voxMINORUM

VREDE EN ALLE GOEDSU>

INFORMATIEBLAD VAN DE VLAAM SE MINDERBROEDERS KAPUCIJNEN

TWEEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT

Jaargang71 Nr. 2 April-juni 2017

Inhoudstafel

Inhoudstafel.................................................................................................................................. ..

Editoriaal....................................................................................................................................... 3

Uit het provincialaat.....................................................................................................................4

Kort verslag van de bestuursvergadering van 20 maart 2017.................................................. 4

Uit het bestuursverslag van 22 mei 2017................................................................................... 9

Uit de provincie.......................................................................................................................... 13

Pater Luk twintig jaar kapelaan................................................................................................ 13

Over klokken, orgels en kamers en het koor in Antwerpen...................................................13Over de torenklok en mercietjes................................................................................................14Over orgels gesproken............................................................................................................... 14Over leef-, werk, en gebedsruimten...........................................................................................15

Een bijzondere begrafenisplechtigheid.................................................................................... 16

W ereldwijd.................................................................................................................................18

Van de steenbakkerij naar de lagere school............................................................................ 18

Mijn bezoek aan België: 23 april tot 3mei 2017.......................................................................19

Uit vervlogen tijden....................................................................................................................20

Betekenis van het woord "capucine" in "Dansons la capucine"........................................... 20

CAPUCIJNER................................................................................................................................26

Wij gedenken..............................................................................................................................27

Onze overleden familieleden:................................................................................................... 27Anne-Marie Seynaeve................................................................................................................ 27

Onze overleden medebroeders................................................................................................27Guido Travers............................................................................................................................ 27

Editoriaal

Beste lezer,

Wij hebben weer wat nieuws kunnen verzamelen voor een nieuw nummer van onze Vox Minorum. Hij is wel niet zo volumineus als vorige nummer, maar dat wil niet zeggen dat wij geen nieuws hebben om mee te delen. Integendeel, er valt heel wat te sprokkelen. Maar bijzonder in dit nummer is het prettige nieuws uit een van onze fraterniteiten: het klokje in onze toren en het orgel in de kerk. Het is een prettig verhaal dat je wel graag zult lezen. Op het feest van onze medebroeders bij de oprichting van de Custodie Nederland waren wij met enkelen uit Vlaanderen aanwezig en br. Gust wil hierover toch wel kort iets mededelen.

Wij staan intussen voor de vakantie. Graag wensen wij jou een prettig en aangenaam verlof. Wij zullen proberen om tegen eind september weer een nummer klaar te krijgen. Misschien kan een of andere lezer ook iets prettigs vertellen. Uw medewerking stellen wij zeker op prijs.

Vrede en alle goeds.

De redactie van de Vox Minorum

3

Uit het provincialaat

Provincialaat

Minderbroeders Kapucijnen

VREDE EN ALLE GOEDS

Q2O,

Ossenmarkt 14

2000 Antwerpen

Kort verslag van de bestuursvergadering van 20 maart 2017.Wij kwamen samen te Antwerpen om 13u.30 en vergaderden tot 16 uur. Het gehele bestuur, samen met de provinciale secretaris, was aanwezig. Bij de aanvang namen wij een bezinnende tekst uit "Ons Roer" van maart 2017. In deze tekst stelt de schrijver zich de vraag, hoe het komt dat mensen elkaar vaak zo weinig helpen? Hij komt tot de conclusie dat wij zo vaak praten... en maar praten, maar geen tijd maken om naar elkaar te luisteren. Want alleen met goed te luisteren weten wij wat de andere zegt en wat hij of zij nodig heeft. Ook alleen dan kan men echt tot "helpen" komen.

Wij overliepen de verslagen van de bestuursvergadering van 20 februari en van de Economische Raad van 14 maart 2017. Zonder bijkomende opmerkingen werden de beide verslagen goedgekeurd. Veel dank voor hen die deze rapporten hebben opgesteld.

Daarna volgde een korte evaluatie van wat voorbij is. Ik bracht een canoniek bezoek aan onze medebroeder Guido Debree. Guido sprak zijn bezorgdheid uit over ons kunstpatrimonium: Is er nog aandacht en plaats voor onze waardevolle voorwerpen in Antwerpen? Kunnen wij nog eens komen tot een verkoop van voorwerpen die wij best van de hand doen? Wat met de waardevolle stukken die in Brugge te vinden zijn, vooral met het vooruitzicht van een verkoop van ons klooster in Brugge? Kunnen wij misschien komen tot een globale verkoop van voorwerpen die voor ons van minder belang zijn, en die ongeordend opgestapeld liggen in een grote garage.

De begrafenis van onze medebroeder Marcel Vandecappelle werd als zeer goed en stijlvol ervaren. Toch was er wellicht minder volk dan verwacht. De toespraken waren goed en zinvol. Zij typeerden onze medebroeder zeer duidelijk.

4

Verder spraken wij over het kapittel van de custodie in Congo. Alles is er naar wens verlopen en wij hopen dat de nieuwe bestuursploeg een goed beleid zal voeren in de komende drie jaar.

Wij vonden de bezinnings-dag van de URV uitstekend, zowel wat betrof de inhoud - de encycliek 'laudato si" van Paus Franciscus - als de presentatie en de oproep naar ons toe in deze tijd van zorg voor medemensen en milieu. Ook de recollectiedagen te Herentals en de Brugge waren zeer goed. Broeder Jan bracht een prachtige conferentie en bezinning.

Tenslotte hadden wij het kort over de laatste vergadering van de Zorgstructuur te Herentals (14.03.17). Hierover vinden we verder in dit verslag wat gegevens.

Welke punten hebben wij samen besproken? Wij informeerden naar de stand van zaken in Herentals. Hoe staat het met de verbouwingen? Deze schijnen nu goed te vorderen. Bij de aanvang werden de werken onderbroken voor werken in ons klooster te Antwerpen. Dezelfde mensen waren immers op beide plaatsen bezig. Wij stelden ons de vraag wat onze visie is rond de broederschap van Herentals. Het is een bijzondere broederschap, met veel aandacht voor oudere medebroeders. Dit vraagt een speciale uitbouw van de verzorgingsstructuur. Er zijn medebroeders die zich vragen stellen rond het prijzenkaartje dat het geheel vraagt. Het bestuur vindt de nodige werken toch zinvol, want het gaat hier om een "broederschap" die bijzondere aandacht vraagt. Hoe willen wij die uitbouwen, te midden van die bijzondere structuur? Over dit geheel willen wij nadenken, om daarna onze bevindingen te bespreken met hen die de broederschap ter plaatse leiden. Hierbij willen wij de broederschap zelf niet over het hoofd zien.

Vervolgens kwam Meersel-Dreef ter sprake. Hoe staat het met het uitbouwen van het spiritueel centrum? Met enkele deskundigen, aangaande de presentatie van een bepaalde boodschap, heeft broeder Kenny een ronde gedaan in het klooster. Wij wachten op een voorstel van deze deskundigen. Samen met een prijsofferte zullen wij dan zien wat er te Meersel-Dreef kan gedaan worden.

Wij mikken op een centrum, dat ook zonder broederschap ter plaatse, zinvol kan zijn. Met onze huidige broederschappen - gezien de leeftijd en het aantal der medebroeders - is het wellicht niet mogelijk nog in een voltallige broederschap (minstens drie broeders) ter plaatse te voorzien. Wij zoeken immers broeders die bezield zijn om, samen met het apostolaat, dit centrum zinvol te bemannen (wat dit bemannen dan ook moge betekenen). Het geheel hangt wellicht samen met het verder uitbouwen van een interculturele broederschap in Antwerpen. Ook hiervoor worden verder de nodige contacten gelegd.

