#ditiswest Interview Mustapha Akchich

Marie José van Ansem: Interview met Mustapha (op locatie Espressodates) over zijn

organisatie, zijn leven in zijn wijk, zijn reizen en de plannen die Homeboys heeft.

HOMEBOYS

Voor jongeren tussen 17 en 27 jaar via hun website op een kosteloze manier vraag en aanbod

naar/van woonruimte bij elkaar brengen.

Blog: http://blog.homeboys.nl

Op 10 mei 2013 officieel gelanceerd in aanwezigheid van o.a. wethouder Karakus.

Waarom doet Homeboys dit?

Uit onvrede over de zoektocht die je nu te doen hebt als jongere om woonruimte te vinden. Dit geldt

nog meer voor mensen die tijdelijke woonruimte zoeken (buitenlandse studenten bijvoorbeeld). En de

jongeren van Homeboys doen het ook om er zelf van te leren plus op termijn wellicht ook wat aan te

verdienen.

Voor Rotterdam is het hartstikke belangrijk dat jongeren er goed kunnen wonen, werken en studeren.

Via de reguliere wegen is het vak lastig en frustrerend om woonruimte te zoeken. Je moet oppassen

voor louche huisjesmelkers en bij corporaties kom je op een lange wachtlijst. Er is geen goed

totaaloverzicht van vraag en aanbod.

Op welke doelgroep richt Homeboys zich?

Op jongeren tussen 17 en 27 jaar. Zowel jongens als meisjes! De naam homeboys geeft alleen maar

aan dat de initiatiefnemers van nu boys zijn die helpen een home te zoeken. Overigens betekent

homeboys ook gewoon “vrienden”.

Op welk gebied richt Homeboys zich?

Voorlopig nog op Rotterdam maar verbreding naar heel Nederland is de toekomst. De stap die nu, na

het lanceren van de website, gemaakt moet worden is het zoeken van aanbieders in Rotterdam. Niet

alleen particuliere aanbieders maar ook grotere organisaties, zoals corporaties, die jongeren iets te

bieden hebben.

Waarop is Mustapha het meest trots en wat vindt hij het meest waardevol?

Mustapha Akchich is trots op zijn wijk omdat er zoveel verschillende nationaliteiten wonen. Die

allemaal contact (kunnen) hebben met elkaar. Hij vertelt dat hij zich zelfs in een hem onbekend land

als Turkije niet vreemd voelt omdat hij in zijn eigen wijk al Turkse vrienden, de taal en gewoonten

meemaakt. Dat voelt alsof je deel bent van een wereldwijd netwerk. Het maakt dat je niet bang bent

maar nieuwsgierig en ondernemend. Het meest waardevol vindt hij de contacten tussen de mensen

die er wonen. En de energie/initiatieven die zij meebrengen.