niet langer toe.

Kortzichtigheid

Wanneer daarenboven de organi-serende studentenclub cantussen houdt terere van de Kristalnacht, wanneer ze niet viesis van racistische uitspraken, wanneer zeintolerantie, onverdraagzaamheid en socialeafbraak propageert en uitdraagt, dan is hetzelfs de plicht van elk maatschappelijkvoelend individu om zijn stem luidkeels telaten horen. Het kan, en Veto kiest hieropenlijk partij voor verdraagzaamheid ensolidariteit en tégen gevaarlijke folklore. Hetis onaanvaardbaar dat door maatschap-pelijke kortzichtigheid onze democratischewaarden worden geridiculiseerd. Het isondoordacht om geen rekening te houdenmet de realiteit en zijn interhumanecomplexiteit. Het getuigt van morele stomp-zinnigheid om zich te laten leiden door haat,wrok en blinde woede. En daarom, tegen ditalles, roepen wij iedereen op om geweldloosmee te stappen in de betoging tegen dewaarden die het NSV belichaamt. In dit de-bat heeft elke student een verantwoordelijk-heid en een stem, en de maatschappij is nietsgediend met een zwijgende meerderheid,want die heeft altijd, op een meest pijnlijkewijze, ongelijk.

REDACTIONEELOp straat!

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 3v toe

Toegegeven, het Interfacultair Wel-sprekendheidstornooi, georgani-seerd door het VRG, heeft heel watstof doen opwaaien. En toch zal deorganisatie daar misschien niet zoblij mee zijn. Maar ondanks deopschudding mogen we spreken vaneen sterke editie.

Liesbeth Deleu & Christophe Heyndrickx

We waren wel in voor een avondje vlotgebabbel, dus repten we ons naar het VRGWelsprekendheidstornooi. De lichten doof-den. Onder matig applaus kwamen de jury-leden binnen waarna ze één voor één wer-den voorgesteld door de twee presentatoren,waarvan een wel degelijk ‘de Jos’ heette.Allereerst had je Ivan De Vadder (journalist,ondermeer bekend van de Zevende Dag).Naast hem zaten in volgorde KristienHemmerechts (schrijfster en professor aande KUB), Libelia de Splenter (StuBru),professor Mart Buekers (coördinator studen-tenbeleid) en professor Alain Verbeke. Dezevijfkoppige jury zou de kandidaten beoor-delen en bekritiseren, met de hulp van eenglaasje rode of witte wijn.

De eerste ronde

De kandidaten moesten zich bewijzenin drie rondes. In de eerste ronde kon elkekandidaat zich, gedurende vijf minuten, meteen eigen tekst uitdrukken. Michiel Das,student Communicatiewetenschappen en devertegenwoordigervan Politika, mocht despits afbijten. De titelvan zijn tekst klonkveelbelovend: ‘De in-vloed van coëxisten-tiële cohorten op dehedendaagse techno-cratische maatschappijkritiek met aludatieop de notie van functionele differentiatie.’Hij vulde zijn spreektijd echter met ver-velend gewauwel en stomme mopjes en leekerg verward met zijn gsm bezig. We waren alopgelucht toen Ann Verresen, spreekbuisvan Babylon, zijn plaats innam. ‘Altijd een

beetje reizen’. Zij vertelde over treinreizen,heel herkenbaar voor de meesten onder ons.

Chaos

Hierna werd Michaël Schellekens naarvoren geroepen. Als ‘stoere buffel’ van VRGLeuven kon hij op een donderend applausrekenen toen hij in de schijnwerpers trad.Hij leek erg kalm, en pas kreeg hij het woordof hij begon enthousiast zijn tekst voor tedragen: ‘Donkerbruin’. Het liep echter gron-dig fout, de jury onderbrak zijn discours en

Ivan de Vadder verliet de jury. Daarna konook ‘La Hemmerechts’niet laten om een preek-je af te steken. Het tor-nooi werd onderbroken.

Na zo’n twintigminuten kwamen zeterug tevoorschijn, Bue-kers voorop met in zijn

kielzog Michaël en wat van de jury over-bleef: Libelia De Splenter en Alain Verbeke.Ivan De Vadder en Kristien Hemmerechtswaren naar huis. Michaël kreeg een staandeovatie. Het publiek toonde blijkbaar sym-pathie. Professor Buekers daarentegen sprakover waarden: deze avond waren sommige

waarden te licht opgevat door de ‘inschat-tingsfout’ die Michaël had gemaakt. Hij wil-de de maatschappij een spiegel voorhouden,maar pakte het verkeerd aan. Michaël ver-liet de zaal, samen met het grootste deel vanVRG.

De volgende kandidate liet het niet aanhaar hart komen. Haar betoog was ronduithilarisch. Een geëmancipeerde vrouw ge-confronteerd met een ideale ‘driehoek-man’. Zo kon ze — mede dankzij haar mi-miek — meer dan één lachsalvo aan hetpubliek onlokken. Ook de jury kon het niet

laten te glimlachen. De volgende kandidaatwas de Fries Hessel Jansen, student Theo-logie, die zijn betoog natuurlijk startte meteen Belgenmop. Zijn tekst was van hetzelfdeniveau als zijn mop, maar zijn typischeaccent had wel zijn charmes. ‘Het zullen deChinezen wel zijn…’ handelde over zijnkotleven hier in België en dan vooral overzijn kotbaas.

Prinsen

Valerie Dewaelhyns, kandidaat num-mer zes en vertegenwoordigster van LBK,bracht een verhaal over kleine muisjes, een-hoorns en prinsen. Helemaal uit het hoofd

en op zich wel mooi verteld, al was het mis-schien iets te kinderlijk. De volgende kandi-daat was een stuk overtuigender. DriesHelschoot, vertegenwoordiger van Medica,had een veel serieuzer onderwerp gekozen.Wat hij bracht was een aanvallende tekst volmaatschappijkritiek, maar niet zo ‘bruin’ alszijn voorganger van VRG. ‘Moeder, waaromleven wij?’ vroeg hij zich af in het begin vanzijn tekst. Daarop bouwde hij verder om teeindigen met de titel: ‘Bestemming onbe-kend’. Het publiek was laaiend enthousiast.

Vuile toiletten

Als afsluiter van het eerste deel kreegLaurent Samyn het woord. Als enige studentvan de universiteit Gent en tevens titelver-dediger rustte er een grote druk op zijnschouders. Door zijn tekst over onhygiëni-sche sanitaire voorzieningen met het nodigekil sarcasme te brengen, veegde hij die drukvan zich af. Van het onderwerp weten stu-denten blijkbaar alles van af, want hij konop bijval rekenen. Even leek het of hij deconcurrentie had uitgeschakeld.

Na de pauze kreeg iedereen eenstemblad en volgden er nog twee rondes. Wekregen ook te horen dat de eerste kandidaatzich onverwachts uit het tornooi had terug-getrokken. Een tweede afvaller dus. Tijdensde improvisatieronde kregen de over-blijvende redenaars een onderwerp en eenfilmpje van twee minuten achter zichgeprojecteerd. De tweede ronde werdbeslissend: nogmaals wist de kandidate vanFilosofie het publiek naar haar hand tezetten met een improvisatie op ‘ontrouw’.De andere kandidaten konden haarnauwelijks evenaren. In de laatste rondemocht elke kandidaat nog een stukje vaneen gedicht van Roald Dahl voorlezen.Vervolgens trok de jury zich terug en veldeeen oordeel. Dries Helschoot schootuiteindelijk met zijn maatschappijkritischetekst de hoofdvogel af. Het publiek had ookal gekozen en de wulpse NFK-kandidatewon met grote voorsprong de publieksprijs.Zo eindigde dit chaotische tornooi, met tweekandidaten en dito juryleden minder danhet begonnen was.

ALS DE VADDER EN HEMMERECHTS DE BENEN NEMEN

Incidentrijk maar sterk tornooi

Klok Universiteitsbibliotheek isstuk

Naarmate men ouder wordt, lijkt de tijdsteeds sneller te gaan. Daar dacht de 75 jaaroude mechanische torenklok van de Cen-trale Universiteitsbibliotheek in Leuven eenstokje voor te steken. Wie tot voor kort detijdsaanduiding van de bib in acht nam,kwam wellicht overal te laat omdat de klokachter liep. De aandrijfstangen van de klokliepen stroef en er ontbrak een stuk van dekleine wijzer. Het was vooral de wijzerplaataan de kant van het Ladeuzeplein die urenachterliep. De klok is volledig gedemonteerden hersteld.

Leuven verzakt

De afgelopen week dreigde een stuk van deKapucijnenvoer in te storten in de rivier deVoer die eronder stroomt. Daarom werd destraat maandag ter hoogte van het Sint-Rafaelziekenhuis afgesloten voor alle ver-keer, wat vooral De Lijn veel ellende be-zorgde.

Het gewelf dat over de rivier loopt zoumoeten meegaan tot 2007, maar is nu reedshelemaal verzakt. Vorig jaar stortte al eenoverwelving over de De Dijle in, waardooreen wagen in de rivier belandde.

Nieuw Seminarie in BrusselDe Vlaamse Regering keurde in een ont-

werpbesluit de oprichting goed van hetContinental Theological seminary. Het semina-rie is gevestigd in Sint-Pietersleeuw en isverbonden aan de university of Wales. Deinstelling prijst zichzelf aan als eenuitstekende start voor een carrière in dekerkelijke administratie.

Inschrijven is er niet echt goedkoop:zo’n slordige 2800 euro als je alle admini-stratieve kosten meerekent. Een verblijf ineen kamer met maaltijd kost tussen de 2500en 2900 euro per jaar. Om je te mogeninschrijven moet het seminarie weten of jeooit al alcohol of tabak gebruikt hebtbovendien vraagt de onderwijsinstelling: “Tothe best of your knowledge has your moralbehaviour ever been called into question?”Niet meteen iets voor Veto dus.

100 jaar mondzorg aan deK.U.LeuvenOngeveer honderd jaar geleden werden aande K.U.Leuven voor het eerst artsen opgeleiddie zich toelegden op de zorg in en rond demond. De smakelijk klinkende “School voorTandheelkunde, Mondziekten en Kaakchi-rurgie” vierde haar eeuwfeest afgelopendonderdag. Naar aanleiding van de viering,

kreeg professor Irma Thesleff op voorstel vande faculteit geneeskunde een eredoctoraat.Ze is hoogleraar in de orthopedie en de kin-dertandheelkunde aan de universiteit vanHelsinki.

Een korte geschiedenis van “mondzorgaan de K.U.Leuven” kan je vinden op:www.kuleuven.be/dental/. Verder wordt in hetUZ Sint-Rafaël (kapucijnenvoer 7) het oudeinstrumentarium in de inkomhal tentoon-gespreid waar het “een mooi contrast vormtmet de nieuwe apparatuur.” Nadat we eenkijkje namen, zegden we in ieder geval onzeafspraak met de tandarts af.

Vlaamse Vereniging van Studen-ten (VVS) opgetogenVVS is naar eigen zeggen erg opgetogen overde Staten-Generaal van de studentenvoor-zieningen, die gehouden werd op vrijdag 18november. Het groeipad dat uitgetekend isvoor het optrekken van sociale voorzienin-gen voor hogeschoolstudenten tot op hetuniversitaire niveau, bekend gemaakt doorDirk Vandamme, stemt VVS gunstig.

Vandaag krijgt een hogeschoolstudentongeveer 165 euro sociale toelage, terwijlvoor een universiteitsstudent gemiddeld 275euro wordt uitgetrokken. Deze situatie vondVVS wraakroepend omdat hogescholen ver-houdingsgewijs meer beursstudenten heb-

ben dan universiteiten.De huidige kloof in de betoelaging be-

draagt ongeveer 10 miljoen euro en zal indrie fasen worden gedicht: een eerste inhaal-beweging komt er in 2007, een tweede op-trekking volgt in 2008 om in de begrotingvan 2009 de sociale toelagen van de gemid-delde universiteitsstudent te evenaren.

VVS benadrukt dat de oplossing voor deonderfinanciering al 15 jaar “aansleept endat de gelijkschakeling dus niets te vroegkomt”.

Medica steunt Vesalius als groot-ste BelgAfgelopen donderdag hield Medica een fak-keltocht voor Vesalius. Hij is één van de tienoverblijvers die nog in de running zijn voorde nominatie van “grootste Belg”. Mensenkunnen nu via sms of intenet stemmen voorhun favoriet en Medica koos partij voorVesalius. De bedoeling was om zoveelmogelijk mensen aan te spreken om voordeze 16de-eeuwse geneesheer en onderzoe-ker avant-la-lettre te stemmen. Sommigenvan de geneesheren in opleiding waren ver-kleed in ware “Vesalius-stijl”.

(rb, bdl)

KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT

‘Moeder, waarom leven wij?’

(foto Jelle Goossens)

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 54 v toe

Vele wetenschappers zijn gedoemdom, zwetend en zwoegend bovenhun levenswerk, hun leven in decoulissen te slijten. Maar af en toeslaagt een enkeling er in om uit deacademische schaduw te treden.Professor Victor Moshchalkov gaatmee op handelsmissies, publiceertin toptijdschriften en is zondertwijfel een van onze meest succes-volle wetenschappers. Bovendienkwam hij vorige week ook als éénvan de vijf winnaars van de FWO-prijs uit de bus. Een interviewdrong zich op, maar het werdvooral een gesprek over mens enwetenschap. Eigenlijk ook eenbeetje over de mens achter degeniale wetenschapper.

Tom Van Breussegem

Veto: Afgelopen dinsdag kreeg u een FWO-prijs,wat betekent zo een prijs voor een weten-schapper? Is het een bekroning of eerder eenstimulans? Victor Moshchalkov: «Ik denk dat het opbeide vlakken kan werken. Het is eenerkenning van mijn persoonlijke bijdrageaan de wetenschap, maar ook van mijn heleonderzoeksgroep. Erkenning van je werk isvoor iedereen en niet alleen voor weten-schappers erg belangrijk. Hard werkenzonder beloond te worden is erg frustre-rend, en om tientallen jaren hard te werkenzonder directe beloning moet men weloptimistisch zijn. Gelukkig komt dieappreciatie ook op andere manieren, zoalsbij publicaties en congressen.»

Excellentiefinanciering

Veto: U zit ongetwijfeld vaak in het buitenlandvoor congressen en lezingen. Is dat eennoodzakelijk kwaad?Moshchalkov: «Wetenschap is altijd alinternationaal geweest. Er bestaat geenBelgische Wet van Newton. Die wet is overalidentiek, of je nu in België, Rusland of deVerenigde Staten zit. Je kan geen weten-schap bedrijven zonder goed te commu-niceren. Vroeger was dat in het Latijn, nu inhet Engels. Gelukkig zelfs, want mijn Engelsis veel vlotter dan mijn Nederlands (lacht).Communicatie met collegae is bovendienerg stimulerend. We moeten wel op dehoogte zijn waar onze concurrenten meebezig zijn, anders lopen we het risico eenfiets uit te vinden en die bestaat al.Nietwaar? »Veto: Vorig jaar was er heel wat te doen rond dezogenaamde excellentiefinanciering. Bij de

opening van het academiejaar haalde devertegenwoordigster van het Zelfstandig Aca-demisch Personeel er opnieuw naar uit.Moshchalkov: «Veronderstel dat je ziekbent en naar de dokter gaat. Welke kies jedan?»Veto: Euh…de beste?Moshchalkov: «Natuurlijk. Op diezelfdemanier gaat het er in de wetenschap aantoe. Natuurlijk komt het steeds tot eenbotsing tussen excellentie en meerderheid.En als iemand de stempel ‘excellent’ krijgt,komen er onvermijdelijk conflicten metdiegenen die dat niet gekregen hebben.

Maar het is uiterst belangrijk dat we aan-dacht besteden aan excellentie, want op heteinde van de rit is het productiever dan demiddelen te verspreiden. Vergeet niet dathet stimuleren van excellentie ook eenpositieve invloed heeft op de rest. Hetverspreiden van middelen heeft vooralnegatieve gevolgen. Want dan wordt hetlaagje boter op de boterham te dun.»

Ik kom oorspronkelijk uit Rusland,waar evenredig verdelen ooit de regelwas, maar dat is niet de meest efficiëntemanier gebleken. Het was zelfs eenregelrechte ramp voor de economie. Inde natuur gaat het er op dezelfde manieraan toe: de sterksten overleven. Wehebben met een groep collegae zelf eenaanvraag voor excellentiefinancieringingediend en die is ondertussenverkregen. Maar de competitie was heelsterk; er waren negen sterke ploegen vanonze universiteit die er naar dongen. Wehebben het uiteindelijk gehaald en zijnnu volop bezig met de organisatie vanons nieuwe instituut voor Nano-scalePhysics and Chemistry. »

Buik

Veto: Valt er door de concentratie van demiddelen geen onderzoek uit de boot dat tochheel waardevol kan zijn?Moshchalkov: «Elke wetenschapper heefthet recht om elk jaar een aanvraag in tedienen als hij wil meedingen naar geldvanuit het Fonds voor WetenschappelijkOnderzoek. Als zijn voorstel inderdaad zowaardevol is, dan krijgt hij de nodigemiddelen te zijner beschikking. Er wordteen beetje overdreven aandacht besteedaan die excellentiepolen. Het is niet deenige manier van subsidiëring. Er is eensoort Gauss-curve waarbij de excellentie inde staart zit. Die groep is inderdaad veelminder talrijk, maar ze haalt meer resultaatper persoon dan de meerderheid in de buikvan de curve. Die mensen in de buik zijnook waardevol, hoor. Maar men moet ereerst in slagen om hun talenten tespecifieëren om ze vervolgens valideren.Daarvoor is er in Vlaanderen een goedsysteem van permanente evaluatie vooronderzoek.»Veto: Uw onderzoeksdomeinen zijn voor demeeste mensen een ver-van-mijn-bedshow. Kan uuitleggen hoe die onderwerpen de volgende jarenhet leven van die mensen zullen veranderen?Moshchalkov: «Die impact is nu al enorm.Nano-technologie is overal. Om maar eenpaar voorbeelden te geven. De alsmaargrotere integratie van geheugens en chips,het internet. Het zijn allemaal techno-logieën die rusten op transistoren: schakel-elementen in de elektronica die véél kleinerzijn dan een micrometer en dus in de nano-schaal vallen. Maar het gaat verder. Neemnu dure medicatie: veel van de werkzamebestanddelen in die medicatie zijn normaalgezien niet oplosbaar in water. Maar als wedie moleculen nu op nano-schaal kunnen

behandelen en in water plaatsen, wordt deactieve oppervlakte van die deeltjes veelgroter en worden ze dus krachtiger.Nanotechnologie is echt een allesomvattendonderzoeksdomein.»