5

Verder ging ons gesprek over de werking van KaVIS; de "Drie Gezellen" te Izegem; wat brainstormen over de volgende provincie-dag en het "Praten over Clara". KaVIS wordt stap voor stap verder uitgebouwd. Voor de "Drie Gezellen" hebben wij een immobiliënkantoor aangesproken. Wij trachten een eerlijke prijs voor het geheel te laten maken. Aldus zullen wij deze grond eerlijk kunnen verkopen. Het is verder aan de Vormingsraad om de provincie-dag te programmeren. Voor de éénakter "Praten over Clara" zoeken wij nog plaatsen voor een optreden van Tine Ruysschaert.

Tot slot deelden wij nog mee dat er in Herentals op maandag 20 maart een infoavond doorgaat. Het gaat om het kerkenplan voor geheel Herentals: Welke kerken zullen behouden blijven, en welke niet ? Wat zal de functie zijn van de verschillende kerken ? Wie is de eigenaar en wie zal dus in de toekomst moeten zorg dragen voor deze gebouwen ? Waar kan men rekenen op subsidies en waar niet ? Onze kerk kan tot 2030 parochiekerk blijven. Daarna stopt het en zal de kerk in volle gebruik terug aan de orde gegeven worden. Het zal aan ons zijn om te zien wat wij er dan mee doen. De gehele avond werd gebracht door de dekenij én de stad Herentals. Het stappenplan was dan ook door beiden samen opgesteld.

Onze volgende vergadering gaat door te Antwerpen, op woensdag 26 april. Wij starten de vergadering om 9 u 30 en hopen tijdig te kunnen eindigen.

Met mijn hartelijke groeten... Vrede en alle goeds !!!

Broeder Gust. Antwerpen, 21 maart 2017.

6

V REDE EN ALLE G O E D S

Provincialaat Minderbroeders Kapucijnen

Ossenmarkt 14 2000 Antwerpen

SP/2017/KG/8

Antwerpen, 11 april 2017.

Dierbare Medebroeders,

Terreuraanslagen, radicale verwensingen naar elkaar toe...het zijn feiten en houdingen die wij in onze dagen over gans de wereld vaststellen. Vluchtelingen opvangen, ze buiten houden of terugsturen... het zijn twistpunten die geen heldere oplossing schijnen te vinden. In de eigen politiek smijten mensen met modder, in plaats van degelijk te regeren. Zijn dat niet zovele vormen van "populisme": enkel "mijn" persoontje telt en om "mijn" persoontje te redden mag ik iedereen tegen de schenen schoppen of een elleboogstoot geven?

Het zijn inderdaad dingen die wij alle dagen ervaren. Hierbij stel ik de vraag: Hoe zit dat bij mij, bij ons? Draait ook bij mij of bij ons alles om het eigen persoontje? Bij deze vraag heb ik niemand persoonlijk in het vizier. Toch vrees ik dat wij het gevaar lopen door die wijd verspreide mug gestoken te worden. Iedereen is met zijn persoon, zijn welzijn, zijn werk en bezigheden begaan. En dat is zeker niet mis. Maar opkomen voor de eigen zaak en voor de eigen persoon, is dat voldoende?

Wij noemen ons christenen, meer zelfs: wij pretenderen "minderbroeders kapucijnen" te zijn. Dat houdt minstens twee belangrijk punten in. Wij zijn "mindere broeders". Wij willen niet boven de anderen staan, alleen begaan met het eigen belang, maar als broeders naast elkaar plaats nemen, om elkaar te dienen. Eén van de belangrijke vragen moet steeds zijn: hoe kan ik de mens naast mij, of mijn medebroeder, dienen en zorgen dat hij het goed heeft, dat hij gelukkig is? Als broeders zijn wij geroepen elkaar lief te hebben, elkaar op te vangen waar het moeilijk gaat, om zo samen te bouwen aan een echte gemeenschap. Die gemeenschap is in de eerste plaats de kleine broederschap waarin wij leven, maar ook de grote samenleving die ons omgeeft. Wij hebben immers allen nood aan een liefdevolle en vredevolle samenleving.

7

Wij zijn op de tweede plaats kapucijnen, volgelingen van Franciscus. Franciscus was zeker geen populist. Hij zocht nooit in het middelpunt van de belangstelling te staan. Hij wilde gewoon authentiek evangelisch leven. Hij wilde zijn leven zo consequent mogelijk uitbouwen in navolging van Jezus. Hij had daarbij niet de bedoeling mensen de les te spellen. Hij had zelfs geen vermoeden dat zoveel mensen zijn voorbeeld zouden volgen. Hij had in feite geen volgelingen, maar door de Heer werden hem "broeders" gegeven. Als wij echte kapucijnen willen zijn moeten wij proberen evangelisch te leven en Jezus na te volgen in alles wat Hij ons heeft voorgeleefd.

Met rasse schreden naderen wij het feest van Pasen, het feest bij uitstek binnen onze geloofsgemeenschap. Weet dan: Jezus was geen populist. Hij zocht nooit zichzelf, Hij deed alleen getrouw wat de Vader Hem had opgedragen. Hij schakelde zijn persoon uit, om dienaar te worden voor de anderen, voor iedereen in onze wereld. Zijn trouw aan de Vader ging tot het uiterste, zelfs tot in de dood. Hij kon dan ook met recht en reden zeggen: "Alles is volbracht... Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest/'

Dit waren zijn laatste woorden. Maar zij betekenen niet het einde van alles. Iemand die in zijn leven steeds de wil van de Vader doet, die zeer getrouw uitvoert wat van hem verwacht wordt, zo iemand kan door de dood niet totaal verdwijnen. Wij zeggen het immers zo vaak: onze God is geen God van doden, maar van levenden. Hij doet mensen uit de dood opstaan; Hij doet hen verrijzen. Dat is de grond van ons geloof: Jezus is verrezen... Hij leeft. Voor Hem was en is Pasen een doorgang, een overgaan van het aardse naar het eeuwige leven bij de Vader.

Voor Jezus begint aldus iets totaal nieuws. Dat kan ook voor ons Pasen zijn, iets nieuws: uit onszelf treden en met nieuwe moed werken aan onze broederschap. Zoeken wat Gods' wil is in ons leven vandaag; leren begaan te zijn met de broeder naast mij; volgens het evangelie bouwen aan een liefdevolle en vredevolle wereld.

Beste medebroeders...

Christus leeft... Hij is verrezen... Halleluja I !! Ik wens je allemaal een Zalig Pasen.

Broeder Gust.

V r e d e e n a l l e G o e d s

Provincialaat Minderbroeders Kapucijnen

Ossenmarkt 14 2000 Antwerpen

Uit het bestuursverslag van 22 mei 2017.

Op 22 mei 2017 kwam het bestuur samen in Antwerpen. Alle leden waren aanwezig. De vergadering begon om 9 u 30. Als bezinning namen wij een tekst uit de verzameling van onze medebroeder Guido Travers. Dit deden wij om Guido te gedenken, die pas overleden was. Wij deden het ook omwille van Maria, die bijzonder vereerd wordt in de maand mei. Uit de verzameling "De roep van de tortel" namen wij als bezinning "Mij laten beminnen onder de blik van Jezus en Maria".

Als volgend punt overliepen wij de verslagen van de voorbije maand. Op het verslag van de bestuursvergadering van 26 april, noch op het verslag van de Economische Raad van 9 mei werd veel commentaar gegeven. Beide verslagen werden goedgekeurd.

