Van  Londen  naar  Singapore    

Vrijdag:  Vertrek  Londen  Heathrow  21:15    

Zaterdag:  Aankomst  Singapore  17:50    

Duur:  12  uur  45  minuten    

 

Dames  en  heren,  wilt  u  uw  riemen  vastmaken,  uw  tafeltjes  omhoog  doen  en  uw  stoel  rechtop  zetten.  

Alle  elektronische  apparatuur  moet  tijdens  het  opstijgen  en  landen  uitgeschakeld  zijn  en  mobiele  

telefoons  moeten  uitgeschakeld  blijven  tot  u  bent  aangekomen  op  Singapore  International  Airport,  

omdat  ze  de  navigatiesystemen  kunnen  verstoren...’    

O  verdorie,  ik  heb  mijn  telefoon  aan  laten  staan.  Shit!  Volgens  mij  ligt  hij  bovenin.  Ik  bekijk  de  

mogelijkheden:  die  dikke  vent  naast  me  vragen  op  te  staan  of  misschien  een  vliegtuigongeluk  

veroorzaken?  Dikke  vent?  Ongeluk?  Ik  kan  maar  beter  geen  risico  nemen.    

’Neemt  u  me  niet  kwalijk...’    

Hij  kijkt  verstoord.  

‘Ik  heb  mijn  mobiel  aangelaten.’    

Met  een  grom  van  ongenoegen  geeft  hij  zijn  magere  vrouw  een  por  dat  ze  moet  opstaan.  Vervolgens  

werkt  hij  zich  hijgend  en  steunend  uit  zijn  stoel  overeind.  Nu  hoeft  hij  alleen  maar  even  opzij  te  

bewegen  en  dan  zijn  we  zover.  O,  dit  duurt  een  eeuwigheid!  Zou  hij  in  een  noodsituatie  sneller  zijn?  

Ik  krijg  steeds  meer  spijt  dat  ik  een  stoel  aan  het  raam  wilde.  

Als  ik  er  eindelijk  uit  kan,  zoek  ik  snel  mijn  mobiel  in  mijn  tas  en  zie  dat  ik  een  berichtje  heb  

ontvangen.  Mijn  vinger  draalt  boven  de  rode  knop,  maar  dat  kleine  knipperende  envelopje  is  veel  te  

uitnodigend.  Helaas,  ik  kan  de  verleiding  niet  weerstaan.  Ha,  het  is  van  James:  hi  lucy!  heb  HET  

gedaan  met  JOUW  vriendje  )-­‐;  4  X  !!!!  mooie  lakens  trouwens  XXXX    

 

Het  dringt  niet  tot  me  door.  Ik  snap  het  niet.  Het  is  van  James.  Wat  bedoelt  hij,  heb  het  gedaan...  O,  

nee.  Het  lijkt  wel  alsof  mijn  maag  een  kilometer  naar  beneden  schiet,  maar  het  vliegtuig  is  nog  niet  

eens  opgestegen.    

Er  komt  een  stewardess  aan  in  het  gangpad.  ‘Mevrouw,  wilt  u  alstublieft  gaan  zitten?  We  gaan  zo  

vertrekken.’  

Het  lukt  niet,  ik  sta  aan  de  grond  genageld.  Ik  kijk  haar  verschrikt  aan  en  grijp  mijn  mobiel  stevig  vast.    

‘Die  moet  u  uitzetten.’  Haar  stem  klinkt  ijzig  als  ze  een  knikje  naar  het  oplichtende  schermpje  geeft.    

‘Alstublieft.  Ik  moet  een...’    

Ze  schudt  haar  hoofd,  langzaam,  nadrukkelijk  en  Dikzak  slaakt  een  zware  zucht.  Ik  voel  de  druk  van  

tientallen  paren  ogen  die  me  aanstaren  als  ik  me  moeizaam,  aangeslagen,  in  mijn  stoel  laat  vallen.  De  

hele  rij  schokt  en  beeft  als  mijn  zware  buurman  zichzelf  terug  manoeuvreert  in  zijn  stoel  naast  me.    

‘Mevrouw.  Uw  telefoon.’  Ik  kijk  op  naar  de  onverbiddelijk  kijkende  stewardess,  dan  weer  naar  mijn  

mobiel.  De  boodschap  schreeuwt  me  toe:  hi  lucy!  heb  HET  gedaan  met  JOUW  vriendje    

Maar  het  is  niet  anders.  Met  haar  kraaloogjes  die  me  in  de  gaten  houden  als  een  havik  druk  ik  

langzaam  het  rode  knopje  in.  Er  vindt  geen  kernexplosie  plaats.  Er  valt  niemand  dood  neer.  Het  licht  

van  de  telefoon  zwakt  gewoon  af  en  mijn  hart  breekt.    

James  heeft  me  bedrogen.    

En  de  slet  had  het  lef  om  me  vanaf  zijn  mobieltje  te  sms’en.    

Door  het  raam  zie  ik  dat  het  vliegtuig  naar  de  startbaan  taxiet.  Het  is  een  kille  en  winderige  Engelse  

winteravond.  Ik  ben  op  weg  naar  Australië  voor  de  bruiloft  van  mijn  twee  beste  vrienden,  Molly  en  

Sam.  En  een  beetje  zomerse  zonneschijn...  Maar  op  dit  moment  vraag  ik  me  af  of  ik  het  ooit  weer  

warm  zal  krijgen.  Ik  heb  het  gevoel  alsof  mijn  ingewanden  eruit  zijn  gerukt  en  zijn  vervangen  door  

scherven  ijs.    

Mijn  verrukkelijke  rossige  vriendje  heeft  seks  gehad  met  een  andere  vrouw.    

Het  beeld  van  hem  met  iemand  anders  in  bed  komt  opeens  in  mijn  hoofd  op.  Iemand  anders  die  met  

haar  vingers  door  zijn  haar  woelt.  Een  andere  vrouw  die  diep  in  zijn  blauwe,  blauwe  ogen  kijkt.  

Iemand  anders  die  tegen  hem  aan  kronkelt,  hun  lichamen  badend  in  het  zweet...    

 

Ik  krijg  het  gevoel  dat  ik  moet  overgeven.  Ik  rommel  in  het  vakje  van  de  stoel  voor  me  en  vind  het  

spuugzakje,  maar  het  gevoel  gaat  voorbij  en  ik  dwing  mezelf  een  paar  keer  diep  adem  te  halen.  Mijn  

god,  het  is  een  vlucht  van  bijna  dertien  uur!  Hoe  moet  ik  die  doorkomen?  

Het  vliegtuig  schiet  naar  voren  en  drukt  me  in  mijn  stoel  als  het  over  de  startbaan  raast.  Plotseling  

komen  we  los  en  we  klimmen,  klimmen,  klimmen  en  laten  de  lichten  van  Londen  achter  ons.  Abrupt  

zitten  we  in  de  wolken  en  worden  we  omringd  door  duisternis.    

Mijn  gedachten  komen  tot  leven.  Wie  is  ze?  Gaan  ze  al  lang  met  elkaar  om?  Hoe  vaak  zijn  ze  al  met  

elkaar  naar  bed  geweest?  Is  ze  beter  in  bed  dan  ik?  Is  ze  slanker?  Langer?  Sexyer?  Houdt  hij  van  

haar?  O  mijn  god,  hoe  kan  hij  me  dit  aandoen?