Pendulum effect

Veto: Nano is op korte tijd het modewoord bijuitstek geworden om interesse te wekken bijzowel het publiek als de politici . Ziet u dit als eenkans of eerder als een bedreiging voor uwdiscipline?Moshchalkov: «Elke wetenschappelijkeontwikkeling krijgt te maken met hetpendulum-effect. Wetenschappers wordenop een bepaald moment enthousiast overeen bepaald onderwerp en brengen dat en-thousiasme over op de politici. Op datmoment kan men plots veel geld loskrijgendoor investeringen in die technologie, somszelfs meer dan er nodig is. Er worden dannaar hartelust beloftes gedaan over demogelijkheden ervan. Maar als die voor-spellingen na een bepaalde tijd nietuitkomen, slaat de slinger snel over naareen een overdreven pessimisme. Voor Nanoziet de toekomst er echter rooskleurig uit.

In onze buurlanden schieten instituten voorNanotechnologie als paddestoelen uit degrond. Het ziet er naar uit dat Nano wél aande verwachtingen zal voldoen.»Veto: Is er nog plaats voor risicovol fundamenteelonderzoek aan een universiteit die nauwebanden onderhoudt met de industrie ? Loopt menniet het gevaar dat politici en bedrijfsleiders deagenda in de toekomst zullen bepalen?Moshchalkov: «Er is zeker een reëelgevaar dat dat gebeurt. In de wetenschapweet je per definitie nooit in welketijdspanne men iets zal bereiken met eenbepaalde ontwikkeling. Om een voorbeeld

te geven: men experimenteerde al van in dejaren dertig met lasers. Toch heeft hettientallen jaren geduurd tot de praktischetoepassingen kwamen in computers en bijhet afspelen van cd’s. Als politici huninvloed te sterk laten gelden, kan je deontwikkelingen vergeten die op het eerstezicht minder toepasbaar lijken. Het is echterzo dat juist die ontwikkelingen op termijnde meeste toepassingen opleveren. Politiciwillen vaak direct resultaat of ze draaien degeldkraan toe. Gelukkig biedt de univer-siteit daar de nodige weerstand tegen. We

moeten ons zeker en vast niet enkel optoegepast onderzoek toespitsen.»Veto: U leeft en werkt al geruime tijd in Leuven,maar bent van Russische afkomst. Hoe kwam uin Leuven terecht?Moshchalkov: «Ik werkte indertijd inGrenoble voor het Centre d’étude Nucleaire enkreeg de uitnodiging van enkele Leuvensecollegae om hier een voordracht te geventoen hier een programma werd opgestart inmijn specialiteit, supergeleiders met eenzeer hoge kritische temperatuur. Wat laterwerden mij twee posities aangeboden. Eénin Keulen en één in Leuven. Ik ben dan opuitnodiging van de onderzoeksraad van deuniversiteit naar hier gekomen in 1991. Erwerd mij gevraagd om voor één jaar naarhier te komen voor onderzoek maar ookom te doceren. Dat werd voor een tweedejaar verlengd en dan heeft men mij heteerste mandaat dat vrijkwam, dat vancollega Van Gerven, toegewezen. In 1993ben ik dan benoemd tot gewoonhoogleraar.»

Poeshkin

Veto: Wat heeft de doorslag gegeven om voorLeuven te kiezen?Moshchalkov: «Er waren verschillendefactoren. Vooreerst waren de onder-zoeksomstandigheden hier erg gunstig.Er heerste hier een goede dynamischesfeer met veel postdocs en doctoraats-studenten. Bovendien zag ik ook goedeperspectieven voor samenwerking metImec - het interuniversitair onderzoeks-centrum voor micro-elektronica ennano-technologie - dat hier in de directenabijheid ligt. De vooruitzichten warenhier simpelweg beter dan in Keulen. Eentweede factor was mijn familie. Mijndochter studeerde hier toen al aan deEcole de Commerce Solvay in Brussel. Ik hebdan samen met mijn vrouw beslist omvoor Leuven te kiezen.»Veto; Laat een leven gewijd aan dewetenschap ruimte voor een persoonlijkleven?Moshchalkov: «Dat is niet altijd evengemakkelijk. Als ik ‘s avonds wat langerin het labo blijf, impliceert dat auto-

matisch wat minder tijd voor mijn gezin.Mijn vrouw steunt me er echter volledig in;zonder haar zou dat helemaal niet gaan. Zeis zelf wetenschapster. Maar eerlijk gezegd:het is moeilijk om alles op het hoogsteniveau te doen. Tijd is geen elastischedefinitie, ik heb geen veertig uur per dag.»Veto: Wat is naast het nodige talent onontbeerlijkom een succesvolle wetenschappelijke carrière uitte bouwen?Moshchalkov: «Alexander Poeshkin heeftooit gezegd: “De paradox is de beste vriendvan het genie”. In elke goede uitvinding ziter een paradox. Als er iets is dat in eersteinstantie niet begrepen wordt, meet-resultaten optreden die men niet verwacht,dan moet men die gegevens niet weggooienwant het zijn juist de meest interessante. Denieuwe ontwikkelingen vind je niet door detraditionele paden te bewandelen.»

K.U.LEUVEN PROF VICTOR MOSHCHALKOV RIJFT FWO-PRIJS BINNEN

“Het is moeilijk om alles op het hoogste niveau te doen”

FWO-PrijsHet Fonds voor WetenschappelijkOnderzoek is een instelling die grensver-leggend fundamenteel wetenschappelijkonderzoek in Vlaanderen wil stimu-leren. Het fonds wordt gesteund door deVlaamse Gemeenschap, maar ook doorde Federale Overheid, de NationaleLoterij en verschillende mecenassen.Het FWO beloont dit jaar vijf weten-schappers. Drie ervan werken aan deK.U.Leuven.De Prijs Dr. A. De Leeuw-Damry-Bourlart die een exacte wetenschapperin de bloemetjes zet, gaat dit jaar naarProf. Victor Moshchalkov. De prijswordt toegekend als appreciatie voorzijn baanbrekend en innovatief werkomtrent supergeleiding op micro- ennanoschaal en ontwikkeling van hetconcept "quantum design" van desupergeleidende kritische parametersdoor nanostructurering.

SteekkaartNaam:Victor MoshchalkovFunctie:Gewoon hoogleraar K.U.Leuven,Hoofd van het “Institute for NanoscalePhysics and Chemistry” enInternationale autoriteit op vlak vansupergeleiding en nanotechnologie.Weetje:Haalde op alle examens tijdens zijnvijfjaar durende studie 100%.Publiceerde reeds viermaal in Natureen tweemaal in Science

“Welke dokter kies jij?”“De beste natuurlijk!”

“Als je de middelenevenredig verdeelt, wordt deboter op mijn boterham welerg dun”

Rus beloond voor grensverleggendonderzoek

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 5v toe

Nog voor ze daadwerkelijk plaatsgrijpt,heeft de betoging van de NationalistischeStudentenvereniging (NSV) naar gewoonteal heel wat commotie veroorzaakt, omvan de schier even traditionele tegenbe-toging nog maar te zwijgen. Ondermeeronze eigenste Vetopagina’s hebben dezerweken heel wat bladruimte veil voorwoord en wederwoord, situering in decontext en — zoals hier het geval is — in-terviews.

Robin Broos, Simon Horsten & Nele Van Doninck

We vroegen tekst en uitleg aan de nationalevoorzitter van de NSV, Gert Gillis, te beginnen meteen korte voorstelling van de kleine, doch veelbe-sproken vereniging in kwestie.Gert Gillis: «De NSV is een partijonafhankelijke,Vlaams radicale studentenvereniging. Momenteelhebben we vier afdelingen: in Leuven, Antwerpen,Gent en Brussel. Binnenkort starten we een nieuweafdeling in Hasselt. De ledenaantallen hangen af vanstad tot stad: in Gent en Antwerpen hebben we tel-kens zo’n veertig à vijftig actieve leden, in Brusseleen twintigtal en in Leuven iets rond de vijftien.»Veto: En toch gaat u in Leuven betogen, waar de NSV hetkleinst is?Gillis: «We hebben een traditie die voorschrijft datwe elk jaar in een andere studentenstad gaan beto-gen, en dit jaar is het de beurt aan Leuven.»

Ondemocratisch

Veto: Het thema van de betoging is “België Barst”, eenoude slagzin uit de Vlaams nationalistische middens.Vanwaar deze keuze?Gillis: «Dit jaar is volgens de federale en Vlaamseoverheden een ‘feestjaar’, naar aanleiding van het175-jarig bestaan van de Belgische staat en 25 jaarfederalisme. Als Vlaams-radicale vereniging, genes-teld in de Vlaamse Beweging, zijn wij het hierüberhaupt niet mee eens. Er is absoluut geen reden totfeesten. We spreken hier over 175 jaar ondemocratischbestuur en verdrukking van het Vlaamse volk — nietmeteen om van in een feeststemming te komen. We komendus op straat om onze eigen politieke boodschap in de kijkerte zetten.»Veto: Op wie doelt u precies met de term ‘het Vlaamse volk’?Gillis: «Op iedereen die in Vlaanderen woont en leeft, ui-teraard. Er zijn natuurlijk al wel inspanningen geleverdvoor de bevrijding van het Vlaamse volk, maar de weg iseindeloos lang en wordt aan een reusachtig traag tempoafgelegd. Bovendien zijn er talrijke dossiers waarover in

Vlaanderen een duidelijke meerderheid bestaat — ik zegmaar iets: het migrantenstemrecht of Brussel-Halle-Vilvoor-de — maar die toch door de strot van de Vlamingen wordengeduwd. Allemaal omwille van de in Wallonië zo sterke PS.Wij staan dan ook duidelijk voor een aparte Vlaamse staat.»

Marginale fascisten

Veto: De NSV wordt consequent gestigmatiseerd door een groot deelvan de media. Hoe reageert u hierop, en wat doet uw verenigingeraan?Gillis: «Er is toch een positieve evolutie merkbaar, hoor. In

Leuven is dat misschien iets minder, maar zeker inAntwerpen en Gent hebben slechts weinigstudentenverenigingen nog moeite met het bestaanvan de NSV. Ze zijn het uiteraard niet eens met onzestandpunten, maar iedereen die met ons praat zietmeteen dat wij niet het stelletje marginale fascistenzijn waarvoor we altijd worden uitgemaakt. Het isook een bewuste politiek van de NSV om vakernaar buiten te komen en ons te vertonen opactiviteiten van andere verenigingen, wat zeker zijnvruchten afwerpt.»Veto: Hoe zit het met een ander verwijt dat NSV opgeregelde tijdstippen naar haar hoofd krijgt geworpen: datze een broeivijver zou zijn voor het Vlaams Belang?Gillis: «Ik heb er al expliciet op gewezen dat wijeen partijongebonden vereniging zijn, en zo is dat.In de praktijk zijn er inderdaad veel Vlaams Belang-mandatarissen met een NSV-verleden, maarverwonderlijk kan je dat ook niet echt noemen. Wezijn tenslotte een beetje uit dezelfde familie ont-staan. Het is evenwel absoluut geen noodzaak eenpartijlidmaatschapskaart te hebben om bij ons‘binnen te geraken’. Er heeft zich onlangs in Ant-werpen nog een VLD’er bij ons aangesloten en wehebben ook talloze leden die een NV-A-lidkaarthebben of die helemaal niet politiek gebondenzijn.»Veto: Eén citaat blijft u achtervolgen: dat van 1996,waarin gesteld werd dat “een neger op intellectueel gebiednooit…”Gillis: (onderbreekt)«Primo: dat citaat had nooit ge-publiceerd mogen worden, het is gewoon inverkeerde handen terecht gekomen. Secundo: depersoon die dit heeft geschreven is stante pede uitde NSV gezet. Met zulke mensen willen wij niets temaken hebben. Het is alleen jammer dat wij hier-door nog altijd een zeker embleem krijgen opge-plakt.»

Felicitaties

Veto: De voorbije edities van de NSV-betogingen inLeuven zijn telkenmale gepaard gegaan met strubbelingenen regelrechte confrontaties tussen betogers en

tegenbetogers. Dit jaar meer van hetzelfde?Gillis: «Wij hopen altijd op een zeer vreedzame betogingen vinden het zeer spijtig dat die tegenbetogers enkel opstraat komen als het tegen ons is, alsof de NSV een hobbyzou zijn voor hen. We proberen ons gewoon op ons eigending te concentreren, en sturen zeker niet aan op eenconfrontatie. Vorig jaar, in Gent, hebben we overigens nogfelicitaties in ontvangst genomen van de lokale politie voorde serene houding van vele van onze mensen.»

«We staan trouwens altijd open voor een inhoudelijkdebat met de linkse betogers, om zo weerwerk te kunnenbieden, maar ik vrees dat zij daar niet voor zullen open-

VOOR- EN TEGENBETOGING NSV OP 1 DECEMBER

“Alsof NSV een hobby is voor de tegenbetogers”

En wat met detegenbeweging?

De rechterkant van deze betoginglijkt een sterk blok. De NSV heefteen stevige reputatie verworven ende andere partijen aan de rechter-kant laten niet van zich horen. Aande linkerkant daarentegen bestaathet veld uit meerdere spelers, diehet niet altijd met elkaar eens zijn.De poging tot het vormen van een‘platform tegen onverdraagzaam-heid’ liep deze week in extremisnog mis.

Deze week bleek dat de ‘gematigde’ linkseorganisaties (Oxfam, 11.11.11 en de anderengo’s) zich terugtrekken uit het platform. Opde eerste platformvergadering (van 10november 2005) bleek al dat het al dan niettoevoegen van een politiek getinte zin aande platformtekst voor verdeeldheid zorgde.Pascal Lacroix, die namens Oxfam, 11.11.11en een aantal andere ngo’s zetelde, was daarniet voor te vinden. Het is exact omwille vandeze politieke stelling dat zij zich nu genood-zaakt voelen uit het platform stappen,

ondanks het compromis. De organisaties be-nadrukken wel dat ze hun leden niet zullenafraden om mee te stappen: niet om ‘kleinlinks’ te steunen, maar wel om tegen het ge-dachtengoed van de NSV te protesteren.

De platformbeweging bestaat dus nog,maar verenigt vooral extreem-linkse bewe-gingen. “Dat was alleszins niet debedoeling,” zegt Pieter-Jan Caes vanCOMAC, de jongerenbeweging van dePvdA, die het oorspronkelijke initiatief totplatformvorming namen. “Wij wilden vandeze betoging een brede betoging te maken,die niet alleen gedragen werd door extreem-links, maar ook door de brederebewegingen. Er is zoveel te doen geweestover de politieke stelling (het huidige beleidslaagt er echter ook niet in een gepastantwoord te bieden op extreem-rechts, waarhet zelf medeverantwoordelijk voor is, red.)maar eerlijk gezegd, zo sterk is die toch ookniet?”

De Actief Linkse Studenten (ALS) staanook nog steeds achter de politieke stelling.“Je kan blijven betogen, maar als je geensterk statement maakt dan verandert er tochniets. De zin zoals hij nu in de platformtekststaat, vinden wij erg gematigd. Het was danook een compromis met de andere organi-saties,” aldus Sven De Deken.

De Leuvense Overkoepelende Kringor-ganisatie (LOKO) onderschrijft de platform-

tekst niet. Er werd immers vorig jaar beslistgeen politieke standpunten meer in te ne-men. Even leek het alsof LOKO voor dezebreed-maatschappelijke betoging een uitzon-dering zou maken, maar uiteindelijk heeft hetpunt de Algemene Vergadering zelfs niet ge-haald.

Waterkanon

Drie jaar geleden ontaardde de tegenbe-toging in een ware veldslag met de politie.Dat werd grotendeels in de schoenen van deanarchisten geschoven. Dit jaar werden ookzij door COMAC gecontacteerd om samenmet de andere organisaties rond de tafel tezitten, maar daar gaven ze niet thuis. Plan-nen ze eigen acties? Naar eigen zeggen steu-nen ze wel het idee van een tegenbetoging,omdat ze zeer sterk gekant zijn tegen ex-treem-rechts, maar van een georganiseerdeactie lijkt geen sprake.