Er volgde een korte evaluatie van zaken die reeds voorbij zijn. Als eerste vermeldden wij de C.E.N.O.C. -vergadering. Hierover zal later een meer uitgebreid verslag verschijnen. Ikzelf was aanwezig op de Algemene Vergadering van U.R.V. te Blankenberge. Hierin werden vooral de rekeningen besproken voor het jaar 2016, met tevens een begroting voor jaar 2017. Beiden werden goedgekeurd door de A.V.

Broeder Adri Geerts en ikzelf hebben op 16 mei het bestuur van de Franciscanen ontmoet in Hasselt. Wij hebben vanuit onze provincie gesproken over de Interculturele Broederschap in Antwerpen. Hoe die samengesteld is: een vaste kern van broeders, die voor een langere tijd in de broederschap blijven; studenten die voor enkele jaren meeleven in Antwerpen; medebroeders van over de hele wereld die op bezoek komen en enkele dagen meeleven. De broederschap tracht een "open" broederschap te zijn, met toch ook voldoende oog voor de "privacy" van de broeders. Het Generaal Bestuur van de Franciscanen zou graag en internationale broederschap samenstellen in België.

9

Met het vooruitzicht dat wij Brugge zullen verlaten, stelden wij enkele vraag: "Wat doen wij met onze kunstwerken of andere waardevolle voorwerpen uit ons klooster te Brugge ? Welke stappen moeten hierbij gezet worden ?". Er is een mogelijkheid om een gedeelte van de waardevolle stukken over te brengen naar Sint Truiden, naar het museum "De Mindere". Aangaande deze mogelijkheid kunnen allerlei afspraken gemaakt worden: geheel afstaan, met een erfpacht contract of in bruikleen geven ?

Verder spraken wij over onze huizen in Vlaanderen: Brugge dat wij zullen verlaten; Izegem dat reeds geheel verkocht is; leper waar de laatste kapucijn als pastoor reeds op pensioen is; ons opzet met Meersel-Dreef; de uitbouw van Herentals als "Zorgcentrum" voor de kapucijnen.

De Franciscanen spraken tevens over hun huizen. In Antwerpen zijn ze verhuisd van Oever naar Wilrijk, St. Bavostraat nr. 6. Tegen het volgend kapittel zal eventueel Sint Truiden gesloten worden. In Leuven is er een nieuwe woonst in huur genomen. Eind juni wordt de verkoopakte voor Vaalbeek verleden. Alleen Hasselt zal behouden blijven. Hier is er een bijzondere band door de verering van het "heilig patertje". Dit is ook het enige huis dat hun eigendom is. Het tiënnaat in Congo loopt ten slotte op zijn einde.

Omdat Sint Truiden gesloten wordt, zal "Tau" een nieuwe standplaats moeten kiezen. Zij zoeken een meer centrale plaats: Leuven... Brussel... Antwerpen ? Er is een vraag of er bij de kapucijnen geen plaats is. De werking van "Tau" werd als zeer positief ervaren. Onder impuls van Stijn werkt het Internet, met zijn bezinningsteksten, zeer goed.

Verder werd de vergadering met de Franciscanen afgesloten met enkele mededelingen.

In Antwerpen hebben wij het bezoek gekregen van broeder Eric Bidot, broeder provinciaal van Frankrijk. Hij was uitgenodigd om te zien hoe wij werken in ons klooster aan de Internationale Broederschap. Hij had zelf enkele tips voor een dergelijke uitbouw. Broeder Eric zit in de commissie voor de "Europese Broederschappen". Hij heeft aldus heel wat te vertellen over een dergelijke werking.

In de nabije toekomst zullen wij in Antwerpen een opvang voorzien voor jongeren. Zij zullen gehuisvest worden in het oude archief gebouw. Er wordt een contract opgemaakt met de V.Z.W. Emmaüs, Jeugdzorg - Antwerpen. Het zal een opvang worden voor een viertal jongeren.

Als te bespreken punten hadden wij eerst de toestand van de Zorgstructuur in Herentals. Voor de werking en de spirituele invulling van het geheel werd een "visietekst" opgesteld door broeder Adri Geerts. Deze zal besproken worden op de vergadering van de Zorgstructuur.

10

Wij vernamen tevens hoe de ideeën vorderen aangaande het geestelijke centrum te Meersel- Dreef. Als wij het geheel overschouwen, schijnt er schot in de zaak te komen.

Voor de Internationale Broederschap buigen wij telkens weer over de vraag: Van waar en wanneer mogen wij broeders verwachten voor onze gemeenschap? Wij vernemen dat wij zelf het initiatief moeten nemen: een afspraak maken met een provincie of een custodie. Samen een plan opstellen en dat ook gezamenlijk voorleggen aan het Generale bestuur in Rome. Het is het generaal bestuur dat een dergelijke samenwerking goed- of afkeurt.

Wij zijn volop op zoek naar medewerkers voor ons kapittel. Een coördinator hebben wij reeds. Zoals bij het vorige kapittel zal het zuster Ria Van Dinther zijn. Wij zoeken nog tolken en notulisten.

In Gent hebben wij een huis verkocht. Het is het huis dat broeder Silveer Vemeulen tot nu toe bewoonde en waar het werk voor de schippers werd gecentraliseerd. In Izegem willen wij de "Drie Gezellen" verkopen. Wij hebben een makelaar de opdracht gegeven een schatting te maken van het geheel. Als dat eenmaal gebeurd is kunnen wij tot een verkoop overgaan.

In verband met de toekomst van leper heb ik een bezoek gepland aan het klooster. Vanuit het bestuur willen wij aan het geheel een "sociale doel" geven. Wat de aard van het contract zal zijn moeten wij in de toekomst nog even bekijken. Wij denken hier niet aan een verkoop. In onze volgende vergadering willen wij de resultaten van mijn bezoek bespreken.

Nog even keken wij naar de viering van "70 jaar Dankkapel" in Izegem; een viering die zal doorgaan op 27 mei. Naar de gegevens die wij verzameld hebben zal het een mooi en zeer uitgebreid feest worden met: een eucharistieviering, een B.B.Q., en allerlei info's over het ontstaan en de werking van deze kapel. Hierbij denken wij in 't bijzonder aan Christiane Vandecastele, die zich erg inzet voor deze mooie plaats en dit heerlijke feest.

Wij sloten met een paar mededelingen en spraken over enkele medebroeders: over hun problemen, hun verwachtingen of verlangens naar het bestuur toe. Vanuit het bestuur willen wij naar Nederland gaan voor enkele vieringen. Op 16 juni zal Nederland opgericht worden als custodie. De custos en zijn bestuur (twee medebroeders) zullen vanuit Rome aangesteld worden. Met vier medebroeders zullen wij naar deze viering trekken. Dit zal doorgaan in Tilburg. Op 30 juni viert men in Tilburg "135 jaar aanwezigheid in Tilburg". Ook daar zullen wij met vier medebroeders aan deelnemen.

11

Wij sloten met een afspraak voor de volgende vergadering. Die zal doorgaan te Antwerpen op 29 juni. In Juli en Augustus nemen wij een beetje gas terug. Indien het niet nodig is zullen wij na juni pas vergaderen in september (of einde augustus). Ik wens je allen mooie "vakantiedagen" toe. Moge de rust, de ontspanning en het mooie weer iedereen deugd doen.

Hartelijke en broederlijke groeten... Vrede en alle goeds !!!

Broeder Gust.

