ADVALVASnr 2 — 12 september 20126 nr 5 — 31 oktober 2012ADVALVAS 7

in actie

‘Nederland staat voor gek’

Postdoc Matthijs Pontier geeft op dancefeesten voorlichting over drugs. Hij strijdt voor een liberaler drugsbeleid, zonder wietpas.

DOOR RIANNE LINDHOUT FOTO STUDIOVU/RIECHELLE VAN DER VALK

Willen bezoekers van dance-feesten nog iets weten over drugs? “Zeker. Als vrijwilliger bij Unity, onder-

deel van Jellinek, sta ik op feesten achter een stand. Bezoekers willen bijvoorbeeld een bepaald middel nemen en vragen zich af hoeveel ze moeten nemen en waar ze rekening mee moeten houden. Of waar ze drugs kunnen laten testen. We krijgen veel positieve feedback. Dat geeft veel voldoening. Drugs zitten in een taboe-sfeer, je stelt je vragen niet gemakkelijk zomaar aan iemand. Op internet staat veel onzin. Van mensen die maar wat gehoord hebben tot buitenlandse over-heidscampagnes waarin bewust mislei-dende informatie staat.”

Willen jullie mensen van de drugs afhouden? “Nee, wij vinden dat het iemands eigen keuze is om te gebruiken, maar we bieden kennis om de risico’s te beperken. Wij praten met mensen op basis van gelijkwaardigheid, zonder waar-deoordeel. Daar worden alle vrijwilligers goed op gescreend. Die niet-betuttelende insteek vind ik juist goed. Wel wijzen we mensen erop hoe je hersenen je soms voor de gek houden, zodat ze erop kunnen anticiperen. Wil je drugs nemen om een gezellige avond te hebben of spelen er andere redenen? Soms denk je bijvoorbeeld dat je zin hebt in alcohol,

Gebruik je zelf weleens wat? “Vrijwel iedereen gebruikt weleens wat. Alcohol, koffie en chocola zijn tenslotte ook drugs. Wat ik verder persoonlijk gebruik, vind ik een privéaangelegenheid en niet relevant voor dit artikel.”

Wat is volgens jou het ideale drugs- beleid? “Een combinatie van legali-seren en reguleren, in combinatie met goede voorlichting, preventie en hulp-verlening. Op basis van de beschikbare evidentie is deze aanpak het beste. Drugsbeleid zou bij Volksgezondheid moeten liggen, niet bij Justitie. Verbie-den leidt niet tot minder gebruik. Maar wel tot een criminele markt, stigmati-sering, angst en hoge handhavingskos-ten. Problematische gebruikers zoeken minder snel hulp en veroorzaken dus meer overlast. Zowel financieel als uit gezondheidsoogpunt is het beter om liberaal met drugs om te gaan. Ook is er

het mensenrecht tot zelfbeschikking. Als de overheid goede informatie geeft, kunnen mensen hun eigen weg kiezen. Nu het drugsbeleid restrictiever wordt, merk ik al dat mensen minder goed naar onze stand toe durven te komen.”

Straks is er geen wietpas meer nodig om drugstoe- risme tegen te gaan, aangezien de landen om ons heen liberaler beginnen te worden dan Nederland. “Internationaal staan we voor gek, dat vind ik soms wel frustrerend. In Europa en de VS is een grote veran-dering aan het plaatsvinden in de richting van losser drugsbeleid. Nederland liep lang voorop, maar Teeven en Opstelten draaien het weer helemaal terug. Iedereen kijkt nu naar Portugal, waar drugs tien jaar geleden zijn gedecriminaliseerd. Er is daar nu minder drugsgebruik onder jongeren en het aantal drugsongevallen is specta-culair gedaald.”

maar komt dat eigenlijk doordat je anderen ziet drinken.”

Lekker concreet. Daar-naast zet je je in voor liberaal drugsbeleid. Je viel ons op omdat je veel over de wietpas twitterde. “Eerder dit jaar publiceerde ik een opiniestuk in regionale kranten en ik werk samen met internationale organi-saties en wetenschappers op het gebied van drugs-beleid. Ik stoor me eraan dat politiek opportunisme de discussie over drugs zo overheerst. Vóór de wiet-pas waren politieagenten en rechters al minstens de helft van hun tijd kwijt met drugsgerelateerde delicten. Door de wietpas verplaatst de handel in coffee-shops ook nog eens grotendeels naar de zwarte markt, omdat mensen zich niet willen laten registreren. Dat is het zoge-heten waterbedeffect: als je hier drukt, komt het ergens anders naar boven.”

Hoe ben je zo betrokken geraakt bij drugsgebruik? “Als psychologiestudent raakte ik geïnteresseerd in de werking van drugs in de hersenen. Ik ging me realiseren dat alcohol, sigaretten en koffie net zo goed drugs zijn. In mijn omgeving gebruikten sommige mensen drugs, en ik merkte dat er bij hen veel misvattingen bestonden. Ik vond het belangrijk en leuk om daar iets aan te gaan doen. Ik kende mensen die al bij Unity werkten; zeven jaar geleden ben ik dat ook gaan doen.”

Matthijs Pontier

CV

1985 Geboren 15 april, Amsterdam

2006 Bachelordiploma’s psychologie en kunstmatige intelligentie, VU

2007 Masterdiploma cognitieve wetenschappen, VU

2011 Promotie op emotioneel intelligente machines; postdoc machine ethics bij Camera-VU: over moreel besef ontwikkelen bij machines, met als toepassingsgebied de zorg.

Hij schreef er een artikel over op advalvas.vu.nl>nieuws>27 september.

‘Drugsbeleid moet niet betuttelen’

Matthijs Pontierpostdoc

Reageren? mail naar redactie.advalvas@vu.nl.