De rellen van drie jaar geleden brachtende waterkanonnen nog eens naar Leuven.Wat verwacht de politie van de betogingendit jaar? “Altijd als er een betoging en tegen-betoging is, dan is er wel wat spanning: deene gaat de andere uitdagen, dat is onver-mijdelijk. Dan is het de taak van de politieom dat onder controle te houden. Er zijntwee verschillende parcours, en de enebetoging start een uur voor de andere. Er

zullen een paar honderd politiemensenparaat staan om alles in goede banen teleiden. We gaan ervanuit dat er problemenkunnen komen vanuit eender welke hoek.”

Debat

De preses van de NSV stelt in hetinterview met Veto dat de NSV openstaatvoor debat met extreem-links. Wat vindenALS en COMAC daarvan? Sven De Deken(ALS): “De NSV heeft jaren geweld in plaatsvan woorden tegen ons gebruikt. Ik denk datze nu voelen dat ze in de marginaliteitworden gedrukt, en dat ze daardoor zichproberen voor te stellen als degenen diewillen praten.” Pieter-Jan Caes van COMACstaat in principe niet afkerig tegenover eendebat, maar ziet eerder een praktischprobleem: “Over wat moeten wediscussiëren? Voor ons is er geen enkel puntwaarop we overeen zouden kunnen komenmet de NSV.”

Beide betogingen hebben plaats op 1 december.De NSV-betoging vertrekt om 20u op hetHerbert-Hooverplein, de anti-NSV-betogingvertrekt een uurtje vroeger op hetHogeschoolplein.

(foto archief)

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 56 v toe

Campus Kortrijkals opstapjenaar Leuven

De K.U.Leuven Campus Kortrijk blaast dit jaar40 kaarsjes uit. Campusrector professor PietVanden Abeele helpt mee blazen. Toch vindt hijtussen het blazen door nog even de tijd om uitte leggen, waarom KULAK voortaan als Katho-lieke Universiteit Leuven Campus Kortrijk doorhet leven gaat. Geen nood, in de volks- en stu-dentenmond blijft de KULAK voortbestaan. Destudenten zijn immers aan de naam gehecht enhet bekt gewoon lekkerder.

Ilse De Witte

Veto: Waarom richtte de KUL een soort satelliet van haaruniversiteit op in Kortrijk, terwijl op andere plaatsen zelfstandigeuniversiteiten tot stand kwamen?Campusrector Piet Vanden Abeele: «Ik vermoed dat ditte maken heeft met het feit dat West-Vlaanderen een sterkrekruteringsgewest voor Leuven was en dat men op diemanier die rekrutering wilde ondersteunen. Eerst bestonder discussie over de stad die deze universiteit moest huis-vesten. De Bruggelingen zijn het nog steeds niet helemaal teboven gekomen dat de universiteit uiteindelijk aan Kortrijktoegewezen werd. Want met het Europacollege in Bruggedachten ze een geschikte universiteitsstad te worden. Maarnu staat er tenminste wel een Bruggeling aan het hoofd vande Campus Kortrijk (lacht).»Veto: Vanwaar de nood om de band met de K.U.Leuven teherbevestigen nu de Campus Kortrijk 40 jaar bestaat?Vanden Abeele: «Er zijn een aantal andere universitaireinstellingen in Vlaanderen zoals de KUB, die volledig auto-noom werken. De KUB wordt ook op totaal andere wijzegesubsidieerd dan de KULAK. Wij krijgen dezelfdemiddelen per student als de K.U.Leuven, terwijl de KUBeen hogere toelage per student krijgt van de overheid uit.Veto: Rekruteert de Campus Kortrijk niet vooral studenten uit dedirecte omgeving?Vanden Abeele: «We merkten inderdaad dat we eigenlijkuit een relatief beperkte geografische kring studenten aan-trokken. We bereiken studenten uit het noorden van West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen minder goed dan weeigenlijk wilden. Ik denk dat er over heel Vlaanderenstudenten zijn die behoefte hebben aan onze intieme

campus om de eerste jaren van hun studententijd door tebrengen. We willen studenten uit alle provincies aan-trekken die de formule nodig hebben die wij als opstap-campus willen bieden. We hebben studenten uit Antwer-pen en Vlaams Brabant en er is zelfs een student uitLimburg ingeschreven. Om u een beeld te geven: ietsminder dan de helft van onze studenten zit op kot inKortrijk en daarvan zitten er een 200-tal op de campus zelfop kot. De andere helft pendelt.»

De kleinschaligheid van de Campus Kortrijk istegelijkertijd haar sterkte en haar zwakte. De vraag isnatuurlijk of de voordelen opwegen tegen de nadelen.Veto: De kosten om onderwijs te organiseren voor een klein aantalstudenten in Kortrijk ligt toch veel hoger dan voor een groot aantalstudenten in Leuven. Is dat op lange termijn wel leefbaar?Vanden Abeele: «Eigenlijk is dat een vraag die deK.U.Leuven zich moet stellen. Want het is in wezen deK.U.Leuven die het verschil bijpast uit eigen portefeuille.Een tijd geleden is er een kosten-baten-analyse opgemaakten daaruit is in feite gebleken dat hier een nul-operatiegedraaid wordt, wanneer je geen rekening houdt metproffen die uit Leuven naar hier gezonden worden om leste komen geven. Persoonlijk vind ik het een verrijking voorLeuven dat er studenten uit alle provincies aanwezig zijn en

het is maar de vraag of de studenten uit West-Vlaanderenzonder de tussenstap van de Campus Kortrijk tot in Leuvenzouden geraken. Kwantitatief wint de K.U.Leuven quaaantal studenten, wanneer je de belangrijke organen be-kijkt zie je dat er in de Academische Raad of in hetGemeenschappelijk Bureau bijvoorbeeld een heel aantalWest-Vlamingen zetelt. Er zou geen Peter Vlietinck(studentenvertegenwoordiger Academische Raad, red.) of KurtDevroe (preses Medica, red.) in Leuven zitten zonder eenCampus Kortrijk.»Veto: Men zou zich natuurlijk de vraag kunnen stellen of het juistdankzij de invloed van de West-Vlamingen in bestuurlijkeorganen is, dat de Campus Kortrijk ‘onderhouden’ wordt door deK.U.Leuven?Vanden Abeele: «Ik geloof niet dat de vork zo in de steelzit. Het was vooral de vorige bestuursploeg onder rectorOosterlinck die in dit verband belangrijke impulsen stuur-de. Ik geloof dat het niet opportuun is om studenten aan temoedigen om onder de eigen kerktoren verder testuderen.»Veto: Het risico bestaat natuurlijk dat je door het streven naaruitbreiding en het aantrekken van meer studenten het voordeelwaarmee Kortrijk uitpakt zelf te niet doet. Hoe denkt u om te gaanmet dit spanningsveld?Vanden Abeele: Je kan natuurlijk te groot worden voor jeeigen goed. We hebben momenteel ongeveer 1.046inschrijvingen, waarvan voltijdse dagstudenten iets onderde 1000. Maar we kunnen nog gemakkelijk tot 1.500studenten ontvangen. We zijn de infrastructuur nog aanhet uitbreiden. Vooral in exacte wetenschappen zouden wegraag nog meer studenten aantrekken. Uiteindelijk heeftde persoonlijkere en kleinschaligere aanpak van CampusKortrijk niet enkel te maken met het aantal studenten inéén klaslokaal. Alle gebouwen gaan straks in elkaaroverlopen, zodat studenten van verschillende faculteitenelkaar tegenkomen en allen samen op dezelfde plaats eencola of iets anders kunnen consumeren.»Veto: Betekent een kleinere universitaire instelling automatisch,dat er een persoonlijkere sfeer heerst? Ligt de drempel voorstudenten om professoren te benaderen daadwerkelijk lager?Vanden Abeele: «Ik heb zelf een carrière van 26 jaar aande K.U.Leuven achter de rug, mijn ondervinding zegt medat het contact hier veel directer verloopt. Studenten gaansoms samen een koffie drinken met de prof. De deur vanmijn kantoor staat open voor studenten. Vandaag zijn erbijvoorbeeld al drie studenten komen binnenlopen.Misschien moet je de vraag een keer stellen aan studentendie de overstap van Kortrijk naar Leuven gemaakt hebben.»

De proef op de somWe namen de proef op de som en zochten eenvan de vele studenten op die de overstap vanKortrijk naar Leuven maakte.

Veto: Hoe heb jij de overgang van Kortrijk naar Leuven ervaren?Peter Vlietinck, student Rechten: «Die overgang vielbest wel mee. Kortrijk is echt ingericht als een opstap-campus. Je wordt daarin begeleid en je groeit in eenbepaalde vriendenkring, die mee de overstap maakt. Nietdat je in deze vriendenkring geïsoleerd blijft. Eenmaal inLeuven maak je ook gemakkelijk kennis met anderestudenten.»Veto: Is het contact tussen prof en student en de sfeer echtpersoonlijker in Kortrijk, dan in de Alma Mater?Peter: In Kortrijk is het de gewoonte dat zowat iedereennaar de Alma gaat. Er is maar één Alma en daar kom jemensen van de verschillende faculteiten tegen. Naast deAlma is het studentencafé, waar alle richtingen samenpintjes gaan drinken. En om het mooi te zeggen daar vindtde “vermenging van gedachten” plaats. Het is gewooninteressant om verschillende visies met elkaar te con-fronteren. De lessen zijn veel interactiever, omdat je metveel minder studenten in de les zit. Ongeveer drievierde vande examens wordt mondeling afgenomen. Dat alles maaktdat een student uit Kortrijk gewoon veel mondiger wordtdan een andere student. Maar je moet misschien zelf maar

eens een kijkje gaan nemen, dan merk je dat zelf wel.»

‘Kulakkers verenig u’

Ook in Kortrijk houden de studenten er een rijkstudentenleven op na. Net zoals in Leuven leidt eenpresidium dat in goede banen. Kurt Devroe die nu als presesbij Medica de zaken in goede banen leidt, maakte ook inKortrijk het goede weer als preses. De uitgelezen persoondus als we iets willen te weten komen over de verschillentussen beide studentensteden.Veto: Wat houdt preses zijn op de KULAK?Kurt Devroe, preses Medica: «In Kortrijk is er helemaalgeen werking voor elke richting. Daarvoor is het aantalstudenten gewoon te laag. We hebben één presidium dat dehele campus overkoepelt. Uiteindelijk zitten er maar 900studenten in Kortrijk.»Veto: Zorgt zo een kleine groep dan ook voor een bijzondere sfeer?Kurt: «Het is inderdaad een heel hechte groep. Iedereenkent iedereen. Alle activiteiten die er zijn, wordentrouwens door het presidium geregeld. In Kortrijk is er nuook niet echt veel te doen. Je kunt niet spreken vandezelfde studentensfeer, als in Leuven. Maar omdat decampus zo klein is krijg je een erg aparte sfeer. In Leuvenmoesten we leren afspreken. In Kortrijk kon je gewoonnaar een fuif gaan. Altijd kwam je wel mensen tegenwaarmee je je kon amuseren.»

(ch, idw)

Korte historiekOp de studentensite van Kortrijk wordt je verwelkomdmet de woorden: “Deze campus is een onderdeel van deK.U.Leuven. Je bent hier dus ‘in Leuven’”. De recentenaamsverandering van Afdeling Kortrijk naar CampusKortrijk dient vooral om de Campus Kortrijk duidelijkerte profileren als een integraal deel van de moeder-universiteit. De universitaire instelling te Kortrijk werdopgericht in 1965, naar aanleiding van de eersteuniversitaire expansiewet, die de mogelijkheid creëerdeom nieuwe universiteiten te erkennen naast degevestigde (Leuven. Aanvankelijk ging het om eenkandidatuurcampus “Letteren en Wijsbegeerte”, waar defaculteit Rechtsgeleerdheid ook toe behoorde.

De expansiewet kwam op het juiste moment, wantmidden jaren ‘60 dreigde de Leuvense universiteit uithaar voegen te barsten. Vooral in de kandidaturenkampte men met overbevolking. Het idee van eengeografische spreiding van de kandidaturen als oplossinggaf geboorte aan de Campus Kortrijk. De eersteexpansiewet maakte de oprichting van RijksuniversiteitRUCA (kanditaturen) mogelijk. Met de tweede uni-versitaire expansiewet van 1971 kwamen er in Kortrijkfaculteiten geneeskunde en wetenschappen bij, in Leuvenwerd het studieaanbod uitgebreid. Dezelfde expansiewetschonk ook het leven aan LUC (Limburgs UniversitairCentrum) en het Rijk kon voortaan ook licentiesinrichten in UIA (Universitaire Instelling Antwerpen).Hoewel andere regionale universitaire instellingenbestaan als zelfstandige entiteiten bleef KULAK eenonderdeel van de K.U.Leuven. Het maakte KULAK enigin zijn soort: een afdeling van een bestaande universiteit,een opstapcampus als het ware.

(idw)

We zouden het soms vergeten maar aan de andere kant van ons landje, zitten er nog een duizendtal studenten die onder het vaandel vande K.U.Leuven studeren. Diep verscholen in het verre West-Vlaanderen, ingebed in een groene omgeving zag er veertig jaar geleden eennieuwe campus het levenslicht. Meer dan vijfhonderd jaar jonger dan onze Alma Mater probeert Campus Kortrijk zich te profileren alseen jonge, dynamische en op de individuele student-gerichte instelling. Ze gaan prat op hun persoonlijk aanpak en de even hoogstaandekwaliteit op onderwijsvlak als in Leuven. Maar los van de promopraatjes, wat maakt de Kortrijkse campus nu zo bijzonder? We voelen deCampusrector Piet Vanden Abeele en enkele Kortrijkse zonen aan de tand over hun stukje Leuven in Kortrijk.

Stukje Leuven in Kortrijk 40 Jaar

(foto Campus Kortrijk)

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 7v toe

Key West is het zuidelijkste puntjevan de Verenigde Staten van Ame-rika. Volgens onze atlas is het eenklein eilandje, een uitloper vanhet Floridase schiereiland, en ligthet niet ver ten noorden van Cuba.Wie echter geen geld heeft om zover te reizen, kan ook in poorlittle Leuven naar Key West gaan —of liever: naar de Key West.

Simon Horsten

Al staat ‘holebi’ niet voor HOegaarden,LEffe en BIer in het algemeen, we laten demoed niet zakken als we voor de deur vanhet beruchte ‘Holebi Dance Café’ staan.Hops, naar binnen dan maar. Daar valt me-teen op hoe weinig volk er is. We hebbenduidelijk het verkeerde moment uitgeko-zen: een vroeg uur op een dinsdagavond.Maar het blijkt wel een uitstekende gele-genheid om het interieur eens aan een kri-tische blik te onderwerpen. Interieurs, zogaat het cliché, zijn immers het favorietewerkterrein van homo’s. De heren makende man, nietwaar. Welnu: in Key Westdenkt men daar blijkbaar anders over.

Blacklights, een industrieel aandoendeinkleding en een verzameling neonlampenwaar Brussel Noord nog een puntje aankan zuigen drukken een nogal vulgairestempel op de keet. Wel leuk zijn de velewandspiegels, die aan het geheel een bij-zonder ruimtelijke indruk geven. Het enigeecht in het oog springende element is eenklassiek curiosum: een middelgrote repro-ductie van een Grieks-Romeins goden-beeld. Wij gokken op Hermes.

Als gasten zien we enkel een paaruitgezakte veertigers aan de toog hangen.De spring-in-’t-veld die daar áchter staatlacht vrolijk en onbezorgd mee. Zoals eenvoormalige bondscoach het al vlekkeloosformuleerde: sjfeer is koed. Bovendien staatde jongeman ons wát graag te woord, wan-neer we hem wenken en daarop ook be-diend worden (op onze wenken, dus).Driewerf helaas: straffe caféverhalen krij-gen we niet te horen, de ramptoerist in onsblijft onverzadigd achter. Het ‘spec-taculairste’ dat onze gesprekspartner onsvertellen kan, is dat er “soms iemand bin-nenkomt en dan neervalt zonder zelfs maariets besteld te hebben! Zatte mensen, hé.”Tja, dat is schering en inslag in elk café dattot vier uur ‘s morgens openblijft.

Wat natuurlijk níet overal gebeurt, isde originele invulling van de wekelijksethema-avonden in de Key West. Om maariets te noemen: een travestie-verjaardags-fuif. We vragen ons af door wie de heren—respectievelijk de damestoiletten op zulkseen nacht gebezigd worden.

Gelijklievenden

Het tamme nietsdoen en de barslechtejaren ‘90-muziek jagen ons veel te snelweg, maar de spectaculaire-verhalenvertel-ler overhaalt ons om donderdag nog eensterug te komen. Wel ja, wij hebben tochniets beters te doen.

En het moet gezegd: hoe later op deweek en op de avond, hoe fijner het is omde Key West binnen te treden. Primo: eenéchte dj zorgt warempel voor échte mu-ziek! Secundo: er is volk, veel volk zelfs, nueindelijk van beiderlei kunne: een grootdeel van de dansvloer wordt ingenomendoor vrouwen. Om evidente redenen staanvrouwen en mannen hier trouwens vrijwelvolledig gescheiden. Evident? Nu ja, het isalleszins duidelijk dat je naar de Key Westniet alleen komt voor de interessante vloer-betegeling of iets in die stijl. Het danscafé isduidelijk een plaats waar ‘gelijklievenden’(op tijd en stond pater Versteylen uit de kasthalen kan geen kwaad) elkaar opzoekenzonder scheef te willen worden bekeken.