Uit de provincie

Pater Luk twintig jaar kapelaan

Per toeval ontdekt in "De Hoogstraatses maand", nr. 385, mei 2017

w e n s i : (JJJ

Pater Luk twintig jaar kapelaanM EERSEL-DREEF - Zondag 9 april 2017 vierden alle vereni­gingen van het dorp samen met de familie en vrienden Pater Luk, die al 20 jaar lang de graag gezie­ne kapelaan is.

Na de viering van palmzondag om 10.30 uur was er een korte toespraak, een geschenk van­wege de verenigingen, gevolgd door een serenade van de fanfare en een receptie op het kerkplein.

Het zonnige weer en heel wat enthousiaste mensen maakten er een onvergetelijk feest van. Pater Luk was duidelijk onder de in- druk, verrast maar zeer dankbaar voor de waardering. (EH/JJ) Pater Luk saruen met zijn twee broers

Over klokken, orgels en kamers en het koor in Antwerpen

Wij vernemen soms van lezers dat ze ook al eens blij zijn met een soort huis, keuken en tuinnieuws uit één van onze huizen. Vooral lezers die hier en daar enkele broeders heel persoonlijk kennen geven dit aan.

Dan is dit tussendoortje wel plezant om te lezen.

13

Over de torenklok en mercietjes

In ons huis te Antwerpen beiert na 30 jaar stilstand opnieuw de torenklok over de Antwerpse daken. We schrikken er zelf van dat ze te horen is tot aan de St.-Jacobsmarkt, tot de Acco boekhandel en tot aan de St.-Antoniuskerk aan de Paardenmarkt. Het blije en frisse geluid van het klokje doet ons als bewoners van het huis op tijd in het gebed zijn en het lokt vriendelijk de buurt naar binnen. Buiten een trompettist die in de buurt woont en steeds wordt opgeschrikt door het oproepende klokkengebeier en dit ons al enkele keren heeft laten weten klaagt er niemand... integendeel. Enkele weken geleden staat er een Japans meisje aan de voordeur met een cadeautje. Het was voor Jezus, een bedankje voor Jezus. We deden het open en zagen een doos Mercietjes. We maakten haar duidelijk dat Jezus daar niet direct het juiste spijsverteringsstelsel voor heeft om dit op te eten, maar of het goed is dat wij het zouden opeten en... we vroegen haar naar 'het waarom' van dat lekkere geschenk. De jonge Japanse dame knikte uitvoerig met gevouwen handen en buigende bewegingen. Uiteindelijk was het pakje chocolaadjes voor Jezus en de baas van het klokje. Na 10 minuten converseren werd het duidelijk. De vriendelijke Japanse dame was kuisvrouw bij dokter Eveline in de Van Boendaelestraat, en zo hoorde ze regelmatig ons klokje klinken en dat maakte haar zo blij. Met die Mercietjes wou ze Jezus en de baas van het klokje extra bedanken. Deo gratias.

Over orgels gesproken

Het oude Kerkhoff orgel uit onze vroegere kloosterkerk van Izegem bestemde het bestuur al van bij de sluiting van Izegem voor Antwerpen. Maar (er kwamen) het had heel wat voeten in de aarde tegen dat het op het oksaal in Antwerpen zou arriveren. Zo een oud en log in onbruik geraakt orgel verzet je zo maar niet even. Orgelbouw De Munck met Stefan Claessens aan het roer klaarden de klus. Het volledige pijpwerk van het 27 stemmen tellende orgel staat ondertussen al opgesteld over de hele breedte van het oksaal en het speelbord (waar de organist aan zit) staat beneden in het presbyterium. Het orgel is door Stefan en medewerkers omgebouwd van een pneumatisch naar een geëlectrificeerd orgel. Dit systeem geeft de mogelijkheid om speelbord en pijpwerk op een afstand van elkaar te zetten, maar geeft in ons geval ook de mogelijkheid om een orgel dat anders door een veel te hoge restauratiekostprijs in de vergeetput zou geraken, toch terug bespeelbaar te maken. Terwijl we dit artikel schrijven is reeds l/4de van het orgel bespeelbaar en kan de liturgie al begeleid worden. Tegen de zomervakantie zou het helemaal moeten klaar zijn. Het orgel zal ingespeeld worden door kathedraalorganist Peter Vandevelde. Wanneer en om hoe laat zal verschijnen op onze facebookpagina.

14

Over leef-, werk, en gebedsruimten

Mensen die een tijdje onze gast zijn, of gewoon op bezoek komen zijn steeds gecharmeerd door het aangenaam leefklimaat in ons Antwerps huis. Dat komt niet alleen door de dynamische gemeenschap zelf, maar ook door het gebouw op zich. Maar... wie eigenaar van een huis is, die weet hoeveel onderhoud en kosten erin kruipen... Wat moet dit dan niet zijn voor een kloostercomplex; en vooral voor zo één als ons Antwerps huis, waar we de laatste jaren voortdurend gerenoveerd en uitgebreid hebben omdat er medebroeders bijkomen en er plaats diende te zijn voor jongeren die af en toe meeleven, en bezoekende medebroeders van her en der in de wereld. Uiteindelijk is in Antwerpen ook het provincialaat gevestigd wat het 'internationale' nog extra op de kaart zet. Zo werd afgelopen jaar het oudste deel van het klooster onder handen genomen. De kamers boven de refter werden allemaal voorzien van dubbel glas, nieuwe elektrische installatie, qua sanitair up to date gebracht en één werd zelfs vergroot. Een schilderbeurt, een nieuw plafond en deels ingebouwd meubilair maakt het geheel tot een verademende woonomgeving. Ook in de sacristie en de keuken werden er nieuwe ramen geplaatst, wat onmiddellijk voelbaar is aan de stand van de verwarming. Tijdens de voorbije grote vakantie werden er zelfs echte verbouwingen gedaan want de leegstaande ruimten boven het huidige archief konden beter gebruikt worden als woonruimte dan als rommelplaats. Zo werd er zelfs het dak afgehaald en verhoogd en kwamen er 2 deftige kamers te voorschijn waar 2 medebroeders goed kunnen wonen naar de normen van vandaag. En., wat we zelf konden doen, deden we ook zelf. En tot hiertoe: last but nog least... onze gebedsruimte. 15 jaar geleden terug in gebruik genomen door de toenmalige gardiaan Gust Koyen (huidig provinciaal) was ondertussen door het veelvuldig gebruik heel erg vuil geworden. Ook daar staken we nieuwe dubbele beglazing in, plafond en muren werden geschilderd, de lambrisering werd gezandstraald en als kers op de taart een nieuw Franciscusbeeld erin van de hand van br. Rik Van Schil uit Vaalbeek. Het gebedsleven van de Antwerpse broeders en de mensen die erbij aansluiten ondervinden de frisse weldaad om er aanwezig te zijn.

15

Een bijzondere begrafenisplechtigheid.Op vrijdag 16 juni trokken wij met vier medebroeders uit onze provincie naar Tilburg, namelijk Kenny Brack, Klaas Blijlevens, Jan De Vleeshouwer en ikzelf. De Nederlandse kapucijnen-provincie zou ophouden te bestaan, om een nieuwe custodie boven het doopfond te houden. Wij vertrokken tijdig in Antwerpen, maar door het drukke verkeer kwamen wij maar juist op tijd in Tilburg aan, namelijk: 5 minuten voor 15 uur. Er was heel wat volk samengekomen, ik denk een 70-tal personen: medebroeders, helpers binnen de Nederlandse provincie, wijzelf, alsook onze broeder generaal en zijn bestuurslid, Mauro Jöhri en Pio Murat.

