Alissa

Op haar gemak liep Alissa door het steegje dat achter de club lag waar ze net gedanst had. Het was een club voor jongeren, en ze kon het altijd goed vinden met de mensen die er gezellig met haar mee feestten. Ja, dit was zeker haar favoriete bezigheid op zaterdagavond.

Wat haar tweelingzusje Alice met de zaterdag deed? Wist zij veel. Het maakte haar ook niets uit. Dat kind was altijd al minder geweest dan zij. In alles. Niet alleen fotoshoots bracht ze er beter vanaf, Alice was ook nog eens verlegen en wist nooit precies wat ze met haar houding aan moest. Alissa daarentegen…

“Hé, schatje!” Alissa keek op, er vanuit gaand dat het tegen haar bedoeld was. Dat was ook zo. Uiteraard. Met een sexy beweging zwiepte ze haar haren uit haar gezicht en trok ze haar korte jurkje iets naar beneden. De kreet was van een paar jongens gekomen, die een eindje verderop stonden.

Tease, don’t please, was altijd Alissa’s motto geweest, en ze liep heupwiegend verder. De jongens gaven echter niet op. Alissa schatte dat ze een jaar of achttien waren, misschien twintig, en hoogstwaarschijnlijk stomdronken. Ze zou ze beter ontwijken.

Plots zag ze ze nergens meer. Ongemakkelijk liep ze door, haar pas ietwat versnellend. Uit het aansluitende straatje aan haar rechterkant kwamen ze ineens tevoorschijn. Met zijn tweeën. Ze pakten haar hardhandig vast. De jongen met het zwarte haar grijnsde tevreden. “Zo schatje, had je even geen zin in ons?” zei hij, met een plat accent.

“Wij hebben anders wel zin in jou.” vulde de blonde jongen achter Alissa hem aan. Hij zoende haar in haar nek. “Heel veel.” Paniekerig keek Alissa om zich heen, dit was niet de bedoeling. Dit kon haar niet gebeuren. De zwartharige jongen legde zijn handen op haar heupen en trok haar jurkje omhoog.

Ze wilde roepen om hulp, iemand moest in de buurt zijn. Iemand, wie dan ook. Voor ze haar mond ook maar kon openen, legde de blonde zijn hand stevig over haar lippen heen. “Jij gaat nergens heen schatje.” fluisterde hij in haar oor. Alissa walgde van ze. De zwartharige maakte zijn riem los.Ze verkrachtten haar en lieten haar in het steegje achter.

~

Alice (ik)

Ik keek om me heen. Het park was werkelijk rustig vandaag. Het oude koppel, dat blijkbaar net als ik elke dag terug kwam, zat wederom op het bankje. Ik zat bij het vijvertje naar de eenden te kijken. Een dag zoals alle anderen.

Het was echt een dagelijks ritueel geworden. Voor de fotoshoot van de dag, ging ik even naar het park. En mocht ik me vreselijk irriteren aan Alissa, dan ook achteraf. Te voet nu, dat wel. Ik speelde met mijn hand door het water en keek toe hoe het kleine golfjes veroorzaakte.

Ik wist niet waarom ik zo’n hekel had gekregen aan Alissa. Ze was tenslotte mijn tweelingzus, en ik zou altijd haar tweelingzus zijn. Misschien was het omdat ze zo perfect was. Haar haren vielen altijd goed, haar tanden waren altijd wit, haar glimlach zag er altijd natuurlijk uit. Zelfs haar stem klonk lieflijk.

Hoe kon het zijn dat zij zo perfect was, en ik niet? Het sloeg nergens op. Toch zat het me het meeste dwars dat ze het wist. Ze wist hoe perfect ze was, ze wist het zo goed. En ze wreef het er in. Ja, besloot ik, dat was de reden waarom ik me zo aan haar irriteerde.

Ik irriteerde me aan de manier waarop ze liep, de manier waarop ze lachte, haar stem… Ik irriteerde me aan haar perfectie. Ik zuchtte en liet mijn hand op het water vallen. Het spatte hoog op. Ik pakte vlug mijn mobiel en keek naar de tijd.