Janettensfeer

Het jammere aan de Key West, tenslotte, is dat het binnen de holebiwereldeen absolute karikatuur is, en alle clichésmet brio opslorpt om ze zo vergroot moge-lijk terug uit te spuwen. Is het echt nodigom achter de toog iemand te zetten die dejanetten van de Gamma zonder problemenvoor rasechte hetero’s kan doen doorgaan?Moet er in een café nu echt zo’n ontzetten-de nadruk liggen op ‘het seksuele’? Sche-ren alle lesbische vrouwen hun haar af meteen bij voorkeur trillende tondeuse? Na-tuurlijk niet! Maar in de Key West lijkt menhet als een erezaak te beschouwen de vol-strekt foute ideeën van vele homofoben tebevestigen, en zelfs te versterken. Wie ditetablissement binnenstapt zonder te wetenwat het concept ervan is, zal daar ogenblik-kelijk achterkomen door te worden onder-gedompeld in die allesoverheersende —excusez-le-mot — janettensfeer.

Enfin, de eindbalans is positief noch ne-gatief. Probeer zelf maar eens, en maak jeeigen analyse. Maar één ding waar we echtniet van over kunnen, iets dat ons tot tranenstoe verdriet heeft aangedaan, is dat onzespring-in-’t-veld ons bij het tweede bezoekje,notabene amper twee dagen na het eerste,niet eens meer herkent. Zoiets doet pijn.

VAN ‘T VAT (9): KEY WEST

Key West, Thuis Best MOEDERSKINDJES

Als je niet weet wat ge-studeerd, doe dan maarpol&soc. Zo luidt het cli-ché. Niet veel werkenen dus een makkelijk di-ploma. Liesbeth Spaas,kringcoördinator van Po-litika, relativeert de be-weringen, maar wil vol-gend jaar wel rechtengaan studeren. Toch nietomdat haar diploma nietswaard zou zijn?

Dries De Smet

Liesbeth Spaas: «Ons diplo-ma is breed en niet echt afge-bakend voor op de arbeids-markt. Dus is het leuk als jenog een specialisatie bijdoet.Het staat trouwens altijd goedals je twee diploma’s hebt.»Veto: Wat is het grootste cliché datover pol&soc’ers bestaat?Liesbeth: «Wij zijn lui, hé. Ikdenk dat dit toch een misver-stand is. Een tekst begrijpen isdan wel iets heel anders daneen formule toepassen zoals deexacte wetenschappers ditdoen, maar daarom niet makkelijker.»Veto: Misschien heerst eerder het cliché dat pol &soc een vuilbakrichting is?Liesbeth: «Lui en de vuilbak. Ik ken er weleen paar die in de vuilbak plassen (lacht). Inhet begin jaag je je daar wel in op, maar nulach ik dit weg.»

Kiesdrempel

Veto: Heel wat presessen ambiëren een politiekecarrière. Jij ook?Liesbeth: «Niet direct. Hoe meer ik eroverstudeer, hoe minder ik er zin in heb. Mijnmening strookt niet echt met een enkelepartij. Ik zou dus mijn eigen partij moetenoprichten, maar gezien de kiesdrempel zoudit niet zo simpel zijn. Ik ben wel eventjes lidgeweest van Groen!, omdat ik mijn thesisover Agalev doe.»

Veto: Is een presidi-um nog belangrijkvoor de studenten?Liesbeth: «Stu-denten zijn veelminder geënga-geerd dan vroe-ger. Je ziet op on-ze activiteiten al-

tijd dezelfde gezichten. Maar een presidiumzul je altijd nodig hebben, al is het maar voorde cursusdienst en onderwijszaken.»Veto: Trekken jullie activiteiten nog veel volk?Liesbeth: «Je had er gisteren moeten zijn.We hebben de Albatros moeten afsluiten, ermocht niemand meer in. We hielden onzetraditionele Nederlandstalige fuif. We zijndaar drie jaar geleden mee begonnen. Opdeze fuif is er altijd de meest ambiance engeweldig veel volk. Dit was zeker hethoogtepunt van het jaar.»

Lessen

Veto: Hoe ben je zelf preses geworden?Liesbeth: «Eerder toevallig. Degene dieoorspronkelijk opkwam, wilde plots toch opErasmus. Hij zit nu in Finland. Ik was zoongeveer de enige die nog overschoot. In hetbegin twijfelde ik, maar uiteindelijk ben ik erten volle voor gegaan.»Veto: Weegt het presesschap niet op je studies?Liesbeth: «We hebben een les of acht perweek, maar ik heb nog maar drie lessen ge-

volgd over het hele jaar. Schandalig, hé. Methet ISP-systeem wist ik nog niet eens welkevakken ik moest kiezen. Er is niet zo veelveranderd tegenover vorig jaar. Ik ging vroe-ger ook al niet veel naar de les.»Veto: Hoe reageren ze daar thuis op?Liesbeth: «Ze lachen daar een beetje mee.Mijn mama vroeg in het begin van het acade-miejaar elke week: “En zijt ge al naar de lesgeweest?” Als ik ontkennend antwoordde,zei ze: “Allez, volgende week opnieuw pro-beren.”»Veto: Ben je nog veel thuis?Liesbeth: «Eigenlijk niet, dat vinden zeminder leuk thuis. Ik ben ook dikwijls metandere dingen bezig. Het weekend dient omte slapen of om vergaderingen voor te berei-den. Ik was vroeger nogal een uitslaper, dat isnu wel minder.»

Jacht

Veto: Heb je een vriend?Liesbeth: «Neen.»Veto: Bestaan er bij jullie regels over het versierenvan eerstebac’ers?Liesbeth: «Nee, maar misschien moeten wedie weer invoeren. Toen ik in eerste kan zat,was er net een jacht op eerstejaarsstudenten.Daarna minderde het wat, maar dit jaar is hetweer aan het opkomen.»Veto: Word je vaker aangesproken nu je preses bent?Liesbeth: «Zeker. Soms is dat ook welgrappig. Sommige eerstejaars komen danverlegen voor me staan: “Mevrouw de pre-ses, mogen we je iets vragen?”»

De mama

Veto: Hoe vaak gaat Liesbeth naar de les volgensu?Mama: «In het begin van het academiejaarging ze heel weinig naar de les. Maar vorigeweek heeft ze alle lessen gevolgd. Dat zei zetoch. Maar eigenlijk is het haar probleem. Totnu toe is ze er altijd goed doorgeraakt.»Veto: Ging u als student ook veel uit?Mama: «Ik heb er ook van geprofiteerd. Jemoet daar een schone tijd van maken. Ik hebeerst economie geprobeerd, maar ik denk datik te veel uitging. Daarna ben ik medischsecretariaat gaan studeren.»

PRESES POLITIKA

De lui van de vuilbak

“Mevrouw depreses, mogen weje iets vragen?”

(foto Ronald Hermans)

(foto Jelle Goossens)

KenmerkenLocatie: Dirk Boutslaan 12Pint: Maes, 1,80 euro, niet altijd metevenveel liefde getaptKoffie: 2 euro, een lekkere espresso metmokkakoekje en op een schoteltjeHerentoilet: Inclusief condoomauto-maat.Damestoilet: Nogal klein, maarverzorgd genoeg.

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 58 v toev toe8

Mid

delp

un

t

Een allochtoon heeft zes keer meerkans om in de werkloosheid terechtte komen dan een autochtone Vla-ming. De ongelijkheid start al in dekleuterklas, en loopt door in het ho-ger onderwijs en op de arbeids-markt.

Dries De Smet

Voor de integratie in een samenleving zijn,naast kennis van de taal, twee factoren cru-ciaal: het bezit van een eigen huis en werk.Wie een eigen huis bezit, heeft iets te verlie-zen in de samenleving. Niet toevallig zijn demeeste flats in de Parijse banlieues publiekeeigendom.

Nog belangrijker is werken. Wie werkt,verbreidt immers zijn kennissenkring buitendie van de eigen familie en de etnische en so-ciale groep. De cijfers op dat vlak zijn nietecht hoopgevend. Volgens het initiatief Ma-rokkaanse netwerken (imane) is 48% van deactieve Turken en Marokkanen werkloos.Voor de zwarte Afrikanen is de toestand nogerger. 81% van hen heeft geen job. De werk-loosheid bij allochtonen ligt in Wallonië 2,4keer hoger dan bij de autochtone bevolking,in Brussel is dat 3,6 keer en in Vlaanderen 6keer.

Het onderwijs wordt als het middel ge-zien om die ongelijkheid te bestrijden, maarop het vlak van hoger onderwijs is er eenprobleem op drie niveaus: er starten te wei-nig allochtone studenten in het hoger onder-wijs, ze slagen minder vaak en raken mindermakkelijk aan een job.

Instroom

Meer dan de helft van de Vlamingentrekt naar het hoger onderwijs. Van de al-

lochtone bevolking is dat nog geen kwart.Dat blijkt uit cijfers van het Leuvense HogerInstituut van de Arbeid (HIVA). Die ongelijk-heid heeft deels te maken met het gegevendat meer allochtonen kiezen voor beroeps -en technisch secundair onderwijs. Meer dande helft van de jongeren start in het eerstejaar beroepsonderwijs, in het vierde jaar zit al70% in het BSO. De ongelijkheid start ei-genlijk al veel vroeger. Waar 16% van deautochtone kleuters op 3 jaar niet naarschool gaat, is dat bij allochtonen 36%.

Opmerkelijk is ook dat allochtonen an-dere richtingen studeren. Uit onderzoek aande VUB blijkt dat ze vooral kiezen voor rich-tingen met hoge sociale status en econo-mische waarde. Vooral bij mannen speelt diteen grote rol omdat ze traditioneel gezienworden als inkomensverstrekker. Mannenkiezen opvallend meer voor toegepaste eco-nomische wetenschappen en rechten. Vrou-wen kiezen vaak een ‘zorgende’ opleiding.Psychologie en vooral rechten doen het erggoed.

Doorstroom

De weg naar een diploma is voor een al-lochtone student veel moeilijker. Slechts33% van de eerstejaarsallochtonen slaagt, te-genover 48% bij de autochtone studenten.Bij de hogerejaars is dat 66% tegenover78%. Vooral de niet-optimale studieomstan-digheden worden als verklaring voor de lageslaagpercentages naar voren geschoven.

Allochtone studenten missen vaak ma-teriaal, zoals studieboeken en een computer,een rustige studiesfeer en een studeerkamer.Vaak combineren ze hun studies met een jobof met klusjes in het huishouden. Daarenbo-ven is de druk op hen veel groter dan op an-dere studenten. Ze beheersen vaak het Ne-derlands vrij goed, maar het academische

Nederlands gaat hen minder goed af, wat hetafleggen van (multiple-choice) examensmoeilijker maakt.

Eén van de oplossingen die door het on-derwijsveld aangereikt wordt, is meer alloch-tonen aantrekken in het onderwijsvak. PaulMahieu (UA) stelt dat via het inschrijvings-recht wel gemikt wordt op diversiteit van deleerlingen, maar niet van het lerarenkorps.Nochtans bewerkstelligt dit een sociale cohe-sie. Allochtone leerkrachten hebben als eenvoorbeeldfunctie en zorgen voor een betereidentificatie van de allochtone leerlingen.

Arbeidsmarkt

Maar zelfs met een diploma op zak is hetvoor allochtonen moeilijk om aan een job teraken. Of correcter: om een jobovereenkomstig hun kwalificaties te vinden.Uit onderzoek van de UA blijkt datallochtonen even snel aan een job geraken,maar veel allochtonen nemen een job aanonder hun mogelijkheden.

Veel werkgevers willen nog steeds geenallochtone werknemers in dienst nemen.Denk maar aan de zaak-Fereyn. Fereyn, diemet zijn bedrijf zorgt voor de plaatsing vankantelpoorten, had in de media verklaard dathij geen allochtonen in dienst wil nemenomdat de klanten dat niet willen.

Professor Albert Martens (K.U.Leuven)vindt de roep om Oost-Europese werk-krachten onzin. In een interview met Rood:“De stelling van de werkgevers, die menendat er een tekort is aan arbeidskrachten, endat we mensen moeten aantrekken uitCentraal- en Oost-Europa of van om heteven waar — informatici uit Pakistan of India— is voor mij larie en apekool. Dat heeftgeen enkele zin, want de arbeidskrachtenzijn hier beschikbaar: het zijn er duizendenin Brussel alleen al, ook hooggekwa-

lificeerden die, omdat ze van Marokkaanse,Turkse of Afrikaanse afkomst zijn, nietaanvaard worden!”

Een van de oplossingen voor hetdiscriminatieprobleem is anoniem solli-citeren mogelijk maken. Jozef De Witte, vanhet centrum Gelijkheid van Kansen enRacismebestrijding, vindt dat een goed idee.“Uit meerdere onderzoeken blijkt datallochtonen bij hun sollicitaties doorwerkgevers - bewust, maar deels ook on-bewust - op voorhand worden geweerd,”verklaart hij in Knack. “De bedrijven doenzichzelf daar geen plezier mee, want ze ont-zeggen zich de beste werknemers. In feitekiezen ze de besten uit wat overschiet, naeen schifting op basis van irrelevante ken-merken zoals afkomst. Iemands afkomst be-paalt nochtans niet de kwaliteit van zijnwerk. Ondernemingen zien allochtonenblijkbaar als een risico dat ze liever nietnemen. Een erg vreemde redenering, want isinnovatie en vernieuwing - risico’s kortom -net geen pluspunt voor een bedrijf?”

Maar niet iedereen is opgetogen met hetidee van anoniem solliciteren. Volgens deVDAB zal dit het probleem nog verergeren.Heel wat sollicitaties gebeuren immersinformeel. Een werkgever spreekt, bij de in-vulling van een vacature, eerst zijn informelenetwerk aan. Als je in het officiële netwerkanoniem solliciteren invoert, zal het gebruikvan het informele netwerk nog toenemen.

De rellen in Frankrijk hebben een debataangewakkerd dat in Vlaanderen al langeraan de gang was. De problemen, op niveauvan instroom, doorstroom en de arbeids-markt, zijn gekend. Het is nu een pijnpuntvoor alle actoren, werkgevers, overheid,hogescholen én allochtonen, om er (verder)aan te werken.

ROL VAN ONDERWIJS IN DE INTEGRATIE VAN ALLOCHTONEN

Te weinig allochtonen in hoger onderwijs

Rachid Rahmani noemt zichzelf eenmulticultureel iemand. Enerzijdskomt hij uit een Marokkaansefamilie die veel belang hecht aantraditionele waarden van de Islam.Anderzijds werd hij ook van kleinsaf aan in de Vlaamse cultuurondergedompeld. Zo heeft dezejongen met als moedertaal hetBerbers vele jaren gesleten in dekatholieke Chiro en is hijuiteindelijk in Heverlee beland omburgerlijk ingenieur te studeren.

Kristien Geurts

Veto: Voel je je als student met Marokkaanseachtergrond anders behandeld dan de doorsneeVlaming?Rachid Rahmani: «Ja, want hoe men hetook draait of keert, men heeft mij altijd ophet eerste zicht aangekeken als ‘anders’. Ikheb altijd het gevoel gehad dat ik mezelf uiteen negatief daglicht en uit de klassiekeveralgemeningen moest halen. Vlaamsestudenten worden eerst neutraal aanzien,maar allochtonen eerst negatief en zijmoeten dat dan bevestigen of weerleggen.Dat is nu eenmaal zo, maar toch leg ik mijdaar niet bij neer en ga ik altijd in op zo’ndiscussies.»

Veto: Vind je dat het klopt wat sommige al-lochtonen zeggen,zoals nu inFrankrijk, na-melijk dat hetmoeilijk is om alsstudent met eenbuitenlandse ach-tergrond dezelfdecarrièremogelijk-heden te krijgenals een autoch-toon?Rachid: «Ikvind wel dege-lijk dat datklopt. Er zijnzeker en vastook mensen dieallochtonen ex-tra kansen aan-bieden maar zijzijn zeer zeld-zaam. Ruw ge-schat denk ikdat men in 99%van de gevalleneerder opteertvoor een au-tochtoon danvoor een alloch-toon. Sowieso

voel ik me geen allochtoon, noch ben ik ereen! Wat nietwil zeggendat men mijniet zobehandeld ofaanziet. Alswe allemaaleerlijk zijn,weten we datwanneer eenVlaming enik, met het-zelfde diplo-ma en de-zelfde erva-ring, voordezelfde jobkandideren,de kans welheel groot isdat men op-teert voor deVlaming.»Veto: Wat stelje zelf voor alsmogelijke op-lossing?Rachid: «Ikdenk dat eensimpele op-lossing niet

bestaat. Het gaat hier immers om vooroor-delen die hun wortels hebben tot in deperiode van voor de kruistochten. Ik zou weliedereen, Belg of geen Belg, blijven aanradenom een zo goed mogelijke opleiding tegenieten. Misschien krijgt men dan wat meerrespect voor je en heb je dan later wel demogelijkheden en de kansen om tegendergelijke verschijnselen op te treden.Ambitie mag je niet opgeven. Zelfs nabenadeling moet je denken dat moeilijk ookgaat. Daar zijn bewijzen van en als we willendat onze kinderen die problemen later niethebben, moeten we er nu wel iets aan doen.Daarom ben ik van mening dat allestudenten toch enige politieke kennismoeten hebben om doordachte en goedkopepropaganda van politici en fascisten tedoorzien. Want zegt de Belgische grondwetons niet dat elke Belg gelijk dient te wordenbehandeld?»