Broeder Gerard Remmers had enkele dagen voordien zijn ontslag als broeder provinciaal aangeboden. Zo kwam het dat broeder Bertus Bus de samenkomst op gang trok. Hij verwelkomde alle gasten: gasten vanuit Rome; een franciscaan; een conventueel; ons uit Vlaanderen en de vele medebroeders uit de Nederlandse Provincie. Daarna gaf hij het woord aan broeder Generaal. In het Frans gaf die kort weer waarover het zou gaan: het begraven van een provincie en het oprichten van een custodie. Hierbij moeten wij niet te veel naar het verleden kijken, maar naar de toekomst. Het zou mooi zijn als het kapucijnerideaal in Nederland bewaard kon blijven. De medebroeders hebben nog een mooie taak voor zich. Hierbij speelt leeftijd geen rol. Getuigen en beleven moeten wij altijd blijven doen.

Na dit bemoedigend woord las broeder Pio Murat een tekst voor, waarin werd aangehaald wat er dient te gebeuren bij het oprichten van een custodie. Eenmaal dit gedaan, werd door broeder Mauro de stichting van de nieuwe custodie plechtig afgekondigd. Hij benoemde ook de custos en zijn raadsleden. Broeder Piet Hein Van der Veer werd tot custos benoemd. Zijn raadsleden zijn Antoon Mars en Ad Vermeulen. Piet Hein kwam aan het woord. Hij sprak uit hoe hij zijn taak als custos wilde vervullen: nuchter, rekening houdend met de huidige toestand, maar toch hoopvol voor de toekomst. Het leven moet immers altijd geleefd worden. En dit leven heeft zin en betekenis tot aan de laatste ademstoot of hartenklop.

Daarna kregen enkele gasten de kans om een woordje te zeggen. Wijzelf hebben het nieuwe bestuur van harte gefeliciteerd en hen het allerbeste toegewenst. Dat deed ook de afgevaardigde van de franciscanen en van de conventuelen. Dit geheel werd afgesloten met een mooie, korte gebedsdienst. Daarna verliet iedereen de grote refter, om een aperitief te nuttigen in de recreatiezaal. Ondertussen werd de refter klaargemaakt, voor een buffet.

16

Dit buffet begon rond 17 uur. Het was een prachtig buffet: warme en koude gerechten; vis en vlees; aardappelen of rijst; zout, zoet en zuur... en een overvloed aan fruit...Voor iedereen en naar ieders smaak was er genoeg. Wij hebben er heerlijk gegeten.

Het was echt genieten.

De begrafenis van de provincie verliep aldus in een zeer goede en gemoedelijke sfeer. Maar wij geloven in het leven over de dood. Na de dood van de provincie werd er een springlevende custodie geboren. Wij wensen dit nieuwe leven alle goeds toe. Moge dit kind voorspoedig verder groeien, tot welzijn en voorspoed van velen. Van harte proficiat... en dank je wel, Nederland, voor je uitnodiging. Wij hebben genoten van het samenzijn.

I Broeder Gust.

V esü to dei C appu ccini. Incisione di H. W irich.

17

Wereldwijd

Van de steenbakkerij naar de lagere school

Onze medebroeder Lazar Aslam uit onze custodie van Pakistan startte in Kasur in de buurt van het Bhatti ziekenhuis in Kasur te Pakistan een hoopgevend initiatief op. Waar het op veel plaatsen verboden is bij wet, is het op evenveel plaatsen nog courant aanwezig, nl.: kinderen die verplichtte arbeid uitoefenen, dikwijls als enige bron van inkomsten voor het gehavende en armoedige gezin waarin ze leven. Het is in Pakistan geen sinecure om 'mensen' ervan te overtuigen dat kinderen eigenlijk op speelplaatsen en schoolbanken thuishoren in plaats van in steenbakkerijen. Zoals het ons als kapucijnen past trok broeder Lazar zich het lot van deze kinderen en hun gezinnen aan en zorgde er samen met de zusters van Liefde, de zusters van Maria en de zustercongregatie FTL voor dat er een school van hoop kon opstarten. We dienen je als lezer waarschijnlijk niet te vertellen welk een boost en welk een hoopgevoel dat dit initiatief in de streek van Kasur losweekte.

Onze medebroeder Lazar Aslam die uiteindelijk de grote motor achter heel het avontuur is, verwoord het zelf zo: "Ik wil God danken dat hij me de gelegenheid geeft om een instrument van zijn liefde te zijn en zo de gekwetste mensen vooruit te helpen. Bidt voor ons, dat onze missie om kinderen onderwijs te bieden zal lukken. Onderwijs is het geboorterecht van alle kinderen."

Voor wie graag opspoort waar de school zich nu bevindt... dit is het adres:

New hope schoolAwan Bricks no. 2 Raiwind RoadKasur

Wij willen onze medebroeder een dikke proficiat wensen, voor hem en zijn medewerkers bidden en alle goeds toewensen.

18

Mijn bezoek aan België: 23 april tot 3mei 2017Broeder Paul Seger bezorgde ons de volgende tekst:

Ik was zeer gelukkig om België nog eens te bezoeken na zeven of acht jaar. België heeft een speciale

plaats in mijn hart omdat ik tot het bisdom Lahore behoor, dat geleid werd door de kapucijnen van

de Vlaamse provincie. Ik ben gedoopt door een kapucijn, mijn, parochiepriester was een kapucijn, ik

ben gevormd door bisschop Buyser OFMCap, en ik werd tot briester gewijd door bisschop

Raeymakers OFMCap.

Ditmaal ben ik gekomen op uitnodiging van Kerk in nood - België, om te spreken over de situatie van

de christenen in Pakistan. In overeenstem m ing met het program heb ik meerdere steden bezocht

voor mijn presentatie, voor een ontmoeting met de pers, en om de eucharistie te vieren met de

bisschop en de bevolking van iedere plaats.

Nadien had ik het geluk om enkele dagen door te brengen bij br. Paul Segers OFMCap. Wij kennen

elkaar al 35 jaar van toe wij beiden priester waren te Lahore. Het was fijn om te ontdekken dat hij

met zijn tachtig jaar nog steeds jong en vol vreugde is en ijverig in de pastoraal. Het was voor mij

duidelijk dat de bevolking van hun pastoor hielden en dat de sint Antoniusparochie een actieve en

levendige parochie is.

Br. Paul nam mij mee op bezoek naar de andere kapucijnen die gewerkt hebben in Pakistan. In

Herentals ontmoette ik br. Leopold Evens en br. (Prof.) Vansina en in Brugge br. Walter. Ik ontmoette

ook br. Frans Labeeuw in Antwerpen en br. Gerard Deprez in Aalst.

Mijn oude vrienden ontmoeten was een speciale ervaring voor mij. Het gaf mij een diep gevoel van

dankbaarheid en vreugde, want het waren deze kapucijnen en hun medebroeders die gewerkt

hebben aan de stichting van de Kerk in de Punjab sinds 1880 (nu West Punjab in Pakistan en Oost

Punjab in India). Zij maakten zichzelf een met de armen en werkten onvermoeibaar om kerken te

bouwen, scholen, hospitalen, huizen voor de armen en zoveel andere dingen. Op die manier werd

het Goede Nieuws over Jezus Christus (Lv 4, 14 -22) werkelijkheid voor ons.

