Monstertje wil een vriend

(Inkijkexemplaar)

Voor Tom

Verhaal

Herke Sanders

Illustraties

Dick Rink

2

Monstertjes ogen floepen open. Overal om zich heen ziet hij

rotsblokken. Grote grijze rotsblokken. Behalve links van hem, daar

schijnt een flauw lichtje. Voorzichtig kruipt Monstertje in de richting

van het licht. Het wordt feller en feller, tot het zó fel is, dat

Monstertje zijn ogen tot spleetjes moet knijpen om nog iets te

kunnen zien. Maar als zijn ogen eenmaal aan het felle daglicht

gewend zijn, weet Monstertje het …

Een brede grijns verschijnt op zijn gezicht. Hij is in Het Grote

Beestenbos.

4

Drie dagen geleden lag Monstertje heerlijk te snurken in het bos. Hij

werd wakker van twee kletsende vossen. De vossen waren net

teruggekomen uit Het Grote Beestenbos. Ze waren door het dolle

heen.

Monstertje had zijn oren haast niet durven geloven.

‘Zou er echt een bos bestaan waar alleen maar grote beesten

wonen?’ had hij bij zichzelf gedacht. ‘Als dat waar is, dan moet ik

daar zo snel mogelijk naar toe. Want in een bos vol grote beesten, val

ik niet op. Daar is niemand bang voor mij en dan vind ik vast en zeker

een vriend.’

Alleen al de gedachte aan een vriend had Monstertje warm van

binnen gemaakt.

Onmiddellijk was hij op zoek gegaan naar Het Grote Beestenbos. Hij

zocht, en zocht. Dag in, dag uit. Nacht in, nacht uit. Tot hij, juist toen

hij zijn zoektocht op wilde geven, een groot groen bord zag staan. Het

Grote Beestenbos stond er met koeienletters op geschreven. Blij

maar uitgeput was Monstertje in de grot naast het bord gekropen en

in een diepe slaap gevallen.

Maar nu is hij wakker. Fluitend gaat hij op pad, vastbesloten om

eindelijk een vriend te vinden.

6

‘Hé, hallo Vogel!’ brult Monstertje naar de eerste de beste vogel die

door de lucht vliegt. ‘Wil jij mijn vriend zijn?’

Vogel schrikt zich een kanariepietje. Hij vliegt bijna tegen een boom.

‘Help, een Monster. Help een Monster!’ kwettert Vogel totaal

overstuur als hij Monstertje ver beneden zich ziet. Geschrokken

fladdert Vogel naar zijn vriendjes, die verderop in de bomen zitten.

‘Mmm, mislukt!’ gromt Monstertje. ‘Misschien moet ik de volgende

keer wat minder hard brullen.’

Monstertje krabt zich achter zijn oor. ‘Wat een kleine vogel,’

mompelt hij. ‘Dat is wonderlijk. Ik dacht dat er in Het Grote

Beestenbos alleen grote vogels zouden rondvliegen. Ach, misschien

lijkt hij zo klein omdat hij zo hoog vloog,’ stelt Monstertje zichzelf

gerust.