«Rellen keur ik ten zeerste af, maar hetgevoel erachter begrijp ik ten volle. Als wewillen dat het niet zo ver komt in België, danmoeten we acties ondernemen en cam-pagnes voeren die gelijkheid als een belang-rijke factor aanzien in een democratie. Zowelvoor allochtonen als voor autochtonen geldthet volgende: word je behandeld als Belg,dan gedraag je je best als Belg!»

ALLOCHTONE STUDENTEN

“Word je behandeld als Belg, dan gedraag je je bestals Belg”

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 9v toev toe 9

Alloch

ton

en

De Leuvense OverkoepelendeKringorganisatie (LOKO) zorgt alenkele weken voor opgetrokkenwenkbrauwen als het gaat om hunvisie op allochtonen in het hogeronderwijs. Maar intussen lanceerdeLOKO in de Raad voor Studenten-voorzieningen (RvS) de vraag of deuniversiteit nog van plan is iets teondernemen voor allochtone stu-denten. Hoe zit dat nu eigenlijk?

Gijs Van Gassen

“Wij hebben dat thema altijd belangrijkgevonden,” zegt Sara Vermeylen,ondervoorzitter van LOKO. “We dachtenalleen niet dat het nodig was om zelf eenvoortrekkersrol in het dossier te spelen,omdat rector Vervenne het zo belangrijkvond. Maar toen we daar na enkele maandennog niets van gemerkt hadden, zijn we zelfnaar de universiteit gestapt om te vragen hoehet er mee stond.”

Nog niet zo slecht, bleek. De universiteitwas wel degelijk met de problematiek bezig,alleen werden de studenten daar tot nu toeniet bij betrokken. Dat zal nu dusveranderen. Op het einde van 2005 moet deonderzoeksfase zijn afgerond en moetenprojecten die daar uit voortkomen,geïmplementeerd worden.

Holebi

Er wordt voor het gelijke-kansenbeleidmet een aantal categorieën gewerkt:buitenlandse studenten, minderbedeeldestudenten, studenten met eenfunctiebeperking en mensen met een socio-culturele achtergrond die het studerenbemoeilijkt. De universiteit werkt bovendiennog rond een vijfde groep: vrouwen. Aan datoverleg nemen de studenten geen deel,omdat ze niet het gevoel hebben dat er ophet niveau van de studentenpopulatie eenondervertegenwoordiging van vrouwen is.

De term ‘socio-culturele drempels’ isbelangrijk. Niet alleen om aan te tonen datde doelgroep breder is dan allochtonen enbijvoorbeeld ook holebi-studenten kanbevatten, maar ook om stigmatisering tevoorkomen. Heel wat ‘allochtone’ studentenvoelen zich in oorsprong immers helemaalniet allochtoon, maar worden dat pas alsanderen hen zo noemen. Ook de VlaamseVereniging van Studenten (VVS) werkt alenkele jaren rond socio-culturele drempels.

VVS maakt daarbij onderscheid tussenproblemen in de ‘leefcultuur’ en problemenin de ‘leercultuur’. De leefcultuur is deachtergrond van de student, de leercultuurzijn de aberraties in hethlhoholhoumonderwijssysteem die een democratisering opdat niveau in de weg staan. Het probleemvan de ondermaatse instroom van studenten

die met socioculturele drempels te kampenhebben, moet opgelost worden dooroplossingen van de leefcultuur. Problemenvan de doorstroom in het onderwijsdaarentegen, zijn meestal het gevolg van deleercultuur. Als de student zo gelijke kansenop instroom krijgt en een gelijke behandelingbij de doorstroom, moet dat volgens VVSresulteren in gelijke uitkomsten bij deuitstroom.

Vanuit die analyse pleit VVS al enkelejaren voor concrete maatregelen. Om hetinstroombeleid te verbeteren, vraagt VVS eenaanpak die meer op de doelgroepen gerichtis, zoals de publicatie van folders voor deouders van laatstejaarsscholieren in de taalvan de ouders. Wat het doorstroombeleidbetreft, is er nood aan mentorprojecten, diede studenten beter begeleiden. Hetuitstroombeleid zou dan weer kunnenwerken aan een gelijke behandeling vanstudenten op hun stageplaatsen.

Gekleurd

Er kan dus nog heel wat gebeuren, envoor die projecten wil Minister vanOnderwijs Frank Vandenbroucke ook geldvrijmaken. Vijf procent van het totaalbudgetvan onderwijs wordt daarvoor gereserveerd.Dat wil zeggn: vijf procent wordtgereserveerd voor doelstellingen die deVlaamse regering elke drie jaar zal

vastleggen. Goed nieuws, zou je denken,maar toch is LOKO niet te vinden voor deregeling. Het gaat volgens LOKO op diemanier om kortetermijnoplossingen. Doorper drie jaar de financiering te regelen, wordthet moeilijk om projecten die over eenlangere periode lopen op te starten.Bovendien, zegt LOKO, is die regeling alleeneen stimulans voor nieuwe projecten enworden bestaande projecten, die tot nu toedoor de instelling zelf werden gefinancierd,er niet verder mee aangemoedigd.Bovendien vreest LOKO dat er vooral naarde instroom van allochtonen zal wordengekeken, terwijl de Leuvense koepel, net alsVVS, ook doorstroom en uitstroombelangrijk vindt. Voorlopig is daarvan echternog weinig terug te vinden in de nota. Meerdan dat de uitvoering van het decreet in 2006de Vlaamse Regering de beleidsdoelstellingenzal definiëren voor de jaren 2007-2009 staater voorlopig niet in: “Ik denk daarbijbijvoorbeeld aan gelijke kansen en diversiteitin het hoger onderwijs bevorderen.”

Ten slotte is die manier van financiereneen kleuring van de middelen volgensLOKO. LOKO zou die middelen lieveropgenomen zien in de basisfinanciering,waarna een instelling zelf kan uitmakenwelke projecten ze er op welke manier meeondersteunt. Gekleurde middelen voorgekleurde studenten zijn dus niet ideaal.

HOE PAKKEN STUDENTENVERTEGENWOORDIGERS PROBLEMEN VAN HUN ALLOCHTONE COLLEGA’S AAN?

Zeg niet ‘allochtonen’ maar ‘studenten met socio-culturele drempels’

Imen Daou is van Tunesische enIsraelisch-Arabische afkomst.Omdat ze zelf in België geboren is,is ze dus in drie culturen onderge-dompeld. Je zou kunnen vrezendat dit het wel heel moeilijk maaktvoor haar als studente aan de VUB.Zelf ondervindt ze het echter hele-maal niet zo.

Kristien Geurts

Veto: Welke taal sprak je het eerst als kind?Imen Daou: «Mijn moedertaal is Arabischnatuurlijk, hoewel ik veel beter ben inNederlands. Op tweeënhalf werd ik naareen Vlaamse school gestuurd, een bewustekeuze van mijn ouders zodat ik al snelgewoon werd om met de mensen van hierom te gaan.»Veto: Hebben je ouders je daarna aangespoordom verder te studeren?Imen: «Mijn ouders zijn er in principe altijdvan uit gegaan dat ik verder zou studeren.In mijn gezin en in de verdere familie heeftiedereen verder gestudeerd - indien zij demogelijkheid daarvoor hadden natuurlijk.»Veto: Klopt het dat het moeilijk is om dezelfdewaardering te krijgen als een Vlaamse student?Imen: «Ik kan er wel best in komen dat hetniet altijd even makkelijk is om alsallochtoon dezelfde waardering te krijgen.Dat is volgens mij vooral een spel vanvooroordelen, iets wat ik zeer jammer vind.Zelf heb ik er nooit echt last van gehad. Ikben namelijk geen Turkse en geenMarokkaanse. En van daar uit kan ikmerken dat mensen me ´positiever` gaan

bekijken.»Veto: Welke raad zou je allochtone studentengeven?Imen: «Ik wil de mensen die hebbenverder gestudeerd eerst en vooral proficiatwensen en hen erop wijzen dat ze fiermoeten zijn op wie ze zijn. Ik zou er vooralveel respect voor hebben als ze nog waardezouden hechten aan beide culturen.Misschien is dat wel mijn ideaalbeeld vaneen allochtoon die zich wil bewijzen.»

DE WAARHEID VOLGENS IMEN DAOU

“Blijven waarde hechtenaan je beide culturen”

Ihsane Chioua is een Leuvensestudente Germaanse talen ennogal bekend in haar kring. Zepast dus perfect in het plaatje vande gemiddelde student, ware hetniet dat Ihsane van Marokkaanseafkomst is. Volgens haar staat datechter geen bruisend en succesvolstudentenleven in de weg.

Kristien Geurts

Veto: Zou je je eigen familie als traditioneelomschrijven in die zin dat bij jullie deMarokkaanse cultuur een grote rol speelt?

Ihsane Chioua: «Ik denk dat mijn eigenfamilie nog behoorlijk traditioneel is. Iknoem mezelf ook moslim, ik neem deel aande ramadan, ik drink geen alcohol en ik eetgeen varkensvlees. Ik draag dus zeker nogwat van de ‘moslimmentaliteit’ van mijnouders mee. Maar daarbuiten zijn er nietveel verschillen tussen mij en de doorsneestudente, denk ik.»Veto: Heb je al situaties meegemaakt waarin je jeeven anders behandeld voelde, in positieve ofnegatieve zin?Ihsane: «Onder de studenten voel ik me opgeen enkele manier anders. Ik draag geenhoofddoek en ik ga even vaak - of vaker -uit dan iedereen. Dat heeft er misschien ookmee te maken. Ik voel me alleszins evenaanvaard en evenzeer op mijn gemak alsalle andere studenten. Ik ben ook actief inonze studentenvereniging en binnen fakbarLetteren en als er daar al iets gezegd wordtover het feit dat ik ‘anders’ zou zijn, zijn hetalleen positieve reacties dat ook eenMarokkaans meisje zich in de fakbar en hetpresidium waagt.»Veto: Denk je dat het kan dat sommige studentenbenadeeld worden door hun afkomst?Ihsane: «Ik denk dat studenten met eenallochtone afkomst na een tijdje sowiesooplossen in de grote studentenmassa en datde moeilijkheden, als die er al zijn, zichalleen in het begin van de studententijdmanifesteren, als je je als nieuw en ‘anders’gezicht onder de studenten begeeft. Ik bennatuurlijk enkel op de hoogte van destudentensfeer in Leuven en dan nog enkelde sfeer binnen Letteren, die heel sociaal enopen is.»

IHSANE CHIOUA EN HAAR STUDENTENLEVEN

“Alleen positieve reacties als ik mein de fakbar en het presidium waag”

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 510 v toe

Vorige week woensdag streek De Volle Tent van het Cultureel Jongeren Paspoort (CJP) weer neer in Leuven. Naar goede gewoonte werd het weer eenculturele hoogdag, met als ingrediënten: workshops, films, podiumvoorstellingen, installaties en concerten. Een greep uit het aanbod vind je hieronder.

Elke Desanghere, Christophe Heyndrickx, Jozefien Van Beek & Robin Broos

“There is no such thing as a free lunch,” maareen gratis onbijt, dat moet toch wel kunnen.Dat vindt CJP ook en traditiegetrouw begonde Volle Tent op woensdagmorgen met eenrijkelijke onbijt in STUK. Inclusief croissants,koeken en koffie, thee of fruitsap, iets datdoor de vele aanwezigen best gesmaaktwerd. Eénmaal de maag gevuld metallerhande gratis lekkers, word je dan nogeens getrakteerd op een aantal kortfilms inde filmzaal. Erg goed gezien trouwens, decombinatie eten en gezapig film kijken blijfttoch een topper. Men verwachtte meer dan100 kijkers en het plan was er om het STUK-café open te stellen voor laatkomers die geenplaatsje meer zouden vinden in de filmzaal.Dit bleek echter niet nodig, echt storm liephet nu ook weer niet.

Zij die toch voor de film kozen, kregeneen meer dan aangename verrassing. Degrote variatie aan films, hoewel vaak erg ab-surd, bleven toch ook herkenbaar en grappigen wisten het publiek wel te boeien. Vaakwerd een kleine schaterlach of een stokken-de adem gehoord bij de medekijkers. Na-tuurlijk zou al dit moois verraden eenafschuwelijke misstap zijn. Dus krijg je hierenkele zinnen toegesmeten om deze filmssamen te vatten. ‘Hoe speel ik drum op deWC pot’, ‘een wel heel speciale jacht inLapland’, ‘oh arbeiders aller landen, zakt ge-zamenlijk weg’, ‘thriller op het squashveld’en ‘dump je lief op weg naar de kust’.

Is je interesse nu aangewakkerd? Dankun je op zoek gaan naar de ‘selected shorts’.Hier in volgorde: ‘Music for one apartmentand Six Drummers’ (O. Simmonsen &Nilsson, Zweden), ‘Rare Exports’ (JalmariHelander, Finland), ‘United We Stand’ (HansPeter Molland, Finland), ‘Squash’ (LionBaillu, Frankrijk) en ‘Alice et moi’. Let trou-wens ook nog eens op de sterke prestatie vande Scandinavische landen. In elk geval, hetfilmontbijt lijkt een ideale introductie op hetkortfilmfestival. Wij kregen alvast de smaakte pakken.

Kortfilm-onbijt

Heel hoog op de koorzolder van 30CC vondde workshop Hedendaags Dansduet plaats.Er wachtte een groep met een zeer stereo-tiepe minderheid aan mannen. Met z’ntwaalven waren we, maar dat vond AnnCailliau, ‘lerares’ van dienst, alleen maareen voordeel: meer plaats voor ons en eenrustiger uur voor haar. In het dagelijkseleven geeft Ann verschillende soorten dans:Afrikaanse dans, hedendaagse dans en ookimprovisatie. Dit alles werd duidelijk weer-spiegeld in haar opwarming en choreografie.

Opwarmen is het logische begin vanelke dansles. We kregen de opdracht omgewoon rustig door elkaar te lopen op hetritme van de muziek. Systematisch brachtze veranderingen aan in de manier waaropwe moesten lopen: trage glijdende tango-passen, iemand volgen, huppelen, rond-draaien, sluipen, enz. Begrijpelijk dat weniet alleen van het draaien duizelig werden,maar we kregen het er wel warm van.

Hierna begon dan het echte werk: eenchoreografie op ‘Taboo or not taboo’ vanSnakes in exile. De meeste deelnemers wa-ren zo slim geweest al een slachtoffer op tescharrelen als danspartner voor de work-shop. Even beslissen wie de rol van ‘man’

op zich ging nemen in de puur vrouwelijkeparen en weg waren we. Het eerste stukwas uitgesproken hedendaagse dans. De be-wegingen zijn net iets swingender dan bijballet en draaien ook om expressie, dusmoesten we onszelf verstoppen. ‘True reali-ty bites, it doesn’t mean you have to hide.’Het is een waarheid als een koe, of in ditgeval: een dans.

Daarna gingen we gezellig ‘slowen’ inde choreografie, gevolgd door een kat- enmuisspelletje: al huppelend moesten weelkaar mooi in de maat achterna zitten.Over naar alweer een volgende dansstijl:tango. We lieten ons eens goed gaan. Hethoogtepunt van de choreografie was eenbeweging uit de dansstijl ‘swing’: de vrouwspringt als het ware met haar beide benenopgetrokken, zijdelings op de heup van deman. Dit was de enige uitdaging in de com-binatie. De overige bewegingen waren vanbeginnersniveau en vele werden meer daneens herhaald. Dit alles hield natuurlijkgoed rekening met de mensen zonder dans-ervaring. Al bij al was het dus eenontspannend en frivool uurtje dat wel voorherhaling vatbaar is.

Frivole tango

Na een zeer korte soundcheck vloog Lenny ermeteen in. Voor de mooie zanger-gitarist die hele-maal alleen op het podium stond, was een beperkten overwegend vrouwelijk publiek komen opda-gen. Lenny vroeg of iedereen tevreden was en toenhet publiek volmondig “ja” antwoordde, kondigdehij aan dat het volgende nummer dan alvast nietvoor hen bedoeld was. Het ging om “MeneertjeNEE”, een lied over een ontevreden man die geenkinderen wil, want “zij wenen vaak om niets en zijroken allemaal weed”. Lenny, die in 2004 winnaarwerd van het Parkstad cabaretfestival, doorspektezijn bindteksten met humor en theater. Zo vroeg hijof het publiek ook wel eens dingen kwijt raakte.Zelf raakt hij vooral kleren kwijt en hoewel hij geenenkele onderbroek vond in zijn kast kwam hij tochmaar naar De Volle Tent. Daarop volgde het num-mer “Klerenkleptomaan” over een man die, u raadthet al, kleren steelt.

Lenny vertelde het publiek met het nodigepathos dat hij geen geluk heeft in de liefde. Eénpassage uit zijn ongelukkige liefdesgeschiedeniswas zijn verliefdheid voor Linda, de opblaaspop vanzijn vader. Het nummer hierover was het enige lieddat hij in het Engels zong, want “zulke diepegevoelens laten zich immers het best in de Engelsetaal vatten,” dixit Lenny. De eerste maten van hetnummer vormden door Lenny’s overdreven nasalezang een hilarische parodie op Bob Dylan. Verderbracht hij nog een nummer over een noodlottigafgelopen liefde: hij sneed de oren van zijn geliefdeaf waardoor zij niet meer kon horen hoezeer hethem achteraf speet. Zelf begrijpt Lenny niet zo goedwaarom hij zoveel pech heeft in de liefde. Hij isimmers zanger en gitarist en hij schrijft zelfs poëzie.Ter demonstratie droeg hij een Joe Roxy-achtiggedichtje voor over schaamhaar dat in vlammenopging. Inderdaad onbegrijpelijk waarom vrouwendaar niet voor vallen.