Maar ik heb België verlaten met een beetje verdriet nadat ik zovele kerken en klooster half leeg zag,

en dat het klooster in Aalst verkocht is en br. Paul weldra Aalst zal verlaten. Maar toch b en ik

dankbaar en vol vreugde om mijn vrienden ontmoet te hebben die mij als jong priester geïnspireerd

hebben. Moge God de Heer hen zegenen en hen honderdvoudig vergelden voor hun voorbeeld en

hun hard werk.

Joseph Coutts

Aartsbisschop van Karachi, Pakistan

19

Uit vervlogen tijden

Betekenis van het woord “capucine” in “Dansons Ia capucine”Volgens het woordenboek van Paul IMBS, Trésor de la langue frangaise, deel 5 (Parijs, 1977), blz. 163 heeft het Franse woord "capucine" verschillende betekenissen, die we hier willen uitleggen. Voor ons is de eerste betekenis natuurlijk "kapucines", maar we beginnen met enkele andere betekenissen, vertrekkende van een oud liedje...

Dansons la capucine : een kinderliedje en later een socialistisch strijdliedTekst :

Dansons la capucine Y'a pas de pain chez nous Y'en a chez la voisine Ma is ce n'est pas pour nous You I

Dansons la capucine Y'a pas de vin chez nous Y'en a chez la voisine Mais ce n'est pas pour nous You !

Dansons la capucine Y'a pas de feu chez nous Y'en a chez la voisine Mais ce n'est pas pour nous You I

Dansons la capucine Y'a pas de plaisir chez nous On pleur' chez la voisine On rit toujours chez nous You !

20

Het is onduidelijk wat het woord "capucine" betekent in dit liedje :

La référence a la capucine reste assez obscure. Pour certains c'est un capuchon qui se prolongeait en forme de peluche et qui servait de cache-misère, or, les personnages de la chanson sont pauvres : ils manquent de pain de vin et de feu. Pour d'autres, la capucine est formée par des robes des petites filles lorsqu'elles s'accroupissent sur Ie cri « You! » a la fin de chaque couplet (La plume a poil).

Het is een oud kinderliedje, maar volgende bewering is zeker onjuist:

La ronde que nous faisons lorsque nous Ie chantons aurait pour origine les rondes que faisaient les moines capucins pour ramasser les corps des morts (gestorven in de 14de eeuw tijdens de Grote Pest). Et la pauvre voisine de la chanson, elle a du pain, mais aussi la peste.

Er bestaat een Engelse website met vertalingen van Franse kinderliederen (www.mamalise.com) en met had hier duidelijk problemen om "capucine" te vertalen ; men gebruikte hiervoor het woord (nasturtium), de plantennaam...

Let's donce the Nasturtium Dance,There's no bread at our house,There is at our neighbour's But it's notfor us all. l/l/oo/ Little stones, you!

Let's dance the Nasturtium Dance,There's no wine at our house,There is at our neighbour's But it's notfor us all.Wooi Little stones, you!

Let's dance the Nasturtium Dance,There's nofire at our house,There is at our neighbour's But it's notfor us all. l/l/oo/ Little stones, you!

Let's dance the Nasturtium Dance,There isfun at our house,They cry at our neighbour's We always laugh at home.Woo! Little stones, you!

21

Jean Baptiste C lém en t maakte van dit liedje een strijdlied en hij voegde bij deze versie volgende beschouwingen:

Bien que ma grand-mère soit motte depuis bien des années, je pense souvent a el Ie et je crois encore l'entendre ma raconter ses vieilles histoires. Son bon coeur et son esprit naturel Tavaient fait aimer de tous ceux qui fréquentent l'ïle Saint-Ouen ou l'ïle du moulin de Cage, comme on l'appelait alors qu'elle avait ses grands arbres, sa ferme et sa superbe avenue qui conduisait du bac au moulin.

Que d'hommes illustres aujourd'hui dans les arts et la littérature se sont rencontrés la, griffonnant ou crayonnant leurs premières oeuvres, ayant alors plus d'espérances en tête que d'argent en poche.

IIs aimaient tous cette mère Charlotte qui les recevait a bras ouverts, ayant toujours un mot pour rire et, ce qui n'était pas a dédaigner, une bonne omelette au lard, un pichet de vin, du lait au service de ceux qui avaient... par hasard... oublié chez eux leur porte- monnaie... vide.

Ah! que j'étais heureux quand, a force de supplications, el Ie obtenait de ma mère, qui, elle, n'avait pas souvent Ie mot pour rire, de m'emmener pour deux ou trois jours dans son Tle !

Le soir, après m'avoir conté quelques histoires, pour m'endormir, elle me faisait sauter sur ses genoux en me chantant la Capucine. II parait que je riais comme un bienheureux et que je criais : Encore ! comme un petit enragé !

Grand gargon, j'ai souvent fredonné la chanson de ma grand'mère Charlotte, et depuis je l'ai entendu chanter bien des fois par de pauvres petits enfants a peine vêtus et mal nourris, qui, eux aussi, riaient en dansant en rond.

Moderne pedagogen maken de opmerking dat de grootmoeder een verkeerde pedagogische methode gebruikte. Ze moest haar kleinzoon eerst op haar knieën laten springen terwijl ze het liedje zong en daarna een verhaaltje vertellen ....

22

De tekst van het strijdlied van Clément:

Donsons la Capucine,Le pain manque chez nous...Le curé fait grasse cuisine,Mais il mange sans vous.Dansez la Capucine Et gare au loup,You !

Dansons la Capucine, / Le vin manque chez nous... / Les gros fermiers boivent chopine, / Mais ils trinquentsans vous. / Dansez la Capucine/ Et gare au loup, /You !

Dansons la Capucine/Le bois manque chez nous... / II en pousse dans la ravine, / On le brule sans vous. / Dansez la Capucine/ Et gare au loup,/You !

Dansons la Capucine, / L'esprit manque chez nous... / L'instruction en est la mine, / Mais ga n'est pas pour vous. / Dansez la Capucine / Et gare au loup, / You /

Dansons la Capucine, / L'argent manque chez nous... / L'Empereur en a dans sa mine, / Mais ga n'est pas pour vous. / Dansez la Capucine/Et gare au loup, / You !

Dansons la Capucine, / L'amour manque chez nous... / La pauvreté qui l'assassine / L'a chassé de chez vous. / Dansez la Capucine / Et gare au loup, /You I

Dansons la Capucine, / La misère est chez nous... / Dame Tristesse est sa voisine / Et vous en aurez tous. / Dansez la Capucine / Et gare au loup, / You I

Dansons la Capucine, / La tristesse est chez nous... / Dame Colère est sa voisine/Et vous en aurez tous. / Dansez la Capucine / Et gare au loup, / You I

Dansons la Capucine, / La colère est chez nous... / Dame Vengeance est sa voisine, / Courez et vengez-vous I / Dansez la Capucine / Et gare au loup, / You I

Twee componisten schreven de muziek voor dit liedje : Marcel L e g a y en Joseph D a r c ie r .

23

Jean Baptiste C lé m en t (31 mei 1836-23 februari 1903) verliet op jeugdige leeftijd de ouderlijke woning. Hij was een man van "twaalf stielen en dertien ongelukken". Hij is verdediger van de republikeinse en socialistische ideeën en schrijft artikels in allerlei dagbladen. Omwille van deze publicaties wordt hij opgesloten in de Parijse gevangenis Sainte-Pélagie in 1869-1870. Hij is een voornaam lid van het Parijse linkse revolutionaire bewind La Commune (18 maart -28 mei 1871). Deze opstand wordt bloedig onderdrukt; Clément slaagt erin via België naar Engeland te vluchten. Hij wordt bij verstek ter dood veroordeeld, maar in 1880 kan hij genieten van de algemene amnestie. Daarna ijvert hij vooral in Noord- Frankrijk (Charleville-Mézières) voor de Parti ouvrier socialiste révolutionnaire; hij wordt nog

enkele keren veroordeeld tot gevangenisstraffen.