Moeizaam kwam ik omhoog. Het was, hoe graag ik het ook uit had willen stellen, tijd voor de fotoshoot. Zeker omdat ik er nu helemaal heen moest lópen. Op mijn gemak liep ik het voetpad af. Ik had er nu eenmaal niet echt zin in om Alissa weer te zien, en nog minder om commentaar te krijgen.

Meteen zodra ik de set op liep, zag ik wat ze vandaag op het programma hadden staan. Opgesteld stond een groot tweepersoonsbed. Een ondergoedreclame, gokte ik. Ik zag dat Charles al op me afsnelde, en nam aan de ik snel te weten zou komen of ik gelijk had.

“Kom, kom, Alice, je bent weer te laat.” mopperde de man. Ik kreeg een setje in mijn handen geduwd en met zachte dwang duwde hij me richting de kleedkamer. Ik zag Alissa al op het bed neerzakken, en besefte dat hij groot gelijk had.

Na de fotoshoot kregen we vlug een badjas aangegeven. Ik had een hekel aan fotoshoots in bikini en ondergoed, niet omdat het zo bloot was- want, zoals dat van de meeste modellen, was mijn lichaam wél feilloos- maar vooral omdat het ijskoud was, zelfs onder de warme studio-lampen.

Ik wachtte op een opmerking van Alissa, die mijn gedachten zou tegengaan of kleineren, maar hij bleef uit. “Geen commentaar?” Alissa rolde met haar ogen en schudde haar haren uit haar gezicht. “Toé, zo laag zak ik toch niet. Dat de foto’s waar jij opstaat nu gephotoshopt moeten worden omdat je kippenvel kreeg, daar kan ik ook niets aan doen.”

Ik besloot ietwat opgelucht dat dat was hoe ik Alissa kende, maar diep vanbinnen wist ik dat het niet normaal was dat ik zelf de opmerking had moeten aanwakkeren. Bovendien was hij zelfs niet zo stekend als normaal. “Wat is er?” fluisterde ik onder mijn adem. Alissa stond plots als versteend.

“Niets, Alice.” mompelde ze. “Ik ben gewoon, integendeel tot jou, erg geconcentreerd in mijn werk.” Ik schudde mijn hoofd. “Denk je dat je tweelingzus het niet merkt als er iets is?” Alissa liep opgenaaid door. “Het zijn jouw zaken niet.” snauwde ze.

Ik gaf het echter niet zo snel op en liep op een drafje achter haar aan. “Dus je geeft toe dat er iets is?” Alissa gromde iets onverstaanbaars en sloeg de deur van de kleedkamer achter zich dicht. Ik maakte hem weer open en volgde haar naar binnen.

Alissa plofte met een zucht op een stoel neer. “Je bent net een vlieg, weet je dat, je blijft maar zoemend om mijn hoofd heengaan.” Ik fronste even, maar hield mijn goede bedoelingen vast. “Toe Alissa, ik ben je tweelingzus. Ik begrijp je – soms.” zei ik snel. “Je kunt me alles zeggen. Je weet dat ik toch het lef niet heb om het door te vertellen.”

Een traan droop over haar perfect opgemaakte wang naar beneden. Ik wist dat ik mijn doel nu bijna bereikt had. “Wees niet zo verdomd aardig.” gromde Alissa. “Je begrijpt het toch niet.” Ik beet door al mijn vooroordelen heen en pakte haar hand. Ik keek haar recht in haar ogen en zei, “Je kunt me alles vertellen.”

Dat brak haar. Alissa barstte in tranen uit. Troostend nam ik haar in mijn armen. “Ze, ze-” stootte Alissa uit. Ik streek door haar blonde haren. “Rustig maar.” “Ze hebben me verkracht.” fluisterde Alissa bang. Ik schrok. Misschien, heel misschien, was Alissa toch niet zo perfect als ik gedacht had.