Lenny wisselde grappige nummers af metontroerende, intieme nummers zoals “Niks (azzeku ni heb)”. Hoewel de zaal Jeugdcentrum Vleugel Fijskoud was en het publiek verkleumde handen envoeten had, slaagde Lenny er wonderwel in omiedereen op te warmen met zijn leuke, zelfrelative-rende liedjes. Wij verlieten de zaal alvast met eengoed gevoel.

Zonder onderbroek

Het concert Double Bill in Het Depot begonmet de Internationals, een ska-groep diemaar liefst negen leden telt. Van bij heteerste nummer valt op hoeveel energie allegroepsleden hebben en dan vooral de niette stuiten percussionist, die voortdurendheen en weer over het podium sprong. Desfeer zat er meteen goed in en Het Depotwerd gevuld met de vrolijke ska sound vande jaren zestig. De Internationals speeldenechter ook meer blues- en doo-wop-achtigenummers, waarin de organist, diens stijlvol-le hoedje en zijn Hammondorgel het meesttot hun recht kwamen. Ook de krachtigeblazerssectie is zeker het vermelden waard.Percussionist Junior riep: “Do you wantsome more ska music?”, waarop een mas-sale “ja” het feestje pas echt in gang zette.

Tijdens de wissel van instrumentendanste Lokomotiv de zaal binnen op hetritme van samba, reggae en funk. De grotestoet met personages in bonte verkleedkle-ren plaatste zich met zijn Braziliaans slag-werk tussen het publiek. Ook deze percussi-onisten van Lokomotiv waren uitgerust meteen tomeloos enthousiasme, waarmee zevan bij het begin de zaal meehadden.

Toen de instrumenten op het podiumklaarstonden, kon Wawadadakwa aan zijnset beginnen. Meteen klonk er opzwependemuziek door de boxen. De bassist, begiftigdmet een extreem lage stem, die bij momen-ten aan Shaggy deed denken, riep: “Zijdegellie klaar voor la Fiesta?”. Daarop volgdehet ultieme feestnummer en de zaal danstevolop mee. De blazer en violist dansten sen-sueel op de achtergrond en ook bassistSteven, die bijna papa wordt — zo verna-men we even later — was niet bang omenkele danspasjes neer te zetten. De samen-zang van de prettig gestoorde wawa’s wasmooi en ook de podiumact was op zijnminst speciaal te noemen.

Voor het bisnummer ‘Dondé’ haaldenze Lokomotiv er nog eens bij. Lokomotiv enWawadadakwa bleven, duidelijk met veelplezier, nog tot 00u30 uur doorgaan metspelen. Ondertussen was een groot deel vanhet publiek al huiswaarts getrokken, maarhet kernpubliek bleef feesten op de vrolijkeklanken van Wawadadakwa en Lokomotiv.

Onvermoeibaar enthousiasme

Gevarieerde cocktail tijdens De Volle Tent

(foto Kobe Van Itterbeeck)

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 11v toe

Leuven > De Volle Tent

De moderne student wordt vaak alsideaalloos voorgesteld, als een moei-lijk te engageren egoïst, op zichzelfteruggeplooid in plaats van op demaatschappij, de medemens of hetmilieu. Vooral dat laatste thema lijktsamen met de relatieve implosie vanGroen! te zijn weggedeemsterd.Toch is er sinds kort in Leuven eenboeiend project opgestart, dat stu-denten de energiezuinige pap in demond geeft.

Bavo Van Eyken

‘Een Kot Vol Energie’ heeft als doel studentenaan te zetten tot zuiniger omgaan met ener-gie op kot. Antoine Van Den Bogaert van Saf-ier, de organisatie die achter het project zit,geeft meer uitleg over het project.

Veto: Wat doet Safier precies en hoe is het Kot VolEnergie-project ontstaan?Antoine Van Den Bogaert: «Safier is eenvzw die in binnen- en buitenland werkt rondduurzame ontwikkeling. Vorig jaar hebbenwe in het fakhuis van de bio-ingenieurs eenpoging gedaan om via energiebesparendemaatregelen de Kyotonorm te halen. Dereacties waren positief en we haalden vrij vlotde vooropgestelde vermindering van 10% opde CO2-uitstoot. Ons initiatief wekte de be-langstelling van de pers, en ook Staatssecreta-ris voor Duurzame Ontwikkeling Els VanWeert kwam naar de persconferentie.»

«Het succes dat we bij het fakhuis haal-den, zette ons aan om verder te kijken. Wevroegen en kregen federale subsidies om ‘KotVol Energie’ op te starten, en nu is het de be-doeling om zoveel mogelijk studentenkotente bezoeken.»

Veto: Wat gebeurt er tijdens de kotbezoeken?Van Den Bogaert: «We werken op tweefronten: ten eerste is er het gratis materiaaldat wij kunnen uitdelen. Hiervoor werkenwe samen met Lokale agenda 21 Leuven, eenplatform dat duurzame ontwikkeling oplokaal niveau probeert te stimuleren, net alsSafier. We installeren — allemaal gratis —spaarlampen, tochtstrips voor ramen endeuren, spaardouchekoppen en radiatorfolie.Ten tweede geven we de kotbewoners ookheel wat nuttige tips mee. Deze mix zou moe-ten leiden tot een daling van het energiever-bruik en een toename van het bewustzijnrond verspilling en milieu. Idealiter komt erbij de studenten een echt duurzame mental-iteitswijziging, die langer dan een paar wekenduurt.»Veto: Kan zo’n verandering van houding makke-lijk worden opgelegd?Van Den Bogaert: «Wat we benadrukken is

dat het echt niet veel moeite kost om die tipstoe te passen. Het kan volgens mij zelfs vol-doening geven als je beseft dat je niet zomaarenergie loopt te verspillen. We volgen de situ-atie ook verder op om eventueel bij te sturenof extra materiaal te installeren. Het is ook debedoeling dat we — met een wedstrijd — ko-ten stimuleren om zoveel mogelijk energie tebesparen. Als ze andere koten voor het pro-ject warm maken, verhogen koten bovendienhun kansen op de prijs.»Veto: Wat moeten geïnteresseerde studenten con-creet doen?Van Den Bogaert: «Het enige dat ze moe-ten doen, is mailen naar info@safier.be. Als zehun naam, adres en gsm-nummer doorge-Ïven, kunnen wij met hen contact opnemenom een afspraak te maken voor een eerstebezoek. Dat gebeurt door mij of door één vanonze vrijwilligers en voor ze het weten zittenze er warm en energiezuinig bij.»

‘EEN KOT VOL ENERGIE’ STIMULEERT ENERGIEZUINIG WONEN BIJ STUDENTEN

“En ze krijgen alles gewoon gratis”

Foto’s Kobe Van Itterbeeck

Kortfilm-ontbijt

Frivole tango

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 512 v toe

Fatalisten al te gader: het gaat nietmet álles de verkeerde kant op inde 21ste eeuw. Oude Hollywood-sterren, bijvoorbeeld, plegen te-genwoordig wel eens te neigennaar iets dat kwaliteit heet. Zooversteeg Clint Eastwood vorig jaarde clichés met Million Dollar Baby,en doet Tommy Lee Jones nu het-zelfde met zijn regiedebuut.

Simon Horsten

De setting is oer-Texaans. Melquiades Estra-da, een Mexicaan die clandestien in Texasverblijft, wordt vermoord. Zijn boezem-vriend Pete Perkins wil hem laten begravenin Mexico, maar vergeet hoegenaamd demoordenaar niet. Wat volgt is een lange enlangzame queeste door de weidse Texaans-Mexicaanse natuur, een tocht die voor allehoofdpersonages cruciaal blijkt te zijn.

Vergeef ons de uitermate vage schetsvan het plot, maar het verhaal wordt tézorgvuldig opgebouwd in de film om het opvoorhand al prijs te geven. Het scenario isdan ook van een man met een klein, maarlang niet mis curriculum binnen de interna-tionale filmscène: Guillermo Ariaga, scena-rist van de succesnummers Amores Perros en21 Grams. Hij speelt op eenvoudige wijzemet de chronologie, zonder daarbij in voor-spelbaarheid te treden. Het verhaal kabbelttwee uur lang voort op een bezadigd tempoen staat soms op het punt langdradig teworden, maar overschrijdt de grens naar hetsaaie op geen enkel moment.

Dat is natuurlijk ook de verdienste vanons aller Tommy Lee Jones — TLJ voor devrienden —, in Los Tres Entierros de Melquia-des Estrada voor het eerst aan het werk alsregisseur. Jones laat de camera zo veel mo-gelijk stilstaan, en schiet gaarne prachtigeplaatjes van de steppe, de woestijn, de rot-

sen — enfin, alles waar ook een doorsneewestern bol van staat.

Klootzak

Daarnaast zet hij een typische TLJ-acteerprestatie neer: zijn personage PetePerkins lijkt een stoïcijnse, arrogante kloot-zak, maar heeft het hart ‘uiteraard’ op de juis-te plaats. Geen briljante innovatie als kar-aktertekening, al blijft het stereotype char-mant zo lang het script maar sterk genoeg is,zoals in deze film. Laten we overigens nietvergeten langs de neus weg te vermelden datzowel Ariaga (voor Beste Scenario) als TLJ(als Beste Acteur) gelauwerd werden inCannes. En, of ze er nu wakker van liggen ofniet, op het Filmfestival van Gent kaapten deheren in oktober de hoofdprijs weg.

Eveneens charmant, en vaak zelfs ergorigineel, is de subtiele situationele humordie in dit drama sluipt. Kleine knipoogjesdie het publiek bij de les houden. Zo zijn erde blinde Amerikaanse grijsaard die de god-ganse dag naar de Spaanstalige radio luis-tert, terwijl hij er geen jota van begrijpt, enenkele kilometers verder de Mexicaansemakkers die gefascineerd kijken naar eenAmerikaanse soap, zonder daar ook maariets van op te steken. Twee volkeren, ééngrens en één gemeenschappelijk verlangennaar de andere kant. Simpel en mooi. Mee-dogenloos mooi.

SteekkaartRegie: Tommy Lee JonesCast: Tommy Lee Jones, Barry Pepper, JulioCedillo, Dwight Yoakam, January JonesDuur: 121’Release: 29-11-2005Kort: Een meeslepende en perfect in elkaarpassende odysseedoor Tommy LeeJones.

FILMFIRMAMENTNa een woelig welsprekendheids-tornooi mag Leuven zich opnieuwverheugen op een uit de kluiten ge-wassen podiumspektakel: het Inter-facultair Improvisatietoernooi. Woens-dag 30 november vindt de derdeeditie plaats en de teams van achtkringen zullen hierbij proberen hetpubliek en de jury voor zich te win-nen, met als enige wapens een vlot-te tong en een stevige portie durf.

Nathalie Lucas

Het improvisatietoernooi is een initiatief vanhet studentencollectief PREPAREE, een im-provisatieteam voor en door studenten, datLeuven al meer dan zes jaar trakteert opimprovisatietrainingen, optredens, work-shops en sinds drie jaar als kers op de taart:het Interfacultair Improvisatietoernooi. Dekiem van PREPAREE lag in een evenementdat binnen het VTK werd georganiseerd,maar om de interactie tussen faculteiten teverbeteren en interessanter te maken werduiteindelijk besloten om het collectiefinterfacultair te maken. PREPAREE en huntoernooi bieden zo een platform voor al wiezijn improvisatietalent wil botvieren.

Sappig

Elke faculteit mag twee afgevaardigdensturen, die het beste van zichzelf mogen ge-ven tijdens de verschillende opdrachten ensketches. Vermits de notie ‘improvisatie’ on-vermijdelijk inhoudt dat de kandidaten nietop voorhand weten wat er hen te wachtenstaat, is het wachten tot op het toernooi zelfom de sappige opdrachten te weten te ko-men, maar grappige en absurde momentenzoals er vorig jaar waren (een gechanteerdeSint en Piet, sinaasappels die vechten voorpersvrijheid, het uitbeelden van een broek-zak, etc.) zullen ook dit jaar zeker niet ont-breken.

Het toernooi zelf bestaat uit twee delen:

In het eerste deel komt het er op aan hetpubliek te bekoren. Zij mogen ideeën vooropdrachten in de groep gooien én stemmenook mee, samen met een professionele jury.De jury houdt dus rekening met het stemge-drag van het publiek en er wordt, net zoalsop het welsprekendheidstornooi, een pu-blieksprijs uitgedeeld. Tijdens een tweederonde wordt dan door de jury beslist welkteam nu het grootst improviserend talent inhuis heeft. Vorig jaar ging Babylon met alleeer lopen. Wie wint, mag zich verheugen opeen gratis improvisatievat.

Samenwerking

De puntentelling op het toernooi ver-loopt iets anders dan men zou verwachten.Improteam-lid Dieter Bertels legt uit: “Omhet spel en de improvisatie te stimuleren,krijgen de kandidaten niet individueelpunten, maar per team. Ook krijgen de kan-didaten van verschillende kringen die sameneen opdracht uitvoeren, hetzelfde punt, zo-dat ze elkaar niet zouden gaan tegenwerkenop het podium.” Een simpele, maar effi-ciënte maatregel om het evenement zo leukmogelijk te houden voor het publiek en decreativiteit en samenwerking te bevorderen.

Het succes van het improvisatietoernooigroeit gestaag met elke editie. De tickets viade site zijn al uitverkocht en het evenementzag zich vorig jaar genoodzaakt te verhuizennaar de grote Parthenonzaal van het MSIaan de Faculteit Letteren, om zo meer kijk-lustigen te kunnen ontvangen. Iets meerdan 400 toeschouwers zullen dit jaar dekandidaten komen ondersteunen. Ticketskunnen nog bemachtigd worden aan detoog van café Reynaert, maar wees snel,want de plaatsen zijn beperkt!

DERDE EDITIE INTERFACULTAIR IMPROVISATIETOERNOOI

Zoektocht naar improviserend talent

Braakland/ZheBilding (BZB) komt dit seizoen meteen nieuw project naar buiten. BZB brengt mu-ziektheater, waarbij woord en muziek samen-smelten. Dit seizoen wordt ervoor gekozen om(nog) meer gehoor te geven aan het muzikale as-pect. Met De Woensdagen krijgen de muzikanteneen speciaal platform.

Marieke Poissonnier

BZB poogde de voorbije twee seizoenen aan te tonen datklank en woord harmonieus kunnen samenvallen. Hiermeegaan ze onverstoorbaar verder, maar in het nevenproject DeWoensdagen draait het allemaal om de muziek. Adriaan VanAken, dramaturg bij BZB verduidelijkt: “Het idee ontstondtoen BZB vorig jaar de voorstelling “Immaculata” bracht. De

drang naar een puur muzikale sessie kwam steeds duidelijkernaar voren. Na de voorstellingen van “Immaculata” mochtenformaties als Kawada en The Love Substitutes, die toen juist hundebuut-cd hadden uitgebracht, zich uitleven. Uiteindelijkbleek dat het publiek het daar niet altijd even makkelijk meehad. De voorstelling was vrij zwaar en de muzikale sessie ach-teraf verloor wat aan kracht en belangstelling. Daarommogen onze muzikanten zich nu uitleven voor een publiek inDe Woensdagen.”

Experimenteel

In de hele concertreeks komt een breed gamma van gen-res aan bod. Een echt etiket is er niet op te plakken, maarsteeds terugkerend is het experimentele randje van de mu-ziek. “Er is niet echt een indeling of afbakening in genres,”

legt Van Aken uit. “We laten demuzikanten gewoon hun dingdoen. Daarbij gaan ze eigenlijknooit uit van akkoordensche-ma’s of composities, maar vanklanken. Door deze experimen-tele werkwijze komen ze tochtot vrij toegankelijke muziek.Het is zoals een kok die eerstzijn ingrediënten kiest omdaarna pas te beslissen wat hijzal maken. Een receptenboek isdaarbij overbodig. Het ontbre-ken van dat voorgeschreven ak-koordenschema is iets dat terug-keert bij al onze muzikanten enis dus ook een rode draad door-heen De Woensdagen.”

BZB vertrekt vanuit de eigenmuzikanten. Zo ziet het publiek

Rudy Trouvé, Gerrit Valckenaers en Geert Waegeman aan hetwerk. Ook gaat hetzelfde driemanschap in januari aan de slag ineen improvisatie met afspraken. Verder krijgt het jong BZB-bloed, YuriVan Uffelen en Ephraïm Cielen, de kans om ferm te wezen. Op DeWoensdagen worden ook andere muzikanten gehoord die al eeneind samenwerken met de huismuzikanten.

BZB heeft een nieuwe speelplaats gecreëerd die heeluiteenlopende muziek aan bod laat komen. Met dit nieuweplatform trekt de organisatie ook heel wat formaties aan dieniet aan BZB verbonden zijn. Van Aken vertelt dat er over-wogen wordt om volgend jaar te werken met een curator-schap, waarbij aan de huismuzikanten gevraagd zal wordenom een aantal groepen of combinaties van formaties uit tenodigen. “Daarbij zouden we wel blijven uitgaan van onzeeigen mensen en is het belangrijk dat het experimentelerandje, een rekbaar begrip, steeds aanwezig is. Dat is echternog toekomstmuziek.”