Clément is vooral bekend als auteur van talrijke liederen, waarvan één nog steeds populair is "Le temps des cerises". Dit schreef hij in 1866 toen hij vluchtte naar België. In 1882 draagt hij dit liedje op aan Louise, een verpleegster van de Parijse Commune

Quand nous chonterons le temps des cerises Et goi rossignol et merle moqueur Seront tous enfête.Les belles ouront la folie en tête Et les amoureux du soleil au cceur.Quand nous chanterons le temps des cerises Sifflera bien mieux le merle moqueur.

Mais il est bien court le temps des cerises Oü l'on s'en va deux cueillir en rêvant Des pendants d'oreilles.Cerises d'amour aux robes pa rei lies (vermei lies)Tombant sous lafeuille en gouttes de sang.Mais il est bien court le temps des cerises Pendants de corail qu'on cueille en rêvant.

24

Quond nous en serons ou temps des cerises Si vous ovez peur des chagrins d'amour Évitez les belles.Moi qui ne crains pos les peines cruelles Je ne vivroi point sons souffrir un jour.Quand vous en serez ou temps des cerises Vous aurez oussi des peines d'omour.

J'aimerai toujours Ie temps des cerises C'est de ce temps-lö que je garde au coeur Une plaie ouverte.Et Dame Fortune, en m'étant offerte Ne pourra jamais fermer ma douleur.J'aimerai toujours Ie temps des cerises Et Ie souvenir que je garde au coeur.

Talrijke bekende zangers en zangeressen hebben dit liedje gezongen (zie Wikipedia : Le temps des cerises), o.a. Yves Montand ( https://www.youtube.com/watch?v=edXFWik4QDA ) en recentelijk ook Bobbejaan Schoepen ( https://www.youtube.com/watch?v=Q91sSU-Wx4Q, ). Volgens Wikipedia is dit amoureus strijdlied een evergreen en we kunnen eraan toevoegen dat het in Vlaanderen zelfs tijdens begrafenismissen in katholieke kerken gespeeld wordt.

Sommige liederen van C l é m e n t worden regelmatig uitgegeven, bijvoorbeeld recentelijk nog onder de titel "Chansons du peuple" en dit, natuurlijk, ... door de uitgeverij "Le Temps des Cerises"!

Ernest P e r s o o n s en Geert V an R eyn

25

CAPUCIJNER

Geef me dus maar liever capucijners

Met een beetje spek dan graag

Niet zo stroef niet zulke hardelijners

Maar toch ook niet week en vaag

Zeg nu zelf bestaat er wel ietsfijners

Voor de ziel en voor de maag

Drs. P

p. 58-59 van :

DRS. PTante ConstanceenTante Mathüde

Wij gedenken

Onze overleden familieleden:Mevrouw

Anne-Morie Seynaeveechtgenote van de heer

Guido Vansina

Geboren te New-Rochelle (USA) op 3 december 1940

en overleden te Edegem op 2 april 2017.

Zij is de tante van onze medebroeder Luc Vansina

Onze overleden medebroeders

Guido TraversMinderbroeder-kapucijn

Geboren te Kortrijk op 6 augustus 1940 In de orde getreden op 10 september 1961

Plechtige gelofte afgelegd op 14 september 1970 Priester gewijd op 26 december 1970

Overleden te Herentals op zondag 7 mei 1947

27

Homilie begrafenis Guido Travers 13 mei 2017

Medebroeders, familieleden en vrienden van ver of dichtbij, hier aanwezig in deze afscheidsdienst van Guido: vrede van God onze Vader en van onze verrezen Heer Jezus Christus.

leder mens loopt zijn of haar eigen traject in het leven. Dat geldt ook voor kapucijnen, hoewel hun grote levenslijnen uitgetekend zijn door de franciscaanse inspiratie en levenswijze. Maar er zijn medebroeders die toch een heel eigen koers gaan in het leven. Zo was dat bij Guido.

Na zijn priesterwijding op tweede kerstdag in 1970 heeft hij meer dan 25 jaar zijn beste krachten gegeven als predikant, vormingsleider of gardiaan. Maar er vonkte iets in zijn hart: de roep naar een leven als kluizenaar, zoals hij dat ervaren had bij die Zwitserse medebroeder tijdens zijn theologiestudies in Sion. De laatste 20 jaar van zijn leven werd deze droom werkelijkheid, eerst in Reuland, daarna in Watervliet en vanaf 27 oktober 2001 in een huis, palend aan het klooster van de Boeverie in Brugge. Guido noemde zijn stadskluis Egidiuskluis naar de eerste kluizenaar van onze orde ten tijde van Franciscus.

Kluizenaar zijn: geen alledaagse levensroeping. In deze viering ten afscheid willen wij Guido alle eer brengen die hem toekomt en daarom willen wij in eerbied gedenken en overwegen wie hij als kluizenaar voor ons en voor de ganse kerkgemeenschap is geweest.

In zijn Egidiuskluis verzamelde hij teksten van andere kluizenaars en grote geestelijke leiders, en verzond ze op onregelmatige tijdstippen per post naar ongeveer 100 personen die daar interesse in hadden. Op 24 juni 2012, het feest van Johannes de Doper, werden meer dan 400 teksten uitgegeven in een gestencild boek met als titel 'De roep van de tortel'. De allereerste tekst in dit boek is van Theophane de Recluse. Deze kluizenaar geeft al direct aan waar het in het leven van een kluizenaar om gaat: 'De kluizenaar is een teken van God, bestemd om de mensen te herinneren aan het voorbijgaan van deze wereld en in hun blik een beeld te brengen van de wereld die komt'.

In genoemd boek heeft Guido ook een tekst opgenomen van een Amerikaanse kluizenares, Eve Baker. Zij beschrijft 'De spirituele reis van de kluizenaar'. In deze tekst vond Guido zijn levensideaal verwoord. Zij schrijft: 'Men draagt zijn kluis altijd en overal bij zich - de plaats waar men niet slechts alleen is, maar alleen met God. Het is God die het begin is, God die aan het einde staat en het is God die de weg is die we bewandelen.' De kluizenaar verwijst naar God vanuit de stilte waarin hij als zijn levensruimte vertoeft.

28

We hebben een bijzondere tekst gehoord in de evangelielezing. Jezus bracht zijn Blijde Boodschap niet alleen in leven gevende woorden, maar ook met opmerkelijke daden van barmhartigheid. Hij ging ook regelmatig bidden: 'Gij badt op enen berg alleen', dicht Guido Gezelle. In deze evangelietekst maakt Jezus ons duidelijk waarin zijn bidden bestond.

In de stilte van zijn gebedsmomenten bracht Jezus lof aan zijn Vader: 'Ik prijs u, Vader, Heer van hemel en aarde'. Loven, prijzen en danken was de eerste beweging van zijn hart, want de Vader had de verborgen geheimen geopenbaard aan hen die daarvoor ontvankelijk zijn, de mensen met een hart als van een kind. God de Vader stond centraal in het leven van Jezus. Zo ook in het leven van de kluizenaar. In de Oosterse kerk spreekt men van 'monniken': dat woord betekent: alleen zijn, maar je moet het aanvullen met: alleen zijn om samen te zijn met de Ene, God zelf. Een echte kluizenaar is een monnik, die God altijd looft en prijst en dankt.