De Woensdagen zijn al aan hun tweede aflevering toe. Inoktober zette Geert Waegeman de toon met de formatie CroMagnon. Deze woensdag is het de beurt aan Rudy Trouvé. Hijkan steunen op een uitgebreid repertoire en distilleert daaruitzijn solomomenten. Diezelfde avond is ook Tip Toe Topic aanhet werk, waarin onder anderen Elko Blijweert, een geestes-verwant van Trouvé, zijn klanken bijeenraapt.De Woensdagen vinden plaats op elke laatste woensdag van demaand om 21u in de Molens van Orshoven. Meer infowww.braakland.be

DE WOENSDAGEN VAN BRAAKLAND/ZHEBILDING

Experimentele klanken voor fijnproevers?

(foto Christophe Ketels)

WinVeto en PREPAREE geven nog zestickets weg voor het tornooi. Mail

voor dinsdagavond je gegevens naarpreparee@veto.be.

The Three Burials of Melquiades Estrada

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 13v toe

Leugen, eigen berichtgevingDe talentvolle Johan Hoornaert werdjaren geleden door rector Dillemansopgevist om zijn onderwijsteam teversterken. Onder Dillemans maakteHoornaert snel promotie en groeidehij uit tot één van de belangrijksteopiniemakers. Maar rector Ooster-linck verstond het genie niet enprobeerde op alle mogelijke ma-nieren van Johan af te geraken. Nurector Vervenne aan de macht is,lijkt het rectoraat weer te beseffenwelk goudhaantje het in huis heeft."Ik ben eindelijk gerehabiliteerd,"klinkt het bij een overgelukkigeJohan.

Johan Hoornaert was een getalenteerdepedagogiestudent, die dan ook al snel werdopgemerkt door de universitaire overheid. Datleidde tot een briljant doctoraat en toenmaligrector Dillemans wist de jonge Johan maar alte goed naar waarde te schatten. De belofte-volle pedagoog werd hethoofd van de studenten-administratie. Daar perfec-tioneerde hij de brochuresen foldertjes zodanig, dat hijal snel opnieuw promo-veerde tot rectoraal adviseur onderwijsbeleid.

"Als ik daar nu op terugkijk, was dat éénvan de gelukkigste periodes van mijn leven,"glimlacht Johan. "Zonder arrogant te willenoverkomen: ik was echt héél goed met diefoldertjes. Misschien wel té goed, wantDillemans haalde me dus naar het rectoraat.Een mooie promotie, maar af en toe denk iktoch nog terug aan mijn brochures… Ach ja,ze hadden me nodig op het rectoraat. Ikbeschouwde het als mijn plicht om die functieop mij te nemen."

Toga

Toen met hetstructuurdecreet hetstatuut van postdocto-rale medewerkers wij-zigde, kreeg Johan hetnieuwe statuut vanZAP'er, professor dus,aangeboden.Een prach-tig gebaar, dat Johan tot op de dag van van-daag ontroert. "Ik herinner me die dag noggoed. Ik was volop aan het werken aan eenmethode om nietjes perfect recht in de rugvan een foldertje te krijgen. Anders plooit datzo moeilijk, dus het was een belangrijkproject. Roger (Dillemans, red.) kwam naarme toe. Hij had een bestelbon en eenlintmeter vast en zei me:"Hier moet ge tekenen,Johan. En dan moet ik unog even opmeten." Ikvroeg hem natuurlijkwaarom. En Roger sprakplechtig: "dit is debestelbon van uw toga, Johan." Dat was eenprachtig moment. U moet weten dat ik deenige postdoctorale medewerker was die dieeer heeft gekregen. Eerst hield ik de boot af -ik vond het te veel eer. Maar Roger bleefaandringen en ik kon dat ook eigenlijk nietweigeren." Onder Dillemans beleefde de jongeen ambitieuze Johan zijn gouden jaren.

Maar het geluk kon niet blijven duren.Rector Oosterlinck, jaloers op het genie vanJohan, verbande hem naar het AlgemeenBeheer. In een piepklein bureautje moest

Johan zijn zware taken verder zetten, terwijlhij veracht en gevreesd werd doorOosterlinck. "Dat was een hele zware tijd,"geeft Hoornaert nu toe. De rector respecteerdeJohan niet, maar eiste wel dat hij zijnbelangrijke functie zou blijven vervullen. Hoeis Johan die tijd doorgekomen? "Ik kreeg heelveel steun van collega's. Zij hadden begripvoor mijn situatie, waarin ik als ZAP'erondergewaardeerd werd. En er waren ookmooie momenten.” K.U.Leugen: Zo wordt er op de DienstOnderwijsbeleid vaak ‘Kolonisten van Catan’gespeeld en wordt u de “struikrover” genoemd. Hoornaert: “Ja, dat komt omdat ik altijd instijlvol zwart gekleed ga.” K.U.Leugen: Wat dan te denken van het feit dat uofficieus de bedenkelijke eretitel Chef Administratie-ve Overlast krijgt toebedeeld?Hoornaert: "Dat is toch evident: ik werk deoverlast gestaag weg. Hups, dossier x in devuilnisbak en hop (schopt in het rond) dossier yvan de baan. Er ligt geen enkel papier meer inde weg. U ziet toch dat mijn groot bureauquasi leeg is? Ik heb dat eigenlijk niet nodig,zo’n groot bureau. Maar ja, als men mij dat

statussymbool opdringt,kan ik dat niet zomaarvan de hand schuiven.Noblesse oblige, weet uwel.” K.U.Leugen: Toch beweert

men dat u ook administratieve overlast creeëert,omdat u veel werk dubbel doet?Hoornaert: “Dat is kwaadsprekerij. Ik con-troleer het werk dat door ondergeschiktenvaak niet goed wordt gedaan. Zo check ik ofJan Bauwens wel een goed verslag van deAcademische Raad maakt. Of bijvoorbeeldmijn fiches van de onderwijsvisitaties zijnlegendarisch. Dat lijkt me toch erg belangrijk.”K.U.Leugen: Legendarisch, in de negatieve zin...Hoornaert: (gaat onverstoord verder): “Deuniversiteit kan niet zonder mij en datbesef ik heel goed. Ik werkte onderOosterlinck voor de academische gemeen-schap en niet voor de rector," vertelt De

Struikrover nog.

Bureau

Aan allelijden komt eeneind, gelukkig.En ook voor

Johan breken — eindelijk — weer beteretijden aan. Rector Vervenne heeft Johanin ere hersteld. Hij werkt weer op hetrectoraat en is gelukkiger dan ooit. "Ikheb een enorm groot bureau gekregen,"glundert Johan nogmaals. "Dat bewijsttoch wel dat mijn inspanningen terugnaar waarde worden geschat. De

oppervlakte vande kantoorruimteis toch wel eenbelangrijke graad-meter voor debelangrijkheid vande bezitter ervan.

Ik ben dus enorm blij met deze stapvooruit. Eindelijk ben ik gere-habiliteerd."

Wie Johan wil bezoeken, kan daarvoortussen de kantooruren terecht op zijn nieuwebureau op het rectoraat (Naamsestraat 22).Vergeet niet een bericht in zijn gastenboekachter te laten.

Wie ook zijn persoonlijk verhaal wil doen,kan ons mailen op persoonlijkverhaal-

Horizontaal1 Daar verscheen weinig voetbal op vorig weekend 2 Eenheid van luidheid - Soort schip 3 Kerf- Overdreven 4 Muzieknoot - Pas 5 Engelse inhoudsmaat - Rendier 6 Afzonderlijk - Opdracht7 Onvriendelijk - Extensie voor samengedrukt bestand 8 Namelijk - Verklaring op kaarten 9Roem - Struisvogel 10 Veelvuldig gebruiktVerticaal1 Oma van Nele 2Dwang, noodzaak- Bulgaarse munt3 Niet ingaan op -Muzieknoot 4 Cu-baanse muziek -Stront 5 Klankvan een hoorn -Meisjesnaam 6Opa van Nele -Standard Gene-ralized MarkupLanguage 7 Huid-verdikking - Euro-pean OptionsExchange 8 Maat-stok - Zo-even 9Voorzetsel - Waartwee stukken stofbijeenkomen 10Subsidiekanaal

JARENLANG IS HIJ VERNEDERD, MAAR NU IS JOHAN HOORNAERT…

"Eindelijk gerehabiliteerd"

Leugen, eigen berichtgevingHet is genoegzaam bekend intus-sen: Kristien Hemmerechts en IvanDe Vadder, twee iconen van intel-lectueel Vlaanderen, zijn veront-waardigd weggelopen uit de juryvan het welsprekendheidstornooivan het VRG. Aan de K.U.Leugenleggen ze uit waarom.

Kristien Hemmerechts: «Ik vond datmijn plicht. Als schrijfster, feministe enweduwe van Herman moest ik een gebaarkunnen maken. En dat heb ik gedaan. Datis toch wel belangrijk, denk ik.»Ivan De Vadder:«Ik ben het metKristien eens. Ik be-grijp haar standpuntvolledig, ook al benik geen vrouw, schrijfster en weduwe. Ikzou…»Hemmerechts: «Hoe kan je mij danbegrijpen, pummel!? O Ivan, ik dacht datwij beiden voor hetzelfde doel streden!Maar nu…»De Vadder: «Maar dat is toch nog steedszo, Kristien!»

Hemmerechts: «Maar nu blijk jij vrouw,schrijfster noch weduwe te zijn! Onover-brugbare kloven splijten de aarde tussenons, Ivan. Niets kan ons nog samenbren-gen, dat is de gruwelijke paradox van onzestrijd. Mijn volgende boek zal ik aan je op-dragen. Om het gruwelijke aspect tebenadrukken.»K.U.Leugen: Hadden jullie de spreker nietmoeten laten uitspreken? Dan zou er…Hemmerechts: «Het is niet van mijngewoonte mensen te laten uitspreken!»De Vadder: «Als die jongen zijn toespraakhad afgemaakt, dan hadden wij ongelijkgehad van op te stappen. Dus hadden wegeen keus: die speech moest onderbroken

worden! Ik ga mijdaar niet belache-lijk maken, hé.»Hemmerechts:«Bovendien is het

media-aandacht. Ik heb er altijd vangedroomd eens in de K.U.Leugen teverschijnen. Dat is nu de eerste krant diemij met recht en rede kan afkraken zonderer eerst één van mijn boeken voor temoeten hebben doorworstelen. Zijn julliedaar niet blij mee?»K.U.Leugen: Van harte bedankt daarvoor,mevrouw Hemmerechts.

EXCLUSIEF INTERVIEW !!!

Hemmerechts en DeVadder getuigen!

PUZZEL

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

“Wij proberen idealisme metaanstellerij te combineren!”

“De mensen waarderenme weer, dat voel ik”

PERSOONLIJK

VERHAAL

“Het kon niet blijvenduren. Kwaliteit komt altijdbovendrijven. En voila!

Hier zit ik dan op het tweedeverdiep. Vlak naast de rector.Wie doet het mij na?”

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 514 v toe

Loop eens langs bij De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad,boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te Heverlee

Open: di - vrij: 10 - 18 uzat: 10 - 17 u zo - ma: gesloten

Tel.: 016 65 29 57 Web: www.spit.be

(advertentie)

Kijk op www.recupc.be voor het volledigeaanbod van schermen, pc's, laptops,onderdelen. AAddrreess: Recupc VZW, OudeDiestesteenweg 3, 3010 Kessel-Lo.TTeell:: 016/25.91.03, MMaaiill:: info@recupc.be

Tweedehandscomputers

met 1 jaar garantie!Laptops P2 tot P4 tussen200 en 600 euro.Desktops van P2 tot P4tussen 55 en 350 euro.Schermen van5-100 euro.

(advertentie)

(advertentie)

Bonensoep 1,65Alma gaat vreemd: CHINA!China kip 3,45Fu Yung Hai 4,40

Spek met spiegelei en spinaziestoemp A2+A3 2,35Groenteburger met bloemkool en broccoli 3,45Cordon bleu met Roquefortsaus en boontjes A1+A2 4,05Spaghetti Bolognaise A1 2,35/2,75Stoofvlees op z’n Vlaams A3 3,45Koninginnenhapje 3,10Kippenlapje A1+A3 3,45Rumsteak A2+A3 4,05

Hutsepotsoep 1,65Vleesragout in romige kampernoeliesaus

met gebakken aardappelen A1+A3 2,35Quorn fingers met Provençaalse saus en witloof 4,40Koninklijk vishapje 3,45Rumsteak met gegratineerde bloemkool en rosti 4,40Spaghetti Bolognaise A2+A3 2,35/2,75Stoofvlees op z’n Vlaams A3 3,45Koninginnenhapje A3 3,10Kippenlapje A2+A3 3,45

Kervelsoep 1,65Alma gaat vreemd: CHINA!China kip 3,45Fu Yung Hai A2+A3 4,40

Braadworst met bloemkool in roomsaus 2,35Vegetarische lasagne 3,45Kipkroketten met portosaus en erwtjes A1 4,05Stoofvlees op z’n Vlaams 3,45Koninginnenhapje A3 3,10Kippenlapje A2 3,45Rumsteak A1+A3 4,05

Tomatensoep met ham 1,65Alma gaat vreemd: CHINA!China kip 3,45Fu Yung Hai 4,40

Kippenburger met jonge wortelen 2,35Moussaka met Griekse sla 3,45Varkensgebraad met Portosaus

en Ardeense aardappelen A1+A2 4,40 Stoofvlees op z’n Vlaams A2+A3 3,45Koninginnenhapje A1+A3 3,10Rumsteak 4,05

woensdag

vrijdag

Kijk ook op de website voor menu gasthuisberg,Justus Lipsius en pauscollege

Menu van de weekin Alma 1-2-3

29 nov. - 2 dec. 2005

(advertentie)

A2

A3A1 alleenAlma 1

= vegetarisch

=

alleenAlma 2

=

alleenAlma 3

=

dinsdag

donderdag

J a a r g a n g 3 2 n r . n r . 9 - 2 8 n o v e m b e r 2 0 0 5 15v toe

Veto

's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 32Nummer 928 november 2005

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie.De standpunten verdedigd in Vetostemmen niet noodzakelijk overeenmet de standpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Bram ‘Forza’ Delen

Redactiesecretaris & V.U.:Gijs ‘Voorrang’ Van Gassen

Redactie:Robin ‘Franz Bauer’ Broos, Tom ‘KKK’Van Breussegem & Roman “D-Vlag’Verraest

Medewerkers deze week: Ben ‘SA’ Deboeck, Liesbeth ‘Hitler-jugend’ Deleu, Nele ‘VNV’ De Meyer,Elke ‘Verdinaso’ Desanghere, Ilse ‘VMO’De Witte, Dries ‘Vlaams Blok’ De Smet,Kristien Gestapo’ Geurts, Maarten‘Verdinaso’ Goethals, Jelle ‘NSDAP’Goossens, Christophe ‘Lichtend Pad’Heyndrickx, Simon ‘Groen Rechts’Horsten, Christophe ‘SS’ Ketels, NathalieBlood & Honour’ ‘Lucas, Marieke ‘WhiteStorm Front’ Poissonnier, Joos ‘Rex’Roets, Nele ‘VNJ’ Tintel, Jozefien ‘BNP’Van Beek, Nele ‘FN’ Van Doninck, Kris‘Organisazation Todt’ Vanelderen, Bavo‘LPF’ Van Eycken, Kobe ‘Falangist’ VanItterbeeck & Hanne ‘’t Pallieterke’Vermeiren

DTP:Robin Broos, Bram Delen, Tom VanBreussegem, Gijs Van Gassen

Eindredactie:Ilse De Witte & Roman Verraest

Cartoons:Negu & Sh3Ll4C

Internet:www.veto.bewww.photoblog.be/veto

Nieuwsgroep:kotnet.veto

Publiciteit:Alfaset cvba - Leen Cuypersalfaset@chello.be 016/22.04.66

Drukkerij:Kempenland (Herentals)Oplage:9000 exemplaren

ISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdag-namiddag om 16u. Alle geïnteres-seerden (tekst, foto, lay-out, inter-net,...) zijn steeds welkom op deredactievergadering of op hetredactieadres.

COLOFONAGENDA & AD VALVAS

Alfa

• 28/11 Jazz-namiddag (met

whisky en sigaren), in Fak

Letteren. • 28/11 Sinterklaas

op bezoek op Alfa, in Fak

Letteren. • 29/11 Harry

Potter-nacht. • 30/11 om

20.00 u: Gastcollege professor

Provoost, in MSI 00.28.

Apolloon

• 28/11 Beestenboelcantus, in

de Waaiberg. • 01/12 Sint-TD,

in de Lido. • 04/12 Feestweek

van 4-12 tot 8-12.

Ekonomika

• 29/11 SchaatsTD, in

Schaatsbaan Haasrode. •

01/12 Spaanse Avond, in den

Dulci.

Farmaceutica

• 29/11 Black & White Night,

in Capsule. • 01/12 Lucky

Teerling, in Capsule.

Katechetika

• 29/11 Cantus, in De

Cuythoek. • 29/11 Cantus, in

Cuythoek. • 30/11 Poëzie-

avond, in MTC. • 30/11

Poëzie-avond, in MTC 00.20.

LBK

• 01/12 Sint-TD, in Albatros.

Medica

• 29/11 Debat

Huisartsengeneesekend. •

01/12 Erotic Night, in Doc’s

Bar.

Merkator

• 28/11 Wiestoernooi, in

Wink. • 05/12 om 20.45 u:

Bijna-Sinterklaascantus, in

Ambiorix.

PedagogischeKring

• 30/11 Beursavond, in

Capsule. • 01/12 om 20.30 u:

Cantus, in Toewip.

VRG

• 28/11 om 22.00 u:

Jeneveravond, in Rector.

VTK

• 29/11 Panel Discussion:

Kyoto, in ESAT. • 30/11

Beach Party, in ‘t Elixir.

IMSAL toont 'TheMessage'

IMSAL, de InternationaleMoslim Studenten-Associat-ie Leuven, start haaractiviteiten dit academiejaarmet de vertoning van eenOscarwinnende film TheMessage(1976), met AntonyQuinn en Irene Papas in dehoofdrollen. De film geefteen kort overzicht van debeginjaren van de Islam envertelt het verhaal van haarlaatste profeet, Mohammed(vrede zij met hem). Deregisseur van de film,Moustapha Akkad, was éénvan de slachtoffers van debomaanslagen in Jordanië,begin deze maand. IMSAL,gesticht in 1984, is geas-socieerd met de Leuvenseoverkoepelende kringorga-nisatie (LOKO), en is deenige vertegenwoordiging

van zowel buitenlandse alsBelgische moslims aan deK.U.Leuven.

De film wordt vertoondop donderdag 1 december,om 19.00u. in lokaal M.S.I00.14 (Letterenfaculteit,achter de Centrale Biblio-theek). Toegang is gratis. Nade film volgt een receptie.

Vierde LeuvenseK.U.S.-KwisDe Ken Uw Stad-Kwis is on-dertussen al aan zijn vierdeeditie toe. Ook voor dezeeditie stelde het stadsarchief,geïnspireerd door zijn rijkecollectie, opnieuw 6gevarieerde vragenrondesop, die op een of anderemanier verband houden metde stad. Kennis, maar in deeerste plaats ook gezelligheiden amusement, wordennagestreefd bij deze kwis.Daar horen uiteraard ook

een fijne kwismaster, eenprofessionele jury en eeninteressante prijzenpot bij.

Op vrijdag 2 december2005 zal De zevende dag-presentatrice Frieda VanWijck alle K.U.S.-Kwis-deelnemers aan de tandvoelen in de Predikheren-kerk. Wie graag meedoet,schrijft zich in met eengroepje van 4 personen bijde erfgoedcel via erfgoedcel-@leuven.be of 016 21 18 75.Wie gewoon wil kijken omde sfeer op te snuiven, of omte supporteren, is dit jaar ookwelkom.

De vragen en de ant-woorden worden telkensopgefleurd met bijpassendbeeld- en/of geluidsmateriaaluit het stadsarchief. Deel-name is gratis en niemandgaat met lege handen naarhuis! Meedoen is dus deboodschap!

CultuurkalenderMuziek

Dinsdag 29/11: Zaal het Depot, Martelarenplein 12Black Mountain + Dead Meadow, 20u,

Woensdag 30/11: Molens Van Orshoven, Stapelhuisstraat 15Rudy Trouvé Solo + Tip Toe Topic, 21u

Woensdag 30/11: STUK Labozaal, Naamsestraat 96Gravenhurst + Whip, 20u30

Woensdag 30/11: Minnepoort, Dirk Boutslaan 62Under Byen + Xploding Plastix, 20u,

Donderdag 01/12: Zaal het Depot, Martelarenplein 12Freeform Five + Shameboy, 20u

Donderdag 01/12: Kapel Romaanse Poort, Brusselsestraat 63De Nieuwe Reeks: "Imaginary Landscape" Duo XXI (fluit, slagwerk) & Maja Jantar (stem), 19u15, www.denieuwereeks.be

Theater

28 en 29/11: STUK Soetezaal, Naamsestraat 96't Barre Land: De namiddag van meneer Andesmas, 20u30

30/11 en 01/12: Wagehuys, Brusselsestraat 63Jessa Wildemeersch en Tricycle: De misfit in me, 20u, www.jessa.be

Maandag 05/12: Wagehuys, Brusselsestraat 63 Lunatic Comedy Club, 21u

Dans

Woensdag 30/11: Predikherenkerk, Onze-Lieve-VrouwstraatBoombal met Balla Vogala, 22u

Lezing

Dinsdag 29/11: STUK Studio, Naamsestraat 96Vegas Las: Guido Belcanto & Stijn Meuris,20u + 22u, www.v-g-s.be

Woensdag 30/11, Mgr. Sencie Instituut 03.09, Erasmusplein 2 "Semele",Inleiding op het oratorium van Händel door prof. I. Bossuyt (musicologie), 20u

Film

03/12 t.e.m. 10/12: Cinema ZED, Naamsestraat 96Internationaal Kortfilmfestival Leuven

Expo

10/09/2005 t.e.m. 29/01/2006: Museumsite, L. Vanderkelenstraat 30Leven in steen, di, wo, do, za 10-18u / vr10-21u30 / zo 14-18

17/11/05 t.e.m. 30/11/06: Centrale Bibliotheek K.U.Leuven, Ladeuzeplein 21Flashbulbs-installatie, ma-do 9u-20u, vr 9u-17u, za 9u-12u30

19/11 t.e.m. 22/01: Schatkamer van St.-Pieter, Grote MarktBernd Lohaus, di-vr 10u-17u, za 10u-16u30, zo 14u-17u

Negu leest Freddy,U toch ook !

OPLOSSINGEN1 5 7 6 2 8 3 9 4

3 6 4 7 9 5 2 1 8

6 9 8 3 1 4 5 7 6

9 3 5 4 7 1 8 6 2

6 8 2 5 3 9 7 4 1

4 7 1 2 8 6 9 3 5

5 1 3 9 6 2 4 8 7

8 4 9 1 5 7 6 2 3

7 2 6 8 4 3 1 5 9

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1 E C C L E S T O N E

2 R A A F I D E L

3 E A N N M E F

4 D I A D E E M Z H

5 I P R E E L I O

6 P M O G R O E N

7 L E T T E R E N D

8 O K E M A N K T E

9 M K B O A E E R

10 A A N G E L E N G D

Nederlands fijnste punkrockbandde Heidroosjes kondigden in 2005aan een sabbatical te nemen. Ofzoiets toch, want lang bleef hetniet stil. Het podium kan niet telang gemist worden en dus trekkende heren rond met hun tribute aande Amerikaanse punk-pioniers TheRamones: de Ramroosjes. Doel: lolhebben én de muzikale erfenis vanThe Ramones verspreiden. One,two, three, four!

Nele Tintel

Op 24 november speelden De Ramroosjesin zaal Het Depot in Leuven en dat deden zemet stijl. Voor de gelegenheid allevier ineen zwarte lederen jacker gehuld, werktenze zich door een dertigtal nummers inanderhalf uur. Hoewel er in het beginenkele technische moeilijkheden bleken tezijn, heeft het publiek daar niet veel vangemerkt. Zij werden vanaf heteerste ogenblik weggeblazen eenstrak gespeelde set, een brokenergie van één meter zestig dieMarco Roelofs heet, eenenthousiaste en duidelijk genie-tende bassist Fred, de al evenenthousiaste, rondspringen-degitarist Frank en drummer Igor, diezijn drumstel zo snel bewerkte dathet met het blote oog nauwelijks tevolgen was. Het publiek had danook meteen door dat Het Depotkwaliteit in huis had gehaald.Vooraan werd er gesprongen engepoogd dat het een lieve lust was,achteraan werd er goedkeurendtoegekeken door de oudere fans.De nummers volgden elkaar in ijl-tempo op: we horen onder anderede klassiekers Rock ‘n RollHighschool, I Wanna be Sedated,Teenage lobotomy, The KKK took mybaby away, Pet Cemetery en BlitzkriegPop.

Handenzee

Zanger-gitarist Marco krijgtmet een welgemeende Hey, Ho, let’sGo! het publiek moeiteloos mee en weetmet enkele leuke bindteksten de zaal in tepalmen: “het volgende nummer is DamclubHooligan. Oh nee, sorry, even verkeerd,” en“één ding staat als een paal boven water:jullie bier smaakt beter,” waarna SomebodyPut Something in my Drink wordt ingezet. Degrote finale is het nummer Surfin’ Bird, datwel heel letterlijk wordt opgevat: Marcozwiert een koffer het publiek in, duikt ervervolgens surfsgewijs op en laat zich dooreen handenzee tot aan de geluidsmanvoeren, die een koud pintje voor hem heeftklaarstaan. Daarna doet hij het nog eenkeer, zonder pintje weliswaar, maar meteen heuse salto richting publiek. Evencrowdsurfen kan er altijd wel bij. En dan isde show voorbij. We blijven even verbijs-terd staan en kunnen niet nalaten te den-ken: dat die sabbatical maar snel over is.

Voor de show hadden we de kans omeven met zanger Marco te praten over deRamroosjes.

Veto: In 2000 hebben jullie al een cover-tourtjegedaan doorheen Nederland. Was dat toen ook alonder de naam Ramroosjes?Marco Roelofs: «Dat was toen flashback tothe Ramones, gewoon de Heideroosjes doenThe Ramones. Daarna kregen we vaak devraag van zalen om een Ramones-set te

komen doen, maar de Heideroosjeskaravaan draaiende houden is al werkgenoeg, en het is ook onze prioriteit.Nummers van een andere band naspelen iswel leuk, maar het is niet wat weuiteindelijk willen. 2005 leek een jaar teworden waarin we niet zoveel zoudenoptreden, tot er weer een vraag kwam omdie show van de Ramones te doen die weuiteindelijk met beide handen gegrepenhebben. Optreden met de Heideroosjeswilden we niet, omdat we aan nieuwenummers aan het werken zijn, maar wemissen het podium meteen. We zijn echteen live-band, en als je zestien jaar lang 100tot 120 optredens per jaar doet, dan kan jedat ook niet zomaar een jaar stilleggen, hetzit zo in je systeem. Als je een jaar niet kanoptreden word je gek.»Veto: Een legendarische groep als de Ramonescoveren is natuurlijk gevaarlijk. Zijn jullie nooitbang geweest voor kritiek?Marco: «Ik heb geleerd dat je het in demuziek nooit goed kan doen. Je moet doen

wat je zelf wil en wij hadden zin om TheRamones te doen, dus dat doen we. Het iseen beetje tevergelijken met religie,de ene gelooft in Jezusen de andere inBoeddha. Dat mag danniet van de ene en dangaan ze ruzie maken. Fuck it, weet je. Wegaan er ons niet mee bezighouden of deHeideroosjes wel of niet The Ramonesmogen doen.»Veto: Is er nog een band waarvan je zou denken:die willen we ook wel eens coveren?Marco: «Dan zijn er wel duizend. Ik houvan heel veel muziek. Dat gaat van BobMarley tot Slayer en Madness. TheRamones is wel iets waar wij als band hetmeeste mee hebben. Het is ook een banddie in mijn ogen nooit de waardering heeftgekregen die ze verdienen. Ze hebben heelveel live gespeeld en hebben meer dan 20jaar bestaan. Toen punk echt commercieeldoorbrak en al die punkrockers miljonairgingen worden, zaten The Ramones, mede-stichters van het genre zeg maar, nog in eenkapot busje doorheen Amerika te touren.Dat heb ik eigenlijk altijd heel sneugevonden. Ik vind het wel leuk dat jongemensen ons mailen om te zeggen dat zedoor de concerten The Ramones hebbenleren kennen, en dat ze het gave muziekvinden. Het is leuk dat je zo mensen kanterugbrengen naar waar je muzikaal gezienvandaan komt.»Veto: Jullie zijn eind september met deHeideroosjes gaan touren in Amerika. Als je hier

optreedt weet je bijna zeker dat je in een vollezaal zal spelen. Daar is dat niet zo.Marco: «Ja, dat is echt weer knokken vooralles. We hebben dat hier ook gedaan, maarAmerika is voor ons niet het Heilige Land.Er zijn bands die denken dat ze alleengeslaagd zijn als ze in Amerika doorbreken.Wij zijn heel nuchter wat dat betreft, wehebben onze doelen altijd heel nuchtergesteld. Amerika is zo immens groot en dekans dat je daar doorbreekt is zo immensklein.»

Heathenroses

Veto: Let je erop dat je voor de optredens inbijvoorbeeld Amerika een setlist samenstelt metalleen Engelstalige nummers?Marco: «Nee, daar letten we niet op. Wijzijn de Heideroosjes. De vraag is natuurlijk:hoeveel concessies wil je aan jezelf doenom succes te hebben. Het enige wat we wil-len en kunnen zijn is onszelf, en als wedaarmee succes kunnen hebben dan is dat

geweldig. Lukt het niet dan is dat jammer,maar meer ook niet. We gaan niet na-

denken over welkeliedjes we gaan schrap-pen omdat er kritiek overBush in zit. Dieaanpassingen doen wedus niet, maar we spelen

wel meer Engelstalige nummers dan hier.Het blijkt trouwens dat ze de Neder-landstalige nummers heel erg leuk vinden.Het is de exotische factor zeg maar, anderszijn we just another band. Ze vinden het welgrappig. Ze kunnen het niet verstaan, maarhet gevoel dat je wil overbrengen begrijpenze wel. De energie is hetzelfde.»Veto: Hoe spreken ze de bandnaam uit daar inAmerika?Marco: «Vaak noemen ze ons gewoon HR,zoals dat in ons logo staat. Wat ze ook welzeggen is Heathenroses. We proberen ze hetsoms wel eens te laten uitspreken als webijvoorbeeld na een optreden nog even dezaal ingaan, maar ze kunnen er echt nietsvan maken.»

Urbanus

Veto: Er wordt weleens gefluisterd dat hetBelgische publiek iets tammer kan zijn dan hetNederlandse publiek. Hebben jullie daar al ietsvan gemerkt?Marco: «Het Belgische publiek is ietsbescheidener, dat wel. Tammer klinktnegatief. Ze zijn wat minder brutaal en heb-ben wat meer respect. Het klinkt natuurlijk

weer heel slijmerig maar ik vind hetBelgische publiek over het algemeen leukerals het Nederlandse publiek, om dieredenen. Nederlanders claimen je heel erg.Je moet laten zien dat je nog normaal benten ze proberen je er ook constant aan teherinneren. Ik kan het niet zo goeduitleggen, maar Belgium wins (lacht).»

Veto: Wat de Belgische fans geweldig vonden wasnatuurlijk het optreden op Werchter 2004 waarje Urbanus mee op het podium kreeg. Je zei toendat je daar 15 jaar had moeten voor proberen.Was dat zo?Marco: «Nee, dat was niet waar. Wekennen Urbanus al heel lang. We hebbenwel een aantal jaren geprobeerd samen eenaantal nummers te maken, maar door onzedrukke schema’s is dat nooit echt helemaal

van de grond gekomen.Vorig jaar dacht ik dat hetwel leuk zou zijn om opWerchter samen op tetreden, en gelukkig had hijtijd. Van tevoren was hijwel een beetje bang, wanthij had twintig jaar al nietmeer op zo’n soort podiumgestaan. De laatste keerwas schijnbaar toen hijPinkpop presenteerde, entoen hebben mensenallerlei spullen naar hemtoegegooid. Sinsdien hadhij gezegd nooit meer opzo’n popfestival op tetreden. Hij dacht dat men-sen met flessen naar hemzouden gaan gooien, maarik kon echt niet gelovendat dat zou gebeuren. Hetwas uiteindelijk ook eengroot succes, want toen ikUrbanus aankondigde washet echt rise and shineeverybody. We hadden ookniet gerepeteerd. Ik dachtdat hij gewoon zou zingen

maar hij schreeuwde echtmee. Ik dacht dat mijn oren eraf gingen.Het had wel wat beter gekund, maar hetwas een leuk iets om te doen.»

Toekomstplannen

Veto: Wordt er vaak nagedacht over de toekomstvan de Heideroosjes?Marco: «Ja, maar we doen wel maar aankortetermijnplanning. We zijn al 16 jaarbezig, je weet niet hoe het gaat zijn over 10jaar. Je weet niet of het publiek het dan nogwil, of je het zelf dan nog wil. Ik wil dat nuwel, maar morgen kan dat anders zijn. Webekijken dat per plaat en hebben nubesloten om nog een plaat te maken. Datbetekent dat we ook nog een nieuwe tourgaan doen, dus de komende twee jaarzullen we zeker nog met de Heideroosjesbezig zijn.»Veto: Wat zijn de plannen voor 2006?Marco: «Een nieuw album en een DVD inmaart, met fragmenten uit het optreden inBrussel naar aanleiding van ons vijftienjarigbestaan, een concert gespeeld op Pinkpop,een film over de tour in Amerika, funniesthome video’s en een parodie op Nederlandsetalkshows waarin we zelf de hoofdrollenspelen. Er zit veel humor in. Deze wordtveel leuker als de vorige.»

Voor meer info kijk op www.heideroosjes.com ofwww.ramroosjes.tk

HEIDEROOSJES MET TRIBUTE AAN THE RAMONES

“Hey Ho, Let’s Go!”

“Amerika is voor onsniet het Heilige Land”

“In de muziekwereldkan je het nooit goed doen”

“Jullie bier smaaktbeter”

(foto Jelle Goossens)