In de tekst van het evangelie die voorgelezen werd, spreekt Jezus na de lofprijzing aan zijn Vader over zijn relatie met Hem: 'Niemand kent de Vader tenzij de Zoon en hij aan wie de Zoon Hem wil openbaren'. De diepe verbondenheid die Jezus beleefde met zijn Vader, was de bron van zijn leven. Hier raken wij aan het geheim dat God is.

Wij mogen God benoemen als Vader, Zoon en Geest. En de grote schilder Rublov heeft in zijn ikoon van de drie engelen onze blik naar binnen willen brengen, naar het onbenoembaar geheim van de Drie-ene God. Guido had in zijn Egidiuskluis een afbeelding van de Rublov- ikoon. Hoe vaak zal hij er naar gekeken hebben en er stil bij zijn geworden. Heel zeker heeft hij mogen proeven wat een weelde het is, zich als mens opgenomen te weten in de levensstroom van God zelf, verborgen voor de wereld maar levend in God.

Guido heeft zich innerlijk krachtig door de Geest gesterkt gevoeld om - zoals Paulus het verwoord in zijn brief aan de christenen in Efese - 'met alle heiligen te vatten wat de breedte en lengte en hoogte en diepte is' van het geheim dat God is', en te kennen de liefde van Christus die alle kennis te boven gaat'.

Na de lofprijzing en de verwoording van de relatie met zijn Vader gaat Jezus in op zijn roeping: aandachtig luisteren en mild nabij zijn aan allen die uitgeput zijn, belast en beladen, en gebukt onder leed, angst en twijfel: 'Komt allen tot Mij. Ik ben zachtmoedig van hart'. In zijn nachtelijke overwegingen tijdens zijn bidden op de berg is Jezus zich ten volle bewust geworden, welke roeping Hij van zijn Vader had gekregen: er zijn voor de mensen en delen in hun broos bestaan. Je zou het de sociale roeping van Jezus kunnen noemen.

Het heeft de schijn dat een kluisleven een geïsoleerd bestaan is, een leven ver verwijderd van een wereld die ondergedompeld is in ellende en mensonwaardigheid. Niets is minder waar. Ook de kluizenaar heeft een sociale roeping, want alleen zijn is geen isolement.

Er lopen talloze onzichtbare draden van verbondenheid vanuit de kluis naar de wereld rondom. Vele mensen kunnen in deze dagen van afscheid vanuit eigen ervaring getuigen hoezeer de gesprekken met Guido hen goed hebben gedaan. In zijn minzame en warme blik was hij, in navolging van Jezus, een goede herder.

Aan het slot van de tekst over 'De spirituele reis van de kluizenaar' lees ik: 'De volwassen kluizenaar is iemand die vrede uitstraalt naar anderen, de vrede van Christus. Dit is een gift aan de kerk en aan de wereld, groter en mysterievoller dan al onze eigen drukke activiteiten, omdat dit een gave van God is'. Guido heeft de franciscaanse groet 'Vrede en alle goeds' heel concreet waar gemaakt voor alle mensen die hij ooit mocht ontmoeten, voor hen in het bijzonder die hem in zijn broosheid nabij waren en hem ondersteunden op velerlei vlak.

Guido werd ernstig ziek. Op doktersadvies mocht hij niet meer alleen wonen. Daarom verhuisde hij na 20 jaar kluisleven op 15 augustus vorig jaar naar Herentals. Daar werd hij omringd door meelevende medebroeders en door zoveel zorgzame handen. Hij maakte zich, vastberaden als hij was, klaar voor de grote overstap.

Wellicht heeft hij gedacht aan de woorden van Teresa van Avila: 'Het wordt tijd, Heer, dat we elkaar zien'. Het deed hem deugd nog eens Marialiederen te kunnen zingen, want zo zei hij: 'Maria brengt de kluizenaar bij haar zoon Jezus'.

Zo vaak wenste Guido zijn bezoekers het aloude gebed toe: 'God zegene en beware je'. Dat willen wij nu over hem uitspreken en bidden dat hij, nu bevrijd van zijn handicap, ten volle mag leven in de vrede van het geheim dat God is en waarin hij volledig heeft geleefd. Zijn levensreis is voltooid, zijn leven aan de overkant van dit aardse bestaan is al begonnen. Amen.

klaas blijlevens

30

Bij het begin van de viering werd het leven van onze medebroeder zeer goed beschreven. Daarom geven wij hier graag de tekst.

Guido werd geboren in Kortrijk op 6 augustus 1940. Hij bleek een verstandige kerel te zijn en volgde

zijn humaniorastudies bij Don Bosco. Hij zal altijd de geest van Don Bosco in zijn hart blijven dragen.

Toch zeggen klasgenoten van hem dat de geest en de spiritualiteit van Franciscus van Assisi hem

sterker bezielde. De invloed van beide heiligen zal in zijn pastoraal werk (retraites voor jongeren en

voor zusters bijvoorbeeld) merkbaar blijven.

In 1966 begon hij zijn noviciaat bij de kapucijnen 'in de voetsporen van Franciscus'. En op 26 december 1970 werd hij priester gewijd. Dit ging niet zonder slag of stoot. Tijdens het noviciaat kreeg hij kinderverlamming in een zeer zware vorm. Normaal zou hij zijn opleiding dan moeten staken. Maar door zijn positieve ingesteldheid en zijn ongekende wilskracht geraakte hij zover dat hij zelf kon stappen, zij het dan met beugels aan de benen en met krukken.

Toen hij naar Brugge kwam na zijn ziekenhuistijd, volgde hij met zijn medebroeders daar de filosofische opleiding. Klasgenoten vertellen nu nog dat zij hem in het begin onwennig aankeken en hem wilde helpen. Maar hij weerde dit af. Wat hij enigszins zelf kon, deed hij zelf. Hij kloeg ook nooit en was opgewekt en humoristisch.

Na de filosofie in Brugge heeft hij nog een jaar noviciaat gedaan. Voor zijn theologische studies kon hij terecht bij de Zwitserse kapucijnen in Sion. Waarvoor hij zeer dankbaar is gebleven.

Na zijn opleiding en priesterwijding begon hij met ijver en toeleg, en in een niet aflatend optimisme een leven van predicatie en vorming. Vooral bij de Zusters van de Kindsheid Jesu. Een paar keer was hij gardiaan. In 1992 werd hij lid van de internationale vormingsfraterniteit van de kapucijnen in Eindhoven.

In 1996 vraagt hij om kluizenaar te worden. Op meerdere plaatsen heeft hij een kluizenaarsleven geleid, op afgelegen plaatsen.

Tot zijn lichamelijke toestand het hem niet meer toestond. Zelfs met de beste hulp van heel toegewijde mensen uit zijn vriendenkring.

Uiteindelijk werd hij stadskluizenaar in Brugge. Hij bewoonde een bescheiden huisje, aangepast aan zijn handicaps. Het paalde aan ons klooster aan de Boeveriestraat in Brugge. Hier kon hij rekenen op vooral zijn zussen, medebroeders, andere familieleden en goede vrienden.

Na een verblijf in de kliniek in Sijsele kon hij niet meer zonder een nachtelijke verzorging. De enige plaats die de kapucijnen daarvoor hadden was ons klooster van Herentals. Op 14 augustus 2016 komt hij hier wonen.

Hij krijgt hier de beste verzorging, dag en nacht, door de medebroeders, verplegend personeel, verzorgend personeel en andere plaatselijke diensten die hem met veel liefde en deskundigheid verzorgden.

Hij stierf er op 7 mei 2017.

31